Μια ιστορία με αλήθειες και…

φαντασία

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΑΛΙΟΥ Γ’

ΤΑΞΗ Α’3

Η κυρία Ειρήνη από το Κάρμι, ξύπνησε πολύ νωρίς το πρωί για να ταΐσει τις κότες και

τα κουνελάκια της. Ανυπομονούσε να πάει στο πανηγύρι της Παναγιάς των Καθάρων.

Ήθελε να προσκυνήσει την εικόνα της Παναγιάς και να δει τα ασημικά που έφτιαχναν

οι χρυσοχόοι στον Λάρνακα της Λαπήθου.

Μπήκε στο λεωφορείο και

σε λίγη ώρα έφτασε στο

πανηγύρι. Εκεί είχε πολύ

κόσμο μαζεμένο, που

αγόραζαν διάφορα

πράγματα από τους

εμπόρους.

Καθώς περίμενε να προσκυνήσει η κυρία Ειρήνη, πρόσεξε τα ωραία τριαντάφυλλα που

κρατούσε η μικρή Χρυστάλλα με τη μητέρα της, για να τα βάλει στην εικόνα της Παναγιάς.

-Μα είναι πολύ ωραία τα τριαντάφυλλά σου, είπε η Ειρήνη.

-Ευχαριστώ, είναι από τον κήπο μου, είπε η μικρή Χρυστάλλα. Έχουμε πολλές

τριανταφυλλιές στο χωριό μας.

Πολύ γρήγορα έπιασαν την κουβέντα και

έγιναν φίλες. Πέρασε λίγη ώρα και

πείνασαν. Πήραν το φαγητό που έφεραν

μαζί τους, άπλωσαν μια κουβέρτα στον

αγρό δίπλα στην εκκλησία και κάθισαν

μαζί για να φάνε. Ο αγρός ήταν γεμάτος

αθάνατα που μοσχοβολούσαν.

Μια μπάλα κύλησε κοντά τους. Ήταν η

μπάλα που έπαιζαν τρία αδέλφια. Ένας

από αυτούς, ο Παναγιώτης, πήγε να την

πάρει και είπε στη μικρή Χρυστάλλα να

παίξει μαζί τους. Στάθηκαν σε κύκλο και

έριχναν τη μπάλα ο ένας στον άλλον. Στην

παρέα μπήκε κι ο Χαράλαμπος που ήταν

μεγαλύτερος, αλλά του άρεσε να παίζει με

την μπάλα.

Οι μεγαλύτεροι έμειναν να

συζητούν για τις δουλειές που

κάνουν στα χωριά τους. Ο κόσμος

της Κύπρου ήταν απλός. Οι

γυναίκες έφτιαχναν όμορφα

κεντήματα και δαντέλες.

Ασχολούνταν με το νοικοκυριό

και τα παιδιά τους. Οι άντρες

καλλιεργούσαν τη γη και μάζευαν

τους καρπούς της.

Η οικογένεια της μικρής Χρυστάλλας και της κυρίας Ειρήνης έγιναν φίλοι και αποφάσισαν

να πάνε μαζί μια εκδρομή. Ανέβηκαν στον Πενταδάκτυλο και είδαν από ψηλά τον Άγιο

Αμβρόσιο. Η μικρή Χρυστάλλα μάζεψε κυκλάμινα κι έφτιαξε ένα στεφάνι για τα μαλλιά

της. Σε όλη τη διαδρομή τραγουδούσε: «Κυκλάμινο, κυκλάμινο στου βράχου τη

σκισμάδα…»

Στη συνέχεια επισκέφτηκαν τον κύριο Γιώργο στην Πέτρα της Σολέας που ήταν φίλοι με την

κυρία Ειρήνη. Ο κύριος Γιώργος τους καλωσόρισε με ένα πλατύ χαμόγελο και σπιτική

λεμονάδα από τα λεμόνια της αυλής του. Πέρασαν όμορφα στην εκδρομή τους κι έγιναν

καλοί φίλοι.

Σε λίγες μέρες πυροβολισμοί και βόμβες τους ξύπνησαν απότομα. Κρύφτηκαν για λίγο στο

υπόγειο και όταν σταμάτησαν οι πυροβολισμοί έφυγαν μακριά.

Μετά την εισβολή βρέθηκαν όλοι στις

ελεύθερες περιοχές μέσα σε αντίσκηνα.

Άλλοι έψαχναν με μια φωτογραφία τους συγγενείς

τους που ήταν αγνοούμενοι.

Πέρασαν τα χρόνια, οι φίλοι χάθηκαν

μεταξύ τους. Όταν άνοιξαν τα

οδοφράγματα, αρκετοί πήγαν να

δουν τα σπίτια τους και τους τόπους

που μεγάλωσαν. Άλλοι ήθελαν να

προσκυνήσουν στις εκκλησιές μας.

Αυτό που τους έμεινε πια δεν ήταν

τίποτε άλλο παρά μια φωτογραφία

και οι αναμνήσεις τους…

Τα παιδιά:

Ανδρέου Ειρήνη

Γεωργίου Μελής

Δουκανάρη Πολύμνια

Ζατσκιέβιτς Ιωάννα Μαρία

Ζερβός Μόδεστος

Ζωνιά Ραφαηλία

Ηρακλέους Ραφαήλ

Θεοδούλου Κωνσταντίνος

Ιωάννου Κατερίνα

Καίμη Νεφέλη

Κακουρή Έλενα

Κελβέρης Αλέξανδρος

Ολυμπίου Νικόλας

Ορφανίδης Συμεών

Παπαδοπούλου Χάρις

Πατσαλή Ιφιγένεια

Προδρόμου Ανδρέας

Σιάλος Ανδρέας

Σκουρουπάθης Μάρκος

Φαλά Νίκη

Χριστοδούλου Χρήστος

Δασκάλες: Έλενα Στράτη, Χριστιάνα Τσιακλή

Τάξη Α3

Ο τρόπος εργασίας

Στο πλαίσιο της προσπάθειάς μας να γνωρίσει η νέα γενιά τα κατεχόμενα μέρη του

νησιού μας, προσεγγίσαμε τους ανθρώπους που έζησαν κι αγάπησαν αυτόν τον τόπο

πριν από την εισβολή και προσπαθήσαμε να δούμε τα γεγονότα και τις εικόνες μέσα

από τα δικά τους μάτια.

Τα παιδιά έχοντας μαζί τους μια φωτογραφία, τις μνήμες, τα συναισθήματα ενός

εκτοπισμένου προσώπου και λίγα λουλούδια που του θύμιζαν τον τόπο τους,

κλήθηκαν να συνθέσουν μια εικόνα με βάση αυτά που άκουσαν και ένιωσαν. Στη

συνέχεια, οι διαφορετικές ιστορίες ανθρώπων συναντήθηκαν στη φαντασία μας και

συνέθεσαν την ιστορία που διαβάζετε.