oksİ-asetİlen boru kaynaĞi - kilis myomyo.kilis.edu.tr/duyuru/kaynaknotlari.pdf · verilen resim...

OKSİ-ASETİLEN BORU KAYNAĞI

KİLİS MESLEK YÜKSEKOKULU

Öğr. Gör. Ümit Deniz AKYAVUZ

www.akyavuz.com Sayfa 1

1. BORULARIN KAYNAĞA HAZIRLANMASI

1.1. Markalama 2

1.2. Kesme 3

1.3. Temizleme 5

1.4. AlıĢtırma 6

1.5. Kaynak Ağzı Açma 8

2. KAYNAK ALEVĠNĠ AYARLAMAK

2.1. Alev Ayarı ÇeĢitleri 10

2.1.1. YumuĢak (Karbürlü) Alev 10

2.1.2. Normal Alev 11

2.1.3. Sert Alev 11

2.2 . Kaynak Alevinin Ayarlanması 12

3. ÇELĠK BORULARI OKSĠ-ASETĠLEN KAYNAĞI ĠLE BĠRLEġTĠRMEK

3.1. Puntalama 14

3.2. Yatay ve DüĢey Boruya Kaynak Çekmek 16

3.2.1. Yatay Boruya Kök Paso Çekmek 21

3.2.2. Yatay Boruya Dolgu ve Kapak Paso Çekmek 22

3.2.3. DüĢey Boruya Kök Paso Çekmek 22

3.2.4. DüĢey Boruya Dolgu ve Kapak Paso Çekmek 23

3.3. Yatay ve DüĢey Boruya Askıda Kaynak Çekmek 24

3.3.1. Yatay Boruya Askıda Kök Paso Çekmek 27

3.3.2. Yatay Boruya Askıda Dolgu ve Kapak Paso Çekmek 27

3.3.3. DüĢey Boruya Askıda Kök Paso Çekmek 28

3.3.4. DüĢey Boruya Askıda Dolgu ve Kapak Paso Çekmek 28

3.4. Farklı Çaptaki Boruların Kaynatılması 29

3.4.1. Birbirinin Devamı Olan Farklı Çaplı Boruların Kaynağı 29

3.4.2. Daraltma (Redüksiyon) Borusu Kaynağı 30

3.4.3. Kol Alma 31

KAYNAKÇA 33


1. BORULARIN KAYNAĞA HAZIRLANMASI

AkıĢkanların (sıvı ve gaz) iletilmesi, boruların kaynağa hazırlanmasını önemli kılmaktadır. Borulara;

hatasız ve dayanıklı ek yapılabilmesi için iyi bir kaynak hazırlığının yapılması gereklidir. Özellikle

yanıcı veya patlayıcı akıĢkanlar borular içinde iletilecek ise, kaynağın kusursuz olması Ģartı vardır.

Hatasız bir kaynağın baĢarılı bir Ģekilde sonuçlanması ise, doğru kaynak hazırlıklarıyla baĢlar.

Boruların kaynağa hazırlanması bir dizi hazırlığı gerekli kılmaktadır. Yapılacak kaynak hazırlıkları,

aĢağıdaki aĢamalardan oluĢur:

* Markalama

* Kesme

* Temizleme

* AlıĢtırma

* Kaynak ağzı açma

1.1. Markalama

Yapılacak iĢ parçası için, imalat resminden, imal edilmiĢ parçalardan veya verilen

bilgilerden ölçü ve Ģekiller aktarmaya markalama denir.


Ġyi bir kaynaklı birleĢtirme yapılabilmesi için boruların hatasız ve doğru markalanması gerekir.

Markalama, iĢe uygunluğu oranında önemlidir. Verilen resim ölçüleri dikkatli bir Ģekilde izlenmeli,

marka çizgileri temiz ve hatasız çizilmelidir.

Markalamanın tam ölçüsünde yapılması, hataların en aza inmesini, zaman, iĢ ve maliyet kaybının

önlenmesini sağlamıĢ olur. Kaynak sırasında, marka çizgilerinin kaybolmaması için gerektiğinde

noktayla iz açılmalıdır. Borular üstüne uygulanabilecek markalama yöntemleri ġekil 1,1’de

gösterilmiĢtir.

Boru yüzeylerinin kavisli olması, markalamayı güçleĢtirir. Markalamayı kolaylaĢtırmak için boru

çaplarına uygun modeller hazırlanması, iĢin hızlı ve pratik yapılmasını sağlar. Olabilecek hata

paylarını en aza indirir.

1.2. Kesme

Boruların istenilen boy ve ölçülerde parçalara ayrılması iĢlemine kesme denir. Borular, boru keskisi

(boru makası), testere, taĢlama /zımpara(disk fleks) makinesi ve oksijen ile kesilebilir. Kesilecek yerin

konumu, ulaĢılabilirliği, boru çapı, boru serbestliği, zaman ve eldeki imkânlar göz önünde

bulundurularak kesme tipi seçilir.


Tesisat üstündeki boruların ve her tür büyük çaplı siyah demir borunun kesilmesinde ve delinmesinde

oksijen kullanılabilir. Oksijenle sert, çelik türü gereçlerin hızlı oksitlenip yanmasından yararlanılarak

kesme yapılır. Birçok çelik türü, 1100 ºC civarında Ģekillendirme sıcaklığındadır. Bu sıcaklığa kadar

ısıtılan gereç, saf oksijen içinde kalarak hızla yanmaya baĢlar. Bu yanma sonunda cüruf ve ısı açığa

çıkar. Çelik 1500 ºC ‘de erime sıcaklığına ulaĢır. Basınçlı oksijenin itme gücü sayesinde oksit

tabakası, kesme alanından uzaklaĢtırılır.

Çeliğin oksijenle oksitlenerek kesilmesine oksijenle yakarak kesme denir. Çelik döküm, çelik ve çelik

alaĢımları yakarak kesilebilir. Basınçlı oksijen, erimiĢ gereç moleküllerini kesme alanından

uzaklaĢtırır. Oksijenle kesme iĢlemi, serbest elle veya aparatla yapılır. ġekil 1.4’ de serbest elle kesme

iĢlemi gösterilmiĢtir.

Oksijenle kesme iĢleminde, otomatik kesme aparatıyla, kesme (ġekil 1.5), serbest elle kesmeye göre

daha düzgün ve seri olur.

Tesisat iĢlemleri genellikle inĢaat ortamında yapıldığı için, serbest elle kesme daha yaygın olarak

kullanılır. Ġki tür kesme iĢleminde de kesilecek yer, yeterli miktarda ısıtılır. Isıtma alevi parça üstüne

90º tutularak ön ısıtma yapılır. Kesme iĢlemine, oksijen verme koluna basılarak devam edilir. Alevin

kesmeye baĢlamasıyla kesme yönünde üflece (Ģaloma) 75–80º kadar eğim verilir.


1.3. Temizleme

Kesme uygulamalarından hangisi uygulanırsa uygulansın, boru içi çapı ağzında çapaklar meydana

gelir. Bu çapaklar, boru çapını daraltır. Ġstenen miktarda (debide) akıĢkanın akmasını engeller. Aynı

zamanda, ileride akıĢkan yolunun tıkanmasına sebep olabileceğinden, kaynak öncesi bu çapakların

temizlenmesi gerekir.

Boru ağızlarında kesme çapaklarının yanı sıra, yüzey kirleri de kaynaklı birleĢtirmeye engel olur. Boru

yüzeyinde bulunan yağ, kir ve zamanla oluĢan pas (korozyon) bu yabancı maddelerin en önemlileridir.

ÇeĢitli takımlarla kaynak ağzı ve yüzeyleri temizlenerek oksi-asetilen kaynağına hazır duruma

getirilir.

Temizleme yöntemleri Ģunlardır:

* Zımpara kâğıdıyla temizleme

* Boru raybası ile temizleme

* Eğeyle temizleme

* Zımpara taĢlarıyla temizleme


1.4. AlıĢtırma

Kaynaklı birleĢtirme yapılacak boru kenarlarının birbirini tam karĢılaması için yapılan iĢleme

alıĢtırma denir. Boru ağızlarının birbirini tam karĢılaması gereklidir. Arada, kaynak boĢluğu dıĢında

meydana gelecek boĢluklar, kaynağı zorlaĢtırır ve kaynak kalitesini düĢürür.

Ġyi bir kesme yapılmamıĢ boru uçları, birleĢeceği boru ile karĢılaĢınca istenmeyen boĢluklar ve

eğiklikler meydana gelir. Kesim sonu temizliğin iyi yapılmaması, boru ağızlarının karĢılaĢmasını

engeller. Ġyi ve kaliteli bir boru kaynağı yapabilmek için boru ağızları birbirine alıĢtırılmalıdır. Borular

her zaman uç uca kaynatılmaz. Uygulamalarda farklı çaplarda birleĢtirme olabilir. Boru üstünde; dik

(90º), eğik (45º) ve pantolon paçası biçimli (Ana boru sonunda aynı noktadan sağa-sola ve aĢağı-

yukarı kolon bağlantılarında) kol almalar yapılır. Yön değiĢtirmelerde, dirsek bağlantı kaynakları

vardır. Hatta bazı durumlarda, dirsek ve borunun karĢılaĢması farklı çaplarda olabilir. Bütün boru

karĢılaĢmalarının, birbirine alıĢtırılması gerekir.

Boru birleĢtirme ağızlarının kaynak için alıĢtırma uygulamaları, eğe, zımpara taĢları ve oksijenle

yapılabilir. Küçük çaplı boruların alıĢtırma iĢlemleri, eğelerle yapılabilir. Boru birleĢim yerinin

durumuna göre eğe çeĢidi seçilir. AlıĢtırmalarda, markalama çizgilerini esas alınız. Markalama

çizgileri yoksa eğeleme sırasında, arada bir, diğer boru birleĢim yerine konularak alıĢtırma iĢlemleri

gerçekleĢtirilir. AlıĢtırmanın orta yoğunlukta olduğu ve küçük çaplı boruların kaynak birleĢimlerinde,

zımpara taĢı kullanılır. Zımpara taĢı, iĢin alıĢtırma süresini kısaltır. ġekil 1.9’ da doğru ve yanlıĢ

alıĢtırmalar gösterilmiĢtir. AlıĢtırmada, oksijenin kesme etkisinden yararlanılabilir. Oksijen,

gereçlerden büyük parçaların çıkartılmasında ve büyük çaplı boruların kaynak alıĢtırmasında

kullanılır. Oksijenle alıĢtırma yapılan boru yüzeyi pürüzlü olabilir. Bu gibi durumda el zımpara taĢıyla

yüzey düzeltilmesinin yapılması gerekir.


1.5. Kaynak Ağzı Açma

Kaliteli ve iyi bir kaynak basınç, yük ve gerilmelere karĢı dayanıklı olmalıdır. Boru et kalınlığına

kaynağın daha iyi iĢlemesi için ve dayanıklılığını artırmak için boru üzerine açılan girintilere, pahlara,

kaynak ağzı denir.

Boruların çaplarına ve özelliklerine göre et kalınlığı(cidarı), artar veya azalır. Et Kalınlığı 4 mm’ den

itibaren borulara, nüfuziyetin artırılması amacıyla kaynak ağzı açılarak kaynak dikiĢi çekilir.

Genellikle boru birleĢtirmelerinde V ve Y Ģekilli kaynak ağzı açılır. Borunun biçimi, ancak bu tür

kaynak ağzı açmaya uygundur. Her iki biçimde de kaynak ağzı açısı 50º~ 80º kadar olmalıdır. Bu, iki

boru birleĢiminin yapacağı açıdır. V biçimli kaynak ağzı, boru dıĢ yüzeyinden açılı olarak et kalınlığı

iç köĢesine doğru yapılır. Açı, iç köĢede düzgün bir biçimde sıfırlanır. Boru çapı büyüdükçe, et

kalınlığı da artar. Bu durumda, Y biçimli kaynak ağzı kullanılır. Y biçimli kaynak ağzının açılı kısmı,

boru et kalınlığının 2/3 ‘ü oranında alınır (ġekil 1.11).

BirleĢen iki borudan birine, kaynak ağzı açılarak birleĢtirme mümkündür. Özellikle bindirme yapılan

boru kaynaklarında, tek taraflı kaynak ağzı açılır.

Kaynak ağzı, düzgün bir kesim ve temizlemeden sonra, talaĢlı üretim araçları ve (eğe, zımpara taĢı,

oksijen v.b.) uygun takımlar kullanılarak yapılır. Eğe ve zımpara taĢıyla iĢlenen yüzeyler, daima

düzgün çıkar; ancak, oksijenle yapılan iĢçilik, dikkat edilmezse bozuk bir yüzey oluĢturur. Bu

durumda yüzey, diğer araçlarla temizlenir.


2. KAYNAK ALEVĠNĠ AYARLAMAK

Asetilen gazının oksijenle Ģiddetli yanmasından meydana gelen ısı kaynağına oksi-asetilen alevi

denir. Oksijen ( O2 ) yakıcı, Asetilen (C2 H2) yanıcı gazlardır. Alevin oluĢumu Ģalomede (üfleç)

karıĢım odaları kanalı ile olmaktadır.

Metallerin ergitilmesinde, ısıtılmasında ve yüzey sertleĢtirme iĢlemlerinde ve kaynağında kullanılırlar

(ġekil 2,1).

Teorik açıdan baktığımızda, oksi-asetilen kaynak alevinin oluĢması için gerekli ortamda, 1 birim

asetilen için 2,5 birim oksijene ihtiyaç vardır. Ancak oksijen tüpünden alınan oksijen miktarı bu

iĢlem için 1 birimdir. Alev için gerekli olan ve geriye kalan 1,5 birim oksijen, ortamdaki havadan

alınır. Sonuçta, kaynak için gerekli olan her birim asetilen için 1 birim oksijen, tüpten çıkar.

Oksijen ve hacim oranlarına göre, normal alevin ısısı 3233 ºC (bazı hallerde 3200 ºC olarak)

kabul edilir (ġekil 2,2).

ġekil 2.2: Oksi-asetilen alevinin sıcaklık dağılımı


2.1. Alev Ayarı ÇeĢitleri

Gereçlerin kaynağında alev türünün seçimi çok önemlidir. Oksi-asetilen alevinde karıĢım oranlarını

değiĢtirerek üç tür kimyasal karakter elde edilebilir Kaynak üfleçlerinde (Ģalome) oksijen ve asetilen

karıĢım miktarına göre üç çeĢit alev oluĢur.

ġekil 2.3: Oksi-asetilen kaynağında alev yapısı

2.1.1. YumuĢak (Karbürlü) Alev ġalomeden (üfleçten) çıkan asetilen oranı fazla olan alevdir. Asetilen fazlası aleve, karbon verme

yeteneğinden dolayı karbonlayıcı (karbürlü) alev de denir. Asetilen miktarı, oksijene göre fazladır.

Alevin rengi kırmızı, turuncu ve sarıya yakındır. Çok yumuĢaktır. Beyaz çekirdek dıĢında uzun gölge

oluĢur (ġekil 2,4).

Yüksek ve orta karbonlu alev, özellikle çeliklerde (ince kalınlıktaki çelikler), nikelli çeliklerde,

alüminyum ve alaĢımlarında, dökme demir ve kurĢun gibi oksitlenmeye hassas gereçlerde kullanılır.

Oksijenin normalden az açılması isli alevi oluĢturur. Asetilen oranı çok fazla geldiği için kurum olarak

ortama karbon monoksit (CO) verir. Hiçbir gerecin kaynağı yapılamadığı gibi çıkan kurum rahatsız

edici olur. Kurum (is), suyla birleĢince kemirici özelliğe sahip olur. Sağlığa ve çevreye zarar verir

(ġekil 2.5)

.


2.1.2. Normal Alev Alevin oluĢumunda üfleçten, bir hacim oksijen ve bir hacim asetilen karıĢımı ortaya çıkar. Bu

karıĢımın yanması ile yumuĢak, iç beyaz çekirdeği kalın ve açık kırmızı renkte alev oluĢur. Normal

alev, gölge alevin çekirdek alev ucunda kaybolduğu noktada ayarlanır (ġekil 2.6).

Bu alev çelik döküm ve adi karbonlu çeliklerin kaynağında kullanılır. Bunlar krom nikelli, oksitli ve

elektrolitik bakır gibi ince kalınlıktaki çeliklerdir. Oksijen ve asetilenin eĢit miktarda karıĢımının

sağlandığı alev ayarıdır. Çelik boruların kaynağında normal alev ayarı kullanılmaktadır.

2.1.3. Sert Alev Normal alevden daha koyu renkte ve daha kısa alev boyu vardır. Böyle bir alevde çekirdek kısa ve

koyu mavi renktedir. HıĢırtı sesi tiz ve fazladır, sert lehimde(pirinç kaynağı) kullanılır. Sert bir alevdir.

Oksitleyici bir niteliktedir. Bu nedenle bu aleve oksitleyici alev de denir.

Oksitlenmenin malzeme bileĢiminde metalürjik bir değiĢim yapmadığı metallerde kullanılır. Bunlar da

genellikle çinko ve pirinç gibi metallerdir (ġekil 2,7).

Alevin sert veya yumuĢak olması basınç regülâtöründen (düĢürücüden) gelen gazın Basıncı ile gaz

musluklarının açılıĢ değerine bağlıdır. Asetilen fazlası alevler yumuĢak, oksijen fazlası alevler serttir.

Her iki alevinde kaynak tekniğinde ayrı ayrı kullanma alanları vardır. En çok kullanılan alev, normal

alevdir.


2.2. Kaynak Alevinin Ayarlanması

Oksijen ve asetilen tüplerindeki yüksek basınç kaynak için kullanılmaya elveriĢli değildir. Oksijen

tüpü basıncı150 atmosfer, asetilen tüpü ise 25 atmosfer civarında doluluk oranına sahiptir. Tüplerdeki

basıncı kullanma basıncına dönüĢtürmek için basınç regülâtörlerini kullanırız. Oksijen basınç

düĢürücüsünün rengi mavi, asetilen ise kırmızı veya sarı renklidir. Tüpteki basınç değiĢse de ayarlanan

kullanma basıncı hiç değiĢmez.

Oksijen ve asetilen basınç düĢürücülerinin (regülatör) kelebek vidalarının boĢta olduğunu gördükten

sonra, oksijen ve asetilen tüplerinin vanaları açılır. Asetilen kazanı kullanılacaksa karpit koyarak

yeterli miktarda su verilir.

Vanaların (valf) sonuna kadar açılmasına gerek yoktur. 1 -1,5 tur dönen vana yeterli gaz çıkıĢını

sağlar. Tüplerin göstergelerinden (manometre) kullanma basıncını ayarlarız. Oksijen için 1,5- 3

atmosfer, kesmede 5 atmosfer,asetilen için 0,5-1 atmosferlik kullanma basıncı yeterlidir.

Özellikle asetilen kullanma basıncının 1,5 atmosfer’i geçmemesi lazımdır. 1.5 atmosferden fazla

basınç ve sıcaklık, kendisini (asetilen) oluĢturan karbon ve hidrojene ayrıĢır. Bu ortama gelmiĢ

asetilen, yanma ve tutuĢma olmadan 11 kat basınca ulaĢır ve patlar. Basınç 2 atmosferi aĢtığında özel

emniyet tedbirleri almak lazımdır.

Basınç düĢürücülerin manometrelerinde (Basınç göstergesi), basınç birimleri atm, bar, kg/cm² olarak

görebilirsiniz. YaklaĢık 1 atmosfer (atm )≈1 bar ≈1 kg/cm² ‘dir.

Kaynak alevi elde edilmesi için önce Ģalome (üfleç, hamlaç) üzerinde bulunan oksijen valfi açılır.

Ardından asetilen valfi açılır ve zaman kaybetmeden çakmak yardımı ile karıĢımın alev alması

sağlanır. Bu bir kuraldır. Oksijeni açmadığınız takdirde yanma yine gerçekleĢecektir. Çünkü asetilen

havadan aldığı oksijen sayesinde yanacaktır, ancak alev oldukça güçsüz ve islidir. Ardından hemen

oksijeni açsanız bile baĢarılı bir yanma elde etmeniz mümkün olmayacak, çoğu kez alev sönecektir.

Bu esnada geri tepme olayı meydana gelerek yangına ve patlamaya sebep olunabilir.


Üfleç üzerindeki musluklarla, oynayarak uygun alev büyüklüğü bulunur. Oksijen fazla açılırsa sert

alev, oksijen azaltılırsa yumuĢak alev, her iki gazın uygun miktarda karıĢımı sağlanırsa da normal alev

oluĢturulur.

ġalome üzerindeki oksijen gazının musluğu mavi, asetilen musluğunun rengi ise kırmızı veya sarı

renktedir. ġalomedeki musluklardan, açılma önceliğine göre, önce oksijen, sonra asetilen valfi

(musluk) bir birim açılır; daha sonra karıĢım çakmakla yakılır (ġekil 2.10).

Çekirdek alevle gölge alevin sınırları birbiriyle çakıĢacak biçimde normal alev ayarı yapılır.

ġalomenin söndürülmesinde ise öncelikli olarak asetilen valfi kapatılır. Daha sonra da oksijen valfi

kapatılır.

Söndürme iĢleminde ise önce asetilen musluğu sonra ise oksijen musluğu kapatılır. Tersi iĢlemde yine

geri tepme olayına sebebiyet verilir. Geri tepme hortum ve borular içinden yanmanın asetilen kazanına

veya asetilen tüpüne gitmesi ve patlamaya sebebiyet verilmesidir.

ĠĢ ve can güvenliği açısından yakma ve söndürme iĢlerinde belirtilen kurallara uymak zorunluluğu

vardır.


3. ÇELĠK BORULARI OKSĠ-ASETĠLEN

KAYNAĞI ĠLE BĠRLEġTĠRMEK

Kaynağa hazırlık aĢamasından geçirilen borular, kaynak birleĢtirme aĢamasına getirilmiĢ kabul edilir.

Bu aĢamada, borular istenilen birleĢim özelliklerini verebilmelidir.

Kaynak sırasında eksen kaymaları ve çarpıklıklar olmaması için puntalama yapılır. Puntalama

iĢleminden sonra kaynak iĢlemine geçilir. Ġyi bir kaynak düzgün puntalamadan sonra gerçekleĢtirilir.

3.1. Puntalama

Boruların kaynağı sırasında meydana gelebilecek eksen bozuklukları ve kaynak çekmelerine karĢı,

aralıklı ve küçük geçici kaynaklara punta denir. Puntalamada iki boru arasında kullanılacak kaynak

teli çapı kadar boĢluk bırakılır. Punta uzunluğu 5 mm’ den az olamaz Kaynak, punta iĢleminden sonra

yapılır. Boru birleĢimindeki düzgünlük, puntalama sırasında ayarlanır. Puntalamanın düzgünlüğü

oranında kaynak düzgünlüğü elde edilir.

Borular silindirik biçimlidir. Boru kesiti, yatay ve dikey eksenle dört noktada kesiĢir. Puntalama, bu

dört nokta üstünde yapılır. Ø50 mm’ den büyük çaplı borularda, dört noktada yapılan puntalama az

gelir. Puntalamanın dayanımını arttırmak için, daha fazla sayıda ve yeteri kadar punta yapılır. Gaz

geçen tesislerde Ø50 mm’nin (2") üstü boruların oksi asetilen kaynağı ile birleĢtirilmesine izin

verilmez (EN 287)

Punta, iki boru kenarının birbirini tek noktada bağlayacak büyüklükte olmalıdır. Zayıf yapılan punta,

kaynak sırasında kırılır. Fazla yapılan punta ise, yapılacak kaynağın yüzey düzgünlüğünü bozar.

Puntalama büyüklüğü her iki boruya en az 1~ 2 mm binecek Ģekildedir ve 5 mm boyundan az olamaz.

Ġki boru arasında boru et kalınlığına bağlı olarak yaklaĢık kaynak tel çapı veya tel çapının yarısı kadar

boĢluk bırakılır.


Puntalar, belirli bir sıraya göre yapılır. Her yapılan punta, boruyu punta yapılan tarafa doğru çekerek

düzgünlüğünü bozar. Aynı tarafa biden fazla yapılan punta, borunun tekrar düzeltilmesini engeller. Bu

nedenle puntalama, daima karĢılıklı yapılır. Her yapılan puntadan sonra gerekli düzeltme ve gönye

kontrolü yapılır( ġekil 3,2)

Boruların birbirini takip eden eksenlerde veya istenilen açılarda eklenmesi istenir. Borular, silindirik

yüzeyli oldukları için birleĢtirme düzgünlüğünün ayarlanmasında zorluklarla karĢılaĢırız. Bu zorlukları

kolaylaĢtıracak ve aynı hizaya getirebilecek özel düzenekler kullanılabilir. Bu düzenekler, bir köĢebent

üstüne iki boruyu sıkıĢtırma ve gerekirse ebadı boru çapından küçük iki köĢebent arasında iĢkenceyle

sıkıĢtırma biçiminde olabilir. ġekil 3,3 ‘ de görüldüğü gibi özel aparatlar kullanmak puntalamayı

kolaylaĢtırır. Puntalamayı bitirdikten sonra, düzenekler bir sonraki iĢ için, saklanmalıdır.

ġekil 3.2: Puntalama yerleri ve sırası

Oksi asetilen boru kaynağında, puntalama iĢlemine baĢlamadan önce, boruları kaynağa hazırlama

aĢamalarından geçiriniz. Et kalınlığı3 mm ye kadar olan boruların arasında bir miktar boĢluk

bırakılarak kaynak yapılır (yaklaĢık et kalınlığının yarısı kadar). Eksenleri aynı hizada olacak Ģekilde

dört taraftan puntalanır, puntaların curufları tel fırçalar ile temizlenir.

Kaynağı yapılacak gerecin (borunun) kendisinden kesilecek ek teli en iyi birleĢtirme gerecidir. Kaynak

tellerini piyasadan istenilen ebatta temin edebiliriz Oksi-asetilen kaynağında kullanılan kaynak

tellerinin çapları; Ø 1.6-2.0-2.5-3.25-4.0-4.8-6.35 ve 8.0 mm ‘dir ve 1 m boyda satılırlar. Kangal

(yuvarlak biçimde sarılmıĢ, kilo iĢi satılan) teller ise kaynak teli özelliğine sahip değildir. Bu tellerin

kaynak teli olarak kullanılması yanlıĢ bir uygulama olur. Borular alın alına (boruların merkezlenmesi)

getirilir. Kaynak yapılacak boruyu et kalınlığına uygun çapta kaynak teli ile en az dört yerinden

puntalamak gerekir.

Önce uygun alevle boru ısıtılır. Borunun alev tutulan kısmında sıvı eriyik oluĢur. Sıvı eriyik

oluĢturulduktan sonra, kaynak teli eriyik sıvısına batırılarak puntalama yapılır.


3.2. Yatay ve DüĢey Boruya Kaynak Çekmek

Ġyi bir kaynak çekebilmek için belirli oksi-asetilen kaynak yöntemlerinin bilinmesi gerekir. Bu yöntem

ve kurallara uyumlu olarak kaynak dikiĢi çekilmelidir.


ġekil 3.4: Kaynak ağzı açılmıĢ boruların kaynağı

Boru ekinde kaynağın yeterli etkileĢiminin sağlanması için boru ucuna kaynak ağzı açılması gerekir.

Kaynak ağzı açılan boruların eklerinde yeterli dayanıklılığı elde etmek için de üst üste kaynak dikiĢi

çekilir. Kaynak ağzı açılmıĢ ve iç dikiĢi çekilemeyen borularda, birinci (kök) dikiĢ kaynağı anahtar

ağzı Ģekli oluĢturularak çekilir. Kaynak baĢlangıcında bu delinme kasıtlı olarak yapılır. Sonra bu delik

kapatılarak kaynağa devam edilir. (ġekil 3.4).

Üst üste çekilen kaynaklarda sola kaynak uygulaması yapılır. Bu yöntemde alev, ısınma bölgesinde

daha kısa sürede yoğunlaĢır. Kök dikiĢ(paso) ve yan kaynak dikiĢlerinde sağa kaynak uygulaması

yapılarak boru et kalınlığının delinmesi önlenir.

Döndürülebilen büyük çaplı boruların kaynağı, küçük parçalar halinde ve serbest olarak yapılır.

Döndürülerek kaynak yapılabilen parçalarda kaynağa baĢlama noktası, boru eki üst kısmıdır. Boru

çapının ¼’ ü (dörtte bir) kaynak yapıldıktan sonra döndürülür. Devamı olan ¼ ‘ünün kaynağı yapılır.

Bu Ģekilde boru çevresince kaynak tamamlanır. Kaynak dikiĢi sağa ve sola kaynak yöntemi ile yapılır.

Sürekli döndürmenin mümkün olmadığı yerlerde önce boru çevresinin yarısı üstten sağa ve sola; boru

döndürüldükten sonra tekrar sağa ve sola kaynak dikiĢi çekilir.


ġekil 3.5: Borunun döndürülme yönü

ġekil 3.6: Sağa kaynak yöntemi ġekil 3.7: Sola kaynak yöntemi

Döndürülebilen büyük çaplı boruda sağa kaynak yönteminde, Ģalome önde, kaynak teli arkada olacak

Ģekilde soldan sağa doğru yapılan uygulamadır. Özellikle boru yanlarının kaynağında ve kalın çaplı

boru kaynaklarında tercih edilir. Alev, dikiĢ üstüne doğrudur. Kaynak anında, yeterli yığılma elde

edilir.

Döndürülebilen küçük çaplı boruların kaynağında, sola kaynak yöntemi uygulanır. Sürekli aynı yönde

kaynak çekileceği için kaynak kolaylığı sağlar. Döndürülebilen küçük çaplı boruda sola kaynak

yönteminde, Ģalome arkada, kaynak teli önde olur. Kaynak dikiĢi daima arkada kalır. Alev, kaynak

alanı ilerisini ısıtarak sağdan sola doğru ilerler. Bu kaynak yöntemi Düz ve ince etli boruların

kaynağında kullanılır. Boru kaynaklarında genelde sola kaynak uygulamasına gidilir. (ġekil 3.7)

ġalome hareketi, yapılacak kaynağın konumuna bağlı olarak değiĢir. Boru birleĢimleri dikey veya

yatay konumdadır. Bazı durumlarda da bu konumlar açılıdır. Borunun konumuna göre hareket seçilir.

Yere dik konumda bulunan kaynakta tavan, yan ve düz kaynak yapma zorunluluğu vardır. Bu

konumdaki kaynağa boru tabanından baĢlanır. Taban eksen birleĢiminde, yan eksen birleĢimine kadar

tavan kaynağı uygulaması vardır. Yan eksen birleĢiminden, üst eksen birleĢim bölgesine kadar yan, üst

noktada düz kaynak geçerlidir.


Genellikle Ģalomeye dairesel hareket vermek, her konumdaki kaynak için geçerlidir. Tavan

kaynağında yarım daire veya zik zak çizerek kaynak yapmak eriyik akmasını önler. Kaynak teli ile

Ģalome aynı yönde hareket ettirilir. Eriyikte (metal sıvı banyosu) akma olması durumunda alev

uzaklaĢtırılarak kaynak teli eriyiğe batırılıp çıkartılarak Ģalome ile birlikte hareket ettirilir ve bu

Ģekilde kaynağa devam edilir.

Boru üstünde düz olan kısımlarda en uygun hareket, dairesel uygulamadır. Alev ucunda oluĢturulan

eriyiğe birbirinin devamı olan sürekli halkalar yaptırılır. Dairesel çizgiler eriyik üzerinde oluĢturulur.

(ġekil 3.8)

ġekil 3.8: Alev ve kaynak tel hareketi

ġekil 3. 10 : Döndürülebilen boruya

yataklanması ve döndürülerek puntalanması

ġekil 3.9 : Kaynak ağzı açılmıĢ borunun

yataklanması ve döndürülerek puntalanması


Boruların kaynak iĢleminde eğer boru sabit değil ise, iĢlem oldukça kolaydır. Borular bir tertibat

yardımı ile birbirleri ile aynı eksende olacak Ģekilde tutturulurlar ve sonra da puntalanarak birbirlerine

bağlanırlar. Boruları aynı eksene getirmek için kullanılan tertibatın geliĢmiĢleri günümüzde

bulunabildiği gibi atölyede hazırlanmıĢ bir V yatağı veya borunun çapına uygun U profil demiri de bu

iĢi rahatlıkla görebilir (ġekil 3.9).

Kaynağa saatin 2 (14.00) pozisyonunda baĢlanır ve yukarı doğru kaynak yapılır, üst tepe noktaya

gelindiğinde de boru 30° derece döndürülür ve tekrar aynı Ģekilde kaynağa devam edilir. Burada

dikkat edilmesi gereken konu puntaların üzerinden geçerken bu puntaların ergitilip kaynak ile

bütünleĢmesinin sağlanmasıdır (ġekil 3.10).

Kaynak dikiĢi çekilmesine ara verilmesi sonunda, tekrar kaynak uygulamasına baĢlanırken, daima

dikiĢin 5 mm kadar arkasından baĢlanmalıdır. Ġki dikiĢin birleĢtirilmesiyle iki dikiĢ ucuna homojen

(eĢit) bir karıĢım yaptırılır. Önceki dikiĢ üstünden aynı üfleç hareketiyle telsiz eriyik yürütülür. Bu

Ģekilde dikiĢ baĢlangıç ve bitiĢinde olumsuz deliklerin oluĢması engellenir.

En çok kullanılan dairesel, zik zak ve yarım ay biçimli Ģalome hareketlerinin yanı sıra daha farklı

hareketler de geliĢtirmek mümkündür. Kaynakçının becerisine bağlı olarak Ģalomeye çeĢitli hareketler

yaptırılabilir (ġekil 3.11).

ġekil 3.11: ġalome hareket biçimleri

ġekil 3.12: Tel hareket biçimleri


3.2. 1. Yatay Boruya Kök Paso Çekmek

Kök paso, kaynak ek boĢluğu doldurma dikiĢidir. Yapılacak boru kaynağının sağlam olması için dıĢ ve

iç taraftan kaynak yapılması gereklidir. Normal Ģartlarda borunun iç tarafının kaynağı mümkün

değildir. Borunun iç tarafı kaynağının yapılabilmesi için kaynak ağzı açarız. Kaynak ağzı açılan

boruların iç taraflarının birbirine iyi bir Ģekilde iĢlemesi (kaynaĢması) kök paso ile olur. Kök paso

içerisindeki sarkıklık en fazla kaynak teli çapının yarısı kadar olmalıdır (ġekil 3.13).

Boru et kalınlığına göre uygun çapta kaynak teli seçilir. Kök paso tamamlandıktan sonra, tel fırça ile

tüm kaynak boyunca, ana metal ve kaynak metali titizlikle temizlenir. Boru bağlantısı, kök pasosunun

bitmesinden sonra yapılacak dolgu paso tamamlanmadan kesinlikle hareket ettirilmez.


3.2. 2. Yatay Boruya Dolgu ve Kapak Paso Çekmek

Dolgu paso, kök pasodan sonra yapılan boruların birbirleriyle tam birleĢmesini sağlayan pasodur.

Dolgu paso borunun et kalınlığına göre birden fazla yapılabilir. Büyük çaplı borular dört pasoda

kaynatılmalıdır. Küçük çaplı boruları iki pasoda kaynatabiliriz. Sıcak paso, dolgu paso ve kapak

pasoyu da tek paso olarak yapabiliriz.

Pasoların baĢlangıç noktaları bir önceki pasonun bitim noktasından 5 mm uzaklıkta olmalıdır. Her

pasodan sonra dikiĢ yüzeyi uygun alet ve fırça ile temizlenmelidir. Dolgu pasodan sonra, kapak

pasonun düĢük olmasına neden olabilecek düĢük dolgu (dikiĢ kalınlığı) pasolar var ise bu noktalar, ek

pasolar yapılarak düzgün hale getirilmelidir (ġekil 3.15).

Borular her pozisyonda tek paso (dolgu) veya çok paso (kök, dolgu ve kapak paso) ile Sağ veya sol

kaynak yöntemi uygulanarak baĢarı ile birleĢtirilebilmektedir. Yöntemin seçimi bağlantının türü,

borunun çapı ve et kalınlığı kaynağın pozisyonu ve kullanılacak olan kaynak teli çapına bağlı olarak

belirlenir. Genelde paso sayısı her 3 mm et kalınlığı için 1 paso olmak üzere belirlenir. 3 mm ‘den

daha fazla et kalınlığına sahip borularda V kaynak ağzı açılır ve ağız açısı60° ila 80° arasında değiĢir.

Kapak paso, dikiĢ düzeltme, yükseklik verme ve her iki borunun kenarlarına bindirme dikiĢidir. Kapak

pasonun düzgün olması için Ģalomeye çok düzgün dikiĢ hareketi verilmelidir. Kapak pasonun

yüksekliği en fazla kaynak teli çapı kadar olmalıdır. Kenar bindirmeleri ise (geniĢliği) en fazla iki (2)

kaynak tel çapı civarında olması gerekir.

3.2.3. DüĢey Boruya Kök Paso Çekmek DüĢey boruya kök paso çekme de yatay boruya kök paso çekmek (3.2.1.) de ki iĢlem sırası uygulanır.

ġekil 3.16: DüĢey boruya kök paso


3.2.4. DüĢey Boruya Dolgu ve Kapak Paso Çekmek

DüĢey boruya dolgu ve kapak paso çekmede yatay boruya dolgu ve kapak paso çekmek (3.2.2).de ki

iĢlem sırası uygulanır. DüĢey boruya dolgu ve kapak paso yapılırken kaynak bölgesinin üstteki boruya

yakın kısmında ergiyin akmasından dolayı bir çukurluk oluĢur. Eğer bu çukurluk boru seviyesinden

aĢağıda kalıyor ise bu bölgeye bir kaynak pasosu daha yapılmalıdır.

Yaptığımız kaynak yüksekliği boru seviyesi ile en az aynı yükseklikte ve en fazla ise kaynak tel çapını

aĢmaması gerekir. Kaynak yapım bölgesinin dıĢına taĢmamak için kaynak bölgesinin tebeĢir ile

çizilmesi hatalı uygulama yapmamıza engel olur.

ġekil 3.17: DüĢey boruya dolgu ve kapak paso


3.3. Yatay ve DüĢey Boruya Askıda Kaynak Çekmek

Boruların tesisat üstünde döndürülmesi mümkün değildir. Bu nedenle pek çok boru kaynağı

uygulaması düz, dik ve tavan konumundadır. Bu durumda her pozisyonda kaynak yapma zorunluluğu

ortaya çıkar.

BirleĢtirilmiĢ büyük çaplı küçük parçalar veya uzun borular tesisat sistemine parça parça kaynak

yapılarak devam ettirilir (ġekil 3.19).

Yatay ve düĢey döndürülemeyen (askıda) durumda olan bir borunun döndürülme imkânı yoktur. Böyle

bir borunun kaynak birleĢtirilmesinde her kaynak pozisyonunun uygulanması gerekmektedir. Burada

sağ kaynak ve sol kaynak yöntemleri uygulanabilir. Sol kaynak yönteminde puntalama iĢleminde

sonra, alt noktadan ( duruma göre saatin 5 (17.00) veya 7 (19.00) noktasından ) kaynağa baĢlanır.

Önce tavan pozisyonu ve sonra dik pozisyona ve en sonra da yatay pozisyona geçilir. En tepe noktada

kaynak iĢlemi durdurulur ve tekrar alt noktaya dönülerek ikinci yarı taraf için iĢleme devam edilir.

ġekil 3.18: Döndürülemeyen askıda) boruda kaynak yöntemi


ġekil 3.19: Döndürülemeyen borunun yan (dik) kaynak konumları

Burada dikkat edilecek durum, punta yerleri ve tekrar baĢlama noktalarında ergimenin sağlanması ve

buraların kaynak dikiĢi ile bütünleĢmesidir (ġekil 3.18).

Sağa kaynak yönteminin uygulanması halinde genel olarak önceden puntalanmıĢ parçada kaynağa tepe

noktadan baĢlanır ve aĢağıya doğru devam edilir. Saat 6 noktasına gelince kaynağa ara verilir ve tekrar

üst noktaya gelinerek borunun ikinci yarım çevresi için de aynı iĢlem uygulanır (ġekil 3.19).


Ekseni dik durumda olan boruların birleĢtirilmesinde kaynak dikiĢi dik düzlemde yatay kaynak

pozisyonu biçimindedir ve burada bu pozisyon için belirtilmiĢ olan konulara dikkat etmek gerekir.

ġekil 3.21: Askıda sağa kaynağın uygulanması

ġekil 3.22: Dik konumdaki borulara kaynak uygulaması


3.3.1. Yatay Boruya Askıda Kök Paso Çekmek Yatay boruya askıda kök paso çekme de yatay boruya kök paso çekmek 3.2.1. konudaki iĢlem sırası

uygulanır.

3.3.2. Yatay Boruya Askıda Dolgu ve Kapak Paso Çekmek Yatay boruya askıda dolgu ve kapak paso çekme de yatay boruya dolgu ve kapak paso çekmek 3.2.2.

konuda ki iĢlem sırası uygulanır.


3.3.3. DüĢey Boruya Askıda Kök Paso Çekmek DüĢey boruya askıda kök paso çekme de yatay boruya kök paso çekmek 3.2.1. konudaki iĢlem sırası

uygulanır.

3.3.4. DüĢey Boruya Askıda Dolgu ve Kapak Paso Çekmek

DüĢey boruya askıda dolgu ve kapak paso çekme de yatay boruya dolgu ve kapak paso

çekmek 3.2.2. konuda ki iĢlem sırası uygulanır.


3.4. Farklı Çaptaki Boruların Kaynatılması

Boruların döĢenmesi esnasında, boru hattının devamının sağlanması için boruların uç uca eklenmesi,

yön değiĢtirilmesi ve çap değiĢikliği (çap küçültme-büyütme) iĢlemleri gerekmektedir. Bu ihtiyaç,

boru kaynağında çeĢitli uygulamaları gerekli kılmaktadır. Bunlar, birbirinin devamı olan farklı çaplı

boruların kaynağı, çap daraltma (redüksiyon) borusu kaynağı ve ana borudan kol alma

uygulamalarıdır.

3.4.1. Birbirinin Devamı Olan Farklı Çaplı Boruların Kaynağı Boru tesisatları döĢenirken önceden hesaplanmıĢ veya belirlenmiĢ noktalarda döĢenen çapın, bir

sonraki küçük çapa düĢürülmesi gerekebilir.

7

ġekil 3.23: Birbirinin devamı olan farklı çaplı boruların kaynağı


3.4.2. Daraltma (Redüksiyon) Borusu Kaynağı

Redüksiyon, çap düĢürücü anlamına gelir. Daraltma iĢlemi, boru hattının belirli

noktalarında büyük çaptan, küçük çapa (Ø 50 mm ‘den Ø 25mm gibi) düĢürülme iĢlemidir.

Daraltma borusu, sıcak Ģekillendirme yöntemiyle (Daraltılacak boru ısıtılır, çekiç ve uygun

takımlarla dövülür. Çapı düĢürülecek borunun ebadına eĢit hale getirilir) veya patent (Hazır

daraltma parçası) kullanılarak kaynak iĢlemlerine uygun hale getirilir. Çap daraltması aynı

eksenli ve ayrı eksenli (kaçık eksen) olarak yapılır.

ġekil 3.24: Daraltma (redüksiyon ) borusu kaynağı


3.4.3. Kol Alma Boru tesisatlarında ana boru hattından, değiĢik noktalara (kullanım yerlerine) dağıtılması gereken

akıĢkanlar (sıvı-gaz) için, farklı veya aynı çaplı boru bağlantıları yapılması gerekir. Ana borudan kol

alma dik (90°) veya 45° ‘lik açılarla hazırlanan boru ile yapılır.


KAYNAKÇA

* ÇETĠNKAYA, Mevlüt; Hüseyin DEMĠR, Temel ĠĢlemler Meslek Bilgisi, Yüce Yayınları, 2001,

Ġstanbul.

* DEMĠR, Hüseyin; Mevlüt ÇETĠNKAYA, Isıtma Atölyesi ĠĢve ĠĢlem Yaprakları, Yüce Yayınları,

2001, Ġstanbul.

* Engin Deniz SAYAR, Soğutma ve Ġklimlendirme Meslek Bilgisi Temel Ders Kitabı I, MEB

Devlet Kitapları, ĠSTANBUL 2004.

* http://fizikmuh.ankara.edu.tr/malzeme/mlz/malzeme.htm

* Hüsnü KADIOĞLU, Doğalgaz Yetkili Tesisatçının El Kitabı, Ġstanbul 1996.

* KADIOĞLU, Hüsnü; Hüseyin DEMĠR, Baykal ERGĠN, Yapıda Doğalgaz Tesisatı, 2006 Ġstanbul.

* Kasım ADSAN, Oksi-Gaz Kaynağı Temel Ders Kitabı, MEB Yayınları, Ankara 1978.

* Sabri KUMRAL, Tesisat Teknolojisi ĠĢve ĠĢlem Yaprakları 10.sınıf, MEB Devlet Kitapları,

Ankara–2003.

* Sabri KUMRAL, Tesisat Teknolojisi ĠĢve ĠĢlem Yaprakları9.Sınıf, MEB Devlet Kitapları, Ankara

2003.

* TÜLBENTÇĠ, Kutsal; KALUÇ, Erdinç Gaz Ergitme Kaynağı ve Oksijen ile Kesme, MMO

Yayınları, Ankara 2001.

* www.arimanhirdavat.com.tr/gazarmatur.htm

* www.as-ko.com.tr/images/

* www.kamaskaynak.com/profil.html

* www.palmet.com.tr/gas.htm

* Y.Saip SERFĠÇELĠ, Elektrik Ark ve Oksi-Gaz Kaynağı, Form Ofset, Ankara 1997.

oksİ-asetİlen boru kaynaĞi - kilis myomyo.kilis.edu.tr/duyuru/kaynaknotlari.pdf · verilen resim...

Documents