Oδός Ευτυχίας

BlackcutPRESS

•  ΟΙ ΜΑΥΡΟΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ...

Kάναμε τα πρώτα μας σχολικά βήματα στα βρώ-μικα και επικίνδυνα σοκάκια στο δρόμο απότο Μετρό της Αττικής, προς την οδό Ευτυχίας.

Περάσαμε την οδό Περγάμου, τα «ερυθροφωτισμένασπίτια», αναζητώντας το φως της γνώσης αλλά καιτης ημέρας, κρυμμένο πίσω από τις ψηλές, άχαρεςκαι άσχημες πολυκατοικίες. Από τους γονείς μαςκρύψαμε σε τι περιοχή θα κυκλοφορούσαμε, μιαπεριοχή που ευτυχώς δεν την ήξερε ούτε η μάναμας. Ήρθαμε σε επαφή με άλλους πολιτισμούς καιάλλες κουλτούρες.

Αφού τρομάξαμε να εντοπίσουμε την πόρτα καιβρήκαμε το μαγικό τρόπο με τον οποίο άνοιγε, ανε-βήκαμε στον τρίτο όροφο, άλλοι με τα πόδια καιάλλοι με το ασανσέρ και αναζητήσαμε αυτούς πούήδη γνωρίζαμε.

Το μοτίβο ήταν περίπου ανά τρεις συμμαθητέςμια γνωριμία, μια ιστορία από τις παλιές μας δου-λειές.

Καθίσαμε κοντά όσοι γνωριζόμασταν, σαν τα παι-δάκια στο Δημοτικό. Είχαμε να καθίσουμε σταθρανία, κλεισμένες δυο δεκαετίες και βάλε γιαπολλούς.

Πριν ακόμα μπούμε στην τάξη μιλήσαμε για τιςδουλειές μας που χάσαμε. Από πού ερχόταν ο κα-θένας. Όλοι από τον έντυπο Τύπο κυρίως, εφημε-ρίδες, περιοδικά, γενικά χαρτί. Αναζήτηση για κοι-νούς γνωστούς, θέσεις εργασίες στις οποίες δενείχαμε συμπέσει.

Η πρώτη μέρα απόηχος ακόμα από τις διακοπές,αφού ήταν Αύγουστος. Πρώτη σχολική ημέρα θε-ωρήσαμε την πρώτη Δευτέρα.

Εννιά η ώρα ήμασταν μέσα στην τάξη. Καθηγητήςμας πρώτος ο Θοδωρής, όπου συστηθήκαμε γιαπρώτη φορά, η ομάδα όμως ολοκληρώθηκε τηΔευτέρα με τον Κυριάκο, όπου ξανασυστηθήκαμε.

Στη διάρκεια των μαθημάτων μάθαμε πολύ μάρ-κετινγκ με τους Θοδωρή, Κυριάκο και Μιχάλη,όπου πλέον μπορούσαμε να πουλήσουμε τα πάντακαι με επιτυχία. Με την Έρικα συνεχίσαμε σε πιοτεχνικά θέματα, αφού το πρώτο που της είπαμεήταν «όχι άλλο μάρκετινγκ».

Σε κάθε διάλειμμα απολαμβάναμε τις υπέροχεςμελωδίες πιάνου από το απέναντι διαμέρισμα,ενώ χαζεύαμε τις μαύρες γάτες που έκαναν βόλταστον ακάλυπτο και πίναμε το καφεδάκι μας, τρώ-γοντας το δεκατιανό μας.

Όσο οι μέρες περνούσαν, εμείς δενόμαστε μεταξύμας.

Ωφελούμενοι και οφειλές• Τον «Άκμων», που είχε τη χαρά να ζωντανέψουν

οι αίθουσές του με τις χαρούμενες φωνούλεςμας, που αντηχούσαν τις ώρες των διαλειμμάτων,σε όλο το κτίριο και στα πέριξ αυτού.

• Τα κορίτσια της γραμματείας, που ζωντανέψαμετο περιβάλλον τους και τους δώσαμε την ευκαιρίανα ασκήσουν τις δεξιότητες επικοινωνίας τουςτόσο αποτελεσματικά πάνω μας.

• Τους καθηγητές μας, οι οποίοι θα αμειφθούνπλουσιοπάροχα για τις προσφερόμενες υπηρεσίεςτους και θα μπορέσουν επιτέλους να βρουν μιαδουλειά της προκοπής, μετά την εμπειρία τουςμαζί μας.

• Τους μαθητές από τα άλλα τμήματα, για τουςοποίους υπήρξαμε παράδειγμα ήθους, συνέπειας,χιούμορ καθώς και πηγή λύπης επειδή δεν ήτανστο τμήμα μας.

• Την Φαίη, που η μαμά της λέει ότι άλλαξε το πρό-σωπό της με το που ήρθε κοντά μας. Στην αρχήδεν ήθελε καν να παρακολουθήσει το πρόγραμμα.

• Την Αγαθή, την οποία αποτρέψαμε από το νευρικό

κλονισμό, που την απειλούσε εάν έμενε και άλλοστο σπίτι χωρίς εμάς.

• Τη Βιβή, η οποία βρήκε μια φοβερά δημιουργικήαπασχόληση και καινούργιες γνωριμίες.

• Τη Ρούλα, που την βγάλαμε από το σπίτι το πρωίγια να μάθει πράγματα και να κάνει νέες γνωρι-μίες.

• Τον Γιώργο, που του δώσαμε την αυτοπεποίθηση,ώστε να εκφράσει τις δημιουργικές του ανησυχίεςκαι σύντομα να γίνει διάσημος συγγραφέας.

• Τον Βασίλη, που κέρδισε πολλούς θαυμαστές γιατη μουσική του και έχει εξασφαλίσει κοινό για τιςκαλοκαιρινές συναυλίες του στον Πόρο.

• Την Αφροδίτη, που είχε κάπου να μιλήσει για τιςυπέροχες γαστριμαργικές εμπειρίες της.

• Τον Γιάννη, που του δώσαμε την ευκαιρία να μαςκάνει να γελάσουμε.

• Τον Στέφανο, που του δώσαμε την ευκαιρία ναμας ειρωνευτεί δημιουργικά.

• Τη Βάλια, που της δώσαμε καινούργιες γνωριμίεςγια να σερφάρει στο facebook.

• Την Κατερίνα, που την ξαναβάλαμε στο θρανίο μεεξαιρετικούς συμμαθητές.

• Την Τζένη, που γιόρτασε από τα καλύτερά της γε-νέθλια μαζί μας.

• Την Αναστασία, που μπόρεσε να μοιραστεί τα επι-χειρηματικά της σχέδια.

• Τη Νίκη, που απέκτησε εξαιρετικούς καινούργιουςφίλους και είχε με ποιον να μοιραστεί τις επαγ-γελματικές της εμπειρίες.

• Οι υπόλοιποι θα είχαν κερδίσει πολλά μαζί μας,ίσως όμως τους δοθεί η ευκαιρία κάποια άλληφορά.

• Ο ελληνικός Τύπος, έχασε εξαιρετικούς ανθρώπουςαπό τους κόλπους του. Σε αναμονή για διόρθωσητου λάθους του.

Η πρώτη μέρα

Μαύρα γυαλιά φορώ και στην οδό Ευτυχίας περπατώ…πίσω στον Τύπο γυρνώ, σε νέα μονοπάτια περνώ...

Από τη Σφύρα στον Άκμονα

BlackcutPRESS2

Αγαθή ΚουκούμπαTεχνικός Τύπου

στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, εργάστηκε από το 1997 έως το 2014

Άπειρες στιγμές που δυσκολεύτηκα και άλλεςτόσες που αμφέβαλα για τον ίδιο μου τον εαυτό.

Συνήθισα χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά, χωρίςκέφι, χωρίς φίλους, μιας και ο καθένας ήταν εγκλω-βισμένος στα δικά του προβλήματα. Άνεργη σχεδόνπέντε χρόνια, πήρα τη μεγάλη απόφαση: ξανά σταθρανία.

Ξεκίνησα το πρόγραμμα με μεγάλη χαρά, η αλή-θεια είναι ότι στάθηκα πολύ τυχερή σε αυτό μιας καισε άλλους συναδέλφους μου δεν δόθηκε αυτή ηχαρά, και από τότε δεν θέλω να κοιτάξω ξανά πίσω.Δεν θέλω να ακούω για δικαστήρια, Μάνια, ΟΑΕΔ,κάρτα ανεργίας, βιογραφικά, κ.λπ. κ.λπ.

Σε αυτή τη φάση εμφανίστηκαν νέοι φίλοι-συνα-γωνιστές, εκπαιδευτές με τους οποίους χτίσαμε μιασχέση αγάπης. Άνθρωποι γνωρίστηκαν, μοιράστηκαντην εμπειρία τους, βοήθησαν ο ένας τον άλλο, προ-έκυψαν φιλίες, μάθαμε ξανά να δίνουμε και να παίρ-νουμε, ότι όλα μπορούν να γίνουν με μεγάλο αγώνα,αγωνία, δυσκολίες, με λίγα χρήματα ή και με καθό-λου χρήματα.

Μάγκες, είμαι πολύ χαρούμενη που σας γνώρισακαι υπάρχει μόνο μία επιλογή. Να τα καταφέρουμε...γατάκια!!!

Ρούλα ΠανδρεμένουTεχνικός Τύπου

στην Ελευθεροτυπία, εργάστηκε από το 1984 έως το 2014

…Μετά τη συμβουλευτική μέσα στο κατακαλόκαιρο,σχεδόν όλο τον Ιούλιο στην Αθήνα, ένας μήνας,δηλαδή ο Αύγουστος είναι λίγος για διακοπές. Ότανείσαι και άνεργος και έχεις πολύ χρόνο και 26 τουμήνα πρέπει να είσαι πάλι στην Αθήνα, να αρχίσουντα μαθήματα. Ααα.. καλά από Δευτέρα, να κερδίσουμεένα Σαββατοκύριακο ακόμα. Δευτέρα λοιπόν, 29 Αυ-γούστου, στον τρίτο όροφο, πρώτη επαφή με τους«συμμαθητές». Αρχίσαμε τις συστάσεις και από ποιο«μαγαζί» προερχόταν ο καθένας «Ελευθεροτυπία»,«Λυμπέρης», «Νέα», «Κέρδος». Πάγος δεν υπήρχεγια να σπάσει, όλοι προερχόμασταν από τον ίδιοχώρο του «Έντυπου Τύπου». Και άρχισαν να ξεδι-πλώνονται οι εμπειρίες όλων και ήταν λέει... σαν ναξαναβρισκόμουν στη δουλειά! Τριάντα χρόνια στην«Ελευθεροτυπία» δεν ήταν και λίγα. Όλοι οι συμμα-θητές εξαιρετικοί και ξεχωριστοί. Παρακολουθώ ταμαθήματα αλλά πιο πολύ αυτά που βγαίνουν από τονκαθέναν … Θα είστε πάντα στην καρδιά μου, εύχομαικαι στη ζωή μου.

Νίκη ΧολέβαTεχνικός Τύπου,

εργάστηκε από το 1979 έως το 2013

...Έρχονται κάποιες στιγμές που εκεί που λες ότι ταέχεις χάσει όλα μετά από 35 χρόνια δουλειάς στονΤΥΠΟ και περίπου δυόμισι χρόνια ανεργίας, ένα μα-γικό ραβ δάκι σου αλλάζει την καθημερινότητα.

Ήταν Απρίλιος του 2016 όταν έμαθα για το πρό-γραμμα «Attica – publishing» δεν το σκέφτηκα πολύ,κατέθεσα τα χαρτιά μου, με την προϋ πόθεση ότι μπορείνα μην το παρακολουθήσω. Όμως άλλαξα γνώμη κατάτη διάρκεια της Συμβουλευτικής και μετά από χρόνιακάθησα ξανά στα θρανία να παρακολουθώ Marketingκαι Social Media. ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΑ.

Είμαι χαρούμενη που γνώρισα αξιόλογους ανθρώ-πους, που μοιραστήκαμε τα ίδια προβλήματα, δέσαμεσαν παρέα.

YΓ. Μπορεί μερικές φορές να μην πρόσεχα στο μά-θημα, να χάζευα στο Facebook ή να αστειευόμουν μετους συμμαθητές μου, αλλά αυτήν την εμπειρία δεν θατην άλλαζα με ΤΙΠΟΤΑ!

Αναστασία ΜπούτζιαSKAI TV-ΑLPHA TV,

Σύνταξη – παραγωγή ειδήσεωνεργάστηκε από το 1998 έως το 2010

Η ζωή λένε ότι ξέρει καλύτερα…Σε μια δύσκολη φάση της ζωήςμου, μου έδωσε μια βαθιά ανάσαφέρνοντας δίπλα μου ανθρώπουςγεμάτους θετική ενέργεια, ζωντά-νια και αστείρευτο χιούμορ. Τουςσυνάντησα στο πρόγραμμα «Attica– publishing» δάσκαλοι και συμμα-θητές, συμμαθητές και δάσκαλοι,όλοι μαζί ενωθήκαμε στη γνώση,στην καλή διάθεση και στην ανθρώ-πινη ανάγκη ο καθένας μόνος καιόλοι μαζί για τον έναν… Δε θα ανα-φερθώ ονομαστικά γιατί για εμένα,όλοι είμαστε ένα. Άνεργοι μεν αλλάταυτόχρονα συνεργάτες σε έναπρόγραμμα γνώσης, εξέλιξης καικυρίως ψυχικής «ανάταξης»!!! Εί -μαι περήφανη που είμαι μαζί τουςκαι τους ευχαριστώ.

Βιβή ΔίελλαDigital Archive Labrakis SA,

εργάστηκε από το 1998 έως το 2013

Η εκπαίδευση στη Σχολή ήταν μια όμορφη εμπει-ρία. Μετά την απόλυσή μου από «Τα Νέα», το Νοέμ-βριο του 2013, έπειτα από 15 υπέροχα χρόνια,πίστευα ότι έκλεισε ο Τύπος για μένα. Αρχικά χάρηκαπου θα βρισκόμουν ξανά σε ένα χώρο με ανθρώπουςαπ’ τον ίδιο κλάδο με μένα, με τόσα χρόνια εργασια-κής εμπειρίας που με έκαναν να τους αισθανθώ τόσοοικείους κι ας μην τους γνώριζα ως τότε. Γίναμε μιαωραία παρέα και αυτό έκανε τα μαθήματα να γίνονταιπιο ευχάριστα και με μεγάλη συμμετοχή από όλους.Οι γνώσεις που αποκόμισα από τη σχολή ίσως μεβοηθήσουν κάποια στιγμή επαγγελματικά, ίσως καιόχι. Αυτό που κρατάω σαν ανάμνηση είναι η γνωριμίαμου με ξεχωριστά άτομα, υπέροχους ειλικρινείς αν-θρώπους των οποίων οι αξίες κλονίστηκαν τα τελευ-ταία χρόνια. Εύχομαι από καρδιάς ο καθένας μας ναβρει αυτό που επιθυμεί.

Βάλια ΠιλάτουLiberis Publications

εργάστηκε από το 2007 έως το 2012

Στις 5 Οκτωβρίου του 2007, ημέρα Δευτέρα, ετών 22 και κάτι, μπήκαπρώτη φορά στο περιοδικό. Στις 5 Οκτωβρίου 2012, ημέρα Δευτέρα, ετών27 και κάτι, βγήκα για τελευταία φορά από το περιοδικό. Από τότε πέρασαντέσσερα χρόνια σχεδόν και πίστευα ότι εγώ και ο χώρος του περιοδικούΤύπου «χωρίσαμε» οριστικά από τότε, όταν και έκλεισαν οι εκδόσεις Λυμ-πέρη. Σαν γνήσια δασκαλίτσα λοιπόν το «γύρισα» στην εκπαίδευση και όλακυλούσαν ήρεμα, μονότονα, κλασσικά – εικονογραφημένα και ο χώρος τωνπεριοδικών και της μόδας αποτελούσε για μένα πλέον κάτι σαν «παραμυ-θάκι» που λέω καμιά φορά στα παιδιά. (Για να καταλάβετε πόσο σπίρτα είναιοι μαθητές μου, έχω πάρει απάντηση «Καλά κυρία, κι εγώ δουλεύω στο CNNαλλά δε σας το λέων!») Κι ενώ όλα κυλούσαν σχεδόν μίζερα στην επαγγελ-ματική μου ζωή, εκεί κάπου το Μάρτη, έσκασε το πρόγραμμα Attica – Pub-lishing… Αιτήσεις, συμβουλευτική, επιλογή ΚΕΚ κι έτσι έφτασα στη Σχολήκαι στο τμήμα του Μάρκετινγκ και των Social Media! Κάπου εδώ να τονίσωότι εγώ όπου και αν πάω, βρίσκομαι με ωραίους «τρελούς» λες κι έχω μα-γνήτη ένα πράγμα… Έτσι λοιπόν και στο τμήμα μας βρήκα ωραίους τρελούς,που έχουν πολλά να πουν, πολλά να μάθουν, πολλά να δουν, πολλά γενι-κώς… Όλοι τους ξεχωριστοί, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους! Εξαιρε-τικά άτομα και μακάρι όλα τα τμήματα να ήταν έτσι. (Αλλά φυσικά είμαστεμοναδικό τμήμα, γιατί τι να μας πουν τα άλλα γατάκια!) Εκτός των παραπάνωνα πω και λίγο σοβαρά ότι στο πρόγραμμα του ΚΕΚ βρήκα και εξαιρετικούςεκπαιδευτές και πολύ καλές και χρήσιμες εισηγήσεις!

Για να γράψεις κάτι καλό, θα πρέπει να έχεις και τηνκατάλληλη διάθεση αλλά κυρίως και το χρόνο γιανα κάτσεις να σκεφτείς πώς θα γράψεις μία ιστορία...Σε κάθε όμως περίπτωση, νομίζω ότι το Τμήμααυτό, έχει μία δυναμική και εκπέμπει θετικήενέργεια - όχι μόνο λόγω Κουκουμπίτσας η οποίαθεωρώ ότι είναι η leader της Ομάδας - θυμηθείτετην περίπτωση της διαμαρτυρίας με την αίθουσα

Υπολογιστών αλλά και τη βραδινή μας έξοδο. Και τα άλλα κορίτσια - Κατερίνα,Βιβή, Τζένη - Τζένη, Ρούλα (περιμένω κέρασμα 31/10) και φυσικά η Φαίη μετον πληθωρικό της τρόπο να αφηγείται καταστάσεις (φσστ!)Σας ευχαριστώ για τις όμορφες στιγμές και τη συνεργασία μας!!!

Μιχάλης. ΤσάκωναςΕκπαιδευτής

Η εμπειρία μου από το τμήμα... Θα προσπαθήσω ναείμαι σύντομος και περιεκτικός παρόλο που ορισμέναπράγματα είναι δύσκολο να εκφραστούν στο γραπτόλόγο. Σε αυτές τις λίγες ημέρες και ώρες γνώρισα μιαομάδα με ανησυχίες και προβληματισμούς αλλάπάντα με θετική ενέργεια. Μια ομάδα που δεν έκανε

αγγαρεία αλλά βρισκόταν εκεί γιατί το ήθελε (για ποικίλους λόγους). Mια ομάδα έμπειρων ανθρώπων από τους οποίους κέρδισα πολλά. Μια ομάδαπου μοιράστηκε μαζί μου τις δυσκολίες του προγράμματος. Μια ομάδα που έγινε ΠΑΡΕΑ... Και αυτό είναι το πιο σημαντικό τελικά.

Θοδωρής ΒλάσηςΕκπαιδευτής

3

Τζένη ΤούνταΥπεύθυνη Διαφήμισης, Lamprakis Press SA,

εργάστηκε από το 1995 έως το 2013

Σχεδόν τρία χρόνια άνεργη και χωρίς πορτοφόλι πια, η ψυχολογία κάτωαπό τα πατώματα. Ξεκινάει το πρόγραμμα με συμβουλευτική, η οποία λει-τουργεί ταυτόχρονα και σαν ψυχανάλυση αλλά αυτό που θα ακολουθούσεστην κατάρτιση δεν μπορούσα να το φανταστώ. Έχω πάρει πληροφορίες ότιτο τμήμα, κάτω στον ΑΚΜΩΝ, δεν παίζεται. Κι έχω αγωνία να βρεθώ κι εγώεκεί αλλά η γκρίνια επιμένει. Πού πάω εγώ τώρα σε αυτή την ηλικία στα θρα-νία; Διστακτικά μπαίνω στην αίθουσα, γνωρίζω τους συμμαθητές μου και…Μαγικό! Νιώθω οικεία από την πρώτη στιγμή, σαν να τους ξέρω από παλιά,φίλοι δικοί μου αγαπημένοι, παρεάκι τρελό. Δέσαμε αμέσως με γέλια, αστεία,πειράγματα, σαν δεκαπεντάχρονα. Και κάθε μέρα αυτό να δυναμώνει (σαν τοτεστ ακοής της Έρικας, χαχαχα!). Αποτέλεσμα να πηγαίνω τρέχοντας στα μα-θήματα και να μην θέλω να τελειώσουν. Μεγάλη έκπληξη οι καθηγητές μας,που προσπαθούν με κόπο και ο καθένας με το δικό του τρόπο να μας μετα-δώσουν τις γνώσεις τους, τις ιδέες τους και την εμπειρία τους. Ποια κατά-θλιψη; Ποια ψυχανάλυση; Νιώθω ευτυχία στην οδό Ευτυχίας, όπου γίνονταιθαύματα. Σας ευχαριστώ θερμά όλους και έναν έναν ξεχωριστά και σαςαπειλώ «το νου σας ρεμάλια, θα τα λέμε και μετά...».

Πέρασαν σχεδόν πέντεχρόνια από τότε που εκδόθηκετο τελευταίο φύλλο της Ελευ-θεροτυπίας. Έγινε αυτό πουκανείς δεν πίστευε ή δεν ήθε-λε να πιστέψει ότι θα συμβεί..Πτώχευση και ραγδαία επι-δείνωση στην ποιότητα τηςζωής εκατοντάδων ανθρώ-πων μέσα σε μια νύχτα..

Στα πέντε αυτά χρόνιαυπήρξαν ελάχιστα ευχάριστανέα όσον αφορά τις διεκδί-κησεις μας ή κάτι άλλο. Κα-ταλήξαμε να κυνηγάμε επι-δόματα, μισθούς αφε ρεγ - γυότητας και επιδοτούμεναπρογράμματα.. Όταν πρωτο-άκουσα για αυτά τα προγράμ-ματα, (να'ναι καλά η Αγαθή)χάρηκα κυρίως λόγω του ότι είναι επιδοτούμενα. Πίστευα ότι δενμπορούσα να ωφεληθώ πραγματικά σε κάτι εκτός από το οικονομικό.Τελικά διαψεύστηκα και χαίρομαι πολύ γι'αυτό! Γιατί και στοπλαίσιο της συμβουλευτικής αισθάνομαι ότι ωφελήθηκα και εδώστο ΚΕΚ έμαθα πολλά για μάρκετινγκ, πωλήσεις και κοινωνικάδίκτυα. Και τώρα στο πλαίσιαο της δημιουργικής γραφής, ίσως ναπάρω και τη μεγάλη απόφαση να γράψω το βιβλίο (βασικά δύοείναι!) που στριφογυρνάει μες το μυαλό μου τα τελευταία έξιχρόνια..

Επίσης δεν περίμενα το τμήμα μας, να γίνει ένα τόσο ωραίοκαι δεμένο παρεάκι!..

Το ότι έχουμε περάσει όλοι δύσκολα και προερχόμαστε απότον Τύπο είναι κάτι που αρχικά μάς έδωσε την ευκαιρία να έρθουμεκοντά..

Η χημεία μεταξύ μας ήταν ιδανική και δέσαμε πάρα πολύγρήγορα. Είναι πολύ όμορφο το αίσθημα της ανυπομονησίας τουνα πας κάπου που ξέρεις ότι θα περάσεις καλά!..Και κάπως έτσιβρήκαμε μια δεύτερη οικογένεια (όπως έγραψε πολύ εύστοχα στουπέροχο και συγκινητικό ευχαριστήριο ποστ για τα γενέθλιά της, ηΑφροδίτη). Αισθάνομαι πραγματικά μεγάλη χαρά και τιμή πουανήκω σε αυτό το τμήμα με αυτούς τους μαθητές και αυτούς τουςδασκάλους. Ευχή μου είναι να είμαστε όλοι καλά, να βρει σύντομαο καθένας τον δρόμο του (όπως η Ρούλα, που τώρα θα αράάάάζει!)και να συνεχίσουμε να βρισκόμαστε, να γελάμε και να πίνουμε!..

Cheers!.. :D

Άνθρωπος του Τύπου και εγώ αφού έχω διαβεί το δρόμο αυτό επί 24 συ-ναπτά έτη, εργαζόμενη στην ημερήσια ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΕΡΔΟΣ.

Τεράστιος πλούτος εμπειρίας, συναισθημάτων που μόνο όσοι έχουν πε-ράσει το κατώφλι του μπορούν να καταλάβουν.

Μοιράστηκα το πρελούδιο με αγαπημένους πρώην συναδέλφους και μεαυτό τον τρόπο καταστήσαμε την καθημερινότητά μας μοναδικά ενδιαφέ-ρουσα και τόσο πικάντικη όσο το πιο ακριβό μπαχάρι του κόσμου.

Ξαφνικά, εντελώς ξαφνικά όλα τελείωσαν. Η δίνη της κρίσης έφτασε καισε εμάς άγρια και χωρίς έλεος.

Η απόφασή μου για συμμετοχή στο πρόγραμμα ήρθε εκείνη την περίοδο. Ανηφορίζοντας στην οδό Eυτυχίας αναρωτιόμουν εάν έκανα το σωστό. Οι αμφιβολίες μου όμως έσβησαν από την πρώτη στιγμή που συνάντησα

τις κοπέλες στη γραμματεία που με καθοδήγησαν, τους συμμαθητές μου καιφυσικά τους καθηγητές μου.

Οι κοπέλες ευγενέστατες και υπομονετικές.Οι συμμαθητές μου, δυναμικές προσωπικότητες, απίθανοι επαγγελμα-

τίες, χείμαρρος διαφορετικών και ιδιαίτερων απόψεων μα πάνω από όλαεξαιρετικοί άνθρωποι.

Τέλος πιστεύω ότι η επιτυχία των καθηγητών μας οφείλεται στο ότι μπό-ρεσαν να αφουγκραστούν και να διαβάσουν τις προσωπικότητές μας ώστενα μας προσεγγίσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλους σας.

Ανοίγω τα μάτια. Δέκαλεπτά ακόμα για να πάειοχτώ. Το ξυπνητήρι δενπρόλαβε να χτυπήσει.Νιώθω τρομερήανυπομονησία. ΕίναιΔευτέρα και έχω να πάωστο ΚΕΚ για ακόμα έναμάθημα με το τμήματων Εντύπων. Μια

ακόμα έκπληξη με περιμένει. Πώς άραγε θα είναισήμερα η μέρα; Παρότι εκπαιδεύτρια, δε διαμορφώνωεγώ το πρόγραμμα. Διαμορφώνεται μόνο του.Σχηματίζεται μέσα από τις ανάγκες, τις ιδέες, τιςεμπνεύσεις της ημέρας. Κάθε μέρα είναι γιορτή κι αςμην έχουμε να γιορτάσουμε κάθε μέρα γιορτή ήγενέθλια. Το καλό είναι ότι έχουμε πολύ καιρό ακόμαμαζί. Το κακό ότι σύντομα θα τελειώσει. Δεν πειράζειόμως. Οι αναμνήσεις, οι εμπειρίες θα μείνουν. Μαζί καικάποιες φιλίες. Ηλεκτρονικές και φυσικές.

Έρικα ΑθανασίουΕκπαιδεύτρια

BlackcutPRESS

Φαίη ΚαρλήΜarketing στην εφημερίδα

Κέρδος, εργάστηκε από το 1991 έως το 2014

Γιώργος ΒασιλάκηςΤεχνικός Τύπου

στην Ελευθεροτυπία

Βασίλης ΜακρυγιάννηςLiberis Publications

Ξεχωριστό, μοναδικό, εξαίρετο, τιμή μου να συνεργάζομαι μαζί τους.

Κυριάκος ΣκυφτόςΕκπαιδευτής

4

ΕκδηλώσειςΤη μέρα που αποφασίσαμε να έχουμε την πρώτη μας έξοδο, Παρασκευή

7 Οκτωβρίου, οι ουρανοί άνοιξαν, περιμένοντας το Γιώργο που αργούσε ναέρθει. Έτσι καταλήξαμε μούσκεμα τελικά στην Καλλιπάτειρα στο Θησείο,όπου ήπιαμε πολύ κρασί και μπύρα για να ζεσταθούμε, συνοδευόμενα απόποικιλίες ψητών. Όσο ζεσταινόμασταν γελούσαμε περισσότερο, όσο γε-λούσαμε, πίναμε περισσότερο και καταλήξαμε ντίρλα, να ψάχνουμε τηνέξοδο.

Τα πρώταγενέθλια ήταν της Βιβής και

της Αφροδίτης στις 26 Σεπτέμβρη,

όπου σβήσανε τα κεράκια τους

σε μία τούρτασοκολάτα,

με τη συνοδείαπυροτεχνημάτων.

Ήταν ένα πάρτυέκπληξη από τουςσυμμαθητές τους.

BlackcutPRESS

Τα επόμενα γενέθλια ήταν της Τζένης, στις 29 Σεπτεμβρίου. Η Τζένη έσβησετα κεράκια της, επίσης με πυροτεχνήματα, αυτή τη φορά σε μια γιγαντιαία πίτσα.Κατά τη διάρκεια του εορτασμού, προβλήθηκε βίντεο από τη ζωή και το έργο της.

VIVA WEBΡαδιοφωνικός σταθμόςΓεννήθηκε: 3 ΟκτωβρίουΠειραματικός ΡαδιοφωνικόςΣταθμός (για πλάκα!)

Φοίτηση στο ΚΕΚ. Μετάαπό 26 χρόνια στον εργα-σιακό στίβο και σχεδόν 2χρόνια ανεργίας, η πρότασηγια συμμετοχή σε εκπαιδευ-τικό σεμινάριο ήρθε ως μάναεξ ουρανού. Το θρανίο πάνταμας αποκαλύπτει το παιδίπου έχουμε μέσα μας. Ότανδε συνδυάζεται η νοοτροπίατου με υπέροχα πλάσματα,τόσο διαφορετικά και όμωςτόσο αταίριαστα ταιριασμένα,τότε η εμπειρία γίνεται βίωμακαι αφήνει το αποτύπωμάτης. Άλλοι περισσότερο, άλ-λοι λιγότερο όλοι θα μουλείψουν.

Τώρα σε ότι αφορά ταυπόλοιπα, θα πω πως τα μα-θήματα θα μπο ρούσαν να εί-

ναι καλύτερα, θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα, τα σνακ θαμπορούσαν να εναλλάσσονται, ο καφές θα μπορούσε να είναι πιοδυνατός. Τίποτα όμως απ’ αυτά δεν θα άλλαζε τη δυναμική αυτήςτης ομάδας.

Νοσταλγώ ήδη τις αρχές του προγράμματος, τότε που ο χρόνοςήταν μπροστά μας!

Πολυγένη Κατερίναεργάστηκε από το 1996 έως 2015

στο Εμπορικό Τμήμα της Χρυσής Ευκαιρίας

Οι γιορτές μας