Czuwaj!

Trzymasz właśnie w dłoniach pierwszy w tym

roku harcerskim numer „Rozdroży”, naszej

gazetki drużyny. Nie każda z Was pewnie

pamięta, że „trzynastki” prowadziły już

wcześniej czasopismo. Pierwsze występowało

pod nazwą „Magazyn Las”, później zmieniło

tytuł na „Trzynastusie”. Jeśli spytasz się

starszych druhen, na pewno Ci o nich

opowiedzą. Archiwalne numery wciąż możecie

zobaczyć, ponieważ znajdują się w harcówce.

Mamy nadzieję, że trzeci nakład spodoba się

Wam oraz utrzyma się dłużej niż poprzednie.

Życzymy miłej lektury i serdecznie zapraszamy

do nadsyłania własnych prac, artykułów oraz

dzielenia się pomysłami odnośnie gazetki.

Redakcja

SPIS TREŚCI

1. Na początek kilka słów…

2. Andrzej Małkowski –

twórca polskiego

skautingu

3. 10 października –

Zielone święto

przyszłości

4. Z biblioteczki harcerza

5. Kartka ze śpiewnika

Na początek słów kilka…

o naszej organizacji i drużynie.

Wyobraźcie sobie, że jesteście na zbiórce w mundurach, gdzieś w Gdańsku

bądź w Gdyni. Błądzicie po mieście w poszukiwaniu kolejnego punktu, aż tu

nagle podchodzi jakiś pan lub pani i mówi: „O, harcerze! ZHP czy ZHR?”.

Niejedna z was pewnie słyszała już to pytanie i widziała zdziwienie na

twarzach ludzi, gdy odpowiadała do jakiej organizacji należy. Część

społeczeństwa uważa, że „to nie jest harcerstwo!”. Inni, że biegamy po lesie i

sadzimy drzewa. Lecz są oni w błędzie!

Związek Harcerstwa Polskiego i Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej znają

wszyscy, ponieważ są to duże organizacje harcerskie. Ci bardzie rozeznani w

temacie kojarzą jeszcze Stowarzyszenie Harcerstwa Katolickiego „Zawisza”

(potocznie zwanej „Zawiszakami”), ale o „Leśnej Szkółce” słyszało niewielu.

Przed wami trudne zadanie, szczególnie dla tych, które są na zbiórce po raz

pierwszy. No bo właściwie czym jest ta „Leśna Szkółka”, co oznacza skrót

NKIH- LS oraz jak wyjaśnić rodzinie i przyjaciołom co tutaj robimy?

Przed wami trudne zadanie, szczególnie dla tych, które są na zbiórce po raz

pierwszy. No bo właściwie czym jest ta „Leśna Szkółka”, co oznacza skrót

NKIH- LS oraz jak wyjaśnić rodzinie i przyjaciołom co tutaj robimy?

Najlepiej jest zacząć od początku- od podstaw.

Pełna nazwa naszej organizacji to: Niezależny Krąg Instruktorów Harcerskich

„Leśna Szkółka” im. Henryka Wieczorkiewicza ( w skrócie NKIH- LS, „Leśna

Szkółka” lub jeszcze krócej- „LS”). Od 1991 roku jesteśmy samodzielnym

stowarzyszeniem skupiającym harcerzy i harcerki, w wywodzimy się z ZHP.

Działamy na terenie trójmiasta z ilością około 200 druhów i druhen. Dla nas

jest to spora liczba, jednak w porównaniu z ZHP- około 97 tys., ZHR- około 15

tys. jest nas stosunkowo mało. W skład naszej organizacji wchodzą:

2 zastępy wędrownicze,

4 drużyny męskie,

4 drużyny żeńskie, oraz 1 samodzielny zastęp harcerek.

My - członkinie 13 Niezależnej Gdańskiej Drużyny Harcerek (NGDH)

„Birmingham” również należymy do NKIH „Leśnej Szkółki”. Spotykamy się co

tydzień na zbiórkach o godzinie 9:30 w harcówce w Gimnazjum nr 21 im.

Dziedzictwa Pontyfikatu Jana Pawła II przy ul. Kołobrzeskiej 75 w Gdańsku.

Poniżej znajduje się kilka przydatnych linków, na które warto zajrzeć:

„Leśna Szkółka”:

strona internetowa:

http://lesnaszkolka.org/

fanpage na facebooku:

https://www.facebook.com/lesnaszkolka?fref=ts

filmik promocyjny:

https://www.youtube.com/watch?v=tQmweNb5Wso

galeria zdjęć:

https://www.flickr.com/photos/114189706@N08/sets/

13 NGDH „Birmingham”:

blog:

https://13ngdh.wordpress.com/

galeria zdjęć (stara):

https://picasaweb.google.com/13.NGDH.Birmingham

galeria zdjęć (nowa):

https://picasaweb.google.com/112926081944380467252?noredirect=1

ciąg dalszy w następnych numerach…

Andrzej Małkowski – twórca polskiego skautingu

Urodził się 31 października 1888 w Trębkach w rodzinie

ziemiańskiej o tradycjach patriotycznych i żołnierskich. Uczył się w

Warszawie, Tarnowie, Krakowie i Lwowie, gdzie w 1906 roku w VI

Szkole Realnej uzyskał świadectwo dojrzałości. Był

współzałożycielem abstynenckiej organizacji uczniów krakowskich

„Młodzież” W listopadzie 1909 roku za dwukrotne spóźnienie na

zajęcia Andrzej otrzymał jako karę polecenie przetłumaczenia

podręcznika twórcy skautingu Roberta Baden-Powella

pt. „Scouting for Boys” („Skauting dla chłopców”).

Po zapoznaniu się z jego treścią Małkowskiemu spodobała się

wizja skautingu na ziemiach polskich. Wówczas zlecono mu

organizowanie młodzieży gimnazjalnej w Oddziałach

Ćwiczebnych, po jakimś czasie

przekształconych w Drużyny

Skautowe. 22 maja 1911 roku

Andrzej Małkowski we Lwowie

wydał rozkaz powołujący

pierwsze w Polsce drużyny

harcerskie.

Harcerstwo powstało

z połączenia ideałów

i metodyki skautingu Baden-

Powella oraz polskich dążeń

niepodległościowych

przygotowujących młodzież

przez wychowanie etyczno-

moralne, rozwój sprawności fizycznej i szkolenie wojskowe do

walki o niepodległą Polskę. W okresie od kwietnia do lipca 1911

roku ukazywała się arkuszami jego praca „Scouting jako system

wychowania młodzieży” – pierwsza polska książka o skautingu.

Małkowski wszedł w skład pierwszej Komendy Skautowej,

następnie Naczelnej Komendy Skautowej we Lwowie. W 1913

roku zorganizował wycieczkę skautową na III Wszechbrytyjski Zlot

Skautów w Birmingham w Anglii. Działalność Małkowskiego

została zauważona i doceniona. Został odznaczony brytyjskimi

medalami „Za wojnę” i „Za Wielką Wojnę za Cywilizację”,

Krzyżem Niepodległości, Medalem Pamiątkowym „Za Wojnę”

oraz skautowym angielskim złotym medalem „Za Zasługę”.

Pośmiertnie otrzymał tytuł Honorowego Harcerza

Rzeczypospolitej. W czerwcu 1913 roku przeniósł się do

Zakopanego, gdzie wziął ślub z Olgą Drahonowską. Wraz

z wybuchem wojny wstąpił na krótko do Legionów Polskich.

W wyniku próby utworzenia niepodległej Rzeczypospolitej

Podhalańskiej musiał opuścić Zakopane. Udał się do Anglii,

a potem do Stanów Zjednoczonych, gdzie zakładał polskie

drużyny skautowe wśród emigrantów. Od września 1915 r. do

września 1916 r. pełnił funkcję skautmistrza związkowego

w Związku Sokołów Polskich w Ameryce. , Zmarł 15/16 stycznia

1919 u brzegów Sycylii. Po tragicznej śmierci Andrzeja jego żona

Olga Drahonowska-Małkowska nadal propagowała ideę skautingu

w Wielkiej Brytanii i w Polsce. W emigracyjnym harcerstwie

działał też ich jedyny syn Lutyk Małkowski, a potem wnuczka

Krystyna (oboje mieszkający na stałe w Wielkiej Brytanii).

DZIEŃ DRZEWA

Dzień drzewa to międzynarodowa akcja sadzenia drzew,

odbywająca się z każdym rokiem w coraz większej liczbie krajów

na świecie. Jego celem jest zwiększenie świadomości ekologicznej

społeczeństw. Inicjatorem tego dnia był Amerykanin Julius

Sterling Morton. W 1872 roku, zwrócił się z apelem do rodaków

by 10 kwietnia ten, kto może posadził drzewo. Mówił, że „Inne

święta służą jedynie przypomnieniu, dzień drzewa wskazuje zaś

na przyszłość”. Idea jego spotkała się z szerokim odzewem i tego

dnia w USA zasadzono ponad milion drzew. I tak, od tamtej pory,

co roku, w drugą niedzielę kwietnia w USA świętowany jest Arbor

Day. Do Europy idea Mortona trafiła w 1951 roku. Postanowiono,

że we wszystkich krajach członkowskich obchodzony będzie

każdego roku Światowy Dzień Drzewa. W Polsce Dzień Drzewa

odbywa się od około 2002 roku w dniu 10 października.

Jest organizowany przez stowarzyszenia ekologiczne, szkoły

i nadleśnictwa. W ramach tego święta prowadzona jest akcja

sadzenia drzew i program edukacji ekologicznej.

ZNACZENIE DRZEW

Drzewa i krzewy mają kluczowe znaczenie dla życia na Ziemi. Dzięki prowadzonemu

na ogromną skalę procesowi fotosyntezy, wytwarzają tlen i pochłaniają dwutlenek

węgla, produkują też największą spośród wszystkich roślin lądowych ilość substancji

organicznych, będących pokarmem dla ludzi i zwierząt oraz głównym budulcem ich

ciał. Drzewa i krzewy stanowią najważniejszy składnik lasów, tworząc środowisko

życia dla innych roślin i większości zwierząt. Kolejną ważną rolą jest stabilizacja

klimatu poprzez utrzymywanie odpowiedniej wilgotności powietrza. Wreszcie

korzenie drzew i krzewów spowalniają procesy erozji oraz przyczyniają się do

umacniania brzegów rzek, jezior i mórz.

Także w codziennym życiu człowieka znaczenie drzew trudno jest przecenić. Od

niepamiętnych czasów ludzie sadzą je i wykorzystują do najróżniejszych celów.

Wymieńmy najważniejsze – zastosowanie drewna w budownictwie i przemyśle

meblowym, do produkcji papieru oraz jako opał, o owocach wykorzystywanych nie

tylko do konsumpcji, ale też jako cenny surowiec, np. do produkcji leków, farb,

olejów itp., wreszcie o pełnionych przez drzewa funkcjach ochrony przed hałasem,

kurzem, wiatrem i słońcem a także ich dekoracyjnym i rekreacyjnym znaczeniu.

Pożytki płynące dla człowieka ze współistnienia z drzewami można by wymieniać

w nieskończoność. Jest ich tak wiele i są one tak znaczące, że niezmiernie trudno

wyobrazić sobie życie człowieka bez tych roślin.

MAKULATURA

Papier powstaje z drewna, to rzecz powszechnie wiadoma. I chociaż drewno nie jest

surowcem nieodnawialnym, bo drzewa można zastąpić nowymi, doskonale zdajemy

sobie sprawę, że ich wycinka ma swoje konsekwencje. Rosną bardzo długo,

a zatem, by ich wydajność osiągnęła poziom drzew wyciętych potrzeba wielu, wielu

lat. W takiej sytuacji bardzo ważne staje się oszczędzanie papieru, selektywna

zbiórka odpadów papierowych i ich recykling.

W jaki sposób możemy ograniczyć zużycie papieru? Oto kilka prostych

i sprawdzonych sposobów:

Pomyśl, czy wszystko co zamierzasz wydrukować, jest dla Ciebie niezbędne

właśnie w takiej formie,

wykorzystuj do pisania obie strony kartki, do drukowania też,

do robienia notatek wykorzystuj stare, nie do końca zapisane zeszyty.

Zbiórka makulatury i jej przetwarzanie nie tylko pozwalają chronić drzewa (1 tona

makulatury chroni przed wycinką ok. 15-17 drzew), ale też oszczędzać inne

surowce, takie jak woda czy ropa naftowa, ograniczyć ilość energii potrzebną do

procesu powstania papieru. I sprawa ostatnia, choć wcale nie najmniej ważna –

1 tona makulatury pozwala zaoszczędzić ok. 7m3 na składowisku odpadów.

Recykling papieru ma niestety jeden mankament – nie można go prowadzić

w nieskończoność. Po ok. 6 cyklach włókna celulozowe kurczą się, sztywnieją

i zaczynają się rozpadać.

Z biblioteczki harcerza

„Gdzie ten skarb?” jest to książka

Marty Tomaszewskiej (ur. 10

kwietnia 1933r.- zm. 4 lipca 2009r.),

polskiej poetki i pisarki,

zdobywczyni nagród takich jak:

Medal Polskiej Sekcji IBBY (lista

najlepszych książek dla dzieci) oraz

Order Uśmiechu (międzynarodowe

odznaczenie za działania

przynoszące dzieciom radość).

Marek, Krzysiek i Jacek, czyli główni

bohaterowie powieści, marzą

o poszukiwaniu skarbów. Ich

wyobraźnie rozpala książka Zenona

Kosidowskiego „Królestwo złotych

łez”, oraz historie prof. Łęckiego-

nauczyciela geografii- o dobytku Inków, a dokładniej o indiańskim kipu

ukrytym w zamku w Niedzicy. Przyjaciele chcą udać się na wakacyjną

wycieczkę na południe kraju, ponieważ wierzą, że to właśnie im uda się

odnaleźć ukryty skarb.

Chłopcy nie należą do najwybitniejszych uczniów w klasie, w dodatku

prowadzą „wojnę” z miejscowymi harcerzami, których ironią nazywają

„ciapciakami”. Jednak to właśnie znajomi druhowie organizują obóz na

Spiszu. Marek, Krzysiek i Jacek podejmują trudną decyzję i postanawiają

dołączyć do harcerskiej drużyny, tylko po to by pojechać w upragnione

miejsce. „Ciapciaki” początkowo nie ufają chłopcom, dlatego zgadzają się ich

przyjąć pod warunkiem, że wraz z nimi wezmą udział w akcji „Niewidzialna

ręka”, która polega na spełnianiu dobrych uczynków w całkowitej tajemnicy.

Po kilku zabawnych nieporozumieniach, przyjaciołom końcu udaje się

przejść próbę pomyślnie i, po przekonaniu rady drużyny, wyruszają na Spisz.

Podczas jednego z postojów podsłuchują rozmowę dwóch mężczyzn, którzy

mają ten sam cel co główni bohaterowie. Ponad to posiadanie tajemniczego

kipu, daje nieznajomym ogromną przewagę nad chłopcami.

Przyjaciele poznają tajniki obozowego życia i zaczynają z coraz większym

szacunkiem i podziwem patrzyć na tych, których nie tak dawno nazywali

„ciapciakami”. Jednak nie zapominają, po co przyjechali na południe kraju i

równie często wymykają się z namiotów. Błądząc po leśnej gęstwinie,

przeżywają wiele niesamowitych przygód. Mimowolnie poznają folklor

regionu, w którym się znajdują oraz zaprzyjaźniają się z miejscowym

chłopcem, który okazuje się być bardzo pomocny w poszukiwaniu skarbu.

Dzięki budowie stacji kosmicznej, szybko uzyskują szacunek i podziw

okolicznych dzieci i młodzieży, która chętnie im pomaga.

Dzięki lekkiemu stylowi pisania i używaniu mowy potocznej książka jest

przystępna dla młodego czytelnika. Ciekawa fabuła sprawia, że chce się ją

przeczytać jak najszybciej by poznać wszystkie przygody trójki przyjaciół,

których nie brakuje w powieści. Różnice między ówczesną a współczesną

pisownią nie przeszkadzają w prawidłowym odebraniu treści oraz nie

ujmują, a nawet lepiej oddają czas, w którym odbywa się akcja.

Bardzo serdecznie polecam tę książkę przygodową zarówno młodym

druhnom, dla których będzie to miła lektura, podobna w zakresie do dzieła

Seweryny Szmaglewskiej pt. „Czarne Stopy”, jak i nieco starszym, bardziej

wyrobionym harcerkom Was zaciekawić może wątek nowych członków w

drużynie, występujący w obu wymienionych utworach.

trop. Aleksandra Pałka

„Płonie ognisko”

Płonie ognisko i szumią knieje, drużynowy jest wśród nas

Opowiada starodawne dzieje, bohaterski wskrzesza czas

O rycerstwie spod kresowych stanic, o obrońcach naszych polskich

granic

A ponad nami wiatr szumny wieje i dębowy huczy las

Już do odwrotu głos trąbki wzywa, alarmując ze wszech stron

Staje wiara w ordynku szczęśliwa, serca biją w zgodny ton

Każda twarz się uniesieniem płoni, każdy laskę krzepko dzierży w dłoni

A z młodzieńczej się piersi wyrywa, pieśń potężna, pieśń jak dzwon.

„Bratnie słowo”

Bratnie sobie słowo dajem, że pomagać będziem wzajem:

Druh-druhowi-druhnie-druh; hasło znaj: Czuj Duch!

Bacz, by bratnie słowo dane było zawsze dotrzymane.

Druh-druhowi-druhnie-druh; hasło znaj: Czuj Duch!

Zbierzcie tutaj podpisy wszystkich druhen

obecnych na tej zbiórce: