Stad met een hart

Intern magazine gemeente Amersfoort

April 2015

THEMANUMMER

BOVENONDE STER

Dat is het thema van dit nummer. Zo voelt het misschien voor menigeen van jullie. Er gebeurt immers heel veel op

dit moment en het lijkt wel of alles tegelijk op ons af komt. Als directie proberen Nico en ik iedereen zoveel mogelijk op de hoogte te houden en bij te praten over wat er allemaal gebeurt. We weten dat er de nodige vragen leven. Stel ze vooral! Aan ons of aan je leidinggevende.

Er is de afgelopen maanden al het nodige gedaan en er staat nog genoeg op de agenda: de nieuwe organisatie krijgt verder vorm en daarbij wordt ook het nodige van jullie gevraagd. Er zijn verhuizingen, de bezuinigingen spelen en we staan onder (financieel) toezicht van de provincie. Ik kan me heel goed voorstellen dat het zorgt voor de no-dige onrust en onduidelijkheid.

Er is ook een andere, voor het gevoel meer positief bruisende kant aan al-les wat er in en met onze organisatie gebeurt: al die beweging en ontwik-kelingen zorgen voor dynamiek in het stadhuis. Ik hoor en zie dat sommigen van onze collega’s hun talenten en

capaciteiten graag ook op één of meer andere plekken in de organisatie willen inzetten. En dat kan ook! Onze orga-nisatie ontwikkeling zorgt zeker voor nieuwe kansen en mogelijkheden.

Naast alle beweging rond de organisa-tie ontwikkeling en de bezuinigingen is er ook persoonlijk verdriet in huis. Een aantal van onze leidinggevenden komt niet terug in een leidinggevende func-tie in onze nieuwe organisatie. Samen met hen zoeken we naar nieuwe uitda-gingen en voor sommigen is dat ook al daadwerkelijk gelukt. Zowel binnen als buiten onze organisatie.

Verdriet is er ook om het overlijden van een aantal van onze collega’s: René van ’t Hooft, Jan Vermeule en Rien Mul-der. Vooral op de afdelingen waar zij werkten is er het verdriet om het verlies en het gemis van een collega. Uitein-delijk gaat het in ons stadhuis vooral om mensen; we klaren samen de klus waar we voor staan. Als er dan mensen wegvallen zijn we uit balans en moeten we op zoek naar een nieuw evenwicht.

Kortom, we hebben de komende tijd genoeg te doen en we doen het als col-lega’s samen. Om die reden vind ik het

belangrijk dat we straks met z’n allen de periode tot aan het zomerreces goed en mooi afslui-ten. Vorig jaar hebben we eind juni voor de hele organisatie een ‘inspiratiedag’ gehouden. Die dag was een enorm succes en voor herha-ling vatbaar. We houden hem dit jaar op donderdag 25 juni. Zet de dag maar vast in jullie agenda!

Via het flexportaal zijn Eveline Berendsen en Reina van der Wal met de organisatie van de inspiratiedag aan de slag. Ik weet zeker dat ze daar hulp en ideeën bij kunnen gebruiken en ze zul-len ongetwijfeld een aantal van jullie direct benaderen om mee te denken en mee te helpen een mooi programma te maken. Je kunt nu al je ideeën kwijt aan Eveline en Reina en als je wilt meehel-pen horen ze dat ook graag!

voorwoord

Ondersteboven

Ons nieuwe team managers

Mariska Smit-van Hout over ons nieuwe huisvestingsplan

Blinddate tussen raadslid Hetty Hessels en collega Klara Gibilaro-Sandui

Dursun Batman over het belang van de Ondernemingsraad

Nieuwe matches van het Flexportaal

Oude rotten aan het woord over (opnieuw) veranderen

Scheiden doet lijden of een nieuw begin? Collega’s over het splitsen van hun afdeling

Serious Ambtenaar: terugblik op twee fantastische dagen

STIP Kruiskamp: luisterend oor voor de buurt

Buitenste Binnen over de toegevoegde waarde van wijkteams

inhoud

4

6

10

12

16

14

18

22

28

32

managers

Ons nieuwe team managersOp 1 april is ons nieuwe team managers begonnen. Voor sommigen is de afdeling waarvoor ze gaan werken niet (meer) nieuw, maar voor een groot aantal wel. En allemaal moeten ze aan de slag om nieuwe organisatie & ontwikkelplannen te maken voor hun afdeling. Samen met de collega’s van die afdelingen.

Gelijktijdig gaat ook het Management Development (MD) programma van start. De kick-off daarvan is op 15 en 16 april. Dit MD-programma ondersteunt in

leidinggevenden om invulling te geven aan de organisatieontwikkeling en het nieuwe profiel van afdelingsmanager. Later in het traject is er ook aandacht voor de ontwikkeling van teamleiders en afdelingshoofden Sociale Zaken.

In eerste instantie richt het MD-programma zich op de (team)ontwikkeling van de nieuwe afdelingsmanagers. Dit zoveel mogelijk volgens het principe “van A naar B op de manier van B”. Dat betekent dat we vooral met elkaar ‘lerend werken’ aan de opgaven die er liggen. De bedoeling is om na de zomer van 2015 het programma te verbreden naar de teamleiders en afdelingshoofden Sociale Zaken. Het hele traject loopt volgens de lijnen van organisatieontwikkeling, teamontwikkeling en persoonlijke ontwikkeling, waarbij er natuurlijk ook aandacht is voor inspiratie en plezier.

Omdat het een traject wordt van ‘al doende leren’ is alleen de start (de kick-off) ingevuld en zijn er ideeën voor het programma tot het zomerreces. Het is namelijk nadrukkelijk de bedoeling om samen met de deelnemers invulling aan het traject te geven om zoveel mogelijk aan te sluiten bij hun behoeften en wensen.

** Onderdeel van het definitieve plaatsingsplan is ook de aanstelling van Derk de Jonge en Monique

Peltenburg als Programmadirecteuren

4

NIEUWE DIRECTIESECRETARIS: ELLEN STUVE

Na een interne sollicitatieprocedure is Ellen Stuve aangesteld als onze nieuwe Directiesecretaris. Zij is op 15 april met haar nieuwe baan begonnen. Tot dan was ze werkzaam als senior communicatie adviseur bij de communicatiepool. Met haar ervaring en achtergrond en met haar kennis van en betrokkenheid bij onze organisatie is Ellen volgens Herke Elbers en Nico Kamhorst de juiste vrouw op de juiste plek.

Ellen is blij met haar nieuwe functie: “Ik heb veel zin om na verschillende communicatiefuncties nu een stap buiten mijn vakgebied te zetten. De functie van Directiesecretaris brengt inhoud, processen en mensen samen. En dat op een heel centrale plek in de organisatie. Ik wil daar graag een verbindende rol in spelen, met aandacht voor een zorgvuldig proces en goed contact.Deze verandering is razendsnel gegaan. Dat voelt een beetje als een wervelwind die voorbij trekt, maar geeft ook erg veel energie en ruimte voor nieuwe ervaringen!”

5

interview

“We streven ernaar iedereen vóór de zomer op zijn nieuwe

werkplek te hebben”

Het hele stadhuis staat dus de ko-mende maanden een beetje op zijn kop. In fases, want niet ieder-een verhuist op hetzelfde moment. “We hebben ook plekken nodig om

collega’s tijdelijk elders te huisvesten. Zeker als er ook het nodige aan de inrichting van ruimtes voor de nieuwe afdelingen moet worden gedaan. Een wandje weghalen betekent bijvoorbeeld ook de vloerbedekking aanhechten, verleggen van kabels, bij- en afwerken van wanden”, aldus Mariska.” Het kan dus gebeuren dat een afdeling twee keer moet verhuizen. Dit proberen we zo veel mogelijk te voorkomen.”

PuzzelNiet iedereen staat te juichen bij verhuizen en al de rompslomp daaromheen, maar Mariska krijgt er juist energie van. “Het is een hele puzzel, maar ongelooflijk leuk om te doen. Vooral de samen-werking met collega’s geeft me heel veel ener-gie. Het gaat bij deze verhuizing ook om anders denken, nadenken hoe we slimmer en efficiënter

met elkaar kunnen samenwerken, elkaar makke-lijker kunnen opzoeken en ontmoeten, loskomen van onze eilandjes, flexibel werken. Ik geniet ook van de samenwerking met andere afdelingen en ontmoet tot nog toe onbekende collega’s.”

Honingraat en vlekkenplanHet ‘vlekkenplan’ voor de huisvesting komt voort uit de ‘honingraat’. Mariska: “In de honingraat zie je afdelingen die direct aan elkaar ‘vast’zit-ten. Met de huisvesting houden we daar reke-ning mee. Maken we ‘vlekken’ van die afdelingen die voor hun werk het meeste met elkaar te ma-ken hebben en elkaar regelmatig nodig hebben om hun werk te doen.” Omdat het onmogelijk is om alle met elkaar verbonden afdelingen in de honingraat dicht bij elkaar te plaatsen, worden er ook ontmoetingsruimtes en projectkamers in-gericht. Daar zijn er nu ook al een paar van op de begane grond waar de griffie gehuisvest was. “Verder streven we ook naar zogenaamde onder-steuningsruimtes”, vervolgt Mariska. “Ruimtes waar management-assistenten, en in de toe-

Meer synergie en betere samenwerkingsmogelijkheden. En sober en doelmatig omdat er in de toekomst ook nog een grote renovatie moet plaatsvinden. Dat zijn de belangrijkste uitgangspunten

van ons nieuwe huisvestingsplan. Projectmanager Mariska Smit-van Hout is er al maanden druk mee, samen met onze huisvestingscoördinatoren en collega’s van ICT: “Onze eerste zorg is dat iedereen na 1 april zo snel mogelijk zijn werkplek heeft zoals we die nu hebben bedacht in het ‘vlekkenplan’. Als het

allemaal mee zit, is deze operatie voor het zomerreces klaar.”

MARISKA SMIT-VAN HOUT:

DOOR REINA VAN DER WAL

6

komst bijvoorbeeld iemand van P&O, iemand van Bedrijfsvoering en mogelijk nog andere on-dersteuners flexibel kunnen werken in de buurt van de afdeling waar ze op dat moment onder-steunend voor zijn.”Niet alle afdelingen verhuizen. Een aantal af-delingen blijft zitten waar ze zitten: denk aan Burgerzaken, Vergunningen, Toezicht en Hand-having, Facilitaire Zaken, Sociale Zaken en Juri-dische Zaken. Op de Hellestraat verandert er ook wel het één en ander, omdat de collega’s van ‘wijken’ daarheen verhuizen.

FasenIedere afdeling die moet verhuizen heeft inmid-dels een overzichtstekening gekregen van Ma-riska. Bij het verschijnen van dit magazine zijn die tekeningen als het goed is door de afdelin-gen zelf ingedeeld en ingetekend. Bij de inrich-ting wordt uitgegaan van 9 m² per werkplek. De strategen en woordvoerders van de afdeling Strategie & Bestuur hebben inmiddels op de eer-ste verdieping al hun plek geruild met die van de

management-ondersteuners van het college van b & w. Alle andere verhuizingen starten rond me-dio april.

AfdelingswensenAlle afdelingen is gevraagd een voorstel te doen hoe ze hun ‘vlek’ willen inrichten en welke wen-sen ze hebben. Mariska helpt daar desgevraagd bij. “Ik kan collega’s daarin adviseren, maar het is vooral aan henzelf om te bepalen wat ze willen. Flexibele werkplekken of allemaal een vaste plek, zithoekjes, stilteplekken, plekken om staand te kunnen werken, iedere afdeling mag dat zelf bepalen. Maar niet alles kan direct uitgevoerd worden of zullen we direct uitvoeren. Daarom werken we in fasen. In de eerste fase gaat het erom dat iedereen straks zijn of haar werkplek heeft. Dat proberen we het liefst vóór 30 juni af te ronden. Of dat helemaal gaat lukken weet ik niet, maar we streven er wel naar. Daarna komt de fase dat we invulling kunnen geven aan wen-sen als bijvoorbeeld zit- en leeshoekjes en stilte-ruimtes.”

V.l.n.r: Jan van der Kuip, Wim van Beek, Patricia Boshuizen, Astrid Kruijmer-Tichelaar, Mariska Smit-Van Hout. Op de voorgrond: Jan Wijntjes.

7

bezoekers

‘LEAN’-TRAJECT VOOR BEZOEKERS VAN

HET STADHUIS

We hebben allemaal een belang bij een goed gebruik van de hal. Soms kunnen we daar

slimmer in samenwerken en dingen verbeteren. Daarom is er ook een Lean-traject voor de hal gestart. In het Lean-verbeterteam zijn behalve de receptie (KCC) ook de Bodekamer, Burger- en Facilitaire Zaken en de afdeling Bestuursondersteuning vertegenwoordigd. Allemaal praktische aanpakkers!

METEN = WETENHoeveel bezoekers ontvangen we eigenlijk bij de recepties? Waar blijven zij? Welke werkzaamheden doen we, voor wie, en hoeveel tijd kost dat? Hoeveel collega’s zijn lastig bereikbaar? Waarom? Hoeveel tijd kost dat? Waar staan, lopen en wachten klanten? Allemaal vragen waarvoor we eerst meetgegevens gaan verzamelen om ze te kunnen beantwoorden.

BOTTLENECKAnalyse van de meetgegevens wijst een paar hoofdoorzaken voor de opstoppingen aan. Wat blijkt: de grootste bottleneck is niet-aangemeld bezoek! De receptie geeft aan: “Bezoekers weten vaak zelf niet meer voor wie, hoe laat en voor welk onderwerp ze precies komen. Want wie bellen we als het bezoek zegt dat het over zorg gaat? Of over het park? Het is soms een hele speurtocht voor ons. De bezoeker voelt zich ook ongemakkelijk − al met al niet erg gastvrij. Als je nagaat dat we gemiddeld 68 bezoekers per dag ontvangen (Stadhuisplein 1 en 3) zijn we blij dat 70% wél is aangemeld, maar we streven naar 100%.”Om aanmelden nóg makkelijker te maken is het formulier in Yoost verbeterd. Bovendien is extra aandacht hiervoor gevraagd via berichten aan iedereen én door persoonlijke mails. Het blijft echter een aandachtspunt. Net als bij meer Leantrajecten beïnvloedt gedrag de resultaten.

NIET HARDER MAAR SLIMMER WERKENWerkzaamheden zijn vereenvoudigd of overbodig geworden. Dit is wat Lean beoogt. De bewegwijzering in de hal is verbeterd, de oude folderkasten zijn verwijderd en is er een meetingpoint aangelegd. Niet alle bedachte verbeteringen werkten: het weghalen van de bank naast de draaideur was iets te kort door de bocht… Inmiddels functioneert het meetingpoint goed: bezoekers en collega’s vinden elkaar nu zonder tussenkomst van de receptie.Al met al hebben de verbeteringen voor meer rust, minder fysieke bewegingen en minder ad-hoc werkzaamheden gezorgd. Er is nu meer tijd voor het professioneel afhandelen van de bezoekersstroom. De samenwerking van zoveel verschillende afdelingen in één traject was nieuw voor Lean en verliep erg prettig, vooral omdat iedereen steeds het belang van onze bezoeker (klant) voor ogen heeft gehad. Nu nog die 100% aangemeld bezoek bereiken…

Opstoppingen in de hal, wachttijden voor de receptie, dwalende bezoekers

en zoekende collega’s: alles bij elkaar aanleiding voor een inmiddels

succesvol afgesloten Lean-traject.

DOOR MARIE-JOSÉ VAN HOEVELAAK

8

column

Gemeente Amersfoort op

haar kop

VAN BOVEN NAAR ONDER:MAURICE REININK,

STEVEN DE ROODE EN FEMKE VAN HAMERSVELD

DE NIEUWE KAMERHet voelt nog als de dag van gisteren. De dag toen het begon te borrelen en ons idee was geboren. Op 21 november 2014 waren wij op bezoek bij Utrecht Inc., een organisatie die start-ups helpt om hun ei-gen onderneming op te zetten. Wij waren bezig met het maken van een busines-scase voor een start-up toen wij op het idee kwamen om een kamer te ontwik-kelen die positief verrast en nieuwsgie-rig maakt. Een kamer die anders is. Een kamer waar je het liefst zoveel mogelijk tijd in wilt doorbrengen. Kortom, een ka-mer waar je ‘ondersteboven’ van bent: De Nieuwe Kamer. De kernboodschap van ons idee is dat wij mensen willen prikkelen door open vragen te stellen en niet te oordelen. Wat maakt het dat de dingen gaan zoals ze gaan? Waar ligt ruimte voor vernieuwing en verbetering? En hoe draag je daar zelf aan bij? Voor ons als trainees is De Nieu-we Kamer een uitdagend experiment. Wij willen graag frisse en nieuwe ideeën uit-voeren en ervaren hoe het is om te ‘onder-nemen’ binnen de gemeente Amersfoort. Het geeft ons een kick om aan een con-creet en zichtbaar resultaat te werken. Onze droom: ‘De Nieuwe Kamer’ is iedere dag volgeboekt. De Nieuwe Kamer is een ruimte voor col-lega’s, samenwerkingspartners en inwo-ners die geboekt kan worden voor meer-dere dagen en/of dagdelen. Ook leent de Nieuwe Kamer zich goed voor inspire-

rende sessies over diverse onderwerpen. Hierbij zijn de trainees ook in te huren voor het geven van sessies. Op dit mo-ment loopt er een pilot in de voormalige griffieruimte. In deze ruimte hebben wij diverse prikkelende vragen opgehangen, ook wel de ‘Regiotraineetjes’ genaamd. De eerste reacties zijn erg leuk. Mensen denken na over de vragen en gaan daar-over het gesprek met elkaar aan.

BEN JIJ OOK ENTHOUSIAST?Om De Nieuwe Kamer nog meer op zijn kop te zetten, zijn wij opzoek naar men-sen die enthousiast zijn over ons idee en met ons willen meedenken. Heb je goede tips en/of opmerkingen, wij horen het graag. Trek een van ons aan de jas, bel of stuur een mail. Wij vinden het erg leuk om samen met jou te bouwen aan De Nieuwe Kamer.

DE UTRECHTSE NIEUWEDe drie trainees van gemeente Amers-foort maken deel uit van het regionale traineeprogramma ‘De Utrechtse Nieu-we’. Dit tweejarig programma wordt mo-gelijk gemaakt door de gemeente Amers-foort, gemeente Utrecht en provincie Utrecht. ‘De Utrechtse Nieuwe’ zijn op dit moment bezig met het bouwen van hun nieuwe website: www.deutrechtsenieu-we.nl. Neem gerust vanaf 1 april 2015 een kijkje op hun nieuwe website voor meer informatie. Je zult er ondersteboven van zijn!

Iedereen heeft dromen en ideeën. Zo ook de trainees van gemeente Amersfoort, oftewel ‘De Utrechtse Nieuwe’ van regio Utrecht. Dromen en ideeën waar je

ondersteboven van bent en liever ‘vandaag dan morgen’ wilt uitvoeren. Over dat laatste gaat deze column. Ben je benieuwd, lees dan snel verder. En schrik niet op als je buurman of buurvrouw je raar aankijkt als je dit mooie magazine op zijn kop zet.

Wij zeggen maar zo: ondersteboven is ook rechtop!

9

“

Yes: een match!

Als medewerker van de burgerlijke stand begeleidt Klara Gibilaro-Sandui mensen die Nederlander willen worden. Zij weet als geen ander hoe dat is: ruim 25 jaar geleden vertrok zij zelf vanuit haar geboorteland Roemenië naar Nederland. Voorafgaand aan de blind date werk ik een paar uur achter de balie van Burgerzaken. Voor ik naar Dara loop, kleed ik me om. Bedrijfskleding uit, mijn eigen kleding aan. Ik wil als persoon naar de blind date, niet als medewerker van Burgerzaken. Ik vind het spannend: wie is het? Waar gaan we het over hebben?

Het regent heel hard. Hetty is op de fiets en komt half verzopen binnen. Ik zag haar niet binnenkomen, ze staat in één keer voor mijn neus. Wat een mooi mens! Ze heeft zo’n krachtige uitstraling. Ik heb er meteen een prettig gevoel bij. ‘We hebben zoveel om over te kletsen, kunnen we tussendoor nog wel eten?’, vraag ik me al snel af.

We komen erachter hoe weinig we van elkaars werk weten. We zaten in één stadhuis en werkten voor hetzelfde doel, maar weten niet van elkaar wat we doen. Eigenlijk is dat niet goed, vinden we allebei. Tijd dus om elkaar erover te vertellen en te bevragen. Hoe word je raadslid, waar begin je? Daar ben ik benieuwd naar. En Hetty is heel geïnteresseerd in mijn werk. Bij Burgerzaken heb je verhalen over echte mensen. Je hebt

dagelijks te maken met emoties. Dat vormt je als medewerker. Het verkrijgen van de Nederlandse nationaliteit is heel belangrijk voor mensen, omdat dat wat betekent voor hun status. Je wordt niet zomaar Nederlander, er worden strenge eisen gehanteerd. Daar hebben we veel werk aan, om dat goed te beoordelen en te begeleiden. Soms voer ik moeilijke gesprekken, bijvoorbeeld als iemand niet aan de eisen voldoet. Ik vertel Hetty dat ik in

zulke gesprekken altijd naar een oplossing zoek. Dat vind ik belangrijk.

We weten al gauw waarom we voor deze blind date aan elkaar gekoppeld zijn. Ik vertel dat ik uit Roemenië kom. In 1989 ben ik naar Nederland gekomen, net voor de val van het communisme. Overigens ben ik voor de liefde weggegaan, niet om het communisme

te ontvluchten. Ik wist niet anders. Pas toen ik in Nederland kwam, wist ik wat vrijheid

was. Toen pas wist ik wat ik in Roemenië had gemist.

Ik vind het wel dapper, hoor, dat Hetty naar Saoedi-Arabië gaat, met drie kinderen. ‘Wat ga je daar doen?’, vraag ik haar. Misschien schrijven, geeft ze aan. Op mijn vraag of Hetty een hoofddoek gaat dragen, antwoordt ze eerst ‘nee’. Maar later in ons gesprek komt ze erop terug. Ze geeft aan dat het soms makkelijker is als je niet opvalt op straat. Om geaccepteerd te worden, moet je soms minder opvallen.”

DOOR ELS VALLENTGOED FOTO’S SASKIA BERDENIS VAN BERLEKOM

Net als in het personeelsmagazine van december vorig jaar, hebben we twee mensen op een blind date gestuurd. Niet om hen op liefdesgebied te koppelen, maar om te kijken of zij een

match zijn rond het thema van dit magazine: ondersteboven. Deze keer namen Hetty Hessels en Klara Gibilaro-Sandui de uitnodiging enthousiast aan. Beiden wisten niet wie hun date zou zijn en wat de bindende factor zou zijn. Op 3 maart ontmoetten zij elkaar in wereldrestaurant

Dara, aan de voet van het spoor, de Eem en het Eemplein.

blind date

‘Pas toen ik in Nederland kwam, wist ik wat vrijheid was’

10

“Op 10 februari nam Hetty Hessels afscheid als gemeenteraads-lid. Vijf jaar lang was zij voor de VVD de woordvoerder voor onder andere deregulering, ruimtelijke ontwikkeling, cultureel klimaat, economie en wonen. Nu gaat zij een grote stap nemen: samen met haar man en drie kinderen verhuist Hetty binnen-kort voor een aantal jaren naar Saoedi-Arabië, waar haar man een baan heeft gekregen. Ze geeft er haar eigen baan en het raadslidmaatschap voor op en gaat leven in een land waar vrouwen niet zelf mogen autorijden en een hoofddoek dragen. Ik ken het artikel over de eerste blind date niet, maar het lijkt me interessant. ‘s Ochtends vind ik het wel een beetje spannend met wie of wat ik gematcht wordt. Man of vrouw, afdeling? Zou diegene mij het vuur aan de schenen leg-gen, wat wil ik eigenlijk allemaal kwijt? Liever niet te veel over de verhuizing, maar wel over het raadswerk. Het is er absoluut geen weer voor, maar ondanks de regen kies ik voor de route door de Meridiaantunnel en langs het Gildenkwartier. Zo kom je mooi aanfietsen met uitzicht op het Eemplein. Ik herken Klara als medewerker van de gemeente aan haar toegangspas. Ondanks het grote scherm naast de balie van Burgerzaken, waar de hele dag de raadsleden en het college

worden getoond, blijk ik een nieuw gezicht voor Klara. Grap-pig, aan de balie werd ik afgelopen jaren ook zelden herkend. Misschien moet het scherm nog iets groter, haha.

Eerst overstelp ik Klara met vragen. Natúúrlijk, heel cliché, vraag ik waar ze vandaan komt. Onze match zit ‘m waar-schijnlijk in ‘het buitenland’. Klara kwam ruim 25 jaar geleden

uit Roemenië naar Nederland. Ik vertrek binnenkort naar Saoedi-Arabië; dat is de reden dat ik uit de gemeen-

teraad ben gegaan. De voorwaarden waarop we verhuizen zijn echter totaal verschillend.

Klara is hier naar toe geëmigreerd, kortom: om te blijven. Ze spreekt perfect Nederlands en woont al langer in Nederland dan ze in haar geboorteland woonde. Ik verlaat de stad maar voor een paar jaar. Ik zal mijn

best doen om iets van de cultuur in Riyad te begrijpen, maar integreren? In my dreams!

We spreken niet alleen over onze match. Tijdens de heerlijke lunch van Dara praten we nog een tijd

door over van alles en nog wat. In het bijzonder Klara’s interessante werk, hoe het is om mensen te begeleiden die Ne-derlander willen worden. Een interessante opmerking die Klara maakt, is dat voor veel inwoners ‘Burgerzaken’ het gezicht van de gemeente is, méér dan de gemeenteraad. Dat geloof ik met-een! Over drie jaar is Klara - of een collega - aan het loket ook weer het eerste contact om mij in Amersfoort in te schrijven.”

‘Integreren? In my dreams!’

11

interview

“Opkomen voor de belangen van anderen heb ik van huis uit meegekregen”

DURSUN BATMAN:

12

‘Ik zit al ruim tien jaar in de ondernemingsraad. Ook voor de Ondernemingsraad gaat komende tijd veel verande-ren. De structuur die we ge-

wend waren, wijzigt en gaat ‘onderste-boven’. De onderdeelscommissies per sector komen te vervallen en daarvoor in de plaats krijgen we één nieuwe onder-nemingsraad.

Er gebeuren veel dingen tegelijkertijd. We moeten bezuinigen en de organi-satiestructuur verandert. Ondertussen blijft de ‘winkel’ gewoon open, want het werk gaat door. Dat kan onrust geven bij medewerkers. Het is een spannende tijd. Ik vind het een uitdaging om op momenten dat het nodig is, als mede-zeggenschap aan de bel te trekken bij de bestuurder als het gaat om de positie en rol van de medewerkers. Dit is niet de eerste bezuinigingsronde. Alle eerdere bezuinigingen hebben gevolgen gehad voor het personeel. Tot nu toe is dat in bijna alle gevallen goed opgelost door-dat medewerkers met ondersteuning vanuit onder meer personeelszaken een andere functie vonden binnen of buiten de gemeentelijke organisatie. De ge-

meente Amersfoort is een werkgever die goed voor haar mensen zorgt en alles in het werk stelt om gedwongen ontslagen te vermijden.

Opkomen voor de belangen van anderen heb ik van huis uit meegekregen. Daar ligt mijn hart én het geeft me energie. Ik heb ook voor de vakbond gewerkt en onderhandelingen gevoerd met werkge-vers. Het geeft me veel voldoening dat ik in de ondernemingsraad mag meeden-ken en meepraten over de hele organisa-tie. Dat verbreedt mijn horizon, want in mijn werk heb ik alleen met mijn afde-ling te maken. De nieuwe ondernemingsraad bestaat straks uit dertien leden. De zittingster-mijn is drie jaar. Wat ik graag zou zien is dat zich meer kandidaten opgeven dan er plekken zijn. Alleen dan kunnen de verkiezingen doorgaan en is er ook wat te kiezen voor medewerkers. Best span-nend! Nieuw dit jaar is dat we tijdens de verkiezingen in de week van 28 mei digi-taal kunnen stemmen. Wel zo makkelijk! Medewerkers krijgen ook meer tijd. Niet zoals vroeger: toen moest alles op één dag. Stemmen kan nu in die hele week.’

DOOR IRIS VAN AKEN

Op 28 mei zijn de verkiezingen voor de ondernemingsraad. Wat betekenen de verkiezingen voor Dursun Batman, lid van de ondernemingsraad en

projectmedewerker Maatschappelijke Ontwikkeling?

Iedere medewerker kan zich aanmelden voor de ondernemingsraad. Ben je minimaal zes maanden in dienst, dan heb je in de on-dernemingsraad stemrecht. Medewerkers die minimaal twaalf maanden in dienst zijn, kunnen zich verkiesbaar stellen. Wil je weten of je stemrecht hebt of dat je je verkiesbaar kan stellen? Zoek dan jouw naam op in het kiesregister. Het kiesregister ligt ter inzage op de OR-kamer (2.43).

De ondernemingsraad heeft advies- en instemmingsrecht en geeft onder andere advies over de vaststelling van vrije dagen, de werktijdenregeling en nog veel meer.

Medewerkers die lid zijn van de onderne-mingsraad mogen vier uur per week van hun werktijd aan de ondernemingsraad besteden. Aanmelden voor de verkiezingen van de ondernemingsraad kan tot en met woensdag 15 april via ondernemingsraad@amersfoort.nl.

Lijkt de ondernemingsraad je wat? Wil je ervaring in dat werk op doen? Neem dan contact op met de ambtelijk secretaris van de Meer informatie: Jacqueline Hakstege, ambtelijk secretaris OR, 4498. Zij kan je alle ins en outs over het ondernemingsraad werk vertellen.

13

Naam Werkt als… Doet deze klus vanuit de Flexpool…

Eveline Berendsen adviseur bedrijfsvoering bij SOB organiseert samen met Reina van der Wal in de maanden april, mei en juni voor 40 uur de Inspira-tiedag in juni

Dorien Bouwman communicatiemedewerker bij de communicatiepool

werkt in opdracht van de afdeling Veiligheid en Wij-ken in de maanden maart/april 2015 voor ongeveer 30 à 40 uur aan het opstellen van een Beslisdocu-ment Conventionele Explosieven (samen met Ellen Stuve)

Anne de Feijter adviseur milieucommunicatie werkt in 2015 gedurende 3 dagen per week als programmamanager bestuurlijke ontwikkeling voor de afdeling Strategie en Bestuur

Linda Grabowskij senior medewerker heffingen bij Belastingen

denkt in de maanden maart en april 2015 zo’n 20 uur met Dienstverlening mee over verbeteringen in de gemeentelijke dienstverlening

Vigga Labordus Afdelingshoofd Ruimtelijke Ontwikkeling Gaat met ingang van 1 april aan de slag als interim directeur van Theater Film Café De Lieve Vrouw.

Sophie Nagtegaal medewerker kwaliteit projectondersteuning bij het KCC

werkt in 2015 gedurende 2 dagen per week als projectmedewerker voor het project E-diensten bij de afdeling BPI

Ingrid te Poel jurist aansprakelijkheid en verzekeringen bij Juridische Zaken

is in de periode 1 februari tot 1 oktober 2015 voor 8 uur per week voor de afdeling Sport werkzaam als projectassistent voor de organisatie van een groot landelijk congres van de Vereniging Sport Gemeen-ten

Ammy van Rooij-de Groot management-assistent bij MO werkt van half februari tot 1 juli voor 24 uur per week als projectondersteuner voor het project Be-zuinigingen (samen met Matty van der Streek)

Willem van der Stelt adjunct-hoofd Stedelijk Beheer is onlangs voor 8 uur per week gestart als proces-trekker voor de toekomst van de Groene Stee; een klus van de afdeling Welzijn en Onderwijs die tot de zomer duurt

Matty van der Streek management-assistent bij SOB werkt van half februari tot 1 juli voor 36 uur per week als projectondersteuner voor het project Be-zuinigingen (samen met Ammy van Rooij-de Groot)

Ellen Stuve senior communicatieadviseur bij de communicatiepool

werkt in opdracht van de afdeling Veiligheid en Wijken in de maanden maart/april 2015 voor onge-veer 30 à 40 uur aan het opstellen van een Beslis-document Conventionele Explosieven (samen met Dorien Bouwman)

Lilian Tijhuis projectleider bij Welzijn en Onderwijs vervult gedurende 3 dagen per week van 1 januari tot 1 juli 2015 bij Vergunningen, Toezicht en Hand-having de secretarisrol van Welstand

Zwaantina van der Veen senior onderzoeker bij Onderzoek & Statistiek

is in 2015 voor MO gedurende 24 uur per week pro-jectleider voor de monitor sociaal domein

Reina van der Wal senior communicatieadviseur bij de communicatiepool

organiseert samen met Eveline Berendsen in de maanden april, mei en juni voor 40 uur de Inspira-tiedag in juni

flexportaalFLEXPORTAAL MATCHMAKER

De Flexpool werkt! Ook in de eerste maanden van 2015 hebben veel collega’s weer een tijdelijke klus gevonden

via het Flexportaal. Hieronder een overzicht van de matches die vanaf januari 2015 tot stand zijn gekomen.

14

LINDA GRABOWSKIJ SENIOR MEDEWERKER HEFFIN-GEN BIJ BELASTINGEN, denkt in de maanden maart en april 2015 zo’n 20 uur met Dienstverlening mee over verbeteringen in de gemeentelijke dienstverlening.

Waarom heb je je aangemeld voor het flexportaal? Wat mij aansprak was de tijdelijkheid van een klus. Het is qua tijd te overzien en een mooie manier om kennis te maken met de werkzaamheden van andere collega’s en afdelingen. Leuk om zo je blik te verbre-den binnen de organisatie.

Welke competenties zet jij in bij Dienstverlening die je bij Belastingen minder kunt inzetten?Ik vind dat de competenties die ik bij belastingen ge-bruik zo divers zijn voor zowel de externe als interne dienstverlening, dat ze voor mij niet afhankelijk zijn van het werkveld waar ik in zit.

Wat is jouw meerwaarde voor deze klus?De dienstverlening staat binnen onze afdeling erg hoog in het vaandel. Ik ben gewend kritisch te kijken naar onze producten en dienstverlening en dat vraagt onze klant ook continu. Dat is mijn toegevoegde waarde bij het vormgeven van hoe we dit gemeen-tebreed op een uniforme manier kunnen doen. Uitgangspunt daarbij is hoe we onze klanten nog beter kunnen bedienen. Wij zijn voor de klant één gemeente.

Wat is het belangrijkste dat je de afgelopen maand hebt geleerd bij deze klus?Ik heb gemerkt dat wij als collega’s van diverse afdelingen uiteindelijk allemaal een goede dienstver-lening willen leveren en dat er meerdere wegen zijn die naar Rome leiden. Je kan door goed te luisteren naar elkaar en open te staan ook veel van elkaar leren en begrip opbrengen voor elkaars manier van werken. Samen oplossingsgericht denken en samenwerken geeft mij positieve energie.

MATHILDE VAN DER SANDEN MEDEWERKER KWALITEIT EN PROJECTONDERSTEUNING BIJ HET KCC; gaat in 2015 het gehele jaar aan de slag bij Projectontwikkeling als kavelad-viseur voor de Lichtenberg voor ongeveer 10 uur per week.

Wat doe je als kaveladviseur? Ik ben teamlid van het projectteam De Lichtenberg. Parti-cipeer in de werkgroep Gronduitgifte & Marketing en ben het eerste aanspreekpunt voor geïnteresseerden in het project.

Welke competenties zet jij bij deze klus in die je bij KCC minder kunt inzetten?Ik ben minder uren beschikbaar voor het KCC. Wel blijf ik accounthouder voor ‘mijn’ vakafdelingen. De competen-ties die ik nu ook buiten het KCC inzet voor deze Flexklus zijn met name het onderhouden van relaties, samen-werken en klantgericht handelen. Verder neem ik mijn ervaring over kwaliteit en projectondersteuning mee. In deze nieuwe rol moet als het ware een rode loper worden uitgelegd voor de klant en is het van belang dat de klant snel en goed geholpen wordt.

Wat is jouw meerwaarde voor deze klus? Een kaveladviseur die kwaliteit en dienstverlening hoog in het vaandel heeft staan en intern de weg weet, maar ook extern gericht is.

En je meerwaarde voor het KCC?Het is intensief, maar het levert ook nieuwe ervaringen op. Ik kijk met een frisse blik naar het nieuwe werk en dat geeft energie. Ook voor mijn werk bij het KCC.

Wat is het belangrijkste dat je de afgelopen periode hebt geleerd bij deze klus?Het is mooi om eens dichtbij andere collega’s te werken en elkaar te leren kennen. Het DNA van Amersfoort in praktijk! Er is veel kennis binnen de muren van het stad-huis; daar moeten we met elkaar gebruik van maken en zuinig op zijn.

flexportaal

15

‘OUDE ROTTEN’ AAN HET WOORD

Allereerst: hoe vaak is voor dit drietal onze organisatie al ‘ondersteboven’ gegaan?Said is bedachtzaam: “Eerlijk gezegd heb ik het gevoel dat

de organisatie niet zo ingrijpend is veran-derd. Als je de medewerkers op tijd infor-meert zal zo’n reorganisatie natuurlijker en zonder al te veel onrust of weerstand verlopen. Naar mijn oordeel zijn de veran-deringen ook zo gelopen. Misschien is dat de reden waarom ik het gevoel heb dat de organisatie niet al te vaak is veranderd.”

Petri heeft in ruim 30 jaar regelmatig kleine organisatiewijzigingen meegemaakt: “ Echt ondersteboven ging het voor mijn ge-voel drie keer eerder. Eind 1989/begin 1990 ging de Gemeentelijke Sociale Dienst waar ik toen werkte totaal op zijn kop en werd Dienst Sociale Zaken. Per 1 januari 1996 werd deze zelfstandige dienst opgeheven en ondergebracht in de Sector WSO. En in 2012 gingen de communicatieafdelinkjes van de sectoren samen in een communica-tiepool voor de hele gemeente.”

Gerry is gestart bij de gemeente Amersfoort in 1988. “Ja, dat is lang geleden. Toch is de tijd gevlogen, met veel dynamiek, energie en werkplezier op diverse afdelingen. De

eerste ondersteboven-ontwikkeling was volgens mij rond 1991/1992 , daarna nog wel een aantal keren. Maar ach, het heeft niet zó’n effect op mij persoonlijk gehad, dat ik nu nog precies alle momenten weet, dat ik daar nu nog ‘last’ van heb. Integen-deel. Tot nu toe kwamen bij elk onderste-boven-moment weer nieuwe kansen en mogelijkheden voor mij en dat ervaar ik als erg prettig. De gemeente Amersfoort is een grote organisatie, en behoort in bewe-ging te zijn. Natuurlijk wel met een stabiele ondergrond, een basis. Dat beeld van die ambtenaar, waar op een verjaardagsfeest nog steeds over gegrapt wordt; die ambte-naar bestaat al jaren niet meer, helaas het beeld nog wel bij velen…”

Hoe keken deze oude rotten in het verleden tegen de veranderingen aan, en hoe voelt dat nu?Petri heeft zich nooit echt druk gemaakt over waar ze kwam te werken: ”Dat went snel genoeg”. Onrust ontstaat volgens haar als functies verdwijnen en mensen lang in onzekerheid worden gelaten. “Zelf heb ik dit meegemaakt bij de reorganisatie van de sociale dienst. Mijn functie werd geschrapt en ik heb ruim een half jaar op de lijst van boventalligen gestaan. Gelukkig was ik het enige schrijftalent bij de dienst en werd

voor mij op de valreep de functie stafme-dewerker/voorlichter gecreëerd. Maar toen heb ik wel ervaren wat het met je doet als je zo lang in onzekerheid bungelt en dat wens ik niemand toe. Het zal wel zorgvuldig en volgens de regels zijn dat de benodigde processen volgordelijk worden ingezet, maar ik vind zorgvuldig met mensen om-gaan belangrijker. Zou het nu bijvoorbeeld echt problemen hebben opgeleverd als het plaatsingsproces van de afdelingshoofden parallel gelopen had aan het adviestraject van de OR? Met een beetje doordouwen hadden de hoofden dan wel voor de Kerst duidelijkheid kunnen krijgen.”

Gerry heeft tot nu toe alle onderstebo-ven-momenten als positief ervaren. En zo staat zij er op dit moment ook in. “Ik moet wel bekennen dat ik deze gehele operatie niet helemaal kan overzien; wat de gevolgen zouden kunnen zijn, voor de organisatie als geheel en voor mijzelf…nu en op termijn. En deze keer ook echt met verhuisbewegingen en flexwerken. Daar zal ik vast wel aan moeten wennen” geeft ze toe.”Maar ik zit voor onze afdeling in de meedenkgroep invulling herhuisvesting. Ik heb een rekstok ‘besteld’!‘t Is goed om af en toe te rekken en te strekken als je een ‘kantoorbaan’ hebt.”

We kennen ze allemaal wel; collega’s die al heel lang bij de gemeente Amersfoort werken, voor het gevoel soms ‘al eeuwen’. Gepokt en gemazeld in het werk, vaak een rots in de branding voor minder ervaren collega’s en nieuwkomers. Wij vroegen ons af hoe zij aankijken tegen het feit dat de organisatie (voor hen: ‘weer eens’) op z’n

kop staat. We stelden die vraag aan Petri den Doop van de Communicatiepool, met 31 jaar ervaring bij de gemeente Amersfoort, Said Aarab van Sociale Zekerheid, 12 jaar in

dienst, en Gerry Zwier van Projectontwikkeling, met 27 jaar op de teller.

ervaring DOOR JOSÉ BELGERS

16

In de beleving van Said is er van onrust nau-welijks sprake geweest: “De communicatie over de ontwikkelingen en veranderingen was open en helder. Als de medewerkers op tijd worden geïnformeerd (ook als nog on-duidelijkheden zijn), ontstaat er minder ruis, en dus minder onrust en wantrouwen naar de leiding en organisatie toe.”

Wat kunnen we leren van eerdere organisatiewijzigingen?“Het is goed om af en toe kritisch te zijn, naar jezelf en naar je organisatie”, vindt Gerry. ”Als je veranderen als verbeteren ziet, als je verbeteren als vernieuwen ziet, dan zie je vernieuwen als je werk. Maar laat het niet een modeverschijnsel zijn, waar het ont-werp na een jaar alweer uit de mode is, dan maak je de mensen knettergek binnen je organisatie en ben je voor de buitenwereld niet meer geloofwaardig. Dan heeft men weer wat om over te praten op die verjaar-dagsfeestjes”, lacht ze.

Ook Petri is van mening dat het goed is, dat de organisatie meegaat met de ontwikke-lingen in de samenleving, met als kritische noot: “Maar gooi niet het kind met het bad-water weg. Werkprocessen die prima functi-oneren hoeven van mij niet op de schop om-dat er zo nodig veranderd moet worden. Ik

heb vaker meegemaakt dat veranderingen weer teruggedraaid werden, omdat ze niet functioneerden. Bij de sociale dienst werd bijvoorbeeld al vanaf dat ik daar in 1984 binnenkwam gewerkt met vaste klantma-nagers, verdeeld naar wijken. De klanten hadden een vast aanspreekpunt en de me-dewerkers kenden hun klanten, en hoefden bij huisbezoeken niet kriskras de hele stad door te fietsen. Ergens in de negentiger jaren werden de vaste klantmanagers afgeschaft. Je raadt het al, dit werkte voor geen meter. En toen werd het ei van Columbus ontdekt: hoera, we gaan klantmanagers invoeren!”

Said vindt het heel belangrijk de medewer-kers waar mogelijk te betrekken en op tijd te blijven informeren. “Het nieuws via de wandelgangen vernemen is funest. Als je op tijd duidelijkheid schept, zullen de mede-werkers gemakkelijker een bijdrage kunnen leveren aan het welslagen van de maatrege-len en het beleid. Draagvlak creëren is dus van wezenlijk belang.”

Als laatste vragen we deze ervaren medewerkers of ze nog een leuke anekdote of een wijs woord toe te voegen hebben.“Organisatiewijzigingen zullen altijd nodig blijven”, denkt Said. “We leven in een veran-derende omgeving en omstandigheden. We

moeten daarnaar blijven handelen en ons aanpassen en het liefst erop anticiperen. Het is bewezen dat de medewerkers van Gemeente Amersfoort dat prima kunnen. Geef ze de ruimte!”

Petri legt de nadruk op een ander aspect: “Op het werk vind ik het sowieso belang-rijk dat je als naaste collega’s aandacht voor elkaar hebt en lief en leed met elkaar kunt delen. In de nieuwe organisatie wordt dit volgens mij nog belangrijker, omdat de afdelingen veel groter worden en de afde-lingsmanagers daardoor toch verder van ons af komen te staan. En laten we vooral de humor blijven zien! Lachen is ook op het werk gezond en draagt aanzienlijk bij aan een prettig werkklimaat.”

Dat brengt Gerry meteen in de praktijk met haar laatste opmerking: “Niets doen is het-zelfde als je adem inhouden...probeer het eens….lukt niet hè? :) :)”

Tot slot nodig ik de drie oude rotten uit, sa-men op de foto te gaan. Ook hierin lijken ze ervaren: ze doen het met flair, relaxed en met een lach, alsof het dagelijks werk is. Zo gepiept, die foto.

Bedankt Gerry, Petri en Said!

Vlnr: Gerry Zwier, Petri den Doop en Said Aarab

17

Scheiden doet lijden of een nieuw begin?

Wat ga je wel/niet missen?Marianne Stolwijk: Ik hoop dat ik niet veel ga missen, omdat ik verwacht dat de samenwerking met collega’s even goed zal blijven. Veiligheid en Wijken zit nu op een hele fijne locatie, met flexplekken en veel mogelijkheden tot snel onder-ling contact. Ik hoop dat de flexibiliteit in werkplekken blijft. Ik ken al behoorlijk wat collega’s van Stedelijk Beheer. Leuk hen beter te leren kennen.

Wat vind je spannend? Paul Steenkist: De kracht van de afdeling Veiligheid en Wijken was dat veiligheids-beleid en uitvoering in de wijken samen optrokken. Voor mij is spannend hoe Vei-ligheid straks geborgd zal worden binnen

het nieuwe gemeentebrede wijkgericht werken. Wijkgericht werken is immers een belangrijke pijler van de gemeente-lijke organisatieontwikkeling.

Waar kijk je naar uit?Hermanda Wortman: Ik blijf met alle col-lega’s samenwerken als dat relevant is voor het onderwerp waar we mee bezig zijn. Daarnaast hoop ik dat er qua huis-vesting niets verandert.

Welke wensen of ideeën heb je voor je nieuwe situatie?Megan Ladiges: Afgelopen jaren zijn de twee afdelingen met elkaar vergroeid geraakt. We kennen elkaar op werkge-bied en persoonlijk. Ik verwacht dat dit

blijft. Het is goed voor ons werk en ons welbevinden. Ik wens Leefomgeving een plek dichtbij Bestuur, Strategie en Veilig-heid en meer flexplekken in de organisa-tie. Meer in- en uitlopen bij elkaar. Met wel genoeg overlegkamers of kleinere ruimtes om één op één te overleggen. Verder zou het leuk zijn een plek te cre-eren waar iedereen kan laten zien waar hij/zij mee bezig is. Het liefst met aller-lei soorten beeldmateriaal. Een dynami-sche tentoonstelling waardoor we fee-ling houden met elkaar en waar we mee bezig zijn. Het zou fijn zijn als er tussen de afdelingen gezellige zitjes komen om wat te drinken of te praten over werk en andere zaken, met lekkere stoelen en een droppot.

In het organisatieplan ‘Werken voor bestuur en stad’ worden afdelingen gesplitst en/of samengevoegd. Bijvoorbeeld de afdeling Veiligheid en

Wijken (V&W); deze wordt opgedeeld naar 2 andere, nieuwe afdelingen: Leefomgeving (Wijken en Stedelijk Beheer) en Bestuur, Strategie &

Veiligheid. “Scheiden doet lijden” is de uitdrukking, of is het juist een nieuw begin? Wat vinden onze collega’s?

gesplitst DOOR EVELINE BERENDSEN EN REINA VAN DER WAL FOTO’S JOSÉ BELGERS EN BETTY STOOVÉ

Marianne Paul Hermanda Megan

18

Wat ga je wel/niet missen? Niko Paap: Ik ga helemaal niets missen. Mijn werk als wijkmanager is niet domein- of afdelingsgebonden, maar richt zich vaak op integrale -gebiedsgerichte- opgaven. Bij vraagstukken die spelen of initiatieven van mensen inte-greren fysieke en sociale vei-ligheid vanzelf.

Wat vind je spannend?Laila el Margaï: Verandering is altijd spannend, zowel in positieve als negatieve zin. Ik ben een optimistisch persoon dus zie de veranderingen als

uitdagingen. Wat ik vooral spannend vind is of ik straks nog steeds hetzelfde plezier in mijn werk zal ervaren als voor-heen.

Waar kijk je naar uit?Marjanne van Loon: Ik kijk uit naar een blijvende samenwer-king van wijkgericht werken en veiligheid. Er is een goede basis gelegd. We gaan daar gewoon mee door.

Welke wensen of ideeën heb je voor je nieuwe situatie?Renée Wernand: De wens die ik heb is dat we straks in staat

blijven uitvoering en beleid dicht bij elkaar te brengen en aan elkaar te verbinden. Dat is namelijk één van de winst-punten van het samenvoegen van de afdelingen Wijkontwik-keling en OOV. Nu beleid en uitvoering (voor Veiligheid al-thans) weer gescheiden wor-den, bestaat het risico dat die verbinding minder gemakke-lijk/vanzelfsprekend zal gaan en zullen we hier wellicht ac-tiever op moeten handelen. Ook omdat de (werk)druk op het team ondersteuning door samenvoeging met SB moge-lijk toeneemt.

Wat ga je wel/niet missen? Jolanda Landman: Ik ga niets missen, de samenvoeging van veiligheid en wijken heeft er voor gezorgd dat we fysiek dicht bij elkaar kwa-men te werken. Voor het sa-menwerken wisten we elkaar al wel te vinden en dat zal in de toekomst ook zo blijven.

Wat vind je spannend?Petra Verburg: Ik vind het niet spannend dat wij wor-den opgesplitst. De oude af-deling Openbare Orde & Vei-ligheid gaat terug naar waar wij vandaan kwamen. Dat is

dus een vertrouwde plek in de organisatie. Daar kijk ik naar uit.

Waar kijk je naar uit?Renate de Wit: Sinds 6 janu-ari 2015 werk ik bij de ge-meente Amersfoort. Ik kan de nieuwe situatie moeilijk vergelijken met de oude. Ik heb hier en daar al ken-nis gemaakt met de strate-gen en woordvoerders, die straks mijn directe collega’s worden. Dat lijkt mij leuk! Ik hoop dat er tussen de af-deling Veiligheid en de af-deling Wijken korte lijnen

blijven bestaan. Omdat onze werkzaamheden met elkaar samenhangen.

Welke wensen of ideeën heb je voor je nieuwe situatie?Fatma Özcelik: Ik wens een flexplek. En hopelijk komen de collega’s van Stedelijk Beheer ergens bij ons zitten, want dicht bij het bestuur zitten is altijd goed. Als team zou ik bij elkaar willen blijven met mijn collega-medewer-kers beleid en projecten. En veiligheid- en wijken-the-ma’s blijven uitvoeren in de toekomst.

Jolanda Petra Renate Fatma

Nico

Marjanne

Renée

19

Wat ga je wel/niet missen? Karin de Wit: Ik vind het een lastige vraag, omdat ik net per 1 januari 2015 ben overgestapt van de afdeling P&O naar Vei-ligheid en Wijken. En dus nog aan het inwerken ben. Dit is dan ook eigenlijk meteen mijn antwoord. Ik ga alles en niets missen…

Waar kijk je naar uit?Suzanne Robijn: Nieuwe col-lega’s, nieuwe inspiratie.

Wat ga je wel/niet missen? Dederike Bakker: Toen de af-deling Openbare Orde en Vei-ligheid een paar jaar geleden werd samengevoegd met de afdeling Wijkontwikkeling was er eerlijk gezegd aanvankelijk best wat scepsis. Wat hadden

wij elkaar te bieden? Nu we een tijdje samen hebben opgetrok-ken, zie ik zeker voordelen van deze samenvoeging. Veiligheid is door intensief samenwer-ken meer op de agenda bij de ‘wijkontwikkelaars’ gekomen. Dat past goed bij Veiligheid dat met veel beleidsvelden raakvlakken heeft. Veel signa-len over veiligheid komen van bewoners uit de wijk. Een goed netwerk in de wijk is van groot belang. En: hoe zorg ik ervoor dat in de nieuwe organisatie-structuur die korte lijnen blij-ven? Daar zijn we zelf bij aan zet!

Waar kijk je naar uit? Jorien Buysse: Ik heb geen idee. Ik laat het maar een beetje gebeuren. Ik heb net nieu-

we taken en houd me vooral daarmee bezig. Ook nog de organisatieontwikkelingen, en nu de bezuinigingen; het is best veel als je overal wat van moet vinden. We gaan het gewoon met z’n allen doen en maken er het beste van.

Welke wensen of ideeën heb je voor je nieuwe situatie?Anneke de Graaf: Ik verwacht dat de afdeling Veiligheid en Wijken elkaar als directe col-lega’s blijven zien en gebruik blijven maken van elkaars des-kundigheid. Er blijft een we-derzijdse afhankelijkheid be-staan omdat het team Beleid en Projecten voor beide nieu-we onderdelen blijft werken. Dit team is de verbindende schakel.

Karin Suzanne Dederike

Jorien Anneke

20

Loopings met een Boeing

‘De flight simulator is gewoon een programma op mijn com-puter,’ legt Björn uit. ‘Je kiest een bestemming, een vliegtuig en weg ben je.’ Een hobby wil

hij het niet noemen; het is meer afleiding. ‘Soms als ik ’s avonds nog moet werken en ik heb niet zo veel zin, dan zoek ik een vlucht uit die ongeveer zo lang duurt als het werk dat ik moet doen. Dan stijg ik op, zet de automatische piloot aan, ik doe mijn werk en als ik klaar ben is het tijd voor de landing. Opstijgen en landen is namelijk het leukst.’

De simulator is behoorlijk realistisch. Je moet bij-voorbeeld echt contact leggen met de verkeersto-ren, je vliegt in echte, actuele weersomstandig-heden en als je op de verkeerde knoppen drukt kunnen er echt problemen ontstaan. ‘Je hebt ont-zettend veel lampjes en knoppen in zo’n cockpit. Inmiddels heb ik aardig door waar alles voor is. Of ik een echt vliegtuig zou kunnen besturen? Als het nodig is, en met hulp van de toren, zou dat waar-schijnlijk wel lukken ja.’

Maar hoe kom je erbij om zoiets te gaan doen? ‘Vroeger wilde ik helikopterpiloot worden,’ vertelt Björn. ‘In de lucht zijn, de mooie be-wegingen en het magische gevoel van overal naartoe kunnen gaan, dat sprak me enorm aan.’ Piloot is hij uiteindelijk niet geworden, maar hij vliegt nu wel de ene keer in een straaljager en dan weer in een Airbus, van Sin-gapore tot Sint Maarten. ‘Ik heb wel eens een Fokker 50 op een vliegdekschip proberen te landen. Ik heb zelfs de spaceshuttle wel eens geprobeerd. Nog best lastig om die precies goed door de dampkring te krijgen,’ lacht hij.

‘Het klinkt misschien een beetje achterlijk, maar toch vind ik het fantasieprikkelend,’ grinnikt Björn. ‘Het is geweldig om van alles uit te proberen. Andere mogelijkheden, ande-re omstandigheden; ook dingen die onmoge-lijk lijken. Als je ondersteboven hangt – in een straaljager of op een andere manier – levert dat letterlijk en figuurlijk een ander perspec-tief op.’

Sommige collega’s hebben op een heel eigen manier iets met het thema ‘ondersteboven’. De één staat lekker op zijn hoofd tijdens yoga, een ander hangt misschien graag aan een rekstok. Communicatieadviseur Björn Hählen doet dat heel anders: hij vliegt in zijn vrije tijd de hele wereld over. In een flight simulator

wel te verstaan. ‘Ja hoor, ik maak wel eens een looping met een Boeing 737.’

ONDERSTEBOVEN VOOR DE LOL

boeing

DOOR DORIEN BOUWMAN

21

serious

Terugblik op twee fantastische dagen

Op 24 december 2014 overhandigde de organisatie van Serious Ambtenaar een cheque van € 755.555,50 aan 3FM Serious Request. De opbrengst van 151 adviesopdrachten van gemeenten, provincies, ministeries en semi-overheidsorganisaties. Amersfoort

droeg daar een aardig steentje aan bij met drie adviesopdrachten ad € 15.000,-. Op de vrijdagen 20 en 27 maart zijn 29 Serious Ambtenaren uit andere organisaties enthousiast aan de slag gegaan met deze drie opdrachten. 11 Amersfoortse ambtenaren hebben hun

kennis en talenten elders in het land ingezet. 3 collega’s volgen nog in april.

SERIOUS AMBTENAAR

DOOR PETRI DEN DOOP

22

‘Happy Amersfoort’, dit vrolijke filmpje gaf onze gasten op 20 maart een eerste indruk van onze ge-

zellige stad. Daarna werden zij warm welkom geheten door Herke Elbers. Zij introduceerde Harm van Dijk, Margo de Groot en Roy Vermeulen, de begeleiders van de drie adviesopdrachten die een korte introductie op de opdracht gaven. Harm nodigde zijn team uit om als pro-fessionals mee te denken over hoe de gemeente de burgers kan faciliteren bij een G1000. Margo vroeg advies om het leegstaande pand van de voormalige bibliotheek in Hoogland de best moge-lijk invulling te geven. En Roy had denk-kracht nodig om onze ambitie, waarin we kijken waar mensen goed in zijn en die talenten optimaal benutten voor de gemeentelijke organisatie, handen en voeten te geven.

Na deze korte introductie vertrok Harm met zijn team naar de Witte Vlinder. De groep van Roy bleef in het stadhuis en Margo ging met haar professionals naar de voormalige bieb in Hoogland. Dit laat-

ste team werd nog versterkt met het hele MT en de gemeentesecretaris van Hilver-sum. Herke en Nico droegen in de groe-pen ook hun steentje bij, waarbij Nico het vuur na aan de schenen werd gelegd.

De adviesgroep Talentontwikkeling nam

ons mee op reis naar Forta Amera.

Is dit Lean?

23

PresentatiesDe adviesgroepen hebben twee vrijdagen met veel plezier de opdrachten uitge-werkt. Op 27 maart presenteerden zij aan het eind van de middag hun adviezen.

Vervolgtraject G1000“Bij een G1000 initiatief moet je vanuit de gemeente op je handen zitten en het initiatief bij de gemeenschap laten. Ga wel op zoek naar wat er achter de be-hoefte van een G1000 ligt en benoem het gezamenlijk belang. En selecteer amb-tenaren met de intrinsieke motivatie en bevoegdheden om aan dit initiatief mee te werken.” Het complete advies kun je lezen in een prezi op http://hetintranet/Pages/Serious-Ambtenaar.aspx.

Invulling pand bibliotheekOm te komen tot een advies voor de in-vulling van het pand van de voormalige bibliotheek in Hoogland heeft de groep

eerst een inventarisatie in de buurt ge-daan en met bewoners gesproken. Op basis hiervan ontstonden twee adviezen. Het eerste advies heeft het motto ‘Delen is het nieuwe hebben’. “Sloop het pand en bouw een duurzaam appartementen-complex voor mensen die snel een wo-ning nodig hebben. Met op de begane grond een gezamenlijke leefruimte, een gezamenlijke tuin met schuur vol ge-reedschap voor algemeen gebruik. Ook auto’s kunnen gedeeld worden en de buurt kan meedelen. Dit kan € 500.000,- opleveren voor de gemeente en 4% ren-dement voor investeerders. Daarnaast heeft het complex een maatschappelijke meerwaarde!”Het tweede advies gaat uit van een nieuw kloppend hart voor Hoogland. “Een state of the art ontmoetingsplek met koken, eten en ontmoeten anno 2015 + woonruimten voor jongeren. Dit is goed voor maatschappelijke en soci-

ale binding en kan leer-werkplekken en een besparing op jeugdwerk opleveren. Bijvoorbeeld door de jeugdsoos uit de Neng hier onder te brengen en de vrijge-komen ruimte in de Neng te verhuren.” Ook deze presentatie met art impressi-ons vind je op http://hetintranet/Pages/Serious-Ambtenaar.aspx.

TalentontwikkelingDe groep Talentontwikkeling nam ons mee in het vliegtuig naar Forta Amera met in onze koffers: vier talenten, onze ambitie waarin we onze talenten opti-maal benutten en ons huidige takenpak-ket. Forse turbulentie schudde alle baga-ge door elkaar en bij het uitstappen zocht iedereen uit de ravage een pakket uit dat het beste bij hem/haar paste. “Talentont-wikkeling is in Forta Amera een toegan-kelijk onderwerp waar de medewerkers elke dag mee bezig zijn. Dit wordt on-dersteund met het talentenspel en een

Juichend op zoek naar de beste invulling

van de oude bieb in Hoogland.

G1000: Kun jij op je handen zitten?

24

talentenmarkt. Op Mysite heeft iedereen inzicht in elkaars talenten en men zoekt elkaar op. Hierdoor werken ze bevlogen en met veel plezier. In de jaargesprekken ligt de nadruk op talenten en de mede-werkers delen hun successen. De mede-werkers zijn zelf eigenaar van hun talen-ten. Ze weten goed wat hun toegevoegde waarde voor de stad is. Dit vraagt van de afdelingsmanagers dienend leiderschap, waarbij zij coachen op talenten” Wil je ook mee op reis? Kijk dan op http://hetin-tranet/Pages/Serious-Ambtenaar.aspx.

Wat krijgen Serious Ambtenaren terug?Een aantal deelnemers heeft in korte quotes aangegeven wat zij van deze twee dagen meenemen. Veel genoemd: inspiratie, nieuwe inzichten/ideeën, in-novatieve aanpak, voldoening, creatief denken, even uit de dagelijkse praktijk, nieuwe/snelle werkvormen, nieuwe con-tacten met leuke collega’s uit het hele

land en dit alles met veel humor en ple-zier. Een deelnemer zag veel potentie bij de gemeente Amersfoort en een grote bereidheid tot verandering. Al met al heeft het de Serious Ambtenaren veel energie opgeleverd.

Belevenissen van collega’s in ‘den vreemde’Onze Serious Ambtenaren die zich voor andere gemeenten hebben ingezet, heb-ben ook twee fantastische dagen meege-maakt. Een paar reacties.

Sandra en Patricia in BunschotenSandra Hovens en Patricia Veenhuizen le-verden een bijdrage aan ‘een boost voor het centrum van Bunschoten’. Sandra: “Vanuit onze Amersfoortse ervaring hebben we ad-viezen gegeven over verbetermogelijkhe-den, zoals de aanpak van slechte panden, de wildgroei aan reclames, de kwaliteit van de openbare ruimte, groen en de relatie met het Eemmeer. Het is inspirerend om mee te doen aan deze opdracht: samen-werken met collega’s uit het land, een kijk-je in de keuken bij een andere gemeente en een snel en resultaatgericht proces, waarbij je ‘onbelast’ door belangen of gevoelighe-den kunt meedenken.”

“Delen is het nieuwe

hebben”

25

Patricia: “Leuk om als managementassis-tent eens mee te denken op beleidsmatig niveau!”

Marlies in ZeistMarlies Visser werkte mee aan een vraag-stuk over overlast in de gemeente Zeist. ‘Heel interessant om eens een kijkje in de keuken te nemen van een andere ge-meente. Een inspirerende uitdaging om met een zeer diverse groep professionals tot een bruikbare oplossing te komen. Se-rious Ambtenaar gaf mij het gevoel dat ik ‘dubbel nuttig’ was: voor Serious Request én voor de Gemeente Zeist.”

Jan in AalsmeerJan van ’t Klooster toog naar de gemeen-te Aalsmeer. “Zij willen graag een kleine vaarverbinding aanleggen, waar al jaren

over gesproken wordt en die maar niet van de grond komt. Het verbaasde mij dat we met zo’n uiteenlopende groep die nieuw in dit onderwerp kwam, tot zulke goede ideeën en een advies zijn gekomen. Er waren mensen bij die goed in het (externe) relatiemanagement zit-ten en ook inhoudelijke adviseurs van gemeenten, waterschappen en provin-cie. Eigenlijk een behoorlijk ideale mix voor dit onderwerp.”

Renée in LeidenDe gemeente Leiden zoekt een vorm om bewoners te betrekken bij het beheer van de openbare ruimte en is benieuwd hoe bewoners over de buitenruimte denken. Renée van Assema heeft daar-over meegedacht. “Op basis van suc-cesvoorbeelden uit Nijmegen, Arnhem

en Utrecht en natuurlijk onze eigen er-varingen hebben we het concept Wijk-actieplan verder uitgewerkt. Dit bestaat uit bezoeken aan alle wijken om daar op te halen wat bewoners vinden en willen, een wijkschouw en een wijkgesprek. De opgehaalde wensen worden geconcreti-seerd in een top 10 van acties. In deze opdracht heb ik nieuwe ideeën opge-daan, maar ik realiseer me ook weer dat we in Amersfoort met heel veel zaken goed en leuk bezig zijn!”

Inge in AlkmaarInge de Nijs mocht naar de meest in-spirerende omgeving: het AZ stadion in Alkmaar. Zo inspirerend dat ze van de stroomstoring op de tweede dag nauwe-lijks iets gemerkt hebben. De opdracht was: hoe kan de gemeente Alkmaar een

G1000 Adviesteam.

26

Geluk bij een ongeluk

Verandering is niet altijd leuk, het gaat soms van een leien dakje maar vaak ook niet. Wat het woord veranderen voor mij persoonlijk betekent is vooral duidelijk geworden toen ik in novem-

ber van 2011 een ernstig verkeersongeluk kreeg.Dit ongeluk zette mijn hele leven totaal op z’n kop. Letterlijk en figuurlijk. Na een revalidatietraject van 2 jaar ben ik via via terecht gekomen bij de Gemeente Amersfoort. Waar ik als stagiaire in de communicatie-pool werkzaam ben geweest. De communicatiepool was een hele goede werkom-geving voor mij. Met fijne mensen om mee te werken en om me heen te hebben. Ik merkte daar wel dat er de nodige onzekerheid is over de nieuwe organisatie; niemand weet wat de veranderingen gaan doen met de organisatie. Volgens mij is in de ambtenarij veran-dering nooit een fijn onderwerp geweest.

Maar zoals het met mij uiteindelijk goed komt, zo komt het volgens mij ook goed met de gemeente. Mijn stage zit er inmiddels op. Rest mij alleen nog te zeggen, dat het mij een waar genoegen was om jul-lie te kunnen en mogen helpen met diverse klussen. Ik weet zeker dat de veranderingen die er eraan komen door jullie met verve worden opgepakt. Bedankt voor alles en het ga jullie allen goed!”

Nawoord redactie: de stageplek bij de gemeente Amers-foort heeft er mede aan bijgedragen dat Charlotte een nieuwe baan heeft gevonden.

column

inspirerend netwerk opbouwen waar zoveel mogelijk partijen aan mee willen doen om de regio Alkmaar te ontwik-kelen tot het sportrecreatiegebied van Noord Holland. “Voor mij een hele leuke opdracht en extra inspirerend, omdat ik dit als enthousiaste sporter een warm hart toedraag en ik graag in dat gebied kom. Het creëren van een netwerk is her-kenbaar en te gebruiken op veel andere terreinen. Hoe verbind je actieve net-werken met elkaar en hoe houd je dat netwerk levendig? Daar hebben we naar gekeken. De verantwoordelijk manager van Alkmaar was enthousiast over ons plan en voor ons gevoel wordt hier ook echt wat mee gedaan. Kortom twee in-spirerende dagen waar ik van geleerd heb en dat ook nog eens voor een heel mooi goed doel. Weer voor herhaling vatbaar.”

DOOR CHARLOTTE DE LANGE

27

9.00 uur De vrijwilligsters Zohra, Nima, Trudy en stagiaire Eline openen STIP Kruiskamp.

“STIP Kruiskamp had aanvankelijk écht een aanloopperiode nodig. We zijn hier, op het Neptunusplein, regelmatig naar buiten gegaan om voor het filiaal van de Action flyers uit te delen. We vroe-gen mensen wat de STIP is. Mensen hadden geen flauw idee! Nu is Kruis-kamp de drukste STIP van Amersfoort. Ik schat dat we gemiddeld zo’n vijf cliënten per dagdeel ontvangen.”

9.15 uurEr komt een Somalische vrouw op leef-tijd binnen. Ze spreekt enkel Somalisch en Nima, die ook Somalisch is, staat haar te woord. De vrouw is pas geope-reerd en is voor haar vervoer afhankelijk van de Regiotaxi. Ze heeft een klacht over een chauffeur die haar agressief benaderd zou hebben. Het team be-

spreekt de klacht, waarna Nima de Re-giotaxi belt.

“De STIPs (Hoogland, Kruiskamp, Lien-dert, Schuilenburg, Soesterkwartier red.) zijn geen kopieën van elkaar. We bekij-ken per wijk wat nodig is. Kruiskamp is bijvoorbeeld een compleet andere wijk dan Soesterkwartier. Hier wonen veel meer allochtonen. Met dat in het achter-hoofd ben ik vrijwilligers gaan werven. Ik wilde verschillende nationaliteiten in het team om zoveel mogelijk mensen te kunnen helpen en zoveel mogelijk een afspiegeling te zijn van de bewoners in de wijk.”

9.52 uurEen Eritrese vrouw meldt zich. Ze heeft een brief ontvangen over kwijtschelding van de gemeente- en waterschapsbe-lasting. Ze begrijpt de brief niet. Zohra helpt haar. De gemeentelijke belasting is kwijtgescholden, maar het is niet dui-

In oktober 2013 gingen de deuren van STIP Kruiskamp open. De eerste van inmiddels vijf informatiewinkels voor wijken in Amersfoort, waar mensen met allerlei vragen terecht kunnen. Onlangs gingen we sfeerproeven bij STIP Kruiskamp en keken we, samen met coördinator Martha van Velse, terug op de eerste anderhalf jaar. “Als het nodig is, gaan we vier uur met iemand zitten. Daar heeft een professional geen tijd voor.”

DOOR JEROEN NOTENBOOMSTIP

STIP Kruiskamp biedt wijk-bewoners een luisterend oor

28

delijk wat er met de waterschapsbelas-ting gebeurt. Zohra belt om na te gaan of ook de waterschapsbelasting kwijtge-scholden kan worden.“Het soort vragen dat we hier krijgen is in anderhalf jaar tijd erg veranderd. In het begin ging het vooral over wat er te doen was in de wijk. Nu krijgen we hulpvragen over bijvoorbeeld vervoer, belastingen en verzekeringen. Ik kan niet zeggen dat er een bepaalde hoofdvraag is: het is heel breed. Dat is wat me vooral is bijgebleven van de eerste periode.”

10.08 uurEen Turkse vrouw komt binnen. Ze heeft een vraag over huishoudelijke hulp voor haar vader. Zohra speelt de vraag door aan een medewerkster van het Wijkteam.“Mensen vinden hier een luisterend oor. Kunnen in alle rust hun verhaal doen. Soms komen wijkbewoners hier binnen met een klein probleemp, waarachter een groot probleem schuilgaat. Dat krijgen we

meestal niet in één keer boven tafel. Als mensen later terugkomen en dezelfde ge-zichten zien, ontstaat vertrouwen. Samen zoeken we dan naar een oplossing.”

10.54 uurEen Marokkaanse vrouw komt binnen. Ze heeft drie weken geleden contact gezocht met het wijkteam over een probleem met de woonsituatie van haar vader, maar is niet teruggebeld. Nima staat haar te woord en verwijst haar door naar een aan-wezige medewerker van het wijkteam.

“Ik zou het jammer vinden als de ge-meente de STIPs wegbezuinigt. Nu kun-nen onze vrijwilligers al veel kleine pro-blemen oplossen en hebben we tijd voor mensen. Als nodig is, gaan we vier uur met iemand zitten. Daar heeft een pro-fessional geen tijd voor.”

Coördinator Martha van Velse (links) en vrijwilligster Nima

Omdat de gemeente Amersfoort dichtbij haar inwoners wil staan, zijn de STIPs in het leven geroepen. Bij een STIP kunnen mensen met al hun vragen terecht of kunnen ze kenbaar maken dat ze iets willen doen voor hun buurt. Op dit moment zijn er vijf STIPs: in Hoogland, Kruiskamp, Liendert, Schuilenburg en Soesterkwartier. Er werken vier betaalde krachten (een projectleider en drie coördinatoren) en meer dan 50 vrijwilligers. Deze vrijwilligers zijn opgeleid om buurtbewoners te kunnen informeren en adviseren. De vrijwilligers luisteren, denken mee, beantwoorden vragen, bieden praktische hulp en wijzen de weg naar de juiste professionals of instanties als dat nodig is. Meer weten? Kijk op http://stip-amersfoort.nl/.

29

beveiligen

Informatiebeveiliging: dat ben jij!

Bij aanvragen en procedures vertrouwen inwoners gegevens aan ons toe. Ze mogen verwachten - en ook eisen - dat wij zorgvuldig met die

gegevens omgaan. Het is dan ook onderdeel van ons werk om deze gegevens goed voor onbevoegden af te schermen.

Natuurlijk hebben we goede beschermende software en richtlijnen voor het beveiligen van informatie(systemen).

Informatiebeveiliging kan echter alleen slagen als we hier allemaal in onze dagelijkse praktijk aandacht aan besteden.

Welke vertrouwelijke gegevens heb jij bijvoorbeeld in behandeling en komen op je bureau terecht of staan op je computer? Grendel jij je computer altijd af als je je werkplek verlaat? Let je er op dat je geen vertrouwelijke informatie via je telefoon verstrekt? Laat jij mensen het gebouw binnen die je niet kent, omdat de deur toch al open gaat door jouw pasje?

Het is goed om hier eens over na te denken! Want: Informatiebeveiliging? Dat ben jij!

TIPSHieronder enkele handige tips over wat je zelf eenvoudig kunt doen om te zor-gen voor betere informatiebeveiliging:

9 Meld bezoekers altijd aan via de bezoekersregeling

9 Zorg voor een clean desk (vertrouwe-lijke stukken achter slot en grendel)

9 Ga je de kamer uit, vergrendel dan je pc door de Windows-toets in combinatie met de letter l (lock)

9 Laat tablets, telefoons en usb-sticks nooit onbeheerd achter

9 Laat niemand zomaar binnen (vraag naar zijn/haar pasje)

9 Houd je wachtwoord geheim 9 Gebruik een sterk wachtwoord 9 Zie je iets verdachts of heb je het gevoel dat er iets niet in de haak is? Meld dit dan altijd aan je leiding-gevende of aan de beleidsadviseur informatiebeveiliging, Henk van Kooij

STERK WACHTWOORDEen sterk wachtwoord bevat kleine letters, hoofdletters, cijfers en tekens en is minstens acht tekens lang. Het is niet je echte naam of bedrijfsnaam. Zo maak je een sterk wachtwoord:

Bedenk een makkelijk te onthouden zin met bij voorkeur minstens één getal en één leesteken (symbool). Bijvoorbeeld: In 2014 ging ik op vakantie naar Zuid Frankrijk!

Gebruik de hele zin als wachtwoord of neem van elk woord de eerste letter en gebruik de getallen en leestekens. Het veilige wachtwoord luidt dan: I2014giovnZF!

Het wachtwoord is misschien moeilijk te onthouden maar de zin niet.

DOOR DORETHA TEUNISSEN

30

Op z’n kop!

DOOR ANNE DE FEIJTER

column

In januari ben ik begonnen als programma-manager voor Bestuurlijke Ontwikkeling. Het voelt behoorlijk als ‘alles-op-z’n-kop’. Wel op een leuke manier, trouwens. Ik krijg heel veel energie van deze nieuwe uitdaging.

Waar gaat bestuurlijke ontwikkeling dan over?, hoor ik je denken. Het college heeft als credo: ‘Sa-men maken we de stad’. Ze heeft de ambitie om onze gemeentelijke organisatie nog beter aan te laten sluiten op de behoefte van de participatiesa-menleving. Daarin nemen inwoners steeds vaker initiatieven om zelf publieke diensten te creëren en willen ze ook meer invloed uitoefenen op het besturen van de stad. De opgaven in de stad zijn steeds complexer en vragen om een gemeente die horizontaal kan werken en samen met de stad kan zoeken naar oplossingen. De -best ingrijpende- or-ganisatieverandering gaat daar de voedingsbodem voor vormen.

Voor onze bestuurders verandert er net zo goed iets. Steeds vaker werken we aan opgaven in de stad samen met andere lokale partijen in een

netwerk, alliantie, consortium of in een proces van cocreatie. Toen ik bij het team Samen Duur-zaam werkte, was ik zelf zo’n scharrelambtenaar in een verbindende rol. De rol van een wethouder is in die gevallen meer die van aanjager of ambas-sadeur, dan die van beslisser. Het gaat dan om scheppen van ruimte én beseffen dat het proces van samenwerking ook een resultaat is dat telt. Ook voor raadsleden, die natuurlijk in de lokale democratie de gekozen volksvertegenwoordigers zijn, verandert er iets in het werkproces dat ze ge-wend zijn, op het moment dat inwoners zelf plan-nen maken voor hun stad of gaan meebeslissen daarover.

In het programma Bestuurlijke Ontwikkeling ga ik op zoek naar wat er precies verandert voor het bestuur en wat zij aan bestuursstijlen en werkwijzen kan toevoegen op de al bestaande, om zich hierop aan te passen. Dit doe ik samen met alle betrokkenen: raadsleden, collegeleden, inwoners en ambtenaren. Invulling geven aan ‘Samen maken we de stad’ lukt natuurlijk nooit in je eentje!

31

buitenste binnen

‘Die mensen hebben mij echt geholpen om uit

dat dal te komen’

HANS ZALM

De 60-jarige Hans Zalm oogt vrolijk. Wij weten van tevoren niets over hem. In wijkcentrum ’t Middel-punt in Zielhorst waar het wijkteam van Gonnie is gehuisvest, vertelt hij tegen twee wildvreemden (de redacteuren) heel open over zijn leven.

Waarom had je hulp nodig?“Ik was alcoholverslaafd. Op mijn twaalfde ben ik al gaan drinken. Ik dacht dat het normaal was en het ging van kwaad tot erger. Mijn huwelijk en relatie gingen kapot en ook mijn kinderen verloor ik uit het oog. Ik ben letterlijk en figuurlijk op straat gezet; drie dagen sliep ik onder een brug. Toen ben ik smekend naar familie gegaan. Mijn broer heeft me liefdevol opgevangen, maar daar kon ik niet blijven. Via de Alliantie kreeg ik een huisje voor mezelf. Een kameraad wilde bij mij binnenkomen maar dat hield ik af. Toch zette hij door. En dat was maar goed ook. Papieren, afwas, vuil: alles lag bij mij door elkaar. Die vriend schrok heel erg en nam me mee naar de huisarts. Ik ben toen een detox-behandeling in Bilthoven gaan doen. Ik zag zelf ook wel in dat het zo niet werkte. Sinds 2010 ben ik van de drank af.”

Hoe ben je in contact gekomen met het wijkteam?“Een vriend die mij hielp, schakelde het Leger des Heils in. Dat heeft geholpen mijn kinderen terug te vinden. Met een grotere

instantie achter je, kom je makkelijker binnen. Hulp van het Leger des Heils is altijd tijdelijk. Toen die

stopte, had ik nog wel wat hulp nodig en kwam ik in contact met het wijkteam. Het lukt me nu voor 95% om het zelf te doen, maar die 5% geeft innerlijke rust.”

Ben je tevreden over de hulp die je krijgt? “Gonnie komt bij mij thuis, drinkt een kopje thee,

vraagt hoe het gaat en of ze ergens mee kan helpen. Het is een kleine controle en ik kan mijn eitje kwijt. Als

Gonnie komt, dan doe ik net wat meer. Ik doe nog even gauw de afwas weg. Gonnie komt één keer in de drie weken. Dat was eerst elke week en vervolgens één keer in de twee weken, afge-stemd op mijn behoefte. Ik besef terdege dat ik het alleen kan, maar ik vind het prettig dat ik Gonnie altijd kan bereiken. Al die instanties hebben mij echt geholpen om uit dat dal te komen, maar om uit dat dal te komen moet je wel zelf gemotiveerd zijn. Je moet het echt willen.”

Hoe ziet je sociale leven er nu uit?“Vroeger zat ik in de kroeg te pimpelen. Nadat ik gestopt was met alcohol drinkgen, bleef ik naar de bar gaan om mezelf te testen. Iedereen om me heen lallen en brallen. Ze probeerden me weer aan de drank te krijgen. Dat wil ik niet. Ik voelde me echt een buitenstaander. Door de ziekte van Korsakov kan

DOOR SIMONE DE JONG EN FOKKEMIJN VERWERS

Sinds 1 januari hebben we tientallen nieuwe collega’s. Zij werken als professionals in de wijkteams. Zo ook Gonnie van Halteren. Zij is er voor bewoners van 0 tot 100 jaar. Sinds anderhalf jaar helpt ze de 60-jarige Hans Zalm en gaat het bergopwaarts met hem.

32

Wat vinden bewoners, initiatiefnemers en andere betrokkenen in de stad van hun relatie met het stadhuis? Hoe merken zij iets van onze kernwaarden Dichtbij, Nieuwsgierig en Aanspreekbaar? Daarover lees je in deze rubriek. Dit keer een verhaal over het werk van en in de wijkteams. Collega’s die dagelijks direct contact hebben met bewoners in de stad. Ze weten wat er leeft in hun wijk en staan dichtbij bewoners en dragen daarmee uit wie en wat onze organisatie voor de stad wil zijn.

maart 2015

ik niet werken, ik ben heel vergeetachtig. Maar ik sta er nu financieel goed voor, heb mijn huishouden op orde en ik heb weer contact met drie van mijn vier kinderen! Ik heb boven-dien fantastische mensen om mij heen wonen. We zijn er voor elkaar. Ik ben heel tevreden, het kan niet beter. Nou, dat was in een notendop mijn leven.”

GONNIE VAN HALTEREN, MEDEWERKER WIJKTEAM

“Hans is het voorbeeld van het nieuwe wer-ken. Het Leger des Heils kwam elke week 2,5 uur bij hem. Dat was een periode heel goed, maar nu kom ik inmiddels één keer in de vier weken. Iemand heeft het recht om de regie op zijn eigen leven te hebben. Voor Hans is het belangrijk dat hij weet dat hij mij altijd kan bellen. Hij doet het heel goed.”

Is er voor jou wat veranderd? “In oktober 2013 startte de pilot met ons wijkteam Schothorst/Zielhorst met 9 mensen. Nu werken we in twee teams met 26 mensen. We zijn in dienst van een zorgorganisatie en gedeta-cheerd naar de gemeente. Ik ben nu een generalist. De lijnen zijn veel korter en er wordt sneller met iemand contact opgenomen. Als er drie verschillende hulpvragen van dezelfde persoon zijn,

komen ze allemaal bij het wijkteam terecht. Gisteren was ik bij een gezin met een complexe zorgvraag. Voorheen moesten ze veel formulieren invullen en was daarover telefonisch contact. Nu zit ik daar aan tafel en dat ervaren veel mensen als prettig.”

Hoe verloopt zo’n ‘keukentafelgesprek’?“Je loopt de zelfredzaamheidmatrix langs: hoe staat het met

werk, financiën, opvoeding? Ook breng je het netwerk in kaart: gezin, familie, vereniging. Dat is veel belangrijker

geworden. Opschalen is specialistische zorg inschake-len, bij afschalen kijk je naar de inzet van vrijwilligers. Vroeger gebeurde dat laatste veel minder. Vaak leg je een concreet afgebakende taak bij iemand uit het

netwerk neer, zoals een keer in de week een dochter van school halen. Sommige mensen hebben echt

geen netwerk. Dan kijk je naar bijvoorbeeld de inzet van Ravelijn of help je opnieuw een netwerk opbouwen via

sportvereniging of andere activiteiten.” Voel je je ambtenaar van de gemeente? “Niet echt. Je krijgt opeens reacties die je niet meteen ver-wacht. Onlangs kwam ik voor het eerst bij een klant en die vroeg of ik van de gemeente was. Ik zei ja en toen zei ze: ‘Dan kun je wel gaan, die doen toch nooit iets.’ Gelukkig mocht ik vervolgens wel naar binnen en hadden we toch een heel goed gesprek.”

33

REDACTIE

Iris van AkenJosé BelgersEveline BerendsenDorien BouwmanPetri den DoopAnne de FeijterWieneke FriedelFemke van HamersveldMarie-José van Hoevelaak

Simone de JongCharlotte de LangeJeroen NotenboomMaurice ReininkSteven de RoodeBetty StoovéeDoretha TeunissenEls VallentgoedReina van der Wal

Ik ben dichtbij, nieuwsgierig en aanspreekbaar