pjesË nga jeta e pejgamberit tonË …haxhiaga.weebly.com/uploads/2/5/7/9/25797820/ymer_aga.pdf6...

PJESË NGA JETAE PEJGAMBERIT TONË

MUHAMEDITALEJHIS-SELAM

(Në vargje)

PËRGATITI:

HAXHI YMER AGA

TIRANË- 2016

4

E PËRGATITI HAXHI YMER AGA

Imam xhamie: Farkë - Tiranë

Adresa e librave të mia në internet ështëHaxhiaga.weebly.com

5

PARATHENIE

Këtu me këtë libër të vogël të shkruar në vargje e të ndarë në kapituj tregohet një pjesë e vogël e jetës së Profetit tonë Muhamedit a.s. i cili u dërgua prej Allahut xh.sh. - Zotit të Madhruar për mbarë njerzimin për ta nxjerrë atë nga errësira në dritë nga çdo pikpamje. Ai lindi në Hënën Rebiul-Evel të 12 natë e që me kalendarin që përdorim sot i takon me 20 Prill të vitit 571 dhe ndërroi jetë në vtin 633 në moshën 63 vjeç. Alejhiselam. Atij i zbriti Allahu xh.sh. Kuranin me të cilin i ndriçoi mendjet e njerëzve. Kam treguar këtu shkurtimisht për jetën e Tij nga lindja e deri kurë ai bani Hixhretin - emigrimin nga qyteti i Mekës në Medine me 20 qershor të vitit 622. Në këtë vit fillon kalendari musliman Hixhri. E shkrova librin në vargje se fjalët e thëna në vargje dhe me rimë bëhen më shumë tërheqëse për lexusat. E kam shkruar këtë libër në vargje duke u bazuar në thënjet e dijetarëve të par Islam siç ishte Hafiz Ibrahim Dalliu e tjerë nga vendi e bota. Allahu xh.sh. ju dhëntë të mira në dy botët besimtarëvet që duan të marrin mësim e shembull nga jeta e Pejgamberit a.s. i cili është shembulli më i bukur për besimtarët në faqen e tokës. Profeti Muhamed a.s. është njeriu më i dashur i Allahut xh.sh. dhe është personaliteti më i madh në historinë e njerzimit. Ky është i vetmi njeri emri i të cilit përmedet orë çast 14 shekuj deri më sot miljona her në ditë nga miljona njerëz me kombësi të ndryshme në gjithë botën. Në xhamia, shtëpia, rrugë e sheshe nga njerëz që i përkasin popujvet e rracave të ndryshme. Vetëm në minaret e xhamiave emri i Muhamedit a.s. përmendet e dëgjohet

6

Përgatiti: Haxhi Ymer AGA

nga njerzit mbarë 5 herë në ditë në gjithë globin tokësor, në çdo orë e minut sipas orës së faljes së namazit. Cili është ai njeri që i përmendet emri pa pushuar natë e ditë veç të dërguarit të Zotit. xh. sh, Muhamedit a.s.? Ku janë emrat e mbretërve, filozofëve, herojvet, shkencëtarëve e artistëve? Ata i ka mbulu pluhuri i harresës? Emrat e tyre kan mbetur mbyllur në fletët e librave. Ata janë përmendur në një koh të caktuar dhe më shumë nga populli tyre e pastaj janë harruar. A ka mrrekulli dhe dëshmi më të madhe se kjo për të vërtetuar personalitetin e Muhamedit a.s. të cilit i përmendet emri orë e minut në gjithë botën nga popujt e ndryshëm prej shekullit të 6 deri tani në shekullin e 21? A ka në botë ndonjë libër veç Kuranit që lexohet ditë e natë pa pushim nga njerzit? Absolutisht jo. A ka ndonjë libër në botë që njerzit e kanë mësuar përmendësh përveç Kuranit? Absolutisht jo. Prandaj çdo musliman duhet të jetë krenar që është musliman e besnik i Muhamedit a.s. e jo të fshihet s’kutave siç bëjnë disa mjeranë e injorantë të cilët e kan për turp me mbajtë edhe emrin musliman. Jazëk ju qoftë këtyre njerëzve tradhëtar të fesë e të kombit të tyre. Falenderimet i takojnë Allahut xh.sh. Krijusit dhe Sundusit të botrave që e krijoi Muhamedin a.s. dhe e dërgoi mëshir për botrat. Profeti Muhamed a.s. bëri një ndryshim të madh rrënjësor për përmirësimin e jetës dhe moralit të njerzvet me Kuranin që i zbriti Zoti xh.sh. Ai pa dyshim është mësuesi dhe bamirësi më i madh i njerzimit se prej mësimeve të tij përfituan të gjithë, përfituan në shum aspekte edhe ata që nuk e patën fatin të bëhen musliman. Secili popull e njeri mori nga mësimet e tij ato gjëra që dëshiroi. Në atë kohë botën e kishte pllakosur anëembanë injoranca e korrupsioni. Morali i njerzvet ishte prishur krejtësisht kudo në botë nga çdo pik pamje. Profeti Muhamed a.s. e

7

PJESË NGA JETA E PEJGAMBERIT TONË MUHAMEDIT ALEJHIS-SELAM

ndriçoi botën me diturinë që i dha Allahu xh.sh. Jo vetëm nga dituria dhe vetitë e Tij të larta morale por edhe nga pamja e jashtëme Profeti Muhamed a.s. ka qenë njeriu më i bukur në botë kan thënë bashkëkohësit e tij, kanë treguar historianët. Të gjtha lavdrimet e fjalët më të mira i meriton Muhamedi a.s. përveç emrit Zoti ose Zotëri, Im Zot, i Zoti e Zotnon e i del për Zot nuk i thohet atij në çdo gjuh qoftë ajo. Gjithashtu nuk i thuhet atij i Plotfuqishëm e Krijues i Gjithsis. Këto emra ose tituj i takojnë vetëmAllahut. xh.sh. Krijuesit të Botrave në çdo gjuh. Sot përsëri morali i njerëzvet është prishur krejtësisht anë e mbanë botës. Imoralitet, krimi e mashtrimi kan arritur kulmin. Nuk bëhet më fjalë për drejtësi, ndershmëri, sinqeritet e mëshirë. Të gjitha këto të këqia kan ardhur si pasojë e Ateizmit - mohimit të Zotit xh.sh. dhe mos besimit në ringjalljen në botën tjetër pas vdekjes e në gjykimin që do tu bëjë Zoti atje njerëzvet për veprat që kan ba në këtë botë këtu. Ateizmi lindi si pasojë e Laiçizmit. Njeri Laik quhet ai që nuk merret me fenë. Ndërsa Ateist quhet ai njeri që është mohues i Zotit është kundër fesë. Këto dy lloje njerzish janë të afërt njëri me tjetrin por laikët nuk e luftojnë direkt fenë. Laiçizmi mund të quhet embrioni i Ateizmit. Faza më e lartë e Ateizmit është Mashtrusizmi - mashtrimi i madh ose ndryshe në gjuhën arabe i them Dexhalizmi që vjen nga fjala Dexhal që në numrin njëjës do të thotë Mashtrues i Madh - i rafinuar shum. Në numrin shumës dexhalat - mashrusat e mëdhej. Mashtrusistët nuk e duan as fenë e as atëdhenë. Ata duan të jetojnë fare pa fre (pa ligje të drejta, pa vlera e norma morali). Në këtë faze jemi sot. Po thuajse gjithë botën po e sundojnë dexhalat - mashtrusat e mëdhej më të fortët. Pejgamberi a.s. tha: “Vaj halli për ymetin tim pasi të kalojë viti njëmij e dyqind”. Sipas kalendarit diellor që përdorim i takon

8


pas vitit 1800. Vërtet pas vitit 1800 dolën hapur dexhalët në krye me ateistët Karl Marksin e Çarl Darvinin të cilët filluan ti helmojnë në masë shpirtat e njerëzvet në gjithë botën. O ju që besoni: Mbronja veten tuaj prej dexhalit - prej dexhalvet. Mendja dhe shpirti i njeriut ushqehet e ndriçohet me dituri të pastër ashtu siç ushqehet trupi me ushqime të pastra. Prandaj largohuni nga pijet alkolike, nga lojrat e fatit, droga e imoraliteti sa më shpejt që të shpëtoni veten tuaj e familjen. Largohuni nga shikimi i filmave me skena imoraliteti, krimi e mashtrimi të cilat i japin në kanalet e televizorit e radios dexhalat (ateistat e rafinuar për poshtërsira) për tu helmuar shpirtin e për tu prishur mendjen njerëzvet e krysisht rinisë në gjithë botën. Për ndryshe veç trupit do të sëmureni edhe nga ana mendore. Pejgamberi jonë Muhamedi a.s. ka paralajmëruar kështu: “Në fundin e dynjas afër kijametit do të ketë shumë njerëz të lujtur nga mendja (të lajthitur)”. Kjo gjë sot është bërë realitet kudo në botë. Të prishurit nga mendja po shtohen çdo ditë. Ata janë një barrë e rëndë për familjen e shoqërinë nga ana sociale. Kush të dojë me ruajt mendjen e me ndriçu shpirtin le të lexoi Kuranë dhe libra tjera të fesë Islame të cilat duhet të këndohen vazhdimisht se të ndriçojnë mendjen, të ushqejnë shpirtin e të focohet besimi tekë Zoti xh.sh. sa her që ti lexosh. Librat e fesë nuk janë si gazatat që e këndon një her dhe e hedh atë. Zoti xh.sh. i drejtoftë të gjithë njerzit në rrrugën e drejtë. Felenderimi i takon Allahut xh.sh. Krijuesit të Botrave. Përgatiti: Haxhi YmerAga

Imam Xhamie - Farkë -Tiranë.

Ve selamu alejum ve rahmetullah

9

ALLAHU Xh.Sh. ËSHTË KRIJUESI I GJITHËSISË

MUHAMEDI A.S. ËSHTË I DËRGUARI I TIJ

DËSHMIALA ILAHE IL-LALLAH,

MUHAMEDUN RESULALLAH

Sal-lu ala Resulina Muhammed!Bismilahi-Rrahmani Rrahim

Me emrin All-llah që është mbrojtës e mëshir gjanë Në vjershë po e shkruaj Iindjen e Pejgamberit tonë Jo veç lindjen por dhe jetën si e ka kalu Ç’far punësh ka ba Ai, shkurt du me i treguNë fillim e kemi detyr me lavdru Allahun Mbasandaj duhet ta nderojm Resulullahun Myslimanët për detyrë e kan të tanë Ç’do punë kur ta fillojnë bismilah të thonëMe këtë fjalë të madhe punët ti fillojmë Kurdoher prej Zotit mbarvajtjen ta kërkojmë Të mençurit kështu e përmendin të madhin Zot Mbarimin e çdo pune prej Tij e shpresojnJo veç njerzit por gjitha krijesat sa janëShpresat e veta veç te Zoti ata i kanë

10


Atij i luten të gjithë ç’ka ka kriju Gjithkush prej Tij kërkon ndihmë për të shpëtu E si të mos i përulen të Madhit Mëshirus Rregullusit të botës të vetmit KrijusPa dyshim Zoti dënimin të madh e ka Por mëshirën ma të madhe Ai e ka Zoti e ka të fortë dënimin të zhduk po desh Siç i ka zhduk shum kombe para nesh Për të keqen Zoti të jep një ndëshkimPë të mirën dhjetë fish të jep shpërblim Si do që të jenë shkaqet të gjitha sa jan Zoti i madhrushëm të gjitha i krijon Në ç’do punë duhet të themi para Bismil-lah Dhe në mbarim të saj të themi Elhamdu lil-lah Ta kemi në mendje gjithmonë emrin All-llah Që të vdesim tue than: La ilahe il-lell-llahNuk ka tjetër të adhuru veç Zotit të vërtetëNjë Zot është nuk ka shok e nuk ka të metë Nuk ka tjetër Zot veç Krijuesit të Gjithësis Eshtë i plotfuqishëm nuk ia përngjas njerzisZoti ka qenë dhe gjithmonë do të jetëNuk ka fillim nuk ka mbarim e nuk ka të metë Zoti nuk ka lind prej kujt e as nuk ka lind njeri Gjithçka që gjindet është kriju prej Tij Nuk ka pasur dritë e ajër as tokë e qiell Nuk kan qenë as yjet e as Hënë e Diell. Nuk kan qenë Arshi e Kyrsia, Levhi e Kalemi Sidrei Myntehaja, xheneti e xhehenemiNuk ishin engjëjt, xhindët dhe as gja Nuk ka pasur as njerëz e as kafshë në dynja Vetëm Zoti ka qenë, të gjitha këta Ai i ka kriju Këto kanë thonë gjithë: La ilahe il-la hu

11


Që është një Zot këtë e vërteton çdo send Prej të metash Ai e pastron vetë veten e vet Gjithë cilsitë e plota i ka veç Ai Me mbiemrat më të bukur thirret AiZotit nuk i përngjas ndonjë gja askërkundAs në pamje e as në cilsitë që nuk kanë fund Zoti qëndron vetë nuk ka nevojë për vend Nuk ha nuk flen nuk ka nevojë për asnjë sendNë çdo ç’ast gjithësia për atë ka nevojëMadhëria e Zotit nuk tregohet me gojë Eshtë i gjallë nuk vdes kurr e nuk ka pleqëri Të gjitha sendet i shikon e i ndigjon Ai Eshtë i pamvarun dhe ban ç’ka dëshironSi pas dijes dhe dëshirës së vet Ai vepron Zoti është i ditshëm e ban çka të doi me ba Dhe nuk mban përgjegjësi Ai për asnjë gja Zotin nuk e detyron as’kush Ai vepron si të dojëDhe llogari Atij kërkush s’mundet ti kërkojë Mbi çdo gja Allahu ka fuqi të plotë As një send Ai nuk e ka kriju të kotëÇ’do gja në tokë e në qiell pa dyshimZoti i ka kriju këta për një qëllim Krijesat ma të vogla nga do që ti shikosh Diturinë e Allahut atëher do ta kuptoshPo të mendojm pak për krijimin e trupit tonëPa dyshim këto fjalë kemi për ti thonë Qofsh i lavdruar o Zot i vërtetë Në çdo pikpamje Ti je pa të metëNjë Zot është nuk ka shembull e nuk ka shokëSe se po të jenë dy a tre Zota prishen qiell e tokë Nuk po e zgjas fjalën një Zot është pa dyshim Me besu ndryshe tregon paditurinë

12


Është gabim dhe vërtetë është marrëziMe e pranu këtë gja njerëzit që kanë dituri Sidomos në këtë shekull me shum përparim Është turp për të mençurit akoma ky besim Ne muslimanët jemi krenarë me të vërtetëSe besojmë një Zot pa ortak e pa të metë Ne nuk ishim, Allahu të gjithëve na krijojë Na dha mendjen që se cili Atë ta adhurojëNjerzit rrugën e Zotit e kanë humbur shum herPor Ai nga mëshira e vet ju ka dërgu pejgamber Disave prej tyre libra ju ka zbrit Me anë të engjëllit Xhibril mendjen ju ka ndritQë ti kthej njerzit e vet në fenë e vërtetëTi lumturoi në këtë dynja dhe në Ahiret Pas shum të tjerësh dërgoi profetin Muhamed Pas këtij nuk vjen tjetër deri në kijametMe ardhjen e Muhamedit u plotësu feja e vërtetëTë gjitha i tregon Kurani që nuk ka asgjë të metë Por kur njerzit fjalët e Kuranit i kanë keqkuptu Zoti atyre muxhedida ju ka dërgu Pas profetit Muhamed në çdo njëqind vjet Allahu i dërgoi një muxhedid ymetit Muhamed Kjo fjalë është e vërtetë është sahi Këtë hadithë e tregon Imami BuhariMuxhedidë do të thotë ripërtëritës i fesëE pastron fenë nga fjalët që i shtojnë njerzit vetë Muxhedidat nuk janë por si dijetarët Që dijen e fesë ata e mësojnë nga të tjerëtMuxhedidat ishin njerëz të zgjedhur prej ZotitTë ngarkuar me shërbim për ti tërheq vërejtje popullit Këto ishim njerëz miqtë e Allahut Ishin plotësisht në rrugën e Resulullahut

13


Muxhedidat nuk sollën ligje feje të rejaSe as nuk shtohet e as nuk paksohet ma feja Ç’do gja e ka përmbledh ligji i fesë - sheriati Nuk lëviz ma as një fjalë nga KuraniAllahu i dërgoi ata pas profetit MuhamedPër ta ruajt të pastër Ai fenë e vet Këtë gjë e tregon Kurani në suren Murselatë Se Zoti njerëzvet të zgjedhur ju solli komunikatëMe anë të engjëvet Zoti atyre ju solli shpalljePor nuk ishte tjetër veç se arsyetim e vërejtje Kështu thotë Kurani në suren Murselatë Në fillim të sures ajetet pesë e gjashtëAjetet tregojnë për engjëjt për kohën në vazhdimSe Pejgamberit ja sillte shpalljen Xhibrili Emin Pejgamberi tha: Nuk ka ma libër të ri - shpallje të re Ai nuk ka thonë se lajmet - fjalët e Zotit janë ndërpreAllahu thotë se fjalët ose këshillat e TijNuk mbarojnë e nuk shkruhen sikur deti bojë me u kthy Kështu thotë Kurani në suren Kehf e Llukman 1

Ta shikojnë vetë ata njerëz që dyshime kanQë do të vinin njerëz të dërguar me shërbimE tregon këtë më qartë surja El-Xhin 2

Allahu aty i ka thënë profetit tonë Muhamedit Njërit prej të dërguarve do t’ia tregoj kohën e kijametitMuxhedidi i fundit erdhi me lajme prej Zotit e tha:“Pas shekullit të njëzet, shekull tjetër ma nuk ka1. “Thuaj (njerëzvet O Muhamed) sikur deti të ishte bojë për ti shkruar fjalët e Zotit tim, ai do të mbarohej para se të mbaronin fjalët e Zotit tim...” S. Kehf, Aj. 109., S. Llukman, Aj. 27.2. 1-Thuaju (O Muhamed: Un nuk e di a do të jetë afër ajo që ju premtohet (kija-meti) apo Zoti im do ta vonojë atë shum. Ai e din të fshehtën por fshehtësin e vet (sekretin e vet - këtë sekret) nuk ia zbulon (nuk ia tregon) askujt me përjashtim të ndonjë të dërguari...“ S. Xhin. Ajetet. 25, 26. 27.

14


Disa vite në shekullin e njëzet e një jeta do të vazhdojëDhe Allahu pastaj kijametin do ta bëjë Por se në ç’vit e ditë do të bëhet këtë tha e di Zoti vetë Betohem për Allahun se këto fjalë nuk i kam shpik vetë”Fjalët që thotë Muxhedidi janë të vërteta pa dyshimSe momenti, dridhja e krisma e fundit befas do të vin 3

Më para do të ketë grindje, vrasje e lufta të mëdha në botë Pas kësaj gjendje tha do të zbresi Isai në tokëTha më njoftoi Zoti se në hapsirë sipër tokës pa dyshim Ka njerëz në një planet afër, të zhvilluar me qytetërim Muxhedidi tha: Pa dyshim i miri Isa në tokë do të vi ” Un them inshallah dexhalat do ti shkatrroi ai“Pejgamberi ka thonë vaj halli për ymetin timPasi të kalojë viti njëmij e dyqind” Kjo koh i takon pas vitit njëmij e tetëqind Kur doli hapur gënjeshtari i madh - dexhali Darvin Për dexhalin e çështje tjera muxhedidi dha sqarimeNë librin që flet për atë janë dhënë shpjegime Ky muxhedid e thirri popullin të bëjë Tobe Istigfar Të largohen nga shirku e nga punët e këqia mbarTha po ju them me lajm prej Allahut se dexhali ka dalëPor dijetarët tha e kanë kuptu gabim fjalën dexhalë Dexhali tha janë njerëzit që Zotin fare nuk e besojnë Nuk kan moral nuk kan mëshir e njerëzit i mashtrojnëJu thonë njerëzvet na thirrni neve me emrin Zoti juNë çdo vend i përçajnë njerëzit mos të jenë të bashku Mos bani shirk duke e thirr njeriun Zot e Zote e Zotni Me këtë emër në çdo gjuh mos thirrni as një njeri

3. “Nuk ka dyshim se momenti i fundit do të vi”. Kuran. S. Hixhër. Aj. 85. “Ai nuk vjen ndryshe veç se befas”. Kuran. S. Araf. Aj. 187. “...Dridhja pranë katastrofës së kijametit është një llahtari e madhe...” Kuran. S. Haxh. aj. 1. Allahu xh.sh. e ka fshehur vitin e ditën se kurë do të bëhet kijameti se Allau xh.sh. thotë: Ai (kijame-ti) ë shtë tepër i rëndë për krijesat në tokë e në qiellë” Sure. Araf, 187.

15


Mos e thirrni tha njeriun Dio e Don, Mullah e God Theos - Qirja, Mevlana, Bog e Gospod Cili njeri i ban Zotit në çdo gjuh shok me gojë Zoti atë rob tha në xhehenem do ta dënojë’ 4

Pejgamberi tha: Vërtet Allahu në çdo njëqindë vjetKa për ti dërgu një muxhedidë ymetit tim Ky hadithë pa dyshim është i vërtetë - është sahi E tregon këtë libri i njohur BuhariPejgamberët të gjithë burra, Zoti i ka dërguNdërsa prej muxhedidvet edhe gra Ai ka çu Allahu dërgoi në fund murshiden Aishe E nderoftë në Ahiret këtë muxhedide 5 4. Allahu xh.sh. në Kuran thot: “Është e vërtet se Allahu nuk ia fal askujt shirkun ndaj TIJ (Të bëmen shok Atij). Veç këtij faji të tjerat ia fal atij që dëshiron” S. Nisa. Aj. 116. 5. Ndër 13 muxhedidat që ka dërguar Allahu xh.sh. me shërbim pas profetit Muhamed a.s. në çdo njëqind vjet, një ose dy ndër këta muxhedida kan qenë gra. Pa dyshim murshidja Aishe në Shqipëri në shekullin e njëzetë dhe mendohet se ka qenë edhe e njohura e Adivie në Egjipt në shekullin e 8 tetë. Murshides Adivije i dha Allahu xh.sh. ilham, hikmet e shum keramete. Ajo e mori nga populli titullin Um-mul-Hajratë që do të thotë Nëna e Mirësivet. Në mirësitë e begatitë e Allahut kan pjesë burrat dhe gratë. Kjo grua e naltë nga shpirti njihet në gjithë botën Islame për ilhamin - inspirimin dhe hikmetin që i kishte dhënë Allahu xh.sh. Ajo iu tërhiqte vërejtje dijetarëve të asaj kohe për shum gjëra, me dijen e hikmetin që kishte dhënë Allahu xh.sh. Ndërsa në shekullin e njëzet, Allahu xh.sh. dërgo ime shërbim në Shqipëri murshiden Aishe për ta thirr popullin në Tobe Istigfar me kushtin e par njisimin e Allahut në çdo gjuh që flasin njerëzit. Kjo muxhedide ju bëri vërejtje prej Allahut xh.sh. edhe dijetarëve të fesë duke i sqaruar ata për disa çështje feje të kuptuara gabim, duke ju tërhequr vërejtje atyre për fjalë të shprehura gabim në kundërshtim me Kuranin dhe i sqaroi ata për dexhalin, për jexhuxhë e mexhuxhët dhe lajmëroi për ardhjen e kijametit e tjera. Ajo tha se para se të bëhet kijameti do të marri flakë bota kudo. Do të ketë lufta lokale kudo. Pastaj do të zbresë Isai a.s. në tokë pa dyshim. Muxhedidja Aishe i tregoi popullit shqiptar me lajm prej Allahut xh.sh. edhe arsyen e ndalimit me ligj të fesë në Shqipëri. I vetmi vend në botë vetëm Shqipëria ishte shtet pa fe. Kjo gjë është me domethënje për ata që kuptojnë. Për të gjitha këto e të tjera është folur në librin që flet gjat e gjërë për jetën dhe shërbimin e kësaj muxhedidje me titullin “Muxhedidja Aishe dhe populli shqiptar në regjimin komunist në shekullin e njëzet” e cila ishte e

16


Muxhedidat nuk ia ulën aspak vlerën MuhameditSe ata të gjithë ndoqën rrugën e Pejgamberit Pejgamberi e kreu plotësisht detyrën e shejtë Ai ja tregoi gjithë botës rrugën e drejtë Njëzet e tre vjet Ai njerzit i këshilloi Se Kuranin fjalën e Allahut ja u tregoi Ai ishte shembull i gjallë për çdo mirësi Në jetën e vet nuk ka ba asnjë padrejtësi dërguar me lajmin për tobe prej Allahut xh sh. Prandaj Allahu xh.sh. për ta ruajt fenë evet të pastër i dërgoi me shërbim ymetit të Muhamedita.s. në çdo 100 vjet një muxhedid që e pastronte fenë nga shpikjet e njerëzvet - nga bidadet duke i tërhequr vërejtje popullit e duke ju dhënë sugjerime dijetarëvet për shum çështje fetare që dilnin në atë shekull. Muxhedidat ishin më të ditur se dijetarët pasi ata e merrnin dijendirekt prej Allahutxh. xh. me anë të melekvet, me ilham - inspirim ose frymëzim dhe nëpërmjet ëndrrës prej Allahut xh.sh. Disa pejgamberë e kan marrë profetsinë prej Allahut xh.sh. nëpërmjet ëndërrës. Ai njeri që thotë se Allahu nuk ka folur me njerëzit pas profetit tonë Muhamedit a.s. ban faj të madh se mohon një nga cilsitë e Allahut xh.sh. të folmen. Allahu e ka pasur dhe ka cilësinë e të folurit me njerzit që do vetë me mënyrat që ka treguar në Kuran. Thirrja për Tobe Nesuh - Për pendesë të sinqertë pa kthim prapa që i bëri popullit shqiptar pa dallim muxhedidja Aishe 40 vjet rresht nga viti 1955 - 1995 ishte thirrja e fundit para kijametit e cila ishte për të gjithë ymetin e Muhamedit a.s. Ndërsa muxhedidja Aishe ishte e fundit në rradhën e muxhedidvet. Rahmeti i Allahut qoftë për të gjithë të mirët. Është për tu çuditur se ashtu si Adivije që e mori nga populli i saj titullin “Nëna e Mirësivet” edhe Aisheja e mori nga populli titullin” Aisheja e Mir”. E mira Adivije rahmetullahi alejha u rrit jetime edhe murshidja Aishe rahmetullahi alejha u rrit jetime. E nderumja Adivia i çudiste me hikmet - dijen e thellume, dijetarët e asaj kohe edhe e nderumja Aishe i çudiste hoxhallarët dhe shehelerët e kohës së vet me dijen dhe hikmetin që i kishte dhënë Allahu xh.sh. E mira Adivie e mori nga populli titullin “Abide” - adhuruse e madhe e Allahut xh.sh. Edhe e mira Aishe e mori titullin “Besimtare e Madhe” prej ibadetit e davetit - thirrjes në rrugën e Allahut xh.sh. që i bante popullit të vet pa dallim duke i ba vërejtje e sugjerime edhe dijetarëve të fesë. Kështu që un mendoj se nga shkrimet që kan ba dijetarët musliman edhe e famëshmja Adivije ka qenë muxhedide në Egjpt në shekullin e tetë siç ishte pa dyshim Aisheja në Shqipëri në shekullin e njëzet. Allahuxh.sh. qoftë i kënaqur prej gjithë muxhedidvet që i dërgoi me shërbim në rrugën e Pejgamberit a.s.

17


Zoti në Kuran për jetën e tij është betu 6

Dhe moralin e tij Ai shum e ka lavdru 7

Gjithmonë Pejgamberi past salatu selam Bashkë me Ehlibejtin dhe shokët sa janëTë cilët gjatë jetës së tyre janë munduEmrin Allah në çdo vend për ta lartësu Nëse ne duam që në dy jetët të shpëtojmë Të ndjekim Pejgamberin dhe salavat ti çojmë

Salavatë

All-llahum-me sal-li-a’ala sej-jidina Muham-medinin Nebij-jil um-mijinve ala, a’alihi ve sah-bihi

ve sel-lim

6. Allahu xh.sh. thotë: “Betohem për jetën tënde (O Muhamed)” Kuran. S. Hixhër. Aj. 72. 7. “Me të vërtet ti (O Muhamed) je në një shkallë të lartëtë moralit” S. Kalem. Aj. 4.

18

ARABIA: VENDI KU LINDI MUHAMEDIAlejhis-Selam

“Ma e para shtëpi (që është ndërtu për t’iu falur Allahut), asht ajo qi gjindet në (vendin e quajtur) Beke (Meke), shum e famshme dhe është vend drejtimi (kible) për njerzit mbarë“

Kuran, Sure Ali Imran, Ajeti 96.

Sal-lu aala Resulina Muhammed!

Me pak fjalë un po filloj me ju treguSi dhe prej kujtë lindi Muhamedi i beku Lindi në Arabi ky njeri me fat të mbar Për të gjithë botën e dërgoi Allahu lajmëtarArabia është një gadishull i gjanëNjë të tretën e ka të mbuluar me ranë Ky vend i nxehtë e i thatë ndahet në disa pjesë Më e famëshmja është Hixhazi prej QabesëHixhazin e përmend Teurati me emrin ParanëDhe lajmëron për ardhjen e Pejgamberit tonë Pjesët tjera të gadishullit këta janë Jemeni, Nexhdi, Hadhremit, Hixhër e OmanNë pjesën e Hixhazit qytete të njohura janë treMeka, Taifi dhe e ndritshmja Medine’ Në Mekë është Haremi Sherifi dhe kush hyn aty Është i siguru prej vrasjes nga të tjerët ai njeriQuhet Harem se aty gjithmon është ndalu Me u hakmarr njëri-tjetrin me luftu Në Mekë është ndërtu Qabja e para shtëpi Që për kohën se kur nuk tregohet në histori

19


Bejtull-llah - shtëpia e Zotit i thohet asaj në KuranEshtë e para faltore që u ndërtu në gjith dynjan Arabët gjithmonë Qaben e kanë pas nderu Nga të gjitha anët vinin për ta vizituBejtull-llahi - shtëpia e Zotit këtë nderimE ka pas fitu që para profetit Ibrahim Meka është vendëlindja e Muhamed Mustafas Këtu ndriçoi Ai dielli i gjith dynjasDisa fise në atë koh banojshin në atë vendSecili i shërbente Qabes me ndonjë send Këto fise prejardhjen e kishin prej profetit Ismail Që ishte djali i mikut të Zotit i profetit IbrahimPrandaj ky fis nga të gjith të tjerët është nderuMerreshin gjithmon me tregëti për të jetu Kurejshij u thirrshin këto fise mbarë Secili në krye kishte nga një të parëKëto të parë vendin bashkë e kanë sunduNjërin nga këta kryetar e kanë pas vu Kur lindi Pejgamberi atë kryesi E kishte Abdyl Mytalibi gjyshi i tijPrandaj Hashimitët gëzonin respektSa do që çdo fis kishte vlerën e vet Beni Hashimët ishin me fat të bardhë Se i dërguari i Allahut prej atij fisi ka ardhPrej atij fisi lindi ai ResulallahBaba i tij e kishte emrin Abdullah Abdullahi ishte djali i Abdyl Myttalibit 8

I cili ishte gjyshi i të mirit MuhameditGjyshi i tij ishte Abdyl Mytalibi Kishte dhjetë djem, njëri ishte Ebu Talibi 8. 6- Gjysh e stërgjyshat e Pejgamberit alejhisselam jane këta: Abdyl Myttalib, Hashim, Abdi Menaf, Kusai, Qab, Luej, Galib, Myrr-rreh, Fihr, Malik, Naedh’r, Kinaneh, Huzejmeh. Mudrikeh, Iljas, Mudhar, Nezar, Muaad, Adnan.

20


Pejgamberin ai e ka mbrojt dhe e ka ndihmu Inshallah ka vdek musliman dhe ka shpëtuNjëri quhej Hamza që ishte shum trim Ju ka bind Pejgamberit i solli besim Tjetri quhej Abas që edhe ky më vonë I besoi plotësisht Pejgamberit tonëNjëri quhej Ebu Leheb, ky i mallkuU ba armik i fortë i Resulit të beku Ahdullahi ka pas qenë i teti djalë Ishte i ndershëm, i urtë e njeri pa fjalëNana e Muhamedit Amineja ballë HanëE bija e Veheb Abdi Menafit ka qenë Ishte e sjellshme dhe ndershme pa dyshim Rridhte prej fisit të madh Benu HashimMuhamedi në dy anët ka qenë fisnikKur u rrit e mori mbiemrin Besnik El-Emin ja vunë titullin populli ma par Se e panë që ishte i drejtë e i mbarIshte me morale të larta që kur ishte djalë i ri Prandaj e respektonte shum populli këtë njeri Kush të dojë që në dy jetët të shpëtoi Të ndjeki rrugën e tij dhe salavat ti çoi

Salavat

All-llahum-me sal-li a’ala sej-jidina Muhamedi- nin-nebij-jil-um-mij-ji ve a’ala, a’lihi ve sah’bihi

ve sel-lim!

21

SI DHE KURË LINDI I PARI YNË MUHAMEDI ALEJHIS-SELAM?

“Betohem për jetën tënde (O Muhamed)”Kuran. S. Hixhër. Aj. 72.

Ai (Allahu) është që arabëve të pa shkolluar ju dërgoi nga mesi i tyre pejgamber që tu këndoi ajetet e Tij (e Allahut), ti pastrojë ata, t’iu mësoi librin dhe ligjin (sheriatin) se më parë ata ishin në humbje të dukshme”.

Surja Xhuma, ajeti 2.

Sal-lu ala Resulina Muhammed

Tani me pak rradhë un du me ju thonëSi edhe kur ka lind i pari jonë Abdull-llahi me Aminen janë martu Me kunorë të rregullt ata janë bashkuNë muajin Rexheb natën e xhumas së parMe Muhamedin u ba shtatzan kjo gru e mbar Kjo natë që u ba Amineja shtatzanë Quhet natë dhuratash - Regaib arabisht i thonëRa në barkun e nanës Ai që ndriçoi dynjanNuk ka dhuratë më të bukur për ne o musliman Prandaj këtë natë ne myslimanët e përkujtojm Me agjërim, namaz dhe lutje e nderojm Pas ca muajsh Abdullahi dhëndërr i riU nis e shkoi për të ba tregti në Siri Kur u kthy me ardh rrugës ai ka vdek Në fshatin Ebva e varrosën shokët e vet

22


Muhamedin akoma nana pa e lindë Qysh në barkun e nanës ai mbeti jetim Përkëdheljen e ndihmën e babës ai nuk e pa Që tu mbështeste veç te i plotëfuqishmi AllahPejgamberin e la Zoti jetimëQë veç tekë Ai ta kishte dashurinë Ka lind në muajin Rubiul-evvel ditën e hënë Nata e dymbëdhjet ajo natë kishte qenëMe kalendarin që përdorim sot ne Në prill të vitit pesqind e shtatëdhjet e një Muslimanët e festojnë ditëlindjen e tij Se ajo është gëzim i madh për çdo njeriPër jetën e Profetit Allahu është betu 9

Edhe famën e tij Ai e ka naltësu 10

Në atë çast që lindi ai Mustafa U gëzu gjithsija për atë Resulallah Gjith melekët një nga një thirrën me zaMir se erdhe o Muhamed Mustafa Mir se erdhe më i miri i gjithë njerzisë Mir se erdhe je mëshira e gjithisisMir se erdhe gjithë ata qi do të besojnNga të këqiat të gjithë ata do të shpëtojn Ti ke për ta ngjallë fenë e profetit Ibrahim Ke per ti mësu njerzvet të vertetin besimTi ke per të shpall njisimin e AllahutTi ke për të ia heq idhujt Bejtullahut Ti je i dërgu nga Zoti shpëtimtar Ti je mëshir për të gjithë botat mbarLum ata që në rrugën tande kan me shkuNë dynja dhe në ahiret kan për të shpëtu 9. “Betohem për jetën tënde (O Muhamed)” S. Hixhër. Aj. 7210. “Lart ta ngritëm famën tënde o Muhamed’. S. Inshirah. Aj. 4.

23


Ti ke lind si gjith njerzit si çdo fëmij Por ma të bukur se ti nuk ka lind njeriKur ka lindë melekët këto fjalë i kan thonëGëzohu, lum si ti o moj fatbardha nanë Ti je fatlumtur për djalin tand që ke lind Do ti nxjerri njerzit nga errësira në dritEmri i tij me të Allahut në çdo anëDo të përmendet në çdo çast që thirret ezan As kërkujt Allahu nuk ja ka ba këtë nderim Veç për djalin tand do të jet ky shpërblimKëtij do ti jepen mirësinat në çdo anëDo ti zbresi Kurani do të ndriçoi gjithë dynjan Mbretërit e botës para tij do të jenë si fëmij Nga dija, kultura dhe autoriteti i tijGjith pejgamberët do ta kenë këtë imamErdhi i fundit por fenë e Zotit ky e plotson Sjelljet e tij nuk është mundur me i tregu Vetë Allahu në Kuran e ka lavdëruGëzohu pra lum si ti moj fatlumtura nanëSe ke lindë Ahmedin alejhis-selam Pejgamberi megjith se lindi jetim Por ësht pritur prej gjith fisit me gëzimGjyshi i vet ja ngjiti emrin MuhamedNdërsa nana ja vu emrin atij Ahmed Me ëndërr prej Zotit ata ishin urdhëru Të dy emrat djalit ashtu me ja vuNë fillim ai qumshtin e nanë së vet ka pi Pastaj disa dit Thuvejbeja i ka dhan gji 11

Pastaj atë ia dhan Halimes për ta rrit 12

Se ashtu e kishin për zakon Mekasit11. Thyvejbeja, ka qene robneshe e Ebu Lehebit që ishte xhaja i Pejgamberit a.s. 12. Halime Sa adijeja e cila pati fatin të ishte taja (nënë qumshti) e parit tonë alejhisselam të cilin e ka mbajtë në shtëpin e vet në fshatin Beni Saad gjashtë vjet.

24


Jashtë qytetit në fshat djali u rrit me Tajë 13

Mbas dy vjetësh nana e vet e mori pastaj Por një sëmundje ngjitëse atë koh ka ra në Meke Prandaj atë e kthyen përsi te taja Halime Në shtëpin e saj ai ndejti dhe katër vjetKur u ba gjashtë vjeç atë e mori nana e vet Amineja bashkë me djalin shkun për vizit Te fisi nanës në Medine me ndejt ca ditMbas një muaji u kthy me ardh në shtëpin e sajNë fshatin Ebva qëndroi ajo mbasandaj Abdullahi burri i saj aty kishte vdek Dhe ajo u sëmur shum e aty ndërroi jetë Aminen pran burrit të saj e kan fut në tokëMuhamedi mbeti jetim pa babë e nanë Allahu i ban punët si të dëshiroi Muhamedin deshi vetë ta edukoiZoti i dha edukat të bukur atij Zoti vetë më edukoi ka thanë ai Um-mi Ejmeni e ka sjellë djalin Ahmed Nga maraku e çoi në Mekë tekë gjyshi i vet Nga meraku gjyshi e mbante gjithmon pranëPor pas dy vjetësh ai vdiq dhe e ka lanë Ja la të birit Ebu Talibit djalin amanet Se ai ishte vëllai i babës, xhaja i vetEbu Talibi e mbajti mir këtë amanetE ushqeu e rriti dhe e martoi nipin e vet Ai u kujdeste shum për të mirin Muhamed E donte dhe ma fort se fëmijët e vet Hante, rrinte edhe udhëtonte me tëSe ndante prej vetes ai kurrë atë

13. Tajë i thonë gruas që fëmia i huaj pin qumështin e saj me pagesë ose pa pagesë.

25


Muhamedi kur ishte i vogël ka kullot bagëti Kjo gja në atë vend nuk quhej përulsiDisa pejgamberë ma përpara TijKan kullot bagti kur kan qenë fëmij Xhaja i tij Ebu Talibi u merrte me tregëti Ia dha edhe nipit të vet këtë mjeshtëriDerisa profetsia Muhamedit i ka ardhëMe tregëti hallall në atë koh ai është marrë Nëse doni ju me faqe të bardhë të jetoni Ndiqni rrugën e tij dhe salavatë ti çoni.

Salavat

All-llahum-me sal-li, ala Muhamed Neb-bij-jun resulun ismuhu Ahmed All-llahum-me sal-li, alel Mustafa Neb-bij-jun Resulun ve bahru safa All-llahum-me sal-li alel Hashimijn Neb-bij-jun Resulun ebul Kasimij.

26

QYSH ISHTE BOTA NË ATË KOHËE VEçANËRISHT ARABIA KUR KA LINDË I PARI YNË MUHAMEDI ALEJHIS-SELAM

Bismil-lahi Rrahmani - Rrahim “Ishte ç’faq korrupcioni në tokë e ne detë (në ishuj) nga punët e këqia që bënin njerzit. Për ti kthy ata (njerëzit) nga punët e këqia Allahu ka për tua dhan atyre ndëshkimin e disa punëve të tyre”

S. Rum. Aj. 41.

Sal·lu ala Resulina Muhammed!

Para ardhjes së profetit MuhamedE keqëja ishte shfaqur në tokë e në detë Bota nga morali ishte korruptu Qytetrimet e mëparshme ishin shkatrruNuk kishte nderë, rregull e drejtësi askundIshte ky ligjë: I forti sipër i dobti përfund Popujt në çdo vend ishin të rraskapit Se parija vazhdonte veç duke i grabit Kjo gjendje kështu ishte shkaktuSe koha me ardh një pejgamber ishte vonu U ba e randë shum në atë koh kjo situat Se koha mes dy pejgamberëve ishte zgjatKëtë gja na e thotë Kurani i bekuNë suren Hadidë Zoti na e ka tregu 14

14. Sure i Hadid ajeti 16

27


Mendjet e njerzvet deri në shekullin e gjashtë Ishin errësu - ishin tepër injorantë Në Arabi gjendja ishte edhe më keq Vritshin njëri tjetrin të rij edhe pleq Nga çdo anë arabët ishin të shkatrru Ishin popull që nuk ishte i bashkuMe njëri tjetrin ishin gjithmon në armiqësiNga çdo anë ata ishin zhyt në poshtërsi Qaben ata e kishin mbush me idhuj plot Idhullin e vet adhuronte çdo fis për ZotArabët në atë koh aq shum ishin hutuI faleshin çdo sendi pa shpirt, gur e dru Ata adhurojshin edhe yjet në qiell Grumbuj rane, shkëmbij dhe Hënë e DiellKëtyre ata ju bajshin adhurim natë e ditëPër këta bëjshin kurban mallin dhe fëmijtë Fallxhorvet dhe fallit i jepshin shum rëndësi Thoshin se sëmundjet vinë nga shpirtat e këqiShum besime të kota ata kishin formuNga morali ishin krejtësisht të shkatrru Nuk kishin ligje nuk kishin qeveri e mbret Se cili fis u sundojte prej të parit të vetGjygjet i fitojshin ata që ishin të fortë Të pafuqishmit për çdo gja e kishin të kotë Vejushave e jetimëvet nuk ju jepshin pasuri Thoshin: Këta nuk kanë pjesë në trashigimiShërbëtorët i mundojshin pa mëshirNuk mund të jetonte kollaj gjthkush i lir Injorancën ata e kishin për lavdrim Kurse dijen e kishin për turp e ç’nderimBurri mund të merrte sa të donte graNuk kishte kufi të caktu për këtë gja

28


Femrat në atë koh nuk kishin ndonjë vler Vajzat e vogla në tokë i futshin gjall shum herAi njeri që e mbante veten si burr ma trimMe i lindë vajzë ai e qunte këtë gja poshtrim Paturpsia kishte arrit deri në atë gradë Me vjersha i tregojshin çka bajshin me gratë 15

Kurvërija për ata nuk ishte e turpshme as pakI hanin ngordhsinat edhe pishin gjak Laheshin me shurrën e deves ata të fulliq Qabes i vishin përqark të gjithë lakuriqPishin pije alkolike ditë e natëDhe sa mundëshin jepshin pare me kamatë U kënaqshin me bixhoz dhe me muzikë Vetëm punë të këqia banin nat e ditëAta vritshin njëri-tjetrin për hiç gjaDhe e qujshin për trimni këtë gja ata Luftojshin me njëri-tjetrin tetë muaj në vit Qetësi ata nuk kishin as natë e as ditëGrabitjen e kishin për profesion dhe trimëri Sulmojshin njëri-tjetrin fiset në Arabi Vetëm katër muaj në vit e kishin caktu Me ndejt në paqe njëri me tjetrin mos me luftuNë këtë koh vizitojshin Qaben e shkonin për tregëtiNë Jemen, në Siri dhe larg deri në Persi Edhe hapshin panaire ata në çdo vend Aty shitnin edhe blejshin ata çdo sendAtje vinin dhe vjershëtorët për konkurencëNë atë koh në Arabi kishin shum influencë Në atë kohë vjershëtorët ishin si gazetar Me nji vjershë e turbullojshin vendin mbar15. Imreul Kajsi që e mbante veten si mbret e pati përshkru në vjershë kurvërinë qëkishte ba mevajzën e xhajës së vet. Dhe atë vjershë e kishte varë në murin e Qabes dhe pëlqenin shum njerzit.

29


Megjith se arabët nga veset ishin zhyt në baltëGjuhën e të folmen rrjedhshëm e kishin të naltë Kishin edhe disa të tjera mirveti Ata vdisnin së bashku të gjithë për liriIshin liri dashës dhe trima guximtar Fisin e vet e mbrojshin dhe ishin bujar Por vetëm këto veti të mira nuk banin dobi Për të ngritë një qytetrim në Arabi Se arabët ishin krejtsisht të përçaVritshin njëri-tjetrin gjithmon pa ja da Por në atë koh shkrepi në malin e Hirasë Ajo drita që i dha ndriçim gjith dynjasëZoti i solli shpalljen të mirit MuhamedQë e ndryshoi gjendjen e popullit të vet Me Kuranin që i zbriti Zoti atij Shpejt e ndryshoi situatën në ArabiPër njëzet e tre vjet e bani këtë ndryshimDuke i dhan popullit dije e përparim Moralisht arabët ai i ngriti lart Historianët këtë gja e kanë dëshmu qartIdhujtarinë ai e zhduku nga populli i vetJu mësoi njerëzvet parimet e fesë së vërtet Fenë e vërtetë Allahu e ka quajtur Islam Me këtë fe arabët u ban njerëz me famJo veç arabët por çdo komb që e pranoiU ngrit lart dhe në çdo anë ai përparoi Feja Islame åshtë feja e dituris dhe pastërtis Mbrojtësja e moralit dhe e pasurisKjo fe ju mëson njerëzvet Zotin e vërtetëTë bahen të ditur e kështu të shpëtojnë për jetë Urdhërat e Allahut në se ne i zbatojm Në dy botët prej të këqijash do të shpëtojm

30


Kështu kombet bahen me kulturë e përparojnëNë se prishen nga morali veten e shkatrrojnë Të gjitha urdhërat e Allahut ti zbatojm Të jemi të sinqert në çdo punë kur ta bajm E para gja është ti falmi Zotit me kokën në sexhdeMbasandaj të jemi të pastër në ndërgjegje Të jemi të mëshirshëm e rrespektus në jetë Të urtë e të ndershëm urdhëron Zoti i vërtet Në se gabojm të bajm tobe istigfar Do me thën që të pendohemi sa ma par Arabët qi dikur mburreshin me padituri U ban që kudo në botë të përhapin dituriFjala e par që i erdhi nga Zoti profetit MuhamedIshte fjala “mëso” dituri gjithmon në jetë Dijen prej djepit deri në varr duhet me e kërku Kështu ka than Muhamedi i bekuMerrni diturin edhe larg deri në KinëSe është malli i muslimanvet të gjith ta dinë Zakonet e liga Pejgmberi i shkatrroi Arabëvet ju mësoi Kuranin e i edukoiZhduku pijet alkolike pik për pikëKamatën e bixhozin që e lunin çdo ditë Ai ja theu hundët aristokracisë Për gjith njerzit futi themelet e barazis Baras janë tha arab e jo arab ose axhemTë bardh e të zez janë gjithë prej babës Adem Ma i mir tekë Zoti është vetëm ai njeri Që është i sinqertë e i mbështetet AtijKan grada ndër njerzit ata qi kan kulturNuk janë njësoj të diturit me të pa diturit kurr Gratë i ngriti në shkallën që e meritojnë Te Zoti burrat dhe gratë tha janë njësoj

31


Ma i miri ndër ju tha është ai njeriQë sillet ma mir me familjen e tij Gratë duhet të jenë besnike për burrat e vet Kështu do të jenë të lumtura këtu e në AhiretTë rrinë të mbulume e të mbajnë pastërtiTë bahen të ditura që të edukojnë fëmij Me burrat e tyre duhet të jenë të sinqerta Të sillen mir e të folin fjalë të drejtaNdërsa burrat nga Allahu janë urdhëru Të sillen butë e ti ushqejnë gratë duke punu Martesën deri në katër gra vërtet Zoti e ka leju Por për këtë gja Ai disa kushte ka caktu Të keshë shtëpi, të kesh shëndet e pasuri Ti ushqejsh gratë e fëmijët e të mbajsh drejtësi Në rast se burri këto kushte nuk i plotson Atëher ai jetën me një gru e kalonPejgamberi ju futi arabëvet në shpirt drejtësinëPër njëri tjetrin e për çdo komb për gjith njerzinë Ai vuni baza të shëndosha për një shtet Myslimanët ai frymzoi me këtë ajet 16 Zoti ju urdhëron detyrat në dorë me jua lanë Atyre që janë të aftë, të ditur e besnikë që janë Dhe mes njerëzvet të gjykoni me drejtësi Për ndryshe juve shpejt shkatrrimi do tu vij Atëher ju tha arabvet ju keni me u shkatrru Do të dobsohi e do të jeni të nënshtru Pejgamberi i bashkoi arabët në një flamur Ngriti një shtet me bazë të fortë që s’ishte pa kurr Shteti ishte i fuqishëm se kishte drejtësiKombet tjera thyheshin përball atij 16. Në këtë ajet Kurani thuhet: “Allahu ju urdhëron që tua jepni në dorë amanetin atyre qëju takon dhe kur të gjykoni, ju urdhëron të gjykoni me drejtësi mes njer-zëzve”. S. Nisa. Aj. 58.

32


Ai e ndryshoi gjendjen e popullit të vet Për një koh të shkurtër njëzet e tre vjetPejgamberi bani një revolucion me vlerëQë në botë ai nuk ishte pa as një herë Kush të dojë që në dy botët të shpëtoi Të ndjeki rrugën e Tij dhe salavat ti çoi:

Salavat

All-llahumme sal-li ala sej-jidina M:uhamedinin- nebijil-umij-ji ve ala alihi ve sah-bihi ve sel-lim.

33

KOHA PARA SE I KA ARDHË PROFETËSIA MUHAMEDIT ALEJHISSELAM

“Sikur mos të kishte dashur Allahu, unë nuk do tua kishim kënduar juve atë (Kuranin) e as nuk do tu njoftojsha për të. Un para tij (para se më zbriste Kurani) kam jetuar një koh në mesin tuaj (As nuk kam pasur dije e as nuk kam bërë shkollë) A nuk mendohi?”

S. Junus. Aj. 16.

Sal-lu ala Resulina Muhsmed

Muhamedi dymdhjetë vjeç kur është baËshtë taku me priftin e quajtur Behira Xhaja i tij Ebu Talibi u nis për tregëti Në atë udhtim dhe nipin e vet e mori aiKur kan arrit në vendin e quajtur BasraKan taku te një manastir priftin Behira Prifti porsa e ka pa Pejgamberin tonë Ebu Talibit këto fjalë ai i ka thonëMa i madhi i gjith profetvet do të jet ky djalëTa mbani mend se fjala ime ka me dalë Kur e pyetën nga e kuptove ti këtë gja Tha shikova gurët e drutë përulje duke i baMuhamedi kur u ba njëzet vjeçarKa marr pjesë në luftën Gazvetul fuxh-xhar

34


Lufta mes Kurejshvet e Kajsëve kishte fillu Për një vrasje zgjati katër vjet pa pushuNë fillim luftën Kajsët e patën fituPor në fund Kurejshitë kishin triumfu Muhamedi në atë luftë vërtet ka hy Por durët me gjak ai kurr nuk i ka lyShigjetat e armiqvet ai i ka mbledhXhajës së vet Ebu Talibit ia ka sjell Mbas kësaj lufte të përgjakshme ai Resulë Ka marr pjes në shoqërin e qujtur Hilful-fudhulëNë këtë shoqëri është betu çdo antarMe i mbrojt të pafuqishmit nga çdo zullumqar Çdo antar ishte betu në këtë shoqëri Me i mbrojt të pafuqishmit nga çdo padrejtësiShkaku që ishte formu kjo shoqëriIshte se me forcë e kishin grabit një njeri Që kur ishte djalë i ri ai Resulullah U mundonte të varfërit me i përkrahPër njeri të besushëm në Mekë ai mori famëTitullin El-Emin - Besinik populli ja dhanë Kur e panë se ishte idrejtë e i zgjutë shum Besimin tek ai populli e shtuan ma shumNë Mekë ishte një gru me emrin HatixheIshte e pasur e ndershme dhe me famë atje Kur e ndigjoi se Muhamedi ishte fisnik I ndershëm i sjellshëm i urtë e besnikKapitalin e saj ajo Atij ia dorzoiQë ta menaxhonte atij ia besoi Me të vërtet ajo nuk bani gabim Se prej Muhamedit pati shum fitimMa vonë Hatixheja pasi është menduShfaqi dëshirën me Muhamedin me u martu

35


Hatixheja duke pa ndershmërin e tij Çfaqi dëshirën me u ba gruja e tijHallës së Muhamedit ajo i ka treguSe me Muhamedin kam dëshir me u martu Kur i than Muhamedit ai nuk kundërshtoi Propozimin e Hatixhes ai e pranoiHatixheja grua e vej ishte dyzet vjeçMuhamedi djalë i ri njëzet e pesë vjeç Gjithashtu Hatixheja kjo gru shum e mbar Kishte dy djem e një vajzë me burrin e parPejgamberit me atë i lindën gjashtë fëmijMe Hatixhen njëzet e pesë vjet kaloi ai Sa ishte gjallë Hatixheja ai nuk u martu Deri në moshën 53 vjeç me të ka jetuKy është një fakt i qartë për çdo njeri Që i hedh poshtë akuzat e armiqve të tij Të cilët thonë se Muhamedi ishte qefli grash Por këto nuk kuptojn se janë mendje trashNë se dojte për të marr shum gra AiI merrte atëher kur ishte djalë i ri Se njeriu atëher ka shum fuqi Se mbi moshën 50 vjeç ke hy në pleqëriGratë e tjera që i mori ai pas HatixhesIshin gjith të veja përveç Aishes Me Hatixhen i dha Zoti djalin Kasim Prandaj Profeti e mori mbiemrin EbulkasimDjali Kasem vetëm dy vjet ka jetuPrej kësaj vdekje babë e nanë janë hidhëru Pastaj ka lindë Zejnebja vajza e parë Atë Ebul-Asi për gru e ka marrëMbas kësaj ka lind vajza e dytë RukijeQë i miri Osman e mori për gru ate

36


Rukija në ditën e luftës Bedrit ndërroi jetë Prandaj Osmani në këtë luftë nuk ishte vetëVajza e tretë lindi e qujtura: Ummi GjylthumPastaj kjo u martu me Osmanin e lavdrum Osmani ka marr dy vajzat e Profetit tonë Prandaj atij titullin Dhinurejn ja patën dhanëE katërta vajzë që lindi e madhja HatixheIshte ma e mira e quajtura Fatime Fatimeja me Aliun është martu Mbasi ndërroi jetë Profeti 6 muaj ajo ka jetu Ma në fund Hatixheja lindi një çunVdiq i vogël, emnrn Abdullah ja vun Pejgamberi e deshi shum gruan e par Hatixhe Gjithmon folte fjalë të mira për ate Dhe pas vdekjes Hatixhen ai kurrë se harroiVlerat e saj gravet tjera jua tregoi Aq shum ai e kujtonte të madhen Hatixhe Kjo gja i bani përshtypje të madhes AisheNjë ditë Aisheja Pejgamberit i thaPër një grua plakë kaq dashni çka asht kjo gja ? Ty Allahu sot ma të reja të ka dhan Prandaj hiqe mendjen aty mos e mbanPejgamberi i tha Aishes nuk është ashtuSe profetsinë e para ajo mu ma ka besu Njëzet e pesë vjet vetëm me atë unë kam jetu Të ëmbla e të idhëta me atë i kam kaluMallin e saj në rrugë të Zotit e kam harxhuKurr ndonjëher ajo nuk më ka kundërshtu Pejgmberi e ka dashur shum Hatixhen Pas asaj ai donte ma shum AishenPejgamberi tridhjet e pesë vjeç kur është baNë fisin Kurejsh në Mekë ndodhi kjo gja

37


Muret e Qabes ishin duke ra për tokë Prej një shiu të madh që zgjati disa orëPrandaj Qaben deri në themel e kanë shkatrruPastaj së bashku fillun për ta rindërtu Ke Haxherul-Esvedi ke guri i shejt puna kur erdh Aty ishte gati gjak i madh me u derdhSecili kryetar fisi thoshte gurin unë do ta ngrejKëtë gur të shejtë në vendin e vet unë do ta vej Fillun të grinden me njëri-tjetrin për këtë gja Dhe për pak gjakderdhje e madhe do të ishte baJu hyni një konflikt i madh atyre ndërmjetI cila zgjati katër dit e katër net U armatosën njëri me tjetrin me u vra Shtëpin e Zotit me gjak do ta kishin laSikur ajo grindja mos të ishte ndaluQindra familje do të ishin shkatrru Të pestën ditë në Mekë njëri që ishte ma plak Tha më ndigjoni mu e mos derdhni gjakLenja çështjen në dor të atij që nesër në mëngjes Ka për tu duk i pari njeri përball Qabes Këtë çështje ai le ta zgjidhi si ta mendojë Dhe pastaj kërkush atij mos ti kundërshtojëGjithë paria e pranun këtë propozim Duke prit deri të nesërmen me pa durim Të nesërme shikun se i pari njeri në sabah U duk karshi qabes ai ResulallahU gëzun shum e gjith sa ishin këtë fjalë than Çështjen në dorë të Muhamedit do ta lam Mbasi ky i pari njeri përball Qabes u çfaq Si ta zgjidhi çështjen ky ne jemi të kënaq 17

17. Ebu Ymejje bini Mugireja

38


Pejgamberi mori një çarçaf dhe e shtroiGurin në mes të çarçafit e lëshoi Kryetarvet nga një cep çarçafi në dorë ju dha Ngrenja gurin të gjith për një her ju thaDhe ata përnjëher çarçfin nalt e kanë çu Deri në vendin që do tu vente guri i beku Pastaj Pejgamberi gurin e kapi vetë Dhe e vendosi me dorën e tij në vendin e vetMe këtë mënyrë ai e zgjidhi çështjen me suksesPastaj fiset vazhdun ndërtimin e Qabes Me këtë mënyr ai kombin nga grindja e shpëtoi Dhe vetë dashurin e popullit ai e fitoiMuhamedi në koh të rinisë e të burrërisKa pas fitu respektin e gjith njerëzis Se ai ishte i përulur jo madhështor Nuk i bante keq askujt me gojë as me dorëÇdo njeriu u mundonte me i ba mirPër të varfërit e jetimat kishte mëshir Kishte autoritet ishte i ndershëm e fisnik Kurrë nuk rrente në çdo punë ishte besnikNuk u kënaqte me alkol dhe me kumarAs me pralla as me punët e këqia mbar Nuk i adhuronte idhujt e nuk u betonte për ata Ai adhuronte veç të madhin All-llahPër të gjith krijesat ai kishte dhimshuriKa qenë shembull i bukur ai për çdo mirsi Kush të dojë nga xhehenemi të shpëtoi Të ndjeki rrugën e tij dhe salavat ti çoi

SalavatAll-llahum-me sal-li ala sej-jidina Muham-medinin

Nebij-jil-um-mij-ji ve aala alihi ve sahbihi ve sel-lim!

39

QYSH I ERDHI PROFETSIA MUHAMMEDIT ALEHIS-SELAM

“Lexo me emrin e Zotit tënd i cili krijoi (çdo gjë)Krijoi njeriun prej një gjaku të mpiksur (në mitrën e nënës) Lexo se Zoti yt është më bujari. Ai që e mësoi (njeriun) të shkruaj me pendë. I mësoi njeriut atë që nuk e dinte (I dha njeriut dituri)...”

S. Alak. Aj. 1, 2, ...


Muhamedi gjithmon u merrte me tregëtiPor ndonjëher ai donte të rrinte në vetmi Për të mbajt gru e fëmij ai duhej me punu Por mendonte të gjith njerzit me i shpëtuZemrën e kishte plot mëshir e rrinte tu menduPrej të këqiash popullin e tij me e largu Pak koh para se arrin moshën dyzet vjeç Ai kishte dëshir ma shum për me ndejt veçShkonte e rrinte në shpellën e malit HiraAty ju luste Zotit ai pa ja da Shkonte vazhdimisht ju luste Krijusit të Gjithsis Iu luste për shpëtimin e të gjithë njerëzisëKan fillu me than njerzit që ishin në atë qytetMuhamedi është ba merak ndaj Zotit të vet Në atë kohë ai kishte fillu me pa disa ruja (ëndrra) Që i dilshin tamam siç i kishte pa

40


Ai gjashtë muaj me andrra të mira vazhdoi Kështu profetsia me i ardhë atij ia filloi Kurë u ba dyzet vjeç ai njeri i mbar Zoti pastaj atë e dërgoi lajmëtar Një ditë në Ramazan ai në shpellë duke qenëMeleku Xhebrail Emini atij i vjen I tha: O Muhamed këndo Kuranin e beku Ai ju përgjigj: Unë nuk di me lexu Xhibraili e mori në grykë dhe e shtërngoiDhe i tha përsëri që ai Kuran të këndoi Ai ju përgjigj engjëllit edhe i tha Nuk di me këndu ti kot mos u mundoXhebraili prap atë e mori në grykëE shtërngoi e i tha lexo mos ke frykë Muhamedi të tretën herë i tha atij Mos u lodh kot se unë me lexu nuk diXhebrail Emini atëher i tha Këndo me emrin e Zotit që krijoi çdo gja Ai krijoi njeriun prej gjakut të gufutë E bani të bukur e idha mendje të kullutë Këndo se Zoti yt ësht ma i madhi bujarMirësit e Tij e kanë mbulu botën mbar Ai me anë të pendës njeriut ja mësojë Dituri të shumta që nuk numrohen me gojëIa mësoi njeriut atë që ai se dinte Edhe ty pa dyshim ka për të ba me dije Pejgamberi pasi i ndigjoi këto fjalë Duke ju rrënqeth trupi prej shpellës ka dalëKa ardh në shtëpi dhe gruas i ka thanMë mbulo o Hatixhe se shum ftohët kam Pasi ka ndejtë pak i shtrir e është qetësu Atë që pa në shpellë Hatixhes ja ka tregu

41


Ajo pa dyshim fjalët e tij i ka besuDhe profetsinë e tij me gojë e ka vërtetu Mos u tremb i tha se Zoti ty me çdo mënyr Ka për ta sjell mbarë për ta krye atë detyrSe ti je i paisun me virtute të mëdhaÇ’do njeriu vetëm të mira i ke ba Ti je përkrahës i të vërtetës në çdo punë Nuk i ke ba askujtë ndonjëher padrejtsi e dhunëTy ka për të dhan Allahu sukses të plotëPër të ba ti një ndryshim të madh shum në botë Fjalët që i tha Hatixheja atij Tregojnë se ai kishte ma të mirat cilsiKëta veti që kishte i miri MuhamedMa mir se gjithkush ja dinte gruja e vet Pastaj Hatixheja te Verikai ka shku 18

Çfar i ndodhi Muhamedid ja ka treguVerikanë ajo e kishte fis nga baba i vetDhe banonte po aty në atë qytet Verikai ishte njeri i zgjuar për çdo pun Kishte shetit në shum qytete e studionte shumAi kishte lexu Teuratin e Ungjillin këto libra të shejtëIshte mundu për me gjet një fe të drejtë Në librat e mëparshme duke i lexu Se do të vij një profet ai e kishte kuptuFjalët e Hatixhes ai porsa i ndigjoiU ngrit shpejt dhe Pejgamberin e takoi I tha atij un të besoj se engjëlli që ke pa Është ai që i vinte të mirit MusaUn i mjeri tani jam i vjetër e do të vdesNuk do të ndihmoj ty kur të nxjerrin prej Mekës 18. Verikaja ishte njeri i ditur në atë koh por ishte i vjetër e qorr nga sytë. Thuhet se Hatixheja atë e kishte fis nga baba.

42


Muhamedi prej kësaj fjale është dëshpru Për se vallë i tha do të më nxjerri populli muVerikai i tha gjith profetët kështu i kan munduI kan sha, i kan rraf, i kan vra e i kan luftu Verikai është i dyti njeri që u ba musliman Pas këtij i miri Ali ka ardh në imanNë atë koh Aliu ka qenë tetë vjeç djalëPrej gojës tij ndonjë fjalë kufri nuk ka dalë E tham më parë se Verikai duke studju Se do të vinte një profet e kishte kuptuNë librat e shenjta qartë ishte tregu Se do të vinte pejgamber Muhamedi i beku Të gjitha kombet e lashta e kan pas ndigju Se në Arabi do të vij një profet i lavdruKurani thotë se gjithë pejgamberët e parPopujve të tyre jua kanë tregu këtë gja Ka për të ardhë në fund nji profet i lavdru Librat e para ai ka me i vërtetuPa dyshim ju duhet ta besoni atëDhe kush të jetë në atë kohë ta ndihmoi atë Gjithashtu ne na tregon Kurani Qerim Me fjalë të qarta që nuk të lenë as pak dyshimKurani thotë se në librat e para ka qenë shkruSe do të vi një pejgamber i madh ka qenë tregu Në librat Teurat e Inxhilë ka qenë tregu Se ka për të ardhë së shpejti një profet i lavdruI cili ka këto cilsi e do të veproi kështuTë gjitha këta i ka pas Muhamedi i beku Në Kuran Zoti neve na ka lajmëru Se Isai shokët e vet i ka lajmëruJu ka thënë se pas meje do të vi një profetQë ai do të thirret me emrin Ahmed

43


Emri Ahmed e cila fjalë është arabisht E ka kuptimin Paraklit - i pastër kjo fjalë greqishtInxhili i Joanit shum të dhëna ne na jepPër cilsitë e profetit tonë Muhamed Këto cilësi që përmenden në këtë Ungjillë I ka pas profeti ynë dhe shkëlqejnë si DiellëKështu që nga popujt e vjetër ka qenë dijtëSe pa dyshim ky profet do të vinte një ditë Dihej edhe vendi se ku kishte për të ardhë I cili ishte Hixhazi ai fatëbardhëPër këtë shkak shum të krishterë e jahudiKan pas ardhë e kanë emigru në Arabi Prandaj Verikaja menjëher i solli besim E kuptoi se Muhamedi është profet pa dyshimPas Verikasë i miri Zejdi i ka besuSe Muhamedi me të vërtetë është i dërgu Zejdi është i vetmi njeri ndër sehabet Që ësht përmend në Kuran me emrin e vetPastaj Muhamedi Ebu Bekrin e takoiNgjarjen e tij shokut besnik ja tregoi Ebu Bekri me njëher i solli besim Se te fjalët e shokut të vet nuk kishte dyshimEbu Bekri ka qenë serjoz e shum mentarNdër pasanikët ishte ma i ndershmi tregtar Pastaj Ebu Bekri tekë disa shokë ka shku Çfar i ka ndodh Muhamedid ju ka tregu Bisedoi gjatë e gjanë ai me këta shokëKëtë ngjarje të madhe ai ja u futi në kokë Ata erdhën të gjithë e i besun Muhamedit Gjithë sa ishin i dhan besën Pejgamberit 19

19. Ndër ata sehabe që i kan besu Muhamedid a.s. në fillim me thirrjen që ju bani Ebu Bekri të cilët pak a shum kishin pozitë të naltë dhe ishin te njohur në atë koh si burra të mir ishin këta: Habab biniIrthi, Osman bini Affani, Abdurr-rrahman

44


Pas këtyre kanë besu disa rob e robijaMa i pari ndër ta ka qenë Bilal Habeshija Ndër s’kllevërit Bilali ishte i pari që erdh në iman Dhe ai ishte i pari njeri që thirri ezanPejgamberit ju pre vahji disa ditëXhebraili e preu ardhjen për vizitë Se Resulit ju rëndonte trupi krejtë Kur i zbriste engjëlli Kuranin e shejtë Pra duhej që të ju priste vahji disa muajQë ti qëndronte shëndeti atij mos të vuaj Por Ai nuk dëshironte prej Xhibrilit me u nda Se një her Resuli atë nur e kishte paPrej ndërprerjes së vahjit ai ishte mërzitE shpeshtoi ndejtjen në shpellë ai natë e ditë Por nji ditë Xhebraili lartë në qiell u duk Resuli i tha Hatixhes më mbulo dhe u strukAjo e mbuloi por engjëlli filloi me i thirrJa ej-juhel mud-deth-thir kum fe endhir !... Që do të thotë: O ti njeri që rrin mbulu Ngrehu e friksoi ata që Zotin nuk dun me e besuSa e mori Resuli atë urdhër me një her u ngritShkoi në kodrën e Safas dhe filloi me i thërrit Ju bërtiti: O Kurejsh më ndigjoni mu Ejani këtu lart se kam një fjalë me ju Ju tha atyre: A më besoni nëse ju themSe një ushtri kundra jush këndej po vjen biniAufi, Saa’d bini Ebi Vekasi, Talhaj, Erkami, Said bini Zejdi, Abdullah bini Mesudi, Osman bini Madh a’uni, Suhejbi Rumiu, Ebu Ubejde bini Xherrahi e tjer. Allahu xh.sh. qoftë I kënaqur prej tyre. (1) Ndër vetitë e mëdhaja të Ebu Bekrit ishte dhe kjo se ai, robtë e zënë dhe robneshat të cilat i mundojshin qafirat nga-shkaku se ishin ba musliman ia blejte pronarvet me shum lekë dhe i lironte nga skllavëria. Ndër ata qëka liru Ebu Bekri nga burrat janë: Bilal Habeshiu e Amër bini Jasiri dhe nga gratë Ym-mi Abusi e tjerë.

45


Ata i than: Ne të besojm ty se ti fol drejtë Në jetën tande ti as një herë nuk ke rrejtëAi ju tha se unë nga Zoti jam i dërgu Për tu thirr në rrugën e drejtë të gjithëve ju Një Zot është nuk ka tjetër veç atij Largohi prej idhujve se do të ju dënoi AiNë qoftë se këtë fjalë nuk keni për ta besu Zoti me një dënim të ashpër ka për tu ndëshku I pari ungrit e foli aty xhaja i vet Ebu Lehebi i tha atij o Muhammed!A për këtë fjalë na ke thirr ti kot më kotDuke pas ne treqind Zota të besojm një Zot Kurrë nuk heqim dorë prej tyre ne o vëlla Mos na thuaj ma kështu fjalësh si budalla!Paria e populli të vërtetën nuk e besunëU shpërndan prej andej të zemru shumë Ndërsa sot paria në çdo vend kudo në botë Po e mësojnë popullin ta thërrasin njeriun ZotSot shejtani i mallku ka ndërru taktikëI ka fut përsëri njerzit në kufër e në shirk Mos e thirrni pra njeriun Zoti ose Zotni Por i thoni shok ose i nderuar atijLajmi i profetësis atëher kur filloi me u shpallParia dhe populli për këtë gja fillunë me u tall Ata mendun se kjo gja nuk do të ketë rëndësi Do të largohet me tallje edhe me dredhiThoshin ky lajm edhe po të jetë i vërtetëNuk mundet ta përhapi i quajturi Muhamed Kësaj gjëje ti dilte në krye një njeri me famë Jo Muhamedi që është rrit jetim pa babë e nanë Fillunë me thanë se Ai ka lajthit është gënjeshtarSe thotë unë jam i dërgu prej Zotit lajmëtar!

46


Sa her që e shifshin atë duke ecur në pazar Thoshin: Ja i marri, ja i marri populli mbar! Talleshin me myslimanët e parë nëpër tregDuke qeshur thoshin: Këta kan me dalë në breg Kan me u ba ministrat e atij shkëlqesis Që ka për tu ba mbret i gjithë Arabis !!Por Resuli dhe myslimanët bajshin durimSe ata kishin urdhër prej Zotit pa dyshim Pas ca kohësh Pejgamberi ka porosit Një gosti të madhe ai ka përgaditI tha Aliut thirre parinë e Mekës gjith sa janë 20

Se kam një punë me ata, disa fjalë du me ju thanë

20. Kur asht shfaq lslami sundimtarët e Mekës dhe krytarët e Kurejshit ishin këta: 1- Ebu Sufjan bini Harbi, ky Harbi i cili kishte qenë kumandant në luftën e Fyxh-xharit. 2- Ebu Lehebi, xhaja i Pejgamerit a.s. 3- Ebu Xhehli ishte nipi i Ve-lid bini Mugiresdhe kryetar i Mahzumivet. 4. Velid-bini Mugire i ati i Halid-bini Velidit dhe më i madhi kryetar i Kurejshëve. 5. Asi bini Va-ili Sehmiu: ky ishte i ati i Amër bini Asit. Ishte shum i pasur dhe me influencë të madh. 6. Ytbe bini Rehi-ah. Ky ishte i ati i nanës Muavijes. Përveç këtyre ishin edhe këta njerëz me influencë:Es-ved bini Abdyl Mytalibi, Esved biniJeguthi, Nadhër binl Harithi, Ahnes bini Shurejki Thekafiu, lbni Halefi, Ukbebini Muajati Emeviu. Meqqen e respektojshin Arabët për arsye të Qabes. Fisi Kurejshëqë ishin sundimtar mbi gjithë fiset tjera arbe i kishin dhënë vetes së tyre titullin: Fqinjët e fëmijët e Zotit për shkak se ata ishin rojet e Qabes. Prandaj ata patën nxjerrë disa rregulla për ruajtjen e Qabes të cilat ishin: 1- Me ruajt Qaben dhe me mbajt çelsat e saj. Këtë detyre në kohën e Pejgamberit e krente Osman bini Talhai. 2. Me nderu haxhilerët dhe me ju dhan buke atyre që janë të vrfër. Këtë detyr e krynte Harith bini Amiri qi ishte nga Beni Nujilet. 3. Me ju dhënë ujë Zemzemi Haxhillarvet. Këtë detyr e krynte Abasi që ishte prej Hashimivet. 4. Me siguru mbledhjet e Darun-nedves (qi ishte si parliament i asaj kohe) dhe me caktu dijetet (dëmshpërblimet) për këto. Këtë e kryente Ebu Bekri që ishte prej kabiles (fisit) Tej-jim. 6. Mbajtjen e flamu-rit e kryente Ebu Sufjani që ishte prej Emevish. 7. Me komandu kolorësit. Këtë detyr e krynte Velid Bini Mugirja qi ishte prej fisit të Mahzumivet. 8. Me dallu e me i zgjidh armiqësitë që ndodhshin mes fiseve duke shku tek ata. Këtë detyr e kishte Ymer qi ishte prej kabiles - fisit të Adijjit. 9. Me shti fall me puta. Këtë e kryente Safvan bini Ymej-ja që ishte prej Xhahmit. 10. Punët financiare i krynte Harith bini Kajsi që ishte nga kabilja e Sehmit.

47


Pasi kanë ngrën bukë Profeti në kambë është çu Dhe ju ka thënë: O pari më ndigjoni muTa dini ju dhe le ta marri vesht çdo njeri Zoti madhrushëm mua më ka çu Nebij Jam ngarku nga Zoti me këtë detyr të randë Ju kam sjellë prej Tij një gja që është garantëËsht një ligj që në dy botat të shpëtoni Prandaj kërkoj gjith sa jeni të më ndihmoni Të parëve të vendit këto fjalë ju dukën çudi Dhe fillunë të shikojnë njëri tjetrin në syFillunë duke zgërdhi dhambët por pa nxjerrë zaSe aty ishte Ebu Talibi me trimin Hamza Ashtu në heshtje dhambët ata duke i zgërdhij Menjëher ësht ngrit në kambë i miri AliTha megjithë se jam shum i ri dhe fuqi nuk kam Por me të ndihmu ty, unë për vete gati jam Paria të gjithë sa ishin u ngritën e shkuan Që nga ajo ditë armiqsinë ato e shtuanE ndërsyn popullin krejt kundra myslimanvetMblodhën rrugaçët me nxitjen e shejtanvet Ju than atyre shani e gjuni muslimanët me gurë Kudo që ti shihni që ta shuanin atë nurëPor nuk zhduket ajo dritë që e ndez i madhi ZotMe vite me u mundu i shkon mundi kot Mundime të mëdhaja muslimanvet ata ju dhan I shanë i rrafën i vranë dhe gja pa ba nuk ju lanPejgamberi vetë shumë mundime ka vuajtëPor prej të vrames Zoti atë e ka rujtë Thoshin i ka ik mendja, është fallxhor e vjershëtor E ka vdekjen afër me dit dhe me orëDisa thoshin asht rrenacak e magjistar Me shpifjet e veta ata nuk zeshin karar

48


Kurë shkonte për me u fal në Qabe ai Resul Edhe se ishte i shoqëru ju kan vërsulDisa her e kanë sulmu kanë desh për ta vraPor Allahu mbrojtjen e vet nuk ia ka nda Nji ditë Ebu Xhehli kishte qenë betu Kurë ta shifte në sexhde kokën me ja shkurtuPor kur ai ka shku që ta krynte atë punëMe një her mbrapa është kthy se u tremb shumë Kurë e pytën përse s’guxove për ta vra ? Tha: Unë një zjarr të madh rreth atij kam paShikova aty dhe disa shpend duke fluturuMë hyni frika dhe nuk munda me u afru Një dit tjetër një njeri që quhej Ukbe 21

Ju vërsul Profetit kurë po u falte në Qabe Ai ja përdrodhi Pejgamberit shallin në fytJa solli përqark deri sa qe duke e mbyt Por ndërhyri shpejt Ebu Beqiri Sidik Dhe e shpëtoi Pejgambarin nga ai rrezikJu kthynë Ebu Beqirit e për pak sa e kan vraMe gurë dhe me dru kokën atij ia kan ça E banë per vdekje pastaj erdhën fisi i tij E shpëtunë prej durvet të tyre e çun në shtëpiKurë është përmend porsa i ka çel sytëPër shëndetin e Pejgamberit ai ka pytë I than se Pejgamberi është mir, ai ka shpëtu Ebu Bekri tha tani nuk kam gajle e është gëzu Veç ai të jetë mir se për mu nuk ka rëndësi Për Muhamedin un jam gati jetën me e shkri Pejgamberi i tha Ukbes ti nuk ke për të shpëtu Ty do ta presin kokën, unë kam për ti urdhëru

21. Ykbe bini Ebi Muajjati i cilin e zun rob ne luftet te Bedrit, dhe e vranë me urdhënin e Pejgamberit a. s..

49


Ykbeja duke qesh i tha atij: O Muhamed A mendon ti se vërtet ke për tu ba mbret ! Një herë tjetër duke qenë në sexhde ai Emin I hodhën ca zorrë devje të ngordhët atij në shpinParia e vendit rrinin aty duke shikuKur u mundonte Pejgamberi me i largu Fatimeja ka ardhë aty duke vrapu Prej shpinës tij ata zorrë i ka pastruGruja e Ebu Lehebit që ishte xhaja i tijMblidhte gjemba e ja hudhte ndër kambë atij Të bijën e Pejgamberit të madhen Rukijje E ndau çuni i Ebu Lehebit i qujtuni UtbeUtbeja nuk mjaftoi veç me lëshimin e sajPor për ta poshtru ia shkiti hixhabin asaj Resuli i tha: Ty Zoti ka për të dënu Një kafshë e egër kokën ka për ta coptuPas ca ditësh fjalën e tij Zoti e vërtetoiNë rrugë të Shamit nji Luan Utben e coptoi Edhe ata që ishin të njohur e kishin pozitë Kan vuajt gjith far lloj mundimesh natë e ditëVaj halli për skllevërit e shkretë se çkan hekSi do mos ma shum Bilalin e kan përpjek Lakuriq e zhvishnin e nxirrnin në rrugë E tërhiqshin zvarrë për kambësh nëpër gurëI vejshin rrasa guri të nxehta në kurriz atij Dhe i thoshin: Mos thuaj ti se Zoti është nji! 22

Por ai thoshte: Ehad, Zoti është Nji pa pushu Deri sa Ebu Bekri atë e ka liru

22. “Elif Lam Mim. Eh’asiben-nasu en jutreku en jeklilu amen-na vehum la juftenun” Kuran. D.m.th: A kujtojnë njerzit se do të lehen me thanjen be-suam e ata të mos provohen? Ky ajet shënonte se vujtjet e myslimanvet ishin nji sprovë për ata.

50


Babën e Amarit Jasirin e kanë çaEdhe të ëmën Semije atij ia patën vra Të dridhet trupi gjith të tjerat me i tregu Këto vujtje ishin prej Zotit për ti provu I mundojshin që ta ndërrojnë fenë me dhunëPor as njëri prej tyre nuk e bani atë punë Pejgamberi me shokët kanë ba shum durim Prej të këqiash që ju bajshin qafirat pa pushim I durojshin të gjitha duke pas te Zoti sbpresëDhe askush prej tyre nuk u largu prej fesë Pejgamberi i beku me shum vullnet I pa thyshëm vazhdonte detyrën e vetE thërriste në fenë Islame ai çdo njeriKuranin jau tregonte atyre për mrekulli Kurë i ndigjojshin ajetet e librit të shenjtë Mbetshin me gojën hap të vegjlit e të mëdhejtëDisa njerëz të rrallë që u banë besimtarI merrshin parasysh mundimet të gjtha mbar Pas katër vjetësh në atë periudhë të rëndë U banë myslimanë gjithsejtë njizet e nëntëNdër ata ishte dhe Hamzai që kishte sjellë besim Në atë kohë u njifte në popull si njeri shum trim Resuli me shokët të shumtën kohë rrishin nguju’ Në shtëpi të Erkamit rrishin duke bisedu Një ditë Ymeri mendjen krejt e kishte ndaMe shku vetë te Pejgamberi për ta vra Duke shku rrugës ka taku të mirin Naim Kur e pa Ymerin ai bani dyshim E pyeti atë: Ku po shkon kështu o YmerAi i tha: Po shkoj me vra atë Pejgamber Se ai do me shemb zotat tonë Hebel, Lat e Uza Ta shikoi tani se qysh kokën kam për të ja ça

51


Naimi i tha: Shih njerzit tuj më parë nji herPastaj shko e vrite ti atë Pejgamber Ty o i shkretë të ka hyr Islami deri në votër Kan pranu fenë e Tij dhandërri me gjth yt motërYmerit me njëher i erdhi inati në fyt Tani tha kam për të shku e të dy kam për ti mbyt U kthy e shkoi në shtëpi të dhandërrit të vet Duke këndu Kuran ata të dy i gjetKur hyni mbrenda Ymeri porsi i tërbuJu tha: Çka ishi duke ba, çfar ishi duke këndu? Më tregoni tha se unë juve kam për tu vra Nëse nuk më tregoni drejt ju për këtë gjaAta kanë shtang nuk kanë fol por janë friksuYmeri tha tani kam për të ju coptu Ai ka fillu me grushta dhëndërrit me i ra Kurse e motra ka hy ndërmjet për ti ndaDhe asaj me nji grushtë hundëvet ai i qëlloiPrej dhambësh e prej hundësh gjaku i vërshoi Kur e pa Ymeri të motrën la me gjak Ju dhimsë ajo dhe atij ju zbut zemra pakAjo i tha: O Ymer çka të dushë ti banSe ne shyqr Zotit jemi ba mysliman! Por kije frykë Zotin se ka për të dënu Në dynja dhe në ahiret ke për tu shkatrruAtëher Ymeri e ndaloi shamatën dhe ka thanMa tregoni ta shof çfar thuhet në Kuran Ata e nxorrën suren e ja dhan në dorë atij Ymeri e mori dhe filloi ta shikoi me çudiKurë ai suren e Kuranit e ka kënduMendimin e vet me njëher e ka ndërru Ai pastaj shehadetin me gojë aty e tha E ku gjendet Pejgamberi i pyeti ata

52


Ata i thanë në shtëpin e Erkamit gjindet aiDhe Ymeri u nis me shku tekë ajo shtëpi Kurë erdhi te porta sehabet ate e kan pa Kan thonë: Po vjen Ymeri ndoj sherr me baHamzaj tha: Në se vjen si mik ai, mirë se të vi Përndryshe do t’ia pres kokën menjëher atij Por Pejgamberi vetë Ymerit para i ka dalë E ka kap për krahu dhe i ka thon këto fjalëKije frikë Zotin! Përse erdhe këtu i ka thonYmeri i tha: Kam ardhë se jam ba musliman Kurë e ndigjoi këtë fjalë ai Pejgamber Me za të naltë bërtiti: All-llahu EkberDhe sehabet të gjithë morën tekbir me zaPrej tekbirit malet ulërimë kanë ba Ymeri ju tha: Përse në Qabe nuk keni dalë Për me ju lut Zotit aty hapur me fjalëAta i than nuk na lenë me dalë aty o Ymer Se qafirat nuk e besojnë këtë Pejgamber Ai i mori të gjith e së bashku shkuan në Harem Mund ta vritshin shokët e vet por ai s’u trembShkuan në Qabe dhe askush nuk i ka prekSe qafirvet ju hyni fryka e u ban si të vdek Shefeatin e Pejgamberit kush ta dojë Të ndjeki rrugën e tij dhe salavat ti çojë Salavat

All-llahumme sal-li aala sejjidina Muhamedinin- nebij-jil umij-ji ve ala aalihi ve sahbihi ve sel-lim

ymmijji ve aala alihi ve sahbihl ve sel-lim!

53

VITI I PESTË I PROFETËSIS SË PEJGAMBERIT ALEJHISELAM

Sal-lu ala Resulina Muhammed!

Një periudhë e re për muslimanët ka filluNë vitin e pestë dolën hapur me prediku Kur Hamzai me Ymerin kanë besu Muslimanët atëher kan fillu me u forcu Me u fal hapur në Qabe ata kanë filluPor Kuranin me za nuk i lejshin me e këndu Se Kurani ishte fjala e Krijusit të Gjithsis Dhe i bante përshtypje shum ai vegjëlisParia kur e ndigjojshin ndonjë duke këndu me zaNë çast e sulmojshin e me dru fillojshin me i ra Abdullah bin Mesudin e kanë rraf me dajak Duke këndu Kuran atë e lanë me gjak 23

Dhe kur këndonte dikush me za në shtëpiAta banin zhurmë që populli mos ta ndi Kurejshët fenë Islame e kanë kundërshtu Se humbëshin pozitat prandaj se kanë pranuIdhujtaria atyre në kokë ju ishte ngulDhe prej kokës ata nuk dojshin për ta shkul Nuk dojshin kurr se me atë ishin ba sundimtar Gjitha fiset ata i njifshin për kryetar 23. Ebu Xhehli e pati rrahur Ibni Mesudin dhe i pat ça veshin. Kur erdhi ai te Pejgamberi a.s. ishte la me gjak. Resuli dhe shokët u dëshprun shumë por në atë çast i zbriti Xhibril Emini dhe e lajmëroi Pejgamberin a.s. se Ibni Mesudi ka për ti pre kokën Ebu Xhehlit. Kjo gjë u ba realitet në luftën e Bedrit. U vërtetu fjala që tha Pejgamberi a.s.

54


Po ta pranojshin fenë Islame ata që atë ditëDo ta humbëshin tekë populli ata çdo pozitë Por nga fryka se humbëshin çdo pozitë ata Prandaj musliman nuk dojshin me u baE dyta ishte se feja Islame që në fillimI shpalli luftë zakonevet të liga pa përjashtim Mirë po ata të shumtët ishin të korruptu Prandaj nuk dojshin fenë Islame me e pranuKurejshët banin dhe shum kryenaltësiPor feja Islame kërkonte përulësi Të parët e vendit e mbanin veten madhështorë Por feja thotë nga krynaltësia me heq dorëAta dojshin ta shtypshin popullin me dhelpëriPor feja Islame kërkon me pas drejtësi Ata dojshin ta vidhshin popullin me kamatë Por feja Islame e ndalon këtë mëkatëE treta gjë ishte se në atë koh fisi EmevijE mbanin veten më lart se fisi Hashimij Konkurojshin njëri me tjetrin dy fiset shumë Kush të merrte famë të mir për ndonjë punëNë fillim Abdyl Mytalibi ishte kryetarPor mbas vdekjes së tij, Harbi u ba i par 24

Pas vdekjes së Harbit e në vazhdim Hashimitë Nuk e morën ma në dorë pastaj atë pozitëSe Ebu Lehebi që ishte djali i par E humbi respektin e popullit se ishte kusar Por me Muhamedin Beni Hashimitë Fitojshin famë e hypshin përsëri në pozitëKëtë gja Emevitë nuk mundeshin me e duru Prandaj fenë Islame s’dojshin me e pranu

24. Harbi, ishte i ati i Ebu Sufjanit.

55


Nuk mjaftuan veç me mos pranimin e fesë ata Por dojshin që ti zhdukshin fare burra e graNë fillim Paria nuk i dhan shum rëndësiE morën si një gjë të vogël pa rëndësi Por më vonë ata shum keq u egërsunë Kundër muslimanvet popullin e ndërsunëNuk ju lan gja pastaj atyre pa ju baMe i ngrënë mish për së gjalli i dojshin ata Ata mendun se shpejt do ta shuajn atë dritë Por ajo erdhi duke u përhap ç’do ditëMyslimanët për çdo ditë fillun me u shtu Atëher qafirat ma shum janë tërbu Myslimanët filluan me i mundu pa ja da Me asi mundimesh që ndonjëher nuk ishin paPejgamberi nuk mendonte veç hallin e vet Por atij ju dhimshin ma shumë sehabet Kurë i shihte se ata po vujshin shumë Mendoi për ata ai me ba ndonjë punëPorositi që disa të shkojnë në AbisiniSe atje do ti faleshin Zotit në qetësi Vitin e pestë të profetsisë njimbëdhjet vetë Gra e burra shkun atje e ndejtën të qetëNdër ata ka qenë edhe i miri OsmanMe gruan e tij që ishte e bija e Pejgamberit tonë Kurë Kurejshët e morën vesht se po ikshin ata U nisën prapa tyre ti kthejshin duke i vraPor ata qëllimit të tyre nuk ia kanë arrijSe sehabet janë fsheh dhe kanë hip në anij Pas ca orësh nga vendi i tyre janë largu Në Abisini ata të gjthë kanë shkuPas ca ditësh një lajmë i rrejshëm gojë më gojëNë vesh të emigrantëve në Habesh si rrufe shkoi

56


Se Kurejshët që ishin ba si të tërbu Me myslimant atë ditë gjoja kishin pajtuNga ai lajmë Muhaxhirat prej andej janë kthy Për të ardhë në Mekë detin e kanë kapërcy Kur kaluan detin e morën vesht se kanë gabu E disa menjëher përsëri në Habesh kan shkuDisa prej tyre atëherë mbrapa nuk u kthynëErdhën fshehur dhe natën ata në Mekë hynë Atë lajm atje kjo ngjarje e kishte shkaktu Se një ditë Pejgamberi vetë në Qabe ka shkuSuren Ven-nexhmi ka këndu me zaIdhujtarët si pas zakonit zhurmë kanë ba Por Resuli këndimin e sures e vazhdoi Një shejtan prej tyre disa fjalë aty i shtoiDisa fjalë të mira për putat ai ka thonëPrej zhurmës ata ju dukën popullit si Kuranë Kurë Pejgamberi erdhi në fundin e sures Ai këndoi aty dhe ajetin e sexhdesPastaj është ngrit dhe Allahut sexhde i ka baNdërsa Kurejshët idhujve në sexhde i kanë ra Këtë pamje kurë e shikun të huajt mendunë Se idhujtarët me muslimanët u bashkunëPrandaj ky lajm i rremë gojë më gojëNë vesht të emigrantave në Habesh shkojë Sehabet që erdhën në Mekë kanë tregu Se janë prit me nderime atje kurë kan shkuPrandaj në vitin tjetër ata me shum suksesNjë shumicë e madhe ikën prej Mekes Veç femivet burra e gra gjthsejtë kan shku Shtatëdhjet e dy vetë nga Meka janë larguNën kryesinë e Xhaferit kanë ik atje ata 25

Emigranta në Habesh kanë qëndru ata25. Xhaferi ishte vllai i Imam Aliut

57


Kurejshët prej kësaj gjëje u zemruan shum Për ti kthye mbrapa ata disa njerëz dërgunNuk dojshin myslimanët me i lanë të qetëDojshin me i mundu ata me pa të drejtë Shkunë tek mbreti me dhurata në Habesh I than: Na i dorëzo këta se janë largu prej neshMbreti ju tha atyre përse vallë unë tua dorzoj Çfar ju kanë ba emigrantat du ta ndigjoj I than: Këta njerëz fenë e të parëvet kan tradhëtu Kanë shpik një Fe të re dhe atë e kanë përqafu Ky veprim që kan ba është ma e madhja tradhëti Prandaj kërkojmë ti marrim e ti dënojmë në Arabi Mbreti atëher emigrantat të gjithë i ftoi Me delekacionin e ardhur ata i ballafaqoiMbreti në fillim delekacionit i tha A ju kanë ndonjë borxhë për tu dhan juve këta Ata i than: Jo nuk kanë asgja për të na dhanë Por këta kanë ndërru fenë e të parëve tanëXhaferri atëher i tha mbretit o shkëlqesiNe ishim nji komb injorant në Arabi Adhurojshim të gjithë idhujt për Zot Veprojshim pa mendë e pa ligjë kot më kotHajshim kafshë të ngordhta dhe lujshim kumarVritshim njëri tjetrin se ishim barbar Bëjshim kurvëri edhe silleshim keq me gratë Për ata nuk kishim fare konsideratëVajzat e vogla ne i futshim gjallë në dheDhe i mundojshim pa mëshirë skllevërit ne Nuk kishim besë e me fqinjët nuk silleshim mir Për të varfërit ne nuk kishim fare mëshirMa i forti tekë ne jetonte si parazitMbi kurrizin e të varfërvet duke i grabit

58


Kishim dalë krejtësisht prej vetive të njerzis Por një ditë ne ju dhimsëm Krijusit të GjithsisAi nga mërësia e Tij na dërgoi një profetDhe një libër atij, Ai po ia zbret Ky Pejgamber është ma i miri njeri fisnik Dashamirës i gjithë njerzvet e shum besnikEl-Emin ia kanë vu mbiemrin në atë vendSe nuk rrenë e nuk tradhëton për asnjë send Ai na thirri neve në një fe të drejtë Duke na tregu neve Kuranin e shenjtëNa ndaloi prej të ligash duke na këshilluDhe na tha se gjithë një Zot duhet me besu Nuk ka tjetër Zot veç ai që krijoi gjithsinë Mbi të gjithë krijesat Ai e lartësoi njerinëEdhe ne me dëshirën tonë i besum AtijI shkuam pas dhe ndoqëm këshillat e Tij Por disa nga paria e vendit e kan kundërshtu Fjalët e Tij ata nuk duan me i besu Ata neve na mundojnë dhe duan me na vra Prandaj ne erdhëm këtu të shpëtojm nga ata Ne na tha që të vim këtu ai profet I cili emrin ai e ka Muham-medAi na tha se në Abisinij është një mbret i drejtNuk është mendjemadh, është njeri i sinqert Atëher mbreti nga këto fjalë është mendu Kërkesën e delegatëve ai nuk e ka pranu Mysafirët e mi tha juve nuk jua dorzojDhe dhuratat tuaja unë nuk i pranoj Delegatët të nesërmen menduan këtë gja Që mbretin kundër emigrantëve me e baI than atij: Këto njerëz që këtë fe po predikojn Krishtin për Zot ose birin e Tij ata nuk e besojn

59


Prej kësaj fjale mbreti prapë i thirri të tanë Dhe i pyti ata për Krishtin se çfar thonë U përgjigj përsi po ai i miri XhaferTha: Mesihun - Isain ne e besojm për pejgamber Për Zot nuk e njohim por është profet i lavdru Për këtë gja ai disa ajete nga Kurani ka kënduAtëher mbreti tha: Edhe un kështu mendojSe i miri Krisht as pak nuk është tjetër soj Me këta fjalë ai delegatët i ka largu Emigrantat ai ma shum i ka nderu Jeni të lir tha e sa të doni rrini këtuAskush juve nuk do të mundet me ju cënu Delegatët u kthynë prapa me kokën varë Se nuk ia arritën asaj që deshën këta qyqarëPejgamberi me shokët kurë e ndigjun këtë gjaU gëzunë shum dhe për mbretin ata banë dua Ndërsa qyfarët e Kurejshëve shumë u dëshprunë Kurë e panë se prej gjithë mënyrave gja nuk fitunëSe muslimanët ishin të gatshëm për çdo sakrificëKur do her që ata ndodheshin në ngushticë Ata ishin të vendos për fenë tamam Mallin e shpirtin ishin të gatshëm me e dhanAtëher Kurejshët vendosën Resulin me e vraAta mendun që burimin e fesë për ta tha Mir po ata kishin frikë asaj pune me ia nis Se do tu vritshin ata pastaj fis me fisPrandaj menduan që Ebu Talibin ta largojnëNga mbrotja e nipit të tij pastaj të veprojnë Për këtë çuan një komision te ai dhe i than Muhamedi idhujt tonë keq po i shanPra ose të heqi dorë nga kjo gja shpejt aiOse hiq dorë fare ti nga mbrojtja e Tij !

60


Ebu Talibi që në atë koh ishte nji burrë plak Ju tha atyre për këtë gja të mendohem pakThirri nipin e i tha se kështu më kanë thanëJanë të bashku dhe të gjithë një mendim kanë Pra të keshë pak dhimshuri ti për mua o bir Se jam sot në një situatë shum të vështirMos ma ngarko sot ti mu këtë përgjegjsiSe me luftu përballë Kurejshvet nuk kam fuqi Pejgamberi e pa se xhaja po hiqte dorë vërtet Nga mbrojtja e nipit që e kishte si djalin e vet Kur Pejgamberi i ndigjoi këto fjalë nga xhaja i tij Pa dyshim ata nuk i erdhën mir atij Kjo gja për Pejgamberin ishte si mort Por ai u mbështet tekë All-llahu ma fortPrandaj ai aspak nuk u trondit e nuk u friksuI tha xhajës: Më ndigjo pak o xhajë ti mu ! Nga kjo detyr e shenjtë un kurrë nuk heq dorë Sikur Diellin edhe Hanën të mi japin në dorëDeri sa Zoti të më bëj që të triumfojDo të shkrihem në këtë rrugë un do të qëndroj Kur i ndigjoi xhaja këto fjalë u mallëngjy fort U ngrit e doli nga shtëpia duke qa me lotPastaj e thirri nipin e vet dhe i ka thonëBan ç’të dushë se un ty nuk kam për të lonë ! Pastaj e ka thirr gjithë fisin e janë bashku Për ta mbrojtë Resulallahin gjithë janë betu Ka ba dhe disa vjersha ashtu siç ka qenë zakonDuke thonë se nipin kërkujt ai nuk ia dorzon Kurejshët kur e panë se edhe ashtu nuk fitun gja Vendosën me bisedu vetë me atë ResulallahAta menduan që disa gjana të mira ti premtojnëQë ashtu Pejgamberin ata ta mashtrojnë

61


Tekë ai dërguan nji komision dhe i than Lene fenë se shum pasuri kemi me të dhanNëse do vajza të bukra ti zgjidh sa të dushëE nëse do me u ba mbret jemi gati si të thushë Pejgamberi atyre i ka dhanë përgjigje kështu Un nuk du pasuri dhe me u ba mbret mbi juPor mu më ka dërgu Allahu këtu NebijMe i thirrë njerzit të gjithë në fenë e Tij Prandaj un urdhërin e Tij jam duke e zbatu Prej kësaj detyre kurrë nuk mundem me u largu Prandaj dhe ju nëse e pranoni fenë e drejtëKeni për të ja arrit fatbardhësis shum shpejtë Por në qoftë se ju nuk e pranoni këtë fe Allahu pastaj do të vendosi për ju dhe për ne Kurejshët kurë e panë se me hile nuk fituan gjaAta vendosën një plan tjetër për të ba U mblodhën të gjithë në Darun-nedve 26

Lidhën besën e shkrun dhe e varën në QabeBesa ishte që gjith Hashimijët ti rrethojnëDeri sa Muhammedin ata ta dorzojnë Ju banë bllokadë me ata mos me ba tregëti Këtë besë than nuk ka me e tradhëtu as njeri Hashimijët porsa e ndigjun këtë gjaNë pronën e Ebu Talibit u grumbullun ata Kanë ndejt atje tre vjet rresht të izolu Prej urisë së madhe janë mërzit por nuk janë dorzuNdonjë njeri i mir ju çonte me ngrën ndonjë gjaPor kjo nuk mjaftonte për të gjithë ata Ka pas raste kanë ngrënë gjethe e lëkur të thatë Ma në fund kan fillu me bërtit fëmijët dhe gratë

26. Darun-nedve quhej shpija që aty bisedojshin punët Zyrtare

62


Disa njerëzve shpirt mirë fëmijët iu kanë dhimsëAta than se atë besë të shkrume duhet me e grisë Sado që Ebu Xhehli këtë gja e ka kundërshtu Por të tjerët për prishjen e besës janë bashkuNjë grup prej gjashtë vetësh i kanë dërgu atje I kanë dërgu tekë ata që ishin nguju në Shuabe Ju kanë thonë se pas kësaj dite jeni të lirë Shkoni ku të doni e rrini ku të keni dëshirë!Atëher Pejgamberi me fisin e vet kanë shkuNë shtëpiat e veta secili i lirë ka qëndru Por pas pak ditësh Hatixheja ndërroi jetë Pas asaj edhe Ebu Talibi shkoi në AhiretëResuli prej vdekjes tyre shum është dëshpëruHatixhen me durët e veta në vorr e ka vu Ati viti ja kanë vu emrin: Amulhazen Se Pejgamberi shum i dëshpëru atë vit ka qenë Por sa i kan vdek dy mbrojtësit Resulit të beku Atë bashkë me shokët filluan përsi me i mundu Një ditë duke shku me disa shokë në shtëpi Një qafir i ka hedh dhe e pluhur në kokë atij Fatimeja duke i la kokën ka fillu me qaPejgamberi pa u mërzit vajzës së vet i tha O bija ime ban durim mos qajë me lot Se babën tand ka për ta mbrojt i madhi ZotPasi xhaja i Pejgamberit Ebu Talibi vdiqKurejshët ju vërsulën se mbeti dhe pa miq Barbarisht ata filluan duke e luftu Ai vendosi disa ditë nga Meka me u larguShkuan me Zejdin e ndejtën disa dit në Taif Por edhe atje paria e vendit keq i kanë prit Se fjalët e Tij paria e vendit nuk i besoi Pas dhjetë ditësh prej Taifit e largoi

63


I ndërsunë fëmijët rrugaçë i gjuajtën me gurëDuke ia ba kambët me gjak e largunë atë nurë Kur u ulte me u çlodh pak nuk e lejshin rahat I thoshin çohu ik prej këtu shpejt e mos e zgjatE plagosën dhe ju mbush këpuca me gjakPor Pejgamberi nuk u dëshpëru as pak Me gjithë se populli atë me gurë e qëlloi Por ai popullin as njëher nuk e mallkoiThoshte o Zot fali se këta nuk dinë gja Drejtoi për së mbari Ti të gjithë ata Ju luste Zotit gjithmon ai Resulallah Duke thonë drejtoi për së mbari Ti o AllahPasi nga Taifi Resuli është larguKa shku në Nahle disa ditë aty ka qëndru Në malin e Hirrasë lartë është ngjit ai Duke e shiku nga largë qytetin e tijPastaj Mytinan bin Adijin ai ka takuSi pas zakonit mbrojtjen e tij ka kërku Ai e mori Pejgamberin nën mbrojtjen e tij E çoi në Mekë e shoqëroi deri në shtëpiPejgamberi në Mekë qëndroi edhe tre vjet Duke e kry me shum sakrifica detyrën vet Pas tre vjetësh ai nga Meka është largu Nga mundimet e qafirvet ishte i detyruKy largim për shkak të fesë quhet HixhretQë është farz për besimtarët edhe synet Pejgamberi sa ndejtë në Mekë fenë e predikoi Në çdo vend e fis Ai lajmin jua çoiPor arabët ju bindeshin parisë të KurejshitQë ata ishin armiqtë e Muhamedit Kur e shihnin Resulin duke fol me ndonjë njeri Shkonin shpejtë për të ja ndërpre fjalën atij

64


Ju thoshin njerzvet mos e ndigjoni atë as pak Ka tradhëtu fenë e të parëvet e është rrenacak Ka qëllim që të shembi idhujt Latë e UzaPrandaj ate duhet për ta sha dhe për ta vra Idhujtarët e luftuan shum Pejgamberin tonë Duke ba kundra atij çdo propogandë Por qindra njerëz Pejgamberit i kanë besu Qoftë i kënaqur prej tyre Allahu i lartësu I kanë besu në situatë të keqe shumë Gjitha mundimet me durim i përballunëShefeatin e Pejgamberit kushë ta dëshiroi Të ndjeki rrugën e tij dhe salavatë ti çoi

Salavat

All-llahum-me sal-li aala sejidina Muham-medininnebij-jil-um-mijil ve aala aalihi ve sah-bihi ve sel-lim

65

ISRAJA DHE MIRAXHI I PEJGAMBERIT ALEJHIS-SELAM

Sal-lu aala Resulina Muham-med!

“Pa të meta është lartëmadhëria e Allahut që robin e vet (Muhamedin) e kaloi në një pjesë të natës nga Mesxhidi Harami (Qabja në Mekë) në Mesxhidi Aksa (në xhaminë Aksa në Kuds - Jerusalem)”

S. Isra. Aj. 1.

Israja dhe Miraxhi Pejgamberit ndodh i kaTë njëzet e shtatën ditë të Rexhepit natën e xhuma Nëntëmbëdhet muaj para se të bante Hixhret Pejgamberi në shtëpin ishte duke fjetNë mes të gjumit e të zgjimit ai duke qenëSheh sikur u hap çatija e Xhebraili po vjenë Ai me dy engjëj të tjerë Rusulin e kan çu Tekë pusi i Zemzemit e kan operuE shtruan për tokë dhe gjoksin ia kan çaMe ujë Zemzemi disa her atij ia kan la Për ata që kërkojnë fakte për këtë gja E tregon Kurani në suren InshiraXhebrili nga Zoti ishte i urdhëruMe nurë dhe hikmet Resulin me e forcu Xhebraili i tha atij o Muhamed Bahu gati se do të vish me mua o AhmedNjë Burak unë prej xheneti ta kam sjellëZoti të thërret me shku o Muhamed

66


Me njëher nga shtëpia doli ai i beku Dhe i hipi Burakut për të fluturu 27

I hip Burakut ai Muhamed MustafaXhebraili atij i prini përpara Buraku ishte i shpejtë porsi elektrik Me nji herë në Kudsi Sherifë ai ka arritXhebraili me burakun aty janë ndalResuli në xhaminë Aksa dy rekat namaz ka fal Të gjith shpirtat e pejgambervet aty kan ardh Në xhaminë Aksa atë natë aty janë mbledhKa fal dy rekat namaz Resuli me ataZoti madhrushëm e kishte caktu atë gja Resuli doli para tyre e iu ba imamë Janë rreshtu të gjithë pas Pejgamberit tonëPastaj Pejgamberi aty nuk qëndroiLart në qiellna u ngrit dhe ata i vizitoi Xhebraili me Burakun duke udhëtu Pejgamberin në qiellin e par e kanë çuXhebraili kërkoi leje për tu fut atjeSe rojet e qiellit nuk e lejshin me u fut ate Roja i qiellit Xhebrailin e ka pytë Kush është ai që Burakut i ka hypë Xhebraili i tha është i famëshmi MuhamedQë është i dërgu nga Zoti për atë ymet Muhamedi është ma i miri njeri Që është i dërgu nga All-llahu nebij27. Burak në gjuhën shqipe do të thotë mjet i shpejtë si vetëtima. Shpejtësia e dri-tës është treqindë mij kilometra në sekond. Udhëtimin deri në Kudus, Pejgamberi a.s. e ka ba realisht me trup. Këtë gjë e vërteton Kurani në suren Isra Aj. 1. Allahu xh.sh. thotë “robi im” Rob quhet njeriu që ka trup e shpirt. Ndërsa udhëtimin lart në qiellna thonë një pjesë nga dijetarët Islam, Ai e ka ba në ëndërr (rrujetu), ia ka shfaqur Allahu xh.sh. para syvet (në vizion) - të filmuar. Këtë gjë Allahu xh.sh. e din se nik është treguar mënyra se qysh në Kuran por ato gjëra që ju ka treguar Pejgamberi a.s. shokëve të tij janë të gjitha të vërteta.

67


Eshtë dërgu mëshir për gjithë botrat mbarëNga të gjithë ky është ma i madhi lajmëtar Vimë nga planeti tokë i tha Xhibrili atij Tekë Allahu sonte do të shkoi ky NebijRojet e qiellit ju dhanë leje me kaluDhe ju than se banorët e qiellit kan për tu gëzu Banorët e qiellit i dolën para me e përshëndet Pejgamberin e nderunë e i banë respektMirë se erdhe o Muhamed MustafaNjë nga një i thoshin ja Resulallah Miraxhin të gjithë një nga një atij ia urun Dhe kurorën e lavdis gjithë ia urunKësaj grade i than si ti nuk ia ka arrit as’kushDhe mbas teje nuk ka me ia arrit kërkush Në atë planet Profeti i pa njerzit të verdhë në fytyrë Dhe i pyeti përse kështu ju në këtë mënyrëAta i than: Ne e kemi shum frikë të madhin ZotDhe nga dashuria për atë ne derdhim lot Pejgamberi prej atyre është u çudit Dhe për disa gjëra ata i ka pytëJu tha: Për se i paska varrezat afër çdo shtëpiTë na kujtohet vdekja ata i thanë atij Përse i paski ju shtëpiat njësoj Ai iu tha Mos të krenohet askush mbi tjetrin i than ata Ata i than se ne këtu e kemi zakon Jetojmë njësoj dhe pa ngrënë njeri nuk lem Pejgamberi prej këtyre gjërave u gëzu Por për disa gjëra të tjera ai u hidhëruSe faltoret largë vendë banimit i pa Ai Për këtë gja nuk i erdhi fare mir Atij Edhe ata Profetit disa pytje i kan ba Nga vjen ti nga lart a nga poshtë i than ata

68


Pejgamberi tha: Kur u nisa u ngrita lartëNga kam ardhë e si kam ardhë nuk e dij ma gjatë Që ka njerëz në qiellë e tregon Kurani i beku Prandaj këtë gja nuk duhet me e kundërshtuE thotë Kurani në suren Shura i njëzet e nënti ajetDhe në suren Nahl në të dyzet e nëntin ajet Në suren Shura Kurani këtë gja e tregon qartë Dhe në suren Nahl këtë gja e tregon më qartëGjithashtu muxhedidi i fundit prej Zotit është njoftuSe në qiell - në hapsirë ka njerëz e janë të qytetëru Pejgamberi në qiellin e par pastaj kur ka shku Ai aty me një njeri më përpara ka takuNë dy anët ai kishte hije shum e lëshonte dritNjë her qeshte dhe tjetrën her rrinte mërzit Qeshte kur e kthente kokën në anën e djathtë Dhe i mbushte sytë me lot kur shihte në të majtëKur ai e pa Pejgamberin i tha këto fjalëMirë se erdhe o Muhamed o ma i miri djalë Pejgamberi pastaj Xhebrailin e ka pytë E kush ishte ai njeri që bante dritëXhebraili ka nis atij me i tregu Ai ishte tha baba i njerëzvet Ademi i beku Hijet që shikove ti në anën e djathtë të tij Ishin shpirtrat e njerzvet që në xhenet kan me hyAta që ishin në anën e majtë të mirit AdemIshin shpirtat e atyre që do të hyjnë në xhehenem Prandaj ai qeshte kur shihte në anën djathtë Edhe qante kur shikonte në anën e majtëPejgamberi shikoi një lumë të kaltër atjeQë buronte prej një vendi që ai shkëlqente I tha Xhibrili ky është Lumi Keuther Zoti e ka kriju për ty o Pejgamber

69


Pejgamberi në çdo qiellë duke shetitNga një pejgamber i madh atij iu paraqit Në qiellin e dytë ai ka taku të mirin Isa I cili ishte bashkë me të mirin JahjaNë të tretin qiell të mirin Jusuf ka takuNë të katrin qiell me Idrisin është bashku Në qiellin e pestë ka taku të mirin Harun Në të gjashtin me Musain u bashkunëPejgamberin këto e kanë nderu të tanëDuke i thonë mirë se erdhe o vëllai jonë Mirë se erdhe o pejgamber me famë të lartë Mirë se erdhe nuk e ka arrit askush këtë gradëPejgamberi nga qielli i gjashtë duke dalëKa ndigju Musain që foli këto fjalë Lum si ata që janë ymeti Muhamed Ata kan me hy ma shumë në xhenetKur ka shku Pejgamberi në të shtatin qiellëKa taku me gjyshin e vet Ibrahim Halilë Ibrahimin mikun e Zotit duke ndejt e gjet Kurrizin në Bejti Mamur e kishte mbështetAtje në atë shtëpi të shejtë tha për çdo ditë Vinin shtatëdhjetëmij engjëj atje për vizitë Ajo është Kibleja e gjithë melekëvet o shokë Është drejtë pingul me Qaben këtu në tokëPastaj Pejgamberit xheneti i është treguGjana të mrekullushme aty ai ka shiku Qielli i tij tha shkëlqente porsi diamanti Dheu i tij me arom të mir shkëlqente si floriXheneti ishte tha me shumë bukuriI pashë njerzit shum të kënaqur tha ai Pejgamberi në xhenet shum njerëz ka pa Të shumtët janë të varfërit engjëlli i tha

70


Pejgamberi dhe xhehenemin e ka pa Ai tha se aty ishin më shum gra Vërtetë gratë merren me thash e theme shumë Dhe ngarkohen me gjynahe për këtë punëAta para meshkujve duan që të dukenTë pakta janë ata që para meshkujve tuten Gratë janë të dhëna pas stolivet në dynja Dhe shejtani ma shpejt i mashtron ataE ndërsa të varfërit besimtar Zoti i doI shikon me mëshir se i vjen keq për ato Pastaj Pejgamberi në një vend tjetër ka shku Ku fishkëllimën e lapsit aty e ka ndigjuProfeti në Sidrei Munteha pastaj ka arritëAi vend aty prej Zoti tha shkëlqente dritë Ata lloj bukurishë që shikova tha në atë vend Nuk tregohen me gojë e nuk merren me mendAty rrinte Xhebraili ai melekQysh kur Zoti kishte kriju nëntë planetë Muhamedi e ka pa Xhebrailin vërtetë atje Surja Nexhmë ajeti dymbëdhjetë e thotë këteKëtu Pejgamberi, Xhebrailin e ka paMe fytyrën origjinale që ai ka Xhebraili u ndal aty e zuri vend Zoti tha më ka urdhëru këtu me ndejtUn ma tutje nuk kam leje për të kaluEdhe rrugët andej nuk i dij me shku Xhebraili i tha Resulit më ndigjo Zoti vetëm nuk do të lej mos u mendo Zoti për njeriun e ka kriju çdo gjaTi je më i dashur nga Zoti mbi të gjithë ata Zoti madhrushëm ka kriju nëntë planetë Xhenet, huri, xhindë e njerëz dhe melek

71


Deri këtu për me ardhë un e di tamamMa përtej për me kalu leje nuk kam Kështu Zoti o Resul më ka urdhëru Mos me i hap krahët andej mos me kaluDhe një hap me kalu unë andej ma përpara Fund e krye digjem unë o Mustafa Ka shum kohë dëshira vjen duke mu shtu Edhe unë u dogja andej me kaluXhebraili i tha atij o MustafaRrimë këtu se me kalu leja nuk ka Ne nuk ishim e Zoti neve na krijoi Mëshir për gjithë botrat Ai ty të dërgoiDuke fol me Xhebrailin profeti jonëErdhi aty një melek e ju dha selam Ai e mori Pejgamberin mbasandaj Prej Sidreje ai e solli MustafanEngjëjt lart lavdrim Zotit duke i baGjithë se cili me një mënyrë Resuli i pa Disa thoshin Elhamdulilah disa Subhanallah Disa thoshin tha La ilahe il All-llahDisa në kambë i rrishin Zotit me përulësiDisa gjithmonë në sexhde i rrishin Atij Disa e lavdronin Zotin që i ka kriju Disa prej dashnis ishin ba si të mbaruGjithçka ishte në qiellna Resuli i shikoiMa në fund para Allahut ai qëndroi Zoti madhrushëm me madhëri të vet I urdhëroi engjëjt perden e bukuris me e ngrejtMuhamedin në takim Ai e pranoiGjithë çka deshi të dashmit të vet ia tregoi Gjithë lavdrimet tha Resuli janë për ty Kështu e përshëndeti Zotin ai Nebij

72


Selami dhe mëshira ime janë për tyZoti madhrushëm kështu i tha atij Selami dhe mëshira jote ai i tha o Zot Qoftë për gjithë njerzit e mirë kudo në botëBisedoi me Allahun ai ResullallahZoti ka folur me të dyshim nuk ka Mirë se erdhe o i dashuri im Zoti i tha Un jam Ai që ke dashur ti Zoti i thaDitë e natë ti u lutëshe me përkushtim Ah sikur ta shikoja një her un Zotin tim O i dashuri im Zoti atij i tha Për gjithë njerzit fener ndriçus të kam baÇ’do hall që të kesh Unë ty atë ta mbarojDhe një halli një mij dermane i baj Tha Muhamed Mastafai me nderim Bujaria jote o Zot nuk ka mbarimYmeti im i dobët do ta ketë vështirVeç Madhëria jote për ata bëftë mëshir Natë e ditë ymeti im gjynahe duke ba Un kam frikë se në xhehenem ai ka me raO Allah të lutem ky është halli imKe Ti i siguruar qoftë ym-meti im Nga Allahu thirri një za e u ndigju O Muhamed lutja jote u pranuKe të duash ti për ymet ai do të shpëtoiO Muhamed lutjet tuaja Unë i pranoj O i dashur ymetit tand Unë i kam tregu Në xhenet ata Un kam për ti dërguO i dashuri Im më ndigjo se çfar të them Kjo që deshe ti për mua s’është asnjë send Unë të dashur o Resul ty të kam ba Pa dyshim ta kam pranu këtë dua

73


Nurin Tim pasqyr ia kam ba syvet tuEmrin Tim me emrin tand e kam afru 28

Tre lajme të mira Zoti i dha atij Me këto e gëzoi Pejgamberin AiE para janë tre ajetet e sures BekaresTë cilat janë në fundin e kësaj sures Që tregojnë se të këqiat për atë ishin mbaru Edhe feja do të vinte duke u forcu I dyti ishte çdo besimtar do të hyj në xhenetNë se nuk do ti bëj kurrë Zotit shok në jetë E treta ishte urdhëresa me u fal në ditë pesë her Por shpërblimin do ti ketë për pesëdhjetë herPër disa gjëra që Pejgamberi atë natë u njoftuKëto të gjitha i tregon Kurani i beku Zoti në Kuranë në suren Isra Muhamedit ia ka tregu të gjitha këtaMuslimanët me kujdes duhet ti lexojnëDashurinë për Pejgamberin duhet ta shtojnë E para gja që Resuli atë natë u nderu Pejgamberi i dy kibleve u deklaruSe Allahu e çoi në Kudus ate pastë selamQë tu bahet gjithë pejgamberëvet imam Dhe kështu ai me këtë veprim të vërtetoi Se është pejgamber i dy kibleve ta deklaroiE dyta gja çifutëvet iu është komunikuPër her të fundit nëse duan me u pendu Të largohen nga punët e këqia sa ma shpejtë Se për ndryshe do ta humbin tokën e shejtëKujdestarinë e vendit të shejtë kanë për ta humbAs njëher në dorë ata nuk kanë për ta fut

28. La il-lahe il-lall-llah, Muhamedun Resulallah.

74


Kujdestarinë e shtëpis së shejtë do ta kenë Për së shpejti muslimanët aty do të jenëMe të vërtetë kjo gja deri më sot është vërtetuXhaminë Aksa çifutët nuk kan mund me e sundu Kjo pa dyshim prej Zotit është një mrekulli Që Zoti madhrushëm ia tregoi atijE treta gja edhe Kurejshivet iu është njoftu Se këshillat për ata janë duke përfundu Dënimin që meritojnë shpejtë kanë për ta pa Se Pejgamberi prej atyre ka për tu ndaE katërta gja është se ashtu si për çdo profet Muhamedit i është dhan leje me ba hixhret Pastaj ai mori për besimtarët këto porosi Që çdo musliman këto duhet duhet ti dijI tha Allahu mos më bani mua shok asnjëherBindjuni pridëve e i respektoni ata kurdoher Epjani fisit ju secilit të drejtën e vet Dhe të varfërve e atyre që në rrugë kanë mbetMos e shpenzoni ju pasurinë me dorën plotMos veproni ju sipas qefit kot më kot Se ata që e harxhojnë ashtu pasurinë Janë vëllezër me shejtanët duhet ta dinëMos e kaloni çdo punë tepër e as mos e leni metëNdiqni rrugën e mesme se kjo është e drejtë Mos i vritni fëmitë tuaj prej varfëris Se ju ngop juve dhe ata Krijuesi i GjithësisMos i afrohi ju kurvëris aspakKeni kujdes pa të drejtë mos derdhni gjak Jetimëvet gjithmon ju ti bani mirësi Në pasurin e tyre të mbani drejtësiMbanja besën dhe fjalën që e keni dhanQoftë me shkrim qoftë me gojë si ta keni thon

75


Matjet dhe peshimet ju ti bani drejtë Mos bani pa drejtësi ju për asgja në jetëMos ecni në faqe të tokës ju me madhështiMos e mbani veten lart mos bani kryenaltësi Ju është ba detyrë me fal në pesë kohët namazë Për çdo musliman ky është kushti bazë Ta dini se namazin asgja nuk e zevendësonSado punë të mira të bëj ndonjë musliman O Muhamed i tha Zoti unë mir e di Bukurin time duke e pa nuk ngopesh tiShko e thirri në besim njerzit e miKush të doi në xhenet të më shikoi me sy Pejgamberi kur ka zbrit në Kudus përsi ka ra Aty ai shum pejgamberë i ka paDisa i ka njohur Ai e disa jo Në xhaminë Aksa është taku me të gjithë ata Musain dhe Ibrahimin përsëri aty i ka pa Musai ishte i gjatë, flokë dredh e pak ezmerIbrahimi më ngjasonte mua tha ai PejgamberMe trup mesatar ishte i miri Isa Yrve bini Mesudit ai i kishte ngja Flokët i kishte shum të shkurtëra ai nebijEdhe ishte pak i kuq në fytyrë ai Ka fal dhe dy rekatë namaz Profeti me ata Të gjithë atyre përsi imam ju është ba Me urdhër të Zotit nga Kudsi u largu ai ResulTekë shtipia e Ymehanit në Mekë është ulKur u udhëtoi ishte natën prandaj u quajt Isra Pas disa orësh kur u kthy po u bante sabah Ç’far i ndodhi Pejgamberit e çfar shikoiPor sa erdhi të gjithë shokëve iu tregoiEdhe shokët tekë Resuli u afrunë

76


Isranë dhe Miraxhin të gjithë ia urunë Ne pa dyshim të besojm ty o i dashuri jonëO ndriçimi i zemravet e i syvet tonëPër të qenë ymeti jot mjaft është për ne Kush të do ty edhe Zoti e do ate Ebu Hurejreja e pyti dhe i thaHuritë e xhenetit o Muhamed a i ke pa? Po i tha Pejgamberi edhe ato i kam pa Kishin trup të bukur e shumë hijeshi Bardhoshe me sy të mëdhej me shum bukuriE po Allahun i tha Ebu Dhehri, Ti a e peUn pash vetëm dritë tha o Ebu Dher atje Pejgamberi dhe të tjervet miraxhin jua tregoi Por asnjëri prej parisë nuk e besoiDisa që kishin qenë në Kudus për tregëti I banë disa pytje për Kudsin atij Pegamberi u gjet ngushtë në atë moment Se planimetrinë e qytetit nuk e mbante mendPrandaj ai u skuq pak se u zu ngushtë atyPor Xhibrili ja paraqiti qytetin para sysh atij Ai ju dha përgjigje atyre për ato që u pytë Ata u habitën dhe zgurdullunë sytëU çuditën shum ata nga kjo gja të tanëPor nga inati muslimanë ata nuk u banë Këto gjëra i tregojnë librat Muslim e Buhari Kush të dëshiroi ti shohi vetë me sy29

29. Buhariu dhe Muslimi, janë dy libra që tregojnë Hadithet - fjalët e Pejgamberit Alejhis-selam. (2) Ve ma xheaaln’err-rruejel-leti. errejnake il-la fit-neten·lin-nasi... Kuran. D. m. th:”Ne atë rruja që ta kemi tregu ty nuk ta kemi ba për tjetër veç senjë provë për njerzit. (3) Hadithi sherifi në filim thotë: Vehuve naimun. D.m.th: Pejgamberi ishte duke fjet gjumë dhe në fund hadithi thotë: Istejkadhe: Që do të thotë: U zgjua nga gjumi. Trans. Muslimi e Buhariu. Israja - Udhëtimi natën nga Meka deri në xhaminë Aksa që ndodhet në Kuds që sot i thonë Jerusalem ka ndodhur realisht me gjith trup. Kjo siç e tham më sipër nuk ka aspak dyshim se flet qartë Kurani për këtë gjë se në Ajetin e Kuranit Zoti xh.sh. thutë robi im.

77


Ata që ishin munafikë Miraxhin e kanë mohuNdërsa besimtarët të gjithë e kanë besu Për mënyrën dijetarët nuk janë me një mendim Disa thonë ka qenë në ëndërr e disa në zgjimSecila palë argumentet e veta i ka sjellë Për ta vërtetu fjalën secili sa ma thellë Disa kanë thonë se Profeti në Miraxh ka shku Me trup e shpirtë, kështu duhet me e besuUdhëtimin nga Meka në Kudus vajtje e kthimPejgamberi e ka ba me trup pa dyshim Zoti është i plotfuqishëm për çdo gjaRob - Njeri quhet ai që ka trup dhe shpirtë. Për udhëtimet në distance të largëta në një koh të shkurtër, Kurani tregon raste tjera të ngjashme si ky siç ishte rasti me profetin Sulejman a.s. me ushtrin e tij që e ngrente Allahu xh.sh. me anë erës dhe ai për njëgjysëm dite kohë bante udhëtim sa për një muaj rrugë normale. Gjithashtu rastin me fronin e Belkizes që e solli ai që deshi Allahu xh.sh. nga Jemeni në Palestinë për një kohë sa i mbyll e i çel sytë. Ndërsa për ngritjen lart në qiellna një pjesë dijetarëve musliman kan thënë se Miraxhi - Ngritjen në qiellë e Pejgamberit a.s. nuk e ka ba me trup - realisht duke qenë zgjuar por ia ka shfaqur Allahu xh.sh. para syvet atij ngjarjen se ndryshe nuk mund të vërtetohet kjo gjë kanë thënë një pjesë nga dijetarët Islam. Të tjerët kanë thënë se Ai e ka ba Miraxhin fizikisht me gjith trup se dituria dhe fuqia e Allahut nuk ka fund. Për këtë gjë kemi argumente nga Kurani me raste tjera të ngjajshme të këtij lloji. Isain a.s. e ngriti Allahu xh.sh. në qiellë atje në atë vend ku deshi dhe do ta zbresi përsëri në planetin tonë në tokë. Ndërsa Ademin e zbriti Allahu. xh.sh. nga qielli në tokë. Dituria dhe fuqia e Allahut xh.sh. është e pa kufishme. Nuk mund ta llogarisi mendja e njerëzvet. Në Kuran në suren Mearixh - (kapitulli ngritja lart) thuhet: “’ Atje (tekë Allahu) ngjiten engjëjt dhe shpirti (Xhibrili) në një ditë që zgja pesëdhjet mijë vje (Sipas llogaritjes së kohës në tokë zgjat sa për pesëdhjet mijë vjet rrugë). “ S. Mearxh. Aj. 4. Allahu xh.sh. e di më mir se qysh e ka ba Pejgamberia.s. ngritjennë sferat qiellore. Mendja e njeriut nuk e kupton por mos të harrojmë fjalën e Zotit xh.sh. i cili thotë në Kuran se kur Ai do një gja që të bahet i thotë asaj: “Bëhu” Ajo menjë her bëhet. Por me gjithë atë si do që ta ketë ba Pejgamberi a.s. Miraxhin me trup, me shpirt duke qenë në gjumë ose ti ketë shikuar qiellnat në rrujetu (në vision si film para syvet) Ai pa dyshim e ka bë Miraxhin dhe ato që Ai ka treguar janë të vërteta. Nuk ka shum rëndësi se cilën mënyrë duhet me besu muslimanët kanë thënë dijetarët Islam se Kurani nuk e thotë mënyrën se si. Kjo mvaret nga forca e besimit e mendjes dhe dituria për secilin njeri mendojunë shkruesi i librit. Kusht i domosdoshëm për muslimanët është se duhetme e besu se Muhamedi a.s. e ka ba Miraxhin dhe ata që Ai i shikoi e i tha, janë pa dyshim të vërteta. Ky është mendimi i përgjithshëm i dijetarëvet Islam.

78


Me një herAi e ban atë që doZoti madhrushëm është i ditur për çdo sendNë Kuran në suren Isra Ai thotë robi im Njeri quhet ai që ka trup, shpirt e mend Se për ndryshe gjësë pa shpirt i thuhet sendAllahu është i fuqishëm për çdo gjaDituria e madhe e Tij kurr fund nuk ka Disa thonë ia ka shfaq Zoti pamjet të filmu Disa thonë në ëndërr e disa thonë ka qenë zgjuSe hadithi në fillim thotë: Vehuve naimune… Ndërsa në fund ai thotë pastaj istejkadhe… Që do të thotë se Pejgamberi ishte duke fjet Dhe pastaj u zgjua e po rrinte i qetëDisa kanë thonë se Zoti vepron si të dojëEshtë i Plotëfuqishëm për asgjë s’ka nevojë Disa kan thonë se udhëtimin natën deri në Kuds Pejgamberi e ka ba me trup duke qenë zgjutPor miraxhin - ngritjen në qiell shpirtërisht e ka baDuke qenë zgjuar të filmuar në vizion e ka pa Miraxhin Pejgamberi sido që ta ketë ba Por pa dyshim me të vërtetë ka ndodh kjo gjaIsranë e Miraxhin duhet me i besuSe ata me Kuran e hadithë janë vërtetu Mrekulli më e madhe për ne është Kurani Që me të krenohet gjithmonë muslimaniLum si ne që na bani Zoti muslimanZgjodhi fenë Islame ai për gjithë dynjan Gëzim i madh sot është për secilin njeri Që është besnik i Muham-medit aiKush të dojë që në dy botat të shpëtojëTë ndjeki rrugën e Tij dhe salavat të çojë

79


Salavat

All-llahum-me sal-li ala Muham-med Neb-bij-jun Resulun ismuhu Ahmed All-llahum-me sal-li alel Mustafa Neb-bij-jun Resulun ve bahru safa All-

llahum-me sal-li alel Hashimijn Neb-bij-jun Resulun ebul Kasimij

80

SI DHE KURË E BANI PEJGAMBERI A.S. HIXHRETIN - EMIGRIMIN

NGA MEKA NË MEDINE

“Kush shpërngulet (ban hixhret) për hatër të Allahut (për fenë e Tij), ai njeri gjen mundësi të mëdhaja dhe begati (të mira të shumta) në tokë”

S. Nisa. Aj. 100.


Feja Islame me u shpall në Mekë ka filluPor në Medinen e ndritëshme ajo është plotsu Medinen ma parë arabët e quanin Jethrib Ishte qytet shum i vjetër i krahinës Hixhazit Por kurë Pejgamberi ka emigru atjePastaj filluan ta thërrasin Medine ate Medinetun Nebij populli ia vu emrin qytetit Për nderimin e dashurin ndaj Muhamedit Qyteti i Pejgamberit ose Medinetun NebijKështu filloi pastaj populli që ti thotë atij Populli atij vendi u qujtën Ensarë Ishin prej dy fisesh e kishin nga një të parëNjëri fis quhej Evs dhe tjetri HazrexhRrishin në fortesa të vogla veç e veç Këto dy fise prej dy vëllezrish ishin shtu Por me njëri tjetrin gjithmonë kishin luftu

81


Aty kan pas banu dikur edhe ca jahudiTë cilët merreshin ma të shumtët me tregti Pasi u kthy prej Taifi Resuli i beku Dhe tri vjet të tjera në Mekë ai ka qëndru Në koh të Haxhit në vitin e parë Ai ka takuMe shum fise arabe me ata ka bisedu Dhe disa njerëzve nga Medinja ju foli për Islam Gjashtë prej tyre i besuan Profetit alejhiselam Lajmin e fesë këto e çuan shpejt në Medine Gojë më gojë ky lajm filloi të përhapet atje Vitin tjetër erdhën për Haxh dymbëdhjetë vetë I besunë Pejgamberit pasi e takunë atë vetëI kërkuan Atij një mësues feje tua çoiMusab bini Ymerin Ai ju dërgoi Musabi filloi ta përhapi fenë në atë vend Duke shku nëpër shtëpia duke ba kuvendNjë ditë kryetari i fisit Evsi atje ka shkuMe qëllim të keq Musabin me e taku Por pasi prej Musabit ai pak Kuran ndigjoi Ju zbut zemra dhe Pejgamberin e besoi Shkoi tekë fisi i vet dhe i thirri në besimDhe ata gjithë ia pranuan fjalën pa dallim Vitin e tretë erdhën në Qabe si çdo herë Nga çdo anë e nga Medinja shum të tjerëShtatëdhjetë vetë prej tyre ishin ba muslimanDhe dojshin me taku Pejgamberin alejhiselam Këto nga njerëzit e tjerë të gjithë janë largu Dhe në Akabe me Pejgamberin janë takuDuke qenë se këta ishin të gjithë besimtarI dhan besën Pejgamberit për ta zgjedh të par Kushti i parë i besës ishte kjo gja Zotit kurrë shok nuk do ti bajshin ata

82


Nuk do të vidhshin e nuk do të banin kurvëriVajzat e vogla gjallë në varr nuk kishin me i shti Dhe ti bindeshin Pejgamberit për çdo gja Askush nuk do të kundërshtonte nga ataTë gjithë sa ishin aty ata kanë ra dakortMe e mbajtë fjalën me i qëndru besës fort Njëri që quhej Esad është ngritur në kambë A e dini tha se çka është kjo besë që dham A e kuptoni ju se çka do të thotë kjo gjaMe ata që na sulmojnë luftë kemi me ba Po: Këtë gja e dimë të gjithë i than Pa dyshim do ta mbajmë besën që dham Pejgamberi atëher ju tha o EnsarTa dini e ta mbani mend këtë fjalë ju mbar Ju jeni të mitë e unë jam i juaj Tani e mbrapa gjaku im është gjaku juajDymbëdhjetë vetë ndër ata të parë i caktoi Secili prej tyre fisit vet fenë të ia mësoi Të nesërmen këtë gja kurejshët kur e ndigjunë Disa Medinas ata shumë i kanë qortuPor këta ishin nga ata që nuk dijshin gjaDhe u than se Muhamedin nuk e kishin pa Pejgamberi i porositi shokët e vet Ata që munden në Medine të bajnë Hixhret Dhe ata një nga një atje fillunë me shkuNë shtëpiat e Ensarvet janë instalu Ensar u quajtën banorët që ishin atje Ishin vendas aty në qytetin Medine Muhaxhirë u quajtën ata që shkuan atjeIkën nga Meka dhe filluan jetën e re Lan shtëpitë, mallin edhe vendin e vet Për ta mbajtë e për ta forcu fenë e shejt

83


Mbeti në Mekë vetëm i famëshmi NebijBashkë me Ebu Bekirin dhe të mirin Ali Në atë koh ishte rrezik i madh për ate Për të ndejtur vetëm i pa mbrojtur atjePor profeti nuk mendonte për hallin e vetPor mendonte se qysh ti mbronte sehabet Veten e vet ia kishte dorzu Krijuesit të Gjithësis Ai u lodhte veç për shpëtimin e njerzisKur e ndigjunë Kurejshët se shokët i kanë ikU mblodhën në Darunedve shpejt ata një dit Aty vendosën Pejgamberin për ta vra Se cili një mendim në atë mbledhje e dhaPor Ebu Xhehli ky njeri i mallkuPër vrasjen e Resulit ai ka propozu Të dalin disa trima prej çdo fisi tha ai Dhe së bashku të ia marrin jetën atijSe kështu fisi i Muhamedit; HashimitëNuk mund të luftojnë me gjithë fiset e Arabisë Gjithë sa ishin e pëlqynë këtë mendim Dhe vendosën të nesërmen ta venë në zbatimPor Pejgamberi prej Allahut u lajmëruI cili i dha urdhër atij për tu largu Këtë lajm Pejgamberi Aliut ia tregoi Dhe disa gjana që i kishte amenet ia dorzoiNë shtëpin time i tha o Ali do të flejshë tiSe aty sonte nuk do të ketë as një njeri Shtrihu në krevatin tim e mbulohu mir Mos të njohin nëse të shohin në ndonjë bir Pastaj Resuli; Ebu Beqirin e lajmëroiTu bante gati se në Medine me atë do të udhëtoi Kur e ndigjoi Ebu Beqiri këtë fjalë u gëzu, Lum si unë i tha që kam fatin me të shoqëru

84


Shpejt e shpejt devet e ushqimet i përgatiti aiDhe ndejti duke e prit Pejgamberin në shtëpi Pejgamberi në shtëpin e vet përsi ka shku Deri sa është errësu aty ai ka qëndruQë ta shikonin armiqtë se ai është në shtëpiPor kurë u errësu ai natën u largu pa ra në sy Kriminelat me shpata në dorë kishin rrethu shtëpinë Pritshin kurë të dali jashtë që ta përpijnëSe me e vra njeriun mbrenda në shtëpiE qunin për turp se thoshin nuk është burrëri Në vrimat e derës ata natën duke shiku Pejgamberi është në krevat kanë menduSecili prej tyre në një qoshe të shtëpis është strukNdërsa Profeti ka dalë nga shtëpia pa u duk Ai iu mbështet Allahut Rrabul alemijn Doli nga shtëpia duke këndu suren JasinNëpër rrugica të fshehta ka kapërcyDirekt në shtëpinë e Ebu Beqirit ai ka hy Pastaj ma vonë prej aty bashkë janë largu Dhe në malin e Theurit ata kanë shkuNë malin e Theurit ata kanë hy në shpelllëQë është afër Mekës dhe është pak e thellë Ebu Bekri ka hy i pari në shpellë për ta pastru Pastaj bashkë tre dit në atë shpellë kan qëndruDjali i Ebu Bekrit shkonte aty natën vonë I lajmëronte se ç’ka u bante e ç’far thonë Kriminelat te shtëpia e Resulit duke qëndru Në mëngjes Aliun në krevat e kanë shikuKan hy brenda e pytën Muhamedi ku është Ai ju tha se Pejgamberi ka dalë jashtë E morën Aliun në atë çast e kanë arrestu Por me që ishte shum i ri e kanë lëshu

85


Kanë fillu pastaj Pejgamberin ta gjurmojnëNë çdo vend ata kan fillu që ta kërkojnë Një grupë armiqësh te shpella kurë janë afru Ebu Bekri atëher shumë është friksuPor Pejgamberi i tha atij mos u friksoSe ne kemi Allahun i cili na mbro Zoti madhrushëm bani këtë mrekulli aty Mos me i lën armiqtë e tyre në shpellë me hyTe hyrja e shpellës merimanga pëlhurë ka baNë qoshe të saj pëllumbi në fole rrinte ra Nuk ka mundësi të jenë brenda tha dikush Se rrjeta e merimngës do të ishte prishIkim shpejt se do të na largohen ai iu tha Do të lodhemi kot e nuk do ti kapim ata Kështu i krijon Allahu mrekullitë Njerzit e vet Ai i ruan natë e ditëKurë ikën ata i erdhi për gjumë Pejgamberit Kokën e mbështeti në gjunin e Ebu Beqirit Aty gjarpëri Ebu Bekrin në kambë e pickoi Ai kambën nuk e lëvizi që Resulin mos ta zgjoiNga dhimbja e madhe lotët atij i kan shpëtuNë fytyrën e Pejgamberit i kanë piku Pejgamberi u zgju nga gjumi e i ka thonë Ç’far të gjeti e çfar ke ti që po qanëNuk kam gja o i dashur veç ti të jeshë mirëSe ç’më pickoi në kambë aty tekë ajo vrimë Pejgamberi plagën me pyshtym ia ka lëmu Ebu Bekirit dhimbja menjëher i ka pushu Pejgamberi porsa i ka fry atijKamba atëher shpejt ju ka shëru atij Pasi e morën vesht se ndjekja kishte ndalu Ebu Bekri një udhëheqës për rrugë ka pagu

86


Rrugëheqësi ishte një njeri shum besnikU ban gati ata në Medine për të ik Të katrën ditë hipën në deve për të shku Mbas Ibën Erikat Lejthit ata janë rreshtuPasi idhujtarët Muhamedin nuk e zunë Ata pastaj punën ndryshe e mendunë Paria tha: Kush e kap Muhamedin le ta di Një qindë deve si shpërblim i merr ai njeri Doli një njeri që mbante veten ma trimQuhej Suraka un tha do ta marr atë shpërblim I hypi kalit e me të shpejtë u nis e shkoi Dhe për së largu Muhamedin e shikoiE shpejtoi kalin dhe atyre shum iu afruPor kali atij tre here rreshtë i ra në gjunjë Të tretën herë kur kali në gjunjë ka ra Suraka nga kali u rrëzu dhe shum u vraKambët e kalit deri në gjujë në tokë ishin zhytNuk lëvizte ishte e pa mundur me u ngrit Atëher Suraka filloi thellë me u mendu Për fajin që bani ai shumë është penduAtëher kali nga toka me vrullë vet është çuSurakaja i hypi kalit dhe shpejt ka vrapu Muhamedin me shokët në rrugë i ka zan O Muhamed të më falësh i ka thonëPor faljen nga ti unë me dokument e duSe pa dyshim me zemër un ty të kam besu Dhe Resuli besën atij ia ka dhanë Në atë vend këto fjalë atij i ka thonëBylyzykët e Kisras edhe ti ke për ti veshZemra jote atë ditë ka për të qesh Ky lajm pas njëzet vjetësh u vërtetu Kurë i miri Ymer Persinë e ka çliru

87


Rruga nga Meka në Medine bahej për 11 ditPor Pejgamberi ate e bani për tetë dit Kurë Ebu Bekri takonte rrugës ndonjë njeri Kur e pytshin thoshte po shkoj për tregëtiAi po shkonte me ba tregëti për AhiretPër të fitu të mirat e Zotit në xhenet Ai po shkonte fenë Islame me e naltësu Dashurin e Zotit dojte për ta fituKur e pyetshin po ky i pari e kush është Ai ju thoshte se ky një udhëheqës është Pastaj takuan Zyberin nga Siria duke ardhë Ai ju dha atyre nga një rrobe të bardhëVeshën rrobet e bardha e me ata kanë shku Deri në Medine ata nuk i kanë ndërru Lajmi se ka ik prej Mekës ai Pejgamber Ma përpara në Medine arriti ky haberPrandaj populli po e priste me gëzimRrishin duke shiku largë me pa durim Ma në fund ata Pejgamberin larg e panë Mirë se vjen o i dashuri i Zotit ata thanëMe njëzet e tetë prill gjashtëqind e njëzet e dyPejgamberi në Medine ditën ka hy Të dymbëdjetën natë të hanës Rebi ul Evel Në një fshat afër Medines ai ka shkelResuli në fillim në fshatin Kuba qëndroiMysafir tekë Abdurrahman Bin Aufi shkoi Muslimanët grupe grupe aty kanë shku Me të dërguarin e Zotit aty janë bashkuKatërmbëdhjetë ditë ndejti ai në atë shtëpiErdhi prej Mekës edhe i miri Ali Pejgamberi aty ngriti një xhami Duke punu edhe vetë si puntorë ai

88


Xhamia e par që u ndërtu nga muslimanët Eshtë kjo e cila lavdrohet në Kuranë Në suren Tobe në ajetin njëqindë e tetë Zoti e ka lavdru këtë xhami të thjeshtëProfeti u fal disa dit aty me shokët e vetPara se tu niste për të shku në qytet Mbasandaj Profeti prej aty është largu Bashkë me shokët në Medine u nis me shkuDitën e Premte Resuli me shokët e vetDoli prej fshatit u nis për të shku në qytet Në Ranuna në lagjen Beni Salim kur ka shku Për të fal xhumanë aty Ai ka ndaluNë këtë vend këtu është fal xhumaja e parU mbajtë dhe hutbeja për muslimanët e par E kanë fal namazin atëher gjithë jasht ata Ndoshta kjo ka qenë e para namazgjaFisi i nanës Beni Nexharët i vishin përqarkIshin të armatos e rujshin duke ndejt larg Populli i veshur me rroba të mira ishte grumbullu Në Medine në dy krahët e rrugës ishte rreshtuI banë një pritje të madhe populli AtijSe po shkonte në vendin e tyre ai Nebij Kështu pritje nuk kishte ndodh asnjëher Sa me gëzim të madh e pritën at’ PejgamberPrej gëzimit ju shkojshin njerëzvet lotët rrëkeThoshin Allah, Allah, O Zot lum për ne Dhe i thoshin gjithë së bashku o Muhamed Me ty jemi gjithmon sa të jemi gjallë në jetëDisa njerëz nga dushuria që kishin i than O Muhamed ne për ty bahemi kurban Gratë në taracat e shtëpiavet kishin hipë Për ta prit të dërguarin e Zotit atë ditë

89


Kur e panë Resulin hipur në deveThoshin lindi Hana e plotë këtu tekë ne Dhe vajzat e vogla dajres duke i ra Këndojshin të gjitha së bashku me një zaThoshin mirë se erdhe ti o MuhamedJe si Dielli, je si Drita lum për këtë ymet Jo vetëm nga morali por edhe nga pamja e Tij Vërtet Pejgamberi ka qenë ma i bukuri njeriGratë shikojnë më shumë tiparet e bukurisëKurse burrat shikojnë zakonet e burrërisë Ç’do njeri kërkonte që Ai ti shkonte në shtëpi Por për këtë gja Resuli nuk kishte mundësiJu tha: Un kapistrën deves ia kam lëshuKu të doi Allahu atë për ta ndalu Ku të jetë caktu prej Zotit deves me i zbrit Aty në atë shtëpi unë kam për të ndejt ca ditDevja vazhdoi rrugën duke ec nëpër qytetNë një vend ndalet e pastaj aty ulet Por sa ulet menjëherë ajo u çu Vazhdoi rrugën pak më tutje ka qëndru Rreth e rreth aty ajo një herë u sullëPastaj qëndroi edhe ulet në atë trullë Pejgamberi i zbriti deves edhe tha Këtu do të jetë banesa ime inshallahPajgamberi më vonë aty bani shtëpinë e vetPastaj bani edhe xhaminë aty në qytet Paria e Medines u mblodhën në atë vend Dhe të gjithë aty fillunë me ba kuvendPër ta marr Resulin than ta bajmë me llotëSe përndryshe fjalët gjithkujt i shkojnë kotë Llotën Halid Ejub Ensariu e ka fitu Pastaj Pejgamberi në shtëpinë e atij ka shku

90


Halidi kishte qenë njeri me shumë fatAfër trullit ai kishte një shtëpi me dy kat Shpejt e shpejt katin e dytë ai e pastroi Pejgamberi në katin e par deshi të qëndroiPor Ebu-Ejubi këtë gja e ka kundërshtuI tha: Nuk rrij kurrë unë sipër teje o i Beku Pejgamberi ka ndejt shtatë muaj në atë shtëpi Deri sa e ndërtoi shtëpinë e vet AiKush të dojë që nga të këqiat të shpëtoiTë ndjeki rrugën e Tij dhe salavatë ti çoi

Salavat

All-lahu-me sal-li ala sej-jidina Muham-medinNebij-jil um-miji ve ala alihi ve sahbihi ve sel-lim

FUND PJESA E PARË

E Përgatiti

HAXHI YMER AGA

Imam xhamie: Farkë - Tiranë

Adresa e librave të mia në internet ështëHaxhiaga.weebly.com

91

PËRMBAJTJA

1. Parathënia .........................................................................52. Allahu xh.sh., Muhamedi a.s., Dëshmia ........................93. Arabia: vendi ku lindi Muhamedi a.s. ......................184. Si dhe kurë lindi i pari ynë Muhamedi a.s. ? .........215. Qysh ishte bota në atë kohë e veçanërisht Arabia kur ka lindë i pari ynë Muhamedi a.s. ......................266. Koha para se i ka ardhë profetësia Muhamedit a.s. .........337. Qysh i erdhi profetsia Muhammedit a.s. ......................398. Viti i pestë i profetësis së pejgamberit a.s. ......................539. Israja dhe miraxhi i pejgamberit a.s. ......................6510. Si dhe kurë e bani Pejgamberi a.s. Hixhretin - Emigrimin nga Meka në Medine ..............................................8011. Përmbajtja .......................................................................91

pjesË nga jeta e pejgamberit tonË …haxhiaga.weebly.com/uploads/2/5/7/9/25797820/ymer_aga.pdf6...

Documents