POZNAĆ, ZROZUMIEĆ, POMÓC- KRAJOM GLOBALNEGO

POŁUDNIA

W ramach wstępu:

Projekt realizowany był w ramach zajęć dodatkowych z edukacji globalnej

„Patrzę i zmieniam świat”

Pracowaliśmy metodą webquest wykorzystując oryginalne teksty dotyczące Afryki, scenariusze zajęć „Świat na wyciągnięcie ręki” oraz zasoby internetowe.

Zespół uczniowski: Patrycja Szymańska Marletta Antas Cyprian Walczak Adrian Antas Hubert Angulski

Opiekun Joanna Fukowska

Co to jest edukacja globalna.?

Jest to stosunkowo nowe zagadnienie

w polskiej szkole. Jej celem jest

tłumaczenie młodym ludziom, jak

funkcjonuje współczesny, zglobalizowany

świat, w którym wszyscy, nie zależnie od

kraju zamieszkania, zależymy od siebie

nawzajem. Dzięki edukacji globalnej

dowiadujemy się co łączy nas z

rówieśnikami na innych kontynentach.

Poznaliśmy prawdziwe historie ludzi z Afryki. Zapoznaliśmy się z tekstem

źródłowym, a następnie metodami aktywizacyjnymi, poznawaliśmy

przyczyny, uczyliśmy się krytycznie myśleć, podejmować decyzje w

sytuacjach niejednoznacznych czy dostrzegać współzależności

globalnych.

Nauczyliśmy się wejść w położenie osoby i spojrzenie na rzeczywistość z ich perspektywy.

Dostrzeganie globalnych

współzależności. Pierwsze zadanie w którym wzięliśmy udział to

było czekoladowe pole.

„Czekoladowe pole” to gra symulacyjna, która

pokazała nam jak różni jesteśmy, jak wielu z nas

chce zyski tylko dla siebie nie myśląc o innych.

Takie działanie się nie opłaca ponieważ zasoby

bardzo szybko utraciliśmy podczas tej gry

nauczyliśmy się współpracować i hamować

swoje łakomstwo. Wszyscy na tym wygraliśmy.

Nasza ziemia również wygra!

Historia GompyPierwszą historią którą poznaliśmy były zwierzenia Kenijczyka 38 letniego

Gompy który mieszkał w Kiberze jednym ze Slumsów Afrykańskich

Kibera

SlumsKenia

Nasze pierwsze błędy…

Wydawało nam się, żeby być bogatym trzeba mieć: pieniądze, władze, prywatną firmę, willę, samochód.

Czy wy też tak myślicie. ?

My też tak myśleliśmy ale Gompa nauczył nas, że być bogatym to znaczy być szczęsliwym.

Słowa Gompy.

„To prawda, że żyjemy w domach zbitych z blachy falistej, w porze deszczowej

cała Kibera tonie w błocie, nie ma stałego dostępu do wody pitnej, a wielu ludzi

żyje w ubóstwie. Jednak codziennie ktoś się tu w kimś zakochuje, rodzą się dzieci.

Kobiety w zakładach fryzjerskich plotkują jak wszędzie na świecie i jak wszystkie

kobiety chcą ładnie wyglądać. Każdy robi, co może, by żyć jak najlepiej.

Dla mnie ważne jest to, że mam przyjaciół i w trudnych chwilach zawsze

możemy na siebie liczyć. My w Kiberze jesteśmy jedną wielką rodziną, a że

jesteśmy biedni. ? Dla mnie biedni są ludzie samotni i bez poczucia humoru.

Ludzie biedni potrafią się cieszyć tym, co mają, nawet jeśli mają nie wiele.”

Powinniśmy się uczyć od nich…

Słowa Gompy uczą nas

żeby w przyszłości nie

dążyć do tego żeby

być najbogatszym, ale

do tego żeby mieć

przy sobie osoby na

których nam zależy.

Osoby które zrobią dla

nas wszystko. Które

nas kochają.

Następny przekaz toKolejną historie poznajemy naszego rówieśnika chłopca mieszkającego w

Ugandzie o imieniu Bosco.

Tutaj zastanawialiśmy się co nas łączy z naszym nowo zapoznanym kolega Bosco, a co nas dzieli. ?

Podobieństwo RóżniceMarzenie o laptopie Dzieci w Ugandzie sami wykonują

zabawkiObowiązek chodzenia do szkoły Samo dzielnie zbierają pieniądze na

drużyny piłkarskie np. na stroje Zabawy na podwórkach Zamiast słuchać bajek słuchali

opowieści o wojnie domowej żyli w lęku, strachu

Słuchanie muzyki Monotonne posiłki

Uczestniczenie w niedzielnych mszach

Następny przekaz to słowa Bosco

„Na wakacje jeździmy do rodzinny mojej mamy na północnym kraju. Moja

babcia opowiada straszne historie o wojnie domowej. Na tych terenach

grasowała przez lata okrutna armia rebeliancka. Jej członkowie zabili wielu ludzi,

a także porywali z wiosek dzieci, które siłą wcielali w swoje szeregi. Przywódcy

armii nigdy nie złapano. Babcia boi się go nadal, mimo że od kilku lat w okolicy

jest spokojnie. Zawsze powtarza, że miałem szczęście urodzić się w lepszych

czasach. Moja mama jako kilkunastoletnia dziewczynka musiała opuścić swój

rodzinny dom i szukać schronienia w dalekich krewnych w Kampali. Babcia bała

się, że mamę też porwą. Całe szczęście udało się i dziś mam cudowną mamę.

Lubię słuchać opowieści babci. To bardzo mądra kobieta.”

Te słowa zmuszają nas do rozmyśleń nad problemami które były i są

nadal w Afryce.

Nie tylko my musimy podejmować trudne decyzje…Następna historia to problemy Mery 29 letniej

mieszkanki Południowegosudanu.

Przy historii Mery nauczyliśmy się

podejmować trudne decyzje, które i tak

zawsze będą miały swoje dobre i złe

strony. Nie ważne jak bardzo byśmy się

starali ta decyzja ma swoje plusy i minusy.

Kolejne słowa są wzięte z życiorysu Mary

„Większość mojego życia spędziłam w obozie dla uchodźców w Kenii. Tam urodziłam pierwsze dziecko. Przemoc seksualna była tam normą. Nie chciałam tkwić w obozie dla uchodźców. Czułam się tam jak w więzieniu. W Kenii nie mogłam znaleźć pracy, więc zaczęłam parzyć kawę i gotować. Ze sprzedanych udało mi się zaoszczędzić pieniądze na bilet powrotny.

(…) Mój najstarszy syn umie się tylko podpisać imieniem, ledwo potrafi czytać. Ostatnio dużo czasu spędza z kamieniarzami, którzy codziennie piją. Boje się, że stanie się taki jak oni i przestanie marzyć o lepszym życiu. Że nie będzie go stać na założenie rodziny.

Chciałabym by moja jedenastoletnia córka wyszła za mąż. W naszej kulturze za żonę płaci się krowami. Ponieważ nie jesteśmy bogaci, a córka dorastała, nie znając swojego ojca, cena za nią nie będzie wysoka. Jednak to dla nas jedyna szansa, żeby dostać większą sumę pieniędzy. Bardzo bym chciała, żeby była szczęśliwa, spotkała dobrego mężczyznę niż ja. Jeśli sytuacja na to pozwoli, do szkoły pójdą moje młodsze dzieci.”

W ten sposób nauczyliśmy się otwartości i szacunku dla innych.