programma herdenkingsbijeenkomst ncfs
DESCRIPTION
De NCFS organiseerde zaterdag 21 mei de herdenkingsbijeenkomst om het verlies van kinderen, ouders, partners, broers, zussen, familieleden of vrienden met Cystic Fibrosis te gedenken. De kern van de bijeenkomst is ‘Het noemen van de namen’.TRANSCRIPT
21 mei 2016
Herdenkingsbi jeenkomstNederlandse Cystic Fibrosis Stichting
Ik mis je,
Als ik naar de hemel kijk,
En de wolken zo zie jagen,
Denk ik met liefde
Terug aan jou,
Al heb ik vele vragen.
Ik mis je hier op aarde,
Ik mis je,
Het doet pijn
Ik zou nog heel graag even
Bij je willen zijn.
Programma
Piano · improvisatie
Welkom · Jacquelien Noordhoek, directeur NCFS
Woord van de werkgroep · Ton Hoppenbrouwers
Muziek · Nocturne No.2 in es groot van F. Chopin
Gedicht · Luisteren naar de stilte · Ans ter Haar
Muziek · Piano prelude van Bach
Het noemen van de namen
Ans ter Haar, Ton Hoppenbrouwers
Muziek · Mag ik dan bij jou van Claudia de Breij
Het noemen van de namen
Ans ter Haar, Ton Hoppenbrouwers
Muziek · Träumerei (Kinderszenen) No.7 van R. Schumann
Gedicht · De mensen van voorbij · Ton Hoppenbrouwers
Slotwoord · Jacquelien Noordhoek
Mededelingen
Piano · improvisatie
Woord van de werkgroepTon Hoppenbrouwers
Welkom namens de werkgroep nabestaanden.
Wij zijn verheugd dat weer velen hier vandaag
zijn samengekomen om de mensen, die voor
ons zo speciaal en dierbaar zijn, te gedenken.
Hun wil, hun moed en hun kracht in de
strijd tegen Cystic Fibrosis was een oneerlijke
strijd. Het was een strijd die wij samen met
onze geliefden hebben gestreden en die zij
uiteindelijk hebben moeten opgeven.
Maar ook kijken we terug op de liefde en
rijkdom die zij ons hebben gegeven.
Wij zijn hier met onze herinneringen.
Wij luisteren naar muziek, naar gedichten,
naar elkaar en naar onszelf, want iedereen
heeft zijn of haar eigen verhaal.
Wij kennen het verdriet van het gemis.
Wij dragen herinneringen met ons mee in ons
hart. Wij rouwen niet allemaal op dezelfde
manier. Ieder van ons heeft daarin een eigen
weg te gaan om zo het verlies een goede
plaats in ons hart en in ons leven te kunnen
geven.
Als je van iemand houdt en je bent van hem of
haar gescheiden, dan is het net alsof niets die
leegte die is ontstaan kan invullen.
Misschien klinkt hetgeen ik nu zeg hard of
vreemd, maar de leegte moet leeg blijven
zodat je met elkaar verbonden blijft.
Er wordt zo gauw gezegd, ‘die leegte wordt
wel weer opgevuld’. Integendeel, die leegte
blijft juist leeg gehouden om de liefdesband
met elkaar te bewaren.
Hoe mooier en rijker de herinneringen,
des te groter voelt het verlies.
Het was een groot voorrecht om onze dierbare
bij ons te hebben. De mooie dingen van
vroeger hoeven dan geen last te zijn, maar een
kostbaar geschenk dat je kunt koesteren.
Uit ervaring weet ik dat het niet goed is
steeds in herinneringen te blijven graven en
je erin te verliezen. Een kostbaar geschenk
bekijk je ook niet elke dag, maar vooral bij
bijzondere gelegenheden zoals verjaardagen,
bijzonderheden in de familiesfeer, samenzijn
met vrienden en de sterfdag.
Het is goed dat de namen van onze dierbaren
hier worden genoemd. Ze zijn weer even
heel speciaal. Wij zijn deze lieve mensen niet
vergeten. Ze leven nog iedere dag in onze
herinneringen voort.
Wij willen vandaag die herinnering symboliseren
met een rode roos met daaraan een kaartje met
de naam. Een roos als teken van onze liefde
voor onze dierbaren.
Straks zullen de namen genoemd worden en
zet u de roos in de daarvoor bestemde vaas.
Op dat moment zullen onze gedachten uitgaan
naar hen die dan heel dicht bij ons staan.
Laten we dit moment van saamhorigheid
koesteren en laat deze bijeenkomst voor ons
allen helend en troostend zijn.
Ik wens u namens de werkgroep
een goede bijeenkomst.
Luisteren naar de st i l teBewerking gedicht van P. Amweg 2014
Wij komen hier tezaam
Om te gedenken met zoveel mensen
En ik vraag u, met zijn allen te luisteren naar de stilte
Dwaal dan in gedachten naar hem of haar
Het is alsof je hun stem weer hoort
En of hun leven bij je gloort
Hier weer voor even bij elkaar
Ik hoor in stilte de stem, van mijn vriend,
Mijn broer of zus, mijn kind
Hun moppen, over sporten en hun vragen
Samen ruziën, keten en donderjagen
Het afscheid … maar wat heb ik je bemind
Daarom luisteren we met elkaar nog eens naar de stilte
De stilte die we denken te horen
Met vele mensen om ons heen
In gedachten bij allen die we hebben verloren
Voel je je toch weer even alleen
Maar het licht, de warmte, van ons allen tezaam
Dat geeft ons de kracht om verder te gaan
De mensen van voorbijHanna Lam, bewerking Marianne van Kan
De mensen van voorbij,
Wij noemen ze hier samen.
De mensen van voorbij,
Wij noemen ze bij namen.
Zo vlinderen zij binnen,
In woorden en in zinnen.
De naam, een roos, een gebaar,
Zo zijn we even bij elkaar.
De mensen van voorbij,
Zij blijven met ons leven.
De mensen van voorbij,
Zij zijn met ons verweven.
In liefde, in verhalen,
Die wij zo graag herhalen.
In bloemengeuren, in een lied,
Dat opklinkt uit verdriet.
De mensen van voorbij,
We zullen ze niet vergeten.
De mensen van voorbij,
Zijn in een ander weten.
Nu mogen ze daar wonen,
Waar pijn niet meer kan komen.
De mensen van voorbij,
Zijn in het licht, zijn vrij.
PantserB. Nijkamp-Mulder
Een pantser, maar dan zo dun als ijs van een nacht,
Een woord, een geur, een lied
Dan breekt het ijs
En kwetsbaar ligt daar mijn verdriet.
Dan komen weer die bittere tranen
Machteloze smart,
Beneemt me de adem
En omklemt mijn hart.
Nu zijn mijn tranen weer gedroogd
Ik ga mijn dagelijkse gang
Tot dat het ijs weer breekt
Heel mijn leven lang.
Mag ik dan bi j jou?Claudia de Breij
Als de oorlog komt,
En als ik dan moet schuilen,
Mag ik dan bij jou?
Als er een clubje komt,
Waar ik niet bij wil horen,
Mag ik dan bij jou?
Als er een regel komt
Waar ik niet aan voldoen kan
Mag ik dan bij jou?
En als ik iets moet zijn,
Wat ik nooit geweest ben,
Mag ik dan bij jou?
Mag ik dan bij jou schuilen,
Als het nergens anders kan?
En als ik moet huilen,
Droog jij m’n tranen dan?
Want als ik bij jou mag,
Mag jij altijd bij mij.
Kom wanneer je wilt,
Ik hou een kamer voor je vrij.
Als het onweer komt,
En als ik dan bang ben,
Mag ik dan bij jou?
Als de avond valt,
En ’t is mij te donker,
Mag ik dan bij jou?
Als de lente komt,
En als ik dan verliefd ben
Mag ik dan bij jou?
Als de liefde komt,
En ik weet het zeker,
Mag ik dan bij jou?
Mag ik dan bij jou schuilen,
Als het nergens anders kan?
En als ik moet huilen,
Droog jij m’n tranen dan?
Want als ik bij jou mag,
Mag jij altijd bij mij.
Kom wanneer je wilt,
Ik hou een kamer voor je vrij.
Mag ik dan bij jou schuilen,
Als het nergens anders kan?
En als ik moet huilen
Droog jij m’n tranen dan?
Want als ik bij jou mag,
Mag jij altijd bij mij
Kom wanneer je wilt,
‘k hou een kamer voor je vrij.
Als het einde komt,
En als ik dan bang ben,
Mag ik dan bij jou?
Als het einde komt,
En als ik dan alleen ben,
Mag ik dan bij jou?
Herdenk ingsb i jeenkomst
Nederlandse Cystic Fibrosis Stichting
21 mei 2016
Conferentiecentrum Drakenburg, locatie de Schaapskooi
Dr. A. Schweitzerweg 1 te Baarn
Muziek Marijke van Esch, piano en Tamara van Esch, zang
Werkgroep nabestaanden Ans ter Haar en Ton Hoppenbrouwers
www.ncfs.nl/herdenking