Proroctwo

Micheasza

według św. Jana

przekład ks. J. Wujka, wraz z tekstem łacińskim Vulgatam Clementinam

1

TYTUŁ (1,1)

1

1 Słowo Pańskie, które się stało do

Micheasza Morastyjczyka za dni Joatana,

Achaza i Ezechiasza, królów judzkich, które

widział przeciw Samarii i Jeruzalem.

CZĘŚC I

(l,2 - 3,12)

SĄDY BOŻE NAD IZRAELEM I JUDĄ

1. ZNISZCZENIE SAMARII I JUDY

(1,2-16).

2 Słuchajcie, narody wszystkie, i niech

słucha ziemia i napełnienie jej ! A niech Pan

Bóg będzie przeciw wam świadkiem, Pan z

kościoła swego świętego ! 3 Bo oto Pan

wyjdzie z miejsca swego, a zstąpi i deptać

będzie po wyżynach ziemi. 4 I zniszczeją

góry pod nim a doliny rozdzielą się jak wosk

przed ogniem i jak wody, które spadają z

góry. 5 Dla występku Jakuba wszystko to i

dla grzechów domu Izraelowego. Jaka złość

Jakuba ? czy nie Samaria ? A które wyżyny

judzkie? czy nie Jeruzalem? 6 I położę

Samarię, jak stos kamieni na polu, gdy sadzą

win nice, i ściągnę kamienie jej w dolinę, i

fundamenty jej odkryję; 7 a wszystkie

rzeźby jej będą porąbane i wszystkie zapłaty

jej będą spalone ogniem, i wszystkie

bałwany jej dam na zatracenie; bo z zapłaty

nierządnicy zgromadzone są i na zapłatę

nierządnicy obrócą się. 8 Dlatego płakać i

wyć będę, będę chodził obrany i nagi ;

uczynię płacz jak smoków, a żałobę jak

strusiów. 9 Bo nieuleczalna jest rana jej ; bo

przyszła aż do judy, dotknęła się bramy ludu

mego, aż do Jeruzalem. 10 - W Get nie

oznajmiajcie, łzami nie płaczcie, w domu

prochu prochem się posypujcie. 11 A idźcie

sobie, mieszkame piękne, zelżone sromotą !

Nie wyszła, która mieszka na wyjściu; płacz

weźmie po was dom bliski, który sobie

samemu stał. 12 Bo zaniemógł na dobro,

1

1 Verbum Domini, quod factum est ad

Michæam Morasthiten, in diebus Joathan,

Achaz, et Ezechiæ, regum Juda, quod vidit

super Samariam et Jerusalem.

2 Audite, populi omnes, et attendat terra, et

plenitudo ejus : et sit Dominus Deus vobis in

testem, Dominus de templo sancto suo. 3

Quia ecce Dominus egredietur de loco suo,

et descendet, et calcabit super excelsa terræ.

4 Et consumentur montes subtus eum, et

valles scindentur sicut cera a facie ignis, et

sicut aquæ quæ decurrunt in præceps. 5 In

scelere Jacob omne istud, et in peccatis

domus Israël. Quod scelus Jacob ? nonne

Samaria ? et quæ excelsa Judæ ? nonne

Jerusalem ? 6 Et ponam Samariam quasi

acervum lapidum in agro, cum plantatur

vinea ; et detraham in vallem lapides ejus,

et fundamenta ejus revelabo. 7 Et omnia

sculptilia ejus concidentur, et omnes

mercedes ejus comburentur igne, et omnia

idola ejus ponam in perditionem, quia de

mercedibus meretricis congregata sunt, et

usque ad mercedem meretricis revertentur. 8

Super hoc plangam, et ululabo ; vadam

spoliatus, et nudus ; faciam planctum velut

draconum, et luctum quasi struthionum : 9

quia desperata est plaga ejus, quia venit

usque ad Judam ; tetigit portam populi mei

usque ad Jerusalem. 10 In Geth nolite

annuntiare ; lacrimis ne ploretis ; in domo

pulveris pulvere vos conspergite. 11 Et

transite vobis, habitatio pulchra, confusa

ignominia : non est egressa quæ habitat in

exitu : planctum domus vicina accipiet ex

2

który mieszka w gorzkościach ; bo zstąpiło

zło od Pana na bramę Jeruzalem. 13 Grzmot

wozu zdumieniem mieszkającemu w Lachis ;

początkiem grzechu jest córce Syjońskiej, bo

się w tobie znalazły występki Izraela. 14

Dlatego da najeźdźców na dziedzictwo Get,

domy kłamstwa ku zwiedzeniu królom

izraelskim. 15 Jeszcze dziedzica przywiodę

tobie, która mieszkasz w Maresa, aż do

Odollam przyjdzie sława Izraela. 16 Obłyś

się i ostrzyż się dla synów rozkoszy twoich;

rozszerz łysinę twoją jak orzeł, bo w niewolę

zabrani są od ciebie.

2. PRZECIW MOŻNYM (2,1-13).

2

1 Z Biada wam, którzy myślicie rzecz

niepożyteczną i czynicle zło w łożnicach

waszych! Na świtaniu czynią to, bo przeciw

Bogu jest ręka ich. 2 I pożądali ról, a

gwałtem brali i wydzierali domy; i llciskali

męża i dom jego, męża i dziedzictwo jego. 3

Przeto to mówi Pan : "Oto ja myślę przeciw

rodowi temu zło, od którego nie odejmiecie

szyj waszych i nie będziecie dumnie chodzić,

bo czas bardzo jest zły. 4 Owego dnia

podejmą o was przypowieść i będą śpiewać

pieśń z wdzięcznością, mówiąc :

Spustoszeniem spustoszeni jesteśmy, cząstka

ludu mego odmieniona jest ; jakże odejdzie

ode mnie, gdyż się wraca, który pola nasze

rozdzieli?" 5 Przeto nie będziesz mieć

nikogo do rzucania sznurem losu w

zgromadzeniu pańskim. 6 Nie powiadajcie

mówiąc : "Nie będzie kapać na tych, nie

pojma sromota " Mówi dom Jakuba : 7 "Czy

ukrócony jest duch Pański, albo takie są

myśli jego?" Czy słowa moje nie są dobre z

tym, który prosto chodzi? 8 A lud mój

przeciwnie jak nieprzyjaciel powstał: z

wierzchu sukni braliście płaszcz, a tych,

którzy chodzili po prostu, obróciliście ku

bitwie. 9 Niewiasty ludu mego

powyganialiście z domu rozkoszy ich, od

dzieci ich odjęliście chwałę moją na wieki.

10 Wstańcie, a idźcie, bo tu nie macie

vobis, quæ stetit sibimet. 12 Quia infirmata

est in bonum, quæ habitat in amaritudinibus

; quia descendit malum a Domino in portam

Jerusalem. 13 Tumultus quadrigæ stuporis

habitanti Lachis : principium peccati est

filiæ Sion, quia in te inventa sunt scelera

Israël. 14 Propterea dabit emissarios super

hæreditatem Geth, domus mendacii in

deceptionem regibus Israël. 15 Adhuc

hæredem adducam tibi quæ habitas in

Maresa ; usque ad Odollam veniet gloria

Israël. 16 Decalvare, et tondere super filios

deliciarum tuarum ; dilata calvitium tuum

sicut aquila, quoniam captivi ducti sunt ex

te.

2

1 Væ qui cogitatis inutile, et operamini

malum in cubilibus vestris ! In luce matutina

faciunt illud, quoniam contra Deum est

manus eorum. 2 Et concupierunt agros, et

violenter tulerunt : et rapuerunt domos, et

calumniabantur virum, et domum ejus :

virum, et hæreditatem ejus. 3 Idcirco hæc

dicit Dominus : Ecce ego cogito super

familiam istam malum, unde non auferetis

colla vestra, et non ambulabitis superbi :

quoniam tempus pessimum est. 4 In die illa

sumetur super vos parabola, et cantabitur

canticum cum suavitate, dicentium :

Depopulatione vastati sumus ; pars populi

mei commutata est : quomodo recedet a me,

cum revertatur, qui regiones nostras dividat

? 5 Propter hoc non erit tibi mittens

funiculum sortis in cœtu Domini. 6 Ne

loquamini loquentes ; non stillabit super

istos, non comprehendet confusio. 7 Dicit

domus Jacob : Numquid abbreviatus est

spiritus Domini, aut tales sunt cogitationes

ejus ? nonne verba mea bona sunt cum eo

qui recte graditur ? 8 et e contrario populus

meus in adversarium consurrexit. Desuper

tunica pallium sustulistis : et eos qui

transibant simpliciter convertistis in bellum.

9 Mulieres populi mei ejecistis de domo

deliciarum suarum ; a parvulis earum tulistis

laudem meam in perpetuum. 10 Surgite, et

3

odpoczynku; dla nieczystości swej skazi się

zgnilizną co najgorszą. 11 Obym nie był

mężem mającym ducha, lecz żebym raczej

kłamstwo mówił! Będę kropił na cię winem i

pijaństwem, i będzie lud tym, na którego

kropią. 12 Zaprawdę zgromadzę

wszystkiego ciebie, Jakubie; skupię w jedno

ostatki Izraela, położę go razem jak trzodę w

owczarni, jak bydło wpośród obór ; będzie

zgiełk od mnóstwa ludzi. 13 Albowiem

wstąpi otwierający drogę przed nimi;

przebiją i przejdą przez bramę, i wejdą przez

nią, i przejdzie król ich przed nimi, a Pan na

czele ich."

3. PRZECIW PRZEWODNIKOM LUDU

(3,1-12).

3

1 I rzekłem: Słuchajcie, książęta Jakubowi i

wodzowie domu Izraelowego ! Czy nie

waszą jest rzeczą znać sąd, 2 was, którzy

macie w nienawiści dobro, a miłujecie zło,

którzy gwałtem zdzieracie skóry z nich i

mięso ich z kości ich? 3 Którzy jedli mięso

ludu mego i skórę ich łupili z nich, a kości

ich połamali i porąbali jak do kotła i jak

lnięso wpośród garnca. 4 Wtedy będą wołać

do Pana, a nie wysłucha ich, i zakryje oblicze

swe przed nimi natenczas, według tego jak

złośliwie czynili w wynalazkach swoich. 5 -

To mówi Pan przeciw prorokom, którzy

zwodzą lud mój, którzy mając co gryźć

zębami swymi i głoszą pokój, a leśli kto nie

da czego w ich gębę, poświęcają nań wojnę.

6 Przeto noc wam będzie zamiast widzenia, a

ciemność wam zamiast wieszczby : i zajdzie

słońce na proroków, i zaćmi się dzień nad

nimi. 7 I zawstydzą się, którzy oglądają

widzenia, i zarumienią się wieszczkowie, a

zasłonią wszyscy twarze swoje, bo nie ma

odpowiedzi Bożej. 8 - A wszak że ja

napełniony jestem siłą ducha Pańskiego,

sądem i męstwem, żeby opowiadać Jakubowi

złość jego, a Izraelowi grzech jego. 9 -

Słuchajcie tego, książęta domu Jakubowego i

sędzlowie domu Izraelowego, którzy się

ite, quia non habetis hic requiem : propter

immunditiam ejus corrumpetur putredine

pessima. 11 Utinam non essem vir habens

spiritum, et mendacium potius loquerer !

Stillabo tibi in vinum et in ebrietatem ; et

erit super quem stillatur populus iste. 12

Congregatione congregabo, Jacob, totum te ;

in unum conducam reliquias Israël : pariter

ponam illum quasi gregem in ovili, quasi

pecus in medio caularum : tumultuabuntur a

multitudine hominum. 13 Ascendet enim

pandens iter ante eos : divident, et transibunt

portam, et ingredientur per eam : et transibit

rex eorum coram eis, et Dominus in capite

eorum.

3

1 Et dixi : Audite, princeps Jacob, et duces

domus Israël : numquid non vestrum est

scire judicium, 2 qui odio habetis bonum, et

diligitis malum ; qui violenter tollitis pelles

eorum desuper eis, et carnem eorum desuper

ossibus eorum ; 3 qui comederunt carnem

populi mei, et pellem eorum desuper

excoriaverunt, et ossa eorum confregerunt,

et conciderunt sicut in lebete, et quasi

carnem in medio ollæ ? 4 Tunc clamabunt ad

Dominum, et non exaudiet eos, et abscondet

faciem suam ab eis in tempore illo, sicut

nequiter egerunt in adinventionibus suis. 5

Hæc dicit Dominus super prophetas, qui

seducunt populum meum : qui mordent

dentibus suis, et prædicant pacem ; et si

quis non dederit in ore eorum quippiam,

sanctificant super eum prælium. 6 Propterea

nox vobis pro visione erit, et tenebræ vobis

pro divinatione ; et occumbet sol super

prophetas, et obtenebrabitur super eos dies.

7 Et confundentur qui vident visiones, et

confundentur divini ; et operient omnes

vultos suos, quia non est responsum Dei. 8

Verumtamen ego repletus sum fortitudine

spiritus Domini, judicio, et virtute, ut

annuntiem Jacob scelus suum, et Israël

peccatum suum. 9 Audite hoc, principes

4

brzydzicie sądem, a wszystko, co jest prawe,

wywracacie; 10 którzy budujecie Syjon

krwią, a Jeruzalem nieprawoś cią ! 11

Książęta jego za dary sądzili, kapłani jego za

zapłatę uczyli, prorocy jego za pieniądze

prorokowali, a na Panu polegali mówiąc :

"Czy nie jest Pan wpośród nas? Nie przyjdzie

na nas zło " 12 Przeto z powodu was Syjon

jak pole zorany bedzie, a Jeruzalem jak stos

kamieni będzie, a góra świątyni wyżyną

lesistą.

CZĘŚC II

(4,1 - 5,14)

OBIETNICE ODBUDOWY, ZAPOWIEDZI

MESJAŃSKIE

1. WYWYŻSZENIE JEROZOLIMY

(4,1-13).

4

1 I będzie : w ostateczne dni będzie góra

domu Pańskiego przygotowa na na wierzchu

gór i wyniosła nad pagórki, a popłyną do niej

ludy. 2 I pośpieszą się liczne narody, a

mówić będą: "Pójdźcie, wstąpmy na górę

Pańską i do domu Boga Jakubowego, a

nauczy nas o drogach swoich i będziemy

chodzić ścieżkami jego." Bo z Syjonu

wyjdzie zakon, a słowo Pańskie z Jeruzalem.

3 I będzie wymierzał sprawiedliwość między

licznymi ludami, i będzie strofował narody

mocne daleko; i przekują miecze swe na

lemiesze, a włócznie swe na motyki; nie

weźmie naród przeciw narodowi miecza ani

się więcej ćwiczyć nie będą ku wojnie. 4 I

będzie siedział mąż pod winnym drzewem

swoim i pod figą swą, a nie będzie, kto by

wystraszył; bo usta Pana zastępów

przemówiły. 5 Bo wszystkie narody chodzić

będą, każdy w imię boga swego, ale my

chodzić będziemy w imię Pana, Boga

naszego, na wieki i dalej. 6 Owego dnia,

mówi Pan, zbiorę chromiącą i tę, którą

domus Jacob, et judices domus Israël, qui

abominamini judicium, et omnia recta

pervertitis : 10 qui ædificatis Sion in

sanguinibus, et Jerusalem in iniquitate. 11

Principes ejus in muneribus judicabant, et

sacerdotes ejus in mercede docebant, et

prophetæ ejus in pecunia divinabant : et

super Dominum requiescebant, dicentes :

Numquid non Dominus in medio nostrum ?

non venient super nos mala. 12 Propter hoc,

causa vestri, Sion quasi ager arabitur, et

Jerusalem quasi acervus lapidum erit, et

mons templi in excelsa silvarum.

4

1 Et erit : in novissimo dierum erit mons

domus Domini præparatus in vertice

montium, et sublimis super colles : et fluent

ad eum populi, 2 et properabunt gentes

multæ, et dicent : Venite, ascendamus ad

montem Domini, et ad domum Dei Jacob :

et docebit nos de viis suis, et ibimus in

semitis ejus, quia de Sion egredietur lex, et

verbum Domini de Jerusalem. 3 Et judicabit

inter populos multos, et corripiet gentes

fortes usque in longinquum : et concident

gladios suos in vomeres, et hastas suas in

ligones : non sumet gens adversus gentem

gladium, et non discent ultra belligerare. 4

Et sedebit vir subtus vitem suam et subtus

ficum suam, et non erit qui deterreat, quia

os Domini exercituum locutum est. 5 Quia

omnes populi ambulabunt unusquisque in

nomine dei sui ; nos autem ambulabimus in

nomine Domini Dei nostri, in æternum et

ultra. 6 In die illa, dicit Dominus,

congregabo claudicantem, et eam quam

ejeceram colligam, et quam afflixeram : 7 et

5

wyrzuciłem, zbiorę i którą utrapiłem; 7 i

uczynię chromiącą szczątkiem, a umęczoną

narodem mocnym; i będzie królował nad

nimi Pan na górze Syjon odtąd i aż na wieki.

8 A ty, chmurna wieżo stada córki Syjon, aż

do ciebie przyjdzie, a przyjdzie władza

pierwsza, królestwo córki Jeruzalem. 9

Czemuż się teraz od żalu kurczysz? Czy

króla nie masz albo poradnik twój zginął, że

cię zdjął ból jak rodzącą? 10 Bolej i męcz

się, córko Syjońska, jak rodząca; bo teraz

wyjdziesz z miasta i mieszkać będziesz w

polu, i zajdziesz aż do Babilonu; tam

będziesz wybawiona, tam cię odkupi Pan z

ręki nieprzyjaciół twoich. 11 A teraz zebrało

się przeciw tobie narodów wiele, które

mówią: Niech będzie ukamienowana, a niech

patrzy na Syjon oko nasze!" 12 A oni nie

poznali myśli Pańskich i nie wyrozumieli

zamiaru jego; bo ich zgromadził jak kłosy na

boisku. 13 Wstań, a młóć, córko Syjońska!

bo róg twój uczynię żelaznym, a kopyta

twoje uczynię miedzianymi, i zetrzesz

narody mnogie, i pobijesz Panu łupy ich i

moc ich Panu wszystkiej ziemi.

2. ZWYCIĘSKI MESJASZ I JEGO LUD

(5,1-14).

5

1 Teraz zburzona będziesz córko zbójcy!

Oblężenie przygotowano przeciw nam, laską

będą bić w policzek sędziego Izraela. 2 A ty,

Betlejem Efrata, malutkie jesteś między

tysiącami judzkimi; z ciebie mi wyjdzie,

który będzie panującym w Izraelu, a wyjścia

jego od początku, od dni wieczności. 3

Przeto wyda ich aż do czasu, w którym

rodząca porodzi, a ostatek braci jego wróci

się do synów Izraelowych. 4 I stanie, i paść

będzie mocą Pańską, w wysokości imienia

Pana, Boga swego, i nawrócą się; bo teraz

wielkim się okaże aż do granic ziemi. 5 A

ten będzie pokojem; gdy przyjdzie

Asyryjczyk do ziemi naszej i gdy będzie

deptać po domach naszych, wzbudzimy

przeciw niemu siedmiu pasterzów i ośmiu

celniejszych ludzi. 6 I będą paść ziemię

ponam claudicantem in reliquias, et eam

quæ laboraverat, in gentem robustam : et

regnabit Dominus super eos in monte Sion,

ex hoc nunc et usque in æternum. 8 Et tu,

turris gregis nebulosa filiæ Sion, usque ad te

veniet, et veniet potestas prima, regnum

filiæ Jerusalem. 9 Nunc quare mœrore

contraheris ? numquid rex non est tibi, aut

consiliarius tuus periit, quia comprehendit te

dolor sicut parturientem ? 10 Dole et satage,

filia Sion, quasi parturiens, quia nunc

egredieris de civitate, et habitabis in regione,

et venies usque ad Babylonem : ibi

liberaberis, ibi redimet te Dominus de manu

inimicorum tuorum. 11 Et nunc congregatæ

sunt super te gentes multæ, quæ dicunt :

Lapidetur, et aspiciat in Sion oculus noster.

12 Ipsi autem non cognoverunt cogitationes

Domini, et non intellexerunt consilium ejus,

quia congregavit eos quasi fœnum areæ. 13

Surge, et tritura, filia Sion, quia cornu tuum

ponam ferreum, et ungulas tuas ponam

æreas ; et comminues populos multos, et

interficies Domino rapinas eorum, et

fortitudinem eorum Domino universæ terræ.

5

1 Nunc vastaberis, filia latronis. Obsidionem

posuerunt super nos : in virga percutient

maxillam judicis Israël. 2 Et tu, Bethlehem

Ephrata, parvulus es in millibus Juda ; ex te

mihi egredietur qui sit dominator in Israël, et

egressus ejus ab initio, a diebus æternitatis. 3

Propter hoc dabit eos usque ad tempus in quo

parturiens pariet, et reliquiæ fratrum ejus

convertentur ad filios Israël. 4 Et stabit, et

pascet in fortitudine Domini, in sublimitate

nominis Domini Dei sui : et convertentur,

quia nunc magnificabitur usque ad terminos

terræ. 5 Et erit iste pax : cum venerit

Assyrius in terram nostram, et quando

calcaverit domibus nostris, et suscitabimus

super eum septem pastores et octo primates

homines ; 6 et pascent terram Assur in

gladio, et terram Nemrod in lanceis ejus, et

6

Assur mieczem i ziemię Nemroda

włóczniami jej; i wyzwoli od Assura, gdy

wejdzie do ziemi naszej i gdy deptać będzie

po granicach naszych. 7 I będzie ostatek

Jakuba wpośród wielu narodów jak rosa od

Pana, i jak krople na zielu, które nie czeka na

męża ani nie oczekuje synów człowieczych.

8 I będą ostatki Jakuba między narodami,

wpośród narodów wielu, jak lew między

zwierzętami leśnymi i jak szczenię lwie

między trzodami owiec; które gdy przejdzie i

przygniecie i porwie, nie ma, kto by wydarł,

9 Podniesie się ręka twoja na przeciwników

twoich, a wszyscy nieprzyjaciele twoi

wyginą. 10 I będzie owego dnia, mówi Pan,

zabiorę konie twoje spośród ciebie i zatracę

wozy twoje. 11 I wytracę miasta ziemi twej,

i wywrócę wszystkie zamki twoje; i odejmę

czary z ręki twojej, i wieszczb nie będzie w

tobie 12 I uczynię, że zaginą rzeźby twoje i

słupy twoje spośród ciebie, i nie będziesz się

więcej kłaniać dziełom rąk twoich. 13 I

wykorzenię gaje twoje spośród ciebie, i

zburzę miasta twoje. 14 I uczynię w

zapalczywości i w zagniewaniu pomstę nad

wszystkimi narodami, które nie słuchały.

CZĘŚC III

(6,1 - 7,20)

DROGA DO ZBAWIENIA

1. SPÓR PANA Z IZRAELEM (6,1-16).

6

1 Słuchajcie, co Pan mówi : "Wstań, wytocz

sprawę przeciw górom, a niech słuchają

pagórki głosu twego. 2 Niech słuchają góry

sądu Pańskiego i mocne fundamenty ziemi;

bo sąd Pana z ludem jego, i z Izraelem

rozsądzi się. 3 Ludu mój, cóżem ci uczynił

albo w czymem ci się uprzykrzył? 4

Odpowiedz mi! Iż cię wywiodłem z ziemi

Egipskiej i z domu niewolników wybawiłem

cię, i posłałem przed obliczem twoim

Mojżesza i Aarona i Marię ? 5 Ludu mój,

wspomnij, proszę, co myślał Balak, król

Moabu i co mu odpowiedział Balaam, syn

liberabit ab Assur cum venerit in terram

nostram, et cum calcaverit in finibus nostris.

7 Et erunt reliquiæ Jacob in medio

populorum multorum quasi ros a Domino,

et quasi stillæ super herbam, quæ non

exspectat virum, et non præstolatur filios

hominum. 8 Et erunt reliquiæ Jacob in

gentibus, in medio populorum multorum,

quasi leo in jumentis silvarum, et quasi

catulus leonis in gregibus pecorum, qui cum

transierit, et conculcaverit, et ceperit, non est

qui eruat. 9 Exaltabitur manus tua super

hostes tuos, et omnes inimici tui interibunt.

10 Et erit in die illa, dicit Dominus : auferam

equos tuos de medio tui, et disperdam

quadrigas tuas. 11 Et perdam civitates terræ

tuæ, et destruam omnes munitiones tuas : et

auferam maleficia de manu tua, et

divinationes non erunt in te : 12 et perire

faciam sculptilia tua et statuas tuas de medio

tui, et non adorabis ultra opera manuum

tuarum : 13 et evellam lucos tuos de medio

tui, et conteram civitates tuas. 14 Et faciam,

in furore et in indignatione, ultionem in

omnibus gentibus quæ non audierunt.

6

1 Audite quæ Dominus loquitur : Surge,

contende judicio adversum montes, et

audiant colles vocem tuam. 2 Audiant

montes judicium Domini, et fortia

fundamenta terræ ; quia judicium Domini

cum populo suo, et cum Israël dijudicabitur.

3 Popule meus, quid feci tibi ? aut quid

molestus fui tibi ? Responde mihi. 4 Quia

eduxi te de terra Ægypti, et de domo

servientium liberavi te, et misi ante faciem

tuam Moysen, et Aaron, et Mariam. 5 Popule

meus, memento, quæso, quid cogitaverit

Balach, rex Moab, et quid responderit ei

7

Beora, od Setim aż do Galgala, żebyś poznał

sprawiedliwości Pańskie " 6 "Cóż godnego

ofiaruję Panu? pokłonię się Bogu

wysokiemu? Czy mu ofiaruję całopalenia i

cielce roczne? 7 Czy Pan może być

ubłagany tysiącami baranów albo wielu

tysiącami kozłów tłustych ? Czy dam

pierworodnego mego za złość moją, owoc

żywota mego za grzech duszy mojej ?" 8

Pokażę tobie, człowiecze, co jest dobre i

czego Pan chce od ciebie: Zaiste, żebyś

czynił sąd, a miłował miłosierdzie i z

pilnośáą chodził z Bogiem twoim. 9 Głos

Pański do miasta woła a zbawienie będzie

bojącym się imienia twego: "Słuchajcie

pokolenia! a któż to pochwalił? 10 Jeszcze

jest ogień w domu bezbożnego: skarby

nieprawości i miara mniejsza, gniewu pełna.

11 Czy usprawiedliwię szale niegodziwe, a w

mieszku ciężarki fałszywe? 12 Przez nie

bogacze jego napełnili się nieprawością, a

mieszkający w nim mówili kłamstwo i język

ich zdradliwy w ich ustach. 13 A tak i ja

począłem cię karać zatraceniem dla

grzechów twoich. 14 Ty będziesz jeść, a nie

najesz się, uniżenie twoje wpośród ciebie; i

pochwycisz, a nie zachowasz, a których

zachowasz, dam pod miecz. 15 Ty siać

będziesz, a żąć nie będziesz, ty będziesz

tłoczyć oliwę, a oliwą się namaszczać nie

będziesz, i moszcz, a nie będziesz pić wina.

16 I przestrzegałeś przykazania Amriego i

każdego uczynku domu Achabowego, i

chodziłeś po ich woli, żebym cię dał na

zatracenie, a mieszkających w nim na

pośmiewisko, i hańbę ludu mego znosić

będziecie."

2. ŻAL I ZBAWIENIE (7,1-20).

7

1 Biada mnie, żem się stał, jak ten, który

zbiera w jesieni grona po winobraniu! Nie

ma grona do zjedzenia, wczesnych fig

pożądała dusza moja. 2 Zginął święty z

ziemi, i prawego nie ma między ludźmi ;

wszyscy na krew czyhają, mąż brata swego

na śmierć łowi. 3 Zło rąk swoich nazywają

dobrem, książę żąda, sędzia zapłatą jest

Balaam, filius Beor, de Setim usque ad

Galgalam, ut cognosceres justitias Domini. 6

Quid dignum offeram Domino ? curvabo

genu Deo excelso ? Numquid offeram ei

holocautomata et vitulos anniculos ? 7

numquid placari potest Dominus in millibus

arietum, aut in multis millibus hircorum

pinguium ? numquid dabo primogenitum

meum pro scelere meo, fructum ventris mei

pro peccato animæ meæ ? 8 Indicabo tibi, o

homo, quid sit bonum, et quid Dominus

requirat a te : utique facere judicium, et

diligere misericordiam, et sollicitum

ambulare cum Deo tuo. 9 Vox Domini ad

civitatem clamat, et salus erit timentibus

nomen tuum : audite, tribus, et quis

approbabit illud ? 10 Adhuc ignis in domo

impii thesauri iniquitatis, et mensura minor

iræ plena. 11 Numquid justificabo stateram

impiam, et saccelli pondera dolosa ? 12 In

quibus divites ejus repleti sunt iniquitate, et

habitantes in ea loquebantur mendacium, et

lingua eorum fraudulenta in ore eorum. 13 Et

ego ergo cœpi percutere te perditione super

peccatis tuis. 14 Tu comedes, et non

saturaberis, et humiliatio tua in medio tui :

et apprehendes, et non salvabis, et quos

salvaveris, in gladium dabo. 15 Tu

seminabis, et non metes : tu calcabis olivam,

et non ungeris oleo ; et mustum, et non bibes

vinum. 16 Et custodisti præcepta Amri, et

omne opus domus Achab, et ambulasti in

voluntatibus eorum : ut darem te in

perditionem, et habitantes in ea in sibilum,

et opprobrium populi mei portabitis.

7

1 Væ mihi, quia factus sum sicut qui colligit

in autumno racemos vindemiæ ! non est

botrus ad comedendum, præcoquas ficus

desideravit anima mea. 2 Periit sanctus de

terra, et rectus in hominibus non est : omnes

in sanguine insidiantur ; vir fratrem suum ad

mortem venatur. 3 Malum manuum suarum

dicunt bonum : princeps postulat, et judex in

8

pochłonięty, a wielki mówił żądze duszy

swojej, i zamieszali ją. 4 Kto najlepszy

między nimi jest, jak oset, a kto prawy, jak

cierniez płotu. Dzień wypatrywania twego,

nawiedzenie twoje przyszło; teraz będzie

spustoszenie ich. 5 Nie wierzcie

przyjacielowi i nie ufajcie książęciu; przed

tą, która sypia na łonie twoim, strzeż

zamków ust twoich. 6 Bo syn urąga ojcu, a

córka powstaje na matkę swą, synowa na

świekrę swoją, a nieprzyjaciółmi człowieka

są domownicy jego. 7 A ja na Pana patrzeć

będę, oczekiwać będę Boga, zbawiciela

mego; wysłucha mię Bóg mój. 8 Nie wesel

się, nieprzyjaciółko moja, nade mną, że

upadłem - powstanę; gdy usiądę w

ciemnościach, Pan jest światłością moją. 9

Gniew Pański poniosę, bo zgrzeszyłem jemu,

aż osądzi sprawę moją i uczyni sąd mój;

wywiedzie mię na światło, ujrzę

sprawiedliwość jego. 10 I patrzeć będzie

nieprzyjaciółka moja, i okryje się wstydem

ta, która mówi do mnie: "Gdzie jest Pan, Bóg

twój?" Oczy moje będą patrzeć na nią, teraz

będzie na podeptanie jak błoto na ulicy. 11

Dzień, aby były budowane płoty twoje, w ów

dzień oddalone będzie prawo. 12 Dnia

owego i aż do ciebie przyjdzie z Assuru, i aż

do miast obronnych, a od miast obronnych,

aż do rzeki, i od morza do morza, i od góry

do góry. 13 A ziemia będzie na spustoszenie

dla mieszkańców swoich i dla owocu myśli

ich. 14 Paś lud twój laską twoją, trzodę

dziedzictwa twego, mieszkających samotnie

w lesie, wpośród Karmelu; będą paszeni na

Basanie i Galaadzie wedle dni dawnych. 15

"Wedle dni wyjścia twego z ziemi Egipskiej

ukażę mu dziwy." 16 Ujrzą narody i

zawstydzą się nad wszystką mocą swą,

położą rękę na usta, uszy ich głuche będą.

17 Będą lizać proch jak węże, jak płazy

ziemi będą przestraszeni w domu swoim;

przed Panem, Bogiem naszym drżeć będą i

ciebie bać się będą. 18 Któryż Bóg podobny

tobie, który oddalasz nieprawość i

przebaczasz grzech ostatków dziedzictwa

swego? Nie rozpuści więcej zapalczywości

swojej, bo pragnącym miłosierdzia jest. 19

Wróci się i zlituje się nad nami; złoży

nieprawości nasze i wrzuci w morze

reddendo est ; et magnus locutus est

desiderium animæ suæ, et conturbaverunt

eam. 4 Qui optimus in eis est, quasi paliurus,

et qui rectus, quasi spina de sepe. Dies

speculationis tuæ, visitatio tua venit : nunc

erit vastitas eorum. 5 Nolite credere amico,

et nolite confidere in duce : ab ea quæ

dormit in sinu tuo custodi claustra oris tui. 6

Quia filius contumeliam facit patri, et filia

consurgit adversus matrem suam : nurus

adversus socrum suam, et inimici hominis

domestici ejus. 7 Ego autem ad Dominum

aspiciam ; exspectabo Deum, salvatorem

meum : audiet me Deus meus. 8 Ne læteris,

inimica mea, super me, quia cecidi :

consurgam cum sedero in tenebris :

Dominus lux mea est. 9 Iram Domini

portabo, quoniam peccavi ei, donec causam

meam judicet, et faciat judicium meum.

Educet me in lucem : videbo justitiam ejus.

10 Et aspiciet inimica mea, et operietur

confusione, quæ dicit ad me : Ubi est

Dominus Deus tuus ? Oculi mei videbunt in

eam : nunc erit in conculcationem ut lutum

platearum. 11 Dies, ut ædificentur maceriæ

tuæ ; in die illa longe fiet lex. 12 In die illa

et usque ad te veniet de Assur, et usque ad

civitates munitas, et a civitatibus munitis

usque ad flumen, et ad mare de mari, et ad

montem de monte. 13 Et terra erit in

desolationem propter habitatores suos, et

propter fructum cogitationum eorum. 14

Pasce populum tuum in virga tua, gregem

hæreditatis tuæ, habitantes solos, in saltu, in

medio Carmeli. Pascentur Basan et Galaad

juxta dies antiquos. 15 Secundum dies

egressionis tuæ de terra Ægypti, ostendam ei

mirabilia. 16 Videbunt gentes, et

confundentur super omni fortitudine sua.

Ponent manum super os, aures eorum surdæ

erunt. 17 Lingent pulverem sicut serpentes ;

velut reptilia terræ perturbabuntur in ædibus

suis. Dominum Deum nostrum formidabunt,

et timebunt te. 18 Quis, Deus, similis tui, qui

aufers iniquitatem, et transis peccatum

reliquiarum hæreditatis tuæ ? Non immittet

ultra furorem suum, quoniam volens

misericordiam est. 19 Revertetur, et

miserebitur nostri ; deponet iniquitates

nostras, et projiciet in profundum maris

9

wszystkie grzechy nasze. 20 Dasz prawdę

Jakubowi, miłosierdzie Abrahamo wi, co

przysiągłeś ojcom naszym od dni

starodawnych.

omnia peccata nostra. 20 Dabis veritatem

Jacob, misericordiam Abraham, quæ jurasti

patribus nostris a diebus antiquis.

10