% fPSA

To je omjer fPSA/ tPSA. Nizi omjeri sugeriraju povecanu vjerovatnost carcinoma i potrebu za biopsijom.

KLINICKA KORIST tPSA

• Koristi se kao pomoc pri otkrivanju carcinoma prostate kada se koristi u kombinaciji sa rektlanim pregledom DRE kod muskaraca stariji od 50 godina

• Koristi se kao pomoc pri monitoringu pacijenata sa karcinomom prostate

• Ispitivanje PSA, puno vise je efektivniji kada se koristi u kombinaciji sa DRE nego kada se DRE radi sam

KLINICKA KORIST fPSA

• Postotak slobodnog PSA se koristi kako bi se razlikovao karcinom prostate od benignih stanja prostate dok tPSA je u sivoj zoni u rasponu od 4-10 ng/ml

• Rezultat postotka slobodnog PSA moze se koristiti na dva nacina:

1. Kako bi kod pojedinih pacijenata procjenili rizik za nastanak carcinoma prostate

2. Koristi jednu granicnu vrijednost za oznacavanje potrebe za daljnjim pracenjem

• Cutoff od 19% rezultira detekciju

Kalikreini su podgrupa serin proteaza koje imaju različite fiziološke funkcije. Uzgojni dokazi pokazuju da su mnogi kalikreini učestvuju u procesu karcinogeneze, a neki iskazuju potencijal u nastanku novog karcinoma i drugih bolesti biomarkera. Ovaj gen je jedan od petnaest članova subfamilije kalikreina, nalazi se u klasteru na hromosomu 19. Njegov protein proizvod je proteaze prisutan u sjemenoj plazmi.

Smatra se da normalno funkcioniše u procesu rastapanja sjemenog ugruška, vjerojatno hidrolizom visoke molekulske mase proteina sjemene kesice. Serumska razina tog proteina, nazvanog PSA u kliničkim uvjetima, je koristan u dijagnostici i praćenje karcinoma prostate. Alternativni “splicing” tog gena stvara nekoliko transkripta čije varijante kodiraju različite izoforme.

Ljudski prostata-specifični antigen (APS,PSA) je kalikrein poput proteaze, prisutan u sjemenoj plazmi. To je jednolančani glikoprotein molekulske mase od oko 33 kD koji može normalno funkcionirati u rastapanju sjemenog ugruška. Antitijelo u koncentraciji ovog antigena je koristan u dijagnostici i praćenje karcinoma prostate.

Kloniranje i ekspresija

Lundwall i Lilja (1987) klonirali su cDNA koja odgovara APS, a Schulz et al. (1988) izvijestio je potpuni slijed cDNA gdje je obuhvaćen nezreli humani prostata-specifični antigen i nepovezana lider sekvenca.

Riemann et al. (1989), su koristili APS fragmente kao hibridizacijske sonde za izoliranje klona koji kodira APS proteina iz humane genomske DNA biblioteke. Varijanta APS cDNA može se objasniti zadržavanjem introna i alternativnim splicingom primarnog transkripta.

Gan et al. (2000) izvijestio je da full-length KLK3 protein sadrži 261 aminokiselina. To je navodno signal peptid, prateći sa kratkim aktiviranjem peptida i proteaza domene, koja uključuje katalitičku trijadu njegove 65, Asp 120, a ser213. RT-PCR-om od 35 odraslih i fetalnih tkiva otkriven je najveća ekspresija u prostati. Ekspresija je slaba u debelom crijevu, mliječnim žlijezdama, i parotidnom, a malo ili bez ekspresije je otkriven u drugim tkivima ispitanih.

Pretragom baza podataka za prostata-specifični transkript, David et al. (2002) identificirali su alternativno spojeni KLK3 transkript, koji se zove PSA-povezane molekule (PSALM), koje proizlaze iz korištenja alternativne donorske stanice unutar introna 1. Transkript sadrži slijed od introna 1 povezan s eksonom 1. Izvedeni protein sadrži 104 aminokiseline i ima izračunatu molekulsku masu od 11 kDa. Ps (PSALM) dijeli samo N-terminalnih 15 amino kiselina signalnog peptida s izvornim PSA proteinom; zreli proteini ne pokazuju sličnost.

Međutim, PSALM dijeli 32% aminokiselinskog identiteta s usporedivim KLK2 (147.960) inačicu spajanja koju su David et al. (2002) označili kao KLM. Obje varijante su bogate prolinom i serin / treonin ostatakom. Od 12 ispitanih tkiva pomoću RT-PCR, samo prostata i stanične linije izvedene iz prostate LNCaP izražavaju PSALM. Northern blot analizom otkriveno je da intron 1 sadržava transkripte od 3,0, 5,0, i 6,5 kb. In situ hibridizacija sekcija prostate pokazuja da PSALM transkript je izražen u sekretornim epitelnim stanicama tubula prostate. PSALM je izlučen iz tranficiranih LNCaP stanica.

p.s Transficirano znaci da je stanica zarazena sa slobodnim nukleinskim kiselinama

Funkcija gena

PSA ekspresija može biti regulirana od strane androgena. Riegman et al. (1991), i Cleutjens et al. (1996), su identificirali 2 funkcionalne androgen-reaktivne(odgovorne) elemente (ARE) u proksimalnom promotoru gena PSA na pozicijama -170 i -394. Za otkrivanje dodatnih, distalnijih kontrolnih elemenenata, Cleutjens et al. (1997) su mapirali DnaseI-hipersenzitivna mjesta (DHSS) uzvodno od gena PSA u hromatinu iz stanične linije izvedene iz prostate LNCaP uzgojene u prisutnosti ili odsutnosti sintetskog androgena R1881.

U regiji 3,8-4,8 kb uzvodno od startnog mjesta PSA transkripcije, otkrivena je skupina od 3 DHSS. Srednji DHS (DHSII, na -4,2 kb) pokazuje snažni androgeni odgovor. Daljnja analiza

u DHSII regiji je pokazala prisutnost kompleksa, androgen-reaktivnih i stanično-specifičnih pojačivača.

U prolazno transfeciranih stanica, PSA promotorskih konstrukata su pokazali približno 3000 puta veću aktivnost u prisustvu nego u odsustvu R1881. Područje pojačivača može se preslikati unutar 440-bp fragmenata.

Funkcionalno aktivan, visoko-afinitentni androgeni receptor vezanja (GGAACATATTGTATC) identificiran je u središtu ovog fragmenta i mutacije tog elementa gotovo u potpunosti poništava PSA promotor aktivnosti.

APS, prisutan u vrlo niskim koncentracijama u ženskom serumu, može se mjeriti sa visoko osjetljivim imunološkm analizama. Melegos et al. (1997) je utvrdio da je u ženskim tkivima, gen APS reguliran od strane steroidnih hormona.

Oni su proučavali povezanost serumskog APS sa hiperandrogenim stanjem kod žena i utvrdili da je nivo APS bio viši u kosmatih (dlakavih) žena u usporedbi s kontrolama. Oni su zaključili da u serumu APS može biti biohemijski marker suviška androgena kod žena.

Korištenjem Northern blot analize, David et al. (2002) su utvrdili da ekspresija PSALMa varijante KLK3 je regulirana u transfekcijski LNCaP stanica kao odgovor na stimulaciju androgena.

Wang et al. (2005) je utvrdio da androgeni receptor (AR; 313700) reguliranja PSA u LNCaP stanicama uključuje oba promotora proksimalnog slijeda i pojačivač oko 4 kb uzvodno.

Jačanje AR- i esencijalnih koaktivatora na oba mjesta stvorili su hromosomsku petlju koja dopušta RNA polimerazi II (Pol II, vidi 180660) pratiti od pojačivač do promotora.

STRUKTURA GENA

Gene struktura

Riemann et al. (1989.) utvrdili su da gen APS obuhvaća oko 6 kb i sadrži 5 eksona.

MAPIRANJE

Sutherland et al. (1988) koristeci in situ hibridizaciju i Southern analizu ljudskih / mišijih somatskih stanica hibridne ploče za mapiranje gena APS na 19q13. U oba miša i čovjeka, a (147.910) geni APS i KLK1 mapirani su na istom regonu; homologni mišiji lokus se nalazi na hromosomu 7.

Doista, mišiji žljezdani kalikrein gen obitelj sadrži 24 gena (12 funkcionalnih I 12 pseudogena) koje su usko povezani (Evans et al., 1987).

P.S mozda ovo se moze prevesti I kao , “Ustvari, mišiji porodicni zljezdani kalikrein gen sadrzi 24 gena ? ovo mi je bilo malo zbunjujuce za prevesti.

Sekvenciranjem grupe kalikrein gena na kromosomu 19q13, Gan et al. (2000) identificirali su 13 kalikrein vezanih gena i 5 pseudogena.

http://www.omim.org/entry/176820

APS, PSA, sve nazivi za PSA