rÆktun skapgerÐar

7/17/2019 RÆKTUN SKAPGERÐAR

http://slidepdf.com/reader/full/raktun-skapgerdar 1/47

LEIÐARVÍSIR

UM

RÆKTUN

SKAPGERÐAR .

Swami Vivekananda



LEIÐARVÍSIR UM

RÆKTUNSKAPGERÐAR .

Swami Vivekananda



Útgeandi: Atur og ram eh. 2010Þýðandi Pétur S. EinarssonKápa, umbrot, próörk: PSE.

Prentun: CreateSpaceBókin æst keypt m.a. á www.amazon.comISBN 1452834482EAN-13 9781452834481



EFNISYFIRLIT

Inngangur þýðanda. 1 Athugasemd indversks útgeanda 2Inngangur 3Hvað er skapgerð? 3Nauðsynin að þekkja huga sinn. 3

Fjórþætt starsemi hugans. 3Meira um hugann: 4Hvað er skapgerð? 5Hvað gangsetur líkhams-huga kerfið? 5Hver var kjarni skilaboða Swami Vivekananda? 5

Efling viljastyrks, lykill að ræktun skapgerðar: 6Nokkur lykilatriði við ræktun skapgerðarinnar. 7Þessi bæklingur: 7Skapgerð er það mikilvæga. 8Lögmál ræktunar skapgerðar. 9Maðurinn er guðlegur 11Nautn er ekki takmarkið 12Hvernig breytum við okkar manngerð? 12

Áhri hugsana 14Stjórnaðu neikvæðum tilfinningum þínum 15Breyttu sjálum þér yrst 16

Axlaðu ulla ábyrgð 17Hvernig á að stara? 18Staraðu sem meistari 21



Að gera veröldinni gott 21Óeigingirni ærir þér árangur 23Kærleikur er það sem verðlaunar 24Bilgirni er dauði 25Verið hugrökk 27Hetjulund 28rú á sjálan sig 29Etiröpun er a hinu illa 29Hvað eru siðareglur? 30Haltu ram að takmarkinu 31

Afl einbeitingar 32

Ræktaðu þig sem janingja 34Vertu rjáls 34Haltu áram ! 36



1

Inngangur þýðanda.

Ég he ekki í mörg ár gefið jólagjafir né sent jólakveðjur vegna þess aðþað stríðir gegn vitneskju minni um tilgang jólanna. Jólin eru ekki haldinhátíðleg til þess að menn gefi hver öðrum gjafir né til þess að þeir sendihvor öðrum kveðjur heldur til þess að þakka gjö sem mennirnir engu.Sú gjö er eilí og jólin eru árleg hátíð til þess að njóta sérstaklega þessarargjaar.

Um þessa gjö er fallað í Gamla testamentinu og Nýja testamentinu

en orðalag og táknmál þeirra bókmennta eru nær óskiljanleg nútímamanninum.Ég var svo lánssamur að á þessa etirarandi einstöku bók senda rá vini

mínum Sundar í Madras á Indlandi. Bókin er úrdráttur úr verkum SwamiVivekananda sem rituð voru í byrjun tuttugustu aldar. Eins og með mörgsnilldarritverk eiga þessi skri ullt erindi við nútímamanninn.

Við lestur hennar ann ég að þetta var besta bók sem ég haði lesið, skýr,

auðskilin og sannarlega kórrétt og hentaði mér ullkomlega í því ritverkisem ég vann að þá stundina: Learning to Die - Dying to learn.

Bók þessi væri réttnend Nútíma testamentið og því er tilhlýðilegt aðsenda hana ástvinum, akomendum, ættingjum og vinum á jólum, ogöðrum tímum, því við lestur hennar hlýtur hver maður að njóta ennrekarþeirrar gjaar sem öll trúarbrögð falla um.

Því he ég þýtt hana úr ensku, vegna þín og mín.

Jón Ormar Ormsson rithöundur, skáld, og vinur minn, heur snyrtíslenskuna, hafi hann mikla þökk yrir.

Megi arsæld boðskapur trúarbragðanna ná til þín og þinna.

Í Guðs riði og blessun.

Pétur Einarsson

Gran Canaria apríl 2010



2

Athugasemd indversks útgefanda

Ræktun skapgerðar gerð á réttan hátt er ögrandi og ánægjulegt viðangseni yrir alla, sérstaklega yrir orkumikið æskuólk sem getur öðlastmikið. Það er ögrandi vegna þess að það krest mikillar skipulagðrar vinnu,staðestu og vandlegrar athygli og það er geandi vegna þess að ekkert starsem að þessu beinist er án árangurs. Raunin er að sérhver aðgerð ærirárangur og ánægju í hlutalli við tilraunina auk þess er það skylda hversmanns að vinna að ræktun skapgerðar vegna þess að það stuðlar að velgengni allstaðar.

Í skrium, samræðum og yrirlestrum Swami Vivekananda eru víða settar

ram skapandi hugmyndir um ræktun skapgerðar. Etir að við höðumkerfisbundið sanað saman þessum hugmyndum rá heildarverkum SwamiVivekananda, sem við gáum út, var samantekt nend: Ræktun skapgerðar(Personality development) gefin út a Sri Ramakrishna Ashrama, Mysore, ídesember 1999. Bæklingurinn geymir meðal annars ræðandi inngang semvið þökkum höundnum yrir. Það er okkur mikil ánægja að endurprentaþennan bækling í þeirri von að lesendur, sérstaklega yngri kynslóðin, hljótirá honum mikinn stuðning við ræktun skapgerðar sínnar.

Advaita Ashrama

Kolkata.



3

INNGANGUR

Hvað er skapgerð?Samkvæmt Cambridge International ensk-ensku orðabókinni er skapgerðþín manngerð sem þú sýnir með hegðun, tilfinningum og hugsun.Samkvæmt Longman samtíma ensk-ensku orðabókinni er skapgerð allteðli eða gerð einstaklings.

Hvernig persóna hegðar sér finnur til eða hugsar hvernig hún bregstvið röð atvika er að mestu leyti ákvarðað a hugarástandi. Ytra útlit eðaorð og hátterni einstaklings eru aðeins brot a skapgerð hans. Þessi atriði

endurspegla ekki hina raunverulegu skapgerð. Ræktun skapgerðar á viðdýpri eigindir manns. Þess vegna á rannsókn okkar að byrja með skírumskiliningi á eðli huga okkar og hvernig hann hegðar sér.

Nauðsynin að þekkja huga sinn.Við áormum margt – ákvörðum að rækta með okkur góðar venjur,

að hætta slæmum venjum, að læra með einbeitingu, að gera eitthvaðmeð einbeitingu. Mjög ot gerir hugur okkar uppreisn og knýr okkur áflótta rá góðum áormun um að bæta okkur. Við höum opna bók yrir

raman okkur og augu okkar eru opin en hugurinn er víða hugsandi umortíðaratburði eða ramtíðaráorm. Sama gerist þegar við sitjum í nokkrarmínutur að reyna að biðja eða hugsa um guðlegt nan eða orm. SwamiVivekananda segir: “Frjáls! Við sem getum ekki í andartak stjórnað hugaokkar, nei, getum ekki einbeitt huga okkar á viðangseni þannig að alltannað sé útilokað í andartak, við köllum okkur sjál rjáls ! Hugsið umþetta !”

Samkvæmt Bhagavad Gita er óagaður hugi óvinur okkar en agaður hugivinur.

Þess vegna þurum við að haa glögga hugmynd um starsemi huga okkar.Getum við þjálað hann til þess að hlýða okkur, til að vinna með okkur?Hvernig getur það lagt okkur lið við ræktun skapgerðar okkar.

Fjórþætt starfsemi hugans.Hugur mannsins heur ernskonar grundvallarstarsemi. Það má skýra

með dæmi: Gerum okkur í hugarlund að við hittum persónu sem viðhöum hitt einhverstaðar áður e til vill tíu árum áður og við reynumað rifa upp hvernig og hvar við hittum hana og hver hún er. Í djúpumhugans hest athugun á því hvort við höum einhverja atburði í geymslusem tengjast þessari persónu. Skyndilega eru við ær um að bera kennslá persónuna, hver hún er og loks að átta okkur á því að hún er samapersónan sem við hittum þar og þá og svo ramvegis og að við höumáreiðanlega vitneskju um persónuna.



4

Með því að skilgreina ramansagt erum við ær um að greina fórþættastarsemi hugans:

Minni: Geymsla minnis og áhria yrri reynslu sendir okkur ýmsa

möguleika í hugann. Þessi geymsla er kölluð chitta. Í þessari geymslu eruáhri hugsana okkar og aðgerða – góðra eða slæmra – geymd. Summa þessaraáhria ákvarðar gerð okkar. Þessi chitta er þekkt sem undirmeðvitund.

Umhugsun og ormun: Hugurinn sem ekki er enn viss skoðar margvíslegtval sem honum er gefið. Hann hugsar um marga hluti. Þessi geta hugans erkölluð manas. Ímyndun og ormun eru einnig þáttur í starsemi manas.

Ákvörðun og niðurstaða: Buddhi er þátturinn sem er ábyrgur viðramkvæmd niðurstöðu. Hann heur hæni til að vega og meta hluti og

ákvarða hvað hagkvæmast er. Hann er einnig aðgreiningarþátturinn ípersónu sem gerir henni ært að greina milli raunveruleika og óraunveruleika,milli þess hvað skal gera og hvað skal orðast, hvað er siðlegt og hvað erósiðlegt. Hann er einnig aðsetur viljaaflsins sem er nauðsyn við ræktunskapgerðarinnar og því sá þáttur hugans sem gildir mestu yrir okkur.

“Ég” vitundin: Allar tilvísanir til þín og athana þinna svo sem: Égborða, ég sé, ég tala, ég heyri, ég hugsa, ég er ruglaður og svo ramvegiseru kallaðar ahamkara eða “Ég” vitund. Meðan “Ég” tengir sig við óagaðalíkhams-huga fléttuna er mannlegu lífi stjórnað a atburðum og umhverfiveraldarinnar, við gleðjumst yfir ánægjulegum atburðum og hryggjumstvegna gagnstæðra atburða. Því meir sem hugurinn slípast og agast því meirkynnist þú raunverulegri uppsprettu “Ég” vitundarinnar og í ramhaldi aþví verður þú rólegri og yfirvegaðri í daglegu lífi þínu. Þá verður þú ekkiramar beygður vegna einhvers atburðar eða aðstæðna í lífi þínu. Þessirfórir þættir hugans það er að segja manas, buddhi, chitta og ahamkaraeru ekki vatnsþéttar geymslur. Það er um að ræða sama hugann nendanmismunandi nönum etir aðgerðum.

Meira um hugann:Katha Upanishad lýsir mannlegri skapgerðar með hjálp myndlýsingar um

stríðsvagn. Okkar “Ég” er eigandi vagnsins, líkhamurinn er stríðsvagninnog buddhi er ekilinn. Manas eru taumarnir sem eru tengdir við hestanaen þeir tákna skynærin – eyru, skinn, augu, tungu og ne – sem eruhinir fimm gluggar mannsins en um þá ær hann þekkingu á hlutum íveröldinni. Vegurinn sem vagninn er etir táknar viðangseni sem viðskynjum. Mannveran sem tengir sig við þessa líkhams-huga fléttu er

kölluð njótandi hluta eða arakstur aðgerða.E hestarnir eru ótamdir og ekilinn soandi getur vagninn ekki náð

áangastað sínum. Vagninn getur janvel oltið og valdið dauða eigandans. Á sama hátt getur maður ekki náð takmarki sínu í þessu lífi e skynærineru óöguð og afl skilgreiningar liggur soandi.



5

Hinsvegar e hestarnir eru tamdir og ekillinn vel vakandi þá nær vagninnáangastað. Mannvera getur janvel náð takmarki sínu e buddhi er velvakandi og skynærin ásamt huganum eru vel öguð. Hvað er þetta takmark?

Við komum að því fljótlega. Önnur mikilvæg starsemi hugans semsnertir ræktun hugans eru geðshræringar okkar. Því meiri stjórnun semer á geðshræringum því heilbrigðari verður hugur okkar. Geðshræringarmá almennt greina í tvær gerðir það er að segja aðdrátt og ráhrindingu. Ást, aðdáun, ákafi, meðaumkvun, gleði, virðing, stolt og þess háttar túlkaaðdrátt. Hatur, reiði, ótti, sorg, abrýðisemi, ógeð, skömm og svo ramvegiseru eðli ráhrindingu. Meðan við erum bundin hinum óagaða huga erekki möguleiki á að rækta skapgerðina í raun. Buddhi, ekillinn þjónar semhagnýtt verkæri til sjáls ræktunar með því að hemja geðshræringar og að

lyta æðra sjálfi úr taki lægri huga.Hvað er skapgerð?Sérhver aðgerð eða hugsun okkar skilur etir áhri í huganum. Þessi áhri

ákvarða hvernig við hegðum okkur á genum tíma, hvernig við bregðumstvið genu ástandi. Summa allra okkar áhria er það sem ákvarðar okkargerð. Fortíð heur ákveðið nútíð. Þrátt yrir það mun nútíðin - hugsunokkar og gerðir nú – skapa ramtíð okkar. Þetta er lykilatriði við ræktunskapgerðar.

Hvað gangsetur líkhams-huga kerfið?Þetta er mikilvæg spurning og svarið við henni mun veita okkur betri

þekkingu á okkur sjálum. Þessi spurning angaði athygli indverskrahugsuða. Þeir gerðu tilraunir með sjála sig – með skynæra og hugarkerfi sín – og etir agaða raun komust þeir að því að það er Guðlegurþáttur í mannverum sem er hugur hugans, auga augnanna, eyru eyrnanna,orð orðanna. Það er þessi Guðlegi þáttur sem staðestir hið raunverulega“Ég” og hinn eilía þátt í skapgerðar okkar. Þessi Guðlegi þáttur lifir þólíkhamurinn deyji. Þessi Guðlegi þáttur blundar í okkur e við tengjumokkur við okkar líkams-huga og skynæri. akmark lísins samkvæmthelgibókunum og spámönnunum er að vekja og opna þennan blundandiGuðlega þátt.

Hver var kjarni skilaboða Swami Vivekananda?Verk Swami Vivekananda sem geyma yrirlestra, samræður, bré, ljóð

– lísstar hans- er gefið út í níu bindum nend Te Complete Works o

Swami Vivekananda. Er einhver kjarni skilaboða rá honum sem er umöll verk hans? Hlustum á hann sjálan: “Hugsjón mín getur raunverulegaverið mótuð í áum orðum eða: Að kenna mannkyninu Guðdóm þess oghvernig esta má hann í hverju andartaki lísins.” Guðleg arfleið mannsinsvar kjarni skilaboða Swami. Etirarandi ræg tilvitnun í hann getur orðiðokkar mantra við ræktun skapgerðarinnar: “Hver sál heur Guðleganneista. akmarkið er að vekja og opna þennan Guðdómleika innra með



6

okkur með því að stjórna eðli ytra sem innra.”

Swami þreyttist aldrei á að hvetja ólk til meðvitundar um Guðlega ogullkomna arfleið þess. Hann óskaði þess að Guðdómleikinn yrði estur

í hverju andartaki lísins. Í raun staðhæði hann að esting Guðdómsinsværi hið eina inntak menningarinnar:

“Þjóð gæti sigrað öldurnar, stjórnað náttúruöflunum, þróað hagnýtarlausnir jarðlísins til endamarka án þess að skilja að æðsta stig menningarer að finna í einstaklingi sem heur lært að stjórna sjálum sér.”

“Þessi alheimur er einaldlega íþróttahús þar sem sálin æfir sig og aðloknum æfingum verðum við guðir. Þannig verður gildi alls ákveðið a þvíhve langt það heur náð í að esta Guðdóminn. Menning er esting þess

Guðdóms í manninum.”Þessi Guðdómur í okkur er bækistöð eilírar tilveru, eilírar þekkingar og

eilírar alsælu. Því meir sem esting Guðdómsins er því meir öðlumst viðsíellda staðasta hamingju og áum æðstu þekkingu.

Efling viljastyrks, lykill að ræktun skapgerðar:Guðlegur kjarni skapgerðar okkar er hjúpaður fimm víddum:

Líkhamleg vídd sem samanstendur a líkham okkar og skynærum.

Orku vídd sem ramkvæmir meltingu æðu, hringrás blóðs, öndun ogaðra starsemi líkhamsins.

Hugar vídd sem einkennist a starsemi hugans, svo sem hugsun, skynjun,tilfinningu og svo ramvegis.

Greindar vídd sem einkennist a ákvarðanagetu manns. Hún er einnigaðsetur greiningar og vilja.

Alsælu vídd sem menn reyna sem alsælu í djúpum sveni.

Sérhver vídd er ullkomnari hinni yrri og er í ramhaldi.Ræktun skapgerðar leiðir a sér síellda samsvörun við hærri víddir

skapgerðarinnar. A því leiðir að maður sem samsvarar aðeins líkhamlegrivídd án þess að rækta æðri andleg svið lifir ekki mjög ólíkt dýrum sem haaskynjun a ánægju og kvöl sem takmarkast við líkhamleg skynæri þeirra.

Ræktun elur í sér baráttu við lægri hug þinn sem einkennist a ýsn,gömlum vana, röngum tilhneygingum, hvatvísi og slæmum áhrium.Því minna sem við tengjum okkur við hinn lægri hug og því meir semvið tengjumst hinum æðri huga og stundum okkar buddhi (greind) þvíþroskaðri verður skapgerð okkar. Þetta innielur baráttu þína við hugaþinn og gamlar venjur og að rækta nýjar og traustar venjur. En þessibarátta er æðst allra baráttna því hún mun gera okkur menntuð í sönnumskilningi hugtaksins með því að opna, vekja og esta okkar Guðdóm og þarmeð okkar huldu ullkomnun.



7

Nokkur lykilatriði við ræktun skapgerðarinnar.Trúðu á sjálfan þig: Swami treysti á Guðlegan neista mannsins sem

grundvöll ræktunar skapgerðarinnar. raust á Guð kom næst á etir

trausti á sjálan þig. E þú trúir að raunverulegt eðli þitt sé andinn – ekkilíkhamurinn eða hugurinn – þá verður þú betri einstaklingur með sterkagerð.

Hugsaðu jákvæðar hugsanir: Swami ordæmdi ákveðið bilgirni ímannverum. Jákvæðar traustar hugsanir grundvallaðar á Guðlegri arfleiðeru lykill að sterkri gerð. “Haltu áram að gera gott, hugsaðu staðastheilagar hugsanir það er eina leiðin til þess að kæa dýrsleg áhri....Manngerðin er endurteknar venjur og aðeins endurteknar venjur geta bætt

hana.” Swami segir ennremur að eina syndin sé að hugsa um sjálan sigog aðra sem bilgjarna.

Afstaða gagnvart vangetu og mistökum: Swami hvatti til þess, að haldaram að hugsjón sinni, enn atur janvel þótt manni tækist það ekki þúsundsinnum. Honum líkaði rekar að gera mistök og læra a þeim heldur en aðlia aðgerðarlaus eins og múr, sem getur ekki einu sinni logið.

Sjálfstraust: Hver er sinnar gæu smiður sagði Swami: “Við erum ábyrgyrir því hvað við erum og hvað við óskum okkur að vera, við höum aflið

til þess að skapa okkur sjál.”Höfnun og þjónusta: Swami taldi óeigingjarna þjónustu mikilvægustuaðerð til ræktunar gerðar mannsins. Þetta fléttað við hönun eigingirniog ýsn etir verðlaunum vegna verka áleit Swami tvenn höuðmarkmiðþjóðar okkar. “Styrkið hana í þessum arvegi sagði hann og annað gerista sjálu sér.”

Þessi bæklingur:Þessi bæklingur er auðmjúk tilraun til að kynna hugmyndir Swami um

ræktun skapgerðar sem eru dreiðar um níu bindi heildarverka hans. Viðvonum að lestur þessa bæklings gefi ungdómi okkar innblástur til að kaadjúpt í verk hans og vekja í þeim löngun til að móta gerð sína og ræktaskapgerð sína. Göug manngerð og ræktuð skapgerð mun tryggja rábærahæni manns hvers á sínu sviði, vera ramlag til ræktunar einstaklinga ogþjóðar. Swami segir: “Kennið sjálum ykkur, kennið hverjum mannium raunverulegt eðli hans, kallið á hverja soandi sál og sjáið hvernighún vaknar. Afl mun birtast, dýrð mun verða, Guðdómur mun koma,hreinleiki mun verða og allt sem rábært er mun verða þegar þessi soandisál er vakin til sjál-meðvitaðra verka.”



8

Skapgerð er það mikilvæga.Það sem við viljum sjá er maður ræktaður í samræmi ..........mikill í hjarta,

mikill í huga, mikill í verkum .........Við viljum manninn sem heur hjarta

þrungið meðaumkvun með harmi og eymd heimsins.........Og við viljummanninn sem getur ekki aðeins undið til heldur getur undið tilganghlutanna, sem kaar djúpt í eðli náttúrunnar og skilningsins. Við viljummanninn sem stansar ekki þar heldur sýnir í verkum sínum tilgang ogtilfinningu. Þannig samfléttu höuðs, hjarta og handa viljum við.

Þú sérð hvað er að gerast allt um kring okkur. Veröldin er heimur áhria.Hluti a orku okkar er til að viðhalda eigin líkham. Umram það er sérhvereind orku okkar notuð dag og nótt til þess að haa áhri á aðra. Líkhamir

okkar, dyggðir okkar, gáur okkar og andi okkar er allt að haa áhri á aðraí síellu og gagnkvæmt erum við undir áhrium rá öðrum. Þannig gengurþað allt um kring okkur. Nú, tökum raunverulegt dæmi. Maður kemur,þú veist að hann er mjög lærður, talar allegt mál og hann talar til þíntímum saman en hann heur engin áhri. Annar maður kemur og hannmælir á orð, ekki vel skipulögð, e til vill málræðilega röng, samt semáður heur hann gíurleg áhri. Mörg ykkar hafið séð það gerast. Því erþað augljóst að orðin ein geta ekki allta hat áhri. Orð, janvel hugsanirleggja aðeins ram einn þriðja áhria, maðurinn sjálur tvo þriðju. Það sem

þú kallar einstaklings segulmagn einhvers – það er það sem er út og heuráhri á þig.

Í fölskyldum okkar er ólk sem er höuð hópsins, sumt nær góðumárangri en sumir ekki. Hvers vegna? Við kvörtum yfir öðrum þegar okkurmistekst. Þegar mér mistekst segi ég þessi eða hinn olli þessu. Menn viljaekki viðurkenna eigin glópsku eða veikleika við mistök. Sérhver reynir aðhalda sjálum sér flekklausum og varpa sökinni á aðra eða annað eða janvelóheppni. Þegar höuð fölskyldunnar gerir mistök ætti sá að spyrja sighvers vegna sumum gengur svo vel að stjórna fölskyldulífi og öðrum ekki.

Þá munt þú komast að raun um að mismunurinn staar rá manninumsjálum – nærveru hans, skapgerð hans.

Víkjum að miklum leiðtogum mannkyns og sjáum að allta var þaðskapgerðin sem skipti höuðmáli. Nú, tökum mikla rithöunda ortíðar,hina miklu hugsuði. Í alvöru talað, hve margar hugsanir haa þeir hugsað?ökum öll ritverk sem skilin haa verið etir yrir okkur a yrri leiðtogummannkyns, tökum sérhverja bók og metum hana. Hinar raunveruleguhugsanir, nýjar og tærar sem haa verið hugsaðar í veröldinni má telja

á fingrum annarrar handar. Lestu hugsanir þeirra sem þeir skildu etirhanda okkur í bókum sínum. Höundarnir virðast ekki haa verið risarí okkar augum en samt vitum við að þeir voru það á sínum tíma. Hvaðgerði þá þannig? Það voru ekki aðeins hugsanirnar sem þeir hugsuðu nébækurnar sem þeir skriuðu eða ræðurnar sem þeir héldu, það var eitthvaðannað sem nú er horfið það er að segja skapgerð þeirra. Eins og ég he áðursagt er skapgerð mannsins tveir þriðju og gáur hans og orð aðeins einn



9

þriðji. Það er hinn raunverulegi maður, skapgerð mannsins sem hríurokkur. Gjörðir okkar eru aðeins áhri. Gjörðir munu eiga sér stað þar semmaðurinn er, áhrifin eru afleiðing orsakarinnar.

Markmið allrar menntunar, allrar þjálunar ætti að vera þessi skapgerð. Ení stað þess erum við allta að reyna að slípa að utan. Hvað gagnar að slípaað utan þegar ekkert er að innan? Endamark og tilgangur allrar þjálunarer að þroska manninn. Maðurinn sem heur áhri, sem ellir töra sína ásamerðarmenn sína er raall orku og þegar sá maður er tilbúinn getur hanngert hvað eða hvert sem honum líkar með skapgerð sem virkar á allt.

Lögmál ræktunar skapgerðar. Yogavísindin halda því ram að þau hafi undið lögmálið sem ræktarþessa skapgerð og að með viðeigandi athygli á lögmálinu og aðerðumgeti sérhver maður ræktað og styrkt skapgerð sína. Þetta er einn hinnastórkostlegu hagnýtu hluta og þetta er dulúð allrar menntunar. Þetta á viðum allan heim. Þetta á við í lífi þess sem heldur heimili, lífi hins átæka,hins ríka, kaupsýslumannsins, hins andlega manns, í lífi allra, þetta er hinstórkostlega styrking skapgerðar. Við vitum að það eru mjög flókin lögmálað baki eðlisræðilögmálum. Það er að segja það er enginn raunveruleikisvo sem hinn eðlisræðilegi heimur, hinn huglægi heimur og hinn andlegiheimur. Allt er eitt. Gerum okkur í hugarlund að þetta líkist því að fletjaút tilveruna og að við höum í höndum þykkasta partinn við fletjum hannút og hann verður þynnri og þynnri. Það þynnsta er það sem við köllumandann það þykkasta það sem við köllum líkhaminn. Og sem þetta er hér írumeindum sínum þá er það hið sama og upphaflega var. Alheimur okkarer nákvæmlega svona hann er þykki parturinn sem fletja má út þynnra ogþynnra þar til að Guði er komið.

Við vitum einnig að hinn stórkostlegi kratur dvelur í því íngerða ekkií grófleikanum. Við sjáum mann taka upp mikla þyngd og sjáum vöðva

hans bólgna og allan líkhaminn þrútna og við hugsum að vöðvarnir séuaflmiklir hlutir. En það eru hinir þunnu þræðir, taugarnar sem æra afl tilvöðvanna og á sama andartaki og einhver þeirra er skorin úr sambandi viðvöðvana verða þeir afllausir. Þessar örlitlu taugar æra afl rá einhverju enníngerðara og það ærir afl rá einhverju enn íngerðara – hugsun og svoramvegis. Þannig er hið íngerða hið raunverulega sæti aflsins. Auðvitaðsjáum við hreyfingar í hinu grógerða en þegar íngerðari hreyfingar eiga sérstað sjáum við þær ekki. Þegar stór hlutur hreyfist tökum við etir því ogþannig augljóslega tengjum hreyfingu við stóra hluti. En allt aflið er í raun

í því íngerða. Við sjáum enga hreyfingu í hinu íngerða e til vill vegnaþess að hreyfingarnar eru svo hraðar að við getum ekki skynjað þær. En evið getum á einhvern vísindalegan máta eða með einhverjum rannsóknumnáð tökum á þessu íngerða afli sem orsakar hreyfingu þá mun hreyfinginsjál verða stjórnuð. Lítil lotbóla stígur rá botni stöðuvatns, ekki sjáumvið hana koma yrr en hún springur í yfirborðinu þannig getum við aðeinsskynjað hugsanir etir að þær haa þróast mikið eða orðið að aðgerð. Við



10

kvörtum síellt yfir því að við höum enga stjórn á viðbrögðum okkar eðahugsunum. En hvernig gætum við hat þá stjórn? E við getum náð stjórnyfir hinum íngerðu hreyfingum, e við getum náð stjórn hugsana við rætur

þeirra áður en þær eru orðnar hugsanir áður en þær eru orðnar viðbrögð þágætum við ráðið við viðbrögð og hugsanir okkar. Nú, e til er aðerð til aðskilgreina, rannsaka, skilja og loks átta sig á hinu íngerða afli þá er vissulegamögulegt að haa stjórn á sjálum sér og maðurinn sem heur stjórn ásínum huga mun vissulega haa stjórn á huga annarra. Þess vegna heurhreinleiki og siðerði allta verið viðangseni trúarbragða, tær, siðvandurmaður heur stjórn á sjálum sér. Og allir hugir eru eins, margvíslegirþættir eins huga. Sá er þekkir einn kökk a leir þekkir allan leir alheimsins.Sá sem þekkir og stjórnar sínum eigin huga þekkir leyndardóma sérhvers

huga og heur vald yfir sérhverjum huga.Þannig að við getum losnað við drjúgan þátt a líkamlegri kvöl e viðhöum stjórn á hinum íngerðu líkamshlutum. Stór hluti kvíða okkarhverur e við höum stjórn á hinum íngerðu hreyfingum og við getumorðast mikinn hluta mistaka e við höum stjórn á þessu íngerða afli.

Mismunandi þættir skapgerðarÞessi þétti hluti mannsins, þessi líkhamur sem geymir hin sýnilegu

verkæri er kallaður á sanskrit Sthula Sharira, í hinum þétta hjúp, að baki

honum koma flokkar sem byrja með líffærum, huga, greind og sjálsvitund.Þetta og lískratarnir mynda heild sem er kölluð hinn íngerði hjúpur,Sukshama Sharira. Þessir kratar eru gerðir a mjög íngerðum eigindum,svo íngerðum að engin sköddun líkhamsins getur eyðilagt þá. Þeir lia aöll áöll sem líkhamurinn verður yrir. Hinn þétti hjúpur sem við sjáumer gerður a þéttu eni og er sem slíkur í síelldri endurnýjun og breytingu.En hin innri verkæri hugurinn, greindin og sjálsvitundin eru gerð úrhinu íngerðasta eni svo íngerðu að þau munu þrauka ljósár etir ljósár.Þau eru svo íngerð að ekkert getur staðist þau. Þau geta arið í gegnum

hverja hindrun sem vera skal. Þétti hluti mannsins er án visku, svo ereinnig hið íngerða sem gert er úr íngerðu eni. Þrátt yrir að einn hluti sékallaður hugur annar greind og þriðji sjálsvitund sjáum við á svipstundu aðekkert þeirra getur verið Viskan. Ekkert þeirra getur verið sá sem skynjar,vitnið, sá sem ramkvæmir viðbrögð og sá sem sér aðgerð. Allar þessarhreyfingar hugans eða greindarinnar eða sjálsvitundarinnar hljóta að verayrir einhvern annan. Þar sem þau eru gerð úr íngerðu eni geta þauekki verið sjálgeislandi. Geislun þeirra getur ekki verið í þeim sjálum.Þessi yfirlýsing til dæmis getur ekki komið rá nokkrum enislegum hlut.

Því hlýtur að vera einhver að baki þeim öllum sem er hinn raunverulegigerandi, hinn raunverulegi sjáandi, sá sem raunverulega gleðst og sá er ásanskrit kallaður Atman, sál mannsins, hið raunverulega sjál mannsins.

Líkhamurinn er að deyja sérhverja mínútu. Hugurinn er í síelldribreytingu. Líkhamurinn er samflétta og svo er hugurinn og sem slík getaþau aldrei náð stigi óumbreytanleika. En að baki þessa tímabundna hjúps



11

a þéttu eni, og janvel að baki íngerðum hjúp hugans er Atman, hiðraunverulega sjál mannsins, hið eilía, hið alrjálsa. Það er relsi sálarinnarsem síast um lög hugsunar og enis og þrátt yrir mismunandi nön og

orm staðestir hún síellt rjálsa tilveru sína. Það er ódauðleiki hennar,alsæla, riður og Guðdómur sem geislar út og heur áhri janvel gegn umþykkustu lög áræðinnar. Hún er hinn raunverulegi maður, hinn óttalausi,hinn eilífi og hinn rjálsi.

Frelsi er aðeins mögulegt þegar ekkert ytra afl getur hat nokkur áhri eðavaldið neinum breytingum. Frelsi er aðeins mögulegt veru sem er oaröllum skilyrðum, öllum lögmálum, öllum fötrum orsakar og afleiðingar.Með öðrum orðum hið óumbreytanlega getur eitt verið rjálst og þess vegnaódauðlegt. Þessi vera, þessi Atman, þetta raunverulega sjál mannsins, hið

rjálsa, hið óbreytanlega er oar öllum skilyrðum og sem slíkt á sér hvorkiuppruna né endi.

Sérhverri mannlegri skapgerð má líkja við glerkúlu. Það er sama hreinahvíta ljósið – geislun rá hinni guðlegu veru – í miðbiki hvers en þar semglerið er misjant að lit og þykkt varpa geislarnir mismunandi ormumá leið sinni. Fegurð hvers kjarnaloga er sú sama, mismunur útgeislunarstaar eingöngu a óullkomleika hins tímabundna verkæris sem loginn erum. Sem við rísum hærra og hærra í stiga verundar verður kjarnaloginn

sí auðsærri.Maðurinn er guðlegurBörn hinnar eilíu alsælu – hve ljút hvílík etirvænting ! Lo mér bræður

kalla ykkur þessu ljúa heiti – erfingjar eilírar alsælu – já Hindutrú neitarað nena ykkur syndara. Þið eruð börn Guðs eigendur eilírar alsælu,heilagar og ullkomnar verur. Þið Guðdómur jarðar – syndarar ! Það ersynd að kalla mann svo en er viðvarandi galli mannlegara náttúru. Rísiðupp þið ljón og hristið a ykkur þá blekkingu að þið séuð sauðé, þið eruð

ódauðlegar sálir, rjálsir andar, blessuð og eilí, þið eruð ekki eni né eru þiðlíkhamir, eni er þjónn ykkar ekki þið þjónar enis.

Janvel þessi jörð, þessi líkhamur og hugur eru ranghugmyndir, hvílíkareilíar sálir þið eruð ! Og að láta glepjast a blikandi stjörnum ! Það erskammarlegt. Þið eruð Guðdómleg, blikandi stjörnurnar eiga tilveru sínaykkur að þakka.

Allt sem er sterkt og gott og aflmikið í eðli mannsins er rá þessumGuðdómi komið og þó blundandi í mörgum þá er enginn munur milli

manns og manns í kjarna, allir eru eins Guðdómur. Það er sem óendanlegtha að baki okkur og þú og ég erum földi a öldum rá því óendanlega hafisem reynum okkar besta til að staðesta óendanleikann að baki okkur. Svohver okkar heur a rumburðarrétti getu til þessa óendanlega has tilveru,þekkingar og alsælu, okkar raunverulega eðlis, og mismunur milli okkar erorsakaður a litlu eða miklu afli til að staðesta þennan Guðdóm.



12

Þetta óendanlega afl andans, sem stýrir eni, stjórnar ormun enisveraldar,gert til að haa áhri á hugsanir, þróa visku og skapað til að móta sjált siggerir manninn að Guði.

Staðestu Guðdóminn í þér og allt mun raðast þarum í reglu.Nautn er ekki takmarkiðNautn er ekki takmark mannsins heldur þekking. Nautn og hamingja

ganga yfir og lýkur. Það eru mistök að gera ráð yrir að nautn sé takmarkið.Orsök allrar eymdar sem við höum í veröldinni er að menn a kjánaskaphalda nautn vera þá hugsjón sem sækjast á etir. Þegar tíminn líður skiljamenn að það er ekki hamingja heldur þekking sem þeir stena að og aðbæði nautn og kvöl eru sterkir leiðbeinendur og að þeir læra eins mikið aillu sem góðu......Gott og illt haa janan hlut í mótun mannsgerðar og einatt er eymd

meiri leiðbeinandi en hamingja. Etir rannsókn á stórum manngerðumsem veröldin heur skapað leyfi ég mér að segja að í miklum meirihlutatilella verður raunin að eymd kenndi meir en hamingja, það var átæktsem kenndi meir en auður og það voru áöll sem kölluðu ram þeirra innrield rekar en velgengni.

Skynæra-hamingja er ekki takmark mannkyns. Viska (Jnana) er takmarkalls lis. Við höum komist að raun um að maðurinn nýtur gána sinnabetur en dýr skynæra sinna, og við höum séð að maðurinn nýtur andlegunáttúru sinnar janvel enn betur en rökhyggjunnar. Svo æðsta viska hlýturað vera þessi andlega þekking. Með þessari þekkingu mun ylgja alsæla.Öll þessi viðangseni þessarar veraldar eru aðeins skuggar, staðestinginæst í þriðja eða fórða stigi raunverulegrar þekkingar og alsælu.

Aðeins kjánar æða etir skynæra-hamingju. Það er auðvelt að lia ískynærunum. Það er auðveldara að hlaupa um í sama arinu, étandi og

drekkandi og það sem nútíma heimspekingar vilja segja ykkur er að takaþessar þægilegu hugmyndir og setja stimpil trúarbragða á þær. Þannigkenning er hættuleg. Dauðinn liggur í skynærunum. Lí á andlega sviðinuer hið eina, lí á einhverju öðru sviði er aðeins dauði, öllu þessháttar lífiverður aðeins líkt við íþróttahús. Við verðum að ara ramar því til aðnjóta raunverulegs lís.

Hvernig breytum við okkar manngerð? Allt star sem við innum a hendi sérhver hreyfing líkhamsins sérhver

hugsun sem við hugsum skilur etir áhri á hugar-enið og janvel þegarþannig áhri eru ekki augljós á yfirborðinu eru þau nægilega sterk til aðstara undir yfirborðinu, í undirmeðvitundinni. Gerð okkar á hverjumtíma er ákveðin a summu þessara áhria á hugann. Gerð mín nákvæmleganúna er arakstur summu áhria rá yrra lífi mínu. Þetta er það semraunverulega er átt við með gerð, gerð hvers manns er ákvörðuð a



13

summunni a þessum áhrium. E góð áhri eru í organgi verður gerðingóð, e slæm, verður hún slæm. E maður heyrir síellt slæm orð, hugsarslæmar hugsanir, gerir illt þá verður hugur hans ullur a slæmum áhrium

og þau haa áhri á hugsanir hans og halda áram að stara án meðvitundarhans. Í raun eru þessi slæmu áhri allta að starfi og afleiðing þeirra hlýturað vera ill og viðkomandi maður mun verða slæmur maður, hann geturekki varist því. Summan a þessum áhrium í honum munu skapa sterktmótandi afl til að gera illt. Hann verður eins og vél í höndum áhrianna ogþau munu knýja hann til illra verka. Á líkan hátt mun maður sem hugsargóðar hugsanir og gerir gott haa summu góðra áhria og þau munu, ásamsvarandi máta knýja hann til góðverka janvel þrátt yrir sjálan hann.Þegar maður heur gert svo mikið a góðverkum og hugsað svo margar

góðar hugsanir að hann heur ómótstæðilega þör til þess að gera gott þráttyrir sjálan hann, og janvel e hann hyggur á illt, mun summa hans áhriaekki leya honum að gera illt, tilhneiging hans mun snúa honum rá, hanner algerlega undir áhriun a góðum tilhneigingum. Þegar þessi er rauniner sagt að góð gerð manns sé staðest.

E þú vilt í raun dæma gerð manns líttu þá ekki á einstök arek hans.Hvaða kjáni sem er getur orðið hetja einhvern tíma. Fylgstu með manni íhans daglegu störum það er það sem mun skýra yrir þér gerð mikilmennis.Hinn lægsti a mannverum getur risið hátt á stórum stundum en sá er einn

mikilmenni sem er sömu gerðar við allar aðstæður. Allar ramkvæmdir sem við sjáum í veröldinni, allar hreyfingar ímannélaginu, öll starsemi sem við höum umhverfis okkur eru einaldlegaleikur hugsana, staðesting vilja mannsins. Vélar eða tæki, borgir, skip, eðahermenn allt er þetta einaldlega staðesting vilja mannsins og þessi viljiorsakast a gerð og gerðin er ramleidd a Karma. Þannig er staðestingviljans eins og Karma.

Hinir viljasterku menn sem veröldin heur skapað haa allir verið eykilega

starssamir - geysilegar sálir, með aflmikinn vilja nægan til að sigra veraldir,vilja sem þeir öðluðust með síelldu starfi um aldir og aldir.

Við erum það sem hugsanir okkar haa gert okkur, svo gættu að hvað þúhugsar. Orð koma í annað sæti. Hugsanir lia, þær erðast víða. Sérhverhugsun sem við hugsum er lituð okkar eigin manngerð þannig mun glenseða ávítur hins hreina og heilaga ætíð haa þátt hans kærleika og hreinleikaog gera gott.

Stórvirki krest mikillar og síelldrar áreynslu í langan tíma. Við skulum

ekki haa áhyggjur þótt ýmsum mistakist. Það er eðli hlutanna að margiralli, að raunir komi, að gríðarlegir erfiðleikar verði á vegi, að eigingirniog allir hinir djöflarnir í mannsins hjarta berjist hart á móti þegar þeir eruum það bil að verða reknir á brott a andlegum eldi. Vegurinn til Guðser hinn grýttasti og brattasti allra í alheimi. Það er undrunareni að svomargir ná alla leið en ekki að margir alla. Manngerð verður að staðestastetir marga hrösun.



14

Óháður hugi verður að vera skýr, góður og rökréttur. Hvers vegna ættumvið að æa? Vegna þess að hver aðgerð er lík gárum á yfirborði stöðuvatns.Gáran deyr út og hvað er etir? Jú Samskaras, áhrifin. Þegar földi þessara

áhria eru skilin etir í huganum sameinast þær og verða vani. Það er sagtað vani sé annað eðlið, hann er einnig yrsta eðli og allt eðli mannsins, alltsem við erum er afleiðing vana. Það er huggun vegna þess, að e það eraðeins vani þá getum við breytt honum að vild á hverjum tíma. Samskaraseru skildar etir a þessum gárum sem deyja út í huga okkar, en sérhverskilur etir afleiðingu. Manngerð okkar er summan a þessum merkjumog í samræmi við það mun hver ný gára líkjast þeirri sem yrir er. Egott er í yrirrúmi verður maður góður, e slæmt, verður maður slæmur, egleði, verður maður hamingjusamur. Eina lækning við slæmum venjum

eru andstæðar venjur, allar slæmu venjurnar sem haa skilið etir áhri sínverða að stjórnast a góðum venjum. Haltu áram að gera gott, hugsahelgar hugsanir síellt, það er eina leiðin til að endurstilla yrri áhri. Segðualdrei að einhver maður sé vonlaus vegna þess að hann er aðeins ulltrúimanngerðar, venjubúnt sem má leiðrétta með nýjum venjum. Manngerð erendurteknar venjur og endurteknar venjur geta einar leiðrétt manngerð.

Gestu upp, hanaðu heiminum. Við erum eins og hundar sem slæðsthöum inn í eldhús étandi kjötsneið skimandi óttaslegnir um að einhverkomi og reki þá út. Í stað þess vertu þinn kóngur og þekktu þinn eigin heim.

Þetta mun aldrei gerast yrr en þú gest upp og slítur þig úr fötrunum.Gestu upp andlega e þú treystir þér ekki til þess enislega. Gestu upp ráhjarta hjarta þinna. Veldu vairagya (hönun). Þetta er hin raunverulegaórn og án hennar er ómögulegt að öðlast andlegt relsi. Haðu ekki ýsn,því það sem þig ýsir ærðu og með því koma hræðilegir fötrar.

Áhrif hugsana Eins og sérhver aðgerð sem staar rá okkur endurvarpast til okkar haa

aðgerðir okkar áhri á annað ólk, og aðgerðir þeirra haa einnig áhri áokkur. E til vill hafið þið öll tekið etir þeirri staðreynd að þegar maðurgerir illt þá verða gerðirnar síellt verri og verri og þegar gerðirnar eru góðarþá verða þær síellt sterkari og læra að verða allta góðar. Þessi stigmögnunáhria aðgerða verður ekki skýrð á annan hátt en að við getum hat beináhri og gagnáhri hvert á annað. ökum lýsingu rá eðlisræðivísindum:Þegar ég er í sérstakri aðgerð má segja að hugur minn sé í vissu ástandihátíðni, allir hugir í áþekku ástandi munu haa tilhneigingu til þess aðverða yrir áhrium rá huga mínum. E mismunandi hljóðæri eru álíkastillt í sama herbergi þá haa þau tilneigingu til þess að tíðna í sama tón,eins og þið hafið e til vill öll tekið etir. Þannig munu allir hugir meðálíka spennu, haa tilneigingu til sömu hugsunar. Auðvitað heur farlægðog aðrar kringumstæður sitt að segja um þessi áhri hugsunar á huga enhuginn mun allta verða opinn yrir meðvirkni. Gerum ráð yrir að égsé að gera illt og hugur minn í tilteknu hátíðni ástandi og að allir hugiralheims, sem eru í svipuðu ástandi gætu mögulega orðið yrir áhrium a



15

tíðnun huga míns. Þannig að þegar ég geri gott er hugur minn í öðruhátíðni ástandi og allir hugar álíka stilltir geta hugsanlega orðið meðvirkirmínum huga og þetta hugarafl á huga er meira og minna í samræmi við

spennustig.Með því að rökleiða áram, þá er vissulega mögulegt að á sama hátt ogljósbylgjur hugsanlega erðast í milljónir ára áður en þær rekast á hlut,að hugarbylgjur gætu einnig erðast hundruð ára áður en þær mæta hlutsem þær tíðna með í samhljómi. Það er því vissulega mögulegt að þettaumhverfi okkar sé yllt þannig hugsana tíðnun á erð þar til þær mætameðvirkum hlut. Sérhver hugur sem er meðvirkur yrir þessar tíðnanir,mun samhæast þeim samstundis. Þannig að þegar maður gerir illt heurhann ært huga sinn í vissa tíðnun og allar bylgjur sem samsvara þeirri

spennu og eru til staðar í umhverfi okkar munu sækja ast í huga þessamanns. Þetta er orsök þess að illvirkinn heldur venjulega áram að gerameira og meira illt. Gerðir hans stigmagnast. Þannig verður einnig meðgóðgerðarmanninn, hann mun opna sjálan sig yrir öllum góðum bylgjumí umhverfi sínu og góðverk hans munu stigmagnast. Þess vegna tökum viðtvöalda áhættu með því að gera illt: Í yrsta lagi opnum við okkur sjályrir illum áhrium umhverfisins og í öðru lagi sköpum við illt sem heuráhri á aðra, e til vill etir hundruð ára héðan í rá. Með illum verkumsköðum við sjál okkur og aðra einnig. Með góðverkum gerum við sjálum

okkur gott og einnig öðrum, og eins á við um alla aðra orku mannsins,hún sanar styrk rá umhverfinu.

ileinkaðu þér ullkomlega það markmið að allt sem þú gerir hugsirþú ítarlega. Allar gerðir þínar magnast, umbreytast og verða Guðlegara einstöku afli hugans. E eni er magnað er huginn almagnaður. Láttuþessa hugsun verða takmark lís þíns, ylltu sjálan þig með hugsuninni umalmátt þinn, tign þína og dýrð. Guð gæfi að engar ranghugmyndir heðuverið settar í hug okkar ! Guð gæfi að við heðum ekki verið umkringdir

þessum röngu áhrium og lamandi hugmyndum um veikleika okkar ogvanmátt ! Guð gæfi að mannkyn gæti þrætt auðveldari stíg til að öðlastæðsta og hæsta sannleika ! En maðurinn varð að ara um allt þetta, gerðuekki stíginn erfiðari yrir þá sem seinna koma.

Stjórnaðu neikvæðum tilfinningum þínumVið verðum að tileinka okkur þessar fórar gerðir hugsýnar. Við verðum

að vera vinir allra, við verðum að haa samúð með þeim sem búa við eymd,við verðum að samgleðjast ólki þegar það gleðst og illvirkjum verðum

við að sýna askiptaleysi. Á sama hátt eigum við að mæta málenum semverða á vegi okkar. E málenið er gott skulum við taka því a vináttu,e viðang hugsunarinnar er eymd verðum við að vera miskunnsöm. Eþað er gott verðum við að vera glöð, e það er slæmt verðum við að verahlutlaus. Þessi viðhor hugans gagnvart mismunandi málenum sem verðaá vegi hans munu gera hugann riðsaman. Meirihluti erfiðleika okkar ídaglega lífinu staa a vangetu við að haa hugann riðsaman. il dæmis,



16

e maður gerir okkur illt munum við samstundis vilja svara með illu ogsérhver svörun með illu sýnir að við getum ekki haldið atur a chitta, þaðkemur út í öldum gagnvart hlutnum og við missum afl okkar. Öll svörun

mótuð í hatri eða illu er svo mikill skaði hugans en sérhver ill hugsun eðahatursverk, eða hver hugsana svörun, sem stjórnuð er mun vera okkurtil hagsbóta. Það er ekki svo að við töpum við að hemja sjál okkur, viðerum að hagnast óendanlega meir en okkur grunar. Sérhvert skipti semvið kæum hatur eða reiðitilfinningu sanast svo mikil orka upp okkur tilhagsbóta að orkubrot mun ummyndast í æðri orku.

Sérhver ill hugsun endurvarpast, sérhver haturshugsun þín, janvel íhelli, geymist og mun dag einn endurvarpast til þín a ógnarafli mótuð íeinhverri eymd hér. E þú varpar hatri og abrýði munu þau endurvarpast

á þig með uppsönuðum krati. Enginn kratur getur snúið þeim, hafir þúgert þær virkar verður þú að axla þær. E þú heur þetta hugast þá munþað varna þér rá illum verkum.

Ég vil benda á að hugsjón þessi skýrir siðræðikenninguna um að þú megirekki hata og þú verðir að lia í kærleika. Rétt eins og orka ramleidd a raalverður að snúa atur til uppruna síns og ljúka hringrás sinni svo mun gerastvið hatur eða kærleika þau verða að hvera atur til uppsprettu sinnar. Þessvegna skalt þú engan hata vegna þess að hatur sem rá þér staar verður að

hvera atur til þín. E þú lifir í kærleika mun kærleikurinn ljúka hringsínum og koma atur til þín. Það er eins víst og verða má að hvert brot ahatri sem er rá hjartanu endurvarpast a ullu afli, ekkert getur stöðvaðþað, og á sama hátt endurvarpast hver sláttur kærleikans.

Hið mikla leyndarmál er – engin abrýðissemi. Vertu allta reiðubúinnað allast á skoðanir meðbræðra þinna og reyndu allta að ná sáttum. Þaðer allt leyndarmálið. Vertu hugrakkur í baráttunni. Lífið er stutt ! Breyttulífi þínu til að stena að miklu markmiði.

Breyttu sjálfum þér fyrst Við höum skilið að hinn huglægi heimur stjórnar hinum enislega.Breyttu hugsun og enið mun breytast, hreinsaðu sjálan þig og heimurinnmun hreinsast. Þetta á að kenna nú sem aldrei yrr. Við erum síellt meirupptekin a nágrönnum okkar og síellt minna a sjálum okkur. Veröldinbreytist e við breytumst, e við erum hrein mun veröldin verða hrein.Spurningin er, hversvegna ætti ég að sjá illt í öðrum? Ég get ekki séð illtnema ég sé illur. Ég get ekki verið aumur nema ég sé veill. Hlutir semgerðu mig auman þegar ég var barn gera það ekki nú. Hugurinn breyttistsvo enið varð að breytast, svo segir í Vedanta.Því haa ytri aðstæður ekki áhri á þann mann sem heur ræktað stjórn

sjáls sín, hann er ekki lengur hnepptur í þrældómi. Hugur hans er orðinnrjáls. Eingöngu þannig maður er hæur til að lía góðu lífi í veröldinni. Yfirleitt haa menn tvennskonar hugmyndir um veröldina. Sumir erusvartsýnir og segja: Hve hryllileg þessi veröld er, hve ill ! Sumir eru



17

bjartsýnir og segja: Hve ögur þessi veröld er, hve dásamleg ! Fyrir þeimsem ekki haa náð stjórn á huga sínum er veröldin ýmist ull a illu eða íbesta alli blanda góðs og ills. Þessi heimur mun verða bjartsýnisheimur

rammi yrir okkur þegar við höum orðið stjórnendur eigin huga. Ekkertmun þá virka á okkur sem gott eða illt, við munum skilja að allt er á réttumstað og í samræmi.

Því meir sem við vöxum í kærleika, dyggðum og helgi því meir sjáum viðkærleika, dyggðir og helgi í umhverfi okkar. Allur dómur okkar um aðradæmir í raun okkur sjál. Stilltu íngerða enið (sem þú getur) og þéttaenið (líkhamurinn) mun sjálkraa aðlagast. Það líkist hydrostatic paradox(urðulögmáli vökva) að einn dropi a vatni getur komið alheiminumí janvægi. Við getum ekki skoðað að utan sem við erum ekki inni í.

Alheimurinn er okkur það sem mikla vélin er hinni litlu, grunur um biluní litlu vélinni ær okkur til að álíta að galli sé í miklu vélinni.

Sérhvert skre sem í raun heur miðað áram í veröldinni heur náðst akærleika, gagnrýni leiðir ekkert gott a sér, hún heur verið reynd í þúsundirára. Fordæming skilar engum árangri.

Axlaðu fulla ábyrgðVið erum ábyrg yrir því hvað við erum og hvað við óskum að vera,

við höum aflið til þess að móta sjál okkur. E það sem við erum nú erafleiðing yrri gerða okkar er eðlileg afleiðing að það sem við viljum veraí ramtíðinni ræðst a gerðum okkar í nútíðinni, því verðum við að vitahvernig við eigum að hegða okkur.

Við áum aðeins það sem okkur hæfir. Geumst upp á stolti okkar og skiljumþetta: að eymd er aldrei óverðskulduð. Aldrei heur gerst óverðskuldaðandstreymi, aldrei heur gerst illt sem ég he ekki lagt grunnin að meðmínum eigin höndum. Við ættum að vita það. Skilgreinið sjál ykkurog skiljið að sérhvert andstreymi éll á þig yrir þinn atbeina. Þú gerðirhelming og hinn ytri heimur hinn helminginn, þannig varð andstreymiðtil. Við þetta ætti að renna a okkur. En í sömu mund er leitur vonar semer: Ég he enga stjórn ytri veraldarinnar en það sem er í mér og nærri, míneigin veröld, lýtur stjórn minni. E þær tvær saman verða að gera mistök,e þær tvær saman verða að veita mér andstreymi þá mun ég ekki leggjaram minn helming og hvernig getur andstreymið þá orðið til? E ég næraunverulegri stjórn á sjálum mér mun andstreymið aldrei koma.

Ekkert kallar ram okkar besta star rekar en að axla ábyrgð. Ég hvet

ykkur öll. Hvernig munið þið bregðast við e ég set lítið barn í hendurykkar? Lí ykkar mun allt breytast í þeirri andrá, hvað sem þú ert þáverður þú að verða óeigingjarn á þeirri stundu. Þú munt bregðast öllumillum hugmyndum þegar ábyrgð er varpað á þig - öll manngerð þín munbreytast. Svo e allri ábyrgð er varpað á eigin axlir munum við sýna okkarbesta í orði og verki, þegar við höum engan til að agnúast við, engandjöul til að ásaka, engan persónulegan Guð til að bera byrðar okkar, þegar



18

við ein erum ábyrg, þá rísum við til bestu verka. Ég er ábyrgur örlagaminna, ég æri gott í mitt lí, ég æri illt í mitt lí.

Lífið er harður raunveruleiki, plægðu hnarreistur gegnum það þó það geti

virst tilgangslaust, óttastu ekki, sálin er sterkari. Lífið leggur enga ábyrgðá litla guði, þannig ert þú þinn gæu smiður. Þú veldur þjáningu þinni,þú veldu góðu og illu og það ert þú sem setur hendurnar yrir augun ogsegir: Það er myrkur. aktu hendurnar rá augunum og sjáðu ljósið, þúert geislandi, þú ert nú þegar ullkominn allt rá byrjun.

Þetta er eina lausnin á vandanum. Þeir sem ásaka aðra - og, Æ, földiþeirra vex með degi hverjum - eru almennt eymdin sjál með hjálparlausaheila, þeir haa tamið sér að álasa öðrum yrir eigin mistök, sem er þeim

engin hjálp. Þetta þjónar þeim á engan hátt. Þessi tilraun til að varpaábyrgð á aðra veikir þá aðeins enn meir. Því skaltu ekki ásaka neinn yrireigin mistök, stattu á eigin ótum og axlaðu alla ábyrgð sjálur. Segðu:Þessi eymd sem ég líð yrir er yrir eigin verknað og það eitt sannar að égeinn verð að eyða henni. Það sem ég skapaði get ég eytt, það sem annarheur skapað get ég aldrei eytt. Því skalt þú rísa upp vera hugaður, verasterkur. Axlaðu alla ábyrgð og skildu að þú skapar eigin örlög. Allur styrkurog hjálp sem þú vilt er innra með sjálum þér. Því skalt þú skapa þínaeigin ramtíð. “Lát hina dauðu ortíð graa sína dauðu”. Hin óendanlega

ramtíð er ramundan og þú verður allta að muna að sérhvert orð, hugsunog aðgerð er þér sjálum ætluð og það, að þegar slæmar hugsanir og gerðirer tilbúar að stökkva á þig sem tígrisdýr átt þú hinn hvetjandi kost, að nýtaþér hinar góðu hugsanir og gerðir sem eru reiðubúnar, ásamt afli hundraðþúsund engla, til þess að verja þig allta og eilíflega.

Hvernig á að starfa?Stara starsins vegna. Það eru nokkrir sem eru kjarni jarðar í hverju

landi sem stara starsins vegna og streða ekki vegna nans, rægðar eða

himnavistar. Þeir stara aðeins til góðs. Það eru aðrir sem styðja átæka oghjálpa mannkyni a enn æðri ástæðum vegna þess að þeir trúa á góðverkog elska góðviljann. akmark nans og rægðar skilar sér sjaldan strax, þaðkemur til okkar í ellinni að loknu dagsverki okkar.

E maður starar án eigingirni öðlast hann þá nokkuð? Já, hann öðlasthið æðsta. Óeigingirni verðlaunar mest en vandinn er að ólk heur ekkiþolinmæði til að þrauka hana. Verðlaunin skila sér einnig til heilsunnar.Kærleikur, sannleikur og óeigingirni eru ekki aðeins siðræðileg hugtökheldur móta þau æðstu hugsýnir okkar vegna þess að í þeim liggur þvílíkstaðesting valds.Raunveruleg tilvera sem er takmark Vedanta, er tvinnuð eilíri ró, ró sem

ekki er hægt að raska, hugarjanvægi sem aldrei bregst hvað sem á gengur.Og öll vitum við rá lísreynslu okkar að það er besta viðhor til stars.



19

Ég he verið spurður margsinnis hvernig við getum starað e okkurskortir ástríðu til starans, sem við yfirleitt höum. Þannig hugsaði égeinnig á árum áður en því eldri sem ég verð og reynslumeiri tel ég þetta

ekki rétt. Því minni ástríða sem er því betur störum við. Því rólegri semvið erum því betra yrir okkur og því meir aköstum við. Þegar við erumá valdi geðshræringa sóum við svo mikilli orku, splundrum taugum okkar,ruglum huga okkar og aköstum mjög litlu verki. Orkan sem heði áttað renna til verksins er varið í einskisnýtar geðshræringar sem skila engu.Það er aðeins þegar hugurinn er mjög rór og yfirvegaður að öll orkan ertil góðra verka. Og e þú lest um lí mikilla verkmanna veraldarinnarkemstu að því að þeir voru yndislega rólegir menn. Ekkert gat komiðþeim úr janvægi. Því er það að reiður maður kemur aldrei miklu í verk

og að sá sem aldrei reiðist kemur miklu í verk. Maðurinn sem gest uppyrir reiði eða hatri eða einhverri annarri geðshræringu getur ekki staraðhann brýtur aðeins sjálan sig í mola og gerir ekkert hagnýtt. Það er hinnrólegi, umburðarlyndi, yfirvegaði maður með hugarró sem leggur rammesta verkið.

Þú munt segja: Hvaða þýðingu heur að læra að vinna? Allir vinna áeinn eða annan máta í þessari veröld. En það er til yrirbrigði sem er aðmylja niður orku sína. Með tilvísun til Karma-Yoga segir Gita að mennnái mestum árangri í störum sínum með því að stara a útsjónarsemi

og vinnuvísindum. Þú verður að muna að allt star er einaldlega aðsenda ram hugaraflið sem til staðar er, að vekja sálina. Aflið er innra meðhverjum manni, eins er þekkingin, mismunandi stör eru eins og höggætluð til að vekja þessi ógnaröfl.

Iðjuleysi ætti að orðast með öllum ráðum. Star leiðir a sér varnir.Varnir gegn öllu illu, andlegu og enislegu og þegar þú heur náð árangri íað verjast kemur ró. Það er auðvelt að segja: Hataðu engann, ekki ráðastgegn illu, en við vitum hvað það þýðir í raunveruleikanum. Þegar athygli

þjóðélagsins er á okkur hættir okkur til að vilja sýnast mótþróalaus en íhjarta okkar er síellt angur. Við finnum angur rá ró mótþróaleysis, okkurfinnst að við ættum að sýna mótþróa. E þig ýsir í auðævi, en veist að öllveröldin lítur þann sem að auði stenir sem mjög slægan mann munt þúe til vill ekki þora að kasta þér í streðið um auð þó hugur þinn sækist etirhonum dag og nótt. Þetta er hræsni og þjónar engum tilgangi. Dýðu þérá ka í veröldina, og þá etir nokkra hríð, þegar þú heur þjáðst og notið allssem þar er mun hönun koma og síðan ró.

Sá sem ætíð brýtur heilann um hvað bíður hans í ramtíðinni nær engum

árangri a nokkru tagi. Það sem þú veist að er satt og rétt, gerðu það barastrax. Hvaða gagn er a útreikningum um hvað gæti eða gæti ekki orðiðí ramtíðinni? Líshlaupið er svo stutt - og næst nokkur árangur í lífinue þú heldur áram að spá og reikna útkomu. Guð er sá eini sem veitvæntanlegan árangur, eldu honum allt það. Hvaða áhri getur þú hat?Vertu ekki að velta þessu yrir þér en haltu áram að stara.



20

Starsmaðurinn sem er háður árangri er sá sem nöldrar yfir skyldunum semhonum haa allið í skaut, sá óháði lítur á allar skyldur sem jan góðar ogað þær móti árangursrík verkæri til að deyða eigingirni og tilfinningasemi

og að til að tryggja relsi sálarinnar.Okkur hættir öllum til að líta o stórt á okkur sjál. Skyldur okkarákvarðast að miklu meira leyti á því sem við eigum skilið heldur en viðviljum játa. Keppni skapar öund og deyðir kærleika hjartans. Nöldrarinnheur andstyggð á öllum skyldum, ekkert mun nokkurn tíma ullnægjahonum og allt hans lí er dæmt til að mistakast. Störum áram eins og viðhöum gert, hverjar sem skyldur okkar eru og verum allta tilbúin til aðleggjast á árarnar. Þá munum við sannarlega sjá Ljósið.

Svo starfið segir Vedanta hafið Guð í öllu og vitið að hann er í öllu. Starfiðsleitulaust með það að leiðarljósi að lífið er eitthvað Guðlegt, eins og Guðsjálur, og vitum að þetta er allt sem við þurum að gera, þetta er all semvið ættum að biðja um. Guð er í öllu, hvert annað ættum við því að aratil að leita hans? Hann er nú þegar í hverju starfi, í hverri hugsun, í hverritilfinningu. Vitandi þetta verðum við að stara – það er eina leiðin, það erengin önnur. Því munu áhri starsins ekki fötra okkur. Við höum skiliðað alskar ýsnir eru orsök allrar eymdar og ills sem kvelur okkur en þegarþær eru gerðar Guðlegar á þennan hátt, hreinsaðar með Guðlegri hugsun,

munu þær ekki leiða a sér illt eða nokkra eymd. Þeir sem ekki haa lærthaa þennan leyndardóm munu verða að lia í fandsamlegum heimi þartil þeir skilja. Margir vita ekki hvílík óendanleg náma a alsælu býr í þeim,umhverfis þá, allstaðar, þeir haa ekki enn skilið það. Hvað er fandsamlegveröld? Vedanta segir: Fáræði.

Janvel hinn mesti kjáni getur lokið viðangseni e honum geðjast vel aðþví. En hinn upplýsti maður er sá sem getur breytt hverju starfi í geðslegtstar. Ekkert star er lítilmótlegt. Allt í þessum heimi er eins og banyanræsem, þrátt yrir að birtast smátt sem sinnepsræ, heur risavaxið banyantré

blundandi í sér. Sá er sannarlega upplýstur sem tekur etir þessu og geturþannig gert öll stör stórkostleg.

Skylda a hverju tagi á ekki að vera lítilsmetin. Sá sem innir a hendi lægristör er ekki vegna þess lægri en sá sem innir a hendi hærri stör, mannskyldi ekki dæma a eðli skyldna hans heldur a þeim máta sem hann innirþær a hendi. Máti hans við star og geta hans til þess er hið raunverulegapró á mannkosti hans. Skósmiður sem getur gert sterka, allega skó, ástystum mögulegum tíma, er betri maður, með hliðsjón a iðn hans ogstarfi, en próessor sem talar vitleysu sérhvern ævidag sinn.

Sérhver skylda er heilög og að helga sig skyldu er æðsta orm Guðlegrartilbeiðslu, það er vissulega náma mikillar hjálpar til að upplýsa og relsafötraðar sálir Baddha sem þjakaðar eru a villu og áærði.



21

Með því að skila sínum næstu skyldum vel, þeim skyldum sem eru á okkarhöndum nú, styrkjum við sjál okkur og með því að auka styrk okkar áþennan máta skre yrir skre getum við janvel náð stigi þar sem orréttindi

okkar verða að axla æðstu og virtustu skyldur lís og þjóðélags.Starfaðu sem meistariKjarni þessarar kenningar er að þú skalt stara sem meistari ekki sem

þræll, staraðu sleitulaust en ekki sem þræll. Sérð þú ekki hvernig allirstara? Enginn getur verið í algerri ró, níutíu og níu a hundraði mannkynsstara eins og þrælar og afleiðingin er eymd, það er allt eigingjarnt star.Staraðu a relsi ! Staraðu a kærleika ! Það er mjög erfitt að skilja orðiðkærleiki, kærleikur kemur aldrei yrr en með relsi. Það er enginn sannur

kærleikur mögulegur í þrælnum. E þú kaupir þræl og hlekkjar hannog lætur hann stara yrir þig mun hann stara eins og vél, án kærleika.Þannig að þegar við störum sem þrælar að veraldlegum hlutum er enginnkærleikur í okkur og star okkar er ekki hið sanna star. Þetta á við umstör yrir vini og ættingja og á við stör yrir sjál okkur. Eigingjarnt starer þrælavinna, í því liggur pró. Sérhver kærleiksaðgerð ærir gleði, það erengin kærleiksaðgerð sem ekki ærir rið og blessun sem endurgjald.

Sá maður sem starar a relsi og kærleika skeytir engu um ávinning. Enþrællinn þarnast flengingar sinnar, þjónninn þarnast launa sinna. Svo erí öllu lífi, tökum til dæmis hið opinbera lí. Ræðumaður földans þarnastsvolítis lóataks eða aðdáunarhrópa. E hann er króaður a án þess þá deyðirþú hann því hann þarnast þess. Þetta er þrældómur. Að vænta einhversendurgjalds undir þessum aðstæðum verður annað eðli hans. Næst kemurstar þjónsins sem þarnast einhverra launa, ég ge þér þetta þú geur mérhitt. Ekkert er auðveldara að segja en: Ég stara starsins vegna, en ekkerter erfiðara að höndla.

Við verðum að stara. Hvað veit hið almenna mannkyn um star, sem

knúið er allstaðar a ölskum ýsnum? Hvað veit maðurinn sem knúinner a eigin geðshræringum og skynjunum um star? Sá starar sem ekki errekinn áram a sínum eigin ýsnum né með minnstu eigingirni. Sá stararsem heur ekkert endamark í huga. Sá starar sem væntir einskis rá starfisínu.

Að gera veröldinni gott Skylda okkar gagnvart öðrum er að hjálpa þeim, að gera veröldinni gott.

Hvers vegna eigum við að gera veröldinni gott? Augljóslega til þess aðhjálpa veröldinni en í raun til að hjálpa okkur sjálum. Við ættum alltaað reyna að hjálpa veröldinni, það ætti að vera æðsta markmið okkar, ene við íhugum grannt komumst við að raun um að veröldin þarnast allsekki hjálpar okkar. Þessi veröld var ekki sköpuð til þess að þú kæmir oghjálpaðir henni. Einu sinni las ég predikun þar sem sagt var: “Allt í þessariögru veröld er mjög gott, því hún geur okkur tíma og tækiæri til að



22

hjálpa öðrum.” Þetta er augljóslega mjög ögur setning, en er það ekkiguðlast að segja að veröldin þarnist hjálpar okkar? Við getum ekki neitaðað eymdin er mikil og að ara og hjálpa öðrum er það besta sem við getum

gert samt sem áður munum við komast að raun um að með að hjálpaöðrum erum við aðeins að hjálpa sjálum okkur.

Þó verðum við að gera gott, þráin að gera gott er æðsta hvataafl okkar,e við vitum ætíð að það eru orréttindi að hjálpa öðrum. Hreyktu þérekki hátt, og dragðu skiptimynt upp úr vasanun og segðu: Hérna minnaumi maður, en vertu þakklátur að hinn aumi maður er þar svo þú geturhjálpað sjálum þér með því að gea honum. Það er ekki þiggjandinn semer blessaður, það er geandinn. Vertu þakklátur yrir að vera leyt að sýnagóðmennsku þína og miskunn í þessum heimi og að á þann hátt á að

verða tær og ullkominn.Við gleymum sjálum okkur þegar við hugsum um líkhaminn helgaðan

þjónustu við aðra – líkhamnum sem við a mikilli sjálsánægju skilgreinumsem okkur sjál. Og með tímanum kemur vitundin um takmarkaleysiokkar. Því ákaar sem við hugsum um velerð annarra því meir gleymumvið sjálum okkur. Á þennan hátt, meðan hjarta þitt verður smá samantærara a starfi þínu, munt þú byrja að skilja þann sannleika að þitt eigiðSjál rennur um allar verur og alla hluti. Þannig leggur þú veg eða leið

til að láta þitt eigið Sjál eða Atman koma í ljós með að gera öðrum gott.Þetta er ein a trúarlegum aðerðum, þjálun til þess að skynja Guðdóminn.akmark aðerðarinnar er einnig sjálsskynjun.

Þegar þú geur einhverjum eitthvað og væntir einskis – ekki einu sinniþakklætis – mun vanþakklætið ekki haa áhri á þig því þú ætlaðist aldrei tilneins, hugsaðir aldrei að þú ættir kröu til einhvers endurgjalds. Þú gasthonum það sem hann átti skilið, hans eigin örlög (Karma) sæktu það yrirhann, þín örlög (Karma) gerðu þig flytjandann. Hversvegna ættir þú aðvera hreykin a því að gea eitthvað rá þér? Þú ert flytjandinn sem fluttir

aura eða aðra gerð a gjö, og veröldin átti það skilið vegna eigin Karma.Hvar er þá ástæða hreykni þinnar? Það er ekkert mjög stórkostlegt við þaðsem þú geur veröldinni. Bið einskis, vænstu einskis í endurgjald. Geðuþað sem þú þart að gea, það kemur atur til þín – en hugsaðu ekki umþað nú, það kemur atur þúsundalt – en athyglin má ekki dvelja við það.Haðu samt sem áður kratinn til að gea, gea, og þar endar það. Lærðuað allt lífið er að gea, að náttúran mun þvinga þig til að gea. Svo, geðuúslega. Fyrr eða seinna verður þú að geast upp. Þú kemur inn í lífið tilað sana. Með höndunum vilt þú hrisa. En náttúran tekur um háls þér

og knýr þig til að opna lóana. Hvort þú vilt eða ekki verður þú að gea. Á því andartaki sem þú segir: Ég vil ekki, kemur höggið, þú ert særður.Enginn vill, en verður knúinn að síðustu til að láta allt a hendi. Og þvímeir sem maður steitist gegn þessu lögmáli því verr líður honum. Eymdokkar staa a því að við þorum ekki að gea, við erum ekki nógu hlýðin tilað samþykkja þessa hörðu kröu náttúrunnar. Skógurinn er horfinn, en



23

hitann höum við þess í stað. Sólin tekur vatn úr sjónum og skilar því ískúrum. Þú ert vél til að taka og gea, þú tekur til þess að gea. Því skaltþú vænta einskis í endurgjald, en því meir sem þú geur því meir mun skila

sér til þín. Því hraðar sem þú hleypir loti úr herbergi því hraðar yllistþað a útiloti og e þú lokar öllum dyrum og lúgum mun allt sem inni erþar vera en það sem úti er aldrei inn koma og það sem inni er mun staðna,úrkynjast og eitrast. Fljót tæmir sig síellt í sjóinn og yllir sig eilít atur.Lokaður ekki ósnum til sjávar. Samstundis og þú gerir það grípur dauðinnþig.

Viska, þekking, auður, menn, styrkur, hugdirð eða hvað annað semnáttúran sanar og sæmir okkur er allt aðeins til dreifingar þegar þörfinkreur. Við gleymum ot þessari staðreynd, setjum stimpilinn “Bara yrir

mig” á inneignina sem okkur er alin, og pari passu, við sáum ræum okkareigin rústa.

Óeigingirni færir þér árangurÖll útsend orka til stuðnings eigingjörnu markmiði mun leysast upp,

hún mun ekki orsaka endurgjald orku til þín, en e haldið er atur ahenni mun hún þróast í orku. Þessi sjálstjórn mun haa tilhneigingutil að skapa sterkan vilja, manngerð sem skapar Krist eða Buddah. Aularvita ekki þetta leyndarmál, þrátt yrir það vilja þeir stjórna mannkyninu. Janvel auli gæti stjórnað allri veröldinni e hann starar og staldrar við.Látum hann bíða örá ár haldandi atur a hinni heimskulegu hugmyndum stjórnun og þegar hugmyndin er með öllu horfin mun hann verða aflí veröldinni. Flestir okkar geta aðeins séð á ár ram í ramtíðina.....Aðeinslítill þröngur hringur – það er okkar heimur. Við höum ekki þolinmæðitil að skyggnast yfiryrir og verðum því siðlaus og slóttug. Þetta er okkarveikleiki, okkar aflleysi.

Eigingirni er höuðsyndin, það að hugsa yrst um sjál okkur. Sá sem

hugsar: Ég ætla að borða yrst, ég ætla að eiga meiri peninga en aðrir ogég ætla að eiga allt, sá sem hugsar: Ég ætla til himna á undan öðrum, égætla að öðlast Mukti á undan öðrum er hinn eigingjarni maður. Hinnóeigingjarni maður segir: Ég mun verða síðastur, ég kæri mig ekki umhimnavist, ég mun janvel ara til Heljar e ég hjálpa meðbræðrum mínumá þann hátt. Þessi óeigingirni er pró trúarbragðanna. Sá sem heur meiraa þessari óeigingirni er andlegri og nærri Guði. Hvort hann er lærður eðaáróður er hann nær Guði en nokkur annar janvel án sinnar vitundar. Oge maður er eigingjarn, þó hann hafi heimsótt öll musterin, séð alla helga

staði og litað sig sem hlébarða er hann samt fær Guði. Sérhver arsællmaður verður að haa að baki sér einhversstaðar geysilegt traust, geysilegaeinlægni og það er orsök hans einstaka árangurs í lífinu. E til vill heurhann ekki verið ullkomlega óeigingjarn en hat tilhneigingu til þess. Ehann heur verið ullkomlega óeigingjarn er stórkostlegur árangur hanssambærilegur við Buddha eða Krist. Stig óeigingirni markar stig arsældarallstaðar.



24

Lí er í síelldri útþenslu, samdráttur er dauði. Sá maður sem leitar sjálssín í þægindum og leti – á sér ekkert athvar ekki einu sinni í Hel.

Kærleikur er það sem verðlaunarÞetta er hið eina nauðsynlega: Kærleikur, einlægni og þolinmæði. Hvaðer lí annað er vöxtur, það er útþensla, það er kærleikur? Þess vegna erallur kærleikur lí, það er hið eina lögmál lísins, öll eigingirni er dauði ogþetta er sannleikur hér og héretir. Það er lí að gera gott, það er dauði aðgera ekki öðrum gott. Níutíu og níu a hundraði mannlegra rudda sem þúheur hitt eru dauðir, eru draugar – því enginn lifir, börnin mín, nema meðkærleika. Kennið til, börnin mín, kennið til, kennið til með hinum átæku,hinum áróðu, hinum smáðu, kennið til þar til hjartað stoppar og heilinn

spinnur og þú heldur að þú sért að brjálast – láttu þá sál þína renna yrirætur Skaparans og þá mun koma afl, hjálp og ósigranleg orka....Hræðistei, börnin mín. Ekki líta óttaslegin upp í óendanlegt stjörnuhvolfið einsog þið séuð hrædd um að það hrynji yfir ykkur. Bíðið ! Innan árrastunda mun allt það vera undir ótum ykkar. Bíðið, peningar verðlaunaekki, né nan, rægð verðlaunar ekki, né lærdómur. Það er kærleikur semverðlaunar, það er manngerð sem klýur sinn veg um grjótharðan múrerfiðleikanna.

Þeir sem eru menn og kenna þó ekki til með mönnum, segðu mér, eigaslíkir yfirleitt að teljast til manna?Skylda er sjaldan sæt. Það er aðeins þegar kærleikur smyr hjól hennar að

hún rennur lipurlega, annars er óslitið viðnám.

Á hvern hátt annan gætu oreldrar gert skyldu sína gagnvart börnumsínum, eiginmenn gagnvart eiginkonum og gagnkvæmt? Mætum viðekki viðnámi sérhvern dag í lífi okkar? Skylda er aðeins sæt í kærleika ogkærleikur geislar í relsinu einu. Er það þá relsi að vera þræll skynærasinna, reiði, abrýðisemi og hundrað annarra smáatriða sem hljóta aðgerast á hverjum degi í mannlegu lífi? Í öllu þessu lítilvæga mótlæti semvið reynum í lífinu er æðsta stig relsis – umburðarlyndi. Konur, þrælarsíns eigin geðstirðu, abrýðissömu geðsmuna, hættir til að ásaka eiginmennsína og staðesta þannig að eigin mati “relsi” sitt, án þess að skilja að meðþví staðesta þær aðeins að þær eru þrælar. Sama á við um eiginmenn semsíellt agnúast út í eiginkonur sínar.

Kærleikur bregst aldrei, börnin mín, sannleikurinn mun allta sigra, í dag,á morgun eða öldum seinna. Kærleikur mun vinna sigurinn. Heur þú

kærleika til meðbræðra þinna? Hvar átt þú að leita Guðs – eru ekki allirhinir átæku, hinir aumu og hinir smáu guðir? Því byrjar þú ekki á aðtilbiðja þá yrst? Hversvegna að graa brunn í bakka Gangesfljóts? rúðuá almáttugt afl kærleikans.



25

Hver kærir sig um glópagull nans? Ég ylgist aldrei með hvað dagblöðinsegja. Heur þú kærleika? - Þú ert almáttugur. Ert þú algerlega óeigingjarn?E þú ert það ertu ómótstæðilegur. Manngerðin verðlaunar allstaðar. Það

er Skaparinn sem verndar börn sín í djúpum sjávarins.Lí einstaklingsins er í lífi alls, hamingja einstaklingsins er í hamingjualls, tilvera einstaklingsins er óhugsandi aðskilin rá Öllu – þetta eru eilísannindi og hornsteinn alheimsins. Eina skylda einstaklingsins er að ærastrólega að hinu eilía Öllu með síellda tilfinningu gíurlegrar samúðar ogsamvitundar í brjósti til Alls, vera hamingjusamur með hamingju þess, oghnugginn með sorg þess. Það er ekki aðeins skylda hans heldur einnig, íhreyfingu sinni, dauði hans þar sem aðlögun að þessum miklu sannindumer leið til eilís lís.

En e maður getur veitt örlitla gleði og rið í þessum heimi heljar, þóekki væri nema einn dag, inní hjarta einnrar persónu, er sá sannleikurnægur, það he ég lært etir að haa þjáðst allt mitt lí, allt annað er aðeinstunglskin......

Bilgirni er dauðiHinir bilgjörnu eiga ekkert athvar hér, hvorki í þessu lífi né í nokkru

öðru lífi. Bilgirni leiðir til þrældóms. Bilgirni leiðir til allra tegunda a

eymd, andlegri og líkamlegri. Bilgirni er dauði. Það eru hundruð þúsundaörvera umhverfis okkur en þær geta ekki skaðað okkur nema við verðumbilgjörn eða yrr en líkhamurinn er tilbúinn og opinn yrir þær. E til villeru miljónir örverur a eymd fljótandi umhverfis okkur. Láttu það þigengu skipta ! Þær dirast ekki að nálgast okkur, þær haa ekkert afl til aðná tökum á okkur yrr en hugurinn verður bilgjarn. Þetta er hin miklastaðreynd: Styrkur er lí, bilgirni er dauði. Styrkur er hamingja, lífið eilít,ódauðlegt, bilgirni er síellt streð og eymd, bilgirni er dauði.

Sjá hvernig við flýjum sem eltir hérar rá öllu sem er hræðilegt og, eins ogþeir, hyljum höuð okkar í þeirri trú að þá sé okkur borgið. Sjá hvernigöll veröldin flýr rá öllu hræðilegu. Eitt sinn þegar ég var í Varanasi ór égum stað þar sem stór vatnsgeymir var á aðra hönd og hár veggur á hina. Áþessu svæði voru margir apar. Aparnir í Varanasi eru stórir ruddar og erustundum illskeyttir. Þeir ákváðu að leya mér ekki að ara um stræti sittog spangóluðu, skræktu og kræktu í ætur mínar þegar ég reyndi að gangaí gegn. Því ágengari sem þeir voru því hraðar gekk ég þar til ég hljóp enþví hraðar sem ég hljóp því hraðar komu aparnir og glesuðu að mér. Þaðvirtist ómögulegt að komast undan en í því mætti ég ókunnugum mannisem kallaði til mín, “Horstu í augu við ruddana”. Ég snéri mér við oghorðist í augu við apana og þeim brast kjarkur og flýðu loks. Þetta erlexía yrir allt lífið – þú skalt horast í augu við hið hræðilega og horasthugrakkur í augu við það. Líkt og aparnir mun erfiðleikum lísins allasthendur þegar við hættum að flýja undan þeim. E við ætlum einhverntíma að öðlast relsi þá verður það að gerast með því að ná stjórn á eðli



26

okkar en það gerist ekki með því að flýja. Hugleysingjar vinna aldrei neinasigra. Við verðum að segja ótta, vandræðum og áræði stríð á hendur evið ætlumst til þess að þau flýji undan okkur.

Styrkur, styrkur er það sem við óskum svo innilega í þessu lífi, því það semvið köllum synd og sorg á allt eina orsök og það er okkar bilgirni. Bilgirniylgir áræði og áræði ylgir eymd. Það mun gera okkur sterk. Þá muneymd verða aðhláturseni, þá mun verða brosað að obeldi hins illa og hiðgrimma tígrisdýr mun sýna mitt eigið Sjál að baki eðli tígrisdýrsins sjáls.

Verið óbilgjarnir, mínir ungu vinir, það eru mín ráð til ykkar. Þið muniðvera nær Himnum vegna ótbolta heldur en vegna þekkingar á Gita. Þettaeru digurmæli en ég verð að segja þau því ég elska ykkur. Ég veit hvar

skóinn kreppir að. Ég he öðlast svolitla reynslu. Þú munt skilja Gitabetur með handleggjavöðvunum, þínum vöðvum, nokkuð sterkari. Þúmunt skilja hina máttugu snilld og hið máttuga afl Krishna betur meðsvolitlu a kratmiklu blóði í þér. Þú munt skilja Upanishad betur og dýrð Atman þegar líkhamur þinn stendur östum ótum og þér finnst þú veramaður með mönnum.

ölum ekki um illsku heimsins og allar hans syndir. Hryggist vegna þessað þið hljótið að sjá illsku. Hryggist því þið hljótið að sjá synd hvarvetnaog e þið viljið hjálpa veröldinni dæmið hana ekki. Veikið hana ekki meira.

Því hvað er synd og hvað er eymd og hvað er allt þetta annað en afleiðingarbilgirni? Veröldin er gerð veikari og veikari sérhvern dag með þannigkenningum. Mönnum er kennt rá barnæsku að þeir séu bilgjarnir ogsyndarar. Kennið þeim að þeir eru allir dýrðleg börn eilíðarinnar janvelþeir sem eru bilgjarnastir í staðestunni. Lát jákvæða, sterka, hjálpsamahugsun ara um heila þeirra rá yrstu bernsku. Opnið ykkur yrir þessumhugsunum en ekki yrir hinum bilgjörnu og lamandi. Segið við ykkareigin hug: “Ég er Hann, ég er Hann.” Látið það klingja dag og nótt íhugum ykkar sem söng og við dauðans dyr lýsið yfir: “Ég er Hann.” Það

er sannleikurinn, hinn óendanlegi styrkur veraldarinnar er ykkar. Rekiðút áræðina sem heur hjúpað huga ykkar. Verum hugrakkir. Þekkiðsannleikann og iðkið sannleikann. akmarkið getur verið farlægt, envaknið, rísið á ætur og stansið ekki yrr en markinu er náð.

Bilgjarnir menn, sem haa tapað öllu, reyna allar slóttugar leiðir til aafla fár og leita í stjörnuspeki og því um líku. “Það er hugleysinginn ogaulinn sem segir: Þetta eru örlög” – svo segir málsháttur í Sanskrit. Enþað er hinn sterki maður sem stendur upp og segir: “Ég mun ráða eiginörlögum.” Gamalt ólk talar um örlög. Ungir menn leita sjaldan á náðirstjörnuspeki. E til vill erum við undir áhrium stjarnanna en það ætti ekkiað skipta okkur miklu......

Látið stjörnurnar koma, hvað sakar það? E stjarna ónáðar lí mitt væriþað ekki eyris virði. Þú munt skilja að stjörnuspeki og allir þessir dularulluhlutir eru venjulega tákn um bilgjarnan huga, e hugur okkar verður háðurþeim ættum við að leita læknis, borða næringarríka æðu og hvílast.



27

Þetta legg ég ram sem yrstu nauðsyn í öllu sem ég kenni: “Sérhvaðsem leiðir a sér andlega, huglæga eða líkamlega bilgirni skalt þú ekkisnerta ekki einu sinni með tánum.” rúarbrögð eru staðesting á eðlisstyrk

mannsins. Óendanlegt afl er hringað upp og er inni í þessum litla líkhamog þessi hringaði gormur teygir sig sjálur. Hann heldur áram að teygjasig og þenjast út, hjúpur etir hjúp er ónógur, hann kastar þeim a sér ogseilist etir æðri hjúp. Þetta er saga mannsins, trúarbragða, menningarog ramara. Risinn †Prometheus í fötrum er að leysa helsið sjálur. Alltsnýst um staðestingu styrks og þó vottur sé a sannleika í ræðum eins ogstjörnuspeki ættu menn að orðast þau.

†Sá sem skapaði menn og ga þeim ýmsa hæni. Hann var itan í grískrigoðaræði.

Verið hugrökk Einu sinni las ég sögu um nokkur skip sem voru hremmd í hvirfilvindi

við Suður sjávar eyjar og það var mynd a einu þeirra í blaðinu IllustratedLondon News. Öll týndust þau nema eitt einskt skip sem stóð a sér veðrið.Myndin sýndi mennina, sem áttu etir að drukkna skömmu síðar, standaá þilari og veia til ólks sem sigldi gegnum storminn. Verið hugrökk ogrjáls á sama máta.

Hvenær sem myrkrið ellur á skaltu staðesta raunveruleikann og allthonum andstætt mun hvera. Því, þegar allt kemur til alls, er þetta aðeinsdraumur. Þó erfiðleikar virðist fallháir, þó allt sýnist hryllilegt og ógnandier það aðeins leikmynd. Óttist ekki – það er bannað. Myljið hana í spaðog hún hverur. rampaðu á henni og hún deyr út. Óttist ekki. Ekki veltayrir þér hve ot þér heur mistekist. Kærðu þig ekki um það. íminner óendanlegur. Haltu áram, ullvissaðu sjálan þig atur og atur og þúmunt skilja. E til vill biður þú yrir öllum sem æðst haa en hver kemur oghjálpar þér sjálum? Og hvað um leið dauðans sem enginn flýr? Hjálpaðu

sjálum þér a sjálsdáð. Enginn annar getur hjálpað þér vinur. Því þú einner þinn mesti óvinur, þú einn ert þinn mesti vinur. Náðu tökum á Sjálfinuog þá, Rís upp. Óttastu ekki.

Haltu áram hugrakkur. Vænstu ekki árangurs samdægurs eða innanársins. Vertu allta staðastur að æðsta marki. Vertu einbeittur. Forðastuabrýðisemi og eigingirni. Vertu etirlátur og ætíð trúr málstað sannleika,mannúðar og lands þíns og þú munt haa áhri á veröldina. Mundu aðþað er maðurinn, lífið, sem er hið leynda afl – ekkert annað.....Abrýði erbani allra þræla. Hún er bani þjóðar okkar. Forðastu hana allta. Megi öllblessun og arsæld ylgja þér.



28

HetjulundFyrst vertu maður, vinur minn og þú munt sjá hvernig allt mun samlíkjast

þér. Gest upp á hatursullri illsku, þessu hundslega gjammi og glesi að

öðrum og ylgdu góðri yrirætlan, réttum aðerðum, réttlátri hugdirð ogvertu hugrakkur. Skildu óamáanleg ör etir æðingu þína sem manns.“Ó ulsi1, þegar þú komst yrst í heiminn agnaði veröldin og þú grést.Sjáðu til, þú skalt lia lífi þínu á þann máta að þegar þú yfirgeur þessaveröld muni hún gráta en þú agna.” E þú getur gert það ertu maður, eekki, hvers virði ert þú?

Látum veröldina segja sem hún vill, ég mun þræða stíg skyldunnar –skildu að þetta er stena hetjunnar. Ekkert stórvirki mun æðast í þessum

heimi e maður verður nótt sem dag að velta yrir sér því sem þessi eðahinn segir eða skriar. Þekkir þú þessa visku úr Sanskrit: “Þó þeir lærðuí siðakenningum hæli eða lasti, þó Lakshmi gyðja gæunnar komi og arisvo sem hún vill, þó dauðinn elli hann í dag eða etir öld mun hinn vitrimaður aldrei sveigja a stíg réttlætisins.”? Þó ólk hæli þér eða álasi, þógæan brosi við þér eða gretti sig móti þér, þó líkhamur þinn alli í dageða etir öld skaltu ekki víkja a vegi sannleikanns. Hvíkan storm og brimverða menn ekki að þola áður en Paradís riðar er náð! Því meiri semmaður verður, því harðari eldraun er ramundan. Lí þeirra heur sannað

sannleika sinn með próraun hins daglega lís og aðeins þá heur veröldinviðurkennt þá mikla. Hinir veikgeðja og huglausu sökkva bát sínum viðströndina hræddir a ógnandi sjávaröldum. Það er aldrei í huga hetjunnar.Verði sem vill, ég verð að ylgja hugsjónum mínum yrst og remst – þettaer Purushakara, einkum þrautseigja, án þannig þrautseigju mun enginGuðleg hjálp verða til nokkurs gagns til að eyða dáðleysi þínu.

Þeir sem allta eru daprir og daufir í þessu lífi geta engu akastað, lí etirlí koma þeir vælandi og skælandi. “Hetjur njóta jarðarinnar” – þetta erhinn óhrekjanlegi sannleikur. Vertu hetja. Segðu allta, “Ég óttast ekki”

Segðu þetta öllum – “Óttist ekki”. Ótti er dauði, ótti er synd, ótti er hel,ótti er óréttlæti, ótti er rangt lí. Allar illu hugsanir og viðhor þessa heimsstaa rá þessum illa anda óttans. Þessi ótti einn heldur sól, loti og dauðaá sínum stað og starfi og heldur öllu í fötrum.....

Í þessari líkhömuðu tilveru verður þér kastað atur og atur á öldumhamingju og eymdar, arsældar og andstreymis – en skildu að þær gangayfir. Þær skipta þig engu.

1 Skáld og trúmaður – höfundur Ramcharitmanasa. Hér ávarpar skáldiðsjálfan sig.



29

Trú á sjálfan sigrú á sjálan sig er okkar mesta hjálp. E trú á sjálan sig heði verið kennd

ítarlegar og iðkuð er ég sannærður um að stór hluti a illu og eymd sem við

búum við heði horfið. E einhver hvöt heur verið meiri áhriavaldur enönnur í lífi ólks, í sögu mannkyns, þá er það trúin á sjálan sig. Borin meðvitundina um stórengleika sinn urðu þau stórengleg. Dýðu manni á bólasyngjandi ka og sá tími mun koma að hann fleitir sér upp a örvæntingueinni saman, lærir þannig að haa trú á sjálum sér. En betra værið að viðvissum þetta rá yrstu byrjun.

Sá maður sem byrjar að hata sjálan sig heur opnað dyr hnignunar sinnar,svo er einnig um þjóðir.

Fyrsta skylda okkar er að hata ekki sjál okkur því til að þroskast verðumvið yrst að haa trú á sjál okkur og svo á Guð.

Svo sem hugsun þín er, svo verður þú. E þú hugsar um sjálan þigbilgjarnan verður þú bilgjarn, e þú hugsar um sjálan þig sem sterkan verðurþú sterkur, e þú hugsar um sjálan þig flekkaðan verður þú flekkaður, eþú hugsar um sjálan þig hreinan verður þú hreinn. Þetta kennir okkur aðhugsa ekki um okkur sjál sem bilgjörn heldur sterk, almáttug og alvitur.Engu máli skiptir að ég he ekki sýnt það enn, því það býr í mér. Öll

þekking er í mér, allt afl, allur hreinleiki og allt relsi. Hví get ég ekki sýntþessa þekkingu? Vegna þess að ég trúi ekki á hana. Lát mig trúa á hana oghún verður knúin til að sýna sig.

Saga heimsins er saga árra manna sem höðu trú á sjálum sér. Sú trúkallar ram Guðdóminn innra með þér. Þú getur gert hvað sem er. Þérmistekst eingöngu þegar þú heur ekki næga þrautseigju til að staðestaalgert afl. Um leið og maður eða þjóð missir trúna á sjálan sig kemurdauðinn.

Eftiröpun er af hinu illa Næst verður þú að skilja, vinur minn að við getum margt lært a öðrumþjóðum. Sá sem segist ekkert meira haa að læra er á síðasta hálmstráinu.Sú þjóð sem segist vita allt er að hruni komin ! “Sá lærir sem lifir” Enhér skaltu athuga að þegar við tökum eitthvað rá öðrum hljótum við aðmóta það á okkar eigin hátt. Við eigum að bæta í geymslu okkar þaðsem aðrir haa kennt en við verðum allta að gæta þess að halda ósnertumupprunalegum eiginleikum okkar.

Enginn getur kennt öðrum. Þú verður að skilja sannleikann og staraetir honum samkvæmt þínu eigin eðli....Allir verða að streða við að verasjálstæðir – sterkir, á eigin ótum, hugsandi eigin hugsanir, skilja eigiðsjál. Þarflaust er að gleypa kenningar sem aðrir dreia – standa upp semhermenn í haldi, setjast saman niður, allir eti sama mat, allir kinki kolli ásama tíma. Fjölbreytnin er tákn lísins. Einhænin tákn dauðans.



30

Önnur mikilvæg lexía til að muna er að etiröpun er ekki menning....Etiröpun, huglaus etiröpun leiðir aldrei til ramara. Hún er sannarlegatákn aumrar mannlegrar hnignunar......Við höum vissulega margt að læra

rá öðrum, já, sá sem neitar að læra er þá þegar dauður.....Lærðu all semgott er a öðrum, og tileinkaðu þér það á þinn hátt en ekki verða aðrirmenn. Láttu ekki draga þig brott úr þessu indverska lífi, ímyndaðu þérekki andartak að það væri betra yrir Indland e allir Indverjar klæddust,borðuðu og hegðuðu sér eins og annar kynston.

Fræinu er plantað og mold, lot og vatn umhverfis. Verður ræiðað moldinni, eða lotinu eða vatninu? Nei. Það verður jurt, það vexsamkvæmt eigin lögmálum, sanar lotinu, moldinni og vatninu og breytirþeim í jurtaeni og grær í það að verða jurt.....Á sama máta verður sérhver

að sana anda annarra en varðveita sérkenni sín og gróa í samræmi við eigiðlögmál.

Hvað eru siðareglur?Ein hugsjón er áberandi miðbik allra kera siðareglna, túlkuð á

marvíslegan máta, nenilega að gera öðrum gott. Leiðarvísir mannkynsætti að vera kærleikur til manna, kærleikur til allra dýra. En þetta eru alltbreytilegar túlkanir á hinum eilía sannleika að: “Ég er alheimurinn, þessialheimur er eitt.” Eða, hvar annars er ástæðan? Hvers vegna ætti ég að gerameðborgurum mínum gott? Hvers vegna ætti ég að gera góðverk? Hvaðknýr mig? Það er samúð, tilfinning samkenndar sem er allstaðar. Hiðharðasta hjarta finnur stundum til samúðar með liandi verum. Janvel sámaður, sem hræðist e honum er sagt að ætlað einstaklingseðli hans sé í raunblekking, að að það sé vansæmd að hengja sig við ætlað einstaklingseðli,mun segja þér að alger hönun einstaklingseðlis sé kjarni allra siðareglna.Og hvað er alger hönun einstaklingseðlis? Það þýðir hönun þessa ætlaðaeinstaklingseðlis, hönun allrar eigingirni. Þessi hugmynd um “mig ogmitt” – Ahamkara og Mamata – er afleiðing yrri áræði og því meir semþetta verandi einstaklingseðli ölnar því meir staðestist hið raunverulegaSjál. Þetta er sönn sjálshönun, kjarni, grunnur, inntak allra siðakenningaog hvort sem maðurinn veit það eða ekki þá er öll veröldin hægt og rólegaað ærast að henni með því að iðka hana meira og minna. Því miðurer meirihluti mannkyns að gera þetta óavitandi. Látum það gera þaðmeðvitað. Látum það æra órnina því við vitum að “mig og mitt” erekki hið raunverulega Sjál heldur amörkun. En eitt tillit a þessum eilíaraunveruleika sem liggur að baki – aðeins einn neisti a þessum eilía eldisem er Allt – táknar nútímamanninn, óendanleikinn er hans sanna eðli.

Að gera öðrum gott er dyggð (Dharma), að skaða aðra er synd. Styrkurog mennska eru dyggð, bilgirni og hugleysi eru synd. Sjálstæði er dyggð,ósjálstæði er synd. Kærleikur til annarra er dyggð, hatur til annarra ersynd. raust á Guð og á manns eigið Sjál er dyggð, rávik rá því er synd.Hin ýmsu kennirit sýna aðeins aðerðir til að öðlast dyggð.



31

Það er kjarni allra siðareglna kennd á öllum tungumálum og öllumtrúarbrögðum og a öllum spámönnum. “Vert þú óeigingjarn”, “Ekki Égheldur þú” – það er bakgrunnur alls lögmáls siðareglna. Og með þessu

er átt við viðurkenningu á samverund – að þú ert hluti a mér og ég aþér, viðurkenning þess að með því að særa þig er ég að særa sjálan migog með því að hjálpa þér er ég að hjálpa sjálum mér, viðurkenning þessað dauði minn er ómögulegur meðan þú lifir. Hvernig get ég dáið meðaneinn ormur lifir í þessum alheimi? Því lí mitt er í lífi þessa orms. Þaðkennir okkur einnig að við getum ekki yfirgefið einn okkar meðborgara ánhjálpar, að í góðsemi hans lifir mín góðsemi.

Haltu fram að takmarkinu

Það er hið mikla yrsta skre – hin raunverulega þrá etir takmarkinu. Allt ylgir henni auðveldlega....Streðið er hin mikla kennsla. aktu etir aðhinn mikli ágóði lísins er streðið. Um það erðumst við. E einhver leiðliggur til Himna þá er það sú sem liggur um Hel. Um Hel til Himna liggurleiðin allta. Þegar sálin heur streðað við aðstæður og mætt dauða, mættþúsund sinnum dauða á leiðinni, en enginn bilgjarn heur streðað áramog áram og allta áram, mun hún ljúka erðinni sem risi sem hlær aðtakmarkinu sem hún heur streðað við því hún mun skilja hve mikilengarihún er takmarkinu. Ég er lokatakmarkið, mitt eigið Sjál og ekkert annað,

því hvað stenst samanburð við Sjálfið? Getur poki a gulli verið takmarksálar minnar? Vissulega ekki ! Sál mín er æðsta takmark mitt. Að skiljaeigið eðli er mitt eina takmark í lífinu.

Það yrirfinnst ekkert sem er eingöngu illt. Fjandinn á sitt sæti hér semog Guð, annars væri hann ekki hér. Rétt eins og ég he sagt ykkur þáliggur leiðin til Himna um Hel. Okkar mistök eiga sæti hér. Haldiðáram ! Líttu ekki um öxl e þú telur þig haa gert eitthvað rangt. Nú,trúir þú því að þú gætir verið það sem þú ert í dag, án yrri mistaka þinna.Blessum því mistök þín. Þau haa verið óvæntir englar. Blessuð sé kvölin !Blessuð sé hamingjan ! Kærðu þig ekki um hlutskipti þitt. Haltu ram aðtakmarkinu. Haltu áram ! Líttu ekki um öxl á litla hluti og lítil mistök. Áþessum orrustuvelli okkar hlýtur ryk mistakanna að rísa. Þeir sem eru svoværukærir að þeir þola ekki rykið verða að hvera úr liðsveitunum.

E maður með takmark gerir þúsund mistök þá er ég vissum að maðurán takmarks gerir fimmtíu þúsund mistök. Því er betra að haa takmark.Og um þetta takmark verðum við að heyra eins ot og verða má þar til þaðsest að í hjarta okkar, í heila okkar, í æðunum okkar, þar til það klingir

í sérhverjum blóðdropa og smýgur um hverja holu líkham okkar. Viðverðum að hugleiða að því. “Það sem er tungunni tamast er hjartanukærast” og höndunum einnig.

Hugsunin er hvataafl okkar. Fylltu hugann æðstu hugsunum, heyrðuþær dag etir dag, hugsaðu þær mánuð etir mánuð. Kærðu þig ekki ummistök, þau eru eðlileg, þau eru egurð lísins, þessi mistök. Hvað væri



32

lífið án þeirra? Það væri lítils virði án streðsins. Hvar væri ljóðlist lísins?Kærðu þig ekki um streðið, mistökin. Ég he aldrei heyrt kú ljúga, en húner aðeins kýr – ekki maður. Svo kærðu þig ekki um þessi mistök, þessi litlu

ráhvör, haltu að takmarkinu þúsund sinnum og e þér mistekst þúsundsinnum haltu samt áram enn einu sinni. akmark mannsins er að sjá Guðí öllu. En e þér tekst ekki að sjá hann í öllu sjáðu hann þá í einum hlut íþeim hlut sem þér geðjast best að og sjáðu hann svo í næsta hlut. Þanniggetur þú haldið áram. Það er eilít lí ramundan sál þinni. aktu þanntíma sem þú þart og þú munt ná takmarkinu.

Veldu þér eitt takmark. Gerðu það að takmarki lís þíns – hugsaðu umþað, dreymdu um það og liðu á því. Lát heila, vöðva, taugar og sérhvernhluta líkhams þíns vera þrunginn þessu takmarki og láttu bara önnur

takmörk eiga sig. Þetta er leiðin til árangurs og þetta er aðerðin semskapar andlega meistara. Aðrir eru aðeins talvélar.

Hið daglega lí er hluti takmarksins. akmarkið heur smeygt sér í alltokkar lí hvort sem við veltum vöngum í heimspeki eða sinnum erfiðumskyldum hins daglega lís. Geislar takmarksins endurvarpast og brotnaí margvíslegum beinum eða bognum línum og streyma um sérhverjariu og gat og meðvitað eða ómeðvitað verður allt að ramkvæmast íljósi takmarksins, sérhvert viðangseni mun umbreytast, verða æðra eða

ummyndast a takmarkinu. Það er takmarkið sem heur gert okkur þaðsem við erum og mun gera okkur að því sem við verðum. Það er afltakmarksins sem heur skýlt okkur og sem við finnum í gleði okkar og sorg,í miklum verkum okkar eða illvirkjum, í dyggðum okkar og syndum.

Afl einbeitingarMegin mismunur manna og dýra er misjön geta þeirra til einbeitni.

Allur árangur a hvaða verki sem er staar a þessu. Allir vita eitthvaðum einbeitingu. Við sjáum áhri hennar hvern dag. Stórvirki í listum,

tónlist og svo ramvegis eru árangur einbeitingar. Dýr heur mjög litlagetu til einbeitingar. Þeir sem haa þjálað dýr eiga í miklum erfiðleikumvegna þeirrar staðreyndar að dýrið gleymir síellt yrirmælum. Dýrið geturekki haldið einbeitninni lengi á sama hlut. Hér liggur mismunur millimanna og dýranna – maðurinn heur meira einbeitingarafl. Mismunurinní einbeitingu getur einnig valdið mismun milli manns og manns.Mismunurinn er í stigi einbeitingar. Þetta er eini mismunurinn.

Allra hugur er einhvern tíma í einbeitingu. Við einbeitum okkur öll aðþví sem við elskum og við elskum það sem við einbeitum okkur að. Hvaðamóðir elskar ekki andlit barns síns þó að það sé látlaust? Henni finnstþað vera allegasta andlit í veröldinni. Hún elskar það vegna þess að húneinbeitir huga sínum að því og e allir gætu einbeitt huga sínum að samaandliti myndu allir elska það. Það yrði hið egursta andlit að allra áliti.

Hinn mikli vandi við þannig einbeitingu er að við stjórnum ekkihuganum, hann stjórnar okkur. Eitthvað utan okkar sjáls dregur hugann



33

til sín og heldur honum eins lengi og það vill. Þegar við heyrum ljúa tónaeða horum á allegt málverk er hugurinn anginn, við getum ekki leysthann.

E ég hrí þig með því sem ég segi þá verður hugur þinn einbeittur aðtali mínu. Ég dreg huga þinn rá sjálum þér og held honum við máleniðþrátt yrir sjálan þig. Þannig er athygli okkar angin, hugur okkar ereinbeittur við ýmis viðangseni þrátt yrir okkur sjál. Við getum ekkivarist því.

Nú er því spurningin: Getum við ræktað þessa einbeitni og getumvið orðið meistarar hennar? Yogarnir segja já, já. Yogarnir segja að viðgetum ullkomnað stjórnun okkar á huganum. Frá siðareglu sjónarmiði

getur ræktun einbeitingar hugans verið hættuleg – hættan við einbeitinguhugans að viðangseni liggur í því að við værum hugsanlega ekki ær umað losa hann rá því. Það ástand orsakar mikla kvöl.

Nær öll okkar kvöl staar a því að við höum ekki aflið til að leysa hugannrá viðangseni. Því verðum við að rækta afl hugarlausnar janhliða aflihugareinbeitingar. Við verðum ekki aðeins að læra að einbeita huganumað einu viðangseni eingöngu heldur einnig að leysa hann skyndilega ogbeina honum að einhverju öðru. Þetta tvennt ætti að vera ræktað samanyrir öryggis sakir.

Þetta er kerfisbundin ræktun hugans. Í mínum huga elst kjarniraunverulegrar menntunar í þjálun einbeitingar hugans ekki í sönunstaðreynda. E ég ætti etir að menntast atur og heði eitthvað um það aðsegja hvernig hún yrði ramkvæmd myndi ég engum staðreyndum sana.Ég myndi rækta afl hugareinbeitni og hugarlausnar og að því loknu sanastaðreyndum með ullkomnum verkæri. Barnið á að rækta með samhliðaþjálun hugareinbeitingar og hugarlausnar.

Haa menn öðlast alla þekkingu veraldarinnar á annan hátt en með

einbeitingu hugaraflanna? Veröldin er tilbúin að ljóstra upp leyndarmálumsínum til okkar e við kunnum að banka og knýja á réttan hátt. Viðþurum að knýja á með styrk og afli einbeitingar. Afl mannlegs huga ertakmarkalaust. Því einbeittari sem við erum því meira afl sendum við áeinn punkt, það er leyndarmálið.

Fyrsta skrefið til að rækta hugann er að byrja á öndun. Regluleg öndunsetur líkhaminn í samræmt ástand, og þá er auðveldara að ná til hugans.Við reglulega öndun þar yrst að huga að Asana, eða líkhamsstellingu.Sérhver stelling sem þér líður vel í er hin rétta. Hryggurinn á að vera rjálsog þunga líkhamsins á að halda uppi með brjóstkassanum. Ekki reyna aðfinna upp kerfi til að rækta hugann, einöld öndun er allt hið nauðsynlegahvað þetta varðar.



34

Ræktaðu þig sem jafningja Aumkaðu engann. Líttu á alla sem janingja, hreinsaðu þig arumsyndinni, hrokanum. Við erum öll janingjar og megum ekki hugsa

sem svo: Ég er góður og þú ert slæmur og ég er að reyna að betrumbætaþig. Hinn rjálsi lítur á alla sem janingja......

Aðeins syndarar sjá synd. Sjáðu ekki manninn, sjáðu aðeins Skaparann.Við gerum okkar eigin Himnaríki og getum gert Himnaríki janvel í Hel.Syndarar finnast aðeins í Hel og meðan við sjáum þá umhverfis okkurerum við einnig í Hel.

Menn verða að ræðast. Þeir tala um lýðræði, janrétti allra manna þessadagana. En hvernig veit maður að hann er janingi allra? Hann verður að

haa sterkan heila, tæran huga sem er rjáls rá vit-lausum hugmyndum,hann verður að smjúga gegnum þétta áræðina í huga sjáls sín til hinstæra sannleika sem býr í kjarna Sjáls hans. Þá mun hann skilja að, öllullkomnun, allt afl er þá þegar í honum sjálum og að hann þar ekkiað á það rá öðrum. Þegar hann skilur þetta verður hann rjáls á þvíandartaki, hann verður janingi. Hann mun einnig skilja að allir aðrir erueins ullkomnir og hann sjálur og að hann þar ekki að beita aðra mennneins konar valdi, líkhamlegu, andlegu eða siðerðilegu. Hann skilur viðþá hugmynd að til hafi verið maður óæðri honum sjálum. Þá talar hann

um janingja, ekki yrr. Vertu frjáls

Lærðu að skynja sjálan þig í annars ham, til að skilja að við eru öll eitt.Varpaðu allri vit-leysu í vindinn. Spýttu út gerðum þínum, góðum eðaslæmum og hugsaðu aldrei um þær atur. Gert er gert. Varpaðu rá þéráræði. Vertu óbilgjarn janvel við dauðans dyr.

Enga etirsjá, dveldu ekki við yrri verk og leggðu ekki á minnið góðverk

þín, vertu azad (rjáls). Hinu bilgjörnu, hinir óttaslegnu og hinir áróðumunu aldrei ná Atman. Gerðum verður ekki breytt, afleiðingarnar hljótaað koma, þú skalt horast í augu við það en gættu þín að gera aldrei samahlutinn atur. Láttu Guð létta a þér öllum byrðum, láttu létta öllu góðuog vondu. Ekki halda hinu góða og létta hinu vonda. Guð hjálpar þeimsem hjálpa sér ekki sjálfir.

Þegar þú heur öðlast tilfinningu hugarlausnar þá skynjar þú hvorki gottné illt. Það er aðeins eigingirni sem orsakar mismun milli góðs og ills.Þetta er mjög erfitt að skilja, en þú munt læra með tímanum að ekkert íalheimi heur vald yfir þér yrr en þú leyfir því það. Ekkert heur vald yfirSjálfi mannsins þar til Sjálfið verður kjáni og tapar sjálstæðinu.

Svo, með hugarlausn yfirvinnur þú og hanar öllu öðru valdi yfir sjálumþér.Það er mjög auðvelt að segja að ekkert hafi rétt til þess að haa valdyfir þér án þíns leyfis, en hvað er hið sanna tákn í manni.....sem er hvorkihamingjusamur né óhamingjusamur vegna ytri áhria í veröldinni? áknið



35

er að góð eða ill örlög valda engum breytingum í huga hans, hann er hinnsami í öllum aðstæðum.

Við munum hlægja að öllum þessum hlutum sem við köllum orsakir

eymdar og illsku þegar við náum þessu dásamlega stigi jönuðar, þessarisamvitund. Í Vedanta er þetta það sem kallað er að öðlast relsi. ákn þessað þú ert að nálgast relsið er síaukin samvitund og jönuður. Hinn samií eymd og sælu, hinn sami í árangri og ósigri – þannig hugur er að nálgastþetta ástand relsis.

Sá sem heur náð árangri í hugareinbeitingu eða hugarlausn, að vild, heurnáð árangri í Pratyahara, sem þýðir: “sameinað til sóknar”, stjórnar aflinusem hugurinn sendir og relsar það rá þrældómi skynæranna. Við höum

eignast raunverulega manngerð þegar við getum þetta og þá loks höumvið stigið langt skre að relsi, áður vorum við aðeins vélar.Hinn vitri vill relsi, hann skilur að skyn-hlutir eru ánýti og að nautn og

kvöl gengur yfir og lýkur. Hve margir auðmenn heimsins vilja ekki finnaerskar nautnir? Allar nautnir eru gamlar og þeir vilja nýjar. Heur þú ekkitekið etir hve mörgum kjánalegum hlutum þeir finna upp á hvern dagaðeins til þess að æsa taugarnar í andartak, og að því loknu, timburmenn?Meginhluti ólks er aðeins eins og sauðé í hóp. E orystusauðurinn ellurí skurð ylgja allir aðrir og hálsbrjóta sig. Á sama hugsunarlausa háttinn

ylgja allir því sem einhver einn áberandi maður í þjóðélaginu gerir. Þegarmaður byrjar að sjá ánýti veraldlegra hluta mun hann skilja að hann áekki að vera haður þannig að leiksoppi og berast með straumnum. Þaðer þrældómur. E við einhvern eru sögð vinsamleg orð byrjar sá að brosaog e á hann er hastað, byrjar hann að skæla. Hann er þræll brauðmola,þræll andardráttar, þræll klæðnaðar, þræll þjóðernishyggju, lands, nans ogrægðar. Hann er þannig fötraður í miðju þrældóms og hinn raunverulegimaður er grafinn þar undir. Það þú kallar mann er þræll. Þegar maðurskilur allan þennan þrældóm mun hann þrá að verða rjáls, ómótstæðileg

þrá kemur til hans. Sjáðu hvernig maður berst við að losa sig við brennandikolamola sem settur heur verið á höuð hans. Á sama hátt verður baráttamanns yrir relsi, þess manns sem raunverulega skilur að hann er þrælleðlis síns.

Vertu rjáls og haði svo hvaða földa persónuleika sem þú vilt. Þá munumvið leika eins og leikarinn sem kemur á svið í gerfi betlara. Berðu hannsaman við raunverulegan betlara sem gengur um strætin. E til vill er samasviðsetningin í báðum tilellum, orðin eru e til vill þau sömu en samt semáður er mismunur ! Annar heur ánægju a betli sínu hinn líður önn ráþví sama. Og hvað veldur þessum mismun? Annar er rjáls en hinn erfötraður. Leikarinn veit að betl hans er ekki raunveruleiki, aðeins leikur,en betlarinn hugsar að þetta sé hans eigin krefandi kunnuga ástand semhann verði að þola hvort hann vill eða ekki. Þetta er lögmálið. Meðanvið vitum ekkert um okkar raunverulega eigið eðli erum við beltlararsem stuggað er við a öllum öflum náttúrunnar, og gerðir þrælar alls í



36

náttúrunni, við kveinum etir hjálp veraldarinnar, en hjálpin kemur aldreitil okkar, við kveinum til ímyndaðra vera og samt kemur enginn. Samtvonum við að hjálpin komi og þannig skælandi, vælandi og vonandi líður

eitt lí og sama leikritið heldur áram og áram.Haltu áfram !Nú, e einhver ykkar vill í raun iðka þessi vísindi verður þú - að byrja

með samskonar ásetningi, nei janvel meiri ásetningi, og þú setur þér viðviðskipti lísins.

Og hve mikillar athygli krefast viðskipti og hve harður stjórnandi þaueru! Þó aðirinn, móðirin, eiginkonan eða barnið deyji mega viðskipti ekkistöðvast! Janvel þó hjartað sé að bugast verðum við að sinna viðskiptumokkar, þó sérhver vinnustund sé kvöl. Þannig eru viðskipti og okkur finnstþað eðlilegt og rétt.

Þessi vísindi krefast miklu meiri ásetnings en nokkur viðskipti munuþarnast. Margir menn ná árangri í viðskiptum, áir í þessu. Því svomikið hvílir á hinum staðasta ásetningi þess sem nemur. Ekki munu allirverða auðugir rekar en í viðskiptum en allir geta eignast eitthvað, þanniggetur sérhver séð leitur í þessum vísindum sem mun sannæra hann umsannleika þeirra og um það að menn haa verið til sem haa náð ullum

árangri. Janvel minnsta verk vel gert mun skila rábærum árgangri, látum því allalæra hvað lítið sem er. E fiskimaðurinn hugsar sig vera Andann, verðurhann betri fiskimaður, e námsmaðurinn hugsar sig vera Andann, verðurhann betri námsmaður. E lögmaðurinn hugsar sig vera Andann, verðurhann betri lögmaður og svo þannig.

Sæktu ram sem hetja. Láttu ekkert hindra þig. Hve marga daga munþessi líkhamur endast með hamingju sinni og eymd?

Þegar þú heur öðlast líkham reistu þá Atman sem inni býr og segðu – Éghe öðlast óttaleysi ! ....og þannig, svo lengi sem líkhamurinn lifir, segðuöðrum þessi skilaboð óttaleysisins: “Þú ert Það”.

“Rísið, vaknið og víkið ei uns takmarkinu er náð !

rÆktun skapgerÐar

Documents