ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ 

ΤΜΗΜΑ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ 

RAMI  MANSOUR 

ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ  

ΣΤΗΝ ΑΡΑΒΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ  

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ «ΙΕΡΟΥ ΝΟΜΟΥ» 

Διπλωματική εργασία που υποβλήθηκε στο Τμήμα 

Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ 

Σύμβουλος καθηγητής

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΙΑΓΚΟΥ Καθηγητής

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2009 

 

2  

 

 

 

 

  

ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ 

ΣΤΗΝ ΑΡΑΒΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ  

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ «ΙΕΡΟΥ ΝΟΜΟΥ» 

 

 

 

 

 

 

 

3  

ΠΡΟΛΟΓΟΣ 

  Καθ’  όλη  τη  διάρκεια  των  προπτυχιακών  μου  σπουδών  στη Θεολογική Σχολή του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού στο BALAMAND 

είχα  λάβει  σειρά  μαθημάτων  στο  αντικείμενο  του  Κανονικού  Δικαίου. 

Μου  δόθηκε  για  πρώτη  φορά  η  ευκαιρία  να  κατανοήσω  τη  μεγάλη 

σημασία  αυτού  του  θεολογικού  μαθήματος,  τόσο  εξ  επόψεως 

εκκλησιολογικής  όσο  και  για  τη  λύση  συγχρόνων  προβλημάτων  της 

εκκλησιαστικής διοίκησης, ακόμα και θεμάτων της ποιμαντικής και της 

λειτουργικής.  Σήμερα  η  Ορθόδοξη  Εκκλησία  ευρίσκεται  σε  ένα 

σταυροδρόμι,  προκειμένου  να  επιλέξει  τον  κατάλληλο  δρόμο  για  την 

αντιμετώπιση  των πολλών  ζητημάτων που απασχολούν  τις  επί μέρους 

τοπικές  εκκλησίες  και  για  τις  προοπτικές  του  διαλόγου  με  τους 

ετεροδόξους και όλο γενικά τον κόσμο. Τα θέματα που ανακύπτουν δεν 

μπορούν  να  βρουν  λύση,  αν  δεν  ληφθεί  υπόψη  και  η  αρχαία  κανονική 

νομοθεσία της αδιαίρετης Εκκλησίας. 

Το πατριαρχείο Αντιοχείας  λόγω  των  ιστορικών περιπετειών  του 

πολύ  νωρίς  απώλεσε  τη  δυνατότητα  πρόσβασης  στις  ελληνικές 

κανονικές πηγές. Έτσι πλέον προέκυψε η ανάγκη τα κανονικά κείμενα 

να μεταφρασθούν στην ομιλούμενη γλώσσα, δηλ. στα αραβικά. Το θέμα 

της μελέτης των κανονικών πηγών έπεσε στο τραπέζι της συζητήσεως με 

τον Σύμβουλό μου καθηγητή κ. Θεόδωρο Γιάγκου, όπου κατά τη διάρκεια 

των  μεταπτυχιακών  μου  μαθημάτων  στο  Τμήμα  Ποιμαντικής  και 

Κοινωνικής  Θεολογίας  του  Α.Π.Θ.  είχα  τη  δυνατότητα  να  ερευνήσω 

ειδικά θέματα του Κανονικού Δικαίου και μάλιστα των πηγών του. Έτσι 

για μένα ήταν σχεδόν μονόδρομος να στρέψω την έρευνά μου στη μελέτη 

 

4  

των χειρογράφων νομοκανονικών πηγών που διασώζονται στην αραβική 

γλώσσα.          

  Με  ιδιαίτερη  ικανοποίηση  έστρεψα  τη  ενασχόλησή  μου  στην 

έρευνα  ενός  συνόλου  χειρογράφων  ιερών  κανόνων  στην  αραβική 

γλώσσα που φυλάσσονται στη βιβλιοθήκη του πατριαρχείου Αντιοχείας. 

Αυτά  τα  χειρόγραφα  αποτελούν  την  κυριότερη  ύλη  της  έρευνας  και 

πρέπει  να  υπογραμμίσω  ότι  αισθάνομαι  ιδιαίτερα  ευτυχής,  γιατί  η 

διπλωματική εργασία μου έχει σχέση με μία έρευνα, η οποία φέρνει στην 

επιφάνεια αρκετά νέα στοιχεία, τα οποία ίσως κεντρίσουν το ενδιαφέρον 

για  περισσότερες  επιστημονικές  μελέτες  στο  πλαίσιο  των  πηγών  του 

Κανονικού Δικαίου. 

Από τη θέση αυτή θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εκείνους που 

συνέβαλαν  στην  αρτιότερη  εμφάνιση  της  εργασίας  αυτής.  Θερμές 

ευχαριστίες  οφείλω  στον  Μητροπολίτη  Τυρολόης  και  Σερεντίου  κ. 

Παντελεήμονα  Ροδόπουλο  για  τη  φιλοξενία  του  στο  οικοτροφείο  της 

Ιεράς  Μονής  Βλατάδων  και  για  την  αγάπη  του,  ιδιαιτέρως  για  την 

πολύτιμη  συμβουλή  του,  προτείνοντας  ως  σύμβουλο  τον  καθηγητή 

Θεόδωρο  Γιάγκου.  Επειδή  η  σύνθεση  της  εργασίας  αυτής  θα  ήταν 

δύσκολο  εγχείρημα  για  μένα  χωρίς  την  αδιάκοπη  παρακολούθηση  και 

βοήθεια  με  υπομονή  και  αγάπη  από  τον  Σύμβουλό  μου  καθηγητή  κ. 

Θεόδωρο  Γιάγκου,  γι’  αυτό  τον  ευχαριστώ  θερμά  από  τα  βάθη  της 

καρδιάς μου.  

7 Ιουνίου 2009  

Κυριακή της Πεντηκοστής                                                    RAMI  MANSOUR         

        

 

5  

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ....................................................................................................3 

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ......................................................................5 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ....................Σφάλμα! Δεν έχει οριστεί σελιδοδείκτης. 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ...................................................................................................14 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ 

TΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΩΝ ΝΟΜΟΚΑΝΟΝΙΚΩΝ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ           

ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ 

1. Περιγραφική παρουσίαση των χειρογράφων...................................23 

2. Αξιολόγηση του περιεχομένου των χειρογράφων ..........................58 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’ 

Ο ΙΕΡΟΣ ΝΟΜΟΣ 

1. Η αναγκαιότητα για σύνταξη μίας νέας κανονικής συλλογής ...72 

2. Ποιός είναι ο μεταφραστής .......................................................................74 

3. Ποιός ήταν ο  Σίλβεστρος ...........................................................................76 

4.Τα έργα του Σιλβέστρου ..............................................................................82 

5. Ο Σίλβεστρος και ο «Ιερός Νόμος»..........................................................83 

6. Συγκριτική παρουσίαση και αξιολόγηση του κειμένου του Ιερού Νόμου σε σχέση με το ελληνικό πρωτότυπο..........................................88 

α. Μη απόδοση λέξεων .................................................................................88 

β. Παράλειψη και προσθήκη κειμένων..................................................89 

γ. Προβλήματα ασάφειας............................................................................93 

 

6  

7.  Υποσημειώσεις και τα σχόλια του μεταφραστή.............................95 

1. Οι υποσημειώσεις που αποβλέπουν στην αποκατάσταση των λαθών και στην απόρριψη θέσεων των Λατίνων.............................95 

2. Οι υποσημειώσεις με σκοπό την κατανόηση                                                                 του περιεχομένου κάποιων κανόνων .................................................101 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’ 

ΟΙ ΝΟΘΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ 

ΣΤΙΣΝΟΜΟΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ           

ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ 

1. Οι Διατάξεις των Αποστόλων (χφ. 211,φ. 31β‐ 37, χφ.434, φ. 109‐ 115).............................................................................................................105 

2. Οι Διατάξεις των Αποστόλων κατά τις Συριακές πηγές (χφ.211, φ. 45β‐ 52)..........................................................................................................109 

4. Οι κανόνες που αποδίδονται στην Ζ΄ οικουμενική σύνοδο (χφ.211, φ. 165β‐ 181)..................................................................................123 

5. Οι κανόνες του Eπιφανίου ......................................................................127 

6. Οι κανόνες του Μ. Βασιλείου (χφ. 211, φ. 245β‐ 247, χφ.59, φ. 46‐48.) ..................................................................................................................143 

 

 

7  

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 

ΕΛΛΗΝΟΓΛΩΣΣΗ 

ΑΓΑΠΙΟΥ  ΚΑΙ  ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ  ΜΟΝΑΧΟΥ,  Πηδάλιον  της 

νοητής  νηός  της  μίας,  καθολικής  και  αποστολικής  των 

ορθοδόξων εκκλησιάς, εκδ. «Αστήρ», Αθήναι 1957.  

ΑΓΟIΡΕΙΤOY ΝΙΚΟΔΗΜOY,  Εξομολογητάριον, Αθήνα α.χ. 

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ  ΙΩ.,  Εκκλησιαστική  Ιστορία,  τόμ.  Α‐Β 

Θεσσαλονίκη 1987.  

ΒΕΥΕΡΗΓΙΟΥ, Συνοδικόν, τόμος 1ος , Οξφόρδη 1672. 

ΒΡΕΤΟΥ ΜΑΡΙΝΟY,  Επιστολές  Σιλβέστρου  Αντιοχείας  προς 

Κιτίου Διονύσιον, «Εθνικόν Ημερολόγιον», Αθήνα 1870.  

ΓΙΑΓΚΟΥ Θ. Ξ., Κανόνες και Λατρείας, Θεσσαλονίκη 2006. 

ΓΙΑΓΚΟΥ  Θ.  Ξ.,  Νίκων  ο  Μαυρορείτης.  Βίος  –συγγραφικόν 

έργο‐κανονική διδασκαλία, Θεσσαλονίκη, 1991. 

ΓΙΑΓΚΟΥ  Θ.  Ξ.,  Χριστοφόρου  Προδρομίτη  Κανονικόν, 

Θεσσαλονίκη 2007. 

ΓΚΑΒΑΡΔΙΝΑ  Γ.,  Η  Πενθέκτη  Οικουμενική  Σύνοδος  και  το 

Νομοθετικό της έργο, Επεκτάση, Κατερίνη 1998. 

 

8  

ΚΑΡΝΑΠΑ Ι., Ο πατριάρχης Αντιοχείας Σίλβεστρος ο Κύπριος 

(1724‐1766), Ιερουσαλήμ 1906. 

ΜΑΤΣΗ  Ν.,  Περί  την  μετάφρασιν  του  Συντάγματος  του 

Ματθαίου  Βλάσταρη  υπό  του  Κουνάλη  Κριτοπούλου. 

Συμβολή εις την μελέτην των Μεταβυζαντινών νομοκανόνων, 

ΕΕΒΣ 34 (1965) 175‐201. 

 ΜΑΤΣΗ  Ν.,  Περί  την  κριτικήν  του  Συντάγματος  του 

Ματθαίου Βλάσταρη, τεύχ. Ι‐ΙΙ, Αθήνα 1979‐1980.  

ΜΗΛΙΑΡΑ  ΚΑΛΛΙΣΤΟΥ  ΑΡΧΙΜ.,  Μελέτη  περί  του 

νομοκάνονος  του  αγιωτάτου  πατριάρχου 

Κωνσταντινουπόλεως, Νέα Σιών 2 ( 1905). 

ΜΕΝΕΒΙΣΟΓΛΟΥ  ΠΑΥΛΟΥ,  Ιστορική  εισαγωγή  εις  τους 

ιερούς κανόνες της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Στοκχόλμη 1990. 

ΜΗΛΙΑΣ  ΣΠΥΡΙΔΩΝ,  Των  Αγίων  Συνόδων  της  Καθολικής 

Εκκλησίας  των  αναπάσαν  την  οικουμένην  συναθροισθεισών 

οικουμενικών  τε  και  τοπικών  νέα  και  δαψιλεστάτη 

συνάθροισις : εν ή περιλαμβάνονται και οι κανόνες των Θείων 

Αποστόλων  και  αι  διαταγαί  των  αυτών  διά  Κλήμεντος  του 

Ρωμαίου έτι δε αι Κανονικαί Επιστολαί ής κατά μέρος Αγίων 

Πατέρων  και  το  Σύνταγμα  Γελασίου  του  Κυζικινού  ής  κατά 

την  εν  Νικαία  Σύνοδον  πραχθέντων  ,  τομ.  ΙΙ,  εν  Παρισίοις 

1761‐1762.  

 

9  

ΜΙΛΑΣ  ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ,  Το  Εκκλησιαστικόν  Δίκαιον  της 

Ορθόδοξου  Ανατολικής  Εκκλησίας,  μεταφ.  Μελετίου 

Άποστολοπούλου, εν Αθήναι 1906 (ανατ.1970). 

ΝΑΣΟΥΡ  ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ,    Σίλβεστρος  πατριάρχη  Αντιοχείας 

(1724‐1766)  κατά  τις  Ελληνικές  και  Αραβικές  πηγές, 

Θεσσαλονίκη 1992. 

ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ  Ν.,  Το  Βυζάντιο  κατά  τον  12ο  αιώνα: 

κανονικό  δίκαιο,  κράτος  και  κοινωνία,  Εταιρεία  Βυζαντινών 

και Μεταβυζαντινών μελετών 1991.  

ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ    Α.    Ν., Η  προσφορά  της  Εκκλησίας  μας 

για την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού κατά την περίοδο 

της τουρκοκρατίας , Εκκλησία 3 (1991). 

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ  ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ  Α.,  Ιστορία  της 

Εκκλησίας Αντιοχείας, Αλεξάνδρεια 1951.    

ΠΕΤΡΟΒΙΤΣ  ΜΠ.,  Ο  Νομοκάνονων  εις  ιδ’  τίτλους  και 

βυζαντινοί σχολιασταί. Συμβολή εις την έρευνα των θεμάτων 

περί  σχέσεων  εκκλησίας  και  πολιτείας  και  των  επισκόπων 

Παλαιάς και Νέας Ρώμης, Αθήναι 1970.    

ΡΑΛΛΗ,  Γ.Α.  –  ΠΟΤΛΗ,  Μ, Σύνταγμα  των  θείων  κα  ιερών 

κανόνων  κ.λπ.,  τόμ.  1‐  6,  Αθήνησιν  1852‐1859  (ανατύπωση 

Αθήναι 1966). 

 

10  

ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΥ  ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ,    Επιτομή  Κανονικού 

Δικαίου, Θεσσαλονίκη 2005. 

ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΥ  ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ,  Το  Σύνταγμα  του 

Ματθαίου  Βλάσταρη  και  η  επίδραση  του  στον  σλαβικό 

κόσμο,  Μελέται  Α’.  Κανονικά  –Ποιμαντικά‐  Λειτουργικά‐ 

Οικουμενικά  ‐  Διάφορα  {Ανάλεκτα  Βλατάδων,  56}, 

Θεσσαλονίκη 1993. 

ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ , Εκκλησιαστική Ιστορία, 5,8.p G 67, 577‐ 580. 

ΤΡΩΙΑΝΟΥ  ΣΠ.  Ν.,  Ιωάννης  ο  «από  Σχολαστικών»  και 

Ιωάννης  Μαλάλας,  Αναφορά  εις  μνήμην  Μητροπολίτου 

Σάρδεων Μαξίμου, τ. Ε’, Γενεύη 1989.

ΤΡΩΙΑΝΟΥ  ΣΠ.  Ν.,  Οι  πηγές  του  Βυζαντινού    δικαίου, 

Αθήναι‐Κομοτηνή  1999. 

 ΤΡΩΙΑΝΟΥ  ΣΠ.  Ν., Περί  τα  νομικάς  πηγάς  του  Ματθαίου 

Βλάσταρη, ΕΕΒΣ 44 (1979‐1980). 

ΤΣΟΥΛΚΑΝΑΚΗ ΝΑΥΚΡΑΤΙΟΥ, Του διδασκάλου Μακαρίου 

Καλογερά επιστολές προς τη Συρία Κλ. 1990.   

ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ  Α.,  Βυζαντινόν  και  μεταβυζαντινόν 

δίκαιον  εις  τα  διηγήματα  του  Αλεξάνδρου  Παπαδιαμάντη, 

Δίκαιον και Ιστορία, Αθήναι 1973, σ.164‐175. 

 

 

11  

ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ 

AL  KASSAP  HANANIA, Magmouehet  Al  chareh  Al  kanasee, 

Lebanon, Beirut 1998.  

ΑΛ ΧΑΖ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, Safha mn tarich al rahbaneh al basilieh 

la shouiria, Λίβανος 1948. 

ARRANZ   M.,  I  Penitenziali  Bizantini.  IL  Protokanonarion  o 

Kanonarion  Primitivo  di  Giovanni  Monaco  e  Dianono  e  il 

Deuterokanonarion o “ Secondo Kanonarion” di Basilio Monaco 

{Kanonika,  3},  Ρώμη,  1993.  και  Ε  Herman,  Il  piu  antico 

penitenziale greco, Orientalia Christiana Periodica 19 ( 1953).  

BENECHEVITCH  VI, Synagoga L titulorum, Μόναχον, 1937. 

DE  DAN  SIMONESCU,  Carti  arabe  tiparite  de  Romini  in 

secolul XVIIlea (1701‐ 1747), B. O. R. 5‐6 (1964). 

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ  (ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ  ΤΡΙΠΟΛΗΣ),  Αλ  κιτάβ  Αλ 

Ζακι φι Ταχανι πατριάρχης Αντιοχείας Μελέτιος, Οθωμανικό 

τυπογραφείο, Λίβανο 1899.  

ISSAK ARMALET, Almalakioun Antakioun, Beirut 1936. 

ΙΝΤΙΛΜΠΗ  ΝΕΟΦΥΤΟΥ,  Asakifat  Al  Roum  Male  kiin  bi 

Halab fi al aser al hadeath, Χαλέπι 1983 

 

12  

JUSTELLUS G. VOELLUS‐ H, Bibliotheca juris canonici veteris, 

t. II, Παρίσοι 1661.  

LE QUIEN  Orients Christianus, Paris 1740. 

MANSI  JOANNES,  Sacroroum  Concilioroum  nova  et 

amplissima collection, 36‐37. 

MORIN  J.,  Commentarius  historicus  de  disciplina  in 

administraitione  sacramenti  Poenitentiae  tredicim  prom  is 

Ecclesia  Occidentalimet  bucusque  in  Oriantali  observata, 

Παρίσοι 1651, ( Βενετία 1702). 

ΜΠΡΕΚ, Al Hakaet al Ouadiat fi tarich al kanisat al Antakiat al 

Orthodoxsiat. Αίγυπτος 1903. 

N.SUVOROV,Verojatnyj  sostav  drevnejsago  ispovednago  I 

Pokajannagoustava v vostocnoj cerkni, Vizantijskij Vremennik 

8 (1901) .  

PITSAKIS  C.  G,  De  nouveau  sur  la  date  du  Syntagma  de 

Mattihieu Blastares, Byzantion 51 ,(1981). 

PITRA J. B, Juris ecclesiastici greacorum historia et monumenta, 

t.  II,  Ρώμη  1868,  σ.  226‐255.  J.  B.  PITRA,  Spicilegium 

solesmense, t. IV, Παρίσι, 1858 (ανατ. 1963). 

ΠΑΣΑ, Tarich Taifat Al Roum al Malakeen oya al Rahbaniat  al 

Moukhalisat, τομ. Α‐Β, Λίβανος, 19935‐1945. 

 

13  

ΡΟΥΣΤΟΜ ΑΣΑΝΤ,   η Εκκλησία της Θεοπόλεως Αντιοχείας, 

ΙΙΙ,1988.   

SCHULTHESS FRIEDRICH, Die syrischen Kanones der Synoden 

von Nicaea bic Chalcedon, Berlin 1908. 

SCHOLASTICI  IOANNIS,  Synagoga  L  titulorum,  t.  I,  εκδ. V. 

Benechevitch, Μόναχο 1937.  

ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΣ  ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ,  Κιταπ  Αλ  κουντακ,  χειρόγραο 

251 της βιβλιοθήκης του πατριαρχείου Αντιοχείας. 

STREWE  ADOLF, Die Canonessammlung des Dionysius Exiguus 

in der ersten Redaktion, Berlin‐ Leipzig 1931. 

UNIVERSITY OF BALAMAND, Kitab Al Namous Al Sharif, II, 

89, Beirut 1992.  

 

 

 

 

 

 

14  

ΕΙΣΑΓΩΓΗ 

Η  ιστορία  του  πατριαρχείου  Αντιοχείας  γνώρισε  φωτεινές 

περιόδους  αλλά  και  άλλες,  γεμάτες  πίκρες  και  διωγμούς.  Σήμερα, 

μολονότι ζει σε περίοδο ειρήνης, εξακολουθεί να βαδίζει στον δρόμο του 

Σταυρού και των Παθών, καθόσον η παλαιά αίγλη του έχει περιοριστεί 

από  τη  μακρόχρονη  υποταγή  σε  αλλόπιστους.  Η  προσφορά  του  όμως 

στον  χριστιανισμό  είναι  αναμφισβήτητα  μεγάλη    και  ανυπολόγιστη. 

Προσέφερε τόσο στον χώρο της οργάνωσης του εκκλησιαστικού βίου όσο 

και στον χώρο της πατερικής θεολογίας πολύτιμους καρπούς.  

Στους  πρώτους  αιώνες  ήταν  η  Αντιόχεια  κέντρο  ιεραποστολής, 

όπως  χαρακτηριστικά  αναφέρεται  στις  πηγές  του  αρχέγονου 

χριστιανισμού  και  μάλιστα  στις  Πράξεις  των  Αποστόλων.  Προσέφερε 

αδιάκοπα  θεολογικό  πλούτο  σε  όλο  τον  κόσμο.    Έτσι  οι  χριστιανοί 

αντλούν  ακόμη  και  σήμερα  από  τα  θεόπνευστα  συγγράμματα  των 

αντιοχειανών  πατέρων,  τα  οποία  αποτελούν  θησαυρό  πολύτιμο  και 

αντικατάστατο  για  τη  θεολογία  και  μοναχική  ζωή.  Πατέρες  όπως  ο 

Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Εφραίμ ο Σύρος,  Ιωάννης ο Δαμασκηνός και 

πολλοί  άλλοι,  και  κανονολόγοι  όπως  ο  πατριάρχης 

Κωνσταντινουπόλεως  ο  Ιωάννης  ο  Σχολαστικός  ,  ο  πατριάρχης 

Αντιοχείας,  ο  Θεόδωρος  ο  Βαλσαμών  και  ο  μοναχός    Νίκων  ο 

Μαυρορείτης,  έδωσαν  υψηλού  επίπεδου  θεολογικά  και  κανονικά 

συγγράμματα. 

Το  πατριαρχείο  Αντιοχείας  γνώρισε  όπως  είναι  γνωστό  και 

περιόδους  αιρέσεων  και  σχισμάτων,  εξαιτίας  των  οποίων  στερήθηκε 

μεγάλο μέρος του ποιμνίου του και σημαντικές χριστιανικές κοινότητες. 

Έτσι  μετά  το  431  αποσπάσθηκαν  οι  Νεστοριανοί,  μετά  το  451  οι 

 

15  

αντιχαλκηδόνοι  (οι  Ιακωβίτες),  δύο  αιώνες  αργότερα,  μετά  το  681, 

αποσχίσθηκαν  και  οι  Μαρωνίτες.  Άλλη  άτυχη  ιστορική  στιγμή  ήταν  η 

εξάπλωση  του  Ισλάμ,  που  κατέλαβε  σχεδόν  όλες  τις  επαρχίες  του 

πατριαρχείου Αντιοχείας.   Η επίδραση του Ισλάμ επεκτάθηκε σε όλα τα 

φάσματα της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτιστικής και εκκλησιαστικής 

ζωής  των  χριστιανών.  Περαιτέρω  το  Ισλάμ  ασκούσε  με  τη  δύναμη  της 

εξουσίας επεκτατική πολιτική σε βάρος των χριστιανών1.  

Με  την  πάροδο  του  χρόνου  τα  μοναστήρια  ερημώνονταν  και  τα 

εκπαιδευτικά  ιδρύματα  της  εκκλησίας,  και  όχι  μόνο  αυτά, 

εξαφανίσθηκαν,  για  οικονομικούς  κυρίως  λόγους,  άλλα    και  λόγω  του 

αισθήματος  της  ανασφάλειας  που  διακατείχε  τους  χριστιανούς. 

Επιπλέον  η  αντιεκκλησιαστική  πολιτική  των  μουσουλμάνων  επέφερε 

δυσάρεστες συνέπειες και στον χώρο της εκκλησιαστικής παιδείας. 

Μεγάλα  προβλήματα  αντιμετώπισε  το  πατριαρχείο  Αντιοχείας 

και  κατά  την  εποχή  των  σταυροφοριών  (11‐13ος  αι).  Οι  σταυροφόροι 

κατέλαβαν  την  Αντιόχεια  και  εξεδίωξαν  τον  ορθόδοξο  πατριάρχη 

Ιωάννη  Ε’  και  αρκετούς  αρχιερείς.  Στη  συνέχεια  προσπάθησαν  να 

διαδώσουν τις λατινικές κακοδοξίες τους στο ορθόδοξο ποίμνιο, πολλές 

φορές  χρησιμοποιώντας  και  βίαια  μέσα.  Αλλά παρόλα  τα προβλήματα 

αυτά, το πατριαρχείο Αντιοχείας παρέμεινε ορθόδοξο.  

Ο  ορθόδοξος  πατριάρχης  επέστρεψε  στη  Συρία  μετά  από  τη 

ταπεινωτική  ήττα  που  υπέστησαν  οι  σταυροφόροι  από  τους 

Μαμελούκους Τούρκους σε μάχη κοντά στην Αντιόχεια (1268), και έκτοτε                                                             1 Βλ. Χρυσόστομου A. Παπαδοπούλου,  Ιστορία της Εκκλησίας Αντιοχείας, Αλεξάνδρεια 

1951.    

 

 

16  

οι πρώτοι απωθήθηκαν οριστικά στη δύση. Μετά από τους Μαμελούκους 

(1260‐1517)  ακολουθούν  τέσσερεις  αιώνες  τουρκοκρατίας,  η  οποία  

κράτησε  μέχρι  το  1918  οπότε  ήρθαν  οι  Άγγλοι  και  οι  Γάλλοι  και 

διαμοιράσθηκαν τη Μέση Ανατολή και παρέμειναν έως το 1946.  

Οι περιπέτειες του πατριαρχείου Αντιοχείας υπέφεραν δυσάρεστες 

επιπτώσεις σ’ ένα  ευρύ φάσμα της ζωής των ορθοδόξων, μεταξύ αυτών 

και οι  εκκλησιαστικοί θεσμοί όπως αυτοί καθορίζονται από τους  ιερούς 

κανόνες.    Είναι  σημαντικό  ότι  η  άγνοια  της  ελληνικής  γλώσσας  που 

επήλθε  με  την  αιχμαλωσία  στους  αλλόπιστους  αποξένωσε  ακόμα  και 

τους λόγιους κληρικούς του πατριαρχείου Αντιοχείας από το πρωτότυπο 

ελληνικό  κείμενο  των  ιερών  κανόνων.  Έτσι  προέκυψε  η  ανάγκη 

μεταφράσεως  των  ιερών  κανόνων  στην  αραβική  γλώσσα.  Κατά  τη 

διαδικασία  μεταφράσεως  των  ιερών  κανόνων  ετερόκλιτες  παρεμβάσεις 

προερχόμενες από τους Λατίνους και από τους Μονοφυσίτες άφησαν τα 

στίγματά τους στις αραβικές νομοκανονικές συλλογές.  

Στην  ιστορική  πορεία  αυτών  των  περιπετειών  που  υπέφερε  το 

ορθόδοξο  πλήρωμα  του  πατριαρχείου  Αντιοχείας  οι  κανονικές  πηγές 

φαίνεται να είχαν μια παράλληλα πορεία. Έτσι σήμερα είναι δύσκολο να 

πούμε  ότι  υπάρχει  μια  ολόκληρη  κανονική  συλλογή  στην  αραβική 

παράδοση σήμερα, επειδή δεν σώζεται ούτε μια τέτοια συλλογή, η οποία 

να  περιλαμβάνει  όλα  τα  νομοκανονικά  κείμενα  που  βρίσκονται  στα 

ελληνικά.  Όμως  υπάρχουν  ενδιαφέροντα  χειρόγραφα  τα  οποία 

διασώζουν  αξιόλογες  νομοκανονικές  συλλογές.  Συγκεκριμένα  στη 

βιβλιοθήκη  του  πατριαρχείου  Αντιοχείας  υπάρχει  ένας  αριθμός 

δεκατριών  χειρογράφων  νομοκανονικών  συλλογών με πολύ  σημαντικό 

περιεχόμενο.  Η  μελέτη  αυτών  των  πηγών  δίνει  τη  δυνατότητα  να 

 

17  

γνωρίσουμε  ποιες  ήταν  οι  κανονικές  πηγές  του  συγκεκριμένου 

πατριαρχείου.   

Αυτά τα χειρόγραφα που μελετούμε σ’ αυτή την εργασία αφορούν 

μόνο  τη  βιβλιοθήκη  του  πατριαρχείου  της Αντιοχείας.  Είναι  βέβαιο  ότι 

μέχρι  σήμερα  δεν  έχει  εκδοθεί  ούτε  μια  από  αυτές  τις  νονμοκανονικές 

συλλογές.  Επίσης  στην  αραβική  γλώσσα  δεν  υπάρχει  εκδεδυμένη  μια  

ολοκληρωμένη  και  σύμφωνη  με  την  ορθόδοξη  κανονική  παράδοση 

συλλογή, εκτός δύο προσπάθειες: 

1.  Η  πρώτη  αποτελείται  από  ένα  βιβλίο  που  μεταφράστηκε  από  τα 

αγγλικά  στα  αραβικά  από  τον  αρχιμανδρίτη Hanania  Ilias    Kassap,  το 

έτος  1975,  με  τίτλο  «  Η  Συλλογή  του  Εκκλησιαστικού  Δικαίου».  Στο 

πρόλογο του βιβλίου αυτού περιέχονται χρήσιμες πληροφορίες περί της 

εκδόσεως  των  αραβικών  κανονικών  συλλογών,  αυτές  οι  πληροφορίες 

είναι:   

α) Ότι το έτος 1894  εκδόθηκε ένα βιβλίο με 216 σελίδες στο Κάιρο 

της  Αιγύπτου,  από  ένα  χειρόγραφο  που  χρονολογείται  το  έτος  1754.  

Περιέχει  αυτό  το  βιβλίο  τους  κανόνες  χωρίς  ρύθμιση  και  κάποια 

συνοπτικά  σχόλια  σε  μερικούς  κανόνες.  Η  γλώσσα  του  βιβλίου  τούτου 

είναι  πολύ  άσχημη.  Υπάρχει  μια  σημείωση  σε  αυτό  το  βιβλίο  η  οποία 

πληροφορεί  το  εξής:  Οι  κανόνες  αυτοί  είναι:  των  Αποστόλων  και  των 

συνόδων  που  θέσπισαν  στα  ελληνικά  και  λατινικά,  και  το  πρωτότυπο 

χειρόγραφο από το οποίο αντιγράφτηκε αυτό το βιβλίο είναι μετάφραση 

ενός  ανατολικού  πατριάρχη,  και  οι  ερμηνείες,  ελήφθησαν  από  τον 

μεταφραστή  από  ερμηνείες  άλλου  πατριάρχη,  και  οι  σημειώσεις  είναι 

του μεταφραστή.» 

β)  Τον  Σεπτέμβριο  τον  1898  κυκλοφόρησε  ένα  εβδομαδιαίο 

θεολογικό  και  επιστημονικό  περιοδικό  που  ονομαζόταν  (Αl Mahaba),  ο 

 

18  

ιδιοκτήτης  ήταν  ο  Αρσένιος  μητροπολίτης  Λαοδικείας  της  Συρίας  που 

αργότερα έγινε πατριάρχης Αντιοχείας το έτος 1930. Άρχισαν σε αυτό να 

δημοσιεύονται  σειρά άρθρων περί  των  οικουμενικών  συνόδων  κατά  τις 

ελληνικές και ρωσικές πηγές. Περιλάμβαναν αυτά τα άρθρα κυρίως τους 

ιστορικούς  λόγους  της  συγκλήσεως  των  συνόδων.  Το  1901  διακόπηκε  η 

κυκλοφορία  αυτού  του  περιοδικού,  και  έτσι  παρουσιάσθηκαν  μόνο  οι 

οικουμενικές  σύνοδοι  ως  την  σύνοδο  της  Χαλκηδόνας  χωρίς  να 

δημοσιευτούν οι κανόνες της. 

Οι  πηγές  του  βιβλίου  «  Η  Συλλογή  του  Εκκλησιαστικού  Δικαίου»  

όπως αναφέρει ο μεταφραστής Hanania  Ilias   Kassap  είναι: α)  τα άρθρα 

που εκδόθηκαν στο περιοδικό Al Μahaba, και β) δύο βιβλία στα αγγλικά. 

Το πρώτο  είναι: « A Select Library  and Post – Nicene Fathers  of  the Christian 

Church.  Second  Series  Vol.  XIV.  The  Seven  Ecumenical  Councils,  by  Henry 

R.Percival, M.  A,  D.  D.»,  και  το  δεύτερο  είναι  το  «Πηδάλιον»,  το  οποίο 

εκδόθηκε το έτος 1957 με τον τίτλο «The Rudder (Pedalion), All the Sacred and 

Divine  Canons  of  the Holy Apostle  and  Councils  and  Fathers,  translated  by D. 

Cummings, Chicago, Illinois, 1957» 

2. Η δεύτερη προσπάθεια έγινε  κατά το έτος 1991, και είναι η εκτύπωση 

του χειρογράφου 434 της βιβλιοθήκης του πατριαρχείου Αντιοχείας δηλ. 

αυτόν  που  περιέχει  τον  «Ιερό  Νόμο».  Η  έκδοση  έγινε  από  το 

πανεπιστήμιο του BALAMAND, στον Λίβανο.            

Οι  δύο προσπάθειες αυτές  είναι σημαντικές αλλά περιορισμένες. 

Αν  ρίξουμε  μια  μάτια  στη  βιβλιοθήκη  του  πατριαρχείο  Αντιοχείας  θα 

παρατηρήσουμε  πως  έχει  περισσότερα  από  δεκαπέντε  νομοκανονικά 

χειρόγραφα,  τα  οποία  αποτελούν  σπουδαία  κληρονομία.  Είναι  το 

θεμέλιο υλικού για πολλές μελέτες που μπορεί να απασχολήσουν τους  

κανονόλογους  και  να  εμπλουτίσουν  τις  γνώσεις  μας  στο  πλαίσιο  του 

 

19  

Κανονικού  Δικαίου.  Αυτά  τα  χειρόγραφα  θα  μπορούσαν  να  ήταν 

περισσότερα,  αλλά  λόγω  της  τεράστιας  πυρκαγιάς  που  έπληξε  το 

πατριαρχείο το έτος 1860 δεν διασώθηκαν άλλες κανονικές πηγές εκτός 

από αυτά που θα αναφέρουμε στη συνέχεια.  

Τα  αραβικά  χειρόγραφα  νομοκανονικού  περιεχομένου  που 

φυλάσσονται  στη  βιβλιοθήκη  του  πατριαρχείου  Αντιοχείας 

χρονολογούνται από το δέκατο τρίτο μέχρι το δέκατο ένατο αιώνα. Αυτά 

τα  χειρόγραφα  ποικίλουν  κατά  το  περιεχόμενο  τους.  Διακρίνουμε  πως 

αυτά  τα  χειρόγραφα  συνιστούν  μια  ιδιαίτερη  ομάδα  στην  οποία 

διαγράφεται η ολόκληρη πορεία εξελίξεως μέχρι το δέκατο όγδοο αιώνα, 

οπότε αρχίζει μια καινούρια σειρά συλλογών ιερών κανόνων, ιδίως κατά 

το  χρονικό  διάστημα  από  το  1700  έως  1865.  Αυτές  έχουν  το  ίδιο 

περιεχόμενο  με  μικρές  όμως  ουσιαστικές  διαφορές,  οι  οποίες 

αναφέρονται στην τεχνική έμφαση και στις εισαγωγικές αναφορές περί 

των συνόδων.  

Επίσης παρατηρούμε πως τα αρχαιότερα χειρόγραφα, ιδίως το 211, 

που  χρονολογείται  το  1234,  αποτελεί  μία  βασική  πηγή    για  τα 

χειρόγραφα  της  νέας  σειράς  συλλογών  των  ιερών  κανόνων,  επειδή 

υπάρχουν  αρκετά  κοινά  κείμενα.  Σε  άλλα  σημεία  βλέπουμε  πως  το 

κείμενο στη νέα σειρά συλλογών έχει βελτιωθεί, καθόσον διορθώθηκαν 

τα  λάθη  που  είχαν  τα  παλαιά  χειρόγραφα.  Έτσι  αυτό  το  γεγονός  μας 

κατευθύνει  να  πούμε  ότι  ο  συντάκτης  της  νέας  σειράς  διόρθωσε  τα 

αρχαιότερά χειρόγραφα. Το θέμα αυτό που θα το δούμε ευρύτερα μέσα 

στην εργασία.     

Η νέα σειρά χειρογράφων νομοκανονικών συλλογών αποτελείται 

από τα χειρόγραφα 71, 88, 418 και 434.   Αυτή η συλλογή σε σχέση με τις 

 

20  

άλλες,  είναι  πιο  πλήρης  και  ολοκληρωμένη,  επίσης  έχει  συστηματική 

μορφή  ταξινόμησης  της  ύλης  της.  Αυτές  τις  συλλογές  θα  τις  δούμε 

συστηματικά  στα  κεφάλαια  της  ανά  χείρας  μελέτης.  Συγκεκριμένα  «Ο 

Ιερός Νόμος».  Το  διάλεξα,  επειδή  είναι σε  καλύτερη κατάσταση από  τα 

υπόλοιπα και είναι φιλοτεχνημένο με μικρογραφίες και μονογράμματα 

υψηλής  τέχνης.  Επίσης  όπως  ειπώθηκε  με  αυτό  έχει  εκδοθεί  από  το 

πανεπιστήμιο του BALAMAND, Λιβάνου.  

Στην  εργασία  μας  αυτή  θα  ασχοληθούμε  με  ένα  σύνολο 

χειρογράφων νομοκανονικού περιεχομένου,  τα οποία φυλάσσονται στη 

βιβλιοθήκη του πατριαρχείου Αντιοχείας. Αρχικά θα παρουσιάσουμε το 

περιεχόμενο  των  δεκατριών  νομοκανονικών  χειρογράφων  κατά 

χρονολογική  σειρά,  αξιολογώντας  το  περιεχόμενό  τους  με  βάση  τις 

ελληνικές  πηγές.  Στο  Β’  κεφάλαιο  θα  ασχοληθούμε  ευρύτερα  με  την 

αναλυτική  παρουσίαση  της  συλλογής  του  Ιερού  Νόμου  (κώδικα  434). 

Αυτή  η  συλλογή  είναι  η  πιο  συστηματική  και  ολοκληρωμένη.  Έτσι 

κρίναμε  απαραίτητο  παράλληλα  με  την  αξιολόγηση  του  περιεχομένου 

της  συγκεκριμένης  συλλογής  να  συγκρίνουμε  το  κείμενο  των  κανόνων 

αυτής  με  το  ελληνικό  πρωτότυπο,  χρησιμοποιώντας  το  έργο  των  Γ.Α. 

Ράλλη και Μ. Ποτλή, «Σύνταγμα των θείων και ιερών κανόνων». Σε αυτό 

το  κεφάλαιο  θα  υποστηρίξουμε  ότι  ο  Σίλβεστερος  πατριάρχης 

Αντιοχείας  (1724‐1766)  είναι ο συντάκτης αυτής της συλλογής,  ο οποίος 

συνέταξε  το  έργο  του  για  να  διασώσει  τους  ιερούς  κανόνες  από  τις 

λανθασμένες  προσθήκες,  που  περιείχαν  οι  αρχαιότερες  αραβικές 

συλλογές.  Με  το  έργο  του  αυτός  θεωρείται  ως  ένας  άγιος  Νικόδημος 

Αγιορείτης,  για  το  πατριαρχείο Αντιοχείας,    ο  οποίος  συνέταξε  το  δικό 

του Πηδάλιον  για  το αραβόφωνο ορθόδοξο ποίμνιο  της Αντιοχείας. Στο 

τελευταίο  κεφάλαιο  της  εργασίας  θα  αναφερθούμε  στους  νόθους 

 

21  

κανόνες, οι οποίοι περιέχονται σε κάποια χειρόγραφα που περιέχουν τις 

συλλογές που μελετάμε.   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

22  

 

 

 

 

 

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ 

TΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΩΝ ΝΟΜΟΚΑΝΟΝΙΚΩΝ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΤΟΥ 

ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ 

 

 

 

 

 

 

23  

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ 

TΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΩΝ ΝΟΜΟΚΑΝΟΝΙΚΩΝ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΤΟΥ 

ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ 

 

1. Περιγραφική παρουσίαση των χειρογράφων 

Τα  αραβικά  χειρόγραφα  νομοκανονικού  περιεχομένου  που 

φυλάσσονται  στη  βιβλιοθήκη  του  πατριαρχείου  Αντιοχείας  

χρονολογούνται  από  το  δέκατο  τρίτο  μέχρι  το  δέκατο  ένατο  αιώνα. 

Ανέρχονται σε δεκατρία και έχουν σύμμικτο νομοκανονικό περιεχόμενο, 

όπως  συνάγεται  από  την  παρουσίασή  τους  που  ακολουθεί,  κατά 

χρονολογική σειρά. 

 

1.  K ώ δ ι κ α ς   2 1 1 

 Ο  κώδικας  αυτός  αντιγράφηκε  το  έτος  1234,  έχει  φ.  292,  ο  δε 

γραφέας  είναι  ο  Abo Aldao  Ibn Abee Alnoor  Ibn  Issa Amro Alnsranee. 

Στην  πραγματικότητα  ο  συγκεκριμένος  κώδικας  συνίσταται  από  δύο 

μέρη  και  είναι  άγνωστο  σε  μας,  εάν  ο  αντιγραφέας  συνένωσε  δύο 

παλαιότερες ξεχωριστές συλλογές ή αντέγραψε μια που περιλάμβανε τα 

δύο αυτά μέρη. Στο πρώτο, περιλαμβάνεται η σύνοψη του κειμένου των 

ιερών κανόνων  (φ.1‐27),  και ακολούθως στο  δεύτερο,  το  ίδιο  το  κείμενο 

των  κανόνων  (φ.27β‐292).  Το  περιεχόμενο  αυτής  της  συλλογής  είναι  το 

εξής: 

 

24  

 

Α΄ 

1. φ. 1‐ 8β, «Περί των έξι οικουμενικών συνόδων».  

Η ίδια εισαγωγή περιέχεται στη αρχή του Ιερού Νόμου(βλ, κώδικα. 

434). 

2. φ. 9β‐11β, «Οι αποστολικοί κανόνες» 

   Σύνοψη 71 κανόνων. Παραλείπονται οι κανόνες: 13, 43, 47, 49 και 

50. Ως προς την ταξινόμηση των κανόνων υπάρχει η εξής διαφορά: ο 66ος  

κανόνας λαμβάνει τη θέση του 64ου .  

3. φ. 12‐ 12β, «Η σύνοδος της Αγκύρας» 

   Σύνοψη 24 κανόνων. Παραλείπονται οι κανόνες 5 και 6.  

4. φ. 12β‐ 14, «Η σύνοδος  της Καρθαγένης » 

Κατά  τον  τίτλο  στην  ενότητα  αυτή  έπρεπε  να  υπάρχουν  οι 

κανόνες της Καρθαγένης,  όμως καταχωρίζεται σύνοψη 13 κανόνων της 

συνόδου  της  Νεοκαισαρείας.  Παραλείπονται  οι  κανόνες  14  και  15. 

Πρόκειται ενδεχόμενα για λάθος που είχε η πηγή αυτής της συλλογής το 

οποίο  από  άγνοια  αποδέχτηκε  ο  αντιγραφέας.  Το  ίδιο  εξ  άλλου 

παρατηρείται και στο  Β΄ μέρος της συλλογής. 

5. φ. 14β‐ 15, «Η Α΄ οικουμενική σύνοδος»  

Σύνοψη των 20 κανόνων. 

6. φ. 15β‐ 17β, «Και αυτοί οι κανόνες θεσπίσθηκαν στη μεγάλη σύνοδο» 

Πρόκειται για 80 κανόνες, αραβικής προέλευσης περί των οποίων 

γίνεται λόγος στο κεφάλαιο Γ΄, ΙΙ.  

7. φ. 18‐ 18β, «Η σύνοδος της Αγκύρας» 

Σύνοψη  20  κανόνων  οι  οποίοι  είναι  της  Γάγγρας,  ενώ 

παραλείπεται ο κανόνας 21. Και εδώ η πηγή του αντιγραφέα φαίνεται ότι 

έχει το ίδιο λάθος, που αναφέραμε παραπάνω.   

 

25  

8. φ. 18β‐ 19, «Η σύνοδος της Αντιοχείας» 

   Σύνοψη των 25 κανόνων. 

9. φ. 19‐ 20β, «Η σύνοδος της Λαοδικείας»  

Σύνοψη 58 κανόνων. Παραλείπονται όμως οι κανόνες 59 και 60.  

10. φ. 21β‐ 22, «Η σύνοδος της Σαρδικής»  

Σύνοψη των 21 κανόνων. 

11. φ. 22β, «Η Β΄ οικουμενική σύνοδος»  

Σύνοψη 4 κανόνων. Παραλείπονται οι κανόνες 3, 5 και 7.  

12. φ. 22β, «Η Γ΄ οικουμενική σύνοδος»  

Σύνοψη του πρώτου κανόνα. 

13. φ. 22β‐ 23, «Η Δ΄ οικουμενική σύνοδος»  

Σύνοψη 27 κανόνων. Παραλείπονται οι κανόνες 28, 29 και 30.  

14. φ. 23, «Η  Ε΄ οικουμενική σύνοδος»  

Υπάρχει  σημείωση  μετά  τον  τίτλο  η  οποία  αναφέρει  ότι:  «  Οι 

επίσκοποι  που  μετείχαν  σε  αυτήν  τη  σύνοδο  κατά  του  Νεστορίου 

συνέταξαν  136  κανόνες».  Προφανώς  ο  συντάκτης  της  συλλογής  αυτής 

αγνοούσε  ότι  η  Ε’  οικουμενική  σύνοδο  δεν  καταδίκασε  τον  Νεστόριο, 

πιθανώς γιατί παραπλανήθηκε από την πηγή του.         

15. φ.  23β, « Η ΣΤ΄ οικουμενική σύνοδος» 

Υπάρχει σημείωση μετά τον τίτλο η οποία  αναφέρει ότι: «Ο άγιος 

Κυπριανός  συνέταξε  τους  136  κανόνες  αυτής  της  συνόδου».  Και  εδώ 

παρατηρείται  λάθος,  καθόσον  κατά  χρονολογική  ανακολουθία 

διατυπώνεται η άποψη ότι ο Κυπριανός συνέταξε τους κανόνες της ΣΤ’ 

οικουμενικής Συνόδου. Όμως ούτε η σύνοδος συνέταξε 136 κανόνες ούτε 

και ο Κυπριανός. Πιθανόν και στην περίπτωση αυτή το λάθος οφείλεται 

στην πηγή της συγκεκριμένης συλλογής.     

 

26  

16. φ. 23β‐24, «Ερμηνεία των αυτοκρατορικών διατάξεων που συντάχθηκαν 

στη  μεγάλη  σύνοδο  των  318  πατέρων,  παρόντος  του  Μεγάλου 

Κωνσταντίνου» 

   Σύνοψη 24 διατάξεων. 

17. φ. 24β‐ 25, «Αρχαίες αποφάσεις» 

    Συνόψεις 40 τίτλων αυτοκρατορικών διατάξεων .  

18. φ. 25‐ 27, «Αποφάσεις των πιστών αυτοκρατόρων» 

   Πρόκειται  για  «αποφάσεις»  των  αυτοκρατόρων  Μεγάλου 

Κωνσταντίνου,  Θεοδοσίου Α΄ και Λέοντος Σοφού, σε επίτομη μορφή. 

 

Β΄ 

19. φ. 27β‐ 31, «Το βιβλίο των συνόδων και των κανόνων τους» 

Εδώ γίνεται συνοπτική  εισαγωγική  έκθεση περί  των  τοπικών και 

οικουμενικών  συνόδων,  χωρίς  να  γίνεται  λόγος  περί  των  συνόδων  της 

Νεοκαισαρείας  και  της  Ζ΄  οικουμενικής.  Το  ίδιο  κείμενο  περιέχεται  και 

στο χειρόγραφο του «Ιερού Νόμου» (βλ. κώδικα. 434), με τη διαφορά ότι ο 

αντιγραφέας  του  Ιερού  Νόμου  Σίλβεστρος  Αντιοχείας  συμπλήρωσε  σε 

αυτή τη σύντομη έκθεση και τα περί της Ζ’ οικουμενικής Συνόδου και της 

Νεοκαισαρείας που εδώ δεν αναφέρονται.     

20. φ. 31β‐ 37, «Οι διατάξεις των αγίων Αποστόλων»  

Περιέχονται οι 31 διατάξεις. Το ίδιο κείμενο περιέχεται και στο Ιερό 

Νόμο (βλ. κεφάλαιο Γ΄,1). 

21. φ. 37β‐ 45, «Οι αποστολικοί κανόνες»  

 Περιέχονται 81 κανόνες, καθόσον συνενώνονται οι εξής κανόνες: 

12+13=13,  42+43=43,  ενώ  χωρίζεται  ο  2ος  =  2+3  και  παραλείπονται  οι 

κανόνες 47, 49, 50 και 66. 

22. φ. 45β‐ 52, «Οι διατάξεις των αποστόλων»  

 

27  

Περιέχονται  8  από  τις  διατάξεις  των  αποστόλων  δια  Κλήμεντος 

(βλ. κεφάλαιο Γ΄,2). Κατά τη γνώμη μου, φαίνεται ότι η πηγή αυτών των 

διατάξεων  είναι  συριακή,  επειδή  χρησιμοποιούνται  μερικές  συριακές 

λέξεις: ( πχ. Salheen = απόστολοι, Shmoun = Σιμών).    

23. φ. 52β‐ 57, «Η σύνοδος της Αγκύρας» 

Περιέχονται οι 24 κανόνες, καθόσον συνενώνει τους κανόνες 4 και 

5 σε ένα. 

24. φ. 57β‐ 59β, «Η σύνοδος  της Καρθαγένης»  

Περιέχεται  σύνοψη  13  κανόνων  της  συνόδου  Νεοκαισαρείας. 

Παραλείπονται  οι  κανόνες  14  και  15.  Αυτοί  οι  κανόνες  είναι  όμοιοι  με 

αυτούς που καταχωρίζονται στη συλλογή Α΄ που περιέχεται στο εν λόγω 

χειρόγραφο  (φ.  22‐23),  άλλα  εδώ  το  κείμενό  τους  δεν  είναι  σε  επίτομη 

μορφή.  Προφανώς  και  εδώ  παρατηρείται  το  λάθος  που  σχολιάσαμε 

προηγουμένως στον οικείο τόπο.   

25. φ. 59β‐ 66β, «Ο μεγάλος Κωνσταντίνος» 

Πρόκειται για απόσπασμα από το Βίο του μεγάλου Κωνσταντίνου 

και  της  μητέρας  του  Ελένης,  στον  οποίο  παρατίθεται  και  κατάλογος 

αιρέσεων  {Μαρκιωνιτισμός,  του  Σίμωνος  του    Μάγου,  Γνωστικισμός,  

Μανιχαϊσμός,  Μοντανισμός,  Σαββατιανισμός,  του  Παύλου  του 

Σαμοσατέως,  Φωτειανοί,  Νοβατιανοί  (Καθαροί)  συναφώς  με  τις 

διδασκαλίες  τις}.  Το  ίδιο    κείμενο  περιέχεται  και  στο  χειρόγραφο  του 

Ιερού Νόμου (βλ. κώδικα. 434).   

26. φ. 66β‐ 71, «Η Α΄ οικουμενική σύνοδος» 

 Περιέχονται οι 20 κανόνες της συνόδου, όπως και στη συλλογή Α΄ 

του ιδίου χειρογράφου (φ. 24‐25), με τη διαφορά ότι αυτοί εδώ δεν είναι σε 

επίτομη μορφή. 

27. β. 71β‐ 89, «Και ούτοι οι κανόνες»  

 

28  

Πρόκειται για 80 κανόνες όπως θα δούμε παρακάτω (βλ. κεφαλαίο 

Γ’  ,3)  που  αποδόθηκαν  λανθασμένα  στην  Α΄  οικουμενική  σύνοδο  και 

έχουν  επίδραση  λατινική.  Στη  συνέχεια  παρατίθενται  κανόνες  για  τη 

μοναχική ζωή (δηλ. περί της εκλογής του ηγούμενου, περί των θυρωρών 

των μοναστηρίων,  περί  του  οικονόμου,  περί  των μοναχών και περί  του 

τυπικού  της  λατρείας). Αυτοί  οι  80  κανόνες  είναι  όμοιοι  με αυτούς που 

αναφέρθηκαν στη Α΄ συλλογή αλλά εδώ δεν είναι σε επίτομη μορφή . 

28. φ. 89β‐ 93, « Αποφάσεις περί μονών»  

Περιέχονται 15 αποφάσεις περί: εγκαινίων ναών, αγίων λειψάνων, 

μαρτυρίων,  αρμοδιοτήτων  του  χωρεπισκόπου,  οικονόμων  των 

εκκλησιών,  μαγείας  και  μάγων,  τέλεσης  της  θείας  ευχαριστίας  στους 

ευκτήριους οίκους,  των πρεσβείων των πόλεων  (προηγείται η Ρώμη και 

ακολουθούν,  η Αλεξάνδρεια,  η  Κωνσταντινούπολη,  η Αντιόχεια  και  τα 

Ιεροσόλυμα),  των  δικαιωμάτων  του  χωρεπισκόπου,  περί  της  δίκης  των 

επισκόπων,  της  διοίκησης  και  των  δικαιωμάτων  των  επισκόπων,  της 

καθαίρεσης,  της  γονυκλισίας,  δικαιωμάτων  των  διακόνων  και  περί  της 

θείας μετάληψης. 

29. φ. 93β‐ 96, «Η σύνοδος της Αγκύρας»  

Περιέχονται οι 20 κανόνες. 

30. φ. 96β‐ 101, «Η σύνοδος της Αντιοχείας»  

Περιέχονται  οι  25  κανόνες.  Το  ίδιο  κείμενο  περιέχεται  και  στον 

Ιερό Νόμο (βλ.κώδικα.434). 

31. φ. 101β‐ 108, «Η σύνοδος της Λαοδικείας» 

Περιέχονται οι 60 κανόνες  

32. φ. 108β‐ 113, «Η σύνοδος της Σαρδικής»  

 

29  

Περιέχονται  οι  21  κανόνες.  Παρατηρούμε  πως  ο  κανόνας  16 

διαιρείται  εδώ  σε  δύο  κανόνες  (16,17)  επίσης  οι  κανόνες  20,  21 

συνενώνονται σε ένα (21). 

33. φ. 113β‐ 116, «Η Β΄ οικουμενική σύνοδος» 

Περιέχονται  4  κανόνες,  δηλ.  οι  1  και  6,  οι  κανόνες  2,  3 

συνενώνονται σε ένα που είναι ο 2ος, επίσης οι κανόνες 4, 5 συνενώνονται 

σε ένα που είναι ο 3ος,  ενώ παραλείπεται ο 7ος κανόνας. Το  ίδιο κείμενο 

περιέχεται και στον Ιερό Νόμο, με κάποιες όμως γλωσσικές βελτιώσεις.     

34.  φ. 116β‐ 118, «Η Γ΄ οικουμενική σύνοδος»  

Προηγείται  εδώ  η  έκθεση  περί  της  συνόδου  αλλά  το  κείμενο 

διακόπτεται,  πιθανόν  γιατί  εξέπεσαν  φύλλα.  Έτσι  δεν  αναφέρονται  οι 

κανόνες της συγκεκριμένης συνόδου.  

35. φ. 118β‐ 126, «Η Δ΄ οικουμενική σύνοδος»  

Περιέχονται 27 κανόνες. Παραλείπονται τρεις κανόνες, δηλαδή  27, 

28 και 30.   

36. φ. 126β‐ 127, «Η Ε΄ οικουμενική σύνοδος»  

Περιέχεται μόνο η εισαγωγή περί της συνόδου.  

37. φ. 127β‐ 138, «Η ΣΤ΄ οικουμενική σύνοδος» 

Περιέχεται  μεγάλη  εισαγωγή  για  τη  σύνοδο  αυτή,  η  οποία 

περιλαμβάνει τον Προσφωνικό λόγο της συνόδου.  

38. φ. 138β‐ 159, «Η ΣΤ΄ οικουμενική σύνοδος» 

 Περιέχονται  οι  102  κανόνες.  Σε  όλους  τους  κώδικες  που  θα 

ακολουθούν  στην  συνέχεια  παρατηρούμε  ότι  η  Πενθέκτη  οικουμενική 

σύνοδος  ονομάζεται  ως  Έκτη  οικουμενική  σύνοδος.  Αυτή  η  ονομασία 

οφείλεται  στο  γεγονός  ότι  η  σύνοδος  του  έτους  691  θεωρείται  ως 

 

30  

συνέχεια της ΣΤ’ Οικουμενικής συνόδου2. Επίσης και στα πρακτικά της Ζ’ 

οικουμενικής  συνόδου πολλές φορές  οι  κανόνες  της  συνόδου  του  έτους 

691 φέρονται ως κανόνες της ΣΤ’ συνόδου3. Οι συντάκτες του Πηδαλίου 

σημειώνουν  ότι  η  ονομασία  αυτή  οφείλεται  στο  γεγονός  ότι  η  σύνοδος  

συγκλήθηκε  στον ίδιο χώρο με αυτή του έτους 680, δηλαδή στην « εν τω 

Τρούλω» αίθουσα των βασιλικών ανακτόρων4.           

39. φ. 159β‐ 165, «Η Ζ΄ οικουμενική σύνοδος» 

Περιέχονται οι 22 κανόνες.  

40. φ. 165β‐ 181, «Η Ζ΄ οικουμενική σύνοδος» 

 Περιέχονται 77 κανόνες οι οποίοι αποδίδονται στη Ζ΄ οικουμενική 

σύνοδο,  προηγουμένης  εισαγωγής  (βλ.  κεφάλαιο  Γ’,4).  Το  περιεχόμενο 

αυτών των κανόνων αναφέρεται  στα κριτήρια εκλογής ενός επισκόπου, 

στη  χειροτονία  των  πρεσβυτέρων,  διακόνων  και  υπολοίπων  κληρικών, 

στους μοναχούς και τα μοναστήρια.  

41. φ. 181β‐ 196, «Οι κανόνες και οι αποφάσεις του Επιφανίου» 

Περιέχονται  οι  137  κανόνες.  Αυτοί  οι  κανόνες  είναι  

ανθολογημένοι από τους κανόνες των αποστόλων, των πατέρων και των 

συνόδων. Οι συγκεκριμένοι κανόνες αναφέρονται στην απαγόρευση της 

συνομιλίας των χριστιανών με τους ειδωλολάτρες επίσης στην ιεροσύνη, 

στους κληρικούς, στον γάμο κτλ (βλ. κεφάλαιο Γ’,5).  

42. φ. 196β‐ 198, «Οι αιρέσεις» 

                                                            2  Γεώργιος,Γκαβαρδίνα. Η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος και  το Νομοθετικό της  έργο, 

Επεκτάση, Κατερίνη, 1998, σ. 36. 

3 Βλπ. Mansi, t.13, σσ.40‐41, Mansi, t. 13, σ.417, ΡΠΣ, τ. ΙΙ, σ.577. 

4 Πηδάλιον, σ.215, υποσημειώσεις 2: « Είπα, ότι κυριωτέρω λόγω ονομάζεται η Σύνοδος 

αυτή  Έκτη,  δια  τι….  Περισσότερον  παρά  με  την  Πέμπτην,  και  ως  προσεχεστέρα  με 

εκείνην κατά τους χρόνους, και ως ομοία κατά τον τόπον, επειδή εις τον ίδιον παλάτιον 

του Τρούλου, όπου συνήχθη η έκτη, εις τον αυτό συνήχθη και αυτή.   

 

31  

Καταγράφονται  οι  αιρέσεις,  του  Αρείου,  του  Μακεδονίου,  του  

Απολλιναρίου,  του  Νεστορίου,  του  Ευτυχή  και  Διόσκορου  και  του 

Ωριγένη. Το ίδιο κείμενο περιέχεται και στο «Ιερόν Νόμο»( κώδικας 434).    

43. φ. 298β‐ 214, «Περί του τι και ποια  απαγορεύονται» 

Περιέρχονται 42 τίτλοι με κεφάλαια που αναφέρονται σε διάφορα 

κανονικά και λειτουργικά θέματα: περί των περιπτώσεων που κωλύεται 

ο  γάμος,  περί  της  καθαρότητας  της  γυναίκας,  περί  της  ιεροσύνης  και 

περί του βίου των μοναχών, περί του χρόνου προσευχής και της νηστείας 

και περί άλλων συναφών λειτουργικών θεμάτων. 

44. φ. 214β‐ 242, «Διατάξεις των αυτοκρατόρων» 

Σε  127  κεφάλαια  περιέρχονται  αυτοκρατορικές  διατάξεις  του  Μ. 

Κωνσταντίνου,  του Θεοδοσίου και  του Λέοντα  του Σοφού.  Είναι  τα  ίδια 

κείμενα περιέχονται στο Α’ μέρος αυτού του χειρογράφου και στον «Ιερό 

Νόμο» (βλ.κώδικα.434). 

45.φ.242β‐245, «Οι κανόνες και οι αποφάσεις του Επιφανίου πατριάρχη της 

Κωνσταντίας» 

   Περιέχονται οι 45 κανόνες (βλ. κεφάλαιο Γ’, 5). 

46. φ. 245β‐ 247, «Οι κανόνες του Μεγάλου Βασιλείου» 

 Περιέχονται  οι  14  κανόνες  που  αποδίδονται  στο  Μ.  Βασίλειο,  

αλλά δεν αντιστοιχούν προς τους γνωστούς 93 κανόνες (βλ. κεφάλαιο Γ’, 

6).   

47. φ. 247β‐ 250, «Ο πίνακας των τίτλων των αυτοκρατορικών διατάξεων» 

Πρόκειται  για  πίνακα  με  40  τίτλους  της  νομοθεσίας  των 

αυτοκρατόρων  Βασίλειου  Α’  Μακεδόνος,  Κωνσταντίνου  και  Λέοντος. 

Ακολουθεί  σύντομο  κείμενο  περί  των  βαθμών  συγγενείας.  Ο  ίδιος 

πίνακας περιέχεται και στον Ιερό Νόμο. 

48. φ. 250β‐ 292, «Οι τίτλοι των αυτοκρατόρων διατάξεων»  

 

32  

Περιέχονται  40  τίτλοι  των  αυτοκρατορικών  διατάξεων  με  τα  580 

κεφάλαια τους. Το ίδιο κείμενο περιέχεται και στον Ιερό Νόμο.    

 

2. K ώ δ ι κ α ς   5 9 

Τίτλος:  «Οι  κανόνες  της  ΣΤ΄  οικουμενικής  συνόδου».  Ο  κώδικας  αυτός 

αντιγράφηκε το έτος 1294, έχει φ. 54, ο δε γραφέας  είναι ο Issak Ibn Fahd 

Alchoueki.  Ο  κώδικας  είναι  φθαρμένος  και  κολοβός.  Στην 

πραγματικότητα αυτός ο κώδικας είναι πιθανόν να είναι ένα τμήμα μιας 

ευρύτερης  συλλογής,  η  οποία  περιείχε  και  τους  κανόνες  των 

προηγουμένων συνόδων. Το περιεχόμενό του είναι το εξής:  

1. φ.1‐35, «Η ΣΤ΄ οικουμενική σύνοδος» 

Περιέχονται οι  102 κανόνες της συνόδου.  

2. φ. 35β‐39β, « Η Ζ΄ οικουμενική σύνοδος». 

Περιέχονται οι πρώτοι εννέα  κανόνες. Παραλείπονται οι κανόνες 

(10 έως 22), επειδή πιθανόν εξέπεσαν φύλλα από το χειρόγραφο. 

3. φ. 40‐43, «Διατάξεις των αυτοκρατόρων» 

Περιέχονται  μόνο  οι  τίτλοι  από  τον  109  έως  130  των 

αυτοκρατορικών  διατάξεων,  λόγω  ότι  εξέπεσαν  φύλλα  από  το 

χειρόγραφο. 

4. φ. 43‐ 45β, «Οι κανόνες του Επιφανίου  πατριάρχη Κωνσταντίας»  

Περιέχονται  οι  45  κανόνες  που  αναφέρονται  στην  ιεροσύνη  (βλ. 

κεφάλαιο Γ’, 5).  

5. φ. 46‐48, «Οι κανόνες του Μ. Βασίλειου» 

Περιέχονται  14  κανόνες.  Αυτοί  οι  κανόνες  είναι  ίδιοι  που 

περιέχονται στο κώδικα 211, φ. 245β‐ 247,(βλ. κεφάλαιο Γ’,6).    

 

 

33  

3. K  ώ  δ ι κ α ς  3 1 1 

Τίτλος: «Οι ιεροί κανόνες». Ο κώδικας γράφηκε το έτος 1306, έχει φ. 288, ο 

δε    γραφέας  είναι  ο  διάκονος  Issak  Ibn  Abd  Almasih,  ο  οποίος  ήταν 

μοναχός  στο  κοπτικό  μοναστήρι  Αl  Anba  Μakarios  στην  Αίγυπτο. 

Διαρθρώνεται το περιεχόμενο του κώδικα σε δύο μέρη που είναι τα εξής:  

Α. φ. 1‐ 9, «Το πρώτο μέρος»  

Υπό μορφή προλόγου παρουσιάζεται το περιεχόμενο, καθώς και η 

μορφή  της  ταξινόμησης  της  ύλης  του  βιβλίου.  Συγκεκριμένα  γίνεται 

λόγος  για  τις  κανονικές  πηγές  που  χρησιμοποίησε  ο  συντάκτης, 

συγκρίνοντας  παράλληλα  τον  αριθμό  των  κανόνων  (χωρίς  να περιέχει 

τα  κείμενά  τους)  μεταξύ  της  Ορθόδοξης,  Συριακής  και  Κοπτικής 

εκκλησίας. Αυτές οι πηγές είναι οι εξής: 

1. Διατάξεις των αποστόλων οι οποίοι αριθμούνται σε 30 κανόνες. 

2. Οι αποστολικοί κανόνες οι  οποίοι αριθμούνται σε  83. Ο αντιγραφέας 

στο  σχόλιό  του  μας  πληροφορεί  ότι  είναι  82  στις  συλλογές  των 

Νεστοριανών,  ενώ  στις  συλλογές  των  Κοπτών  διακρίνονται  σε  δύο 

βιβλία, το πρώτο περιλαμβάνει 71 κανόνες και στο δεύτερο 56 κανόνες. 

3. Η διδασκαλίας των αποστόλων: περιλαμβάνει 30 κεφάλαια. Σε  σχόλιο 

λέγεται ότι αυτές οι διδασκαλίες είναι μόνο για τους Κόπτες. 

4. Η επιστολή του Πέτρου προς τον Κλήμεντα. 

5. Η σύνοδος της Αγκύρας με 25 κανόνες. 

6. Η σύνοδος της Καρθαγένης με14 κανόνες. 

7. Η σύνοδος της Γάγγρας  με 20 κανόνες. 

8. Η σύνοδος της Αντιοχείας με 25 κανόνες. 

 

34  

9.  Η Α΄  οικουμενική  σύνοδος  με  20  κανόνες.  Σε  σχόλιο  αναφέρεται  ότι 

αυτή  η  σύνοδος  συνέταξε  84  κανόνες  για  την  Ορθόδοξη  Εκκλησία  και 

τους Νεστοριανούς. 

10. Η σύνοδος της Λαοδικείας με 59 κανόνες. 

11. Η σύνοδος της Σαρδικής με 21 κανόνες. 

12. Οι κανόνες του Ιππολύτου Ρώμης αναγόμενοι σε 83 . 

13.  Οι  κανόνες  του  μεγάλου  Βασιλείου  οι  οποίοι  κατά  το  σχόλιο  του 

αντιγραφέα είναι 106. 

14.  Οι  αυτοκρατορικοί  νόμοι:  διαχωριζόμενοι  σε  τέσσερα  βιβλία.  Στο 

πρώτο  περιέρχονται  οι  τίτλοι  σε  40  κεφάλαια,  ενώ  στα  άλλα  τρία 

περιέχεται  η  ύλη  του  βιβλίου  διαρθρωμένη  στο  δεύτερο  βιβλίο  σε  130 

κεφάλαια, στο τρίτο σε 27 κεφάλαια και στο τέταρτο σε 35 κεφάλαια. 

15.  Οι  κανόνες  των  πατέρων,  άλλα  χωρίς  ο  αντιγραφέας  να  αναφέρει  

συγκεκριμένες πληροφορίες για το πόσοι και ποιοι είναι. Ομιλεί μόνο για 

κανονολόγους  πατέρες  (τον  Γρηγόριο,  τον  Διονύσιο,  Χρυσόστομο,  τον 

κόπτη πατριάρχη Χριστόδουλο και τον Τιμόθεο Αλεξανδρείας)    

Β. φ. 9β‐ 288, Το δεύτερο μέρος διαχωρίζεται σε δύο ενότητες, στις όποιες 

καταχωρίζονται οι κανόνες με βάση το θεματολόγιό τους. 

1. φ. 9β‐ 145, Η πρώτη ενότητα περιλαμβάνει 22 τίτλους, οι οποίοι είναι οι 

έξης:  

i. φ.9β‐ 10β, Περί της εκκλησίας. 

ii. φ.10β‐ 11β, Περί των κανονικών βιβλίων της Αγίας Γραφής. 

iii. φ.11β‐ 14β, Περί του βαπτίσματος και των νεοφώτιστων. 

iv. φ.14β‐21, Περί των πατριαρχών. 

 

35  

v. φ.21‐ 42β, Περί των επισκόπων. 

vi. φ.42β‐ 47, Περί των ιερέων. 

vii. φ.47‐51, Περί των διακόνων. 

viii. φ.51‐ 53, Περί των κληρικών των υπολοίπων βαθμών. 

ix. φ.53‐ 65, Περί των υποψηφίων κληρικών.  

x.  φ.65‐ 78β, Περί των μοναστηρίων και μοναχών.  

xi. φ.78β‐86, Περί των λαϊκών. 

xii. φ.86‐89β, Περί της θείας ευχαριστίας. 

xiii. φ.89β‐ 92β, Περί του τι προσάγεται στο θυσιαστήριο.  

xiv. φ.92β‐ 97β, Περί της προσευχής. 

xv.φ.97β‐ 102β, Περί της νηστείας. 

xvi. φ.102β‐ 115, Περί της ελεημοσύνης. 

xvii. φ.116‐ 125β, Περί διοικήσεως εκκλησιαστικών πραγμάτων. 

xviii. φ.125β‐129β, Περί των προσφορών των λαών. 

xix. φ.129β‐134, Περί των αγίων μαρτύρων και αγίων λειψάνων.  

xx. φ.134‐ 138, Περί της ημέρας της Κυριακής και του Σαββάτου και των 

δεσποτικών εορτών.    

xxi. φ.138‐143β, Περί των ασθενών. 

xxii. φ.143β‐145, Περί των κεκοιμημένων . 

   2.  φ.  145β‐  288,  Η  δεύτερη  ενότητα  περιλαμβάνει  29  τίτλους  με  τους 

κανόνες για θέματα περί οργανώσεως της πολιτείας, περί του γάμου, της 

κληρονομίας και άλλων αστικών υποθέσεων. 

 

36  

4. K ώ δ ι κ α ς 1 0 

Τίτλος: «Οι κανόνες των οικουμενικών συνόδων από τη δεύτερη μέχρι την 

έβδομη». Ο κώδικας γράφηκε το έτος 1550, έχει φ.123, ο δε  γραφέας  είναι 

Iwhana Farhlla . Το περιεχόμενο είναι το έξης: 

1. φ. 1‐ 6, «Η Β΄ οικουμενική σύνοδος» 

Περιέχονται  4  κανόνες,  καθόσον  συνενώνει  τους  εξής  κανόνες:  

2+3=2, 4+5=3, 6+7=4. 

2. φ. 6β‐ 10, «Η Γ΄ οικουμενική σύνοδος» 

   Περιέχεται  σύνοψη  των  πρακτικών  της  συνόδου  αυτής  και  ένας 

κανόνας ο οποίος αναφέρεται στη διαφύλαξη της πίστης της Νικαίας. 

3. φ. 11‐ 24, «Η Δ΄ οικουμενική σύνοδος» 

   Περιέχονται  οι  πρώτοι    27  κανόνες,  δηλαδή  παραλείπονται  οι 

κανόνες 28,29 και 30. 

4.  φ. 25‐ 27, «Η  Ε΄ οικουμενική σύνοδος» 

Περιέχεται εκτενής εισαγωγή. 

5. φ. 27β‐ 80, «Η  ΣΤ΄ οικουμενική σύνοδος» 

   Περιέχεται  εκτενής εισαγωγής και 102 κανόνες. 

6. φ. 81‐ 94, «Η  Ζ΄ οικουμενική σύνοδος»