ritme 2014-2015 nr 1
DESCRIPTION
De schoolkrant van de Havo/vwo voor Muziek en DansTRANSCRIPT
H a v o / v w o v o o r M u z i e k e n D a n s - R o t t e r d a m
Ritme 21 november 2014 1 [email protected]
Domburg, Parijs of Berlijn
de leerlingen
zoeken het buiten school
Tradities zijn ervoor om ze in ere te houden, zeker als
het goede gewoontes zijn. Daarom gingen de leerlingen
van de brugklassen ook dit jaar weer naar Domburg om
elkaar en de leraren te leren kennen. Het waren dagen
met zang en dans, maar ook met patat, Zeeuwse kap-
pen en tie-dye. O ja, en slaaptekort.
tekst van meerdere leerlingen uit 1muziek
Augusta Wind maakte de foto’s
De brugklassen in Domburg
Pleased to meet you
Pleased to meet you
D eerste dag begon met het verza-
melen achter de school. Daar
stond een bus te wachten die ons
naar Domburg zou brengen. De reis naar
Domburg duurde ongeveer anderhalf uur.
Toen we aangekomen waren en iedereen
z’n spullen had, gingen we lopen naar het
kasteel waar we zouden slapen. Toen we
bij het kasteel kwamen, kregen we de pas-
jes van de kamer en mochten we de bed-
den opmaken en onze spullen uitpakken.
Nadat we onze kamers hadden ingericht,
stond er een bus klaar die ons naar Middel-
burg zou brengen. Deze reis duurde onge-
veer een half uur. Eerst gingen we lunchen
en daarna gingen we naar het Zeeuws Mu-
seum. (Sylven)
Zeeuws Museum
In het Zeeuws Museum was een tentoon-
stelling over kunst en klederdracht. Er hin-
gen ook kappen die we later gingen maken.
Dus van die kappen haalden we inspiratie
op. Later toen de tentoonstelling afgelopen
was, hadden we vrije tijd om in Middelburg
te lopen en dingetjes te kopen. (Sterre)
Na dat uur moesten we weer verzamelen
en gingen we dineren in een patatzaakje.
Ik zat aan tafel met Daan, Max en zijn
vriend. Na het dineren waren we met het
openbaar vervoer weer naar het kasteel
gegaan. (Ranjay)
Musiceren
Eenmaal op het kasteel aangekomen had-
den we nog even vrije tijd gekregen en die
tijd werd vooral gebruikt om muziek te spe-
len. Na het muziek spelen gingen we T-
shirts verven. De T-shirts waren eerst grijs
en toen gingen we onze shirts opvouwen
en kreukelen en gingen we elastieken er
omheen binden en wikkelen. Dan doopten
we onze shirts in de kleurstof en daarna
maar laten drogen.
Toen moesten we (helaas) slapen eerst
nog heel lang doorgekletst (proberen over
te lopen) en toen gingen we eindelijk sla-
pen. De volgende ochtend zag je de patro-
nen het best, de T-shirts waren nog niet
helemaal droog, dus moesten we nog even
wachten. Tijdens dat wachten gingen we
weer muziek spelen. (Nicolaas)
Een frisse duik
Toen we wakker werden, moesten we ge-
lijk onze zwembroek aandoen en naar het
strand lopen waar we een ochtendduik gin-
gen nemen. Dat was wel heel erg koud,
maar iedereen was wel gelijk wakker. Toen
we weer terug waren, gingen we ontbijten.
(Rens)
We kregen te horen dat de voorspeeldag
was verzet naar een dag daarvoor, dus
gingen wij keihard repeteren! Ik ging sa-
men met Daan. Daan speelt saxofoon en ik
speelde drums. Wij vonden dat het wel
goed bij elkaar paste. Toen wij hadden
besloten om een jazzstuk te spelen, wa-
ren we heel hard gaan oefenen. Alleen
alle kamers waren bezet, dus gingen wij
op het grasveld voor het kasteel oefe-
nen.
Toen wij aan het oefenen waren, kwa-
men een aantal mensen al kijken en dat
vond ik wel leuk. (Bjorn)
Oefenen
Na de lunch kwamen onze muziekleraar
en de danslerares, omdat we moesten
optreden. Ik en Rens hadden afgespro-
ken om wat samen te doen. Na een tijd-
je kwamen Eva en Cheryl. Zij hadden
hun liedje al klaar en wilden ons wel hel-
pen. Na lang zoeken hadden we een
liedje en dat gingen we instuderen. Toen
we ons liedje klaar hadden, gingen we
een beetje kijken wat de rest deed. Even
later moesten we een repetitie doen en
later een optreden. Het optreden was
heel leuk. (Ranjay)
Na het eten gingen we wandelen naar
Domburg, waar we konden rondlopen
en even iets te eten of te drinken halen.
Daarna gingen we terug en waren de
leraren opeens even de weg kwijt. Dus
toen moesten we door het donkere bos
terug. Toen we uit het bos kwamen, za-
gen we het kasteel. Daarna was ieder-
een heel moe en gingen we slapen.
(Rens)
Slapen
Toen we terug waren, moesten we gaan
slapen. Ik en mijn kamergenoten gingen
pas om half zes slapen in de ochtend.
De volgende ochtend namen sommigen
een ochtendduik, maar ik niet, ik was te
moe. Ik ging nog even uit-
rusten op het strand en toen
we weer terug waren, gin-
gen we ontbijten en daarna
kamer opruimen. Toen gin-
gen we Zeeuwse kappen
maken die we in het muse-
um hadden gezien. De kap-
pen zelf maakten we van
papier. Toen iedereen klaar
was, gingen we foto’s ma-
ken. En daarna lunchen. En
vervolgens pakten we de
bus naar Rotterdam terug.
(Nicolaas)
Het optreden
Toen werden muziek en dans bij elkaar geroepen, over een op-treden dat ze later die dag zouden geven aan de mensen uit de buurt. Muziek en dans zouden samen een optreden geven. Ter-wijl dans bezig was met een choreografie verzinnen, waren de leerlingen uit de muziekklas bezig met groepjes maken. Na vijf minuten waren de groepjes samengesteld en gingen ze aan het werk. De muziekleerlingen kregen een uur om te oefenen. Na dat uur kwamen ze allemaal bij elkaar om elkaar te laten horen en zien wat ze al hadden. Daarna kregen ze nog een half uur om de puntjes op de ‘’i’’ te zetten. Nadat dat halfuur voorbij was, hielden dans en muziek een generale repetitie die best wel goed verliep. Maar de docenten vonden dat er te weinig publiek aan-wezig was, dus kregen de leerlingen zeven minuten om zoveel mogelijk mensen te vragen om te komen kijken naar het optre-den. Maar 3 van de 10 mensen zeiden ja. Maar het was uiteinde-lijk een heel leuk optreden. (Cheryl)
B egin september zijn we met alle leerlingen uit de vijfde klas die Frans hebben naar Parijs gegaan. Het doel was om daar ons examen
spreekvaardigheid te houden. We moesten zinnen voorbereiden en veel improviseren. Zo kon je echt goed je Franse taalkennis oe-fenen en toepassen. Maar niet alleen voor het examen spreekvaardigheid gingen we naar Parijs, ook om veel te leren van de Franse cultuur. Al duurde de reis maar twee dagen, we hadden genoeg te doen. We hadden een strak schema en mochten daar zeker weten geen enkele minuut van afwijken. De reis begon op donderdag 4 september al vroeg in de morgen. We gingen met de
Praktijkexamen Frans in Parijs
Waar kun je beter Frans leren spreken
dan in Frankrijk? Op naar Parijs. De
leerlingen Frans uit de vijfde klas
gingen in september daarom twee
dagen op reis naar de “lichtstad”.
tekst Charlotte Kranendonk
en Oropo Uceda Nadal
foto’s Ed van Ree
Op de trappen van L’Opera Garnier
Thalys. De reis duurde lang, maar voor ik het wist waren we Nederland al weer uit. Moe van de reis kwamen we eindelijk ik Parijs aan. We mochten ons gelijk een weg banen door Parijs met de “lekker duidelijk aangege-ven” metro's. Na een paar keer overstappen en een wandeling naar het hostel, die voor mijn gevoel een eeuwigheid duurde, kwa-men we eindelijk aan bij ons logeeradres. We dropten onze bagage en probeerden on-ze weg te vinden in Parijs. Een paar zaken zijn me in het bijzonder bij-gebleven, bijvoorbeeld dat we naar L'Opéra Garnier zijn geweest. Werkelijk een prachtig gebouw, zowel van binnen als van buiten. Mocht je ooit een keer naar Parijs gaan, dan is dit gebouw zeker een bezoekje waard. Ons bezoek werd extra de moeite waard door de vrouwelijke gids die (gelukkig in het Nederlands) heel vermakelijk kon vertellen over het uitgaansleven in de 19
de eeuw. Aan-
sluitend zijn we naar de wijk gewandeld waar Molière is opgegroeid. Ook zijn we wezen eten bij één van de bekendste Franse res-taurants dat bekend staat om zijn interieur uit de 19
de eeuw en het ''typisch'' Franse eten.
´s Avonds hadden we vrij. Je mocht er voor kie-zen of je mee ging op zoek naar een gezellig ten-tje waar je iets kon drinken of dat je bij het hostel bleef en ging slapen. Op een paar leerlingen na ging iedereen mee gezellig iets drinken. Helaas een mislukte poging een kroeg binnen te komen (met zo'n grote groep is dat alles behalve makke-lijk) hadden we uiteindelijk een leuk gezellig plek-je gevonden. Verder verliep de avond rustig en maakte iedereen zich alvast klaar voor de men-taal zware dag die ging volgen met het spreek-vaardigheidsexamen. En niet te vergeten maak-ten we ons ook fysiek klaar voor de halve mara-thon die we vrijdag door Parijs moesten gaan lo-pen. De volgende ochtend stonden we vroeg op en kregen we een ontbijt verzorgd door de jeugdher-berg. Na ons ontbijt moesten we gelijk onze kof-fers inpakken die we later nog op zouden halen. We begonnen onze tour met een bezoek aan de Arc de Triomphe. We hadden daar een heel mooi uitzicht op de verschillende boulevards die wer-den aangelegd door de Fransman Hausmann. Hij heeft er wel het halve centrum voor moeten plat gooien.
Na ons bezoek aan de Arc de Triomphe be-gonnen we aan onze tour door de stad. We liepen langs het Louvre, maar hadden helaas te weinig tijd om daadwerkelijk daar naar bin-nen te gaan. We liepen door, langs Notre Da-me en kwamen uiteindelijk aan bij de Eiffel-toren. Daar hadden we even een moment pauze waar we ons lunchpakket van het hos-tel konden gebruiken. Toen we onder de Eif-feltoren liepen, waren er mensen die op straat balletje/balletje speelden. Ik stond met een paar leerlingen te kijken hoe een vrouw 100 euro inzette en mis gokte op het verkeerde balletje. Na het bezichtigen van de Eiffeltoren gingen we met een plaatselijke trein, we gin-gen naar de Vosges, een bekende wijk ook uit de 19
de eeuw.
Vervolgens liepen we naar Rue Rivoli, waar heel veel leuke cafe's waren. Toen we voor het stadhuis stonden, dat heel dicht bij was, kregen we tijd om de opdracht voor het exa-men spreekvaardigheid te doen. Eerst was het best lastig en eng om een willekeurig per-soon op straat aan te spreken, maar uiteinde-lijk is toch iedereen erin geslaagd een per-soon in het Frans te interviewen.
Nadat we hadden genoten van onze vrijheid zijn we terug gegaan naar de jeugdherberg om onze koffers te pakken en gingen we vervolgens naar station Gare Du Nord. Op dat station was een tentoonstelling over de Eerste Wereldoorlog waar we aandachtig naar hebben gekeken. Uiteindelijk was ie-dereen moe en wilde eigenlijk stiekem naar huis. Met leuke herinneringen aan mooie mo-menten namen we de Thalys terug naar Rotterdam Centraal. De terugreis was aan-zienlijk rustiger dan de heenreis. Het werd donker en de meeste leerlingen vielen in slaap. Alles bij elkaar hebben wij (wij denken de rest van de 5e klas ook) het erg leuk gehad in Parijs. Dit soort excursies zijn naar mijn mening zeker voor herhaling vatbaar. Maar dan misschien iets langer en met meer vrije tijd.
Charlotte Kranendonk (5D) en Oropo Nadal Uceda (5M)
Even bijkomen van de vele indrukken
foto gemaakt met de telefoon van een
van de leerlingen In de Spiegelzaal van
l’ Opéra Garnier
Het Be Voice-project stond dit jaar in het teken van
verweer, oxidatie. Een week lang werkten de dans-
leerlingen en enkele muziekleerlingen uit de vierde
klas met Berlijnse leerlingen aan een voorstelling.
Met als hoogtepunt natuurlijk het optreden op de
laatste dag.
tekst Bente van Steijn en Samuel van der Veer
D e voorstellingen in Berlijn waren
echt geweldig! De repetities wa-
ren in het begin geen succes,
want de leerlingen met wie we
werkten hadden er helemaal geen zin in. Er
waren vier groepen die allemaal een dans
opvoerden. Het thema was ‘Oxidation’, dit
bepaalde ook de opbouw van de voorstel-
ling. De voorstelling werd zo opgebouwd
dat de eerste groep nog normaal was en de
laatste groep helemaal verroest. Dat was
ook te zien aan de kostuums.
De eerste voorstelling was op vrijdagavond.
Daniël en Boukje waren ook gekomen. De
kinderen die eerst een grote mond hadden,
waren nu allemaal stil van de zenuwen.
Toen de show eenmaal was begonnen wa-
ren ze heel enthousiast en hadden ze er
Positief over
oxidatie
de mens compleet is.
Ruth Bickelhaupt
Wie is Ruth eigenlijk? Ruth Bickelhaupt
is met 92 jaar waarschijnlijk de oudste
ballerina van Berlijn. Ze heeft haar hele
leven in het voormalige Oost-Berlijn ge-
woond en gezien haar leeftijd heeft ze
vrijwel alles in de afgelopen eeuw mee-
gemaakt. Ruth is geboren in het Berlijn
van 1922, vlak na de Eerste Wereldoor-
log dus. Ze begon op haar negende met
balletlessen en werd al gauw een goede
danseres. De dag voor het uitbreken van
de tweede Wereldoorlog had ze haar
eerste grote optreden… haar danstoe-
komst werd kapotgeschoten en ze moest
haar ouders helpen
met het runnen van
een hotel.
Ondanks de oor-
log, de muur, het
communisme en al
het andere nare
waarmee Ruth te
doen had, zwemt,
kart en acteert ze
op haar 80e in drie
succesvolle, Duitse
films. Omdat Ruth
ballerina is en het
zelfs zin in.
De opening
was met de
eerste twee
groepen
gemaakt.
Die dans
was met
gekleurde
strandbal-
len die mo-
leculen
voorstel-
den. Bij de
eerste re-
petities was dat één grote chaos. Iedereen
gooide de ballen zomaar ergens naartoe
of de bal werd uit je handen geschopt. Ge-
lukkig gingen er steeds meer mensen seri-
eus meedoen en is het toch een leuk stuk
geworden. De finale was met de laatste
twee groepen gemaakt. In dat stuk kwam
alles terug van wat we in de hele voorstel-
ling hebben laten zien. Groep 1 en 2
mochten ook nog een klein stukje mee-
doen om de strandballen terug te brengen.
Uiteindelijk is het een goede voorstelling
geworden. Een belangrijk deel van de
voorstelling is het einde, tevens de ope-
ning van de finale. Dit is het deel waarin
Ruth overlijdt, waardoor de”oxidatie” van
perfecte voorbeeld van “oxidation”, is ze
gevraagd om mee te doen met het Be-
Voice-project. De repetities vonden plaats
in een kleine kerk in Oost-Berlijn. Ze dans-
te twee stukken die waren gemaakt door
Adriaan Luteijn, choreograaf bij Introdans.
Potential was het eerste stuk, ze wordt het
podium op gedragen door drie jongens en
ze doet een port-de-bras (armcombinatie).
Hierna wordt ze afgedragen en ze maakt
nog een grap door terug het podium op te
rennen. Zurück is het tweede stuk waarin
ze letterlijk terugkomt, maar dan die keer
met één jongen, haar kleinzoon. Ze dan-
sen een pas-de-deux (duet) waarin ze el-
kaars hulp nodig hebben, tot slot begeleidt
de kleinzoon zijn oma naar de dood en de
poorten van de hemel. Zurück is het laat-
ste stuk voor de finale en representeert
het laatste stadium van de oxidatie van de
mens.
Zaterdag moesten we nog twee voorstel-
lingen opvoeren, één ’s middags en één ’s
avonds. ’s Middags waren we allemaal
moe van de dag daarvoor, daardoor ging
die voorstelling niet zo goed. Maar de
avondvoorstelling ging weer supergoed!
Iedereen was zo opgelucht en blij door het
succes. Die avond was het ook heel gezel-
lig, maar daarna werd het ook weer wat
minder, omdat we afscheid moesten ne-
men. De reacties waren heel positief. Ie-
dereen vond dat het er heel professioneel
uitzag. De Duitsers werden daar ook heel
blij van en we hebben er allemaal een leu-
ke herinnering aan over gehouden.
in de instrumenten dus. Muzikante in
hart en nieren. Toen ging ze op theater
en kwam ze erachter dat ze ook nog kon
zingen! Waardoor ze automatisch koos
om op zangles te gaan. Haar ouders
hebben haar altijd gesteund en haar vrij-
gelaten in al de dingen waarin ze geïnte-
resseerd was.
Ondertussen moesten we erg lachen,
want mijn haren vlogen in m’n mond
door de harde wind.
Instroom
Marieke is hier op de HvMD net zoals ik
ingestroomd. Alleen zij in klas 3, rond
Kerst kwam zij naar mijn klas. Marieke
kwam van de mavo en had het niet naar
haar zin in haar klas. Het is in haar voor-
deel geweest dat ze een klas terug is ge-
gaan. “Ik heb nu vriendinnen en haal
goede cijfers.” Ze wilde al eerder naar de
H et was een winderige dag, de
zon kwam op, die voelde je op je
gezicht branden, lekker met de
koude lucht langs je wangen. Marieke de
Vos en ik zaten op het balkon met op de
achtergrond de stadsgeluiden. We begon-
nen het gesprek over het begin van haar
muzikale ontwikkeling. Geloof me, daar
valt uren over te praten met Marieke. Mul-
titalentje, heeft door verschillende instru-
menten haar weg naar de zang gevonden.
Ik denk dat we daar allemaal dankbaar
voor zijn, want wat een mooie stem.
De vader van Marieke maakte al veel mu-
ziek toen zij nog jong was, hij was drum-
mer. Ze hield ook erg van trommelen. Ma-
rieke had net zoals haar vader een goed
gevoel voor ritme en wilde er graag wat
mee doen. "Ik heb zelf het initiatief geno-
men om op djembé- en trommelles te
gaan." Daarna ging Marieke op trompetles
voor twee jaar. Erg gevarieerde interesses
“Door de HvMD heb ik mijn
onzekerheid overwonnen.”
De leerlingen van 4muziek kregen in de lessen Nederlands
de opdracht elkaar te interviewen over hun leven met
muziek en hun ideeën over hun muzikale toekomst. Het
leverde een serie interessante gesprekken op. In dit num-
mer van RITME komen enkele leerlingen aan het woord. tekst Florence Bo den Hartog
HvMD, maar dat mocht niet van haar ou-
ders. Alleen met de trein reizen vonden ze
nog niet zo'n goed idee, omdat het niet zo
goed met Marieke ging. Ze merkte dat ze
heel hoge cijfers haalde op de mavo, dus
mocht ze na twee jaar toch
auditie doen.
Podiumervaring
We begonnen wat harder te
praten, want de bouwvak-
kers begonnen met boren.
Marieke zingt hier op school
in het popgenre. Buiten
school doet ze niet heel
veel met zang. Af en toe
zingen op feestjes van
vrienden en kennissen.
"Genoeg podiumervaring
heb ik wel," zegt ze la-
chend.
Sanne Monster is haar zangdocente hier
op school en toevallig ook van vroeger.
Wat ze een aangename verrassing vond.
Ze trad meestal elke maand bij Sanne op.
Ze heeft veel van haar geleerd op het ge-
bied van podiumervaring en het overwin-
nen van onzekerheid. “Het voelt nu meer
dan thuis.” Deze opmerking maakte mij
duidelijk hoe veel moeite ze daarvoor
heeft moeten doen en hoeveel het zegt
dat ze dit nu durft te zeggen!
Anouk als voorbeeld
Ze wil de kant van de rock op. Zoals
Anouk, dat is Mariekes favoriete zangeres.
Haar stijl ligt in de pop, maar heeft een
rockrandje. Het spreekt haar aan dat
Anouk zichzelf is in de muziek en op het
podium. Het boeit haar niet wat anderen
van haar denken. "Ze heeft vijf kinderen
bij vijf verschillende mannen, hoe kan je
dan niet cool zijn?!" Ik moest erg lachen
toen ze dat zei. Haar muziekvoorkeur is de
reden dat ze hier op school pop doet, ook
omdat ze niet het gevoel heeft dat ze met
jazz of muziektheater haar stem 100 %
kan benutten. Ze wil haar eigen stijl ont-
wikkelen.
Hierna wil ze auditie gaan doen voor de
Rockacademie in Til-
burg of het conserva-
torium Codarts. “Ik
wil echt heel veel."
Wanneer ze dat zegt,
voel je de energie
van Marieke. Als ze
daarmee klaar is, wil
ze zangles geven
aan ‘moeilijke’ kin-
deren. Bijvoorbeeld
met het syndroom
van Down of psychi-
sche problemen. Ook
wil ze naar Afrika
gaan en daar zangles
geven. Als ze niet wordt aangenomen, wil
ze vwo gaan doen, zodat ze door kan stro-
men naar de universiteit in de richting pa-
thologie-anatomie.
Voetdrummen
Een bezige bij, zo te horen, met geweldige
ideeën! Ze denkt goed na over de geva-
ren die werken met de stem met zich mee
kan brengen. “Als ik iets aan mijn stem
krijg, zou het hetzelfde zijn als dat een
drummer zijn hand verliest! Je kan moeilijk
gaan voetdrummen.” Dit moest erin van
haar, we moesten er erg om lachen. Ik
ben benieuwd wat deze meid ons gaat
brengen in de toekomst!
Zep Barnasconi was als klein jongetje al
zeer gefascineerd door zijn muzikale va-
der die speelde in de band Bazookas,
tot de dag van vandaag actief in deze
band. “Altijd keek ik vol bewondering
naar de drummer van mijn pa’s band,”
zegt Zep met volle overtuiging, wanneer
hij het tosti -ijzer openmaakt om te kijken
of alles nog volgens plan verloopt. Zep
hervat zijn verhaal, nadat hij zijn tosti
had bekeken, en voegt toe dat de drum-
mer van zijn vaders band een soort
“heavy metal”- stijl had en dat hij dit zelf
ook altijd voor ogen had. Dit veranderde
toen hij in aanraking kwam met de Havo
voor Muziek en Dans.
Zep heeft drumles gevolgd voor de
HvMD van niemand meer dan Eelco de
Boer waarvan wij (drummers van de
havo) sinds kort een paar lessen krijgen
in verband met de afwezigheid van Bob
Langenberg. “Ik heb bij Eelco een heel
leuke tijd gehad en heb veel geleerd op
het gebied van zowel theorie als prak-
Tosti’s eten met
Zep Barnasconi tekst Wesley Marotel
Zep en Wesley, twee gezworen kameraden, hebben ervoor gekozen
elkaar te interviewen. Eerst is Zep onderwerp van gesprek. Hierna
volgt het interview dat Zep heeft afgenomen.
Het onderhoud over muziek tussen Wesley en Zep krijgt een culinair
tintje. In de kantine van Codarts worstelt Zep met het tosti-ijzer om
er iets eetbaars uit te krijgen. Wesley stelt ondertussen zijn vragen.
Z ep kijkt teleurgesteld naar zijn tosti-
ijzer, weliswaar van Spongebob, en
drukt het broodje met kaas en ham
stevig naar beneden waarna de lucht van
tosti’s in de hele kantine te ruiken is. Een
goed moment om te gaan praten over zijn
hoofdinstrument, drums.
tijk,” zegt Zep die ondertussen begint aan
zijn eerste hap van zijn tosti met daarop
nog wat ketchup.
Zep Barnasconi is dus in de muziek be-
gonnen door zijn vaders band en uiteinde-
lijk terecht gekomen op de vooropleiding
van het Rotterdams Conservatorium ofwel
de Havo/vwo voor Muziek en Dans. Zep is
op deze school terecht gekomen door me-
deleerling/klasgenoot Ischa Statie waar-
mee Zep op school zat voor hij naar de
HvMD ging, Ischa had al auditie gedaan
waarna hij tegen Zep zei: “ Jij moet ook
auditie doen, dat is echt iets voor jou!“ Zep
nam dit zo serieus, dat hij zich nog even
een paar dagen voor ging bereiden op de
auditie. Diezelfde week deed hij auditie en
met succes!
Zep zit nu al weer vier jaar op de havo en
dus ben ik als interviewer natuurlijk zeer
benieuwd wat dit heeft opgeleverd op het
terrein van de muziek en wat zijn eerste
reacties waren in de brugklas. “ Ik merkte
gelijk dat iedereen dezelfde passie had en
dat als je tijd vrijmaakte, je veel
van elkaar kon leren,” aldus Zep
over de eerste ervaringen hier op
de HvMD. Hier voegde hij aan toe
dat hij door de HvMD ook breder
is gaan luisteren naar muziek en
zich in meerdere muziekgenres
heeft verdiept, zoals jazz, funk en
soul.
Bob Langenberg is uniek
Ik wil weten hoe hem de drumlessen ge-
durende deze vier jaar zijn bevallen. Zep
was in de weer met het openen van zijn
colablikje, waaraan hij al minutenlang zat
te pielen en ondertussen zenuwachtig op
zijn mobiel zat te kijken of we nog wel ge-
noeg tijd hadden voor dit interview. Zep
antwoordde hier enthousiast op “Bob is
echt een held, qua persoonlijkheid. maar
ook op het gebied van drumles geven.”
Bob is in Zep’s ogen een drumleraar die je
niet vaak tegenkomt, Bob wil namelijk dat
iedereen zijn eigen stijl van drummen ont-
wikkelt. Hij wil namelijk iedereen van de
HvMD met zijn ogen dicht kunnen aanwij-
zen en niet iedereen laten drummen zoals
hijzelf. De goede manier van lesgeven als
je het mij en Zep vraagt. Bij Bob is het ook
elke les een verrassing wat je gaat doen
en blijft het dus ook spannend en aantrek-
kelijk voor de leerling om daar heen te
gaan.
Zep speelt regelmatig. “Elke week heb ik
wel een gig en een chick,” roept Zep met
een lach op zijn gezicht door de kantine.
Op het gebied van de liefde wilde Zep niet
verder gaan, maar hij liet wel een veelbe-
tekenend lachje zien. Dan toch maar even
vedrer gaan op het muziek maken. Zep
treedt meerrmalen op per maand, met zijn
eigen band “Funky Organizers“, met zijn
vader of hier en daar soms wat invalwerk
en studiowerk. De band Funky Organizers
is tevens een goed lopende band met ei-
gen nummers, waarmee ze een hele
avond kunnen vullen. De band is op elk
feestje wel inzetbaar , dan moet je denken
aan een festival of bruiloft.
Zijn toekomstplan is om later in een goed
lopende band te zitten en daarmee te
gaan toeren. Zep draait zich even om
naar de kantinejuffrouw: “Komt u ook
kijken 21 december naar de opnames
van mijn band?“ Ze moet lachen,
“Helaas, dan kan ik niet.” “Ah, jam-
mer maar als u zich nog bedenkt, dan
moet u in Dordrecht zijn! “. Zep is dus
lekker bezig en doet veel ervaring op als
profdrummer. En zet blijkbaar ook op
communicatief vlak stappen en kan dit da-
delijk goed gebruiken op het conservatori-
um te Rotterdam waar Zep graag heen wil
nadat hij de havo heeft afgemaakt.
Nu eindelijk de twee tosti’s opgegeten zijn
en het colablikje naast de prullenbak is ge-
gooid en het tosti-ijzer vol kaas zit, vraag
ik mij nog af wat we later moeten zeggen
of denken als wij de naam Zep Barnasconi
horen: “Als je Zep hoort, dan hoor je
drums.” Een prachtig idee en een prachtig
einde van een lekkere lunch waarbij ik
veel ben opgestoken van Zep Barnasconi.
Dit krijgt nog een staartje….
“Ik merkte gelijk
dat iedereen de
zelfde passie had en
veel van elkaar kon
leren”
Van Intertoys tot Candy Dulfer
tekst Zep Barbasconi
W esley Marotel is onder andere de
drummer van YMG en een beest in
studio- en invalwerk. Ik heb met Wesley afge-
sproken in Rotterdam in het café van
Rotown, waar hij vanavond moet optreden
met Candy Dulfer!
Toen Wesley 5 jaar oud was, kreeg hij met
Sinterklaas een kinderdrumstel van Intertoys
van zijn ouders, maar meteen de eerste och-
tend na pakjesavond, sloeg hij al de vellen
aan flarden. Niet lang daarna kreeg hij toch
maar een echt drumstel van zijn ouders.
Toen hij 7 jaar oud was, begon hij met drum-
lessen in de Muziek school in Ommoord. Hij
kreeg les van Nick Loman, een oud-leerling
van de HvMD. Wesley is nu 16 jaar en zit nu
zelf op de Havo/vwo voor Muziek en Dans.
,,Dit is een school waar je gewoon je normale
saaie havovakken krijgt, maar je zit wel met
allemaal getalenteerde leeftijdsgenoten in de
klas. Dus is de sfeer zó positief: iedereen
heeft immers respect voor elkaar, heel tof."
Wesley krijgt nu privédrumlessen op zijn
school van Bob Langenberg. ,,De lessen blij-
ven me altijd boeien, we werken er nu samen
aan om nieuwe genres te ontdekken en in die
sfeer te spelen.” Toen ik vroeg wat zijn favo-
riete genre was, moest hij wel even naden-
ken. “Ik wil alles kunnen spelen, maakt me
niet uit of het nou Hard Rock, of Jazz is...
Maar, elke drummer heeft natuurlijk een favo-
riet genre. Het meest wat mij heeft geïnspi-
reerd is een mix tussen R&B/Soul." Wesley’s
rijtje favoriete drummers kon hij wel meteen
zeggen: Tony Royster, Dave Weckl, Chris Da-
ve. “Ik volg hen al sinds dat ik zelf begon met
drummen".
,,Ik ben elke dag bezig met muziek, en soms
moet ik de keuze maken om iets niet aan te
nemen vanwege school," zegt hij terwijl hij een
slok van zijn ice tea neemt. Wesley treedt mini-
maal een keer per week op. Maar terwijl dat hij
het spelen helemaal te gek vindt, verdient hij er
ook heel veel geld mee. ,,Natuurlijk is het spe-
len een enorme ervaring! Maar ik vind het ook
wel super dat ik er geld mee verdien, de mees-
te vrienden van me staan vakken te vullen in
de supermarkt," zegt hij lachend.
“Ik hoop dat ik in de toekomst nog heel veel ga
spelen, dat vind ik het leukste wat er is. Ik
hoop op nog grotere podia. En naar het buiten-
land, misschien een klein tourtje. Ik zit nog niet
echt te denken aan een conservatorium. Ik
denk dat dat komt, omdat ik al jaren tussen
alle leraren van een conservatorium zit. Ik
speel ook veel met mensen van het cons, su-
perhoog niveau! Ik denk dat je het beste wordt
van samen spelen met andere muzikanten. Al-
tijd proberen te spelen met iedereen en overal.
Dat is het leukste wat er is!" aldus Wesley Ma-
rotel.
Als tweede van het dubbelinterview tussen
Wesley en Zep het interview door de laatste
van de eerste.