rok ( the year , 1965)

Les amours de

Czesław Miłosz Université Charles de Gaulle-Lille 3, 18 octobre 2011

Kris Van Heuckelom, Katholieke Universiteit [email protected]

Miłości

Miłosza Université Charles de Gaulle-Lille 3, 18 octobre 2011


Rok (The Year, 1965)

“the two fundamental principles that govern Miłosz’s thinking and imaginative language:

antithetic composition and ambivalence"

"Miłosz belongs to those poets who either hide their own “I” or – which is more often the case – reveal it only in a partial and rebellious way. (…) The reader is astonished by the multiplicity and the unpredictability of masks, costumes, and styles he encounters while reading. It does not leave him, however, with the impression that the poet desires to hold something back from him. On the contrary, he likes to confide something to his readers, but each time this will be something else."

Pisanie było dla mnie ochronną strategiąZacierania śladów. Bo nie może podobać się ludziomTen, kto sięga po zabronione.

Writing has been for me a protective strategyOf erasing traces. No one likesA man who reaches for the forbidden.

"To" ("This")

I wyznaję, że moje ekstatyczne pochwały istnieniaMogły być tylko ćwiczeniami wysokiego stylu,A pod spodem było TO, czego nie podejmuję się nazwać.

And I confess my ecstatic praise of beingMight just have been exercises in the high style.Underneath was this, which I do not attempt to name.

"To" ("This")

Żebym wreszcie mógł powiedzieć, co siedzi we mnie.Wykrzyknąć: ludzie, okłamywałem wasMówiąc, że tego we mnie nie ma,

If I could at last tell you what is in me,if I could shout: people! I have lied by pretending it was not there,

"To" ("This")

TO jest podobne do myśli bezdomnego, kiedy idzie po mroźnym, obcym mieście.

This. Which is like the thoughts of a homeless man walking in an alien city in freezing weather.

"To" ("This")

I wyznaję, że moje ekstatyczne pochwały istnieniaMogły być tylko ćwiczeniami wysokiego stylu,A pod spodem było TO, czego nie podejmuję się nazwać.

And I confess my ecstatic praise of beingMight just have been exercises in the high style.Underneath was this, which I do not attempt to name."To" ("This")

Jasności promieniste,Niebiańskie rosy czyste,Pomagajcie każdemuZiemi doznającemu.

Za niedosiężną zasłonąSens ziemskich spraw umieszczono.Gonimy dopóki żywi,Szczęśliwi i nieszczęśliwi.

To wiemy, że bieg się skończyI rozłączone się złączyW jedno, tak jak być miało:Dusza i biedne ciało.

Light off metal shaken,Lucid dew of heaven,Bless each and every oneTo whom the earth is given.

Its essence was always hiddenBehind a distant curtain.We chased it all our livesBidden and unbidden.

Knowing the hunt would end,That then what had been rentWould be at last made whole:Poor body and the soul.

“Sometimes the unusual condensation of meanings takes up the shape of a simplicity that deludes with its unpre-tentiousness. A simplicity of rhythm, rhyme and instrumentation. A simplicity of the most difficult kind since it not only masks the efforts that have been made to attain it, but hides everything that has been rejected for being superfluous. A good example of such a case is the poem Rays of Dazzling Light, one of the most beautiful poems Miłosz has ever written, his Lausanne lyric”.

""niebiańskie rosy czyste"

God give thee the dew of heaven, and of the fatness of the earth, abundance of corn and wine.

Genesis 27: 28:

Israel shall dwell in safety, and alone. The eye of Jacob in a land of corn and wine, and the heavens shall be misty with dew.

Deuteronomy 33: 28:


Thy dead men shall live, my slain shall rise again: awake, and give praise, ye that dwell in the dust: for thy dew is the dew of the light: and the land of the giants thou shalt pull down into ruin.

Isaiah 26:19


Drop down dew, ye heavens, from above, and let the clouds rain the just: let the earth be opened, and bud forth a saviour: and let justice spring up together: I the Lord have created him.

Isaiah 45:8


Rorate coeli desuper et nubes pluant justum.Aperiatur terra, et germinet Salvatorem.

Advent Prose


Niebiosa, rosę spuście nam z góry, Sprawiedliwego wylejcie, chmury.


Niebiosa, rosę spuście nam z góry, Sprawiedliwego wylejcie, chmury.Roztwórz się, ziemio i z łona twojego Wydaj nam, wydaj już Zbawcę naszego!

""jasności promieniste"

Gdy się Chrystus rodzi, i na świat przychodzi, Ciemna noc w jasności promienistej brodzi;Aniołowie się radują, Pod niebiosy wyśpiewują! Gloria, gloria, gloria, in excelsis Deo!

When Christ is born and enters the world, Dark night turns into radiant brilliance.Angels rejoice, Crying out under the heavens,Gloria, gloria, gloria, in excelsis Deo!

"Advent – Christmas – EasterTo wiemy, że bieg się skończyI rozłączone się złączyW jedno, tak jak być miało:Dusza i biedne ciało.


"TThe Epiphany → epiphanies

• "niebiański": "celestial" → „enchanteur"

• singular → plural "rosę spuście” → "niebiańskie rosy czyste" "w jasności promienistej" → "jasności

promieniste"• perfective → imperfective

"spuście”, "wylejcie" → "pomagajcie"

Chwytliwe moje oczy, dużoście widziałyKrajów i miast, wysp i oceanów.Razem witaliśmy ogromne wschody słońca,Kiedy szeroki oddech przyzywał nas do bieguPo ścieżkach, na których podsychała rosa.

(Oczy)

My wondrously quick eyes, you saw many things,Lands and cities, islands and oceans.Together we greeted immense sunrisesWhen the fresh air set us running on trailsWhere the dew had just begun to dry.

(Eyes)

"I to i to...To wiemy, że bieg się skończyI rozłączone się złączyW jedno, tak jak być miało:Dusza i biedne ciało.


Czesław Miłosz Between Pastiche and Confession

Czesław Miłosz: Multiplicity of Worlds, Game of Forms University of Toronto, September 24, 2011


rok ( the year , 1965)

Documents