Royal Raymond Rife& “The Cancer cure that worked!”

Meer dan alleen een middel om kanker te genezen, Rife's ontdekking wijst op een

nieuw begrip van wat we ten onrechte hebben aangeduid als "de kiem theorie '.

Nexus Magazine, oktober-november 1993

(vertaling en aanvulling met krantenartikels: Reynaert Research - 2011)

Uit het boek “The Cancer Cure that worked “ door Barry Lynes.

Marcus Books, PO Box 327, Queensville, Ontario, Canada

In de zomer van 1934 in Californië, onder de auspiciën van de Universiteit van Zuid-

Californië, leiden een groep van toonaangevende Amerikaanse bacteriologen en artsen de

eerste succesvolle kanker kliniek.

De resultaten toonden aan dat:

a) kanker werd veroorzaakt door een micro-organisme;

b) het micro-organisme kan pijnloos worden vernietigd in terminaal zieke kankerpatiënten en

c) de gevolgen van de ziekte kan worden teruggedraaid.

De technische ontdekking die leidt tot het genezen van kanker werd beschreven in het

tijdschrift Science in 1931. In het decennium na het klinische succes van 1934, werd de

technologie en de daaropvolgende succesvolle behandeling van kanker patiënten besproken

tijdens medische congressen, verspreid in een medisch tijdschrift, voorzichtig maar

professioneel gerapporteerd in een belangrijke krant en technisch toegelicht in een

jaarverslag gepubliceerd door het Smithsonian Instituut.

Echter, het genezen van kanker bedreigde een aantal wetenschappers, artsen en financiële

belangen. Een cover-up was gestart. Artsen die met de nieuwe technologie werkten, werden

gedwongen om het te verlaten. De auteur van het Smithsonian artikel werd gevolgd en

vervolgens beschoten terwijl hij zijn auto bestuurde. Hij schreef nooit meer over het

onderwerp. Alle rapporten die de genezing beschreven in de belangrijkste medische

tijdschriften, werden gecensureerd door het hoofd van de AMA (American Medical

Association).

Objectieve wetenschappelijke evaluatie door de overheidslaboratoria werd voorkomen.

Gerenommeerde onderzoekers die achter de technologie en de nieuwe wetenschappelijke

principes in bacteriologie stonden werden geminacht, bespot en als leugenaars in hun

gezicht uitgescholden. Uiteindelijk viel een lange, donkere stilte van decennia over deze

manier om kanker te genezen. Na verloop van tijd werd de genezing bestempeld als een

mythe en was het nooit gebeurd. Echter, documenten zijn nu beschikbaar om te bewijzen dat

de genezing bestond, met succes werd getest in klinische studies en in feite in het geheim

jaren werd gebruikt om kanker en andere ziekten te genezen.

Bacteriën en virussen

In het 19de eeuwse Frankrijk botsten twee reuzen van de wetenschap. Een van hen is de

inmiddels wereldberoemde - Louis Pasteur. De andere, van wie Pasteur veel van zijn beste

ideeën heeft gestolen, is nu in essentie vergeten - Pierre Bechamp.

Eén van de vele gebieden waar Pasteur en Bechamp het niet over eens waren staat

vandaag de dag bekend als pleomorfisme - het bestaan van meer dan één

verschijningsvorm in de levenscyclus van een micro-organisme. Bechamp beweerde dat

bacteriën van vorm kunnen veranderen. Een staafvormige bacterie zou kunnen omvormen

tot een bolvormige, enz. maar Pasteur was het daar niet mee eens. In 1914 bevestigt

Madame Victor Henri van het Pasteur Instituut dat Bechamp correct was en Pasteur

verkeerd. Maar Bechamp ging nog veel verder in zijn betoog over pleomorfisme. Hij

beweerde dat bacteriën kunnen 'oplossen' in kleinere, onzichtbare vormen, wat hij

‘microzyma’ noemde.

Met andere woorden, Bechamp ontwikkelde, op basis van een levenslang onderzoek, een

theorie dat micro-organismen kunnen veranderen in grootte en in vorm, afhankelijk van de

gezondheidsstatus van het organisme waarin het micro-organisme te gast is. Deze stelling

was tegengesteld aan wat de orthodoxe medische autoriteiten geloofden in het grootste deel

van de 20e eeuw. Laboratoriumonderzoek heeft in de recente jaren bevestiging gegeven van

Bechamp’s ontdekkingen.

Dit schijnbaar esoterisch wetenschappelijk gekibbel had vertakkingen ver buiten de

academische instellingen. De ontkenning van het pleomorfisme was één van de hoekstenen

van het medisch onderzoek en de behandeling van kanker in de 20ste eeuw. Een

aanvaarden van het pleomorfisme in het begin van de 20e eeuw, zou kunnen hebben

voorkomen dat miljoenen Amerikanen moesten lijden en sterven van kanker.

In een studie gepresenteerd aan de New York Academy of Sciences in 1969, verklaarde

Dr Virginia Livingston en Dr Eleanor Alexander-Jackson dat er een kanker micro-organisme

bestond. Ze zei dat de reden, waarom een leger aan kankeronderzoekers het niet konden

vinden, was omdat het verandert van vorm. Livingston en Alexander-Jackson beweerde:

" Het organisme bleef een mysterie, deels als gevolg van het opmerkelijke pleomorfisme en

de stimulatie van andere micro-organismen. De verschillende fasen doen denken aan

virussen, micrococcen, diptheroids, bacillen en schimmels."

De American Medical Association (AMA)

De American Medical Association werd opgericht in 1846, maar het was pas in 1901 dat een

reorganisatie hen in staat stelde om macht te krijgen over hoe de geneeskunde werd

beoefend in heel Amerika.

Door een confederatie van medische verenigingen van de staat in het leven te roepen

werden artsen gedwongen lid te worden van de staatsvereniging wilden ze behoren tot de

plaatselijke medische gemeenschap.

Het aantal leden van de AMA nam zeer snel toe door het merendeel van de dokters aan te

sluiten. Door de medische faculteiten te erkennen begon het AMA normen en praktijken van

artsen te bepalen. Die weigerden te voldoen aan deze normen verloren hun vergunning om

geneeskunde uit te oefenen.

Morris Fishbein was de virtuele dictator van de AMA uit het midden van de jaren 20 tot hij op

6 juni 1949 werd verdrongen bij de AMA conventie in Atlantic City. Maar zelfs nadat hij was

gedwongen uit zijn machtspositie te stappen als gevolg van een revolte van verschillende

delegaties van artsen werd het beleid, die hij had in gang gezet, nog voor vele jaren

voortgezet. Hij stierf in het begin van de jaren 70.

Een paar jaar na de succesvolle kankerkliniek van 1934, begon dr. R.T. Hamer, die niet

had deelgenomen in de kliniek, de procedure te gebruiken in Zuid-Californië. Volgens

Benjamin Cullen, die de gehele ontwikkeling van het genezen van kanker van idee tot

implementatie had geobserveerd, was Fishbein deze therapie op het spoor gekomen en

probeerde hij ze "in te kopen". Toen dit werd afgewezen ontketende Fishbein een campagne

via de AMA om deze kankertherapie te vernietigen.

Cullen herinnerde zich:

"Dr Hamer behandelde per dag een gemiddelde van veertig gevallen. Hij huurde daarvoor

twee operators. Hij trainde hen en keek zeer nauwlettend toe. Het verloop van de gevallen

werden verhalen die zeer snel groeiden. Onder hen was deze van een oude man uit

Chicago. Hij had een kwaadaardig gezwel rondom zijn gezicht en nek. Het was een

bloederige massa, gewoon verschrikkelijk. Het had zijn volledig aangezicht ingenomen.

Het liep vanaf de onderkant van het oog naar de onderste kwab van het oor en ging verder in

de wang, neus en kin. Hij was niet om aan te zien.

Maar in zes maanden was alles wat overbleef een kleine zwarte vlek op de zijkant van zijn

aangezicht en het was in zodanige conditie dat het op punt stond om af te vallen.

Nu die man was 82 jaar oud en zoiets had ik nog nooit gezien. Het was verwonderlijk om

opnieuw een mooie schone huid, net als een babyhuid, te hebben.

Hij ging terug naar Chicago. Natuurlijk kon hij het niet stil houden en Fishbein had er over

gehoord. Fishbein belde hem op en de oude man was een beetje terughoudend om het hem

te vertellen. Fishbein ging met hem dineren en kwam zo alles te weten over zijn

kankerbehandeling door Dr. Hamer in de San Diego kliniek.

Kort daarna kwam er een man uit Los Angeles en hij had verschillende ontmoetingen met

ons. Uiteindelijk nam hij ons mee uit eten en sneed het onderwerp aan over kopen van de

therapie. Wij hadden afgesproken om het niet doen.

De faam was zich aan het verspreiden en we maakten nog niet eens reclame. Wat het

natuurlijk deed waren de beschrijvingen van de diverse gevallen van Dr. Hamer. Hij zei dat

het de meest opmerkelijke ontwikkeling van de eeuw was. Zijn beschrijvingen waren gewoon

gewelldig.

Fishbein kocht een partner om in het bedrijf. Met het resultaat dat we in een rechtszaak

verwikkeld raakten om te werken zonder toelating. Na een jaar was ik bankroet.”

In 1939, onder druk van de lokale medische gemeenschap verliet Dr. R.T. Hamer deze

werkwijze. Hij behoort niet tot de helden van dit verhaal.

In de korte periode van 1934-1939 werd de genezing van kanker klinisch aangetoond en

uitgebreid naar andere ziekten die op dagelijkse basis werden beoefend door andere artsen,

maar die vervolgens gestopt werden door Morris Fishbein van de AMA, omdat hij zich niet

kon inkopen. Hij had een praktijk van koude kille kunst ontwikkeld en nooit voorheen was zo

een huurlingdaad in staat geweest om miljoenen Amerikanen vroegtijdig een wrede dood in

te jagen. Het was de AMA”s meest beschamende daad.

Een andere belangrijke instelling die zich wou verbinden aan het prille kankeronderzoek in

de periode 1930-1950 was Memorial Sloan-Kettering Cancer Center in New York.

Opgericht in 1884 als het eerste kanker hospitaal in Amerika was het Memorial Sloan-

Kettering van 1940 tot het midden van de jaren 50 het centrum van de medicatie testing voor

de grootste farmaceutische bedrijven. Cornelius P. Rhoads, die de jaren 30 had

doorgebracht aan het Rockefeller Instituut, werd de directeur van Memorial Sloan-Kettering

in 1939. Hij bleef in die positie tot aan zijn dood in 1959. Rhoads was het hoofd van de

chemische oorlogvoering van 1943-1945 en daarna werd hij de belangrijkste pleitbezorger

van chemotherapie.

Het was Dr. Rhoads die verhinderde dat Dr. Irene Diller de aankondiging deed van de

ontdekking van het kanker micro-organisme aan de New York Academy of Sciences in 1950.

Het was ook Dr Rhoads, die de fondsen voorzien voor Dr Caspe's laboratorium in New

Jersey annuleerde, nadat ze dezelfde ontdekking aankondigde in Rome in 1953.

Een IRS onderzoek, gevoerd door een onbekend en machtig gezaghebbend kanker

onderzoeker uit New York, werd toegevoegd aan haar ellende en het laboratorium

werd gesloten.

Dus de belangrijkste spelers op het gebied van kankeronderzoek zijn de artsen, de private

onderzoeksinstellingen, de farmaceutische bedrijven, de American Cancer Society en ook de

Amerikaanse regering door het National Cancer Institute (die het onderzoek organiseert) en

de Food and Drug Administration (FDA die de buitenstaanders op afstand houdt door middel

van razzia's, juridische pesterijen en dure testprocedures).

De man die de kuur voor kanker vond

Een man met een liefde voor machines en een wetenschappelijke nieuwsgierigheid is in

1913 aangekomen in San Diego, na een trip door het hele land vanuit New York.

Hij was geboren in Elkhorn, Nebraska was 25 jaar oud en zeer gelukkig getrouwd.

Hij was op het punt om een nieuw leven te beginnen en de weg was open voor de

wetenschap van de gezondheid, die later ver in de toekomst zou worden gehonoreerd.

Zijn naam was Royal Raymond Rife. Goede vrienden, die hielden van zijn zachtmoedigheid

en nederigheid, terwijl ze toch onder de indruk waren van zijn genialiteit, noemden hem Roy.

Royal R. Rife was gefascineerd door bacteriologie, microscopen en elektronica. Voor de

volgende zeven jaar (inclusief een mysterieuze periode bij de marine tijdens de Eerste

Wereldoorlog, waarin hij naar Europa reisde om buitenlandse laboratoria te onderzoeken

voor de Amerikaanse overheid), dacht hij over en experimenteerde hij in een

verscheidenheid van terreinen en maakte hij zich de mechanische vaardigheden meester die

nodig waren om instrumenten te bouwen zoals de wereld ze nog nooit had gezien.

In de late jaren 20 was de eerste fase van zijn werk afgerond. Hij had bouwde zijn eerste

microscoop, die brak met alle bestaande principes en hij had instrumenten gebouwd die

hem in staat stelden om specifieke pathologische micro-organismen elektronisch te

vernietigen. Rife ging ervan uit dat virussen te klein waren om te kleuren met de bestaande

zure of aniline kleurstoffen. Hij zou een andere manier vinden.

Ergens langs de weg tijdens zijn onderzoeken, maakte hij intuïtieve sprongen die vaak

aanleiding gaven tot de grootste wetenschappelijke ontdekkingen. Hij bedacht eerst het idee

en vervolgens de methode om virussen te kleuren met licht.

Hij begon met de bouw van een microscoop die met de frequentie van het licht in staat zou

zijn te coördineren met de chemische bestanddelen van het partikel of micro-organisme

onder observatie. Rife zijn tweede microscoop was klaar in 1929.

In een artikel dat verscheen in het Los Angeles Tunes Magazine van 27 december 1931,

werd het bestaan van de licht-kleuringsmethode aan het publiek gemeld.

"Bacilli kunnen dus worden bestudeerd door hun licht, precies zoals astronomen manen,

zonnen en sterren bestuderen door hun licht die door de telescopen komt. De onderzochte

bacillen zijn levend en niet dood door de kleuringstechnieken.”

Gedurende het grootste deel van deze periode heeft Rife ook gezocht naar een manier om

het micro-organisme dat kanker veroorzaakt te identificeren en vervolgens te vernietigen.

Zijn kanker onderzoek begon in 1922. Het zou duren tot 1932 om het micro-organisme

verantwoordelijk voor kanker te isoleren, die hij later gewoon het “BX virus” noemde.

De vroege jaren 30

In 1931 komen twee mannen in zijn leven die Royal R. Rife de grootste professionele

ondersteuning zullen geven. Dr. Arthur I. Kendall, directeur van de Medical Research aan de

Northwestern University Medical School in Illinois, en Dr Milbank Johnson, een lid van de

raad van bestuur van het Pasadena Hospital in Californië en een invloedrijke macht in de

medische kringen van Los Angeles.

Dr Kendall had een eiwit kweekmedium uitgevonden (het zogenaamde "K Medium" genoemd

naar de uitvinder) waardoor het mogelijk was het 'filterbaar virus' als onderdeel van een

bacterie te isoleren en te blijven reproduceren.

Deze claim werd direct tegengesproken door Dr Thomas Rivers van het Rockefeller Instituut

die in 1926 eigenmachtig had verklaard dat een virus levend weefsel nodig had voor

reproductie. Rife, Kendall en anderen konden binnen het jaar bewijzen dat het mogelijk was

om virussen kunstmatig te kweken. Rivers, in zijn onwetendheid en koppigheid was

verantwoordelijk voor het onderdrukken van een van de grootste vooruitgangen ooit gemaakt

in de medische wetenschap.

Kendall arriveerde in Californië half november 1931 en Dr.Johnson stelde hem voor aan

Rife. Kendall bracht zijn "K Medium" naar Rife en Rife bracht zijn microscoop naar Kendall.

Een tyfus kiem werd in het "K Medium" geplaatst, drievoudig gefilterd door het fijnste

beschikbare filter en de resultaten onderzocht onder Rife's microscoop.

Heel fijne turkoise/blauwe partikeltjes waren zichtbaar. De virus culturen groeiden in het "K

Medium" en waren zichtbaar. De virussen kunnen door licht gekleurd worden onder Rife's

unieke microscoop en vervolgens ingedeeld worden volgens hun eigen specifieke kleur.

Een later rapport dat verscheen in de jaarlijkse publicatie van het Smithsonian's geeft een

hint over de volledig originele microscopische technologie, die de mens in staat stelt om voor

de eerste keer een dodelijk micro-organisme van virus-formaat in zijn levende toestand te

zien. (de latere elektronenmicroscoop maakt haar exemplaren dood):

"Daarna werden ze onderzocht onder de Rife microscoop waar de filtreerbare virus vorm van

de tyfus bacille, een kleur uitzend in het blauwe spectrum, te wijten aan het feit dat het

polarisatievlak van het licht met +4,8 graden verschoven is.

Wanneer de tegenovergestelde hoek van breking werd verkregen door middel van

het regelen van de polariserende prisma's tot - 4,8 graden en de culturen van de virussen

werden verlicht door de monochromatische lichtstralen gecoördineerd met de chemische

bestanddelen van de tyfus bacille, dan waren kleine, ovale, actief beweeglijke, heldere

turkoise-blauwe partikeltjes waargenomen bij 5000 X vergroting, in hoog contrast met de

kleurloze en bewegingloze rest van het medium.

Deze testen werden 18 keer herhaald om de resultaten te verifiëren. "

Na het succes heeft Dr. Milbank Johnson snel een diner geregeld ter ere van de twee

mannen, zodat de ontdekking kon worden aangekondigd en besproken. Meer dan 30 van de

meest prominente artsen, pathologen, en bacteriologen in Los Angeles woonden deze

historische gebeurtenis op 20 november 1931 bij. Onder de aanwezigen waren Dr. Alvin G.

Foord, die 20 jaar later zou aangeven dat hij weinig wist over Rife’s ontdekkingen en Dr.

George Dock, die zou zorgen voor toezicht op de klinisch werk op de Universiteit van Zuid-

Californië in het Special Research Committee, totdat hij ook over liep naar de oppositie.

Op 22 november 1931, meldde de Los Angeles Times die belangrijke medische doorbraak

en de wetenschappelijke betekenis ervan:

“Wetenschappelijke ontdekkingen van de hoogste orde, alsmede een bespreking van 's

werelds krachtigste microscoop, onlangs geperfectioneerd na 14 jaar inspanning door Dr.

Royal R. Rife van San Diego, werden vrijdag avond voor medici, bacteriologen en

pathologen beschreven tijdens een diner gegeven door dr. Milbank Johnson ter ere van Dr

Rife en Dr A.L.Kendall.

Tegenover de verzamelde medici vertelde Dr. Kendall van zijn onderzoek in het kweken van

de tyfus bacille op zijn nieuw "K Medium". De tyfus bacille is niet-filtreerbaar en is groot

genoeg om gemakkelijk te zien met microscopen voor algemeen gebruik. Door gebruik te

maken van het "K Medium", zei Dr Kendall, is het organisme zo veranderd dat het niet meer

kan gezien worden met gewone microscopen en het wordt klein genoeg om ultra-

microscopisch of filtreerbaar te worden. Het kan daarna terug worden veranderd

naar de microscopische of niet-filtreerbare vorm.

Door gebruik te maken van Dr. Rife's krachtige microscoop, waarvan gezegd wordt dat hij

een vergroting heeft tot 17000 diameters, vergeleken met de 2000 diameters waartoe een

gewone microscoop in staat is, zei Dr Kendall dat hij de tyfus bacillen kon zien in de

filtreerbare vorm of vroegere onzichtbare toestand. Het is waarschijnlijk de eerste keer dat de

ultra kleine filtreerbare (virus) organismen ooit werden waargenomen.”

"De sterkste microscoop nu in gebruik kan vergroten tussen de 2.000 en 2.500 keer.

Door een ingenieuze opstelling van lenzen en het toepassen van een geheel nieuw optisch

principe met de introductie van dubbele kwarts prisma’s en een krachtige verlichting,

ontwikkelde Dr. Rife een microscoop met een laagste vergroting van 5000 keer en een

maximale vergrotingsfactor van 17.000 keer.

Wetenschappers voorspellen dat de nieuwe microscoop een ontwikkeling van de eerste orde

zal blijken te zijn. Aanvankelijk toch twijfels over de perfectie van een microscoop die de

grenzen ingesteld door optische wetenschap lijkt te overstijgen, drukten Dr. Johnson's

gasten zich uit als erg blij met de visuele demonstratie en verleenden zowel Dr. Rife als Dr.

Kendall een vooraanstaande plaats in de rij van wetenschappers in de wereld.

Vijf dagen later publiceert de Los AngelesTimes een foto van Rife en Kendall met demicroscoop.Het was de eerste keer dat een foto van desuper microscoop was verschenen in hetopenbaar. De krantenkop luidde: "Wereldskrachtigste microscoop".

Ondertussen hadden Rife en Kendall eenartikel voorbereid voor het december 1931nummer van California and WesternMedicine.“ Observations on Bacillus Typhosus in itsFiltrable State” beschreef wat Rife enKendall hadden gedaan en gezien.Het tijdschrift was de officiële publicatievan de medische staatsassociaties vanCalifornia, Nevada en Utah.

Het prestigieuze tijdschrift Sciencepubliceerde dan een artikel dat dewetenschappelijke wereld wakker schudde.De aanvulling van Science News van 11december 1931 had een tekst opgenomengetiteld, "Filtrable Bodies Seen With TheRife Microscope" . Het artikel beschreefKendall’s Medium cultuur, de turkoise-blauwe partikels die de gefilterde vorm vande tyfus bacille was en Rife's microscoop.Het omvatte de volgende beschrijving:"Het licht gebruikt bij de microscoop van Dr.Rife is gepolariseerd, dat wil zeggen, hetwordt door kristallen gestuurd die allestralen blokkeren behalve deze die trillen ineen welbepaald vlak. Door middel van eendubbel reflecterend prisma in het instrumentingebouwd, is het mogelijk om dit trillings-vlak in iedere gewenste richting te brengen,om zo de belichting van kleine objecten inhet gezichtsveld heel precies te regelen.”

Op 27 december 1931 meldde de Los Angeles Times dat Rife zijn microscoop had

gedemonstreerd op een bijeenkomst met 250 wetenschappers. Het artikel geeft uitleg:

"Dit is een nieuw soort vergrootglas en de wetten van de microscopie zijn hier misschien niet

van toepassing ...of Rife heeft een instrument ontwikkeld dat een revolutie kan teweeg

brengen in laboratorium methoden en bacteriologen zoals Kendall in staat stellen de kiemen

van ongeveer 50 ziekten, waarvan de oorzaken onbekend zijn, te identificeren... "

Al snel werd Kendall uitgenodigd om te spreken voor de Association of American Physicians.

De lezing gebeurde op 3 en 4 Mei 1932 aan de Johns Hopkins University in Baltimore.

En daar stopte Dr. Thomas Rivers en Hans Zinsser het wetenschappelijke proces.

Hun oppositie betekende dat de ontwikkeling van Rife's ontdekkingen zou worden vertraagd.

Professionele microbiologen zouden zelfs voorzichtig zijn in toe te geven dat de mogelijkheid

bestond dat Rife en Kendall baanbrekend werk zouden hebben geleverd.

De depressie was op zijn slechtst. Het Rockefeller Instituut was niet alleen een bron

van financiering, maar was ook machtig in de wandelgangen van de professionele

erkenning. Een grote misdaad was het gevolg omwille van de ongeïnformeerde, wrede en

onwetenschappelijke acties van Rivers en Zinsser.

Het momentum werd vertraagd op het ogenblik dat Rife's ontdekkingen zou kunnen hebben

'doorgebroken' en geleid hebben tot een kettingreactie van onderzoek, klinische behandeling

en het begin van een volledig nieuwe gezondheidszorg. Tegen het einde van 1932 kon Rife

de tyfus bacteriën, het poliovirus, het herpes virus, het kanker virus en andere virussen

vernietigen in een cultuur en bij proefdieren. Menselijke behandeling was slechts één stap

verwijderd.

De oppositie van Rivers en Zinsser had in 1932 een verwoestende impact op de

geschiedenis van de geneeskunde van de 20ste eeuw. (Zinsser's Bacteriologie, in een

geactualiseerde versie is nog steeds een standaard leerboek)

Helaas waren er weinig gewaardeerde bacteriologen die niet bang of onder de indruk waren

van Rivers. Maar er waren twee uitzonderingen uit deze niet heldhaftige menigte.

Christopher Bird's artikel, "What Has Become Of The Rife Microscope?", dat verscheen in

maart 1976 in New Age Journal, rapporteert:

"In het midden van al het venijn en wrangheid was de enige collega die Kendall ter hulp

kwam, de grand old man van de bacteriologie en de eerste leraar over dit onderwerp in de

Verenigde Staten, Dr. William H. 'Popsy' Welch, die blijkbaar naar het werk van Kendall keek

met enige aandacht."

Welch was ooit de belangrijkste patholoog in Amerika. De medische bibliotheek aan de

Johns Hopkins University is naar hem genoemd. Hij stond op en zei: "Kendall's vaststellingen

markeren een duidelijke vooruitgang in de geneeskunde " Het deed er weinig aan. In het veld

hadden Rivier en Zinsser toen de macht.

Kendall's andere supporter was dr. Edward C. Rosenow van de Afdeling Experimentele

Bacteriologie van de Mayo Clinic. (De Mayo Clinic was toen en is nu nog steeds een van de

bijzonderste onderzoek en behandelingsklinieken in de wereld.)

De Washington Post van 06 januari 1987 schreef:

"Voor velen in de medische wereld, is de Mayo Clinic 'de standaard' waarmee andere

medische centra worden beoordeeld."

Van 5-7 juli 1932, slechts twee maanden na Kendall’s publieke vernedering, heeft er een

ontmoeting plaats tussen Rosenow van de Mayo Clinic met Kendall en Rife in het

laboratorium van Kendall in de Northwestern University Medical School in Chicago.

"De ovale, beweeglijke, turkoise-blauwe deeltjes werden gedemonstreerd en ondubbelzinnig

aangetoond." verklaart Rosenow in de Proceedings van de Staff Meetings van de Mayo

Clinic op 13 juli 1932, Rochester, Minnesota. Het herpes virus werd ook gezien.

Op 26 augustus 1932, publiceert Rosenow in het tijdschrift Science het rapport

“Observations with the Rife Microscope of Filter Passing Forms of Micro-organisms”.

In het artikel verklaarde Rosenow:

"Er kan geen twijfel zijn over de filtreerbare turkoise-blauwe partikels beschreven door

Kendall. Ze zijn niet zichtbaar bij de gewone belichtingsmethoden en vergrotingen ...

Onderzoek onder de Rife microscoop van specimens, met daarin objecten zichtbaar met een

gewone microscoop, laat er geen twijfel over bestaan dat met dit instrument voorwerpen of

deeltjes heel nauwkeurig gevisualiseerd worden door directe observatie op extreem hoge

vergroting (berekend op 8000 diameters).”

Drie dagen na het vertrek van Rife in Chicago, schreef Rosenow Rife vanuit de Mayo

Clinic:

"Na het vaststellen wat uw prachtige microscoop kan doen en na het nadenken over de

betekenis van wat men kan zien met het gebruik ervan, tijdens deze drie inspannende en

gedenkwaardige dagen doorgebracht in het laboratorium van Dr Kendall, hoop ik dat u de

nodige tijd zult nemen om hetgeen natuurkundigen beschouwen als onmogelijk te

beschrijven. Terwijl ik de zaak visualiseer is uw ingenieuze methode van belichting met een

intense monochromatische lichtbundel van nog groter belang dan de enorm hoge

vergroting…”

Rosenow had gelijk. De unieke ‘frequentie' kleuringsmethode was de grote

doorbraak. Jaren later, na de komst van de televisie, verklaart een medewerker van de toen

reeds overleden Rife "De virussen werden gekleurd met de frequentie van het licht, net als

kleuren worden afgestemd op de televisietoestellen." Het was de beste niet-technische

beschrijving ooit bedacht.

"BX"- Het kanker virus

Rife begon met behulp van Kendall's "K Medium" in 1931 zijn zoektocht naar het kanker

virus. In 1932 bekwam hij van het Paradise Valley Sanitarium of National City, California

een borstmassa die moest gecontroleerd worden op kwaadaardigheid.

Maar de initiële kanker culturen produceerden het virus niet dat hij zocht.

Dan heeft een toevallige gebeurtenis plaatsgevonden. De Evening Tribune van San Diego

van 11 mei 1938 beschreef later wat er gebeurde:

"Hij vertelde dat noch het medium, noch de microscoop alleen voldoende waren om het

filtreerbare organisme, die Rife gevonden had in kanker, zichtbaar te maken.

Het was een extra behandeling die hij zo goed als bij toeval vond, dat het uiteindelijk

mogelijk had gemaakt, vertelde hij.

Het is gebeurd door een testbuis met een kanker cultuur binnen een buisvormige ring gevuld

met argon gas geactiveerd door een elektrische stroom te laten liggen. Hij had die ring

gebruikt bij het experimenteren met een elektronisch bombardement van ziektekiemen.

Zijn kanker cultuur is binnen de ring gebleven en na ongeveer 24 uur (met de

stroom op de argon gas gevulde buis) merkte hij (onder de microscoop) dat de

cultuur veranderd leek te zijn. Hij bestudeerde en testte dit fenomeen herhaaldelijk en

zo ontdekte hij het filtreerbare kanker virus als rood-paarse korrels in de culturen. "

Het BX kanker virus had een duidelijke paars-rode kleur. Rife was erin geslaagd het

filtreerbare virus van een carcinoom te isoleren.

Rife's laboratorium notities van 20 november 1932, bevatten de eerste beschrijving van de

kenmerken van het kanker virus. Onder hen zijn er twee, uniek door zijn methode van

classificatie op basis van de Rife microscoop:

brekingshoek-12 3/10 graden;

kleur door chemische breking-paars-rood.

De grootte van de kanker virus was inderdaad klein. De lengte was 1/15 van een micron. De

breedte was 1/20 van een micron. Geen gewone lichtmicroscoop, zelfs in de jaren 80, zou

het kanker virus kunnen zichtbaar maken.

Rife en zijn laboratorium assistent E.S. Free gingen over tot de bevestiging van zijn

ontdekking. Ze herhaalden de methode 104 opeenvolgende keren met identieke resultaten.

Na verloop van tijd kon Rife bewijzen dat het kanker micro-organisme vier vormen had:

1) BX (carcinoom);

2) BY (sarcoma-groter dan BX);

3) Monococcoid vorm in de monocyten van het bloed van meer dan 90% van de

kankerpatiënten. Wanneer correct gekleurd, kan deze vorm gemakkelijk gezien worden met

een standaard onderzoeksmicroscoop;

4) Crytomyces pleomorphia schimmels - morfologisch identiek aan deze van de orchidee en

van de paddenstoel.

Rife schreef in zijn boek in 1953: "Elk van deze vormen zijn terug te veranderen in “BX”

binnen een periode van 36 uur en zullen in de experimentele dieren een typische tumor met

alle pathologie van het echte neoplastisch weefsel produceren, waaruit we terug het "BX"

micro-organisme kunnen isoleren. Dit hele proces is meer dan 300 keer gedupliceerd met

identieke en positieve resultaten.”

Rife had het pleomorfisme bewezen. Hij had laten zien hoe het kanker virus van vorm

verandert, afhankelijk van het milieu. Hij had het werk van Bechamp, van Kendall, van

Rosenow, van Welch en van een leger aan pleomorphistisch denkende bacteriologen

bevestigd die na hem zouden komen en moeten strijden tegen de foutieve orthodoxe wetten

van Rivers en zijn legioen aan volgelingen.

Rife zei: "In werkelijkheid zijn het niet de bacteriën zelf die de ziekte produceren, maar de

chemische bestanddelen van deze micro-organismen die inwerken op het onevenwichtige

cel metabolisme van het menselijk lichaam en dat produceert in werkelijkheid de ziekte.

We geloven ook dat als het metabolisme van het menselijk lichaam perfect is

uitgebalanceerd het ongevoelig is voor ziekte."

Maar Rife had geen tijd om te redetwisten over de theorie. Hij liet het liever over aan

anderen. Na het isoleren van het kanker virus was zijn volgende stap het te vernietigen.

Hij deed dit met zijn frequentie-instrumenten – steeds weer opnieuw. Daarna deed hij het

met proefdieren, inoculatie, kijken naar het groeien van de tumoren en dan het virus in hun

lichaam doden met dezelfde frequentie instrumenten afgestemd op dezelfde "BX" frequentie.

Rife verklaarde in 1953:

"Deze succesvolle tests werden meer dan 400 keer uitgevoerd met experimentele dieren

voordat er een poging werd gedaan om deze frequentie te gebruiken op de menselijke

gevallen van carcinoom en sarcoom. "

In de zomer van 1934, werden 16 terminaal zieke mensen met kanker en andere ziekten

naar de Scripps 'ranch' gebracht. Daar werkten Rife en de artsen voor de eerste keer

op de mens, ze hebben daar veel geleerd. In 1953 toen Rife zijn boek auteursrechtelijk

beschermd was, maakte hij het echte verslag van wat er gebeurde in 1934.

Hij schreef:

"Bij de behandeling met het frequentie instrument wordt er geen weefsel vernietigd, geen pijn

wordt gevoeld, geen lawaai is hoorbaar en geen gewaarwording wordt opgemerkt. Een buis

licht op en 3 minuten later is de behandeling afgerond.

Het virus of de bacterie is vernietigd en het lichaam herstelt zich daarna op natuurlijke wijze

van het toxische effect van het virus of de bacterie. Een aantal ziekten kunnen tegelijkertijd

worden behandeld.

Het eerste klinische werk op kanker werd voltooid onder de supervisie van Milbank Johnson,

MD en het werd opgezet in het kader van een Special Medial Research Committee van de

University of Southern-California. 16 gevallen werden behandeld in de kliniek voor

verschillende soorten van kwaadaardigheid. Na 3 maanden, werden 14 van deze

zogenaamde hopeloze gevallen ontslagen als klinisch genezen door vijf artsen en dr. Alvin

G. Foord, MD, patholoog van de groep. De behandelingen bestonden uit een 3 minuten

durende blootstelling aan het frequentie instrument afgestemd op de MOR (Mortal Oscillatory

Rate) van het "BX" of kanker virus (met 3-daagse intervallen).

Er bleek dat er betere resultaten bereikt werden indien de tijd tussen de behandelingen niet

te kort was. Dit geeft het lymfatische systeem de kans om de toxische stoffen afkomstig van

de dode deeltjes van het “BX” virus te absorberen en af te voeren.

Geen stijging van de lichaamstemperatuur was waarneembaar in elk van deze gevallen

tijdens of na de behandeling met het frequentie instrument. Geen speciale diëten werden

gebruikt in dit klinische werk, maar we geloven oprecht dat een goede samengestelde

voeding het individu zou ten goede komen.” Datum: 1 December 1953.

Andere leden van de kliniek waren Whalen Morrison, Chief Surgeon van de Santa Fe

Railway; George C. Dock, MD, internationaal bekend; George C. Fischer, MD, Children's

Hospital in New York; Arthur I. Kendall; Dr. Zite, MD, hoogleraar pathologie aan de Chicago

University; Rufus B. Von Klein Schmidt, voorzitter van de University of Southern California.

Dr. Couche en Dr. Carl Meyer, PhD, hoofd van de afdeling bacteriologisch onderzoek aan

de Hooper Foundation in San Francisco, waren ook aanwezig Dr. Kopps van de Metabolic

Clinic in La Jolla ondertekende alle 14 rapporten en wist van alle tests uit zijn persoonlijke

observatie.

In 1956, heeft Dr. James Couche de volgende verklaring afgelegd:

"Ik zou graag dit historisch verslag maken over de verbazingwekkende wetenschappelijke

wonderen met betrekking tot de werkzaamheid van de frequenties van het Royal R. Rife

Frequentie Instrument.

Toen mij verteld werd over Dr. Rife en zijn frequentie instrument in de Ellen Scripps woning

nabij de Scripps Instituut Annex, zo tweeëntwintig jaar geleden, ging ik naar buiten om te

kijken en werd ik zeer geïnteresseerd in de gevallen die hij daar had. En hetgeen mij meest

bij gebleven is, is een man met kanker aan de maag. Rife was in die tijd geassocieerd met

Dr. Milbank Johnson, MD, die toen president was van de Medical Association of Los

Angeles, een zeer rijke man en een zeer invloedrijke man in de medische wereld - de

grootste in Los Angeles en hij had de annex ingehuurd voor deze demonstratie gedurende

de zomer.

In die periode zag ik veel dingen en hetgeen dat bij mij de meeste indruk maakte was

van een man die op een tafel lag, terminale kanker;. Hij was nog vel over de benen.

Terwijl hij op de tafel lag, zei Dr. Rife en Dr. Johnson: ‘voel eens aan de man zijn

maag.’ Dus ik legde mijn hand op de holte waar zijn maag moest zijn en het was

bijna enkel een holte, want hij was zo mager, zijn ruggengraat en zijn buik raakten

ongeveer elkaar.

Ik legde mijn hand op zijn maag en die was slechts een vaste massa, die ik kon

bedekken met mijn hand, een beetje zoals de vorm van een hart. Het was absoluut

hard. En ik dacht bij mezelf, daar kan niets meer voor gedaan worden.

Maar ze gaven hem een behandeling met de Rife frequenties en over een periode

van zes weken tot twee maanden, tot mijn verbazing herstelde hij volledig. Het ging

zo goed dat hij toestemming vroeg om naar zijn boerderij in El Centro te gaan om zijn

veestapel te zien. Dr. Rife zei: 'Nu heb je de kracht niet om naar El Centro te rijden.’

Oh, ja, zei hij, Ik heb een man die mij naar daar zal rijden. Uiteindelijk heeft de patiënt

met zijn eigen auto gereden naar El Centro en toen hij daar kwam had hij een zieke

koe en hij bleef de hele nacht erbij. De volgende dag reed hij terug zonder enige rust,

zodat u zich kunt voorstellen hoe hij hersteld was.

Ik zag andere zaken die erg interessant waren. Daarna wou ik een exemplaar van

het frequentie instrument. Ik heb uiteindelijk een van deze frequentie instrumenten

gekocht en in mijn praktijk geplaatst.

Ik zag een aantal zeer opmerkelijke resultaten in de loop van meer dan twintig jaar."

Voetnoot:

Biofysici hebben nu aangetoond dat er een cruciale natuurlijke interactie bestaat tussen levende

materie en fotonen. Dit proces is meetbaar op cellulair (bacterie) niveau. Ander onderzoek heeft

aangetoond dat levende systemen buitengewoon gevoelig zijn voor extreem laag-energie

elektromagnetische golven. Dit wil zeggen dat elke soort cel of micro-organisme een specifieke

interactie frequentie heeft met het elektromagnetische spectrum. Rife's systeem kon met verschillende

middelen de frequentie van het invallende licht op het monster aanpassen. Bij nader inzicht leerde hij

dat de licht frequentie kon worden 'afgestemd' op de natuurlijke frequentie van het micro-organisme

dat wordt onderzocht, om zo een resonantie of feedback loop te verwezenlijken. In feite kan onder

deze voorwaarde worden gezegd dat het micro-organismen uit zichzelf oplicht.

Rife extrapoleerde uit zijn techniek van belichting, waarvan we zeker kunnen zijn dat hij deze

verstond, dat specifieke elektromagnetische frequenties een negatief effect zouden kunnen hebben op

specifieke bacteriële vormen.

Er kan geen twijfel over bestaan dat Rife de juistheid van zijn hypothese heeft bewezen aan zichzelf

en aan die paar die de moed hadden om te kijken en de perceptuele scherpte hadden om te zien.

Dezelfde nieuwe ontdekkingen in de biofysica leggen niet alleen Rife's principe van belichting uit,

maar verklaren ook zijn proces voor de selectieve vernietiging van bacteriën. Dit laatste fenomeen is

vergelijkbaar met ultrasone reiniging, alleen daar verschillend in een nauwkeurige selectiviteit van

golfvorm en frequentie.

Onlangs hebben onderzoekers, waarvan de bevindingen zijn onderdrukt, kanker in muizen

veroorzaakt en genezen door hen bloot te stellen aan bepaalde elektromagnetische velden. Rife's

werk was veel verfijnder. Hij selecteerde specifieke microscopische partikels en zag de partikels

eigenlijk exploderen. Een massa aan erkend wetenschappelijk bewijs ondersteunt nu overweldigend

de oorspronkelijke kanker theorieën die door Rife 50 jaar geleden werden verkondigd en

gedemonstreerd. Dit geldt ook voor modern AIDS onderzoek.