Παύλος Α’ (1901 - 1964)

Ο Παύλος Α΄ (Αθήνα, 14 ∆εκεµβρίου 1901 - 6 Μαρτίου 1964) ήταν βασιλιάς της Ελλάδας. Ήταν το τέταρτο παιδί των βασιλέων Κωνσταντίνου Α΄ και Σοφίας. Φοίτησε στη Σχολή Ναυτικών ∆οκίµων. Ακολούθησε τον πατέρα του στην εξορία το 1917 και επέστρεψε µαζί του από την Ελβετία στην Ελλάδα το 1920, αφού προηγουµένως του είχε προσφερθεί το Στέµµα, µετά το θάνατο του αδερφού του, Αλέξανδρου, και εκείνος το είχε αρνηθεί, διακυρήσσοντας ότι ανήκει στον πατέρα του. Υπηρέτησε ως σηµαιοφόρος στο καταδροµικό «Έλλη». Το 1923, λίγο πριν την ανακήρυξη της δηµοκρατίας στην Ελλάδα, έφυγε για το εξωτερικό µαζί µε τον αδελφό του, Γεώργιο Β΄. ∆ιάδοχος Το 1935, µε την παλινόρθωση της µοναρχίας, ξαναγύρισε στην Ελλάδα, ως διάδοχος του θρόνου. Στις 9 Ιανουαρίου 1938 παντρεύτηκε στην Αθήνα τη φιλόδοξη και δυναµική πριγκίπισσα του Αννοβέρου Φρειδερίκη. Από το γάµο του απέκτησε 3 παιδιά: τη Βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας το 1938, Παλαιό Ψυχικό τον Βασιλιά Κωνσταντίνο Β΄ των Ελλήνων το 1940, Παλαιό Ψυχικό την Πριγκίπισσα Ειρήνη της Ελλάδας το 1942, Κέιπ Τάουν Νότια Αφρική Στον Ελληνοϊταλικό Πόλεµο υπηρέτησε στο Γενικό Στρατηγείο και µετα τη γερµανική εισβολή ακολούθησε το Βασιλέα Γεώργιο Β΄ στην Κρήτη και

µετά την κατάληψή της από τους Γερµανούς, στην Αίγυπτο, για να εγκατασταθεί τελικά, µε την οικογένειά του στο Κέιπ Τάουν της Νοτίου Αφρικής. Η περίοδος της Βασιλείας του

Ο Παύλος Α' και η Φρειδερίκη σε καταδροµικό των ΗΠΑ στην Αθήνα τον Μάιο του 1947. Στις 27 Σεπτεµβρίου 1946 επανήλθε στην Ελλάδα µε τον άτεκνο αδερφό του, µετά το θάνατο του οποίου στις 1 Απριλίου 1947 έγινε βασιλιάς. ∆ιαδραµάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στον εµφύλιο πόλεµο, καθώς το βασιλικό ζεύγος επιδόθηκε µε µια πρωτοφανή δραστηριότητα στη σύσταση ιδρυµάτων και φιλανθρωπικών θεσµών, αυξάνοντας σε απίστευτο βαθµό το γόητρο της ∆υναστείας. Ελέγχοντας αποτελεσµατικά τις Ένοπλες ∆υνάµεις και τα Σώµατα Ασφαλείας και διατηρώντας έναν αντιφατικό ρόλο κατά την περίοδο του ελεγχοµένου κοινοβουλευτισµού, καθώς και καλλιεργώντας άριστες σχέσεις µε την Ουάσιγκτον, στηρίζοντας παράλληλα τις αµερικανικές επιλογές για την ανάδειξη του Κωνσταντίνου Καραµανλή σε πρωθυπουργό, ο Παύλος εδραίωσε την εξουσία του. Παράλληλα, το ήπιο ή το άβουλο - κατ΄άλλους - του χαρακτήρα του τού έδωσε το προσωνύµιο «Παύλος ο Καλός». Στην αρχή της Βασιλείας του κάτω από την επιρροή του βενεζελικού Στρατηγού Βεντήρη, ήταν κάθετα αντίθετος µε την προοπτική να πολιτευθεί ο Στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος. ¨Ηταν υπέρ µιάς κυβέρνησης των Φιλελευθέρων, Βενιζελικών κοµµάτων επειδή αυτός και η σύζυγός του Βασίλισσα Φρειδερίκη είχαν το φόβο ότι ο Παπάγος θα µπορούσε να εξελιχθεί σε δικτάτορα τύπου Φρανθίσκο Φράνκο. Τελικώς ο Παπάγος εκλέχτηκε Πρωθυπουργός αλλά απεβίωσε το 1955. Σύµφωνα µε το Σύνταγµα του 1952, ο Βασιλιάς µπορούσε να επιλέξει όποιον ήθελε για Πρωθυπουργό, αρκεί ο τελευταίος να λάβει ψήφο επιστοσύνης µέσα σε δεκαπέντε µέρες από τη Βουλή. Έχοντας αυτή τη δυνατότητα, επέλεξε τον τότε Υπουργό ∆ηµοσίων Έργων Κωνσταντίνο

Καραµανλή ως εντολοδόχο Πρωθυπουργό, µετά τον θάνατο του Παπάγου, και όχι κάποιον από τους αντιπροέδρους της κυβέρνησης και υποψήφιους για την αρχηγία του κόµµατός τους, Στέφανο Στεφανόπουλο και Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Ο Καραµανλής δέν εκλέχτηκε αρχηγός του κόµµατός του, πήρε όµως τη ψήφο επιστοσύνης της Βουλής και ίδρυσε νέο κόµµα. Μετά τις εκλογές του 1961, οι οποίες η αντιπολίτευση θεωρούσε εκλογές βίας και νοθείας, και τη δολοφονία Λαµπράκη το 1963, οι σχέσεις του µε τον Καραµανλή οξύνθηκαν. Από το 1961, η αντιπολίτευση θεωρούσε µή νόµιµη τη Κυβέρνηση Καραµανλή, και είχε κυρύξει τον Ανένδοτο Αγώνα. Τελικώς, µε αφορµή τη διαφωνία για το ταξίδι του βασιλικού ζεύγους στο Λονδίνο, ο Καραµανλής παραιτήθηκε.

Αυτή τη φορά συνεργάστηκε καλύτερα µε τον Γεώργιο Παπανδρέου από το φθινόπωρο του 1963 έως τον Μάρτιο του 1964 που απεβίωσε, επειδή ο Παπανδρέου ήταν πιο διαλλακτικός και ο Παύλος βαριά άρρωστος. Η υγεία του ήταν πολύ κλονισµένη εξ’αιτίας του Καρκίνου που είχε, και η Κυβέρνηση Παπανδρέου ήταν η τρίτη και τελευταία, στην Ελληνική Ιστορία, που ορκίστηκε στη θερινή κατοικία της βασιλικής οικογένειας, στο κτήµα Τατοίου. Στο θρόνο τον διαδέχτηκε ο γιος του Κωνσταντίνος.