Świetlik · codziennych zabaw, jak też balów w szkole bądź przedszkolu, chłopcy z...
TRANSCRIPT
ŚWIETLIK PISEMKO ŚWIETLICY SZKOLNEJ
SP 109 IM. BATALIONÓW CHŁOPSKICH W WARSZAWIE
STYCZEŃ 2017
Powitaliśmy Nowy 2017 Rok, w tym czasie robimy
postanowienia noworoczne i snujemy plany.
Wielu z nas przyrzeka sobie, że teraz już będzie
solidnie pracować. Tym bardziej, że koniec semestru
tuż, tuż. Życzymy wszystkim spełnienia marzeń
i jak najlepszych ocen.
Spis treści
Styczeń
Święto Objawienia Pańskiego – Trzech Króli
Dzień Babci i Dziadka
Bal karnawałowy „W Stumilowym lesie” 02.02.2017 rok
Sowa Mądra Głowa, czyli słowo o „karaniu”
Przygotowania do ferii zimowych
Bezpieczeństwo w czasie ferii zimowych
Bajka coś dla ducha wyobraźni
Mufinki z czekoladą
Załączniki:
Zimowa rozrywka
Bezpieczne ferie
Szablony masek karnawałowych
Styczeń – często nazwę tę tłumaczy się jako pochodzącą od czasownika „stykać się”, ponieważ
styczeń to czas, kiedy „stykają się” stary i nowy rok. Inna hipoteza mówi o związku
z rzeczownikiem „tyka”, ponieważ był to okres wycinania i przygotowywania tyk, które potem
służyły m.in. do uprawy lnu czy chmielu. Jednak najbardziej prawdopodobna jest inna etymologia,
wiążąca tę nazwę z dawnym rzeczownikiem „sieczeń”, oznaczającym okres zimowy. Ta nazwa
pochodzi z kolei od tego, że zima był to czas „sieczenia”, czyli wycinania, wyrąbywania drzew.
„DZIECI UCZĄ SIĘ TEGO, CZYM ŻYJĄ”
Jeżeli dziecko żyje w ciągłym krytycyzmie, nauczy się
potępiać.
Jeżeli dziecko żyje otoczone wrogością, nauczy się walczyć.
Jeżeli dziecko żyje z uszczypliwością, nauczy się wstydu.
Jeżeli dziecko żyje otoczone poczuciem krzywdy, nauczy się
czuć winne.
Jeżeli dziecko żyje w atmosferze tolerancji, nauczy się
cierpliwości.
Jeżeli dziecko żyje w atmosferze podtrzymującej go na duchu,
pozna swoją wartość i będzie silne.
Jeżeli dziecko żyje w atmosferze pochwał, nauczy się doceniać
innych.
Jeżeli dziecko żyje w sprawiedliwości, nauczy się sprawiedliwości.
Jeżeli dziecko żyje w poczuciu bezpieczeństwa, nauczy się wiary.
Jeżeli dziecko żyje w atmosferze akceptacji, nauczy się lubić i akceptować siebie.
Jeżeli dziecko żyje w akceptacji i miłości, odnajdzie i pokocha siebie i cały świat.
Odnajdzie szczęście w życiu.
Dorothy Law Nolte – Los Angeles 1991 r.
“Dzieci patrzą na nas” z cyklu Wychowanie bez porażek.
Święto Objawienia Pańskiego – Trzech Króli
Obchodzona 6 stycznia Uroczystość Objawienia Pańskiego, zwana też Świętem Trzech Króli
lub Szczodrym Wieczorem (z uwagi na dawną tradycję obdarowywania tego dnia dzieci
prezentami). To jedno z najstarszych świąt w Kościele. Jako osobna uroczystość funkcjonuje
od końca IV w.
Święto nawiązuje do opisywanych w Ewangelii wg. św. Mateusza (Mt 2, 1-12) Mędrców ze
Wschodu, którzy prowadzeni przez tajemniczą gwiazdę przybywają, by oddać pokłon
Dzieciątku Jezus i złożyć Mu dary. Trzej Mędrcy symbolizują całą rodzinę ludzką, w tym
również świat pogański, który oddaje hołd Wcielonemu Bogu. Dla podkreślenia
uniwersalności zbawczej misji Chrystusa tradycja chrześcijańska od bardzo dawnych czasów
wśród jednego z magów umieszcza człowieka czarnoskórego.
Św. Mateusz pisze o 'magach', nie o 'królach'. Tradycja trzech króli wiąże się zapewne
z proroctwami Starego Testamentu (np. Psalm 71). Zapewne również w związku ze Starym
Testamentem powstała tradycja zgodnie z którą Magowie ofiarowali Jezusowi złoto, kadzidło
i mirrę.
W VIII w. pojawiają się imiona trzech Magów: Kacper, Melchior i Baltazar. Są to jednak
imiona zupełnie dowolne, w żaden sposób nie potwierdzone.
Od przełomu XV i XVI w na święto Trzech Króli poświęcało się złoto i kadzidło. Święconym
złotem dotykano szyi, by uchronić ją od choroby. Kadzidłem okadzano domy i obory
z chorymi zwierzętami. Król Jan Kazimierz składał na ołtarzu jako ofiarę wszystkie monet
bite w roku ubiegłym.
Święcenie kredy wprowadzono w XVIII w. Kredą oznacza się drzwi domów, pisząc na nich
litery K+M+B oraz cyfry bieżącego roku. Litery te odnoszą się do legendarnych imion
królów. Powstały zapewne z pierwszych liter zdania: Christus Mansionem Benedicat (Niech
Chrystus błogosławi ten dom).
W dawnej Polsce w domach na końcu obiadu świątecznego w Trzech Króli roznoszono
ciasto. Kto otrzymał ciasto z migdałem, był królem migdałowym. Dzieci chodziły po domach
z gwiazdą i śpiewały kolędy, otrzymując od gospodyni "szczodraki", czyli rogale. (KAI)
„Mędrcy świata, monarchowie, gdzie śpiesznie dążycie?
Powiedzcież nam, Trzej Królowie, chcecie widzieć Dziecię?
Ono w żłobie nie ma tronu i berła nie dzierży,
A proroctwo Jego zgonu, już się w świecie szerzy”.
Dzień BABCI i DZIADKA
Siadaj Babciu, siadaj blisko.
Zaraz ci opowiem wszystko.
Prawie całą noc nie spałam,
bo prezenty wymyślałam.
Na kanapie się kręciłam,
aż dla ciebie wymyśliłam:
z lodu broszkę i korale
i śniegowe cztery szale.
Dziesięć czapek w śnieżną kratkę
i lodową czekoladkę.
Jak nie będzie Ci smakować,
to mnie możesz poczęstować!
Pędzą wnuki ulicami
z ogromnymi laurkami.
Te laurki pełne kwiatków
są dla wszystkich babć i dziadków.
A dziadkowie wraz z babciami
już czekają przed domami.
Przez lornetki patrzą w dal
wystrojeni jak na bal.
Historia Dnia Babci i Dziadka
Dziadkowie,
źródło: nadegdino.ru
W Polsce 21 stycznia przypada Dzień Babci. Jest to dzień, w którym babcie są
uhonorowane, a wnuki składają życzenia swoim babciom. Natomiast dzień później 22
stycznia jest Dzień Dziadka, dzień w celu uhonorowania dziadków. Przyjęło się, że w ten
dzień wnuki składają życzenia swoim dziadkom, a w przedszkolach, świetlicach i innych
instytucjach opiekuńczo-wychowawczych organizowane są spotkania, pokazy
artystyczne dzieci i poczęstunek. Zwykle towarzyszy temu wręczenie laurek. Skąd się
wzięły obchody dni Babci i Dziadka w Polsce? Jak wyglądają obchody w innych
krajach?
Pani o siwych włosach, siedzącej w okularach w fotelu i robiącej na drutach. Taki bowiem
tradycyjny wizerunek Babci drzemie w naszej podświadomości. W 1964 roku za sprawą
tygodnika „Kobieta i Życie” powstał pomysł uczczenia babci. Ideę tą podchwycił i
spopularyzował „Tygodnik Poznański” i już w rok później po raz pierwszy nieśmiało, właśnie
w Poznaniu, zainaugurowano to święto. I choć stało się to zupełnie przypadkowo, jakby
niechcący, to za sprawą Poznania ten uroczy dzień od 46 już lat świętujemy w całym kraju.
Mieczysława Ćwiklińska właściwie Mieczysława Trapszo (
1879 – 1972), fot. polskiemuzy.pl
W styczniu 1965 roku – jak wspomina Ryszard Danecki, były dziennikarz gazety „Express
Poznański”, a zarazem przypadkowy propagator Dnia Babci – w grodzie nad Wartą
występowała gościnnie wspaniała artystka – Mieczysława Ćwiklińska. Obchodziła akurat
swoje 85. urodziny. Zastanawiano się jak je uczcić. Grała w sztuce „Drzewa umierają stojąc”
Alejandro Casona rolę Babci.
Ryszard Danecki z redakcji „Expressu Poznańskiego” wręczając jej tort i kwiaty, wmawiał
aktorce, że to właśnie z okazji Dnia Babci, który jest obchodzony w Poznaniu. Później
pomysł podchwycił „Express Wieczorny” i tak to się zaczęło.
Zamówiono, więc wielki tort z napisem „Dla babci”. Po pierwszym akcie nobliwej aktorce
wręczono kwiaty i ten tort, wmawiając, że w Poznaniu obchodzi się właśnie w tym dniu 21
stycznia Dzień Babci. Warszawski „Express Wieczorny” podchwycił pomysł i w 1966 roku
21 stycznia też ogłosił Dniem Babci. I tak zaczęło się w całej Polsce
Jeśli chodzi o Dzień Dziadka jego obchody zaczęły się dopiero w latach 70. od konkursu
Telewizji Polskiej na ustalenie daty takiego dnia w kalendarzu. Początkowo Dzień Dziadka
miał być obchodzony 30 maja w dniu urodzin Mieczysława Fogga, ale taki termin nie przyjął
i później zaczęto go obchodzić bezpośrednio po Dniu Babci. A samo święto do Polski zostało
przeniesione prawdopodobnie z Ameryki w latach osiemdziesiątych XX wieku i stopniowo
stawało się coraz popularniejsze.
A jak wyglądają dni Babci i Dziadka na świecie?
Marian Lucille Herndon McQuade, (1917 –2008) – prekursorka
ameryjkańskiego Dnia Dziadków. fot. Washington Post
Święto Dziadków ma w USA dość burzliwą historię. Gospodyni domowa – Marian Lucille
Herndon McQuade, pochodząca miejscowości Caperton z Zachodniej Wirginii dążyła do
przekonania społeczeństwa, że dzień, który w całości byłby poświęcony osobom starszym jest
bardzo potrzebny. Apelując o wprowadzenie tego święta gospodyni domowa chciała zwrócić
uwagę ludzi na los osób starszych, które przebywają w domach opieki oraz na ich samotność.
Początkowo udało jej się wprowadzić to święto w rodzinnym stanie, gdzie obchodzono Dzień
Dziadków od roku 1973. W roku 1978 prezydent Jimmy Carter ustanowił ten dzień świętem
ogólnonarodowym.
Dzień Dziadków obchodzony jest w USA w pierwszą niedzielę po Święcie Pracy, które to
święto z kolei obchodzone jest w pierwszy poniedziałek września. Amerykański Dzień
Dziadków jest więc świętem ruchomym. Dzień ten ma swój oficjalny hymn autorstwa John’a
Prill’a „A Song For Grandma And Grandpa” („Piosenka dla Babci i Dziadka”, a symbolem
tego dnia jest niezapominajka.
W szkołach, kościołach i domach spokojnej starości organizowane są uroczystości. Święto
celebruje się także w gronie rodzinnym przy ogniskach czy grillach. Dzień ten ma za zadanie
uświadomić dzieciom, jak wiele zawdzięczają swoim dziadkom. Wnuki są zachęcane do
pomocy najstarszym członkom rodziny.
W Bułgarii obchodzi się jedynie Dzień Babci. Święto to, nazwane „Babin den”, według
kalendarza juliańskiego obchodzone było 8 stycznia. Obecnie, zgodnie z kalendarzem
gregoriańskim, święto babć wypada w Bułgarii tak samo jak w Polsce, czyli 21 stycznia.
Mimo to większa część kraju obchodzi święto babci 20 stycznia. Interesujące jest to, że w
dniu babci świętują także bułgarskie mamy ze swoimi dziećmi. W dniu tym w bułgarskich
wsiach cała uwaga skupia się na dziecku, które urodziło się w ostatnim roku. Wówczas matka
tego dziecka odwiedza wraz ze swym potomkiem swoich krewnych, obdarowuje ich
prezentami i życzy im zdrowia i wszelkiej pomyślności.
We Francji dzień dedykowany babciom obchodzony jest od 1987 roku i przypada na pierwszą
niedzielę marca, a dziadkom – pierwszą niedzielę października. Pomysłodawcą święta była
marka Le Café Grand’Mère, ale mimo komercyjnego pochodzenia dzień zyskał znaczną
popularność i od ćwierć wieku Francuzi chętnie go obchodzą.
21 stycznia w Brazylii podobnie jak w Polsce obchodzony jest dzień babci, a Hiszpanii 26
lipca.
Pomnik dziadków na
głównej ulicy Gran Via de Majadahonda w Madrycie
Włoskie święto babć i dziadków, czyli La Festa dei nonni przypada na 2 października i został
ustanowiony w 2005 roku. Data została wybrana nieprzypadkowo – tego dnia w Kościele
katolickim przypada jednocześnie święto Świętych Aniołów Stróżów.
Japonia jest krajem, w którym ludzie starsi traktowani są z należnymi im honorami. W kraju
tym nie obchodzi się co prawda dnia Babci czy Dnia Dziadka, ale niezmiennie od 1966 roku
Japończycy świętują Dzień Szacunku dla Wieku. Święto to obchodzone jest 15 września..
Szacunkiem obdarzają dziadków przeważnie ludzie młodzi, dla których starsi są autorytetem
w kwestii życia i moralności.
Dziadkowie, źródło:
perexilandia.net
W Rosji, jesienią 2009 roku, pojawiło się nowe, rodzinne święto – „Dzień babci i dziadka”
(ros. День бабушек и дедушек). Jednakże, jak podaje Press-Center (ros. пресс-центр
„АиФ”) 15 października 2009, jest to Rosyjski Dzień Babci (ros. Российский День
Бабушки). Brak oficjalnej daty obchodów.
W Niemczech Großeltern-Tag obchodzony jest podobnie jak w USA. Ale już w Wielkiej
Brytanii Grandmother Achievement Day świętuje się 11 lutego.
W Wielkiej Brytanii National Grandparents Day (święto Dziadków) obchodzony jest w
pierwszą niedzielę października. W Australii Dzień Babci i Dziadka obchodzi się pierwszej
niedzieli listopada od 2010 roku.
W Estonii Dzień Babci i Dziadka celebrowano po raz pierwszy w 2010 roku, święto
ustanowiono na drugą niedzielę września. W Meksyku obchodzi się w 28 sierpnia Día de
Abuelos. A dla odmiany Opa- en Omadag w Holandii to święto ruchome.
Pomnik babci i wnuczki w Odoorn (Holandia), fot.
wikipedia commons
Niezależnie kiedy i w jaki sposób to bez wątpienia warto obchodzić zarówno Święto Babci i Dziadka.
Wszystkim babciom i dziadkom życzymy wszystkiego dobrego w dniu ich święta
Bal karnawałowy
Wszystkich uczniów Szkoły Podstawowej nr 109 serdecznie zapraszamy na Bal Karnawałowy
„W StumiloWym leSie”, który odbędzie się 02.02.2017 r.
Stroje dla dzieci
Gdy Twoje dziecko wybiera się na bal przebierańców...
Świat dziecięcej fantazji jest nieograniczony. Szczególnie jeśli chodzi o zabawę oraz
wcielanie się w różnego rodzaju rolę, dzieci są w tym mistrzami. Zarówno podczas
codziennych zabaw, jak też balów w szkole bądź przedszkolu, chłopcy z przyjemnością stają
się walecznymi wojownikami bądź strażakami, a dziewczynki z radością wcielają się w rolę
księżniczek, czy też dobrych wróżek.
Superman, tygrysek, elf, królewna, czarodziej, policjant to tylko niektóre stroje karnawałowe
dla dzieci dostępne dziś na rynku. Kostiumy dla dzieci uszyte są lub zrobione z niezwykle
różnorodnych materiałów. Poniżej zamieszczam propozycję takiego stroju dla dziecka.
Jak przebrać się za sowę?
Rzeczy, których potrzebujesz:
T-shirt, stare ciuchy w odcieniach brązu, beżu i szarości, maszyna do szycia, biała kartka
papieru z bloku technicznego, nożyczki, przeciwsłoneczne okulary dziecięce, taśma klejąca,
szablon maski.
1. Wydrukuj szablon na pióra.
2. Nanieś kształt szablonu na pióra na wybrane przez siebie materiały i wytnij je.
3. Zaczynając od dołu T-shirtu zacznij przyszywać w pionowym rządku pióra na T-shirt
jak pokazano na zdjęciu.
4. Kontynuuj naszywanie, aż dojdziesz do samego końca przy szyi.
5. Teraz czas na maskę. Wydrukuj w kolorze dostępny szablon.
6. Wytnij maskę. Wytnij też środek na oczy.
7. Za pomocą taśmy klejącej naklej szablon na okulary.
GOTOWE
SOWA MĄDRA GŁOWA, czyli kilka porad dotyczących „karania” dzieci,
na zimowe (i nie tylko) zabawy podczas ferii zimowych
Kara to dobre czy złe rozwiązanie?
Wśród rodziców znajdą się zapewne zarówno zwolennicy, jak i przeciwnicy tej metody
wychowawczej. Należy jednak uczciwie przyznać, że kara karze nierówna i o ile przestarzałe
metody karania dzieci przynoszą więcej szkody niż pożytku, tak współcześnie posiadamy
cały wachlarz zdecydowanie bardziej konstruktywnych rozwiązań.
Jak nie karać dzieci?
Najgorszymi z możliwych sposobów karania dziecka za niewłaściwie zachowanie są przemoc
fizyczna, krzyki, wyzwiska i publiczne ośmieszanie. Oprócz tego, że metody te są mało
skuteczne, to wywierają trwały i negatywny wpływ na rozwój dziecka. Udowodniono
naukowo, że dzieci które doświadczyły takich zachowań mają mniej pewności siebie, są w
przyszłości bardziej lękliwe, buntownicze i agresywne.
Nie oznacza to jednak, że dzieci w ogóle nie powinno się karać. Są takie metody, które nie
odbierają dziecku godności, pozwalają mu zrozumieć swój błąd i wyciągnąć z niego wnioski.
Poznajcie przykłady tzw. kar konstruktywnych.
1. Pozwól dziecku zmierzyć się z konsekwencjami jego zachowania
Wiele niepożądanych zachowań dziecka wywołuje naturalne konsekwencje, które nie są dla
niego przyjemne. Taka lekcja życia przynosi najskuteczniejsze efekty i pozwala maluchowi
wyciągnąć odpowiednie wnioski. Jeśli więc (celowo) zepsuł ulubioną zabawkę, nie biegnij do
sklepu po nową, tylko pozwól dziecku zmierzyć się z jej stratą. Kiedy uderzy brata lub
koleżankę, przekona się, że ta osoba nie chce się później z nim bawić. Jeśli konsekwencje
zachowania dziecka nie zagrażają jego zdrowiu lub życiu pozwól mu się z nimi zmierzyć.
2. Zaplanuj logiczne konsekwencje czynu
W niektórych przypadkach naturalne konsekwencje nie pojawiają się od razu, można wtedy
im trochę pomóc. Przykładowo, jeśli dziecko zaniedbuje swoje domowe obowiązki przez
najbliższe kilka dni nie będzie mogło po południu wyjść z domu, żeby je nadrobić. Dobrze,
jeśli kara jest związana tematycznie z przewinieniem, wtedy dziecku łatwiej jest ją zrozumieć.
3. Wymyśl konstruktywne kary
Jeśli już musimy wymyślić dziecku jakieś karne zadanie, warto, żeby było ono możliwie
konstruktywne. Wyznaczanie maluchowi męczących, ale bezcelowych czynności jest jedynie
manifestacją władzy. Pomyślcie nad „karami”, które nauczą go czegoś nowego i przyniosą
wymierną korzyść np. podlewanie kwiatków w całym domu.
4. Timeout
Timeout to jedna z popularniejszych metod radzenia sobie z dziećmi, które miewają napady
bardzo intensywnych emocji. Polega na odesłaniu dziecka na chwilę do miejsca w którym
będzie mogło się uspokoić. Musisz pamiętać o tym, że po „odsiedzeniu” swojej kary i dojściu
do siebie należy spokojnie porozmawiać z maluchem o całym zajściu.
5. Skarć, ale konstruktywnie
Nic dziwnego, że kiedy dziecko coś przeskrobie, ogarnia cię złość. Zanim jednak krzykniesz
do malucha, że masz go dosyć, jest niezdarny albo niegrzeczny, ugryź się w język. W ten
sposób nie dość, że ranisz uczucia dziecka to jeszcze dajesz mu do zrozumienia, że to nie jego
zachowanie, a jego osoba jest powodem twojej frustracji. Zwracając dziecku uwagę,
wytłumacz mu co sprawiło, że tak się zezłościłaś/eś, wskaż na konkretny błąd i zapytaj
dlaczego to zrobił.
6. Wymyśl dziecku zadanie
Zadanie, które pomoże mu przemyśleć swój błąd i będzie wymagało od niego zaangażowania.
Pamiętaj, żeby nie było ono bezsensowne (patrz: punkt 3). Dobrym przykładem jest napisanie
listu do osoby, którą maluch skrzywdził i przeproszenie jej za swoje zachowanie.
7. Zabierz przywileje
Jednym z prostszych sposobów ukarania dziecka za złe zachowanie jest zabranie mu
przywilejów np. możliwości obejrzenia ulubionego programu telewizji, oddanie na kilka dni
zabawki, zakaz gry na komputerze. Dziecko powinno pamiętać, że łamiąc zasady naraża się
na pozbawienie przyjemności.
Kary odgrywają ważną rolę w procesie wychowawczym pod warunkiem, że są one mądrze
dobierane. Celem kary powinno być nauczenie dziecka, że łamanie zasad wiąże się z
konsekwencjami, a nie sprawienie mu bólu czy przykrości. Bardzo ważne jest, żeby maluch
zrozumiał dlaczego karę dostaje i co może zrobić, żeby w przyszłości uniknąć podobnej
sytuacji. Unikajcie też odraczania kar w czasie, małym dzieciom trudno jest analizować
przeszłość i wyciągać z niej wnioski.
Przygotowania do ferii zimowych
Jak się nie nudzić w czasie ferii
Ferie tuż, tuż, a my w szkole właśnie zastanawiamy się, co by tu ciekawego wymyślić, żeby
uczniowie się nie zanudzili, zbyt intensywnie odpoczywając… Proponujemy kilka pomysłów
dla dzieci i rodziców, które mogą się „młodym ludziom” spodobać
1. Ugotuj coś samodzielnie
Wybierz ciekawą, ale nie bardzo skomplikowaną potrawę, najlepiej taką, której nigdy
nie jadłeś albo z takiej części świata, którą chciałbyś odwiedzić. Znajdź przepis:
zapytaj babcię albo poszukaj w sieci. Zachęć do gotowania rodzeństwo, dziadka albo
koleżanki z bloku… Urządźcie potem wspólny posiłek – zaproście nowych
mieszkańców Waszego bloku albo starych znajomych. Umiejętność gotowania (i
odwaga zapraszania) naprawdę niezwykle się przydaje w życiu.
2. Zrób coś własnymi rękami
Napraw wraz z dzieckiem taboret, sklej ramkę na zdjęcia, pomaluj skrzynkę na
drewno, wkręć haczyk na szczotkę do zamiatania, uszczelnij okno, napraw budkę dla
ptaków, sfilcuj stare wełniane swetry i uszyj z nich torbę albo getry, znajdź w piwnicy
albo na strychu jakąś staroć i przerób ją na tackę, stolik albo lampę… Jak się dobrze
rozejrzeć, jest wokół mnóstwo rzeczy, które warto naprawić i odnowić. Nie wiadomo,
czy Twoje dziecko zapalonym majsterkowiczem/czką, ale umieć coś zrobić własnymi
rękami – rzecz bezcenna.
3. Poczytaj o czymś kompletnie ci obcym
To może być artykuł naukowy o fizyce kwantowej, informacje polityczne z drugiego
końca świata, historia zespołu muzycznego, którego słuchają Twoi rodzice, atlas
ptaków, a nawet ulotka z opakowania po witaminie C albo D. Staraj się jak najwięcej
zrozumieć i krytycznie podchodzić do informacji, a niejasne pojęcia zaznacz i
sprawdź w internecie albo słowniku. Wiele razy znajdziesz się w życiu w sytuacji, gdy
będziesz musiał/a poznawać kompletnie nieznane Ci obszary – zobacz, że to może być
ciekawe!
4. Pochodź po zakamarkach swojej miejscowości
Obejrzyj swoją miejscowość i okolice na mapie (np. Google Maps) i sprawdź, jakie jej
kawałki są dla ciebie „terra incognita”. Ubierz się ciepło, jeśli masz ochotę, weź kogoś
do towarzystwa i udajcie się na wycieczkę krajoznawczą. Zaglądaj do miejsc, które
wydają Ci się tajemnicze lub choćby ciekawe; próbuj wyobrazić sobie, kto w nich
mieszka, pracuje lub odpoczywa; znajdź najstarszy i najnowszy budynek w
miejscowości; szukaj najładniejszych widoków i najbardziej zaniedbanych domów.
Wyobraź sobie, jak patrzy na Twoje miasto czy wieś ktoś, kto przyjeżdża tu po raz
pierwszy – co mu się może spodobać, a co go zniechęci? Rób zdjęcia, nigdy nie
fotografuj jednak ludzi bez ich zgody.
5. Poznajcie się lepiej Ferie to dobry moment, żeby „pokolegować” się i pobyć z ludźmi, zarówno tymi,
których już dobrze znasz, jak i tymi, o których wiesz niewiele. Można to zrobić w
czasie pobytu u dziadków, na obozie zimowym, ale też po prostu na własnym osiedlu
czy podwórku. Im więcej dobrych relacji w życiu, tym lepiej! Spróbuj nawiązać
kontakt z kimś spoza swojej grupy wiekowej i zobacz, jakie fajne mogą być kontakty
z młodszymi dziećmi albo osobami w wieku twoich dziadków.
6. Zaopiekuj się zwierzętami Jeśli masz w domu zwierzę, wykorzystaj ferie na to, żeby się nim dobrze
zaopiekować, zmienić legowisko, dużo się przytulać, a może nawet porozmawiać…
Jeśli nie masz zwierząt w domu, idź do najbliższego schroniska dla psów i zapytaj, jak
mógłybyś/mogłabyś pomóc w opiece nad nimi. Albo dokarmiaj koty lub ptaki w
swojej okolicy – w zimie jest im dużo trudniej znaleźć pożywienie. Sprawdź w
internecie, jak to rozsądnie robić, by im nie zaszkodzić! Kręć filmiki, rób zdjęcia – to
może zachęci innych do pójścia twoim tropem.
7. Zrób sobie wolne od komputera/telefonu Wykonaj niegroźny eksperyment na samych sobie: na dzień albo chociaż pół dnia
odetnij się od telefonu komórkowego i mediów społecznościowych i sprawdź, ile
czasu i uwagi człowiek zyskuje. Możesz w tym czasie iść na sanki albo biegówki,
pograć w piłkę albo po prostu porozmawiać o życiu z kolegą lub koleżanką (oni też
wyłączają smartfony).
8. Zrób kolaż/minialbum o feriach Może być wyklejany, rysowany, wydzierany albo fotograficzny. Zrób tak, żeby
nadawał się do pokazania innym, nikogo nie obrażał ani nie ośmieszał. Jeśli będziesz
zadowolony/a z efektu, pokaż go innym po powrocie do szkoły.
9. Oglądaj filmy bez dubbingu Spróbuj oglądać filmy bez dubbingu, najlepiej z napisami, ale oczywiście nie w
języku polskim. Nie zniechęcaj się, jeśli nie wszystko zrozumiesz – to na początku nie
jest łatwe, ale niezwykle rozwija umiejętności językowe i komunikacyjne w
ogólności.
10. Lektura z wyboru Wiemy, że dla wielu z Was od książek bardziej wciągające okazują się gry
komputerowe albo filmy. Nie zamierzamy Was do nich zniechęcać, bo to i tak by nic
nie dało. Mówimy tylko – idź do biblioteki albo księgarni albo zajrzyj na półki we
własnym domu (albo domu koleżanki czy kolegi) i wybierz coś, co Cię zaciekawi.
Wróć do domu, zawiń się w kocyk, zrób herbatę z sokiem malinowym albo cytryną i
oddaj się lekturze.
11. Wymyśl adaptację filmową Zabaw się w twórców scenariuszy i spróbuj wymyślić kolejne sceny filmu na
podstawie wybranej książki (np. szkolnej lektury albo ulubionego kryminału). Uwaga:
może to być w miarę wierna adaptacja albo stylistyczna przeróbka lub parodia!
Zaplanuj też wymarzoną obsadę.
12. Wizyta w muzeum Wybierz się do muzeum, galerii sztuki albo izby regionalnej, nawet jeśli wydaje Ci
się, że tam nie znajdziesz nic godnego zainteresowania. Zaręczamy – w każdym
muzeum jest co najmniej jeden eksponat, który Cię zaciekawi, a może nawet
zachwyci. Zrób fotograficzną dokumentację tej wizyty – w muzeach zwykle można
robić zdjęcia, tyle że bez flesza, ale oczywiście zapytaj najpierw o to muzealnych
pracowników. Jeśli potem wrzucasz swoje zdjęcia do sieci, nie zapomnij napisać, co
przedstawiają, gdzie te obiekty się znajdują i na jakiej licencji je udostępniasz
(zachęcamy do CC BY-SA lub innych wolnych licencji).
13. Wkręć się w nowy sport Polecamy biegówki i łyżwy, ale może być też coś łatwiejszego: nordic walking, czyli
spacery z kijkami, bieganie, ping pong a może taniec, zumba…
Więcej propozycji na czas ferii można znaleźć pod poniższym linkiem:
https://www.superkid.pl/lamiglowki-zimowe
Bezpieczne ferie!
NIEWAŻNE, GDZIE SPĘDZASZ FERIE, SĄ ZASADY, O KTÓRYCH ZAWSZE
NALEŻY PAMIĘTAĆ:
Informuj opiekunów gdzie dokładnie idziesz i o której godzinie wrócisz
Nie noś kluczy, komórki, pieniędzy w widocznym miejscu – to może skusić
potencjalnego złodzieja
Nie rozmawiaj z obcymi osobami i nie ufaj im
Przestrzegaj zasad poruszania się po drodze
Nikomu nie podawaj swojego adresu zamieszkania, nazwiska, nr telefonu
Jeśli ktoś próbuje Cię skrzywdzić, wołaj głośno o pomoc
Jeśli ktoś krzywdzi Twojego kolegę, reaguj natychmiast i zawołaj osobę dorosłą
FERIE W DOMU
Czas ferii spędzonych w domu, a nie na obozie bądź koloniach, wcale nie musi być nudny!
Na placach zabaw, ślizgawkach, w parkach możesz poznać nowych kolegów i świetnie się
bawić! Bo czy jest lepsza frajda od bitwy na śnieżki, saneczkarskich wyścigów czy
łyżwiarskich popisów? Pamiętaj jednak, że w każdym miejscu czyhać może
niebezpieczeństwo: z pozoru wytrzymały lód może okazać się zwodniczy, przyjazny człowiek
w parku może okazać się złodziejem a nadjeżdżający samochód może jechać z o wiele
większą szybkością niż mogłoby Ci się wydawać… Dlatego pamiętaj, by zachować
ostrożność w każdej sytuacji, zwracaj też uwagę, czy Twoim kolegom nie dzieje się krzywda.
Bajka - coś dla ducha wyobraźni
Istniały kiedyś dwie bryły lodu. Powstały w czasie długiej zimy, w grocie utworzonej z pni,
kamieni, krzewów, pośród lasu na stokach góry.
Leżały naprzeciwko siebie z ostentacyjną obojętnością. Ich stosunki cechowała pewna
oziębłość. Czasami jakieś «dzień dobry», czasami «dobry wieczór». Nic ponadto. Nie
potrafiły przełamać lodów». Każda bryła myślała o drugiej: «Mogłaby chociaż wyjść mi
naprzeciw». Bryły jednak nie mogą samodzielnie wędrować. Z tego też powodu nic się nie
działo i każda bryła lodu zamykała się jeszcze bardziej w sobie. W grocie mieszkał borsuk.
Pewnego dnia stwierdził: «Szkoda, że musicie być tutaj. Jest wspaniały, słoneczny dzień!»
Dwie bryły lodu zatrzeszczały ponuro. Od maleńkości wiedziały, że słońce stanowi dla nich
wielkie niebezpieczeństwo.
Tym razem o dziwo, jedna z dwóch brył zapytała. «Jak wygląda słońce?». «Jest
cudowne... Jest życiem...» - odpowiedział zaambarasowany borsuk. - Czy mógłbyś zrobić
szparę w sklepieniu tej nory? Chciałabym zobaczyć słońce...» - wyznała bryła lodu.
Borsuk nie kazał sobie powtórzyć tego dwa razy. Zrobił dziurę w gmatwaninie korzeni i
ciepłe, miłe światło słoneczne wdarło się niczym złocisty promień.
Po kilku miesiącach, w południe, gdy słońce rozgrzewało powietrze, jedna z brył poczuła,
że trochę się topi i rozpuszczając się, stawała się przejrzystym strumykiem wody. Czuła się
inaczej, nie była już tą dawną bryłą lodową. Druga bryła również zrobiła to cudowne
odkrycie. Dzień po dniu, z dwóch brył lodu wypływały dwa strumyki wody, które kierowały
się ku wejściu do groty. Po pewnym czasie połączyły się razem, tworząc przejrzyste jeziorko,
w którym odbijało się niebo. Dwie bryły lodu odczuwały jeszcze zimno, ale odkryły również
swą kruchość i samotność oraz troskę i niepewność. Zdały sobie sprawę, że są podobnie
zbudowane i że w rzeczywistości potrzebują jedna drugiej. Przyleciały dwa szczygiełki ze
skowronkiem i napiły się wody. Owady brzęczały wokół jeziorka, wiewiórka o długim,
puszystym ogonie wykąpała się w nim. Wśród tej radości odbijały się dwie bryły lodu, które
teraz odnalazły serce.
Czasami wystarcza jeden promień słońca. Jedno mile słowo. Jedno pozdrowienie. Jedna
pieszczota. Jeden uśmiech. Potrzeba tak mało, by uszczęśliwić tych, którzy znajdują się obok
nas. A więc dlaczego tego nie robimy.
Bruno Ferrero
Mufinki z czekoladą
Składniki:
2,5 szklanki mąki
1,5 szklanki mleka
0,5 szklanki cukru
3/4 kostki masła
2 jajka
2 łyżeczki proszku do pieczenia
olej
2 tabliczki czekolady - tu dowolność smaków np. dwie mleczne czekolady, albo dwie białe.
Przepis jest na 12 średnich muf inek.
Wykonanie: Piekarnik nagrzewamy do 210 stopni. Smarujemy foremkę olejem. Mąkę, cukier, proszek do
pieczenia i pokruszoną drobno czekoladę mieszamy razem w jednym naczyniu. W drugim
naczyniu mieszamy jajka z mlekiem. Masło rozpuszczamy w rondelku. Po rozpuszczeniu
masła wlewamy je równocześnie z masą jajeczno-
mleczną do miski z sypkimi produktami i mieszamy energicznie metalową łyżką.
Wypełniamy foremki.
Pieczemy ok. 25min.lub sprawdzamy patyczkiem.
Wierzch, według uznania, można posypać płatkami migdałowymi lub kokosem.
Smacznego!!!
Netografia:
https://historiamniejznanaizapomniana.wordpress.com/2016/01/21/historia-dnia-babci-i-
dziadka/
http://mamadu.pl/127463,kara-ma-uczyc-a-nie-krzywdzic-poznaj-7-skutecznych-i-
konstruktywnych-sposobow-karania-dzieci
https://www.superkid.pl/lamiglowki-zimowe