/SnowXX

saas-feeSneeuwgenieten in de Parel van de Alpentekst: irene bauer, beeld: edoart.nl

Het is alweer de tweede week van april als ik samen met Timo

Hermeler de auto instap om vanuit Arlberg koers te zetten richting

het Zwitserse Saas-Fee. Net als vorig jaar gaan we een paar dagen

skin en boarden met onze teamgenoten van Salomon. Frits Kuper

Salomon directeur Benelux is weer van de partij en ook skir

Wilko Mostert en snowboarder Richard de Ruiter zijn onderweg

naar het gletsjerdorp. Omdat we zo laat in het seizoen op pad

gaan, hebben we gekozen voor een sneeuwzekere, maar zeker ook

uitdagende bestemming. Met een gletsjerskigebied tot maar liefst

3.500 meter hoogte ligt er in principe altijd voldoende sneeuw in

Saas-Fee.

Snow/XX

Alhoewel de Nederlandse freeride crack Timo Hermeler het Tiroolse St. Anton als thuisbasis heeft, weet hij zich op de helling van Saas-Fee ook wel te vermaken. En hoe!

/SnowXX

parel van de alpenSaas-Fee (1800 m) vormt samen met de dorpjes Saas-Grund, Saas-Almagell en Saas-

Balen het Saasdal, gelegen in de Zwitserse provincie Wallis. Het Saasdal wordt ook

wel de Parel van de Alpen genoemd, omdat het dal als een schelp omringd wordt

door dertien pieken van meer dan 4.000 meter hoogte. Naast een verblu end mooi

uitzicht zorgt deze bijzondere positie - ondanks de ligging aan de zuidkant van

de Alpen - voor gegarandeerde sneeuw. Nadeel van deze bijzondere ligging is dat

Saas-Fee niet zo eenvoudig te bereiken is. De bergpassen die toegang bieden aan

het Saasdal zijn vrijwel allemaal niet begaanbaar in de winter. Om die reden zijn er

meerdere tunnels door de bergen gegraven, waardoor het Saasdal met de autotrein

goed en snel bereikbaar is. Dat het raadzaam is om van tevoren goed naar de tijden

van de autotreinen te kijken, ontdek

ik als ik na een paar uur reizen

ineens met een rotsvast vertrouwen

in mijn navigatie systeem voor een

dichte Oberalp pas sta. Het auto-

treintje dat door de berg gaat heeft

een uur geleden zijn laatste rit van de

dag gemaakt en zal pas de volgende

ochtend weer vertrekken. Stom, stom,

stom. Gelukkig weet de eigenaar van

een naburig restaurant raad.

Het is een behoorlijke omweg, maar we kunnen richting Biasca rijden over de

Lukmanier pas, die in verband met lawinegevaar alleen s nachts begaanbaar is. De

natte sneeuw lawines van de afgelopen dag worden aan de kant geschoven en wij

rijden - ietwat zenuwachtig - de pas over. Vervolgens rijden we door langs het Lago

Maggiore en over de Simplonpas in de richting van het Saasdal. Het duurt even voor

ik de mooie rit weet te waarderen en ik ben stiekem blij als we midden in de nacht

eindelijk de auto parkeren op de parkeerplaats van Saas-Fee. De volgende ochtend

hijs ik me met frisse moed in mijn snowboardkleding. Ons hotel staat aan het

begin van het autovrije dorp, dus tijdens de wandeling naar de lift heb ik de tijd om

goed rond te kijken. Het vervoer door Saas-Fee vindt plaats met elektrowagentjes.

Vrijwel ieder hotel in het dorp beschikt over zon handig mobiel en daarnaast is er

een gratis elektrotreintje, dat vakantiegangers door het dorp vervoert. Je hoeft je

dus geen zorgen te maken als je na een dag skin met vermoeide benen onder aan

de piste staat. Saas-Fee staat vol met oude Walliser chalets en boerderijen en ook

de nieuwere huizen zijn in traditionele stijl gebouwd, waardoor het authentieke

karakter van het dorp bewaard is gebleven.

Bij de pistes aangekomen kiezen we ervoor direct richting gletsjer te gaan en

nemen daarom de Alpin Express gondel omhoog. Hierna volgt de Felskinn gondel

en de Metro Alpin om uiteindelijk op de Allalin - met 3500 meter het hoogste

punt van het gebied - uit te komen. Een lange tocht omhoog dus, maar we pakken

wel een mooi uitzicht n een ritje

in s werelds hoogste metro mee.

De mannen staan ondertussen te

trappelen om eindelijk sneeuw

onder de voeten te voelen. Saas-

Fee staat bij freestyle skirs en

snowboarders bekend om zijn grote

en goed onderhouden funparken

in zowel zomer als winter. Richard

en Wilko hebben hier al heel wat

trainingsweken doorgebracht op

de kickers en in de halfpipe en kunnen niet wachten om te kijken hoe de parken

er bij liggen. Toch gaan we eerst kijken wat er verder te halen valt op de 140

pistekilometers van het skigebied. De pistes liggen er perfect bij: goede sneeuw en

lekker veel variatie. Waar veel gletsjerskigebieden nogal vlak zijn, is de Feegletsjer

met een ink aantal rode pistes steil genoeg om ook gevorderde skirs uit te dagen.

Na een poosje te hebben warmgedraaid op de piste, kunnen we het niet laten om te

voelen hoe de sneeuw er buiten de piste bij ligt. Met skigids Timo voorop vinden we

niet ver van de piste een mooi stukje poedersneeuw. In no-time schieten we mooie

fotos met indrukwekkende gletsjerachtergrond. Het is wel oppassen geblazen

als je op een gletsjer buiten de piste wil skin. Ook de Feegletsjer ligt namelijk

Dankzij de hoogte en de

strategische ligging pakt

Saas-Fee altijd volop sneeuw.

vol spleten die vaak onzichtbaar onder een laagje poedersneeuw verscholen zijn.

Het is dus absoluut af te raden om zonder skigids het gemarkeerde skigebied te

verlaten. Dat de pistedienst van Saas-Fee die mening deelt, horen we als we even

later op zoek zijn naar een volgende fotolocatie. De pistepatrouille vertelt ons dat ze

afgelopen weken zon vier mensen per dag uit de spleten hebben moeten vissen en

dat we daarom niet meer buiten de pistes mogen skin. Ook al weten wij precies

wat we doen, het is niet de bedoeling dat andere toeristen ons voorbeeld volgen en

ook buiten de piste gaan skin. Logisch!

Toch zijn er ook mensen die de gletsjer juist uitkiezen om in het voorjaar een

mooie skitour te maken. Als we om ons heen kijken zien we veel groepen die ver

buiten de piste op tourskis de gletsjer omhoog lopen. Uit voorzorg dragen deze

tourskirs een klimgordel en zijn ze aan elkaar verbonden met touwen, zodat ze

elkaar uit de gletsjerspleten kunnen trekken als het mis zou gaan. Het is natuurlijk

de beste manier om de mooiste stukjes poedersneeuw van de gletsjer te kunnen

ontdekken, maar toch laten we dat avontuur liever aan ons voorbij gaan en

verkennen ontspannen de rest van het gebied vanaf de piste. Teruggekomen in het

hotel komen ons zware kaasdampen tegemoet. Vanavond staat de echte Zwitserse

kaasfondue op het menu, een gerecht waaraan je bijna niet ontkomt als je een

weekje in Zwitserland doorbrengt. Ik hoef niet bang te zijn dat ik niet kan slapen

(linkerpagina) Je staat niet iedere dag op n van de hoogste skipistes ter wereld. Mooi moment dus om even te genieten van het uitzicht op de Allalin, met 4.027 meter n van de hoogste toppen van Saas-Fee (en bij toerskiliefhebbers favoriet vanwege de relatief makkelijke beklimming). (deze pagina, linksboven) De Lng uh, die over de Feegletscher loopt, is ongetwijfeld de mooiste sleeplift ter wereld. Waar anders glijd je langs zulke indrukwekkende coulissen?(linksonder) Loungen, chillen bij relaxte muziek of gewoon een lekker hapje eten? De Popcorn Plaza op 2.870 meter hoogte is the place to be.(rechts) Voor de meeste skirs een gevaar, voor Timo Hermeler een uitdaging. Voor hem zijn de ijsbrokken die uit het sneeuwoppervlak steken mooie speelobjecten.

Snow/XX

/SnowXX

van de enorme kaasklomp in mijn buik, want daar hebben de Zwitsers een

uitstekende oplossing voor. Met het excuus goed voor de spijsvertering wordt

de kaas namelijk weggespoeld met sterke Walliser schnaps. Een hardnekkige

Alpentraditie waar ik even aan moet wennen, maar het helpt wel.

spelen in het parkNa een welverdiend nachtje slaap gaan we weer op pad naar de skilift. Tijdens

de wandeling door het dorp hoef ik gelukkig mijn spullen niet mee te slepen, die

konden we namelijk onder aan de piste laten staan in een depot van ons hotel,

ideaal! Vandaag zullen we - tot grote vreugde van Richard en Wilko - het funpark

induiken. We gaan weer eerst helemaal omhoog naar de Allalin om vanaf daar naar

het winter funpark bij Morenia te skin. Het park ligt er mooi bij, maar helaas zijn

de omstandigheden niet ideaal. Er staat namelijk een stevige zijwind, waar door

de kickers in het park kaal geblazen worden en ook tijdens het springen is zon zij-

windje niet echt prettig. Richard en Wilko doen een paar rondjes door het park om

even warm te draaien en gooien er, ondanks de lastige wind, de een na de andere

mooie sprong uit. Het wordt ven spannend als Wilko na een moeilijke sprong bij

de landing valt en niet direct opstaat. Hij is hard op zijn schouder geklapt en we

zijn bang dat zijn schouder uit de kom is. Gelukkig lijkt het mee te vallen. Wilko

heeft helaas al ink wat ervaring met blessures en weet inmiddels precies wanneer

er wel en niet een dokter moet worden ingeschakeld. Voorlopig blijft het dus alleen

bij even rustig aan doen en Wilko blijkt met een stok minder ook nog behoor lijk

snel de berg af te kunnen. Inmiddels kunnen Frits en Timo bijna niet wachten

om ook weer het park in te duiken. Ze vinden een soort ton die vast staat op een

heuveltje, waarbij je over het heuveltje springt, met je skis tegen de ton aan beukt

en weer landt. Dit is een leuk spelletje tot Timo net iets te dicht bij komt en niet

alleen de ton, maar ook de camera van Edo aantikt. Gelukkig hebben we genoeg

mooie plaatjes en kunnen we met een gerust hart teruggaan naar het hotel.

hartje winter in het voorjaarAls we de volgende morgen aan het ontbijt zitten, zien we dat het weer weinig

goeds voor ons in petto heeft. Het waait nog steeds en er trekken dikke wolken

over. Toch zorgen we dat we snel boven zijn, want op een gletsjer is het weer

veranderlijk en kan het ineens helemaal opentrekken. Helaas blijkt het boven even

slecht te zijn en zitten we op het Lang h station midden in de wolken. Als de

hemel even opentrekt krijgen we een sprookjesachtig mooi uitzicht op de enorme

gletsjerspleten van dit deel van de gletsjer. Het is meteen het laatste beetje zon

dat we te zien krijgen. We besluiten met chocomel en cappuccinos af te wachten

of de bewolking over zal waaien, want het zicht is te slecht om lekker te kunnen

skin. Beter wordt het echter niet en dus skin we een stuk naar beneden om te

kijken of we op de lagere pistes tussen de bomen nog iets kunnen doen. Als het

dan ook nog begint te regenen wordt ons duidelijk dat de skidag erop zit. Tijd

voor Frits, Richard en Wilko om hun spullen te pakken, want zij zouden toch al

vandaag vertrekken. Als we de mannen hebben uitgezwaaid, doe ik met Timo en

Edo nog een broodje in de beroemde Popcorn Bar. In deze kroeg annex winkel kun

je overdag de lekkerste ko etjes en broodjes krijgen. Prima oplossing voor een

dagje slecht weer dus. We hadden natuurlijk liever mooi weer gehad, maar toch is

deze slechte dag meteen ook n van de voordelen van een gletsjergebied als Saas-

Fee. Want ook al regent het op de lager gelegen pistes en in het dorp, boven op de

gletsjer komt er zelfs in april een verse laag sneeuw bij. Het is weer even hartje

winter midden in het voorjaar. Jammer dat ook wij naar huis moeten en er niet

meer van kunnen pro teren!

(linksboven) De karakteristieke houten huizen in Saas-Fee zijn soms meer dan honderd jaar oud. Waarom het ongeverfde hout dan niet rot? De bomen waarmee de huizen gebouwd zijn, zijn bij hoge vorst en met volle maan gerooid, waardoor de stammen zo goed als geen vocht bevatten. En wat niet vochtig is, rot ook niet.(linksonder) Wie de piste en de poeder zat is en durf genoeg heeft, kan zich ook uitleven in het perfect onderhouden Mittelallalin funpark. Freestyler Wilko Mostert toont hier zn skills met een mooi uitgevoerde threesixty. (midden) Wie Saas-Fee zonder inspanning beter wil bekijken, moet een ritje maken in de Allalino, de elektrische trein die voor lokaal vervoer zorgt.(rechts) Dat Nederlandse wintersportondernemers nog steeds passie hebben voor hun sport bewijst Frits Kuper - country manager van Salomon Nederland - in het fun park van Saas-Fee. Van pistecarven tot freestylen, Kuper kent de kneepjes van het vak.

gebiedsinfo

Logistiek

De afstand vanaf Utrecht is net iets meer dan 900 kilometer. Saas-

Fee is autovrij! Autos moeten bij de ingang van het dorp geparkeerd

worden, bagage kan vervoerd worden met een elektrische taxi of met

een handkar. De dichtstbijzijnde vliegvelden zijn Zrich en Bern.

Treinreizigers komen tot aan Brig of Visp. Vanaf de stations rijdt ieder

half uur een postbus naar Saas-Fee. Fijn: dankzij de opening van de

Ltschberg-tunnel is de reistijd met een uur verkort!

Skigebied

Mooier dan Saas-Fee worden de bergen niet. Of in ieder geval niet

hoger: maar liefst dertien vierduizenders liggen er rondom Saas-Fee!

Saas-Fee bestaat feitelijk uit drie gebieden: Saas-Grund, Saas-Almagel

en Saas-Fee (waar ons verhaal zich afspeelt). Saas-Fee zelf heeft 33

liften, beginnend bij 1.800 meter, tot aan ruim 3.500 meter toe! Het

pistenetwerk heeft een omvang van 145 kilometer, met voornamelijk

blauwe en rode pistes. Voor de crack: de uitdagende zwarte afdalingen

die Saas-Fee rijk is, zijn niet te versmaden.

Informatie

www.saas-fee.ch

Snow/XX

(advertentie)

Want ook al regent het

op de lager gelegen pistes

en in het dorp, boven op

de gletsjer komt er zelfs

in april een verse laag

sneeuw bij. Het is weer

even hartje winter midden

in het voorjaar.

WERELDWIJD BEKROOND MET MEER DAN 300 AWARDS!

WWW.X-SOCKS.NL

SKI METAL SKI METAL WOMEN SKI METAL