HOOFDREDACTIENeal Petersen

EINDREDACTIEGeert Jan DarwinkelKasper Dijk

REDACTIELennart BeishuizenBert Jan BrandsGeert Jan DarwinkelVincent Van GenechtenPaul KlompIngmar MeijerMarco PostJoep SmeetsJurian UbachsRichard van WelieFrank WielaardJules ZaneJan Willem Zeldenrust

COLUMNISTENJeroen ElshoffMatthijs MeeuwsenLeander Schaerlaeckens

FOTOGRAFIEGetty Images

PRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGN

DarChicago Ltd.MET DANK AAN

Issuu Digital PublishingScribus DesktopPublishingSportAmerika The

Magazine is een uitgavevan Petersen Media. Niets

uit deze uitgave mag opwelke wijze dan ook

worden gekopieerd zonderuitdrukkelijke toestemming

van de uitgever. ©Petersen Media 2012 ­

Alle rechten voorbehouden.

Het heeft weer veel bloed, zweet en tranen gekost, maar hier is hijdan: de enige echte NBA playoff special. Maar liefst 76 pagina’s overde teams die ons nog de komende twee maanden zullen vermakenmet strijd om de Larry O’Brien Trophy. Hoewel ik nog steeds geenkeuze kan maken tussen wat nou echt mijn favoriete sport is, moetik wel bekennen dat deze NBA­periode mijstandaard erg blij maakt.Ik ben een echte liefhebber, maar een kenner wilik mijzelf nog absoluut niet noemen. Gelukkigbeschikken we bij Sport Amerika over een groteNBA­redactie, waar wel de echte kenners zitten.Als hoofdredacteur kan ik over dit onderwerpdaarom rustig achterover leunen en mijnvoorspellingen als fan delen met de lezers. Datmijn hart sneller gaat kloppen voor de BostonCeltics zal overigens geen verrassing zijn voor detrouwe lezers van dit magazine.Betekent Celtics­fan zijn dat ik nergens anders enthousiast vankan worden? Integendeel. Zo ben ik onder de indruk van de opmarsvan de New York Knicks, die voor mij geen titelkandidaat zijn, maarwel voor een major upset kunnen gaan zorgen.Als fan zeg ik ook dat ik dit jaar meer vertrouwen heb in de ChicagoBulls in dan de Miami Heat. Dit kan misschien te maken hebbenmet mijn eigenwijze karakter, aangezien ik dit al het hele seizoenbijna elke nacht loop te verkondigen in Turbulent, het programmaop 3FM van NBA­fan Bert van Lent.Maken mijn Celtics een serieuze kans om te gaan strijden om de titeldie ze in 2008 voor het laatst wonnen? Ik denk het wel, maar dan ishet belangrijkste dat de oude mannen nog één keer alle pijntjeskunnen verbijten en dat Rajon Rondo de uitmuntende vorm waarinhij verkeert doorzet.Hoe dan ook, de NBA playoffs worden een feestje en beginnen ooklangzamerhand een traditie te vormen in mijn vriendengroep. Deafgelopen jaren ontstond het idee om deze playoffs met een aantalvrienden te gaan volgen.Met veel Amerikaans eten en drinken werd het kijken naar de Finalseen echte happening. Dat het standaard dag­nachtritme hiervoorsneuvelde, namen ze voor lief. De aanmeldingen stromen voor ditjaar alweer binnen. Ik heb er zin in!Enjoy the playoffs,

Toen Wade het gezelschap kreeg van James enBosh, werd er meermaals gefluisterd dat de Heathet record van 72 overwinningen in één seizoenvan de Bulls (1995­1996) zouden kunnenbedreigen. Dat ze de titels aan elkaar zoudenrijgen. Zo’n vaart loopt het tot nu toe echter niet ­wat bewijst dat een trio supersterren alleen nietgenoeg is voor de ultieme bekroning.Vorig seizoen strandden de Heat op amper tweezeges van de tweede titel in de geschiedenis vande club. Zowel in 2006 als in 2011 waren deDallas Mavericks de tegenstanders. In 2006 wonMiami door een sublieme Dwyane Wade incombinatie met een sterke collectieve prestatievan onder meer Shaquille O’Neal, AlonzoMourning en Jason Williams. In 2011 was hetcollectieve blok van de Mavericks echter te sterk.Een wijsheid in het basketball luidt: A basket­ball team is like the five fingers on your hand.If you can get them all together, you have afist (Mike “Coach K” Krzyzewski). Als de Heataan de gigantisch hoge verwachtingen willenvoldoen, zullen ook de spelers naast de BigThree op een hoog niveau moeten spelen en to­nen dat ze een ‘championship ring’ waard zijn.

Offensieve ruimteEen van de belangrijkste role players van deHeat is Mario Chalmers. Als startende pointguard voorziet hij de Big Three van bruikbarepasses en degelijke defense. Zijn rol is dit jaargegroeid. Vorig seizoen moest hij minutendelen met Carlos Arroyo en later ook MikeBibby. Dat was niet bevorderlijk voorChalmers´ zelfvertrouwen en ervaring.Dit seizoen krijgt hij echter het vollevertrouwen van coach Erik Spoelstra.Chalmers bereikt mede daardoor opnieuw destatistieken van zijn rookiejaar, toen nog zonderJames en Bosh, en dat met betere schot­percentages. Hij straalt zelfvertrouwen uit enweet zijn rol bij het team perfect in te vullen.Zijn waarde ligt enerzijds in zijn verdedigendekwaliteiten. Chalmers had altijd al een neus voorsteals. Hierdoor creëert hij meer dan eens eenfast break, welke vaak dodelijk is door deatletische Wade en James. Anderzijds is er zijnschot van buiten. Hierdoor krijgen Wade enJames meer ruimte om naar de basket te ‘driven’.En van een belangrijk schot is Chalmers nooitvies geweest.

Naast Chalmers beschikken de Heat overeen duo scherpschutters met Mike Miller enJames Jones. Beide mannen maken een stukover de 40% van hun driepunters en zijn dusvan groot belang in het ruimte bieden voorandere spelers. Jones heeft het dit jaar ietslastiger om een vaste waarde in de rotatie tezijn maar coach Spoelstra weet wat hij heeftaan hem. Jones won niet voor niets de 3­Point Shooting Contest in 2010. Miller heeftspijtig genoeg weer last van blessures, maarals hij speelt, dan doet hij dat heel watefficiënter dan vorig seizoen.Ten slotte is er rookie Norris Cole. Hijverbaasde de NBA door in zijn tweedeprofessionele wedstrijd de Heat naar deoverwinning te leiden tegen de Celtics. Er isnog veel werk aan de winkel voor Cole maarhij is energiek en maakt weinig fouten.Defensieve ervaringDe Heat haalden weinig nieuwe spelersbinnen in het voorseizoen. De belangrijkstenieuwkomer was Shane Battier. De 33­jarigeforward staat al jaren bekend als een van debeste verdedigers in de NBA, onder anderedoor zijn constant sterke

prestaties tegen Kobe Bryant. Battier is eenspeler die zonder één punt te scoren vanontzettend grote waarde kan zijn voor zijnteam. Hij is ongelooflijk gedisciplineerd,blijft werken om zich te verbeteren, geeftnooit op, speelt met een bijna onevenaarbareintelligentie en heeft een dodelijkdriepuntschot vanuit de hoeken.Battier geniet van de uitdaging. Hoesterker de tegenstander, hoe gemotiveerderhij is. Zo vroeg hij bij de Rockets ooit aancoach Rick Adelman om op de bank temogen starten zodat hij kon verdedigen op‘Sixth Man’ Manu Ginobili. Bovendien is hijzeer flexibel want hij kan drie, met wat gelukzelfs vier, posities verdedigen. Als het tot eennieuwe clash komt tussen de Heat en deBulls, en die kans is groot, is het duswaarschijnlijk dat Derrick Rose verdedigd zalworden door Battier. Zo hoeven Wade ofJames geen energie te verspillen in hetachternahollen van de snelle Rose.Naast Battier kunnen de Heat nog steedsrekenen op de diensten van

Het spel van de ‘role players’ is belangrijkmaar aan het einde van de dag wordt hetsucces van de Heat grotendeels bepaald doorde Big Three. Maar hoe presteren zij tenopzichte van vorig jaar?De superster onder de supersterren is nogsteeds LeBron James. The King is opnieuwaan een MVP­waardig seizoen bezig en doetqua efficiëntie zelfs beter dan vorig jaar. Ookheeft hij een sprong voorwaarts gemaakt metzijn defensieve kwaliteiten. James is de leidervan de Heat omdat hij een invloed heeft op elkaspect van het spel: scoring, passing, reboun­ding, defense, fast break… Het succes van deHeat ligt dus voor een groot stuk in zijn han­den. Vorig jaar faalde hij vooral op de beslis­sende momenten van de Finals. Of hij daarvangeleerd heeft, weet enkel LeBron zelf. Maar debad pass aan het einde van de All­Star Gameen de pass naar Haslem in de laatste secondentegen de Jazz, terwijl James ‘hot’ was, doennieuwe vragen rijzen over zijn ‘clutch ability’.Dwyane Wade evenaart zowat de statistiekenvan vorig jaar. Ook bij hem zijn de defensie­ve kwaliteiten aangescherpt en hij onder­neemt minder schoten van buiten, wat zijnefficiëntie ten goede komt. Wade miste eenaantal wedstrijden door kleine blessures.Maar eer volledig gezond is Wade nog altijdde beste shooting guard in de NBA. Boven­dien liet hij meerdere keren zien dat hij demeest geschikte speler is om het laatsteschot te nemen voor de Heat.

Chris Bosh is de enige superster die 'n min­der seizoen speelt in vergelijking met 't vorige. Hij scoort minder en ook minder effi­ciënt, pakt minder rebounds, is minderagressief en lijdt meer balverliezen. Vooralhet feit dat James meer rebounds pakt danBosh is een zorg voor de Heat. Gelukkigheeft Bosh een dodelijk ‘jump shot’ enbiedt hij een offensieve zekerheid aanJames en Wade, mochten zij een minderedag hebben. •

Udonis Haslem. Hij is samen met Wade deenige speler die ook in 2006 lid was vanhet team. Haslem kan dus beschouwdworden als een ‘Heat­for­life’. Zijn waardeligt, net als die van Battier, niet in hetscoren van punten of in één of anderestatistiek. Haslem is de ultieme teamspeleren doet alles wat nodig is om te winnen.Haslems grootste bijdrage aan hetsucces van de Heat is zijn rebounding. Hijis, gezien de minuten die hij krijgt, veruitde beste rebounder van het team.Daarnaast is hij een intelligent verdediger,heeft hij een vrij dodelijke ‘mid­rangejumper’ en zorgt hij nauwelijks voorbalverliezen. Het voordeel voor Haslem ditseizoen is dat hij volledig fit speelt. Vorigjaar speelde hij amper dertien wedstrijdenen zijn terugkeer in de play­offs was, nieterg verrassend, dan ook weinig succesvol.ToughnessTot slot zijn er ‘big men’ Ronny Turiaf enJoel Anthony. Turiaf kwam pas laat in hetseizoen bij het team, maar lijkt eendegelijke aanwinst. Met zijn energieke stijlen verdedigende kwaliteiten brengt hij deHeat een zekere ‘toughness’ bij, iets wat zekunnen gebruiken tegen mannen alsJoakim Noah en Roy Hibbert. Anthony isde startende center voor de Heat. Hij staatenkel en alleen om defensieve doeleindenop het terrein. Zijn waarde ligt vooral inzijn regelmatige blocks en zijn lengte.Conclusie: de Heat hebben naast de BigThree geen superteam, maar wel eenaantal waardevolle krachten die met hunspecifieke talenten de supersterren perfectaanvullen. Iedereen weet wat James, Wadeen Bosh kunnen. Het is aan de rest van hetteam om zijn waarde te bewijzen. Als debovengenoemde steunpilaren een goedniveau halen, zijn de Heat nagenoegonverslaanbaar. •

De winnaar van de NBA­titel mag de LarryO’Brien­trofee in de lucht houden. Maar wiewas deze Larry O’Brien eigenlijk, en waarom isde trofee naar hem genoemd?De NBA draait niet alleen omhet basketball. Het is ook eenorganisatie die alles in goedebanen leidt en toekijkt op dewinstgevendheid van de sport.Aan het hoofd ervan staat een‘commissioner’, die tot 1967'president’ heette. Tot nu toehad de NBA er vier: MauricePodoloff (1946­1963), WalterKennedy (1963­1975), LarryO’Brien (1975­1984) en David Stern(1984­heden). O’Brien was bij zijn ontslagde commissioner met de minste dienstjaren.Toch werd de kampioenentrofee naar hemvernoemd. De trofee kreeg al in 1977 de huidigevorm, en verving de Walter A. Brown­trofee,maar kreeg pas in 1984 zijn huidige naam.O’Brien was voor zijn aanstelling tot commissioneractief als campagneleider van John F. Kennedy enhoofd van de Amerikaanse postdiensten, een poli­tieke benoeming onder democratisch presidentLyndon B. Johnson. Hij wist dus hoe een organisatiegeleid moest worden. Zijn grootste verdienste waszijn rol in de samensmelting van de NBA met de ABAin 1976, zijn eerste jaar. Hij zorgde voor een oplos­sing in de ‘Oscar Robertson­zaak’ (die leidde tot deintroductie van free agency), bedacht het plan voor detoetreding van vier nieuwe teams uit de ABA (Spurs,Pacers, Nets en Nuggets) en nam de gepaste maatregelenvoor de ABA­teams die ermee moestenophouden. “Zonder Larry zou het nooitgelukt zijn”, zei toenmalig GM van deBucks William Alverson.Daarnaast zorgde O’Brien voor het meestlucratieve televisiecontract tot op de dagvan vandaag, door in 1982 de NBA te tonenop kabeltelevisie, onder andere via ESPN. In 1983 zorgde hijbovendien voor de introductie van het salarisplafond waardoorteams niet oneindig geld konden blijven uitgeven aan spelers­contracten. Ook op zijn palmares staan de introductie van dedriepuntlijn in 1979, een streng anti­drugs beleid en de uitbreidingvan All­Star Weekend, wat later verder uitgebouwd werd door zijntoenmalige assistent David Stern. (Vincent Van Genechten) •

“Als hij z’n longen uit z’n lijf staat teschreeuwen, dan kijk ik naar hem en denkik: ‘Dat is een hongerige dude'.” Deze quotevan center Joakim Noah geeft precies aanhoe zijn hoofdcoach in elkaar steekt. De 54­jarige Thibodeau is voorbij gedreven.Bezeten is hij. Zijn ploeg gaat niet ten onderaan toeval of geluk. Tot ver achter de kommabestudeert hij plays, spelers en teams.Verrassingen horen bij Hennie Huisman enop Sinterklaasavond, maar niet bij zijn Bulls.BelevingNa zijn ogen tureluurs gestaard te hebben opeen televisie­ of computerscherm, passt hijde vergaarde info en kennis door aan z’nspelersgroep. Zij krijgen scoutingreports zodik als telefoonboeken in handen. Dat waseven wennen voor de (jonge) heren. Netzoals het feit dat de shootarounds op eenwedstrijddag altijd flink uitliepen. Hetverleidde Noah ooit tot de uitspraak: “Thibs,we hebben vandaag een wedstrijd. Wemoeten rusten.” Waarop hij het simpele enstellige antwoord kreeg: “Wil je winnen?”Dat is op en top Thibodeau. Hij is altijdbezig met basketball, het team en met z’n

spelers. Zij moeten dezelfde instellinghebben als hij. Dus steeds hard werk leveren,beleving en intensiteit tonen en energiekzijn. Daarom wordt hij weleens een lastpakgenoemd. Een keer de handrem erop wordtniet toegestaan. “Ik heb me voor hemverstopt en nog wist hij mij te vinden”, aldusNoah.En als hij ze niet afbeult op de vloer, danbestookt hij ze wel met informatie. Vraag datmaar aan Derrick Rose, die met Team USAop pad was in Las Vegas en ineens zijn coachzag. Er moest na de training nog het nodigebesproken worden.Eerste vioolSinds Thibodeau aan het roer staat, waait ereen frisse wind in de Windy City. Voor zijnkomst naar de Bulls beschikte de franchisemaar over een middelmatig team. Degloriejaren van de jaren negentig vieleninmiddels in de categorie ‘gelukkig hebbenwe de vergeelde foto’s nog’. In 2009­2010eindigden ze onder leiding van Vinny delNegro als achtste in de Eastern Conference.Ternauwernood haalden zij de playoffs, waarde ‘stieren’ er in de eerste ronde met 4­1

roemloos opgingen tegen LeBron en zijnkornuiten van Cleveland Cavaliers.Hierna kwam Thibodeau. Chicago weektehem los bij Boston Celtics waar hij drie jaarassistent was van Doc Rivers. De in NewBritain, Connecticut geborenbasketballfreak had in Beantown dedefensie flink op orde gebracht, zoals hij dateerder al had gedaan bij Houston Rockets,New York Knicks, Philadelphia 76­ers, SanAntonio Spurs en Minnesota Timberwolves.Mede door zijn kunsten kon er in 2008 weereen championship banner omhoog in deGarden in Boston en ging de titel in 2010net aan hun neus voorbij.Eigen benenNa 21 jaar de rechterhand te zijn geweestvan – onder andere van Jeff van Gundy –kreeg hij de kans om op eigen benen testaan. Naast Chicago wilde New Jersey Netshem eveneens contracteren. Toch hieldensommigen hun hart vast. Zijn basketball­knowhow stond buiten kijf. Thibodeau iseen defensief meesterbrein en heeft een helegoede werkethiek. Nee, de vraagtekenshadden vooral te maken met z’ncommunicatieve vaardigheden. Scepticimeenden dat zijn stijl te abrupt en te hardzou zijn om te slagen als hoofdcoach.

Thibodeau verrast vriend en vijand metzijn Bulls. Spelers spreken vol lof overhem. Collega’s, zoals Stan van Gundy,steken geregeld een pauwenveer in zijnachterste en ook in de bestuurskamervan Chicago Bulls zijn ze erg tevredenover hun hoofdcoach, al leidde dat nogniet tot een contractverlenging metbijbehorende salarisverhoging. Dat iseen kleine irritatiefactor. In 2010 zettede 54­jarige zijn handtekening ondereen bescheiden overeenkomst voor tweejaar met een optie voor 2012­2013. Totnu toe is het stil gebleven vanaf de zijdevan het management. De hoofdrolspelerontkent dat hij niet blij is met de situa­tie. In de tussentijd wordt vanuit deBulls gezegd dat de relatie heel goed isen dat er na het seizoen gesproken gaatworden. Ook hier hard work pays off?!

KLEINE IRRITATIEFACTOR

TransformatieMet de kennis van nu, zoals onzevermaarde voormalige minister­president van het CDA zou zeg­gen, is deze stelling natuurlijk dedijenkletser van het jaar. In zijneerste jaar op eigen benen trans­formeerde hij de Bulls tot hetbeste team van de NBA. Geheelonverwacht pakte Chicago de ti­tel in de conference met een re­cord van 62­20. D­Rose floreer­de als nooit tevoren, werd deterechte MVP en Thibodeau zelfmocht zich Coach of the Yearnoemen.Hoe gek het ook klinkt; in ditverkorte seizoen presteert hijeigenlijk nog beter. Vorig jaarsmeedde hij een vechtmachine.Binnen dat geheel wist hij dekwaliteiten van Rose zo tebenutten dat de jongepointguard zo goed als iederewedstrijd kon schitteren.Maar deze jaargang heeft dejonge spelverdeler een derde vande games moeten laten schietendoor blessures. Ook nieuw­komer en veteraan Rip Hamiltonheeft zo’n twintig potjes moetenmissen. Blessureleed geldteveneens voor Luol Deng.Ondanks alles pakt het teamopnieuw de Conference­title.Dat duidt op eenheid, opvechtlust en op het scherphouden van je bankzitters.Zaken die rechtstreeks ophet conto van een coach zijntoe te schrijven.Niemand kijkt dan ookvreemd op dat Thibs op­nieuw in de race is voorcoach van het jaar. Hij isimmers degene die alseindverantwoordelijke hetsnelst honderd zeges op zakheeft. Na 130 wedstrijdenhad hij deze mijlpaal te pakken.Dat gebeurde 19 maart tegenOrlando Magic. Daarmee

verdween de naam van AveryJohnson uit de geschiedenis­boeken.Nooit loslaten“Onze verdediging begint bij onzeaanval”, klinkt Thibs als een warevoetbaltrainer. Het geheim zit ‘min het nooit loslaten; detegenstander niet op adem latenkomen en ze continu onder drukhouden. Wie onder druk staat,maakt sneller fouten. Letterlijken figuurlijk de aanval van deopponent smoren. Daar is almenig offensief op stuk gegaantegen Chicago. Daarbij zijn dekernwoorden voorbereiding, harden intensief spelen en nooitopgeven.Je zou zeggen dat deze maniervan spelen zo in het bloed zit datde huidige Bulls­coach ermeegroot geworden is. Ironischgenoeg moest de jongeThibodeau niets van defenseweten. Hij wachtte liever ballenaf rond de middenlijn dan dathij zich bemoeide met hetafstoppen van de tegenstander.Voor hem golden slechts tweedingen: aanvallen en demeeste punten maken.“Tommy is de slechtsteverdedigende speler die ik ooitheb gecoacht”, dist DonDoucette op uit z’n geheugen.Hij is de man die Thibs in zijnploeg had op Salem State. “Hijgaf niets om het belang vanverdedigen.”Maar de ommekeer kwam alsnel. Toen hij in 1984, op 26­jarige leeftijd, hoofdcoach werdvan Salem State had hij al dezwarte band in verdedigendbasketball. “Defense was we­tenschap voor hem”, herinnertoud­Viking Nate Bryant zichnog uit die tijd. “Verrassingenbestonden niet.” 28 jaar lateris het niet anders. •

De legendarische coach Phil Jackson stelderecentelijk dat hij nooit een echt dominantepoint guard nodig had vanwege het Triangle­systeem dat hij altijd speelde. “De gedachte vaneen allesbepalende point guard is eigenlijk ookiets van de laatste jaren. Voorheen dribbelde despeler op de 1­positie de bal op en zette delijnen uit, om de bal daarna in te leveren bij descorer.”In de huidige aanvalsschema´s van de NBA ishet niet langer voldoende als een guardbovenstaand werk levert. In een grootpercentage van de schema´s speelt de pick­and­roll aan de top van de bucket een grote rol.Veel meer dan vroeger. “Deze strategie maaktdat de verdediging een keuze moet maken, ende aanval is daarop al voorbereid”, legde eenNBA­scout uit, die gevraagd werd naar hetonderwerp. “Dit maakt het hebben van eenelite point guard bijna tot een must.” Hetmeest interessante dat hij te melden had kwamechter daarna. Deze schema´s , zo stelde hij,vereisen van guards een betere balbehandelingen hogere intelligentie bij het nemen vanbeslissingen. Bovendien worden deze schema´snu ook veel meer in het college basketballgebruikt, wat betekent dat er over de gehelelinie veel meer nadruk komt te liggen op hetspel van de point guard. Dit bleek bijvoorbeeldheel sterk tijdens de NBA­finale van afgelopenjaar tussen Dallas Mavericks en Miami Heat.Natuurlijk speelde Dirk Nowitzki fenomenaal,maar de penetraties van J.J. Barea warenminstens zo belangrijk voor de Mavs. Hierdoorwas de verdediging van de Heat gedwongenaandacht aan hem te geven waardoor schuttersals Nowitzki en Jason Terry vrijkwamen.DraftHet is overigens een fabeltje dat een goedeguard altijd gedraft wordt in de top van zijnjaar. Slechts negen van de guards in de leaguebehoorden tot de top vier in hun draft. DerrickRose, John Wall en Kyrie Irving werden alsnummer één gekozen. Jason Kidd als tweede,

1. CHRIS PAUL(CLIPPERS)Als eerste gedraft in 2005is Paul het beste jongetjevan de klas. Bijna in zijneentje heeft hij deClippers naar deelitegroep in de sterkeWestern Conferencegeleid. Hij heeft eenijzersterke crossover enals hij op dreef is, kanelke defensie inpakken.Vooral in het vierdekwart kan hij eenwedstrijd volledigovernemen.Ondanks datLeBron Jamesen KevinDurant sterkspelen, is Pauleen legitiemeMVP­kandidaat.2. TONYPARKER(SPURS)Parker is deoudgediendevan dit stel,maar doetzeker nietonder voor derest. Hij ismisschien nietzo atletisch,maar heeft eenuitstekend oog voor zijnmedespelers. Mededankzij het sterke spelvan Parker oogt TimDuncan weer als in zijnjonge jaren, zoveel openlooks krijgt hij. DeFransman is degene diehet tempo bepaalt en vanbegin tot eind betrokkenis bij bijna elke aanval.3. DERRICK ROSE(BULLS)Rose is de typische pointguard nieuwe stijl. Hijscoort, is atletisch enorm

sterk en is veel meer danalleen maareenspelverdeler.Nadeel is datRose redelijkblesssuregevoelig is, zekerdit seizoen.Maar niet voorniets won hijde MVP vorigjaar door deBulls met sterkspel naar hetbeste resultaat inde league te leiden.4. RUSSELLWESTBROOK(THUNDER)Voor Westbrookgeldt hetzelfde alsvoor Rose, al isWestbrook ietsexplosiever, ietsfysieker, en watminder effectief.Westbrook kent eensterk seizoen aande zijde vanDurant enlijkt ditseizoensteeds meerzijnmomentente kiezen. Dat isook te zien aan zijnschotper­centage. Doorzijn drang om te scoren,is zijn rol als spelverdelerbeduidend mindergeworden. Zijn assistszijn ten opzichte vanvorig seizoen omlaaggegaan van acht naar vijf.

5. RAJON RONDO(CELTICS)Rondo is een guard dieeen voorkeur heeft voorde pass. Het fysiek is nietecht aanwezig, maarondanks dat is hij despelmaker van de Celtics.

Zijn minpunt is dat hij teweinig scoort, maar ditcompenseert hij doorextreme court­visionwaarmee hij zijn Hallof Fame­teamgenotenvoorziet van relatiefmakkelijkeschoten. Hij isdan ook de leiderin assists in deleague.Eervollevermelding:DERONWILLIAMS(NETS). Hijstaat niet in delijst, maar datheeft alles te maken methet feit dat de New JerseyNets zich niet hebbengeplaatst voor deplayoffs. Williams hoortzeker thuis in het rijtjevan de beste point guardsin de league.

Top Vijf point guards in de komende playoffs

Deron Williams op drie en Chris Paul, TyrekeEvans, Mike Conley en Russell Westbrookallemaal als vierde. De overige 21 guardswerden allemaal later gedraft. Steve Nashbijvoorbeeld werd als vijftiende gekozen en wontwee MVP­awards en is nog altijd één van detopguards in de league. Tony Parker viel nognet binnen de eerste ronde op plaats 28 enheeft drie titels en een Finals MVP en ookRajon Rondo heeft een ring om zijn vinger alsnummer 21 in zijn draft.Toch zijn de meeste kenners het erover eensdat de league nog middenin de transformatiezit. Veel van het spel gaat toch nog via de ‘wing­players’ , de shooting­guards en ­forwards.Voor de meeste kampioensteams buiten deMavs van vorig jaar was het point guard­spelniet bepalend voor de uitkomst. De Lakershadden Bryant, bij de Spurs was het toch vooralDuncan en bij de Celtics eiste Paul Pierce eenhoofdrol op. In de laatste elf jaar won een pointguard viermaal de MVP­award, maar in de elfjaar daarvoor was dit slechts eenmaal. De tijdenveranderen en het spel van de guard wordtsteeds bepalender in de NBA. Het is voor eenverdediging ten slotte veel gemakkelijker om tevoorkomen dat de bal in de handen belandt vaneen goede center, dan om een extreembalvaardige guard te controle­ren. Om weereven terug te gaan naar de eerder genoemdescout: “Het is voor jonge spelers ookaantrekkelijker om meerdere dingen te doen.Net als dat het bij voetbal aantrekkelijker is omeen spits te zijn die veel goals maakt, dan eenverdediger die de bal in de tribunes ramt.”Fast laneHet zal naar verwachting een trend zijn die dekomende jaren steeds sterker zichtbaar wordt,ook vanwege de regels in de NBA om de ‘ lane’ ,het pad naar de basket, vrij te houden. Dit zorgtervoor dat guards die sterk en atletisch zijn enkunnen penetreren richting de basket, zoalsDerrick Rose en Russell Westbrook, van grootbelang zijn om een defensie voor lastige keuzeste zetten. Voor de fans is het een mooifenomeen, want een guard die het speldomineert zorgt vaak voor mooie plays. Alley­oops, een drive richting de basket, floaters, eenpass naar de vrijstaande man voor eendriepunter, noem het maar op. Het tijdperk vande guards viert hoogtij en daar is uiteindelijkiedereen bij gebaat. •

De Magic maken een woelig seizoendoor. Hoe je het ook wendt of keert, jekomt altijd uit bij één schuldige: DwightHoward. Het hele seizoen door hoordenwe de wildste geruchten over eenmogelijk vertrek van ‘Superman’. Hijvoelde zich niet meer goed bij de Magicen zocht daarom liefst andere oorden op.Hij maakte zelfs een lijst met teams voorwie het liefst zou spelen. Maar dedrievoudige ‘Defensive Player of theYear’ wist eigenlijk zelf niet wat hij wilde.Uiteindelijk besloot hij om te blijven enlichtte zelfs zijn optie voor volgendseizoen. Howard zal dus naar allewaarschijnlijkheid ook in 2013 spelerzijn van de Orlando Magic, al zal hetdrama van de afgelopen maanden zichwaarschijnlijk herhalen.Bij die problemen bleef het echter niet.Howard erkende openlijk af te willen vancoach Stan Van Gundy. Beide herenwerken al vijf jaar samen, maar na deverloren finale van 2009 ging het bergafmet de Magic. De gevoelstemperatuur inhet huwelijk tussen Howard en VanGundy lijkt daarom onder het vriespuntte zitten. Van Gundy gaf dit ook letterlijktoe. Grappig genoeg kwam enkeleseconden later Howard de perszaalbinnen om zijn coach te omhelzen endoodserieus alles te ontkennen. Howardstond dan ook perplex toen hem gemeldwerd dat Van Gundy net alles hadtoegegeven.Zonder DwightEn nog steeds komt er geen einde aanhet drama rond de beste center van deNBA. Er werd bij Howard begin april eenrughernia vastgesteld. Een hernia is geenlichte blessure en de Magic beslisten omhun superster te laten rusten tot hetbegin van de playoffs. Dit mocht nietbaten: een operatie bleek onafwendbaar.Het is nu bang afwachten voor de Magic,wat ze waarschijnlijk al gewoon zijngeraakt.Zonder Howard is het vanzelfsprekenddat de Orlando's kansen op een langverblijf in de playoffs dalen. Hetoffensieve systeem van Stan Van Gundy

draaide bijna volledig rond de insideaanwezigheid van Howard. Doordat diezoveel aandacht vereist van een defensiekomt er ontzettend veel ruimte voor openschoten, waaronder driepunters. De Magichebben een hoop goede schutters en zijnbijgevolg nauwelijks te stoppen als dedriepunters vallen. Met het wegvallen vanHoward verdwijnen veel van die openschoten en lijken tegenstanders veel minderschrik te moeten hebben van de Magic.Bovendien missen ze ook de veelzijdigeforward Hedo Turkoglu. De Turk liep ookbegin april enkele gebroken beenderen op inhet gezicht. Hij werd meteen geopereerd enzou eind april terugkeren. Maar al snel werdduidelijk dat het herstel langer zou aanslepenen dus is ook zijn status voor de playoffs ergonzeker. Dit is opnieuw een kaakslag voor deMagic want Turkoglu is belangrijk door zijnmogelijkheden als spelverdeler.Gemengde impactHet gat dat Howard defensief achterlaat isenorm. Hij werd drie jaar op een rij verkozentot beste verdedigende speler van de NBA endat is niet voor niets. Tot op het moment vanzijn blessure was Howard goed voorgemiddeld bijna vijftien rebounds, waarvanbijna vier aanvallend, en meer dan tweeblocks. Howard is gewild materiaal op detransfermarkt omwille van zijn defensievekwaliteiten, die nauwelijks te vatten zijn in

woorden. Iedere tegenstander die naar debasket ‘drived’, let op Howard. Voordat hijhet weet, is zijn schot geblockt. Die afleidingis cruciaal en de voornaamste reden waaromde Magic jaar na jaar bij de beste defensieveteams horen. Tegenstanders gaanonvermijdelijk meer zoeken naar het jumpshot, wat de efficiëntie omlaag haalt. DeMagic hebben buiten Howard geendominerende rebounder. Ryan Andersonkomt aan zeven per wedstrijd, waarvan bijnade helft offensief, en Glen Davis aan vijf,maar daar stopt het. En veel degelijkeshotblockers en één­op­één verdedigershebben de Magic ook niet. Zoals eerdergezegd: alles draaide om Dwight Howard.Maar toch is er hoop. De Magic hebbenhun aanval enigszins kunnen aanpassen enscoren zelfs meer punten zonder Howard.“We proberen niet om offensief anderedingen te doen. Het draait erom wat we nietdoen. We doen geen ‘post­ups’ meer,helemaal niet. Wel doen we meer de pick­and­roll, zorgen we voor meer ruimte enpassen we meer”, verklaart Van Gundy.Bovendien zorgt de afwezigheid vanHoward voor een pak minder balver­lies en blijken de Magic dodelijk opde fast break. Het verlies dat ze lei­den aan de defensieve kant kunnenze dus mogelijk opvangen door winstaan de offensieve kant.

X­FactorsAls de Magic succesvol willen zijn zonderHoward, dan zullen er een aantal spelers ergsterk uit de hoek moeten komen. De tweebelangrijkste zijn point guard Jameer Nelsonen forward Ryan Anderson.Nelson is sinds jaar en dag Howards bestevriend. Ze spelen al acht seizoenen samen.Als er één speler is die in de buurt komt vanHoward’s invloed op het team dan is hetNelson. Wanneer hij zijn dag heeft, spelen deMagic zoveel beter. Maar wanneer hij zijndag niet heeft, heeft hij problemen metscoren en het vinden van vrijstaandeploegmaats. Daarbovenop komt dat Nelsonniet de beste verdediger is, wat zeker tegensnelle point guards als Derrick Rose leidt totzware problemen.Anderson is al bijna even belangrijk voorhet succes van de Magic. Hij is dit jaar eenstevige kandidaat voor ‘Most ImprovedPlayer’ omdat hij eindelijk de nodigeminuten kreeg van Van Gundy. Dewaarde van Anderson ligt vooral in zijn‘outside shooting’. Hij schiet momenteelraak op meer dan 40 procent van zijndriepunters, die meer dan de helftvan zijn schoten uitmaken.

Maar hij heeft ook een belangrijk aandeel alsrebounder. Anderson plukt gemiddeld bijnaacht rebounds, waarvan er bijna vieraanvallend zijn. Hiermee bezorgt hij deMagic extra kansen op een score. Hopelijkkan hij zijn niveau ook in de playoffsaanhouden, iets dat hem de voorbije tweejaren niet lukte. Vorig seizoen bijvoorbeeldmaakte hij amper 27 procent van zijnschoten.

Voldoende talentBasketball blijft een teamsport dus het komterop aan dat ook de overige spelers van deMagic een hoog niveau halen. Aan talent is ernauwelijks gebrek, maar het is de vraag ofzich dat zal vertalen in goede prestaties.Het maken van driepunters is essentieel inhet systeem van coach Van Gundy. De Magiczijn dit seizoen opnieuw top in het makenvan ‘the long ball’. Ze maken gemiddeld liefsttien driepunters per wedstrijd tegen eenschotpercentage van 38 procent. Metschutters als J.J. Reddick, Jason Richardsonen Quentin Richardson naast Ryan Andersonen Jameer Nelson is dat ook niet onlogisch.Deze spelers dienen hun vizier dusvlijmscherp te stellen voor de playoffs, wantzonder degelijke schutters is Orlandohelemaal nergens. •

“Het is een geweldige kans om met grotespelers als Paul Pierce en Ray Allen te spelen.De Celtics hebben een geweldige traditie enik hoop dat we hoofdstuk kunnen toevoegenaan de historie van deze club.” Was getekend,Kevin Garnett. De vedette sprak dezewoorden bij zijn presentatie voor de Celtics.Niemand zal na de afgelopen vijf jaar intwijfel trekken dat deze drie spelers ietshebben toegevoegd aan de historie van deCeltics. Al was het alleen maar om de NBA­titel die ze wonnen in hun eerste jaar samen.HerinneringDe vijf jaar die de drie gezamenlijkoptrokken, zullen een blijvende herinneringvormen voor alle NBA­liefhebbers. Want dekans is groot dat er na deze zomer geen BigThree meer is in Boston. De contracten vanGarnett (35) en Allen (36) lopen af en deCeltics lijken na dit seizoen aan een nieuwteam te moeten bouwen. Het contract vanPierce (34) is gegarandeerd tot volgend jaar,maar de nummer twee op de Celtics all­timetopscorerslijst liet eerder al weten de optieopen te laten om het basketball vaarwel tezeggen. “Ik moet de rest van mijn levenverder met dit lichaam”, reageerde The Trutheerder deze maand op een vraag over eenmogelijk pensioen. “Ik weet het niet. Ik heber over nagedacht. Het zal blijken dezezomer, hoe het gaat mijn kinderen en hoemijn lichaam zich houdt.” Met een eventueelvertrek van Garnett en Allen, als ookJermaine O´Neal en misschien zelfs Pierce,krijgen de Celtics een enorm budget om freeagents aan te trekken en een team te bouwenrond guard Rajon Rondo.De kansen op een waardige afsluiting voor

de Big Three leken in de zomer klein, met eenlockout die mogelijk het hele seizoen zouduren. Maar ineens was daar eenovereenkomst en ging het spel op de wagen.De Celtics waren duidelijk niet goedvoorbereid en kwamen op gang als een tragediesel. Voor de All­Star Game werdenzeventien duels verloren en maar vijftienkeer liepen de Celtics als winnaars van hetveld. Na de galavoorstelling in Orlandoveranderde het spel van de Celtics als dag ennacht. De ploeg van coach Doc Rivers wonhet ene na het andere duel en behaalde voorhet vijfde jaar op rij de titel in de AtlanticDivision, die lange tijd voorbestemd leekvoor de Philadelphia 76ers. Waar de Celticsin de eerste helft van het seizoen nog rijpleken voor een vroege uitschakeling in deeerste ronde van de playoffs, of zelfs moestenvrezen of ze het wel zouden halen, zijn ze nugebombardeerd tot outsider voor de titel. Hetis echter nog een lange weg.Tegen de topfavorieten in het oostenkenden de Celtics wisselend succes. Van devier duels tegen de Bulls werd er slechts ééngewonnen. Tegen de Heat, het team dat vorigjaar in de halve finale van de ConferenceBoston versloeg, behaalde de ploeg betereresultaten. Behaalde resultaten in hetreguliere seizoen zeggen echter weinig overde prestaties in de playoffs. Vorig jaarwonnen de Celtics drie van de vierwedstrijden tegen Miami en in het naseizoenwaren de Heat eenvoudig met 4­1 te sterk.Aan de ervaring zal het niet liggen. Fitheid ishet belangrijkste punt voor Boston. En watdat betreft ziet het er goed uit. Pierce,Garnett en Allen ogen fysiek klaar voor deplayoffs, waarbij Allen zijn startersrol heeft

afgestaan, om de sterk spelende Avery Bradleyde ruimte te geven. En als Rondo zijn huidigeniveau kan vasthouden zijn er wellichtmogelijkheden voor Boston.Trade deadlineEven leek het erop dat de Big Three al vorigemaand uit elkaar gehaald zouden worden.Rond de trade deadline was er eerst een aan­houdende geruchtenstroom dat Rondo ver­scheept zou worden. Afgelopen week kwam aanhet licht dat Ray Allen en zelfs clublegende enpubliekslieveling Paul Pierce bijna warengetrade. Coach Doc Rivers hield zijn adem inen was na het verstrijken van de deadline ergblij dat hij het seizoen kon afmaken metdezelfde groep. “Het was een angstig moment.Ik heb een band met die jongens, je wilt ze nietverliezen”, stelde Rivers. Gelukkig voor hemdacht Danny Ainge, de man met deeindverantwoordelijkheid op het gebied vanspelerszaken, er hetzelfde over. Hij gunde ditteam nog een laatste kans. Gezien het goedespel in de tweede seizoenshelft heeft Aingeogenschijnlijk de juiste keuze gemaakt. Rondospeelt sinds de All­Star Game de sterren van dehemel. Hij noteerde vier triple­doubles en gafal meer dan twintig duels op rij tien assists ofmeer. Hij zorgt voor extra motivatie en energiebij Pierce, Garnett en Allen. En spelers alsBradley en Brandon Bass trekken zich op aandat niveau.Nu is 't aan de Big Three om te laten zien datAinge het daadwerkelijk bij het rechte eind hadom iedereen bij elkaar te houden. Om de we­reld te laten zien dat ze genoeg energie hebbenom nog eenmaal te schitteren in de playoffs. •

Sinds het ontstaan van denieuwe grote drie in Boston, gaathet de club voor de wind. Ditkomt vooral door de verdedigen­de impact van Garnett en de veledriepunters van Allen. De Celticsnoteerden in het eerste seizoende grootste turnaround in dehistorie van de NBA. In het sei­zoen 2006/2007 werden slechts24 wedstrijden gewonnen. Eenjaar later met Garnett en Allenbehaalden de Celtics maar liefst66 zeges. Een toename van 42overwinningen! In de vijf jaarvoorafgaand aan de komst vanthe Big Ticket en Sugar Ray wonBoston in het reguliere seizoen182 duels tegen 228 nederlagen.Drie keer werden de playoffsgehaald, waarin tweemaal deeerste ronde en een keer de halvefinale in de conference heteindstation was. De afgelopen vijfjaar kunnen de Celtics veel beterecijfers overleggen. Maar liefst272 wedstrijden werden in winstomgezet en slechts 120 duelsgingen verloren. In het eerstejaar werd meteen de titelgewonnen (Garnett won dat jaarde prijs voor beste verdediger inde NBA) en het derde seizoenwerd in de finale nipt verlorenvan de Los Angeles Lakers. In2009 en 2011 werden de Celticsin de halve finale van deConference uitgeschakeld. •

De Bulls hebbenzich ontegenzeggelijkin de favorietenrolvoor de NBA­titelgemanoeu­vreerd. MetDerrick Rose of zonderhem, het maakt demannen van coachTom Thibodeau nietsuit, ze blijven winnen.Met het beste recordin de league zijn ze inalle rondes zeker vanhet thuisvoordeel. Datwas vorig jaar ook hetgeval, maar toen washet geen doorslag­gevende factor enbleek Miami te sterk.Ondanks dat de Bullsdit seizoen sterkerlijken, is de fitheid vanRose van beslissendbelang voor eenlang(er) verblijf in deplayoffs.

Het mindere spel deafgelopen wekenleidde bij veel volgerstot twijfels over detitelkansen van deHeat. Als we één dinggeleerd hebben van deafgelopen playoffs, isdat Miami de knopzomaar om kan zettennaar ‘ play­off modus’.Een tweede zekerheidis dat de team­resultaten tegenvielen,maar dat de man diede Heat naar de titelmoet leiden alleenmaar beter wordt.LeBron James is weerterug op het niveauwaarmee het seizoenbegon. Als de reserve­spelers nu alleschroom van zich afwerpen en gewoon diebal in het netje gooien,zijn de Heat degrootstetitelkandidaat.

Voor het eerst sindshet seizoen 2004/2005 eindigt Indianaweer op een winst­percentage van bovende vijftig procent. Datzegt alles over dewerkwijze van coachFrank Vogel en demanier waarop zijnspelers hieropreageren. De Pacerszijn het beste team inde league na de All­Star Break. Onderleiding van DannyGranger blinken zeniet extreem uit inoffensief of defensiefspel, maar is hetallemaal wel heeldegelijk. Als hetreguliere seizoen eenindicatie is, dan wordthet echter een moei­lijke opgave om deBulls of de Heat teverslaan.

De Celtics eindigentoch weer in de top­vier, met dank aanPhialdelphia´sdramatische spel inhet tweede deel vanhet seizoen. KevinGarnett speelt delaatste weken als inzijn beste jaren, PaulPierce scoort, passt engaat voorop in destrijd, Ray Allen heeftzich geschikt in eenreserverol en RajonRondo is de grotespelverdeler. Na eenlangzame start zijn deCeltics plots outsidernummer één. Hetwordt het laatstenummertje van de BigThree en tegen eenBulls­team met eenhalf fitte Rose zijn erzeker kansen.

De Hawks presterendit seizoen bovenverwachting. Na hetverlies van center AlHorford dachtiedereen dat hetgedaan was metAtlanta, maar hetdynamische duo JoeJohnson en JoshSmith leidde deHawks naar eenuitstekend resultaat.Verdedigend zit hetallemaal wel snor bijAtlanta, maar offensiefis het erg wisselvallig.Het langzamere tempotijdens de playoffs zalde Hawks helpen,maar om vooreenzelfde verrassing tezorgen in de eersteronde, zoals afgelopenseizoen tegen deMagic, moet Atlantaboven zichzelfuitstijgen.

De Magic warenlange tijd in de racevoor de top­vier in hetoosten, de plaats waarze de laatste jaren eenabonnement ophadden. Maar niet ditseizoen: er was te veelrumoer van buitenaf,er waren te veelonduidelijkheden. Derandvoorwaardenwaren dit seizoen nietgoed voor de spelersvan de Magic. Nublijkt ook nog eens datsterspeler DwightHoward de playoffsmoet missen. De taakom de benodigdepunten en rebounds tebrengen ligt nu inhanden van Glen 'BigBaby' Davis. Dat istoch net een tikkeltjeminder dan Dwight'Superman' Howard.

Ondanks deverbeterde defensie ende goede reeks in delaatste weken van hetseizoen, lijken deKnicks niet in staatom voor eenverrassing te zorgen.Het team isgewoonweg niet goedgenoeg om eliteteamsals de Bulls en Heat teverslaan. Natuurlijkzal Carmelo Anthonyschitteren met enkeleweergaloze schoten,zal Tyson Chandlerverdedigen alsof zijnleven er vanaf hangten zal Mike Woodsonzijn team optimaalprepareren. New Yorkzal een wedstrijd oftwee winnen, maar,met alle respect, hetzal niet voldoende zijnvoor een Cinderella­story in mei.

De ploeg van coachDoug Collins leek aanhet begin van het jaaraanspraak te kunnenmaken op een plaatsbij de top in hetoosten. Met eenijzersterke defensieonder leiding vanAndre Iguodala werdde ene ploeg na deandere opgerold. Maarvan dit team is maarweinig meer over. Delaatste weken speeltPhiladelphiaonsamenhangend enondanks dat zeverdedigend nogsteeds tot de topbehoren, is hetaanvallend matig watde Sixers laten zien.Met een eerste rondeserie tegen Chicago inhet vooruitzicht valt erweinig eer te behalenvoor dit Philadelphia.

De Thunder zijn hetbeste offensieve teamin de league. Nietonverwachts natuur­lijk met een super­efficiënte KevinDurant, een veel­scorende guard inRussell Westbrook eneen sterke derdescorer als JamesHarden. Het probleemzit hem bij OklahomaCity dan ook nietzozeer in de aanval,alswel in deverdediging. Zoalsbekend win jekampioenschappenmet een sterkedefense. De grootsteuitdaging voor deThunder is om ervarenploegen als de Spursen de Lakers op ditvlak de baas te zijn.

Wie had gedacht datde oude Spurs weertot de top van deleague zoudenbehoren? Het leekonmogelijk. Maar TimDuncan speelt alsof hij25 is in plaats van 35en Tony Parker, met29 nog niet zo heeloud, is de onbetwistegangmaker. SanAntonio won 19 van delaatste 22 wedstrijdenen coach GreggPopovich heeft hetteam weer volledigklaargestoomd voor deplayoffs. Maar dachtenwe vorig jaar ook,totdat de MemphisGrizzlies ineens roet inhet eten gooiden. DezeSpurs zijn echter zeerervaren en uiteindelijkstoot een ezel zich niettwee maal aandezelfde steen.

Het was eenemotioneel seizoenvoor de HollywoodLakers. Een nieuwecoach in Mike Brown,de afgeketste trademet Chris Paul, hetvertrek vanpubliekslievelingLamar Odom, deonzekerheid omtrenteen langer verblijf vanPau Gasol en hetonverwachte vertrekvan Lakers­veteraanDerek Fisher. Hetrommelde, hetschudde, maar Kobehield zich grotendeelsop de vlakte en zowaarhebben de Lakers allesop de rit. Met dekomst van RamonSessions, het goedespel van de TwinTowers AndrewBynum en Gasol en dealtijd scorende Bryantzijn de Lakers klaarvoor missie ‘Nr. 6’.

De Clippers kerenvoor het eerst sindshet seizoen2005/2006 terug in deplayoffs, ook meteenhet laatste jaar dat hetteam eenwinstpercentage hadvan meer dan vijftigprocent. Met dank aanChris Paul. Natuurlijkis de guard de groteaanjager bij het tweedeteam in LA, maardaarmee zou je BlakeGriffin, Mo Williams,Caron Butler, KenyonMartin, Nick Young enDeAndre Jordantekortdoen. DeClippers vormen eenuitgebalanceerde ploegmet een hoop potentie.Of ze dat al waarkunnen maken in huneerste seizoen samenzal moeten blijken,maar the sky is thelimit voor de Clippers.

In Memphis houdende fans gespannen deadem in. De Grizzlieszijn namelijk op volleoorlogssterkte en klaarom de wereld te latenzien hoe goed ze zijn.Zach Randolph isterug van een blessure,Marc Gasol is dekracht onder de basketen Rudy Gay vervultzijn rol van veel­scorende shootingforward met verve. Demannen van LionelHollins behorenverbazingwekkendgenoeg aanvallend niettot de top tien in deleague. Toch hebbende Grizzlies genoegopties om tot scoren tekomen en bij winst inde eerste ronde kan erzomaar een ‘ wondervan Memphis’ontstaan.

Vorig jaar verwachtteniemand dat deMavericks serieus eenrol zouden gaan spelenin de playoffs. Eenextreem goed pres­terende Dirk Nowitzkien een sterke TysonChandler leidden hetteam echter naar detitel. Dat het huidigeteam minder kwaliteitheeft dan afgelopenseizoen is duidelijk.Maar met de ervaringvan vorig jaar zullende Mavs een geduchtetegenstander zijn voorde topfavorieten.Nowitzki heeft zijndraai weer gevondenen dan is alles moge­lijk. Maar zowel offen­sief als defensief, waarChandler node wordtgemist, zal het bijDallas een niveautjehoger moeten.

Dankzij een sterketweede seizoenshelfthebben de Nuggetszich bij de beste achtin het westengespeeld. Denver heefteen leuk team dat zichin het eerste ‘volledige’seizoen zonderCarmelo Anthonyknap staande heeftgehouden in het sterkewesten. Toch lijkt eenlang verblijf in deplay­offs een illusievoor de mannen vanGeorge Karl. Demeeste overwinningenkwamen tegen teamsuit het oosten. Tegende ploegen uit de eigenconference deden deNuggets hetbeduidend minder.Offensief loopt het welbij Denver, maarverdedigend komt deploeg tekort om deelite­teams echtongerust te maken.

In een rechtstreeksgevecht om de laatsteplay­offplaats warende Jazz een maatje tegroot voor Steve Nashen de Suns. Met PaulMillsap alsbelangrijkste spelerwacht de Jazz de zwaretaak om het in deeerste ronde op tenemen tegen de Spurs.In het reguliereseizoen verloor Utahdrie van de vierontmoetingen. Millsapzal een tandje bijmoeten zetten om zijnteam een kans te geventegen de Spurs, diedefensief 'kwetsbaar'zijn. Het probleem isechter dat verdedigenook niet de specialiteitis van Utah en dat deaanval van de Spurs debeste is in de league.

Een prijs voor de beste zesde man in een teamheeft iets lulligs in zich, alsof de eeuwige reservede rotzooi moet opruimen als de sterren evenpauze hebben. Maar vergis je niet. The Sixth Manof the Year Award is een eervolle prijs in de NBA.De zesde man is voor een coach de eerste optie vande bank, een pure scorer die een voorsprong kanuitbreiden of het team juist terug in de wedstrijdbrengt, terwijl de starters zich aan de kant te goeddoen aan liters Gatorade.Neem nou Bill Walton. Hij was een Hall of Famecenter die met zijn rossige haardos in de jarenzeventig een kampioenschap veroverde met dePortland Trail Blazers, maar vanwege blessuresnooit zijn plafond als speler haalde. Walton won in1986 als speler van de Boston Celtics de prijs voorde beste zesde man. Starter Robert Parish dachtdat met de komst van Walton zijn dagen inBeantown waren geteld, maar Walton haalde in deeerste training van het seizoen de kou uit de lucht.“Ik kom hier niet om je plek in te nemen. Ik komhier om een titel te winnen.” Klinkt als de idealeteamgenoot, toch? De Celtics wonnen de titel,volgens vele kenners het beste team ooit, dankzijWalton’s bijdrage vanaf de bank.James Harden: de basketballerJames Harden van de Oklahoma City Thunder isook zo’n ideale teamgenoot. De atletische guardscoort gemiddeld zeventien punten per wedstrijdin 30 minuten speeltijd vanaf de bank.Indrukwekkender zijn Harden’s schotpercentages:48 procent van het veld, 39 procent van downtown en 84 procent van de vrije worplijn. Hardenheeft een goede balbehandeling, kan scoren, kangoed passen en weet altijd zijn eigen schot tecreëren, en dat zonder de hulp van sterspelersDurant en Westbrook. Blake Griffin noemdeHarden tijdens the lockout dan ook niet voor nietsde beste pick­up game speler in de NBA.Harden’s spel heeft veel weg van de jongeRichard Hamilton, die schitterde voor de DetroitPistons. Harden is ook veel in beweging, bezitdezelfde cutting moves richting de basket enbezorgt spelers die hem moeten verdedigen eenlastige avond. Daar­naast is zijn links­handigheid een voor­deel, want verdedigershebben vooralte maken metrechtshandige

Heibel in Oklahoma na deuitschakeling afgelopen seizoen in deWestern Conference Finals. Niet zij,maar de Dallas Mavericks plaatstenzich voor de NBA Finals. Al snel werdde schuld in de schoenen geschovenvan Russell Westbrook die in declutch te veel zijn eigen schot zocht.Critici noemden Durant eenfranchisespeler en adviseerden hetbestuur om Westbrook te traden alsze ooit nog een titel willen winnen.

Dit seizoen is alles anders. West­brook begon moeizaam, maar zijnteamgenoten hielden vertrouwen enna zijn contractverlenging (80miljoen dollar over vijf jaar) speeltde 23­jarige guard fenomenaal, netzoals Durant. Dat kwam het beste totuitdrukking toen het duo goed wasvoor 91 punten in de 124­118 zege naverlenging op de Denver Nuggets infebruari. “De mensen kunnen pratenover mijn 50 punten, maar RussellWestbrook bracht ons in overtime”,meende Durant. “Als het klikt, dankomen zijn punten vanzelf. Hij is eennatuurtalent,” zegt Westbrook overDurant.Zijn de twee heren weer bestbuddies? Het lijkt er dit seizoen welop, getuige ook de alley­oop passesop elkaar met een hoog DwyaneWade en LeBron James gehalte. Deechte test volgt uiteraard in deplayoffs. Blijft Durant passen opWestbrook of gaat hij toch meer voorzijn eigen schot kiezen?

spelers. Kijk alleen maar hoeveel succes leftyManu Ginobili had in zijn eerste jaren voorde San Antonio Spurs.De Thunder hebben met Harden in de gele­deren meer opties in de aanval en de man iszeker geen zwakke schakel in de omschake­ling. Harden is een uitstekende verdedigerdie de confrontatie met grote namen, zoalsKobe Bryant, niet schuwt. De twee raaktenop 23 februari zelfs verwikkeld in een ouder­wets robbertje trash talking. The BlackMamba moest hard werken voor zijn 24punten met Harden dicht op zijn huid. Nadathij Bryant laat in het vierde kwart weer eengeforceerd schot liet nemen, botste beideheren tegen elkaar op en zou, volgens degeruchten, Harden gezegd hebben 'you guysare over'.Verrassend genoeg ontving Harden tijdensde All­Star break geen uitnodiging voor dereserves van het westen. Thunder coachScott Brooks kon er enigszins in meekomen."Hij speelt op een All­Star niveau, maar erzijn zoveel goede spelers in het westen. It'ssuch a select group." Feit is dat Harden de x­factor is voor Oklahoma in de komendeplayoffs en dat hij de prijs voor de bestezesde man niet meer kan ontgaan. Is Hardeneigenlijk tevreden met zijn rol en wil hij nietliever als starter in de spotlights staan, netzoals voor Arizona State op college? "Ik benblij met mijn rol vanaf de bank en geef hetteam de nodige energie", aldus Hardenonlangs tegenover ESPN Radio. "Iedereenkent zijn plek, daarom doen we het zo goed."

James Harden: de baardStel: je weet niets van basketbal en besluit opeen druilerige avond een wedstrijd van deOklahoma City Thunder te bekijken. Na eenaantal minuten wijs je naar James Hardenen denk je: hij is iemand! Dat heeft meestalte maken met zijn opvallende baard. Hardenloopt er nu ruim een jaar mee en zijngezichtshaar is onderdeel geworden van wiehij is, de baard van Harden heeft zelfs eeneigen twitter account @HardenBeard. MamaHarden ziet het allemaal met lede ogen aanen zet er liever vandaag nog de schaar in."Iedereen herkent mij nu vanwege mijnbaard", meent Harden. "Het is lastig om neetegen haar te zeggen, maar mijn moedermoet weten dat ik ben zoals ik ben."Toch kun je de baard van Harden niet ver­gelijken met de baard van Brian Wilson, decloser van de San Francisco Giants. Wilsonzoekt de publiciteit op en gaf zelfs toe dat hijeigenlijk alles kan zeggen, omdat het eenstuk grappiger klinkt vanwege zijn baard.Sterker nog, Wilson verft zijn baard zelfspikzwart met schoensmeer. Harden zie je datniet doen, want als zijn baard ter sprakekomt in de media, dan komt het van anderemensen. Hij voelt zich niet geroepen om ernadrukkelijk mee te showen. De baard is éénvan zijn opmerkelijkste karaktereigen­schappen, maar mensen herkennen hem netzo goed aan zijn vloeiende linkerschotje enzijn kwaliteit om te scoren. James Harden.Zesde man. Sterke persoonlijkheid en klaarom te schitteren in de playoffs. •

NEW YORK ­­ Het Amerikaanse concept van “parity” of “competitivebalance”, het nastreven van een evenwicht tussen alle clubs in de competitiewaarbij iedereen in de top mee kan draaien, is in principe een nobel idee.Maar dat is het communisme ook. En net als het communisme is parity inde praktijk onuitvoerbaar. Want de mens, alsook de club, is ambitieus enegoïstisch.Wat mij zo dwars zit aan dit idee – waarbij de zwakkere teams geholpenworden met extra geld en aanwas van talenten en de succesvolle juist weergestraft door dat niet te krijgen – is dat het zowel über­Amerikaans alstotaal on­Amerikaans is.“Alle mensen zijn gelijk geschapen.” Dat schreef Thomas Jefferson in deAmerikaanse onafhankelijkheidsverklaring. Amerika is het land van degelijke kansen voor iedereen, en dus ook elke sportclub. Maar tegelijkertijdis het het epicentrum van het kapitalisme, waarin alles te koop is,winstgevend mag worden en een universitaire studie en zelfs goedemedische zorg voor de middenklasse regelmatig onbereikbaar zijngeworden.Nergens is het idee van parity zo ver doorgevoerd als in de NBA.Commissioner David Stern had zelfs het lef de trade waardoor Chris Paulzou overstappen van de New Orleans Hornets naar de Los Angeles Lakers teblokkeren. Zou de balans verstoren.Maar Stern, die de belangen van de minder kapitaalkrachtige clubs probeertte behartigen, zit fout.Nooit is het basketbal zo populair geweest als toen het door dynastieëngeregeerd werd, toen de balans zoek was. De Boston Celtics van Larry Bird,Robert Parish en Kevin McHale tegen de Lakers van Magic Johnson,Kareem Abdul­Jabbar en James Worthy maakten de NBA ongekendpopulair. Toen kwamen de Bulls van Michael Jordan en Scottie Pippen. DeLakers van Kobe Bryant en Shaquille O’Neal. Ga zo maar door. Dat zijn deteams die je je nog herinnert. De tijdperken die diep in het sportbewustzijngegraveerd werden.Ik kan je vertellen, NBA basketbal zonder supersterren is doodsaai. Zelfslive. Dus voor de Washington Wizards tegen de Charlotte Bobcats zet ik detelevisie niet aan. U wel? De Miami Heat van LeBron James, Dwyane Wadeen Chris Bosh tegen de New York Knicks van Carmelo Anthony en Amar’eStoudemire is een heel ander verhaal.Het basketbal heeft haar sterren nodig, en liefst een sterke concentratiedaarvan. Met Paul hadden Bryant en de Lakers nog jaren kunnendomineren en concurreren met de Heat. Gemiste kans, David. Dus laatvoortaan de markt rustig haar gang gaan. Zo hoort dat in Amerika. Denk ik.

LeanderSchaerlaeckenswoont in NewYork en schrijftonder meer voorde New YorkTimes, ESPN TheMagazine enESPN.com. Vanzijn handverscheen hetboek DeAmerikaanseSportdroom.

Parity

Nu Lamar Odom vroeg op vakantie isgestuurd, ligt er een nieuwe rol voorVince Carter in het verschiet, eentjedie ‘m beter lijkt te liggen en die hetteam meer aanvallende mogelijkhe­den biedt. De een z’n dood, is deander z’n brood.Sinds het vertrek van de beste zesdeman van 2011 en alle verschuivingenals gevolg daarvan, rendeert Carterbeter als small forward. Zijn punten­totaal steeg aanzienlijk. Met dik der­tien punten vanaf de bank en eenschotpercentage van bijna 47 sindsOdom van het Mavs­podium ver­dween, zit de eeuwige belofte aardigin de lift. Dat heeft ook te maken metde fitheid van de speler zelf.Met zijn snelheid, zeker tegen bigs, enzijn schot kan hij de druk wegne­menbij Nowitzki en Terry als zij sa­menop de vloer staan. “Het geeft ons demogelijkheid een andere aanvaller opdie positie te laten spelen. Dat isabsoluut een plus”, aldus RickCarlisle, die de goede prestaties vanCarter met tevredenheid gadeslaat.Ook ploegmakker Brendan Haywoodis vol lof over de ‘nieuwe’ Carter. “Hijis een van onze meest veelzijdigespelers. Voor ons is het belangrijk dathij de ring aanvalt, omdat we niet veelmensen in de paint hebben. De timingvan Vince is perfect, want in deze fasevan het jaar wil je dat de jongenspieken. Dat is precies wat hij lijkt tedoen.”Zelf doet de 35­jarige er niet zogewichtig over. Hij speelt op depositie waar zijn hoofdcoach hemposteert. Punt uit. Het zou mooi zijnals dat een eerste kampioensringoplevert voor de achtvoudige All­Star.

Na het behalen van het eerstekampioenschap in de historie van defranchise ging het eigenlijk rap erna al nietmeer over Dallas en hun NBA­Finals MVPDirk Nowitzki. De lockout legde daar heellang een dikke deken over. Vanaf de zomertot aan medio november ging het over geld ende lengte van contracten en basketballers diezich vermaakten met flag football et cetera.En eigenlijk sinds het seizoen begonnen is, isde focus op de Mavs nooit echt meerteruggekomen. Goed, Tyson Chandler gaf bijhet openen van de NBA­markt aan snel wegte willen en in zijn kielzog vertrok ook derappe en handige pointguard J.J. Barea. Detrotse titelhouder reageerde door LamarOdom, Delonte West en Vince Carter tehalen.Op Eerste Kerstdag, tijdens deseizoenouverture, gingen Rick Carlisle en zijnmannen hard onderuit in de rematch tegenMiami Heat (104­95). Van de volgende vierpartijen werd er maar één gewonnen. Dekampioen oogde als een vermoeid paard. Ofzoals de toen niet­spelende, want niet fit,Dirk­Meister het zelf zei: “We lijken oud,langzaam en uit conditie.”GerommelZo bleef ook op basketballgebied in2011/2012. Het ging in Dallas vooral omrandzaken. Nou gaat dat dat nogal snel meteen loud mouth­eigenaar als Mark Cuban.Hij was kwaad op de NBA die geen goedeofficials afvaardigt; het niveau is tewisselvallig. Hij verfoeide Stern en co, omdathij persoonlijk een tripje naar presidentObama moest regelen. Zaterdag 7 aprilfoeterde hij Lamar Odom uit in de rust tegenMemphis Grizzlies. Hij snauwde hem toe teweinig inzet te tonen. Een paar dagen laterstuurde de rijkaard de speler naar huis voorde rest van het seizoen.Verder muist Dallas een beetje door hetseizoen heen. Alle aandacht gaat uit naarMiami Heat, Chicago Bulls, Oklahoma CityThunder en het aanhoudende DwightHoward­circus. Maar in de tussentijd zijn deMavs wel opnieuw verzekerd van een plek inde playoffs. Voor de twaalfde keer op rij zijnzij van de partij. Iedereen weet inmiddels

waar Nowitzki, Jason Kidd, Shawn Marionen Jason Terry toe in staat zijn. Met dezesde plek in het westen en het matige spelin de afgelopen 66 wedstrijden kunnen zijniet gezien worden als favoriet, maar schrijfde Mavs niet af. Niet in de ‘post’!Oud? Langzaam?Weer even terug naar oud en langzaam.George Karl gebruikte woorden van gelijkestrekking vorig jaar aan het einde van hetreguliere seizoen, toen Dallas en OklahomaCity Thunder om plek drie streden in deConference. De hoofdcoach van DenverNuggets gaf aan liever tegen de trage Kidden Nowitzki te spelen, die op dat moment ineen slump zaten, dan tegen de jongehonden van de voormalige franchise uitSeattle.Boy, wat zat Karl er toen naast! In deplayoffs vertoonde Dallas een staaltjedoorzettingsvermogen, onverzettelijkheiden ware vechtlust. Zowel tegen Oklahomaals Miami wisten zij meerdere comebackwins uit het vuur te slepen, aangevoerddoor hun Duitse topschutter, die op heteinde altijd het verschil maakt.Toch is de uitspraak van Karl te billijken.Aan het hart van de selectie is weinigveranderd. Eerlijk is eerlijk, de herennaderen de leeftijd van hun basketball­pensioen. Met name Kidd loopt echt op z’nlaatste benen. Dat bewijzen zijn dalendecijfers en zijn fysieke gesteldheid. Niet voorniets spaarde Carlisle zijn 39­jarigespelverdeler, die dit seizoen al meerderekwetsuren opliep, ook in de laatstecompetitiewedstrijden. Van strategischbankzitten wilde Nowitzki niets weten. Hijwilde gewoon spelen, al hoefden dat geenveertig minuten per wedstrijd te zijn.RebuildingAchter de schermen werkt Cuban aan eendoorselecteerplan. Dat is al in gang gezetdoor Chandler naar New York te latenverkassen. Er moet immers ruimte komenin de salarishuishouding als je straks ook inDallas een Big Three wilt hebben. Cuban

heeft z’n zinnen gezet op Deron Williams enDwight Howard.Van Williams is bekend dat hij er in dezomer kiest voor een opt­out. Hierdoorwordt hij free agent. Vraag is alleen of hijblijft bij New Jersey Nets (in 2012­2013Brooklyn Nets) waar hij meer dollars kanvangen of dat hij zijn geluk toch elders gaatbeproeven.Tja, en dan de wispelturige D12. Hij lijktnog een jaar te blijven in Orlando, al is daarde vraag wie er vertrekt in de zomer: hij ofStan Van Gundy. Hoewel Howard ontkent,zijn er hardnekkige geruchten dat hij hetniet meer ziet zitten in de driftige coach.Cuban ontvangt ‘m in ieder geval met openarmen en een vette cheque.

De Mavericks wachten straks een nieuweontmoeting met de Los Angeles Lakers.Kobe Bryant heeft nog een rekening tevereffenen met Dallas na de sweep in detweede ronde van de postseason in 2011.Carlisle is echter alleen bezig met z’n eigenploeg. Die moet weer in de ouderwetseplayoff­modus komen. Dat lijkt wel snor tezitten. Laat nou ene D. Nowitzki bijvoor­beeld woensdag 18 april tegen HoustonRockets weer eens 35 punten maken,waarvan 21 in het vierde kwart en jawelhoor: een nieuwe comeback win. Oh oh… •

De eerste finaleserie sinds het pensioenvan Bill Russell was er één om in telijsten. Na zes wedstrijden tussen deLakers van Jerry West en WiltChamberlain en de Knicks van WaltFrazier en Willis Reed was de stand 3­3.De Knicks speelden dan wel thuis, hetmentale voordeel lag bij de Lakers. WillisReed liep namelijk een spierscheuring opin Game 5 en miste Game 6, waarin deLakers nauwelijks moeite hadden met detegenstanders uit New York.Niet wetende of hun center zou meedoen,maakten de Knicks zich klaar voor dewarming­up. Toen gebeurde hetondenkbare: Reed kwam hinkend uit dekleedkamers en zette Madison SquareGarden in vuur en vlam. Hij wonvervolgens op onverklaarbare wijze de‘opening tip’ van Chamberlain en maaktede eerste twee scores voor zijn team. Meerpunten scoorde hij niet, maar zijnlegendarische intrede besliste de wed­strijd al op voorhand. De Knicks wonnenuiteindelijk gemakkelijk met 99­113.

1970 Finals Game 7:Lakers at Knicks

Tot op de dag van vandaag zijn er mensen die dit debeste wedstrijd aller tijden noemen, of minstens debeste Finals­wedstrijd aller tijden. De Celtics en deSuns zorgden dan ook voor één van de meestdramatische wedstrijden ooit. De serie stond 2­2,aangezien het thuisteam tot dan toe altijd won. DeCeltics leken van plan om deze traditie te behoudenen verrasten de Suns door een fantastisch eerst kwart,dat eindigde op 36­18 in het voordeel van Boston.Maar de Suns gaven zich niet gewonnen en kwamen,onder andere door een sterke Paul Westphal, kwartvoor kwart terug.Wat er vanaf de laatste seconden van de regulierespeeltijd tot het einde van de wedstrijd gebeurde, isnauwelijks te beschrijven. Het meest dramatischemoment vond plaats aan het einde van de tweedeverlenging. John Havlicek maakte, zo leek, debeslissende ‘jumper’ en de fans van de Celticsbestormden het terrein. Maar de officials vergaten deklok te stoppen en moesten de spelers uit dekleedkamers halen. Met nog twee seconden op deklok zorgde Gar Heard voor het onwaarschijnlijkedoor gelijk te maken. Uiteindelijk wonnen de Celticspas na een derde verlenging met 128­126.

11997766 FFiinnaallss GGaammee 55::CCeellttiiccss aatt SSuunnss

Voor het tweede jaar op een rij beleefde deNBA zijn droomfinale: de Lakers van MagicJohnson tegen de Celtics van Larry Bird.Het jaar voordien waren de Celtics de bestevan de twee en dus waren de Lakers uit opwraak. Dat zouden ze uiteindelijk ookkrijgen door de titel te pakken maar inGame 1 kregen ze een serieuze pandoeringvan de Celtics.Deze wedstrijd staat bekend als de'Memorial Day Massacre'. De Celtics wildenbewijzen dat zij nog steeds het beste teamin de NBA waren en ze slaagden daarwonderwel in. In het eerste kwart bouwdenze al een voorsprong van veertien punten

op, voornamelijk dankzij vijftien puntenvan Danny Ainge. Bij de rust hadden zedeze voorsprong vergroot tot liefst dertigpunten. De 79 punten die de Celtics bij derust hadden, is nog steeds een record.Bij de Celtics lukte gewoonweg alles. KevinMcHale maakte dertien punten in hetderde kwart waardoor de voorsprongbehouden bleef. Ondertussen miste JerrySichting geen enkele van zijn elf schoten enzorgde Dennis Johnson voor geweldigedefense tegen Magic Johnson. Die laatstepakte zo slechts één rebound in de helepartij. Die andere ster, Kareem Abdul­Jabbar, moest snel met drie fouten naar dekant en vond nooit zijn ritme. Eindstand:114­148 Celtics.

1985 Finals Game 1:Lakers at Celtics

Dit is misschien wel Michael Jordan’sgrootste moment als basketbalspeler enstaat bekend als de ‘Flu Game'. Er is geenander moment waarop de Bulls hun leiderzo hard nodig hadden. De Jazz haddenzowel Game 3 als Game 4 gewonnen enmet een geblesseerde Scottie Pippen (hijspeelde wel) bevonden de Bulls zich plotsin een erg moeilijke situatie.Aanvankelijk leek Utah op weg om eenderde opeenvolgende overwinning teboeken en dus amper één zege verwijderdte zijn van een eerste titel. Halverwege hettweede kwart leidden ze met 36­20. Datwas op het eerste zicht een comfortabelevoorsprong, zeker omdat Jordan duidelijk

last had van ziektekiemen. De dag voordienhad men tegen hem nog gezegd dat spelenvolledig uitgesloten was. Maar Jordan zouJordan niet zijn als hij zich zou laten doendoor griep.Hij bracht de Bulls dan ook helemaal terugin de wedstrijd door zeventien punten temaken in het tweede kwart. De Jazz liepenin het derde kwart, met Jordan uitpuffendop de bank, opnieuw uit. Maar naarmatede wedstrijd zijn einde naderde zagen wede oude Jordan terug. Hij scoorde vijftienpunten in het vierde kwart en zorgde meteen driepunter voor de beslissendevoorsprong: 90­88 Bulls. Jordan tekendevoor 38 punten, zeven rebounds, vijfassists, drie steals en een block. Bij hethoren van de ‘buzzer’ viel hij moegespeeldin de armen van Scottie Pippen.

1997 Finals Game 5:Bulls at Jazz

De rivaliteit tussen de Lakers en de Kingsbereikte aan het begin van deeeuwwisseling een immens hoogtepunt. DeLakers waren de verdedigendekampioenen, mede doordat ze de Kings inde tweede ronde na zeven wedstrijdenhadden uitgeschakeld. De Kings werden elkjaar sterker en waren dus uit op wraak.De serie stond 2­1 in het voordeel van debezoekers uit Sacramento. Voor de Lakerswas dit dus een ‘must­win game’ want eenverlies zou zo goed als de uitschakelingbetekend hebben. Maar de Kings warenveel gretiger en startten met een fantastischeerste kwart, dat ze wonnen met 40­20.Halverwege het tweede kwart namen ze

zelfs een voorsprong van liefst 24 punten.Toen schoten de Lakers plots wakker en bijde rust lagen ze nog maar veertien puntenachter, geholpen door een driepunter op debuzzer van Samaki Walker die niet hadmogen tellen.Via Kobe, Shaq en goede defense kwamende Lakers in de tweede helft terug, maarniet helemaal. Met iets meer dan tienseconden op de klok stonden ze tweepunten in het krijt. Bryant dacht de standgelijk te zetten maar miste een lay­up enShaq kon de tip­in niet maken. Vlade Divactipte de bal vervolgens weg, recht in dehanden van de vrijstaande Robert Horry.Die maakte zijn legendarische driepunterover de uitgestrekte armen van ChrisWebber. Score: 99­100 Lakers.

2002 WCF Game 4:Kings at Lakers

De Heat en de Mavericks bereikten beidenvoor het eerst in hun bestaan de NBAFinals. Ze beschikten allebei over éénsuperster, Wade voor de Heat en Nowitzkivoor de Mavericks, en een oerdegelijke‘supporting cast’. Bij de Heat speeldenonder andere Shaquille O’Neal, AlonzoMourning, Jason Williams en Gary Payton.Bij de Mavericks waren spelers aanwezigals Jason Terry, Josh Howard, JerryStackhouse en Devin Harris.De Mavericks waren het beste gestart enhadden beide thuiswedstrijden makkelijkgewonnen. Deze wedstrijd moest dus

gewonnen worden door de Heat. Zo niet,mochten ze de droom op een eerste titelbijna zeker opbergen. De Heat speeldendan ook een goede eerste helft en leiddenbij de rust met 43­52. Maar dan was hetaan de Mavericks. Zij raasden als gekkendoor het derde kwart en bouwden met nogzes minuten op de klok een voorsprong opvan dertien punten.Toen vond Dwyane Wade het welletjes. Hijzorgde er in zijn eentje voor dat de Heathelemaal terugkwamen. Een jumper vanoude getrouwe Gary Payton gaf de Heatzelfs opnieuw de leiding. Nowitzki kreeg dekans om de score opnieuw gelijk te zettenmaar miste verrassend één van zijn tweevrije worpen. Eindstand: 96­98 Heat.

2006 Finals Game 3:Mavericks at Heat

De serie tussen de Celtics en de Bulls werdverkozen tot beste van het voorgaandedecennium. En terecht. Het is moeilijk omeen nog spannendere serie te vinden dandeze. De Celtics leidden met 3­2 nadat zenipt Game 5 hadden gewonnen door eengame­winner van Paul Pierce.De Bulls waren uit op wraak en starttendan ook furieus. De Celtics stonden erbij enkeken ernaar hoe de Bulls het eerste kwartpakten met 26­37. Maar de Celtics warende verdedigende kampioenen, ook al

speelden ze zonder Kevin Garnett, enkwamen op ervaring helemaal terug. Nadatze in het derde kwart weer tien puntenachterop raakten, zorgden ze onder impulsvan Allen en Pierce voor een ‘run’ van 18­0en dus een voorsprong van acht punten.Maar via de onwaarschijnlijke Brad Millerzorgden de Bulls voor verlengingen.Beide teams gaven alles wat ze nog hadden.De Bulls leken een paar keer op weg naarwinst maar vooral Ray Allen (51 punten)liet dat niet gebeuren. In de derdeverlenging zorgde een steal en dunk vanJoakim Noah uiteindelijk toch voor hetverschil. Score: 127­128 Bulls. •

2009 1st Round Game 6:Celtics at Bulls

Wacht even. De San Antonio Spurs zijn éénvan de topploegen in de Western Conference? Datwas toch niet mogelijk met een selectie voloudjes? De opvatting na het einde van de lockoutwas dat ploegen met een oudere selectie groteproblemen zouden ondervinden met de nieuweopzet van het reguliere seizoen. Veel wedstrijden,veel reizen, amper de mogelijkheid om te trainenen back­to­back­to­back’s waar een paard de hikvan krijgt. De Spurs bewijzen het tegendeel enbehaalden dit seizoen tot twee keer toe een 11­game winning streak. Reden: de ploeg heeft eenduidelijk plan voor ogen.Het gebeurde twee keer dit seizoen dat eenwinning streak werd afgesloten met eennederlaag, omdat coach Gregg Popovich beslootom Tony Parker, Tim Duncan en Manu Ginobilieen avond vrijaf te geven. De heren spelengemiddeld dan ook minder minuten dangebruikelijk. Coach Pop heeft er maling aan. “Hetis simpel”, meent Parker. “Hij geeft ons rust,roteert veel en zorgt daarmee dat wij als team frisaan de playoffs beginnen. Ik vertrouw hem.”De Spurs zijn dit seizoen leuk om naar te kijken.Hoewel Parker, Duncan en Ginobili desteunpilaren zijn, zorgt het team er juist voor datze moeilijk te verslaan zijn, zeker in eigen huis.Popovich geeft de role players het vertrouwen ende Spurs’ fans omarmen de inzet van dezogenaamde nobody’s. Hoogste tijd om demannen die belangrijke minuten maken voor testellen om goed voorbereid aan de playoffs tebeginnen.GARY NEAL (27)10 punten, 2 rebounds, 2 assists in 22 minutenDe spelverdeler begon het seizoen in de D­League,maar werd teruggeroepen naar de hoofdmachttoen Ginobili geblesseerd raakte. Sindsdien isNeal een belangrijk onderdeel van Popovich’rotatie. Hij beschikt over een driepunter en kaneigenlijk vanuit alle hoeken en standen tot scorenkomen.KAWHI LEONARD (20)8 pt, 5 reb, 1 ass, 50% FG in 24 minutenLeonard werd gedraft door de Indiana Pacers endirect verhandeld naar de Spurs in ruil voor guardGeorge Hill. Deze trade pakte voor beide ploegengoed uit. De rookie pakt veel rebounds, gaat voorde steal, werkt hard in de verdediging, schiet

Gregg Popovich kun je gerust een levendstandbeeld noemen. Sinds 1996 zwaait hijde scepter in San Antonio, en nadat ze in1997 Tim Duncan kozen in de draft,veroverden de Spurs vier titels en mistenze nul keer de playoffs. Popovich geldt alséén van de beste coaches in degeschiedenis van de NBA.Hij haalt het beste uit zijn spelers diegemiddeld presteerden bij andere ploegen,of na het vertrek bij de Spurs verdwenenin de anonimiteit. Popovich en GM Bufordweten elk jaar weer een groep spelers teverzamelen rondom Tim Duncan.Belangrijk detail is dat de spelers metPopovich weg lopen en je zult dan ooknooit een slecht woord over hem horen inde media. Hij komt misschien wat nukkigover en zoekt vaak de confrontatie op metjournalisten, maar is de eerste om zijnteam te verdedigen. De AmerikaanseGertjan Verbeek. Zou Popovich in zijnvrije tijd ook bouwen aan een eigen huis?Popovich kun je nog het beste omschrij­ven aan de hand van zijn gedrag na dewedstrijd tegen de Dallas Mavericks van29 januari. De Spurs gaan het vierde kwartin met een achterstand van elf punten enspelen inspiratieloos basketball. Popovichbesluit om een boodschap af te geven aanzijn starters, de bank en de Mavericks.Splitter, Bonner, Neal, Green en JamesAnderson krijgen de kans en uiteraard,alsof Pop het wist, maken zij deachterstand goed en forceren eenverlenging.“We waren on fire in het schieten vandriepunters en dat bracht ons terug in dewedstrijd”, analyseerde Popovich. “Diegasten speelden geweldig en dan is erabsoluut geen reden om ze eruit te halen.”De bank kwam net te kort in OT, maar deboodschap was duidelijk. Ploegen moetennu rekening houden met de gehele rostervan de Spurs.

steeds beter en ziet zijn minuten niet achteruit gaan met de komst van StephenJackson.DEJUAN BLAIR (22)9 pt, 5 reb in 21 minutenDe startende center, eigenlijk power forward, naast Tim Duncan. Eenster in college voor Pittsburgh, die ondanks zijn small forwardlengte zich knap staande weet te houden onder het bord ingevecht met grotere tegenstanders. Blair is een echte energyguy en zal vaak roteren met Boris Diaw en Tiago Splitter.MATT BONNER (32)7 pt, 3 reb in 20 minutenDe veteraan is bezig aan zijn zesde seizoenvoor de Spurs. The Red Rocket is dodelijkvanachter de driepuntslijn, schiet bijnatwee uit vier dit seizoen, en je kunt er de klok opgelijk zetten dat hij in de playoffs nog enkelebelangrijke driepunters gaat maken à la Big Shot Rob.TIAGO SPLITTER (27)9 pt, 5 reb in 19 minutenTypisch weer zo’n internationale speler die een jaar geledenlaat in de draft werd opgepikt door de Spurs. Splitter heeftzich sterk verbeterd ten opzichte van zijn rookiejaar en maaktbelangrijke minuten als Duncan en Blair even rust krijgen.BORIS DIAW (30)6 pt, 5 reb in 25 minutenDe veteraan raakte op een zijspoor bij de Charlotte Bobcats, nadathij het seizoen begon met overgewicht (wat hem de bijnaam ‘FatBoris Diaw’opleverde). Eind maart opgepikt door de Spurs enDiaw liet zich meteen gelden tegen de Dallas Mavericks. “Hijmaakte het Dirk Nowitzki erg lastig”, prees Tim Duncan.STEPHEN JACKSON (34)10 pt, 3.5 reb, 2.5 ass in 26 minutenEen rotte appel bij veel ploegen, zo ook dit seizoen bij de Milwaukee Bucks. DeSpurs pikten hem op, omdat Popovich de enige coach is die door kan dringen totJackson (net zoals in 2003). Jackson houdt ervan om voor Pop en de Spurs tespelen. Als Captain Jack in twintig minuten vanaf de bank een paar drietjes kanmaken, zijn de Spurs spekkoper.DANIEL GREEN (24)9 pt, 1.4 ass, 3.6 reb in 23 minutenEen jaar geleden kwam de voormalig North Carolina Tar Heel slechts acht keer inactie voor de Spurs. Wat een verschil met dit seizoen. Popovich ziet in Green eenBruce Bowen­achtige perimeter verdediger die hard werkt en een paar spot­updriepunters kan maken. Green speelt alleen nog te wisselvallig.

“We zijn er erg blij mee, maar dat betekent nietdat ons doel bereikt is”, beweert Blake Griffin. “Eengeweldig gevoel”, beschrijft Chris Paul. “We vierenhet, maar morgen moet de knop om en gaan we weeraan het werk.” Het is laat op de avond, maandag 16april. De Clippers hebben zich zojuist geplaatst voorde playoffs dankzij een 92­77 overwinning op deOklahoma City Thunder, de favoriet in de WesternConference. Springveer en center DeAndre Jordanheeft de mooiste quote van de avond. “Ik ben blij datwe Blake op televisie kunnen zien in mei.” Mei is demaand van playoffbasketball en daarmee tot voorkort de maand waarin de spelers van de Clippersvervroegd op de vakantie konden. Nu behoren zij totde zestien teams die op de beeldbuis verschijnen.Elton Brand, Cuttino Mobley, Sam Cassel, ChrisKaman, Corey Maggette, Shaun Livingston en, jawel,good old Vin Baker vormden het laatste Clippers­team dat in postseason mee mocht doen. Een rijtjeprachtige namen, die in de eerste ronde van deplayoffs 2005/2006 de Denver Nuggetsuitschakelden. In ronde twee waren de Phoenix Sunsvan Steve Nash in zeven wedstrijden te sterk.De wederopstanding van de Clippers kun je op hetconto schrijven van Chris Paul. De ploeg verkeerdein februari en maart even in een mindere fase endirect kwam de vraag of Lob City wel iets te zoekenhad in de postseason. De 26­jarige spelverdeler namvervolgens zijn ploeg op sleeptouw, vooral in hetvierde kwart, en speelde als een MVP. De ploeg heeftde vorm te pakken, Randy Foy (gemiddeld 15 puntenper wedstrijd in de laatste maand van het seizoen) iseen verademing op de guardpositie na het wegvallenvan Chauncey Billups. Nick Young is een aardigeversterking op de vleugel en Eric Bledsoe ontpoptzich als een spectaculaire point guard. De toekomstziet er zonnig uit voor de Clippers, met of zondercoach Vinny Del Negro.Here come the LakersTerwijl de Clippersfans zich opmaken voor deplayoffs, is dit voor de Lakersfans gesneden koek, alis het een kleine verrassing dat de ploeg van coachMike Brown zich zo eenvoudig wist te plaatsen voorhet naseizoen. Na de vernedering afgelopen seizoentegen de Dallas Mavericks, het einde van het tijdperkPhil Jackson en de blessurelijst van Andrew Bynum,werden de Lakers aan de start van het seizoenafgeschreven. Het vertrek van publiekslievelingLamar Odom en de afgeketste Chris Paul­trade,maakte het alleen nog maar erger.

Wat zou het geweldig zijn als deLakers en de Clippers elkaar ont­moeten in de playoffs! Zeven wed­strijden in hetzelfde gebouw, LAdat voor even het mekka is van debasketballwereld, Kobe Bryant enAndrew Bynum versus Chris Paulen Blake Griffin. Strijd, dunks,clutch plays en fysiek spel, wie wildat nou niet zien? We kijkenterug naar twee wedstrijdenuit het reguliere seizoen, al­vast een voorproefje van watmisschien komen gaat.

Na de lockout domineren debeide ploegen twee weken langde headlines. De Clippersversterken zich met ChrisPaul van de New OrleansHornets, nadat een 3­teamtrade werd geblokkeerd dieCP3 naar de Lakers zoubrengen. Amper 24 uur laterspelen de ploegen een onder­ling oefenduel. Paul scoort 17punten, deelt negen assists uiten pakt zeven rebounds in de114­95 overwinning. De sfeerheeft veel weg van een Game 7 inde NBA Finals. Hoezovriendschappelijk?

De laatste confrontatie tussen debeide ploegen in het reguliereseizoen. Andrew Bynum scoort 36punten en Kobe Bryant (31)maakt enkele belangrijke scoresin de slotfase van de door deLakers gewonnen wedstrijd. Aande andere kant dunkt Blake Grif­fin tweemaal keihard over PauGasol. The Black Mamba haddaarover wel iets te zeggen. "Jeweet dat ze spectaculaire actiesgaan maken, ze hebben zoveelwapens. Wij bleven geconcen­tReerd en maakten enkele bigplays." Chris Paul geloofde niet inmorele zeges. "Zij wonnen dewedstrijd, klaar." •

CLIPPERS VS. LAKERS

CLIPPERS @ LAKERS19­12­'11 (preseason)

LAKERS @ CLIPPERS4­4­'12

De Lakers bleken echter al gauw een team omrekening mee te houden, dankzij een fitte Bynum.Eindelijk zien we het potentieel van de 24­jarigecenter, want hij miste nogal wat wedstrijden, 124 in delaatste vier seizoenen om precies te zijn. Bynum isgoed voor 18 punten en 12 rebounds per wedstrijd. Inde verdediging is hij niet zo dominant als DwightHoward, maar aanvallend is er niemand die hem afkan stoppen. Niet onbelangrijk voor het succes, KobeBryant heeft zijn tweede jeugd gevonden. The BlackMamba is de topscorer van de NBA en speelt demeeste minuten. Bizar. De man is 34 jaar!“We kijken uit naar de playoffs, maar hebben nogaltijd een bittere smaak in de mond na de uit­schakeling tegen de Mavericks.” De woorden van MattBarnes op 15 april na een overtime overwinning tegendiezelfde Mavericks. En dat zonder Bryant. Het kwamde ploeg niet eens heel slecht uit dat hun sterspelereen aantal wedstrijden miste vanwege eenscheenbeenblessure, want in Bryant’s afwezigheidspeelde Ron Artest, eh, Metta World Peace, zijn bestebasketball van het seizoen en kreeg Ramon Sessions demogelijkheid om voor zijn eigen schot te gaan, evenalsBarnes. Andere spelers moeten naar voren komen alsde Lakers een kans willen maken tegen brede ploegenzoals de Spurs en de Thunder. De Lakers hebbenbewezen te kunnen winnen zonder Bryant enwakkerden het vertrouwen aan dat ze iedereen kunnenverslaan met Bryant.PopulariteitLakersfans, wees gerust. De kleuren paars en gouddomineren nog altijd LA. Maar die andereploeg in Staples Center is wel bezig met eenforse inhaalslag. Tijdens acht wedstrijdendie live op de nationale televisie kwamen,keken er gemiddeld 2.3 miljoen kijkers,53 procent meer dan een jaar geleden.Clippers games worden gemiddeld in102.000 huishoudens in SouthernCalifornia bekeken op Prime Ticket,veel meer dan de 44.000 afgelopenseizoen.“We zijn uitermate tevreden met de groei”, meentSteve Simpson, vice president van Fox Sports West enPrime Ticket. “En ik denk dat onze ratings alleen maaromhoog gaan in de playoffs.” Voor sponsoren zijn deClippers ook een interessante partner: grote merkenzoals Dodge, Jeep, KFC en Lexus gingen al in zee metblauw en rood. Toch is LA nog altijd geen Clippers’stad, daarvoor zullen er eerst een aantal titelsgewonnen moeten worden. •

De play­offs in de NBA staan voor dedeur. En eigenlijk is er maar één team datde titel kan verliezen. De Miami Heat.LeBron James en de Heat, zijn sinds afgelo­pen zomer overladen met aandacht in demeest extreme vorm. James, Bosh en Wadebundelden de krachten en James riep omhet hardst dat er meerdere kampioen­schappen zouden volgen. Zover is het nogniet, maar aandacht kregen ze genoeg.In dat kader deed Derrick Rose deze weekzomaar een opvallende uitspraak. Hij staatniet bekend om zijn openhartigheid, maaropeens was daar die enigszins vreemdebekentenis. “Dit leven past niet bij mijnpersoonlijkheid”, liet de MVP vanafgelopen seizoen zich ontvallen.De man verdient jaarlijks miljoenen, is desterspeler bij de beste ploeg in de league ensteekt dan een klaagzang af over zijn levenals een Bekende Basketballer. Oh ja,winnen voelt paradoxaal voor Derrickomdat zijn bekendheid daardoor alleenmaar toeneemt. Dat vindt­ie lastig. Mooidie eerlijkheid, maar als club en league zitje er niet op te wachten dat je supersterrenineens beginnen te emmeren over teveelaandacht.Dus, Rose, alsjeblieft, schok dewereld met een vervroegdpensioen, zoals een andereBulls­speler dat ooit deed, ofniet meer zeiken en maak deBulls kampioen, zoals diezelfdeBulls­speler dat een aantalmaal deed. Dat levert níet degewenste mindere aandacht op. Wél diedoor zovelen ­ LeBron James om maar eennaam te noemen ­ gewenste ring.

Ik ben een baseball guy. In de talloze urenin de afgelopen jaren dat ik MLBwedstrijden heb gekeken en stats hebbestudeerd had ik hele mooie, nuttigedingen kunnen doen.Echter betrap ik mij er zekerin deze tijd van het jaar opdat ik steeds meer 'zap' naarde NBA. Niet omdat ik deMLB wel gezien heb (hellno!), maar omdat de NBAook zo verschrikkelijkverslavend is.Als Boston­fan root ik natuurlijk voor deCeltics, met Rondo, Pierce en mijn heldGreg Stiemsma. Maar dat weerhoudt mijer niet van ook een klein beetje fan te zijnvan de New York Knicks. Eerst metLinsanity en nu met Carmelo Anthony, diehelemaal bananas gaat. Natuurlijk heb ikniet de illusie dat deze teams het ver gaanschoppen in de play­offs, daar zijn deMiami Heat en de Chicago Bulls te goedvoor.Of toch niet? De laatste weken zijn zowelde Celtics als de Knicks in vorm en kunnenze van iedereen winnen. En ook al zijnbest­of­seven series in het voordeel van debetere teams zie ik toch een kans voor dezetwee. LeBron James is immers eenfaalhaas eerste klas en wat kunnen we vanDerrick Rose verwachten?Tijd zal het leren, maar ik weet dat ik erin ieder geval klaar voor ben. De NBA­playoffs komen eraan. Let's playbasketball!

Rose' bekentenis Addicted to NBA