Świat tajnych służb - praca zbiorowa - ebook

Są wojny, których nie widać

TAJNYCHTAJNYCHŚWIAT

Tajne służby są wszędzie. Ostatecznie taka jest ich misja – zapobiegać zagrożeniu, które może czaić się za rogiem.Czasem ta obecność służy państwu i społeczeństwu, a czasemjedynie grupie rządzących. Zdarza się też, że to tajnesłużby stanowią zagrożenie, szczególnie gdy ich działanie wymykasię spod kontroli. Autor wysłuchał opinii wielu wybitnychprzedstawicieli świata tajnych służb. Ich wiedzę i doświadczenie wykorzystał, pisząc tę książkę.

Z NIEJ DOWIESZ SIĘ, ŻE: – CIA jest zapracowana i popełnia niewybaczalne błędy.– Mossad lubi wyrafi nowane, teatralne mistyfi kacje.– Zacharski nie musi mieć kompleksu Bonda.– Handel bronią to wyjątkowo niebezpieczny interes...– ...a praca „przykrywkowca” to nieustanne chodzenie po linie.

Artur Górski – dziennikarz, były korespondentwojenny, redaktor naczelny Focusa Śledczego. Autorlicznych powieści sensacyjnych, m.in. Gucci boys,Al Capone w Warszawie, Zdrada Kopernika.Jako reporter od lat zajmuje się tematykąmiędzynarodowej przestępczości zorganizowanejoraz służbami specjalnymi.


TAJNYCHTAJNYCHSŁUŻB

Artur Górski

ARTUR GÓ

RSKI ŚWIAT TAJNYCH SŁUŻB SĄ W

OJN

Y, KTÓRYCH

NIE W

IDAĆ

TAJNYCHTAJNYCHSŁUŻBTAJNYCHSŁUŻBTAJNYCH

swiatfajnychsluzb.indd 1 12-02-22 11:06






9 788377 781463

ISBN 978-83-7778-146-3

19,90 zł



Artur Górski

ARTUR GÓ


OJN

Y, KTÓRYCH

NIE W

IDAĆ








9 788377 781463

ISBN 978-83-7778-146-3

19,90 zł



Artur Górski

ARTUR GÓ


OJN

Y, KTÓRYCH

NIE W

IDAĆ




TAJNYCH TAJNYCHŚWIAT




9788377781463

ISBN 978-83-7778-146-3

19,90 zł


TAJNYCH TAJNYCHSŁUŻB

Artur Górski

ARTUR GÓRSKI ŚWIAT TAJNYCH SŁUŻB SĄ WOJNY, KTÓRYCH NIE WIDAĆ

TAJNYCH TAJNYCHSŁUŻBTAJNYCHSŁUŻBTAJNYCH

swiatfajnychsluzb.indd 112-02-22 11:06Untitled-1.indd 1 12-02-24 09:31

Niniejsza darmowa publikacja zawiera jedynie fragmentpełnej wersji całej publikacji.

Aby przeczytać ten tytuł w pełnej wersji kliknij tutaj.

Niniejsza publikacja może być kopiowana, oraz dowolnierozprowadzana tylko i wyłącznie w formie dostarczonej przezNetPress Digital Sp. z o.o., operatora sklepu na którym możnanabyć niniejszy tytuł w pełnej wersji. Zabronione sąjakiekolwiek zmiany w zawartości publikacji bez pisemnej zgodyNetPress oraz wydawcy niniejszej publikacji. Zabrania się jej od-sprzedaży, zgodnie z regulaminem serwisu.

Pełna wersja niniejszej publikacji jest do nabycia w sklepieinternetowym Bookarnia Online.

http://e-ksiazka24.pl/ebooki/swiat_tajnych_sluzb_p34410.xml

http://e-ksiazka24.pl


http://e-ksiazka24.pl/nota_prawna.xml?pid=143524


Świat tajnych służb

swiat sluzb ok.indd 1 16-02-12 9:44:09

Świat tajnych służb

Artur Górski


Copyright for the Polish edition © 2012 G+JGruner + Jahr Polska Sp. z o.o. & Co. Spółka Komandytowa.Text © copyright by Artur Górski

G+J Gruner + Jahr Polska Sp. z o.o. & Co. Spółka Komandytowa. 02-674 Warszawa, ul. Marynarska 15

Dział handlowy:tel. (48 22) 360 38 38fax (48 22) 360 38 49

Sprzedaż wysyłkowa:Dział Obsługi Klienta, tel. (48 22) 360 37 77

Redakcja: Jadwiga PillerKorekta: Jadwiga PillerProjekt gra czny okładki: Paweł RafaZdjęcia na I stronie okładki: Shutterstock

Redakcja techniczna: Mariusz TelerProjekt i skład: Marzena Piłko

Redaktor prowadzący: Agnieszka Radzikowska

Druk: Białostockie Zakłady Gra czne S.A.

ISBN: 978-83-7778-146-3

Wszelkie prawa zastrzeżone. Reprodukowanie, kopiowanie w urządze-niach przetwarzania danych, odtwarzanie, w jakiejkolwiek formie oraz wykorzystywanie w wystąpieniach publicznych tylko za wyłącznym ze-zwoleniem właściciela praw autorskich.


ISBN: 978-83-7778-240-8

Są wojny, których nie widać, są żołnierze, do których nikt się nie przyznaje, są służby, o których nic nie wiemy.


7

Od autora 9 Kolejna odsłona Iran-Contras 12Tajne informacje płyną rzeką szampana 20 Balkan Ekspress: serbscy najemnicy bronili nie tylko Kada ego 30 Blackwater: masakra na placu Nisour 43Grom z nieba 50Celne oko i otwarty umysł 61Afera karabinowa, czyli nie wyskakuj przed szereg 71Gestapo boys, czyli 40 nazistów walczyz komunizmem i faszyzmem 82Bez litości 90„D”, czyli nieznani sprawcy 102Polski wywiad: wielcy agenci i zawistne miernoty 119Gry słowne, agenci piszą literackie donosy 150Tajemnicza kariera chłopaka z Uralu 160Skazani i potępieni, bo roznosili czerwoną zarazę 173Synowie wolności i ich wymuszenia rozbójnicze 190Osoby ze świecznika są bezkarne. To jakiś absurd! 200

Spis treści


9

T o nie jest ani raport, ani wykład akademicki na temat służb specjalnych. Prawdę powiedziawszy, sam nie miałbym ochoty na lekturę profesjonal-

nego, hermetycznego opracowania o instytucjach, o których przeciętny człowiek ma pojęcie co najwy-żej mgliste (choć z racji zawodowych często przycho-dzi mi się mierzyć z tego typu publikacjami).

Ale chętnie obejrzałbym lm o odważnym agen-cie, stawiającym czoło, powiedzmy, terrorystom, wspieranym przez państwo przypisane do osi zła. I podejrzewam, że z tego lmu zapamiętałbym znacznie więcej niż z podręcznika. Oczywiście, powstaje pytanie: co jest warta wiedza, zrodzona w umyśle scenarzysty? Zależy od lmu i scena-rzysty – jak dalece chciał on swą literacką kreację

Od autora


10

oprzeć na doświadczeniach ekspertów, a do jakie-go stopnia zaufał własnemu instynktowi. Mówiąc krótko – jaka jest zawartość lipy w lipie? Rzeczywi-ście, w wielu lmach czy powieściach sensacyjnych aż roi się, mówiąc delikatnie, od przekłamań, ale przecież są też dzieła wybitne, doskonale oddają-ce prawdę o działalności instytucji bezpieczeństwa. Szczególnie jeśli zostały napisane przez byłych funkcjonariuszy bądź uczestników „portretowa-nych” wydarzeń, czego przykładem może być uda-na kariera literacka byłego o cera wywiadu, Johna Le Carre. W mniejszym stopniu – Iana Fleminga, także agenta wywiadu wojskowego Jej Królewskiej Mości, którego powieści o Jamesie Bondzie to bar-dziej zabawa konwencją niż próba oddania realiów pracy służb. Zresztą o literaturze byłych pracowni-ków agencji wywiadowczych znajdą tu Państwo ob-szerniejszy materiał.

Do czego zmierzam? Otóż do tego, że książce Świat służb bliżej jest do lmu czy powieści sensa-cyjnej niż podręcznika. Poszczególne zjawiska oma-wiam na przykładzie konkretnych ludzi uwikłanych w politykę – to galeria awanturników, stojących po różnych stronach wielu barykad: od agentów wy-wiadu, przez komandosów po najemników. Dla-tego czytelnik może odnieść wrażenie pewnego chaosu, bo niby co wspólnego mają ze sobą o cer kontrwywiadu i brutalny najemnik, zarabiający na życie obalaniem legalnych władz i zabijaniem lu-


dzi? Tymczasem, co ilustruję wieloma przykładami, różne poziomy wydarzeń przenikają się, wspierają i wzajemnie z siebie wywodzą. Nawet jeśli wielu państwowym notablom czasem wstyd się do tego przyznać...Świat służb to mikrokosmos, w którym wszystko

jest względne i gdzie sojusze zmieniają się niczym w kalejdoskopie. A my prawie nigdy nie dowiaduje-my się, co jest prawdą, a co fałszem. Kto był dobry, a kto zły. Kto umarł naprawdę, a kto tylko zmienił tożsamość.

Kto był w służbach, a komu tylko tak się wy-dawało...


12

C IA od początku swego istnienia działa global-nie – agenci światowego policjanta pojawiają się niemal w każdym miejscu na ziemi, ko-

rzystając ze środków, których budżet federalny nie przewidział. Niestety, CIA zostawia po sobie wy-raźne ślady i kiepsko jej idzie tuszowanie swoich wstydliwych działań.

Takich atrakcji nie spodziewali się pasażerowie boeinga 737-200 lecącego 23 lutego 2010 roku z Du-baju do stolicy Kirgistanu, Biszkeku. Na wysokości Zatoki Perskiej, w pobliżu samolotu, należącego do linii lotniczych Eastok Avia, pojawiły się trzy my-śliwce irańskie. Kapitan kirgiskiego pasażerskiego odrzutowca dostał jasny komunikat – musi natych-

Kolejna odsłona Iran-Contras


13

miast posadzić maszynę, bo na jej pokładzie znaj-duje się osoba, która nie ma prawa dolecieć do Bisz-keku. Chodziło o 27-letniego przywódcę sunnickiej organizacji terrorystycznej Dżund’Allah (Żołnierze Boga), Abdula Malika Rigiego, będącego dla władz w Teheranie wrogiem numer jeden. Stu dwunastu pasażerów ze zdumieniem przyglądało się, jak ich samolot ląduje na lotnisku irańskiego miasta Ban-dar Abbas, a sto trzynasty, czyli Rigi, zrozumiał, że wkrótce odbędzie kolejną wycieczkę do góry. Tym razem do nieba, gdzie już czekają na niego zapowia-dane przez Koran hurysy. Jak pisze Księga: „A tych, którzy uwierzyli i czynili dobro, wprowadzimy do Ogrodów; gdzie w dole płyną strumyki. Będą oni tam przebywać na wieki, nieśmiertelni. Będą tam mieli małżonki bez skazy. I wprowadzimy ich do cienia cienistego”.

Rigi, jako wojownik, zabijający ludzi z imieniem Boga na ustach, mógł wierzyć w to, że po rychłej śmierci otrzyma oczekiwaną nagrodę. Rzeczywiście – niespełna cztery miesiące później, 20 czerwca 2010 roku irańskie media poinformowały o strace-niu szefa organizacji Dżund’Allah – został powie-szony w więzieniu Evin. Nieco wcześniej, 24 marca, wykonano karę śmierci na bracie Abdula, Abdolha-midzie, także zaangażowanym w działalność sun-nickich bojówkarzy. Rodziny jego o ar przyglądały się egzekucji, ale szersza gawiedź nie została do-puszczona do udziału w tej wątpliwej rozrywce.


14

Odciął głowę szwagrowi

C zym konkretnie bracia zasłużyli sobie na tak ponury kres? W krajach, w których kara śmierci jest regularnie wykonywana i nie

stanowi żadnego drażliwego tematu, człowiek od-powiedzialny za likwidację wielu istnień ludzkich musi być przygotowany na jedyny możliwy wy-rok. A Dżund’Allah, sunnicka bojówka powstała w pierwszych latach XXI wieku, przyznała się do kilku niezwykle spektakularnych aktów terroru, przeprowadzonych na terytorium Iranu i wymie-rzonych we władze ajatollahów.

Urodzony w 1983 roku Abdul Malik Rigi od wczesnej młodości przygotowywał się do zadań, które miały rozsławić jego nazwisko na świecie – już jako nastolatek został oskarżony o popełnienie morderstwa przy użyciu noża. W tym czasie pod-jął też studia w sunnickiej medresie (szkole kora-nicznej) Bitori w Pakistanie. Prawdopodobnie tam zaraził się szerzoną przez talibów ideą wielkiej wojny z niewiernymi, czyli z Zachodem. Wciąż nie wiadomo, do jakiego stopnia prawdziwy był lm emitowany przez jedną z amerykańskich telewizyj-nych stacji kablowych, na którym Rigi odcina głowę swemu szwagrowi Shababowi Mansouri. Z pew-nością ten krwawy reportaż wywołał przerażenie amerykańskiej opinii publicznej oraz entuzjazm po-tencjalnych towarzyszy broni Irańczyka, wywodzą-


15

cego się z plemienia Beludżów. Wydarzenia w krót-kim życiu lidera Dżund’Allah toczyły się bardzo szybko.

Szerokim echem na świecie odbił się zamach samobójczy przeprowadzony 18 października 2009 roku na południu kraju, w prowincji Sistan-Belu-dżystan – bomba wybuchła tuż obok samochodu, w którym znajdowało się kilku generałów elitarnej Straży Rewolucji. Razem z nimi śmierć poniosło około czterdziestu ludzi. Wcześniej, w maju tego roku, Dżund’Allah przeprowadził zamach na me-czet Zahedan – w wyniku eksplozji śmierć poniosło 25 osób, a 125 zostało rannych. Terrorystycznych akcji tej bojówki było wiele, na początku swej dzia-łalności porwali się nawet na samego prezydenta Kraju Mahmuda Ahmadineżada, ale zginął wów-czas tylko ochroniarz głowy państwa.

W 2007 roku wyniku zamachu w miejscowości Zehedan śmierć poniosło jedenastu członków Stra-ży Rewolucji.

Kuba Jałoszyński, były szef Zarządu Bojowego Centralnego Biura Śledczego, w książce Terroryzm w medialnym obrazie świata, przytacza słowa Briana Jenkinsa, amerykańskiego eksperta do spraw eks-tremizmu fundamentalistycznego: „Terroryzm po-trzebuje ludzi patrzących i słuchających. Terrorysta staje się reżyserem, przyciągającym maksimum za-interesowania, terroryzm zaś teatrem”.

Rigi był reżyserem prawdziwych thrillerów.


16

Tak czy inaczej, było jasne, że jeśli bracia wpadną w ręce wymiaru sprawiedliwości, ten natychmiast odeśle ich do wieczności.

Ale Dżund’Allah był solą w oku Teheranu nie tylko z powodu zbrodniczej działalności. Także – i kto wie, czy nie przede wszystkim? – dlatego, że według wielu źródeł, za aktami terroru miały stać zachodnie służby wywiadowcze, z CIA na czele. Mówiąc wprost – organizacja braci miała destabili-zować życie w Iranie, podważając zaufanie tamtej-szego społeczeństwa do rewolucyjnych władz. Jak ogłosiły irańskie media, Dżund’Allah był narzę-dziem w ręku CIA, izraelskiego Mossadu oraz wy-wiadu brytyjskiego. Czy to możliwe?

Długi cień pułkownika Olivera Northa

A czemu nie? W tym momencie można przywo-łać słynną aferę Iran-Contras, która omal nie zakończyła prezydentury Ronalda Reagana.

W drugiej połowie lat 80. Amerykanie robili wszystko, aby doprowadzić do upadku demokratycznie wybrany rząd Nikaragui na czele z przywódcą sandinistów Ma-nuelem Ortegą. I średnio im to szło, więc postanowili sięgnąć do współpracy z wrogiem, czyli Iranem wła-śnie. W największym skrócie – Waszyngton wysyłał broń do Teheranu prowadzącemu wojnę z Irakiem, a pieniądze z tego procederu szły na uzbrajanie Con-


17

tras, czyli partyzantki antysandinowskiej, stacjonują-cej w Hondurasie. W ramach „pakietu”, Iran zgodził się pomóc w uwolnieniu amerykańskich zakładników, wziętych w Bejrucie przez fundamentalistyczną orga-nizację Hezbollah. Ale media wywęszyły wszystko!

Do tego doszła kolejna afera – wojskowe samo-loty, wracające z Ameryki Środowej do USA, prze-woziły kokainę, która następnie tra ała na narkoty-kowy wolny rynek Kalifornii. Trzy miliony działek tygodniono, nieźle...

Najwyższym władzom jakoś udało się wykpić od konsekwencji, sam Reagan grał rolę człowieka niespecjalnie zorientowanego w szczegółach tego dealu. Dymisją zapłacił w sumie jedynie koordy-nujący tę akcję dyrektor National Security Council, pułkownik Oliver North.

To kto powiedział, że kilkanaście lat później ame-rykańskie służby nie mogły „skonstruować” kolejnej prowokacji, tym razem nie wspierającej, ale uderzają-cej w Teheran? George W. Bush, ówczesny prezydent USA w swej książce Kluczowe decyzje wspomina: „Ah-madineżad skierował Iran na bardzo agresywny kurs. Reżim stał się bardziej represywny w stosunku do narodu, bardziej wojowniczy w Iraku i agresywniejszy w destabilizowaniu Libanu, terytoriów palestyńskich oraz Afganistanu. Ahmadineżad nazywał Izrael »cuch-nącym trupem«, który powinien zostać »wymazany z mapy świata«. (...) Ten facet mógł być wariatem! (...) Pracowałem nad przyspieszeniem »zegara reformator-


18

skiego« poprzez spotkania z irańskimi dysydentami, (...) nansowanie aktywistów działających na rzecz społeczeństwa obywatelskiego”.

Wątpliwe, czy Rigi dział na rzecz społeczeństwa obywatelskiego.

Fundamentalistyczny, sunnicki desperado, pałają-cy nienawiścią do szyickich ajatollahów, gotowy na wszystko i mający do dyspozycji karną armię, mógł jednak odegrać wielką rolę w planach agencji z Lan-geley. Ostatecznie to amerykańska telewizja ABC po-dała, że USA wynajęły organizację terrorystyczną do realizacji celów zbieżnych z interesami Waszyngtonu. Jak to często się zdarza w takich wypadkach, informa-tor był anonimowy, ale dysponował dość precyzyjny-mi informacjami, między innymi taką, że współpraca rozpoczęła się już w 2005 roku. Patronat nad działal-nością Dżund’Allah miały sprawować wspólnie Stany Zjednoczone i Pakistan. Pieniądze na akcje Dżund’Al-lah – według tego samego źródła – nie były zatwier-dzane ani przez Kongres, ani przez prezydenta. Czyli byłaby to typowa operacja służb pod przykryciem. Jak twierdzi dziennikarz śledczy Seymour Hersh, współ-pracujący z magazynem „The New Yorker”, Kongres jedynie – a i to po cichu – zgodził się na przekazanie prezydentowi Bushowi juniorowi 400 milionów dola-rów na wspieranie organizacji typu Dżund’Allah. Ile dostało się Rigiemu? Na pewno tyle, ile było trzeba...

* * *


Bo kiedy służby decydują się na wsparcie jakiejś sprawy, także tej, która powinna jak najdłużej pozo-stać w tajemnicy, pieniądze zawsze się znajdą. Osta-tecznie gdyby Dżund’Allah został do nansowany niewystarczająco, wówczas jego działania nie tylko nie przyniosłyby oczekiwanych rezulatów, ale także ośmieszyłyby patrona-sponsora. CIA zanotowała zbyt wiele wpadek, by sobie na to pozwolić. Zastępy kry-tyków CIA rosną – jednym z nich jest wybitny amery-kański publicysta i analityk, Tim Weiner, który w swej książce Dziedzictwo popiołów, historia CIA nie zostawia na agencji suchej nitki. Napisał wręcz: „Aby prze-trwać w Waszyngtonie jako instytucja, agencja przede wszystkim musiała mieć wpływ na prezydenta. Ale szybko okazało się, że niebezpiecznie jest mówić mu to, czego nie chce usłyszeć. Analitycy CIA nauczyli się nie wychylać i dostosowywać do panujących poglą-dów. Niewłaściwie interpretowali zamiary i możliwo-ści naszych wrogów, źle szacowali siłę komunizmu i nie potra li ocenić zagrożenia terrorystycznego”.

Wprawdzie Teheran o wspieranie Dżund’Allaha oskarżył także Mossad, ale dostarczenie na to do-wodów jest znacznie trudniejsze. Może też dlatego, że izraelskie media nie zawsze są chętne do dekon-spirowania działań swoich służb.

Słynny izraelski Instytut Wywiadu i Zadań Spe-cjalnych działa nieco ciszej niż CIA, częściej osiągając zamierzone cele, choć zanotował też sporo wpadek.

O czym warto wspomnieć w kolejnym rozdziale.

19


20

W olfgang Lotz to jedna z największych gwiazd izraelskiego wywiadu. Żył i pracował tak jak James Bond, tyle że chyba trochę zagu-

bił się między prawdą a legendą. Nie on pierwszy.

Kiedy pada hasło Mossad, wielu z nas ma jedno-znaczne skojarzenie: maj, 1960 rok, operacja poj-mania w Argentynie Adolfa Eichmanna, nazistow-skiego zbrodniarza, twórcy koncepcji „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”. Dla innych najbar-dziej pamiętna jest rozprawa Mossadu z członkami organizacji „Czarny Wrzesień”, odpowiedzialnej za porwanie i śmierć izraelskich sportowców podczas Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972 roku. Ówczesna premier Izraela, Golda Meir nakazała

Tajne informacje płyną rzeką szampana


21

stworzenie szwadronów śmierci, które będą elimi-nowały palestyńskich terrorystów (kompromitacją izraelskiego wywiadu było zastrzelenie w norwe-skim Lillehammer marokańskiego kelnera, Ahmeda Bouchiki, którego odwetowcy niesłusznie wzięli za terrorystę). Część kojarzy Mossad z operacją uwol-nienia zakładników na lotnisku Entebbe w Ugan-dzie w czerwcu 1976 roku – wywiad współpraco-wał z wojskowymi (a właściwie przygotował całą akcję), którzy skutecznie przeprowadzili działania taktyczne.

Mossad oraz wywiad wojskowy, czyli Aman, to także lm, literatura oraz... obrazy jednego z naj-słynniejszych szpiegów tej formacji, Victora Ostro-vsky’ego. Ten dość zasłużony dla „ rmy” szpieg, zraziwszy się do metod Instytutu, postanowił w 1986 roku opuścić jego szeregi i poświęcić się li-teraturze oraz malarstwu. Cóż, metody jak metody. To dzięki nim służba, bardziej lub mniej zasłużenie, wywołuje emocje, a w kręgach nieprzyjaznych Izra-elowi – strach. Dlaczego?

Bo potra celnie uderzyć z bardzo daleka, w chwili gdy wróg się nie spodziewa ciosu. I nie wybacza.

Aby w pełni docenić kunszt Mossadu i Amanu, należy sięgnąć głębiej do jego historii i poszukać agentów, którzy sprawdzili się w zupełnie innych, niż wcześniej wymienione, operacjach. Weźmy na przykład Wolfganga Lotza, którego działalność


22

nieodparcie przypomina dokonania największej gwiazdy wojskowego wywiadu II RP, rotmistrza Jerzego Sosnowskiego, szefa placówki In-3 w Ber-linie. O Lotzu mówiło się: szampański szpieg. To samo można powiedzieć o Sosnowskim.

Dlaczego szampański?

Wypatrując wroga na Times Square

O braz przedstawia prawdopodobnie Nowy Jork, być może rozświetlony reklamami Ti-mes Square, gdzie zbiegają się dwie wielkie,

ruchliwe arterie Manhattanu – Broadway i Fashion Avenue (część Siódmej Alei). Spod świateł za chwilę ruszy kawalkada yellow cabów, czyli taksówek. Na mokrym od deszczu chodniku stoi tłum mężczyzn w kapeluszach z kolorowymi kokardami, być może czekają na zielone światło. Jeden z nich czyta gaze-tę. Czyta? A może jedynie udaje lekturę, podczas gdy tak naprawdę kątem oka lustruje tłum, wycze-kując na dogodną okazję. Do czego? A może spo-dziewa się jakiegoś zagrożenia? Tego nie wiemy – wiemy jedynie, jaki tytuł nosi obraz Victora Ostrov-sky’ego. To Agent prowokator i nie ma wątpliwości, że chodzi o niewysokiego mężczyznę z gazetą. Agenci – co wiemy z lmów – często czytają gazetę...

Powiedzmy, że nazywa się Wolgang Lotz i repre-zentuje jakąś zachodnioniemiecką rmę, stanowią-


23

cą przykrywkę dla odradzających się nazistów. Ale Lotz tylko udaje byłego faszystowskiego o cera – jest agentem izraelskiego wywiadu, i właśnie roz-począł polowanie na neohitlerowców...

No, ale Lotz nigdy nie działał w Nowym Jorku? Co z tego? Przecież obraz Ostrovsky’ego to jedy-nie alegoria i wcale nie mamy pewności, czy ma jakikolwiek związek z izraelskim wywiadem. Poza tym skąd ta pewność, że Lotz nie zawędrował do Wielkiego Jabłka, jak nowojorczycy określają swoje miasto? Agenci Mossadu często zmieniają miejsce pobytu, między innymi wtedy, gdy tworzy się ich wywiadowcza legenda i muszą skutecznie mylić tropy.

Zatem – kim był Wolfgang Lotz i jak to się stało, że Niemiec posłużył Mossadowi jako „wykrywacz” złych Niemców?

Prawdziwe życie z nieprawdziwą żoną

U rodził się w 1921 roku w Republice Weimar-skiej, jego ojciec był dyrektorem teatru, matka zaś – Żydówka – gwiazdą tej sceny. Rodzicie

rozeszli się 10 lat po narodzeniu Wolfganga, a po dojściu Hitlera do władzy chłopiec wraz z matką wyjechał do Palestyny. Tam też, po jakimś czasie, zmienił nazwisko na Ze’ev Gur-Aryeh (Ze’ev po he-brajsku znaczy wilk). Gdy dorósł, wstąpił w szeregi


Niniejsza darmowa publikacja zawiera jedynie fragmentpełnej wersji całej publikacji.

Aby przeczytać ten tytuł w pełnej wersji kliknij tutaj.

Niniejsza publikacja może być kopiowana, oraz dowolnierozprowadzana tylko i wyłącznie w formie dostarczonej przezNetPress Digital Sp. z o.o., operatora sklepu na którym możnanabyć niniejszy tytuł w pełnej wersji. Zabronione sąjakiekolwiek zmiany w zawartości publikacji bez pisemnej zgodyNetPress oraz wydawcy niniejszej publikacji. Zabrania się jej od-sprzedaży, zgodnie z regulaminem serwisu.

Pełna wersja niniejszej publikacji jest do nabycia w sklepieinternetowym Bookarnia Online.




http://e-ksiazka24.pl/nota_prawna.xml?pid=143524


Świat tajnych służb - praca zbiorowa - ebook

Documents