Listopad 2012

Redakcja:

Shahid Aziz

Mustaq Ali

Spis Treści: Page

Wezwaniej Mesjasza 1

Umar bin Abdul Aziz 4

Prześladowania I fałszywe bóstwa 6

حیم حمن الر بسم ہللا الر

Wezwaniej Mesjasza

Modlitwa poprzedza plan

To dochodzenie prowadzi nas ku konkluzji, że

przed powstaniem planu istnieje etap modlitwy,

który prawo boskie przewidziało jako konieczne i

nieuchronne dla człowieka, tak więc każdy

poszukiwacz celu musi przekroczyć ten most. Jest

zatem niestosownym mówić, że modlitwa i

planowanie istnieją w sprzeczności i są wzajemnie

niespójne. Jaki jest jest cale i zadanie modlitwy?

Jest oczywistym, że Widzący Niewidoczne, który

posiada wiedzę na temat nawet najsubtelniejszych

kwestii, może podpowiedzieć jakiś wspaniały plan

błagającemu, lub stworzyć takowy używając swej

wszechmocy i kreatywności. Jak można zatem

mówić o sprzecznościach bądź niespójnościach

pomiędzy modlitwą a planem?

Duchowa dysputa

Poza tym, tak jak Prawo Natury udowadnia

związek między planem a modlitwą, Księga

Ludzkiej Natury w ten sam sposób przedstawia

dowody, że w czasie jakiegoś nieszczęścia ludzki

umysł sięga po jakiś plan awaryjny oraz skłania się

ku modlitwie, poświęceniu i dobrym uczynkom.

Gdyby zerknąć okiem na wszystkie narody świata,

wydaje się, że jak dotąd sumienie żadnego narodu

nie sprzeciwiło się tej uniwersalnie przyjętej

zasadzie. Jest to zatem duchowe porozumienie

wynikające z faktu, że wewnętrzne zasady

człowieka od starożytnych czasów nakazują

wszystkim narodom, żeby modlitwa nie była

oddzielana od planu, i żeby planowanie i metody

postępowania powinny być poszukiwane za

pomocą modlitwy. Reasumując, modlitwa i plan

są dwoma naturalnymi wymogami ludzkiej

natury, które od początków człowieka szły ramię

w ramię jak bracia, aby służyć i pomóc ludzkiej

naturze. Podczas gdy plan jest koniecznym

rezultatem modlitwy, modlitwa motywuje i

stymuluje plan, a ludzka szczęśliwość i

posłuszeństwo wynikają z tego, że człowiek

powinien poszukać pomocy i wsparcia u

Najwyższego Źródła wszelkiej łaski, zanim

zacznie planować, tak więc dzięki tej Nieustającej

Fontannie mogą powstać plany wspaniałe i

skuteczne.

Złowróżbne proroctwa

Jest jeszcze kolejna obiekcja, a mianowicie

żadne Boski nakaz lub cel nie może być

zawieszony a objawione proroctwo nie może być

Listopad

2012

Pierwszy na świecie muzułmański serwis internetowy transmitujący audycje „na żywo”. www.virtualmosque.co.uk

Piękno stworzone przez Allacha— które z nagród

Allacha odrzuci człowiek niszcząc je ?

2

Listopad 2012

obarczone warunkami, bo jest to w

sprzeczności z wolą Boga. Niech

będzie zatem wiadomo, że ta

obiekcja, podobnie jak pierwsza, nie

ma racji bytu. Ludzki umysł od

zawsze działał w ten sposób, że

wiedząc o nadchodzącej katastrofie,

próbował jej uniknąć za pomocą

modlitwy i ofiary. Jest oczywiście

jasnym, że wewnętrzne prawo

Najwyższego Boga zakodowane w

ludzkiej naturze pozwala, aby

nieszczęścia i katastrofy mogły być

zapobieżone i usunięte za pomocą

modlitwy i poświęcenia. Z tego

właśnie powodu wszystkie narody świata kierują

się tym, że w obliczu katastrofy lub strachu przed

nią, zwracają się z całą siłą i koncentracją ku

modlitwie. Z jakimż bólem i skruchą ludzie na

morzu łkają, lamentują i błagają Najwyższego

Boga o ochronę, kiedy dowiadują się, że ich statek

się rozbije! W Świętej Księdze Koranu od czasów

Proroka Noego do czasów Proroka Mahometa,

naszego wspaniałego Wodza (pokój i

błogosławieństwo niech będzie z nim) wszystkie

złowróżbne proroctwa, przewidujące straszny

koniec przeciwników Prawdy, były bez wyjątku

opatrzone warunkami. Oznacza to, że jeśli taka a

taka katastrofa ma cię dotknąć, ale poczujesz

skruchę i zaczniesz spełniać dobre uczynki, kara

cię nie spotka. W przeciwnym razie zostaniesz

zmieciony i unicestwiony. Koran jest pełny takich

proroctw. Zdumiewające jest to, że niektórzy

ludzie mianujący się Muzułmanami wyrażają

sprzeciw, który urąga naukom Koranu.

1.Istnieje grupa ludzi, nawet wśród

Muzułmanów, która twierdzi, że nie ma takiego

czegoś jak modlitwa, i że dyktat przeznaczenia

musi w końcu zniknąć. Smutnym jest fakt, że

ludzie ci nie wiedzą, że pominąwszy prawdę o

doktrynie predestynacji, pewne rzeczy w Prawie

Boskim zostały przewidziane, aby uniknąć

pewnych katastrof. Dla przykładu, woda dla

zaspokojenia pragnienia i chleb dla zaspokojenia

głodu są środkami naturalnymi. Dlaczego zatem

zastanawia się bądź wątpi, że modlitwa jest

sposobem Prawa Boskiego do realizacji potrzeb,

gdzie Opatrzność Boska zaszczepiła moc do

stymulacji łaski Bożej. Doświadczenie tysięcy

świętych i prawych ludzi pokazuje, że modlitwa

jest bez wątpienia siłą do rozwoju i stymulacji.

Zapisaliśmy też w naszych księgach nasze osobiste

doświadczenia w związku z tym, a nie ma lepszego

argumentu niż doświadczenie osobiste. Chociaż

wszystko zostało z góry ustalone, niemniej tak jak

zostało ustalone, że ktoś zapadnie w chorobę i

potem skorzysta z leku, który go wyleczy, tak

samo zostało ustalone, że osoba dotknięta

nieszczęściem, która pomodli się i zadośćuczyni,

wtedy jej zbawienie będzie możliwe przez

wysłuchanie jej modlitwy. Praktyka pokazuje, że z

łaską bożą odpowiednio złożona modlitwa ze

spełnionymi warunkami zostanie wysłuchana.

Wers Koranu mówi: "Módlcie się do mnie, a

wysłucham waszych modlitw" i wskazuje na to

samo. Dlatego zastanawia fakt, dlaczego ludzie

mimo wiary w predestynację, korzystający z

leczenia i porady lekarskiej w razie choroby, nie

doceniają w podobny sposób skuteczności

modlitwy. 2. Przyjrzyjmy się następującym

wersom: a. "Każdy, kto się modli i jest cierpliwy

zasłuży na nagrodę Allacha” (12: 90) To proroctwo

jest ogólnej natury, dotyczy warunków

przestrzegania wiary w Allacha i cierpliwości. b.

"Dlaczego Bóg miałby karać, jeśli będziecie

wdzięczni i jeśli uwierzycie?" (4: 147) To

proroctwo mówi, że nadchodzącej katastrofy

można uniknąć dzięki wdzięczności i wierze. c.

"Tych, którzy nie uwierzyli, ukarzę karą straszną

na tym świecie i w życiu ostatecznym; i oni nie

będą mieli pomocników. A tym, którzy uwierzyli i

Miłość Muzułmanów do Świętej Księgi Koranu stworzyła tą piękną kopię Świętej Księgi

Listopad 2012

3

zmienił świat. Jego rządy były najjaśniejszym

okresem Kalifatu Umayyad.

Był on synem Abdul Aziz bin Marwana,

namiestnika Egiptu, a jego matka, Umm-i-Aasim była

wnuczką Kalifa Umar ibn Al-Khattab.

Umar bin Abdul Aziz urodził się w 63 roku wg

kalendarza muzułmańskiego (682 r. n.e.) w Halwan,

w Egipcie, ale kształcił się w Medynie u wuja matki,

szanowanego uczonego Abdullah ibn Umar. Pozostał

w Medynie do śmierci ojca, do 704 r. n.e., kiedy to

wezwał go jego wuja Kalif Abdul Malik i wydał za

jego córkę Fatimę. Mianowano go gubernatorem

Medyny w 706r. n.e. w sukcesji po Kalifie Waleed bin

Abdul Malik. Umar pozostał gubernatorem Medyny

w czasie rządów Kalifa Waleed i Suleiman. Jednak,

kiedy Suleiman poważnie zachorował, chciał

mianować następcę, a jego synowie byli ciągle

nieletni. Reja ibn Haiwah, jego doradca, zasugerował

Umara bin Abdul Aziz jako następcę i Suleiman

przyjął tą sugestię. Po nominacji na kalifa, Umar

zwrócił się do ludzi w te słowa: "Ludzie, zostałem

nominowany waszym kalifem wbrew mojej woli i

bez waszej zgody. Jestem tu zatem i zwalniam was ze

zobowiązania [bayiat] posłuszeństwa wobec mnie.

Wybierzcie kogokolwiek uznacie za nadającego się

na waszego kalifa." Ludzie odrzekli: "Umarze, ufamy

którzy czynili dobre dzieła, On da w pełni należną im

n a g r o d ę . A B ó g n i e k o c h a l u d z i

niesprawiedliwych!"(3:55-56) W tym wersie

podobnie jest też jasno powiedziane, że nasza wiara

jest warunkiem, który może zapobiec i powstrzymać

karę. d. "Jeśli więc oni będą ciebie uważać za kłamcę,

to powiedz: "Wasz Pan jest władcą

wszechobejmującego miłosierdzia, lecz Jego srogi

gniew nie będzie odwrócony od ludu

grzeszników" (6:148) To proroctwo jest też

ograniczone warunkami. Jeśli przeciwnicy uwierzą

zejdzie na nich oczywiście łaska Allacha, ale jeśli

pozostaną w sprzeciwie, wtedy kary boskiej nie da się

uniknąć za pomocą sztuczek i forteli. Istnieje wiele

proroctw w Koranie obarczonych warunkami

zawartych w opowieściach proroków - zaprzeczać im

jest równe sprzeciwowi przeciwko Islamowi. Wynika

też z przypowieści proroka Jonasza, że złowróżbnych

proroctw, mimo że nieobarczonych warunkami,

można uniknąć wykazując skruchę i żal, albowiem

Bóg przyjmie skruchę takiej osoby i zawiesi

proroctwo przewidujące straszny koniec dla takiej

osoby.

Hazrat Umar bin Abdul Aziz

dnowiciel Pierwszego Wieku w Hidżrze)

(Źródło: Noor-i-Islam, Paźdz. 2012

Było kilku władców na świecie, którzy

pozostawili niezatarte wrażenie na kartach historii.

Kalif Umar ibn Abdul Aziz jest na szczycie takiej

listy. Jest on uznawany za najznamienitszego władcę

w historii Islamu obok czterech innych kalifów -

Hazrats abu Bakr, Umar, Uthman i Ali, niech Allah

będzie z nimi. Tak naprawdę, w niektórych kręgach

uznawany jest jako piąty i ostatni kalif Islamu, co jest

także potwierdzone we wszystkich opublikowanych

listach, że był on Pierwszym Odnowicielem Islamu.

Rzymski władca, usłyszawszy o jego śmierci

powiedział: "Odeszła szlachetna osoba... Nie dziwi

mnie widok ascety, który odrzucił dobra doczesne,

aby oddać się modlitwom do Allacha. Z uznaniem

jednak postrzegam osobę, która mając wszystkie

przyjemności świata u swoich stóp, odrzuca je, aby

prowadzić życie pobożne i pełne wyrzeczeń."

Umar bin Abdul rządził jako kalif jedynie przez

30 miesięcy, ale w czasie tego krótkie go czasu

Święta Ka‘ba

4

Listopad 2012

ci całkowicie i chcemy abyś był naszym kalifem."

On odrzekł: "Ludzie, słuchajcie mnie, dopóki ja

będę słuchał Allacha. Jeśli sprzeciwię się

Allachowi, nie macie obowiązku mnie słuchać."

Umar był niezwykle pobożny i odrzucał

wszelkie luksusy doczesności. Przedkładał prostotę

nad ekstrawagancję. Odrzucił wszystkie dobra

przewidziane dla rządzącego kalifa i wolał żyć w

skromnym domu. Odziewał się w zgrzebne szaty

miast królewskich i często był nierozpoznawany

przez ludzi, tak jak jego pradziadek Kalif Umar BN

Al Khattab. Po nominacji na kalifa odrzucił on

wszystkie nadęte apanaże przynależne książętom -

służących, niewolników, pokojówki, konie, pałace,

złote szaty i nieruchomości - zwrócił wszystko

skarbowi państwa. Poprosił też swoją żonę Fatimę

aby zwróciła całą biżuterię, którą otrzymała od

ojca Kalifa Umara Abdul Malik. Wierna żona

wysłuchała jego prośby i zdeponowała wszystko w

Bait Al Maal. Później zlicytował on wszelkie

luksusy za 23 000 denarów i przekazał te pieniądze

na cele dobroczynne.

Nigdy nie zbudował swojego domu. Allama

Suyuti w swej historycznej pracy Tarikh Al

Khulafaa napisał, że Umar wydawał tylko dwie

drachmy dziennie, kiedy był kalifem. Otrzymywał

skromniejsze uposażenie niż jego podwładni. Jego

prywatne nieruchomości przynosiły 50 000

denarów rocznego dochodu przed nominacją, ale

kiedy zwrócił je wszystkie do skarbu państwa, jego

roczny dochód zmniejszył się do 200 denarów. Tak

wyglądało jego bogactwo, kiedy rządził olbrzymim

imperium sięgającym od granic Francji do granic

Chin.Kiedy żona zastała go łkającego po modlitwie

zapytała, co się stało. Odpowiedział: "Uczyniono

mnie władcą Muzułmanów i rozmyślałem o

biednych, którzy głodują, o chorych w nędzy, o

uciśnionych w niewoli, o obcych w więzieniach, o

czcigodnych starszych, o tych, którzy mają rodziny

i są bez środków do życia i o wszystkich im

podobnych na całej ziemi i czułem, że mój Pan

spytałby mnie o nich w Dzień Zmartwychwstania i

bałem się, że nie umiałbym nic powiedzieć na

swoją obronę [wtedy] i załkałem." Bardzo

współczuł swoim poddanym. Jego hojne reformy i

łagodność spowodowały, że ludzie chętnie płacili

Masjid-i-Nabwi, Meczet Proroka w Medynie

Listopad 2012

5

podatki. Ibn Kathir pisze, że dzięki reformom

wprowadzonym przez Umara, roczny dochód w

samej tylko Persji wzrósł z 28 do 124 milionów

dirhamów. Podjął się szeroko zakrojonych robót

publicznych w Persji, Khurasanie i Północnej

Afryce, włączając w to kanały, drogi, domy

wypoczynkowe dla podróżnych i apteki. W

rezultacie, w czasie jego krótkich dwuipółletnich

rządów ludzie stali się tak majętni i zadowoleni, że

ciężko było znaleźć kogoś, kto przyjąłby

jałmużnę.Umarowi przypisuje się zamówienie

pierwszej kolekcji Hadisów w sposób oficjalny, w

obawie, że niektóre mogłyby przepaść. Abu Bakr

ibn Muhammad ibn Hazm i Ibn Shihab Al Zuhri

byli tymi, którzy je zebrali na życzenie Umara.

Idąc w ślady Proroka Mahometa, pokój niech

będzie z nim, Umar wysłał emisariuszy do Chin i

Tybetu, z zaproszeniem do przyjęcia Islamu. To za

czasów Umara Islam został przyjęty przez dużą

część Persji i Egiptu. Kiedy urzędnicy narzekali, że

z powodu przejścia na Islam dochód kraju jizya

gwałtownie spadł, Umar im odpisał tłumacząc, że:

"Prorok Mahomet, pokój niech będzie z nim, był

zesłany jako prorok [aby zaprosić ludzi do

przejścia na Islam], a nie jako poborca podatkowy."

Zlikwidował on podatek od małżeństw, podatek od

domostw i wiele innych. Kiedy wie lu jego

przedstawicieli pisało, że reformy na korzyść

przechrztów zrujnują Skarb państwa, odpowiedział

im: "Chciałbym, z pomocą Allacha, aby każdy stał

się Muzułmaninem, abyśmy ty i ja musieli

uprawiać ziemię swoimi własnymi rękami, aby

zarobić na życie." Kiedyś Muzułmanin zabił

innowiercę z Hiry. Kalif dowiedziawszy się o tym

w y d a r z e n i u , z a r z ą d z i ł g u b e r n a t o r o w i

zadośćuczynienie sprawiedliwości. Muzułmanina

oddano w ręce rodziny zamordowanego, która

zabiła go.Ogólna klasa książęca tamtych czasów

nie mogła zaakceptować regulacji sprawiedliwości,

prostoty i równości. Niewolnik kalifa został

przekupiony, aby podać mu truciznę. Kalif czując,

że został otruty spytał niewolnika, dlaczego to

zrobił. Niewolnik odpowiedział, że dostał 1000

denarów za to zlecenie. Kalif wziął tą kwotę od

niego i zdeponował w skarbcu. Uwolnił niewolnika

i poprosił go, aby opuścił to miejsce natychmiast,

aby nikt go nie zabił. To był ostatni depozyt w

skarbcu publicznym dla dobra Muzułmanów.

Umar umarł Radżabie w 101 roku kalendarza

muzułmańskiego w wieku 38 lat wynajętym

miejscu, zwanym Dair Sim'aan w pobliżu Homs.

Pochowano go w Dair Sim'aan na skrawku ziemi

zakupionej od Chrześcijanina. Podobno zostawił

jedynie 17 denarów wraz z ostatnią wolą, aby

zapłacić nimi za czynsz za ten dom i za skrawek

ziemi, w którym go pochowano. I w ten oto

sposób, znamienita dusza opuściła ten świat

Prześladowanie i fałszywe bóstwa

S Iftikhar Murshed

(Źródło: TheNews International, edycja dru-

kowana,

Niedziela, 16 września 2012)

Obrzydliwym, ale niekwestionowalnym faktem

jest prawda, że w ciągu ostatnich kilku lat w

Pakistanie zginęło dużo więcej ludzi z powodów

religijnych niż w jakimkolwiek innym kraju. Szyici

zostali bezlitośnie wyrzynani; Ahmadzi,

Chrześcijanie i Hindusi zabijani a ich miejsca kultu

bezczeszczone. Muzułmanów oskarżonych o

bluźnierstwa lub podejrzanych o apostazję również

nie oszczędzono.

Zgnilizna zaczęła postępować wraz z

przyjęciem Rezolucji Celów przez Radę

Ustawodawczą w 1949 r., według której Islam stał

się religią państwową. Hamid Khan, wybitny

Islamskie ‘Grafitti’

6

Listopad 2012

prawnik, w swojej książce z 2001 r. pt.

'Konstytucyjna i Polityczna Historia Pakyistanu'

zaobserwował z rzadką

przenikliwością: "Jak tylko

państwo ustanawia religię

państwową, doprowadza to

do konfrontacji między

sektami."

P i ę ć d z i e s i ą t l a t

wcześniej, w Raporcie

Munira z 1954 r. na temat

z a m i e s z e k p r z e c i w k o

Ahmadom w Lahorze

stwierdzono: "Wspaniała

religia zwana Islamem

przetrwa nawet jeśli nasi

przywódcy nie rządzą po to,

aby ją wdrożyć. Ona trwa w

człowieku, w jego duszy,

nastawieniu, we wszystkich

jego relacjach z Bogiem i

ludźmi, od kołyski do grobu, a nasi politycy muszą

zrozumieć, że jeśli boskie nakazy nie uczynią

człowieka Muzułmaninem, ich zarządzenia tego

nie zmienią." Ten gęsto zapisany, 837. stronnicowy

dokument, jest wynikiem umiejętnego, ale

uprzejmego przesłuchania ulema (uczeni religijny)

przez komisję przewodzoną przez Sędziego

Muhammada Munir i Sędziego M R Kayani jako

jej członka.

Oboje sędziowie przepytali ogromną liczbę

uczonych muzu łmańsk ich i l iderów

muzułmańskich partii politycznych prosząc o

definicję Muzułmanina. Odpowiedź Maulana

Maudoodi (1903-1979), założyciela Jamaat-e-

Islami, brzmiała, że osoba, która wierzy w Boga,

wszystkich proroków, we wszystkie objawione

pisma, aniołów, dzień Sądu Ostatecznego może być

nazwana Muzułmaninem. Sędzia Munir zauważył

ze zdumieniem, że definicja ta nie zawiera

nieodwołalności proroctw.

Wymownym komentarzem Raportu

Munira były słowa: "Biorąc pod uwagę kilka

definicji Muzułmanina przedstawionych

przez ulema , czy musimy komentować to w

jakikolwiek sposób, poza tym ,że nie było

dwóch uczonych, którzy byli by zgodni co

do jakiejkolwiek z nich." R a p o r t

wspomina o pamflecie rozprowadzanym

przez szanowanego kleryka Maulana

Shabbir Ahmad Usmani, w którym chciał on

przedstawić na podstawie Koranu, Sunn

(Tradycje), ijma ( zgoda między władzami

religijnymi) i qiyas (dedukcja przez

analogię), że karą za irtidad (apostazja) jest

śmierć. Motywem było usprawiedliwienie

zabicia Achmadich, ponieważ byli

postrzegani jako apostaci.

Sędziowie stwierdzili z przekonaniem: "Kara

śmierci za irtidad ma dużo bardziej dalekosiężne

konsekwencje i piętnuje Islam jako religię

fanatyków....doktryna irtidad tak jak ją

przedstawiono w tym pamflecie podważa podstawy

niezależnego myślenia, a Islam staje się

ucieleśnieniem całkowitego paraliżu myślowego."

Stwierdzili oni też, że kara śmierci za apostazję nie

jest przewidziana w Koranie. W żadnym z

dwudziestu przypadków apostazji wspomnianej w

Koranie nie ma mowy o karze w świecie

doczesnym, nie wspomniawszy już o karze

śmierci, ponieważ apostata według sędziego S A

Rahman, "zostanie ukarany dopiero po śmierci". W

jego wyczerpującej pracy z 1972 roku Kara za

Apostazję w Islamie, sędzia Rahman kwestionuje

także łańcuch transmisji (isnad) w hadisie, który

mówi: " ....zabij kogokolwiek, kto zmienia

religię...."

Współczesny widok na święte miasto Mekkę

Listopad 2012

7

Qiyas, co oznacza 'miarę', 'skalę' lub

'przykładowy', i dlatego "analogia" jest

budowana na zasadzie nie do podtrzymania o

wywodzeniu praw na temat spraw ani Koran

ani Tradycje Proroka Mahometa niewiele

mówią. Jest to odrzucane przez Koran, który

mówi: "Ponieważ większość z nich kieruje się

jedynie domysłami, a pamiętajcie - domysły

nigdy nie zastąpią prawdy...." (10:35).

Na podstawie tego właśnie wersetu,

szanowany jurysta Ibn Hazm (994-1064)

zdecydowanie odrzuca qiyas, ponieważ

pochodzi ono z religijnych praw, które

są ."podobno możliwe do wywnioskowania w

słowach Koranu lub w naukach Proroka, ale

nie są wyraźnie wyłożone w literze prawa."

Teolog Fakhr ad-Din ar-Razi (1149-1209),

który zasłynął ze swojego komentarza na temat

K o r a n u z a t y t u ł o w a n e g o " K l u c z e

Niewidocznego" (Mafatih al-Ghyab) w wersie:

"Z Nim są klucze do niewidocznego" (6:59),

był jeszcze bardziej lekceważący: "....dedukcja

przez analogię operuje domysłami i dlatego jest

nie do przyjęcia (w sprawach dotyczących

religii)."

Dwadzieścia lat później, po publikacji

Raportu Munira, Ahmadzi zostal i

ekskomunikowani z Islamu przez Drugą

Poprawkę do Konstytucji przeprowadzona

przez rząd Zulfikar Ali Bhutto PPP. Mimo

świeckich ambicji, partia ma symbole religijne

na rękawach koszul. 25 sierpnia, były premier

Yousuf Raza Gilani chełpił się po uczestnictwie

na Konferencji Khatm-e-Nabuwat w Golra, że

w 1974 roku PPP zakończyła misję Mehar Ali

Shah, patrona Golra, uznając Ahmadów za

niezwiązanych z Muzułmanami. Ta bigoteria

nie dotyczy tylko kleryków. Uczeni świeccy,

czy to cywilni, czy wojskowi, bez wyjątku

zakładali maskę fałszywego bóstwa z żadnego

innego powodu poza żądzą władzy. W 1984 r.,

Ziaul Haq obwieścił Rozporządzenie XX, które

zakazywało Ahmadom jakiejkolwiek

identyfikacji z Muzułmanami. Kiedy to

zoastało zakwestionowane petycją na piśmie,

zarządzenie sądu było takie, że wierzący mieli

całkowite prawo sprzeciwu, jeśli Ahmadzi

występowali jako Muzułmanie.

Wpływ jedenastoletnich rządów Ziaul

Haq było zniekształceniem doktryn Islamu.

Rozporządzenia Hudood obwieszczone w

1979 i wdrożone następnego roku były

krytykowane często przez różne komisje i

komitety, począwszy od Komisji Zari Safraz

w 1983 r. Komitet Specjalny 2003

przewodzony przez Sędziego Majida Rizvi

zauważył, że prawa Hadood "nie

odzwierciedlają właściwych zasad

islamskiego prawa karnego i są w

niezgodzie z nakazami Islamu."

W rozmowie z września 2008, Sędzia

Sądu Najwyższego Khalil-ur-Rahman

Ramday przypomniał rewizję z wczesnych

lat 80-ych, która miała stwierdzić czy jakieś

prawa, które były w mocy od 1841 r. stoją w

sprzeczności z nakazami Islamu. Odkryto,

że prawie żadne prawo ustanowione w erze

Inny widok Świętej Ka‘aba

8

Listopad 2012

kolonialnej nie przeczyło Islamowi i

"jakiekolwiek prawa niezgodne z Islamem,

które znaleziono, były niestety ustanowione

po 1974 r. i nie przez Brytyjczyków."

To odnosi się też do praw dotyczący

obrazy uczuć religijnych, niemniej nie

zniechęciło to Ziaul Haq od wdrożenia

Paragrafu 295-B w Kodeksie Karnym

Pakistanu z 1982r. , wg którego "profanacja

Świętej Księgi Koranu" stała się zagrożona

karą dożywotniego pozbawienia wolności.

Ponadto, w 1986r. dodano Paragraf 295-C,

ustanawiający karę śmierci za "użycie

poniżających słów w stosunku do Proroka

Mahometa."

Według analizy, tylko siedem

przypadków obrazy uczuć religijnych

zarejestrowano w Południowej Azji między

1927 a 1986 r. Jednak, w ciągu

ostatnich 26 lat ta liczba

dramatycznie wzrosła do 1058.

Oskarżenia dotyczyły 456

Hamadów, 449 Muzułmanów,

132 Chrześci jan i 21

Hindusów. Mimo, że osoby

innego wyznania stanowią

jedynie cztery procent całej

populacji Pakistanu, to z tej

liczby 57 procent było

oskarżonych o obrazę.

R i m s h a M a s i h , m a ł a

chrześci j anka dotknię ta

zespołem Downa jest ostatnią

ofiarą tych praw. Mimo, że jej

straszne przejścia przyniosły

wstyd krajowi jaki i nieopisane

męki jej rodzinie, to niechcący

osiągnęła ona więcej niż ktokolwiek inny

próbujący przekonać nawet duchowieństwo, że

prawa o obrazie uczuć religijnych są podatne

na nadużycia.

W artykule napisanym przez główną gazetę

angielską na początku tego miesiąca,

przewodniczący Rady Wszystkich Ulema

Pakistanu, Hafiz Tahir Ashrafi napisał:

"Pakistan należy tak samo do Muzułmanów jak

i osób innego wyznania. Prawa o obrazie uczuć

religijnych są używane, aby rozwiązać osobiste

wendety....surowe działanie powinno być

powzięte przeciwko wszystkim oskarżającym

tą dziewczynkę, jeśli jest niewinna." Tak jak

delikatny wietrzyk z wyspy nadziei, tak istnieje

nadzieja na możliwość reformy tych praw we

współpracy z duchownymi.

Wszyskie pory roku są piękne—który zatem z darów Boga odr-zucisz ?

Ahmadija Anjuman Isha'at Islam Lahore (Polska) Pierwsza misja muzułmańska w Wielkiej Brytanii założona w 1913 r., działająca pod

nazwą Misja Muzułmańska Woking. Dar-us-Salaam, 15 Stanley Avenue, Wembley, Wielka Brytania, HA0 4JQ

Centrum: 020 8903 2689 Przewodniczący: 020 8524 8212 Sekretarz: 01753 575313 E-mail: aaiilahore@ gmail.com

Strony: www.aaiil.org / uk | www.ahmadiyya.org | www.virtualmosque.co.uk Darowizny: www.virtualmosque.co.uk/donations