Strona 1

ZAŁĄCZNIK do Uchwały Nr 6.2016.2017

Rady Pedagogicznej

Szkoły Podstawowej nr 77 w Poznaniu

z dnia 19 września 2016r.

w sprawie programu profilaktyki

w Szkole Podstawowej nr 77 w Poznaniu

Załącznik nr 10 do protokołu RP nr III.2016.2017

SZKOLNY PROGRAM PROFILAKTYKI

Szkoła Podstawowa nr 77

im. 15. Pułku Ułanów Poznańskich

w Poznaniu

Poznań, wrzesień 2016 r.

Strona 2

SPIS TREŚCI

I. Wychowanie i profilaktyka w szkole i oddziałach przedszkolnych . 3

II. Identyfikacja zasobów i potrzeb . . . . . . 5

III. Cele programu oraz uwagi jego realizacji . . . . . 6

IV. Plan działań . . . . . . . . . . 9

V. Ewaluacja . . . . . . . . . . 20

VI. Załączniki . . . . . . . . . . 21

Program opracował zespół przedstawicieli Rady Pedagogicznej SP nr 77

w następującym składzie:

mgr Hanna Szymanowska – nauczyciel przyrody - przewodniczący zespołu;

mgr Violetta Grześkowiak – nauczyciel nauczania początkowego;

mgr Sylwia Piórkowska – nauczyciel przyrody;

Strona 3

I. WYCHOWANIE I PROFILAKTYKA W SZKOLE I ODDZIAŁACH

PRZEDSZKOLNYCH

Na podstawie ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2015, poz

2156)) wprowadza się obowiązek uchwalenia przez Rady Rodziców programu profilaktyki

„dostosowanego do potrzeb rozwojowych uczniów oraz potrzeb danego środowiska” i

spójnego z programem wychowawczym szkoły. Warto zatem przypomnieć, iż: wychowanie

to proces wspomagania dziecka w rozwoju, ukierunkowanym na osiągnięcie pełni dojrzałości

w czterech obszarach: fizycznym, psychicznym, społecznym i duchowym. Profilaktyka

natomiast to proces wspomagania człowieka w radzeniu sobie z trudnościami zagrażającymi

prawidłowemu rozwojowi i zdrowemu życiu, a także ograniczanie i likwidowanie czynników,

które blokują prawidłowy rozwój i zaburzają zdrowy styl życia.

Dotychczas słowo profilaktyka było kojarzone z obszarem uzależnień (i to wybranych

uzależnień – tylko nikotyna, alkohol i narkotyki) albo używano go w rozumieniu czysto

medycznym. Obecnie nie tylko o te obszary chodzi. Mówi się o tzw. profilaktyce zachowań

patologicznych, o profilaktyce problemowej. Pojawiają się też inne określenia – słyszymy o

profilaktyce zachowań ryzykownych, profilaktyce zdrowotnej, społecznej… Bez względu na

to jak wąsko czy jak szeroko będziemy patrzeć na profilaktykę, według systemowego

podejścia do niej, w chwili obecnej możemy wyróżnić dwie grupy działań: chronienie – czyli

ograniczanie lub eliminowanie czynników ryzyka1 (cech, sytuacji, warunków sprzyjających

powstawaniu zachowań ryzykownych) oraz zapobieganie – czyli wzmacnianie czynników

chroniących2 (cech, sytuacji, warunków zwiększających odporność na działanie czynników

ryzyka). Można więc powiedzieć, iż celem interwencji prewencyjnych (zapobiegawczych)

jest zwalczanie czynników ryzyka i wzmacnianie czynników chroniących. Oba te rodzaje

działań zmierzają do przerwania procesów dysfunkcjogennych.

Praca nad wzmacnianiem, a w niektórych przypadkach nawet tworzeniem czynników

chroniących (zapobieganiem) stanowi bardzo istotny element profilaktyki. Ponieważ

niwelowanie czynników ryzyka (chronienie) w niektórych przypadkach może przypominać

„walkę z wiatrakami”, dlatego powinniśmy stworzyć jak najwięcej barier dla ich

negatywnego oddziaływania. Praca nad czynnikami chroniącymi w dużym stopniu zazębia się

z aspektami wychowawczymi.

Teoria wyróżnia trzy stopnie działań profilaktycznych: profilaktykę

pierwszorzędową – która powinna wzmacniać czynniki chroniące; drugorzędową –

redukującą czynniki ryzyka oraz trzeciorzędową – polegającą na wysoce specjalistycznych

1 czynniki ryzyka: słabe lub pozrywane więzi rodzinne; przemoc i zaniedbania wychowawcze wobec

dzieci; obecność osób zachowujących się dysfunkcyjnie (np. kłótnie rodziców, alkoholizm osób bliskich);

destrukcyjna grupa rówieśnicza; bezrobocie, bieda, marginalizacja; lokalne tradycje, obyczaje i mity sprzyjające

ryzykownym zachowaniom; nieformalne obyczaje szkolne; brak podstawowych umiejętności społecznych; słabe

wyniki w nauce; brak lub nieznajomość zasad i reguł postępowania; błędne przekonania normatywne

(np. przekonanie dziecka, że większość uczniów w jego wieku zachowuje się w taki a nie inny sposób, np. pali

papierosy); uzależnienie medialne; nieświadomość konsekwencji zachowań ryzykownych 2 czynniki chroniące: silna więź emocjonalna z rodzicami; wsparcie w trudnych sytuacjach u dojrzałej

osoby, opieka dorosłych, autorytet; pozytywny stosunek do szkoły; podejmowanie aktywności (sport, turystyka,

twórczość…); praktyki religijne; zakorzenienie w ogólnie przyjętych wartościach i tradycjach; brak akceptacji

dla zachowań łamiących ogólnie przyjęte normy społeczne; konstruktywna grupa rówieśnicza; brak lenistwa;

ciekawość poznawcza; radzenie sobie z emocjami; poszanowanie prawa, norm, wartości.

Strona 4

zabiegach (np. odtruciu, psychoterapii, resocjalizacji), podejmowaną przez właściwe

instytucje spoza oświaty (np. szpitale, więzienia, ośrodki odwykowe).

Szkolny Program Profilaktyki (SPP) powinien obejmować profilaktykę

pierwszorzędową (adresowaną do ogółu dzieci i młodzieży, skoordynowaną z działaniami

wychowawczymi) i elementy drugorzędowej. Możemy przyjąć, że przez szkolny program

profilaktyki będziemy rozumieli skonstruowany na podstawie oceny potrzeb (diagnozy

obszarów problemowych) i zasobów danej szkoły – system działań profilaktycznych

ukierunkowany na zapobieganie różnym problemom zdrowotnym, dysfunkcjom i

zachowaniom ryzykownym. Obejmuje on niektóre aspekty programów nauczania i

wychowania, gdy realizowane są zadania ogólne szkoły, a także działania specyficzne dla

profilaktyki np. zasady interwencji profilaktycznych, procedury pomocne w sytuacjach

kryzysowych w szkole lub klasie, zasady współpracy ze specjalistami i szerszym

środowiskiem.

Szkolny program profilaktyki jest opracowywany przez grono pedagogiczne

konkretnej szkoły. Projektowanie działań profilaktycznych wymaga pracy całego zespołu

nauczycieli, ponieważ to oni będą realizowali te zadania w ramach lekcji przedmiotowych,

godzin wychowawczych, zajęć pozalekcyjnych, a także wdrażając w życie szkoły ustalone

zasady i normy. Skuteczność działań profilaktycznych będzie zależała od podjęcia ich przez

jak największe grono zainteresowanych osób, konsekwencję i ciekawość w tej pracy. Jest on

adresowany do uczniów, oraz dzieci z oddziałów przedszkolnych, ale nie tylko – może objąć

oddziaływaniami rodziców, których powinno się traktować jako partnerów działań

profilaktycznych. Pozwala to zyskać ich zaufanie, a w rezultacie większą gotowość do

współpracy ze szkołą i nauczycielami. SPP określa cele, zadania i metody, za pomocą których

będzie realizowany. Uwzględnia wiedzę, którą dzieci zdobywają podczas nauki

poszczególnych przedmiotów oraz realizacji ścieżek przedmiotowych (np. prozdrowotnej).

Szkoła może założyć potrzebę realizacji w jakiejś klasie lub oddziale przedszkolnym

gotowego programu profilaktycznego (edukacyjnego), który będzie jednym z działań

adresowanych do tej klasy lub oddziału przedszkolnego. Jest on ewaluowany wewnątrz

placówki. Podlega zmianom w zależności od okoliczności oraz celów stawianych sobie przez

szkołę.

Szkolny Program Profilaktyki (SPP) z założenia winien być zbudowany na pewnym

poziomie ogólności, a jednocześnie określać procedury postępowania w sytuacjach

incydentalnych.

II. IDENTYFIKACJA ZASOBÓW I POTRZEB

ZASOBY

Organizowane są zajęcia pozalekcyjne spełniające oczekiwania uczniów zgodnie ze

Szkolnym Programem Wychowawczym.

Organizowane są zajęcia dla uczniów z oddziałów przedszkolnych według potrzeb.

Przestrzegane są prawa i obowiązki ucznia.

Nauczyciele służą pomocą uczniom.

Uczniowie czują się w szkole bezpiecznie.

Strona 5

Realizowane są zaplanowane działania profilaktyczne poprzez programy

wychowawcze: klas i szkoły, oraz projekty szkolne.

POTRZEBY

Diagnoza obszarów problemowych na podstawie badań ankietowych prowadzonych w

szkole (Załącznik nr 1), obserwacji uczniów, rozmów z uczniami, rodzicami i

nauczycielami oraz analizy dokumentów

Należy zwrócić uwagę na:

przyczyny niepowodzeń szkolnych (społeczne, zdrowotne);

potrzeby diagnozowania braku dojrzałości szkolnej u dzieci z oddziałów

przedszkolnych;

potrzebę wczesnego rozpoznawania ryzyka dysleksji i objęcie dzieci działaniami

kompensacyjnymi;

problem przemocy i agresji wśród uczniów oraz szukanie metod wyciszania jej;

ograniczenie bądź wyeliminowanie wulgaryzmów słownych, wandalizmu (niszczenia

mienia szkolnego i osobistego) oraz wszelkich przejawów niekulturalnego zachowania

się uczniów;

zachęcanie do korzystania z oferty zajęć pozalekcyjnych szerokiego grona uczniów,

zwiększanie tej oferty w miarę możliwości kadrowych i finansowych;

rozszerzanie możliwości ciągłego kształcenia i dokształcania nauczycieli w szeroko

rozumianej profilaktyce;

nawiązanie szerszej współpracy z organizacjami i instytucjami pomocowymi w

zakresie profilaktyki;

ciągłe uzupełnianie i uaktualnianie zasobów biblioteki szkolnej w materiały dotyczące

w/w tematyki;

doskonalenie współpracy na szczeblu nauczyciel, psycholog/pedagog, dyrekcja,

pielęgniarka – rodzic (rodzina).

III. CELE PROGRAMU ORAZ UWAGI DO JEGO REALIZACJI

1. CELE

1.1. Cel ogólny programu:

1.1.1. w odniesieniu do ucznia i dziecka z oddziału przedszkolnego:

Wyrobienie umiejętności (zdolności) samodzielnego dokonywania wyboru zachowań

właściwych dla zdrowia własnego i innych ludzi. Promowanie zdrowego stylu życia.

1.1.2. w odniesieniu do nauczycieli:

Podniesienie jakości działań podejmowanych na rzecz zdrowia i działań mających na

celu zapobieganie zachowaniom problemowym.

1.2. Cele szczegółowe:

1.2.1. uczniowie i dzieci z oddziałów przedszkolnych:

1.2.1.1.Tworzenie bezpiecznej, ciepłej atmosfery w szkole.

Strona 6

1.2.1.2.Wyrabianie umiejętności rozróżniania dobra od zła.

1.2.1.3.Wzbudzanie w uczniach poczucia odpowiedzialności za własne zdrowie:

wdrażanie do przestrzegania zasad higieny,

wskazywanie skutków zdrowotnych nieprawidłowego odżywiania,

ukazywanie roli ruchu i czynnego wypoczynku w zachowaniu zdrowia,

wyrabianie umiejętności właściwej organizacji czasu wolnego.

1.2.1.4.Wskazywanie pożądanych wzorców zachowań.

1.2.1.5.Nauka i ćwiczenie zachowań asertywnych.

1.2.1.6.Kształtowanie umiejętności komunikowania się z innymi.

1.2.1.7.Ukazywanie wartości płynących z koleżeństwa i przyjaźni.

1.2.1.8.Wzajemne poznawanie się i budowanie zaufania.

1.2.1.9.Rozwijanie umiejętności dostrzegania swoich wad i zalet.

1.2.1.10. Wzmacnianie poczucia własnej wartości.

1.2.1.11. Kształtowanie odpowiedzialności za własne zachowanie w stosunku do

innych ludzi i za swoje czyny.

1.2.1.12. Wdrażanie do zrozumienia własnych pozytywnych i negatywnych

emocji, radzenie sobie w sytuacjach trudnych.

1.2.1.13. Przybliżenie znaczenia pozytywnego myślenia.

1.2.1.14. Kształtowanie poczucia odpowiedzialności za bezpieczeństwo swoje i

innych.

1.2.1.15. Ograniczenie zachowań agresywnych i przemocy oraz nadmiernego

hałasu w szkole. Ukazywanie zgubnej roli agresji przejawiającej się w

grupach rówieśniczych.

1.2.1.16. Kształtowanie umiejętności właściwego (krytycznego) odbioru przez

uczniów programów telewizyjnych, gier komputerowych i reklam.

1.2.1.17. Objęcie zajęciami korekcyjno-kompensacyjnymi możliwie jak

największej liczby dzieci (na miarę możliwości szkoły) ze specyficznymi

trudnościami w uczeniu się.

1.2.1.18. Ukazywanie destrukcyjnego wpływu na zdrowie nadużywania leków,

palenia papierosów, picia alkoholu, przyjmowania innych środków

psychoaktywnych.

1.2.1.19. Pomoc indywidualnym uczniom w zidentyfikowaniu i rozwiązaniu

konkretnej sytuacji kryzysowej (wespół ze specjalistycznymi instytucjami

pomocowymi).

1.2.2. nauczyciele, rodzice:

1.2.2.1.Stworzenie jak najlepszego klimatu i zaufania między: nauczycielem,

pedagogiem, psychologiem i uczniem; rodzicem i dzieckiem; nauczycielem,

pedagogiem, psychologiem i rodzicem.

1.2.2.2.Wspomaganie rodziców w ich zasadniczej roli – pierwszych i stałych

wychowawców oraz edukatorów. Uświadamianie rodzicom ich znaczenia w

kształtowaniu właściwych postaw u swoich dzieci.

1.2.2.3.Wskazywanie sposobów radzenia sobie ze stresem i sytuacjami trudnymi.

Strona 7

1.2.2.4.Informowanie, w jaki sposób rodzice mogą pracować z dziećmi

dyslektycznymi.

1.2.2.5.Informowanie rodziców o współdziałaniu nauczycieli z pedagogiem i

psychologiem oraz rozwijanie współpracy rodziców z pedagogiem i

psychologiem szkolnym.

1.2.2.6.Dostarczanie informacji o substancjach uzależniających i zagrożeniach

wynikających z ich zażywania.

1.2.2.7.Uświadamianie zagrożeń związanych ze zbyt długim i niekontrolowanym

oglądaniem przez dzieci telewizji, filmów na DVD oraz skutków

niewłaściwego wykorzystania komputerów i internetu.

1.2.2.8.Doskonalenie kompetencji wychowawców i nauczycieli w zakresie pracy

profilaktycznej z dziećmi oraz pracy z rodzicami.

1.2.2.9.Wyrabianie poczucia odpowiedzialności za wychowanie młodego

człowieka.

1.2.2.10. Oferowanie – przez szkołę – alternatywnych form spędzania wolnego

czasu.

2. UWAGI DOTYCZĄCE WDRAŻANIA SPP

2.1. Adresatami programu są uczniowie szkoły i dzieci z oddziałów przedszkolnych, ich

rodzice i nauczyciele.

2.2. W założeniu opiera się na dialogu i aktywnym uczestnictwie osób.

2.3. Realizowany w trzech etapach edukacyjnych, I etap – w oddziałach przedszkolnych,

II etap – klasy I-III, III etap – IV-VI.

2.3.1. podczas:

2.3.1.1. zajęć (zintegrowanych, lekcji przedmiotowych, godzin do dyspozycji

wychowawcy);

2.3.1.2. zajęć pozalekcyjnych (różnych akcji, kampanii, wycieczek, rajdów,

festynów, rozgrywek, imprez okolicznościowych, działalności

profilaktycznej świetlicy, biblioteki szkolnej, kół zainteresowań);

2.3.1.3. spotkań z pielęgniarką, pedagogiem i psychologiem szkolnym oraz

osobami reprezentującymi instytucje i podmioty wspomagające szkolną

profilaktykę;

2.3.1.4. spotkań z rodzicami;

2.3.1.5. wewnątrzszkolnych i zewnątrzszkolnych spotkań dokształcających

nauczycieli oraz innych form doskonalenia

2.3.2. poprzez (sposoby realizacji):

2.3.2.1.rozmowy kierowane, dzielenie się doświadczeniami, dyskusje tematyczne;

2.3.2.2.miniwykłady, pogadanki, prelekcje;

2.3.2.3.ankiety i wywiady;

2.3.2.4.warsztaty i treningi;

2.3.2.5.konkursy;

2.3.2.6.zabawy integracyjne i edukacyjne;

Strona 8

2.3.2.7.twórczość plastyczną (np. terapia rysunkiem, konkurs tematyczny) i

teatralną (np. scenki rodzajowe);

2.3.2.8.bajki i filmy, programy telewizyjne i radiowe;

2.3.2.9.sport (np. zajęcia ruchowe, zawody, wyjazd na pływalnię);

2.3.2.10. zajęcia korekcyjno – kompensacyjne (wady postawy; specyficzne

trudności w uczeniu się);

2.3.2.11. zajęcia terapeutyczne i socjoterapeutyczne;

2.3.2.12. plakaty (np. realizowanie haseł), plansze (np. mapy pojęć), gazetki

tematyczne, gadżety (np. broszury, ulotki, naklejki);

2.3.2.13. ustalone regulaminy;

2.3.2.14. medyczne działania (w ramach obowiązków pielęgniarki szkolnej);

2.3.2.15. ćwiczenia ewakuacyjne (np. na wypadek pożaru);

2.3.2.16. działania interwencyjne.

2.4. W SPP wykorzystywane będą elementy specjalistycznych, edukacyjnych programów

profilaktycznych w ramach programu pracy szkoły w bieżącym roku szkolnym.

2.5. SPP – ustala system reagowania kryzysowego na wypadek nagłego

nieprzewidzianego zdarzenia (telefony alarmowe; szybkie powiadamianie

specjalistycznych instytucji pomocowych i zainteresowanych osób;

podporządkowanie się przepisom usprawniającym wszelkie akcje ratunkowe).

Strona 9

O

B

S

Z

A

R

D

Z

I

A

Ł

A

N

I

A

IV. PLAN DZIAŁAŃ

SPOSÓB REALIZACJI

ETAPY

EDUKACYJNE ODPOWIEDZIALNI

I

OP

I

KLAS

Y 1-3

II

KLAS

Y 4-6

-1- -2- -3- -4- -5- -6-

I

.

P

R

O

M

O

C

J

A

Z

D

R

O

W

I

A

Zadanie A: Dostarczanie uczniom i rodzicom wiedzy na temat różnych aspektów zdrowia.

1. Gromadzenie materiałów o zdrowiu

w czytelni szkolnej (czasopisma, literatura). X X X

bibliotekarz szkolny,

nauczyciel przyrody,

nauczyciel wychowania

do życia w rodzinie,

dyrektor szkoły

2. Projekcja filmów i prezentacji

multimedialnych o tematyce zdrowotnej

(właściwe odżywianie, profilaktyka chorób,

pierwsza pomoc, nałogi, cyberprzemoc).

X X X

nauczyciele nauczania

początkowego (n.n.p.);

nauczyciele różnych

przedmiotów

3. Prowadzenie zajęć (wychowawczych)

poświęconych tematyce zdrowia w różnych

aspektach. X X X

n.n.p.;

wychowawcy klas 4-6

5. Zapoznanie rodziców podczas zebrań z

głównymi problemami zdrowotnymi uczniów

ze szczególnym uwzględnieniem uzależnienia

od Internetu.

X X X wychowawcy;

pielęgniarka

6. Organizowanie wśród uczniów konkursów o

tematyce zdrowotnej X X X nauczyciele i wychowawcy

7. Samodzielne wykonywanie przez uczniów

pomocy dydaktycznych związanych ze

zdrowiem, wykorzystywanych na zajęciach

lekcyjnych.

X X X

n.n.p.;

nauczyciele

poszczególnych

przedmiotów

8. Zapoznanie uczniów z zasadami ruchu

drogowego i bezpieczeństwa na drodze (karta

rowerowa, rajdy szkolne). X X X

n.n.p.;

nauczyciel techniki

9. Udział uczniów w imprezach szkolnych

dotyczących profilaktyki i promocji zdrowia. X X X dyrektor szkoły;

wychowawcy

10. Stały kontakt dzieci (bądź ich rodziców) z

pielęgniarką, pedagogiem i psychologiem

szkolnym oraz wychowawcą klasy. X X X

dyrektor szkoły;

osoby zainteresowane

I

.

P

R

O

M

O

C

J

A

Z

D

Zadanie B: Motywowanie uczniów do dbałości o higienę osobistą. Rozwijanie wiedzy i umiejętności

niezbędnych do jej utrzymania.

1. Zorganizowanie zajęć wychowawczych

(cyklu lekcji) poświęconych higienie osobistej

ucznia. X X X wychowawcy

2. Przeprowadzenie cyklu spotkań z

pielęgniarką (w miarę możliwości – z

lekarzem) poświęconych higienie osobistej

ucznia.

X X X wychowawcy

3. Rozmowy z rodzicami dotyczące

zachowania zasad higieny osobistej dziecka. X X X dyrektor szkoły;

wychowawcy

4. Propagowanie czytelnictwa materiałów i O X X nauczyciel bibliotekarz

Strona 10

R

O

W

I

A

oglądania programów promujących zdrowy

styl życia. szkolny

5. Przygotowanie konkursów tematycznych

dotyczących profilaktyki i promocji zdrowia. O X O n.n.p.

I

.

P

R

O

M

O

C

J

A

Z

D

R

O

W

I

A

Zadanie C: Działania profilaktyczne mające na celu zapobieganie chorobom zakaźnym.

1. Objęcie uczniów akcją szczepień

ochronnych (monitorowanie). X X X pielęgniarka szkolna

2. Realizacja tematów związanych z

zapobieganiem chorobom zakaźnym zgodnie z

programem lekcji przyrody.

O O X nauczyciel przyrody

3. Propagowanie akcji dotyczących chorób

zakaźnych. X X X

wychowawcy klas;

pielęgniarka szkolna;

nauczyciel przyrody

I

.

P

R

O

M

O

C

J

A

Z

D

R

O

W

I

A

Zadanie D: Promowanie wśród uczniów racjonalnego odżywiania.

1. Zapewnienie uczniom możliwości

korzystania z posiłków w stołówce. X X X dyrekcja szkoły

2. Pozyskiwanie środków na dofinansowanie

obiadów dla dzieci z rodzin najuboższych. X X X

dyrekcja szkoły;

nauczyciele

(pedagog szkolny,

kierownik świetlicy)

3. Liczenie kalorii, analiza piramidy

pokarmowej oraz układanie jadłospisu podczas

lekcji przyrody. O O X

nauczyciel przyrody;

wychowawcy klas;

pielęgniarka szkolna

4. Dostarczanie dzieciom podstawowej wiedzy

na temat tworzenia całodziennego jadłospisu

(praktyczne jego układanie) oraz

organizowanie różnorodnych zajęć

tematycznych (np. wielkanocne wypieki).

X X O

n.n.p.;

pielęgniarka szkolna;

nauczyciel przyrody

5.Zorganizowanie pogadanek, konkursów

dotyczących właściwego odżywiania. X X X wychowawcy klas;

opiekunowie świetlicy

6. Przygotowanie i rozpropagowanie

materiałów informacyjnych – dotyczących

właściwego odżywiania (np. potrzeby zjadania

drugiego śniadania w szkole) – wśród uczniów

i opiekunów.

X X X wychowawcy klas;

pielęgniarka szkolna

7. Higiena i kultura spożywania posiłków. X X X wychowawcy klas

I

.

P

R

O

M

O

C

J

A

Z

Zadanie E: Szerzenie wiedzy na temat wpływu środowiska na zdrowie i życie człowieka.

1. Pielęgnowanie miejsc zielonych wokół

szkoły, osiedla. Udział uczniów w akcjach

Sprzątania Świata i Dnia Ziemi. O O X

dyrekcja;

nauczyciele;

rodzice

2. Przygotowanie przez uczniów materiałów

dotyczących ekologii i ochrony środowiska. O X X wychowawcy klas;

3. Udział uczniów w akcji zbiórki i segregacji

surowców wtórnych X X X wychowawcy klas

5. Sporządzenie katalogu sposobów

oszczędzania wody w gospodarstwie

domowym. X X X

n.n.p;

nauczyciel przyrody

Strona 11

D

R

O

W

I

A

6. Odwiedzanie instytucji związanych z

ochroną środowiska (w miarę możliwości). X X X nauczyciele;

rodzice

I

.

P

R

O

M

O

C

J

A

Z

D

R

O

W

I

A

Zadanie F: Kształtowanie zdrowej osobowości pod względem emocjonalnym, psychicznym,

intelektualnym oraz społecznym.

1. Działania w ramach projektów w

następujących obszarach: funkcjonowanie w

grupie społecznej; komunikacja

interpersonalna; empatia; radzenie sobie z

emocjami; samoocena; samoregulacja;

zachowywanie norm i zasad.

X X X

wychowawcy klas;

psycholog szkolny;

pedagog szkolny

2. Organizowanie spotkań integracyjnych

nauczycieli z rodzicami. X X X

dyrekcja szkoły;

wychowawcy;

nauczyciele

3. Organizowanie imprez szkolnych z udziałem

uczniów, nauczycieli, rodziców. X X X dyrekcja szkoły;

nauczyciele

4. Zapoznanie uczniów z zasadami właściwego

zachowania w miejscach publicznych oraz

szkole (egzekwowanie). X X X

wychowawcy;

(pracownicy szkoły)

5. Współudział uczniów i rodziców w

tworzeniu i nowelizacji prawa szkolnego. O X X dyrekcja szkoły;

opiekun SU

6. Częste rozmowy z uczniami, którzy używają

wulgaryzmów i nie przestrzegają

podstawowych zasad współżycia. X X X

wychowawcy;

pedagog i psycholog

szkolny

7. Kontynuacja skrzynki pytań i propozycji

między uczniami a wychowawcą (dyrekcją). O X X

psycholog i pedagog

szkolny

8. Kształtowanie u uczniów prawidłowego

myślenia, procesów pamięciowych, uwagi,

procesów logicznego i twórczego analizowania

rzeczywistości, zdolności do wykrywania

błędów w myśleniu i działaniu.

X X X

dyrekcja szkoły;

nauczyciele

(w tym pedagog i

psycholog szkolny)

I

.

P

R

O

M

O

C

J

A

Z

D

R

O

W

I

A

Zadanie G: Działania mające na celu dbałość o właściwy rozwój fizyczny, kondycję i poprawę

postawy ucznia.

1. Organizowanie szkolnych i

międzyszkolnych imprez sportowych . X X X

nauczyciele wychowania

fizycznego;

n.n.p.

2. Zapewnienie uczniom zabaw na świeżym

powietrzu; organizowanie marszów, biegów,

wycieczek pieszych, rajdów, ścieżek zdrowia,

gier i zabaw na lodzie i śniegu, gier i zabaw na

wesoło, zajęć ruchowych, korzystanie z

Domku Baby Jagi i placu zabaw.

X X X

nauczyciele wychowania

fizycznego;

wychowawcy

3. Zorganizowanie wycieczek autokarowych,

zielonych szkół i lekcji w terenie. X X X wychowawcy

4. Zapewnienie uczniom aktywnego udziału w

różnego typu zawodach na różnych szczeblach. X X X

nauczyciele wychowania

fizycznego;

n.n.p.

5. Prowadzenie zajęć korekcyjno –

kompensacyjnych (uczniów z wadami

postawy). X X X

rehabilitant;

nauczyciele wychowania

fizycznego

6. Zapoznanie rodziców z problemami

zdrowotnymi uczniów na podstawie badań

okresowych i obserwacji ucznia. X X X

lekarz;

pielęgniarka;

nauczyciele wychowania

Strona 12

fizycznego;

wychowawcy

8. Zapewnienie uczniom czynnego

wypoczynku w wodzie (wyjazd na pływalnię). O X O dyrektor szkoły;

wychowawcy klas I - III

9. Organizowanie zajęć pozalekcyjnych o

charakterze sportowym (piłka ręczna, nożna,

siatkowa, tenis stołowy). O X X

nauczyciele wychowania

fizycznego;

wychowawcy

10. Organizowanie konkursów

sprawnościowych o tematyce zdrowotnej. X X X dyrekcja;

nauczyciele

I

.

P

R

O

M

O

C

J

A

Z

D

R

O

W

I

A

Zadanie H: Działania profilaktyczne i terapeutyczne dotyczące problemów ucznia ze specyficznymi

trudnościami w nauce (tzw. dysleksją rozwojową i nadpobudliwością psychoruchową).

1. Spotkania informacyjno – edukacyjne dla

rodziców (opiekunów) i nauczycieli,

dotyczących tematyki: np. symptomatologii;

rodzajów zaburzeń; głębokości; dynamiki

pogłębiania się; rozległości; źródeł zaburzeń;

pracy z uczniem dyslektycznym i dzieckiem z

zespołem ADHD.

X X X

psycholog;

pedagog szkolny;

nauczyciel terapeuta;

wychowawcy klas

2. Wstępna diagnoza pedagogiczna z

elementami diagnozy społecznej poprzez:

analizę objawów zaburzeń obserwowanych w

codziennej aktywności dziecka – w zabawie,

nauce i pracy, w kontaktach z dorosłymi i

rówieśnikami.

X X X

wychowawcy klas;

psycholog;

pedagog szkolny;

nauczyciele uczący

3. Wprowadzanie rozwiązań metodycznych –

w toku normalnego nauczania – mających na

celu przezwyciężenie trudności dziecka w

opanowaniu umiejętności czytania i pisania

(np. indywidualizacja i modyfikacja wymagań

dostosowanych do aktualnych możliwości

dziecka; okresowe zaniechanie stawiania ocen).

X X X nauczyciele uczący

4. Informowanie rodzica o konieczności

skierowania dziecka na badania do poradni

psychologiczno – pedagogicznej w celu

uzyskania specjalistycznej diagnozy i

orzeczenia (opinii) dotyczącego kierunków i

form dalszej opieki i pomocy dla danego

ucznia.

X X X

wychowawcy klas;

psycholog;

pedagog szkolny

5. Prowadzenie zajęć specjalistycznych

(korekcyjno – kompensacyjnych,

logopedycznych, terapeutycznych,

socjoterapeutycznych) z dziećmi

wymagającymi takiej pomocy.

X X X nauczyciel terapeuta

6. Pomoc rodzicom w załatwianiu formalności

związanych z ubieganiem się o skierowanie

dziecka do klasy terapeutycznej, świetlicy

terapeutycznej, na kolonie zdrowotno –

specjalistyczne, czy indywidualne nauczanie.

X X X

wychowawcy klas;

psycholog;

pedagog szkolny

I

I

.

P

R

Z

Y

S

T

O

S

Zadanie A: Rozwijanie zainteresowań uczniów.

1. Prowadzenie lekcji wychowawczych

poświęconych autoprezentacji, rozmowy na

temat własnych zainteresowań. O X X wychowawcy

2. Organizowanie wystaw, gazetek

ukazujących „mocne strony ucznia”.

Promowanie dzieci w kronice szkolnej (Nasze

zainteresowania, pasje i osiągnięcia) i na

stronach internetowych. Tworzenie plakatów

(np. Galeria Mądrych Głów…). Kółka

zainteresowań.

X X X

wychowawcy;

nauczyciele prowadzący

kronikę szkolną;

nauczyciel informatyki;

nauczyciele prowadzący

kółka zainteresowań

Strona 13

O

W

A

N

I

E

D

Z

I

E

C

I

D

O

Ż

Y

C

I

A

S

P

O

Ł

E

C

Z

N

E

G

O

3. Informowanie uczniów o pozaszkolnej

ofercie różnych instytucji umożliwiających

rozwijanie swoich pasji i zainteresowań . X X X

wychowawcy;

nauczyciel bibliotekarz

4. Realizacja projektu „Szkoła z pasją” x x

Psycholog szkolny”

bibliotekarka szkolna,

wychowawcy klas;

dyrekcja

5. Zacieśnianie szkolnych kontaktów z

organizacjami środowiskowymi promującymi

działania kulturalno – oświatowe, sportowe,

turystyczne i wychowawcze.

X X X dyrekcja szkoły;

nauczyciele

Zadanie B: Budzenie pragnienia naśladowania pozytywnych cech i autorytetów.

1. Przeprowadzenie dyskusji na godzinach

wychowawczych – dotyczących

współczesnych autorytetów. O O X wychowawcy klas 4 - 6

2. Przeprowadzenie warsztatów lub zajęć

psychoedukacyjnych z zakresu stosowania

norm i zasad społecznych oraz samoregulacji. O X X

wychowawcy klas;

pedagog;

psycholog

I

I

.

P

R

Z

Y

S

T

O

S

O

Zadanie C: Wywołanie refleksji na temat własnej przyszłości.

1. Dyskusja na lekcjach (wychowawczych)

dotycząca przyszłości, planów osobistych i

zawodowych (tworzenie wizji własnej

przyszłości). X X X wychowawcy

2. Budzenie zainteresowania i szacunku dla

tradycji rodzinnej, środowiskowej i narodowej.

Wskazywanie miejsca tradycji w budowaniu

nowoczesnego społeczeństwa (np. praca z

Patronem szkoły – konkursy, wycieczki,

spotkania, pogadanki).

X X X

dyrekcja;

nauczyciele przy

współpracy z T.B.Ż. i P.

15.P.U.P. oraz rodzicami

(Radą Rodziców)

Strona 14

W

A

N

I

E

D

Z

I

E

C

I

D

O

Ż

Y

C

I

A

S

P

O

Ł

E

C

Z

N

E

G

O

3. Zainteresowanie uczniów bieżącymi

wydarzeniami w Europie i na świecie. O X X wychowawcy klas

I

I

I

.

Ż

Y

J

E

M

Y

B

E

Z

P

I

E

C

Z

N

I

E

Zadanie A: Dostarczenie uczniom wiedzy i umiejętności związanych z ogólnym bezpieczeństwem w

szkole, domu, środowisku..

1. Zapoznawanie uczniów z obowiązującymi

przepisami i zasadami bezpieczeństwa w

szkole i poza nią (rodzaje alarmu, sposoby

ogłaszania i odwoływania alarmu, drogi

ewakuacyjne, zasady postępowania).

Nabywanie i wdrażanie umiejętności z tym

związanych.

X X X dyrektor szkoły;

wychowawcy

2. Przekazywanie i wdrażanie obowiązujących

norm i reguł bezpiecznego zachowania się w

szkole. X X X

wszyscy pracownicy

szkoły

3. Uświadamianie dzieciom niebezpieczeństw

wynikających z kontaktów z osobami

nieznajomymi w domu i poza nim; podczas

zabaw w domu i w terenie (na podwórku, nad

wodą, w lesie, górach…), a także zwrócenie

uwagi na kontakty w Internecie z takimi

osobami.

X X X wychowawcy klas

4. Współpraca z odpowiednimi służbami

związanymi z bezpieczeństwem (Policja, Straż

Miejska, Straż Pożarna..) X X X

dyrektor szkoły;

wychowawcy

5. Realizowanie i wdrażanie opracowanych –

dla szkół – przez te instytucje, ogólnopolskich

bądź lokalnych, specjalistycznych programów

profilaktycznych .

X X X wychowawcy klas

I

I

Zadanie B: Zapoznawanie uczniów z rodzajami uzależnień występujących we współczesnym

świecie..

Strona 15

I

.

Ż

Y

J

E

M

Y

B

E

Z

P

I

E

C

Z

N

I

E

1. Utworzenie biblioteczki dotyczącej

rodzajów uzależnień. O O X nauczyciel bibliotekarz

2. Przeglądanie i omawianie artykułów z prasy

na godzinach wychowawczych. O O X wychowawcy

3. Zorganizowanie warsztatów dotyczących

uzależnień.

O O X wychowawcy

I

I

I

.

Ż

Y

J

E

M

Y

B

E

Z

P

I

E

C

Z

N

I

E

Zadanie C: Zapoznawanie uczniów ze skutkami wszelkich uzależnień i omówienie sposobów im

zapobiegania..

1. Przeprowadzenie cyklu spotkań

poświęconych skutkom uzależnień. O O X

dyrekcja szkoły;

pielęgniarka;

wychowawcy

2. Dyskusja w gronie klasy na powyższy temat

w czasie godzin wychowawczych. O O X wychowawcy

3. Przygotowanie przez uczniów prezentacji i

gazetek tematycznych dotyczących

zapobiegania uzależnieniom. O O X

nauczyciele: techniki i

plastyki

I

I

I

.

Ż

Y

J

E

M

Y

B

E

Z

P

I

E

C

Z

N

Zadanie D: Zapoznanie rodziców z podstawowymi wiadomościami dotyczącymi uzależnień

grożących dzieciom..

1. Pogadanka z rodzicami w czasie zebrań z

wychowawcą klasowym dotycząca uzależnień

czyhających na dzieci ze szczególnym

uwzględnieniem zagrożeń płynących z

częstego korzystania z Internetu.

O O X wychowawcy

2. Rozdanie materiałów dotyczących problemu

uzależnień. O O X

Pedagog, psycholog,

pielęgniarka;

wychowawcy;

3. Uświadomienie konieczności wczesnego

zapobiegania trudnym sytuacjom na

płaszczyźnie dziecko – rodzic. O O X nauczyciele wychowawcy

Strona 16

I

E

I

I

I

.

Ż

Y

J

E

M

Y

B

E

Z

P

I

E

C

Z

N

I

E

Zadanie E: Zapoznanie rodziców i nauczycieli z pierwszymi sygnałami wpływu narkotyków na

młodego człowieka..

1. Zwrócenie uwagi na pierwsze sygnały

ostrzegawcze (zmiany w zachowaniu i

wyglądzie zewnętrznym). O O X nauczyciele wychowawcy

2. Zorganizowanie warsztatów na temat: Jak

zapobiec, aby dziecko nie sięgnęło po alkohol i

narkotyki oraz środki psychoaktywne? O O X

psycholog;

pedagog

3. Omówienie aspektów prawnych związanych

z uzależnieniem. O O X

wychowawcy;

zespół do spraw

profilaktyki

4. Podanie spisu telefonów i adresów poradni,

w których rodzice mogliby szukać fachowej

pomocy. O O X

wychowawcy;

pedagog szkolny

Zadanie F: Otoczenie opieką uczniów, u których występują zachowania ryzykowne..

1. Indywidualne rozmowy wychowawców,

nauczycieli, pedagoga i psychologa szkolnego. O O X dyrekcja szkoły;

nauczyciele wychowawcy

2. Spotkania z rodzicami uczniów mających

problemy. O O X

dyrekcja szkoły;

nauczyciele wychowawcy;

pedagog szkolny;

psycholog szkolny

3. Kierowanie do innych placówek służących

fachową pomocą w uzależnieniach. O O X dyrekcja szkoły

I

V

.

P

R

Z

E

C

I

W

D

Z

I

A

Ł

A

N

I

E

P

R

Z

E

S

T

Ę

P

C

Z

O

Ś

C

I

Zadanie A: Poznanie środowisk rodzinnych uczniów. Pomoc rodzinom dysfunkcyjnym i

niewydolnym wychowawczo.

1. Uwzględnienie podczas posiedzeń Rad

Pedagogicznych zjawisk patologii wśród

uczniów oraz działań profilaktycznych. X X X

dyrektor szkoły;

nauczyciele

2. Wizyty wychowawców, pedagoga

szkolnego, pielęgniarki w domach

patologicznych oraz niewydolnych

wychowawczo, celem rozpoznawania sytuacji i

podjęcia właściwych działań.

X X X

dyrektor szkoły;

pielęgniarka;

pedagog;

psycholog;

wychowawcy

3. Współpraca szkoły z Ośrodkiem Pomocy

Rodzinie, Kościołem i innymi instytucjami

(stowarzyszeniami) wspierającymi, celem

udzielenia pomocy materialnej uczniom z

rodzin najuboższych.

X X X

dyrektor szkoły;

pedagog szkolny;

kierownik świetlicy

4. Częste rozmowy z rodzicami mającymi

kłopoty wychowawcze z dziećmi. X X X

wychowawcy;

pedagog szkolny;

psycholog szkolny

Zadanie B: Ograniczenie zjawiska wagarowania uczniów.

1. Zapoznanie uczniów ze szkolnym systemem

oceniania zachowania i karami za wagary. O X X wychowawcy

2. Profilaktyczne rozmowy z rodzicami na

temat skutków wagarowania. O X X dyrektor szkoły;

wychowawcy

3. Stworzenie grup pomocy koleżeńskiej

uczniom mającym trudności w nauce. O X X wychowawcy;

nauczyciele

4. W trosce o bezpieczeństwo uczniów

zorganizowanie różnych form spędzania

wolnego czasu. O X X

wychowawcy;

nauczyciele;

opiekun SU

Strona 17

N

I

E

L

E

T

N

I

C

H

I

V

.

P

R

Z

E

C

I

W

D

Z

I

A

Ł

A

N

I

E

P

R

Z

E

S

T

Ę

P

C

Z

O

Ś

C

I

N

I

E

L

E

T

N

I

C

H

Zadanie C: Zorganizowanie różnych form spędzania czasu przez uczniów.

1. Przeprowadzenie godzin wychowawczych

(zajęć) poświęconych czynnemu

odpoczynkowi. (X) (X) X wychowawcy

2. Zorganizowanie dyskotek i zabaw

szkolnych. X X X wychowawcy;

opiekun SU

3. Aktywny udział uczniów w wycieczkach,

rajdach oraz turniejach sportowych (dotyczy

również innych obszarów działania). X X X

wychowawcy;

nauczyciele wychowania

fizycznego

4. Zorganizowanie zajęć pozalekcyjnych w

szkole (dotyczy również innych obszarów

działania). X X X

dyrektor szkoły;

nauczyciele

5. Współpraca z ośrodkami kultury celem

włączenia uczniów w życie kulturalne osiedla,

dzielnicy, miasta (np. Wiosna Kulturalna). X X X

dyrektor szkoły;

nauczyciele;

bibliotekarz;

psycholog

6. Udział uczniów w spektaklach teatralnych,

projekcjach filmów, programach

edukacyjnych. X X X

nauczyciele języka

polskiego;

wychowawcy

Zadanie D: Informacja o instytucjach, miejscach pomocy dla rodziców i uczniów borykających się z

trudnościami.

1. Rozmowy indywidualne z osobami

zainteresowanymi. Informacje na tablicy

ogłoszeń w holu. X X X

pedagog szkolny;

psycholog szkolny

V

.

O

C

H

R

O

Zadanie A: Wyrabianie u uczniów odpowiedniego doświadczenia audiowizualnego.

1. Popularyzacja filmów, programów

telewizyjnych, przedstawień teatralnych,

słuchanie programów radiowych

prezentujących pozytywne wartości.

X X X

n.n.p.;

nauczyciele poloniści;

wychowawcy

2. Przegląd prasy w ramach zajęć z

przedmiotów humanistycznych – X X X n.n.p.;

nauczyciele poloniści

Strona 18

N

A

P

R

Z

E

D

N

E

G

A

T

Y

W

N

Y

M

W

P

Ł

Y

W

E

M

M

E

D

I

Ó

W

zintegrowanych w celu eksponowania postaw i

zachowań godnych naśladowania. 3. Uświadamianie uczniom jak należy

bezpiecznie korzystać z Internetu. X X X nauczyciel informatyki;

wychowawcy

Zadanie B: Kształtowanie u uczniów umiejętności segregowania i krytycznego odbioru informacji

oraz wytworów kultury masowej.

1. Organizowanie wycieczek do teatru, kina,

opery, operetki, muzeum, radia, telewizji,

redakcji gazet. X X X

wychowawcy;

nauczyciele: j. polskiego,

historii, plastyki, muzyki

2. Organizowanie spotkań z ludźmi teatru,

kina, twórcami kultury, dziennikarzami. X X X

wychowawcy;

nauczyciele: j. polskiego,

historii, plastyki, muzyki;

bibliotekarz

3. Stosowanie na zajęciach lekcyjnych

aktywizujących metod i form realizacji celów

kształcenia, rozwijających u uczniów twórcze

postawy (przeżywanie, samodzielne myślenie,

motywację działania, kreatywność).

X X X

n.n.p.;

nauczyciele: j. polskiego

oraz pozostali nauczyciele

uczący

4. Tworzenie przez uczniów tekstów innych

niż literackie, np. rzetelnego sprawozdania z…,

własnej opinii o…, subiektywnej oceny…,

obiektywnych informacji o…, komentarza na

temat…, reklamy, apelu w sprawie… itp.

O O X redakcja gazetki;

nauczyciele poloniści

5. Redagowanie gazetki szkolnej, klasowej

(dotyczy również innych obszarów działania). X X X

uczniowie;

nauczyciele poloniści;

wychowawcy

6. Prezentowanie wybranych przez uczniów

książek, filmów, programów telewizyjnych,

prezentacji multimedialnych, ciekawych

artykułów prasowych; eksponowanie

pozytywnych wartości wytworów kultury,

działań, osobowości i poglądów bohaterów.

O X X

n.n.p.;

nauczyciele poloniści;

wychowawcy

V

.

O

C

H

R

O

N

A

P

R

Z

E

D

N

Zadanie C: Przeciwdziałanie ujemnym wpływom masowego przekazu audiowizualnego (bierny

odbiór, telegapiostwo, narzucanie poglądów i gustów estetycznych, deprawacja moralna).

1. Pogadanka (pokaz, film) na temat

fizycznych i psychicznych konsekwencji

uzależnienia od telewizora, komputera,

Internetu itp.

X X X

pedagog szkolny;

psycholog szkolny;

wychowawcy

2. Inscenizacje, dramy, gry dydaktyczne z

zastosowaniem przykładów manipulacji

występujących w reklamach, w formach

akwizycji, dyskusjach politycznych

(ujawniające mechanizmy oddziaływania

mediów na dzieci, młodych i starszych ludzi).

X X X wychowawcy;

opiekun kółka teatralnego

3. Prezentowanie w ramach godzin do

dyspozycji wychowawcy popularnych wśród

uczniów form spędzania wolnego czasu

(dyskusja, gromadzenie argumentów „za” i

„przeciw”).

O O X wychowawcy klas 4 – 6

Strona 19

E

G

A

T

Y

W

N

Y

M

W

P

Ł

Y

W

E

M

M

E

D

I

Ó

W

4.Organizowanie międzyszkolnych rozgrywek

sportowych, konkursów, festynów i pokazów. O X X szkolny zespół profilaktyki

LEGENDA:

X – zadanie do realizacji

O – nie dotyczy

n.n.p. – nauczyciel nauczania początkowego

SU – Samorząd Uczniowski

V. EWALUACJA

Ewaluacja – to systematyczne badanie wartości lub cech konkretnego programu lub

obiektu, z punktu widzenia przyjętych kryteriów, w celu jego usprawnienia.

Dla naszych potrzeb przyjmujemy, iż ewaluacja to ocena skuteczności i wartości

programu, to systematyczne monitorowanie przebiegu realizacji zaplanowanych zadań. Musi

ona być przydatna, realna, systematyczna, uczciwa i dostarczać jasnych informacji.

Przedmiotem ewaluacji jest projekt, a nie ludzie.

Badania nad programem obejmują trzy poziomy: (1) ewaluację procesu (jak

zrealizowano program, czy udało się go zrealizować, kto brał w nim udział, ilu było

uczestników, które elementy były dobrze przyjęte, a które nie i dlaczego); (2) ewaluację

wyniku (czy zrealizowano cele zakładane w programie, krótko– i długoterminowe, a jeżeli nie

to dlaczego); (3) ewaluację wpływu (co sądzą o zadaniach ci, którzy w nich uczestniczyli i

byli ich odbiorcami; czy program przyniósł efekty ogólniejsze, dotyczące nie tylko

uczestników, na przykład zmianę zachowań rodziców, zmiany w społeczności lokalnej).

Informacje niezbędne do ewaluacji będą uzyskiwane poprzez:

bezpośrednie rozmowy z uczniami i rodzicami, wywiady, dyskusje;

wnikliwą obserwację uczniów – prowadzenie dokumentacji na ten temat przez

wychowawców klas;

Strona 20

spotkania szkolnego zespołu wychowawczego, wymianę uwag, spostrzeżeń oraz

własnych doświadczeń w zakresie działań profilaktycznych (w pracy z uczniami i

rodzicami);

analizę dokumentów istniejących w szkole (notatki, protokoły, rejestr działań, plany

pracy, dzienniki lekcyjne);

informacje zwrotne;

analizę osiągnięć uczniów;

proste badania ankietowe.

Ewaluacja działań profilaktycznych będzie się odbywać na konferencjach

analitycznych Rady Pedagogicznej – dwa razy w ciągu roku szkolnego i na spotkaniach

szkolnego zespołu wychowawczego – dwa razy w semestrze (w razie potrzeby częściej).

Ewaluacja zakończy się sporządzeniem raportu zawierającego:

wyniki (fakty wynikające z ewaluacji),

wnioski (interpretację wyników, słabych i mocnych stron, możliwości i zagrożeń na

przyszłość),

zalecenia (propozycje do przyszłych działań, oparte na wynikach i ich interpretacji).

Informacje dotyczące wyników, wniosków oraz zalecenia będą przekazywane

wszystkim nauczycielom. Posłuży to podsumowaniu i ocenie, stworzy okazję do analiz i

dyskusji.

VI. ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK NR 1

PROBLEMY I ZAGROŻENIA W SZKOLE NA PODSTAWIE BADAŃ

ANKIETOWYCH

Raport z ewaluacji wewnętrznej obszaru 1.4

Przebieg ewaluacji

Prezentowany raport jest rezultatem ewaluacji wewnętrznej przeprowadzonej w

Szkole Podstawowej nr 77 w Poznaniu przez zespół ds. ewaluacji wewnętrznej powołany na

podstawie Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 7 października 2009 w

sprawie nadzoru pedagogicznego, uchwałą Rady Pedagogicznej SP 77 w Poznaniu

Zadaniem zespołu było przeprowadzenie ewaluacji wewnętrznej obszaru „1.4 Respektowane

są normy społeczne”, która polegała na zaplanowanym i podporządkowanym pewnym

rygorom metodologicznym zbieraniu oraz przetwarzaniu informacji o warunkach, przebiegu i

skuteczności działań na terenie szkoły..

W trakcie badania zbierano informacje pochodzące z wielu źródeł: ankieta dla uczniów,

ankieta dla nauczycieli, ankieta dla rodziców, wywiad z pedagogiem, obserwacja, wywiad z

członkami samorządu uczniowskiego, wywiad z opiekunem samorządu uczniowskiego oraz

analiza dokumentów. Dzięki zastosowaniu różnorodnych metod badawczych wyniki

ewaluacji wewnętrznej charakteryzują się wysokim stopniem wiarygodności, osoby

Strona 21

przeprowadzające badania, mimo że są pracownikami placówki, starały się zachować jak

największy obiektywizm.

Badanie zostało zrealizowane w dniach 24.01.2011 – 12.05.2011 przez zespół ds.

ewaluacji wewnętrznej w składzie:

1. Ewa Garczarek – nauczyciel j. polskiego - lider zespołu

2. Ewa Miedzińska - nauczyciel nauczania wczesnoszkolnego - lider zespołu

3. Izabela Czyż - nauczyciel matematyki – członek zespołu

4. Violetta Grześkowiak – nauczyciel nauczania wczesnoszkolnego - – członek zespołu

5.

W badaniu szukano odpowiedzi na 8 pytań kluczowych:

1. Czy uczniowie czują się w szkole bezpiecznie?

2. Czy uczniowie znają zasady bezpiecznego zachowania się w szkole?

3. Czy w szkole analizuje się zachowania uczniów?

4. Czy w szkole podejmuje się działania eliminujące zagrożenia?

5. Czy uczniowie zachowują się zgodnie z przyjętymi normami?

6. W jaki sposób podejmowane są działania wychowawcze mające na celu eliminowanie

zagrożeń?

7. W jaki sposób szkoła wzmacnia pozytywne zachowania uczniów?

8. Czy uczniowie współpracują z nauczycielami w zakresie przestrzegania norm

społecznych?

W badaniu wzięło udział 156 uczniów z klas III – VI, 90 rodziców oraz 20 nauczycieli i

pedagog szkolny.

Wnioski i rekomendacje

Analiza zebranych z wielu źródeł informacji pozwala stwierdzić, że uczniowie czują

się w szkole bezpiecznie. Ponad 90 % ankietowanych uczniów czuje się na lekcjach

bezpiecznie, około 80 % na przerwach oraz około 85 % na boisku szkolnym. Niewielki

procent (zwłaszcza uczniów klas trzecich) wskazał, iż obawia się starszych uczniów i

gimnazjalistów przechodzących przez boisko szkolne. Rodzice również uważają szkołę za

miejsce bezpieczne (86 rodziców na 90 ankietowanych). Jedna trzecia ankietowanych

uczniów nikogo się nie obawia, a 50 % ankietowanych stwierdziło, że wszędzie w szkole

czuje się bezpiecznie. Jako mało bezpieczne miejsca uczniowie wskazywali najczęściej

korytarze szkolne, boisko i toalety. W celu zwiększenia poczucia bezpieczeństwa uczniów

na korytarzach i w toaletach należałoby zwiększyć zaangażowanie nauczycieli w

pełnienie dyżurów oraz prowadzić systematyczną pracę wychowawczą mającą na celu

wykształcenie właściwego modelu zachowania uczniów podczas przerw. W sprawie

bezpieczeństwa na boisku szkolnym należałoby nawiązać ścisłą współpracę z dyrekcją

Gimnazjum 51 w celu wprowadzenia bezwzględnego zakazu przechodzenia

gimnazjalistów przez boisko naszej szkoły zwłaszcza w czasie przerw. 6 % ankietowanych

uczniów stwierdziło, iż klika razy na terenie szkoły było obiektem agresji fizycznej, natomiast

36 % ankietowanych wskazało, że kilkakrotnie doznało agresji słownej. Agresja słowna

(wulgarne słownictwo, wyzwiska) jest zjawiskiem zdecydowanie częstszym od agresji

fizycznej. Szkoła stwarza uczniom warunki do respektowania norm społecznych i wszyscy

uczniowie znają zasady właściwego zachowania w szkole. Kryteria oceniania zachowania są

Strona 22

dla uczniów zrozumiałe. Osobami, które informują uczniów o właściwym zachowaniu, są

przede wszystkim: wychowawca klasy, rodzice, inni nauczyciele, dyrektor szkoły i pedagog.

W szkole istnieją różnorodne formy diagnozowania zachowania uczniów, między innymi

zeszyty spostrzeżeń o uczniach w klasach IV – VI, w klasach młodszych wybór ucznia

miesiąca, obserwacja pedagoga szkoły, wymiana spostrzeżeń pomiędzy nauczycielami,

punktowy system oceniania zachowania (większość ankietowanych: uczniów, rodziców i

nauczycieli uważa, że ma on wpływ na respektowanie norm). Szkoła podejmuje różnorodne

działania mające na celu eliminację zachowań niepożądanych, są to: pogadanki na lekcjach,

apele robocze, rozmowy z pedagogiem, zajęcia z psychologiem, spotkania z policjantem,

spotkania interwencyjne (rodzice, dzieci, nauczyciele). Z problemami uczniowie najczęściej

zwracają się do: wychowawcy, innych nauczycieli, dyrektora i pedagoga oraz psychologa.

50 % uczniów uważa, że sposób reagowania tych osób spełnił ich oczekiwania, podobnie

uważają rodzice (60 % ankietowanych). Połowa ankietowanych uczniów potwierdziła, że

analizuje z nauczycielami przyczyny swoich sukcesów/porażek szklonych. W celu poprawy

jakości kontaktów uczeń – nauczyciel (wzmocnienie więzi) należałoby częściej wspólnie z

dzieckiem i jego rodzicami analizować problemy/sukcesy dydaktyczne i wychowawcze.

Rozważyć możliwość stworzenia przez psychologa warsztatów dla uczniów słabo

radzących sobie z problemami dydaktycznymi lub wychowawczymi. Większość uczniów

(67%) uważa, że ich koledzy zachowują się zgodnie z przyjętymi normami. Potwierdza to

pedagog szkolny, nauczyciele(95%) i rodzice (95%). Świadczą o tym również wysokie oceny

z zachowania uczniów za I i II semestr bieżącego roku szkolnego. Obserwacja wykazała, ze

podczas przerw nie dochodzi do aktów agresji i uczniowie starają się przestrzegać norm

bezpiecznego zachowania. Interwencje nauczycieli dotyczą korekty zachowania podczas

zabaw, które mogłyby stanowić zagrożenie dla dzieci (np. bieganie po schodach, ostra gra w

piłkę). Większość nauczycieli pełni dyżur aktywnie.

Szkoła podejmuje działania wychowawcze mające na celu eliminowanie zagrożeń

analizując szczegółowo dwa razy w roku szkolnym na konferencji klasyfikacyjnej

zachowania uczniów. Rada Pedagogiczna wskazuje działania do dalszej pracy, mające na celu

pomoc uczniom, wykazującym problemy dydaktyczno-wychowawcze, a dyrekcja i

wychowawcy czuwają nad ich wdrażaniem. Potwierdza to 100% nauczycieli i pedagog

szkolny. Nauczyciele podejmują również natychmiastowe działania w sytuacjach

problemowych, przy wsparciu pedagoga, rodziców i dyrektora szkoły. Szczegółowo omawia

to w wywiadzie pedagog szkolny. Na bieżąco nauczyciele przeprowadzają edukacyjne

rozmowy z uczniami i rodzicami, konsultują się z pedagogiem i psychologiem, tworzą

klasowe regulaminy i punktowe systemy oceniania. Dyrektor szkoły organizuje na apelach

pogadanki o bezpiecznym zachowaniu.

Szkoła wzmacnia pozytywne zachowania stosując wspomniany już ogólnoszkolny

punktowy system wzmacniania pozytywnego i eliminowania zachowań niepożądanych. 60%

uczniów uważa, że jest on bardzo skuteczny, co potwierdzają nauczyciele (100%) i rodzice

(81%). Analiza dokumentacji szkolnej potwierdziła szczególną troskę szkoły o poczucie

bezpieczeństwa wychowanków i kształtowanie w nich pozytywnych postaw względem

siebie, drugiego człowieka, szkoły, ojczyzny, przyrody.

Samorząd uczniowski bierze aktywny udział w promowaniu bezpiecznego i

kulturalnego zachowania. W wywiadzie jego członkowie oraz opiekun zwrócili uwagę na

ciekawe akcje, które organizuje, a które rozbudzają w społeczności szkolnej uczucie empatii i

Strona 23

potrzebę pomocy innym. Są to akcje charytatywne, zadania integrujące uczniów, konkursy

kształtujące nawyki przestrzegania zasad dobrego zachowania się, czego najlepszym

przykładem jest konkurs na stworzenie najlepszego regulaminu poszczególnych pracowni i

innych miejsc szkoły, w których przebywają dzieci.

Szkoła duże znaczenie przywiązuje do integracji uczniów, w tym celu organizowane

są corocznie rajdy piesze, koncert charytatywny, liczne wycieczki klasowe oraz wyjazdy na

zielone szkoły i inne wyjścia do kin, teatrów, muzeów.

W sytuacjach problemowych uczniowie mogą korzystać z systemu anonimowej

komunikacji z nauczycielami, dzięki któremu mają możliwość wskazania potencjalnego

zagrożenia, którego, z różnych przyczyn, nie chcieliby przekazać w sposób otwarty.

Umożliwia to skrzynka umiejscowiona w holu szkoły.

W budynku szkolnym i na boisku istnieje system monitoringu, który zwiększa

poczucie bezpieczeństwa uczniów.

ZAŁĄCZNIK NR 2

WSKAŹNIKI DO PODJĘCIA DECYZJI O BUDOWANIU SZKOLNEGO

PROGRAMU PROFILAKTYKI

1. Diagnoza potrzeb środowiska uczniów, rodziców i nauczycieli

poglądy i postawy dzieci wobec wartości przyjętych przez społeczeństwo, a

szczególnie wobec wartości określanych i realizowanych przez szkołę;

poglądy uczniów i rodziców na aktualne trendy wychowawcze i zjawiska społeczne

przedstawiane w mediach, mające wpływ na rozwój dzieci i młodzieży;

zakres zainteresowań uczniów oraz zaangażowanie rodziców w działalność

edukacyjno – wychowawczą szkoły.

2. Diagnoza rzeczywistych problemów występujących w społeczności szkolnej

problemy uczniów widoczne na terenie szkoły (przejawiane w ich zachowaniach);

problemy edukacyjne i wychowawcze rejestrowane przez pedagoga i psychologa

szkolnego;

problemy zdrowotne obserwowane i sygnalizowane przez pielęgniarkę szkolną;

problemy zgłaszane przez rodziców;

problemy sygnalizowane przez instytucje wspomagające (PPP, PZP, policję, sąd,

KOPD, MOPR…);

wiedza i kompetencje nauczycieli.

3. Podstawy prawne działań profilaktycznych:

Konwencja o Prawach Dziecka przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów

Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989r. ratyfikowana przez Polskę

30 września 1991r. (Dz. U. Nr 120, poz. 526);

Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (DzU 1997 nr 78, poz.

483 ze zm.) – art. 72;

Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn.: DzU 2004 nr 256,

poz. 2572 ze zm.);

Strona 24

Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (DzU 1997 nr 89,

poz. 555 ze zm.) – art.304;

Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (DzU 1964 nr

43, poz. 296 ze zm.) – art. 572;

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 grudnia 2008 r. w sprawie

podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w

poszczególnych typach szkół (DzU 2009 nr 4, poz. 17);

Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi z dnia 26

października 1982 r. (tekst jedn.: DzU 2002 nr 147, poz. 1231 ze zm.);

Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. (DzU 2005 nr 179, poz.

1485 ze zm.);

Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich z dnia 26 października 1982 r. (tekst

jedn.: DzU 2002 nr 11, poz. 109 ze zm.);

Ustawa o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów

tytoniowych z dnia 9 listopada 1995 r. (tekst jedn.: DzU 1996 nr 10, poz. 55 ze zm.);

Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego z dnia 19 sierpnia 1994 r. (DzU 1994 nr

111, poz. 535 ze zm.);

Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie z dnia 29 lipca 2005 r. (DzU 2005 nr

180, poz. 1493 ze zm.);

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie

szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych,

w tym publicznych poradni specjalistycznych (DzU 2010 nr 228, poz. 1488);

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie

zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych

przedszkolach, szkołach i placówkach (DzU 2010 nr 228, poz. 1487; nr 256, poz.

2572);

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 stycznia 2003 r. w

sprawie szczegółowych form działalności wychowawczej i zapobiegawczej wśród

dzieci i młodzieży zagrożonej uzależnieniem (DzU 2003 nr 26, poz. 226);

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 26 lipca 2004 r. w

sprawie szczegółowych zasad kierowania, przyjmowania, przenoszenia, zwalniania i

pobytu nieletniego w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych oraz

młodzieżowych ośrodkach socjoterapii (DzU 2004 nr 178, poz. 1833 ze zm.);

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie

warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży

niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w przedszkolach, szkołach i

oddziałach ogólnodostępnych lub integracyjnych (DzU 2010 nr 228, poz. 1490);

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 stycznia 2008 r. w sprawie

rodzajów innych form wychowania przedszkolnego, warunków tworzenia i

organizowania tych form oraz sposobu ich działania (DzU 2008 nr 7, poz. 38 ze zm.);

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 28 sierpnia 2009 r. w sprawie

sposobu realizacji edukacji dla bezpieczeństwa na podstawie art. 166 ust. 3 ustawy z

dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej

Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416, z późniejszymi zmianami);

Strona 25

Uchwała nr 216/2009 Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2009 roku zmieniająca

uchwałę w sprawie Rządowego programu wspierania w latach 2009-2014 organów

prowadzących w zapewnieniu bezpiecznych warunków nauki, wychowania i opieki w

klasach I-III szkół podstawowych i ogólnokształcących szkół muzycznych I stopnia –

„Radosna szkoła”; Na podstawie art. 90u ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r.

o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późniejszymi zmianami);

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 2010 r. w sprawie szczegółowych

warunków udzielania pomocy finansowej uczniom na zakup podręczników oraz

wypłaty uczniom zasiłku powodziowego na cele edukacyjne na podstawie art. 90u

ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr

256, poz. 2572, z późniejszymi zmianami.

Przepisy wewnątrzszkolne:

a. Statut Szkoły;

b. Program Wychowawczy Szkoły.

4. Zapoznanie się z aktualnymi edukacyjnymi programami profilaktycznymi.

5. Dokonanie przeglądu i wyboru potrzebnej literatury fachowej.

ZAŁĄCZNIK NR 3

PYTANIA POMOCNICZE DO OCENY ZASOBÓW I POTRZEB SZKOŁY W

ZAKRESIE PROFILAKTYKI

1. Uczniowie – zagrożenia i potrzeby:

Ilu uczniów angażuje się w działania prospołeczne, pozalekcyjne organizowane

przez szkołę?

Jakie niewłaściwe zachowania uczniów stanowią największy problem (palenie

tytoniu, picie alkoholu, używanie narkotyków, przemoc, inne)?

Jaki odsetek uczniów ma poważne problemy z nauką (brak promocji z klasy do

klasy, częste wagary, przerwanie nauki)?

Ilu uczniów znajduje się w grupie ryzyka ze względu na deficyty rozwojowe i

środowiskowe?

Ilu uczniów wagaruje lub ma poważne problemy z zachowaniem?

2. Pracownicy szkoły – zasoby i potrzeby.

Czy personel pomocniczy szkoły jest włączony w działania profilaktyczne?

Kto prowadzi działania interwencyjne z uczniami, gdy zajdzie taka potrzeba

(dyrektor, pedagog, wychowawca,…)?

Ilu nauczycieli posiada kwalifikacje do prowadzenia zajęć profilaktycznych?

Jakie są potrzeby szkoleniowe nauczycieli w zakresie zagadnień dotyczących

profilaktyki?

Ilu nauczycieli prowadzi zajęcia pozalekcyjne z uczniami?

Ilu nauczycieli posiada kwalifikacje do prowadzenia zajęć wyrównawczych?

Jaka jest motywacja nauczycieli do współpracy z rodzicami?

Strona 26

Inne…

3. Organizacja działań – zasoby i potrzeby.

Czy szkoła uzyskuje środki na profilaktykę od samorządu lokalnego lub z innych

źródeł?

Kto koordynuje profilaktykę w szkole (dyrektor, pedagog, v-ce dyrektor,

zespół,…)?

W jaki sposób dyrekcja motywuje nauczycieli do prowadzenia zajęć

profilaktycznych, wyrównawczych, pozalekcyjnych?

W jaki sposób podejmowane są decyzje o zakupie specjalistycznych programów

profilaktyki?

Czy statut szkoły reguluje postępowanie wobec uczniów przejawiających

zachowania problemowe (np. picie piwa na wycieczkach)?

Kto w szkole koordynuje i rozdziela zadania dotyczące ścieżki prozdrowotnej?

Inne…

4. Zakres działań – zasoby i potrzeby.

Jak często tematy związane z profilaktyką są przedmiotem rad szkoleniowych lub

innych form dokształcania?

W ilu klasach realizowane są edukacyjne programy profilaktyczne? Jakiej

problematyki dotyczą? Kto je prowadzi (wychowawcy czy osoby z zewnątrz)?

Jakie formy współpracy z rodzicami prowadzi szkoła (Szkoła dla rodziców, dni

otwarte…)?

Jakie zajęcia wyrównawcze lub inne formy pomocy oferuje szkoła uczniom z

poważnymi problemami w nauce?

Z jakimi instytucjami współpracuje szkoła w zakresie profilaktyki (policją, strażą

miejską, organizacjami pozarządowymi…)?

Ile i jakie zajęcia pozalekcyjne prowadzone są w szkole? Czy uczestniczą w nich

uczniowie z grup ryzyka?

Inne…

ZAŁĄCZNIK NR 4

PRAWIDŁOWY STOSUNEK DO DZIAŁAŃ PROFILAKTYCZNYCH

ŚRODOWISKA SZKOLNEGO

Rodzice sprzyjają profilaktyce, gdy:

mają dobry kontakt z dzieckiem;

mają jasno ustalony i akceptowany przez dziecko system norm, wartości i zasad;

okazują swojemu dziecku miłość i szacunek;

mają dobry kontakt ze szkołą i szeroko rozumianym środowiskiem dziecka;

aktywnie współpracują ze szkołą, dzieląc odpowiedzialność za podejmowane

wspólnie oddziaływania profilaktyczno – wychowawcze i opiekuńcze;

Strona 27

stanowią wzór osobowy – model dla dziecka;

potrafią zwracać się o pomoc;

dostarczają wzorców zdrowego stylu życia i alternatywnych form spędzania

wolnego czasu (np. rozwijanie zainteresowań dziecka);

dostarczają informacji oraz uczą swoje dziecko ważnych umiejętności życiowych,

w tym szczególnie obrony swojego zdania, radzenia sobie z presją rówieśników,

podejmowania odpowiedzialnych decyzji;

kształtują poczucie własnej wartości u dziecka;

nie lekceważą problemów, z którymi przychodzi dziecko;

mają lub zdobywają wiedzę na temat prawidłowości i zaburzeń wieku dorastania;

„dojrzewają” razem ze swoim dzieckiem, w sposób naturalny z roli opiekuna

przechodzą do roli partnera swojego dziecka.

Dyrektor szkoły sprzyja profilaktyce, gdy:

zakłada, że w jego szkole funkcja profilaktyki musi być spójna z funkcją

wychowania;

posiada podstawową wiedzę w zakresie profilaktyki problemowej;

umacnia pozytywne relacje interpersonalne w szkole;

premiuje doskonalących się nauczycieli;

zachęca dzieci do udziału w działaniach profilaktycznych;

włącza rodziców do współpracy w tworzeniu i realizacji szkolnych programów

wychowawczego i profilaktycznego;

wspiera i kontroluje przebieg realizacji szkolnych programów wychowawczego i

profilaktycznego;

wspiera finansowo i organizacyjnie działania profilaktyczne w swoim środowisku.

Kolejne czynności dyrektora tworzącego szkolne programy wychowawczy i

profilaktyczny są następujące:

Uświadamianie radom pedagogicznym, rodzicom, uczniom, czym jest program

wychowania i profilaktyki, jakie zawiera elementy i jakie jest jego miejsce w

działaniach szkoły.

Diagnoza w odniesieniu do osób pracujących w szkole w zakresie wiedzy,

poziomu przygotowania merytorycznego, motywacji do pracy w określonym

środowisku i warunkach.

Diagnoza zasobów materialnych szkoły.

Czytelne i precyzyjne określenie celów programu wychowawczego oraz celów

profilaktycznych – zgodnie z założeniem, że program wychowawczy powinien

stwarzać uczniom możliwość rozwoju, natomiast program profilaktyczny

powinien ograniczać rolę czynników ryzyka i wzmacniać czynniki chroniące;

wspomagać uczniów w konstruktywnym radzeniu sobie z trudnościami oraz

promować zdrowie i zdrowy styl życia.

Ustalenie zasad komunikowania się szkoły z rodzicami.

Strona 28

Umiejętność wychodzenia poza szkołę i szukanie wsparcia w społecznościach

lokalnych: samorządach (dzielnicowym, miejskim), organach administracji

państwowej i organizacjach pozarządowych (chodzi nie tylko o pozyskiwanie

środków finansowych, ale również zdobycie poparcia dla kierunków realizowanej

pracy profilaktycznej i wychowawczej).

Pedagog/psycholog szkolny sprzyja profilaktyce, gdy:

potrafi skutecznie organizować pomoc zarówno dla indywidualnego ucznia, jak i

zespołu klasowego;

integruje grono pedagogiczne do wspólnej pracy w planowaniu, opracowywaniu i

realizacji działań profilaktyczno – wychowawczych;

skutecznie współpracuje z rodzicami, nauczycielami i uczniami;

współpracuje z instytucjami i organizacjami zajmującymi się pomocą dziecku i

rodzinie; wie gdzie szukać pomocy w szczególnych sytuacjach, kiedy i gdzie

skierować ucznia oraz rodziców;

jest modelem konstruktywnych zachowań;

doskonali się osobowościowo i profesjonalnie.

Nauczyciel – wychowawca sprzyja profilaktyce, gdy:

przykłada dużą wagę do podejmowania systemowych, spójnych oddziaływań

profilaktyczno – wychowawczych zarówno w odniesieniu do swoich uczniów jak i

rodziców;

utrzymuje pozytywne relacje osobowe z uczniami;

dostrzega indywidualność dziecka, indywidualizuje oddziaływania;

jest wzorcem konstruktywnych zachowań;

doskonali się osobowościowo;

doskonali się zawodowo;

konstruktywnie współpracuje z gronem pedagogicznym oraz pozostałymi

pracownikami szkoły;

umiejętnie/efektywnie dostarcza rzetelnych informacji;

uczy dzieci istotnych w życiu umiejętności interpersonalnych (zwłaszcza w

zakresie radzenia sobie z trudnościami zagrażającymi prawidłowemu rozwojowi);

promuje zdrowy styl życia i wartościowe formy spędzania wolnego czasu;

ma pozytywne relacje z rodzicami, potrafi pozyskać rodziców do współpracy.

ZAŁĄCZNIK NR 5

SPECJALISTYCZNE ZAPLECZE DZIAŁAŃ INTERWENCYJNYCH I

TERAPEUTYCZNYCH

Wybrane instytucje i podmioty

1. Poradnie psychologiczno – pedagogiczne w Poznaniu.

1.1. PPP Nr 1; 60-763 Poznań; ul Słowackiego ; tel. 061-8658260

Strona 29

1.2. PPP Nr 2; 60-367 Poznań ul. Sierakowska 23 tel. 061- 8528558

1.3. PPP Nr 3; 60-853 Poznań; ul. Mickiewicza 30; tel. 847-30-39;

1.4. PPP Nr 4; 60-688 Poznań; os. Jana III Sobieskiego 1L; tel. 823-44-31;

1.5. PPP Nr 5; 61-814 Poznań; ul. Ratajczaka 11a; tel. 852-20-62;

1.6. PPP Nr 6; 61-469 Poznań; 28 Czerwca 1956r. 296/298; tel. 832-47-51; 832-26-22;

1.7. PPP Nr 7; 61-359 Poznań; ul. Św. Antoniego 42; tel. 879-30-49;

1.8. PPP Nr 8; 61-255 Poznań; os. Tysiąclecia 72; tel. 876-04-21;

1.9. Archidiecezjalna Poradnia Rodzinna; 61-701 Poznań; ul. Fredry 11; tel. 851-90-21;

1.10. Poradnia Psychologiczna Centrum Zdrowia Rodziny; 60-164 Poznań; ul. Ziębicka

1a; tel. 868-97-20;

1.11. Centrum Poradni Zdrowia Psychicznego; 60-867 Poznań; ul. Norwida 9 lok. 1;

tel. 848-12-41;

1.12. „Medyk” Poradnia Medycyny Szkolnej NZOZ; 60-375 Poznań; ul. Świt 47; tel.

861-63-84;

1.13. Ośrodek Terapii Uzależnienia; 61-159 Poznań; os. Piastowskie 81; tel. 877-28-73;

1.14. „Pięć +” Ośrodek Rehabilitacyjno – Specjalistyczny; 60-823 Poznań; ul.

Słowackiego 8; tel. 665-66-30;

1.15. Poradnia Psychologiczna SP ZOZ nad Matką i Dzieckiem; 61-709 Poznań;

ul. Sporna 16; tel. 852-87-42;

1.16. Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna dla Dzieci i Młodzieży ze Specjalnymi

Potrzebami Edukacyjnymi; 61-469 Poznań; ul. 28 Czerwca 1956r. 296/298; tel. 832-

33-87;

1.17. Prywatna Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna; 61-361 Poznań; ul.

Starołęcka 18; tel. 653-01-72.

2. Poradnie foniatryczne w Poznaniu

2.1. Poradnia Foniatrii i Audiologii Katedry Chorób Ucha, Nosa, Gardła i Krtani

Akademii Medycznej; ul. Przybyszewskiego 49; 60-355 Poznań; tel. 869-12-58;

2.2. Poradnia Foniatryczna; ul. Mickiewicza 31; 60-835 Poznań; tel. 843-45-10;

3. Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie

3.1. Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie; ul Cześnikowska 18; 60-330 Poznań; tel. 860-99-

00, 860-99-01;

3.2. Filia Grunwald; ul. Matejki 50; 60-770 Poznań; tel. 878-48-72, 878-48-73;

3.3. Filia Jeżyce; ul. Długosza 18a; 60-558 Poznań; tel. 847-32-11;

3.4. Filia Nowe Miasto; os. Piastowskie 81; 61-159 Poznań; tel. 876-66-11;

3.5. Filia Piątkowo; os. Jana III Sobieskiego 52 (pawilon); 60-688 Poznań; tel. 823-52-60;

3.6. Filia Stare Miasto; ul. Ratajczaka 5/7; 60-813 Poznań; tel. 851-64-59;

3.7. Filia Wilda; ul. Opolska 58; 61-433 Poznań; tel. 832-29-71.

4. Poradnie odwykowe (alkohol)

4.1. NZOZ Ośrodek Terapii Uzależnienia i Współuzależnienia „Śródka - Rataje”;

os. Piastowskie 81; 61-159 Poznań; tel. 877-28-73;

Strona 30

4.2. NZOZ Poradnia Terapii Uzależnienia od Alkoholu „Wilda”; ul. Czwartaków 17; 61-

495 Poznań; tel. 833-04-11;

4.3. SP ZOZ Poradnia Odwykowa Poznań – Jeżyce; ul. Litewska 8; 60-605 Poznań;

tel. 848-41-85;

4.4. NZOZ Poradnia Terapii Uzależnień i Współuzależnień; os. Zwycięstwa 108; 61-653

Poznań; tel. 828-99-93;

4.5. Wojewódzki Ośrodek Terapii Uzależnienia od Alkoholu i Współuzależnienia; ul.

Małeckiego 11; 60-706 Poznań; tel. 866-49-58;

4.6. NZOZ „Plac Kolegiacki” sp. z o.o. Poradnia Terapii Uzależnień; pl. Kolegiacki 12a;

61-841 Poznań; tel. 855-45-99;

4.7. Ośrodek Leczenia Uzależnień i Współuzależnień; ul. Św. Marcin 39; 61-806 Poznań;

tel. 853-61-84.

5. Świetlice dla Dzieci i Młodzieży Dotkniętych Problemem Alkoholowym

5.1. Parafialne Oratorium dla Dzieci z Rodzin Dotkniętych Uzależnieniem przy parafii

pw. Wszystkich Świętych; ul. Grobla 1; 61-858 Poznań; tel. (brak);

5.2. Świetlica przy parafii pw. Chrystusa Najwyższego Kapłana; os. Lecha 44; 61-239

Poznań; tel. (brak);

5.3. Świetlica przy parafii pw. Imienia Maryi; ul. Santocka 15; 60-431 Poznań; tel. (brak);

5.4. Oratorium „TĘCZA” przy parafii pw. Św. Marcina; ul. Św. Marcin 13; 61-803

Poznań; tel. 0607-11-95-25;

5.5. Świetlica przy parafii pw. Świętej Rodziny; ul. Promienista 131; 60-142 Poznań;

tel. 867-00-66;

5.6. Świetlica – Żegrze przy parafii pw. Najświętszej Bogurodzicy Maryi; ul. Gołężycka

12;

61-251 Poznań; tel. (brak);

5.7. Świetlica prowadzona przez parafię pw. Maryi Królowej; Rynek Wildecki 4; 61-546

Poznań; tel. 833-15-90;

5.8. Świetlica prowadzona przez Stowarzyszenie Lokalne Salezjańskiej Organizacji

Sportowej DON BOSCO; ul. Kolejowa 52; 60-715 Poznań; tel. 866-32-53;

5.9. Oratorium „Światełko” przy parafii pw. Św. St. Kostki; ul. Winiarska 52; 60-654

Poznań; tel. 823-96-77;

5.10. Świetlica prowadzona przez Zgromadzenie SS. Franciszkanek Rodziny Maryi;

ul. Niegolewskich 23; 60-233 Poznań; tel. 866-49-85;

5.11. Ochronka „Promyczek” Sióstr Elżbietanek; ul. Kościelna 5; 60-536 Poznań; tel.

847-48-36;

5.12. Zgromadzenie SS Miłosierdzia Św. Wincentego a’Paulo; ul. Mariacka 24/28; 60-

960 Poznań; tel. 878-02-24;

5.13. Świetlica prowadzona przez Stowarzyszenie na Rzecz Pomocy Osobom

Uzależnionym i Zagrożonym Alkoholizmem „Od Zaraz”; ul. 28 Czerwca 1956r. nr

296/298; 61-469 Poznań; tel. 832-26-22;

5.14. Świetlica prowadzona przez Stowarzyszenie Pomocy w Problemach Życiowych;

ul. Żupańskiego 14/10; 61-572 Poznań; tel. 835-37-26;

Strona 31

5.15. Świetlica prowadzona przez Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom i Rodzinom

„Amici”; os. Lecha 104a; 61-297 Poznań; tel. 872-23-35;

5.16. Świetlica prowadzona przez Polski Komitet Pomocy Społecznej; ul. Żydowska

15/18;

61-761 Poznań; tel. 852-43-59;

5.17. Świetlica prowadzona przez Fundację Pomocy Socjalnej „Pomost”;

ul. Słowackiego 19/21; 60-822 Poznań; tel. 843-54-62.

6. Ośrodek Profilaktyczno – Wychowawczy

6.1. Fundacja Bonum Commune; ul. Trąmpczyńskiego 44; 61-414 Poznań; tel. 825-73-

18;

7. Inne organizacje oraz Podmioty Wspomagające Rodzinę

7.1. Poradnia Profilaktyki i Terapii Uzależnień „MONAR”; pl. Asnyka 2; 60-832 Poznań;

tel. 847-63-29;

7.2. Centrum Profilaktyki Uzależnień; al. Marcinkowskiego 21, III piętro; 61-745 Poznań;

tel. 855-73-54;

7.3. Stowarzyszenie Profilaktyki Społecznej SEDNO; al. Marcinkowskiego 21 (III

piętro); 61-745 Poznań; tel. 855-73-54;

7.4. Towarzystwo Rodzin i Przyjaciół Dzieci Uzależnionych „Powrót z U”;

ul. Winogrady 150; 61-626 Poznań; tel. 820-85-18;

7.5. Terenowy Komitet Ochrony Praw Dziecka; ul. Garbary 97/8; 61-757 Poznań;

tel. 855-22-78;

7.6. Stowarzyszenie Pracownia Działań Twórczych; ul. Botaniczna 2; 60-586 Poznań;

tel. 847-45-76;

7.7. Wielkopolskie Stowarzyszenie na Rzecz Rodziny i Osób Niepełnosprawnych

„Rodzina - Rodzinie”; ul. Sienkiewicza 10; 60-817 Poznań; tel. 843-60-28;

7.8. Fundacja Pomocy Samotnej Matce; ul. Garbary 22; 61-866 Poznań; tel. 853-05-87

lub 853-32-81;

7.9. Fundacja Pomocy Samotnej Matce, Hotel-Schronisko „Pro Vita”; ul. Botaniczna 2;

60-586 Poznań; tel. 847-59-37;

7.10. Fundacja Pomocy Wzajemnej „Barka”; ul. Bydgoska 6/7; 61-123 Poznań;

tel. 877-22-65;

7.11. Fundacja „Familijny Poznań”; ul. Serbska 6 (pokój 208A); 61-696 Poznań;

tel. 828-03-61;

7.12. Fundacja „Głos dla Życia”; ul. Forteczna 3; 61-362 Poznań; tel. 653-03-94 lub

653-03-91.

8. Telefony Alarmowe i Zaufania

8.1. Pomarańczowa Linia (pomoc rodzinom dzieci uzależnionych od alkoholu) 0-801-

140-068;

8.2. Niebieska Linia – Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie 0-800-

120-002;

8.3. Infolinia policyjna KWP (całodobowy bezpłatny telefon zaufania) 0-800-130-334;

8.4. Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania AIDS (022) 622-50-01;

Strona 32

8.5. Zielona Linia AIDS (022) 621-33-67;

8.6. Policja 997, 112;

8.7. Straż pożarna 998;

8.8. Pogotowie ratunkowe (wypadki) 999;

8.9. Straż miejska 986;

8.10. Informacja o pomocy dla osób bezdomnych 987;

8.11. Telefon zaufania dla osób uzależnionych (24h) 988; 843-01-01;

8.12. Komisariat Policji Poznań Grunwald, ul. Rycerska 2; 841-21-11;

8.13. Rewir Dzielnicowych, ul. Wyspiańskiego 7; 841-21-51;

8.14. Wydział do Spraw Narkotyków KWP (automat zgłoszeniowy) 847-28-03;

8.15. Informacja dot. przestępstw kryminalnych 847-89-97;

8.16. Straż Miejska Oddział Grunwald, ul. Matejki 50; 866-58-69;

8.17. Punkt Interwencji Kryzysowej (porady: psychologa, pedagoga, prawnika i

pracownika socjalnego) – całodobowo, Poznań ul. Niedziałkowskiego 30; 835-48-65,

835-48-66;

8.18. Ośrodek Informacji o Sektach, Kościół Dominikanów, al. Niepodległości 20; 852-

31-34;

8.19. Całodobowe Pogotowie Pomocy Społecznej 879-82-12