32

The mission The Script of Evil series Book 2 10. The Puppet Masters

Ytgesort Kleurblinde-Woord Gesang snot Gekroonde Woord Gedigte van Johan B. Pansegrouw sr.

BLOEDSPORE IN DIE SAHARA 9. DIE BORMOEN LEER - Deel 1 Opeens besef hy dat dit onmoontlik is. Hoe stadig hierdie perde ook al beweeg, kan geen man te voet hulle inhaal nie. Nee, enige hulp is in hierdie stadium uitgesluit.

Die wraak is myne! – 19: Piet en sy bakkie Hy kry die huisie in George maklik. ‘n Kragtige bakkie met siervellings en breë bande staan in die oprit. Petrus kan nie anders as om die swart gevaarte te bewonder nie. Hy loer in die kajuit.

“Ja, wat soek jy!” Hy skrik hom boeglam vir die harde stem vlak agter hom.

Bevrore hart - 15. Nuwe planne “Gertie?” Haar oë sien, maar haar verstand wil nog nie verstaan nie.

Deur hoeveel haelstorms is jy, blits dit skielik deur Amanda se gedagtes. Die snaakse snawelmasker.

Artikel deur Gert van Jaarsveld

Die idee van ’n gestandaardiseerde kostuum vir plaagdokters is in 1619 ontwikkel deur die Franse dokter Charles de Lorme (1584 – 1678).

2

Stories Magazine - Tydskrif Acknowledgements/Erkennings No. 72 – 04-05-2020 Editor and Translator prof. Gert van Jaarsveld English https://storymagazine.home.blog Afrikaans https://storietydskrif.home.blog Redigering en Vertaling prof. Gert van Jaarsveld Besoek ons skakel “Oor ons skrywers”

31

dikwels gemaak uit brons, is bedoel om die lug te filtreer en is dikwels gevul met welriekende kruie en speserye of ’n spons deurweek met asyn om die dokter teen die besmetting te vrywaar..

Dis dan ook juis hierdie snawel wat aanleiding gegee het tot die foutiewe afleiding en spottery dat die dokters die siekte wou skrikmaak en verjaag met so ’n mondering. Die kostuum het verder bestaan uit stewels, kamaste, ’n oorjas, handskoene en kopbedekking en dikwels ook ’n groot breërandhoed, alles gemaak uit leer asook ’n glasbril. Hierdie kostuums is hoofsaaklik gebruik in Frankryk en Italië en soms in Duitsland en Oostenryk.

Die dokters het gewoonlik ook ’n lang houtstok saam met hulle gedra sodat hulle nie naby pasiënte hoef te kom nie, maar hulle klere kan oplig om te sien of hulle die plaag het en selfs hulle polse te voel.

Ons glo nie meer dat miasmatiese lug ons kan siek maak nie, maar ons weet dat ons deur besoedelde, corona-besmette lugdruppels geaffekteer kan word of ander kan aansteek.

Sien, dra jou masker! Hou jou afstand! Daar is niks nuuts onder die son nie!

30

Foto’s verskaf deur Gert van Jaarsveld Die snaakse snawelmasker.

Artikel deur Gert van Jaarsveld

Plae, epidemies en pandemies is algemeen in die geskiedenis van die mensdom vanaf die vroegste, onlangs ontdekte een in Sjina, ongeveer 3000 vC tot die jongste COVID-19. Die skrikwekkendste van hierdie pandemies was seker die Swart Dood van 1331-1353 wat in Europa alleen tussen 10 en 60% van die bevolking, 75 – 200 miljoen mense, uitgewis het.

Een van die grootste probleme met plae is die beskermende toerusting vir dokters en gesondheidspersoneel. Die infeksie en dood van talle dokters en verpleegpersoneel in die afgelope tyd getuig hiervan. In Italië is nagenoeg 100 dokters dood as gevolg van infeksie deur die virus.

Die idee van ’n gestandaardiseerde kostuum vir plaagdokters is in 1619 ontwikkel deur die Franse dokter Charles de Lorme (1584 – 1678). Alhoewel hy later beskryf is as ’n kwak, was hy in daardie tyd ’n vooraanstaande dokter van onder meer Koning Henri IV, Koning Louis XIII, en Koning Louis XIV.

Een van die opvallendste kenmerke van die kostuum was die snawel. Die destydse teorie, aanvaar deur die meeste mediese deskundiges van daardie tyd, was dat die siektes oorgedra is deur miasmata, d.w.s. giftige dampe in die lug veroorsaak deur siekte en deur verrottende organiese materie. Die kostuum werk op dieselfde beginsel as vandag se hazmat-pak. Dit is ontwerp om die hele liggaam te bedek sodat geen liggaamsdele uitsteek nie en om die slegte lug uit te hou. Die snawel,

3

Our books – Ons boeke http://storietydskrif.home.blog/boekwinkel/

4

Cover photo by Racheal Lomas @maven_designs

29

Sy glimlag vir die eerste keer in ‘n lang tyd. Abraham het eendag dieselfde woorde gebruik. Sy wonder wie van hulle twee die dankbaarste moet wees. Sy was so bang vir alleen wees noudat die geboorte nader kom. Nou is Gertie hier.

Gertie het te veel ellende beleef om nie die kans aan te gryp nie. Gou is sy in beheer van die eetplek. Iewers in haar is daar ‘n kunssinnigheid en sy begin die koffiehuis omtower in ‘n vertrek met ‘n intieme huislike atmosfeer. Sy hang prente teen die mure op en ou koperketels en skinkborde. Sy soebat rooi tafeldoeke vir die tafels uit Amanda en potjies om blommetjies op die tafel te sit. Die hotel se eetkamer het altyd vir haar so vrolik gelyk.

Vervolg volgende week uitgawe 73

28

“Wag, kom ons gaan binnetoe.” “Vertel,” sê sy toe hulle in die sitkamer gaan sit. “Dalk moet jy eerste vertel. Dit lyk na ‘n beter storie as myne,” sê

Gertie en kyk in die vertrek rond. “Goed, dis baie kort. Ek het vir Abraham kom werk. Toe verlaat sy

vrou hom. Toe trou ek met hom. Toe verwag ek …” “Dit klink na ‘n sprokie.” “Dit is nie. Hy het sy ouma in Duitsland gaan haal, einde verlede jaar.

Toe tref ‘n bom die skip. Almal is dood.” Gertie skud net haar kop. “Dis erg. Dis baie erg.” Sy en haar kêrel is Durban toe, vertel sy. Hy wou kamstig in die hawe

gaan werk, maar hy het nie gewerk nie. Hy is eintlik maar ‘n niksnuts. Toe wou hy haar liggaam gebruik om mee geld te maak. Baie matrose betaal baie vir ‘n mooi meisie soos sy. Sy was sleg, het sy gedink, maar so sleg was sy nie. Sy het haar liggaam vir hom beskikbaar gestel omdat sy lief was vir hom. Saam met hom, het sy gedog. kon sy van haar gemorsbestaan ontsnap. Hy het dit net misbruik. Sy het hom verlaat. In gruwelike armoede het sy vir mense gewas en gestryk, siekes versorg en by ‘n hospitaal beland waar sy slopemmers moes ronddra en skoonmaak. Later het sy by ‘n hotel gewerk waar sy vloere geskrop en skottelgoed gewas het. Daar was niks anders nie. Uiteindelik met ‘n bietjie geld teruggegaan na die houtkapperskamp. Daar was niemand nie. Die kamp het verskuif. ‘n Ou, swart man wat nog ‘n bietjie toerusting oppas, sê hulle is weg, hy weet nie waarheen nie, maar hy sê pa-hulle is al vroeër weg, hy het gehoor Johannesburg toe.

“Ek sal jou nie pla nie. Ek het toevallig by iemand wat my opgelaai het, gehoor van jou hier op die myndorpie. Ek wil net kom oë wys en ‘n bietjie rus. Dan gaan ek weer verder.”

“Oor my dooie, dooie liggaam. Jy bly net hier. En ons gaan sommer nou begin om jou op te fieks. Jy is nog net so mooi soos altyd. Gaan bad solank, ek gaan vir jou klere in die winkel haal. Ek het net die regte goed vir jou.”

Hoe goed voel sy toe sy die dankbaarheid in die oë sien. Abraham moes seker baie so gevoel het toe hy die mense gehelp het. Of soos Alet gevoel het toe sy gehawend hier aangeloop gekom het. Sy skuld hulle dit. Sy skuld haarself dit.

“Maar jy moenie dink jy gaan verniet bly nie. Hier is hope werk. Ons sal sien waar pas jy die beste in. Daar is altyd te veel werk in Die Koffiepot, dalk moet jy daar begin. En ek gaan jou nie spaar nie.”

5

The Script of Evil Book 1 – When Evil brings Love – is now available in our bookstore https://www.amazon.com/dp/B086B8PVZV The mission The Script of Evil series Book 2

Started edition 63

10. The Puppet Masters

“The Elite ...” Martie pulls a face as if she smells rotten fish.

Frustrated Kadin frowns. “Oh no, come now! Tell us something, Martie. I remember when you yelled: ‘What about the devilish plans of the Elite!’ You said the Saviours brought the plague because it was the only way they could get the world out of the claws of the Elite who have controlled the world through the centuries. You said the Elite is in possession of their own viruses which they very soon would release and destroy the global economy in the next few years and install a new digital monetary system through which they will have ultimate control over us. What were you talking about, Martie?”

Martie’s eyes widen: “My goodness, you don’t miss a thing.” Billy also is fishing: “Does this mean the Elite didn’t fully know what

they were doing, because according to the professor the Saviors brought on the plague before the end of this year or else the weather systems would have become haywire and the earth would lose oxygen and water and end up looking as barren as Mars?”

Despondently Martie shakes her head and looks at Michael. “We are doing the wrong thing here, Michael. Will you tell them? I don’t really know how to do it; it is too difficult to explain.”

Michael smiles: “Okay, Martie, we’ve discussed this so many times I should know enough. Let me try. Keep your fingers crossed. Do you remember the first time we talked in PE? I could see I confused you when I talked about the puppet masters who control us. We think we are free but we really are their willing slaves.”

Billy and Kadin smile at each other and Kadin makes a circle with her forefinger next to her head, turns her eyes, and whistle strangely. They all laugh and Billy stutters: “Madman or not; we needed you.”

6

“Okay, let me try. Firstly, the story that Martie’s grandfather told us is a vast oversimplifying. Sometimes you have to use a half-truth to convince people because the truth is too difficult and will take too long to explain with the danger that you are going to lose someone along the path. The truth is that the Saviors was under pressure because if they had not stopped the Elite in time, the earth would have become like Mars, but only over a far longer period and not because of earth warming. Earth warming and the Holocene destruction are much easier to believe because we experience it and that is why professor Johan wanted to smuggle with your heads. The Saviors use the same tactic to convince some of their followers.”

The girls giggle when Billy reacts annoyed: “It is a lie! Geez, all of you are lying continually.”

Michael sighs. “There are so terribly many things you don’t know and only to discuss one thing will take an awful lot of time. Inter alia, I am talking about the activities of the Elite. You also need the real truth from the Shrimad Bhagavatam, but let’s leave that for now and focus on the agenda of the Elite before I utterly confuse you.”

Billy nods: “Yes, leave that bug and start by explaining why the Saviors were in such a hurry to bring the plague now.”

Martie explains: “My teacher at the Saviors taught us about the devilish plans of the Elite. They were on the brink, maybe next year already, to launch the last phase of their global domination plan. That would result in everything ceasing to move because no one would be allowed to travel and they would violate many basic human rights. The anti-establishment movement was up in arms all over the world because of the Elite’s corrupt operations and the Elite were under pressure because of protest actions in different countries across the globe that threatened to become uncontrollable. In France, Hong Kong, China, South Africa, Iraq, and Iran, inter alia, this anti-establishment movement threatened to escalate into a fire that would be unstoppable. Also, political events worked against their plans. On that front, certain favored candidates lost out in elections and the wrong Indian and American leaders are now calling the shots. That bred a lot of trouble for them. The Saviors surmised that these threatening uproars and political shifts towards human rights are going to force the Elite to fast-track their last phase of world dominance because the strategy during the implementation of the last phase would be the perfect solution to stop the threatening protests effectively. Their strategy would be to bring

27

Sy verwonder haar aan die mense wat sy ken se geloof in die goeie. Die berusting by dit wat sleg is, die manier waarop hulle elke keer kop optel, sonder verbittering, sonder om te baklei. Abraham was juis so lief vir die mense omdat hulle inherent so sterk is. Sy is nie sterk nie en sy doen wat sy doen nie uit enige oortuiging nie. Vir Abraham doen sy iets want hy was goed vir haar. Vir die mense om haar doen sy iets, omdat hulle vir haar omgee. Sy kan nog nie uit haar hart gee nie, die laaste haelstorm het haar binnekant te flenters geslaan.

Tant Hannie ondersoek vir Alet. “Nee wat, jy is perdfris. Ek was bietjie bekommerd oor jou gesondheid, jy het laas vir my so bleek gelyk. Toe dag ek ek kom kyk maar.”

“Dis die klein woelwater wat my so aan die gang hou. Hy is mos nie ‘n kind vir slaap nie. Lyk my die lewe is vir hom te interessant. En ons het maar baie werk hier op die plaas. Dankie dat Tante gekom het.”

“Nee, ek wou sommer kom kyk het hoe gaan dit met die klein bulperd ook. Maar hy lyk vir my honderd persent. Nou Amandatjie, wag ons vir jou dogter.”

“’n Dogtertjie? Hoe weet Tante dit.” “Ek weet. Ek weet!” Sy verkneukel haar in Amanda se verwarde

uitdrukking. Abraham het nooit gesê wat hy eintlik wou gehad het nie, dink

Amanda bitter toe sy terug is by die huis. Hoe nader die dag van die geboorte kom, hoe banger word Amanda.

Moet sy nou werklik alleen hier deur? Is sy nie al genoeg gestraf nie! ~*~*~ Een Vrydagoggend vroeg in Maart staan daar skielik ‘n vrou voor haar

in die winkel wat vaagweg bekend lyk. Sy kyk op van die boeke en die grys oë van die vrou vang haar vas. Dis hartseer oë. Die gesig wat eintlik nog mooi gelaatstrekke het, is afgemat en onversorg.

“Amanda,” sê sy, “herken jy my nie?” Die grys oë. Dit skiet opeens deur Amanda. “Gertie?” Haar oë sien, maar haar verstand wil nog nie verstaan nie. Deur hoeveel haelstorms is jy, blits dit skielik deur Amanda se

gedagtes. Dan vlieg sy op. “Gertie! Gertie! Ek is so bly om jou te sien.” Sy gryp

Gertie om die lyf en begin grens soos ‘n kleintjie. Trane loop ook uit Gertie se oë.

“Wat maak jy hier?” “Lang storie. Ek …”

26

rak teen die muur vir blikkieskos en koffie en tee, pakkies bak- en kookgoed. Regs agter kom rakke vir gereedskap. Dit word so beplan dat ‘n mens onmiddellik ‘n blik oor al die voorraad kry wat in die winkel beskikbaar is.

Hulle begin somme maak. As die winste van die winkel en bakkery in die volgende paar maande bygetel word, kan sy daarin slaag om alles kontant te bou.

“Arbeid is op hierdie stadium redelik goedkoop en ons moet maar onderhandel met verskaffers oor die pryse van die boumateriaal. Waar begin ons?”

“Eers die winkel en die bakkery. Ek is seker hulle winste kan met die veranderings net verbeter. Dit kan ons help met die hotel.”

“Dit maak sin. Wanneer begin ons?” “So gou as moontlik,” antwoord sy en dink aan haar swangerskap. As

die winkel en koffiehuis voltooi is voor die baba kom, sal dit net ‘n voordeel wees. Die hotel se bouery is buite en sal nie so ‘n ontwrigting wees nie.

“Jy praat my taal. So gou die planne goedgekeur is, begin ons.” Die volgende paar maande is nag. Die ontwrigting is groter as wat

Amanda vermoed het. Maar sy byt deur. Sy doen dit vir Abraham en hoe meer sy te doen het, hoe meer help dit haar om die seer te verwerk.

Tant Hannie kom een more vroeg daar aan. “Ek wil graag by Alet uitkom. Ons moet vir Martiens bel om my te

kom haal.” “Dis nie nodig nie, Tante. Ek sal Tante wegbring. Gee my net ‘n

halfuur om alles hier te reël, dan kom laai ek vir Tante op.” “Baie dankie, my kind. Jy het so ‘n goeie hart. Die Here seën jou.” Op pad praat tant Hannie oor Martiens en Alet. Sy is baie lief vir hulle

en Martiens is so ‘n stewige kêrel. Amanda stem stil saam. Die mans wat sy goed ken, is sulke sterk,

betroubare mans. Martiens is uit een stuk gesny, ‘n staatmaker in die omgang en ‘n leier na wie mense opsien. Haar Abraham was ‘n egalige, standvastige man, ‘n man met empatie vir sy medemens, wat uit sy pad gegaan het om ander te help. Wynand is ‘n sterk, onbaatsugtige mens. Kyk net na sy heldedaad toe Albert onder in die myn vasgevang was.

Sy wonder skielik hoekom sy nou aan hom dink. Hy was so lanklaas daar. Sy het so lanklaas iets van hom gehoor. Sy studies moet nou voltooi wees. Hy is dalk getroud en ‘n predikant iewers. Sy moet vir Alet vra.

7

everything to a halt because all the governments would pronounce states of emergency that would infringe on human rights severely. No meetings would be allowed and almost no one would be allowed to travel. Most people would be forbidden to go and work. They would be forced to isolate themselves in their homes. That’s why the Saviours had to bring on the plague as soon as possible before a shutdown prohibited them from traveling and causing a lot of obstacles. That is why Ronald and his nucleus team of scientists were hastily moved to PE and that is why they had to abduct Martie and thereby forcing the professor to nippily help them with the last mutation of their zombie virus.”

Aghast Billy shakes his head. “How did the Elite plan to do all this and what is the last phase of their domination plan. It sounds all farfetched.”

Michael explains: “Die Elite already has over fifty years prepared them for this last phase of global dominance by systematically taking over science, the media, the business world, the health systems, and the politicians. Acknowledgment and advancement were now based on the norms that the establishments forced down rather than innovation and discovery. Innovation and discovery were rather stolen and everything that went against the Elite’s agenda was squashed. The result of this was that the wrong people were placed in charge of every important sector and in this way, they could create a corrupt world and safeguard it and let it operate according to their agenda. They disguised their devilish agenda behind a philanthropic banner and with this pious vision they brainwashed Dick, Tom and Harry to believe what they did was for the benefit of mankind. And that when only a small circle profited by giving each other the options to opportunistic moves that enriched them tremendously because they knew what the future held in stall and so their families became richer and mightier. The Elite took over the United Nations and governments and via the world banks and the Committee of 300, a group of influential companies, dictated how the world operates. One of the mightiest organizations they took over was the World Health Organization, the WHO, to drive their agenda that was of cardinal importance for the last phase of their plan.

“In the meantime, they prepared for the last phase by polluting medication, food, water, and the air with chemicals and vaccinations that conditions our bodies for their planned technology to take over our whole existence. I don’t know if you are aware of how our immunity has weakened and how our bodies are poisoned with chemicals by the radio frequencies from our modern networks; of chemicals that are regularly

8

dumped out of airplanes above cities; of medicines, vaccines, food, and drinks that are used to prepare our bodies and to condition us for what lies ahead. Do you know about people who have been abducted and experimented on just to find out later that some things were planted into them? Apart from our bodies they also wanted to make us totally dependent on their networks that will know everything about our being and our possessions. For this, they invented the Cloud where all data eventually will be stored so that their Artificial Brain can take over eventually. Do you know anything about project Nightingale? They were busy manipulating health services so that doctors can store all genetic and medical data of their patients on the Cloud. The Cloud one day will know all our addresses and medical data; our weaknesses; our prescriptions and treatment, whether we are vaccinated, and that Artificial Brain would, according to their programming, manipulate and control us. Furthermore, they have addicted us to satellite TV and the internet as far as knowledge is concerned and took it over by their search engines and news channels and would control what we believe in and influence our choices. They manipulated viruses and vaccines in laboratories that they held back until the right time.

“ And these, my friends, were only some of the preparatory work they have done for the last phase of their global domination plan.

“This last phase was meticulously planned and based on three implementations of which the timing is inter-dependable, namely the development of highly contagious viruses that would be released at the right moment, the development of vaccines, and the 5G network. The WHO would take care that the viruses are effectively distributed across the globe and that the pandemics that follow will be highly effective by manipulating the protocols of the different countries’ health services so that governments call for states of emergency lockdowns and make laws that trample universal human rights. If this happens, they are ready to systematically break down the current society and replace it with their world dominance. Joblessness would bring the world to a standstill because the bulk for the population will be forced to quarantine themselves in their homes because of fear of the viruses. Uproar and resistance are now quelled and in the meantime will the damaging 5G system clandestinely be erected in record time and be tested while the world is waiting for the vaccines against the viruses. The aim of the viruses will not only be to dodge human rights, but they will be blamed for the detrimental effect that 5G has on our immunity. The

25

beleggings, maar die beste sal wees as jy die erwe rondom die huidiges wat jy besit, opkoop. Tans is hulle spotgoedkoop, want die res van die dorp behoort aan die myn. Net die klompie erwe in die hoofstraat is in private besit. Volgens my inligting gaan die myn baie uitbrei. Jy kan besighede bou en verhuur. Of huise, of wat ook al.”

Kort nadat die boedel afgehandel is, koop sy al die beskikbare erwe. Lê julle maar rustig. Nou eers die winkel regkry. Aan ‘n bestuurder dink sy nie nou nie. Dis haar en Abraham se plek. Sy werp haar volledig in die bedrywighede en tel die leisels op.

Een middag laat stap daar twee van die mynbeamptes die winkel binne. Die mynkantien verkoop nie die soort sigarette wat hulle rook nie. Kan hulle hier kry. Die pad is lank terug, want hier is mos nie oornagplek in die dorp nie.

Na hulle weg is, hoor sy weer die woorde: hier is nie oornagplek nie. ‘n Hotel wou Abraham gebou het. Was hy maar hier om dit te doen! Sy vra raad by die prokureur. Hy stuur ‘n argitek. Hy is jonk en energiek.

“Ons bou die hotel, vergroot die winkel en gradeer dit op, beplan ‘n behoorlike bakkery en eetplek. Dan, en dit is baie belangrik, moet jy begin dink aan kantore. Ek dink van die banke sal een van die dae belang stel om ‘n tak hier te vestig, hier moet plek wees vir ‘n dokter en ‘n prokureur, en ‘n garage. Hier kom al hoe meer motors.”

“Hokaai, hoe gaan ek alles betaal?” “Jy bou soos jy geld het, of jy kry voor die tyd huurders en gaan hoor

by die bank. Hulle sal vir jou dalk geld leen. Net jou geslag is verkeerd. Hulle leen nie maklik vir vroue nie.”

“Dis ‘n skande, maar ek luister. Teken solank vir ons planne, dan kyk ons.”

Sy is beïndruk met die planne van die argitek vir die winkel en bakkery. Die bakkery word vergroot deur die kamertjie agter te inkorporeer. Agter die kamertjie word ‘n behoorlike kombuis en opwasgeriewe beplan. Voor word ‘n volledige koffiehuis ingerig met tafeltjies en stoeltjies, ‘n glasrak waaragter die koeke en ander gebak uit stof en vlieë gehou kan word, ‘n klein toonbank vir die administrasie en die geldlaai. Die pakkamer kry rakke genoeg om ekstra voorraad te stoor en bliktrommels waarin die meel higiënies gebêre kan word.

Die winkel kry nuwe rakke, die uitstalvenster op die straat word uitgebreek en vergroot sodat daar uitstalruimte vir materiaal en winkelpoppe kan wees. Ook netjiese houtrakke vir die rolle materiaal en ‘n nuwe uitstalkas met laaie vir kant, lint, knope en garing. Links kom ‘n

24

“Gewoonlik word hulle bates dan op ‘n veiling verkoop soveel as wat nodig is om hulle skuld af te los. Vir party kan dit beteken dat hulle hulle plase sal verloor.”

“Hoe verskriklik!” “Dit is verskriklik, maar dis soos die lewe werk.” Amanda is heeltemal besluiteloos. “Jy hoef nie nou daaroor te besluit

nie. Ek laat dit by jou dan kan jy daardeur gaan. Dan gesels ons volgende keer daaroor.” Hy oorhandig ‘n dik lêer aan haar. Dan trek hy volmagte nader wat sy nodig het om te teken sodat hy sy werk kan doen. Dan vertrek hy.

Sy praat met Alet oor die skuldbriewe, want sy weet nie regtig wat om te doen nie.

“Skroef hulle maar op,” beveel Alet aan. “’n Mens is darem nie ‘n liefdadigheidsorganisasie nie.”

Dit help haar niks. Dae loop sy daaroor en tob. Sy wonder nie eers wat Abraham sou gemaak het nie. Hy sou niks gemaak het nie. Dan besluit sy. Sy ken baie van die boere en sy weet ook dat die meeste kan betaal. Sy skryf vir elkeen ‘n mooi briefie. Die rente skeld sy hulle kwyt, maar die agterstallige bedrae moet asseblief betaal word. As dit om een of ander rede nie gedoen kan word nie, moet hulle met haar self reëlings kom tref.

Dit het die gewenste uitwerking. Die meeste boere los hulle totale skuld af, want dit was nie ‘n slegte landboujaar nie en die markte is goed. Die groter bedrywighede by die myne het ook ‘n vraag na vars produkte tot gevolg gehad.

Hartseer en afwesig werk sy deur die papiere. Sy is ‘n ryk vrou, maar in haar hart huil sy. Geen aardse skatte kan Abraham terugbring nie. Sy wil hom liewer by haar en hulle kindjie hê as die hope geld wat in die bank lê.

Die besigheid is egter besig om onder haar hand uit te gly. Sy het nie die wil en die lus om by alles uit te kom nie. Alet kan ook nie langer help nie. Haar man het haar op die plaas nodig en ook haar seuntjie wat in Julie gebore is. Dis gewoon nie regverdig om langer op haar hulp te steun nie. Sy sal mense moet aanstel.

“Kyk,” is die prokureur se raad, “ek dink jy moet adverteer vir ‘n bestuurder, iemand aan wie jy die daaglikse administrasie kan oorgee. Dan kan jy toesig hou. Ek sal reël, as jy wil, dat ‘n advertensie in die koerant kom. Verder, daar lê volgens my te veel kontant in die bank. Dis oorlog en ek weet nie presies wat om te verwag nie. Ek weet van goeie

9

implementation of vaccines is the next step and governments are going to force people to accept vaccination doggedly in exchange for the right to come out of quarantine and generate income. Vaccination will allow them to connect us effectively to the 5G system so that we can’t escape it and also to weaken our immunity against subsequent viruses.

“In the meantime, meat and other food products are scaled down so that the unavailability allows them to substitute it with synthetic meat and products. By the way, governments were forced to borrow huge amounts from the Elite’s world banks to feed their hungry citizens and to try to save their destitute economies. So the table is laid for their global, digital currency to be introduced. As I have said: together with the vaccination a microscopic detection mechanism will also be implanted in every person that ultimately will connect us to the 5G system because they will try to regulate the whole world by 2030 with their Artificial Brain. You won’t be able to work, you won’t be able to travel, you can’t stay anywhere, you can buy nothing, you won’t get medical care or insurance if it is not controlled by the Artificial Brain.

“At this stage, the world will be ready for the final phase. The successful people amongst us will be the only ones who maximally can utilize the benefits of the Artificial Intelligence System. They will be forced to be half-human and half machine Cyborgs slaves to the Elite and the Artificial Brain and even their thinking will be monitored and when there are discrepancies not satisfying the Elite’s programming, those individuals will be reoriented or eliminated.”

Billy shakes his head. “Okay, now we are slaves, but you haven’t explained how the world would come to an end.”

“Just a moment! I’m not finished yet. It isn’t the end. Only a small percentage of people can afford it to become Cyborgs. The rest will also be under the control of the Artificial Brain but because they cannot be used efficiently for the full potential of the system, now the world is ready for the Big Harvest.”

Kadin and Billy frowns and Kadin asks: “Big Harvest? “Have you ever heard of the Harvest Circle phenomenon?” Billy nods. “I think you are referring to the inexplicable patterns in

cornfields that appear overnight.” “Those are trial sessions and preparation for the Big Harvest of the

Extra-terrestrial Intelligence who were in collusion with the Cabal. Humankind will now be ready for the Big Harvest. You probably heard of the big ascension, well, it is a distorted version of the Big Harvest.”

10

Billy frowns. “Cabal?” “The Cabal is a group of priests that centuries ago concluded a

partnership with the Extra-terrestrial Intelligence. This satanic Extra-terrestrial Intelligence manipulates and controls the Elite via the Cabal utilizing their underground organizations.”

Billy asks “Extra-terrestrial Intelligence?” Michael nods. “A devilish super civilization controls the Elite via the

Cabal’s high priests from a neighboring galaxy and when it is time for their Big Harvest, they would have descended and harvested humans and organs to sell on the interstellar black market and simultaneously take over our planet with their hybrid colony that lies in wait for them in underground hide-outs.”

Flabbergasted Kadin and Billy look at each other with wide eyes. Kadin looks back and asks: “Goodness, now I have many more questions, but I wonder: you haven’t answered Billy’s question on when the world is going to end.”

Michael smiles: “Do you remember that casket the traveler found in the ice under the glacier? That casket could only have been discovered if the ice melted abnormally thousands of years earlier because a devilish super civilization interfered and manipulated us to use the wrong technology. Vishnu was warned the moment that little box was found and he informed Shiva to interfere in the devil’s plans. Shiva stopped the Elite in time by using Vipracitti to derail the Elite’s plans by bringing the plague. Now the Saviours can sniff out the remainder of the Elite and the Cabal and annihilate them and create a new world for humans.

“Shiva would never allow such a devilish civilization of a neighboring galaxy to fulfill their Big Harvest and take over the earth, but if the Elite would have succeeded in creating circumstances ideal for the invasion of the devil’s spaceships, Shiva would have no choice as to send in his army. The space war would have left the earth just as barren and empty as Mars. By the way, Mars was once a fertile planet and was destroyed by Shiva during a previous war, and most of the craters on earth, the moon, and Mars are the consequence of this war.

Do you now understand why professor Johan rather used the earth warming theory? Isn’t it much easier to understand and believe?”

Continues next week in Edition 73

23

15. Nuwe planne Begin uitgawe 58

Sy weet nie hoe om daaroor te voel nie. Alet wil uit haar vel spring van blydskap, maar het in die stilte ook bedenkings. Die tyd is nie reg nie, Amanda is nie reg nie, die omstandighede is bedroewend. Sal Amanda dit kan hanteer? Die besigheid eis ook nog ‘n tol. Oor bietjie meer as ‘n maand is dit Kersfees. Wat ‘n wonderlike Kersgeskenk!

Maar saam met die babatjie groei daar in Amanda ‘n wil om weer haar kop op te tel en die ergste seer onder die kors van verbittering in te skuif. Sy kan dit tog nie op die mense uithaal nie. Kort-kort tref die hael een van hulle ook.

Abraham se prokureur kom. Hulle begin die boedel uitpluis. Abraham se sake is deeglik in orde. Sy testament is duidelik en eenvoudig. Sy erf alles. Behalwe die bakkery en winkel, is daar aansienlike beleggings en spaargeld. Daar is geen skuld nie en daar is nog ‘n tjek of wat vir die velle uitstaande. Hy sal dit alles in orde bring en sorg vir die kaart en transport vir die besittings. Besef sy dat die oop ruimte tot by die hoek van die straat ook deel is van die vaste bates? Dis nog twee erwe en daarop wou Abraham ‘n hotel bou as dit eendag voorspoedig gaan met die myndorp.

Dis nie vir haar nuus nie. Abraham het die droom meermale met haar gedeel. Wat wel nuus is, is die hoeveelheid geld wat hy nagelaat het. Abraham was ‘n baie vermoënde man, al het hy dit nooit gewys nie. Daarvoor was hy te beskeie en eerlik met homself. Sy wens sy kon hom nog net een keer sien, om vir hom te sê hoe lief sy hom het en dat sy nou eers besef wat sy verloor het.

“Wat maak ek met die skuldbriewe?” “Die skuldbriewe?” “Die skuldbriewe, ja. Daar is tientalle van hulle. Abraham het dikwels

geld uitgeleen teen ‘n baie lae rentekoers aan boere wat gesukkel het om hulle plase aan die gang te hou. Daar is ‘n hele klomp waarvan die laaste betaaldatum al verval het.”

“Wat beteken dit?” “Dit beteken as jy daarop aandring dat hulle moet betaal, ons ‘n

hofbevel kan kry om beslag te lê op hulle besittings.” Dis vreemde regsprosesse. Amanda gril vir die gedagte. “En dan?”

22

Illustrasie verskaf deur Anja Ries Hierdie boek is beskikbaar in ons boekwinkel http://storietydskrif.home.blog/boekwinkel/

11

Ytgesort Johan B. Pansegrouw sr. Gatiep, ek sê vi djou ek was giste wie by ‘n gabba innie cancer ward. Net ribbetjies en ogetjies met ‘n velletjie oegetrek. Toet ek my storie met die Djere uitgesort. Ek het Hom gevra om my iede met ‘n skollielem of ‘n heart attack somme soe tjop-tjop op te call... Dis tog biete as ‘n terrie wat in my eie underground biesag is om my waterworks of my sewerage farm te terrorize. Kleurblinde-Woord (Aparte pinksterdienste vir huishulpe 1992) Johan B. Pansegrouw sr. Waarom bly ons speel met wit en bruin met swart en geel? Waarom kan die bloed wat Hy vir ons moes stort ons nie ook laat wees soos Hy en ons nie ook laat kleurblind word?

12

Gesang snot Johan B. Pansegrouw sr. Met julle se hoppe en julle se skiepe is julle katte vannie bane môre kom julle se einas en julle se piepe en sing julle gesang snot met julle se trane Gekroonde Woord Johan B. Pansegrouw sr. In Baakensrivier se diep vallei het ons ‘n doringstruik gekry waar ons buigsame rankies pluk waarvan ons daagliks kroontjies vleg om weer op Sy hoof te druk.

21

“Ja, dit was nogal vreemd. Ek het altyd gedog ‘n band bars en klaar. Ek kon sweer dit het gelyk soos wanneer ‘n bomcracker afgaan, jy weet. Maar ek kon my verbeel het, alles het so vinnig gebeur.”

“En die ou in die wit BMW?” “Jis, ek weet nie of dit belangrik is nie. Jy weet toe daai meisie van die

koerant hier was, het ek dit genoem. Maar ek dink nie eers ek het dit vir die polisie gesê nie.”

“Nou waar was hy.” “Jong, ek sou skat seker so vyftig, sestig treë voor die draai is daar aan

die kant so ‘n oopte met ‘n boom wat seker bedoel is vir ‘n stilhouplek. Hy het daar gesit.”

“Kon jy iets van die ou sien?” “Jy weet hoe gaan dit. Ek het uit die hoek van my oog gesien dis ‘n

man. Ek het eintlik na die Mercedes se stert gekyk want ons het gesleep, boeta. Maar toe ek stilgehou het, en oor die afgrond gekyk het en toe weer terugkyk, toe sien ek hy het in ‘n stofwolk weggetrek in die rigting van Knysna.”

“So, jy dink hy moes die ongeluk gesien het. Dink jy hy was oorhaastig om weg te kom?”

“Ek kon nie anders dink nie. Maar sy kar se neus het in die rigting van Knysna gestaan. Jitte man, die bande het geskree en die ontploffing moes hy sekerlik gehoor het. En ek dink hy moes in sy spieëltjie ten minste die stof gesien het, al het hy self stof opgeskop. Maar jy weet hoe is dit deesdae. Ouens wil nie betrokke raak nie.”

“Daar was dus geen ander getuienis nie?” Petrus kan sien dat Piet geïrriteerd raak met die vrae. “Nee, die eerste ou en sy vrou het eers omtrent vyf minute later daar

aangekom. Hulle het belowe om met die selfoon die polisie te bel. Ek het toe gery.”

“Wat is die topspoed van jou bakkie?” Piet is dadelik in sy element. Hulle kuier nog ‘n halfuur en dan gaan

Petrus sy hotel opsoek. Vervolg volgende week uitgawe 73

20

Petrus maak sy mond oop om ‘n vraag te vra. Dan sien hy die irritasie in Piet se oë. Hy maak sy mond weer toe want hy besef skielik wat aan die gang is. Piet is die held in die verhaal. Wat hy gedoen het en sy wonderlike bakkie is belangrik, nie die dood van Schoonraad nie. Petrus drink die laaste sluk van sy dop en gooi vir hom nog een toe Piet met die hand beduie.

“Net ‘n entjie voor Plettenbergbaai se uitdraai sien ek die groen Mercedes ‘n ent voor my. En elke keer as ek om ‘n draai kom en die pad lê bietjie oop, sien ek dat ek goed op hom inhaal. Die ou ry ook goed, maar hy lyk nie te haastig nie. En so kom ek al nader. Toe net anderkant Nature’s Valley se uitdraai, daar waar die pad nogal draaie maak, is ek seker so vyftig treë agter hom. Maar toe ek om die volgende draai gaan, sien ek, nee, die ou sleep nou. Hy is nou verder voor my. En ek dag, boeta, die resies is aan. Hy’t natuurlik gesien ek haal op hom in en hy wil nou vir my wegry.”

Hy lag met ‘n groot oop mond en lig sy glas. Dan vat hy ‘n groot sluk. “Man, en toe kielie ek daai bakkie van my. En ek sien ek haal in. En

ek druk haar ‘n bietjie meer. Ons sleep toe seker hier by honderd en sewentig rond. Om nog ‘n draai en ek sien ek het bietjie ingehaal. En ek dag, hier is die pad op en af met draaie, ek sal dit so hou want ek ken die pad. Vorentoe is hy reguit en oop, dan sal ons sien. Maar toe gaan die ou voor my oor ‘n bultjie en ek sien hom nie. Toe ek op die knoppie kom, sien ek hy is so halfpad teen die afdraand af. En hy ry, boeta. Voor sit die skerp draai na links. Regs van die pad is die afgronde. Ek is seker so sewentig treë agter hom. En toe hy daai draai vat, toe gaan daai regteragterband. Teen daai spoed het die ou nie ‘n kat se kans gehad nie. Ek het net rookwolke gesien soos die ou probeer briek, maar hy sleep oor die pad en deur die versperrings en foeter oor die afgrond. Dit was soos in ‘n fliek man, ek sien hoe trek die kar deur die lug. Nog voor ek stilhou, hoor ek die slag en toe ek stilhou waar hy oor is, hoor ek die ontploffing en ek sien die rookwolke. ‘n Gôner, dag ek toe. Arme ou.”

Hy skink vir hom nog ‘n stywe dop en gooi Coke by. Die opwinding van die vertelling is vir die oomblik verby.

“Dis darem ‘n vreemde ervaring.” “Dit kan jy weer sê. Nog nooit het so iets met my gebeur nie.” Hulle drink ‘n rukkie in stilte aan hulle doppe. “Die koerant sê jy het gesê jy het iets soos ‘n rookwolkie gesien toe

die ou se band bars.”

13

Kopiereg @ Pieter Haasbroek (2019) Aanlyn winkel: https://sqrindle.com/category/fiction-and-literature Webwerf: https://www.softcoverbooks.co.za

14

BLOEDSPORE IN DIE SAHARA 9. DIE BORMOEN LEER - Deel 1 Begin uitgawe 52

Die drie ry elkeen agter ’n Bormoen se saal. Hulle ry stadig op die uitgeputte perde. Hulle ry weg van Dini Sadazi af en hulle kan dit nog nie glo nie.

Toe Joos weer in staat is om bietjie te dink, reken hy. “Teen hierdie tyd is ’n afdeling seker reeds op pad van Dini Sadazi af

om ons te kom haal. Hulle het gesien wat gebeur het.” Opeens besef hy dat dit onmoontlik is. Hoe stadig hierdie perde ook al

beweeg, kan geen man te voet hulle inhaal nie. Nee, enige hulp is in hierdie stadium uitgesluit.

Hy raak weg in ’n diep sluimering wat selfs die beweging van die perd nie kan onderbreek nie.

Eindelik kom ’n langerige Arabier hier na hom toe gery en hy sê, uitdagend.

“Nou kan jy sien hoe ver die voorbereidings gevorder het vir die vernietiging van Dini Sadazi en van die Franse beheer oor die Bormoen-gebied.”

Joos kyk oor die skouer van die Arabier voor hom in die saal en hy kan dit nie help om sy asem hygend in te ruk nie. Daar voor hulle, skaars ’n myl voor hulle, staan honderde tente in die sand, soos yslike paddastoele en tussen hulle wemel dit van perde en Bormoen soldate in wit en rooi gewaad.

Die Arabier bemerk die skok op Joos se gesig en hy stoot sy tong oor sy bruin lippe.

“Ons is maar twee uur te perd van Dini Sadazi af,” sê die Arabier trots. “Jy sien nou self met watter snelheid die groot El Dowla sy planne uitvoer.”

Die Arabier ry vort na die punt van die klein kolonne en Joos draai om om te soek na Org en Neels. Hy hoef nie ver te soek nie, want hulle ry hier langs hom, net soos hy agter Arabiere en hul hande is ook agter hul rûe vasgemaak.

Org praat skor en hy lyk maar treurig want die drie het in dae nooit geskeer nie. Org sê.

19

Die wraak is myne! - 19: Piet en sy bakkie Begin uitgawe 55

Hy kry die huisie in George maklik. ‘n Kragtige bakkie met siervellings en breë bande staan in die oprit. Petrus kan nie anders as om die swart gevaarte te bewonder nie. Hy loer in die kajuit.

“Ja, wat soek jy!” Hy skrik hom boeglam vir die harde stem vlak agter hom.

“Jis, ek kyk maar net. Hy’s mooi. Jammer, ek is Petrus Odendaal, die ou wat die afspraak met jou gemaak het.” Hy steek sy hand uit.

Piet Bekker is ‘n lang, stewige knaap met ‘n donker gelaat, met lang swart hare wat in ‘n poniestert agter sy kop vasgemaak is. Hy is nie eintlik ‘n aantreklike ou nie, en het ‘n ruwe voorkoms. Sy hand is ‘n ysterskroef.

“O. Orraait.” Dan kyk hy met deernis na sy geliefde bakkie. “Dis my girlie dié. Sy is nie mooi nie, sy is bééldskoon.”

Hulle lag en vind mekaar onmiddellik. Hulle stap binne. “Ek drink brandewyn en Coke. As jy ook wil hê.” “Dit sal lekker wees. Die pad was lank.” Piet gaan haal die drinkgoed. “Jy wil hoor van die ongeluk,” val hy

sommer met die deur in die huis. “Juis. Ek doen …” Hy wil nog verduidelik, maar vir Piet is enige verduideliking

oorbodig. Hy het die storie al dosyne kere aan wie ook al rondom brandewyn en Coke vertel.

“Man, dit was ‘n ding. Jy sien, die ding het so gekom. Ek het die dag in Oudtshoorn gewerk, loodgieter jy weet, en toe moes ek my werkers terugbring George toe. En toe het ek gou aangetrek want ek wou Jeffereys toe. My meisie is daar. ‘n Oulike stuk. Het haar op ‘n dans ontmoet. Die aand was daar ‘n paartie en ons wou gaan. So ek moes my gat roer.”

Hy sluk ‘n paar groot slukke weg aan sy donker drank en skuif hom reg vir lekker vertel.

“By Knysna het ek gaan petrol ingooi. Toe ek by die garage indraai, kom die groen Mercedes by my verby en vat die pad Jeffereys toe. Nogal so skrams die ou gesien. Netjiese man, seker ‘n ryk bliksem, het ek gedink. Toe gooi ek petrol in. Toe stoot ek haar neus in die pad. Ek was nogal haastig, so ek kielie haar so ‘n bietjie. En sy spin soos ‘n droom.”

18

Voorbladfoto verskaf deur Gert van Jaarsveld Hierdie boek is beskikbaar in ons boekwinkel http://storietydskrif.home.blog/boekwinkel/

15

“Die geluk het teen ons gedraai. Ons was so naby en tog kon ons nie deurkom nie. Dini Sadazi kan in der ewigheid nooit teen hierdie spul uithou nie. Dit is onmoontlik.”

Joos antwoord nie daarop nie, want hy weet dit is die waarheid. Voor hom sien hy ’n slagting groter as selfs die wat Fort Ney getref het.

Hulle ry tussen die tente in en die Arabiere staar na hulle, party nuuskierig en ander vol haat en dreigend, met hul hande aan hul kromsabels. In die middel van die tentdorp hou hulle stil. Daar word opgewonde gebabbel, maar die drie probeer nie eens verstaan nie, want hulle stel nie belang in wat daar gesê word nie.

Dit vat lank voordat hulle van die perde getrek en hul hande losgemaak word. Blykbaar meen die Bormoen nie dat daar enige gevaar is as hul hande losgemaak word nie en daarmee stem Joos saam. Hy kyk na die ander twee en hy sien dat hulle net so klaarpraat is soos hy. Hulle is bepaald nie in staat om enige kaskenades aan te vang nie, veral nie tussen hierdie duisende Arabiere nie. Hulle is soos duiwe waarvan die vlerke geknip is.

Miskien is dit daarom dat hulle ook nie eens ’n oog knip toe hulle na die vierkantige, goudkleurige tent gesleep word nie, waar twee soldate op wag staan, hul glinsterende kromsabels regop voor hul borste.

Dalk is dit ook daarom dat nie een van die drie eens die vaagste beduidenis van vrees voel toe hulle voor El Dowla verskyn nie.

Hierdie keer is hy in militêre drag uitgevat en die kort dolk met die juwele daarop, steek nog in sy lyfband. Nie een van sy raadgewers is daar nie. Dit is net hy, die drie stuks en die paar wagte wat hulle die tent binne gesleep het.

Sy klein ogies volg elke tree wat die gevangenis in sy rigting maak. Toe hulle ’n paar tree van hom af is, sê hy.

“So, die gespuis is weer gevang, maar nie voordat hulle my ergerlik gemaak het nie. Dit was nogal oulik van julle om daardie uniforms te vernietig. Dit het my planne enigsins omvergegooi. Ek het egter ’n alternatiewe plan, veel eenvoudiger om Dini Sadazi uit te wis. Al jul moeite was dus verniet, julle honde. Ek gaan Dini Sadazi eenvoudig trompop storm en dit verpletter.”

Hulle weet dat dit nie net grootpratery is nie. Hulle weet dit is heeltemal moontlik. Omdat hier in jare geen moeilikheid was nie, is daar net ’n klein garnisoen in Dini Sadazi. Daar is net een bataljon en selfs die is nie meer op volle sterkte nie.

16

“Blykbaar stem julle nie saam dat ek die fortjie kan vernietig nie. Ek sien dit aan jul onnosel uitdrukkings.”

Die drie maak of hulle hom nie eens gehoor het nie. Dit is Joos wat praat en sy stem klink vreemd helder en stewig.

“Ek veronderstel jy het die res van ons makkers vermoor, soos dit jou gewoonte is?”

Daar is ’n glimlag op El Dowla se gesig. “Jy hoef nie so pessimisties te wees nie. Ek het besluit om die sake

bietjie uit te stel. Toe dit duidelik geword het dat julle drie tydelik weggekom het, het ek gelas dat die ander aangehou moet word totdat julle drie teenwoordig kan wees. Jy sien my liewe Legioenhond, ek het spesiale behandeling vir julle drie voorberei. My gesag word nie straffeloos tot ’n bespotting gemaak nie. Ek wil hê die ander moet sien hoe dat julle drie sterf. Ek kan julle nou al die versekering gee dat dit nie besonder aangenaam gaan wees nie.”

Joos staar in daardie pofferige oë en dit voel of hy skielik nie meer so uitgeput is nie. Of dalk is sy haat in hierdie oomblik groter as sy uitputting. Daar is ’n herinnering wat in hom roer, ’n herinnering aan ’n broer wat aan die hande van hierdie skurk gesterf het. Hy verstaan meteens weer die rede waarom hy in hierdie Vreemdelegioen is en hy verstaan dit met ’n treffende duidelikheid.

“Toe ons in jou vuil nes was, het jy van ’n Suid-Afrikaner gepraat wat daar gesterf het of liewer ’n Suid-Afrikaner wat jy met jou vuil pote om die lewe gebring het.”

El Dowla knik gemaklik en uit die hoogte. “Ek meen ek het aan Monclaire gesê dat daardie vent nogal baie na jou

lyk.” “Dalk is dit nie so verbasend nie. Jy sien, hy was my broer.” Joos praat die woorde stadig en duidelik, maar blykbaar sonder enige

gevoel. Die glimlag verdwyn ’n oomblik van die vet Arabier se gesig af, maar dit verdwyn egter net kortstondig. Dit kom weer en hierdie keer is dit ’n breë glimlag wat diep kepe op daardie opgeblase gesig druk.

“Hoe vermaaklik! Ek kan nou sien dat jy een maal in jou lewe die waarheid gepraat het. Ek kan nou sien dat julle broers moet wees. Ek veronderstel jy het hierheen gekom met die een of ander dwars opvatting om wraak te pleeg? Ek weet dit is so. ’n Mens kry sulke stommerike soos jy. Net om jou haat bietjie verder aan te blaas, neem ek aan dat dit van pas sal wees as ek jou vertel hoe dat daardie broer van jou gesterf het.”

17

El Dowla stel daardie vraag met die uitdrukking van ’n man wat aan soet vrugte proe. Joos antwoord nie. Vreemde dinge skiet deur sy brein, vreemde dreigende dinge, groot spatsels van rou haat vir die man hier voor hom.

“Ons het hom tussen twee bedorwe perde vasgemaak. Hy is middeldeur geskeur. Dit was ’n regverdige straf vir ’n man wat my gesag probeer ondergrawe het. Ek kan dit nie bekostig dat vreemde lieplappers onder die dekmantel van godsdiens my opperheerskappy ondergrawe nie. Ek neem aan jy kan dit verstaan, hoewel jy vir my nie besonder intelligent lyk nie.”

In hierdie oomblik begeer Joos net een ding meer as enigiets anders in die wêreld. Krag, sy ou krag sodat hy hierdie ellendeling aan die keel kan vat totdat hy wurgend sterf. Maar hy weet dit is nodeloos. Hy weet dat sy krag uit hom uitgesak het en dat El Dowla hom soos ’n kind van hom af sal wegstamp.

Maar hy kan sy wraaklus nie weerstaan nie. Sy regterhand skiet uit en hy klap El Dowla deur sy dik mond.

Dit is nie ’n harde hou nie, maar dit is ’n gebaar van veragting, van uitdaging en dit het ’n onmiddellike resultaat. Twee wagte bevlie hom en gryp hom aan sy arms, terwyl ’n derde sy kromsabel uitruk en dit dreigend bo Joos se kop hou. El Dowla bewe van woede, maar hy gee nie bevel dat daardie glinsterende wapen Joos se kop moet oopkloof nie.

“Hul tyd het nog nie aangebreek nie,” sê El Dowla met ’n vreemde, dun stemmetjie. “Ons sal later met hulle afreken. Maar hierdie hond wat so manhaftig was om my in die gesig te klap, sal nou ’n voorsmakie kry. Bind hom vas en looi hom met die swaar sambok. Die ander twee moet toekyk.”

Hulle word in die verblindende sonlig uitgeneem. Bormoen skreeu op Bormoen en hulle sien soldate by tente uitpeul. ’n Swaar houtpaal word in die sand begrawe en hulle word toe daarheen gesleep.

Vervolg volgende week uitgawe 73