2

TI DUHET TA DISH Suad Bajrami

3

Iizdava JU Dom na kultura “Ko~o Racin” Skopje

Za izdava~ot:

Safet Kamberi

Redakcija:

Ahmet Selmani

Puntorie Mu~a-Ziba

Artan Arslani

Edicija:

Patot na bukvite

Realizacija na izdanieto:

,,Gerakom plus”

Tira` 250 primeroci

CI – Katalogizacija vo publikacija

Nacionalna i univerzitetska biblioteka “S.v. Kliment Ohridski”, Skopje

821.18.18(497.7)-1

BAJRAMI, Suad Ti duhet ta dish/ Suad Bajrami.- Shkup : #Shtëpia e kulturës #”Koço Racin”, 2014. – 62 str. ; 21cm ISBN 978-9989-2835-8-1 COBISS.MK-ID 97350922

Izdanieto na knigata e finansiski pomognato

od Grad Skopje

****

Site prava na izdanieto gi ima JU Domot na kultura

,,Ko~o Racin” – Skopje

Zabraneto e kopiraweto, razmno`uvawe i objavuvawe na delovi ili na celoto

izdanie vo pe~ateni ili elektronski mediumi bez odobrenie na izdava~ot.

4

BIOGRAFIA

Suad Bajrami u lind në Shkup më 23.09.1992. Mësimet e para i

mori në shkollën fillore “Rajko Zhinzifov”, ndërsa më pas e vazhdoi

shkollimin e mesëm në gjimnazin e qytetit të Shkupit “Cvetan

Dimov”. Që nga fëmijëria, ka treguar interes të veçantë për artin në

përgjithësi, ndërsa për letërsinë në veçanti. Kjo shtyu që në vitin

akademik 2010/2011 të regjistrohet në Fakultetin e Filologjisë

“Bllazhe Koneski” në Shkup, në degën “Gjuhë dhe Letërsi

shqiptare” ku dhe momentalisht studion.

Është ndjekës i aktiviteteve kulturoro-artistike, ka marrë pjesë në

shumë shfaqje e manifestime me role të ndryshme. Rolet kryesore:

“Zyberi” në dramën “Besa”, “Kamarieri” në skeçet “Aga dull” dhe

“Ëmbëltorja Memish”, “Plaku” në dramën“ Pajtimi i gjaqeve” dhe “Gjergj Fishta” në dramën

“Dita e alfabetit”.

Shkrimin artistik e ka pasion shpirtëror dhe merret me të që nga mosha e vegjëlisë. Është lëvrues

thuajse i të gjitha gjinive letrare, por theks të veçantë në veprimtarinë e tij ka poezia. Tematika

kryesore e shkrimeve e sidomos e poezive të autorit është erotika. Ai trajton tema që kanë të

bëjnë me realitetin e shoqërisë, duke i vënë dukuritë moderne përballë traditës. Gjerë më tani nuk

ka pasur të botuar asgjë, ndërsa këtë vit në kuadër të Shtëpisë së Kulturës “Koço Racin” e boton

përmbledhjen e parë poetike me titull “Ti duhet ta dish”.

5

Disa fjalë për lexuesit

Të nderuar lexues, shpreh respekt të veçantë për kohën tuaj të çmuar që do ta ndani

për ta lexuar këtë përmbledhje poetike. Poezitë e përfshira në këtë botim, shpresoj që sado pak

t’u mbushin me energji artistike dhe dëshiroj që rryma ime letrare të ndikoj pozitivisht në

zemrat tuaja. Asgjë s’është e përkryer, jam i vetëdishëm se edhe këto poezi modeste i kanë

mangësitë e tyre.

Mundi dhe sakrifica gjithmonë shpërblehen. Ka një kohë të gjatë që kam punuar për

këtë përmbledhje poetike. Sigurisht që asgjë nuk është e lehtë, por dëshira për të bërë diçka të

bukur padyshim se gjithmonë të jep kurajo për të vazhduar.

Këtë përmbledhje e kam emërtuar me titullin “Ti duhet ta dish”, për shkak që shumica e

poezive trajton një botë me re të zeza. Ëndrrat rinore, fshehtësitë, paqartësitë dhe mëdyshjet

janë temat që më së shumëti i kam prekur. Duke i strukur nën hijen e naivitetit rinor,

shpërthimet e ndjenjave marrin drejtim të pakuptueshëm.

Poezitë që do t’i lexoni në vijim në përgjithësi janë të frymës erotike. Kam investuar

shumë në melodinë, ritmin dhe dinamikën e vargjeve. Figurat stilistike gjithashtu janë pjesë e

poezive pa të cilat efekti artistik nuk do të ishte i pranishëm. Besoj që nëpërmjet metodave të

ndryshme për ndërtimin e poezive, kam arritur të krijoj diçka të bukur.

Poetët e mëdhenj qofshin shqiptar apo të huaj, kanë merita të veçanta në gdhendjen e

stilit tim poetik. Gjurmët e tyre gjithnjë kanë qenë para meje duke ma treguar rrugën e

mendimit artistik.

“Poezinë e lind poeti, poetin e lind poezia”

Fillimisht e falënderoj Zotin për të gjitha sukseset e mia. Gjithashtu i falënderoj të gjith

dashamirët që më kanë përkrahur dhe ndihmuar për të dalur në dritë puna ime disa vjeçare.

Shpresoj që botimi im i parë, do të më motivoj edhe më tepër për të vazhduar në këtë rrugë.

6

TI DUHET TA DISH

Perla e Strugës Ajtene Qamili

Sot u zgjuam, të gjithë me një mendje

Na përcollën ëndrrat prej shtëpisë

Të mirët kujtohen edhe në heshtje

Uratat janë pak, për njerëzit e mirë!

Ju, mburrja dhe krenaria e studentëve

Simbol i modestisë, pendë e mëshirës

Si nënë, si zonjë, si grua e suksesshme

Shembull, i mençurisë dhe i diturisë!

Profesoreshë, gjithçka na mësuat,

Të shkruajmë drejt si e do gjuha,

T'i dimë mirë rrënjët e shqiptarit,

Kombin dhe fenë gjithmonë ta mbajmë!

Për ne u sakrifikuat si shkop qiriri,

Si ngjyrë stilolapsi e laps prej druri,

Fleta që e mban peshën e dashurisë së Drinit,

Duhet të mburret me këso mjellma Struge!

Dhe erërat e liqenit që ua dhanë vallen,

Zërin, shkrimin e të gjithë artet,

Në Shkup na i keni sjellur me to dhe mallin

Ju, degë e rritur prej rrënjëve të arta!

S.B, 01.02.2013, Shkup

7

TI DUHET TA DISH

Bella

Ç'tu deshën ato valixhe moj Bella

Bashkë me zarfin e puthjen e fundit në faqe

Ç'tu desh që ta doje lamtumirën time

Bashkë me qeshjen, prehjen dhe pëllumbin në paqe

Lumi i gabuar Bella, ç'tu desh

Në shtrat kristalesh pse të flesh

Kur në det pendese ai gjithmonë derdhet

Përndahet pa kthim, përndahet pa shpresë

Dhe pastaj shushurima boshe sjell

Bella afshi flet veç dyherë

Njëherë kur qesh, njëherë kur hesht

Pastaj s'dëgjohet me mijëra vjet

Gjersa si porosi të humbet,

E ta gjej dikush ndonjëherë

Gjykimi i tij gjithsesi

S'do të ishte si ky që kemi ne!

S.B, 01.10.2014, Shkup

8

TI DUHET TA DISH

Universi ynë

Qamë, ndonëse dënesa erdhi vonë

Përkëdhelje siluetash leverdisnin

Ëndrrat e safirta gjersa kullonin bosh

Të pathënat nëpër ëndrra heroikisht vdisnin.

Kot na përbehen, besë nuk u zëmë

Jetë për të gjallët s'paska këtu

Lulnajat qenkan zverdhur, ç'presim?

Vallë çeljen e trëndafilit blu?

Fjetjet e shpirtrave gjurmë kanë

Netët pa gjinkalla, marrin frymë thellë

Universit që s'i përshtatemi

Do t'i këndoj një jetë e re!

Mbi sy smeraldi do të pikoj butësisht

Shkëlqim xhevahirësh, elmaz

Flokët e valëta, fishek do të t'i bëj

Kurorë brilanti do të të fal.

Kështu imazhi i ri do ta kap hapësirën

E ardhmja plogështinë do ta vdesë

Do të zgjohemi nga ëndrrat e kobshme

Ta jetojmë të lirë këtë univers!

S.B, 15.09.2014, Shkup

9

TI DUHET TA DISH

Faj i pafalur

Prap mbrëmë na kishte marrë ajo ëndërr

Shoqja që na bën bashkë pa na pyetur

Më pas na afroi të na i plotësojë ëndjet

Për puthjen e ikur të përjetësisë

Atë të largëtën, nëse e mban mend

Që buzëkuqin e fshinte, të përlynte

Kur me gisht mbi buzë të thoshte hesht!

Sa s'të kanë bërë fjalët peng të dashurisë

Dhe, çuditërisht, peng më la

Ndarja rëndë erdhi porsi koha

Dashurinë e ndaluar ajo ma dha

Tha zbraze botën, të jetë veç e jona

Thash mirë, por do ta ndajmë si i ndamë kujtimet

Do të jap ca pjesë të mia, më jep dhe ti ca

Pjesët që s'ndahen do t'i lëmë për takime

Për ditët e lumtura, për jetë e për varr

Për ditët sikur të sotmet, këmbëprera

Për pendesat se ne jemi mëkatarë

Për shoqen e ëndrrës, që ma sjell te dera

Atë bashkim të bukur, që e ndan veç një faj!

S.B, 30.04.2014, Shkup

10

TI DUHET TA DISH

Stina e pestë

Eja moj aromë e qetësisë së afshit ëndërror

Si erë lagështie e mëngjeseve të njoma

Bëhu ditë e bukur në tmerret e botës sonë

Në kopshtin idilor, ku fiton e heshtura

Koha e mund thirrjen e harxhuar

Qetësitë s'bien sikur shi e borë

Në stinën e pestë ato janë lule

Që ujiten çdo ditë për një çast aromë.

Era e mallit të dashurisë s'lulëzon

As fluturat rinore, s'shkrepin hutime

As shikimet therrëse që të thonë vepro

Në stinën e pestë ato të gjitha veniten

I kap plogështia e pranverës

Bashkë me rrëmujën e verës së pluhurtë

I merr gjumi i shiut të vjeshtës

Bashkë me dridhjet e dimrit të heshtur

Ne s’u përshatemi katër stinëve

Le të shkojmë apo të vijë ajo

Kush tjetër, pos e pesta klimë

Do të na ngjallte aromën tonë!

S.B, 22.04.2014, Shkup

11

TI DUHET TA DISH

Ndarje

Le të ishte, veç të ishte

Edhe si kjo botë që s'ka kthim

Si varg ëndrrash të pakuptimshme

Me fillim të bardhë e fund të zi

Edhe pse ata kanë shumë dhembje

Ethe të qelqta e mornica të kaltërta

Qielli i zbrazur u bie heshtje

Prej katit të shtatë, yje të zjarrta

Derisa të flaken fjalët që janë thënë

Të shkrepin dhembjet nostalgji

Dhe ta kujtojnë se s’i është vrarë

Shpirti i bardhë e shpirti i zi

Le të ishte, veç të ishte

Qoftë e vdekur a qoftë e gjallë,

Mumie trupi i saj do të mbetet

Në lëng qershie e në lëng balsam!

Gjithsesi, do ta dua dhe të ishte

Vdekje në derë, vdekje e lajmëruar

Apo shpirt i rreptë, në morg pa fjalë

Le të ishte çfarëdo, veç mos të ishte

NDARJE!

S.B, 26.12.2013, Shkup

12

TI DUHET TA DISH

Helena ime

Në eliksirin e fjalëve

Themër Akili, m'u bë ajo

Në kalanë e në fortesën time

Helenë s'dua të frymoj!

Ja që e dua, por më ndryshe

Disa pëllëmbë moral më lartë

Më pak e bukur, sa mos t'më zaliste

Një të vërtetë për një fjalë!

Gjurmë patkuash në oborrin tim

Dikush po kalëron, pa samar

Duket i mençur, pa besnikëri

Kalin e Trojës po e ngjall!

Të pathënat s'kanë agime

Ku ka zjarr ka dhe prush

Fshehtësitë e Helenës sime

I ditsha unë dhe askush!

S.B, 22.12.2013, Shkup

13

TI DUHET TA DISH

Ç'janë?

Ç'janë këto fije floku pa nishan?

Të kujt janë, kujt i ranë?

Me zjarrin pa tym, s'ka shaka

I urtë e pafjalë, por të kall!

Ç'janë këto fjalë të panjohura?

Kush i tha e kujt ia thanë?

Dukë ngrënë ëmbëlsira të kryposura

Panxhar sheqeri paska çelur mbi varr!

Ç'janë këto shikime pa vëmendje?

Ku shikon e kënd ke parë?

Sheh pranverën me kureshtje!

Shpirtin dimrit ia ke fal!

Ç'janë këto ngjarje që s'të ngjajnë?

Kush është i drejtë e kush ka faj?

Dikush do të vuajë, por s'do të qajë

Dhembja dhembjen do ta mbajë!

Ç'janë këto daulle që s'bien për mua?

Kush i thërriti e për kë po lozin?

Në valle hyra ballëkrenar,

Mindilin e prijësit dikush ma mori!

Ç'janë këto jetë e këta njerëz?

Kush janë e kë e imitojnë?

Krisin pushkë e tërmete

Për një fjalë të zënë be në gojë!

Ç'janë këto hije që më rrethojnë?

Kë e duan e kë kërkojnë?

Besa me ngjyra dikush më pikturoi!

Ç'janë këta, njerëz apo piktorë?

S.B, 04.12.2013, Shkup

14

TI DUHET TA DISH

Peizazh lamtumire

Ç’qenka ky peizazh, pse më solle?

Ngjyrat vajtuese e paskan rënduar

Tani që kullojnë mërzitë e kavërdisura

Portreti ynë ku mbeti?

Qëndisjet e bukura, pse i shkarravite?

Kuptimin e vetëm mos ua humb

Qenia jonë do të ndryshojë

Me një pikë vaji e një varëse argjendi

Mos lejo t’i mbulojë pluhuri

Netët e ftohta rrudhin më keq se mplakja

Harresa i copëton ngjyrat e mermerta

Mozaiku pa korrnizë e lë varur peng me shekuj

Porosi e lashtë pikture mbetëm!

Portreti i fundit na la gjallë

Sa shkriheshin për ne dikur

Sot s’na njohin... këtu jemi!

S.B, 05.09.2014, Shkup

15

TI DUHET TA DISH

Heshtni

Heshtni para se të vdisni!

Ju ndjenjat e mia, mos flisni!

Vetëm shikoni dhe prisni

Kur t'ju vrasin, ju mos i vrisni!

Ju heshtni, fjala - shpatë

Le mos t’ju gjejë në gjumë,

Mos lër të të mbysë në luftë

Pas shpine – krenari për lumë!

Nesër, juve mos t'ju qajnë

Veç me lule e me ca lotë,

Me pak vargje me ca këngë

Me pak kohë e gjëmë e kotë!

Ç'meritoni ju, jo s'e dini!

Ndjenjat e mia, heshtni, pritni!

Mos ju ndani syve as shpirtit

Veç me veten, merrni flisni!

14.01.2014

S.B

16

TI DUHET TA DISH

Dashuri pa emër

Takat krisnin sikur pushkë

Tak mbi gur, krak në zemër!

Vera shpirtin ma sillte në gushë

Për dashurinë e madhe pa emër!

A të kujtohen moj e dashur

Ditët e verës pa ajër, pa frymë

Kur bridhnim fshehurazi si të varfër

Ngushticave dhe rrugëve pa dritë!

Qelqet e zeza, perde mbi sy

Në udhë të Zotit ishim të huaj

Pa u prekur, pa marrë frymë

Rreze vere që të ngrin!

Sa hidhnim hapin me të parën

Dridhjet zinin prej thellësirave

Atëherë, zjarr e barut bëheshin tok

Ishim dashnorë e quheshim shokë!

Dukeshim si det pa peshq

Si verë e nxehtë, pa lejlekë

Si plazh pa rërë e pa njerëz

Si diell pa rreze e natë pa hënë!

S.B, 19.12.2013, Shkup

17

TI DUHET TA DISH

Vjosa

S'pashë askund më tepër bardhësi

Se shpirti yt dhe bora e parë

Si copë diamanti me shkëlqim

Magnet rrezesh në janar

Flokët e tua dallgë-dallgë

Sygështenjë, kafembyllur

Vetullthyese mbi qepallë

Ballin pasqyrë të stolisur

Dhe buzëqeshjen ta fali hëna

Ti je ylli i tretë nga katër yjet e nënës

Shkëlqejnë vetëm pranë njëri-tjetrit

Dhe bashkë me të sillen rreth diellit

Nga përrenjtë e kulluar të Nerezit

Mishërove pastërtinë e kristaltë

Vallen ta dhanë retë e qiellit

Bashkë me shtatin, ylber me krahë

Ti je Vjosa e çiltër

Fjalë dhe vepër e thjeshtësisë

Gjuhë dhe zemër që flet drejt

Dorë e fshehtë e mirësisë!

S.B, 8.02.2014, Shkup

18

TI DUHET TA DISH

Metamorfoza

Ditët e gjata a i mban mend?

Çudirat si ndodhnin nëpër to

Përpjekjet e pakumtimta

Si i shpjegonte një kuptim i kotë!

S'ke harruar apo jo?

Ëndrrat e rënda s'kanë shpjegim

Dhe kujtesa e ngarkuar

Kur stërngarkohet pa qëllim!

E ndien efektin e metamorfozës

Qetësohet egërsira e natyrshme

Kahjen truri e ndërron

Me botë të qarë me lot butësie

Ditët e kthejnë numërimin

Stinët mbrapsht vrapojnë

Vera e vonuar vjen në qiell

Për t’iu përshtatur dashurisë sonë!

S.B, 03.09.2014, Shkup

19

TI DUHET TA DISH

Lot i ftohtë

Acar në pranverën e njomzës

Lot që kullon në stinë të huaj!

Ti frymon dhe ndjell të ftohtë

Lot i ngrirë, lot i humbur!

Valë që s'thehet e s'trazohet

Det pa zë me klithma ëndrrash,

Kotje ankthi, lot që dorëzohet

Faqekaltër, heshtje këngësh!

Botë amshimi është loti i ftohtë

Dhimbja rrudhet edhe plaket,

Prej syve të heshtur e bukurosh

Qepallat lëshojnë të rrjedhë ujëvara!

Nurin e rinisë, s'e njeh në pasqyrë

As të shtënën e dorës së fshehur

Përroi i kujtimeve shpirtin e ngrin

Loti i ftohtë, loti i heshtur!

S.B, 26.03.2014, Shkup

20

TI DUHET TA DISH

Kashtë në diell

Njëra dorë jep, tjetra fshihet

Një sy mbyllet, tjetri ruhet

Buzët puthen si nata me yjet

Digjet kashta, po le të digjet

Fshehurazi shikime pa premtime

Fjalë me bishta sa të duash

Në mes të rrugës buzët fshihen

Të vërtetat i kanë harruar dyshimet

Ajo në rreze nxihet e piqet

Kërcëllon vrazhdë e nxjerr tym

Pranë zjarrit që s'dua ta shuaj

Digjet kashta... sa të duash, thuaj

Flaka le t'i dalë përpjetë

Ti mos thuaj se ke parë gjë

Me hile atëherë mos ik

Qëndro përballë zjarrit tënd!

S.B, 30.01.2014, Shkup

21

TI DUHET TA DISH

Nuk jetohet në dy kohë

Për ca gishta të shkoi krahu, me fjalë të ëmbla ledharake

Me këmbëngulje ta nxinte pragun, ti e uroje e ajo të shante!

Sytë e bukur i përpëlisje, gjersa gjeje bukuroshen

Copë-copë buzëqeshjen ta grinte dhe ta jepte si copë lëmoshe

Mendja jote ëndërrore i dha flakë dhe më tej

Ndoshta vonë, por e kuptove, me një gacë s'thahet një det!

Më pas jehove me zë të huaj, të tmerruar nga tortura

Ishin fjalët "unë e dua", me flamur të bardhë e nise luftën!

Derisa kënaqësia e ngulfatur, s’të la të marrësh ajër e të pish ujë

Prap vazhdove i pajtuar me fatin, prite lulen të mbijë në gur!

Pasi ti nuk mundesh, lësho një zë, lësho një klithmë

Vdekja është e shëmtuar, për një zemër që s’do ndihmë!

Lësho ta zë këtë bukuri gjarpërore, qoftë për helm a për mjekim

Ta shtrëngojë mirë për koke, për shumë fjalë e një sqarim!

E më pas ta përdredhë që nga bishti e gjer te qafa

Dhe ta lus Zotin e vërtetë, kohën kurrë të mos e kthejë mbrapa!

Që ti të ikësh me shpejtësi si erë e lehtë apo ciklon

Në stinë të blertë të dashurisë, kurrë mos të të prek e mos të të njoh!

Sikur zog të shëtisësh gjersa qielli të të ndalojë

Të të bëjë një ngjyrë ylberi apo ndoshta një yll të zjarrtë!

Më pastaj të xixëllosh apo ndoshta laraman do të jesh

Të kalosh nga e kaluara e ta shohësh atë planet të shkretë!

Se si i vdesin lumturitë, nëpër detërat e vrrullshme

Si i qajnë e si i qeshin, dashuritë e pakuptueshme

E të tjerët me druajtje si shohin, gjaku nëpër syçka si u rrjedh

Tërmet frike zemrat si u ndiejnë, larg mëngjesi dashuritë mos t'i gjejë!

E të mos i ndajë në fije-fije, agimi i mbushur me lot vjeshte

Me hidhërim dimri që zbret si hije, e pret diellin me mall të kthehet

Koha vetëm atëherë do të vijë, e ti do të shkosh tek ajo

Kohën e sotme sigurisht do ta lësh, s’e nuk jetohet në dy kohë!

S.B, 23.03.2014, Shkup

22

TI DUHET TA DISH

Ik për të ardhur

Zbraze për së fundi herë,

Kupën e dalldisjes së mbushur plot,

Në enë ku kavërdiset kujtimi,

Afshi fluturon e zbret si lot.

Sikur shi vere i përlloçur

Ti vjen kohë pas kohe befas

Prej zemrës sate shkretëtirore,

Ma sjell pluhurin me kilometra!

Mu në kopshtin e qëndisur

Në mermer e në kristal

E lëshon duke përlyer,

Çdo bukuri tjetër më pastaj!

Ngadalë ik për t’më ardhur

Si ylber që i shkund retë

Dhe si hëna e mesnatës

Që jep dritë për një shpresë

S.B, 28.06.2014, Shkup

23

TI DUHET TA DISH

Lulja e yllit

I ndale rrotullimet e planeteve,

Shtegu i fundit e pa botën e panjohur

Shirat erdhën e lanë në harresë kaltërsinë

Rrëmuja solli vite të kobshme

Fshehtësisht e përkëdhelje

Manushaqen e lulnajës sate

Syçkat e vjedhura nën vetullkthetra

I përpëlisje ta mbaje afër!

Ajo e plogësht, e lodhur

Rrinte në këmbë për ndihmesë

Krahët e huaj mos ta presin

Në çarçafe vdekjesh pa asnjë shpresë

Që të mos i ikë magjia e saj

Planet tjetër të uzurpojë

Zbrazet nga brenda e nga jashtë

Ta mbajë gjall e të mos rrojë.

Rreth e qark të mos i sillet

Gjuhës mëkatit pa dobi

Gjersa zemra e pafaj

T’i falë një pjesë të dashurisë!

S.B, 26.08.2014, Shkup

24

TI DUHET TA DISH

Ti po ik

Në krahët e mi po vdes

Shkon diku, gjithëkund

Ti largohesh më s’do vish

Prej asaj bote të pafund!

Sidoqoftë unë do të të ngrej

Kristal morgu, gur mermer

Në lulishte me qershia

Me plot bilbila zëshkretë!

Prehja do të të kaplojë një ditë

Malli për njerëz do të të marrë

S'do të mundesh ta thyesh heshtjen

As për vaj e as për këngë

Kur të kaloj rreth varrit tënd

Shpirti im do të të flasë,

Befas dhe ti do të ma kthesh

Me zë fantazme e pelerinë të bardhë

Unë s’do të mundem ta ndiej torturën

Përqafimet do të më ftohin

Dhe s’do të shkoj prej atij vendi

Pa e ndarë për gjysmë gropën!

S.B, 24.08.2014, Shkup

25

TI DUHET TA DISH

Paramendoje

Vetëm paramendoje

Botërat tona të përzihen

Akullnajat përballë diellit

Pa u lënduar, karpë do të rrinin

Shekujt e hershëm sikur të ktheheshin

Historia do të ngjallej vet

Mizorët dhe legjendarët

Do të pajtoheshin veç për ne

Sytë do ta shihnin

Muzgun e përndarë mbi re

Valët e detrave si rrihen

Për rrezen tonë që hesht me vjet

Thuaj atë hap ta hedhim

Ti prej lart e unë prej poshtë

Prej të ftohtëve të dy poleve

Poli i ngrohtë të na largojë.

S.B, 22.08.2014, Shkup

26

TI DUHET TA DISH

Kujtimet u kthyen mbrapsht

Qytetin e trazirave,

Atë të njohjes sonë të largët

Shirat e kapluan një pas një

Kujtimet befas kthyen mbrapsht

Diktatori që na malltretoi

Tiktaket i shpejtonte qëllimisht

Pastaj të kuqtë e semaforëve

I ndizte në rrugët ku s’kishte njeri

Ne të plogësht si adoleshentë

U bezdisëm nga fjetja shekullore

Në protestë me flamuj dashurie

Bërtitëm “duam ëndrra” dorë për dore

Policët na ndoqën me shkopa gome

Ikëm pa asnjë faj, për një kohë

Gjersa fillimi i fundit, agonia

Diktatorin e zu dy metra nën tokë

Dhe pastaj lulëzoj liria

Afërsia na gjeti largë

Shirat mbuluan ylberët

Kujtimet befas kthyen mbrapsht!

S.B, 12.07.204, Shkup

27

TI DUHET TA DISH

Hon

Pakujdesisht rrëshqiti fara e fjalës

Në hon të thellë rrugës së mjaltit

Kurth apo sprovë ajo qe

Gropa e ftohtë u bë strehë

Ditët vdiqën bashkë me netët

Gënjeshtra betohej në sytë e saj

Se të vërtetën s’e verbuan

Qeshjet-shpatë që presin larg

Në hon të errët britmë e rëndë

Shprti durues plas një ditë

Kujton për shoqen më të afërt

Çka t'i falë përpara pos dashurisë

Që të dalë nga errësira

Në kopsht dashurie krahëhapur ta presë

Ta zërë gjumi mes milion yjeve

Në ëndrra të plota lartë mbi re

Dhe për një kohë ndoshta të gjatë

Do ta shpjerë në kujtime

Pastaj aroma natë për natë

Te shpirti i saj do ta ngjallë magjinë

Do ta ndiejë dhe kancerin e kohës

Se si heroikisht ai bie ngadalë

Derisa një ditë të lëshojë rrënjë flokësh

Veç për sytë e mi smerald!

S.B, 10.07.2014, Shkup

28

TI DUHET TA DISH

Ndryshim

Kohë më parë, jo aq larg

Dashurova çuditërisht përnjëherë

Pastaj ndryshova, ndryshoi dhe ajo

Koha na ndau siç di beftë!

Sa keq që ende s'u mor vesh

Erdhi vetëm për një mall

Të sjellë e të përcjellë

Porosi në oqean!

Ndoshta heshtja e pathënë

Sihariqin e la mynxyrë

Botën njëqind herë e drodhi

Për atë fjalë të dashirsë

Në zemrën tënde prehu qetë

Ëndrrat lulëzojnë ndonjëherë pa kohë

Loti i tharë e di të vërtetën

Më shumë ndoshta se ndryshimi ynë!

S.B, 15.06.2014, Shkup

29

TI DUHET TA DISH

Prilli i fundit

Botë, tregomë sinqerisht,

Sytë e tu si na panë?

Dhembjen e atij prilli nëse e mban mend

A e ndjeu sikur unë ajo fluturëz e vrarë?

Dhe si u zhduk pas aq fjalëve?

Në ç'ëndërr ra thellë i verbuar?

Rrugët e takimeve kush i zbrazi,

Ajo e vonuar, por jo e harruar!

I shoh të mbushura me plot dashnorë

Ajo fluturon mbi qiell kujtimesh

Miqësisë së lashtë i thotë të shndërrohen

Në kurorë brilanti për dashurinë

Që të zgjohet në vend të vet

Butësisht bukur ai zambak i bardhë

Dhe ta pret në qetësira mëngjesore

Si aromë të njomë dhe të lagësht!

Lulja e turpshme e ul kokën

Gjersa dielli ia ngre qepallat

Dhe pastaj spektri i shirave

Ia përdredh flokët e bardha!

Mes mjegullave ia çon

Ëndrrat e dridhin thellë në palcë

Me zgjimet e rënda pranverore

Prillin e fundit ia bëjnë të veçantë!

S.B, 08.06.2014, Shkup

30

TI DUHET TA DISH

E vërteta si e vërtetë

Prej krahëve të zogut befas rashë

Mu në duart e sharmit tënd,

Flokët tua përdrodhën dhe tërhoqën

Fijet e simpatisë gjerë në rrënjë

Dhe dalëngadalë dobësohej

Kërcelli s’mbante gjë në dorë

Tinëz rriteshte shpejt, por s'nxorri

Bile një kokë lule nga ata një milion

Zogu i qiejve rrotull sillej

Iku larg, në netë pendesash duke qarë

Kur m'u desh, u humb dhe s'doli

Të ma thotë një këngë a një vaj

Na la të kavërdiset kureshtja

Të lindin mistere rrotull nesh

Të vijë një kohë, qe do të dalë

E vërteta veç si e vërtetë!

S.B, 04.06.2014, Shkup

31

TI DUHET TA DISH

Cigaret

Cigaret Puthje u harxhuan

Buzët i ndiejnë, shpuzat e fundit djegëse

Dhe oksigjenin e humbur sytë e shohin

Në dhomën ku të qarën e kanë patjetër!

Tek ajo që pinim fshehurazi dhe shpejt

Gjersa mendtë na rrotulloheshin

Dritaret edhe në të ftohtë i linim çelë

Besën e jepnim se s'do të tregonim

Ashtu bëmë gjersa na zunë të dyve

As ta hedhim as ta pimë, ramë në pozitë

Pritëm të na dënonin, por doli ndryshe

Lejen na dhanë, veç për një pako në ditë!

Publikisht, filloi siç duhet

Oreksi filloi ngadalë të shtohet

Cigaret s'kishin të numëruar

Pakon e ditës në mengjes e harxhonim

Gishtat u zverdhën,

Sollëm plakjen e heshtjes

Xhepat i shkundëm mirë

Blozë u ngjyrosëm brenda

Cigaret u harxhuan

Buzët u dogjën nga shpuzat

U kthyem te dhoma si të humbur

Tani qajmë, sepse e kemi patjetër!

S.B, 03.06.204, Shkup

32

TI DUHET TA DISH

Nanina

Këngët e mëngjesit pasi të përhapen

Prej qiellit të ëndrrës ngadalë bie

Rrezja e diellit prej qiellit të pastër

Bukurinë ta çelë bashkë me trëndafilet

Si yll i paparë del befas

Floknajë si sykafet e tua rrumbullake

Qepalleshtizë, me vetulla të mprehtë

Kullon buzëqeshje në çdo anë

Ke nur brilanti, nur kristali

Kadifenë e kuqërremtë e rëndon me ar

Bukuria mëngjesore pushton hovshëm afshet

Glamuri njëmilionëshe buzëqeshja kur u fal

Dhe jetë përrallore u jep çdo ditë

Si në ëndrrat e bukura mbi re

Dhe prapë në mëngjes del butësisht

Në lulnajën ku ti jeton përjetë!

S.B, 20.05.2014, Shkup

33

TI DUHET TA DISH

E mbrëmshmja e çuditshme!

Natë e parë dhe e fundit

Ishte e mbrëmshja e çuditshme

Siluetë dashurie që s'përkundi

Prej shikimit tim asnjë fije

Dashurisht e ndjeva mjaft shpejt

Sidomos në vallen e fundit

Kujtimet që mora, m'i la në qiell

U zhduk në ajër si fluskë sapuni

Rastësitë e bukura me vrap shkojnë

U harxhuan vërtitjet, rreth e qark

Pa kockë zemra, por thehet, kërcëllon

Më shumë se qelqet e takat e saj

Nata e këngëve të gjalla lozake

Fustaneve me ngjyra xixëllonjëse

Iku duke i fshirë zvarras pllakat e porcelanta

Dhe dashurinë që do ta kisha, ndoshta!

S.B, 20.05.2014, Shkup

34

TI DUHET TA DISH

Bilbilat dhe Brilantesha

Frymojnë e këndojnë bilbilat

Me etje kureshtare e fluturojnë botën

I mbledhin më të bukurat trëndafila

Veç për ta thurrur ty kurorën

Fjalët më të këndshme të poezive

Nga zemra lakmitare i kullojnë

Veç Brilanteshë shtathyri

Në vargje të lutem mos u kthe vonë

Me tinguj serenatash ngriti në qiell

Në botën tënde të mrekullirave

Fundin kur ta kërkojnë e të mos e gjejnë

Thuaju jeta ka shumë ngjyra

Pastaj tregoju për sytë e ftohtë

Si shkëlqejnë në mugëtirat pa shpresë

Labirinthet s’do ta ndalin

Që ëndrra t’i bëjë kokënyje përjetë!

S.B, 14.05.2014, Shkup

35

TI DUHET TA DISH

Fillim fundi

Kur e shoh se vjen e shuhet

Dashuria që ndriste kristalet

Më vjen ta thyej, por jo si buka

As si qelqi, as si shpata

Do ta lë të mbetet njollë e kohës

Edhe ashtu duhet të pushojnë ndjenjat

Le të kujtohet në mes të krahërorit

Si bukuroshja që e fjeti heshtjen

Duket e hutuar, por ndjell dobësi

Fal shumë fjalë, në botën gënjeshtare

Shëmtinë e shfaq si stoli

Në botën tënde lajkatare!

Harroi shikimet e fshehta

Ëndrrat e përvëluara qafë për qafë

Tmerret e jetës së zezë përgjërim

I sjell ndryshe loti i pastër!

S.B, 11.05.2014, Shkup

36

TI DUHET TA DISH

Bukuria që vret

Lumturia goditi shumë rëndë

Dashurinë e rrëzoi në dy gjunjë

Përpëlisjet si yjet në mesnatë

Mjegulla e kaluar i mori dhe u humb

Si kokë bilbili majtas-djathtas

Shihte rrugët nga t'ia mbajë

Asohere dhembshurisht shkoi e vajti

Te jeta e shpresës sa më larg

Zgjati dorën si lypsar

Me kokë ulur, lutej e lutej

Përvëluar me shpirt të vrarë

Duke u larguar, më tepër futej

Në rraskapitjet e mesnatës

Rrotullohej me sy të qarë

Në etjet e shtratit që i falte

Veç mendime rreth e qark

Ia kujtonte qeshjet fluturake

Perqafimet gjerë në mpirje

Dhe shakatë e fshehta të mesnatës

Që pamëshirshëm i goditi lumturia!

S.B, 07.04.2014, Shkup

37

TI DUHET TA DISH

Kometa e Haleut

M'u fanit një rast i rrallë

Çuditërisht më zu të dremitur

Polen në hapesirë u përnda

Çasti që me vite e kisha pritur

Si kometa e Haleut iku mjaft shpejt

S'kishin fjalë sytë e mi smerald

Ajo që shihet një herë në jetë

Rrebesh më mori, unë asgjë s'i thashë

Bashkë më ëndrrën e mesnatës

U palos në arkivol lamtumire

Mynxyrë ishte kureshtja vdekatare

Ta di, pse nga dielli do të shkrihet!

Që do të vij kam qenë i sigurt

Por dhe që do të shkoj e dija mirë

Kënaqësitë e mëdha zgjasin fare shkurt

Ndoshta për një sekondë shkon një vit!

S.B, 29.04.2014, Shkup

38

TI DUHET TA DISH

Arrati buzëqeshjeje

Ti buzëqeshje e ndaluar, afrohu

Hiqi petkat e kllapisë, kthjellu dhe më shih

Thuaj brendisë sate, “Ti duhet të zgjohesh”

Nga kjo vdekje që vdekje lind!

Pastaj ndalu pak, mendo si ishim dje?

A s'loznim bashkë, a s'ishim miq?

A s'i ngjaje zambakut që deh veç me erë?

A s'ma këpute shpirtin si rrembin e qershisë?

Në fushë jargavanesh a s'çole roze?

A s'u hape si qielli i zogut të përpëlitur?

A s'e mbaje titullin, lule mbretëreshë

Me kurorë pranvere në fron kamomili?

Dhe me fustan rubini, në botën e kristaltë

Në qiell zafirësh, endacake, dritë e thyer

S'afrohesh, as nuk zgjohesh nga ky ankth

Ti buzëqeshje që dikur ishe pronë e imja!

S.B, 24.04.2014, Shkup

39

TI DUHET TA DISH

Fshehtësi

Tingull melankolie ishte

Ia thurrja shprehjet më të bukura

Kënga që kuptim s'kishte

Jehonte brenda, zhdukej si fluska!

Ende sipas nesh, ç'është s'dihet

Fshehtësia që s'u fshihte

Nëpër mendje vetëm na sillej

Ndër gjuhë rrinte, shpirtin vriste

Dhe shpalosej vetëm shpalosej

Ndryshe një ditë e ndryshe tjetrën

Dalëngadalë nisi prej flokëve

Vazhdoi me ëndrrat, por te fjala ngeli

Papritmas zemrën ma tregoi pa qëllim

Ajo mike, fshehtësi e zbuluar,

Pasi më njohu në mua u bind

Se përjetësisht do ta ruaj!

S.B, 09.04.2014, Shkup

40

TI DUHET TA DISH

Mall çasti

Faj i pafajshëm është malli

Ashik i mekur, afsh ledhatar

Të kap pa vetëdije ta ngjallë zjarrin

Për buzët e ënjtura e puthjen e parë!

Në ëndrrën e mbrëmshme

Ma zgjate dorën, më the afrohu

Fli në prehrin e ndjenjave të këndshme

Mallit rriji pranë, te ai dorëzohu!

Fare pak më foli, iku…

Ishte errësirë nga shkoi s'e pashë

Më pas gjumin prisja, ai s'vinte

Doli drita e sabahut, agu i bardhë!

Pastaj me kujtimet luftoja

Fytyra e saj, nga sytë s'më hiqej aspak

Pas u ktheva, sado që s'kthen koha

Vetëm një çast mendimi, nganjëherë është mjaft!

S.B, 06.04.2014, Shkup

41

TI DUHET TA DISH

Bota e saj

Kohë e gjatë kaloi, sikur e harrova

Madje pak më kujtohet bota e saj

Ishte këngë që e këndonte, këndova

Vargje qeshjesh, vargje vaj!

Në detra të dyshimtë, doja të notoja

Nëpër shira nën ombrellën e saj

Vjeshtën hapëronte, hapërova

Të qullosurin si të tharë!

Në tokë të egër të punoj, u mundova

I heqja gurët me shatin e saj

Korrte në kohën e të korrave, korra

Koka misri, gjethe, bar!

Kënga jehoi, kënga u shua,

Deti u tmerrua, deti u zbut

E ashpër, por me arë nën truall

Atë botë e desha, por ajo botë u zhduk!

S.B, 30.03.2014, Shkup

42

TI DUHET TA DISH

Zjarr i uritur

Një ditë pa ditë iu dha flaka

Kërcunjëve të nxehur shkul

Era i ndezi fishkëllonin gacat

Kërcëllonin e lëshonin aromë dushku!

Ma ngjalli dhembjen dhe mallin

U afrova të ngrohem si dikur

Kujtesa kërkoi të fiket zjarri

Të kaluarën në prush, s'e pranon si gur!

Tymi i humbur gjithkund u përnda

U nxi qielli dhe filloi të murmurojë

Mali i priste shirat, por s’erdhën

Hiri zjarrin prapë e ftoi!

Pastaj vetes i thashë, është i uritur

S'është mik që sheh në katër sy

Djeg gjithçka dhe s’i bëhet vonë

Të të bëjë flakë, të të bëjë tym!

S.B, 18.03.2014, Shkup

43

TI DUHET TA DISH

Kur u pamë e kur u ndamë

Ti s'bëhesh si dje dot

Mbete mërzi e lot sot

Ti më mbolle dje shumë mall

Kur u pamë e kur u ndamë?

Hidhërim, ditë e natë

Heshtje e gabuar në çdo rast

Truri kthen e zemra fal

Gur i brishtë, gur pa fjalë!

Ty shtatëgjatë, lis e qiri

Dashuri moj dashuri

Të kam laps, pendë e ngjyrë

Të kam këngë e melodi

Pse s’folim haptaz në katër sy

Por, veç mall për mua e mall për ty

Fjalë me ndjenja e me shpirt

Rrahje zemrash pa kufi!

Kështu vrasin miqësitë

Në brendi me fshehtësi

Dashuri moj dashuri

Kuptojnë të gjithë, por jo ne të dy!

S.B, 10.12.2013, Shkup

44

TI DUHET TA DISH

Morg ëndrre

Do të flas me zë të huaj

Ajo që erdhi, le të kthehet

Sot unë dua, mos ta dua

Ëndrrat e etshme le të vdesin

Sikur erdhën le të ikin, pa zhurmë

Kusar nate, pëshpërimë sikur hije

Dashuri e mbuluar me pëlhurë

Unë e zhveshja, ti s'e shihje!

Nga i pat themrat, t'i vërë gishtat

Çka u dasht pa, tani ta shohë veten

Të ikë, por jo si dallëndyshja

Ta marrë malli, prapë të kthehet

Ku të zërë vend, le të lëshojë rrënjë,

Ku të shkojë, unë prapë do ta njoh

Me zë të huaj, do t'i thurr këngë

Serenatë malli për kohën tonë!

S.B, 15.03.2014, Shkup

45

TI DUHET TA DISH

Guri flet e goja hesht

Ç'është ky lëmsh pa fije?

Ç'është kjo lojë me hile?

Dashuri që s'e merr vesh!

Guri flet e goja hesht

Ditët e errëta më përcjellin

E ngas në tokë e shoh në qiell

Rrahin zemrat shpesh në jetë

Tmerrësisht shpojnë si gjemb e tel

Si të hiqem që s'i dua bashkë

Flokëvjeshtën e valët e detit

Kur e dëgjoj si merr frymë ngadalë

Kur bien gjethet e vala kur tretet

Unë e dua kur skuqet

Kur e ul kokën me buzë në gaz,

Atëherë pema rritet e bëhet nuse

Me sy ulur fryte ngjall!

Dhe dëliri me zemrën bie ndesh

Trupi petkun e dridhjes e vesh

Dashuri që s'e merr vesh!

Guri flet e goja hesht!

S.B, 07.12.2013, Shkup

46

TI DUHET TA DISH

Ky shikim

E kam në mendje një shikim

Aq i shpeshtë e aq i ngrydhtë

Loz si valle e gjall me shpirt

Pa më thuaj, a mos je ti ai shikim?

Shushurima në vesh çdo natë,

Më belbëzon dashuri e histori

S’ka kush tjetër të më dehë

Përpos teje me atë shikim!

Sa i rëndë, dot s'e mbaj

Plot mall e paqartësi

Largohet, kur përplasen sytë

Ti je, veç ti.. ky shikim

Që moti hesht si nuse

Dhembje ka, por dhe lumturi

Do të kuptohet të nesërmen e afërt

A je ti, në të vërtetë

KY SHIKIM?

S.B, 28.11.2013, Shkup

47

TI DUHET TA DISH

Kotje

Shtrëngatë më vjen në ëndërr,

Kuturu, ndryshe s'më gjen

Në kotjet e mesnatës, më bën dhëndër

Lypsarë dashurie në mëngjes më le!

Mendtë fluturojnë si leckë

Përballë ciklonit që shkakton

Valsin e ëndrrës ti s'e ngec

As kur ankthi gjakun ma bën top!

Gjumë i dehur është kotja

Do të flesh e do të zgjohesh

Torturat dhe lumturitë

I shijon në tjetër botë!

Krahët i ke të lira

Ndoshta dhe mund të fluturosh

Liria lirohet nga robëria

Me robër që kotjet s'i ëndërrojnë!

S.B, 24.02.2014, Shkup

48

TI DUHET TA DISH

Dashuri veç dashuri

E bukur në këtë heshtje dimri

Në shpirtin tënd dua të flej

Bota di të bëjë sehir

Kënaqu botë, kënaqu ti!

Luleborë e qeshur, e hedhur

Erë vjeshte, fllad në diell

Puthje gënjeshtare mos paç ti

Dashuri veç dashuri

Në xhamat e ftohtë e të ngrirë

Në çarçaf bore të shoh ty

Kënaqu botë, kënaqu ti

Qesh me ne e bëj sehir!

Aroma jote afsh në shpirt

Të deh në palcë e të zalis

Puthje gënjeshtare mos paç ti

Dashuri veç dashuri!

Fol me mua, rrafshoi kodrat

Si bilbil a si thëllëzë

Pa e gjithë bota sehir le të bëjë

Fyti kënaqësinë mos ua nxëntë!

Ti je pranverë me lule

Tjerët të ftohtit le t'ia mbajnë!

Veç puthje gënjeshtare mos paç ti

Dashuri veç dashuri!

S.B, 27.11.2013, Shkup

49

TI DUHET TA DISH

Poet i vrarë

Fllad vjeshte ndër kujtime, i mpirë,

Mall i lashtë e dashuri e ndrirë

Letër e copëtuar e fjalë e pathënë,

Dert i përsëritur e këngë e larë në gjëmë!

Me prirje për drejtësinë,

Me ëndërr para lumturisë

Me lakmi për dashurinë,

Me dritë para diturisë!

Ti më bëre si pikë loti i gjakosur,

Si fjalë në fletë e pluhurosur

Si ujë bunari i turbulluar,

Si det i frikshëm e i tërbuar!

Më dhe helmin dhe sheqerin,

Më dhe varfërinë dhe kurorën e mbretit

Më dhe lirinë dhe burgosjen,

më dhe ajrin dhe më bëre të syrgjynosur!

Ti më dhe sëmundje dhe ilaç,

Më dhe dashurinë e më bëre të ngratë!

S.B, 22.11.2011, Shkup

50

TI DUHET TA DISH

Unaza

Takat e tua sot e sa vite

Ende kërcasin në veshët e mi

Me ritmin e tyre e coptoj ditën

Veç t'i shërbejnë prapë dashurisë

Dhe fustani yt para meje sillet ende

Ai i kuqi i larë në lumë trëndafilash

M'i merr sytë e ma merr mendjen

Më bëj të çmallem, më bëj të çmendem

M'u prish heshtja një natë vonë,

Gjeta unazën tënde në ditarin tim

Dhe ca letra që më thelluan në mendime,

Ta zvarrë lotin gjerë në agim!

Kujtimet janë ato që ishin

Miqtë e mi që më korruptuan

Ato dikur ma shkelën bishtin

Ma dhanë një fije, ma morën tufën

Ku i dihet nesër në ç'krah zgjohemi

Unaza është premtim i përjetshëm

Ëndrrat e hershme, thonë, lulëzojnë

Në lulnaja parajse, në botëra të heshtura!

S.B, 23.02.2014, Shkup

51

TI DUHET TA DISH

Bukëshkalëti

Këpucëtarit, këpucëgrisurit

Bota mjeshtërinë ia pa

Xhepfryrit, barkngopurit

Këmbëzbathurit me para!

Këpucëshkelëti, këpucëndezur

Endacaku i errësirave

Mendjemprehëti i hutuar

Dritëllambë e dëshirave

"Filozofi", "mendimtari"

"Biblioteka" edhe "deti"

"Shpëtojnë" popuj edhe "varin"

Gjykojnë tjerët, por jo veten!

Ku s'shkon fjala, shkon dajaku

Ku ka frikë, ka dhe nder

Trima ka, por jo që flasin

Trimat vdesin, por jo në derë.

S.B, 23.11.2013, Shkup

52

TI DUHET TA DISH

Bëhu

Kupë e mbushur rasti ynë,

Lules "mos më prek" i ngjan

Lëmsh pa fije me shumë nyje

Si duket që moti shpirt s'mbajmë

Kur sillesh si e lumtur, s'quhet,

Shkëndi, gaca e zjarr më ndez mua

Vishesh e lyhesh, pse a thua?

Zërat varrosen, por ndjenjat s'shuhen!

As shikimet, s'i pushojnë zjarret

Kur vuan nga molla e ndaluar

Ata ngjallin buzëqeshje malli

Ateherë do t'ia luash lojën që ta luan!

S.B, 20.02.2014, Shkup

53

TI DUHET TA DISH

QAJ

Qaj, valët e detërave sot u dalldisën, nuk lozin aspak,

Qaj, sot kjo ditë vjeshte, po loton gjak!

Qaj, kodrat shikojnë njëra-tjetrën si po shemben,

Qaj, edhe kafshët qajnë, por kur na shohin ne, ata tremben!

Qaj, një njeri për së gjalli u varros,

qaj, o shpirt i zi se vetëm loti do të të ngrohë!

Qaj, s’paskemi qenë në ëndërr, ajo qenka vetëm gënjeshtër,

Qaj, ajo paska qenë këtu, mos druaj, e djeshmja nuk kthehet!

Qaj, se duke qarë jam duke të lutur të qash,

Qaj, se kur t'i them këto fjalë më qahet sepse ti nuk qan!

Qaj, nuk zgjohem as në krevat e as në varr,

Qaj, kjo botë s'mjafton për ne, të pres pas kësaj të të marr!

Pa shiko se të gjithë janë të mërzitur e vetëm qajnë,

Vaji vajin po e imiton, zërat ngriten lart dhimbjen dot s'e mbajnë!

S.B, 18.09.2011, Shkup

54

TI DUHET TA DISH

Koha jonë

Fjalë të nxehëta avullojnë

Koha jonë xham i turbullt

Brenda flaka përvëlon

Jashta shiu, pluhur zgjon!

Syrrubullakja kafemshelur

Rrotull çarshisë kur i bie

Çjerrë këpucët duke ikur

Kohës sonë pa i pëshpëritur

Matanë urës së gurit si rrufe e shpejtë

Qiellëtërbuesja e rrugëve të mia

Rashë në dashuri, më mirë në dhe

Koha ishte, por jo për ne!

Kur më kthehesh në çarshi

Koka yte me kurorë

Lëkurëgjarpri mos ke ti

Që s'i ngjan kohës sonë!

S.B, 22.11.2013, Shkup

55

TI DUHET TA DISH

Mundesh

Mundesh të më flasësh ndryshe

Me gjuhë shpirti e të ëndrrës

Mundesh perdet t'i lëshosh

Unë të kam ardhur në oborr!

Nëse do, ti mundesh

Të bëhesh e bukur, joshëse

Buzët të të kullojnë prej të kuqit

Sydritë zjarri, gaca prushi!

Mundesh të bëhesh

Nurmadhja që s'e ka shoqen

Qepallëpërveshura e përmendur

Vetullthyesja, flokëverdha!

Dy anë i ka kjo botë,

Në dy rrugë ndahet kjo jetë

Dy herë ndërrohet drita jonë

I mirë lind, s'e di ç'vdes!

Fjala është gur që e hedh përpjetë

E kap në kohë ose koka then

Vet e merr, vet e zgjedh

Kur s'e qëllon ankth ndjell

Lum ai që flet dhe e godet,

Në kohë dhe në vend të duhur,

Ti mundesh sot të mos më duash

Por të nesërmen mos ma thuaj!

S.B, 19.11.2013, Shkup

56

TI DUHET TA DISH

Dy bilbilat

Më kanë bërë zë dy bilbila

Pas dashurisë pa ndalur vrapo

Hije të zeza s'ka ku s'ka

Gërrij bunare, ujë ku ka!

Ju bilbila më dëftoni,

A këndoni kur më shihni?

Kur vrapoj e djersitem

A këndoni kur venitem?

Gëlltis gjuhën me gjithë fjalë

E ndal mendjen me mendime

Kohë paska, por për mua s'ka

Veç ëndrra të lodhura në agime!

Më vijnë në vesh takat e tua,

Taka-krak, mbi kalldërmë

Hap dritaret e s'të shoh

Lulet vyshken në oborr!

E kur sytë na takohen,

Shkrepin dhimbje dhe fshehtësi

Dhe fjalët nga brenda fillojnë të heshtin

S’marrim guxim, as unë as ti!

S.B, 18.11.2013, Shkup

57

TI DUHET TA DISH

Tigri

Në qytetin tim, gropë

Tigri ec dhe gjurmon

Vertikale ai larat i ka

Gjah në gjah pa faj ka ra

Ky qytet i madh shumë,

Ka mace, dhelpra, ujq

Ka dhe kuaj me pixhame

Dhe sorkadhe që hedhin valle

Ka bilbila ngjyra-ngjyra

Dallëndyshe dhe pëllumba

Gjarpërinj edhe akrepa

Bletë puntore dhe bubrreca

Tigri sheh lart përpjetë

Qenka mbushur huta plot

S'i ka hije qytetit në gropë

Shqiponja s’ka që fluturojnë

S.B, 08.11.2013, Shkup

58

TI DUHET TA DISH

Dashuria e detit

Deti i heshtur e i përgjumur

Me maje gjuhe m'i tha ca fjalë

Trupi im veç hidhet e shkundet

Nga erërat që mëshirë s'kanë!

I dhashë shpresë të mos lëndohet

Ia tregova hallin tim të madh

Aroma që mëngjeset m'i zbardh

Dhe mua si ty më përplasë karpave matanë

Iu zbut zemra, më foli për rrezet

Dashuri e rrezikshme që i çan erërat

Ishte i dashuruar si unë në ylberin

Në shtatë mrekullitë e ngjyrat e qiellit

Në netët që s'i shihte i priste në ëndrra

Shkuma e tij nxirrte klithma vuajtjesh

Valët e thyera ishin gjëma

Që luteshin për heshtjen e muzgët

S.B, 06.02.2014, Shkup

59

TI DUHET TA DISH

Besë

Ku strukesh, diku a je?

S'të shoh, s'të prek, por të ndiej

Besë ke, por mua s'më dhe

Më dhe puthje, ike si rrufe

U ngrys hëna me lot qau

Deti iu hodh e përqafoi

Unë i shkreti pa zë, pa fjalë

Besë prapë ajo s'më dha

Atëherë bredhja nëpër plumba vjeshte

Ajo kishte zemër, që mua s’më zërë

Dhe vazhdova si pata në mjegull

Besë t’i kërkoj me fjalë ndër dhëmbë

Këndesi i agut këngës ia dha,

Në fyt më ngelën dy lugë mjaltë

Gjumi më zu ca netë në plazh

Nëpër ëndërra besë prapë s'më dha

Pasi shkoi kohë e gjatë

Thërriste e bërtiste deti me furi

Mos e lërë, këngën pa tekst

Detin pa valë e qiellin pa shi

Atëherë me vrap u nisa

I rashë plazhit mes për mes

Deti villte me stuhi

Krisma breshëri, besë me shi

I qullosur gjer në palcë

Të kërkova cep më cep

Puthje ledhatare s’më duhen,

Bubullima që frikë ndjellin

E kam plazhin dëshmitar

Detin, hënën edhe yjet

Besë me puthje askund s'ka

Që sjell bubullima nën hijen time!

S.B, 06.11.2013, Shkup

60

TI DUHET TA DISH

Valse ashikësh

Pushojnë afshet në idilë

Ashiku i rinisë s’di frikë

Për vals melhemi mbahet gjallë

I dehur në natë për natë

Qepallëpërveshura, shtratzeza

Valsin e ëndrrës di ta shkrumojë

Di t’i çojë yjet gjer në dehje

Të vijnë njëherë e kurrë të mos shkojnë

Pastaj kalojnë orët e errëta

Dielli krahët i zgjat

Ajo shkrep si vetëtimë zbret nga lart

Tërbon detrat si tërmet mëngjesi

Atëherë s'ndalet, as s'pushon

Ashik më thotë, por unë i lodhur

Me të katrat, zjarr mbi re

Prap ia mbath ta luaj valsin e idilës

pa frikë!

S.B, 27.01.2014, Shkup

61

TI DUHET TA DISH

Për ty bëhem

A s'të dukem se për ty flijohem?

Bëhem prush dhe mbulohem

Bëhem bilbil që nuk flet,

Bëhem lum e bëhem det

Do të bëhem dhe kërcu,

S'do të frikohem dhe më humb

Se s'më djeg flaka e zjarrit,

Sa më dogji flaka e mallit.

S.B, 04.02.2012, Shkup

62

TI DUHET TA DISH

Linjë e zbrazur

Ndjenjëzhveshur, vet

Pa gjumë, por as i zgjuar s’isha

Fryma e friktë, s’erdhi

Në atë botë të errët të bëhej kandil!

Ashtu i nisa hapat pa mend

Në krahët e udhës së paditur

Me një cigare që digjej dhjetë herë

E kërokoja autobusin e mërzitur

Me kënaqësi e prita për disa orë

Gjersa më iku para syve duke qeshur

Pastaj e zura atë të fundit

Që e djeg benzinën për një biletë

Ngadalë-ngadalë shoferi i dehur e nisi

Në kthesën e parë hyri ndër udhë

I vrari asnjëherë nuk vritet

Fshiva pallton dhe vazhdova në këmbë

A do të vonohem, rëndësi s'kishte

As llogari, aq më pak kureshtje

Për të gjithë, por veçmas për dashurinë

Kontaktin e fundit e lash në heshtje!

Posa kalova urën e Vardarit

Te stacioni i Kalasë e takova atë

Bisedë miqësie më tepër ishte

Pak dëgjova se ç’më tha

Pretendonte se do të humbem në errësirë

Do të përzihem nga aromat që i sillnin blirat

Te stacioni tjetër kot më priti të kthehem

Folenë tonë s’e shoh si përpara!

S.B, 12.06.2014, Shkup