uhÝm uluslararasi hak ÝhlallerÝ Ýzleme merkezÝ · prof. dr. mehmet bekaroÐlu / arap baharý...

UHÝM ULUSLARARASIHAK ÝHLALLERÝÝZLEME MERKEZÝ

w w w . u h i m . o r gINTERNATIONA L CENTER FOR WATCH ING VIOLATION OF RIGHTS

ÝSTANBUL/2012 RAPOR NO: 07ÝSTANBUL/2012 REPORT NO: 07

BU DEVLETLERÝNYARGILANMASINI

ÝSTÝYORUM!

ABDFRANSA

ÝNGÝLTERERUSYAÇÝN

I WANT THE PROSECUTION OF

THESE STATES!

Neden “Hesap Sorma Hareketi?”.... 5“Bu Devletlerin Yargýlanmasýný Ýstiyorum!”... 6

ABD’nin Vietnam Ýþgali

ABD’nin Guantanamo Toplama KampýABD ve Ýngiltere’nin Afganistan Ýþgali

ABD ve Ýngiltere’nin Irak Ýþgali

Fransa’nýn Cezayir Ýþgali ve Soykýrýmý

Fransa’nýn Tunus ve Çad’daki Sömürgeciliði

Fransa’nýn Zemin Hazýrladýðý Ruanda Soykýrýmý

Fransa ve ABD’nin Libya Ýþgali

Rusya’nýn Kýrým Sürgünü

Rusya’nýn Afganistan Ýþgali

Rusya’nýn Çeçenistan Ýþgali ve Soykýrýmý

Çin’in Tibet Ýþgali

Çin’in Doðu Türkistan’da Sürdürdüðü Asimilasyon ve SoykýrýmBM ve NATO’nun Göz Yumduðu Bosna-Hersek Ýþgali ve Srebrenýca Soykýrýmý

SOYKIRIM ve KATLÝAMLAR

Aytunç ALTINDAL / Demokrasi mi? Yoksa Güç mü?

Prof. Dr. Abdurrahman EREN /Hak Ýhlallerinin Önlenmesinde Ulusal ve Uluslararasý Mekanizmalarýn Rolü

Prof. Dr. Mustafa ÞENTOP /Hukukun Gücü mü, Gücün Hukuku mu? BM Örneði

Prof Dr. Süleyman KIZILTOPRAK / Afrika’da Emperyal Gelenek

Dr. Lütfü ÖZÞAHÝN /Ortadoðu’da Batý Emperyalizmi ve Dinler

Prof. Dr. Doðu ERGÝL / Arap Baharý, STK ve Demokrasi

Prof. Dr. Mehmet BEKAROÐLU / Arap Baharý Kimin Baharý?

Doç. Dr. Hasan KÖSEBALABAN /Türkiye ve Ortadoðu’da Yeni Düzen Arayýþý

KONFERANS METÝNLERÝ

10

1112

13

14

15

16

17

18

19

20

21

2223

25

29

33

39

48

53

62

70

ÝÇÝNDEKÝLER

CONTENTS

Why “Call to Account Movement?”.... 5I Want the Prosecution of These States!... 6

Vietnam Occupation of USA

USA’s concentration Camp in GuantanamoAfghanistan Occupation of USA and England

Iraq Occupation of USA and England

Algeria Occupation and Massacre of France

Exploitation of France in Chad and Tunis

Rwanda Genocide that France Prepared the Ground For

Libya Occupation of France and USA

Crimean Deportation of Russia

Afghanistan Occupation of Russia

Chechnya Occupation and Genocide of Russia

Tibet Occupation of ChinaAssimilation and massacres of China in East- Turkistan

Bosnia-Herzegovina Occupation and Srebrenica Massacre

GENOCIDE and MASSACRES

Aytunç ALTINDAL / Is Democracy or Power

Prof. Dr. Abdurrahman EREN /The Role of National and International Mechanisms In Preventing The Violation of Rights

Prof. Dr. Mustafa ÞENTOP /The Power of Law Or The Law of Power? The Sample of the UN

Prof Dr. Süleyman KIZILTOPRAK / Imperial Tradition In Africa

Dr. Lütfü ÖZÞAHÝN /Western Imperialism and Religions In The Middle East

Prof. Dr. Doðu ERGÝL / The Arab Spring, Ngos and Democracy

Prof. Dr. Mehmet BEKAROÐLU / Arab Spring, Whose Spring?

Doç. Dr. Hasan KÖSEBALABAN /Pursuit of A New Order In Turkey and The Middle East

TEXTS of CONFERENCES

10

1112

13

14

15

16

17

18

19

20

21

2223

25

29

33

39

48

53

62

70

5I WANT THE PROSECUTION OF THESE STATES!

neden “hesap sorma hareketi?”why “call to account movement?”

Uluslararasý Hak Ýhlalleri Ýzleme Merkezi (UHÝM), 2010yýlýnda Ýstanbul’da kuruldu. Siyasetten hukuða, ekonomidenkültür-sanata, ekolojiden saðlýða, medyadan eðitime kadar,hayatýn her alanýnda gerçekleþen ihlallere ve ihlallere zeminhazýrlayan kurum ve kuruluþlara karþý mücadele etmeküzere yola çýkan UHÝM; hazýrladýðý raporlar, basýnaçýklamalar ý , salon toplant ýlarý ve ulus lararasýorganizasyonlarla, bu alandaki çalýþmalarýný sürdürüyor.Bu anlayýþla yeni bir ‘Hesap Sorma Hareketi’ baþlatanUHÝM, kampanyaya 6-7-8 Nisan 2012 tarihleri arasýndaTaksim Metro Kültür Merkezi’nde gerçekleþtirilen ‘BuDevletlerin Yargýlanmasýný Ýstiyorum!’ etkinlikleriyle startverdi. Kamuoyunda yanký uyandýran ve büyük bir ilgi iletakip edilen etkinlikler kapsamýnda fotoðraf sergisi,konferanslar, gezici tanýtým aracý ve imza kampanyasý gibipek çok aktivite gerçekleþtirildi.Önümüzdeki süreçte benzer çalýþmalarla devam edecekolan kampanya, Türkiye’de sergiler, konferans programlarýve kamuoyu oluþturmaya yönelik etkinliklerle sürdürülecek.Uluslararasý alanda ise farklý ülkelerde gerçekleþtirilecekbasýn açýklamalarý, salon organizasyonlarý ve çeþitliaktivitelerle ‘Bu Devletlerin Yargýlanmasýný Ýstiyorum!’kampanyasý dünya kamuoyunun ilgisine sunulacak.

International Center for Watching Violation of Rights(UHIM) was founded in 2010 in Istanbul. UHIMhas sat out for struggle against violations and institutionsor organizations laying groundwork for violations inmany areas of life ranging from politics to law, economics,culture and arts, ecology, health, media and education;which conducts its work in these areas by preparedreports, press releases, meetings and internationalorganizations.

With this understanding, UHIM mounting a new“Call to Account Movement”, has started the campaignby events “I want the prosecution of these states.” whichare held in Taksim Metro Culture Center between 6,8 April 2012. Lots of activities such as photographexhibitions, conferences, a mobile orientation vehicleand a signature campaign are included in the eventsthat are acclaimed and followed with great interest bythe public.

In the next process, the campaign will go ahead bysimilar studies to mold public opinion in Turkey. Ininternational arena, the campaign “I want the prosecutionof these states.” will be presented to the interest ofWorld public opinion by press releases, meetingorganizations and several activities in different countries.

.

6 BU DEVLETLERÝN YARGILANMASINI ÝSTÝYORUM!

Dünyada barýþýn teminatý olduðu iddiasýndaki BirleþmiþMilletler Teþkilatý (BM), “adalet ve güvenliði, ekonomikkalkýnma ve sosyal eþitliði, uluslararasýnda tüm ülkeleresaðlamak” amacýyla 1945 yýlýnda kurulmuþtu. Ancak dünya,mutlak veto yetkisine sahip Güvenlik Konseyi DaimiTemsilcisi konumundaki beþ ülke, ABD, Ýngiltere, Fransa,Çin ve Rusya’nýn, bugüne kadar sayýsýz iþgal, katliam vesoykýrým gerçekleþtirdiðine ve bunlarýn hemen hepsini BM,NATO ve Uluslararasý Ceza Mahkemesi (UCM) gibibaðýmsýz kurumlarýn desteðiyle sürdürdüðüne þahit oldu.

Bu beþ ‘adalet daðýtýcýsý’ ve ‘demokrasi aþýðý’ devlet, dünyayaahkâm kesip insan haklarýný ihlal ettikleri gerekçesiyle bazýülkeleri ‘cezalandýrýrken’; bir taraftan da milyonlarca masumsivilin yaþamýný yitirmesine sebep olduklarý iþgal vesoykýrýmlarý gerçekleþtiriyorlar.

The United Nations Organization (UN) alleged asbeing the guarantee of peace around the world, wasfounded in 1945 with an objective of “providing justiceand safety, economic development and social equity toall countries worldwide”. However, the world haswitnessed numerous occupation, massacre and genocideof five countries, the USA, the UK, France, China andRussia, which are in the position of Security CouncilPermanent Representatives with the absolute veto powerand also has witnessed the support of independentorganizations such as the UN, NATO and InternationalCriminal Court (ICC) through almost all of them.

These five “dispenser of justice” and “democracy-loving” states have been “penalizing” some countriesfor violating human rights by making judgments withoutrestraint on one hand; and they have been carrying outoccupations and genocides that cause the loss of millionsof innocent civilians on the other hand.

Bütün dünyayý tehdit eden buuygulamalar, u luslararasý hukukmercileri, sivil yapýlanmalar ve dünyadevletleri tarafýndan sorgulanmalý vesorumlular yargýlanmalýdýr. Hepsindenönemlisi, insanlýðý uçuruma sürükleyenbu uygulamalarýn sorumlularýnýnvi cdanla rda yargý l anmas ý v ecezalandýrýlmasýdýr.

These ones and many otheroccupations, aggressions, massacresand genocide movements threateningthe entire world with their practicesshould be quest ioned by theinternat ional law-makers, civ i lstructures and world states and thoserespons ible ones should beprosecuted. Most importantly, thoseresponsible for these practices thatled humanity to the abyss should beprosecuted and punished in the socialconscience.

bu devletlerin yargýlanmasýný istiyorum!I want the prosecution of these states!

Öte yandan sürdürdükleri bu iþgal, soykýrým ve ambargolarýnyanýsýra, kendi politikalarýný gerçekleþtirebilmek adýnadevletlerin içiþlerine karýþýyor, din, dil, etnik köken vemezhep farklýlýklarýný körükleyerek çatýþma ortamý yaratýyor,ardýndan bu bölgelere milyarlarca Dolar’lýk silah satýþýyaparak içsavaþlarý körüklüyor, Uluslararasý CezaMahkemesi kanalýyla ülkelerin bölünmesine ve siyasîistikrarsýzlýklarýn derinleþmesine zemin hazýrlýyor, küreselfinans kurumlarý eliyle dayattýklarý politikalarla ülkeleriekonomik çýkmazlara sürüklüyor, halklarýn demokratiktercihlerini hiçe sayarak statükocu iþbirlikçileri eliyle darbeyapýlmasýný saðlýyor ve bütün bu uygulamalarý sözkonusudevletlere yardým etmek, oraya demokrasi götürmek, barýþve huzuru saðlamak adýna gerçekleþtirdiklerini iddiaediyorlar.

Türkiye Cumhuriyeti tarihine baktýðýmýzda, buuygulamalarýn sayýsýz örneði olduðunu rahatlýkla görebiliriz.Baþta 27 Mayýs, 12 Mart, 12 Eylül ve 28 Þubat darbeleriolmak üzere ülke tarihimizdeki bellibaþlý kýrýlma noktalarýnýntamamýnda sözkonusu devletlerin etkisi göz ardý edilemez.

Bugün ‘Arap Baharý’ olarak tanýmlanan karmaþýk sürecinde sözkonusu devletlerin kontrolü altýnda devam ettiðiaçýktýr. Geçtiðimiz yýl Kaddafi’yi yakalamak bahanesiyleLibya’ya giren ve sadece birkaç hafta içinde onbinlercemasum sivili katleden bu devletler, dünyanýn en büyükpetrol ve doðalgaz üreticilerinden Libya ile milyarlarcaDolar’lýk antlaþmalar gerçekleþtirdi. Jeopolitik, jeostratejikve jeoekonomik açýdan dünyanýn en önemli bölgesi olanOrtadoðu’daki dengelerin yeniden þekillendiði bu süreç,‘halk devrimleri’ imajýyla meþrulaþtýrýlmaya çalýþýlýyor.

Ýþte sözkonusu devletlerin; barýþýn, adaletin, güvenliðinteminatý olsun diye (!) kurduklarý BM’nin çalýþmalarýnabaþladýðý 1945 yýlýndan bu yana gerçekleþtirdikleri hukukve insanlýk dýþý uygulamalardan bazýlarý:

1. 1944’te gerçekleþtirilen ve 200 bin kiþinin sürgün edildiðiKýrým Sürgünü (RUSYA)

2. 1945’te baþlayan ve 1.5 milyon insanýn öldürüldüðüCezayir Soykýrýmý (FRANSA)

3. 20. yüzyýlýn ortalarýna kadar Tunus ve Çad’da devameden iþgal hareketleri (FRANSA)

4. 1950’li yýllarýn baþlarýndan itibaren Tibet’te sürdürülensoykýrým ve as imilasyon poli t ikalarý (ÇÝN)

5. 1955-1975 yýllarýn arasýnda devam eden ve 3 milyondan


Beside these occupations, genocides and embargos, inorder to develop their policies, they mingle with internalaffairs of other states; create conflict environment byinstigate differences in religion, language, ethnicity andsect. Next they instigate civil war by selling weapons tothese regions for billions of dollars; lay the groundworkfor division of countries and deepening of politicalinstability via International Criminal Court; drag thecountries to economic predicament with the politicsdictated by global financial institutions; provide thestatus quo collaborators to make coup by disregardingdemocratic preferences of the peoples; and claim thatthey do all these practices in order to help the statesconcerned, bring democracy to there and ensure peaceand welfare.

When we look at the history of Turkish Republic, wecan easily see numerous examples of these practices.With the inclusions of the coups of May, 27th; March,12th; Sept, 12thand Feb, 28th, in the entire main breakpoints in our country’ history, the effect of the statesconcerned cannot be ignored.

It is also clear that the complicated process called as‘Arab Spring’ continues under the control of concernedstates. These countries that got in to Libya under thepretext of catch Kaddafi and killed tens of thousandsof innocent civilians during only a few weeks, signedmulti-billion dollar agreements with Libya that is oneof the world’s greatest petrol and gas producer. Thisprocess in which the balances are re-shaped in Middle-East (the most important region in the world fromgeopolitics, geostrategic and geo-economics views) isbeing tried to be legitimated with the image of ‘PopularRevolutions.’

Here are the unlawful and inhumane practices of thementioned states since 1945 when the UN, establishedin sake of peace, justice and security guarantee (!), hadstarted to work:

1. Crimea Exile where 200 thousand people were exiledin 1994. (Russia)

2. Algerian Genocide began in 1945 and 1.5 millionpeople were killed. (France)

3. Occupations in Tunis and Chad until mid of 20th

Century. (France)

4. Assimilation and genocide politics in Tibet since thebeginning of 1950’s.(China)

5. Vietnam Occupation, between 1955 and 1975, wheremore than 3 million people were died. (USA)

fazla insanýn ölümüne neden olan Vietnam iþgali (ABD)6. 1979-1989 yýllarý arasýnda süren ve 2 milyondan fazla

insanýn yaþamýný yitirmesine sebep olan Afganistan iþgali(RUSYA)

7. 1994 yýlýnda Ruanda’da gerçekleþen ve 1 milyondan fazlainsanýn hayatýný kaybettiði soykýrým (FRANSA)

8. 1994 yýlýndan bu yana Çeçenistan’da yüzbinlerce insanýnölümüne ve 1 milyona yakýn sivilin vatanýný terke etmekzorunda kalmasýna neden olan soykýrým hareketi(RUSYA)

9. 1995 yýlýnda dünyanýn gözü önünde iþlenen Srebrenitsakat l iamýna göz yumulmas ý (BM, NATO)

10. 2001 yýlýnda baþlayan ve hala devam eden Afganistaniþgali (ABD, ÝNGÝLTERE)

11. 2003 yýlýnda baþlayan ve 1 milyondan fazla masumsivilin ölümüne neden olan Irak iþgali (ABD,ÝNGÝLTERE)

12. 2009 yýlýnda Doðu Türkistan’da binlerce masum sivilinkatledildiði Urumçi Olaylarý ve her yýl yüzlerce sivilinyaþamýný yitirmesine sebep olan soykýrým ve asimilasyonpolitikalarý (ÇÝN)

13. 2011 yýlýnda yaklaþýk 50 bin sivilin yaþamýný yitirmesinesebep olan Libya iþgal i (FRANSA, ABD,ÝNGÝLTERE)

14. 11 Eylül sonrasý süreçte, savaþ ya da terör suçuylasuçlanamadýðý halde ‘Yabancý Uyruklu Düþman Savaþçý’olarak tanýmlanarak dünyanýn dört bir tarafýndangetirilen insanlar için bir ölüm kampýna çevrilenGuantanamo (ABD)

Bu ve daha baþka pek çok iþgal, saldýrý, katliam ve soykýrýmhareketiyle bütün dünyayý tehdit eden bu uygulamalar,uluslararasý hukuk mercileri, sivil yapýlanmalar ve dünyadevletleri tarafýndan sorgulanmalý ve sorumlularyargýlanmalýdýr. Hepsinden önemlisi, insanlýðý uçurumasürükleyen bu uygulamalarýn sorumlularýnýn vicdanlardayargýlanmasý ve cezalandýrýlmasýdýr.

Siz de, yukarýda hukuk ve insanlýk dýþý uygulamalarýndanbazýlarý verilen sözkonusu devletlerin suçlu olduðuna vesorumlularýn yargýlanmalarý, BM, NATO ve UCM’ninyapýsýnýn yeniden düzenlenmesi gerektiðine inanýyorsanýz;sizleri bu

6. Afghanistan Occupation, between 1979 and 1989,where more than 2 million people were died. (Russia)

7. Rwanda Genocide where more than 1 million peoplewere died in 1994.(France)

8. Movement of genocide resulting hundreds ofthousands of people’ death and near 1 million ofcivilian’s migration from motherland, since 1994.(Russia)

9. Conniving Srebrenica Massacre which occurred infront of the worlds eyes , in 1995(UN, NATO)

10. Afghanistan Occupation began in 2001, and stillcontinuous. (USA, England)

11. Iraq Occupation began in 2003, in which more than1 mi llion of innocent civ ilians were died.

12. Urumqi events in which thousands of innocentcivilians were killed in East Turkistan, and genocideand assimilation policies resulting in death ofhundreds of civ ili ans every year. (China)

13. Libya Occupation, in 2011, resulted in death ofnearly 50 thousand civilians.(France, USA,England)

14. Guantanamo where turned to be an exterminatecamp for people who are defined to be ‘alien enemycombatants’ and brought from around world, thoughthey cannot be accused of war crimes and terror.(USA)

These ones and many other occupations, aggressions,massacres and genocide movements threatening theentire world with their practices should be questionedby the international law-makers, civil structures andworld states and those responsible ones should beprosecuted. Most importantly, those responsible forthese practices that led humanity to the abyss shouldbe prosecuted and punished in the social conscience.

If you also believe that mentioned states having unlawfuland inhumane practices as given above are guilty andbelieve the prosecution of those responsible and theneed for reorganization of the structures of the UN,NATO and the ICC, we invite you to support this


SOYKIRIM ve KATLÝAMLARGENOCIDE and MASSACRES


abd’nin vietnam iþgalivietnam occupation of usa

Vietnam that affected from the plans of colonist powersover South- East Asia was forced to be a colony ofFrance for many years as a guarantee of a powerfulEurope and it was made possible by Western powersthemselves. As a result of exploitation and oppressionpolicies realized on the name of the power of Europe,when Vietnamese tried to defense their country, theyfaced with heavy violence; the factors resisted againstthe exploitation are totally extinguished in 1930’s. Afterthe injury of nationalist movement, a group in countryreplied to the call for unity, from communists in countryunder the influence of Soviets, with the approach of“common enemy”. Because of the West’s discourse ofthe communist threat and theory of the domino effect,this unification resulted in a new occupation and thecountry was taken into a greater war. Vietnam can beseen an open message from America to China and awar that America wants to take the China into. But themain attention is that it turned to be a genocide in whichthe chemical weapons are used and resulted in death ofmore than 3 million people.

Yer: Vietnam

Tarih: 1955-1973

Fail: ABD

Ölü Sayýsý: 3 milyondan fazla insan

Sömürgeci güçlerin Güneydoðu Asya’daki planlarýndannasiplenen Vietnam, güçlü bir Avrupa’nýn teminatý olmakiçin yýllarca Fransa’nýn sömürgesi olmaya mahkûm edilmiþve buna bizzat Batýlý güçler imkân tanýmýþlardýr. Avrupa’nýngücü adýna gerçekleþtirilen sömürü ve baský politikasýsonucu Vietnamlýlar ülkelerini savunmaya çalýþtýklarýndaaðýr þiddetle karþýlaþmýþ, sömürgeye direnen unsurlar1930’larda tamamen ortadan kaldýrýlmýþtýr. Milliyetçi akýmýnaldýðý büyük darbeden sonra ülkede Sovyet etkisindekikomünistlerin birlik çaðrýsýna ‘ortak düþman’ yaklaþýmý ilekarþýlýk veren grup iþgalden kurtulmak için komünistcephede, birleþirken bu birleþim ülkenin Batý’nýn komünisttehlike söylemi ve ‘domino etkisi’ teorisi nedeniyle, yeni biriþgal ve daha büyük bir savaþýn içine çekilmesine sebepolmuþtur. Vietnam, Amerika’nýn ayný zamanda Çin’e karþýaçýk bir mesajý, Çin’i içine çekmek istediði bir savaþ olarakda görülebilir. Ancak asýl dikkat çeken 3 milyondan fazlainsanýn ölümüne sebep olan, kullanýlan kimyasallarla birsoykýrýma dönüþtüðüdür.

Place: Vietnam

Date: 1955-1973

Perpetrator: USA

Number of Deaths: Over 3 million

11

abd’nin guantanamo toplama kampýusa’s concentration camp in guantanamo

Guantanamo that USA army calls “Gitmo”, is the nameof USA’s torture-hall a shame of humanity of 21thcentury. Even the region that Cuba has rented to USAindefinitely is expressed to be ‘a dagger in the heart ofCuba’, it become actually a dagger stabbed in humanitieshearth. Guantanamo, was formed within ‘the war againstterrorism’ of USA started in 2001, is a camp, a prison,a torture center and a region that it is not possible makea humanistic definition. It will never be known howmuch of the inside is known.

Yer: Guantanamo / Küba

Tarih: 2001-........

Fail: ABD

Ölü Sayýsý: Bilinmiyor

ABD ordusunun ‘Gitmo’ olarak adlandýrdýðý Guantanamo,21. yüzyýlýn insanlýk ayýbý olan ABD iþkencehanesininadýdýr. Küba’nýn ABD hükümetine süresiz olarak kiraladýðýbu bölge ‘Küba’nýn kalbinde bir hançer’ olarak nitelensede aslýnda insanlýðýn kalbine saplanan bir hançer olmuþtur.Guantanamo; ABD’nin 2001 yýlýnda baþlattýðý ‘terörizmekarþý savaþ’ kapsamýnda oluþan bir kamp, hapishane, iþkencemerkezi ya da insanca bir tanýmlamanýn mümkün olmadýðýbir bölgedir. Zira içerde olanlarýn yüzde kaçýnýn bilindiðidahî hiçbir zaman bilinemeyecektir.

I WANT THE PROSECUTION OF THESE STATES!

Place: Guantanamo/ Cuba

Date: 2001-…

Perpetrator: USA

Number of Deaths: Unknown


abd ve ingiltere’nin afganistan iþgaliafghanistan occupation of usa and england

After the attack on the Twin Towers in 11th September2001, Afghanistan Occupation lanced to world as‘counterterrorism’ and began with the support ofEngland in 7th, October 2001. The aim was introducedto world to be ‘to Capture Usame Bin Ladin and tomake the afghan people reach the democratic system’.But the first evidence of the fact that this operation isagainst the people is blocking of aid convoys comingto people who suffer from hunger and drought for 3years. As a result of oppression to Pakistan, peoplebecome unable to get aid. Even the rumor of occupationcaused uneasiness in the country and prevented externalaid to reach Afghanistan, resulted in death of civilianpeople.

Yer: Afganistan

Tarih: 2001-........

Fail: ABD ve Ýngiltere

Ölü Sayýsý: Bilinmiyor

11 Eylül 2001 tarihinde gerçekleþen Ýkiz Kuleler’e saldýrýlarsonucunda dünyaya ‘terörle mücadele’ olarak lanse edilenAfganistan iþgali, Ýngiltere’nin de desteði ile 7 Ekim 2001tarihinde gerçekleþmiþ amaç Usame Bin Ladin’i ele geçirmekve Afgan halkýný demokratik düzene kavuþturmak olarakdünya kamuoyuna sunulmuþtur. Ancak bu operasyonunhalka yönelik olduðunun ilk kanýtý 3 yýldýr kuraklýk veaçlýkla mücadele eden insanlara gelen yardým konvoylarýnýnAmerika tarafýndan engellenmesidir. Pakistan’a yapýlanbaský sonucu halk yardým alamazken iþgalin söylentisi bileülkede tedirginliðe yol açarak dýþ destekli yardýmlarýn önünükesmiþ, sivil halkýn ölümüne sebep olmuþtur. Sovyetler’inyaþadýðý hüsraný yaþamak istemeyen ABD’nin hava harekâtýile baþlattýðý bombardýman ise sivil halký hedef alarakhayatlarý bir savaþ arenasýna dönüþen Afgan halkýnýn tekrarzulme uðramasýna neden olmuþtur. Kýsacasý Afganistan;önce Ýngiltere, ardýndan Rusya ve sonunda Ýngiltere’ninbüyük desteði ile ABD tarafýndan iþgal edilmiþtir.

Place: Afghanistan

Date: 2001-…

Perpetrator: USA and England

Number of Deaths: Unknown

I WANT THE PROSECUTION OF THESE STATES! 13

abd ve ingiltere’nin ýrak iþgaliiraq occupation of usa and england

In the plan of establishing a “new world order” afterthe Cold War, USA wanted to generate a new perceptionof treat and this new enemy is chosen to be ‘TerroristIslam’. Until 11th Sep, USA achieved to spread thisperception worldwide by the policies implemented inculture and art, media and politics. So it could be findthe occupation grounds that it seek for to settle downto Middle Asia and Middle East. Thus, by occupyingAfghanistan and then Iraq, USA ensured powerfullyits existence in two regions which are very importantinside the hegemonic order.

In Iraq, more than 1 million people lost their livesbecause of hunger and epidemic stem from the ongoingembargos after the Gulf War. With the occupation,another 1 million people died only in a few years. Sincethe occupation destroyed the intrastructure andsuperstructer, 4 millon people migrateg in order tosurvive. 5 million children were orphaned. Furthermore,the policies of occupying force altering the ethnic-secticdiversity into separation and conflict resulted in a civilwar and chaos over the country. It is clear that “division”is not a remote possibility in the point reached today,which is a imed by sowed seeds of hatred.

Yer: Irak

Tarih: 2003-2011

Fail: ABD ve Ýngiltere

Ölü Sayýsý: 1 milyon

Mülteci Sayýsý: 4 milyon

Soðuk Savaþ sonrasýnda kurmayý planladýðý ‘Yeni DünyaDüzeni’nde, yeni bir tehdit algýlamasý oluþturmak isteyenABD, çok geçmeden bu yeni düþmaný ‘terörist Ýslam’ olarakbelirledi. 11 Eylül’e kadar siyaset, medya ve kültür-sanatalanýnda uygulanan politikalarla bu algýyý dünya kamuoyundayaygýnlaþtýrmayý baþaran ABD, 11 Eylül’le birlikte OrtaAsya ve Ortadoðu’ya yeniden yerleþmek için aradýðý iþgalzeminini bulmuþ oldu. Böylece önce Afganistan, ardýndanIrak iþgal edilerek küresel hegemonik düzen için son derecestratejik öneme sahip iki bölgedeki ABD varlýðý güçlü birþekilde tesis edilmiþ oldu.Körfez Savaþý sonrasýnda sürdürülen ambargolarla zatentükenme noktasýna gelen, açlýk ve salgýn hastalýklar sebebiyle1 milyondan fazla insanýný kaybeden Irak’ta, iþgalle birliktesadece birkaç yýl içinde yine 1 milyona yakýn insan hayatýnýkaybetti. Ýþgal, ülkedeki alt ve üstyapýyý kullanýlmaz halegetirirken, 4 milyon insan hayatta kalabilmek için göç etti,5 milyon çocuk yetim kaldý. Ayrýca iþgal güçlerinin Irak’takietnik-sekter zenginliði ayrýþma ve çatýþtýrmaya dönüþtürenpolitikalarý, ülkede bir içsavaþ ve kaos ortamýnýn oluþmasýnayol açtý. Ekilen kin ve nefret tohumlarýyla amaçlanan‘bölünme’nin, bugün gelinen noktada çok da uzak birihtimal olmadýðý açýktýr.

Place: Iraq

Date: 2003-2011

Perpetrator: USA and England

Number of Deaths: 1 million

Number of Refugees: 4 million


fransa’nýn cezayir iþgali ve soykýrýmýalgeria occupation and massacre of france

France who exploited Algeria for 132 years andcommitted one of the worst genocides over the historyof mankind occupied Algeria in 1980. When Algeriahas started the struggle for its independence in 1954,France has slaughtered 1.5 million people. Francegetting rich by seizing underground and abovegroundresources of Algeria, has left back 5 million massacredinnocent people and a ruined country. When theindependency is reached, there were 2 million peopleat concentration camps, a half million of people wererefuges in near countries,80% of people were illiterateand the economy was collapsed.

Yer: Cezayir

Tarih: 1830-1962

Fail: Fransa

Ölü Sayýsý: 8 yýllýk baðýmsýzlýk savaþýnda 1.5, 132yýllýk iþgal sürecinde 5 milyon insan

1830 yýlýnda iþgal ettiði Cezayir topraklarýný tam 132 yýlboyunca sömüren ve insanlýk tarihinin en büyüksoykýrýmlarýndan birini gerçekleþtiren Fransa, Cezayir’in1954 yýlýnda baðýmsýzlýk mücadelesinin baþlatýlmasý üzerine1.5 milyon insaný katletti. Cezayir’in tüm yeraltý ve yerüstükaynaklarýný gaspederek zenginleþen Fransa, 1962 yýlýndabu topraklardan ayrýlýrken geriye 132 yýllýk iþgal sürecindekatlettiði 5 milyon masum insan ve harap olmuþ bir ülkebýraktý. Baðýmsýzlýk kazanýldýðýnda 2 milyon insan toplamakamplarýnda bulunuyordu, yarým milyon insan komþuülkelere sýðýnmýþtý, ekonomi çökmüþtü ve halkýn % 80’iokuma-yazma bilmiyordu.

Place: Algeria

Date: 1830-1962

Perpetrator: France

Number of Deaths: 1.5 million in Independence Warfor 8 years 5 million during 132years of occupation


fransa’nýn tunus ve çad’daki sömürgeciliðiexploitation of france in chad and tunis

Tunis and Chad are only two of countries exposed toFrance’s exploitation in Africa. France maintainingdominance over the region since 19th century hasexploited the natural resources of Tunis and Chad formore than a century and hasn’t been beware of killingmillions of people for this sake. After World War Two,Tunis and Chad were given their so-called independencybut France has resumed its exploitation via ‘puppetadministrators’. Even it seemed that the dictatorshiphas ended after the ‘Arab Spring’ starting in MiddleEast in 2011, it will be seen easily in future which resultswill come up from the process.

Yer: Tunusu ve Çad

Tarih: 20. yüzyýlýn baþlarýndan günümüze kadar

Fail: Fransa

Ölü Sayýsý: Binlerce

Tunus ve Çad, Fransa’nýn Afrika kýtasýndaki sömürgeciuygulamalarýna maruz kalmýþ pek çok ülkeden yalnýzcaikisidir. Bölgedeki hakimiyetini 19. yüzyýldan bugüne kadarsürdüren Fransa; Tunus ve Çad’ýn doðal kaynaklarýnýyüzyýldan fazla bir süre sömürmüþ ve bu amaç uðrundamilyonlarca insaný katletmekten çekinmemiþtir. 2. DünyaSavaþý sonrasýnda Tunus ve Çad’a sözde baðýmsýzlýklarverilmiþ ve yönetimin devredildiði kukla yöneticilerle Fransýzsömürüsü devam etmiþtir. 2011 yýlýnda Ortadoðu’dabaþlayan ‘Arap Baharý’ sonrasýnda Tunus’taki diktatörlükrejimi sona ermiþ gibi gözükse de, sürecin hangi sonuçlarýdoðuracaðý önümüzdeki yýllarda daha net görülecektir.

Place: Tunis and Chad

Date: Since the beginning of 20th century.

Perpetrator: France

Number of Deaths: Thousands


fransa’nýn zemin hazýrladýðý ruanda soykýrýmýrwanda genocide that france prepared the ground for

While the events in Rwanda are being lanced to worldto be a ceremonial sacrifice ritual of ‘Savage Africans’,it’s ignored as always that the ethnic massacre occurringonly in 3 mounts is a result of policies exploiting theregion for many years. The wild attitude for the massacreof innocent people of 5 countries which are in theposition of Security Council Permanent Representativesof UN who claims to be the guarantee of libertiesshowed that those are in favor of democracy whennecessary. Like the similars, the 1994 Rwanda Massacreproved that the exploitation ambitions of France overAfrica are unchanged and that the other countries aremaking their policies for the sake of supremacy of thewhite race and their expediency. Events has resulted inthe killing of two ethnic factors each other who speakin same language and live together for long time butwere made enemies after exploitation with trumped-upevidences. The exact number of massacred people isunknown but is it expected to be around 1 million. Thebiggest factor that turns the events in Rwanda to amassacre is France who wants a modern exploitationto resume in the region. In order to do so, France hadhelped the Hutus before and during the massacre ineach topic, mainly provided weapons.

Yer: Ruanda

Tarih: 1994

Fail: Hutu Milisleri ve Fransa

Ölü Sayýsý: 1 milyon

Ruanda’da yaþananlar dünyaya ‘vahþi Afrikalýlarýn’ törenselbir kurban ayini olarak sunulmaya çalýþýlýrken 3 ay gibi kýsabir sürede gerçekleþen etnik katliamýn senelerdir bölgeyisömüren güçlerin politikalarýnýn bir sonucu olduðu her zamankigibi görmezden gelindi. Özgürlüklerin teminatý olduklarýiddiasýndaki BM Güvenlik Konseyi Daimi Üyesi 5 devletinmasum insanlarýn katli karþýsýnda aldýklarý vahþi tutumgerektiðinde demokrasiden yana olduklarýný ortaya koydu.Yaþanan pek çok benzerleri gibi 1994’teki Ruanda soykýrýmý,Fransa’nýn Afrika’daki sömürge emellerinin deðiþmediðini;diðer devletlerinse çýkarlarý ve beyaz ýrkýn üstünlüðü uðrunapolitikalarýný belirlediklerini gözler önüne serdi. Ancakyaþananlar; ayný dili konuþan, uzun yýllar birarada yaþamýþfakat sömürgecilik sonrasý oluþturulan uydurma kanýtlarlabirbirlerine düþman hale getirilen iki etnik unsurun birbirlerinikatletmeleriyle sonuçlanmýþtýr. Kesin rakamlar bilinmemeklebirlikte bir milyon insanýn hayatýný kaybettiði tahmin edilenRuanda’daki olaylarý soykýrýma dönüþtüren en büyük etkensebölgede modern bir sömürgeciliðin devamýný isteyen, buuðurda bu katliamýn öncesinde ve sýrasýnda Hutu milislerinibaþta silah olmak üzere her konuda destekleyen Fransaolmuþtur.

Place: Rwanda

Date: 1994

Perpetrator: Hutu militias, France

Number of Deaths: 1 million


fransa ve abd’nin libya iþgalilibya occupation of france and usa

In Libya, one of the most important steps of ‘ArabSpring’, the ground for military intervention wasprepared under the pretext of ‘to catch Qaddafi’. Thenwith the captaincy of France, Libya was interfered.While the attitudes of France for intervention andkilling of civilians in air strike were elicited, the claimthat the reason for the intervention is the economichardship of Europe arose. After the overthrow ofQaddafi, the easiness of transporting Libya’s resourcesto Europe with the deals made with NationalTransitional Council strengthened the claims. Whenthe natural gas resources of Libya who has the 9th

biggest petroleum reserves are considered, it attractsattention that Europe has turned to its old colonies inorder to cope with its economic strait and that alsolegitimates the slaughters made for their sake under thepretext of ‘humanitarian intervention’. The Civil warand UN intervention, in which nearly 50 thousands ofpeople died, happened in apprehension of fact that therebels treat only petroleum resources and Europeaninvestors. This showed ones again that everything islicit for Europe’s Development.

Yer: Libya

Tarih: 2011

Fail: Fransa ve ABD

Ölü Sayýsý: 50 bin

‘Arap Baharý’ sürecinin önemli ayaklarýndan biri olanLibya’da, ‘Kaddafi’yi ele geçirme bahanesiyle gereklimüdahale zemini hazýrlanmýþ ve Fransa’nýn öncülüðündeLibya’ya askeri müdahale gerçekleþtirilmiþtir. Ancakmüdahale için Fransa’nýn tutumu ve gerçekleþtirilen havasaldýrýlarýyla sivillerin öldürülmesi tepkilere neden olurkenbu müdahalenin altýnda Avrupa’nýn içinde olduðu ekonomiksýkýntýlarýn olduðu iddiasý gündeme gelmiþtir. Kaddafi’nindevrilmesinin ardýndan Ulusal Geçiþ Konseyi ile yapýlananlaþmalarla Libya’nýn zenginliklerinin sorunsuz bir þekildeAvrupa’ya akýþýnýn saðlanacak olmasý da bu iddialarýkuvvetlendirmiþtir. Dünyanýn en büyük 9. petrol rezervinesahip Libya’nýn doðalgaz rezervlerindeki önemi de gözönünealýndýðýnda, Avrupa’nýn içinde bulunduðu darboðazdançýkýþý için eski sömürge bölgelerine döndüðü ve bu uðurda‘insani müdahale’ bahanesiyle gerçekleþen katliamlarýmeþrulaþtýrdýðý dikkat çekmektedir. Yaklaþýk 50 bin insanýnhayatýna mal olan iç çatýþma ve BM müdahalesinin, isyanlarýnsadece petrol kaynaklarý ve Avrupalý yatýrýmcýlarý tehditetmesi endiþesi içinde gerçekleþmesi ise Batýnýn kalkýnmasýiçin her yolun mubah olduðunu bir kez daha göstermiþtir.

Place: Libya

Date: 2011

Perpetrator: France and USA

Number of Deaths: 50 thousands


rusya’nýn kýrým sürgünücrimean deportation of russia

Crimean Tatars who are exposed to assimilation andsuppression policies since they went under thedomination of Czarist Russia were forced to move andwere made minority in their own homeland. Thesituation didn’t change after The Bolshevik revolutionand Russia’s Crimea policies remained same.The last hit was the mass deportation in 18th May 1944to Crimean who the names of their settlements arealtered, whose alphabet was changed twice, whoseopportunity to education was bereaved, whosefoundations are seized and whose were reduced to beminority on their own homeland. Nearly 250 thousandof innocent civilians, by a death ride which takes severalweeks under inhuman conditions were deported toseveral regions of Soviet Union particularly toUzbekistan. Because of the hard ride conditions, duringthe ride and in 18 months after the ride, more than 100thousand people lost their lives.After the deportation, Crimean has launched a strugglefor existence, but all of their assets were distained sothey were forced to work in Communist regime’sfactories. It was forbidden them to leave from deportationdestination. After the deportation hidden from world’spublic opinion, Crimea Tatars were continued to beignored and a nation was tried to be exterminated.However, despite all these hard conditions, Crimeamade an honorable struggle for existence and theyresum ed returning to homeland process .

Yer: Kýrým

Tarih: 18 Mayýs 1944

Fail: Sovyet Rusya

Ölü Sayýsý: 110 bin

Çarlýk Rusyasýnýn hakimiyeti altýna girdiði 18. yüzyýlýnsonlarýndan itibaren asimilasyon ve sindirme politikalarýnamaruz kalan Kýrým Tatarlarý, kitleler halinde göçe zorlanmýþve kendi vatanlarýnda azýnlýk durumuna düþürülmüþtür.Bolþevik Devrimi’nden sonra da durum deðiþmemiþ veRusya’nýn Kýrým politikasý aynen devam etmiþtir.Yaþadýklarý yerlerin isimleri deðiþtirilen, alfabeleri 10 yýliçerisinde iki kez deðiþtirilerek eðitim imkanlarý ellerindenalýnan, kültür varlýklarý tahrip edilen, vakýflarýna elkonulan,ekonomik yaptýrýmlara maruz býrakýlan, kendi topraklarýndaazýnlýk durumuna düþürülen Kýrým’a son darbe, 18 Mayýs1944’teki toplu sürgünle vurulmuþ ve yaklaþýk 250 binmasum sivil, insanlýk dýþý þartlarda haftalarca sürecek olanölüm yolculuðundan sonra, baþta Özbekistan olmak üzereSovyetler Birliði’nin çeþitli bölgelerine sürülmüþtür. Zorlusürgün koþullarý nedeniyle yolculuk esnasýnda ve sürgünütakip eden ilk 18 ay içerisinde 100 binden fazla insan hayatýnýkaybetmiþtir.Sürgünden sonra Kýrým halký bir varoluþ mücadelesinebaþlamýþ, bütün varlýklarýna elkonularak komünist rejiminfabrikalarýnda çalýþmaya zorlanmýþ, sürgün bölgesindenayrýlmalarý da yasaklanmýþtýr. Dünya kamuoyundan gizlenensürgünden sonra Kýrým Tatarlarý yok sayýlmaya devamedilmiþ ve bir millet yok edilmeye çalýþýlmýþtýr. Ancak bütünolumsuz ve aðýr þartlara raðmen Kýrým halký onurlu birvaroluþ mücadelesi vermiþ ve kýsýtlý imkanlarla vatana dönüþsürecini bugüne kadar sürdürmüþtür.

Place: Crimea

Date: 18th May, 1944

Perpetrator: Russia

Number of Deaths: 110 thousands


rusya’nýn afganistan iþgaliafghanistan occupation of russia

The occupation began with the overthrow of HafýzullahEmin’s regime and was legitimated as a result of theinvitation of Soviet army force to country by new head,Babrak Karmal. In front of the world, Afghans wereexposed to sovietization policies and it is estimated thatnearly 1.5 million Afghans are died. The horrors andinhuman massacres remained obscure even after theend of occupation physically, in 15th February, 1989.During occupation nearly 5 million afghan refugeestook shelter in camps. In post-invasion period, appliedpolicies took Afghanistan into a civil war. The groupsthat fight for their country during the occupation turnedto be a gang of bandits. As a result, Afghanistan wassubjected to genocide in front of eyes before and aftera 10 year process.

Yer: Afganistan

Tarih: 1979-1989

Fail: Sovyet Rusya

Ölü Sayýsý: 1.5 milyon

Mülteci Sayýsý: 1.5 milyon

Sovyetler Birliði’nin 1979’da Hafýzullah Emin rejiminidevirmesiyle baþlayan iþgal yeni lider Babrak Karmal’ýnülkesine Sovyet askerlerini davet etmesi sonucumeþrulaþtýrýlmýþtýr. Tüm dünyanýn gözü önünde 10 yýllýkbir süreçte Afgan halký Sovyetleþtirme politikalarýna maruzkalýrken 1,5 milyon insanýn hayatýný kaybettiði tahminedilmektedir. Yaþanan dehþet ve insanlýk dýþý katliamlar,iþgalin fiilen 15 Þubat 1989’da son bulmasýnýn ardýndanbile netlik kazanamazken 10 yýllýk süreç içinde 5 milyonAfganlý mülteci kamplarýna sýðýnmýþtýr. Ýþgal sonrasýyürütülen politikalar sonucunda Afganistan bir içsavaþýniçine çekilmiþ, iþgal sýrasýnda halký için mücadele edengruplar iþgal sonrasý neredeyse eþkýya çetelerinedönüþmüþtür. Sonuç itibariyle Afganistan 10 yýllýk birsüreçte öncesi ve sonrasý ile dünyanýn gözü önünde birsoykýrýma tabi tutulmuþtur.

Place: Afghanistan

Date: 1979-1989

Perpetrator: Soviet Russia

Number of Deaths: 1.5 millions

Number of Refugees: 1.5 millions


rusya’nýn çeçenistan iþgali ve soykýrýmýchechnya occupation and genocide of russia

Russia that sustains its exploitation policies for centuriesover Caucuses committed a great massacre againstChechens at the end of 20th century. Russia falling backupon discourse of “counterterrorism” has killedthousands of civilians, regardless of young- old, male-female and has forced to migration the survivals. Aftertwo occupations in 1994 and 1999, nearly 1 millionChechen had to leave their country. The countriesdirecting the world, mainly USA and England,participated in these occupations by politic, economicand military support. The guarantee of peace, UNstayed quit to this massacre in which thousands of peopledied.

Yer: Çeçenistan

Tarih: 1994-1996, 1999-.............

Fail: Rusya

Ölü Sayýsý: Yaklaþýk 250 bin

Mülteci Sayýsý: Yaklaþýk 1 milyon

Yüzyýllar boyunca Kafkasya üzerindeki sömürgecipolitikalarýna devam eden Rusya, 20. yüzyýlýn sonlarýndadünyanýn gözü önünde Çeçen halkýna karþý büyük birsoykýrým hareketine giriþti. Genç-yaþlý, kadýn-erkek demedenyüzbinlerce sivili katlederken ‘terörizmle mücadele’söyleminin arkasýna sýðýnan Rusya, hayatta kalanlarýn büyükkýsmýný da göçe zorladý. 1994 ve 1999’daki iki iþgalsonrasýnda 1 milyona yakýn Çeçen vatandaþýnýn vatanýnýterk etmek zorunda kaldýðý iþgale, baþta ABD ve Ýngiltereolmak üzere dünya siyasetine yön veren devletler politik,ekonomik ve askerî destek vererek ortak oldular. Barýþýnteminatý BM ise, yüzbinlerce insanýn hayatýný kaybettiðibu soykýrýma sessiz kaldý.

Place: Chechnya

Date: 1994-1996, 1999- ............

Perpetrator: Russia

Number of Deaths: 250 thousand

Number of Refugees: Nearly 1 million


çin’in tibet iþgalitibet occupation of china

Tibet occupation was lanced to world to be a revolutionby China, it aimed to empower the dominancy of Chinain the region and spread the communist thoughts toSouth Asia by extinguishing the local residents. Tibetexpresses in every opportunity that they desire a realautonomy not an independency but China interpretsTibet’s resistance to be discrimination and division ofChina and it see these insurrections as a chance toeliminate of public. In the occupation in which more 1million people died, operations against Tibet cultureseemed to be a war against Buddhism. China, with itspolicies, wants to use and resume under its control anddominancy not only a folk but also a religion for thebenefit of China.

Dünyaya Çin tarafýndan kasýtlý olarak bir devrim olaraktanýtýlan Tibet iþgali, 1949’daki Çin devriminden sonraÇin’in bölge üzerindeki hâkimiyetini güçlendirmek ve yerelhalklarý ortadan kaldýrýp Güney Asya’ya komünist düþünceyiyaymak için gerçekleþtirilmiþ bir iþgaldir. Her fýrsatta birbaðýmsýzlýk deðil gerçek bir özerklik istediðini belirtenTibet halkýnýn direniþini ayrýmcýlýk ve Çin’i bölmek olarakyorumlayan Çin, ayaklanmalarý halkýn yok edilmesi içinfýrsat olarak görmüþtür. Bir milyondan fazla kiþinin hayatýnýkaybettiði bu iþgalde Tibet halkýnýn kültürüne yönelikdüzenlenen operasyonlar ise Budizm’e açýlmýþ bir savaþolarak gözükmektedir. Çin, yürüttüðü politikalarla bir halkýolduðu kadar bir inancý da kendi himayesinde ve kontrolündesürdürmek, menfaatleri uðruna kullanmak istemektedir.

Yer: Tibet

Tarih: 1950-.........

Fail: Çin

Ölü Sayýsý: 1.5 milyondan fazla insan

Place: Tibet

Date: 1950-............

Perpetrator: China

Number of Deaths: More than 1.5 millions


20

çin’in doðu türkistan’dasürdürdüðü asimilasyon ve soykýrýmassimilation and massacres of china in eastturkistan

It is a half century genocide happening on East-Turkistan lands. Cultural capital of old times and fertilelands are under unseen torture of china, the naturalresources are exploited, the people are pulled off fromtheir roots, a nation is assimilated in front of the world.This region on which the number of deaths or woundedis unknown is prohibited from being called by its name.With the efforts of England and Russia who don’t wanta Turkish dominancy over the region, the nameTurkistan is not mentioned anymore. China denyingthe existence of people from East Turkistan andterritorial integrity tries to hoodwink the world by callingthe region ‘Xinjiang Uyghur Autonomous Region’however East Turkistan is devoid of a real autonomy.In 21th century, assimilations and massacres withinsome periods are continued by one of the 5 SecurityCouncil Permanent Representatives. After 11th ofSeptember, East Turkistan people were defined to be‘schismatic, terrorist muslims’. Especially after the eventsin 2009, what east Turkmenistan live began to befollowed and reported annually by Amnesty Internationaland Human Rights Watch. However, atrocities do notturn to strictures by any significant institution all overthe world or sanction on the China. The reason is thatthe potential of region to change global economicbalances is so big that no country can give up. In short,due to the strategic, economic, politic position of EastTurkistan, the region is still exposed to massacres insome periods.

Yer: Doðu Türkistan

Tarih: 1949-............

Fail: Çin

Ölü Sayýsý: Her yýl yüzlerce kiþi öldürülmeye devam ediyor!

Yaklaþýk yarým asýrdýr devam eden bir soykýrým, DoðuTürkistan topraklarýnýn yaþadýðý. Bir zamanlarýn kültür baþkentiverimli topraklar Çin’in görülmemiþ iþkenceleri ile inlerkendoðal kaynaklarý sömürülüyor; insanlar köklerindenkopartýlýyor, bir millet tüm dünyanýn gözü önünde sessizceasimile ediliyor. Ölü ve yaralý sayýsýnýn dahî bilinmediði butopraklarýn kendi adýyla anýlmasý bile yasaklanýrken, bölgedebir Türk hâkimiyetini istemeyen Ýngiltere ve Rusya’nýn daçabalarýyla Türkistan ismi de artýk anýlmýyor. Doðu Türkistanhalkýnýn varlýðýný ve toprak bütünlüðünü reddeden Çin;1995’ten itibaren ‘Sincan-Uygur Özerk Bölgesi’ diyerekdünyanýn gözünü boyamaya çalýþsa da Doðu Türkistantopraklarý gerçek bir özerklikten bile mahrum. 21. yüzyýldaBM Güvenlik Konseyi’nin 5 daimi üyesinden birinin baskýsýaltýnda asimile olmaya, belli periyotlarla toplu katliamlaryaþanmaya devam ediyor. 11 Eylül’den sonra ‘ayrýlýkçý veterörist Müslümanlar’ olarak nitelenen Doðu Türkistanhalkýnýn yaþadýklarý özellikle 2009’daki olaylardan sonra dahayakýndan takip edilmesine ve Uluslararasý Af Örgütü ile ÝnsanHaklarý Ýzleme Örgütü’nün her yýl yayýmladýklarý raporlararaðmen nedense yaþanan vahþet dünyadaki hiçbir kurumtarafýndan ciddi bir eleþtiriye ya da Çin üzerinde bir yaptýrýmadönüþmüyor. Çünkü bölgenin küresel ekonomik dengelerideðiþtirecek potansiyeli hiç bir emperyalist gücün gözdençýkaramayacaðý büyüklükte. Kýsacasý Doðu Türkistan topraklarýstratejik, ekonomik ve siyasi konumundan ötürü belliperiyotlarla soykýrýma tabi tutulmaya devam ediyor.

Place: East Turkistan

Date: 1949-............

Perpetrator: China

Number of Deaths: Hundreds of people is continuedto be killed every year!


bm ve nato’nun gözyumduðubosna-hersek iþgali ve srebrenica soykýrýmýbosnia-herzegovina occupation and srebrenica massacre

The battle for power among global actors after the coldwar leaded in a genocide in the middle of Europe. USAin one corner, who construct its foreign policy on theway of disregarding Russia in critical regions and wantsto fill the gap in the region after Yugoslavia; Europestates in another corner, who dream of single religion,single culture Europe; Russia in another corner, whowants to realize its dreams over Balkans since the historyof state by helping the nationalist Serbians dreaming of‘Great Serbia’. In the other corner a country which istried to be destroyed step by step. Innocent people firstprotected by international institutions and were becomeundefended, later were left to hands of furious homicides.The first pawn both sides dismissed first.

Soðuk Savaþ sonrasýnda küresel aktörlerin Balkanlarüzerindeki güç mücadelesi, 20. yüzyýlýn sonunda, Avrupa’nýnortasýnda ve dünyanýn gözü önünde iþlenen bir soykýrýmasebep oldu. Bir tarafta Soðuk Savaþ yýllarýndan bu yana dýþpolitikasýný kritik bölgelerde Rusya’yý safdýþý etmek üzerinekurgulayan ve Yugoslavya sonrasý süreçte bölgede doðacakboþluðu doldurmak isteyen ABD, bir tarafta tek dinli, tekkültürlü bir Avrupa hayali kuran AB ülkeleri, bir taraftatarih boyunca hayalini kurduðu Balkanlar üzerindekihesaplarýný, ‘Büyük Sýrbistan’ hayali kuran ýrkçý Sýrplarýdestekleyerek gerçekleþtirmeye çalýþan Rusya… Ve diðertarafta adým adým yok edilmeye çalýþýlan bir ülke… Önceuluslararasý kuruluþlar tarafýndan koruma altýna alýnaraksavunmasýz býrakýlan, ardýndan gözü dönmüþ canilerin elineterkedilen masum bir halk… Her tarafýn hesabýnda gözdençýkartýlan ilk piyon…

Yer: Bosna-Hersek

Tarih: 1992-1995

Fail: Sýrbistan

Göz Yuman ve Destekleyenler: BM, NATO, ABD veAvrupa devletleri

Ölü Sayýsý: Üç yýl süren iþgal boyunca yaklaþýk 250 bin,Srebrenica Soykýrýmý’nda en az 8372 masum insan

Place: Bosnia- Herzegovina

Date: 1992-1995

Perpetrator: SerbiaConnive and Supporters: UN, NATO, USA and

Europe States

Number of Deaths: Nearly 250 thousand people during

the occupation 8372 innocent people

in Srebrenica Massacre

KONFERANS METÝNLERÝTEXTS OF CONFERENCES


demokrasi mi? yoksa güç mü?is democracy or power?

Ortada sözüm ona eþit olduklarý öne sürülen birtakýmülkeler var; ama aralarýndan beþ tanesi daha eþit. Bunlarkendi aralarýnda eþitler; geri kalan zavallý diðerleri, 200’eyakýn ülke, kendi arasýnda eþit olduklarý iddiasýndalar.Buradan bakýldýðýnda, özellikle BM’de sadece ve sadeceFilistin’le ilgili kararlara bakarsanýz; ortada nasýl bir‘birleþmemiþ devletler konseyi’ bulunduðunu görürsünüz.Benim tesbitime göre sadece Ýsrail’e ceza verilmesi yönünde1078 karar gelmiþ, sadece bir tanesinde kýnama kararý çýksýnmý çýkmasýn mý diye tartýþýlmýþ, ABD “çýkartýn kararý!”demiþ, uygulamaya gelince de veto etmiþ. Yani 1000 küsurkarar gelmiþ; buna karþýlýk bir tek kýnama bile çýkamamýþ.Burada açýk bir haksýzlýk olduðu, bir çiftestandart olduðuve bu çiftestandardýn da 1, 3, 5, 10, 100 deðil, 1000’denfazla kez gerçekleþtiði görülüyor. Dolayýsýyla BM birilerininlehine çalýþan bir kuruluþtur.Bu 5 devletin yanýna Ýsrail’i de eklemek gerekiyor. Aslýndabunlar 6 devlet… Ýsrail nasýl bir devlet? Bu konu gerçektençok önemli! Dünya tarihinde ilk defa bir devlet BMtarafýndan sýnýrlarý belli olmadan kuruldu. Ýsrail ‘sýnýrlarýbelli olmayan devlet’ statüsünde; ama devlet! Dolayýsýylabu 5 devletin isminin yanýna Ýsrail’in de yazýlmasý gerekiyor.Ýþte bu nedenledir ki, BM’den Ýsrail aleyhine bir tek karar

There are some countries, so-called equal to one anotherbut five of them are more equal. They are equal amongthemselves; the rest, poor and about 200 countries,claim that they are equal among themselves. Lookingat here, especially in UN, when you look at theresolutions concerning only Palestine, you see how anon-united States Council is present. According to myevaluation, there were 1078 UN resolutions about thepunishment of Israeli but only one of them was discussedfor whether or not condemnation should take place.USA said; "make the condemnation decision" and asfor the application, the USA vetoed it. In short, therewere about 1000 UN resolutions, whereas even onedid not come out condemnation. Here is a clear injusticeand a double standard, and this double standard tookplace not 1, 3, 5, 10, 100 times but also more than 1000times. Therefore, the UN is an organization workingfor the benefit of someone.

It is also required to add Israeli to these five states. Infact, they are six states... How is Israel a state? Thistopic is really important! ÊFor the first time in history,a state was established without clear boundaries and itwas approved by UN. Israel is ' the state whose bordersare not certain' status, but the state! Thus, Israel needsto be written next to the names of these five states.That's why UN does not take a resolution against Israel.If you do not understand this, it is not possible to

BM’nin kuruluþ safhalarýnda yer alanbazý olaylar var: Mesela 1948’demeþhur Ýnsan Haklarý Bi ldiris iyayýmlandý. Bu bildiri hazýrlanýrken,Müslümanlara gelip, “Beyler siz nedüþünüyorsunuz? biz insan haklarý diyebir kavram ürettik. Bu kavram size neifade ediyor?” diye sordular mý? Hayýr!Sorarlar mý? Hayýr!

There are some events in theestablishment phase of the UnitedNations: For example, in 1948, thefamous Human Declaration of theRights was published. During thepreparation of this paper, they did notask the Muslims and did they say them"Gentlemen, what do you think? Wehave produced a concept of humanrights. What does this concept meanto you? "No. Would they? Of course,no!

Aytunç ALTINDAL / Araþtýrmacý-Yazar / Researcher and Writer


understand fully the mechanism functioning at the UN.The one called UN general secretary is elected by UNand do things. According to Article 100 of the UNConvention, this person does not take orders from anygovernment and any organization in any way, alsonothing cannot be done to influence him, it is a crime,says the so-called law. Have you seen a person in theUN which is able to act on its own? There is such aperson: Dag Hammarskjöld. What is happened toHammarskjöld? Does anybody remember? He said theUSA "you cannot influence me, the article 100 is clear"and then his plane fell. He passed away. The new UNgeneral secretary was elected and he said "yes" andcontinued. Now, unless all of them are understood, itis also difficult to understand the mechanism offunctioning of the UN.The UN,-that I have worked in a group connected toit, i have worked in New York. There is everythingthere except one thing. What do you think? All subjectsare present and one issue is addressed indirectly. DoYou Know What it is: Religion! In the UN, 'religion'is valid only for Israel; it is not applied to any otherstate. Therefore, a second organization has beenestablished. This organization is continuing the workand prepares reports about inter-faith discussions,conflicts or wars directly opposite the UN building inNew York City, on behalf of the UN. It presents thereports directly to the UN, these texts are approvedwithout any change. There are some events in theestablishment phase of the United Nations: For example,in 1948, the famous Human Declaration of the Rightswas published. During the preparation of this paper,they did not ask the Muslims and did they say them"Gentlemen, what do you think? We have produced aconcept of human rights. What does this concept meanto you? ". Of course, no. They put their own standards,"the human rights' means this and that!"They said,"you sign this! ", They said, you signed, that's it! Theother elements of the Islamic world have not the slightestcontribution because they did not ask. I mean they didnot ask "we will prepare the Declaration of HumanRights, and you come to tell us, According to you, the'human', what does it mean, 'human rights' mean toyou?" In such a case in 1948, the Universal Declarationof Human Rights is meaningless and does not matter.This is very interesting; there is an article in the UniversalDeclaration of Human Rights: 'Non InterventionPrinciple ',' The Principle of noninterference in internalaffairs of countries'. So, 'UN countries do not interferewith the internal affairs! 'Does it sound lovely? Thisarticle was insured by six states. Let's take a look whyit is placed.In 1953, there was a revolt against communism in EastGermany. The UN agreed to this as a domestic issue.

çýkmaz. Bunu anlayamadýðýmýz takdirde BM’de iþleyenmekanizmayý da tam olarak anlamamýz mümkün deðildir.BM Genel Sekreteri diye bir zat-ý muhterem seçilirdurmadan, gelir dolaþýr bir þeyler yapar ve BMSözleþmesi’nin 100 sayýlý maddesine göre bu þahýs hiçbirþekilde hiçbir devletten hiçbir kuruluþtan emir almaz, ayrýcakendisini etkilemeye yönelik herhangi bir þey yapýlamaz,yapýlmasý suçtur; yasa böyle diyor sözümona. Siz bugünekadar BM’de þu ya da bu þekilde bir kiþinin kendi baþýnahareket edebildiðini gördünüz mü? Bir kiþi var: O da DagHammarskjöld’dü. Ne oldu, hatýrlayan var mýHammarskjöld’e? Adam ABD’ye “Madde açýk arkadaþbeni etkileyemezsiniz!” dedi; aa uçak birdenbire küt, DagHammarkjöld öbür tarafa… Anýnda görüntü… Yeni GenelSekreter seçildi. Gelen, “Emredersiniz!” dedi, devam edildi.Þimdi, bütün bunlarý çok iyi anlamadan BM’nin iþleyiþmekanizmasýný anlamak da zordur.BM’de, -ki ben de ona baðlý bir grupta çalýþtým, yani NewYork’ta bulunarak da çalýþtým- her þey vardýr, bir tek þeyyoktur. Nedir sizce? Her konu vardýr, BM her konuyaafedersiniz ‘maydanoz’ olur ama bir konuyu dolaylý olarakele alýr. Nedir o biliyor musunuz: Din! BM’de ‘din’ bir tekÝsrail için geçerlidir, baþka hiçbir devlet için geçerli deðildir.Bu nedenle ikinci bir teþkilat kurulmuþtur. New York’taBM binasýnýn tam karþýsýnda çalýþmalarýný sürdüren buteþkilat, BM adýna dinler arasý tartýþmalar, çekiþmeler yada savaþlar konusunda hazýrladýklarý raporlarý BM’ye sunar,bu metinler BM’de hiçbir deðiþikliðe uðramadan kabuledilir.BM’nin kuruluþ safhalarýnda yer alan bazý olaylar var:Mesela 1948’de meþhur Ýnsan Haklarý Bildirisi yayýmlandý.Bu bildiri hazýrlanýrken, Müslümanlara gelip, “Beyler sizne düþünüyorsunuz? biz insan haklarý diye bir kavramürettik. Bu kavram size ne ifade ediyor?” diye sordular mý?Hayýr! Sorarlar mý? Hayýr! Kendi standartlarýný koydular;“Ýnsan haklarý’ demek þudur, þudur!” dediler, “sen de bunuimzala!” dediler, sen de imzaladýn, o kadar! Ýslam âlemininya da diðer unsurlarýnýn en ufak bir katkýsý olmadý; çünküadamlar sormadý bile zaten! Yani, “Biz Ýnsan HaklarýBildirgesi hazýrlayacaðýz, siz de gelin bize bilgi verin, sizegöre ‘insan’ ne demektir, ‘insan haklarý’ ne demektir?” diyesorulmadý. Açýk konuþmak gerekirse; böyle bir durumda1948’deki bu Ýnsan Haklarý Evrensel Bildirisi’nin bir anlamve önemi yoktur.Bu Ýnsan Haklarý Evrensel Bildirisi’nin içinde çok enteresanbir madde var: ‘Non Intervention Principle’, ‘Ülkelerin

Ýçiþlerine Karýþmama Prensibi’. Yani ‘BM ülkelerin içiþlerinekarýþmaz!’ Kulaða ne kadar hoþ geliyor deðil mi? Bu maddeözel olarak sözkonusu 6 devlet tarafýndan konulmuþ. Nedenkonulmuþ; bakalým.1953 yýlýna gelindiðinde, Doðu Almanya’da komünizmekarþý bir ayaklanma oldu. BM bunu iç mesele kabul etti.Sovyet tanklarý geldiler, Doðu Almanya’yý kan gölüneçevirdiler ve bastýrdýlar. Sovyet Rusya yapar da ABD yapmazmý? Ayný yýl, dönemin ABD Baþkaný Roosvelt’in oðlununyönettiði bir CIA operasyonu ile Ýran’da rejim deðiþtirildi.BM buna baktý; “Bu bir iç mesele!” dedi. Yahu neresi içmesele bunun, Ýran’daki rejimi ABD deðiþtiriyor, müdahaleetmeniz gerekmez mi! “Hayýr efendim bu Ýran’ýn içmeselesidir!” dediler. Devamý geldi; 1956’da bu defaMacaristan’da komünizme karþý bir ayaklanma oldu. BMyine, “Bizim prensiplerimiz var!” dedi. Nedir o prensipler:“Ýç iþlerine karýþmýyoruz?” Sovyet tanklarý geldi veMacaristan’ý kan gölüne çevirdi.1954’te ABD, Guatemala’yý iþgal etti, rejimi deðiþtirdi;“Efendim Guatemala’nýn içiþleri bunlar!” dendi. 1968yýlýnda Çekoslavakya’da yine komünist rejime karþýayaklanma oldu; BM ne dedi: “Ýç mesele!” Sovyet tanklarýgeldiler; Çekoslavakya’yý kan gölüne çevirdiler. BM negördü, ne tartýþtý, ne herhangi bir müdahalede bulundu;ölen öldü, kalan kaldý. Ýngiltere, Fransa ve Çin’i saymýyorumbile. Bu ‘Non Intervention Principle’ sadece bu ülkeler içingeçerli. Bunun dýþýndaki ülkeler sözkonusu olunca durumbirdenbire deðiþiyor. Sudan’da birileri birbirine 8-10 el ateþetse; “Bir dakika! Sudan’a müdahale etmemiz lazým!”deniyor. Yahu hani iç meselelere karýþmýyordun? Ýran’akarýþmadýn, Macaristan’a karýþmadýn, Guatemala’yakarýþmadýn, Doðu Almanya’ya karýþmadýn. Etiyopya’yaneden karýþýyorsun, Sudan’a neden karýþýyorsun? Biraçýklamasý var mý? Diðerleri iç mesele de, bunlar içli pilavmý yani!Gelelim günümüze; þu ‘Arap Baharý’ denen, gerçekte ‘ArapKarnabaharý’ olan olaya bakalým. Libya’ya giriyorsun,“Halka destek olacaðýz!” diyorsun. Veya Irak meselesi,“Kitle imha silahý var, Irak’a müdahale ediyoruz!” diyorsun.Hani iç meselelere karýþmýyordun, ne oldu? Buçiftestandartlar çerçevesinde bu teþkilat ‘Birleþmiþ Milletler’deðil, bu 6 devlet ‘Birleþmiþ Soyguncular’dýr. Bu gerçekanlaþýlmalý ve bilinmelidir. Birleþmiþ Milletler diye bilinenbu teþkilatýn en azýndan deðiþmesi, deðiþtirilmesi gerekiyor.Adýna ‘demokrasi’ diyorlar, benim konuþmamýn baþlýðý dabu: “Demokrasi mi, Güç mü?” Var mý BM’de demokrasi? Asambleden geçiyor, her taraftan geçiyor, 200 devlet “Evet,


Soviet tanks arrived, East Germany turned into abloodbath and suppressed. Soviet Russia did this anddid the United States stay back? That same year, a CIAoperation directed by the son of U.S. President Rooseveltchanged the regime in Iran. The UN looked at it andsaid "This is an internal matter". Where the hell is itdomestic issue? The U.S. changes the Iranian regime,it needed to intervene! They said "No, sir, it is a matterof Iran's inside!" More came, in 1956, this time therewas a revolt against communism in Hungary. The UNalso said, "We have principles" What is it? They said"the principles of 'do not interfere' in internal affairs?"Soviet tanks came and Hungary turned into a bloodbath.In 1954, the United States invaded into Guatemala andchanged the regime, "Sir, this is the internal affairs ofGuatemala!” the statement said. There was a revoltagainst the Communist regime in Czechoslovakia in1968; what is the UN said: "Internal affair!" Soviettanks came and Czechoslovakia turned into a bloodbath.The United Nations neither saw nor discussed, norintervened; deceased died, the rest stayed. Britain,France and China, not to mention. This 'NonIntervention Principle' only applies to these countries.Other than those, the situation suddenly changes whenthe countries come in question. Although someone takes8-10 shots at each other in Sudan, "Wait a minute! Weneed to intervene in Sudan!" the UN said. Whathappened to the principle of not interfere with theinternal affairs? In Iran, they did not interfere, did notinterfere in Hungary, did not interfere in Guatemala,in East Germany, they did not interfere. Why did theymeddle in Ethiopia, why did they meddle in Ethiopia,why did they meddle in Sudan? Is there an explanation?Others are the internal affairs but are not these? Is thatso!Let’s come to today, and let’s look at the event called‘Arab Spring’ which is in real ‘Arab Cauliflower’. Youintervene to Libya; you say ‘we will help the people’.Or in Iraq, you say ‘there are weapons of massdestruction, we intervene to Iraq!’. What happenedthat you didn’t mingle with internal affairs? In thecourse of these double standards this organization isnot ‘United Nations’ but these 6 states are ‘Uniteddepredators’. This reality should be known andunderstood. This organization known as UN needs tochange or at least needs to be changed.They call it democracy; this is the title of my speech:“Is it democracy or power?” Is there democracy in UN?It passes from Assembly, passes from everywhere. 200countries say: “Yes, Israel is guilty!” It comes to SecurityCouncil, 3 of them remain abstained, 4th one Russiasays “Yes”, USA says “Vetoed” and it’s all, event ends.What sort of a democracy is that? When a country said“I’ve vetoed”, everything ends. So, what about other


200 states?: they are figurant, only figurants. Such ademocracy understanding cannot exist. This is notdemocracy; it is just “depredation democracy”. Theysay: “we will fleece the world; if you oppose, we willveto. The world is asked from us and from our standards.If you go out of these standards, without saying internalor external affair, we will come.” When the UN armycomes to a country, it means that that country’s numberis up. That country cannot be fixed in 30 years, UNarmy in the country works for the sake of these 6 statesduring 30 years.

Look dear friends, I’ve brought to you a very preciousdocument. This document is seen first time in Turkey.Acceptance certificate of Iraq to the League of Nationsmeaning today’s UN. Its date is 19th September, 1932.In the document England says: “We guarantee all lawsin Iraq because we made them. Iraq state is directed byus. So we are responsible from Iraq in LN. Internalsecurity is under the responsibility of Iraq administrationbut we also support it. We request the acceptance ofIraq to LN.” This country is so-called independent.Now, why did I show this document? It proves thatthese states decide which countries will enter to UN,how it will enter and how it will quit. In short, theycome, make the laws and prepare everything and say“yes we did everything necessary in order to exploit thiscountry, let’s take this country to UN and it shouldremain under control totally.” And then they began toexploit.

And also I’ve brought you an original draft resolutionfrom UN, a text about Sahara region. It seems toconsider resolution of problems in that region but whenyou read the document you understand that division ofthe region in to east Sahara and west Sahara is planned.

These are only small examples. As much as I determine,there are 170 occupations of USA, France, Russia,China and Israel all over the world in last 50 years fromChili to Argentina, Uyghur Turks, Caucasus andChechnya. They entered to several countries for 107times and plundered. The organization called UN doesnot have democracy inside, how it can bring to world.If an issue is taken to UN, it takes 30-60 years to besolved (!). ie, Palestine. Reason is that the place calledUN is the second biggest trickery industry worldwide.The first is Vatican; they make a big haul by onlyexporting prayer. In a similar way, UN makes a bighaul only and only by giving advice.

Ýsrail suçludur!” diyor, Güvenlik Konseyi’ne geliyor, üçüçekimser kalýyor, dördüncüsü Rusya “evet” diyor, ABD“Veto ettim!” diyor, olay bitiyor. Bu nasýl bir þeydir; birdevlet “Veto ettim!” dedi mi, bitti. Peki diðer 200 devletne oluyor: Figüran, konu figüraný! Onun için bu tablodeðiþmek zorundadýr. Böyle bir demokrasi anlayýþý olamaz!Bunun adý ‘demokrasi’ deðildir, doðrudan doðruya ‘soygundemokrasisi’dir. “Biz dünyayý kazýklayacaðýz, siz karþýçýkarsanýz veto ederiz, dünya bizden, bizim koyduðumuzstandartlardan sorulur, bu standardýn dýþýna çýkarsanýz içmesele, dýþ mesele dinlemem, gelirim” diyorlar. Bir ülkeyeBM askeri geldi mi, o ülke yanmýþ demektir; 30 sene omemleket düzelmez, 30 sene boyunca o memleketin içindeBM askerleri bu 6 devlet için çalýþýr.Bakýn arkadaþlar size çok özel bir belge getirdim. Bu belgeTürkiye’de ilk defa görülüyor. Irak’ýn Cemiyet-i Akvam’ayani bugünkü BM’ye kabul belgesi. Tarihi; 19 Eylül 1932.Belgede Ýngiltere diyor ki, Irak’taki yasalarýn hepsine tekeffülediyoruz, çünkü biz yaptýk. Irak devleti artýk bizimtarafýmýzdan yönetiliyor. Dolayýsýyla Cemiyet-i Akvam’daIrak’tan sorumlu olan biziz. Ýçerideki güvenlikten sorumluolan Irak hükümetidir; ona da biz destek oluyoruz. Irak’ýnCemiyet-i Akvam’a kabulünü rica ederiz. Bu devlet güyabaðýmsýz Irak devleti… Þimdi bu belgeyi neden gösterdim:Demek ki Birleþmiþ Milletler’e hangi devlet girecek, nasýlgirecek, nasýl çýkacak; yine bu devletler karar veriyor. Yanigeliyorlar, yasalarý yapýyorlar, her þeyi hazýrlýyorlar ve diyorlarki, “Bu ülkeyi sömürmek için bütün yasalarý yaptýk, ortamýhazýrladýk, þimdi bu devleti BM’ye alalým ki, iyice kontrolaltýnda kalsýn!” Ondan sonra da baþlýyorlar kanýný iliðinisömürmeye.Bakýn size bir de BM’den orijinal bir karar taslaðý getirdim.Sahra bölgesiyle ilgili bir metin. Görünüþte o bölgedeantlaþmazlýklarýn çözümünü konu alýyor, fakat metinokuduðunuzda bölgenin Doðu Sahra ve Batý Sahra olarakbölünmesinin planlandýðýný anlýyorsunuz.Bunlarý birer küçük örnek olarak verdim. ABD, Fransa,Ýngiltere, Rusya, Çin ve Ýsrail’in, son 50 yýlda benim tesbitedebildiðim tam 107 iþgali var dünyada. Þili’den Arjantin’e, Uygur Türklerinden Kafkasya’ya, Çeçenistan’a kadar…Tam 107 kez girmiþler çeþitli ülkelere ve talan etmiþler. ÞuBirleþmiþ Milletler denilen örgütün kendisinde demokrasiyok ki dünyaya demokrasi getirsin. Dünyada bir meseleBM’ye taþýnýrsa 30 ila 60 yýl sürer. Ýþte Filistin örneði…Çünkü BM denilen yer dünyadaki ikinci büyük üçkaðýtsanayiidir. Birincisi Vatikan’dýr; sadece dua ihrac ederekmalý götürürler. BM de benzer þekilde sadece ve sadecetavsiye ihrac eder ve malý götürür.


hak ihlallerinin önlenmesinde ulusalve uluslararasý mekanizmalarýn rolüthe role of national and international mechanismsin preventing the violatýon of rights

Günümüzde, küreselleþen dünyada hukuk da küreselleþti.Artýk hiçbir ülke kolay kolay küresel sistemin dýþýndakalamýyor. Bugün dünyada artýk hak ihlalleri konusundaülkeler kendi baþýna býrakýlmýyor diyebiliriz. Ulusal sistemler,bölgesel sistemler ve bir de BM gibi evrensel sistemler var.Dolayýsýyla bu üç boyutuyla bir bütün olarak birbiriylekarþýlýklý iliþkiler aðý içerisinde yürüyen bir mekanizma var.O yüzden sadece sisteme karþý gelmek, o sistemin dýþýndakalmak, “BM’den çýkýyorum!” demekle iþ bitmiyor. Diyelimki BM’den ayrýldýnýz; Avrupa Konseyi’nden de miçýkacaksýnýz, AB’ye üye olma talebinizden de mivazgeçeceksiniz? Dolayýsýyla artýk bu sistemin içerisindeetkin olmaya çalýþmak, sistemi sistemin içerisindendeðiþtirmeye çalýþmak, adaletsizlikleri o çarkýn içerisindeolarak düzeltmek gerekir. Dýþarýda kalýrsanýz bir yerevarmanýz çok zor. O yüzden bu sistem içerisinde hak ihlallerinasýl önleniyor, ne gibi mekanizmalar var, artýlarý eksilerinelerdir, bunlarý iyi bilmek ve bu araçlarý etkin olarakkullanmak gerekiyor. Güçlü devletlerin yapmasý gerekenbudur.

Öncelikle, ‘hak ihlali’ kavramý ne demektir? Kýsaca bununüzerinde durmak istiyorum. Hak kavramý, hukukta,hukukun kiþiye tanýdýðý bir yetki olarak tanýmlanýr. Haklarniteliklerine göre deðiþtiði için, farklý haklarý korumak için

Nowadays in our globalized world, the law has globalizedas well. Any country could remain out of the globalsystem any more. It could be asserted that today nocountry is left to its own devices in case of the violationof rights. Besides to national and regional systems, thereare universal systems such as United Nations (UN).Therefore there is a mechanism which functions withthese three dimensions as a whole and interdependently.In other words, it is not enough to stand up against thesystem, staying out of that system, or considering toleave the UN. Let’s say you left the UN; will you leavethe European Commission, or will you give up yourwillingness to become a member of EU as well? That’swhy it is important to keep staying inside the system,trying to become an active member and to amelioratethe injustice within the system. It’s quite hard to reachyour destination if you stay out of the circle. Hence, itis essential to realize the strength and weaknesses of thesystem, the mechanisms of it, and to learn how to preventthe violation of the rights within the system by employingthe tools of the system affectively. This is the thing thatthe powerful countries must do.To begin with, what does “the violation of right” mean?I want to dwell on it. The concept of right in law isdefined as an entitlement provided by law to anindividual. Since rights change according to theircharacteristics, different mechanisms have been createdto protect these various rights. Today international law

Karar mekanizmalarýnda Müslümanülkelerden temsilciler yer alamýyor yada çok sýnýrlý kalýyor. Aslýnda oradagörev alabilecek yetkin insanýmýz varmý, bu da sorgulanmasý gereken birkonu bence . D evlet l er i n b umekanizmalarda temsilci seçtirmekgibi bir derdi var mý, ona da bakmaklazým. Buralara talip olmak ve buralardayer alacak isimleri yetiþtirmek de benceönemli bir görev.

The representatives of Muslim countriescannot take a place in decision makingmechanisms or they remain limited innumber. For me, honestly, this shouldalso be questioned whether we havecompetent persons who can take placethere. This should also be taken intoconsideration whether the countriescare about having representatives tobe selected in these mechanisms. Forme, it is also an important issue todesire a position in the mechanisms orto raise competent individuals who cantake a position in there.

Prof. Dr. Abdurrahman EREN / Hukukçu-Lawyer


enforces the countries to take international sense ofresponsibility due to signing mutual treaties, so differentmechanisms come into play in international relations.There are different mechanisms to cope with theproblems of two countries. For instance, UNInternational Court of Justice and EU Court of Justicecannot be stated as mechanisms who deal with theviolation of the human rights; rather they are mechanismswho solve the problems between the countries after theirapplication. On the other hand, the violations of rightsare solved in the states of war and gunfire, as part ofthe humanitarian law. The Geneva Conventions is thebasic documents of the humanitarian law. These arenot the conventions on the human rights. InternationalCriminal Court is also a part of humanitarian law.Nevertheless the violation of the individual rights andthe systematic violation of rights are evaluated differentlyfrom each other. While the subjects in the violation ofthe individual rights are usually definite persons or theirviolations of rights; the subjects of systematic violationof them are the countries which either apply the violationof public or overlook the systematic violation of rights.The decision of UN Security Council has an influencein cases of systematic violations of rights, of course.The goal of the UN is mostly to produce universalhuman rights. The regional organs are more effectivethan those of UN in the mechanisms of the protection.When we look at the production process of humanrights norms we see the influence of Western Countriesand their values. During the preparation processes ofconventions, the western NGO’s the representatives ofthe Western Countries about human rights play anaffective role. At this point neither the eastern societiesnor the eastern NGO’s are not in an active position ofinternational mechanisms. Instead the countries whichhave a broad impact could play a determining role bothin UN contractual control mechanisms as well as inextra-contractual control mechanisms with their specifictraditions in law. The election of member in UNmechanisms comes true with the decision of GeneralAssembly. But regional representation is a basis inGeneral Assembly. For instance, Turkey locates inEurope; however could not let his/her members beselected to any organs easily, for European Countriesdo not support Turkey on this issue. Since the GeneralAssembly determines the temporary members to SecurityCouncil, Turkey’s election of temporary membershipto UN Security Council was realized by his/her gettingthe support of African Countries. Some active countriesare always elected to such organs because they had somedominions in the world. We should realize this. TheFrancophone Countries are under the influence ofFrance, and the Anglo- Saxon countries are under theinfluence of the United Kingdom. Spain is a countrywhich addresses almost an half billion population in theworld. Russia has an important impact area. Namely,the global mechanisms are controlled by some specificcountries in the world.

farklý mekanizmalar oluþturulmuþtur. Bugün uluslararasýhukukta, devletlerin karþýlýklý yaptýðý antlaþmalardankaynaklanan uluslararasý sorumluluk hukuku kapsamýnda,farklý mekanizmalar devreye girmektedir. Ýki devletinarasýnda yaþanan bu problemleri çözecek ayrý mekanizmalarvar. Mesela BM Uluslararasý Adalet Divaný, Avrupa BirliðiAdalet Divaný, insan haklarý ihlallerine bakan bir mekanizmafalan deðil. Bunlar, devletler arasýndaki problemleri, odevletlerin baþvurusu üzerine çözen mekanizmalardýr. Öteyandan insancýl hukuk dediðimiz hukuk kapsamýnda, savaþve silahlý çatýþma durumlarýnda gerçekleþen hak ihlalleriçözüme baðlanmaktadýr. Cenevre Sözleþmeleri, insancýlhukukun temel belgeleridir. Bunlar birer insan haklarýsözleþmesi deðildir. Uluslararasý Ceza Mahkemesi deinsancýl hukukun bir organýdýr. Öte yandan bireysel hakihlalleri ve sistematik hak ihlalleri de birbirinden farklýdeðerlendirilmektedir. Bireysel hak ihlalinde daha çok bellikiþi ya da kiþilerin uðradýðý hak ihlalleri sözkonusuyken,sistematik hak ihlallerinde devletlerin bizzat kendilerininsistematik olarak toplu ihlaller gerçekleþtirmesi ya dagerçekleþtiri len sistematik ihlal lere göz yummasýsözkonusudur. Sistematik hak ihlalleri ile alakalý durumlardatabi BM Güvenlik Konseyi’nin kararý etkili olmaktadýr.Birleþmiþ Milletler’vin, etkisi daha çok evrensel insan haklarýdeðerlerini üretmektedir. Koruma iþlevinde, BMmekanizmalarýndan çok bölgesel örgütler etkindir. Ýnsanhaklarý normlarýnýn yapým sürecine baktýðýmýzda, Batýdeðerleri ve Batý ülkelerinin etkin olduðu görülür.Sözleþmelerin hazýrlýk süreçlerinde, Batýlý sivil toplumörgütleri, Batýlý devlet temsilcilerinden oluþan insan haklarýmekanizmalarý etkilidir. Bu noktada Doðu toplumlarý, nesivil toplum bazýnda ne de, uluslararasý mekanizmalarýniçinde aktif konumda deðildir. Hem BM sözleþme içidenetim mekanizmalarýnda hem de sözleþme dýþý denetimmekanizma organlarýnda, belli hukuk gelenekleriyle geniþbir etki alaný olan ülkeler belirleyici olmaktadýr. BMmekanizmalarýnda üye seçimi, Genel Kurul kararýyla oluyor.Genel Kurul’da da bölgesel temsil esastýr. Örneðin TürkiyeAvrupa bölgesi içerisinde yer alýr, fakat hiçbir organa kolaykolay üye seçtiremez; çünkü Avrupa’daki ülkeler Türkiye’yebu konuda destek vermez. Örneðin Güvenlik Konseyi,geçici üyelerini Genel Kurul’la belirlediðinden, Türkiye’ningeçtiðimiz yýllarda BM Güvenlik Konseyi’ne girmesiözellikle Afrika’daki ülkelerin desteðini almasýylagerçekleþmiþtir. Sözkonusu organlara sürekli belli etkinülkeler seçilir. Çünkü dünyada belli sömürge ülkeleri var,bunu görmemiz gerekiyor. Frankofon ülkeleri Fransa’nýn,Anglosakson ülkeleri Ýngiltere’nin etkisi altýndadýr. Ýspanyadünyada 500 milyonluk bir nüfusa hitab eden bir ülkedir.Rusya’nýn da çok ciddi bir etki alaný var. Yani dünyada

aslýnda bu küresel mekanizmalarý kontrol altýnda tutan bellibazý ülkeler var.

Ancak, ilk etapta sorun çok gözebatýcý deðildi. Neden?Çünkü ilk sözleþmelerde çok genel çerçeveler çizilmiþtir.Yani ‘Ýnsan Haklar Evrensel Bildirisi’ndeki haklar, aslýndaherkesin kabul edeceði haklardýr. Yaþama hakký, düþünmehakký, inanç özgürlüðü… Bunlar çok genel ifadelerdir.Ama daha sonra gitgide bu insan haklarý norm üretmesüreci detaylara inmeye baþlýyor. Detaylara inildikçe, normüretme süreci geniþledikçe, bu kez deðerler arasýndaçatýþmalar çýkabiliyor. Bu da bugünkü uluslararasý sistemindaha da sorgulanýr hale gelmesi demektir.Örneðin AÝHM, türban kararýnda, ya da Refah Partisikararýnda ne dedi?: “Ýslam demokrasinin zýddýdýr,antitezidir!” dedi. Bir anlamda Ýslam’ýn demokrasi ilebaðdaþmaz olduðunu iddia etti. Dolayýsýyla Ýslam’a, Ýslamhukukuna dayalý bir partinin Avrupa’da kurulamayacaðýný,kurulmasýnýn demokrat ik bir hak olarak iddiaedilemeyeceðini ortaya koydu. O zamana kadar Türkiye’dekapatýlýp AÝHM’ye giden bütün partiler, ‘bölünmezbütünlük’ ilkesine aykýrý görüldüðü için kapatýlanlar, ‘federaldevlet’i savunduðu için kapatýlanlar, bunlarýn hiçbirindehak ihlali görmedi, fakat Refah Partisi’nde gördü. Ve cihadsöyleminin þiddet içerdiði, Ýslam’da þiddetin sözkonusuolduðu, bunlarý savunan bir partinin de kurulamayacaðýsöylendi. Bu noktada AÝHM’nin ictihadý niçin önemli?Çünkü, AÝHM’nin bir konudaki ictihadý, bütün Avrupaiçin, hatta bütün bölgesel örgütler için bir standart kabulediliyor. Yani Amerikan Ýnsan Haklarý Mahkemesi deAÝHM’nin bu ictihadlarýný kullanýyor. Veya BM’deki diðerörgütler de raporlarýný yazarken AÝHM’nin ictihadlarýnabakýyor. Çünkü bu konuda dünyadaki en ileri ve en etkinorgan Avrupa Ýnsan Haklarý Mahkemesi’dir. O yüzdenonun ictihadlarý bütün insan haklarý mekanizmalarý içinörnek kabul ediliyor. Dolayýsýyla AÝHM, Refah Partisikararýnda bir örnek oluþturmamak, bu durumumeþrulaþtýrmamak adýna böyle bir karar vermiþtir. Çünkümeþrulaþtýrsaydý, o zaman baþka ülkelerde de benzerpartilerin kurulmasý hak olarak iddia edilebilecekti. Biranlamda bunun önü kesilmiþ oldu.Türban kararýnda da ayný durum sözkonusudur. AÝHM’debir konuda karar verilirken yöntem þudur: Avrupa ülkelerinebakýlýr, Avrupa demokrasilerinde böyle bir uygulama kabuledilebilir mi, edilemez mi diye bakýlýr, ayrýca uluslararasýsözleþmelerde konuyla ilgili maddelere bakýlýr. Türbanuluslararasý sözleþmelerde bir hak olarak inanç özgürlüðübaðlamýnda kabul edilir. AÝHM konuyu ele alýrken;“Avrupa ülke lerindeki uygulamalarda, özell ikleüniversitelerde böyle bir yasak olmadýðýný tespit ediyor.


In the first run, the problem was not striking, since theframes in the first conventions are defined generally.Such rights as living, thinking, and faith in UniversalDeclaration of the Human Rights are easily acceptableby everyone. They are general statements. However thenorm production process of human rights has becomedetailed later. As the process becomes more detailedthe clash of values has come to the stage which refersto the questioning of today’s international system moreoften.For instance, the European Court of Human Rightindicated in the decisions of headscarf or the closure ofWelfare Party (Refah Partisi) that: Islam is the oppositeand anti-thesis of democracy. In other words it claimedthat Islam doesn’t comply with democracy, that’s whyit indicated that a political party which relies on Islamiclaw cannot be established in Europe and it rejected theclaim of a democratic right. Until that time those politicalparties which applied to ECHR after getting closed inTurkey by the reasons for “against to indivisible integrityprinciple”, and “supporting the federal state system”were not evaluated by ECHR as the violations of rights.In contrast this was not the same in the case of WelfareParty’s closure. It was stated that the discourse of Jihadinvolves violence and a political party which supportsthe principles of Islamic law cannot be established. Atthis point the jurisprudence of ECHR is important,because the practice of ECHR in an issue has beenaccepted as a standard in entire Europe as well as inwhole regional organizations. Namely, American Courtof the Human Right employs the jurisprudence ofECHR or other organs in the UN make use ofjurisprudence practices of ECHR in preparing theirreports. Since ECHR has been approved as the mostadvanced and effective organ in this issue, itsjurisprudences have been accepted as a sample in humanrights mechanisms. Therefore, ECHR made such adecision in the case of Welfare Party’s closure that thedecision should not be a sample and should notlegitimized the situation. If the Welfare Party decisionwere legitimized, then it would have been claimed as aright to establish similar political parties in countries.This decision was blocked in a way.The situation is the same in headscarf decision. Themethod of making a decision in ECHR is like this:The European democracies are examined if such adecision could be acceptable in addition to the clausesof the international contracts. Wearing headscarf isaccepted as a right in terms of freedom of religion.While the ECHR is taking the case into account, itidentified that there is not such a ban in the applicationsof European countries and especially in their universities.However, for the understanding of secularism in Turkey,the ECHR states that Turkey’s imposing a ban in thisissue is understandable due to pressure of social need,so does not evaluate this as a violation of right. Actually,in this respect, the ECHR makes a decision whichcontradicts to the criteria and the norms they set.


Otherwise, if it makes an opposite decision, this willbe taken as a reference point and a similar decision mustbe made in similar lawsuits.When we look at the protection mechanism in the UN,we see in contract mechanism and extra-contractualmechanism. When you become a party to a conventionin the UN, in which there 9 conventions each of whichhas separate human rights protection mechanism, youbecome a party to these mechanisms as well. For instance,there is not even one representative in one of these ninemechanisms. The representatives of Muslim countriescannot take a place in decision making mechanisms orthey remain limited in number. For me, honestly, thisshould also be questioned whether we have competentpersons who can take place there. This should also betaken into consideration whether the countries careabout having representatives to be selected in thesemechanisms. For me, it is also an important issue todesire a position in the mechanisms or to raise competentindividuals who can take a position in there.In addition, the UN has working mechanisms even ifa country does not become a party to any convention.For instance, the Human Rights Commission, whichis under the UN General Assembly, has two methodsin this respect. The commission is accountable for theentire human right mechanisms in the UN and carryingout all the studies in the preparation process of all thehuman rights conventions. Here, there are two importantmechanisms. The first one is 1503 procedure in theUN. According to this procedure, if a systematicviolation of human rights is confirmed in a state, themechanism may suggest the Security Council to issuea decision of making an intervention to that state. Forthis reason, the intervention of Security Council to thedomestic affairs of a state is only admissible if there isa systematic violation of human rights there. If there isa systematic violation of human rights, the declarationon the inadmissibility of intervention in the DomesticAffairs of State is not seen as inadmissible. In otherwords, in case of the violation of human rights to beconfirmed by the mechanisms of the UN, the decisionof the making an intervention in the domestic affairs ofa state can be taken. However, as stated in the critiquesof fair comments, such a decision may not be taken forChina, despite how many people are killed; or for Russia,which, despite, violates a number of human rights. Butwhen Libya is the question, such a decision can be takenor this could be for the Syria soon.Actually, this is a clear indicator of injustice andinequality. I find the change of this situation is a bitdifficult, because this is a treaty and in this regard, youhave to put the treaty away. There is such a dead-endthat to be able to make a novel thing is depended onthe approval of these five states. Maybe the foundationof making a new system could only be possible if aserious public opinion is created in all over the world.

Ancak Türkiye’deki laiklik anlayýþý gereði Türkiye’ninböyle bir yasak koymasýný, toplumsal ihtiyaç baskýsýnýanlýyoruz” diyor ve bunu bir ihlal olarak görmüyor. Aslýndaburada kendi koyduðu kriterlerin, normlarýn tamamendýþýnda bir karar veriyor. Çünkü tersi bir karar alýrsa, bukarar referans alýnacak ve benzer bütün davalarda bu yöndebir karar verilmesi gerekecek.BM içerisindeki koruma mekanizmalarýna baktýðýmýzda,sözleþme içi mekanizmalar ve sözleþme dýþý mekanizmalargörüyoruz. Siz BM’deki bir sözleþmeye taraf olduðunuzda-9 adet sözleþme ve her sözleþme için ayrý bir insan haklarýkoruma mekanizmasý var- bu mekanizmalara da taraf olmuþoluyorsunuz. Örneðin Türkiye’den bu 9 mekanizmanýnhiçbirinde bir tek temsilci yok! Karar mekanizmalarýndaMüslüman ülkelerden temsilciler yer alamýyor ya da çoksýnýrlý kalýyor. Aslýnda orada görev alabilecek yetkin insanýmýzvar mý, bu da sorgulanmasý gereken bir konu bence.Devletlerin bu mekanizmalarda temsilci seçtirmek gibi birderdi var mý, ona da bakmak lazým. Buralara talip olmakve buralarda yer alacak isimleri yetiþtirmek de bence önemlibir görev.Bir de BM’de hiçbir sözleþmeye taraf olmasanýz bile iþleyenmekanizmalarý var. Mesela BM Genel Kurulu’na baðlýÝnsan Haklarý Konseyi var. Ve bu Ýnsan Haklarý Konseyikapsamýnda iki yöntem var. Bu konsey BM’deki bütüninsan haklarý mekanizmalarýndan sorumlu bir birim. Bütüninsan haklarý sözleþmelerinin hazýrlanmasý konusundakiçalýþmalarý yürütüyor. Burada iki önemli mekanizma var:Birincisi 1503 Yöntemi denen bir mekanizma. Buna göre,herhangi bir ülkede sistematik insan haklarý ihlali olursa,yapýlan incelemeler sonucunda Güvenlik Konseyi’nemüdahale anlamýnda tavsiye kararý çýkartýlabiliyor.Dolayýsýyla bugün BM Güvenlik Konseyi’nin ülkeleriniçiþlerine müdahalesi, eðer sistematik insan haklarý varsameþru kabul ediliyor. ‘Ýçiþlerine müdahale etmeme’ ilkesi,sistematik insan haklarý ihlali varsa geçerli kabul edilmiyor.Yani bir ülkede sistematik insan haklarý ihlali varsa ve bumekanizmalar tarafýndan tesbit edilmiþse; BM GüvenlikKonseyi tarafýndan müdahale kararý alýnabiliyor. Ama haklýeleþtirilerde dile getirildiði gibi, BM Güvenlik Konseyi’nde,örneðin Çin’de ne kadar insan öldürülürse öldürülsün,Rusya ne kadar insan haklarý ihlali yaparsa yapsýn, böylebir karar çýkmýyor. Ama Libya sözkonusu olduðunda hemenböyle bir karar çýkabilir, ya da Suriye için de belki yakýndaçýkartýlabilir. Bu da zaten adaletsizliðin açýk bir göstergesi.Bu durumun deðiþtirilmesi bana çok zor gibi geliyor. Çünkübu bir antlaþma ve bu durumda antlaþmayý ortadankaldýrmanýz gerekiyor. Yeni bir þey yapýlmasý da yine bu 5ülkenin onayýna baðlý. Böyle bir çýkmaz var. Belki dünyadaçok ciddi bir kamuoyu oluþturarak yeni bir sisteminkurulmasý sözkonusu olabilir.


hukukun gücü mü, gücün hukuku mu? BM örneðithe power of law or the law of power? the sample of the un

Hukuk düzeninde meþruiyet bir þeyin bizzat kendisindendeðil, baþka kriterlerden saðlanýr. Hukuk sistemi deinsanlarýn davranýþlarýnýn bir kriteri, ölçütüdür. Meselakopya çeken bir öðrenciyi düþünelim. Kopya çeken öðrenciyiyanlýþ veya hatalý bir davranýþ içinde olduðu yönünde ihtareden hocasýna sözkonusu öðrenci, “Yaptýðýmýn yanlýþ veyahatalý olduðunu nereden çýkarýyorsun?” dediðinde hoca,disiplin yönetmeliðini hatýrlatacaktýr. Fakat öðrenci itirazýnýsürdürüp, “O disiplin yönetmeliðine neden uymak zorundaolayým ki?” dediðinde ise, o yönetmeliðin meþruiyetinisorgulamýþ olur. Bu sorusuna ve itirazýna karþýlýk, “Budisiplin yönetmeliði, Öðretim Kanunu’na dayanmaktadýr!”cevabý verilecektir. Ýtirazýn sonu, anayasadaki ilgili maddeyekadar uzanabilir. Elbette o madde de sorgulanabilir. Nevar ki burada anlattýðýmýz baþka bir noktadýr. Burada asýlnokta, hukuk düzeninin, kendi meþruiyetini hukuk kurallarýbazýnda da, genel olarak sistem bazýnda da bir yeredayandýrmak zorunda olduðudur. Þimdi burada yaptýðýmaçýklama aslýnda Hans Kelsen’in açýklamasý. Buna benzerfarklý açýklamalar da var. Hukuka meþruiyet kazandýrmaveya hukukun meþruiyetini açýklayan farklý teoriler var.Buraya kadar daha çok birbirine baðlayarak, yani hiyerarþikolarak üst hukuk normundan meþruiyetin saðlandýðýný ilerisürüyor Kelsen. Anayasaya geldiðimizde ve bu soruyu

Legitimacy in legal order is provided not by a thingitself, rather by other criteria. Thus, the legal system iscriteria of human behaviors. For instance, let’s take acheating student into account. When the teacher warnsthis student about his inappropriate behavior, thisstudent may reply to the teacher how he (the teacher)says that he (the student) did a wrong thing. In thisregard, the teacher will be reminding the disciplinaryregulations. However, when the students sustains hisobjection and states why he has to obey to thosedisciplinary regulations; this student questions thelegitimacy of the disciplinary regulations. The answerof “This discipline regulation is based on the TeachingLaw” will be the response for his question and objection.The end of this objection may continue until the relateditem of constitution. Nevertheless, the thing wementioned is a different point. The thing is, the legalorder must base its legitimacy on a point either in termsof the rules of law or of the system in general. Actually,what I explained here the explanation of Hans Kelsen.There are also some other explanations or theories whichclarify the legitimacy of law or legitimize the law.

Until this point, Kelsen asserts by combining the pointsthat the legitimacy is provided by the norms of highorder hierarchically. When it comes to Constitutionand we asked this question, there is not a positive normover the Constitution. In this case, it is stated that the

Yaþadýðýmýz dünyanýn temel sorunu,hukuk algýsý ile ilgilidir. Mevcut modernBatýlý hukuk algýsý, gerçek anlamdahem devletler arasý iliþkilerde, hem detemel hak ve hürriyetlerle ilgili alandakalýcý, bütün insanlarý kuþatýcý bir formülüretmekten acizdir.

However, the main problem of theworld where we live is related to theperception of the law. The currentmodern Western law is incapable ofproducing comprehensive andp e rm an e n t f or m ul a wh ic hencompasses al l the people ininternational relations as well as in thefields of fundamental rights andfreedoms.

Prof. Dr. Mustafa ÞENTOP / Hukukçu-Lawyer


Constitution is issued with an “assumed” consensusand gets its legitimacy from here.The rules of Law and the order of Law do not producetheir legitimacy by their own. These rules and legitimacymust be basing themselves to another place. From thispoint, we should add that different philosophies andcultures produce the legitimacy of law order in differentways.When we look at the 2000-year- old past of the West,we see that Law has been a state creation in the West.Namely, the states create the Law and it is the case inall the periods. Some institutions of the state make somelaws in the name of the State. It was the same duringthe Christianity, because the law of Christianity is theorder of law which was created by the clergymen andnamed as “The Church Law” or “Canonical Law”.Namely, “Church Law” or “Canonical Law” is not anorder of law which is created from Holy Book. This isnot a case in Islam or Judaism but in Christianity, thereare no rules of Law in Holy Book. Since Christianitywas not a distinct religion in terms of divine religions,rather it completed Judaism and came to Israelis. Butlater on, we see Christianity was fictionalized as a distinctcultural religion, which segregated from Judaism.The fundamental principles related with Law has beenfound in Torah, and when we segregate Christianityfrom Torah, we cannot mention about relation of thisreligion, because, as we mentioned, there are no essentialsof Law in Christianity. Even though some law couldbe produced to some extent by the making use of somemoral rules mentioned in Bible, this situation does notconstitute the basis of Law individually. For this reason,the so-called Christian Law is actually an order of lawwhich was produced by clergymen. This could be namedas “Canonical Law” technically. The term ‘Canonical’means ‘the law of rule’. Canonical in Latin means rule,which was taken by the council. Formerly, the councilswere interested in theology, however, since the 9th

century the councils who were interested in law hasemerged as well. As a result, law is produced by anauthority, namely by the state just like during theChristianity or during the Canonical law. Even if thediscussions of secularism and parliaments emerged laterin the west, the real template did not change after all.

The order of law in the west was created by the state.In this case, we see two questions. The first one is that;why shall the people obey the law? In other words, thereis a need to an explanation in order to legitimize this orto create volunteer obedience. The second one is thatwhy shall the state obey the law? The main questionhere is that if the state constituted the law, how comewe can subject the state to obey the rules it constituted?

sorduðumuzda anayasanýn üstünde bir pozitif norm yok.Bu durumda anayasanýn ‘farzedilen’ bir mutabakatlaoluþturulduðu, meþruiyetini buradan aldýðý söyleniyor.Hukuk kurallarý ve hukuk düzeni meþruiyetini kendikendisinden üretmiyor. Bu kurallar ve meþruiyet kendinibaþka bir yere dayandýrmak zorunda. Bu tespitten hareketleþunu da ilave etmeliyiz ki, farklý dünya görüþleri, kültürler,hukuk düzenlerinin ve hukuk sistemlerinin meþruiyetlerinifarklý þekillerde ortaya koyuyorlar.Batý’da Roma’dan itibaren 2000 yýllýk mazisine baktýðýmýzda,hukukun bir devlet kreasyonu olduðunu görürüz. Yanihukuku devlet yaratýr, var eder. Bu bütün dönemlerdeböyledir. Devlet ve devlet adýna, devletin içinden bazýkurumlar kanunlar koyar. Bu Hristiyanlýk döneminde deböyledir. Çünkü Hristiyan hukuku, ‘Kilise hukuku’dediðimiz ‘kanonik hukuk’ düzeni, aslýnda din adamlarýnýnkoyduðu hukuk düzenidir. Yani ‘Kilise hukuku’, ‘kanonikhukuk’, kutsal kitaptan üretilmiþ bir hukuk düzeni deðildir.Yahudilik ve Ýslam’da durum böyle deðildir. FakatHristiyanlýkta bir kutsal kitapta hukuk kurallarý yoktur.Çünkü Hristiyanlýk ilahi dinler nazariyesine baktýðýmýzdamüstakil bir din olarak deðil, Yahudiliði tamamlayan BeniÝsrail’e gelmiþ bir dindir. Ama daha sonra, ilk olarak birinciyüzyýlda Hristiyanlýk ayrý bir kültürel din olarak kurgulanmýþve Yahudilik’ten tecrit edilmiþ, soyutlanmýþ bir haldekarþýmýza çýkýyor.Hukukla ilgili temel esaslar Tevrat’ta bulunduðu içinHristiyanlýðý Tevrat’tan tecrit ettiðimizde, bu dinin hukukîbir yönünden söz edemez oluruz; zira belirttiðimiz gibi,Ýncil’de hukuk esaslarý bulunmamaktadýr. Ýncil’de vazedilenahlakî kurallardan bir dereceye kadar hukuk üretilebilirsede, bu durum baþlýbaþýna hukuk zemini teþkil etmez. Bubakýmdan, Hristiyan hukuku dediðimiz hukuk düzeni, dinadamlarýnýn ürettiði bir hukuk düzenidir. Teknik olarak‘kanonik hukuk’ olarak isimlendirilir. Kanonik, yani ‘kanunhukuku’… Latincede ‘kanon’, ‘kanun’ demektir. Konsillerinalmýþ olduðu kararlara kanun denilmektedir. Baþlangýçtakanonlar ilahiyatla, teolojiyle ilgili iken, 9. yüzyýldan itibarenhukukla ilgili kanonlar da çýkmaya baþlamýþtýr. Neticeitibariyle, Hristiyanlýk döneminde de yani kanonik hukukdöneminde de hukuk, yine otorite tarafýndan, yani devlettarafýndan üretilmektedir. Sonraki dönemde Batý’da laikliktartýþmalarý ve parlamentolar ortaya çýkmýþsa da, neticedegerçek þablon deðiþmemiþtir.Hukuk düzeni Batý’da devlet tarafýndan üretilmiþtir. Budurumda karþýmýza iki soru çýkmaktadýr: Ýlk olarak; insanlar

hukuka neden uysunlar? Yani bunu meþrulaþtýracak, gönüllüitaati oluþturacak bir açýklamaya ihtiyaç var. Ýkincisi de;devlet hukuka niçin uysun? Burada temel problem; hukukudevlet koyduysa, kendi koyduðu kurallara devleti nasýl tâbîkýlabiliriz? Özellikle mutlak krallýklarýn olduðu dönemden,yani 16. yüzyýldan itibaren, Avrupa’daki temel tartýþma bunoktaya yoðunlaþmýþtýr. Hukuku bütünüyle devlet yaratýpinþa ediyorsa, devleti hukuka baðlamak gerçek anlamdamümkün olmaz. Bu sebeple, öncelikle hukuku devletindýþýnda temellendirmeye yönelik bazý teoriler ortayakonulmuþtur. Ýþte bu noktada, eskiden de var olan ‘tabiihukuk nazariyesi’ öne çýkar. Özellikle haklar ve özgürlükler,temelde bu nazariyeye dayandýrýlmaktadýr. Yani, ‘hukukdevletten önce ve insanla beraber vardýr’ anlayýþý… ‘Hukukubütünüyle devlet varetmiyor. Devlet öncesinde de hukukuntemel esaslarý mevcuttur’ gibi bir anlayýþ. Ama bu anlayýþteoriden ibaret ve baðlayýcý deðil.Daha sonra, ‘tabii hukuk nazariyesi’ yeterli olmayýnca, devletgücünü kendi içinde bölerek, hukuku oluþturan kýsýmlauygulayan kýsmý birbirinden ayýrarak dengeleme yolunagidilmiþtir. Bu, teorik deðil mekanik bir yol. Devlet gücünü,kurallarý koyan ve uygulayan güç olarak birbirinden mekanikbir yolla ayýrabilirsek, o zaman belki devleti biraz dahasýnýrlama imkaný doðabilir. Bu da ‘kuvvetler ayrýlýðý teorisi.’Sonuç olarak ikisi de birer teor iden ibarett ir .Bu iki teoriyi pozitif hukuk metnine dönüþtürebilmek içinyürütülen mücadeleler neticesinde ortaya ‘anayasa’ çýkmýþtýr.Anayasa, temel hak ve özgürlüklerle ilgili olarak tabii hukukanlayýþýna, devletin yapýsý ve iþleyiþi ile ilgili olarak dakuvvetler ayrýlýðý teorisine dayanan bir pozitif hukukmetnidir. Anayasa, diðer hukuk metinlerine göre biraz dahagüçlü bir metindir. Yani, “Devletin kurallarý koyan kýsmýfarklý, uygulayan kýsmý farklý þartlarda ve þekillerde oluþsun.Kurallarý koyanlar uygulayamasýn, kurallarý uygulayanlarkural koyamasýn ve deðiþtiremesin!” muhtevasýna sahip. Buanlayýþ temelde Ýngiliz siyasî tarihine dayanýyor. Anayasacýlýkhareketleri de 19. yüzyýlda Avrupa’da aslýnda bu temelnazariyeye dayanarak ortaya çýkýyor. Yani, tekrar ifadeedecek olursak, Batý hukukundaki temel problem, hukukunbütünüyle bir devlet kreasyonu olmasýdýr. “Hukuku eðerdevlet varediyorsa, devleti hukuka nasýl baðlarýz?” problemide bu durumun bir sonucudur. Þu halde, Batý hukuktarihinin temel hedefi, devleti hukuka baðlayabilecek birüst hukuk normu oluþturmak, yani hukukta deðiþmezleralaný, sabiteler alaný oluþturmaktýr. Bunun için, örneðinanayasalar karþýmýza bir metin olarak çýkýyor. Fakat


The main discussion in Europe has been centered onthis point especially since the absolute kingdoms, namelysince 16th century. If the law is created by the statecompletely, subjecting the state to the law cannot beapplicable in essence. For this reason, some theorieswere created in order to ground the law out of the state.At this point, the theory of law of nature becomesprominent. Especially the rights and freedom are basedbasically on this theory. Namely, the understanding of‘the law comes before the state and it is with people’...The law is not constituted by the state completely, rathersome basic principles of law was available before theconcept of state. Nevertheless, this comprehensionconsists of a theory and it is not obligatory.

Afterwards, when the theory of law of nature becameto insufficient, the balancing road was resort by dividingthe state’s power in itself as one part which created thelaw and the other which applied the law. This was nota theoretical way; rather it is a mechanical way. If wecould separate the state power as rule making powerand as rule applying power in a mechanical way, thenmaybe the opportunity of restraining the state somemore could be realized. This is the theory of divisionof powers. As a result, both of them consist of theories.

The constitution came out after the struggles ofconverting these two theories into positive law text. Theconstitution is a positive law text which is based on theconception of law of natural in terms of basic rights andfreedoms, and based on the theory of division of powersin terms of the structure of the state and the functioningof it. As compared to other law text, the constitution isa stronger text, in which the rule making part of thestate is different as well as the rule applying part is indifferent conditions and forms. This comes to meanthat those who create the laws should not apply themand those who apply the laws should not create lawsand change them. This understanding dates back tothe British political history.

Actually, the constitution movements in 19th centuryof Europe appear on the basis of this theory. Put it inanother words, the basic problem in western law is thatthe law is completely the production of state. Theproblem of “how to bind the state to the law, if it iscreated by the state” is a result of this situation. In thisrespect, the main purpose of western history of law isto constitute a norm of higher law through which thestate can be bound to the law, namely to create an areaof invariants in law. For this reason, for instance, weencounter with constitutions. However, there is also aparadigm to which the constitution relies on. As Imentioned before, the mechanisms of law creation andlaw application should not be stay in one hand.


This was the thing that happened in the 20th century,especially before the Second World War. All thelegislative, executive and constitution protecting organswere gathered in the same hand in Italy and Germany.At that time, the paradigm to which the constitutionrelied was collapsed. Thus, the constitution was nolonger an area of invariants which bounded the state aswell. Then a novel area of invariants in Europe wantedto be formed and a new area was tried to be openedwhich was created with international conventions andhuman rights conventions, named as supranational law.This has also encountered us as a new step of invariantsin law. With this respect, some commissions were createdand we have been still in these mechanisms. I think thatthe paradigm to which the area of invariants formedwith supranational law principles was collapsed after9/11. In many countries, a lot of changes were made inthe principles of custody-arrest-or detention or attemptedto be changed.

Here, the main question about the human rights couldbe identified. It is an attribution problem to which theessentials of human rights are determined by the statesor by the contracts drawn between the states. Ourexperiencing problem of the guarantee of human rightsis related with this issue. For this reason, the internationallaw order, especially the area of the states is actually aprimitive area of law. It is an area where there is nosanction or there is no legislative organ at all. Theassurance of the texts concerning the violation of humanrights is related with the theory of law.Nevertheless, when we turn back to our state of law, toIslamic-Ottoman state of law or to the world ofmodernism, it can be asserted that the law is not a systemwhich is created merely by the state. Actually, in to thecontinent of Europe, it is not the case for theunderstanding of Anglo-Saxon. For instance, in AngloSaxons, the custom and usage are accepted as the ruleof law. They are the source of law in the continent ofEurope as well. It becomes a rule in two ways; eitherthe custom and usage are made lawful by means of alegislative organ, or a rule of law made by a legislativeorgan is attributed to the custom and usage. However,we see in the law of Anglo Saxon, or known as thesystem of Common Law, a custom and usage is acceptedas a rule of law regardless of an action of legislativeorgan. Since it is a routine order of law, it is not enoughin the law of Anglo Saxon. Because this method remainedcapable since the end of the 12th century, a system ofEquity Law which was constituted by the jurisprudencesof judges was started to be employed.

Today, there have been almost 500 thousands similarjurisprudences. The judges are searching these similar

anayasanýn da dayandýðý bir paradigma var. Ýfade ettiðimüzere, bu metni oluþturan mekanizma ile uygulayanmekanizma ayný elde toplanmamalýdýr.20. yüzyýlda ise, özellikle 2. Dünya Savaþý öncesinde,gerçekleþen budur. Yani hem yasama organý, hem yürütmeorganý, hatta hem de anayasayý koruyucu organ Ýtalya’dave Almanya’da tek elde toplanmýþtýr. O zaman anayasanýnoturduðu paradigma çökmüþtür. Böylece anayasa, hukuktadevleti de baðlayacak bir deðiþmezler alaný olmaktançýkmýþtýr. Sonra Avrupa’da yeni bir deðiþmezler alanýoluþturulmak istenmiþ ve ‘ulusal üstü hukuk’ dediðimiz,uluslararasý sözleþmelerle, insan haklarý sözleþmeleriyleoluþturulan yeni bir alan açýlmaya çalýþýlmýþtýr. Bu da yinehukukta deðiþmezler arayýþýnýn yeni bir adýmý olarakkarþýmýza çýkmaktadýr. Buna baðlý olarak kurullaroluþturulmuþtur. Hala da o mekanizmalarýn içindeyiz.Benim kanaatime göre 11 Eylül’den sonra ulusal üstühukuk ilkeleriyle oluþturulmuþ deðiþmezler alanýnýndayandýðý paradigma çökmüþtür. Birçok ülkede, yakalama-gözaltý-tutuklama ile ilgili esaslarda çok ciddi deðiþiklikleryapýlmýþ, ya da yapýlmaya teþebbüs edilmiþt ir .Burada insan haklarý ile ilgili temel problem tesbitedilebilmiþtir. Sözkonusu problem, insan haklarýnýn esasýný,devletin düzenlediði veya devletler arasý sözleþmelerle ortayakonulmuþ metinlere dayandýrmakla ilgili bir problem. Ýnsanhaklarýnýn garantisiyle ilgili yaþadýðýmýz problem bununlabaðlantýlý. Bu bakýmdan oluþturulmuþ uluslararasý hukukdüzeni, özellikle devletler hukuku dediðimiz alan, aslýndaprimitif/ilkel bir hukuk alanýdýr. Bir müeyyidesi olmayan,gerçek anlamda bir yasama organý olmayan bir alandýr. Bualanda insan haklarý ile ilgili oluþturulan metinlerin güvencesi,hukuk teorisi ile ilgilidir.Halbuki bizim kendi hukuk dünyamýza döndüðümüzde,Ýslam-Osmanlý hukuk dünyasýna göz attýðýmýzda,modernizm öncesi dünyaya baktýðýmýzda; hukuk, yalnýzcadevletin yarattýðý bir sistem deðildir. Aslýnda kýtaAvrupasý’nýn tersine Anglosakson anlayýþýnda da böyledir.Örneðin Anglosaksonlarda örf ve adetler hukuk kuralýdýr.Kara Avrupasý’nda da örf ve adetler hukukun bir kaynaðýdýr.Bu ise iki türlü gerçekleþir. Ya bir örf ve adet kuralý yasamafaaliyeti çerçevesinde doðrudan bir hukuk kuralý halinegetirilir veya yasama organýnýn koyduðu bir hukuk kuralý,örf ve âdet kuralýna atýf yapabilir. Hâlbuki Anglosaksonhukukunda, Common Law dediðimiz hukuk sisteminde,örf ve âdetin doðrudan, herhangi bir yasama faaliyetinegerek olmaksýzýn bir hukuk kuralý sayýldýðýný görürüz. Tabi


jurisprudences in making a decision. These similarjurisprudences are not the jurisprudences of courts;rather they are obligatory rules of law. In other words,if there is a similar jurisprudence in a subject, the judgescannot make a different decision than the jurisprudence.They make a decision according to the order of thejurisprudence just like the laws constituted by meansof legislation. Besides, there is also an order of lawwhich was set by the parliament. Namely, in AngloSaxon system it is not the parliament which merelyconstitutes the law. It is an organ of legislation but thejudges are also an organ of legislation that set rules bymeans of similar jurisprudences. The custom and usageis also a mechanism rule maker regardless of needinga legislative activity.

When we turn back to our history of law, as well as tothe basic texts of the religion, which are a few in numbers,we see the presence of basic rules of law. We can associatethem with the councils in the law of Anglo Saxons. Thecustom and usage was is also one of the sources lawand jurisprudences, but they are not direct rule of lawjust like in Anglo Saxons and this is the part of the lawwhich is known as evidence (nass). Apart from thatthere is an area of jurisprudence. In the law of AngloSaxon, the judges constitute rule of law while makingjurisprudence; on the other hand, in our culture somequalified judges can make rules while makingjurisprudences. So with us, the case is essentially alegislative activity. Besides, there is also an area of thestate to constitute a law. For example, in the criminallaw, the area known as ‘Tazir’ (preclude), tax law andland law were organized with Codes in the OttomanEmpire. The area of customary law is also actually thearea of making a rule of law for the state or for theparliament. Therefore, the law consists of three groupsin Anglo Saxon law: Custom and Usage, case lawprecedents and the rules of law formed by the court. InOttoman- Islamic law, the law consists of three partsas well. The first one is the constant principles of religioustexts, the second one is the area formed by the case-lawand the third one is the area of ??the law that is put bythe state or by the parliament. When the principles offundamental rights and freedoms, their sources, originsand limits are laid out in an area outside of the state(either prior to the state or beyond the state), at leastwe begin to create a safe place theoretically, especiallyin respect to fundamental rights and freedoms. This isalso basic problem with respect to international law.The law of modern states is actually based on reciprocityas well as on inter-state treaties. But the origin ofinternational law, according to today's temperament, isin domestic law. So the basic principles of inter-state

bu çok þablonik bir hukuk düzeni olduðu için Anglosaksonhukukunda yeterli olmamýþ. 12. yüzyýlýn sonlarýndan itibarenbu yöntem yetersiz kaldýðý için, hâkimlerin içtihatlarýylaoluþturulan ‘hakkaniyet hukuku’ dediðimiz ilave bir hukukalaný da kullanýlmaya baþlanmýþtýr.Bugün Ýngiltere’de aþaðý-yukarý 500 bin ‘emsal içtihat’ var.Hâkimler bir konuda karar verirken bu emsal içtihatlarýtarýyorlar. Bu emsal içtihatlar bizdeki gibi mahkemeiçtihatlarý deðil. Bunlar baðlayýcý hukuk kurallarý. Yanihâkim bir alanda emsal bir içtihat varsa, ondan farklý birkarar veremez. Týpký yasama yoluyla oluþturulan kanunatâbî olduðu gibi, bu içtihata tabî olarak karar verir. Bir deyine parlamentonun koyduðu hukuk düzeni var. YaniAnglosakson sisteminde hukuku koyan sadece parlamentodeðildir. Evet, parlamento bir yasama organýdýr; ama emsaliçtihat yoluyla yargýçlar bir kanun koyucudur. Yine örf veadet bizatihi, herhangi bir yasama faaliyetine ihtiyaçduymaksýzýn hukuk kuralý üreten bir mekanizmadýr.Hukuk tarihimize döndüðümüzde de dinin temelmetinlerinde de -ki bunlarýn sayýsý da oldukça azdýr- temelhukuk kurallarýnýn var olduðunu görürüz. BunlarýAnglosakson hukukundaki kanonlar kýsmýna benzetebiliriz.Örf-âdetler Ýslam hukukunda da hukukun ve içtihadýnkaynaklarýndan birisidir. Fakat Anglosaksonlarda olduðugibi doðrudan hukuk kuralý deðildir. Bu da hukukun ‘nass’denilen kýsmýdýr. Bunun dýþýnda içtihat alaný vardýr.Anglosakson hukukunda hâkimler içtihat yaparak hukukkuralý üretirken, bizde ise belli bazý hukukî niteliklere,vasýflara sahip hukukçular iç tihat yaparak kuralüretebilmektedirler. Yani bizdeki içtihat aslýnda bir yasamafaaliyetidir. Bunun dýþýnda devletin hukuk koyma alaný davardýr. Mesela ceza hukukunda tazir dediðimiz alan, vergihukukunda, toprak hukukunda Osmanlý’da kanunnamelerledüzenlenmiþ ve örfî hukuk denilen alan da aslýnda devletinya da parlamentonun hukuk kuralý koyma alanýdýr.Dolayýsýyla Anglosakson hukukunda hukuk üç gruptanoluþuyor: Örf-âdet, emsal içtihatlar ve parlamentonunkoyduðu hukuk kurallar. Osmanlý-Ýslam hukukunda dayine hukuk üç bölümden oluþuyor. Birincisi, dinin temelmetinlerindeki deðiþmez esaslar; ikincisi içtihat yoluylaoluþmuþ hukuk alaný; üçüncüsü de, parlamentonun ya dadevletin koymuþ olduðu hukuk alaný.Temel haklar ve özgürlüklerle, bunlarýn kaynaklarý kökenlerive sýnýrlarýyla ilgili esaslar, devletin dýþýnda bir alandadüzenlendiði zaman, özellikle temel hak ve özgürlüklerleilgili olarak hukuk, devlet öncesinde, devlet ötesinde


relations or the proceedings to the citizens of othercountries are arising entirely from domestic law.Reciprocity does not change it. For instance, even ifanother state treats your citizen differently, you have toact to him a certain way with restrictions caused bydomestic law. The situation does not change in the lawsof war. The basic principles of law in this area are notcaused by reciprocity and by basic international treaties.They are also a source of international law in internationaltreaties in reciprocity, but even in the international law,the basic norms or principles of law stem from theunderstanding of domestic law. So even if other statesdo not feel attached themselves, you have to feelconnected to them. I think that the actions on the issuesof human rights and the current existing system andon the order of international positive law and oninstitutions are not unnecessary. Everything can bedone about them. However, the main problem of theworld where we live is related to the perception of thelaw. The current modern Western law is incapable ofproducing comprehensive and permanent formula whichencompasses all the people in international relations aswell as in the fields of fundamental rights and freedoms.If we cannot base some basic principles of law beyondthe state and prior to state in strongly, then thedisappearance of the difficulties related to thefundamental rights and freedoms would not be possible.In this respect, despite I defend the works to be donein routine positive order of law; I think that there isalso a need to the studies which question the perceptionof law in a broad sense.

temellendirildiði zaman, en azýndan teorik olarak buradagüvenceli bir alan oluþturmaya baþlýyoruz. Devletler hukukuile ilgili olarak da temel problem bu. Modern devletlerhukuku aslýnda son tahlilde bir mütekabiliyete, bir dedevletler arasý antlaþmalara dayanýyor. Hâlbuki devletlerhukukunun kökeni, mesela bizim eski hukukumuzdabugünkü taksimata göre iç hukuktadýr. Yani devletler arasýmünasebetlerdeki veya yabancý dediðimiz baþka ülkevatandaþlarýna yapýlacak muamelelerle ilgili bazý temelesaslar, tamamýyla iç hukuktan kaynaklanýyor. Mütekabiliyetbunu deðiþtirmiyor. Mesela senin vatandaþýna baþka birdevlet farklý bir muamele yapýyor olsa bile, senin iç hukuktankaynaklanan birtakým kýsýtlamalarla ona belli bir þekildedavranman gerekiyor. Savaþ hukukunda da durumdeðiþmez. Bu alanda da hukukun temel esaslarý ,mütekabiliyetten ve uluslararasý temel antlaþmalardankaynaklanmýyor. Evet, bunlar da mütekabiliyette, uluslararasýantlaþmalarda devletler hukukunun kaynaðýdýr; ama devletlerhukukunda da olsa, hukukun temel normlarý/esaslarý içhukuk anlayýþýndan kaynaklanýyor. Yani baþka devletleronlarla kendini baðlý hissetmese bile sen kendini baðlýhissetmek zorundasýn.Kanaatimce, insan haklarý konusunda da, þu anki mevcutmer’i sistemi, uluslararasý pozitif hukuk düzenini, kurumlarý,bu alanda yapýlacak olanlarý gereksiz deðildir. Bunlarla ilgiliher þey yapýlabilir. Lakin yaþadýðýmýz dünyanýn temelsorunu, hukuk algýsý ile ilgilidir. Mevcut modern Batýlýhukuk algýsý, gerçek anlamda hem devletler arasý iliþkilerde,hem de temel hak ve hürriyetlerle ilgili alanda kalýcý, bütüninsanlarý kuþatýcý bir formül üretmekten acizdir. Biz,hukukun bazý temel esaslarýný devlet ötesinde, devletöncesinde muhkem bir þekilde temellendiremezsek, o zamantemel hak ve hürriyetlerle ilgili sýkýntýlarýn gerçekten ortadankalkmasý mümkün olmaz. Bu açýdan ben, bu konuda rutinpozitif hukuk düzeni içerisinde çalýþmalarýn yapýlmasýnýsavunmakla birlikte, daha geniþ anlamda hukuk algýsýnýsorgulayan çalýþmalara da ihtiyaç olduðunu düþünüyorum.


afrika’da emperyal gelenekimperial tradition in africa

Deðerli Ýstanbullular! Ben kendime ayrýlan süre içerisindeAfrika’dan, Afrika’daki sömürgeci geçmiþten bahsedeceðimve bugüne yansýmalarý üzerinde de mümkün olduðuncadurmaya çalýþacaðým.Afrika’nýn 2012 yýlýna kadar karþýlaþtýðý zorluklar; köklerigeçmiþte olan sorunlarýn bugüne yansýmasýndan ibarettirdiyebiliriz. Afrika kýtasýna baktýðýmýzda, nüfusunun 1milyarý aþt ýðýný görürüz. Yüzölçümü 30 milyonkilometrekareden fazladýr. Halihazýrda 54 devleti vardýrve BM Genel Kurulu’nda %30 civarýnda oy oranýna sahiptir.Nüfusu çok yoðun olmasýna raðmen Afrika’da ortalamaömür 45.8 yýldýr. Afrika’da 100 binden fazla Dolar milyoneriolmasýna raðmen kýtada on milyonlarca insan açlýkla,yoksullukla, sefaletle karþý karþýyadýr. Afrika’nýn karþýlaþtýðýproblemler hem kendi problemleri, hem de insanlýðýnproblemleridir. Ama ayný zamanda geçtiðimiz yüzyýldaköklerini bulduðumuz sorunlar yumaðýnýn bugüneyansýmasýdýr.Bize bir ‘Afrikalý’ imajý yansýtýlmýþtýr, özellikle Hollywoodvasýtasýyla. ‘Afrika nedir? Bir çöldür, karadýr.’ ABDbaþkanlarýndan Roosevelt’in vahþi hayvanlarý avlayýp onlarýnüzerine ayaðýný koyup poz verdiði gibi zengin ve seçkinlerinsafari keyfini yaþadýðý balta girmemiþ ormanlarla kaplý

Dear residents of Istanbul!I will try to mention about Africa and its colonial pastand try to stand on the reflections of it on today as muchas possible.

We can say that the roots of the challenges faced byAfrica until 2012 consist of the reflections of theproblems in the past on today. When we look at thecontinent of Africa, we see that the population hasexceeded 1 billion and its land area is more than 30million square kilometers. Currently, there are 54 statesin Africa and it has around 30% of the votes in the UNGeneral Assembly. Despite the is very high, averagelife expectancy in Africa is 45.8 years. Although thereare more than 100 thousand dollar millionaires in Africa,millions of people across the continent are face to facewith hunger, poverty and misery. The problems facedby Africans are their own problems as well as theproblems of humanity. But at the same time, so thereflection of the tangle of problems found in the rootsof the past century. An 'African' image is reflected onus, particularly by means of Hollywood. What is Africa?A desert, a land… It is an authentic, virgin forest-covered region where the rich and the elite enjoy thesafari just like one of US presidents Roosevelt huntedwild animals and posed by putting his feet on them.

And the European or the Western describe the peoplewith the color of their skins. So the African are black.

Afrika öylesine acýmasýz bir þekildebölündü ki, bugün Afrika’da neredeysehiçbir devlet doðal sýnýrlara sahipdeðildir. Her devletin sýnýrlarýnda bircetvel izi var. Hiçbir devletin ekonomikalaný doðru ve mantýklý bir þekildesýnýrlarýna yansýmamýþ. Öyle durumlarsözkonusu ki, kendi sýnýrlarýna 5 kmuzaklýktaki nehirleri kullanamayan amaayný zamanda açlýk ve sefaletleboðuþan devletler var.

Africa was divided in a brutal mannerthat, today, almost no states in Africahave natural boundaries. There aretraces of a ruler in the territories ofeach state. The economic areas of anystates were reflected to their territoriesin a logical manner. For instance, thereare some states, even though theystruggle with hunger and misery, theycannot make of the rivers to whichtheir territories are 5 km away from.

Prof. Dr. Süleyman KIZILTOPRAK / Tarihçi-Historian


When the European went to America, they renamedpeople as ‘Indian’ according to their skin, regardless ofconsidering them as people of a nation or of any membersof a civilization and culture. Formerly, despite Africawas captured through the coasts at the end of the 16th

century, it did not allow the occupation of internal partsfor 300 years. The continent of Africa has started to bere-recognized, to be learned and to be investigated. Ithas been as the discovery of the continent of Africa inthe literature. A different discourse was projected onthe literature in a way as if the African do not knowtheir own lands, the waters of the Nile, the rivers ofZimbabwe and Niger. As if they were taught by theEuropean came from outside.

In fact, the intervention of the whole African continentby foreign powers has to do with the IndustrialRevolution. They started to search for newmarkets due to the satisfaction of their market’s supply.However since the encounter of their own factories withthe need for raw materials, sources of African continent’sraw materials started to be searched and explored. Whilethis effort was taking the African continent back, itincreased the continent of Europe in contrast. Whereasthe human source obtained from Africa contributed tothe European Industry, European nation states as cheaplabor; this situation consumed the African human source,made the underground source in part and made thef r i e n d s h i p w i t h e a c h o t h e r w o r s e .This is a brief summary of 200 hundred-year of thehistory of Africa.

When we look at the African continent before 1960,which is represented today with 54 independent states,there were only four independent states in a way. Egyptwith British control, South Africa which is still notindependent but in the British Commonwealth; Ethiopiawhich resisted against the Italian fascism, proved Africa’sdignity, people’s freedom and independence and provedthe strength against the foreign intervention; African-Americans founded Liberia which got the freedomfrom America in 1847. They are the independent statesof the Africa. The independences gained after 1960 arevery big achievements with enormous challenges of thenations and human loses, as in the case of Algeria. Butunfortunately, many African countries could not enjoythis independence experience. Because I think 16 Africancountries gained their independences in 1960 but thoseforces who stated “now we have the independence toAfrica!” avoided from letting the African pursue tooperate their own administration system; on the contrary,they handed over a mechanism to Africa in which moreand more fights between African elites and manager,which in turn, dragged them into the chaos. This

otantik bir coðrafyadýr. Ve Avrupalý, ya da Batýlý; insanlarýderilerinin rengiyle tarif eder. Yani ‘Afrikalý siyahtýr’.Avrupalý Amerika’ya gittiðinde insanlarý bir ulus olupolmadýðýna ya da herhangi bir medeniyetin ya da kültürünmensubu olup olmadýðýna bakmadan derilerine göreadlandýrmýþ ve ‘kýzýlderili’ demiþtir. Önce XV. yüzyýlýnsonlarýnda kýyýlarý vasýtasýyla ele geçirilmeye baþlayan Afrika300 yýl boyunca iç kesimlerinin iþgaline izin vermemiþtir.1805’ten itibaren Afrika kýtasý Avrupalýlarca yenidentanýnmaya, öðrenilmeye, araþtýrýlmaya baþlanmýþtýr. Bu,literatüre ‘Afrika kýtasýnýn keþfi’ diye geçmiþtir. SankiAfrikalý kendi topraklarýný, Nil’in doðduðu sularý, ZimbabweNehri’nin ya da Nijer Nehri’nin doðduðu sularý bilmiyormuþgibi, sanki bunu dýþarýdan gelen Avrupalý, Afrikalýyaöðretmiþ gibi bir söylem l iteratüre yansýmýþtýr.Aslýnda bütün yabancý güçlerin Afrika kýtasýnamüdahalesinin ‘Sanayi Devrimi’yle de ilgisi vardýr. Kendipazarlarýnýn arza doymasýndan itibaren, yeni pazarlararayýþýna girilmiþtir. Yine kendi fabrikalarýnýn hammaddeihtiyacý ile karþýlaþmasýndan itibaren, Afrika kýtasýnýnhammadde kaynaklarý incelenmeye ve araþtýrýlmayabaþlanmýþtýr. Bu uðraþ Afrika kýtasýný geri götürürkenAvrupa kýtasýný yükseltmiþtir. Afrika’dan temin edilen insankaynaðý, ucuz iþgücü olarak Avrupa medeniyetine, Avrupasanayisine, Avrupa’nýn ulus devletlerine katkýda bulunurken,Afrika’nýn insan kaynaðýný kurutmuþ, yeraltý kaynaklarýnýparçalý hale getirmiþ ve birbirleriyle dostluðunu dabozmuþtur. Bu, Afrika’nýn 200 yýllýk tarihinin kýsa birözetidir diyebiliriz.1960 öncesi Afrika kýtasýna baktýðýmýzda, bugün 54 baðýmsýzdevletle temsil edilen Afrika kýtasýnda, sadece 4 devlet þuveya bu þekilde baðýmsýzdýr. Ýngiliz kontrolünde Mýsýr,yine Ýngiliz Devletler Topluluðu’na ait olup baðýmsýzolmayan Güney Afrika, Ýtalyan faþizmine direnen, Afrika’nýnonurunu, Afrika insanýnýn kendi özgürlüðünü, baðýmsýzlýðýnýve yabancý müdahaleye karþý gücünü bir ölçüde kanýtlayanEtiyopya ve yine 1847’de Amerika’dan özgürlüðünükazanarak Afrika kýtasýna gönderilen ya da dönen Afro-Amerikanlarýn kurduðu Liberya, Afrika’nýn baðýmsýzdevletleridir. 1960’tan sonra kazanýlan baðýmsýzlýklar dabu uluslarýn, Cezayir örneðinde olduðu gibi, çok büyükmücadeleler ve çok büyük insan kayýplarýyla elde ettiði birbaþarýdýr. Ama ne yazýk ki birçok Afrika ülkesi bubaðýmsýzlýðýný da doyasýya yaþayamamýþtýr. Çünkü 1960’tasanýyorum 16 Afrika ülkesi baðýmsýzlýðýna kavuþmuþtur

ama “Artýk Afrika’ya baðýmsýzlýklarýný verdik!” diyen güçler,Afrikal ýnýn kendi yönetimlerini kendi baþlarýnasürdürmelerine olanak tanýyacak bir sistemi iþletmektenkaçýnmýþlar, aksine Afrika’yý kendi elitleriyle, yöneticileriyledaha fazla kavgaya, kaosa sürükleyen bir mekanizmabýrakmýþlardýr. Bu mekanizma kendi halkýna, toplumunayabancýlaþan, adeta bir sömürgeci vali gibi kendi halkýnýezen, kendi halkýný ödeyemeyeceði vergilerle ve uyamayacaðýanlamsýz yasalarla bir arada tutmak isteyen yöneticiler eliyleiþletilmiþtir. Maalesef 1960’tan sonra Afrika’nýn en büyüksorunu kötü yönetimlerdir, yolsuzluklardýr, bir avuç elitinzenginleþmesidir. Günde sadece 1 Dolar temin ederekaçlýðýný yatýþtýrmaya çalýþan bir topluluk, ama öbür taraftaon milyarlarca Dolarý’yla ülkesinden kaçan, o paralarý birþekilde ülkesinden kaçýran, kendi halkýna yabancýlaþmýþ,kendi halkýný bir sömürge valisinin gördüðünden dahaaþaðýda gören bir yönetici sýnýfla, beceriksiz ve yetersizbürokrasiyle ve çok kýt saðlýk ve eðitim imkâný sunan devletyapýlarýyla Afrika muhatap oldu.Ne oldu da Afrika bugünkü duruma düþtü? Yoksullukla,salgýn hastalýklarla boðuþan, kötü saðlýk koþullarýna veyetersiz eðitime, emniyet adýna acýmasýz güvenlikpolitikalarýna maruz kalan Afrika halký nasýl bugünleregeldi? Burada tabi üç önemli nokta var: Birincisi kölelik,ikincisi sömürgecilik dönemi ve son olarak sömürge sonrasýyanlýþ yönetim. Afrika’da kölelik, Afrika’nýn insan kaynaðýnýbitiren bir özelliðe sahiptir. Önceki yüzyýllarda da olanancak XV. yüzyýlda yeni bir sürece giren Afrika köle ticareti,XIX. yüzyýl sonlarýnda yasaklanana kadar 50-60 milyonAfrikalýnýn topraðýndan, yerinden, yurdundan ve ailesindenkopararak Avrupa ve Amerika kýtasýna taþýnmasý vesömürülmesi demektir. Afrika nüfusunun henüz 40milyonlarda olduðu bir dönemde baþlayýp, bu kadar ciddibir insan kaynaðýnýn, çalýþabilecek, genç, dinamik, üretkenbir nüfusun Afrika’dan çýkartýlýp baþka topraklaragötürülmesi, hem gidenlerin hem de kalanlarýn zihnindederin yaralar açtý. Maalesef bu köle ticaretine Afrika’nýnyerel liderleri, kabile liderleri, kabile þefleri de aracýlýk ettiler.Maalesef bazen sadece bir tüfek için, bazen sadece 10 Dolariçin, kendi kabilesinden ya da komþu kabileden onlarcakiþiyi satan Afrikalý aracýlar bu köle ticaretinin önemliaktörleriydi.Köle ticareti ne zaman sona erdi? Sanayi devrimi olduðunda,artýk Avrupa’daki fabrikalar köle gücü yerine iþçi gücüneihtiyaç duyduklarýnda köle ticareti geçerliliðini yitirmiþti.Artýk Afrikalýyý kendi ülkesinde köle yapýp ona kendi


mechanism was operated by the hands of governors,who were alienated from society and almost like acolonial oppressing their own people, who wanted tokeep their own people one with overtax and pointlesslaws to obey. Unfortunately, the biggest problems ofAfrica after 1960 had been the worst administrations,corruptions and the enrichment of a handful of elite.On the one hand, there was a society working wholeday for one dollar in order to satisfy their hungers. Onthe other hand, a class of administrators who escapedfrom the country with tens of billions of dollars orsmuggling money, who were alienated from their ownpeople, and who looked his own people more downthan a colonial governor. Africa was the objects of anincompetent and inadequate bureaucracy and statestructures, which offered scarce opportunities for healthand education.

What happened in Africa and it has fallen to the presentsituation? How come the African society comes today,that has struggled with poverty, with epidemic diseases,with poor health and inadequate education conditionsas well as which have been exposed to the brutal securitypolicies on behalf of safety? Actually there are threeimportant points here: the first one slavery, the secondone the colonial period and finally the third one is thepost-colonial mismanagement period. Slavery in Africahas a characteristic of finishing Africa's human resources.African slave trade means the exploitation of 50-60million Africans, who were displaced from their soilAfrica and transported to the continents of Europe orAmerica by breaking their families by the time it wasbanned at the end of 19th century. The removal of ayoung, dynamic and productive population which startedat a time when the population of 40 millions openeddeep wounds in the minds of those who stayed as wellas those who were removed to other lands.Unfortunately, the local leaders of the Africa, the triballeaders and the tribal chiefs mediated the African slavetrade. Unfortunately some African brokers, who solddozens of people from their own tribe or tribes inneighboring sometimes just for a rifle or sometimes foronly $ 10, were the main actors of this slave trade.

When the slave trade ended? When the plants in theEurope needed workers instead of slave power as theindustrial revolution happened, the validity of the slavetrade was decreased. Rather, the African were given anovel role to be enslaved in their own country, preventedto use their own resources and transfer them to centralcountries. What I mean dear audience is that the slavetrade was not banned or abolished not only with theemphasis on human values; rather this practice waseliminated because there was a need for workers in the


industries of Western countries, they wanted to seizeworld markets or markets in Africa and they want tomake a consumer society.

How did the colonialism start? As I mentioned, theidea of ?? making Africa known was born with the needfor new markets and raw materials and the need toexplore the resources of Africa. Missionary priests,merchants and those who pursue adventure continuedto research in Africa by reaching to the inner city throughcoast. They presented their works as binders of books.They did not announce some of the most strategicinformation to the public. They sold this informationto the State's men or to the merchants. As a result ofthese, we see that the missionaries took into action afterthe explorers. Some of the missionaries began to go topromote Catholicism, some of them promotedProtestantism and the Anglican sect. At the initial stage,the white men failed to spread the religion of Christianityin Africa. Then again, black people were used to convinceAfricans. First of all, they began from Sierra-Leone,and then South Africa was an important center. Theblack people raised around here entered into relationshipwith black people and they have managed to achievethis religion spread in Africa, which was in a decreasingtrend in Europe.I will touch on some striking figures. The proportionof Christians in Africa to the general population was 7% 100 years ago, but today this ratio increased to 50%. Similarly, 100 years ago, the ratio of Africans inChristianity was 1.7 %, however, the case came to 25%nowadays. If we take the population of whole Christianworld as 2.2 billion, 25% of this population is Europeantoday, but 100 years ago, 70% of them were Europeans.These figures are very striking which display that notAfrica's only material values, but also Africa’s moralvalues changed hands. Here, of course, the Christianclergy are working in cooperation with explorers andEuropean soldiers. We can say that people are free tochoose their religion freely. However, if it is imposedto a society and the people are abandoned from theirown means, being unable to do farming and sentencedto produce only one product; it could be an importantclue to explaining the tragedy of the people when apriest comes to relieve people with a Bible in his hand.On the other hand, it was promoted that Islam was nota party that holds society together, rather the distortingelements of Islam was spread by the Western colonialpowers. For example the spread of , Qadiyani, Ismaeliteand Bahaiyya are paved the way to the African countriesby using very serious funds. That comes out as a keyelement which distorts the sense of social peace in societyas well as distorts them on the basis of thought.

kaynaklarýný taþýtýp, kendi kaynaklarýný kullanmasýna maniolup baþka ülkelere yani merkez ülkelere transfer etmesiiçin yeni bir rol verildi. Demek istediðim þu deðerlidinleyiciler; köle ticareti salt insanî deðerler ön planaçýkarýlarak kaldýrýlmýþ, yasaklanmýþ deðil. Avrupa’nýn, yada Batýlý ülkelerin sanayide iþgücü ihtiyacý doðduðu için,dünya pazarlarýný ya da Afrika pazarlarýný ele geçirmek,onlarý bir tüketim toplum yapmak istedikleri için buuygulama ortadan kaldýrýldý.Sömürgecilik nasýl baþladý? Söylediðim gibi, yeni pazarihtiyacý, hammadde ihtiyacý çerçevesinde Afrika’nýnkaynaklarýný keþfetme, bilinir hale getirme düþüncesi doðdu.Misyoner din adamlarý, tüccarlar, macera peþinde koþanlarAfrika’nýn sahillerinden iç noktalarýna kadar ulaþan nehirlervasýtasýyla araþtýrmalarýný sürdürdüler. Hazýrladýklarýçalýþmalarý ciltler halinde kitaplar olarak sundular. Bazý çokstratejik bilgileri kamuoyuna açýklamadýlar. Devletadamlarýna ya da tüccarlara bu bilgileri sattýlar. Bunlarýnneticesinde kâþiflerden sonra misyonerlerin harekete geçtiðinigörüyoruz. Misyonerler, Afrika insanýna kimileri Katolikliði,kimileri Protestanlýðý ve Anglikan mezhebini tanýtmak içingitmeye baþladýlar. Baþlangýç aþamasýnda Afrika’daHristiyanlýk dinini yaymak noktasýnda beyaz adamlarbaþarýsýz oldu. Daha sonra Afrikalýyý ikna etmek için yinesiyah insanlarý kullandýlar. Ýlk olarak Sierra-Leone’denbaþladýlar, sonra Güney Afrika önemli bir merkezleriydi;buralardan yetiþtirdikleri siyah insanlar diðer siyah insanlarlailiþki içerisine girerek Avrupa’da gerilemeye yüz tutan budinin yayýlmasýný Afrika’da gerçekleþtirmeyi baþardýlar.Çok çarpýcý bazý rakamlara deðineceðim. Bundan 100 yýlönce Afrika’da Hristiyanlarýn genel nüfusa oraný sadece %7 iken, bugün % 50’lere dayanmýþtýr. Yine Hristiyanlýkiçinde Afrikalýnýn oraný, bundan 100 yýl önce % 1.7 iken,bugün % 25’lere gelmiþ durumda. Dünyadaki bütünHristiyan nüfusu 2.2 milyar olarak alýrsak, bu nüfusun%25’i bugün Avrupalý, ama 100 yýl önce % 70’i Avrupalýydý.Bu rakamlar Afrika’nýn sadece maddî deðerlerinin deðil,manevî deðerlerinin de el deðiþtirdiðini gösteren çok çarpýcýrakamlar. Burada, Hristiyan din adamlarý elbette tüccarlarla,kâþiflerle ve Avrupalý askerlerle elbirliði içinde çalýþýyorlar.Ýnsanlarýn özgür bir þekilde kendi dinlerini seçmekte hürolduðunu söyleyebiliriz. Fakat bir topluma bu dayatýlýyorsa,ellerinden kendi imkânlarý alýnýyor ve onlar tarým yapamazhalde býrakýlýyorsa, sadece tek bir ürünü üretmeye mahkumediliyorsa ve onlarý teskin etmek için de elinde Ýncil’le gelenbir papaz varsa, bu tabi ki bu insanlarýn dramýný anlatmaktaönemli bir ipucudur.


Africa was divided in a brutal manner that, today, almostno states in Africa have natural boundaries. There aretraces of a ruler in the territories of each state. Theeconomic areas of any states were reflected to theirterritories in a logical manner. For instance, there aresome states, even though they struggle with hunger andmisery, they cannot make of the rivers to which theirterritories are 5 km away from. There are some railways50 km away from their boundaries, but they are notworking for the benefits of the countries. So for whatpurpose are these railways? They are for the transfer ofraw materials to the harbor. They are not for the benefitsof these countries in transportation, in making tradewith each other or in the protection of the countries.There is only one matter, the transportation of iron,phosphate , or another metal to port eas ily.

The artificial borders in Africa have made the peoplefight with each other. There are six states which havea right to make use of the Nile, because of locatingalong the Nile River, the Nile River passing throughtheir territory. However, once that number was onlytwo, therefore, there are problems and disputes betweenthem. Nevertheless, throughout the history, the NigerRiver had not been managed in such a fragmented wayby different powers. A person who passed on the oppositeside of the river to visit a family member was findinghimself in the middle of the mines or was labeled as‘traitor’ and came to the court on the ground of passingthrough the territory of another country without priorpermission. Unfortunately, the border problems inAfrican countries bring about very serious humanitarianproblems. Thus, the Africans neither can use their ownresources nor can live in peace. Therefore, he becomesan enemy of his tribe, society, state and the continent.There is a deceived community to which the promiseswere given in African independence war by the colonialcounties. France and Britain made 100 thousands and400 thousands Africans fight in World War I andWorld War II, respectively for their own purposes.

Today, if there is poverty and hungers in Africa, Westernpowers are one of the reasons for them. Western powersurged the African countries to produce a single product.They were obliged to produce for instance, cotton inEgypt and Sudan; tea in Kenya and cocoa in Ghana.These products were produced and sold at very cheapprices to Western merchants. In fact, if the Ghanaiancultivates some amount of potatoes in their own landsin addition to cocoa, he would not encounter withhunger. The cultivation of potatoes was banned for allthe people of Ghana in order to the production of qualitycocoa. This restriction was removed once at a time inthe history, in order to feed 400 thousand soldiers of

Öte yandan, sömürgeci Batýlý güçler tarafýndan, Ýslam’ýn,toplumu birarada tutan tarafý deðil, bozan unsurlarýnýnyayýlmasýna öncülük verildi. Örneðin Ahmedîlik,Kadýyânîlik, Ýsmailîlik, Bahâîlik’in, çok ciddi fonlarkullanýlarak Afrika ülkelerinde yayýlmasýnýn önü açýldý. Buda bu toplumlarý, hem düþünce bazýnda, hem de toplumsalbarýþ anlamýnda bozan, daðýtan, parçalayan bir unsur olarakönümüze çýkýyor.Afrika öylesine acýmasýz bir þekilde bölündü ki, bugünAfrika’da neredeyse hiçbir devlet doðal sýnýrlara sahipdeðildir. Her devletin sýnýrlarýnda bir cetvel izi var. Hiçbirdevletin ekonomik alaný doðru ve mantýklý bir þekildesýnýrlarýna yansýmamýþ. Öyle durumlar sözkonusu ki, kendisýnýrlarýna 5 km uzaklýktaki nehirleri kullanamayan amaayný zamanda açlýk ve sefaletle boðuþan devletler var. Kendisýnýrlarýna sadece 50 km yakýnlýkta demiryollarý var, amabu demiryollarý bu ülkelerin hiçbir iþine yaramýyor. Pekineye yarýyor? Hammadde kaynaklarýnýn limana transferineyarýyor. Ne bu ülkelerin ulaþýmýna, ne birbirleriyle ticaretine,ne de ülkelerini korumalarýna yarýyor. Tek bir önemi var:Demir, fosfat ya da bir baþka madeni limana kolaycaulaþtýrmak.Afrika’daki bu yapay sýnýrlar Afrika halkýný birbirleriylekavga eder hale getirdi. Nil Nehri boyunca uzanan, NilNehri kendi topraklarýndan geçen, onda hakký olan 6 devletvar. Halbuki bir zamanlar bu sayý 2’ydi. Dolayýsýylaaralarýnda uzlaþmazlýklar ve problemler var. Yine Afrika’daNijer Nehri tarih boyunca bu kadar parçalý ve farklý güçlertarafýndan yönetilmedi. Ayný nehrin karþý tarafýnda ailesininbir üyesine ziyarete giden kiþi, bir anda kendisini yamayýnlarýn içinde, ya da ‘hain’ damgasý yiyerek mahkemedebuluyor, izinsiz olarak baþka ülke topraklarýna geçtiðigerekçesiyle. Maalesef Afrika ülkelerinde bu sýnýrproblemleri aslýnda çok ciddi insanî problemler doðuruyor.Böylelikle Afrikalý ne kendi kaynaklarýný kullanabiliyor, nede barýþ içinde yaþayabiliyor. Kendisine, kabilesine,toplumuna, devletine ve kýtasýna düþman hale geliyor.Afrika’nýn baðýmsýzlýk savaþlarýnda sömürgeci ülkelerinkendilerine verdiði sözler karþýsýnda kandýrýlan bir toplulukvar. 1. Dünya Savaþý’nda ve 2. Dünya Savaþý’nda Fransa100 bin, Ýngiltere 400 bin Afrikalýyý kendi amaçlarýdoðrultusunda savaþtýrmýþtýr.Bugün Afrika’da yoksulluk, açlýk varsa bunun bir nedenide Batýlý güçlerdir. Batýlý güçler Afrika ülkelerini tek birürün üretmeye zorladýlar. Mýsýr’da ve Sudan’da pamuk,Kenya’da çay, Gana’da kakao… Bunlarý üretmek zorunda


Britain in Africa during the Second World War. Assoon as the battle ended, the same ban was put again.If there is hunger in Africa, this is the intervention offoreign powers. Europe gave Malawi ‘deficient seed’.Malawi did not use these seeds. if these onetime harvestgiver seeds were employed by Malawi, today they wouldhave to deal with hunger as in other parts of Africa,such as Somalia.

Unfortunately, the international moral order establishedafter World War II has not been ethical. On the contrary,it was an anarchic and chaotic establishment, so contraryto human rights. It is not beneficial for the humanity,rather for the benefit of the founder countries; thepresent five permanent member states. This is for theloss of all the humanity. The Africans must sell theirself-produced products in the world not according tothe current free-market economy, but sell with beinga subject for the restrictions of the World TradeOrganization. Unfortunately while the prices ofagricultural products are decreasing in the world, theprices of industrial countries’ manufactured productsare rising constantly. A boatload banana is not enoughto buy a helicopter. A product produced by the wholeof a nation is not enough for the weapons, which areused arbitrarily by the officers when it's time to useagainst their own people or to show off with themsometimes. The Products coming from outside to Africaare not drugs or medical supplies. Weapons are the topproducts in foreign trade of Africa. They are not fortheir own needs, not for use against the invaders fromthe outside though; but the weapons intended to beused to intimidate its own people.

My dear audiences! The figures for Africa are sostriking. Despite Sudan has 2 million 400 thousandsquare kilometers surface area, it was divided into two.Neither the Sudan administration nor the South Sudanknows why they were divided in two. The division failedcompletely instead of the intention of reducing theproblems. Unfortunately, it did not come up in theagenda of Turkey, and the people did not understandthat. Neither African, nor the Sudanese, nor Egyptiansrealized that. All of Egypt upraised in 1956 when Sudanand Egypt were divided into two precisely. Today,Egyptians are upraised in order to . On the other hand,another state is being established in the waters of theNile, another power is being placed; while the Egyptianare in the squares to solve their internal affairs. It seemslike neither the Egyptian, nor the Sudanese, are fullyaware of what is going on. Whereas the life of Egyptdepends on the Nile. Egypt has a population of 85million, all of this population lives around the NileRiver. These people need for the Nile in everything

býrakýldýlar. Bu ürünleri ürettiler ve çok ucuz fiyata Batýlýtüccara sattýlar. Aslýnda Ganalý kendi topraðýnda kakaoyanýnda kendisi tüketeceði kadar patates ekse açlýklakarþýlaþmayacak. Bütün Gana halkýna kaliteli kakao üretilsindiye patates ekimi yasaklandý. Bu yasak tarihinde bir defakaldýrýldý. Ne zaman biliyor musunuz? 2. DünyaSavaþý’nda… Ýngiltere’nin Afrika’daki 400 bin askerinibeslemek için… Savaþ biter bitmez tekrar ayný yasak kondu.Ýþte Afrika’da açlýk varsa, yabancý güçlerin müdahalesi bu!Malavi’ye ‘ebter tohum’ denen tohumlar verdi Avrupa.Malavi bu tohumlarý kullanmadý. Eðer Malavi tek bir defaürün alýnan bu tohumlarý kullansaydý, bugün Somali vediðer Afrika bölgeleri gibi açlýkla muhatap olacaktý.Maalesef 2. Dünya Savaþý’ndan sonra kurulan uluslararasýdüzen ahlakî deðil, âdil deðil; anarþik ve çok kaotik, insanhaklarýna çok aykýrý bir yapýlanmayla kurulmuþ. Buinsanlýðýn faydasýna deðil. Kimin faydasýna? Kurucu ülkelerinfaydasýna! Mevcut 5 daimi üye ülkenin faydasýna! Kiminzararýna? Bütün insanlýðýn zararýna aslýnda. Afrikalý kendiürettiði ürünü, dünyada geçerli olan serbest piyasaekonomisine göre deðil de, Dünya Ticaret Örgütü’nünkýsýtlamalarýna tabi olarak satmak zorunda. Maalesefdünyada tarým ürünlerinin fiyatlarý aþaðý doðru inerken,sanayi ülkelerinin ürettiði ürünlerinin fiyatlarý yükseliyor.Bir gemi dolusu muz bir tane helikopter almaya yetmiyor.Bir ulusun tamamýnýn ürettiði bir ürün, yöneticilerinin keyfîolarak zamaný geldiðinde kendi halkýna karþý kullanmaküzere ve bazen de gösteriþ için alýnan silahlara yetmiyor.Afrika’ya dýþarýdan gelen ürünler ilaç ya da saðlýkmalzemeleri deðildir. Afrikalý’nýn dýþ ticaretinde en fazlayer eden ürün silahtýr. Kendi ihtiyaçlarý için deðil, dýþarýdangelen iþgalcilere karþý kullanmak için deðil, kendi halkýnýsindirmek için kullanýlmasý düþünülen silahlardýr.Afrika’nýn o kadar çarpýcý rakamlarý var ki sevgili dinleyiciler;Sudan bugün 2 milyon 400 bin kilometrekarelik yüzölçümesahipken ikiye bölündü. Ne için bölündüðünü ne Sudanyönetimi, ne de Güney Sudan biliyor. Tamamen baþarýsýzve sorunlarý azaltacaðýna daha fazla sorun üreten bir bölünmegerçekleþti. Maalesef bu Türkiye’de pek gündeme gelmedive insanlar anlamadýlar. Ne Afrikalý anladý, ne Sudanlýanladý, ne Mýsýrlý anladý. 1956’da Sudan ve Mýsýr kesinolarak ikiye bölündüðünde bütün Mýsýr ayaktaydý. BugünMýsýr, Mübarek’i düþürmek için ayakta; aslýnda öbürtaraftan Nil’in sularýna baþka bir devlet kuruluyor, baþka


that comes to mind like in agriculture, transportation,cleaning, and in consumption. But they are not awareof that. Today, 1/3 of Sudan lands were given to eightmillion people. It is not clear yet what will be the futureof the Christian population still living in Khartoum andwhich passport of the country they will carry. The so-called Christian state in the South was established. Acountry which does not speak the future of its ownpeople or the future of the people, who have the sameculture, was established. Because, they prioritize towhich international oil campaign the petrol of SouthSudan will be given. There are more than 40 tribes,and they all want to be a minister. Each tribe wantsthree ministries and there is talk of a government for120 people. The tribes in the South are fighting eachother for their political and economic interests. Again,the ratio of the Christians in South Sudan is very artificialand uncertain. The referendum held there is also notvery healthy. The ration of Christians in southern Sudanwas about 20 % in the statistics of 1930. Today, thereare still more than 25% Muslim population there. But"South Christian, Northern Muslim" rhetoric, in fact,does not reflect the truth. The communities in the Southand the North are very complex and complicated. Thequestion of “the future of Churches in Khartoum, orthe future of Christians in Khartoum” has still not beensolved. The United States promised to eliminate Sudanfrom the terrorist state list, when a referendum was heldon. Two separate states were formed, South Sudanplanted his flag but the world still applies embargo toSudan. Sudan still cannot sell any goods and has beenrejected from the world banking system. If peace maybe possible in Sudan, and the agricultural could bepossible with modern techniques, the country has theagricultural opportunities for the population of 1.5billion. The Sudan lands are just enough to feed apopulation of 1.5 billion, if only agriculture was madewith modern techniques, proper seeds and productivepopulation. If only livestock was done, there will be nota problem of hunger in the territory of Sudan. However,Sudan today is waiting for the solution to the mainproblems, such as poverty and hunger in Darfur.

I will give an example of Somalia. It is no surprise toencounter economic difficulties at the highest level orsecurity problems if any country is divided into fourparts. In such a case, the security issues and peace isnot possible to check. Somalia began to be a victim ofpolicies of England in the region when it was invadedby England after the withdrawal of Ottoman Empirefrom East Africa. Some parts of Somalia territory wasoccupied by United Kingdom, by Italy and France.Finally, during the Cold War, Ethiopia has guaranteed

bir güç konuyor, Mýsýrlýlar ise kendi iç meselelerini çözmekiçin meydanlarda. Ne Mýsýrlý, ne de Sudanlý tam olarakolan bitenden haberdar deðilmiþ gibi. Oysa Mýsýr’ýn hayatýNil’e baðlýdýr. Mýsýr’ýn 85 milyona yakýn nüfusu var; bütünbu nüfus Nil Nehri’nin etrafýnda yaþýyor. Bu insanlarýntarýmda, ulaþýmda, temizlikte ve suyu tüketmede, aklýnýzagelen her þeyde Nil’e ihtiyaçlarý var. Ama ne olduðununfarkýnda deðiller. Bugün 8 milyon nüfusa Sudantopraklarýnýn 1/3’ü verildi. Hala Hartum’da yaþayanHristiyan nüfusun geleceði ne olacak, bunlar hangi ülkeninpasaportunu taþýyacak, bu belli deðil. Güney’de sözümonaHristiyan bir devlet kuruldu. Kendi halkýnýn, ya da kendisiyleayný kültüre sahip insanlarýn geleceðini konuþmayan birdevlet kuruldu. Çünkü onlar önceliði Güney Sudan’daçýkan petrolü hangi uluslararasý þirkete vereceklerininderdindeler. 40’tan fazla kabile var ve hepsi bakan olmakistiyor. Her kabile 3 bakanlýk istiyor ve 120 kiþilik birhükümetten sözediliyor. Kabileler bu siyasî ve ekonomikçýkarlarý için birbirleriyle Güney’de savaþýyorlar. Yine GüneySudan’ýn Hristiyan oraný da çok yapay ve belirsizdir. Oradayapýlan referandum da çok saðlýklý deðildir. 1930’larýnistatistiklerinde Güney Sudan’daki Hristiyan oraný % 20civarýndadýr. Bugün hala orada % 25’ten fazla Müslümannüfus var. Ama dünyaya ifade edilen “Güney Hristiyan,Kuzey Müslüman” söylemi, aslýnda gerçeði yansýtmýyor.Güney ve Kuzey çok karýþýk ve komplike bir topluluktur.Hartum’daki kiliselerin, Hartum’daki Hristiyanlarýngelecekleri ne olacak? Bu sorunlar çözülmüþ deðil. ABD,referandum yapýldýðýnda Sudan’ý terörist devlet listesindenkaldýracaðýna söz vermiþti. Ýki ayrý devlet kuruldu, GüneySudan bayraðýný dikti ama dünya hala Sudan’a ambargouyguluyor. Sudan hala dünyaya herhangi bir mal satamýyor,hala bankacýlýk sisteminden refüze edilmiþ durumda. EðerSudan barýþ içinde olsa ve ziraat modern tekniklerleyapýlabilse 1.5 milyar nüfusa yetecek tarým imkanýna sahip.Modern tekniklerle, düzgün tohumlarla ve üretken, verimlibir nüfusla Sudan topraklarý, sadece tarým yapýlsa 1.5 milyarnüfusu doyurmaya yetiyor. Sudan topraklarýnda sadecehayvancýlýk yapýlsa, Afrika’da açlýk diye bir sorun kalmýyor.Ama bugün Sudan’da, Darfur’da yoksulluk ve açlýk gibitemel problemler çözüm bekliyor.Somali’den bir örnek vereceðim. Herhangi bir ülke dördebölünürse orada ekonomik sýkýntýyý en üst seviyede yaþamak,güvenlik sorunlarýyla karþýlaþmak sürpriz deðildir. Böyle


to retain a portion of the territory of Somalia. What toexpect out of anarchy, terror, hunger, poverty, ignoranceand destruction in a country where all these deficienciesare present. The humanity should discuss why thecountries become helpless after decomposition andbecomes weakened; before the changing climaticconditions. The colonial countries, as well as the friendsand neighbors are responsible for this state of Somalia.Somalia has a population of 10 million and if the SaudiArabia could meet the animal need in Sacrifice Festduring the pilgrimage season, the ending livestock inSomalia would be flourished. Livestock is one of themost important sectors for the salvation of in this country.These people speak Arabic and are Sunni Muslim.Why a large number of neighbor Muslim Arab statesare incapable of solving the problems?

Dear listeners! The problems of Africa are first of alla humanity problem, second of all the problem of Islamand third of all the problems related to Arabs. Neitherthe humanity, neither the Muslim world, nor the Arabworld make a claim to Africa exactly. Africa had achance during the Cold War; Russia was making aclaim with these people in a way. At the end of the ColdWar, these people stayed in a position where nobodywas behind them in order for the presence of balanceof power. This society, which cannot become a nation,cannot create a and stayed at tribal level refuges to theironly bases in the world; to their tribes or their families.In such an environment, so-described primitive interestscome up to the agenda and these people are killing eachother. They become the tools of the brutal and genocidaloffenses in a meaningless way.

Africa's resources are so enough. Let’s take oil asexample. Only the oil in Angola and Gabon is in sucha quantity that can meet the need of the whole of Africa.But Africa cannot use their own oil for their needs. Allthese return to African as blood, tears, hunger, poverty,infectious diseases such as AIDS and a shorter life.Today, average life expectancy in the UK is 80 whereasit is 45 for Africa. Only 13 out of every 100 thousandchildren in the UK die from newborn. Do you knowhow this ratio is in Africa? 10 in every 1,000 children…

Dear listeners!

Africa today has very deep problems. It is possible tosolve these deep problems. The image of Africa hasbeen shaped around Roosevelt’s hunting in Africa, hishunting wild animals and taking pictures with them.Namely with the phrases like ‘Africa is savage’, ‘Thelocals has not matured yet to manage themselves.’, ‘Itis the duty of the white man to enlighten these people,develop and modernize them.’; with Tarzan films Africa

bir durumda güvenlik sorunlarýný kontrol etmek ve barýþýsaðlamak mümkün deðildir. Somali, Osmanlý Devleti DoðuAfrika’dan çekildikten sonra, Mýsýr’ý iþgal eden Ýngiltere’ninbölgeye yönelik politikalarýnýn kurbaný olmaya baþladý.Somali topraklarýnýn bir kýsmý Ýngiltere, bir kýsmý Ýtalya,bir kýsmý da Fransa tarafýndan iþgal edildi. Son olarakSoðuk Savaþ sýrasýnda da Etiyopya, Somali topraklarýnýnbir kýsmýný elinde tutmayý garanti altýna aldý. Bütün buolumsuzluklarý yaþayan bir ülkede anarþi, terör, açlýk, sefalet,cehalet ve yýkým dýþýnda ne beklenebilir. Ýnsanlýk deðiþeniklim koþullarýndan önce, parçalanarak güçsüzleþen ülkelerinbu gibi durumlarda neden çaresiz kaldýklarýný tartýþmalýdýr.Somali’nin bu halinden sömürgeci ülkelerin sorumlu olduðukadar, dostlarý, komþularý da sorumludur. Somali’nin 10milyon nüfusu var, Suudi Arabistan sadece hac mevsimindeSomali’den kurban ihtiyacýný karþýlayabilse, Somali’de bitenhayvancýlýk canlanacaktýr. Hayvancýlýk bu ülkenin kurtuluþuiçin önemli geçim alanlarýndan biridir. Bu insanlar Arapçakonuþuyor, bu insanlar Sünni Müslüman, niçin komþusudurumundaki çok sayýdaki Müslüman Araplar ve onlarýndevletleri sorunlarýn çözümü noktasýnda aciz kalýyorlar?Deðerli dinleyiciler! Afrika’nýn problemi, 1-Ýnsanlýkproblemi, 2-Müslümanlýk problemi, 3-Araplýk problemidir.Tam olarak Afrika’ya ne insanlýk sahip çýkýyor, ne Ýslamdünyasý sahip çýkýyor, ne de Arap dünyasý sahip çýkýyor.Soðuk Savaþ döneminde Afrika’nýn bir þansý vardý; Rusyaþu veya bu þekilde bu insanlara sahip çýkýyordu. SoðukSavaþ bittiðinde bu insanlar, dünyada denge olmasý içinbile arkalarýnda herhangi bir gücün olmadýðý bir pozisyondakaldýlar. Bu uluslaþamamýþ, bir üst kimlik oluþturamamýþ,kabile düzeyinde kalmýþ halk, tek dayanacaðý ve sýðýnacaðýkabilesi ve ailesi olduðu için onlara sýðýnýyor. Böyle birortamda daha ilkel çýkarlar olarak tanýmlayabileceðimizçýkarlar gündeme geliyor ve bu insanlar birbirlerinikatlediyorlar, acýmasýz ve anlamsýz bir þekilde soykýrýmavaran suçlarýn iþlenmesine alet oluyorlar.Afrika’nýn kaynaklarý kendisine o kadar yeterli ki, meselapetrolü ele alalým. Sadece Angola ve Gabon’da çýkan petrol,bütün Afrika’nýn ihtiyacýný karþýlayabilecek nitelikte. AmaAfrika kendi petrolünü kendi ihtiyaçlarý için kullanamýyor.Bütün bu olumsuzluklar Afrika’ya kan, gözyaþý, açlýk,sefalet, AIDS gibi salgýn hastalýklar, kýsa ömür olarak geridönüyor. Bugün Ýngiltere’de ortalama ömür 80, Afrika’daise 45 yýldýr. Ýngiltere’de yeni doðan her 100 bin çocuktan


has been shown as a strange, savage and primitivecommunity. However, Africa has very rich lands. It ispossible to get the product 2-3 times per year in someplaces. If the water resources are distributed is a fairand orderly manner, they would meet all the needs ofentire Africa as well as a couple of continents like Africa.This is only possible if Africa shows the will of solvinghis own problems of freedom and power.

I need to mention about a nice development that NGOsin Turkey have an interest in Africa. They have beenmaking successful outreach activities in Sudan, Uganda,South Africa, Ethiopia, Eritrea, Djibouti, and Kenyaand especially in brother African countries like Somalia.This interest in Africa to which we have had Historical,geographical and cultural ties should continue to increase.The independent and transparent activities of thesenon-governmental organizations are for the benefits toall humanity. The facilitative arrangements and guidingactivities of government agencies such as TIKA arevery successful. However, it is clear that much workneeds to be done considering the things to do. Turkeyhas the capacity to contribute more and more in suchareas as infrastructure, education, tourism and healthcare, besides to outreach activities in sisters of the Africanpeoples.

Dear listeners! This is the truth of Africa. This is whatAfrica expects from humanity. They have the opportunityto stand on their own feet, as long as they think of theirproblems, and external forces let them do this!

sadece 13’ü hayatýný kaybediyor. Bu oran Afrika’da ne kadarbiliyor musunuz? Her 1.000 çocukta 10…Deðerli dinleyiciler! Afrika’nýn bugün çok derin sorunlarývar. Bu derin sorunlarý çözmek mümkündür. Afrikakonusundaki imaj, Roosvelt’in Afrika’da avlanmasý, vahþihayvanlarý avlayarak onlarla fotoðraf çektirmesi etrafýndaþekillenmiþtir; yani ‘Afrika vahþidir’, ‘yerliler kendileriniyönetecek olgunluða eriþememiþtir’, ‘bu halký aydýnlatmak,geliþtirmek, modernleþtirmek beyaz adamýn görevidir’ gibiifadelerle, Tarzan filmleriyle, Afrika garip, vahþi, ilkel birtopluluk olarak gösterilmiþtir. Halbuki, Afrika çok zengintopraklara sahiptir, kimi yerlerde yýlda 2-3 defa ürün almakmümkündür, su kaynaklarý bütün Afrika’yý doyurduðugibi, eðer adil ve düzenli bir þekilde daðýtýlýrsa birkaç taneAfrika’yý besleyecek durumdadýr. Ama Afrika kendigüçlerini, kendi özgürlüðünü ve kendi sorunlarýný kendibaþýna çözme iradesi gösterirse.Sevindirici bir geliþme olarak zikretmeliyim ki, Türkiye’dekiSTK’lar Afrika’ya ilgi duyuyorlar. Sudan, Uganda, GüneyAfrika, Etiyopya, Eritre, Cibuti, Kenya ve özellikle Somaligibi kardeþ Afrika ülkelerinde baþarýlý sosyal yardýmfaaliyetleri yapýyorlar. Tarihi, coðrafi ve kültürel baðlarýolan Afrika’ya duyulan bu ilgi artarak devam etmelidir. Busivil toplum örgütlerinin þeffaf ve baðýmsýz bir þekildeburalarda faaliyet göstermelerinin bütün insanlýða faydasývardýr. TÝKA gibi devlet kurumlarýnýn bu faaliyetlerikolaylaþtýrýcý düzenlemeleri, yol gösterici faaliyetleri gayetbaþarýlýdýr. Ancak ihtiyaçlar göz önüne alýndýðýnda yapýlacakdaha çok iþ olduðu açýktýr. Türkiye sosyal yardým faaliyetleridýþýnda kardeþ Afrika halklarýnýn ihtiyaç duyduðu altyapý,eðitim, turizm ve saðlýk gibi alanlarda daha fazla katkýdabulunabilecek kapasiteye sahiptir.Deðerli dinleyenler! Afrika’nýn gerçeði bu! Afrika’nýninsanlýktan beklediði bu! Kendi ayaklarý üzerinde durmaimkâný var. Yeter ki kendi sorunlarýný aklýbaþýnda bir þekildedüþünsün ve dýþ güçler de buna izin vers in!


Batý medeniyeti kendi dýþýndaki toplumlarý, kültürleri veuygarlýklarý primitif (ilkel) saydý ve bu yüzden onlarýuygarlaþtýrarak ve medenileþtirerek insanlýða hizmetettiklerini iddia etti. Mesela Afrika’ya giden papazlara yada kaþiflere sorulsaydý, aslýnda amaçlarýnýn Afrika’yýsömürgeleþtirmek, Afrika’daki insanlarý köleleþtirmekolmadýðýný söylerlerdi. Onlarýn amacý ‘medenîleþtirmek’ti.Ama sonuçlarýna baktýðýnýz zaman, bunun, alinasyonauðramýþ, yabancýlaþmaya uðramýþ, köleleþtirilmiþ, kendikimliðini kaybetmiþ, metamorfoza uðramýþ, kimlikçatlamasýna uðramýþ, hatta kendini duygusal anlamdahayvanla özdeþ saymaya alýþmýþ bir toplum yaratmaya yönelikbir manipülasyon ve yöntem olduðunu anlarsýnýz. Hattabu yöntemi sadece Afrika’da deðil Asya’da da uyguladýlar.Hatta eski Rusya’da, Sovyet topraklarýnda da bunuuygulamýþlardýr. Ruslar bile Hristiyan olmalarýna raðmen,Greko-Romen bir gelenekten Judeo-Christian bir gelenektengelmedikleri için dördüncü sýnýf Hristiyan kabul edilirlerve bu sömürge mantýðýna göre onlarýn da Avrupalý deðerlerehizmet etmek için kolonyalize edilmesi gerektiði savunulur.Bunu Rus tarih felsefecisi Nikolay Danilevski çok açýk birþekilde söyledi.Afrika’da elbette ki dinlerin ortaya çýkýþý Hristiyanlýk’la,Yahudilik’le ya da Ýslamiyet’le açýklanabilecek bir þey

The Western civilization counted the societies otherthan their own cultures and civilizations as primitiveand they claimed that by making these societies civilized,they served to the humanity. For example, if the explorersor the priests went to Africa were asked about theirgoals, they used to say that their aims were not to colonizeAfrica or to enslave the African people. Their objectivewas to civilize them. But when you look at the resultsof it, you would understand that it was a manipulationand a method of creating an alienated, enslaved,metamorphosed and lost identity which becomeaccustomed to even feel identical to animals. In fact,this method was not only implemented in Africa butalso in Asia. They implemented it even in Russia, inthe former Soviet territories. Even the Russian Christiansare considered as fourth class Christians, since they didnot come from Greco-Roman and Judeo-Christiantradition. According to the logic of the colonialcolonialism, the idea of colonizing the Russian Christianis defended in order for them to serve for Europeanvalues. This was clearly stated by the Russian philosopherNikolai Danilevski. Of course, the emergence of Africanreligions is not something that can be explained byChristianity, Judaism, or Islam. Religion, according tohistorians of religions is identical to the first person,because in the history of the world and in the historyof humanity, there are no ungodly civilizations.

Neden ABD en büyük yatýrýmlarýnýnükleer silah lara yapar?” Bunugörmemek için kör olmak lazým.Samuel Hantington bunu açýkça ifadeeder ve þöyle der: “Batý’nýn dünyadahakim olmasýnýn nedeni; deðerlerinin,kültürünün, idaresinin, hukuk sistemininüstün olmasý deðildir. Batý’n ýnüstünlüðü silahlarýnýn gücünde, busilahlarý kullanmadaki maharetinde vetoplumlarý terörize etmesindedir.”

Why does the U.S. make thelargest investments in nuclearweapons?” You've got to be blind notto see this. Samuel Huntingtonrefersit clearly and says that: “The reasonfor the West dominated the world isnot that i ts values, cu lture,administration, the legal system isoutstanding. West’s superiority comesfrom the power of its weapons, theproficiency in using these weapons,and to terrorize the communities.”

Dr. Lütfü ÖZÞAHÝNSiyaset Bilimci ve Dinler Tarihi Uzmaný-Political Scientist and Expert in the History of Religions

ortadoðu’da batý emperyalizmi ve dinlerwestern ýmperýalýsm and relýgýons ýn the mýddle east


Therefore, there is no civilization in the history ofhumanity established by the atheists. All civilizationsin the final analysis, whether animistic, Jewish, Christianor primitive are built by people who believe in religion. In this sense, there were animistic religions Pygmiesand Nok civilization in Africa. In fact the Nokcivilization has existed from B.C 500 to A.D 200 inNigeria. When we examine this civilization in Africa,we are never ever able to tell that the values ??of thiscivilization were backward from Europe, because theEuropean accepts that the civilization has been uniquefor them. But when we go to Africa and examine themost primitive tribes of pygmies, the Nok civilization,as well as to the time of the pharaohs established in theNile Basin, and to the time of Ramses; it is possible totalk about sovereign civilizations which involvedmagnificent civilization, architectural concept as wellas the concept of people and environment which gavemeaning to the universe. Therefore, both in the contextof our civilization and in the perspective of Europe, theglances are completely Eurocentric in perspective andit has been put into a frame in accordance with thecolonialism both theologically and philosophically.

This is the theoretical point of view: Defending primarilythe idea that these people are not civilized. For example,when the parish priests and missionaries were going toAfrica, they were stating that these people had beeninfested with evil spirits. In fact, we Europeans weregoing to Africa to save these people from Satan's captives.There is a saying in Africa, indeed: “When themissionaries came to our lands, there were our highlyefficient where we can live in peace. They came to usand gave the Bible to our hands, and Jesus’ good newsof salvation. But with this Bible, we fell into a deepsleep. But one day, we woke up from our sleeps, whenthe colonists began to fill our boys to the ship by chainingtheir hands and feet. But then we only had the Bible inour hands, while our lands were in their hands.” Thismeans that the Bible was the most important referenceof colonialism in Africa. Therefore, the imperialist hasgone to Africa with religion. I would say that the mostimportant historical beginning of making Africa clearto imperialism was perhaps with the fall of the Kingdomof Granada in Andalucía, which was the last link in theUmayyad Empire.

Despite Vasco de Gama’s circulation of Cape of GoodHope, Magellan’s fight to local Muslims in thePhilippines, and even Marco Polo's travels werepresented in science as dedicated lives to the history ofscience; these people actually worked in the service ofcolonialism. Whether Magellan, Vasco de Gama,whether other explorers, all the explorers were laid out

deðildir. Din, bütün dinler tarihçilerine göre, ilk insanlaözdeþ bir þeydir. Çünkü dünya tarihinde, insanlýk tarihindedinsiz bir medeniyet yoktur. Dolayýsýyla zaten insanlýktarihinde ateistlerin kurduðu bir medeniyet de yoktur.Bütün medeniyetler, bütün kültürler Animist olsun, Yahudiolsun, Hristiyan olsun, ilkel olsun, son tahlilde dine inananinsanlarýn kurduðu medeniyetlerdir. Bu anlamda Afrika’dada Animistik dinler, Pigmeler ve Nok medeniyeti vardýr.Aslýnda Nok medeniyeti Nijerya bölgesinde M.Ö. 500’denM.S. 200’e kadar varlýðýný sürdüren bir medeniyettir.Afrika’daki bu medeniyeti irdelediðiniz zaman, aslýnda bumedeniyetin deðerlerinin asla ve kata Batý’dan Avrupa’dangeri olduðunu söylemek mümkün deðildir. ÇünküAvrupalýlar medeniyeti kendilerine has kýlarlar. FakatAfrika’ya gittiðiniz ve en ilkel kabileler olan Pigmeleri dahiincelediðiniz zaman, Pigmelerin, Nok medeniyetinin, kezaNil Havzasý’nda kurulan Firavunlar dönemine kadar,Ramses dönemine kadar ortaya çýkan muhteþem biruygarlýktan, muhteþem bir mimarî anlayýþýndan, insaný,evreni ve çevreyi anlamlandýran bir medeniyetlermanzumesinden bahsetmek mümkündür. Dolayýsýylamedeniyet baðlamýnda bizim de, Avrupa’nýn da Afrika’yabakýþý tamamen Eurocentric bir bakýþ açýsýndankaynaklandýðý için, teolojik olarak, felsefî olaraksömürgeciliðe uygun bir çerçeveye sokulmuþtur.Teorik bakýþ tarzý budur; yani önce bu insanlarýn medenîolmadýðýný, uygar olmadýðýný savunmak! Hatta mesela kiliserahipleri misyonerler Afrika’ya giderken þöyle diyorlar: “Buinsanlarýn ruhlarýna þeytan musallat olmuþtur. Aslýnda bizAvrupalýlar, Afrika’ya bu insanlarý þeytanýn tutsaðý olmaktankurtarmak için gidiyoruz.” Ve gerçekten de Afrika’da þöylebir söz vardýr: Misyonerler bizim topraklarýmýzageldiklerinde bizim son derece verimli, içerisinde barýþiçinde yaþayabileceðimiz topraklarýmýz vardý. Onlar bizegeldiler ve ellerimize Ýncil’i, Ýsa’nýn kurtuluþ müjdesiniverdiler. Fakat bu Ýncil’le beraber biz derin bir uykuyadaldýk. Ama bir gün sömürgeciler evlatlarýmýzý ellerini veayaklarýný zincirleyerek gemiye doldurmaya baþladýklarýnda,uykumuzdan uyandýk. Fakat artýk bizim elimizde sadeceÝncil kalmýþtý, onlarýn elinde de topraklarýmýz!” Demek kiÝncil, Afrika’da sömürgeciliðin en önemli referans kaynaðýoluyor. Dolayýsýyla bu emperyalist Afrika’ya dinle berabergirmiþtir. Diyebilirim ki Afrika’nýn emperyalizme açýk halegetirilmesinin en önemli tarihsel baþlangýcý belki de EndülüsEmevi Devleti’nin son halkasý olan Granada Krallýðý’nýndüþmesi ile olmuþtur.


to Africa or to the world with the support of the Churchof Rome. It is not unreasonable to think imperialism inAfrica together with Christianity in this context. Donot think that I am trying to point out Christianity asan imperial religion; its content may not be like this.Jesus tells that: “The entrance of rich men to the heavenis more difficult than the passage of a camel to the eyeof the needle.” The Christianity was initially the hopeof the oppressed. However, Christianity has become alegitimizing argument both in eyes of the West andRoma, becoming Europeanization and Romanizationsince the first century.

As you know, the invasion of Algeria in 1830 and theinvasion of Egypt in 1882 were after the IndustrialRevolution. Because of the Industrial Revolution therewas a great need for raw materials and manpower. Thisraw material and manpower were of course in Africa.And it had to be the exploitation of this land. At firstthe Portuguese, then Spain, followed by the UK, France,Germany, and the most advanced prototype of laterWestern civilization United States, in the eyes of allthese states Africa become completely the center ofcolonial mentality. In fact, Europe is a continent whichis produced by Africa, to which Africa gives blood andwhich is fed by Africa’s vessels. If there is a 7-storeysubways in Paris, majority of the people who built thissubway are African and Algerians. It is not possible toexplain the prosperity of London, Amsterdam, Berlin,and even of Washington DC and New York withouttheir blood, labor, and efforts.

Together with the West, U.S. imperialism in Somaliahas still large accounts on Africa. Because the Africanpeople are still alienated from their own politicalawareness, their own identity and their own history,today Africa has become a zone in which massacres,exploitations, and the accounts of imperialist conflicts,which whets the appetite of the West.

Christianity in the first period played the role of a saviorin the eyes of African people and the oppressed. Thisis already one of the main reasons for its spread. Butbeginning from the Emperor Tiberius with the changingface of Christianity, so to speak, with becoming Roman,Christianity in Africa was transformed into an instrumentthat will constitute imperialism. It can be said,unfortunately, Christianity, which is an apocalypticreligion, beginning from 4th century had become a holynotary which takes the role of legitimacy of theimperialism with the Roman imperial tradition in allover the world. So, let’s ask a provocative question: DidIslam played a role in such an imperial way? If you askto Western orientalists, they will say “Actually you

Vasco de Gama’nýn Ümit Burnu’nu dolaþmasý, Macellan’ýnFilipinler’de yerli Müslümanlarla savaþmasý, hatta MarcoPolo’nun seyahatleri bilim tarihinde bilime adanmýþ ömürlerolarak gösterilmesine raðmen, aslýnda bu kiþiler gerçektesömürgeciliðin keþif kolu olarak çalýþmýþtýr. Macellan olsun,Vasco de Gama olsun, diðer kaþifler olsun, tüm kaþiflerberaberinde Kilise’nin, Roma’nýn desteði ile beraberAfrika’ya ve dünyaya açýlmýþlardýr. Afrika’daki emperyalizmibu baðlamda Hristiyanlýk’la beraber düþünmek hiç demantýksýz deðildir. Hristiyanlýðý emperyalist bir din olarakgösterdiðimi zannetmeyin, içeriði bu olmayabilir. Ýsa þöylesöyler: “Bir zenginin cennete girmesi, bir devenin iðnedeliðinden geçmesinden zordur!” Hristiyanlýk baþlangýçtafakirlerin, ezilenlerin umudu olmuþtur. Ama 1. yüzyýldanitibaren Avrupalýlaþmasý, Romalýlaþmasýyla beraberHristiyanlýk, hem Roma’nýn, hem de Batý’nýn nezdindeemperyal izmin meþrulaþt ýrýcý bir argümaný halinedönüþmüþtür.Cezayir’in 1830’da iþgali, 1882’de Mýsýr’ýn iþgali biliyorsunuzSanayi Devrimi’nden sonra gerçekleþmiþtir. Çünkü SanayiDevrimi’nin büyük bir hammaddeye ve insan gücüne ihtiyacývardý. Bu hammadde ve insan gücü de elbette Afrika’dabulunuyordu. Ve bu topraklarýn sömürülmesi gerekiyordu.Ýlk önce Portekizliler, sonra Ýspanya, sonra sýrasýyla Ýngiltere,Fransa, Almanya ve daha sonra Batý medeniyetinin engeliþmiþ prototipi olan ABD, Afrika’yý tamamen sömürgecizihniyetin merkezi haline dönüþtürmüþlerdir. AslýndaAvrupa Arika’nýn ürettiði, Afrika’nýn kan verdiði, Afrika’nýndamarlarýndan beslenen bir kýtadýr. Eðer Paris’te 7 katlýmetro varsa, bu metroyu inþa edenlerin büyük bir çoðunluðuAfrikalý ve Cezayirlidir. Londra’nýn, Amsterdam’ýn, Berlin’inzenginliðini, hatta Washington DC’nin New York’unzenginliðini onlarýn kanlarý, emekleri, alýn terleri olmadanaçýklamak asla mümkün deðildir.Somali’de ABD emperyalizmi ve Batý’yla yine Afrikaüzerinde büyük hesaplar yapýyor. Bugün Afrikalý insan halakendi siyasal bilincine, kendi kimliðine ve kendi tarihineyabancýlaþtýrýldýðý için, Afrika bugün yine katliamlarýn,sömürünün ve emperyalistlerin yapmýþ olduðu hesaplarýnçatýþtýðý ve Batý’nýn iþtahýnýn kabardýðý bir bölge halinetekrar dönüþmüþtür.Hristiyanlýk ilk dönemde, Afrikalý halklar nezdinde, ezilenlernezdinde bir kurtarýcý rolü oynamýþtýr. Zaten yayýlmasýnýntemel nedenlerinden birisi de budur. Fakat ÝmparatorTiberius’tan itibaren Hristiyanlýðýn çehre deðiþtirmesi tabiricaizse Romalýlaþtýrýlmasýndan itibaren, Hristiyanlýk Afrika’da

emperyalizme enstrüman teþkil edecek bir haledönüþtürülmüþtür. Denilebilir ki maalesef vahyî bir dinolan Hristiyanlýk miladî 4. yüzyýldan itibaren tüm dünyadaRoma emperyal geleneði ile beraber emperyalizminmeþrulaþtýrýlmasý rolünü üstlenen kutsal bir noter halinedönüþmüþtür. Peki þöyle kýþkýrtýcý bir soru soralým: Ýslamiyetböyle emperyal bir rol oynamýþ mýdýr? Batýlý oryantalistleresorarsanýz, “Afrika’yý esas siz emperyalizmin sömürü alanýnadönüþtürdünüz!” derler. Bu doðru deðildir. Bazý Müslümanyöneticilerin yanlýþ uygulamalarý olmuþtur ama Batý’ylakýyasladýðýmýzda Ýslam’ýn böyle bir rol oynadýðýný söylemekmümkün deðil. Çünkü Ýslam teolojisi, Ýslam dininin plüralist(çoðulcu) anlayýþý; ýrkçýlýðý, tektipleþtirmeyi kabul etmediði,kültürleri, dilleri yasaklamadýðý için, Afrikalý’nýn þahsiyetini,kültürünü, dilini, dinini yok etme noktasýnda bir roloynamamýþtýr. Ancak biz hangi inanca sahip olursak olalýmyapýlan yanlýþlarý da dile getirmek zorundayýz. Çünküemperyal gelenekte, emperyalist mantýkta sadece Batý’yýmerkeze alarak konuþursak objektif olamayýz. Bizimdoktriner anlamda emperyalist geleneðimiz olmasa bile,kabul etmek gerekir ki, bizim tarihimizin de tamamenasrýsaadetten oluþan, hiçbir sorunun olmadýðý, savaþlarýnolmadýðý, katliamlarýn olmadýðý bir tarih olduðunu söylersekkendimizi aldatmýþ oluruz. Fakat þunun ayýrt edilmesigerekir: Ýslam medeniyetinin bulunduðu topraklarda Batýgibi sistematik, teorik bir emperyal gelenek yoktur.Batý medeniyetini anlamak için Herakleitos’un þu sözüönemlidir: “Savaþ her þeyin babasýdýr!” Bu mantalite Batý’nýnþuuraltýnda, diplomasi düzleminde, yeryüzü ölçeðindeuygulamaya koyduðu bir mantýktýr. Savaþ her þeyinbabasýdýr! Neden? Çünkü savaþ, birilerini efendi, birileriniköle kýlar. Birilerini namuslu, birilerini namussuz kýlar.Birilerini fakir, birilerini zengin kýlar. Savaþ sürdürülmediðisürece dünyaya egemen olmak mümkün deðildir. Batý’nýnbugün de uyguladýðý politika aslýnda budur. Þunu sormakgerekir: “Batý uygarsa, Batý insancýlsa, Batý gerçektendünyaya medeniyeti, kendilerinin inandýðý o üstün deðerlerigötürmek istiyorsa, neden dünyanýn en büyük, en modernordularýný besler? Neden ABD en büyük yatýrýmlarýnýnükleer silahlara yapar?” Bunu görmemek için kör olmaklazým. Samuel Hantington bunu açýkça ifade eder ve þöyleder: “Batý’nýn dünyada hakim olmasýnýn nedeni; deðerlerinin,kültürünün, idaresinin, hukuk sisteminin üstün olmasýdeðildir. Batý’nýn üstünlüðü silahlarýnýn gücünde, bu silahlarýkullanmadaki maharetinde ve toplumlarý terörizeetmesindedir.” Dolayýsýyla emperyal mantýðý anlamak için


transformed Africa to a field of exploitation ofimperialism!” That is not true. Some Muslimadministrators have made some wrong applications, butafter comparing to the West, it is not possible to saythat Islam played such a role. Because Islamic theology,pluralist Islam approach does not yield racialism anduniformity, and does not prohibit the cultures, thelanguages, Islam does not play a major role at the pointof eradication of African’s personality, culture, language,and religion. But no matter what a faith do we have;we have to address the wrongs done; because in theissue of imperialist tradition and imperialist logic wecannot be objective if we talk only by centering theWest. Even we do not have an imperialist tradition indoctrinal sense, it must be admitted, that we will deceiveourselves if we say that our history is consisting of anera of bliss, and is a history that had no wars, massacre,and problems. But it is needed to be distinguished that:On lands of the Islamic civilization there is no systematic,theoretical imperial tradition like the West.

In order to understand the Western civilization, thephrase of Heraclitus is important: “War is the fatherof everything!” This mentality of the West is a logicwhich is set in the subconscious, in the plane ofdiplomacy, and in the scale of the earth. The war is thefather of everything. Why? Because the war makessomeone master and someone slaves. It makes someonehonest and someone dishonest. It makes someone wealth,and someone poor. As long as the war is not waged itis not possible to dominate the world. That is the policywhich is today implemented in the West in fact. It isneeded to ask that: “If the West is civilized, humanisticand if the West really wants to bring to the world thecivilization and the superior values they believe in, whythey feed the world’s largest, most modern armies? Whydoes the U.S. make the largest investments in nuclearweapons?” You've got to be blind not to see this. SamuelHuntington refers it clearly and says that: “The reasonfor the West dominated the world is not that its values,culture, administration, the legal system is outstanding.West’s superiority comes from the power of its weapons,the proficiency in using these weapons, and to terrorizethe communities.” Therefore, to understand the logicof imperial it is needed to understand this paradigmdrawn by Huntington. Today this paradigm is stillgoing on in Africa. Our hope is that our country shouldnot be an instrument to such an imperial tradition,should not support such an understanding in any point,but should vocalize against such an imperial paradigmanother paradigm that can lead all humanity to peace,can make the world livable again for the salvation of allhumanity. Otherwise, if we in Africa or anywhere in


the world from a national concept forth will follow thepolicies which are followed by the Western countries,then there will be no difference between the Westernimperialists and us.

Because the principles which were brought by Jesuslost its originality, the Christianity moved away fromthe paradigm that is delivering humanity to salvationlike in the first period. Christianity has becomewesternized. This is a very ancient debate: “Has theWest become Christianized, or Rome and Greco-Romantradition made the Christianity westernized?” Thesecond is true. Greco-Roman tradition, Roman andGreek tradition-a tradition that centered on the powerand force- let the Christianity be transformed into aparadigm that lives intertwined with imperialism, andtoday the missionary has evolved as a vanguard of theWestern civilization. Therefore, criticism of thisapproach must be made firstly by the Christians whobelieve in Christianity. There are also, of course, scientistsin Europe who criticize this issue. To deepen thisunderstanding is also needed.

Hantington’un çizmiþ olduðu bu paradigmayý anlamaklazým. Bu paradigma Afrika’da bugün hala devam ediyor.Temennimiz böyle bir emperyal geleneðe ülkemizin de aletolmamasý, hiçbir noktada böyle bir anlayýþa destek çýkmamasýve böyle bir emperyal paradigmaya karþý tüm insanlýðýnselameti için, tüm insanlýðý barýþa götürebilecek olan, dünyayýyeniden yaþanabilir kýlacak bir paradigmayý seslendirmesidir.Aksi takdirde eðer biz de Afrika’da ya da dünyanýn herhangibir yerinde, ulusal bir konseptten hareketle eðer Batýlýülkelerin takip etmiþ olduðu politikalarý takip edeceksek,o zaman bizim de Batýlý emperyalistlerden hiçbir farkýmýzkalmaz.Hz. Ýsa’nýn getirmiþ olduðu esaslarýn orijinalliðini kaybetmiþolduðu için Hristiyanlýk artýk ilk dönemde olduðu gibiinsanlýðý selamete ulaþtýran paradigmadan uzaklaþmýþtýr.Hristiyanlýk Batýlýlaþmýþtýr. Þu çok kadim bir tartýþmadýr:“Batý mý Hristiyanlaþmýþtýr, yoksa Roma, Greko-Romengelenek mi Hristiyanlýðý Batýlýlaþmýþtýr?” Ýkincisi doðrudur.Greko-Romen gelenek, Roma ve Yunan geleneði -ki bugücü ve kuvveti merkeze alan bir gelenektir- Hristiyanlýðýemperyal izmle iç içe yaþayan bir paradigmayadönüþtürmüþtür ve bugün misyonerlik Batý medeniyetininkeþif kolu haline dönüþmüþtür. Dolayýsýyla bu anlayýþý önceHristiyanlýða inanan Hristiyanlarýn eleþtirmesi gerekir.Avrupa’da elbette bu durumu eleþtiren bilimadamlarý davardýr. Bu anlayýþýn daha da derinleþmesi gerekir.


arap baharý, stk ve demokrasithe arab spring, ngos and democracy

Biz ‘Arap Baharý’ diyoruz; fakat Araplar bundan hiçhoþlanmýyorlar. Bunu bir oryantalizm örneði olarakgörüyorlar. Hatta ‘Yakýndoðu’, ‘Ortadoðu’ ve ‘Uzakdoðu’kavramlarýnýn da göreli ve oryantalist birer tanýmlamaolduðunu düþünüyorlar. Hepsi, Avrupa merkezlikavramsallaþtýrmalar. O nedenle bu kavramlarýn tümünekarþý çýkmaya baþladýlar.Buna benzer bir þey, bundan bir 30 yýl önce Amerika’dada yaþandý. O zamana kadar ‘Amerika’nýn keþfi’nden sözedilirdi biliyorsunuz. Amerika’nýn yerlileri dediler ki; “Nekeþfi yahu? Bizim atalarýmýz zaten burada yaþýyordu. Bubir keþif deðildir. Siz bir uygarlýðý temsilen geldiniz vebizim uygarlýðýmýzla ‘karþýlaþtýnýz’. Bu bir karþýlaþmadýr.Ve sizin uygarlýðýnýz; sizin gaddarlýðýnýz, insafsýzlýðýnýzyüzünden bizim uygarlýðýmýz darmadaðýn edildi. Bizimuygarlýðýmýzý yok ettiniz.” Bu keþif falan deðildi tam birtalan ve katliamdý.Hakikaten de artýk ‘Amerika’nýn keþfi’ gibi bir söz edilmiyorartýk dünyada. Buna Amerika’nýn gerçek sahipleri karþýçýkýyor. Araplarýn kendilerinin deyiþiyle ‘Arap Ýhtilali’,‘Arap Devrimi’ baþladý ve oryantalizmi bitirdi. ArtýkOrtadoðu merkezli bilgi ve yorumlar, hatta tanýmlar, Batýüzerinden gelemeyecek. Bunlarý ve deðiþimi daha çok bubölgenin kendi dinamikleri belirleyecek.

We say it “The Arab Spring”, but the Arabian peoplenever like it. They see it like an example of orientalism.Even they think that the notions “Near East”, “MiddleEast”, and “Far East” are orientalist and relativeportrayals. All these are the European basedconceptualizations. Therefore, they started to object toall of these conceptualizations.

Something like that has happened 30 years before nowin America. By that time it is talked about the discoveryof America, as you know. Native American used tosay;”What discovery, man? Our ancestors have alreadybeen living here. This is not a discovery. You have cometo represent a civilization and 'have faced' with ourcivilization. This is an encountering. And because ofyour civilization, your brutality, your ruthlessness ourcivilization were blown away. You shattered ourcivilization.” This was not a discovery, but a pillage andmassacre.And sure enough, “discovery of America” is notmentioned in the world now. This is opposed by thereal owners of America. In the words of the Arabsthemselves, the 'Arab Revolution', the 'Arab Insurrection'began and finished the orientalism. The Middle East-based information and data, and even definitions, canno longer come over the West. The own dynamics ofthis region will determine the change process.

The Arabian Revolution did not start recently; it started

Batý’nýn emperyalist geçmiþinde olduðugibi ‘iþgal edeyim’ ‘ben yöneteyim’ gibibir derdi yok. Yönetim pahalý bir þeydir.Akýllý bir emperyalist ülke, iþgal etmez;satýn alýr. Malý satýn alýr, yöneticisinisatýn alýr, düzeni iþletenleri satýn alýr.Bugün yapýlan þey budur.

He did not have any concern like “Let’soccupied”, “I shall govern” as theW es t ' s im pe r i a l i s t h is to ry .Management is an expensive thing. Asmart imperialistcountry, does notoccupy; it buys. It buys the property,buys the manager, and buys theoperators of order. This is the thinghappening today.

Prof. Dr. Doðu ERGÝL / Sosyolog-Sociologist


100 years before. The Western people said to theArabians “If you get rid of the Turkish yoke, you willgain your independence and you will continue on yourway alone.” Some of them has believed in this andlaunched a rebellion against the Turks. In 1917, whenthe Ottoman Empire was defeated and the Arabs wasabout to declare their full independence, they said,"Hold it right there! We are your new master!” So, theBritish and the French dominations have becomeapparent. By contrast with, for the first time in 1949 inSyria, in 1951 in Egypt, in 1958 in Iraq there wererevolutions led by the military. So, in fact the 'ArabRevolution' began at least 50 years ago; it was anobjection against the Western colonialism. The mostimportant justification soldiers provide was being avoice for the reactions of the community who wasdegraded by the colonialism and foreign management.

Ever since that time about 60 years have passed. In thistime, the people in these countries who won their libertieswere humiliated and subdued by their 'national' despoticmanagements. So, what today encountered is that thesecond phase of the Arab Revolution. After winningagainst the colonizers, their national sovereignty usurpedby the soldiers started to return to the folk who is theoriginal owner. This return was a rebellion which is acontinuation of a process started over the past century.

So, is this a revolution? The important thing is this.Three conditions must come together to make arevolution. The first one is the leadership; the secondone is a broad-based and organized opposition. Thething what is aimed by the transformational ideology isthat criticizing what is available, as well as a formulathat narrates what needs to change and how the changingsociety will be seen after the revolution. Now, how muchthe Arab countries, in which riots broken out, havethem, let’s look at it.

If you want, I will do transposition and will begin withthe “organized opposition”. In Arab world and insocieties which change rapidly, it was not possible to bean organized opposition, because the despoticgovernments did never allow it. That’s why theopposition could not organize in open and by involvingthe various sections of the society. Instead they took apart for themselves in the institution of religion whichis legitimate and must be considered legitimate even bydespotic governments.As we know, the religion is the one of the world's mostancient institutions; which has a settled organization inthe depths of society, has staff, has rhetoric and rituals,and has a network of relations. When the oppositiontook a part in this settled organization, two things have

Arap Devrimi yeni baþlamadý aslýnda; 100 yýl önce baþladý.Batýlýlar, Araplara dediler ki, “Türk boyunduruðundankurtulursanýz baðýmsýzlýðýnýzý kazanýrsýnýz ve yolunuza tekbaþýnýza devam ederseniz. Buna bir kýsmý inandý ve Türklerekarþý isyan baþlattýlar. 1917’de, Osmanlý’nýn yenilmesiyleAraplar tam baðýmsýzlýklarýný ilan edecekken dediler ki,“Durun bakalým! Yeni efendiniz biziz!” Böylece Ýngilizlerinve Fransýzlarýn borusu ötmeye baþladý. Buna karþý 1949’dailk defa Suriye’de, 1951’de Mýsýr’da, 1958’de de Irak’taaskerlerin önderlik yaptýklarý devrimler vuku buldu. Yaniaslýnda ‘Arap Devrimi’ en az 50 yýl önce baþladý; Batýsömürgeciliðine karþý bir çýkýþtý bu. Askerlerin dayandýklarýen önemli gerekçe, sömürgecilik ve yabancý yönetimininaþaðýladýðý (baþ eðdirdiði) halkýn tepkisine tercüman olmaktý.O zamandan bu zamana, yaklaþýk 60 yýl geçti. Ýstiklallerinikazanan bu ülkelerde halk bu kez kendi ‘millî’ despotikyönetimlerince aþaðýlandýlar ve baþ eðdirildiler. Ýþte bugünyaþanan Arap Devrimi’nin ikinci aþamasýdýr. Sömürgecilerekarþý kazanýldýktan sonra askerler tarafýndan gasp edilenmillî egemenliðin asýl sahibi olan halka dönmesi için baþlatýlanisyan geçen asýrda baþlayan bir sürecin devamýdýr.Peki bu bir devrim midir? Önemli olan bu! Bir devriminolmasý için üç þartýn biraraya gelmesi gerekir. Birincisi,önderliktir; ikincisi, geniþ tabanlý yani örgütlü birmuhalefettir; üçüncüsü, dönüþümcü bir ideolojidir…Dönüþümcü ideolojiden murat edilen, mevcut olanýeleþtirirken neyin deðiþmesi gerektiðini ve deðiþen toplumundevrim sonrasýnda nasýl görüleceðini içeren bir formülanlatýdýr. Þimdi isyanlarýn patlak verdiði Arap ülkelerindebunlarýn ne kadarý var, ona bakalým.Ýsterseniz takdim-tehir yapayým ve ‘örgütlü muhalefet’tenbaþlayalým. Arap âleminde gördüðümüz ve þu anda hýzlýbir deðiþimden geçen toplumlarda, örgütlü bir muhalefetinolmasý mümkün deðildi. Çünkü despotik yönetimler bunahiçbir zaman izin vermediler. O yüzden muhalefet açýktaörgütlenip toplumun çeþitli kesimlerini içine alýp geliþemedi.Onun yerine meþru olan ve en despotik yönetimler tarafýndanbile meþru kabul edilmek durumunda olan din kurumuiçinde kendilerine yer edindiler.Bildiðimiz gibi din dünyanýn en kadim kurumlarýndan;toplumun kýlcal damarlarýna iþleyen yerleþik bir örgütü var,kadrolarý var, söylemi ve ritüelleri var ve bir iliþkiler aðývar. Muhalefet bu yerleþik düzenin içinde yer alýnca iki þeyoldu: Din siyasileþti; siyaset de dinîleþti. Ancak bu yollamuhalefet toplumsal hayatta kendine bir yer bulabildi.


happened: Religion became politicized; the politicsbecame religious. Only in this way, the opposition couldfind a place in social life for itself.

Bu today an important thing is happening: “The ArabRevolution” decomposes the faith and the politics. Inother word, even it could not be seen very clearly, thepolitics is in a process of secularization. Why? Becausethe politics is made to organize the everyday life andthe world in which we live. Popular revolt, provided tomake the politics freely by removing it from the protectiveumbrella of religion. Now, after the destroyed despoticregimes the politics can be made directly by thecommunity for the community. Not for the divine justiceand divine will.

It also heralds the emergence of civil society. “CivilSociety” means the society that can be organized outsideof the state and do not have a need of the governmentto meet the needs of the community. Civil society inthe Arab countries could not develop because of theauthoritarian and repressive features, religiouscommunities tried to fill the gap. But we have seen thatmillions of people hit the streets in the process of therevolution for freedom, justice and democracy. Theycan hit the streets at the same time and can assert thesame claims with the same slogans. How did this happen?

A virtual organization benefiting from technologicalopportunities took place instead of non-socialorganizations. Who cannot meet in the physical space,came together in virtual space (the Internet, Facebook,Twitter, via). They shared their ideas, feelings andasked a question. With this question in Middle Eastthe layout changed. What was this question? “Why?”“Why are the seedy guys managing us for decades andwhy they did not make us gain the straight positionagainst the promises about the freedom, prosperity, andjustice? Moreover, they try to let their positions to theirsons.” So, with the answer (“Enough”) to the question“Why?” the layout was destroyed, because, even thedictatorships cannot survive unless there is enoughsupport; even if they possess all the pressure andpersuasion tools… What happened in the Arab worldis the most obvious proof of this fact. In brief, the needof “organized society” which is missing in practice wasmet by organizing virtual worlds.

What remains is the leadership that will manage thisprocess of change. So, here the problem begins. Thefirst leaderships appeared in the opposition movementswhich position themselves in the religious institutions.Here in Tunisia and Egypt... So NAHDA and theMuslim Brotherhood, (Muslim Brothers). It is veryinteresting that, last week a high-level delegation from

Ancak bugün önemli bir þey oluyor: Gerçekleþmekte olan‘Arap Devrimi’, siyaset ile inancý birbirinden ayrýþtýrýyor.Baþka bir deyiþle bugün çok net görülmese de siyasetsekülerleþmektedir. Niçin? Çünkü siyaset, günlük hayatý,içinde yaþadýðýmýz dünyayý düzenlemek için yapýlýr. Halkisyaný, siyaseti dinin koruyucu þemsiyesi altýndan çýkartarak,özgürce yapabilmesini saðladý. Siyaset artýk yýkýlan despotikrejimlerin sonrasýnda toplum için toplum tarafýndandoðrudan yapýlabiliyor. Ýlahî adalet ve tanrýsal irade adýnadeðil.Bu durum sivil toplumun da ortaya çýkýþýný müjdeliyor.‘Sivil toplum’, devletin dýþýnda örgütlenebilen, ihtiyaçlarýnýdevlete muhtaç olmadan karþýlayabilen toplum demektir.Otoriter ve baskýcý özellikleri yüzünden Arap ülkelerindesivil toplum geliþemedi, boþluðu dinsel cemaatler doldurmayaçalýþtý. Ama devrim sürecinde gördük ki milyonlarca insanözgürlük, adalet ve demokrasi için sokaða dökülebiliyor.Ayný anda dökülebiliyor, ayný sloganlarla ayný talepleri dilegetirebiliyor. Nasýl oldu bu?Olmayan sosyal örgütlenmenin yerini teknolojininimkanlarýndan yararlanan sanal bir örgütlenme aldý. Fizikîmekânda biraraya gelemeyenler, sanal mekânda (internet,Facebook, Twitter aracýlýðýyla) biraraya geldiler. Fikirlerini,duygularýný paylaþtýlar ve bir soru sordular. O soruylaOrtadoðu’da düzen deðiþti. Neydi o soru? “Neden?” “Nedenbu tohuma kaçmýþ adamlar bizi on yýllardýr yönetiyor vebaþta vaad ettikleri özgürlük, refah, haysiyet, adalet veaþaðýlanmýþl ýðýmýza karþý bir dik duruþu bizekazandýramadýlar? Üstelik yerlerini hanedan gibi oðullarýnabýrakmaya çalýþýyorlar?” Ýþte “neden” sorusuna milyonlarýnverdiði tek kelimelik yanýtla (“yeter”) düzen yýkýldý. Çünküdiktatörlükler bile yeterince destek olmadýkça ayaktakalamazlar; bütün baský ve ikna araçlarýný ellerindebulundursalar bile... Arap âleminde olanlar bu gerçeðin enaçýk kanýtýdýr. Özetle, fiiliyatta olmayan ‘örgütlü toplum’iht iyacý, sanal â lemde örgütlenerek karþý landý.Geriye bu deðiþim sürecini yönetecek önderlik kalýyor. Ýþtesorun orada baþlýyor. Ýlk önderlikler din kurumu içerisindekendilerini konumlandýran muhalefet hareketlerinde ortayaçýktý. Ýþte Tunus ve Mýsýr… Yani NAHDA ve Ýhvan-ýMüslimin (Müslüman Kardeþler). Çok ilginçtir daha geçenhafta Mýsýr’da son genel seçimde en çok oyu (veparlamentoda sandalyeyi) alan Müslüman Kardeþlerörgütünden üst düzey bir heyet ABD’ye gitti ve kendilerinin‘ýlýmlý merkezci’ –bizdeki ‘muhafazakar demokrat’ gibi-olduklarý konusunda Amerikalý yetkilileri ikna etmeyeçalýþtýlar.


the Muslim Brothers which gained the most votes inthe last general election in Egypt (and the seats inparliament) went to the United States and tried topersuade the American officials about the issue thatthey “moderate-centrist” are -like our “conservativedemocrats”-.

What does this mean? This is a declaration which showsthat an ideology (converter ideology) that is notunworldly was adopted. Today’s converter ideology isno longer socialism, fascism, this and that totalitariandoctrines, but it is the democracy. However, thedemocracy can provide the equality, stability, and aboveall the justice. In recent times, including Turkey, in thenames of all the converter organizations there is theword “Justice”. The party established by the MuslimBrothers has the name “Freedom and Justice”. Whatis the name the one in Tunisia? “Justice andDevelopment”… be careful, all have “justice”… Becausethe society has so many needs for justice. Both betweenindividuals and between social sections, as well as therelationship between the rulers and managed… Forthat reason, these names were not being given in vain;but they were given to meet a need.

So, this much long-awaited freedom and justice willcome true? We do not know. But the ideology of therevolution in the world today is the democracy, and therevolution will never finish, because democracy is nota position which will be achieved at the end of the road.It is a journey.

Now, I shall come back and summarize what I said. Itis agreed on ideology: Democracy… The virtualorganization took the place of the actual organization…The existing despotic regimes broke down. In place ofthem a process started in which more democraticgovernments will be established. How long will thisprocess continue, and how successful it will be; we willsee. “The leadership” is the rest of it. The uncertainand incomplete aspect of the revolution in Arab worldis: Leadership…Religious leaders or the staff for the leadership whichwere until recently in the forefront, provided the mostcommon organization, and has kept their place in society,does not appear obvious today, because it is neededtoday political leaders and not the religious leaders. Onthe other hand, it is unknown yet to what extent thecurrent religious leaders can meet the demands of theirmodern (ized) societies, and to what extent they couldmake leadership to functioning democratic organizationswhere the efficiency is tested with change. In short,there is great uncertainty about the achievements oftraditional leaderships. I don’t say with a bias like “Theycan achieve-They cannot achieve”; I say it with a

Ne demektir bu? Bu, dünyaya yabancý gelmeyecek birideolojinin (dönüþtürücü ideoloji) benimsendiðinin ilanýdýr.Bugünün dönüþtürücü ideolojisi, artýk sosyalizm, faþizm,þu-bu totalist doktrinler deðildir; demokrasidir. Ancakdemokrasi eþitliði, istikrarý ve her þeyden önemlisi adaletisaðlayabilir. Türkiye dâhil, son zamanlardaki bütündönüþtürücü örgütlerin adlarýnýnýn bir kelimesi ‘adalet’tir.Ýhvan-ý Müslimin’in kurmuþ olduðu partinin adý ‘Özgürlükve Adalet’tir. Tunus’takinin adý ne? ‘Adalet ve Kalkýnma’…Dikkat edin; hep ‘adalet’… Çünkü toplumun o kadar çokihtiyacý var ki adalete… Hem bireyler arasýnda, hemtoplumsal kesitler arasýnda, hem de yönetenle yönetilenarasýndaki iliþkilerde... O nedenle bu isimler boþuna konmuþdeðil; bir iht iyacý karþý lamak iç in konu lmuþ .Peki bu kadar özlenen özgürlük ve adalet gerçekleþecekmi? Bilemiyoruz. Ama bugün artýk dünyadaki devriminideolojisi demokrasidir ve devrim hiçbir zamanbitmeyecektir. Çünkü demokrasi yolun sonunda ulaþýlacakbir mevzi deðildir. Bir yolculuktur.Þimdi geriye döneyim ve söylediklerimi özetleyeyim. Ýdeolojiüzerinde mutabakat saðlanmýþ: Demokrasi… Fiilîörgütlenmenin yerini sanal örgütlenme almýþ… Var olandespotik rejimler devrilmiþ. Yerlerine daha demokratikyönetimlerin kurulmasý süreci baþlamýþ. Bu süreç ne kadardevam edecek, ne kadar baþarýlý olacak; göreceðiz. Geriyekalýyor ‘liderlik’. Arap dünyasýnda en belirsiz olan, en eksikolan devrimin bu yönü: Liderlik...Yakýn zamana kadar önplanda olan en yaygýn örgütlenmeyisaðlamýþ ve toplum içinde kendine yer tutmuþ olan dinîörgütlerin liderleri veya liderlik kadrolarý þu anda ortadagörünmüyor. Çünkü artýk dinî liderlere deðil siyasî liderlereiht iyaç var. Diðer yandan mevcut dinî l iderlerinmodern(leþen) topumlarýn(ýn) taleplerini ne ölçüdekarþýlayabilecekleri, iþleyen ve verimliliði deðiþimle sýnanandemokratik örgü tlenmelere ne ölçüde önderl ikyapabilecekleri bilinmiyor. Kýsaca, geleneksel önderliklerinbaþarýlarý konusunda büyük bir belirsizlik var. “Baþarýrlar-baþaramazlar” gibi bir önyargýdan hareket edereksöylemiyorum; “Bekleyip göreceðiz” anlamýnda söylüyorum.Þu andaki görünüm bu.Batý’nýn bugün ‘Arap Devrimi’ konusundaki tutumu ne?Mýsýr biliyorsunuz, Arap âleminde çok önemli bir ülkeydi.Önderlik görevi yapmaktaydý ve bir kültürel merkezdi.Zaten yakýn zamana kadar Arap dünyasýnda üç merkezvardý: Kahire, Baðdat ve Þam… Mýsýr’da rejim düþtü,Irak’ýn ýrzýna geçildi, Suriye’de de kargaþa var. Yani Arap


meaning of “We will wait and see”. The current viewis that.

What is the attitude of the West towards the “ArabRevolution” today? As you know, the Egypt is a veryimportant country in Arab world. It had been in aposition of leadership and a cultural center. Untilrecently, the Arab world has already had three centers;Cairo, Baghdad and Damascus... In Egypt regime fell,Iraq was raped, there is turmoil in Syria. So that, inArab world there isn’t any leadership and a center ofgravity that can be decisive. And everything was reducedin economy. Because money preceded the politics, thecenter of gravity has skid into the Gulf, Emirates. Thereason is that the money is there. As you know, thereis also influenced by America.

Actual samples of the Arab revolution occurred inTunisia, Egypt and Yemen. The ones in Libya andSyria were diluted. So the West confused. Thetransformation in Tunisia, Egypt and Yemen are largelydetermined by the internal dynamics. It is no matterhow much we look at it as conspirator, how much weassume that the legs, arms, and mind of the Westentered to there, the most quite samples of the “ArabRevolution” occurred here. In Libya there was a directintervention, the situation in Syria is uncertain andcomplex and that is not shaped yet.

When the revolution in Egypt started, the West becameannoyed. Because this was not anything it directs.Therefore, it was not clear where it will arrive. However,regime change in Libya and Iraq was prepared by theWest, because there was a reason that whets appetite:Petroleum.With an operation named “Liberation of Iraq” SaddamHussein who used the petroleum and the gas for hisown expansionist ambitions and destabilized the market,was overthrown. The Iraqi people were not so liberalizedbut with new agreements oil and gas resources enteredunder the control of the West (especially the UnitedStates).

In Libya, the West said to Gaddafi: “Don’t stay as apariah in world’s system, come join the Western system!If you do these two things, we will put up with all yourdoings: Remove the gold under the bed! -I'm not sayingthose under cushion, because there is 200 billion Dollarsoil revenue- Pay the money in our banks! And also,stop your program on weapons of mass destruction!”Gaddafi has made both of them; and in that momenthe was overthrown.

Libyan dictator had more than any other sin! He hasgiven the work of running oil industry mostly to China,Russia and India and not to the West. He has given

aleminde bugün bir önderlik ve belirleyici olabilecek biraðýrlýk merkezi yok. Ve her þey ekonomiye irca edildi.Siyasetin önüne para geçtiði için aðýrlýk merkezi Körfez’e,Emirliklere doðru kaydý. Çünkü para orada… Orasý dabildiðiniz gibi Amerika’nýn etkisinde.Arap devriminin gerçek örnekleri Tunus’ta, Mýsýr’da veYemen’de gerçekleþti. Libya’daki ve Suriye’deki sulandýrýldý.Yani Batý karýþtý. Tunus, Mýsýr ve Yemen’deki dönüþümübüyük ölçüde iç dinamikler belirledi. Biz ne kadar komplocubakarsak bakalým, Batý’nýn elini, ayaðýný, zihnini buralaragirmiþ farzedersek farzedelim, ‘Arap Devrimi’nin en sukatýlmadýk örnekleri buralarda gerçekleþti. Libya’dadoðrudan müdahale oldu, Suriye’de de kimin eli kimincebinde, daha ortaya çýkmýþ deðil.Mýsýr’da devrim baþlayýnca Batý çok rahatsýz oldu. Çünkükendisinin yönlendirdiði bir þey deðildi. Dolayýsýyla nereyevaracaðý da belli deðildi. Oysa Irak ve Libya’daki rejimdeðiþikliklerini Batý hazýrlamýþtý çünkü burada iþtah açacakbir neden vardý: Petrol.Petrol ve gaz kaynaklarýný kendi yayýlmacý emelleri içinkullanan ve piyasayý istikrarsýzlaþtýran Saddam Hüsyin’indevrilmesi ‘Irak’ýn Özgürleþtirilmesi!” adý verilen operasyonlagerçekleþtirildi. Irak halký pek özgürlerþtirilmesi ama petrolve gaz kaynaklarý yapýlan anlaþmalarla Batý’nýn (özellikleABD’nin) denetimine girdi.Libya’da ise Batý Kaddafi’ye dedi ki: “Dünya sistemindebir parya olarak kalma, gel Batý sistemine katýl! Þu iki þeyiyaparsan Bütün yaptýklarýný sineye çekeriz: Yatak altýndakialtýnlarý çýkar! -Yastýk altýndakileri demiyorum, çünkü 200milyar Dolar’lýk bir petrol geliri var- Bu paralarý bizimbankalarýmýza yatýr! Bir de þu kitle imha silahý programýndanvazgeç!” Kaddafi ikisini de yaptý; yaptýðý anda da devrildi.Libya diktatörünün bir baþka günahý daha vardý! Petrolendüstrisini çalýþtýrsýn diye Batý’dan çok, Çin’e, Rusya’yave Hindistan’a havale etmiþti. Müteahhitlik hizmetlerinide daha çok Türkiye’ye vermiþti. Batý bundan hiçhoþlanmamýþtý. Devrilmesinden sonra eski anlaþmalar dagüme gitti. Batý’nýn emperyalist geçmiþinde olduðu gibi‘iþgal edeyim’ ‘ben yöneteyim’ gibi bir derdi yok. Yönetimpahalý bir þeydir. Akýllý bir emperyalist ülke, iþgal etmez;satýn alýr. Malý satýn alýr, yöneticisini satýn alýr, düzeniiþletenleri satýn alýr. Bugün yapýlan þey budur. Petrol vegaz ucuza mal olsun ve sürekli aksýn! Dünya sistemininiþlemesi için bu yeterlidir. Yeter ki bu düzeni bozacakkabadayý otoriteler ortaya çýkmasýn!Ama artýk ‘Batý dünyanýn tek efendisi’ deðil. Bu durum


the work of construction services mostly to Turkey.The west did not like this at all. After the fall of himthe old agreements went for nothing. He did not haveany concern like “Let’s occupied”, “I shall govern” asthe West's imperialist history. Management is anexpensive thing. A smart imperialist country, does notoccupy; it buys. It buys the property, buys the manager,and buys the operators of order. This is the thinghappening today. Oil and gas must get cheaper andcontinuously taken out. This is sufficient for thefunctioning of the world system. It will enough, as longas any bully authorities will not appear.

But now the West is not “the sole master of the world”.In Syria this situation appeared when the region heatedup. The West confronted in the case of Syria twotoughest opponents: China and Russia. This situationwill affect the changes in the Middle East hereinafter.

There is a cold war between the two countriesabovementioned and the West today. It is not so cold.It is not possible to be cold, because Russia meets theenergy need of Europe, and China has the Americangovernment bonds in so much that China can collapseAmerica with internal channels. But if it makes that, aswell as its economy will crash. So there is mutualdependency as much as mutual staking. Thecharacteristic of “world’s system” is also this.

However, this situation does not interfere against thecompetition between them; a power and an eminentdomain cutthroat competition are happening. And willalso continue… Both countries will resist against theU.S. and Europe which have control on the MiddleEast alone. Unfortunately, this competition has nopositive contribution in preventing people living in theMiddle East from suffering, from being killed or inproviding people to get their democratic rights. Thegame is played large scaled by the states, it is not humandimensional.

When the structures of the dictatorships, which areestablished by the military staff who grabbed the powerin the Middle East, were resisting against the popularmovements, there occurred positive developments inthe emirates and in kingdoms. For example, in Moroccoand Oman the governments and the parliaments thatare not satisfactory for the public were annulled, theymade new elections, new governments came, gave moreand more rights and freedom to the public. It shouldnot be forgotten; while the positions of the militaryadministrators are based on the weapon, the legitimacyof the kings or emirates is based on the traditionalacceptance of it. Therefore, in the Middle East thetraditional authorities proved that they are more robust

Suriye’de ortalýk kýzýþýnca ortaya çýktý. BM GüvenlikKonseyi’nden karar çýkarmak mümkün olmadý. Batý’nýnkarþýsýna Suriye örneðinde iki zorlu rakip çýktý: Çin veRusya. Bu durum, bundan sonra Ortadoðu’da vaki olacakdeðiþiklikleri de etkileyecek.Söz konusu iki ülke ile Batý’nýn arasýnda bir soðuk savaþvar bugün. Çok soðuk deðil. Olmasý mümkün deðil; çünküAvrupa’nýn enerji ihtiyacýný Rusya karþýlýyor, Çin deAmerikan devlet tahvillerinin o kadar fazlasýna sahip ki,Amerikan ekonomisini içeriden çökertecek konumda. Amabunu yaparsa kendi ekonomisi de çöker. Yani karþýlýklýrestleþmeler kadar baðýmlýlýklar da var. ‘Dünya sistemi’ninkarakteri de bu.Ancak bu durum aralarýndaki rekabete engel deðil; bir güçve nüfuz alaný rekabeti kýyasýya yaþanýyor. Sürecek de...Her iki ülke de ABD ve Avrupa’nýn Ortadoðu’da tekbaþýna at koþturmalarýna izin vermemek için direnecek. Neyazýk ki bu rekabetin Ortadoðu’da yaþayan insanlarýn acýçekmesini, öldürülmesini engellemek veya demokratikhaklarýnýn verilmesini saðlamak konusunda olumlu birkatkýsý yok. Oyun devletler katýnda oynanýyor, insanî boyuttadeðil.Ortadoðu’da iktidara el koymuþ olan askerî kadrolarýnkurduklarý dikta yapýlarý halk hareketlerine direnirken,krallýk ve emirliklerde olumlu geliþmeler oldu. MeselaFas’ta ve Umman’da hükümdarlar halkýn memnun olmadýðýparlamento ve hükümetleri feshettiler, yeni seçimleryaptýrdýlar, yeni hükümetler geldi ve halka daha fazla haklarve özgürlük verildi. Unutmamak gerek; darbeyle baþageçmiþ askerî yöneticilerin konumlarý silaha dayanýrken,krallarýn veya emirlerin meþruiyeti onlarýn bunu hakettiklerine iliþkin geleneksel kabule dayanýyor. O yüzden,Ortadoðu’da geleneksel yönetimler, gaspla ele geçirilenyönetimlere kýyasla daha saðlam ve daha sürekli olduklarýnýkanýtladýlar. Bunda toplumsal talepler karþýsýnda esnemekabiliyetlerinin büyük rolü var.Petrolden ve petrolün çok önemli olduðundan söz ettik. Þuanda Amerika’nýn, Irak’ta petrol olmasýna raðmençekilmesini anlamakta zorlananlar var. Deniyor ki; ABD,orada 17 bin kiþiden oluþan silahlý özel koruma niteliðindebir ordu býraktý. Bu Irak toplumunu kontrol etmek içinyeterli. Hayýr, yeterli falan deðil! ABD geriye baþka bir þeybýraktý. Tam 30 yýl süreli, Irak petrollerinin nasýlyönetileceðine iliþkin Irak yönetimine imzalatýlmýþ birantlaþmayla terk etti orayý ABD. Ne demek bu? Irak’ýnbedeni yerinde duruyor ama ruhu satýldý, geleceði çalýndý.


and more stable compared to the administrations whichare grabbed. There is a big role of their flexibility skillover against the social demands.

We talked about oil and the importance of the oil. Now,there are people who have difficulty to understand theAmerica's withdrawal from Iraq, although there is oilin Iraq. It is said that; The United States left there anarmy consisted of 17 thousand people who qualified asarmed and special protection. That is enough to controlthe Iraqi society. No, it is not enough! There is anotherthing the United States has left behind. They left theIraq with a treaty signed by Iraqi government on howto manage Iraqi oil exactly for 30 years duration. Whatdoes it mean? Iraq’s body remains in place but its bodywas sold and its future has been stolen.

I Saddam’s time, Iraq's known reserves were 60 billionbarrels. Today, it turned out that there were 120 billionbarrels, or even there are estimations that they may have200 billion barrels. Now, these reserves are under thecontrol of America. If Iraq continues the tight alliancewith Tehran which is governed by Shiite Prime MinisterMaliki; it will have difficulty to protect its integrity. Itis near to declare Kurdish administration itsindependence. With the declaration of independence,Kurdish administration will solemnize its pretensionabout the oil and gas deposits on its own land. Separationand independence will not be painless. Perhaps, withthe permission of Turkey and approval of Turkmenterritory, Iraqi Kurds may add the oil-rich Kirkuk andits region to their own land. This situation meansdisturbance of peace and, war.

How will Turkey play a key role in this war? If Turkeywill support the Kurds, the Kurdistan region of Iraqwill perhaps establish a confederal relationship withTurkey. However, this means a constant conflict betweenthe Arab world and Turkey. Today, China consumes7 million barrels of oil, and India consumes 5 millionbarrels of oil per day. These countries need non-stopenergy. This need is met largely by the Middle East.Therefore, these countries will directly or indirectlyengage in the developments in the Middle East. So,only the United States’ support is not enough.

Why did Turkey change its track in Syria so quickly?Our Prime Minister was hand in hand with Bashar al-Assad last year. How sudden they became enemybrothers? Turkey shows its desire of military interventionin Syria when it is left alone. It is very difficult to explainit in a rational way. I have a guess about it: The fearfrom Kurds. It is likely to come up with an autonomousKurdish region in federative Syria formed after Bashar.The Turkish government does not know how to interact

Saddam zamanýnda Irak’ýn bilinen rezervleri 60 milyarvarildi. Bugün ortaya çýktý ki 120 milyar varildir, hatta 200milyar varil olabileceði tahminleri var. Þimdi bu rezervlerAmerika’nýn kontrolünde. Irak, Þii Baþbakan Malikiyönetiminde Tahran’la sýký ittifakýný sürdürmeye devameder ve Irak’ýn bütünlüðünü korumakta zorlanýrsa, Kürtyönetimi baðýmsýzlýðýný ilan etmeye yakýn demektir.Baðýmsýzlýðýný ilan ederken de kendi bölgesindeki petrolve gaz yataklarý üzerindeki hak iddiasýný fii lengerçekleþtirecektir. Ayrýlýk ve baðýmsýzlýk sancýsýz olmayacak.Irak Kürtleri belki Türkiye’nin de icazeti ve bölgeTürkmenlerinin onayý ile petrol zengini Kerkük ve yöresinide topraklarýna katacaklar. Bu durum ortalýðýn fena haldekarýþmasý, savaþ demektir.Bu savaþta Türkiye nasýl bir rol oynayacak? Kürtlerdenyana durursa, Irak’ýn Kürdistan bölgesi, Türkiye ile belkikonfederal iliþkiye gidebilir. Fakat bu Arap âlemi ileTürkiye’nin sürekli olarak çatýþmasý anlamýna gelir. BugünÇin, günde 7 milyon varil, Hindistan 5 milyon varil petroltüketiyor. Bu ülkelerin kesintisiz enerjiye ihtiyaçlarý var.Bu ihtiyaç, büyük ölçüde Ortadoðu’dan karþýlanýyor. Oyüzden bu ülkeler de Ortadoðu’daki geliþmelere doðrudanya da dolaylý olarak müdahil olacaklardýr. Yani sadeceABD’nin desteði yetmez.Türkiye neden bu kadar hýzlý bir þekilde Suriye’de kulvardeðiþtirdi? Bizim baþbakanýmýzla Beþþar Esed daha geçensene el ele dolaþýrken nasýl birdenbire düþman kardeþleroldular? Türkiye býrakýlsa tek baþýna Suriye’ye askerîmüdahalede bulunacaðýna iliþkin bir iþtah gösteriyor. Bunurasyonel olarak açýklamak çok zor. Benim bir tahminimvar: Kürt korkusu… Beþþar sonrasý oluþacak federatif birSuriye’de otonom bir Kürt bölgesi ortaya çýkmamasý olasýdeðil. Türk hükümeti, daha Kuzey Irak’takiyle nasýl iliþkikuracaðýný bilmeden ve kendi Kürt sorununu çözemedenbir de Suriye Kürdistaný ile nasýl baþa çýkacaðý konusundatereddüte düþmüþ görünüyor.Bir de Suriye’ye doðrudan veya dolaylý bir askerî müdahaleyisavunduðu sürece Türkiye’nin Kürt meselesinin demokratikçözümü, dolayýsýyla Türkiye demokrasisinin geliþmesiaçýsýndan nasýl bir yol izleyeceði be lirsizleþiyor.Ne kadar çok bilinmeyen var deðil mi? Bugün gerekSuriye’de, gerek Irak’ta, hatta Mýsýr’da, Bahreyn’degerçekleþebilecek en kötü senaryo mezhep çatýþmasýdýr;yani Sünnî-Þiî çatýþmasý… Olay burada da durmayabilir.Baþka dinler ve mezhepler de bu savaþýn içine çekilebilirler.Zaten pek çok bölge ülkesinde Hristiyan-Müslüman


with the Kurds in North Iraq and could not solve itsown Kurdish problem. At the same time, Turkey seemslike in irresolution of coping with the Syrian Kurdistan.

Turkey’s democratic solution of the Kurdish issuebecomes uncertain, as long as Turkey supports a director indirect military intervention to Syria. Thus, the kindof path to follow for the development of democracy inTurkey is ambiguous.

There are so many unknown things, aren’t there? Today,not only in Syria, Iraq, and even in Egypt, Bahrain, theworst case scenario which may come true is the sectarianconflict; that is Sunni-Shiite conflict... The event cannotstop here, as well. Other religions and sects can bepulled into this war. In many countries of region, therehave already been Christian-Muslim frictions. InTurkey, Alevi-Sunni conflict has been tested severaltimes by the government to prepare an environment forthe coup. If a political decomposition begins, this willbe at a level that will change the boundaries; Turkeywill be affected by it eventually.

The forces, neither based in the West nor in the East,will not want Turkey to have a voice or an effect on theenergy sources in region. In this respect, two factorswill be decisive: from the point of the United Statesand Europe: ‘the fear of Islam’; and for the UnitedStates and for Israel: ‘security’. The security of thiscountry means for the West is that keeping a bridgeheadand having a reliable ally to protect its interests in thiscomplex region. For that reason, the West will be onIsrael's side, no matter what Israel does and the Westwill fear of losing the energy resources.Considering all these developments, how should Turkeyprepare its relationship with its surroundings? Therewere three predecessors for foreign policy developedby the government recently and were seen very brightin the first period. The first one is making Turkey amember of the European Union or restoring Turkeyto the standards of the European Union in the legal,political and economic fields. The second one is thepolicy of zero problems with neighbors. The third oneis the neo-Ottomanism.

Neo-Ottomanism is a starry word. Establishment ofmore than 20 nation-states on the lands of the GreatEmpire awakened always sadness and loss feeling inus. Now, why aren’t there an ideal state likeCommonwealth and an utopia of an enhancement ofbig brother-sisterhood relationship that places Turkeyat the center? This aim dazzled our eyes and our mindsin a short period of time.

In the time of Ozal, a similar utopia was also put intowords. A dream which was always postponed because

sürtüþmesi var. Türkiye’de darbe ortamý hazýrlamak içindevlet eliyle birkaç kez Alevî-Sünnî çatýþmasý denenmiþtir.Eðer bölgede sýnýrlarý deðiþtirecek düzeyde bir siyasalayrýþma baþlarsa bu önünde sonunda Türkiye’ye deyansýyabilir.Ne Batý ne de Doðu merkezli güçler bölge enerji kaynaklarýüzerinde Türkiye’nin söz ve etki sahibi olmasýnýistemeyeceklerdir. Bu açýdan iki etmen belirleyici olacaktýr.ABD ve Avrupa açýsýndan Ýslam korkusu; ABD ve tabiikendisi açýsýndan Ýsrail’in güvenliði. Bu ülkenin güvenliðiBatý’nýn bu karýþýk bölgede bir köprü baþý tutmasý veçýkarlarýnýn korunmasý için güvenilir bir müttefikinin olmasýanlamýna gelmektedir. O nedenle Batý’nýn Ýslam ve enerjikaynaklarýný yitirme korkusu devam ettikçe, Ýsrail ne yaparsayapsýn, Batý Ýsrail’in yanýnda olacaktýr.Bütün bu geliþmeleri göz önünde bulundurduðumuzda,Türkiye çevresiyle iliþkilerini nasýl düzenlemek zorundadýr?Hükümetin son zamanlarda geliþtirdiði ve ilk dönemlerdeçok parlak bulunan üç tane dýþ politika öncülü vardý: Ýlki,Türkiye’nin Avrupa Birliði’ne üyeliði ya da Türkiye’yihukukî, siyasî ve ekonomik alanlarda Avrupa Birliðistandartlarýna kavuþturmak. Ýkincisi, komþularla sýfýr sorunpolitikasý. Üçüncüsü, Neo-Osmanlýlýk.Neo-Osmanlýlýk çok yaldýzlý bir kelime… Kaybedilen büyükimparatorluðun topraklarýnda 20’nin üzerinde ulus devletinkurulmuþ olmasý bizde hep bir hüzün ve kayýp duygusuuyandýrmýþtýr. Þimdi neden bu devletlerle merkezindeTürkiye’nin olduðu Commonwealth benzeri bir aðabeylik-kardeþlik iliþkisinin geliþtirilebileceði ülküsü, ütopyasýgerçekleþmesin? Kýsa bir süre bu ülkü gözlerimizi ve aklýmýzýkamaþtýrdý.Benzer bir ütopya da Özal zamanýnda dillendirilmiþti.Sovyet boyunduruðundan kurtulan Türki Asya devletlerininhemen bizim kanatlarýmýzýn altýnda toplanacaklarý ve oncayýldýr ‘esaretten kuýrtarmayý’ ümit ettiðimiz ama daha güçlüolan Rusya ile baþedemediðimizden hep ertelediðimiz birhayal gerçek olmuþtu. Ama bizi neredeyse yüz yýldýrbüyüleyen ülkü gerçekleþmedi. Baðýmsýzlýklarýný alan ülkelerTürk kökenli olup olmadýklarýna bakmadan kendi yollarýnagittiler. Türkiye’nin ne ekonomik ne de siyasî-askerî gücübu birliði kurmaya müsaitti.Yeni-Osmanlýlýk ülküsü de Arap baþkentlerinden gelentepki ile kýsa sürede söndü ve resmî bir nitelik kazanmadangeri çekildi. Kimse ‘eski efendi’nin (biz bu deyiþi hiç kabuletmesek de) ‘büyük aðabey’ olarak geri dönmesini


of the difficulty of handling with more powerful Russiacame true when the Turkic states in Asia escaped fromthe yoke of Soviets, because we, in all these years, hoped“to save them from slavery” and to gather them underour wings. But the ideals, which have fascinated usalmost for hundred years did not come true. Regardlessof their Turkish origin, the countries went on theirseparate ways after gaining their independence. Turkey’sneither economic nor political-military powers wereavailable to establish this unity.

The ideal of the neo-Ottomanism extinguished in ashort time with responses from the Arab capitals andwithdrew without gaining any official qualification.Nobody wanted the return of “the old master” (despitewe did accept this phrase) as “the big-brother”. Theold allied countries want now partnership andcooperation on an equal footing. Nothing else…

It took a year to understand that the "zero problemswith neighbors" policy is attractive as a principle but itmay not be realistic in terms of the region and country(neighbor). At the same time, when our goal of enteringto European integration has been blocked by theEuropean itself, our managers behaved reluctant interms of European standards and removed this foreignpolicy precursor from the agenda. “What are currentlythe principles of Turkish foreign policy?” The answerto this question is not as easy as it used to. So, the realityand the ideal utopian discourse do not match so much.

Therefore today, there are questions of debate: Wherewill the Arab Revolution go? Will Turkey be a model?Or will Turkey be a sample? How functional will thissample for them? In other words, both inside and outsideof us we experience large uncertainties. It is very obviousthat Turkey cannot be effective abroad without solvinghis own structural problems in itself. The most importantevidence of this is hidden in the paper recently publishedby the PKK. Organization says that “When Turkeywas expanding in adjacent area and was extending evento Latin America; we cut the hand of Turkey with abullet”.It is difficult for Turkey to contribute to peace andstability in its surrounding without providing the peaceand stability in itself. Now, this equation needs to beunderstood better and we should take steps accordingly.Otherwise being an example could remain at a level ofutopian expectation.

istemiyordu. Eski baðlý milletler þimdi eþit düzeyde ortaklýkve iþbirliði istiyorlar. Daha fazlasýný deðil. ‘Komþularla sýfýr sorun’ politikasýnýn ilke olarak cazip amaülke (komþu) ve bölge þartlarý açýsýndan gerçekçiolmayabileceðini anlamak bir yýl aldý. Avrupa üyeliðihedefimiz bizzat Avrupa tarafýndan engellenirkenyöneticilerimiz de Avrupa standartlarý açýsýndan isteksizdavranarak bu dýþ politika öncülünü de gündemdendüþürdüler. Þu anda Türk dýþ politikasýnýn esaslarý nedirsorusuna yanýt vermek eskisi kadar kolay deðil. Demek kirealiteyle, ülküsel-ütopik söylem pek örtüþmüyor.O yüzden bugün, ‘Arap Devrimi’nin nereye gideceði,Türkiye’nin bir model mi olacaðý, yoksa bir örnek mi teþkiledeceði, bu örneðin onlar için ne kadar iþlevsel olduðutartýþma konusu. Baþka bir deyiþle içimizde ve dýþýmýzdabüyük belirsizlikler yaþamaktayýz. Türkiye’nin kendi içindekiyapýsal sorunlarý çözmeden dýþarýda etkili olmasýnýn mümkünolmadýðý çok açýk. Bunun en önemli kanýtý geçenlerdePKK’nýn yayýmlamýþ olduðu bildiride saklý. Örgüt, “Türkiye,etkisini mücavir alanda geniþletirken, hatta Latin Amerika’yauzanýrken bir kurþunla Türkiye’nin elini kestik!” diyor.Türkiye’nin içerde barýþ ve istikrarýný saðlamadanbölgesindeki barýþa ve istikrara katkýda bulunmasý zor.Artýk bu denklemi iyi anlamak ve ona göre adýmlar atmaklazým. Yoksa örnek olmak ütopik bir beklenti düzeyindekalabilir.


arap baharý, kimin baharý?arab spring, whose spring?

Ben Doðu Konferansý’ndan baþlayayým. Doðu Konferansý2003 yýlýnda Irak’ýn iþgalinden önce, Irak’ýn iþgaline karþýkurulan bir platform. “Bu Irak neresi? Baðdat neresi? Basraneresi, kimler yaþýyor orada? Þam nedir? Beyrut’a gidenimizvar mý?” gibi sorular sorduk. Biraz da meraktan, bir grupTürkiyeli aydýn, deðiþik siyasî görüþleri, eðilimleri olanarkadaþla biraraya gelerek, önce 9, sonra 14 kiþiden oluþanbir platform oluþturduk.Evet biz iþgallere karþý çýkýyoruz, neden karþý çýktýðýmýzda belli. Ama bu coðrafya ile Türkiyeli aydýnlarýn nebaðlantýsý var? Anlamý ne bu coðrafyanýn bizim için?Buradaki insanlar kim? Biraz da keþif amacýyla gezilerdüzenledik. Bir-iki Beyrut’a, Þam’a gittikten sonraTürkiye’de toplantýlar yapýldý, ‘Türkiye Buluþmasý’ diyebirkaç toplantý yaptýk. Ve oradan çýkan sonuç; gerçektenhepimiz Batý ülkelerine, deðiþik þehirlere gidip-gelmiþizfakat bölgeye gidenimizin çok az, bölgeyle ilgili bilgilerimizintamamýnýn Batý dolayýmlý, oradan gelen paketlenmiþ bilgiler,haberler olduðuydu. Dolayýsýyla bizim 100 yýla yakýn birzamandanberi, bir þekilde bölge ile ilgili çalýþmayan paslanmýþiletiþim kanallarýnýn açýlmasý, buna hem Arap halklarýnýnhem de Türkiye’nin dikkatini çekmek amacýyla çalýþmalaryapmamýz gerekir diye konuþtuk, karar verdik.

Let me start with the Eastern Conference. EasternConference is a platform that established against theinvasion of Iraq, before the invasion of Iraq in 2003.We asked questions such as “Where is Iraq? Where isBaghdad, Where is Basra, and who lives there? Whereis Damascus and is there any one of you who went toBeirut?” A group of Turkish intellectuals who havedifferent political opinions and orientations came togetherand created a platform with a little curiosity, whichconsists of firstly, 9 and then 14 people in the process.Yes, we oppose to the occupations and the reasons forit are certain. But what is the connection of the Turkishintellectuals and this geography? What is the meaningof this geography for us? Who are the people here? Weorganized some trips with the intentions of discoveries.After going to Beirut and Damascus once or twice, themeetings were held in Turkey. We have done a fewmeetings named as ‘Turkey Meeting’. The result wasthat all of us have indeed visited different western statesand cities but very few of us have visited this region.We have seen that the entire knowledge about the regionwas mediated and packaged in the West and wereserving for us. Therefore, we decided to reveal somestudies for opening up the communication channels,which have become rust for 100 years and for attractingthe attention of the Arab society as well as the Turkishsociety.

‘Bahar’ gelecek Ortadoðu’ya. Gelecekama þu anda ‘bahar’ diye sunulanþeylere bakýnca, “Kimin baharý?”sorusunu sordurtacak ve bir sürücevabýn ortaya çýkabileceði birmanzarayla karþý karþýyayýz arkadaþlar!

As a result, 'spring' will come to MiddleEast. But at the moment, when welook at the things offered as ‘spring’,we are face to face with the questionof ‘Whose Spring it is?’ and theemergence of the picture for differentanswers.

Prof. Dr. Mehmet BEKAROÐLU / Siyasetçi-Politician


Later, we have made some trips to a number of importantcities. Turkish intellectuals, Arab, Persian, Kurdishintellectuals came together. Some of meetings were :“We came to visit, selamun alaikum!” and some ofthem were predetermined: “Let’s talk about this issue”.We set some objectives such as the increase of therelationships between the Turkish society and the Arabsocieties / countries, as well as the increase of the numbersof joint meetings etc. In every country we visited, theywere asking the reason why we came. We wereresponding to these question two things which can bestated by the men in the street. “We oppose to theoccupation of Iraq by foreign states. Therefore, we arecoming in order to support the people of the regionwho are under threat”. Secondly, we were saying thatwe were also opposed to the warlords in this region.

What we saw experience there poses the question to melike everyone else: ‘the Arab Spring, Whose Spring?’At that time, we made a meeting in Turkey named as‘Meeting in Istanbul’ with intellectuals coming fromdifferent Muslim geographies not only from Arabcountries, but also from Morocco to Indonesia, whichlasted for 3-4 days. We talked about all of these issuesin that meeting, too. The days of the meetings coincidedwith a period when so-called Greater Middle EastProject was announced and discussed extensively inTurkey and the Arab world, despite some of the peopleare trying to make people forget that project or stating‘not such a project was remained, it was shelved’.

After the invasion of Iraq, there were two main groupsof Arab intellectuals. The first group was defendingheavily what is happening in Iraq is true. They werearguing that the local dictators must be overthrown bymeans of military interventions or through theinterventions of the NATO or the UN; otherwise, theywere advocating that the improvement of democracy,human rights and freedoms would not be possible inthe region because of the 50 to 60- year- old strongdictatorships. The opponents of this view was arguingthat an outside interference would be dangerous andmay cause great prices, so they were against to outsideintervention and skeptical about the possible adverseoutcomes. In the following years, the number and theefficiency of the first group has increased. The secondgroup has become marginalized like those in Turkey.I do not know what they call in various countries of theArab world to those who oppose to the occupation;however, there is a heavy criticism in Turkey. Forinstance, today those who are the opponents of outsideintervention in Syria wil l a lmost be stoned.

In order to understand the Arab Spring began in

Daha sonra bölgenin çok sayýda önemli þehrine gezileryaptýk. Türkiyeli aydýnlar, Arap, Fars, Kürt aydýnlarýylabiraraya geldi. Kimi doðaçlama, “Ziyarete geldik, selamünaleyküm!” diye oldu, kimi önceden “Þu konularý konuþalým!”tarzýnda çalýþma toplantýlarý þeklinde oldu. Ve Arapdevletleriyle, Arap halklarýyla Türkiye halkýnýn iliþkisininçoðaltýlmasý, gidiþ-geliþlerin, ortak toplantýlarýn çoðaltýlmasývs. gibi amaçlar ortaya kondu. Gittiðimiz her ülkede nedengeldiðimizi soruyorlardý. Biz bu soruya karþý, sokaktakiinsanýn da söyleyebileceði iki þey söylüyorduk: “Biz yabancýdevletlerin Irak’ý iþgal etmesine karþý çýkýyoruz. Bundandolayý tehdit altýnda olan bölge halklarýna destek amacýylageliyoruz. Ýkincisi, ama biz ayný zamanda bu coðrafyadakiyerel diktatörlere de karþý çýkýyoruz!” diyorduk.Oralarda gördüklerimiz, yaþadýklarýmýz, ‘Arap Baharý,Kimin Baharý?’ sorusunu herkes gibi bana da sorduruyor.O dönemde Türkiye’de ‘Ýstanbul Buluþmasý’ adýnda, sadeceArap ülkelerinden deðil, Fas’tan Endonezya’ya kadar Ýslamcoðrafyasýnýn deðiþik ülkelerinden gelen aydýnlarla 3-4 gündevam eden bir toplantý yapýk. O toplantýda da bütün bumeseleleri konuþtuk. O toplantýyý yaptýðýmýz günler ‘BüyükOrtadoðu Projesi’ denen ve bugün birçoklarýnýn “Böylebir proje kalmadý, rafa kaldýrýldý!” diye unutturmaya çalýþtýðýprojenin ilan edildiði ve yoðun bir þekilde Türkiye’de veArap dünyasýnda tartýþýldýðý bir döneme denk gelmiþti.Irak’ýn iþgalinden sonra Arap aydýnlar arasýnda iki ana grupvardý. Bir grup, yoðun bir þekilde Irak’ta olup bitenlerindoðru olduðunu savunuyordu. NATO, BM ya da deðiþikyollarla çok açýk bir þekilde askerî müdahalelerle yereldiktatörlerin devrilmesi gerektiði, yoksa 50-60 senedirtopluma çöreklenen ve çok da güçlü olan bu diktatörleridevirip Arap dünyasýnda demokrasinin, insan haklarýnýn,özgürlüklerin yükseltilmesinin mümkün olmadýðýnýsavunuyordu. Tam karþýsýndaki grup da bunun tehlikelibir þey olduðu, büyük bedelleri olduðu, arkasýndan nelergeleceðinin görülmesi gerektiði, dolayýsýyla dýþarýdanmüdahaleye karþý çýkmak gerektiðini savunuyordu. Ýlerleyenyýllarda birinci grubun sayýsý ve etkinliði arttý, ikinci grupTürkiye’de olduðu gibi marjinal bir duruma düþtü. Arapdünyasýnýn çeþitli ülkelerinde iþgallere karþý çýkanlara nediyorlar bilmiyorum ama, Türkiye’de çok aðýr bir þekildeeleþtiriler sözkonusu. Mesela bugün Suriye’de yabancýmüdahale olmasýn diyenler neredeyse taþlanacak.Arap Baharý’ný anlamak için öncelikle Tunus’ta Muhammed


Tunisia, the public movement, or the rebellion shouldbe understood in the first run, which began withMuhammad Buazizi’s burning himself in Tunisia. Thepeople living in these countries want two things: Thefirst one is freedom and democracy… They stated thatthe want to select the managers and the human rightsmust be documented and guaranteed by the constitutionjust like in the case of the West. Their second majordemand is the justice. Indeed, in these countries thereis a great poverty, shortage of income. The educationlevels are quite high, yet people still live in extremepoverty. There is a great polarization of society in termsof income distribution. A small group of people whohave direct connections to administrations or to dictators,have a life with Westerns standards, but large masseslive in poverty in a serious way. Always covered, butthis has triggered the rebellion. You know, Boazizi wasa young unemployed university graduate, who burnedhimself whose market stand was taken out of his handsby the policemen. A spark ignited by the demand forjustice and bread. It would be very unfair not tounderstand the demands of the Arab peoples. All thethings we will mention would be in vain and annoys theMohammed Boazizis. This mobilization in the Arabworld has quite right demands, which should besupported and greeted. This should be seen in the firstplace. But just seeing it, we just cannot get out of theissue.

How did the Arab Spring start? We call, of course,with Mohammed Boazizi, but in fact the start of theArab Spring is associated with the first Gulf War. Thebombing of Iraq, the occupation up to a point, stand inplace and the withdrawal of U.S. forces… Applicationof a number of sanctions Saddam Hussein, “You cannotgo north, you cannot go to the south, will stay in themiddle!” This event started the Arab Spring. We learnedthis during Turkish Prime Minister Erdogan’s trip toAmerica in 2004, from the article of a columnist calledas “Greater Middle East Project” published four dayssuccessively in Sabah daily, who was also a parliamentmember at that time. “Greater Middle East Project”was presented to Turkey by these four articles with verygreat joy and enthusiasm, as well as the meaning of thisproject for Arab world, and for Turkey in terms ofeconomic interests and becoming a regional power waspresented at the same time. Of course, those who followthe work already saw the traces of it all. Strategic researchcenters in the West, especially the United States havebeen working on this issue for many years. Before theTurkish society know GMEP (BOP), the world paintedin different colors in drawn maps in terms of systems,which involve a wide geography from Morocco to

Boazizi’nin kendisini yakmasýyla baþlayan isyaný, halkhareketini anlamak gerekiyor. Bu ülkelerdeki insanlar ikiþey istiyorlar. Birincisi özgürlük ve demokrasi.. .“Yöneticilerimizi biz seçelim, insan haklarý Batý’da olduðugibi belgelerle, anayasa ile garanti altýna alýnsýn!” diyorlar.Ýkinci önemli talepleri de adalet. Gerçekten de bu ülkelerdemüthiþ bir fakirlik var, geçim sýkýntýsý var, eðitim düzeyleride oldukça yüksek olmasýna raðmen insanlar büyük biryoksulluk yaþýyor. Toplumda gelir daðýlýmý açýsýndan müthiþbir kutuplaþma var. Küçük bir grup –ki bunlarýn tamamýyönetimle bir þekilde iliþkide olan, diktatörlerle baðlantýsýolan küçük bir grup- Batý standartlarýnda bir hayat yaþýyorlarama büyük kitleler ciddi bir þekilde yoksulluk yaþýyorlar.Hep örtüldü, görülmedi ama isyaný ateþleyen bu oldu.Biliyorsunuz, Boazizi üniversite mezunu iþsiz bir genç, birpazar tezgahý var, polis-zabýta tezgahýný elinden aldýðý içinkendini yakýyor. Bir adalet-ekmek talebi ile ateþlenen birkývýlcým… Burayý anlamamak, Arap halklarýnýn taleplerinianlamamak çok büyük bir haksýzlýk olur. Biraz sonrakonuþacaklarýmýzýn hepsi havada kalýr. Ve MuhammedBoazizileri rahatsýz eder. Arap dünyasýndaki buhareketlenmenin, çok haklý, selamlanacak, desteklenecektalepleri var. Bunu bir defa görmek gerekiyor. Ama sadecebunu görerek, sadece buradan hareket ederek de iþin içindençýkamayýz.Arap Baharý nasýl baþladý? Elbette Muhammed Boazizi ilediyoruz ama, Arap Baharý’nýn baþlamasý aslýnda BirinciKörfez Savaþý ile beraberdir. Irak’ýn bombalanmasý, bir yerekadar iþgal edilmesi ve sonra da ABD güçlerinin bir yerdedurmalarý ve geri çekilmeleri… “Kuzeye çýkamazsýn, güneyeinemezsin; ortada kalacaksýn!” diye Saddam’a birtakýmyaptýrýmlar uygulamasý… Bu olayla baþlamýþtýr Arap Baharý.Biz bunu 2004’te Türkiye Baþbakaný Sayýn Erdoðan’ýnAmerika gezisi esnasýnda, o gün AK Parti milletvekili vebir gazetenin de yazarý olan bir arkadaþýn, ‘Büyük OrtadoðuProjesi’ diye Sabah gazetesinde arka arkaya 4 makale yazmasýile öðrendik. Bu 4 makalede çok büyük bir sevinçle, coþkuylaTürkiye’ye BOP takdim edildi ve bu projeyle Türkiye’ninekonomik, bölgesel güç olarak ne kadar önemli olacaðý,Türkiye’nin ne büyük çýkarlarýnýn olduðu, bunun aynýzamanda Arap dünyasý için ne anlama geldiði yazýldý. Tabiiþi takip edenler daha önceden de bunun izlerini hepgörmüþlerdir. Batý’da özellikle Amerika’daki stratejikaraþtýrma merkezleri bu konu ile ilgili uzun yýllardýrçalýþýyorlar. Türkiye halký BOP’u tanýmadan önce, çizilen

haritalarda Fas’tan Endonezya’ya kadar geniþ bir coðrafya,dünya sistemi açýsýndan deðiþik renklere boyanarak, þukadar nüfus, þu kadar para, þu kadar yeraltý zenginliklerininbulunduðu bu coðrafyanýn, önümüzdeki dönemde dünyasistemi için çýkaracaðý problemler, riskler ve tehditler üzerinezaten çok sayýda çalýþma, makale, rapor yayýmlanmaktaydý.Takip edenler bunu zaten biliyordu. Temelde bu coðrafyanýndünya sistemine problem çýkarmayacak þekle getirilmesi,yavaþ yavaþ, deðiþik yöntemler kullanýlarak deðiþtirilmesive eklemlenmes i amaçlanýyordu. 11 Eylül ’dekisaldýrýlarýndan sonra bu coðrafyanýn halklarý açýkça düþmanilan edildi, ne kadar tehdit oluþturduklarý anlatýldý. Adetaþeytanlaþtýrýlmýþ, psikolojik altyapý da oluþturulmuþtu.Bahsettiðim yazar ve milletvekili Ömer Çelik þunu yazmýþtýo zaman: “Bu corðrafya liberalizasyon, modernizasyon vedemokratizasyonla dünya sistemine eklemlenecek. BuTürkiye için, bu coðrafya için çok önemlidir.” Bunu uzunuzun gerekçeleriyle, Türkiye ile baðlantýlarýyla anlatmýþtý.O zaman Türkiye’de bir miktar tartýþýldý. Ben de: “Buproje, bu coðrafyanýn önce tehdit olmaktan çýkartýlmasý,sonra dünya sistemine eklemlenmesi ise; bu coðrafyadaMüslümanlar yaþadýðýna, dünya sistemi dedikleri þey definans kapitalizm olduðuna göre; bu proje netice itibariylebu halka ‘faiz haram deðildir!’ dedirtme projesidir” diyebir þey söylemiþtim. “Çok abarttýn!” diye beni eleþtirmiþlerdi.Þimdi bakýyoruz, evet gerçekten BOP -daha sonraGeniþletilmiþ Ortadoðu Projesi dediler- bana göre sonhýzýyla devam ediyor. Araçlar deðiþiyor sadece, yoksa amaçhiç deðiþmiyor: Bu coðrafyayý sisteme eklemlemek. Bu nedemektir? Al, sat, tüket, borç al, borç öde!Araçlar nasýl deðiþmiþtir? 11 Eylül’den sonra çok sert birsöylem kullanýldý. ABD Baþkaný Bush ciddi bir þekildeçizgiyi çekti. Dedi ki: “Bu bizim yaþam tarzýmýza yapýlanbir saldýrýdýr. Dünya karar versin: Ya bizden olacak, ya dadüþman olacak! Düþmanlarýmýzýn da bir daha evimize gelipbizi vurmasýný beklemeyeceðiz. Önleyici savaþla gidip onlarýyerlerinde vuracaðýz!” Ýlk dönem böyle bir dönemdi.Afganistan ve Irak böyle bir iþgaldi. Irak iþgaliniizlemiþsinizdir. Guantanamo’yu, Ebu Gureyb’dekimanzaralarý ve Irak’ta yaþananlarý biliyorsunuz. Birçok kiþikonuþtu ve yazdý: “Bir ülkeyi iþgal ettiniz, tamam! Bu ülkeyieklemlemek gibi bir amacýnýz da var ama niye bu kadaryýkým yapýyorsunuz, bir halký bütünüyle yok ediyorsunuz?Üniversite öðretim üyeleri tek tek evlerinde öldürülüyor,bütün altyapý yok ediliyor, müzeleri yaðmalanýyor, cezaevleri


Indonesia. That much population, that much money,the amount of different resources in the region, troublesfor the world system in the coming period by the region,risks and threats…A large number of articles, studiesand reports have already been published. Those whofollow the issue have already known it. Basically, thereshape of the region for not causing troubles for theworld system, the gradual replacement of the region byusing various methods and the articulation of the regionto the world were intended. The people of this regionhave been declared as enemy and explained how muchthreat they pose, after the attacks in 9/11. Literally theywere demonized and the psychological infrastructurewas already established.

The author and the deputy Ömer Çelik, whom Imentioned wrote as such: “This geography will bearticulated to the world system by liberalization,modernization and democratization. It is very importantto Turkey and to this geography.” He explained thisissue with the long reasons and their connections withTurkey. This was discussed in Turkey at that time. Iresponded to this issue as such: “If this project meansthe removal of this region from being a threat and thenthe articulation of the world system; and if the Muslimshave lived in this region and the financial capitalismwas referred as the world system, then this project is aproject of having the people to say ‘the interest is notforbidden/wrong”. Afterwards, I was criticized by beingexaggerated. Now, for me this BOP project- then namedas the Broader Middle East Project- is still going onrapidly. Only the tools have been chancing, the purposehas still been the same. What does the articulation ofthe region to the world system? Buy, sell, consume,borrow and pay the debt!

How the tools have been changed? After September11, a very harsh rhetoric has been used. U.S. PresidentGeorge W. Bush drew the line seriously: “This is anattack to our lifestyle. The world should decide; theywill either be with us, or will be our enemy. We willnot wait for our enemies to come to our house and shootus anymore. We will go and shoot them in their placeswith preventive war.” The first period was such a timeand the invasions of Afghanistan and Iraq were suchan invasion. I guess you've seen the invasion of Iraq,you know what happened in Iraq, and the pictures inGuantanamo and Abu Ghraib. Many people spoke andwrote: “"You invaded a country, all right! You have apurpose of articulating this country, but why do youmake such destruction and suppress the entire society?University faculty members are killed one by one intheir homes, the infrastructure is being destroyed, theirmuseum are raided, the prisons turned into torture


centers and the videos are served to the world.” Whatkind of thing it is? What Bush said was presented tothe world: “We will change and convert you either thisway, or you will be changed or transformed in differentways. No other choice!”

Then, some changes were made in the method. Whenyou look at this year's defense budget of the UnitedStates, we see that the project still goes on. Obama saidsomething in his speech while he was presenting thebudget: “"We will turn to technical means, such asunmanned aerial vehicles and also make use of the localforces”. The recent speech of the U.S. Secretary of Stateabout Syria completes this description of Obama: “Welive Syria issue to Turkey and the Arab league”.

I want to talk about on the example of Syria, my friends.You know, something expected a year ago started slowly;the bombs exploded and small numbers of demonstrationwere made. Large demonstrations are still not given inmajor cities of Syria such as in Damascus and in Aleppo.What we call ‘Arab Spring’ has two examples ofoverthrowing dictators: One in Tunisia and Egypt; theother Libya and now the sample of Syria. Overall imageof Tunisia and Egypt is that there is an unarmedinsurrection of the people and they exit to the squares.It took longer in Egypt and was mediatic. But it didnot happen in Libya like this. In Libya, previously madepreparations for an armed uprising began in Benghazi,people were armed, a civil war started and then NATOintervened. The official figures explained by the invadersare around 50 thousand. However, according to thenumber of impartial observers, which are known asinformal international organizations working on theissue, 100 to 120 thousand people died and continueto die. You know the internal conflict between the tribescontinue to be a very tough battle for power, just ashappened in Iraq.

It began in Syria in a similar vein. From the beginning,there was an effort as if it should be in such a matter.This policy was followed constantly by some of theinternational forces including the Turkish administration.We and the people who do not sound too much fromthe beginning stated that the people of Syria should besupported, of course, and BAATH must go. But Syriais not just about Syria, because the front established inSyria has been related to Iran, Hezbollah, Russia andother forces. At that time, Mr. Davutoglu, Minister ofForeign Affairs, "it will be over in 15 days," he saidsomething like. This is not a realistic approach, also nottrue.Egypt has been problematic, perhaps, cannot enter intoit, but there are important things Turkey and Iran can

iþkence merkezleri haline getiriliyor ve oradaki görüntülerdünyaya servis ediliyor.” Bu nasýl bir þey? Bush’un söylediðiþey gösterildi dünyaya ve denildi ki; “Ya bu þekilde sizideðiþtireceðiz, dönüþtüreceðiz; ya da baþka þekillerdedeðiþecek, dönüþeceksiniz. Baþka çaresi yok!”Sonra yöntemde birtakým deðiþiklikler yapýldý. ABD’ninbu seneki savunma bütçesine baktýðýnýzda görüyorsunuzki proje devam ediyor. Obama bütçeyi sunarken yaptýðýkonuþmada bir þey söyledi: “Biz, insansýz hava araçlarý gibidaha teknik araçlara yöneleceðiz, ayrýca yerel güçlerdenyararlanacaðýz.” Bu açýklamayý tamamlayan, yine ABDDýþiþleri Bakaný’nýn geçtiðimiz aylarda söylediði bir þeyvar, Suriye ile ilgili olarak: “Suriye’yi Türkiye ve ArapLigi’ne býrakýyoruz!” dedi.Suriye örneði üzerinden konuþmak istiyorum arkadaþlar.Biliyorsunuz bir sene önce beklenen þey yavaþ yavaþ baþladý,bombalar patladý, ufak birtakým gösteriler yapýldý. Suriye’ninönemli þehirlerinde Þam’da, Halep’te büyük gösteriler hâlâyapýlabilmiþ deðil. ‘Arap Baharý’ dediðimiz diktatörleridevirme iþinde iki örnek var: Biri Tunus ve Mýsýr, diðeriLibya ve þimdi Suriye’de yaþanan örnek. Tunus ve Mýsýr’dagenel görüntü; silahsýz halk ayaklanmasý var, gösteri yapýlýyor,meydanlara çýkýlýyor. Mýsýr’daki tabi daha uzun sürdü vemedyatik oldu. Ama Libya’da öyle olmadý, Libya’da,hazýrlýklarý daha önceden yapýlan Bingazi’de silahlýayaklanma baþladý, insanlar silahlandýrýldý, içsavaþ oldu,sonra NATO müdahale etti. Ýþgalcilerin söylediði resmîrakamlar 50 bin civarýnda, ama gayriresmi fakat tarafsýzgözlemci diye bildiðimiz bu konu ile ilgili çalýþan uluslararasýkuruluþlarýn verdiði rakamlara göre 100-120 bin insan öldüve ölmeye de devam etmektedir. Biliyorsunuz iç çatýþma,aþiretler arasýndaki iktidar savaþý çok sert bir þekilde devamediyor. Týpký Irak’ta olduðu gibi…Suriye’de de böyle baþladý. Baþtanberi böyle olsun diyesanki bir gayret içinde olundu. Türkiye yönetimi dâhiluluslararasý bazý güçler tarafýndan sürekli bu politika izlendi.Biz ve sesi çok fazla çýkmayan bazý çevreler baþýndanitibaren; “Suriye halký elbette desteklenmeli, BAAS elbettegitmelidir. Fakat Suriye Suriye’den ibaret deðildir. ÇünküSuriye’de kurulan cephe; Ýran, Hizbullah ve arkasýndanRusya ve diðer güçlerle de ilgilidir.” dedik. O zamanDýþiþleri Bakaný Sayýn Davutoðlu, “15 günde bu iþ biter!”gibi bir þey söylemiþti. Bu gerçekçi bir yaklaþým deðil, doðruda deðil.


do. A result may be obtained in Syria by making pressureto the Baath government and by supporting the disarmeduprising. For this to happen, some assurances must begiven to the Syrian government and minority for not tobe accounted by the former acts (devr-i sabýk). But thesame assurances must be given to Iran as well for notfounding an anti-Iranian administration. But at thistime, a NATO obligation of Turkey, actually due tothe fact that the obligation of a U.S, placement of missileshields to Malatya came up to the agenda. As a result,they did not happen. It would be easier to get resultsin Syria with the cooperation with Iran, including Russia,regional powers’ establishing pressure on BAATHregime and providing some guarantees, thus there wouldnot have been this much loss of lives. But that did nothappen, but the picture now gradually came to be seen.It was proved that Syria is not just about Syria, whereRussia, China and the interests of states of the SecurityCouncil have been there. I only wish that the demandsof men on the street in Syria are composed of democracy,freedom, rights, justice. But it is not, there have beenan intense politics in the issue. They were omitted. TheSyrian opposition has been supported from thebeginning. But which opposition was supported? Thearmed opposition… Armed opposition was constantlypushed. Now when looking at the al-Jazeera reporters,the images in media and social media; we see a lot offictional events exhibited for the outside interventionas soon as possible.

Prime Minister's adviser had a saying recently:"Threshold expect," he said. There is a threshold of thedeath. ‘If it reaches to this many people, or the numberof deaths per day reaches to this much, something likethat’. ‘If threshold exceeds, we may be forced’ saidsomething like. This friend made a very unfortunatetalk. It was like a phrase of Kenan Evren ‘We waitedfor the maturation of the requirements!” If you want tomake an intervention, then let’s do it. Why do you waitfor a threshold? It is very shameful thing, not worthy!

As a result, 'spring' will come to Middle East. But atthe moment, when we look at the things offered as‘spring’, we are face to face with the question of ‘WhoseSpring it is?’ and the emergence of the picture fordifferent answers. Look at this! A meeting of ‘Friendsof Syria’ was held in Istanbul. What is the purpose ofthis meeting? In order to support the people who wantfreedom, democracy and justice in Syria. One of themain actors is Saudi Arabia and the other is Jordan.OK, I do not say anything to America. Does this workwith Saudi Arabia and Jordan? I want to say somethingelse. What happened in Bahrain? Almost all of theinhabitants are Shiites in Bahrain and people rebelled

Mýsýr problemli belki, iþin içine giremez ama Türkiye veÝran’ýn birlikte yapabileceði önemli þeyler var. BAASyönetimine kuracaklarý bir baský ve silahsýz halkayaklanmalarýný da destekleyerek Suriye’de bir neticealýnabilir. Bunun olabilmesi için de, Suriye’deki yönetimiçin, azýnlýk için bir devr-i sabýk yaratýlmayacaðý, ayrýcaSuriye’de kurulacak yönetimin anti-Ýrancý bir yönetimolmayacaðý noktasýnda Ýran’a güvence verilmesi gerekir.Ama tam bu sýrada Türkiye’nin bir NATO yükümlülüðü,aslýnda bir ABD yükümlülüðü gereði füze kalkanlarýnýnMalatya’ya yerleþtirilmesi gündeme geldi. Netice itibariylebunlar yapýlmadý. Ýran’la iþbirliði yaparak, Rusya’yý da dahilederek, bölgesel güçlerin BAAS rejimi üzerinde kurulacakbir baský ve birtakým garantilerle Suriye’de netice almakdaha kolaydý ve bu kadar can kaybý da yaþanmazdý. Amabu olmadý, þimdi manzara yavaþ yavaþ görülmeye baþlandý.Suriye’nin Suriye’den ibaret olmadýðý, Rusya’nýn olduðu,Çin’in olduðu, Güvenlik Konseyi devletlerinin çýkarlarýnýnolduðu anlaþýldý. Bu keþke sadece Suriye’de sokaktakiinsanýn demokrasi, özgürlük, hak, adalet taleplerinden ibaretolsa, ama öyle deðil. Ýþin içinde yoðun siyaset var. Bunlares geçildi. Baþýndan beri Suriye muhalefeti desteklendi Amahangi muhalefeti desteklendi? Silahlý muhalefeti desteklendi.Muhalefet silahlý olsun diye sürekli uðraþýldý. Þimdibakýyoruz el-Cezire’nin muhabirleri konuþuyor, medyaya,sosyal medyaya görüntüler düþüyor; Suriye’ye bir an öncemüdahale olabilmesi için bir sürü kurmaca olaylarýnsergilendiðini görüyoruz.Geçenlerde Baþbakan’ýn danýþmaný bir laf etti: “Eþikbekliyoruz!” dedi. Yani ölenlerin bir eþiði var. ‘Þu kadarkiþiye ulaþýrsa, ya da günde ortalama ölü sayýsý þu kadaraçýkarsa’ gibi bir þey. “Eþik olursa mecbur kalabiliriz!” gibibir þey söylüyor. Bu arkadaþ tabi çok talihsiz bir laf ediyor.Bu Kenan Evren’in “Olgunlaþmasýný bekledik!” demesigibi bir þey! Müdahale ediyorsanýz edin kardeþim, o zamanneden bir eþik bekliyorsunuz, bu çok ayýp bir þey, yakýþmaz!Netice itibariyle ‘bahar’ gelecek Ortadoðu’ya. Gelecek amaþu anda ‘bahar’ diye sunulan þeylere bakýnca, “Kimin baharý?”sorusunu sordurtacak ve bir sürü cevabýn ortaya çýkabileceðibir manzarayla karþý karþýyayýz arkadaþlar! Þu iþe bakýn!Ýstanbul’da ‘Suriye’nin Dostlarý’ toplantýsý yapýlýyor. Butoplantý niye yapýlýyor? Suriye’de özgürlük, demokrasi,adalet isteyen halký desteklemek için. Ana aktörlerindenbiri Suudi Arabistan, biri Ürdün… Hadi Amerika’ya bir


against the government. Then, the Saudi soldiers enteredinto this small country, they killed over a thousandpeople, and the rebellion was suppressed. Now, thesame Saudi, Turkey and the 'international community’,which I call the gang, will do the exact opposite in Syria.This time, they will enter Syria for ‘the protection’ ofpeople demanding freedom, who had rebelled as well.

Dear friends! Almost all of these dictatorships had beensupported by western powers. There is no need to tellyou again and again about Saddam. Where did Saddamfind the chemical weapons used in Halabja? Who washolding Hosni Mubarak there? Algeria was forgottenvery quickly. In 1992, an election was held in Algeria.FIS won the first round of elections overwhelmingly.The army has intervened in the second round of electionsand according to official figures, more than 100 thousandpeople died during the intervention. This dictatorshipstill continues in Algeria. Why does not democracycome to Algeria? It was supposed to arrive in 1992.Here there is a double standard. No need to Bahrainand Algeria, but there is a need in Syria! To whombelongs this spring? I ask you, all.The title of Ruþen Çakýr’s column, written after theSeptember 11 attacks was involving the statement of“28th February of the World”. I call him and 'you'reright' I said. Whatever you say, but Turkey is a modelof democracy in the Middle East with her man powerand lame-duck democracy. If you replace and convertthe Middle East, prevent the region from becoming athreat and articulate it to neo-liberal world system, orto financial capitalism; Turkey must be a role modelno matter what other think about.

It is not just a model, but also as Clinton said ‘the mostimportant local force of the local forces.’ This modelhas been changed and converted on February 28th,and still continues to be converted. Primarily theconservative and religious people were under tremendouspressure in this project. Then it was changed duringthe rule AK Party, it was articulated. This mass wasconverted to a state of ‘The interest is not wrong!’ Nowunder the leadership of this group, the democracy hasbeen trying to be brought to the Middle East. The AKParty is a model even if Turkey would not be model,because Islamic parties will come to power, despite theelections in which ever country of the Middle East. Wehave seen this in Tunisia and Egypt and have alreadyseen in Algeria. All Islamist parties will come to powerif the elections take place in Saudi Arabia, Jordan andSyria. These Islamist parties "interest is not forbidden!"must be parties to say. Recently, Pýnar Öðünç from thedaily newspaper Radikal quoted from a book taught inthe third grade. In the passage, how a child will run at

þey demiyorum, oraya girmiyorum. Ama Suud’la, Ürdün’lebu iþ olur mu? Baþka bir þey daha söylemek istiyorum:Bahreyn’de ne oldu? Bahreyn’de yerleþik halkýn tamamýnayakýný Þiî’dir. Halk yönetime karþý isyan etti. Suud askerlerigirdiler, o küçük ülkede binin üzerinde insan öldürdülerve isyaný bastýrdýlar. Þimdi ayný Suud, Türkiye ve‘uluslararasý camia’ –ben buna çete diyorum- tam tersiniyapacaklar Suriye’de. Bu sefer isyan eden, özgürlük talepeden halký ‘korumak’ için Suriye’ye girecekler.Deðerli arkadaþlar! Bu diktatörlüklerin hemen tamamýBatýlý güçler tarafýndan desteklenmiþtir. Saddam’ý buradatekrar tekrar anlatmaya gerek yok. Saddam Halepçe’dekullandýðý kimyasal silahlarý nereden buldu? HüsnüMübarek’i orada tutan kimdi? Cezayir’i çok çabuk unuttuk.1992’de Cezayir’de bir seçim yapýldý. FÝS seçimin ilk turunuezici bir üstünlükle kazandý. Ýkinci turunda ordu müdahaleetti ve Cezayir’de o müdahalelerde resmî rakamlara göre100 binden fazla insan öldü. Cezayir’de bu diktatörlük haladevam ediyor. Niye Cezayir’e demokrasi gelmiyor, 1992’degelmesi gerekiyordu. Burada bir çiftestandart var:Bahreyn’de gerek yok, Cezayir’de gerek yok; ama Suriye’devar! Bu bahar kimin baharý? Soruyorum. Irak’ta ne oldu,bunlarý sorgulamak zorundayýz. Irak’ta ne oldu, hangidemokrasi geldi?Ruþen Çakýr, 11 Eylül saldýrýlarýndan sonra yazdýðý biryazýsýnýn baþlýðýnda ‘Dünyanýn 28 Þubatý’ ifadesinikullanmýþtý. Ben de kendisini arayýp ‘doðru söylüyorsun’demiþtim. Kim ne derse desin, Ortadoðu’da yetiþmiþ insangücüyle, kör-topal demokrasisiyle Türkiye bir modeldir.Eðer Ortadoðu’yu deðiþtirecekseniz, dönüþtürecekseniz vebu coðrafyayý önce tehdit olmaktan çýkarýp sonra neo-liberaldünya sistemine eklemleyecekseniz, finans-kapitalizmeeklemleyecekseniz; Türkiye kim ne derse desin bir þekildemodeldir. Sadece model deðildir; ayný zamanda Clinton’ýndediði gibi ‘Yerel güçlerden, en önemli yerel güçtür.’ Bumodel, 28 Þubat’ta deðiþtirildi, dönüþtürüldü, hala dadönüþtürülmeye devam ediyor. Bu projede önceTürkiye’deki muhafazakar, mütedeyyin kitle müthiþ birbaský altýna alýndý, daha sonra AK Parti dönemindedeðiþtirildi, eklemlendi. Artýk bu kitle “Faiz haram deðildir!”diyecek duruma getirildi. Ve þimdi bu kitlenin öncülüðündeOrtadoðu’ya demokrasi getirilmeye çalýþýlýyor. Türkiyedeðilse bile AK Parti modeldir. Çünkü Ortadoðu’nun hangiülkesinde seçim yaparsanýz yapýn Ýslamî partiler iktidara


the shopping center in the weekend, how a joy to go toshelf to shelf and his/her preparation one day beforeetc. were mentioned. Here, the consumer culture wasdescribed . The child wants neither a flower, neither acatch nor wants to go to the park. This ride in shoppingcenter is his/her greatest happiness in the world. Sucha system has been established in Turkey. How doesthis set up? In a religious way… Religiosity continuesbut such a model is going to all the Middle East.

I want to underline once more: I say ‘yes’ to the freedomof the Arab people (Turkish people are not apart fromit), to governing themselves and to the guarantee of thehuman rights. What’s happening is the spring of thewhole world system. This spring is a spring of theregions integration to the world system. This spring isto have the region to say figuratively ‘The interest isnot forbidden!’ Western powers knew that they werenot able to sustain their interests in this region by thedictators they supported for many years. This was thecase since the Islamic Revolution in Iran, but in fact ithas been reached so far with extensions. It is quitecertain that it is not possible to sustain the situation. Itseems that people spontaneously explode sooner or lateranyway in this region and the dictators will be overthrownquite certainly. Nowadays, the dictators have beenoverthrown by different ways, such as BOP and theArab Spring. Instead, a new conservative society hasbeen created; a management and a society like those ofTurkey have been constructed in the region. It is theArab Spring in my point of view.

geleceklerdir. Bunu Tunus’ta gördük, Mýsýr’da gördük,Cezayir’de daha önce görmüþtük. Suud’da yapsýnlar,Ürdün’de yapsýnlar, Suriye’de yapsýnlar; hepsinde Ýslamcýpartiler gelecektir. Bu Ýslamcý partiler “Faiz haram deðildir!”diyecek partiler olmalýdýr. Geçen gün Radikal gazetesindenPýnar Öðünç, bir yazýsýnda ilkokul 3. sýnýfta okutulan birkitaptan alýntý yaptý. Okuma parçasýnda, bir çocuðunhaftasonu alýþ-veriþ merkezinde nasýl koþacaðý, bir raftanbir rafa nasýl bir sevinçle gideceði, bir gün öncesindenlistesini hazýrlayýþý vs. bunlar anlatýlýyor. Tüketim kültürüballandýra ballandýra anlatýlmýþ. Çocuk ne çiçek istiyor, nekedi istiyor, ne de park istiyor. Alýþ-veriþ merkezindeki bugezinti onun için dünyanýn en büyük mutluluðu. Türkiye’deböyle bir düzen kuruluyor. Nasýl kuruluyor? Dindar birþekilde… Dindarlýk devam ediyor. Böyle bir model bütünOrtadoðu’ya gidiyor.Ben bir kez daha altýný çiziyorum; Arap halklarýnýn -Türkiyehalký da bundan çok farklý deðil- özgürlükleri, kendikendilerini yönetmeleri, insan haklarýnýn garanti altýnaalýnmasýna evet, ama bütün bu olup bitenler dünya sistemininbaharýdýr. Bu bahar, bu coðrafyayý dünya sistemine entegreetme baharýdýr. Bu bahar, bu coðrafyaya sembolik olaraksöylüyorum; “Faiz haram deðildir!” dedirtme baharýdýr.Batýlý güçler yýllardan beri destekledikleri, orada tuttuklarýdiktatörlüklerle bu coðrafyada çýkarlarýný sürdürmelerininmümkün olmadýðýný biliyorlardý. Bu aslýnda, Ýran ÝslamDevrimi’nden beri böyleydi ama uzatmalarla bugüne kadargelindi. Bu durumu sürdürmenin mümkün olmadýðý, bucoðrafya halkýnýn er-geç zaten kendiliðinden patlayacaðýve bu diktatörlükleri indireceði çok belli, görünen bir þeydi.Þimdi Arap Baharý, BOP gibi deðiþik þekillerde budiktatörler indiriliyor ve bir yeni muhafazakar, þu andaTürkiye’dekine benzer bir yönetim ve Türkiye toplumunabenzeyen bir toplum inþa ediliyor. Arap Baharý benim bakýþaçýmdan böyle bir bahardýr.


türkiye ve ortadoðu’da yeni düzen arayýþýpursuit of a new order in turkey and the middle east

Sömürgecilik masraflý bir iþ. Emperyalizm ise ülkeleri direktiþgal altýnda tutmaya ihtiyaç duymayan ama o ülkeninkaynaklarýna sahip çýkan, ortaklýk eden, daha da ötesisömüren ama bunu yaparken de o ülkelerin ihtiyaçlarýnýgiderme konusunda herhangi bir sorumluluðun altýnagirmeyen sistemin adýdýr.

Emperyalizm Ortadoðu’da diktatörler sayesinde ayaktatutuldu. Bu diktatörlük düzeni Birinci Dünya Savaþý’ndanitibaren Ortadoðu’ya þekil veren bir düzen. Birinci DünyaSavaþý’nýn hemen öncesinde Ýngiltere, Fransa ve Rusya;Ortadoðu’ya nasýl þekil vereceklerinin resmini çizdiler.Ondan daha önce, Osmanlý Ýmparatorluðu zayýflamayabaþladýktan sonra, 18. yüzyýldan itibaren bir sorun ortayaçýkmýþtý. O sorun ortaya çýktýðý sýrada Ýngiltere ve Fransamüttefik, Rusya ise onlarýn düþmanýydý. Ýngiltere ve Fransa,Osmanlý Ýmparatorluðu’nun yýkýlmasýyla beraber Rusya’nýnbu süreçten avantajlý bir þekilde ayrýlmasýný engellemek içinbirlikte hareket ettiler. Osmanlý’nýn çöküþü Rusya’nýnkontrolünde bir çöküþ olarak ortaya çýkýyor. DolayýsýylaÝngiltere ve Fransa’nýn çýkarlarý Osmanlý’nýn ömrünü birazdaha uzatmak ve bu uzatma sayesinde de Rusya’nýn buçöküþten istifade etmemesini temin etmek amacýna dayanýyor.Ýngiltere ve Fransa’nýn bütün bu planýna ‘Doðu Sorunu’

Colonialism is a cosy job. Imperialism, however, is asystem which does not require the direct invasion of thecountry. Rather, it claims ownership and partnershipof the resources of the country. Moreover, it leads tothe exploitation of the resources. But while doing allthese deeds, the imperialist system will not be liable tomeet the needs of the countries i t exploits .

Imperialism in the Middle East has been sustainedthrough the power of dictators in the region. Thesedictatorships have been the systems which have shapedthe Middle East since the First World War. Just beforethe war broke out, the United Kingdom, France andRussia made a plan to shape the Middle East. In the18th century the Ottoman Empire had begun to losepower and there had been a problem. At that time theUnited Kingdom and France were allies and Russiawas the enemy of both countries. The United Kingdomand France acted together to prevent Russia from havinga big advantage during the process. The decay of theOttoman Empire had begun under the control of Russia.Therefore, the United Kingdom and France wereprimarily aiming to protect their interests by prolongingthe empire and preventing their enemy from benefitingfrom the decay. This plan was called “the EasternQuestion”. On the other hand, there was a rivalry

Nüfusun büyük kýsmýný oluþturan yeninesil -belki küreselleþmenin deetkisiyle- artýk ahlakî bir vaaz duymakistemiyor. Yani Kahire’de bu tip birvaaz ar týk tabiri ca izse kar ýndoyurmuyor. Bu insanlarýn kendipartilerinden de bekledikleri, “Artýk siziktidardasýnýz, ya da iktidara gelmeyenamzetsiniz; dolayýsýyla bize iþleyebilir,çalýþabilir, etkin bir program sunmakzorundasýnýz.”

But young generation who make upthe bulk of the population want tolisten to no more sermons. It may bedue to the impact of globalization. Inother words, such a sermon does notful fil the expectations of peopleanymore. What these people expectfrom their party is that if this party isin power now or nominated to cometo power, then they should work forthe people they represent and lay outa program in this respect.

Doç. Dr. Hasan KÖSEBALABAN / Siyasetbilimci-Political Scientist


between the British Empire and Russian Empire togain the control over Afghanistan. This power strugglewas called “the Great Game”.

The rising of German Empire in the Europe forcedthose three countries which are the British Empire,France and Russia to act coherently. Once Germanybegan to rise and claimed power and partnership overthe resources of the Ottoman Empire, the UnitedKingdom and France began to find a way to drawRussia to their side and share the Ottoman lands. Then,you know that a revolution took place in Russia andsomehow the country was able to get out of the game.However, following the revolution the governmentexposed the prior agreements. Thus, we have informationabout these agreements. The most important one is theSykes-Picot Agreement. Just before the WWI BritishSir Mark Sykes and the French Diplomat Georges-Picot laid a map of the Ottoman Empire down andshared the lands. This agreement shaped the currentMiddle East map with one exception. That exceptionwas Israel.

Abiding by Sykes-Picot Agreement, lands out of theAnatolia were left to the British Empire and Frenchrule. For instance, Syria and Lebanon which was brokenaway from Syria were among these lands and they wereunder French rule. As you already know, some partsof Anatolia were also included but the IndependenceWar and forming of the new state which was theRepublic of Turkey determined the borders betweenTurkey and the French rule. The United Kingdom,on the other hand, had the control of MandatoryPalestine. Then, the mandatory was brought into twoadministrative parts by leaving the river in the middle.One of them would be called Transjordan, which becameJordan later on. On the other side, Mandatory Palestinewould sustain its rule. This problem was solved whenthe State of Israel and the State of Palestine wereestablished parallel to each other. However, the problemwas evolved into an invasion. Since three or four battleswere won by Israel, “Lands under Invasion” problembroke out.

What I want to say briefly is that current order in theMiddle East was decided by imperialist states. So, Isee the movements in the region as an attempt to changeand shake the current order. These movements arecalled the Arab Spring which is a popular term eventhough Arabs do not actually approve it. Currently

adý verilmiþtir. Diðer taraftan Afganistan üzerinde Ýngiltereve Rusya arasýnda baþka bir çatýþma yaþanýyor. O sorununadý da ‘Büyük Oyun’dur.Doðu Sorunu’nun erken bir þekilde çözümlenmesi, yaniÝngiltere, Fransa ve Rusya’yý birlikte hareket etmeye zorlayantemel neden; Avrupa’da Almanya’nýn ortaya çýkmasýydý.Almanya ortaya çýkýp Osmanlý coðrafyasý üzerindekikaynaklara ortak olma iradesini gösterdikten sonra, Ýngiltereve Fransa, Rusya’yý da yanlarýna katarak bir an önce Osmanlýtopraklarýný kendi aralarýnda bölüþtürmeye yönelik bir planizlediler. Daha sonra biliyorsunuz Rusya’da bir devrimgerçekleþti ve Rusya kendisini bu oyundan bir þekilde çekti.Ama devrimden sonra kurulan Rus hükümeti, devrimdenönceki antlaþmalarý yayýmladýlar; dolayýsýyla biz buantlaþmalar hakkýnda bilgi sahibiyiz. Bunlardan en önemlisiSykes-Picot Antlaþmasý’dýr. Birinci Dünya Savaþý’ndanhemen önce Ýngiliz Mark Sykes ile Fransýz GeorgesPicot’nun bir Osmanlý haritasýný alarak aralarýndapaylaþtýklarý antlaþmanýn adýna Sykes-Picot deniyor. Buantlaþmayla hemen hemen bütün Ortadoðu haritasýþekillenmiþ oldu. Sadece bir istisna vardý; o da Ýsrail’di.Sykes-Picot Antlaþmasý’yla Anadolu topraklarýnýn dýþýndakalan topraklarýn bir kýsmý Ýngiliz, bir kýsmýysa Fransýzhakimiyetine býrakýldý. Mesela bu topraklardan Suriye vedaha sonra Suriye’den kopartýlan Lübnan, Fransýz hakimiyetialtýndaydý. Biliyorsunuz, Anadolu topraklarýnýn da bir kýsmýbuna dahildi; fakat daha sonra Kurtuluþ Savaþý ve ardýndankurulan Türkiye Cumhuriyeti ile Fransýz hakimiyetininsýnýrlarý bir þekilde çizilmiþ oldu. Ýngiltere’ye ise Filistinmandasý düþmüþtü. Filistin mandasý daha sonra nehriortalayacak þekilde ikiye ayrýldý: Bir tanesine Trans-Jordandenildi –ki daha sonra bu topraklar Ürdün oldu.-, diðertarafta Filistin mandasý devam etti. Bu problem az önce desöylediðim gibi Ýsrail devletinin kurulmasýyla ve paralelolarak bir Filistin devletinin kurulmasýyla çözülmüþ oldu.Ancak daha sonra sorun iþgale dönüþtü ve meydana gelenüç-dört savaþý da Ýsrail kazanýnca, bugünkü ‘Ýþgal AltýndakiTopraklar’ sorunu ortaya çýkmýþ oldu.Özetle söylemek istediðim þu ki; Ortadoðu’da hakim olanmevcut düzen, emperyalistlerin kalemi ile çizilmiþ birdüzendir. Dolayýsýyla, bu topraklar üzerinde meydana gelenhareketleri –ki Araplar bunu kabul etmeseler bile, bizmedyatik tabirle bu hareketlenmeye ‘Arap Baharý’ diyoruz.-ben mevcut düzenin sarsýlmasý olarak yorumluyorum. Yanimevcut bir düzen var, bu düzen emperyalistlerin düzenidir


there is an order in the region and it is the product ofimperialists that is to say. First, the United Kingdomand then the USA sustained the order by supportingthe dictators. This process still goes on. Therefore, sucha rhetoric as “Current Arab Spring is the conspiracy ofimperialists.” is wrong. Imperialists were the ones whoput and sustained the system in the region. HosniMubarak is a dictator who already serves the interestsof imperialism. So, a movement which is trying tooverhthrow him does not serve imperialism. Rather, itfunctions as an undermining factor against imperialism.However, I am talking about the potential in the future.I do not claim that “Revolution achieved its goal!”

I have been in Turkey for a year and gave lectures aboutthe Middle East in the USA before. I made a few visitsto the area after I returned to Turkey. One of them waswhen I was appointed as consultant in the elections ofthe constituent assembly in Tunisia. Apart fromsupervising ballot boxes and conversing with people wevisited head offices of the political parties. I cananecdotally mention about those visits. We also paid avisit to Egypt. We met people from various politicalparties as well. You can see the joy and relief ofoverthrowing a dictator. For example, we visited aschool in Tunisia. Just as we were leaving, someonecame up behind us and “Just a minute! I want to saysomething” he said. He told us that he was beaten andkicked out when he came to vote in the elections lastyear. He proudly says that “However, today I am thechairman of the election board in this school.” Thesepeople bear a deep resentment inside. They are thepeople who suffered under dictator regimes. First HabibBurgiba then Bin Ali regime humiliated them bothlocally and internationally. These people have lost theirdignity which is especially important for Arabs. Thatis something we value much in our culture as well. Theywish to preserve it and struggle for it. The fact that ayoung man set himself on fire is the repercussion of thistrauma. This incident is not a trivial one that can bepassed over. Therefore, this yields a reason for fightand events end up in capital city. Then all the countryrise up like a fire waiting for a spark.

Tunisia is a country which lived as French colony foryears. Almost no other country other than France sendgoods, almost 90 % of the state tenders are given toFrance, schools send their students to France andnewspapers with the largest circulation are in French.Although Arabic is the national language, they feel

ve bir þekilde –ki Ýngiltere’nin yerine ABD’nin geçmesindensonra da bu düzen diktatörlüklere verilen destek sayesindeyürümüþ oldu.- devam ediyor. Dolayýsýyla; “Þu andaki ArapBaharý emperyalistlerin komplosudur.” gibi bir retorikyanlýþtýr. Zaten oradaki hakim düzen emperyalistlerin çizmiþolduðu ve devam ettirdiði bir düzen. Hüsnü Mübarekzaten emperyalizme hizmet eden bir diktatör. Dolayýsýylaonu devirmeye yönelik bir hareketin kendisi emperyalizmehizmet etmiyor, onun altýný oyan bir iþlev görüyor. Bunutabi potansiyel olarak söylüyorum; yoksa “Devrim amacýnaulaþmýþ týr !” anlamýnda bir þey söylemiyorum.Ben bir senedir Türkiye’de bulunuyorum; daha önceAmerika’da Ortadoðu üzerine dersler veriyordum.Türkiye’ye geliþimden sonra bölgeye birkaç ziyarettebulundum. Bunlardan bir tanesi Tunus’ta kurucu meclisseç imlerinde ‘seç im müþavirl iði ’ þekl inde birgörevlendirmeydi. Orada yaptýðýmýz görüþmelerde, seçimsandýklarýný denetleme ve insanlarla konuþmanýn dýþýnda,parti genel merkezlerine de bazý ziyaretlerde bulunduk.Onlardan size anekdotlar halinde bahsedebilirim. Bir deMýsýr’a yaptýðýmýz bir seyahat oldu. Orada da ayný þekildedeðiþik siyasî partilerden insanlarla görüþmelerimiz oldu.Bu insanlarda bir diktatörü devirmiþ olmanýn sevincinigörebiliyorsunuz. Mesela Tunus’ta bir okulu ziyaret etmiþtik.Tam ayrýlacaðýmýz sýrada arkamýzdan birisi geldi. “Birsaniye!” dedi, “size bir þey söyleyeceðim. Geçen sene buradabir seçim yapýldý. Ben buraya oy kullanmak için geldiðimde,beni döverek kapýnýn dýþýna koymuþlardý. Ve ben bu seçimdebu okulun seçim ünitesi baþkanýyým.” Tabi bunu çok büyükbir gururla söyledi. Bu insanlarýn içinde bir ezilmiþlik var.Diktatör yönetimler tarafýndan dövülmüþ bir halk. ÖnceHabib Burgiba, ardýndan Bin Ali yönetiminde, hemuluslararasý anlamda, hem yerel anlamda ezilmiþ bir halk.Araplarýn çok önem verdikleri, bizim de kendi kültürümüzdeçok önem verdiðimiz bir kavram olan ‘izzet’lerini yitirmiþinsanlar bunlar. Ona sahip çýkmak istiyorlar, onun davasýnýve kavgasýný veriyorlar. Bir insanýn kendisini ateþe atýpyakmasý, böyle bir travmanýn arkasýndan geliyor; bu basitbir hadise deðildir. Orada bu hareket bir mücadele unsuruhaline geliyor. Arkasýndan patlayan olaylarla süreç baþkentetaþýnýyor. Bir anda bir alev bekler gibi ülke galeyana geliyor.Tunus yýllardýr Fransýz sömürgesi altýndaki bir ülke.Neredeyse Fransa’dan baþka bir yerden mal gelmiyor, devletihalelerinin neredeyse % 90’ý Fransýzlara veriliyor, okullaröðrencilerini Fransa’ya gönderiyorlar, en çok satan gazeteler

Fransýzca. Millî dil Arapça olsa da, Fransýzca, özelliklesiyaset terminolojisi sözkonusu olduðunda, kendilerini daharahat hissettikleri bir dil. Kültürel emperyalizmin devamettiði bir coðrafya… Ama bir taraftan Amerika da bucoðrafyaya girmek istiyor. Yýllardýr Amerikalýlar, KuzeyAfrika coðrafyasýnda kenara itilmiþ ve devlet ihalelerindenpay alamamýþ. Mesela Cezayir’de FÝS’in 1992’dekiseçimlerden önce Amerikan Büyükelçiliði ile yaptýklarý birgörüþmeyle ilgili –ki ben o görüþmeyi yakinen biliyorum,çünkü o yýllarda Malezya’daydým ve FÝS’in bir kolu daMalezya’da bulunuyordu.- Abbas Medeni’nindanýþmanlarýndan biri bana þunu söyledi: “Biz Amerikanbüyükelçiliði ile görüþtük ve onlara þu garantiyi verdik;eðer seçimler yapýlýr ve biz iktidara gelirsek devlet ihaleleriniobjektif bir þekilde rekabete açacaðýz.” Yani “devlet ihaleleriniAmerika’ya vereceðiz” diye bir garanti vermiyorlar; sadeceobjektif bir þekilde uluslararasý rekabete açacaklarý sözünüveriyorlar ve ayný söz bugün ‘Nahda Partisi’ tarafýndan da,baþka partiler tarafýndan da verilmiþtir. Buradan yola çýkarak,“Bu insanlar ABD’nin baþkentinde kuyruða dizildiler,meþruiyet elde etmek istiyorlar!” þeklinde bir yorum dayapýlabilir, Fransa’ya karþý bir denge politikasý olarak dadüþünülebilir. Ama bu insanlarýn içinde bulunduklarýzorluklarý Ýstanbul’dan, Ýstanbul’un bugünkü rahatlýðýylaanlamak pek kolay deðil. Ayný þekilde Amerika’dakirahatlýkla da anlamak kolay deðil, Paris’tekiyle de… Burasýbambaþka bir coðrafya… O coðrafyada yaþananlarlaanlaþýlabilecek bir hadise.Mýsýr’a gelince; Mýsýr’da çok farklý bir manzara ortayaçýktý. Þunu söylemek mümkündür: Amerika Tunus’takidevrime sempatiyle bakmýþ olabilir ama devrimin Mýsýr’ataþýnacaðý ile ilgili bir projeksiyon sahibi deðildi; hazýrlýksýzyakalandýlar. Çünkü Mýsýr, Amerikan emperyalizmininbölgede devam etmesi için en kritik taþlardan bir tanesi.Yani herhangi bir sýçrama tahtasý deðil. Mýsýr, her üçArap’tan birinin yaþadýðý bir ülke, Süveyþ Kanalý’ný kontrolettiði için coðrafî açýdan son derece kritik ve belki de dahaönemlisi Ýsrail’e komþu, Gazze’ye komþu bir ülke. DolayýsýylaMýsýr’daki diktatörlüðün devamý, bu üç konu baðlamýndaAmerika için çok önemliydi. Özellikle sonuncusu açýsýndançok önemliydi. Ama Tunus’tan sonra bu hareket bir þekildeMýsýr’a sýçradý.‘Arap Sokaðý’nýn nabzýný anlamak zordu. ‘Arap Sokaðý’konuþmuyor, ne dediði belli deðil… Böyle bir durum var…Ama ‘Arap Baharý’ ile beraber ‘Arap Sokaðý’ bir ‘Arap


more comfortable when they speak French, especiallyin terms of political terminology. Cultural imperialismstill has a great impact in the region. However, theUSA also wants to have a power in the region. Foryears the USA has been excluded and could not get ashare from the state tenders. For example, one of theadvisors of Abbassi Madani told me about a meetingof FIS with the Embassy of the United States beforethe elections in 1992. I knew about that meeting becauseI was in Malaysia and a branch of FIS was in Malaysiaat that time. The advisor said that they had negotiatedwith the Embassy of the US and guaranteed that theywould marketize the state tenders objectively if theelections took place and they came to power. TodayNahda Party and other political parties give the sameguarantees as well. From this point of view it is possibleto argue that these people queue up in the capital of theUS and wish to gain legitimacy. This may also be takenas a balance policy against France. But it is not thateasy to understand the problems these people go throughby observing from Istanbul comfortably. It is also hardto understand from the US or Paris. The region iscompletely different and these incidents make senseonly when the phenomena and the place in which theytake place are taken as whole.

When it comes to Egypt, the picture was very differentthere. We can say that the US might feel sympathy forthe revolution in Tunisia but they did not project thatthe revolution would lead towards Egypt and they werenot prepared for that. Because Egypt is rather crucialfor imperialism to go on in the region. So, it is not aspringboard. Egypt is home to one of every three Arabs.It has great geographical significance since it controlsSuez Canal. Furthermore, it gets even more crucial asit is the neighbouring country of Israel and Gaza.Therefore, it was rather crucial for the US to prolongthe dictatorship in the country in terms of these threefactors, especially the last one. However, the revolutionwas somehow sparked off in Egypt as well.

It was hard to understand ‘the Arab Street’. The ArabStreet was not talking and stating an opinion. But with‘the Arab Spring’ this street became an ‘Arab Square’.People started to show up and gather in the square.This was an outbreak which had been foreseen.However, we should be sensible at this point. If Bushhad been in office during the process, he might havestruggled more to sustain dictatorship. In fact,coincidences play an active role in some historical


incidents. While Russia and China support Bashar al-Assad, Obama could have continued to support thedictatorship in Egypt but he did not. Instead, he thoughtthat because this process had already begun, it wouldbe more sensible to take part in it rather than standingagainst it so that they can manage and control theprocess. Russia, on the other hand, cannot manage itand still resists the process. The US politics is moreflexible in this respect. France was not able to controlthe process in Tunisia either. Till the end Bin Ali regimewas supported by France. The US, however, standbehind the process thanks to Obama. It was not possiblewith a leader other than Obama. He made a speech inCairo two years ago. There he deliberately made aneffort not to be seen together with Hosni Mubarak.This was a sign which demonstrates that Mubarakalready fell into disfavour two years ago. But I am sayingonce again. In my opinion, the phenomena in Egyptwas not desirable but spontaneous for the US. Thus,they decided to be a part of the process rather thanstanding against it. There is a huge difference betweenthose two.

Where does Turkey stand in this picture? After 28February process a government towards which peoplehave sympathy in terms of common values came topower in Turkey. If elections were held spontaneously,the same result would come up in Turkey, Egypt,Tunisia, Yemen and Syria. A conservative party whichis hospitable to market economy can obtain around 40-50 % of the vote. This type of a government is in officefor the last three periods. The Turkish governmentstated: “We are a country that has given up hope onthe European Union process. From this point of view,we see that political parties similar to us have the samepotential. So, we can create a new order by supportingand shaping these parties so that this order damagesthe order of Sykes-Picot.” More than twenty nationstates which are the products of Sykes-Picot can beintegrated. Turkey launched such a project. Then, fromTunisia to Syria and Yemen political parties whose titlesinclude ‘justice’ and ‘development’ were founded. Theseare not classical Muslim Brotherhood parties becausemorally carismatic leaders who are now aged between80-90 are dominant in classical muslim brotherhood.But young generation who make up the bulk of thepopulation want to listen to no more sermons. It maybe due to the impact of globalization. In other words,such a sermon does not fulfil the expectations of people

Meydaný’ haline geldi. Ýnsanlar meydanda toplanmayabaþladýlar ve kendilerini gösterdiler. Bu bir patlamaydý vetahmin edilen bir patlama da deðildi. Ama burada insaflýolmakta da fayda var. Eðer mesela Obama yerine Bushiktidarda olmuþ olsaydý Amerikan diktatörlüðünün devamýnoktasýnda biraz daha gayret edebilirdi. Yani bazý tarihîolaylarda tesadüf kavramý da bence önemlidir. Týpký Rusyave Çin’in Beþþar Esad’ý desteklemeye devam etmesi gibi,Obama da bir süre daha kendi diktatörlüðünü desteklemeyedevam edebilirdi. Ama Obama bunu tercih etmedi ve þunugördü: “Biz bu süreci durduramayýz. Bu süreç baþladý vebiz bu sürecin karþýsýnda yer almak yerine yanýnda yeralmalýyýz ki kontrol edebilelim ve yönlendirebilelim. MeselaRusya Esad’a karþý bunu yapmýyor. Sürecin karþýsýnda yeralmayý tercih ediyor ve bu esnekliði gösteremiyor. AmaAmerikan siyaseti böyle bir esneklik konusunda dahaavantajlý. Mesela Fransa da bu esnekliði Tunus’tagösteremedi. Tunus’ta bin Ali yönetiminin sonuna kadaryanýnda yer aldý. Mýsýr’da ise Amerika sürecin yanýnda yeraldý ve bunda Obama’nýn avantajýný kullandý. Baþka birliderle bunu yapamazdý. Ýki yýl önce de Obama’nýn birKahire konuþmasý vardý hatýrlarsanýz; orada da HüsnüMübarek’le birlikte gözükmemeye dikkat etti, ayný fotoðrafkaresinde yer almadý vs. Bu tabi Mübarek’in üstününçizildiðini iki yýl önce gösteren bir þeydi. Ama tekrarsöylüyorum; Ben Mýsýr’da yaþananlarý Amerika’nýn bizzatdizayn ettiði bir þey deðil, ama olaylar baþladýktan sonra dayanýnda yer aldýðý bir süreç olarak görüyorum. Bu ikisiarasýnda çok büyük fark var.Türkiye nerede duruyor bu olayda? Türkiye’de 28 Þubatsürecinden sonra insanlarýn deðer yargýlarý açýsýndan ortakhissettikleri bir yönetim iktidara geldi. Yani Türkiye’de de,Mýsýr’da da, Tunus’ta da, Yemen’de de, Suriye’de de seçimyapýlmýþ olsa bu sonuç elde edilecek. Muhafazakar amaayný zamanda pazar ekonomisine sempatik, pazarekonomisinin dinamiklerine düþman olmayan muhafazakarbir parti % 40-50 civarýnda oy alabiliyor. Böyle bir manzaravar. Türkiye’de de böyle bir hükümet son üç dönemdiriktidarda. Hükümet þöyle bir yorumda bulundu: “BenAvrupa Birliði sürecinde umudunu kaybetmiþ bir ülkeolarak, Ortadoðu’ya baktýðým zaman, kendime benzerpartilerin de ayný potansiyele sahip olduklarýný görüyorum.Dolayýsýyla bu partilere destek vererek, onlara biraz da þekilvererek, birazcýk yontarak, yeni bir düzen ortayaçýkartabilirim. Ki bu düzen Sykes-Picot düzenine çomak


anymore. What these people expect from their party isthat if this party is in power now or nominated to cometo power, then they should work for the people theyrepresent and lay out a program in this respect. Let’ssuppose that Welfare Party and its vision in Turkeyremained only as a slogan. If this was the case, theycould not have come to power. However, they struggledand took office of Istanbul Metropolitan Municipalityafter the local elections of 27 March 1994. They achieveda relative success here. They tackled water shortagewhich was a chronic problem of that time. So, peopledo not want to listen to what National Vision is about.They wish to see that you successfully deal with theproblem of water shortage. The grass roots of MuslimBrotherhood also demand this and such a leadershipthat can satisfy these demands is present now. Forexample, Muslim Brotherhood gave a pledge that theywould not have a presidential nominee in the elections.Actually this Notion of ‘pledge’ is wrong here. Whywould they pledge to do such a thing? They might havetake a decision. But this was just a decision not a bindingpromise. Now they have changed their minds. Instead,they named Khairat al-Shatir as presidential candidatewho is a businessman. He is a businessman but hehimself bears the impacts of globalization process. Thelanguage he speaks is business language. He does notspeak the language of the moral leadership of MuslimBrotherhood. You can call this a moral disintegrationor deterioration or degeneration but the reality is thatthe expectations of people have been transformed.

Turkey actually serves as a model here. It is a goodexample of a government whose leaders are religiousbut successful at handling the economy at the sametime. I am not a spokesman of a particular party butother countries admiringly keep abreast of the latestdevelopments of Turkish economy. Economic stabilityespecially during the economic crisis and results of thisphenomenon get through to even houses via series.Series do not reflect the everyday life of people totallybut the way Arab world perceive things is different.Turkey has given a start to design this reality. However,we cannot predict what it will get from this process inthe future.

As for the Syria issue, next stop of the Arab Spring

sokabilsin.” Belki bu Sykes-Picot düzeninin ortaya çýkarmýþolduðu ulus devletlerin –ki 20 küsür Arap devleti var-yýkýlmasýyla gerçekleþecek bir birleþmeden ziyade, bunlarýnentegrasyonuyla ortaya çýkacak bir birlikteliktenbahsedilebilir. Böyle bir projeye soyundu Türkiye… VeTunus’tan Suriye’ye, Yemen’e kadar, isminde ‘adalet’ ve‘kalkýnma’ ifadeleri bulunan partiler kuruldu. Bunlar klasikÝhvan-ý Müslimin partileri deðildir. Çünkü klasik Ýhvan-ý Müslimin’de bugün yaþlarý 80-90 civarýnda olan ahlakî-karizmatik liderlik modeli var. Ama nüfusun büyük kýsmýnýoluþturan yeni nesil -belki küreselleþmenin de etkisiyle-artýk ahlakî bir vaaz duymak istemiyor. Yani Kahire’de butip bir vaaz artýk tabiri caizse karýn doyurmuyor. Buinsanlarýn kendi partilerinden de bekledikleri, “Artýk siziktidardasýnýz, ya da iktidara gelmeye namzetsiniz; dolayýsýylabize iþleyebilir, çalýþabilir, etkin bir program sunmakzorundasýnýz.” Diyelim ki Türkiye’deki Refah Partisi sadecesloganik düzeyde kalmýþ olsaydý iktidara gelemezdi. Amasloganik düzeyde kalmayýp Ýstanbul’un Büyükþehir BelediyeBaþkanlýðý’ný kazandýlar ve burada göreceli bir baþarý eldeettiler. O zamanki Ýstanbul’un en önemli sorunu olan suproblemini çözdüler. Yani halkýn beklentisi Milli Görüþkonusunda sizden vaaz duymak deðil; insanlar Ýstanbul’unsu problemini nasýl çözeceðinizi bizzat görmek istiyor. Böylebir talep var artýk Müslüman Kardeþler’in tabanýnda. Vebu tabaný karþýlayabilecek bir liderlik de ortaya çýkmýþdurumda. Mesela Müslüman Kardeþler, cumhurbaþkanlýðýseçimlerinde aday koymamaya söz vermiþlerdi. Aslýnda bu‘söz verme’ tabirinin kendisi bizzat yanlýþ. Neden böyle birsöz versin; karar almýþ olabilir ama söz vermiþ deðildi. Amabu kararlarýndan caymýþ durumdalar. Onun yerine Þatirisminde bir iþadamýný aday olarak çýkardýlar. Þatir, biriþadamý; fakat küreselleþme sürecinin etkilerini üzerindeyansýtan birisi. Konuþtuðu dil, iþdili. Yani Ýhvan-ýMüslimin’in klasik ahlakî liderliðinin dili deðil. Böyle birdil, o insanlar için artýk daha cazip hale geldi. Buna ahlakîçözülme de diyebilirsiniz, bozulma da, dezenformasyon da,dejenerasyon da… Ama insanlarýn beklentileri birazdönüþmüþ durumda.Burada Türkiye aslýnda bir model olarak ortaya çýkýyor.Türkiye þunu gösterdi: Liderliði dindar olan bir hükümetama ayný zamanda ekonomik olarak da baþarýlý. Ben herhangibir partinin sözcüsü falan deðilim. Ama Türkiye’dekiekonomik rakamlar dýþarýdan beðeni ile takip ediliyor.Özellikle ekonomik kriz döneminde, Türkiye’deki ekonomik


after Egypt was Libya. Gaddafi was overthrownfollowing an international intervention in Libya. Then,mass demonstrations took place in Yemen and Bahrain.The problem was tackled when Abdullah Saleh steppeddown after a 30-day soft transition plan. In the meantime,something interesting occurred. Justice andDevelopment Party in Morocco obtained 40 % of thevote and achieved the majority to form the government.Without a revolution this was the case in Morocco.This party in Morocco was permitted to stand fort heelections provided that it declares its loyalty to monarchy.All these parties are actually bound to MuslimBrotherhood. The agent directing the opposition inSyria is also Muslim Brotherhood. But because of itsethnical and sectarian diversity of the countrydemonstrations on the streets turned into a militaryconflict. Of course, Turkey may be blamed forsupporting and harbouring armed groups. Thesecriticisms are very sensible but it is not possible todischarge the current regime peacefully when we thinkfrom the viewpoint of people living there. Because ageneral who stands beside Esad knows well that hewould not be alive either once he leaves Esad. He isaware that he would not be in Office at least. There isa sectarian dictatorship. There was no sectariandictatorship in Tunisia or Egypt. Therefore, oncegenerals gave up their support for dictatorships, theywere all overthrown and mechanism of militarybureucracy remained the same. This is not possible inSyria. Not only the political party in power which isBa’ath Party according to the Syrian Constitution butalso military bureucracy are based upon a minoritygroup. Almost all of the high-ranking staff officersbelong to the same sect. So, they know that they willhave to account for the deeds they have done when theregime is overthrown. Since they are aware that theyget harmed at the end, they resist because of the instictto survive.

We are shown that Russia, Iran and China are the oneswho support Syrian regime. However, it has muchstronger supporter which is Israel. It is supposedly oneof the enemies of Esad but it also takes into accountthe factor that Palestinian people coming into conflictwith Israel are Sunni and most of them are Hamas.Hamas is a body coming from Muslim Brotherhood.

istikrar ve bu istikrar neticesinde ortaya çýkan bu manzara,dizi filmler aracýlýðýyla da evlere kadar iletiliyor. Dizifilmlerde de insanlarýn normal hayatý konusunda çok gerçekçibir manzara sunulmuyor ama Arap dünyasýnda böylealgýlanmýyor. Türkiye böyle bir dizayna soyunmuþ durumda.Tabi buradan ne çýkartýr bilemiyoruz.Suriye meselesine gelince; ‘Arap Devrimi’nin Mýsýr’dansonraki duraðý Libya oldu. Libya’da uluslararasý birmüdahale sonucunda Kaddafi devrildi. ArkasýndanYemen’de Bahreyn’de gösteriler yapýldý. Yemen’de dahayumuþak bir süreçle, Abdullah Salih’in görevi barýþçý birþekilde býrakmasýyla mesele çözüldü. Bu arada baþka birülkede enteresan bir geliþme oldu. Fas’ta, ‘Adalet veKalkýnma Partisi’ % 40 oy alarak hükümeti kuracak birçoðunluðu elde etti. Fas’ta devrim yaþanmadan bugerçekleþti. Fas’taki ‘Adalet ve Kalkýnma Partisi’ninmonarþiye sadakatini deklare ederek seçimlere katýlmasýnaizin verildi. Bütün bu partiler aslýnda Ýhvan-ý Müsliminpartileri… Suriye’deki muhalefeti de tabanda yöneten Ýhvan-ý Müslimin… Ama Suriye’deki manzara, etnik ve mezhebîyapýsýndan da kaynaklanan bir gerçekle, meydanda yapýlacakbir ayaklanmadan ziyade askerî bir duruma dönüþtü. Tabiburada Türkiye suçlanabilir. Neden silahlý gruplara destekveriyor, onlara ev sahipliði yapýyor diye. Bu eleþtirilerinyapýlmasý gayet mantýklý, doðru. Ama barýþçýl bir þekildeoradaki yönetimin devrilmesi de mümkün deðil, oradakiinsanlar açýsýndan baktýðýnýz zaman. Çünkü Esad’ýnyanýndaki bir general, Esad’ý terk ettiðinde kendisinin dehayatta kalmayacaðýný biliyor. En azýndan görevdekalmayacaðýný biliyor. Mezhebî bir diktatörlük var. Tunusve Mýsýr’da mezhebî bir diktatörlük yoktu; dolayýsýylaaskerler diktatörlüklerden desteklerini çektikleri andadiktatörlükler devrildi ve geriye kalan askerî bürokratikmekanizma olduðu gibi yerinde. Suriye’de bunungerçekleþmesi mümkün deðil. Yani askerî bürokrasi de,parti de –ki Suriye Anayasasý’nda ülkenin tek partisininBaas Partisi olduðu yazýlý- bir azýnlýða dayanýyor. Rütbelikurmay askerlerin hemen tamamý ayný mezhebî kökendengeliyor. Dolayýsýyla devrildiði anda bir hesap sorma sürecininyaþanacaðýný, bu hesap sorma sürecinin sonucunda dakendilerinin zarar göreceklerini hesaplýyorlar. Dolayýsýylahayatta kalma güdüsüyle yapýlan bir direniþ sözkonusu.Bize Suriye rejimini Ýran, Rusya ve Çin destekliyor manzarasýveriliyor. Ama aslýnda Suriye rejiminin çok daha güçlü,Amerika’daki yönetim üzerindeki gücünden dolayý çok


When a Muslim Brotherhood system is founded, Israelwill be a surrounded in a while. However, Israel seemsto rival Iran in terms of nuclear power and be in aconflict with Hezbollah. But Iran have separationistrole rather than a unifying one. Syria does not have aproblem with the fact that Golan Heights are underinvasion. The do not intend to fight or struggle for itinternationally. But a probable Muslim Brotherhoodgovernment in Syria is a threat to the strategic interestsof Israel if it cooperates with the Freedom and JusticeParty in Egypt and gains the support of Turkey in theNorth. Strategic research and opinion organs mentionsthis possibility. Governments attitude towards incidentsis also smooth. They do not come out against Esadregime.

UHIM invited me as speaker. The organization mainlythinks that we should call the five countries to accountand prosecute them. But when I think about it carefully,I realize that they put on lesser emphasis on theimperialist states in the East. In other words, theyunderestimate the deeds of the Eastern imperialists andemphasize the wrongdoings Western imperialist states.In fact, we should first be aware of Russian imperialismin terms of bloodshed, especially in our geography.Apart from that, Russian factor in the region has beenparticularly important for Turkish politics and theOttoman since the last 100 years of the empire. This isof course a controversial matter which leads to longdebates. But collective memory is one of the significantfactors that determine the foreign policy. Collectivememory has a great impact on your foreign policymakers. The current policy of Turkey is not ‘strategicdepth’. It appears to be that way. According to thatstrategy Turkey is supposed to be an central independentcountry and carry out a policy without any dependence.

But Turkey does not seem to be independent now. Itsbiggest and closest ally which is called a modelpartnership now is the United States. Obama and TayyipErdogan appear to get along well but this image is ofcourse symbolic. Which government is in Office in theUS or Turkey does not matter. What determines theforeign policy is the needs, economic power, geographyand collective memory of Turkey.

Turkey is not an ordinary country. Istanbul is not an

güçlü baþka bir destekçisi var: O da Ýsrail… Ýsrail tabi biryanda söylem bazýnda Esad ile düþman. Ama ayný zamandaþunu da hesaplýyor: Benim Filistin sorunumu teþkil edenhalk Sünnî bir halk ve bunlarýn çoðunluðu da Hamas…Hamas ise Müslüman Kardeþler’in içinden çýkmýþ bir örgüt.Bir Ýhvan-ý Müslimin sisteminin kurulmuþ olmasý ve bununbir þekilde Türkiye ile irtibatlý olmasý, Ýsrail’in bir andakuþatýlmýþ bir ülke konumuna sokacak. Halbuki þu andakimanzara; Ýsrail bir yanda nükleer bazda Ýran ile kapýþýyormuþgibi gözüküyor, bir yanda Hizbullah ile bir çatýþma halindegözüküyor. Ama Ýran’ýn bu etkisi bölgede jeostratejik olarakbirleþtirici deðil bölücü bir etki yapýyor. Suriye, GolanTepeleri’nin iþgal altýnda tutulmasýný sorun haline getirmiyor.Bu konuda bir çatýþma, uluslararasý çapta bununmücadelesini verme gibi bir giriþimleri yok. Ama Suriye’degelecek bir Ýhvan-ý Müslimin yönetiminin, diyelim kiSuriye’nin ‘Adalet ve Kalkýnma Partisi’nin, Mýsýr’daki‘Hürriyet ve Adalet Partisi’yle birleþmesi durumunda veAkdeniz’de Türkiye’nin de buna kuzeyden destek vermesi,Ýsrail’in stratejik çýkarlarýna aykýrý bir durum. BunuÝsrail’deki stratejik araþtýrma ve düþünce kuruluþlarýyazýyorlar. Hükümetin de söylemi olaylara karþý son dereceyumuþak. Yani Esad yönetimine karþý bir tavýr içindedeðiller.Beni konuþmacý olarak davet eden kuruluþ UHÝM’in vekonuþmanýn genel çerçevesi; ‘Bu 5 devletten hesap soralým,bu 5 devleti yargýlayalým.’ Ama ben dikkatli baktýðým zaman,Doðu’nun emperyalist ülkeleri son iki sýraya koyulduðunugörüyorum. Bizim algýlamamýzda sanki böyle bir durumvar. Yani Doðu’nun emperyalist ülkeleri bize göre Batý’nýnemperyalist ülkeleri kadar önplanda deðilmiþ gibi biralgýlamamýz var. Halbuki emperyalizmi kan dökmeanlamýnda alsak bi le, herhalde Rusya’yý en baþayerleþtirmemiz gerekir; özellikle bizim kendi coðrafyamýzda,bizim algýlamalarýmýz açýsýndan. Ki Rusya faktörü Türksiyaseti açýsýndan da çok büyük bir algýlamadýr; Osmanlý’nýnson 100 yýlýndan bu yana devam eden bir algýlamadýr. Butabi çok uzun bir tartýþma. Ama dýþ politikayý belirleyennedenler arasýnda tarihî hafýza da çok önemli bir yer tutar.Tarihi hafýzanýz dýþ politika yapýmcýlarýnýz üzerinde çokönemli bir etkendir. Yani þu anda Türkiye’nin izlemiþolduðu dýþ politika ‘Stratejik Derinlik’ deðildir. Sanki öyleanlaþýlýyormuþ gibi bir durum var. Orada, Türkiye’ninbaðýmsýz bir merkez ülke olmasý, baðýmsýz bir þekildepolitika yapmasý ortaya çýkar. Ama þu anda Türkiye baðýmsýz


ordinary city either. I analyze the developments froman outward viewpoint. As the potential of this countryrises, so will its desires. Therefore, no matter how farTunisia is from here, it is still an issue concerning us.Many people argue that we should take care of our ownproblems. However, we are not a Scandinavian country.I do not defend this opinion just because I am beingemotional. I do because this is the collective memoryitself. When I returned from Tunisia, I attended to aprogram which was held in Conrad Istanbul. I walkedthrough Besiktas. There was a mosque there and thestreet the hotel is located lies near the mosque. Therelies a mausoleum belonging to a Tunisian sheikh. Whileyou walking around the city centre, you come across astreet which bears a Turkish name, Lazoglu Street.The same street exists in Egypt as well. Some Laz manwent there and the streets was named after him. Youargue that these countries are other independent foreigncountries. I do not claim that they are our country. IfI do, I would do those people an injustice. But thisgeography is the scene in which our collective historyformed. Therefore, such an idea that we can turn in onourselves while ten thousand people die in Syria is notmorally right. We cannot just let it go and blameimperialists for the killings in Syria. This is not the rightthing for Turkey to do.

Syria and Turkey enjoyed a spring once. That is right.Esad and Tayyip Erdogan had their photos takentogether. But this was an exception when we look at thelong term history. The government made an attemptand that yielded no success. In addition, Syria has beenalways a country which has given support to PKK.Turkey and Syria was on the verge of a war when theideology which criticizes the government was in officein 1999. Iran, Brazil and Turkey gathered and tried totackle the nuclear crisis of Iran with a common initiative.At that time, the foreign press in Turkey argued thatTurkey was going through a an axis shift in foreignpolicy. Today the same press and same people blameTurkey for being adventurous. The picture they try tocreate is that Esad regime is innocent whereas imperialistsgo on arming the opposition groups. But this is not thecase. Esad regime is provided with a huge militarysupport from Iran, Hezbollah, China and Russia.

The regime in Syria terminated. If a regime issurrounding its own cities with tanks and bombing its

bir görüntüde deðil. Türkiye’nin en büyük, en yakýnmüttefiki –ki þu anda ‘model ortaklýk’ adýyla anýlýyor buittifak- Amerika Birleþik Devletleri… Ýþte Obama ile TayyipErdoðan, iyi anlaþýyorlarmýþ gibi bir görüntü var. Bu tabisembolik anlamda öyle. Amerika’da herhangi bir hükümetde olsa, Türkiye’de herhangi bir yönetim de olsa, Türkiye’nintemel gereksinimleri, yani ekonomik çapýnýz, ekonomikboyutunuz, coðrafyanýz, tarihi hafýzanýz… Dýþ politikayýbunlar belirliyor.Türkiye herhangi bir ülke deðil, Ýstanbul da herhangi birþehir deðil. Ben çok dýþarýdan bakarak bunu analiz ediyorum.Bu ülkenin potansiyelleri yükseldiði zaman, bu ülkeninarzularý bir þekilde depreþecektir. Bunun önüne geçilemez.Manzara dýþarýda da böyle görünüyor, içeride de. DolayýsýylaTunus, ne kadar uzak olursa olsun, bizim problemimiz.“Biz kendi içimize dönelim!” deniyor. Biz bir Ýskandinavülkesi deðiliz. Ben bunu hislerim böyle olduðu içinsöylemiyorum. Bu bir tarihî hafýzadýr. Ben Tunus’tangeldiðim gün Conrad Oteli’nde bir program vardý, orayakatýldým. Beþiktaþ’tan yürüyerek çýktým. Orada bir camivar, caminin yanýndan geçiyorsunuz ve otelin olduðu sokaðaulaþýyorsunuz. Orada caminin avlusunda bir türbe: Tunuslufalanca efendinin türbesi, bir þeyh… Tunus’ta þehringöbeðinde dolaþýrken, önünüze bir cadde çýkýyor: LazoðluCaddesi… Ayný caddeden Mýsýr’da da var. Yani ‘lazoðlu’gitmiþ orada caddeye ismini vermiþ; siz diyorsunuz ki“Buralar atýk yabancý ülke!” Buralar yabancý ülke deðil.Ben “Burasý bizim ülkemiz!” de demiyorum. Hayýr, buorada yaþayan insanlara haksýzlýk olur. Ama buralar bizimtarihimizin ortak yazýldýðý bir coðrafya. Dolayýsýyla, “Bizbu coðrafyada kendi içimize kapanacaðýz, Suriye’de 10 bininsan öldü, bir o kadar daha ölebilir, zaten bunlarýemperyalistler yapýyor.” gibi bir anlayýþ doðru bir anlayýþdeðildir. Türkiye’ye yakýþan bir anlayýþ deðildir veTürkiye’nin yapamayacaðý bir olaydýr.Suriye ile bir bahar yaþandý, evet. Esad’la Tayyip Erdoðanda ortak fotoðraflar çektirdiler, doðru. Ama uzun soluklutarihi okuduðumuz zaman, bu bir istisnaydý. Bir denemeyaptý hükümet; ama bu deneme baþarýsýz oldu. Bunundýþýnda Suriye PKK’ya sürekli destek veren bir ülkeydi. VeTürkiye ile Suriye, þu anda hükümeti eleþtiren zihniyetinbizzat iktidarda olduðu 1999 yýlýnda, neredeyse savaþaþamasýna gelmiþti. Ve yine bundan 2 yýl önce Ýran, Brezilyave Türkiye, ortak inisiyatif kullanarak Ýran’ýn nükleer kriziniçözme giriþiminde bulunduðu zaman, Türkiye’deki dýþ


own people, it has already lost its legitimacy. MaxWeber uses a definition to define the state. He regardsthe state as an entity which successfully claims amonopoly on the legitimate use of violence. There isno such legitimate violence in Syria nor is such monopoly.Therefore, the regime has already collapsed. This crimesyndicate may stand for a few year more. But after acertain point it will have to give up. Russia and Iranare not the only countries which regard the overthrowof Esad regime as an existential risk. Russia revoked anon-agression clause in a treaty signed by Hafez al-Assad. So, in the event that a country intervenes in Syriawith military action, Russia is not obligated to launcha counter-attack. China is on the table just because theyare present. For the first time in Chinese history, Chinaused the power of veto in a topic that does not concernChina. In other words, it is trying to get the messageacross to the other imperialist countries that it also haspower and they should not exclude it from the group.

basýn, Türkiye’nin ‘eksen kaymasý’ yaþadýðýný söylüyordu.Ve bugün ayný basýn, ayný yazarlar Türkiye’yi ‘maceracýlýk’lasuçluyorlar. Yani Suriye’deki yönetim sanki bir taraftaemperyalistler muhalefete silah yaðdýrýyorlar da Esadyönetimi mazlummuþ gibi bir hava yaratýlýyor. Böyle deðil…Esad yönetimi çok ciddi anlamda Ýran’dan, Hizbullah’tanve onlardan çok daha fazla Çin’den ve Rusya’dan silahalýyor.Suriye’deki yönetim artýk bitmiþ bir rejimdir. Herhangi birrejim kendi þehirlerini tanklarla çevirip kendi halkýnýbombalýyorsa; bu rejim meþruiyetini kaybetmiþtir zaten.Max Weber’in devleti tanýmlarken kullandýðý çok klasikbir taným var: “Devlet meþru þiddeti tekeline alan örgüttür.”Ve Suriye’de bugün meþru þiddet de yok, þiddetin tekelealýnmasý gibi bir hadise de yok. Dolayýsýyla rejim halihazýrdazaten çökmüþ durumdadýr. Onun yerine bir suç örgütüiþbaþýnda. Bu suç örgütü birkaç yýl daha devam edebilir buþekilde. Ama olaylar belli bir yere gelince de yönetimibýrakmak zorunda kalacak. Burada Esad yönetiminindevrilmesini varoluþsal bir tehdit olarak gören tek ülke Ýran.Rusya deðil; Rusya Hafýz Esad’la yaptýðý bir antlaþmada‘karþýlýklý saldýrmazlýk’ maddesini çýkarmýþtýr. Yani ola kibir devlet Suriye’ye müdahalede bulunursa, Rusya’nýn karþýmüdahalede bulunma zorunluluðu yok. Çinliler zatenmasada olduklarýný göstermek için oradalar ve ilk defa Çintarihinde Çin’i ilgilendirmeyen bir mevzuda veto hakkýnýkullandý. Yani; “Bu uluslararasý paylaþýmda, uluslararasýemperyalist masada ben de varým; beni dýþlamayýn!” þeklindebir mesaj vermiþ oluyor.

uhÝm uluslararasi hak ÝhlallerÝ Ýzleme merkezÝ · prof. dr. mehmet bekaroÐlu / arap baharý...

Documents