We zijn weer bij het gezin van de Diazjes.

Het was dinsdag avond en Nick lag een beetje te lezen op bed, met de muziek van zijn favoriete band aan.

En Justin was zijn toespraak aan het voorbereiden.

Het was best veel tekst, en hij zou er promotie door krijgen, dus oefent hij al de hele avond.

Roos werkte aan haar inzicht, met behulp van het schaakbord. Ze zong luidkeels mee met de radio. Oh wat was dat heerlijk. ‘Three days in a row..’

En Sara, ja, die lag gewoon te dromen. Zoals gewoonlijk, over hele knappe jongens! En dat kan natuurlijk niet zonder muziek!

Justin kreeg honger van al dat gepraat tegen die spiegel, dus hij nam een diepvries maaltijd en stopte hem in de oven.

Hij moest er wel even in blijven en hij had niks te doen, dus ging hij het aanrecht schoonmaken, wat eigenlijk heel doelloos was, want hij was niet vies.

Toen belde er iemand op, Laura. Ze belde voor Sara, maar Justin zei dat Sara op bed lag, en dat er wat in de oven stond. Dus hing hij Laura op.

Hij zag net de oven al roken, maar nu stond de oven in de hens! BRAND!

Justin stond verstijft. Was dit zijn keuken die aan het affikken was?

Maar daarna brak de chaos los. Hij raakte in paniek en schreeuwde om hulp, waarom hadden zij nou niet een brandalarm ofzo!?

Binnen een seconde of 3 was de hele keuken weg, hij kon geen hulp zoeken niemand hoorde hem. De hitte vloeide door de kamer en het vuur sloeg over op de eethoek.

‘NEEE!’ riep Justin terwijl de vlammen hem om het middel gingen, hij schreeuwde zo hard als hij kon, maar er kwam niemand, de muziek stond aan bij iedereen.

Justin begon te springen om de vlammen te ontkomen. De eettafel was al afgebrand en er waren nog 2 stoelen over.

De vlammen hadden hem opgeslokt en Justin kreeg het spaans benauwd!

Hij hoeste en kuchte en schreeuwde alles bij elkaar! De rook sloeg in op zijn luchtwegen, hij stikte zo wat. De paniek gierde door zijn lijf en zijn hart bonkte in zijn keel.

Zijn voeten branden al en hij was gloeiend heet, hij werd slap en allemaal beelden flitsten door zijn hoofd. Was dit zijn einde?

Ja dit was zijn einde. En hij had pijn geleden, zoveel pijn. Daar kwam hij, magere Hein. En voor hij het wist, was Justin niet meer dan een schralig hoopje as.

De eerste die op het geluid van magere Hein was afgekomen, was Nick. Zij ogen zochten naar een teken van zijn vader maar hij vond niks. Toen keek hij naar de grond en zag het hoopje as. Was dat zijn vader? Hij barste in tranen uit.

Al gauw stond iedereen erom heen, aan het geluid van Magere Hein was niet te ontkomen. Dat hoorde je gewoon. Roos kuchte en hield haar handen voor haar ogen, dit wou ze niet zien. Roos hield haar hart vast, wat was dit? Er ging van alles in haar om. Was haar vader dood?

‘Waarom hij VERDOMME? ZEG HET DAN. HIJ MAG NOG NIET DOOD GGAAAAAAN! HIJ HOORT BIJ ONS EN ZIJN LEVEN IS NOG NIET VOOR BIJHIJJJJJJ!’ huilde Roos.

Een uurtje of twee later na veel getroost en gepraat. Zaten ze met z’n drietjes op de bank. Allemaal aan het huilen, ze waren in trance.

Waarom hij! WAAROM JUSTIN? Ik hou zo van die man! Ik ben zo dol op hem, WAAROM?!’ tranen vloeide over haar wangen, en dropen over haar trouwring.

‘Ik kan niet leven zonder hem, hij is mijn wederhelft. Zonder hem kan ik niets.’ snikte Roos, en ze veegde haar tranen weg.

‘Pappa! Pappa! Waarom ben je weg? Waarom moest die kutbrand nou precies nu komen, waarom is die kutdiepvriesmaaltijd zo vlambaar. IK HAAT DIE HEIN!’

‘Ja, ik trek dit niet mam. WAAR IS PAPA? Ik wou met hem mijn eerste auto kopen, en hem later mijn kinderen laten zien. Ik wou nog zoveel met hem doen!’ en Nick huilde tranen met tuiten!

Toen trok Roos het echt niet meer, ze viel op de grond en deed opeens heel gek. ‘Nick? Nick? Nee niet mamma ook dood! NEE! Wat gebeurt er met haar?’ Sara raakte in paniek.

Toen kwam er een soort therapeut uit de lucht vallen, hoe hij het deed deed hij het, maar hij zette Roos weer een beetje op het goede pad.

Alles was inmiddels opgeruimd. Behalve het hoopje Justin. Of beter, het hoopje as wat er nog van over was. Aan Nick de eer om het op te vegen en in een potje te doen. Tranen mengde zich met het as.

Toen zette hij het potje op de grond. En liep naar zijn slaapkamer.

Sara zat verstard op de wc. Ze dacht na, haar vader, hij was er niet meer.

‘Saar, kom jij maar lekker bij mij in bed liggen vannacht.’ dat had Roos tegen haar dochter gezegd, zo waren ze beide niet alleen.

Ook Nick kroop zijn bed in, maar van slapen kwam er bij de Diazjes weinig van die nacht.

De volgende ochtend werd Sara heel somber wakker. Ze had een nachtmerrie gehad, net als Roos. Heel vervelend, maar dat zou nog wel even zo blijven.

Daarom gingen Roos en Sara even praten, en elkaar helpen de nachtmerrie te verwerken. Dat lijkt heel raar maar ze moeten allemaal de plotselinge dood van Justin een plek geven.

Daarna nam Sara een douche. Ze zette hem extra heet. Ze spoelde al haar zorgen weg. Althans, dat was de bedoeling, het lukte niet helemaal, maar ze zag het wel iets zonniger in. Ze moet wel gewoon verder leven.

Terwijl Sara aan het douchen was, regelde Roos wat dingen voor het graf van Justin. Dat was erg moeilijk, ze had nooit gedacht dat ze ooit een grafsteen moest bestellen voor háár Justin.

Nadat ook zij had gedoucht maakte ze drie kommetjes havermout.

En na een paar minuten genoten ze toch wel van een bakje havermout.

Ze hadden besloten dat iedereen wel naar werk of school zou gaan, want dat is gewoon belangrijk om hun leventje weer op te bouwen.

Om 1 uur waren de kinderen weer thuis. Ze gingen zo’n happy family film kijken, maar na een kwartier trok Sara het niet meer, en Nick al helemaal niet.

Dus begonnen ze aan hun huiswerk. Wat ook amper lukte, ze konden zich moeilijk concentreren.

Toen Roos thuis kwam nam ze een douche. Dé douche die haar leven een wending gaf. Dé douche die haar deed beseffen dat ze verder moest, en dat Justin het ook zo had gewild. Traanwater voegde zich bij het water van de douche en plensde op de grond. Maar het was goed zo. Roos had er vrede mee.

Toen de spullen waren geleverd, en waren geplaatst. Leukte Roos het op met bloemen, en rond vijven stond er een mooi graf. Dat verdiende Justin.

‘Lieverd, als je daar ergens boven bent. Ik hou van je, ook al ben je niet meer hier, ik weet dat je dicht bij ons bent.

Na een kus op het graf, begon Roos aan het eten. Karbonaadjes met bietjes.

En na uitgebreid kokkerellen genoten ze samen van een lekkere maaltijd.

Sara ruimde af, en zette de restjes weg.

Keek nog een komedie film met Nick.

En rond negen uur sliep iedereen wel in huize Diaz. Ja, best vroeg.

De volgende morgen maakte Sara Nick wakker. Ze gaf hem een dikke knuffel. ‘Hee broertje, lekker geslapen?’lachte ze. ‘ Ja hoor zuske, beter dan gister.’

Inmiddels was ook Roos wakker geworden, ze veegde wat slaap uit haar oog. Daarna kleedde ze zich om.

En om 8 uur ging iedereen naar school of werk.

Toen Roos thuis kwam, deed ze de rouw kaartjes op de bus. Ze slikte de brok in haar keel weg en ging naar binnen.

Waar Nick & Sara huiswerk zaten te maken.

Ze moest maar gelukkig zijn, ook al was ze Justin verloren, hij zat in haar hart. En ook bij Saar&Nick.

Ze moesten verder.

Tot de volgende update! <3