ARALIN 5 Pagmamalasakit sa

kapwa

PAGMAMALASAKIT SA KAPWA

Pagmamalasakit na maibibigay sa ating kapwa sinusuklian ng higit pang mga biyaya.

PAGPAPALALIM(DEEPEN)

Kilala mo ba ang kapwa mo? Mahal mo ba siya?Nagmamalasakit ka ba sa kanila? O wala silang Halaga sa iyo? Ang mga taong nakapaligid sa

iyo ay iyong kapwa, mga kasambahay, kapitbahay,kamag-aral, kasama sa trabaho, mga guro,

mga kaaway at lahat ng mga taong nakakasalubong at nakikita sa araw-araw. Kailangan mo silangpagmalasakitan.

Ang mga pulubi, may kapansanan,namamalimos, mga batang grasa na naglipana sa kalye, di nila marahil gusto ang kalagayan nila sa buhay, lamang ay wala silang magawa dahil salat sila sa kakayahan atkabuhayan. Ano ang magagawa mo?

Narito ang isang kwento ng mga mag-aaral na nasa Second year

Tuwing buwan ng Disyembre ay nagdadala kami ng mga prutas, pagkain, mga lumang damit, juices at mga bag na aming ginawa sa bahay-ampunan ng mga matatanda, ang Home for the Aged. Maraming mga kwento ang mga

lolo’t lola doon sapagkat karamihan sa kanilasa kanila ay di naaalala ng mga tunay na pamilya, may nagsabi na ang mga anak at

mga apo ay panay propesyunal na at magaganda

na ang mga katayuan sa buhay at nakatira sa magagandang bahay pero di man lang sila naaalala. Kaya ganon na lang ang kanilang kasiyahan kapag bibisitahin namin sila at hahandugan ng mga biyayang aming nakayanan. Halos ayaw kaming bitawan sa aming pagkakahawak nang mahigpit, ang

iba’y lumuluha at sabik na sabik sa pagmamahal.

Kaawa-awa sila, di man lang sila naaalala at

pagmalasakitan ng mga taong minsan nilang inaruga. Nasaan sila ngayon? Ibang tao pa

ang nagmamalasakit, dahil ba sila ay matanda at

di na pwedeng pakinabangan. Ang pabayaan

sila ay di magagawa ng mga taong malapit sa

Diyos at may puso sa nangangailangan. Katulad

din ng kasabihan na ang taong mapagmalasakit

at mapagbigay, pagdating ng panahon aynagkakamit ng tagumpay.

Muli, harapin natin ang pagtulong sa mga nangangailangan at ang Diyos na ang bahala sa ating kaligtasan at kaligayahan.

TUON

Ang pagmamalasakit sa kapwa ay di nangangailangan ng anumang kapalit. Ito ay nagagawa ng buong puso, nang masaya sa ibinibigay mong panahon sa nangangailangan di man ito materyal na bagay tulad ng pagdarasal, kahit di natin sila kakilala. Ang Diyos na ang bahalang gumanti pagdating ng tamang panahon.

PAGTATAYA

“Anumang kabutihang ginawa mo sa iyong kapwa ay ginagawa mo na rin ito sa Akin.”

Aralin 6Paggawa ng mabuti sa

kapwa

PAGGAWA NG MABUTI SA KAPWA

Buhay dadalisay; kapag sa kapwa buhay mo’y inaalay

Laging damhin kung may naghihirap

Pagkat ang mga kamay na laging nagbibigay ay laging

Tumatanggap ng maraming pagpapala

PAGTUKLAS(EXPLORE)Ano ang magagawa ko? Ako man din ay

mahirap sa buhay? Di ko rin alam kung paano ko

pagkakasya-hin ang kinikita ng tatay mo para sa ating lahat. Ang taas ng lahat ng bilihin. Gusto ko man

silang tulungan ay wala akong magawa dahil kapos

din tayo. Ito ang mga dahilan minsan nakapipigil

upang tumulong at maawa sa taong nangangailangan. Subalit ito ay maling kaisipan hindi lamang pagbibigay ng materyal na bagay ang

pagpapakita ng awa sa kapwa. Bagama’t ang mga pagkain,

gamot, pera, damit ang totoong kailangan nila hindi maikakaila sa panahon ngayong na maraming nawawalan na ng pag-asa, nalulungkot, at kulang sa maraming pangangailangan. Nakatulong din ang ating pakikipag-usap sa kanila at pagbibigay ng

lakas ng loob lalo sa mga kapus palad. May

magagawa tayo para pagaanin ang kanilang problema.

May kahirapang gawin ang ganitong uri ngpaglilingkod ngunit maaari tayong makatulong

sa pagsasabi sa mga samahan ng simbahan, sa barangay, sa paaralan, sa pamayanan na ang

layunin ay makatulong din sa ating mga

kababayan na maibalik ang kanilang pagtitiwala sa sarili at sa lipunang kanilang kinabibilangan.

Naalala ko ang kwento ni Myra sa tuwing papasok

siya sa paaralan ay pinadaragdagan niya ang pandesal ng kanyang baon upang ibigay sa matandang pulubi na nakaupo sa may gate ng kanilang paaralan. Sa araw-araw na ginagawa

ng Diyos ay di maaaring walang ibigay na pagkain

si Myra sa matanda. At dahil mainit ang panahon

at matindi ang sikat ng araw ay hiningi niya ang sumbrero ng kanyang ama upang ibigay sa

matanda. Nang aking tanungin si Myra tungkol

sa ginagawa niya sa pulubi ang sagot niya sa akin “Mama di ko po matiis na nakikitang nahihirapan ang matandang lalaki na alam kong di pa siya kumakain kaya ang kaunti ko pong baon ay binibigay ko po sa kanya dahil alam ko po na wala na sa kanyang nag-aalaga dahil sa kalagayan niya sa buhay. Hindi na rin niya kayang maghanapbuhay dahil sa kanyang kapansanan. At higit pa rito ay nakadarama ako ng kasiyahan dahil may nagawa po ako para sa taong nangangailangan.”

PAGPAPALALIM(DEEPEN)May mga sitwasyon o pangyayari sa buhay ng

isang tao na nag-uudyok sa kanya upang ituon

ang lahat ng lakas at gawain para sa personal

na pag-angat lamang. Kadalasan, dahil sa mga

mapapait niyang karanasan o kalupitan ng kapwa, gusto na lamang niyang patunayan

ang kanyang sarili na makakaya ang lahat kahitmag-isa lamang. Nandiyan ang hangarin niyang manalo, makatalo at makaangat

kaysa sa iba.

Ngunit anuman ang naranasan, ang saloobingmakasarili ay dapat pigilan dahil salungat ito sa kalikasan ng tao ayon sa pagkakalikha ng Diyos. Ang tao ay hindi nabubuhay na mag-isa. Likas sa tao ang pagiging sosyal kasama ang pagiging mabuti. Kailangan niyang makipag-ugnayan upang marating sa pinakamataas na antas ng kanyang pagkatao. Malaki ang bahaging ginagampanan ng kanyang kapwa sa pag-unlad ng kanyang pagkatao. Malaki ang bahaging ginagampanan ng kanyang kapwa sa pag-unlad ng kanyang pagkatao at gayundin ang ginagampanan niya sa pag-unlad ng iba. Nasa dimensyong sosyal ang pagtutulungan at pagsisikap ng bawat isa upang magkaroon ng pag-asang umunlad ang ating bansa.

Kung minsan nga lamang, may mga pagkakataong pa rin na may mga taong

batid din ang sariling kahinaan at kakulangan kaya hindi na magawang unahin pa ang iba. Siya mismo ay mahirap, Siya mismo ay may mga balakid sa buhay. Wala rin siyang pera, wala

rin siyang lakas ng loob.

Ngunit ang kabutihang-loob ay hindi nakasalalay sa sariling kakayahan lamang at pagbibigay ng mga materyal na bagay. Ang kabutihang-loob ay nag-uugat sa malinis na puso kung saan nanahan ang pagmamahal

sa Diyos, kapag ang Diyos ang sa tao’y naghahari. Siya rin ang nagbibigay ng talino at lakas upang maibahagi ang kabutihan ng tao

ayon sa presensya niya. Nandiyang magagawa ng

tao na makagamit ng mga salitang

makakapagpapa-lakas ng loob ng kanyang kakilalang

nawawalan na ng pag-asa. At sa simpleng pagngiti at pagtapik lamang naiibsan na ang kalungkutan

at problema ng kayang kaibigang

nangangailangan.Kung kaya, totoo ang sabi ni Strait (World

Mission, 2010), ang kabutihang-loob ay higit kaysa sa gawa. Ito ay anuman na makapag-

angat sa tao.

TUON

Tayo ay higit na mapagmahal kaysa iba, kaya nararapat lamang na ipagpasalamat natin ito sa Poong Maykapal. Ang tanging hiling lamang ay huwag tayong maging makasarili lalo sa mga taong nangangailangan ng ating tulong.

The End

Thank YOU!