veidislod 4. tbl. 2012

tímarit um sportveiði og tengt efniVEIÐISLÓÐ

4/2012

Vision, endalaus gleði

Hrygnan ehf. | Síðumúla 37 | Sími: 581-2121 | www.hrygnan.is

8 Stiklað á stóru

Rennt yfir það helsta sem gengið hefur á síðustu vikurnar í máli og myndum

12 Gjöf Jöklu

Sigríður Þorgeirsdóttir hefur upplifað að berjast hatrammlega gegn virkjun Kárahnjúka til að bjarga Jöklu og standa síðan á bökkum breyttrar Jöklu og veiða lax á flugu.

20 Veiðistaðurinn

Við fjöllum um nýtt svæði í flórunni, ósasvæði Laxár á Ásum.

28 Fjölskylduveiði

Frostastaðavatn hefur það allt, stórkostlegt umhverfi og gnægð fiskjar.

34 Flugubarirnir

Við fórum aftur í heimsóknir, og núna með haustið í huga.

46 Fluguboxið: Crossfield

Við skoðum eina gamla og klassíska, Crosfield og rifjum upp sterk tengsl hennar við Ísland.

50 Fluguboxið: Andarunginn

Sú saga barst að norðan að veiðimaður varð vitni að urriða grípa andarunga. Hér er frásögnin, auk þess sem við fengum hinn frábæra hnýtara Viðar Egilsson til að hnýta fyrir okkur Andarungafluguna.

54 Skotveiði endur

Við ræðum andaskytterí við Kjartan Lorange sem segir það vanmetnustu skotveiðina á Íslandi.

60 Eitt og annað: Vöðluskór

Við erum í fróðleikshorni Lárusar í Skóstofunni aftur og skoðum hvort að völuskórnir séu ónýtir eða við bjargandi.

62 Eitt og annað: Meðferð afla

Fátt er ömurlegra en að koma heim úr veiði með úldinn eða spilltan afla. Hér má lesa sig um hvernig komast megi hjá því.

64 Veiðisagan, Svæðamörkin

Í Veiðisögunni rifjum við upp eina gamla og góða sem fjallar um svæðamörk í laxveiði.

66 Ljósmyndun: Nils Folmer

Við erum stórheppnir með galleríið að þessu sinni, því Nils Folmer Jörgensen er einn sá besti í bransanum.

92 Lífríkið: Laxveiðisumarið

Laxveiðin hefur hikstað rækilega í sumar. Byrjaði vel en fjaraði furðu hratt út og það vantar smálax. Hvað segir Guðni Guðbergsson við því?

96 Einu sinni var, Hreindýr

Við rifjum upp gamlar sögur af ótrúlegum hreindýraskyttum, m.a. er mergjuð veiðisaga úr Henglinum.

98 Villibráðareldhúsið: Úlfar Finnbjörnsson

Villti kokkurinn Úlfar er með magnað villibráðarhlaðborð í haust og leggur hér til uppskrift sem þar verður að finna.

100 Veiðihundar

Hjörleifur Steinarsson segir sögur af tíkinni sinni sem félagarnir kalla Löndunarþjónustuna.

102 Græjur og fleira

Alls konar nýjungar og skemmtilegheit sem er að finna í helstu veiðibúðunum.

Forsíðuljósmynd:

Nils Folmer Jörgensen

efnið

frá ritstjórnKomiði sælir lesendur. Hér gefur að líta tíunda tölublað Veiðislóðar, það fjórða á

þessu ári, en í fyrra urðu þau alls sex talsins. Segja má að það sé komin ákveðin

festa í þessa útgáfu, við rákum okkur á margvísleg hurðarhorn lengi vel, en nú

kemur okkur fátt á óvart lengur. Óhætt að segja að við munum í framtíðinni

kanna betur þá möguleika svona útgáfu sem við höfum ekki gefið gaum fyrr.

En svona er þetta, þróun og reynsla, þetta skilar sér smátt og smátt.

Vonandi eruð þið lesendur ánægðir með framtakið. Við höfum alla vega haft af því mikla ánægju og gaman að geta teygt sig út fyrir hinn fremur fastmótaða ramma sem vefurinn okkar www.votnogveidi.is býður upp á. Flest tölublöðin okkar til þessa hafa verið um eða yfir 100 blaðsíður að lengd, fáein farið þar aðeins undir, en ef við gefum okkur að meðalengd Veiðislóðar sé 100 blaðsíður þá erum við komnir með þessu tíunda tölublaði 1.000 blaðsíður af fríu afþreyingarefni fyrir ykkur lesendur/veiðimenn.

Með ósk um að restin af stangaveiðivertíðinni verði ykkur til gæfu og gleði og að skot-veiðihaustið verði spennandi og skemmtilegt.

Guðmundur Guðjónsson, ritstjóriHeimir Óskarsson, útlit og umbrot

Jón Eyfjörð Friðriksson, greinaskrif.

8 VEIÐISLÓÐ • tímarit um sportveiði og tengt efni • 4. tbl. 2012

Síðan að Veiðislóð kom síðast út fremur snemma í júlí hefur

margt breyst. Laxavertíðin byrjaði með miklum ágætum, lax

var genginn snemma líkt og 2010, talsvert var að ganga af

stórlaxi og það bólaði á fyrstu smálöxunum snemma sem

löngum hefur talist vera til merkis um stórar smálaxagöngur.

En sú varð heldur betur ekki raunin. Þvert á móti brugðust

smálaxagöngur og veiðin hjaðnaði smátt og smátt og ekki

bætti úr skák að veðurguðirnir voru sparari á regndropa en

nokkru sinni fyrr og vel flestar laxveiðiár landsins fóru neðar

en niður í grjót.

stiklað á stóruVeðurguðirnir voru sparari á regndropa en nokkru sinni fyrr!

9

Óskar Páll Sveinsson með glæsilega hrygnu úr Laxá í Dölum.

Það rættist síðan loksins úr vatnsskort-

inum þegar draga fór nær miðjum

ágúst, víða flóðrigndi um tíma og

vatnsbúskapurinn batnaði. Við það

hresstist veiðin líka að sjálfsögðu, en

bara ekki á neinum svakalegum skala,

enda var eftir sem áður miklu minna

af laxi í ánum. Það stefnir því í veru-

lega lakara sumar 2012 en verið hafa

allra síðustu ár. Það var úr háum söðli

að detta því sum þessara allra síðustu

sumra voru metsumur, eða sumur

með veiði vel umfram meðalveiðitölur.

Guðni Guðbergsson fiskifræðingur

spáir því þó í viðtali í þessu tölublaði

að veiðin gæti farið nærri meðalveiði

frá árinu 1978, ef að heldur sem horfir.

Haustveiðin er framundan og það

er komið vatn í árnar, þannig að við

spyrjum að leikslokum og geymum

okkur orð eins og „hrun“.

Á sama tíma bárust víða góðar fréttir

af silungaslóðum. Litlaá í Kelduhverfi,

urriðasvæðin í Laxá , Reykjadalsá og

fleiri voru afar góð. Veiðivötn sprungu

út eftir erfiða byrjun, frábær bleikju-

veiði var bæði í Þingvallavatni og Úlf-

ljótsvatni, vötn á Skagaheiði gáfu vel,

en einhverra hluta vegna datt botninn

úr veiðiskap á Arnarvatnsheiðinni

eftir líflega byrjun. Sjóbleikjuveiði var

víða ágæt og fyrstu merki um sjóbirt-

ingsgöngur voru lofandi.

Það hefur líka borið á mjög stórum

fiskum, ekki síst í Litluá og Laxá. M.a.

veiddist um 16 punda urriði í Litluá,

nánar tiltekið í Skjálftavatni, allra tíma

stærsti stangaveiddi urriði Veiðivatna

kom á land og tveir áætlaðir 30 punda

laxar veiddust, annar í Selá og hinn í

Laxá í Aðaldal. 110 til 111 cm tröll þar

á ferðinni. En við leyfum að vanda

myndunum að tala sínu máli.....

stiklað á stóru30 punda-plús hængur Árna Baldurssonar úr Skipahyl í Selá. Mynd Árni Baldursson

Hinrik Bergsson með flottan lax úr Straumfjarðará.

Snævar Örn Georgsson. með fallegan lax ofan Steinboga í Jöklu.

Jökull Snæbjarnarson með stórlax úr Haffjarðará.

Skoskur veiðimaður með gríðarvæna bleikju úr Skjálftavatni.Mynd Stjáni Ben.

Stefán Haukur Erlingsson og Einar Johnson með stóran urriðahöfðingja úr Þingvallavatni.

Sigurður Árni Sigurðsson ásamt syninum Jóhannesi Kára með 80 cm urriðatröll úr Skjálftavatni.

Mynd: Guðrún Hálfdánardóttir.

Bubbi Morthens með 16 pundara af Nesveið -unum í Laxá í Aðaldal.

Gústaf Gústafsson með flottan urriða sem hann tók á þurrflugu í Austurá á Arnarvatnsheiði.

Jóhann Rafnsson með glæsilegan stórlax úr Víðidalnum, 102 cm bolti á Green Brahan.

Haukur Böðvarsson með metfisk Veiðivatna, 16,4 pund, 83 cm langur og 50 cm í ummál, dreginn úr Grænavatni.

Lars Svendsen með lax sem var mældur 111 cm úr Laxá í Aðaldal.

Jón Eyfjörð Friðriksson með 83 cm hrygnu úr Barnafellsbreiðu í Skjálfandafljóti. Mynd gg.

13

Sigríður Þorgeirsdóttir

Gjöf JökluLengi vel, og kannski enn, hefur Jökla sem laxveiðiá verið

umdeild. Þarna rann áður Jökulsá á Dal með miklum

látum og klofnaði þjóðin í tvær fylkingur um það hvort að

hætta ætti við Kárahnjúkavirkjun sem myndi leiða af sér

að Jökla myndi hverfa í sinni gömlu mynd. Það varð ofan

á að virkja og Jökla er önnur í dag en hún var fyrrum. En

það er til fólk sem sér tækifæri alls staðar og þar í hópi er

Þröstur Elliðason sem tók Jöklusvæðið á leigu með það

að markmiði að byggja það upp sem laxveiðisvæði með

sama hætti og hann hefur gert við Breiðdalsá og Ytri Rangá

áður. Í hinni nýju Jöklu hefur verið vaxandi laxveiði og

mál manna að svæðið sé með fallegri veiðisvæðum sem

fyrirfinnast. Við báðum Sigríði Þorgeirsdóttur að skrifa um

upplifun sína af Jöklu, en hún hefur þá stöðu að hafa bæði

barist hatrammlega gegn virkjun árinnar og síðan staðið í

þeim sporum að kasta í hana flugu nokkrum árum síðar.

Sigríður Þorgeirsdóttir er prófessor í heimspeki við Háskóla

Íslands. Hún hefur m.a. skrifað um heimspeki náttúrunnar og

umhverfissiðfræði og sinnt náttúruvernd. Sigríður ólst upp í nábýli

við fiskveiðar og er barnabarn Tryggva Ófeigssonar, eins helsta

útgerðarmanns Íslands á sínum tíma og leigutaka Vatnsdalsár um

árabil, og er gift lax- og silungsveiðimanni. Sigríður hóf þó ekki að

veiða sjálf að ráði fyrr en fyrir nokkrum árum. Sigríður skrifar:

Ljósmyndir: Jóhanna Hinriksdóttir.


„gefa“ Alcoa Rauðuflúðir, Töfrafoss og

alla hina fossana. Ég vissi svo sem að

afstaða íbúa Jökuldals til Jöklu var ekki

einhlít enda hefur sambýlið við hana

oft verið átakamikið. Hin ótamda Jökla

var „ægifögur“ því hún vakti í senn ugg

og aðdáun. Nokkrum árum eftir ósigur

í baráttunni var ég aftur komin austur

á land þar sem Jökla leið nú allt í einu

beisluð og orðin fagurblá laxveiðiá.

Hrikafegurð æðandi jökulfljóts hafði

vikið fyrir þessari ljúfu á sem leið um

tröllvaxin gljúfrin sem Jökla hafð brotið

sér leið um.

Þetta var mín önnur ferð til að veiða í

alvöru laxveiðiá. Ferðin orkaði tvímælis

í mínum huga vegna þess að henni var

heitið á vatnasvæði Jöklu. Mér finnst ég

nefnilega standa í persónulegu sam-

bandi við Jöklu. Á tímum baráttunnar

gegn stóriðjuvæðingu og virkjanafram-

kvæmdum á Austurlandi gekk ég upp

að jökulrótum og niður með Jöklu og

kynntist ánni og umhverfi hennar. Ég

reyndi með ýmsu móti að leggja mitt

af mörkum til að bjarga þessu beljandi

Jökulfljóti og leyfa því að vera áfram

óhemja. Ég gat ekki hugsað mér að

Bjarni Höskuldsson

Ævintýri við Steinbogann í Jöklu, með Sigríði er Magnús Diðrik Baldursson eigin-maður hennar.

15

Ég var lent í mótsögn vegna þess að ég

var í senn tvístígandi að vera þarna og

full eftirvæntingar að fá að veiða í ánni.

Mér fannst eins og það biði mín eitt-

hvað sérstakt. Ég hafði stundað silungs-

og urriðaveiðar um nokkurra ára skeið

og var farið að langa mikið til að veiða

lax. Við hófum veiðina í Fossá sem er

ein hliðaránna neðarlega í dalnum.

Ég byrjaði á að kasta og það þurfti ekki

nema tvö köst þar til lax tók í hyl neðan

við lítinn foss. Þetta var næstum einum

of auðvelt þó svo að það hafi tekið á

að halda og landa laxinum. Ég var full

þakklætis og gleði jafnframt því að vera

í uppnámi yfir að taka líf laxins. Þetta er

aldrei einhlít tilfinning, alla vega ekki

enn sem komið er. Ég réttlæti veiðar

siðferðilega fyrir mér á þann hátt að

vegna þess að ég borði fisk geti ég líka

veitt hann. Annað væri tvískinnungur.

Það er fátt sem ég hef meiri unun af

en að standa við veiðiá en um leið verð

ég að setja mig í ákveðnar stellingar

hugarfarslega. Mér finnst ég þurfa að

fara á vit einhvers veruleika vatns og

fiska sem er mér óútreiknanlegur. Áður

en ég hef veiðarnar á ég í innra sam-

tali við þennan veruleika, stilli mig inn

á hann og opna mig fyrir því óræða.

Ég reyni allt hvað ég get að lesa ána og

aðstæður rétt og beita þeim klókindum

sem eru á mínu færi. Jafnframt veit ég

að mín lógík nær ekki nema ákveðið

langt vegna þess að við skiljum ekki til

hlítar hvað fær lax til að bíta á agnið.

Stefán Jónsson setti fram þá tilgátu í

sjálfsævisögu sinni sem veiðimanns að

laxinn bregði á leik við veiðimanninn

(sjá Lífsgleði á tréfæti með byssu og

stöng sem kom út 1989). Aðrir segja að

laxar hegði sér frekar eins og vélmenni

og bíti á agnið á einhvern skilyrtan hátt

jafnvel þótt það þjóni ekki sjálfsvið-

haldi þeirra. Fyrri tilgágan er skemmti-

legri en sú síðari er líkast til raunsærri.

Hver svo sem skýringin kann að vera

er reynslan af því að veiða lax dularfull

og gjöf náttúrunnar hverju sinni.

Eftir að ég hafði landað laxinum lagði

fylgdarmaður okkar sem þekkir vel

til árinnar til að ég myndi leggja til

nafn á veiðistaðinn en það vantar enn


17

nafn á nokkra staði þarna. Hann sagði

mér að veiðifélagi hans hefði nýlega

verið þarna á ferð og hefði hann nefnt

ónefnda veiðistaðinn þar sem hann fékk

lax í höfuðið á sjálfum sér. Mér fannst

sjálfri það ekki koma til greina. Þetta

var Maríulaxinn minn og þess vegna

fannst mér helst koma til greina að kalla

staðinn „Maríusteina“ og vísa jafnframt

í steinhnullungana tvo sem standa við

bakkann og eru kennileiti. Það liggja

líka hugmyndasögulegar ástæður að

baki nafngiftinni. María er nafn sem

er tilvísun í mar, í sjóinn og vatnið.

Sjórinn er eilíf hringrás flóðs og fjöru og

vatnið streymir áfram endalaust. Vatnið

er uppspretta lífsins sjálfs, þar eigum

við upphaf okkar, við, laxinn og allt

sem lifir. Svo mér fannst ég hafa góðar

ástæður fyrir nafngiftinni. Við opnuðum

kampavínsflösku sem ég hafði fengið

í afmælisgjöf, skáluðum fyrir veiðinni,

veiðifélögunum, vinskapnum og nafni

veiðistaðarins þar sem við sátum í

ilmandi lynginu við Maríusteina.

Allt að gerast við Maríusteina í Fossá.


Næst var haldið í Steinbogann sem

hlýtur að vera einhver magnaðasti

veiðistaður landsins. Það er ekki hættu-

laust að veiða á þessum stað. Fyrir það

fyrsta var aðkoman erfið en það þurfti

að klöngrast yfir horngrýti og sprungur,

príla niður brattan, sleipan stiga, og fara

með gúmmíbát yfir vatnið í gljúfrinu

til að komast yfir á hinn bakkann. Það

er haft þarna í gljúfrinu þar sem Jökla

rennur neðanjarðar, undir steinboga.

Það syngur og hvín í ánni undir berg-

inu og vatnið sýður og hvissast upp úr

opnum kötlum í boganum. Brjálaða,

flotta, kyngimagnaða Jökla. Sæl! Þú ert

þarna ennþá í öllu þínu veldi! Tilbúin að

losna úr böndum, hvenær sem er.

Neðan við Steinbogann var vatnið í

gljúfrinu spegilslétt og tært þennan

dag fyrir utan að það freyðir í ánni á

stöku stað við bakkann eins og væri

hún kampavínsflaska sem væri verið að

opna og hella úr. Það er óhægt um vik

að athafna sig þarna. Blautar klappirnar

eru hálar eftir að hafa verið slípaðar af

ruðningi Jöklu gegnum árþúsundin.

Við blasir hyldýpi og hinum megin í

gljúfrinu glittir í bunka af löxum. Þeir

eru stórir, grábláir og liggja tinandi-

kyrrir og átekta í bláu djúpinu. Það þarf

tvíhendu og kastlengri veiðimann en

mig til að ná flugu yfir til þessara dulu

fisktöffara. Ég ákvað þess vegna að

kasta ofan í freyðandi vatnið nær bakk-

anum og strax í fyrsta kasti tók lítill lax

sem var ekki mikið mál að landa. Þvílík

gleði að fá annan lax strax aftur. Bara

eins og bleikt rósabúnt hafi fallið mér í

fang. Ég dæsti og lagði hönd á hjartað

um leið og Jóhanna tók af mér mynd

að virða fyrir mér laxinn þar sem hann

lá þarna glitrandi eins og demantur

mitt í grágrýti gljúfursins.

Skálað í kampavíni fyrir Jöklu og fleiru.

19

ÓDÝRA VEIÐIBÚÐIN

BEITAN Í VEIÐIFERÐINA

ORMAR OG MAKRÍLL

· ÓDÝRAR FLUGUR· ÓDÝRIR SPÚNAR· ÓDÝRAR VÖÐLUR· ÓDÝRIR JAKKAR· ÓDÝR HJÓL· ÓDÝRAR STANGIR· ÓDÝRA VEIÐIBÚÐIN

KRÓKHÁLSI 4 - 110 REYKJAVÍK - SÍMI 517 8050

MÁN. TIL FÖS.- 9 TIL 18 /// LAU. - 10 TIL 16

Í leiðinni úr bænum

SAVAGE GEAR SÍLIKONBEITAN ER AÐ GERA ALLT VITLAUST Í URRIÐAVEIÐINNI

SAVAGE GEAR 4PLAY SÍLIN ERU ÓTRÚLEGA EÐLILEG Í VATNI OG VEIÐA VEL


Hólmakvísl mætir Norður Atlantshafinu. Myndir gg.

21

Spennandi og fjölbreytt

falla skiptaveiðiVeiðistaðurinn í þessu tíunda tölublaði Veiðislóðar frá upphafi og

fjórða blaði þessa árs, er ósasvæði Laxár á Ásum. Þetta er að hluta til

fyrrverandi netaveiðisvæði bænda sem eiga þarna land að Laxá og

Húnavatni að austan. Stangaveiði var þar ekki fyrr en nú í sumar og

er talað um tilraunaveiðar með þann möguleika opinn að selja í þetta

ef reynslan af tilraunaveiðiskapnum telst vera góð.

veiðistaðurinnÓsasvæði Laxár á Ásum


veiðiskapinn og mörgum gengið afar

vel. Þarna höfðu greinilega verið fjörug

bleikjuskot og sjóbirtingar voru einnig

í aflanum. Mátti sjá birtinga í bók upp

í allt að 10 pund. Bleikjur voru einnig

vænar í bland, góður slangur af 3 til

5 punda innan um smærri fiskinn.

Aðeins einn lax var í bókinni, 83 cm

fiskur veiddur snemma sumars. Athygli

vakti þó að allur aflinn var skráður í

Hólmakvísl og á því líklega eftir að

kanna nánar efri hluta svæðisins, þess

hluta sem telst til Húnavatns.

Leiðbeiningar Arnars Jóns Agnarssonar

hjá Salmon tails voru, að grafast fyrir

um tímasetningu háflæðis, hefja síðan

veiðar efst í Hólmakvísl um tveimur

klukkustundum eftir háflóð og veiða

vítt og breytt um kvíslina á útfallinu.

Sumir, sagði Arnar, hefðu veitt allra

best á háfjöru. Þá átti helst að þverkasta

þyngdum Nobblerum og strippa þá

hratt. Þá var leyfilegt að veiða um nótt,

eftir því sem staða sjávarfalla buðu upp

á, að því tilskyldu að tólf stunda reglan

var eftir sem áður í fullu gildi. Slíkur

sveigjanleiki er gulls ígildi á veiðistað,

ekki hvað síst þar sem gætir flóðs og

fjöru. Í ljós kom hjá okkur, að svæðið

var erfitt á aðfallinu og nánast ónýtt

er kom að háflóði. Allt farið á kaf og

þari og þang á floti um allt, leitandi að

flugum til festa sig á.

Á fjörunni rennur Laxá sum sé niður

með nefndum Hjaltabakkahólma og þar

sem vegslóðin endar, eru menn mættir

á einhvers konar odda þar sem horft

er upp að hólmanum og Húnavatni ef

glápt er til suðurs, en niður með endi-

langri Hólmakvísl ef glápt er til norðurs.

Á fjörunni er líka afskaplega veiðilegur

veiðistaður þar sem kvíslarnar koma

saman neðan við hólmann. Strengurinn

Það eru Salmon tails, leigutakar Laxár

á Ásum sem staðið hafa fyrir tilrauna-

veiðum á svæðinu í samstarfi landeig-

endur, en veiðisvæðinu er þannig lýst

á kynningarblaði Salmon tails: -Um er

ræða rétt tæplega 3 km gönguleið lax-

fiska, sjóbleikju, lax, urriða/sjóbirtings.

Annars vegar er um að ræða veiði í

Húnavatni og hins vegar í Hólmakvísl,

á sem rennur úr Húnavatni og út í sjó.

Efsti hluti veiðisvæðisins, Húnavatn,

afmarkast af litlum hólma við austur-

bakka vatnsins rétt um 200 metrum

neðan við ós Laxár á Ásum þar sem hún

rennur í Húnavatn. Á efri hluta veiði-

svæðisins í Húnavatni er möguleiki að

veiða, bæði frá suðurbakka(grasbakki)

og vesturbakka (sandeyrar). Á þessu

svæði var sjósilungur áður fyrr veiddur

í net, neðan við hólmann, þaðan

niður með bakkanum og niður fyrir

Torfalæk sem rennur í Húnavatn, en

líklegt er að mesta veiðin sé í kring um

Torfalæk. Á miðhlutanum er samfellt

veiðisvæði sjósilungs meðfram austur-

bakka Hjaltabakkahólma. Neðsti hluti

svæðisins, austurbakki Hólmakvíslar,

er samfellt veiðisvæði, en þar er jafn

framt mesta laxavonin á ósasvæðinu.

Á fjöru rennur Laxá á Ásum niður að

Hjaltabakkahólma , en á háflóði er þetta

svæði vatn.“

Svo mörg voru þau orð, en tilraunaveiði

sem reynd hefur verið í sumar hefur

nær eingöngu farið fram í Hólmakvísl,

þ.e.a.s. á neðsta hluta veiðisvæðisins.

Veitt var á tvær stangir og gisting höfð

í gamla veiðihúsinu fyrir Laxá á Ásum,

sem er ágætis kofi rétt ofan við þjóðveg

eitt, skammt vestan við Blönduós.

VoV leit þarna við laust upp úr miðjum

júlí. Í Veiðibók mátti sjá að all nokkrir

höfðu verið þarna á undan við vísinda-

veiðistaðurinnÓsasvæði Laxár á Ásum

niður austurbakkann kemur býsna nærri

landi áður en hann þvælist aftur frá

bakkanum og út þar sem hann mætir

hinni kvíslinni sem manni sýnist að

hljóti að vera meira Vatnsdalsáin. Mynd-

ast straumröst þar sem strengirnir koma

saman og nær sú röst töluvert niður

með sameinaðri kvíslinni. Þarna efst á

horninu settu VoV-arar í all nokkra fiska,

bæði sjóbleikjur, sjóbirtinga og meira

að segja einn lax, ca 4 punda hæng,

en silungarnir voru á bilinu frá ca 1,5

pund og upp í ríflega 3 pund. Þarna var

gaman að vera, sérstaklega á nóttunni,

en tökurnar komu þarna í bylgjum. Líkt

og fiskur kæmi þarna, stoppaði um tíma,

en færi síðan aftur, annað hvort upp í

Vatnsdalsá eða aftur til sjávar.

Frá umræddu horni er hægt að veiða

Hólmakvíslina alveg niður í ós og er

alls staðar möguleiki að setja í fisk. Sjá

má sjóbirtinga stökkva hér og þar á ferð

sinni upp og settum við í fiska alveg

niður undir sjó, en allra neðst er gríðar-

lega veiðileg breiða á háfjöru. Hvítur

Nobbler með grænu í skottinu ásamt

Breiðdals Bleikju Bana hans Súdda í

Breiðdal reyndust okkur drjúgar flugur,

en í veiðibók máti sjá að menn voru að

reyna ýmislegt og margt að virka, Nob-

blerar í fleiri litum, Bleik og blá og jafn-

vel púpur, sem virka sjálfsagt best þegar

menn hafa fundið dálitla bleikjutorfu til

að einbeita sér að.

Reynslan af því að veiða Hólmakvíslina

var skemmtileg og frábær tilhugsun að

eiga eftir að skoða aðra hluta svæðisins,

en austurbakki Hjaltastaðahólma er um

800 metrar og suðurbakki Húnavatns

um einn kílómeter. Á þeim slóðum voru

netin forðum og því klárt mál að þar er

einnig hægt að hitta á göngusilunginn.



Mjög líklegt verður að teljast að Salmon

tails bjóði upp á veiðileyfi þarna að ári

þó að ekki höfum við það staðfest enn.

Alla vega var gott í þeim hljóðið um

gang mála. Veiðin byrjaði snemma í

mai, byrjaði alls ekki vel, en strax og

kom fram í júní breyttist allt til hins

betra og júní og allur júli gáfu fín skot.

Rétt er að benda á, að nauðsynlegt er að

vera á fjórhjóladrifnum bíl á svæðinu.

Þarna er sums staðar gljúpur sandur

og eindrifa bílar myndu auk þess eiga

í miklum erfiðleikum að komast upp

bratta brekku sem aka þarf upp þegar

ekið er af svæðinu. Rétt er einnig að

benda mönnum á að ganga varlega

um þarna því iðandi líf er á staðnum,

fjölbreytt fuglalíf og var mikið ungviði

þarna í miklu návígi, m.a. mófuglar ým-

iss konar, rjúpur, æðarfuglar og kríur.

Við munum greina nánar frá veiðum

okkar í Hólmakvísl í Stangaveiðiárbókinni

á komandi vetri. Þetta er svæði sem okkur

langar að fara aftur á og kanna nánar.

Horft niður veiðisvæðið í dulúðugri næturbirtunni.

Grand Hótel Reykjavík , Sigtún 38, 105 Reykjavík / Sími : 514 8000 / www.grand. is

Villibráðardagar

ww

w.ex

po.is

MEÐ VILLTAVILLIBRÁÐARMEISTARANUM

5. - 6. OKTÓBER

Úlfar Finnbjörnsson, matreiðslumeistari, verður á Grand Hótel Reykjavík dagana

5. - 6. október 2012.

Sértilboð til veiðimanna 8.800 kr. á mann.Almennt verð 9.800 kr. á mann.

Pantanir í síma 514-8000 og á [email protected]

fjölskylduveiði

Stórar bleikjur og smáar og nóg af þeim


Frostastaðavatn

Stórar bleikjur og smáar og nóg af þeim

Mörg eru vötnin sem henta fjölskyldum einstaklega vel

til veiða. Eitt af þeim sem fylla báða flokka að vera gjöfult

með afbrigðum og hafa að auki með ólíkindum fallegt

umhverfi, er Frostastaðavatn á Landmannaafrétti.

Það er eitt svokallaðra „Framvatna“ þar sem átt er við eitt

vatna í vatnaklasa sunnan Tungnár, en hinu megin ár eru

hin frægu Veiðivötn á sama afrétti.

Myndir: Einar Falur Ingólfsson.


Það er ekki óalgengt að þeir sem koma

akandi eftir Landmannaleið og líta

yfir Frostastaðavatn í fyrsta sinn, missi

málið augnablik, slík er margbreytileg

fegurðin sem mætir augum þeirra.

Litadýrð fjallahringsins, þar sem líparít-

ið er ógleymanlegt, og vogskorið vatnið

undan storknuðum hraunfossinum

fá hugann til að leita að hliðstæðu, en

hliðstæðan er eiginlega ekki til.

Framvötnin eru all nokkur, af öðrum

mætti nefna Ljótapoll (sem er alls ekki

ljótur!), Herbjarnarfellsvatn, Lifrarfjalla-

vatn og fleiri. Kaupi menn veiðileyfi í

eitt þeirra, þá má fara í þau öll. Fyrir þá

sem stoppa einhvern tíma er sjálfsagt

að skoða sig um víða í þessari veiði-

paradís, en það er ekki að ástæðulausu

að Frostastaðavatnið er aðalvatnið og í

sérstöku uppáhaldi hjá mörgum vatna-

veiðimönnum. Það er fullt af fiski.

Fregnir herma að smáfiski fjölgi þar hin

seinni misseri og veiðifélag vatnsins

æski þess af veiðimönnum að smáfiski

sé ekki hlíft því grysjunar sé þörf. En

smáfólkinu meðal veiðimanna er yfir-

leitt nokk sama þótt að fiskurinn sem

bítur á sé smár. Oft er hægt að moka

fiski í vatninu og ýmsir hafa sagt okkur

að veiða megi nánast hvar sem komið

er að vatninu. Margir fara aldrei lengra

en nokkur hænufet frá bílastæðinu.

En nenni menn að taka á sig smá labb,

þá bíða ævintýrin mögulega handan

við hornið. Sé farið „inn í hraunið“ eins

og menn kalla það, og segir sig sjálft

hvað átt er við séu menn á staðnum, þá

er komið í völundarhús hólma, ála og

víkna. Í þessum víkum sumum hverjum

virðast koma lindir undan hrauninu og

þangað hefur augljóslega stór hluti stór-

fisks vatnsins safnast. Þarna dorma stóru

bleikjurnar. Á Veiðivatnavefnum hans

Arnar Óskarssonar, www.veidivotn.is

er sér kafli um Framvötnin. Þar segir

að veiðst hafi allt að 18 punda bleikjur í

Frostastaðavatni. Bleikja af slíkri stærð

er að vísu ljónsjaldgæf, en stórar eru

þær í víkunum og bollunum. Einar Falur

Ingólfsson ljósmyndari og blaðamaður

fór í vatnið í sumar og tók þá myndirnar

sem hér fylgja. Hann sagði okkur að

31

þetta hefði verið hressilegur fjölskyldutúr

sem byrjaði í Reykjavík snemma morg-

uns og endaði þar einnig, síðla kvölds.

Fyrst raðaði fjölskyldan sér á ströndina

skammt frá bílastæðinu og mörgum

bleikjum í smærri kantinum var landað

á hefðbundnar púpur. Síðan fór Einar

inn í hraunið og sagði farir sínar ekki

sléttar, þarna hefðu verið flekkir af

boltafiski og þarna setti hann í nokkrar

slíkar. Sagði hann það hafa verið með

ólíkindum tilþrifamikið að kasta púpu á

torfurnar, horfa á agnið sökkva hægt og

rólega niður, sjá síðan stóra bleikju koma

silalega á móti púpunni og taka hana í

kjaftinn aðeins fáa metra í burtu og horfa

á alla atburðarásinu í gegn um spegil-

sléttan vatnsflötinn. Svona setti hann

í og landaði nokkrum boltafiskum og

þetta hafa margir leikið á undan honum.

Eftir stendur stórfengleg skemmtun við

að egna fyrir þær stóru og botnlaus gleði

barnanna að skófla inn smærri fiskinum.

Bara ekki gleyma mýflugnanetunum!

Ein duglegasti silungsveiðibloggari

landsins heitir Kristján Friðriksson,

við fundum lýsingu á blogginu hans á

veiðitúr í Frosta fyrr í sumar og vonum

að hann misvirði það ekki við okkur að

birta smá kafla úr blogginu:

Á laugardagsmorgun fórum við síðan

í Frostastaðavatnið sem er nokkuð góð

ávísun á veiði, mig var farið að þyrsta í

að taka fisk. Við ákváðum að prófa fyrir

okkur undan og austan við bílastæðið

að norðan, gætum alltaf fært okkur

annað síðar. En, við eyddum öllum

deginum á þessum slóðum og tókum

samtals 27 bleikjur í stærð frá undirmáli

og upp í pundið. Ríflega helmingur þess

sem kom á land var nýtanlegur til átu,

öðru hefði verið sleppt undir eðlilegum

kringumstæðum en minnug tilmæla

Veiðifélagsins var allur afli hirtur. Ég

tók minn hluta, 7 bleikjur á Higa‘s SOS,

flestar við skerin undan hrauninu

og svo eina mjög góða á Bleik og blá


Feitar og fallegar bleikjur í bunkum

innarlega í víkinni. Þar sem þetta var

öllu aðgengilegri veiðistaður komum

við okkur fyrir og byrjuðum að tína

þessar fallegu bleikjur upp, hverja á

fætur annarri. Svo rólegar voru þær

þarna í heitu og björtu veðrinu að fátt

fékk þeim haggað og við þurftum að

hafa okkur við að fanga athygli þeirra

með flugum sem sukku vel og æstu þær

til töku. Flestar tóku Higa‘s SOS, Mý-

flugu og Blóðorm úr rauðum vír, sam-

tals 11 stk., konan átta, ég þrjár. Þó við

fegin hefðum viljað eyða lengri tíma við

vatnið var okkur ekki til setunnar boðið,

heimferð fyrir höndum og vinnudagur

að morgni.

Sjá annars silungsveiðibloggið hans

Kristjáns á kristjfr.wordpress.com

Veiðileyfi fengust lengi í Framvötnin

að Skarði í Landssveit en svo er eigi

lengur. Veiðileyfi má nálgast hjá land-

og skálavörðum í Landmannahelli og

í Landmannalaugum. Félagar í Ár-

mönnum mega veiða endurgjaldslaust

gegn framvísun félagsskírteina sinna,

enda hafa þeir gert samkomulag við

landeigendur.

undan bílastæðinu síðdegis. Frúin tók

sín 19 stk. á Peacock með orange skotti,

alla utan eina framundan bílastæðinu.

Og þá var nú tímanum sem við höfðum

gert ráð fyrir að eyða við Framvötnin

lokið því veðurspáin lofaði okkur 8 m/

sek. með rigningu á sunnudeginum.

En, þar sem ekkert bólaði á þessu veðri

um kvöldið framlengdum við dvölinni

og renndum aftur inn að Frosta-

staðavatni á sunnudagsmorguninn í

stað þess að halda heim á leið. Nú varð

hraunið að suðaustan fyrir valinu. Við

gengum inn með ströndinni og urðum

vör við frekar litla fiska á leiðinni en

þegar við komum að fyrstu víkinni

í hrauninu dró veiðigyðjan svolítið

stórkostlegt upp úr hattinum. Stórar

og pattaralegar bleikjur í tugatali höfðu

komið sér þarna fyrir í bunkum, leitandi

í ferska vatnið sem seytlaði undan

hrauninu. Að vísu höfum við séð svona

bunka af bleikjum áður, en aldrei af

þessari stærð og í þessu magni. Ég lét

vaða á þvöguna með þungum Kopar

Mola til að koma henni örugglega niður

í dýpið og viti menn, þessi líka fallega

bleikja tók með miklum látum.

Við klöngruðumst áfram inn í hraunið

að næstu vík og þar var sama sagan.

Ný viðmið í nákvæmniHér sést hvernig grafíttrefjarnar liggja þéttar saman. Orka stangarinnar flyst því jafnt frá handfangi fram í topplykkju. Sage ONE er ekki bara kraftmeiri heldur er hún einnig nákvæmari með Konnetic tækninni og talsvert léttari.

Fyrstu Sage ONE stangirnar sem komu til Evrópu fóru í flugustangarekka Veiðihornsins Síðumúla 14. ágúst 2011.

Hefðbundin flugustöng KONNETIC™tæknin / Sage ONE

Þessi nýja tækni er afsprengi margra ára þróunarvinnu. Með nýrri aðferð og efnum er nú unnt að pressa meira af bindiefni eða lími úr koltrefjamottunum en áður hefur verið unnt. Við þetta er hægt að gera stangarefnið (grafítmotturnar) enn léttari en áður án þess það tapi styrk. Grafíttrefjarnar liggja þéttar saman og bjögun verður því minni í stangarefninu. Konnetic tæknin gerir því nýju Sage One stöngina léttari og grennri en aðrar stang-ir um leið og hún auðveldar veiðimanni auð auka nákvæmni í köstum.

Hefðbundin flugustöng KONNETIC™tæknin / Sage ONE

KONNETIC™ TÆKNIN

Hefðbundin flugustöng

KONNETIC™tæknin / Sage ONE

BEST FRESHWATER ROD- International Dealer Show í New Orleans 2011

BEST SALTWATER ROD- International Dealer Show í New Orleans 2011

BEST FLY ROD- Efftex 2011

BEST ALL ROUND ROD- Fly Fisherman Gear Guide 2012

BEST NEW FLY ROD- Feild & Stream feb. 2012

ONE

SÍÐUMÚLI 8 - 108 REYKJAVÍKSÍMI 568 8410 - [email protected]

ONE ER NÝJA FLAGGSKIPIÐ FRÁ SAGE. MEÐ SAGE ONE FÆR NÁKVÆMNI NÝ VIÐMIÐ. ÞRIGGJA ÁRA ÞRÓUNARVINNA. NÝJA KONNETIC TÆKNIN. HANDGERÐ STÖNG FRÁ GRUNNI. VIÐ LEYFUM OKKUR AÐ FULLYRÐA AÐ SAGE ONE ER MERKASTA NÝJUNG Í FLUGUSTÖNGUM FRÁ ÞVÍ GRAFÍT KOM TIL SÖGUNNAR.SAGE ONE ER HIN FULLKOMNA FLUGUSTÖNG.

fluguboxið

35

Erfitt að slíta sig frá barnum ....þ.e.a.s.

flugubarnumÍ síðasta tölublaði fórum við á nokkra af helstu

flugubörum borgarinnar og skoðuðum hvað í boði var

fyrir silunga og hina snemmgengu laxa. Við fengum

okkur svo rækilega í tána á því pöbbarölti, að nú þegar

hallar sumri fórum við aftur á barina til að athuga hvað

sniðugt væri að bjóða síðsumars- og haustlaxinum,

í ljósi þess að loksins er komið boðlegt vatn í margar

laxveiðiár. Og ekki var úr vegi, fyrst við vorum að þessu,

að minna á að sjóbirtingsvertíðin er nú rétt handan við

hornið. Svo nærri raunar, að fyrstu fiskarnir eru gengnir

í Vestur Skaftafellssýslu og birtingar í laxveiðiánum á

Vesturlandi eru löngu mættir á vettvang.

Þannig að, lesendur góðir, gerið svo vel að slást

í hópinn á flugubarina.

á barnum


Veiðiflugur LangholtsvegiHilmar Hansson og Tommi Za voru

barþjónar okkar hjá Veiðiflugum á

Langholtsveginum. Fyrst kom Tommi

með sérstæða flugu sem hann sagði að

héti Junction Shrimp og vera eina af

uppáhaldsflugum Hilmars. Þetta væri

góð haustfluga og hönnuð af einhverj-

um enskum leiðsögumanni við ána Tay.

Thunder and Lighting var einnig dregin

fram og gaman að sjá enn og aftur gamla

góða, en TaL er lítið notuð nú til dags.

Síðan sótti Tommi Munroe Killer, enda

er hún ein skæðasta haustfluga fyrir lax

sem fyrirfinnst, sérstaklega á þríkrækju

með long tail. „Það er sama með Cas-

cade, en hún hefur verið heldur skemur

við lýði í ánum hérna,” sagði Tommi.

Nú kemur Hilmar skælbrosandi með

skrýtna græna flugu sem hann segir

að heiti Pompier, flugu sem hann segir

ótrúlega öfluga í kanadískum ám og

nú skuli reyna á hana hér á landi. „Ef

hún er góð þar, hvers vegna þá ekki hér

heima,“ segir Hilmar. Þá tínir Hilmar

til túpur í haustlaxinn og sú fyrsta sem

hann skellir á borðið er „Ossa Monkey

fly“og hann segir nafnið vera í höfuðið

á eigikonunni og meðeigandanum

Oddnýju Magnadóttur. „Oddný mín

var oft kölluð Ossa, sem er líka nafn á

kvenkyns haferni, en ég gæti aldrei selt

flugu sem héti Oddný Elín, þannig að

við lékum okkur með nafnið á flugunni

þó að það væri að upplagi í höfuðið á

fluguboxiðá barnum

Snældu afbrigði

Ossa Monkey fly

Creme Bruleh

Kopar Snælda

Thunder and lightning

37

Veiðiflugur LangholtsvegiOddnýju,“ segir Hilmar og ekki er nafn-

gift næstu túpu af síðri toga. Flugan

sú heitir Creme Bruleh. Hinn sænski

Marcus Bohlin veiddi á þessa flugu í

Hafralónsá og þegar hann var spurður á

hvað hann veiddi fiska sína sagði hann

að flugan væri ekki komin með nafn. Í

þeim töluðu orðum var Freyr Frostason

kokkur að bera fram Creme Bruleh og

þar með var nafnið komið.

Tommi kemur nú með sjóbirtingsfram-

lög Veiðiflugna í þetta barstúss okkar.

Það eru Zonkerafbrigði af Black Ghost

og Dentist og undarlega útlítandi hvítur

Dýrbítur sem hann útskýrir nánar:

„Þetta er að upplagi bara venjulegur

Dýrbítur, en ég bætti að gamni við

hann rauðum gúmmílöppum og hann

hefur reynst fantavel þannig. Einn sem

fór í Varmána eftir rigningargusu fyrir

svona 3-4 vikum veiddi tvo mjög væna

birtinga, 69 og 70 cm og fleiri smærri,

en eina flugan sem hreyfði fisk var

þessi. Hún hefur líka reynst mjög vel í

bleikju og urriða.“

Munroe Killer

CascadePompier

Junction Shrimp

Zonker Dentist

Zonker Black Ghost

TZ Dýrbítur


Veiðihornið Síðumúla Ljósmyndir:

Heimir Óskarsson.

Ólafur Vigfússon tók á móti okkur í eigin

persónu, yfirbarþjónn í Veiðihorninu í

Síðumúla, ennþá með glampa í augun-

um, enda nýkominn ásamt Maríu Önnu

úr Laxá í Leirársveit þar sem þau lönduðu

átta löxum og nokkrum fanta vænum

birtingum. Ólafur valdi haustlaxaflugur

í anda þess að hann reiknaði með því að

gott vatn yrði í ánum úr því sem komið er

og vonandi verður hann sannspár með

það. Hann tíndi fyrst til þrjár túpur, allar

þungar, þetta voru túpurnar DSOM, svört

Snælda/Wild boar og María, sem er túpa

sem Kristján Guðjónsson fyrrverandi

formaður SVFR hannaði og er skýrð í

höfuðið á betri helmingi Ólafs, sem síðan

veiddi afskaplega vel á fluguna.

„DSOM stendur fyrir Dark Side of the

Moon og var hönnuð í tilefni af komu

Roger Waters hingað til lands fyrir

nokkrum árum. Það kom hingað fólk

og leitaði eftir veiðibúnaði til leigu og

ég vissi ekki strax að þann búnað átti

Waters að nota í Norðurá. Þegar ég

vissi það, langaði mig að heiðra hann

með flugu því ég hef verið aðdáandi

Pink Floyd frá því að ég var trítill. Þá

varð til þessi túpa sem ég hannaði en

Jói hnýtti og menn geta sagt: Hvað er

nýtt við þetta? Er þetta ekki bara enn

ein Snældan? Jújú, kannski það, en

það er pæling í þessu samt, gula keilan

er sólin, fanirnar eru geislar hennar

og skottið táknar skuggann. Þessi líka


DSOMMaría

Svört Snælda Wild boar

HKA Sunray

39

djúpa pæling leiddi af sér virkilega góða

haustveiðitúpu. Það hefur líka komið

einstaklega vel út að nota Wild boar í

fálmara á Snældunni og hvað Maríu

varðar, þá er það einfaldlega upp-

áhaldið mitt í þennan veiðiskap og fyrst

þið eruð að leita líka eftir sjóbirtings-

flugum þá er María sú fluga sem ég hef

veitt flesta mína birtinga í Tungufljóti

hin seinni ár, vor og haust. M.a. einn

sem var örugglega um 25 pund, en því

miður slapp hann eftir harða rimmu,“

segir Óli.

Hann tínir líka til það sem hann kallar

HKA Sunray, sem er Sunray afbrigði

eftir Henrik Kassow Andersen sem leið-

sagði mikið um tíma í Rangánum með

Henrik Mortensen. „Henrik bjó þessa

flugu til og hún er mögnuð. Seinna

hefur hún verið kölluð öðrum nöfnum

eins og Bismo og Scandic Sunray, en ég

veit ekki hvaðan þau nöfn hafa komið.“

Að endingu kemur Ólafur með nokkuð

hefðbundið í birtinginn, Black Ghost

túpu, Flæðarmús og síðan Super Tinsel

sem hann segir magnaða urriðaflugu

sem hljóti að vera flott í birtinginn líka.

„Þetta er finnsk fluga og maður hefur

heyrt úr ýmsum áttum að hún sé jafn-

vel bönnuð sums staðar í Finnlandi

vegna þess að hún veiði svo svakalega.“

Black Ghost

Flæðarmús túpa

Super tinsel


Veiðivon MörkinniHaukur og Eygló eru barþjónar Veiði-

vonar í Mörkinni og hafa staðið vaktina

þar um árabil. Þau byrja á sjóbirtings-

flugunum og draga strax fram nýj-

ungar á barnum hjá þeim, annars vegar

veiðilega Zonker-línu frá Turrell, fjórar

straumflugur, hver einlit í aðalatriðum,

og síðan litlar straumflugur með keilu á

hausnum og hvítar gúmmílappir. Þeim

svipar til Nobblera, en keilan á hausn-

um skilur þær að frá augunum á Nob-

blerunum. „Þetta eru veiðileg kvikindi

sem hafa allt til brunns að bera að veiða

sjóbirting. Þetta eru nýjar flugur hjá

okkur, en við finnum að menn eru strax

að sækja í þær og þær virka vissulega

spennandi,“ segir Haukur. Þau benda

líka á svarta Flæðarmús sem þau segja

að vel megi minna á, því margir virðist

halda að aðeins sú rauða sé valkostur.

„Sú svarta er líka mögnuð fluga,“ segja

þau hjón og tala af reynslu. Eygló er á

höttunum með tvær flugur sem verða

að teljast verulega óhefðbundnar. Hún

vill endilega hafa þær með, ekki hvað

síst vegna þess að önnur þeirra heitir

því skemmtilega nafni Secret Weapon.

Það er lúmskt fluga svo ekki sé meira

sagt, með aukataum aftur frá bug og

litla þríkrækju aftan við einkrækjuna,

svona gerð til þess að fiskar komist ekki

upp með að narta bara aftast í fluguna

og ergja veiðimenn stöðugt með því að

festa sig ekki. Hina fluguna geta les-


Black and blue

Green Brahan

Green butt

Gúmmílappa-línan

Green Highlander

Silver Wilkinson

41

Veiðivon Mörkinniendur skoðað á myndinni, en hún hefur

líklega litla eða enga veiðireynslu hér á

landi, Sunk Lure heitir hún.

Og að laxaflugunum sem Veiðivon

mælir með í haustið. Haukur sleppir

alveg túpunum, segir veiðimenn að

sínu mati vera of fljóta að „detta í túpur“.

„Það getur auðvitað þurft að nota túpur,

en á fallegum góðum dögum í mátu-

legu vatni þá er kannski engin sérstök

þörf að vera að berjast með túpum. Góð

long tail fluga dugar, auk þess sem það

er þægilegra að kasta þeim og þær eiga

það ekki til að skemma stangir eins og

túpur geta gert ef að þær lemjast utan

í þær. Þurfi menn að sökkva flugunni,

þá eru sökktaumarnir til reiðu,“ segir

Haukur og tínir til mögnuðu þrenn-

inguna Black and Blue, Green Brahan

og Green but. Ég er sérstaklega hrifinn

af Green Brahan með þessa gulu og

grænu samsetningu, minnir mig alltaf

á Devonana sem maður notaði í gamla

daga, þessir gulu og grænu voru alltaf

að gefa manni afla,“ segir Haukur, sem

að lokum mælir með Silver Wilkinson

og Green Highlander í smáum núm-

erum....“ef að aðstæður eru viðkvæmar,

þá eru smærri flugurnar líklegri og ekki

sakar að þær séu úr röðum þessara

gömlu góðu klassísku,“ eru lokaorð bar-

þjónsins í Mörkinni.

Nýja Zonker línan

Secret weapon

Sunk lure

Svört Flæðarmús


Vesturröst LaugavegiJón Ingi í Vesturröst á erfitt með að

halda aftur af sér í fluguumfjöllun.

Hann tínir til eitt og annað og eins

og síðast, miklu meira en möguleiki

er að birta. En kíkjum á ráð hans: „Ég

myndi alltaf hafa Grey Ghost í boxinu,

frábær og vanmetin fluga það og þessi

hér,“ segir hann og strýkur yfir svarta

og gyllta straumflugu, „er ýmist kölluð

Orvis Nobbler eða afbrigði af svörtum

Tóbí.“ Orgínal svarti Tóbí er tíu senti-

metra fluga sem er kennd við Engilbert

Jensen og er, eins og nafnið gefur

til kynna, stæling á spúninum knáa.

Tóbíin hjá Jóni Inga er mun nettari

fluga, en hann segir hana gefa birting

og jafnvel lax. Þá er hann hrifinn af lítilli

Flæðarmús með tungsten haus sem

hann segir hafa verið sérstaklega skæða

og gefið stórar sjóbleikjur, auk þess sem

hún er löngu orðin klassísk sjóbirtings-

fluga hér á landi. Áður en Jón Ingi snýr

sér að laxaflugunum kemur hann með

afskaplega veiðilega straumflugu sem

hann segir að heiti Gulur Hróður og

sé „eftir Bjarnfinn“ sem hann getur þó

ekki gefið fullt nafn á og við þekkjum

sjálfir engin deili á. En guli Hróðurinn

er veiðileg og Jón Ingi fullyrðir að hún

hafi reynst skæð í urriða og birtingi og

ekki sé vafi að hún geti lika gefið lax,

sem þær geta reyndar allar gert, sjóbirt-

ingsflugurnar.


Snælda Cascade

Viagra

Sunray shadow

43

Vesturröst LaugavegiÞegar talið berst að laxaflugum ætlar

Jón Ingi að fara frekar hefðbundnar

leiðir og velur fyrir okkur bæði Snældu

og Cascade. „Það sem margir vita

kannski ekki, er að Snældan er svaka-

lega vanmetin sjóbirtingsfluga. Hún

er frábær í birtinginn og á það við um

allar litasamsetningar hennar.“ Loks

velur Jón Ingi túpuna Viagra, líkt og

hann gerði líka í fyrri heimsóknina á

barinnhjá honum. Hann segir fluguna

magnaða, hún sé hönnun Ásgeirs

Ebenesar, en hann eignar sér sjálfur

heiðurinn af nafninu. Sagan er þessi:

„Við vorum að veiða í Affallinu og það

var mikið af laxi en engin taka. Ásgeir

hafði látið okkur hafa þessa flugu og

bað okkur um að skýra hana ef eitthvað

kæmi á hana. Ég var nýbúinn að setja

hana á hjá mér þegar ég missti ein-

hvers konar brandara útúr mér, ég sagði

strákar, við náum honum upp ef við

notum Viagra, átti þá við laxinn. Stuttu

seinna setti ég í lax á þessa túpu og þeir

urðu fleiri. Þar með var nafnið komið,

Viagra.“.

Grey ghost Flæðarmús

Black Ghost með bleikum haus

Svartur Tóbí

Gulur Hróður


Hrygnan Síðumúla Kristín í Hrygnunni hefur áður sagt

okkur að stefnan í Hrygnunni sé að

veiðimenn fái einfaldlega það sem þeir

þurfa á flugubarnum sínum og því sé

ekki kannski mikið um nýjungar eða

skringilegheit. Við nánari skoðun er þó

margt forvitnilegt á barnum hjá Stínu.

Hún er með flugur frá nokkrum mikl-

um veiðikörlum, Trausta hjá Iceflies,

Ásgeiri Ebenezer og Pétri Maack, sem

sérhæfir sig í Þingvallapúpum, enda

segir Kristín að margir Þingvallaveiði-

menn séu tíðir gestir á barnum hjá sér.

En um laxaflugur fyrir haustið sagði

Kristín: „Þegar ég opna boxið, þá leita

fingurnir í Frances, en ef þú biður

mig um að loka augunum fyrir henni

og velja eitthvað annað, þá myndi ég

hiklaust taka eitthvað smátt miðað við

hvernig þetta sumar hefur útlagst.“

Síðan tínir hún til fallega litla Black

Labrador sem er vel þekkt og gjöful

fluga, en er samt sem áður ein af mörg-

um slíkum sem að vikið hafa að mestu

fyrir tískuflugunum á borð við Frances,

Snældu og endalausum Sunray af-

brigðum, að ógleymdum hitstúpum í

öllum stærðum og gerðum.


Black Labrador

Godfrey

Colburn special

45

Hrygnan Síðumúla Það er gaman að sjá Black Labrador

handleikna á nýjan leik því hún hefur

margan laxinn lagt að velli. Meira að

segja stóra fiska, Sigurður Örn Einars-

son veiddi t.d. 28 punda lax í Víðidalsá

um árið með þessari flugu.

Kristín tínir einnig til aðra sem henni

líst vel á og segir hana heita Godfrey,

„en ekki spyrja mig um nánari deili á

henni. Ég veit ekkert um hana annað en

að mér finnst hún ferlega veiðileg og ég

veit að menn hafa veitt á hana. Og það

er líka ljóst að grænar og gulur flugur

eru að aukast að vinsældum,“ bætir

Kristín við og sækir hina mögnuðu

Colburn Special.

Sjóbirtingsúrvalið er einnig fjölbreytt

hjá Kristínu og litadýrðin mikil eins og

hæfir birtingnum. En hún er ekkert að

flækja valið og segir Köttinn vera málið,

svarta einkrækju eftir Ásgeir Ebenezer

og síðan gulleitt afbrigði á tvíkrækju,

vígalegt kvikindi með afbrigðum og

þung gleraugu á hausnum.

Og að endingu teflir Kristín einnig

fram, líkt og Óli í Veiðihorninu, hinni

bönnuðu finnsku flugu Super Tinsel....

greinilegt að barþjónarnir hafa mikla

trú á þeirri flugu.

Kötturinn gulur Kötturinn svartur

Super tinsel

Flæðarmúsar afbrigði

Strandveiðifluga sem gæti gefið birting

Laxaflugan Crosfield á rætur að rekja til Reykjavíkur

Við höfum verið að leika okkur að því að rifja upp gamlar

klassískar flugur í síðustu tölublöðum og velta fyrir okkur

hversu skemmtilegt væri að þær fengju nýja lífdaga og

viðurkenningu fyrir veiðni sína. Laxaflugan Crosfield er í

þessum flokki, er frekar lítið notuð hin seinni ár. Það kemst

fátt að fyrir Frances af öllum stærðum og gerðum, eða

Sunrey eða Snældu. Flugan sú arna á þó sína aðdáendur og

virkar ekki verr en margar aðrar í smærri númerum við þau

skilyrði sem henta smærri flugum yfirleitt. En flugan á sér

skemmtilega sögu.

fluguboxiðCrosfield

Við Neðri Kistu í Elliðaánum. Mynd Einar Falur.

47

Í sumum erlendum flugnabiblíum er

Crosfield talin íslensk fluga. Það er

nú kannski heldur mikið sagt, en svo

sannarlega var hún hnýtt fyrst á Íslandi,

en af Englendingi, Shetney Crosfield,

sem veiddi um árabil í Elliðaánum.

Við rákumst á kafla í bókinni Elliðaárnar

– Paradís Reykjavíkur eftir Guðmund

Daníelsson sem út var gefin af Bókaút-

gáfu Guðjóns Ó.Guðjónssonar árið 1968.

Þar er birtur kafli úr viðtali sem Víg-

lundur Möller átti við Pétur Gunnlaugs-

son sem hafði veitt með Englendingum

í lok 19.aldar og fram á þá tuttugustu.

Þar kemur m.a. forsaga þessarar veiðnu

flugu sem gaman væri að fengi nýtt líf

í boxum veiðimanna hér á landi. Í það

minnsta ætlar sá er þetta skrifar að koma

sér upp nokkrum og reyna á Næstu

vertíð. En kíkjum á viðtalsbrotið:

– Líklega var Shetney Crosfield mér

minnistæðastur. Hann var tvímælalaust

langsnjallasti veiðimaðurinn af þeim,

sem ég var með. Sá var nú ólatur að

skipta um flugu. Hann sagðist hafa

meiri ánægju af einum laxi á flugu en

tíu á maðk, enda snerti hann aldrei

annað agn. Ég lærði mikið af því að

horfa á hann veiða. –Bróðir hans, Er-

nest Crosfield, sem var eldri en hann og

bóndi í Skotlandi, var hér með honum

eitt sumar. Hann var líka ágætur veiði-

maður og kunnur um allar Bretlands-

eyjar. Hans er víða getið, m.a. í bókinni

Greased Line Fishing for Salmon. Hann

setti met í laxveiði á einum degi, á

svæðinu frá efri húsunum og niður að

Skáfossum. Hann veiddi þar 40 laxa,

alla á flugu. Það hefur enginn leikið eftir

honum. Bróðir hans var á efri hlutanum

þennan dag og fékk 28 laxa. Samtals 68

laxar á tvær stangir á einum degi.

Ég var þrjú sumur með Shetney Cros-

field. Hann hafði gaman af því að

leiðbeina öðrum og kenndi mér að

kasta flugu og ég tók vel eftir hvernig

hann bar sig að öllu, eins og ég sagði

áður. Hann var vel búinn fleiri íþróttum

en stangaveiði.”

Við sleppum nú kafla úr frásögninni

sem kemur ekki beint stangaveiði eða

flugunni góðu við, forum aftur inn í

frásögnina þegar talið berst aftur að

veiðiskap:

– Crosfield var drengur góður. Og ég

minnist hans með miklum hlýhug.

Þegar hann kvaddi mig, spurði hann

mig hvort ég myndi eftir, að nokkurn

tíma hefði fokið í sig við mig. Ég sagðist

ekki minnast þess. “Jú, einu sinni,”

sagði hann, “þegar þú misstir ífæruna.”

Allir veiðimenn kannast við laxaflugu

sem heitir Crosfield. Hún varð þannig

til, að Crosfield fann eitt sinn gráa

leggfjöður af stokkandarstegg, skoðaði

hana lengi og sagði svo: “Líklega er

þetta gott í fluguvængi.” Hann hnýtti

allar sínar Flugur sjálfur og átti fulla

járnkommóðu. Hann bjó til þrjár gerðir

af Crosfield:

1. Silfurskrokkur, gylltur haus og blátt skegg, grár vængur og gult stél. Hann kallaði hana Yellow Head.

2. Dekkri vængur, en eins að öðru leyti.

3. Búkurinn vafinn girni, en að öðru leyti eins og sú fyrsta.

Fyrsta flugan reyndist best og hefur

mikið verið notuð, bæði hér á Íslandi og

í Bretlandi.

Stærsti laxinn sem Englendingarnir

fengu var 18 pund. Ernest Crosfield

veiddi hann, og auðvitað á flugu.

Viðureignin tók 1,5 klst. Laxinn var á

þessum árum jafnstærri en nú, eða 4 til

7 pund. Öðru hvoru fengust fiskar upp í

12 pund og stöku sinnum 13 til 15 pund,

en algerar undantekningar, ef þeir

fengust stærri.”

Svo mörg voru þau orð Péturs Gunn-

laugssonar og víst er, að tímaritið

Veiðimaðurinn og bækur Guðmundar

Daníelssonar eru í hópi allra bestu

heimildir sem finnast hér á landi um

sögu stangaveiði á Íslandi. Auk bókar-

innar um Elliðaárnar ritaði Guðmundur

bækurnar Dunar á eyrum – Ölfusá

og Sogið, og Vötn og veiðimenn, sem

fjallaði um Hvítá og uppárnar Stóru

Laxá og Brúará.

Þannig var að ég var að fara yfir

hengibrúna, sem var fyrir ofan Borgar-

stjóraholuna. Ég bar í báðum höndum

og hafði ífæruna í ól yfir öxlina. Cros-

field hefur víst séð hvað verða vildi,

því hannkallaði höstuglega til mín,

-“Peter, mind the gaff!”(Pétur, misstu

ekki ífæruna!) Ég átti ekki hægt um vik,

með báðar hendur fastar, og svo fór, að

ífæran kræktist í handriðið og datt í ána.

Hann var þungur á brúnina, þegar ég

kom yfir, en ég hljóp strax heim í hús,

náði í aðra ífæru og krækti hina uppúr

ánni. Þar með var þetta gleymt.

Crosfield kembdi ekki hærurnar, dó

rúmlega fertugur. Payne skrifaði föður

mínum um lát hans, og mátti lesa

milli línanna, að hann hefði dáið úr

tóbakseitrun eða lungnakrabba. Hann

var einhver mesti reykingarmaður sem

ég hef kynnst. Mátti heita að hann tæki

aldrei útúr sér vindling, nema til þess

að kveikja í þeim næsta. Stundum skipti

hann um og tók pípuna.

fluguboxiðCrosfield


með honum djöflast frá bakkanum, sem

að hann gerði með nokkrum látum og

buslugangi og ég var einmitt að hugsa

um hversu dæmigert þetta væri, maður

sæi fisk vaka og hann væri fældur burt

af buslandi öndum, lómum eða álftum.

Nema hvað, við sjáum þennan fisk

vaka aftur á sama stað og unginn æddi

áfram talsvert fyrir ofan hann, þar sem

að hann síðan hvarf niður með látum.

Þá sagði konan mér að hún hefði séð

annan fisk vaka fyrir ofan hinn og ég

sagði að það gæti passað en ég væri

nokkuð viss um að þetta hefði bara

verið unginn að stinga sér.

Svo leið og beið og aldrei kom unginn

upp og ég loksins áttaði mig á því að

þetta var rétt hjá okkur báðum, þarna

var fiskur að vaka og þarna fór unginn

niður. Hann var bara dreginn niður,

Við byrjum á því að gefa Kristjáni orðið:

„Við vorum sem sagt, ég og konan mín,

Kristín Kjartansdóttir stödd á silunga-

svæðinu neðan virkjunar í Aðaldalnum.

Við gengum upp með ánni og ég benti

konunni á nokkrar endur sem að syntu

undan bakkanum með ungaflokk á eftir

sér og við stoppuðum aðeins til að virða

þetta fyrir okkur.

Þar sem að við stóðum sá ég að fiskur

var að vaka rétt við bakkann og sá að

þetta var ekki einn af þessum “tittum”

sem að voru gjarnan alveg í flæðarmál-

inu, heldur var þetta alvöru fiskur sem

að glefsaði letilega í það sem að rann

til hans með straumnum. Við ákváðum

að skoða þetta betur og ég gekk nær

bakkanum og í því buslaði andarungi

undan bakkanum, nokkuð stálpaður

ungi og bara einn fyrir utan kolluna

sem að flaug upp. Við fylgdumst aðeins

AndarunginnÞað er alkunna að urriðar éta bæði andarunga og mýs fái þeir til þess

tækifæri. Margoft hafa ræflar af þessum litlu dýrum fundist í mögum

þeirra eða fast í koki þeirra. Fræg að endemum er gömul saga frá

Langavatni á Mýrum um ríflega 20 punda urriða sem var með sjö hálf

fullorðna toppandarunga í maga sínum og koki. En þrátt fyrir að þetta

sé vel þekkt, vekur það ævinlega athygli þegar veiðimenn verða vitni

að þessu. Það kom fyrir þau hjón Kristján Kristjánsson og Kristínu

Kjartansdóttur er þau voru að urriðaveiðum á einu af urriðasvæðunum

í Laxá í Aðaldal fyrr í sumar. Í framhaldi af því að heyra og lesa frásögn

þeirra, báðum við einn af snjöllustu fluguhnýturum landisns, Viðar Eg-

ilsson, að hnýta fyrir okkur andarunga. Hér á eftir má sjá afraksturinn

afr því jafnframt því að lesa um dapurleg örlög lítils stokkandarunga.

fluguboxiðViðar Egilsson


urriði tók svartan Toby á flugi. Ég var

að kasta Toby (þegar það mátti í den)

í átt að litlum hólma, og í eitt skiptið,

þegar spúnninn var kominn hálfa leið

yfir flötinn, stökk upp í hann urriði og

gleypti niður í maga.

enda áttaði ég mig á því eftir smá

pælingar að enginn ungi kafar með

þessum látum. Eftir að við vorum búin

að átta okkur á þessu ákváðum við að

kasta flugu upp í þessa fiska og reyna

að ná sönnunargagninu, þó svo að

dökkmálaður tennisbolti hefði senni-

lega hentað betur en fluga, miðað við

það sem við höfðum séð. Ég færði mig

aðeins ofar og við köstuðum svolitla

stund. Þegar ég gekk svo niður bakkann

kom ég að unganum þar sem að hann

hafði náð að staulast upp á litla þúfu

undan bakkanum. Það fór ekki á milli

mála að þetta var sami ungi, þar sem

að hann var í dauðakippnum, af sömu

stærð og augljóslega særður.

Við fórum með ungann heim í “kamp”

og skoðuðum hann vel og það var aug-

ljóst að það var rifið í hann allavega

tvisvar. Hann var hamflettur lítillega á

öðru lærinu en mun meira skaddaður

hinum megin, þar var lærið hamflett og

kviðurinn opinn og garnir lágu út. Þetta

finnst mér benda til þess að þarna hafi

verið fiskur á ferð sem að tók of stórt

upp í sig en samt fiskur á að giska 1-2

kg, miðað við þá fiska sem að við síðan

veiddum á þessum slóðum. Og miðað

við þá ágiskun og þá staðreynd að þarna

var nokkuð stálpaður ungi á ferð, eins

og sést á myndunum, þá veit maður það

að urriðinn er grimmur og ræðst bara á

það sem að honum sýnist þegar honum

sýnist, hann hefði allavega aldrei náð

að éta þennan fugl í einum bita. Ég

hef heyrt sögur af ungum, músum og

öðrum kvikindum sem að fundist hafa

í maga urriða en aldrei orðið vitni að

neinu svona fyrr, samt sem áður veit

eg að urriðinn er til alls líklegur og hef

mér sjálfum það til sönnunar að ég lenti

í því fyrir rúmum tuttugu árum síðan

þegar ég var að veiða á Múlatorfu að

fluguboxiðViðar Egilsson

ANDARUNGINN – Höf: Viðar Egilsson, www.galleriflugur.is

Öngull: Partridge CS15 2/0 Carrie Stevens 10Xlong

Tvinni: Danville´s Flymaster plus, 140/210 denier coffee

Lím: Zap A GAP

Stél: Nat.grizzly marabou hringvafið

Undirbúkur 1: flat blý sett undir legginn (má sleppa)

Undirbúkur 2: 20 mm grátt „foamsílender“ skipt í þrennt

Foam 1: Tekið út fyrir öngulbaug, ljósgrátt marabou undir og ljóst yfir

Foam 2: 1 stk af ljósbrúnum maraboufjöðrum á hvorri hlið, brúnt marabou á bakið

Foam 3: ljósgrátt marabou undir, yfir 2 stk af ljósum maraboufjöðrum á hvorri hlið, brúnt marabou á bakið

Undirbúkur 3: Natural Deer hár spunnið fram að haus og klippt „kóniskt“.

Brjóst: Ostric Natural grátt.

Háls: brúnt marabou og endað á haushnút við öngulauga. Í restina er höfuðið tekið aftur og límt vel með ZAP A GAP

Haus: 20mm sver grár foamcylender 8mm breiður, augu 7mm gull með svörtu auga, annars frjálst.

Nef: 8mm orange cylender og 2mm svart foam límt yfir og skorið til svo það nái yfir hálfan hausinn

Í hausfestingu notaði ég þunnt stíft plast

Fyrirsát með gerviendur. Myndir eru úr safni Kjartans Lorange.

55

Hvar stunda menn andaveiðar?„Ég segi ekki að hægt sé að skjóta endur

með allri ströndinni, en þó er það ansi

víða, nema þar sem er sandströnd.

Þar sem eru víkur og vogar, þar eru

yfirleitt endur og þá er ég að tala um

vetrarmánuðina, eftir að ferskvatnið er

frosið. En fram að því þá eru endurnar

á pollum, kílum, skurðum og lækjum,

menn þekkja þetta og reyna að staðsetja

veiðiskapinn í samræmi við það“

Hvernig stundar þú andaveiðar?„Ég er með fyrirsát kvölds og morgna,

ekkert ósvipað því sem menn gera

á gæsaveiðum. Ég verð að geta þess

strax, að andaveiðar eru því sem

næst ómögulegar nema að menn

„Já, einn stærsti kosturinn við anda-

veiðar er einmitt þessi langi veiðitími.

Fyrir þá sem stunda andaveiðar má

segja að veiðitíminn standi nánast allt

árið, en þann 15.mars er ekki langt í

1.apríl og þá geta menn farið að munda

stangirnar ef þeir eru í þeim hugleið-

ingum. Annað með andaveiðarnar er

hin mikla fjölbreytni. Menn mega veiða

hérna gæsir og rjúpu, en tegundafjöld-

inn í andaveiðunum gefur þessu mikið

gildi, svo og að andaveiðar má stunda

með ýmsum hætti. Fjölbreytnin er

skemmtileg og svo eru þetta krefjandi

veiðar oft og tíðum þegar menn eru í

baráttu við náttúruöflin um hávetur,“

segir Kjartan þegar við hefjum spjallið

um endurnar.

Andaskytterí

Vanmetnastaskotveiðin hér á landiAndaskytterí er vanmetnasta skotveiðin segir Kjartan

Lorange, sem er með veiðidellu á háu stigi. Hann er mest

í skotveiðinni, en er jafnframt alæta á stangaveiðina og

síðast sást hann í Bryggjuhverfinu veiðandi makríl á flugu.

Og skemmti sér konunglega. En nú þegar flestar skyttur eru

að huga að hreindýrum og gæs, langaði okkur að tala um

andaskytterí við Kjartan, en veiðitíminn hefst 1. september

og stendur allar götur til 15. mars.

skotveiðiKjartan Lorange


auðveld bráð, ekki síst ungarnir. Þess

vegna er það að margar af ástríðu-

fyllstu andaskyttunum eru ekki aðeins

á andaveiðum, heldur eru lagðar út

minkagildrur og varphólf sem gerir

öndum kleift, noti þær þau, til að verjast

bæði mink og flugvargi alveg þangað til

að ungar klekjast.

Ég tel að það þurfi að verja meira fé til

gagngerra rannsókna á stofnstærð-

unum í staðinn fyrir að slumpa svona.

Það þarf t.d. að finna betur út með ferðir

þessara fugla. Ég og félagi minn höfum

skotið rauðhöfða sem hafa verið merktir

í Hollandi, Danmörku og Póllandi og

stokkandarkolla ein sem ég skaut undir

Eyjafjöllum haustið 2009 hafði verið

merkt í Wisconsin í Bandaríkjunum. Þá

tel ég það ekki vera tilviljun að þegar

vetur eru harðir í Evrópu virðist and-

fugli skyndilega fjölga hér á landi. Ég

tel að þessir fuglar telji það ekki eftir sér

að fljúga fram og tilbaka eftir því hvað

hentar þeim. Þetta eru sundfuglar, ef

þeir hreppa erfið skilyrði, þá bara setjast

þeir á hafið og hvíla sig og bíða færis..“

Þú nefndir flugvarg, hvaða fuglar eru öndunum skæðastir?„Sílamáfur og svartbakur þar sem hann

er, eru alltaf skæðir og þar sem rauð-

höfðar og urtendur eru mikið um varp-

tíma í mýrlendisflóum þá geta kjóar

verið mjög harðsæknir.Á jörðu niðri er

það auðvitað minkurinn og rebbi lætur

til sín taka ef hann kemst í færi.“

Nú ætlar einhver á andaskytterí og hefur ekki stundað slíkt áður, hvað ber að hafa í huga?„Það þarf að fá leyfi hjá tilheyrandi

landeigendum. Bændur taka manni yfir

höfuð vel, en einhverra hluta vegna er

það frekar algengt að menn gefi ekki

annað hvort eigi góðan hund eða í það

minnsta hafa aðgang að slíkum. Það

gengur ekki að menn séu að skjóta ofan

í varginn. Þá er þetta algjört græjusport,

menn þurfa flautur, gerviendur, felu-

byrgi og bara allan pakkann. Þetta er þó

engan vegin erfiðari veiðiskapur heldur

en gengur og gerist, t.d. í samanburði

við rjúpa- og gæsaveiðar. Þó koma

augnablik og það verða alltaf auðmýkj-

andi augnablik, jafnt fyrir góðar skyttur

og lakari þegar urtandarhópur kemur

t.d. skyndilega á hundrað kílómetra

hraða nánast beint í andlitið á þér.“

Eru einhverjir hundar betri í þetta en aðrir?„Hiklaust er góður Labrador dýrið í

þetta. Þeir eru með veiðina í blóðinu

og genunum. En það þarf samt að

leggja mikla vinnu í þá því hundurinn

á að gera það sem þú vilt hann geri,

ekki öfugt, en á sama tíma á hann að

njóta þess sem hann er að gera. Þetta

kostar vinnu, en hún er bara hluti af

ánægjunni og styttir stundir fram að

veiðitímanum.

Hvað með veiðiþol stofna, þola anda-tegundir þessa skotveiði, hvað þá ef hún myndi aukast?„Fyrir það fyrsta þá tel ég að opinberar

tölur um stofnstærðir andategunda séu

alveg út úr kú. Þær byggja á talningum

sem fara aðeins fram á völdum stöðum.

Hver er kominn til að segja hvað getur

verið af öndum í einhverjum eyðifirði

fyrir vestan og hvað eru margir slíkir

firðir þar sem aldrei er talið. Ég tel að

þessar opinberu tölur um stofnstærðir

séu allt, allt of lágar. Það er síðan stað-

reynd, að endurnar gefa oft bestu

vísbendingarnar um hvað er að gerast

í lífríkinu. Sé t.d. kominn minkur á

svæðið, þá hverfur öndin fyrst. Hún er



Samtalið við Kjartan var lengra, miklu

lengra og fór út um víða völlu eins og

títt er þegar veiðidellan er umræðu-

efnið. Hann nefndi þó eitt svona um

það bil í lokin sem hefði breyst mikið

síðustu árin og það viðkemur korn- og

byggrækt bænda. „Hér áður fyrr var

frekar sjaldgæft að endur væru með-

afli gæsaveiðimanna þegar legið var í

skurðum hjá nýslegnum túnum. Allt

þetta breyttist með korn- og byggökr-

unum sem endurnar sækja mjög í á

nóttunni. Núna veiðist oft og iðulega

talsvert af önd með gæsunum. Annars

eru endur varar um sig og eru aðeins

værukærar ef að þær finnast á stöðum

þar sem þær hafa fengi frið fyrir veiði.

Endur eru vitibornar skepnur sem

enginn ætti að vanmeta, enda bera allar

andaskyttur mikla virðingu fyrir þeim

og gera allt sem í þeirra valdi stendur til

að tryggja afkomu þeirra.“

En ef að Kjartan ætti að súmmera upp andaveiðiskap í fáum orðum, hvað myndi hann þá segja?„Frábær matur, sérstaklega haustskot-

inn rauðhöfði, fín útivera, fínn félags-

skapur, lengri veiðitími og oft á tíðum

slagur við móður náttúru, kaldar tær

og vond veður. Stundum veiðist lítið,

stundum ekki.“

andaveiðileyfi. Það kann að vera vegna

þess að það er lítil hefð fyrir þeim, ég

veit ekki, en bóndi sem leyfir þér ekki

að skjóta endurnar er samt oft tilbúinn

að hleypa þér í gæsirnar eða upp í fjallið

hans til að skjóta rjúpu.

Þá verða menn að vita hvað þeir mega

skjóta og hvað ekki, því þótt veiðitíminn

sé rúmur, þá eru ýmsar tegundir frið-

aðar. Friðaðar eru t.d. straumönd og

húsönd, grafönd og gulönd. Ég þarf

tæpast að nefna æðarfugl. Einnig eru vel

þekktir og tíðir vetrargestir eins og hvin-

önd og ljóshöfði friðaðir fuglar. Stokk-

önd má skjóta, einnig rauðhöfða, urtönd

og hávellu. Toppöndina má skjóta og

sumir gera það og segjast finnast hún

góð að éta. Ég deili því ekki með þeim.

Stokkönd og rauðhöfði eru 90 prósent af

mínum afla, urtönd 10 prósent.“

Þú hefur veitt blendinga ekki satt?„Ég skaut einu sinni blending af graf-

önd og stokkönd. Það var undarlegur

fugl svo ekki sé meira sagt. Löngu stél-

fjaðrirnar sem prýða graföndina voru

örstuttar og upprúllaðar, speglarnir

voru brúnir, græna slikjan á hausnum

var til staðar, en hvítu línurnar við

augun líka, goggurinn bláleitur og lapp-

irnar í stíl við grafönd. Það benti mér

fuglaáhugamaður á, að ég hefði með

þessu skotið friðaðan fugl því graföndin

er bæði sjaldgæf og friðuð, en ég spurði

á móti hvernig hægt væri að segja það,

landslögin gerðu ekki ráð fyrir svona

fyrirbærum og svo væri fugl af þessu

tagi algerlega gagnslaus tegundinni, því

svona fuglar eru ófrjóir. Það var eitthvað

talað um að kæra, en ég hef ekki heyrt

frá lögreglunni ennþá.“


ÆVINTÝRIN GERAST Á HAUSTIN!

Kynntu þér málið á www.svfr.is – stærsta veiðileyfasöluvef landsins.

Nú er haustið framundan og á svfr.is er að finna ýmsa spennandi kosti í haustveiðina. Við eigum laus leyfi í Tungufljótið, Varmá, Sogið og fleiri svæði sem geyma bæði staðbundinn silung sem

sjóbirting. Þá eru einnig laus veiðileyfi í laxveiði eins og í Elliðaá-num, Langá, Dunká, Leirvogsá og víðar. Veiðisumarið er ekki búið!


Ef að við síðan rýnum í hina myndina

sem sýnir illa útlítandi skó fremst við

tærnar, þá er augljóst að eigandi skóna

er ekki alveg viss um að það séu til

skósmiðir. En þeir eru of langt gengnir

og farið að slitna á tánni ofan sóla og

meina ég þá að ef hann hefði komið

fyrr, þá hefði viðgerðarkostaður verið

minni. En það er alveg hægt að laga

þetta. Setja bót og sauma, bæta svo á

sólann og skipta um filt. Kostnaður

við svona viðgerð gæti verið á bilinu

9-12.000 með nýju fílti.

Gott er að huga að aðferðinni til að

fyrirbyggja þetta slit sem er: Þvo skóna

með vatni á vaktaskiptum í veiðitúrnum

og skola þá svo þegar heim er komið.

Þetta gerir mikið.“

Lárus Gunnsteinsson

Skóstofan efh. www.skostofan.com

Umfjöllunin að þessu sinni snýr að

þeim tveimur myndum sem hér fylgja,

en þær eru af vöðluskóm sem hafa verið

í talsverðri notkun síðustu þrjú sumur

og eru augljóslega farnir að láta á sjá.

Saumar eru slitnir og trosnaðir, filtið

að losna við tærnar og rifur komnar

í sólann. En eru þessir skór búnir að

syngja sitt síðasta, eða er hægt að gera

við þá? Lárus tekur nú við:

„Ef að við dokum fyrst við á myndinni

sem sýnir vöðluskóinn frá hliðinni

þá er þetta mitt kalda mat: Þegar skór

hafa slitnað á kantinn eins og sést á

myndinni er hægt að sauma þá aftur,

en huga þarf að því að tæma sand sem

hefur komið á milli. Verða þeir þá eins

og áður. Einnig er hægt að laga þá að

innan, en þeir hafa örugglega slitnað

að innan. Ef þarf að bæta þá, er það

einnig hægt.

Ekki viss um að til séu skósmiðir...

Hér er enn og aftur leitað í smiðju Lárusar Gunnsteinssonar með meðferð og umgengni með vöðlur og vöðluskó. Í síðasta blaði var tekið fyrir hvenær menn geta kysst vöðlurnar sínar bless og hvenær það tekur því að reyna enn einu sinni að bæta þær til lengri lífdaga. Hér erum við með sams konar samantekt frá Lárusi þar sem vöðluskórnir eru skoðaðir frá sömu hlið.

eitt og annaðvöðlur og vöðluskór


ís. Eða í það minnsta kaldur lækur til að leggja í plastpoka. Að blóðga strax og kæla sem fyrst skiptir gríðarlegu máli. Og ekki gleyma, að því meira af blóði sem tekst að tappa af fiskinum, því betra. Það er ágætis ráð að koma blæðandi fiskinum fyrir í köldu vatni, því kælingin heldur æðunum opnum lengur.

Nokkru eftir andlátið, hefst það sem nefn-ist dauðastirnun. Hvenær hún hefst og hversu lengi hún stendur fer algerlega eftir því hvaða kælingu er haldið að fiskinum. Því minni kæling, því fyrr byrjar stirðnunin og því fyrr lýkur henni, sem er óhagstætt.

Fyrir mörgum árum var okkur kennt ráð sem stendur fullkomlega fyrir sínu. Þá áttum við langt og gott spjall við Sigvalda H.Pétursson, útgerðartækni, sem stofnaði merkt fyrirtæki, Stjörnustein, sem fram-leiddi m.a. frauðplastkassa undir fisk. Sig-valdi var mikill talsmaður þess að menn kæmu ekki með úldinn silung heim úr veiðiferðum. Hann sagði okkur þetta:

Hann gaf okkur upp þrjú dæmi sem áttu að dekka flestar þær aðstæður sem veiðimenn gætu verið að lenda í.

Laxfiskar eru afar viðkvæmir fyrir því, sé ekki brugðist rétt við. T.d. að láta ós-lægðan fisk liggja í sólinni. Eða setja hann í dökkan eða svartan plastpoka. Að blóðga ekki fisk... Hér ætlum við að fara yfir helstu þættina. Væntanlega á þetta helst við þegar menn eru á silungsveiðum og eru meira en daginn á veiðislóð. En þó að túrinn sé stuttur, skiptir þetta ferli miklu máli.

Silungar, urriðar og bleikjur, eru oftast nær með mismikið æti innanborðs og þegar lífið sloknar í búki fisksins byrja meltingarsýrurnar strax að éta sig í gegn-um magaveggina. Bleikja er viðkvæmari en urriði, er einhvern vegin mýkri, en urriðanum þarf líka að sinna.

Einhverjir eru kannski viðkvæmir fyrir því, en til að byrja með er mjög gott að blóðga fiskinn. Hafi menn áhyggjur af því að hálsrista eyðileggi myndatökur, þá má einfaldlega fara með hnífinn inn í tálknin og skera þar þvert yfir án þess að opna ofan í kok. Bara að blóðga hægir mjög á rotnunarferlinu. Við skulum gera ráð fyrir því að við skálann, tjaldið eða í bílnum sé hvítur frauðplastkassi með

Vanvirðing að koma heim

með aflann skemmdan

eitt og annaðmeðferð afla

Veiðimenn eru ekki alltaf í vel útbúnum veiðihúsum með kæliskápum eða frystikistum. Menn verða að gæta þess vel að vera þannig útbúnir að þeir koma þeim afla sem þeir ætla sér til neyslu til síns heima í boðlegu, eða sem bestu ástandi. Fátt er ömurlegra í veiði, en að afli skemmist, eða í það minnsta spillist.

63

1. Ef að hitinn í fiskinum, blóðguðum, væri 35 gráður, þá byrjaði stirðnunin eftir 3 til 10 mínútur og stæði aðeins yfir í 30-40 mínútur. Slík meðhöndlun kæmi fiski aldrei ætum heim.

2. Öðru máli gegndi ef að fiskur kæmist fljótt í kælingu og næðist niður í 5 gráður. Við þær aðstæður hefst stirðnun ekki fyrr en eftir 16 klukku-stundir og varir í 2-3 daga.

3. Enn betra væri að koma fiski í kælingu á borð við -1 gráðu. Þá byrjar stirðnun ekki fyrr en eftir 35 klukkustundir og varir í 3-4 daga.

Enn eitt geta menn gert og við höfum aldrei heyrt neinn halda því fram að það spilli fiskinum sem hráefni til neyslu. Og það er að strá grófu salti innan í fiskinn að slægingu lokinni. Saltið er síðan einfald-lega skolað í burtu.

Af þessu má ráða, að hafi menn ekki aðgang að frystikistu eða frystihólfi, þá er allra best að hafa frauðplastkassa fyllta að einhverju leyti með ís. Í verra falli að menn viti þá af því að þeir hafi aðgang að lindarlækjum, en þá verður líka að ganga vel frá fiskunum, því dæmi eru um að minkur rífi upp og tæti plast utan af silungi. Þekkjum við eina slíka upp-

ákomu af Arnarvatnsheiði þar sem tveir veiðimenn geymdu afla í plastpokum í köldum læk í Álftakróki. Annar notaði glærar laxaslöngur, hinn venjulega svarta ruslapoka. Minkurinn tætti upp glæru pokanna, enda sá hann mæta vel inni-hald þeirra. All margir silungar hurfu þá björtu sumarnótt og slitrur af fleirum voru á víð og dreif um allt!

Það er alltaf spurning hvað menn vilja ganga langt. Okkur er vel í fersku minni það sem Kolbeinn heitinn Grímsson, sá miklu meistari, sagði við okkur eitt sinn: „Ég læt ekki duga að slægja. Ég flaka líka og fæ að launum koss frá konunni þegar ég kem heim“. Það er þá að einhverju að keppa fyrir einhverja, eða hvað?

Ef við drögum þetta saman svona í lokin:

1. Blóðga og láta liggja í köldu í nokkrar mínútur til að tappa vel af.

2. Koma í kælingu sem allra fyrst. Best í frost, en næst best í ískælingu. Þriðja best í lindarlæk.

3. Salta í sárin, flaka jafnvel ef menn eru stefndir.

Þetta getur munað því hvort fiskur byrjar að úldna eftir 30-40 mínútur eða 3-4 daga, eða lengur.


Einhverju sinni fyrir nokkrum árum

kom Bandaríkjamaður til veiða í

Norðurá. Leiðsögumaður hans átti í

vandræðum með bíl sinn fyrir sunnan

og gerði þau boð upp í veiðihús að

veiðimanni yrði sagt frá vandræðunum

og bað hann kokkinn að lána þeim

bandaríska bíl sinn og Dóra vörð(sem

þá var en er dáinn fyrir nokkrum árum)

að gefa einhverjar leiðbeiningar. Veiði

skyldi hefjast klukkan fjögur, en sjálfur

reiknaði leiðsögumaðurinn með því

að vera kominn upp í Norðurárdal um

sexleytið.

Nú leið og beið, kokkurinn tók á móti

Kananum og Dóri pataði eitthvað í átt

að Holtuvörðuheiði. Þarna upp frá væru

fallegir staðir. “Hvað á ég að fara langt?”,

spurði Kaninn, en því var vandsvarað af

manni sem kunni varla að segja já og

nei á ensku. Hann pataði bara eitthvað

meira. Stúlka úr eldhúsinu kallaði út um

gluggann, “it’s very far,” patinu til árétt-

ingar. Er Kaninn þar með úr sögunni í

bili og enginn veit nema hann hvaða

hugsanir fóru um hausinn á honum,

en leiðsögumanninum dvaldist fyrir

sunnan og klukkan var langt gengin í

níu er hann kom loks upp eftir.

Hann byrjaði á því að aka fram allan dal,

alveg upp í Krók, í leit að skjólstæðingn-

um. En hann var hvergi sjáanlegur. “Þá

hlýtur hann að vera kominn niður í hús,

klukkan er orðin svo margt,” hugsaði

kappinn þá og brenndi niður í veiðihús.

En þar var enginn, allir úti að veiða og

kokkurinn nýbyrjaður að athafna sig í

eldhúsinu. Hann sagði frá viðskiptum

veiðimannsins og Dóra og leist ekkert

á blikuna, enda átti hann bílinn sem

sá bandaríski ók. Nú var klukkan langt

gengin í tíu og ákvað leiðsögumaður-

inn því að bíða átekta, það hefði ekkert

upp úr sér héðan af að hitta Banda-

Hér er komin veiðisaga sem við skráðum á vefinn okkar þegar við

opnuðum hann í fyrsta skipti 1.apríl árið 2005, eða fyrir meira en

sjö árum. Mikið líður tíminn hratt. Það er nánast í okkar huga eins

og þetta hefði gerst í gær. Ef til vill munaa einhverjir lesendur eftir

þessu pári, en sagan er með þeim betri að okkar mati og er klassík í

sjálfu sér....

Spurning um hvar svæðið endar og nýtt tekur við....

veiðisagan

65

ríkjamanninn niður við á. Hann velti

nú fyrir sér hvað hann ætti að segja við

manninn og hvað hann gæti gert til að

bæta honum upp heila vakt án fylgdar.

Klukkan sló tíu og upp úr því fóru

veiðimenn að tínast í hús. Þeir komu

hver af öðrum, flestir fisklausir, en ekk-

ert bólaði á þeim bandaríska. Loks var

klukkan orðin hálf ellefu og allir komnir

í hús nema gesturinn að vestan. Þá voru

menn almennt farnir að ókyrrast, því

enginn í hópi veiðimanna kannaðist við

að hafa rekist á umræddan mann eða

séð til bifreiðar kokksins. Var nú skotið

á fundi og buðu bæði veiðimenn og

leiðsögumenn sig fram í leitarflokk og

fór næsti hálftími í að skipuleggja leitar-

svæði. “Gáið vel í alla skurði,” var ein

aðal fyrirskipunin. Því næst þustu menn

til jeppa sinna og voru að fara að ræsa

þá þegar heyrðist til bifreiðar sem ók í

rólegheitum heim til húss.

Jújú, hér var þá kappinn kominn og

hann steig skælbrosandi út úr bílnum.

Vissi auðvitað ekkert um írafárið í veiði-

húsinu eða yfirvofandi leit að sér. “Hi,”

gall í manninum og hann opnaði skottið

og dró upp úr því þennan líka fallega

stórbolta, spegilgljáandi og að minnsta

kosti 14-15 punda. Það misstu allir and-

litið. Flestir voru sem fyrr segir fisklausir

og þeir sem höfðu slitið upp fisk voru

með 3-4 punda dálítið legna titti.

“Where did you catch it” spurðu menn

óðamála og másandi, en sá bandaríski

gat litlu svarað, enda með öllu ókunn-

ugur þarna efra, “yeah ok,” sagði hann

svo, “it was a great looking pool, close

to a bridge, and there was this house

close to the bank. It had a sign that read

Pósdur and simi”.

Það var einmitt það. Hann veiddi laxinn

sem sagt í Hrútafjarðará.

Lax-, silungs- og skotveiði

Hrútafjarðará, Breiðdalsá, Jökla,

Minnivallalækur og Fögruhlíðará

www.strengir.is

00000

Veiðikortið37 vötnEitt kort6.000 kr. www.veidikortid.is

FLEIRI VÖTN ÓBREYTT VERÐ

Nils Folmer Jörgensen er höfundur ljósmyndagallerísins að þessu sinni. Lesendur www.votnogveidi.is þekkja orðið vinnubrögð hans mæta vel, en þau eru mögnuð, auk þess sem hann er sjálfur magnaður fluguveiðimaður og síðustu árin hafa fáir veitt fleiri stórlaxa í íslenskum ám en Nils.

Nils er Dani eins og nafnið gefur til kynna, en hann fluttist til Íslands árið 2008. Hann var þó byrjaður að veiða og leiðsegja veiðimönnum þegar árið 2004. Hann segist þó lítið vera við leiðsögn nú orðið, helst á vorin og haustin til að geta veitt sjálfur yfir sumarmánuðina. „Ég er afar hrifinn af íslenskri náttúru, þess vegna er ég fluttur hingað og mig líkar einnig afar vel hvernig veiðiskapurinn á Íslandi er kaflaskiptur, þurrfluguveiði í urriða snemma sumars, síðan laxveiði og loks sjóbirtingur á haustinn,“ segir Nils.

Og um sjálfan sig segir Nils: „Ég lærði hönnun í Kaupmannahöfn og rek eigið

hönnunarfyrirtæki. Framan af nýttist þó nám mitt í stangaveiðiheiminum og ég sá um alla hönnun á stöngum, hjólum vöðlum og vestum fyrir Scierra á árunum 2001 til 2008. Ég sá jafnframt um allt markaðsstarf og ljósmyndum fyrir fyrirtækið. Eftir að þeim tíma lauk, lofaði ég sjálfum mér að starfa aðeins með einu af fáum fyrirtækjum í þessum geira sem sjá sjálf um hönnun og framleiðslu sína og leggja áherslu á hágæði. Þar af leiðandi endaði ég hjá Simms, sem er leiðandi fyrirtæki í stangaveiðiheiminum. Hönnun og framleiðlsa goretex vaðla er undir sama þaki og það eru aðeins stangaveiðimenn sem starfa við framleiðsluna. Ég hef unnið við of mörg Kínaverkefni þar sem framleiðendurnir hafa ekki hugmynd um hvað þeir eru að gera og lífið er einfaldlega allt of stutt til að standa í því til lengdar. Auk þess eru Simms vöðlur og jakkar nú til staðar í mörgum Kínverskum verksmiðjum til fyrirmyndar um hvað gera skal.

Ég dáist að snjöllum

ljósmyndurum sem geta

tekið fullkomnar myndir

án þess að fikta við þær


ljósmyndunNils Folmer Jørgensen

Auk þessa skrifa ég og myndskreyti greinar um veiði fyrir ýmis veiðitímarit og framleiðendur í Evrópu. Má nefna Scierra, Laxá, Cintamani, Mt.Esja, Veiðihornið og marga fleiri.“

Um græjurnar segir Nils Folmer: „Þegar ég er að veiða er ég ævinlega með Canon Powershot með flip screen í vasanum. Þessar litlu vélar skila ótrúlegum gæðum, en ekkert jafnast þó á við alvöru SLR vél. Flestar af þeim myndum sem ég tek og eru birtar, eru teknar með SLR og þá eru það ritstjórarnir sem velja myndirnar. En þegar mig langar til að ná virkilega góðum myndum gríp ég í Canon EOS 40D sem ég nota með fjórum mismunandi linsum. Sú allra besta þeirra er án efa Canon EF 24105 f/4L IS USM með polaríseruðum filter.

Síðasta mánuðinn hef ég verið að fikra mig áfram með Canon D20, vatnshelda vél sem er miklu betri heldur en D10 sem skilaði ekki einni einustu boðlegri mynd ofan vatns

borðs, en var allt í lagi neðan þess. Ég dáist að snjöllum ljósmyndurum sem geta tekið fullkomnar myndir án þess að fikta við þær eftir á með breytiforritum. Mig langar til að læra meira í þá veru. Mér líkar ekki ýmsar myndir sem ég hef séð þar sem ljósmyndarar hafa „sjoppað“ myndirnar fram úr hófi þannig að maður veltir fyrir sér hvort menn vita hvað þeir eru að gera. Hér á Íslandi hef ég séð myndir af löxum sem voru fjólubláir eða bleikir. Einnig myndir þar sem himininn er alveg svartur og dramatískur þó svo að speglunin í vatninu sé allt önnur og gefi allt aðra mynd.

Að endingu vil ég segja: Lítil og ódýr vél er allt sem þarf til að fanga augnablikið og varðveita hinar frábæru minningar af bökkum vatnanna.“

Ég dáist að snjöllum

ljósmyndurum sem geta

tekið fullkomnar myndir

án þess að fikta við þær

69

ljósmyndun


Fallegur urriði veiddur í litlum læk á þurrflugu.

Það er bæði skemmtilegt og notalegt að fara með makanum í veiði og njóta saman hinna frábæru stunda við veiðarnar.

Eftir nánast endalausa baráttu gafst þessi 19 punda Þingvallaurriði loksins upp.



Eftir nánast endalausa baráttu gafst þessi 19 punda Þingvallaurriði loksins upp.

73

ljósmyndun


Áhorfendurnir.

Forljótt kvikindi og fleiri á leiðinni.

Á skot- og stangaveiðum við Sandá með Viðari vini mínum.



Á skot- og stangaveiðum við Sandá með Viðari vini mínum.

77

ljósmyndun


Hafralónsá, ein af eftirlætisám mínum.

Bleikja í æti.



Litadýrð bleikjunnar.

81

ljósmyndun


Við Fnjóská líður mér stundum eins og ég sé að veiðum í Noregi.


Stór hængur í klakið.


85

Frelsið á næsta leiti.

Augnablikið áður en hitsið er gripið.

ljósmyndun


Maður sér laxinn vel í Vesturá í Miðfirði.


Byrjað snemma.


Magnað umhverfi við Eystri Rangá.

89



Lax í göngu í Vesturá.

Í undirdjúpum Norðurár. Mynd Heimir Óskarsson.

Stefnir í meðalsumar í laxveiðinni?

lífríkiðGuðni Guðbergsson

93

Það hefur ekki farið fram hjá áhugamönnum um stanga-

veiði að eftir nokkuð góða byrjun á laxveiðitímanum

snemma sumars hefur botninn dottið eftirminnilega úr

öllu saman. Flestar ár landsins eru annað hvort verulega

slakar eða bara rétt tæplega miðlungi góðar. Örfáar eru

góðar, en heilt yfir litið stefnir í mun slakari laxavertíð en

við höfum horft upp á síðustu sumrin.

Mikillar svartsýni hefur gætt í máli margra og talað er

um hrun. Ekki má þó gleyma að viðmiðin sem menn

nota þegar „hrun“-orðið ber á góma eru metveiðisumrin

sem á undan eru gengin. Við hliðina á þeim þá hljóma

margar tölur illa. En það verður að skoða alla hluti í sínu

rétta samhengi og þegar lýsingarorðin eru stór er oft

betra að draga djúpt andann og spyrja að leikslokum.

Guðni Guðbergsson hjá Veiðimálastofnun er sá íslenski

sérfræðingur sem hvað djarfastur hefur verið að spá

um upp- og niðursveiflur í íslenskum laxastofnum.

Hann spáði t.d. niðursveiflu fyrir yfirstandandi sumar

þó svo að ráða hafi mátt af orðum hans á sínum tíma að

niðursveiflan yrði fremur í hægari kantinu, ekki kannski

svona kröpp beygja eins og margir upplifa ástandið nú.


og aldurssamsetningu veiðinnar, hvaða

seiðaárgangar standa undir göngunni

og hver vöxtur hafi verið sem lesa

má úr hreistri. Vissulega hafa orðið

breytingar við tilkomu makríls í miklu

magni hér við land en hann hefur verið

hér einnig síðustu 2-3 ár. Laxaseiðin

sem gengu út í vor eru nú (eftir rúma 2

mánuði í sjó) svipuð að stærð og mak-

ríllinn sem verið er að veiða nú. Laxinn

er væntanlega á öðrum beitarsvæðum

en makríllin á þessum tíma. Einnig er

allur laxastofninn úr íslenskum ám lítill

í samanburði við stofnstærðir sjávar-

fiska, makríll þar með talinn og því ekki

auðvelt að sjá tengsl þótt makríllinn hafi

ekki fjarvistarsönnun. Hér er væntan-

lega um flóknari hluti að ræða sem

vert er að skoða betur líkt og sjávardvöl

laxins í heild sinni.“

Við þykjumst vita að þú viljir spyrja að leikslokum, en hvernig sýnist þér í fljótu bragði að framhaldið gæti orðið 2012? „Samkvæmt fyrri reynslu er algengt

að um helmingur veiddra laxa hafi

verið kominn í veiðibækur á þessum

tíma(skrifað í byrjun ágúst). Þótt tals-

vert sé eftir af veiðitíma eru líkur til að

hlutfallsleg stærðargráða eigi ekki eftir

að breytast mikið. Samkvæmt reynslu

síðustu ára, sem hafa verið þurrkasum-

ur, hefur síðsumarið verið hlutfallslega

nokkuð drjúgt hvað veiði varðar. Það

að auknum fjölda laxa er sleppt fjölgar

þeim fiskum sem eru í ánum síðsumars

og hluti þeirra er veiddur oftar en einu

sinni.“

Er ekki hugsanlega einhver hætta á ferðum með næstu sumur þegar hvert annálað þurrkasumarið rekur annað? „Samkvæmt seiðamælingum er ekki að

sjá að þurrkar séu að hafa neikvæð áhrif

En í tilefni af þessu lögðum við nokkrar

spurningar fyrir Guðna og að okkar mati

þá er margt fróðlegt í tilsvörum hans.

Han sló þo eftirfarandi varnagla á orð

sín: „Hér er tilraun til að svara þessum spurningum en eins og þú veist er ekki auðvelt að gefa fullnægjandi svör í stuttu máli og á miðju veiðitímabili.“

Þú varst í sjálfu sér búinn að spá áframhaldandi niðursveiflu, en varst samt bjartsýnni en tilefni er til akk-úrat núna á miðju sumri, kemur þessi mikla dýfa þér á óvart?„Það voru ýmis teikn sem bentu til þess

að heldur myndi draga úr laxgengd í

okkar ár. Þar var horft til þess að það

eru sveiflur í laxastofnum. Það var mjög

mikil veiði 2007-2010 en farið að draga

úr 2011 og líkur til að það myndi halda

áfram. Seiðaárgangarnir sem gengu út

2011 mældust víða frekar slakir og því

ekki von á viðlíka göngum og undan-

farin ár. Þegar miðað er við 25. júlí sýnist

mér að þegar veiðitölur í ánum sem

listaðar eru hjá angling.is eru bornar

saman við sama dag 2011 að veiðitölur

séu þær að meðaltali um 22-24% lægri

2011. Það er reyndar breytilegt milli áa.

Ef þessi munur helst mun stangveiðin

verða nærri meðalveiði áranna 1974-

2011. Ef það gengur eftir er kannski ekki

nein ástæða til að tala um slæmt ástand

en hafa þarf í huga að laxgöngur síðustu

ár hafa skilað met stangveiði og margir

miða við. Hafa verður þann fyrirvara á

að enn er mikið eftir af veiðitímanum.“

Hver telur þú að örsökin á þessu sé? Er makríll að dauðhreinsa ætislóð gönguseiða, kom kalt vor 2011 við sögu? Eitthvað fleira? „Hér þarf að vinna út frá gögnum en

ekki getgátum. Skoða þarf talningar í

ám með teljurum, veiðihlutfall, stærðar-

lífríkiðGuðni Guðbergsson

95

á afkomu seiða og seiðaframleiðslu

í ám. Reyndar er seiðaþéttleiki yfir-

leitt hár í ánum nú eftir að göngur og

hrygning hefur verið með meira móti

undanfarin ár. Þegar göngur minnka er

ástæða til að hafa áhyggjur af því sem

eftir er í ánum til hrygningar. Yfirleitt

fylgist að að þegar eins árs laxinn er

smár er hann einnig fáliðaður. Smáar

hrygnur þýða færri hrogn í hverri

hrygnu. Vegna þess að lífsferillin tekur

4-7 ár er langur tími frá hrygningu

þar til afkomendurnir skila sér aftur

til hrygningar og í veiðistofn. En það

gerir einnig að verkum að dempun

getur orðið vegna þess að fleiri en einn

árgangur er í uppeldi og hrygningar-

stofni á hverjum tíma. Þurrkar hafa

aldrei varað svo lengi að ekki hafi ein-

hvern tíman rignt og síðustu haust hafa

verið með talsverðri úrkomu og auknu

vatnsrennsli. Heilt yfir eru veiðitölur að

endurspegla fiskgöngur, líka í þurr-

kasumrum, þótt hlutfallslega sé meira

veitt úr stofnum þegar gangan er lítil en

þegar hún er stór.“

Kollegi þinn á VMSt, Þórólfur Antons-son, sagði í viðtali á RUV að tengsl væru fundin á sveiflum íslenskra laxastofna annars vegar og stofna í Rússlandi/Barentshafi hins vegar.....og að a.m.k. eitt lélegt ár myndi koma áður en að það færi að batna aftur. Er ekki frekar snemmt að spá um það?„Þessi tengsl hafa verið til staðar og

haldist um langt skeið (það birtist grein

um þetta 1996). Þau tengjast umhverf-

issveiflum og breytilegum skilyrðum

sem færast til með hafstraumum. Hlýr

og selturíkur sjór (Golfstraumurinn)

streymir norður með Noregsströndum,

inn í Brentshaf og þaðan suður eftir

til Íslands. Púlsar með hagstæðum

skilyrðum koma með þessum sjávar-

mössum sem vara í nokkur ár og svo

aftur óhagstæðari púlsar í nokkur ár í

röð. Laxastofnar í Noregi og Rússlandi

nema breytingar tengdum þessum

skilyrðum 2-3 árum á undan okkar

laxastofnum. Það þýðir ekki endilega

að ástand sé alvarlegt þótt það geti haft

áhrif á veiðiþol stofna og hvað megi

veiða úr stofnunum áður en það getur

farið að hafa áhrif á nýliðun. Seiða-

árgangar í mörgum ám hér á landi,

sem koma til með að ganga út á næstu

árum eru víðast hvar stórir sem mun

líklega vega á móti lakari skilyrðum

að einhverju leyti. Það er ekki nokkur

mannlegur máttur sem getur haft áhrif

á ástand sjávar. Við getum hinsvegar

stjórnað því hve mikið er veitt og víða

hefur verið dregið úr sókn með kvótum

og sleppingum laxa til að auka þann

fjölda sem eftir er til hrygningar í ánum

til hrygningar að afloknum veiðitíma.

Það er afar mikilvægt að stjórna nýtingu

laxastofna þannig að hámarksfram-

leiðslugeta ánna á gönguseiðum við-

haldist. Eins og er höfum við einungis

eina á til að meta endurheimtur/afföll

laxa í sjó en mikilvægt væri að hafa þar

betri upplýsingar.“

Orrustan við „dyrnar“ að Marardal

Við komum við sögu þar sem Ólafur er að

rekja afrek nokkurra gamalla veiðigarpa.

Og þar segir: -Þá nefni ég hér þriðja

manninn á umræddu árabili, sem mikið

fékkst við hreindýraveiðar á suðurslóðum,

en það var Sæmundur Eiríksson frá Vind-

heimum í Ölfusi. Þótt ekki færi út í frá jafn

mikið orð af Sæmundi sem þeim tveim

áðurnefndu mönnum til hreindýraveiða,

þá mun óhætt að telja hann ganga lang-

samlega næstan þeim í því efni. Svo sagði

mér Ólafur, sonur Sæmundar, sem nú

er nýlátinn á nýræðisaldri, að oft hafi

þeir verið saman við hreindýraveiðar

um Ölfusafrétt, faðir hans og Eyjólfur á

Grímslæk, og verið þá að vanda fengsælir.

Í æsku heyrði ég oft á það minnst, að

þessir menn lægju í hreindýrunum, og

mátti skilja svo, að litlu myndi skipta,

hvort friðuð væru eða ófriðuð. All

ævintýra legar munu margar af þessum

veiðiferðum hafa verið.

Ég hef hér að framan getið að nokkru

þeirra þriggja manna, sem á síðari

helmingi nítjándu aldar munu flest

hreindýr hafa skotið á Suðurlandi. Allir

voru menn þessir Ölfusingar, þótt einn

þeirra, Guðmundur á Ísólfsskála, byggi

síðar í annarri sýslu. Áður en ég skil að

fullu við Ölfusinga, vil ég minnast lítillega

eins manns enn, sem bjó í nokkur ár á

Reykjum í Ölfusi, en það var Guðmundur

Jakobsson, síðast bóndi í Lambhúsum á

Álftanesi. Guðmundur mun hafa verið ein

mesta hreindýraskytta á fyrri helmingi

síðustu aldar (þar síðustu, innsk Vsl).

Fleygust af öllum hans veiðiferðum mun

sú vera, þegar hann háði einvígi við

hóp dýra í einstigi því, sem liggur inn til

Marardals í Hengli. Saga þessi varð síðar

að nokkurs konar þjóðsögu og var þá

ekki ávallt sögð á einn veg, einkum bar

oftast nokkuð á milli um dýrafjölda þann,

sem Guðmundur lagði þá að velli. Sonar-

sonur hans, Guðmundur Helgason, síðast

sparisjóðshaldari í Hafnarfirði (d.4/5 1929)

sagði mér sögu þessa og hafði eftir föður

sínum. Sagði hann, að dýrin, sem hann

felldi í dyrum Marardals, hefðu verið níu,

og taldi, að 2 eða 3 hefðu sloppið út að

síðustu. Erfiðast sagði hann að hann hefði

átt með að verjast útrás dýranna, á meðan

hann hlóð byssu sína hverju sinni, þar

eð byssan var framhlaðin, svo sem allar

byssur þá gerðust, og tók því nokkra stund

að hlaða. Að viðureign lokinn sagði Guð-

mundur, að afi hans hefði borið tvö dýr,

96 VEIÐISLÓÐ • tímarit um sportveiði og tengt efni • maí 2011

Árið 1960 gaf Bókaútgáfa Menningarsjóðs út bókina Hreindýr

á Íslandi 1771 – 1960 eftir Ólaf Þorvaldsson. Í einu tölublaða

Veiðislóðar í fyrra birtum við kafla úr bókinni þar voru skráðar

mergjaðar veiðisögur af fyrri tíma veiðikempum. Þar sem

hreindýratíminn fer nú í hönd ætlum við að höggva í sama

knérunn og birta dálítið meira af þessum lýsingum sem eru

bæði mergjaðar og með fágætt sögugildi.

einu sinni varHreindýr

Orrustan við „dyrnar“ að Marardal

97

annað í bak, hitt í fyrir, alla leið heim að

Lambhúsum. Um þetta atriði bar gömlum

Hafnfirðingum saman þegar um ræddu,

fyrir og um aldamót. Hvað sem um þetta

er, þá er það víst, að Guðmundur Jakobs-

son var heljarmenni að burðum og kom

engum að óvörum, sem til hans þekktu,

þar eð hann var sonarsonur Snorra prests

hins sterka á Húsafelli.“

Meira í næsta tölublaði

Veiðislóðar seinna í haust!


Villti kokkurinn meðvillbráðarhlaðborð

Söltuð gæsalæri með dijon-sinnepi fyrir 4

Villibráðaeldhúsið okkar er að þessu sinni

helgað komandi vertíð villibráðarhlaðborða

sem einkenna mjög haustið. Við höfum

þegar heyrt af einu sem haldið verður á

vegum Reykjavík Hotels, en þar er það

enginn annar en veiðikokkurinn Úlfar

Finnbjörnsson sem stendur vaktina og

stýrir hlaðborðinu.

Aðalheilur E. Ásmundsdóttir markaðsstjóri hjá Reykjavík

Hotels segir mikinn viðbúnað vera vegna þessa

hlaðborðs sem haldið verður daganna 5. og 6. október

og stefnt sé að því að annað eins hafi varla sést hér á

landi undir formerkjum villabráðarhlaðborðs. Skemmst

er að minnast að Úlfar sendi frá sér Stóru bókina um villibráð sem bókaútgáfan Salka gaf út fyrir síðustu jól

og er þegar búin að vinna til alþjóðlegra verðlauna. Bókin

er alfræðirit fyrir allt áhugafólk um nýtingu villibráðar,

full af fróðleik og ómótstæðilegum sælkerauppskriftum.

Sjálfur er Úlfar ástríðufullur veiðimaður sem hefur

brennandi áhuga á að nýta bráðina sem best. Úlfar hefur

stundum verið nefndur villti kokkurinn, enda fer hann

víða og stundar fjölbreytta veiðimennsku auk þess að

vera matreiðslumeistari á heimsmælikvarða. Hann er þó

sannkölluð fyrirmynd annarra veiðimanna og umgengst

náttúruna af sannri virðingu.

Glæsilegar ljósmyndir eftir Karl Petersson prýða bókina,

bæði af réttunum ásamt skýringarmyndum af helstu

verkunaraðferðum. Teikningar eru eftir Jón Baldur

Hlíðberg. Dominique Plédel Jónsson skrifar kafla um

vín með villibráð. Myndin sem hér fylgir er því úr smiðju

Karls Peterssons og birt með leyfi útgefanda.

Hráefni• 8gæsalæri

• 2dlgróftsalt

• ½dlnítrítsalt,másleppa

• 1dlsykur

AðferðHyljið gæsalæri með salti og sykri og

geymið við stofuhita í 3 klukkustundir.

Skolið þá saltið af lærunum og setjið

þau í pott með köldu vatni þannig

að rétt fljóti yfir þau. Sjóðið við vægan

hitaí2-3klukkustundireðaþartil

lærin eru orðin mjúk undir tönn.

Beriðlærinframmeðdijon-sinnepi,

blönduðu,soðnugrænmetiog

kartöflum.

villibráðareldhúsiðÚr bókinni „Stóra bókin um villibráð “

Fljótlegur og skemmtilegur réttur sem

auðvelt er að matreiða. Í stað dijon-sinneps

má til dæmis hafa uppstúf.

veiðihundar

Öryggi hunda í bílum

Inngangur


Veiðihundar

Kölluð Löndunarþjónustan í vinahópnum Einsogframhefurkomiðíallnokkrumafþeimveiðihundapistlumsemviðhöfumbirt,þáergóðurveiðihundurgullsígildi.Ekkiaðeinsaðþeirvinnierfiðavinnufyrirskyttur,finnifugla,lifandi,dauðaoglemstraða,heldurgetaþeirjafnframtverið svo frábær félagsskapur að leit er að öðru eins. Og svo geta þeir verið skemmtilega sérvitrir og uppátækjasamir.

Við heyrðum á dögunum skemmtilegar

sögur af henni Kolu, sem er Labrador-

tík í eigu Hjörleifs Steinarssonar.

Um Kolu sagði Hjörleifur fyrst þetta:

„Ja hvar skal byrja, frábær hundur með

stórkostlegan karakter og komin undan

frábærum foreldrum. Báðir foreldr-

arnir eru veiðihundar, hreinræktaðir,

en ekki með ættbók, pabbi Kolu, Tígull í

eigu Bóbó byssusmiðs og gæsadrápara

á Selfossi er besti sækir sem ég hef

séð punktur. Kola hefur fengið veiði-

uppeldi, fór á hlýðninámskeið og

veiðinámskeið hjá Alberti Steingríms-

syni í Hundalífi og þar fékk kella flotta

einkunn, frábær kennari Albert og sá

maður sem ég myndi tala við í sam-

bandi við þjálfun veiðihunda.“

Kola fór snemma með í stangveiðina,

við hjónin erum bæði mikið í stang-

veiði og Kola fékk eldskírnina við Þing-

vallavatn. Eftirminnilegasta atvikið frá

“barnæsku” hennar er þegar við fórum

í vötnin sunnan Tungnaár snemma

sumars 2009, við vorum við veiðar í

Frostastaðavatni og vorum komin inn

í hraunið í botninum. Kola sem þá

var rétt rúmlega árs gömul hafði verið

með mér út í hólmunum og var ég

að kroppa ágætlega en hafði gleymt

fiskipokanum í bílnum. Katrín konan

mín var í landi hinum megin og ákvað

ég að prófa að senda hundinn með fisk

til hennar. Skemmst er frá því að segja

að það verkefni leysti hún vel af hendi,

synti yfir með þó nokkuð af silungi og

stóð sig með prýði. Hún hefur fengið

nafnið löndunarþjónustan hjá vina-

hópnum og veiðifélögunum enda alltaf

tilbúin að hjálpa þér að landa fiski.

Ég fór með hana á gæs þá um haustið,

frekar ung en stóð sig vonum framar.

Fann særða fugla og var pollróleg í

skothríðinni. Hún átti þó í erfiðleikum

með grágæsina þá vegna þess að hún

var ekki búin að taka út allan vöðva-

þroska og vöxt, en það vefst lítið fyrir

henni í dag. Hef farið með hana nokkr-

um sinnum í rjúpu og hún kom mér

ótrúlega á óvart. Hún bendir nefnilega,

tekur stand og rófan lóðrétt upp. Ég var

ekki að skilja þetta fyrst þegar ég fór

með hana en það var alveg sama hvað

ég reyndi, hún hreyfði sig ekki. Það var

ekki fyrr en ég tók upp stóra kíkinn að

ég sá 5 rjúpur undir bjargi í snjóskafli

svona 50 metra frá mér. Náði fjórum

og get þakkað hundinum það, hefði

pottþétt labbað fram hjá þeim sjálfur.

Hún er mikill fuglahundur og hefur

ótrúlegan áhuga á andfuglum og

gæsum. Ég á eina frábæra sögu af því.

Við vorum nokkrir félagarnir að veiða

í Húseyjakvísl haustið 2010. Í einu

veiðihundarHjörleifur Steinarsson


101

Kölluð Löndunarþjónustan í vinahópnum Einsogframhefurkomiðíallnokkrumafþeimveiðihundapistlumsemviðhöfumbirt,þáergóðurveiðihundurgullsígildi.Ekkiaðeinsaðþeirvinnierfiðavinnufyrirskyttur,finnifugla,lifandi,dauðaoglemstraða,heldurgetaþeirjafnframtverið svo frábær félagsskapur að leit er að öðru eins. Og svo geta þeir verið skemmtilega sérvitrir og uppátækjasamir.

hléinu þá finn ég ekki hundinn, var að

grilla í strákana og var út á palli og hélt

að hundurinn væri að sniglast einhvers

staðar í kringum húsið. Við fórum svo

að leita að henni og endaði með því

að einn félaginn sá hana niður við á,

að reyna að læðast að andahóp, fannst

greinilega vanta einhverjar endur í

aflann.

Ég hef verið töluvert að “gæda” síðustu

tvö sumur, 2010 og 2011, og þá hefur

tíkin verið með mér, alltaf verið hvers

manns hugljúfi og ég fæ enn tölvu-

pósta frá kúnnum og þeir biðja alltaf

um kveðju til Kolu. Afskaplega geðgóð-

ur og skemmtilegur hundur.“

BendirVERSLUN MEÐ HUNDAVÖRUR

511-4444 www.bendir.is

Tíkin Kola að sækja önd.

græjur ofl.

Hlýnandi veðurfar hin síðari ár hefur haft áhrif á klæðnað stangaveiðimanna svo ekki sé meira sagt. Þunnir jakkar og skyrtur hafa leyst þykkar peysur og þunga jakka af hólmi. Síðustu 2 árin hafa vestin jafnvel hopað fyrir enn einni nýjunginni, hálsfestinni.

Hægt er að koma öllum helstu smáverkfærum og taumaefni fyrir á haganlegan hátt í Mountain River hálsfestinni. Klippurnar, töngin, önglabrýnið, gleraugnaklúturinn, og taumaefnið ásamt fleiru smálegu sem nauðsynlegt

Nú nýverið kynnti flugustangaframleiðandinn Sage tvær nýjar stangafjölskyldur fyrir 2013. Þetta eru Sage Approach og Sage Response. Nýju stangirnar munu leysa af hólmi tvær eldri gerðir, Sage Vantage og Sage Flight en báðar hafa notið mikilla vinsælda hin síðari ár.

er að hafa við höndina. Jafnvel er hægt að fá lítil flugubox sem festa má í hálsfestina. Mountain River hálsfestarnar eru hið mesta þarfaþing á góðviðrisdögum hvort heldur fyrir silungs eða laxveiðimenn.

Mountain River hálsfestar fást í Veiðihorninu Síðumúla 8, Sportbúðinni Krókhálsi 4 og Veiðibúðinni við Lækinn í Hafnarfirði en einnig í Veiðimanninum, veiðibúð allra landsmanna á netinu www.veidimadurinn.is

Sage Approach og Sage Response munu verða á svipuðu verði og eldri stangirnar. Ef talað er á einföldu mannamáli má segja að það séu fleiri hestöfl í nýju stöngunum en þeim eldri. Þ.e. nýju stangirnar eru mun kraftmeiri án þess að vera stífari auk þess sem sumar þeirra eru


Framtíðin í veiðivestum? – Mountain River hálsfesti

Sage Response og Sage Approach - Veiðihornið

nokkuð léttari en eldri stangir. Sage Approach og Sage Response eru nú þegar komnar í sölu á Íslandi.

Sage Response

Sage Approach

græjur ofl.

Stærð haglaskota – Veiði 2012

Nýjar frá Beretta – Veiðihornið

Margir skotmenn, ekki síst nýliðar, ruglast á númerum haglaskota enda ekki skrítið þar sem sum skot eru merkt samkvæmt ameríska kerfinu en önnur eftir enska kerfinu. Því er e.t.v. réttast að tala um millimetramál þegar haglaskot eru valin.

Hér má sjá mismun á merkingu nokkurra vinsælla stærða haglaskota en þau sem hér er rætt um eru Rio skotin frá Spáni. Spænsku skotin eru merkt skv. ameríska kerfinu.

Beretta er stofnað árið 1526 og því næstum 500 ára fjölskyldufyrirtæki. Það vekur alltaf mikla athygli þegar ný skotvopn koma á markaðinn frá þessu aldna og virta fyrirtæki en tvær nýjar hálfsjálfvirkar byssur birtast í Íslandsmarkaði nú í haust.

Sú fyrri sem við nefnum er Beretta A300 Outlander, en hér bætir Beretta einni byssu við í ódýrari verðflokk en þar fyrir má finna Beretta ES100 byssuna sem hefur verið feykivinsæl undanfarin ár. Ólíkt Beretta ES100 sem er bakslagsskift er nýja Beretta A300 Outlander byssan gasskipt.

Beretta A300 Outlander byssan er öll smíðuð í verksmiðju Beretta á Ítalíu. Byssunni fylgir ein þrenging, hörð Beretta plast taska og plötur til að breyta afstöðu skeftis. Það er óhætt að segja að verðið á þessari nýju byssu er gott en Beretta A300 Outlander kostar aðeins 164.000 kr.

Á gæs eru gjarnan notuð 42 gr. 2 ¾“ skot í haglastærðum 3,25 mm til 3,75 mm. Á lengri og erfiðari færum fara menn gjarnan í 3“ skot og upp í 4,5 mm. Þetta er ekki algilt heldur er hér talað um algengustu stærðir.

Á rjúpu eru 36 gramma skotin vinsælli því þau eru gjarnan hraðari en margir velja þó einnig 42 gramma skotin hér en minni haglastærðir eða jafnvel undir 3 mm högl.

Seinni byssan sem sagt er frá hér er Beretta A400 Xtreme. Þessi byssa er byggð á A400 Xplor byssunni sem kom á markað fyrir tveim árum. Xtreme byssan kom fyrst á Ameríkumarkað í fyrra en er nú loks fáanleg á Evrópumarkaði. Byssan er búin fjölmörgum nýjungum svo sem nýrri skiptingu, nýrri bakslagsvörn og fullkomnasta sjálfhreinsibúnaði sem fyrirfinnst í nokkurri hálfsjálfvirkri haglabyssu. Beretta A400 Xtreme fylgja 3 þrengingar, hörð Beretta plast taska, plötur til að breyta afstöðu skeftis og ólarfestingar. Beretta A400 Xtreme er fáanleg í tveim útgáfum. Annars vegar með svörtum plastskeftum og hins vegar í MAX4 felumynstri. Sú svarta kostar 309.000 kr. en 329.000 kr. í felumynstrinu. Úrval af Beretta haglabyssum er í Veiðihorninu Síðumúla 8 og Sportbúðinni Krókhálsi 4.

Vinsældir Rio haglaskotanna hafa aukist mikið síðustu árin enda góð skot á afar hagstæðu verði. 36 gr. rjúpnaskot kosta aðeins 1.595 krónur pakkinn, 42 gr. gæsaskot aðeins 1.895 krónur og 50 gr. 3“ magnum skot 2.395. Allir pakkar með 25 skotum.

Þá býðst 15% afsláttur af 36 gr. Rio rjúpnaskotum þegar þau eru keypt með gæsaskotunum.

Rio haglaskotin fást í Veiðihorninu Síðumúla 8, Sportbúðinni Krókhálsi 4 og Veiðibúðinni við Lækinn í Hafnarfirði.

Úr fróðleikshorni Veiðihornsins

103

Haglastærðir 3.25 mm jafngildir US 4 / Ensk 3

3.75 mm jafngildir US 2 / Ensk 1

4.50 mm jafngildir US BB / Ensk BBB

Beretta A300 Outlander

Beretta A400 Xtreme

græjur ofl.

Það er ekki bara hefðbundinn flugubar í Veiðivon í Mörkinni, þar er einnig að finna það sem Haukur barþjónn kallar Furðufluguboxið. Þetta er stórt og mikið flugubox úr viði og það er stappað af flugum. Það eru í sjálfu sér ekki furðuflugur í boxinu, heldur bara óvenjulegur kokteill flugna sem margar hverjar sjást ekki ýkja oft nú orðið og alls ekki á flugubörunum.

„Þetta eru flugur úr mörgum áttum og flestar koma þær úr gömlum fluguboxum sem við höfum annað hvort fengið gefins, átt sjálf í skúmaskotum eða einhverjir nánir okkur. Þá eru einnig flugur úr fluguboxum úr dánarbúum. Auðvitað er þarna að finna þekktar og mikið notaðar flugur, en einnig flugur sem voru kannski þekktar fyrr á árum. Þetta eru notaðar og ónot


Furðufluguboxið – Veiðivon

aðar flugu, sem þýðir að margar flugurnar eiga sér einhverja sögu, og það ægir öllu saman í boxinu. Margir hafa heillast af því að gramsa í því og það er allt til sölu. Það er vinsælt og við erum stöðugt að fylla á það upp á nýtt,“ segir Haukur í Veiðivon. Myndirnar sýna sýnishorn sem urðu á vegi Vsl/VoV á dögunum.

græjur ofl.

105

Ertu búinn að skrá þig í áskrift?

www.veidislod.is

Tveir nýjir vöðlujakkar frá Guideline – VeiðiflugurÍ sumar komu tveir nýir vöðlujakkar frá Guideline. Þeir heita Kispiox og Experience.

Kispiox jakkinn er sérstaklega stílhreinn og flottur jakki á frábæru verði, án þess að fórna þægindum. Kispiox jakkinn er einn af okkar allra vinsælustu jökkum til margra ára. Snið jakkans og hönnun hefur notið mikilla vinsælda og hefur því

haldist óbreytt á milli ára. Þess í stað höfum við breytt lit jakkans eftir tískustraumum á milli ára. Jakkinn er 100% vatnsheldur, 2 laga og er meðhöndlaður með Teflon4 vatnsvörn. Jakkinn er fóðraður að innan og er með fimm rúmgóðum vösum.

Nýji Experience jakkinn okkar er mjög góður kostur á hagstæðu verði. Hann er 3 laga og með vatnsheldni 10.000mm og öndun upp á 5000 gr/m2. Jakkinn er vel hannaður og með mörgum hentugum eiginleikum sem auka enn á ánægjuna við að klæðast honum. Á jakkanum eru

rúmgóðir vasar, faldir klippugormar og stillanleg hetta með stillanlegu stífu skyggni. Hægt er að þétta ermarnar að úlnliðnum með frönskum rennilás. Faldir gormar fyrir klippur og tangir og D hringir sjá til þess að þú ert með alla nauðsynlega aukahluti á vísum stað.

græjur ofl.


Þeir sem eru farnir að huga að skotveiðinni í haust og vilja hámarka hittnina með leirdúfuskotfimi ættu að prófa nýtt mið á haglabyssur sem sem auðeldar mönnum að hitta ef bráðin er inni í hringnum.

Aftara sporöskjulaga miðið hefur verið hannað þannig að þegar vængir andar eða gæsa nema lárétt við pílurnar í miðinu þá er færið 3035 metrar sem er kjörfæri með haglabyssu. Meginmarkmið þessara miða,

eða sigta, er að passa upp á að byssan sé sett rétt upp og að notandinn hitti. Vesturröst hefur boðið upp á nokkrar gerðir af þessum miðum og þau passa á flestar gerðir af haglabyssum. Það er mjög auðvelt að smella þeim á og smella þeim af. Það er mjög sniðugt að taka t.d. einn hring í leirdúfunni án hringsins og svo annan með hringnum og sjá muninn. Árangurinn gæti komið þér á óvart.

Fyrir skyttur sem vilja hitta betur! – Vesturröst

PR Veiðiskórnir – Vesturröst

Tilboð á Solway Magnum – Vesturröst

Vesturröst býður upp á þessa vönduðu skó til skotveiða og má segja að þeir henti við óvenju margar aðstæður. PR falla vel að fæti og hafa góða öndun, tvöfalda sauma auk þess sem Thinsulate fóður tryggir hita og

Vestrröst býður upp á tilboð á Solway Magnum 50 gr hleðsla 3″, haglastærð Enskt BB 4,1 mm 13,6 mm, no 3, 3,3mm. Hraði

þægindi. Þá gefur grófur sóli gott grip og ekki spillir að þeir eru 100% vatnsheldir. Það er fátt betra í skotveiði en að vera vel skóaður og því vel þess virði að kíkja á þessa skó.

1400 fet á sekúndu. 25stykki í pakka, tilboð á kassa með 8 pökkum á kr. 17,600,

græjur ofl.

107

Tvær magnaðar tvíhendur – Hrygnan

Tveir fyrir einn flugnavæs – Hrygnan

Hrygnan í Síðumúla státar nú af tveimur nýjum tegundum tvíhenda frá Vision og eru þær jafn óíkar og þær eru góðar samkvæmt erlendum dómurum.

Sú fyrri heitir GT four DH Catapult og í lýsingu á henni segir að hún sé bæði kröftug og hröð. Ekkert veður, engin fluga eða lína sé þessari stöng um megn að ráða við. „Þú getur valið þér breiðustu ána á vesturströnd Noregs og þegar þú ferð að kasta með þessari stöng, þá er eins og fljótið breytist í lítinn læk. Hún fékk einkunina „best in test“ í stangarskoðun í tímaritinu Trout and Salmon. Fyrir í þessari stangarlínu voru stangir smíðaðar fyrir línur 9 til 11, en nýja

Hrygnan býður nú upp á einn flottasta fluguhnýtingarvæs sem fram hefur komið og er hann kominn úr þróunarsmiðju Vision. Þetta er sannkallaður tveir fyrir einn væs sem uppfyllir allar kröfur sem hnýtarar kunna að gera, enda hannaður af atvinnumönnum í greininni. Upphaflega var verið að hanna túpuvæs, en fljótlega fór hönnunin inn á þá braut að búa til tveir fyrir einn

stöngin er nettari, gerð fyrir línu 7 og er 11,6 feta switch stöng ætluð smærri ám og strandveiði.

týpu. Hönnunin gerir ráð fyrir rými fyrir hendurnar og hugmyndafræðin segir: Minna er meira, sem útleggst í þessu tilviki þannig að allur óþarfi er fjarlægður af væsnum og einfaldleikanum leyft að njóta sín. Þá er væsinn smíðaður úr ryðfríu stáli og skilaboðin þar eru auðvitað verið sé að tjalda til ævinnar allrar.

Sú seinni heitir Cult DH og eru tvær nýjar stangir í þeirri línu, 15,2 fet fyrir línu 10 og 17,8 fet

fyrir línur 10 til 11. Hugmyndafræðin á bak við þessar stangir er að köstin og veiðin eigi að vera sem átakaminnst og að stangir þurfi ekki að vera stífar til að ráða við öll skilyrði. Þetta eru millihraðar og mjúkar stangir þar sem öll stöngin vinnur í kastinu. Stöngin virkar fyrir við mjög mjúk og klár í allt, jafnvel þegar veitt er með stórum og þungum flugum sem sliga margar stangir.

græjur ofl.


Ný Exceed flugustöng frá Klaus Frimor – VeiðiflugurHér birtum við aðsenda grein frá Veiðiflugum á Langholtsvegi, grein sem átti að birtast í síðasta tölublaði Veiðislóðar, en gerði ekki fyrir mistök á ritstjorn.

Klaus Frimor hefur undanfarna tvo vetur verið að hanna nýja stöng fyrir Guideline. Nú er stöngin komin og viðtökurnar hafa verið ótrúlegar, ekki síst hafa tvíhendurnar fengið glimrandi dóma hjá öllum helstu kösturum Evrópu.

Robert Gillespie er eitt af stóru nöfnunum í tvíhenduköstum á Írlandi og hann segir þetta um nýju Guideline Exceed 13,7” tvíhenduna: “A seriously good rod indeed, very special. Probably the best shooting head outfit I have ever cast ever” Þetta útleggst einhvern vegin svona: “Sannarlega frábær stöng, mjög sérstök. Líklega sú allra besta sem ég hef nokkru sinni reynt með skotlínukerfi.

Það sem er líka skemmtilegt við þessar stangir er að tvíhendurnar kosta frá 64.900 kr. til 68.900 kr. og einhendurnar frá 43.900 kr. til 48.900 kr.

Léttari útgáfurnar af einhendunni eru gerðar eftir innblæstri frá vinnslunni í okkar vinsælu Fario stöngum, mjúk en kraftmikil vinnsla sem býður upp á ótrúlegan kraft og djúpa vinnslu sem hafa þennan eftirsótta “slingshot effect” í kastinu.

Exceed switch stangirnar koma fyrir þrjár mismunandi línuþyngdir og eru frábær kostur í Switch stöngum. Vinnslan í Exceed switch stöngunum er í grunninn byggð á LPXe stöngunum sem eru orðnar söluhæstu Switch stangirnar undanfarin tvö ár. Og aftur getum við komið á óvart með frábæru verði því Exceed Switch stangirnar kosta 52.900 kr.

Fjórar Exceed tvíhendur sækja innblástur sinn í hinar geysivinsælu LeCie stangir. 12’ og 12’9 eru kærkomin nýjung í viðbót við lengdirnar á þeim stöngum sem í boði eru frá Guideline og henta mjög vel í mörgum ám í Evrópu og á Íslandi. Þessar tvíhendur hafa mjög svipaða hraða og kraftmikla vinnslu og “stóru bræðurnir”, LPXe og LeCie, og

eru besti kosturinn fyrir þá sem vilja spara aðeins við sig en fá það allra besta sem völ er á fyrir peninginn. Við erum með allar þessar stangir upp settar í búðinni hjá okkur að Langholtsvegi 111 og bjóðum veiðimönnum og konum að koma og prófa þessar frábæru stangir næstu daga.

Exceed switch

Exceed tvíhenda

Sage einhenda

Exceed, lína 7-8

Fyrirkomulag: 2ja daga „holl“ hádegi til hádegis

Leyfilegt agn: Fluga og maðkur

Gisting: 2ja manna herbergi með uppábúnum rúmum

Tímabil: 18. júlí til 30. september

Laxveiði í einni fallegustu á landsins!

Norðlingafljót

Jóhannes B. SigmarssonS: 771 6353, [email protected]

Borgarfirði

www.nordlingafljot.com

VEIÐISLÓÐtímarit um sportveiði og tengt efni

Útgefandi:GHJ útgáfa ehf.

Ritstjórn:Guðmundur Guðjónsson, ritstjóriHeimir Óskarsson, útlit og umbrotJón Eyfjörð Friðriksson, greinaskrif

Netfang: [email protected]

veidislod 4. tbl. 2012

Documents