w polkowicach maj 2014 cena 1,00 zŁ · s. 9 rita z wietnamu i laura z hiszpanii s. 10 jestem...

MIESIĘCZNIK

GIMNAZJUM NR 1 IM. JANA PAWŁA II

W POLKOWICACH

CENA 1 ,00 ZŁ MAJ 2014

NR 11 (51)

s.2 Bez dróg i szlaków - relacja ze spotkania z podróżnikiem s. 3 Sonda o majowych świętach państwowych s. 4 Adopcja na odległość s. 5 Warto było moknąć i marznąć - występ zespołu ŁZY s. 6 Okienko poetyckie s. 7. Rebus; Życzonka pozdrowionka s. 8. Szejk dobrze sobie radzi s. 9 Rita z Wietnamu i Laura z Hiszpanii s. 10 Jestem wierna - wywiad z p. Danutą Mrozik

s. 11 Szachowy król – wywiad z Tomaszem Jankowiakiem s. 12 fotoNewsy s. 13 Sonda telewizyjna s. 14 My, dzieci z dworca ZOO - recenzja książki s. 15 Historia staje się mroczna - recenzja książki s. 16 Słodkie kłamstewka s. 17 Pani Jeziora – recenzja książki A. Sapkowskiego s. 18 Troll hunter - recenzja filmu s. 19 Złodziejka książek s. 20 Krzyżówka z Patronem

W tym numerze:

2

GIMNAZJUM NR 1 IM. JANA PAWŁA I I W POLKOWICACH

Bez dróg i szlaków

O Michale Gontaszewskim z Polkowic pewnie słyszał

każdy. Pamiętamy jego wyprawę wzdłuż granic Polski. W bibliotece szkolnej 14 kwietnia odbyło się spotka-nie z nim jako podróżnikiem, który obszedł Bajkał - najgłębsze jezioro świata. Kiedy wszyscy zajęli miej-sca, prowadzący przedstawił się i rozpoczął opo-wieść. Na początku opowiedział, skąd się wziął po-mysł na taką wyprawę: Bajkał leży we wschodniej Syberii i jest niewątpliwie jednym z najciekawszych miejsc na kuli ziemskiej. To także największy zbiornik słodkiej wody na świecie oraz siedlisko wielu ende-micznych gatunków. Michał Gontaszewski chciał to wszystko zobaczyć na własne oczy. Na miejsce doleciał samolotem, ponieważ innym środkiem transportu zajęłoby mu to kilka dni. Pierwsze dwa tygodnie szedł ze swoją dziewczyną, jednak po tym czasie musiała ona wracać do pracy. Podróżnik mówił, że Bajkał to bardzo dzikie jezioro, nie ma wokół niego żadnych dróg czy szlaków. Czę-sto trzeba było pokonywać niebezpieczne przeszko-dy. W tamtych rejonach żyją na wolności niedźwie-

dzie, których tropy często znajdywał na swojej drodze. Wę-drowiec musiał spać w namiocie lub nocował u tubylców. Spotkał wielu ciekawych ludzi, wszyscy byli bardzo otwarci i z chęcią opowiadali mu o swoich doświadczeniach życio-wych. Podczas podróży bardzo przeszkadzały owady. Nie można było ruszyć się z odsłoniętą jakąkolwiek częścią ciała. Do Bajkału wpływa bardzo dużo rzek (336!), przez które trze-ba było się przeprawiać. Nurt jednej z nich porwał podróżni-ka do lodowatych wód Bajkału.

Prowadzący bardzo żałował, że nie udało mu się obejść całego jeziora. Niestety nie wpuszczono go na teren rezerwatu przyrody. Musiał przepłynąć ten odcinek moto-rówką.

Michał Gontaszewski bardzo miło wspomina wypra-wę nad Bajkał. Widać, że podróże to jest jego pasja. Ma przy tym dar ciekawego opowiadania i pokazuje wiele interesują-cych zdjęć.

Spotkanie bardzo mi się podobało. Niestety zacho-wanie niektórych słuchaczy, jak zwykle bywa, było bardzo niekulturalne. Szkoda…

Krzysztof Stępień

zdj. I. Cieślicka

zdj. E. Kocaj

3


Ważne święta majowe za nami. 3 maja obchodziliśmy uroczystość ustanowienia Konstytucji 3 Maja z 1791 r. 2 maja Dzień Flagi. Święto ustanowione niedawno, bo dopiero w 2004 roku przez prezydenta RP. 1 Maja - Święto Pracy.

Z okazji świąt państwowych przeprowadziliśmy sondę. Chcieliśmy się dowiedzieć, czy orientujecie się, jakie święta ob-chodzimy w tym okresie i czy się w nie angażujecie. Przepytali-śmy w sondzie 120 osób. Zadaliśmy trzy pytania.

1. Jakie wydarzenie związa-ne jest ze świętem pań-stwowym 3 Maja.

2. Czy wywiesiłaś/eś flagę z okazji świąt majowych?

3. Drugi maja to …

Oto wyniki. 95 % ankietowanych

wie, że 3 maja obchodzimy ważne święto państwowe – uchwalenie Konstytucji 3 Maja, tzn. pierwszej polskiej ustawy zasadniczej.

87 % respondentów potwierdziło swoją wiedzę o Dniu Fla-

gi, który przypada 2 maja. Mimo wysokiej wiedzy na ten temat,

martwi nas fakt, że mniej niż połowa pytanych osób wywiesiła

z tej okazji flagę. Dlaczego? Przecież to nic trudnego, tym bar-

dziej, że w tym roku Starostwo Powiatowe w Polkowicach rozda-

wało za darmo flagi.

Red.

Oni a my?

Oni o Polskę walczyli,

Krew z łzy strumieniami przelewali.

Teraz, teraz tylko przewracają się w grobach.

Zamiast patrzeć na nas z dumą w oczach.


My Polskę opuszczamy.

Uciekamy z kraju,

Nie największego, ale najpiękniejszego.


By znów na mapach istniała.

Teraz Polska na mapach już jest,

Ale Polaków w niej coraz mniej.

Oni o Polskę walczyli!

Dusze patriotów mieli!

My już ich nie mamy,

Polskość w sobie zabijamy!

Oni o Polskę walczyli!

Jak bohaterowie zawalczmy i my!

Bo kiedyś, gdy umrzemy,

Polski może tu już nie być.

Ags

Dlaczego i jak świętujemy?

SONDA

4


Korespondencja z Indii

Mamy nadzieję, że

pamiętacie o adopcji na

odległość klasy III e. Syste-

matycznie przekazujemy

wam informacje o kore-

spondencji z Reshvanthem

z Indii. Tym razem macie

okazję przeczytać jego list

nadesłany w kwietniu br.

Do listu dołączona była

kartka z życzeniami świą-

tecznymi. Miłej lektury.

Red.

5


2 maja w Polkowicach odbył się koncert zespołu Łzy. Można było usłyszeć zarówno piosenki starsze, które kiedyś śpiewała dawna wokalistka zespołu - Ania Wyszkoni, jak rów-nież te z najnowszej płyty – Zbieg okoliczności z nową wokali-stą, Sarą Chmiel. Stare hity takie jak „Agnieszka”, „Opowiem wam jej historię”, „Gdybyś był”. Najnowsze utwory –„Ogród naszych dni” oraz „Kiedy nie ma w nas miłości”. W czasie kon-certu była okazja do wygrania płyty zespołu. Należało wybić się z tłumu, śpiewając refren piosenki „Twoje serce skraść chcę”. Tą szczęśliwą osobą została uczennica naszej szkoły – Marta Olejniczak, której gratulujemy! Największe wrażenie zrobił na nas Arek Dzierżawa - -basista zespołu. Jego długie włosy oraz sposób w jaki uderzał w gryf swej gitary… Warto było moknąć i marznąć tylko dla tego widoku. Przez część koncertu grupka chłopców wołała, by następnym utworem była „Agnieszka”. Wokalistka, Sara Chmiel uległa skandującej widowni. Po piosence „Julia, tak na imię mam” na scenę weszła Marta Pigulska – fotograf zespołu. Muzycy ustawili się tak, by tłum był widoczny za ich plecami. Na trzy zrobiliśmy fale, a Marta zdjęcie. Można było kupić je po koncercie, tak samo jak dostać autografy i zdjęcia studyjne zespołu. Jak przystało na każdy fantastyczny koncert, był rów-nież bis – piosenka „Agnieszka” oraz składanka piosenek z kon-certu. Nie żałujemy zdartych gardeł ani lekkiego przeziębie-

nia. Cały zespół grał naprawdę fanta-stycznie i miał wspa-niały kontakt z pu-blicznością. W na-szej pamięci jest również zabawne wspomnienie - gita-rzysta Adam Konkol chuchający w ręce, by się rozgrzać.

Ags&Nats

ŁZY warto było moknąć i marznąć

ŻYCZONKA POZDROWIONKA

Dla gazetki szkolnej moc pozdrowień

Dla całej klasy II b od W.

Dla przepięknej Kamili z II b - wielbiciel

Dla wrednej Julki od Kamili

Pozdrawiam panią Glapińską

Dla kochanego Misiaczka - Norberta, Kasia - Lovciam CB

Pozdrowienia dla Mateuszka z kl. II c od Kingi i Karoliny

Pozdrowionka, Krystiano z 1e

Dla mojego kochanego misiaczka, Krystiana z 1e. Kocham Cię !

Love Forever

Dla najukochańszej Juli z II A

Pozdrowienia dla Szymona z II c

rys. Aleksandra Michałowska, II d

6


Z dedykacją dla chóru Cantabile i najlepszej na świecie dyrygentki. :)

Aleksandra Szmigielska, II d

KĄCIK POETYCKI

Jesteś tak cicha jak poranny wiatr. Bywasz bardzo skryta,

bo kiedyś zranił cię świat. Twe uczucia są schowane

jak największy skarb. Boisz się komuś zaufać,

bo nie ufać nauczył cię czas.

Zerknij, choć raz oczyma swojej wyobraźni, krzyknij, że pora wreszcie to życie naprawić. Nie bój się, bo strach ma tylko wielkie oczy.

Teraz nadszedł czas, by te granice przekroczyć.

Naucz się, że za dobrem nie można się kryć, ale należy za nim kroczyć.

,,Świat jest kreacją naszej wyobraźni. Będzie więc taki, jak go sobie wymarzymy”

Moja prawda ukryta jest w muzyce, w każdej zwrotce i każdej małej nucie.

W moim głosie skryła się historia, to z niej składa się cała melodia.

rys. Aleksandra Michałowska, II d

7


ŻYCZONKA POZDRWIONKA

Pozdro dla Sebka, mój ty Słodziaku !

Dla Kingi od G. Kocham Cię!

Pozdrowienia dla Patrycji z 3 a od cichego wielbicie-

la

Dla mojej Zuzi z 3a, kocham cię, Misiu

Najlepszy jest Karol - KC

Dla Natalii od Natalii , Lovki

Dla Seby od K.

Dla Bartka od M. KOCHAM CIĘ!!

Pozderki dla Juli- twoja BFF

Love. Pozdrowienia dla najlepszej klasy ever 2d

Dla Magdy od Damianka, Kocham

R E B U S

8


Szejk dobrze sobie radzi

Od czasu do czasu warto skorzystać z otwartych wykładów w Dolnośląskiej Wyższej Szkole Przed-siębiorczości i Techniki w Polkowi-cach. Niedawno byłem na takowym poświęconym Dubajowi. Nazwa tego miasta w Zjednoczonych Emiratach Arabskich budzi skojarzenia z bogac-twem i przepychem. Prowadzący, dr Arkadiusz Z. Kotliński pokazał prezentację o tym, jak bardzo zmienił się Dubaj przez ostatnie dwadzieścia lat. Niegdyś miejsce to było pustynią, na której znajdowało się kilka wio-sek zamieszkałych przez poławiaczy pereł. Ówczesna ludność zajmowała się albo tym fachem, albo piractwem. Taki stan rzeczy miał miejsce aż do lat sześćdziesiątych XX wieku. Wte-dy to odkryto złoża ropy naftowej na terenie dzisiejszego Dubaju. Niedługo potem rozpoczęto wydobycie tego surow-ca, co pozwoliło na rozwinięcie miasta. Sprzyjająca lokalizacja dała szansę Dubajowi stać się potężnym miastem turystycz-nym. Dziś złoża ropy się kończą, nie kończy się jednak potęga Dubaju. Obecnie jedynie trzy procent całkowitych przycho-dów to zyski z wydobycia ropy naftowej. Największe znacze-nie ma teraz wynajem apartamentów. Na każdym zdjęciu Dubaju widoczne są pełne przepychu budowle. Wśród nich jest bardzo dużo hoteli, w których jedna noc kosztuje praw-dziwy majątek. Przykładem takiego hotelu jest Burdż al-Arab, w którym sama rezerwacja stolika w restauracji kosztuje 150 złotych! Szejk chce, żeby Dubaj był pełen rzeczy, które więk-szości nawet się nie śniły. Stąd najwyższy wieżowiec świata – Burdż Halifa. Niedługo stanie tu jeszcze wyższy budynek. Ma on mieć ponad kilometr wysokości. Centrum handlowe

w Dubaju również jest największe, a w nim znajduje się akwarium. Oczywiście największe na świecie. W hali Ski Dubaj można pojeździć na nartach. Jest tu sztuczne naśnieżanie i chłodzenie. To nie wszystko: w mieście tym możemy również zoba-czyć sztucznie usypane archipelagi w kształcie palmy, a nawet mapy

świata. Ciekawym jest fakt, że rdzenni mieszkańcy Dubaju, którzy stanowią niewielki procent całkowitej ludności, są obdarzeni licznymi przywilejami. Są między innymi zwolnie-ni z podatków oraz obsługiwani bez kolejek. Następnie wykładowca opowiadał o polityce w Dubaju, sytuacji religijnej i problemach tego miejsca. Zaznaczył jednak, że choć jest ich sporo, to szejk bardzo dobrze sobie z nimi radzi.

Wykład dr. Arkadiusza Z. Kotlińskiego był według mnie ciekawy. Dużo się dowiedziałem o Dubaju oraz całych Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Dubaj to z pewnością intrygujące miasto, w którym każde, najśmielsze nawet pomysły mają szansę na realizację. Krzysztof Stępień

9


Gościliśmy w naszej szkole dwie wolontariuszki - Laurę z Hiszpanii i Ritę z Wiet-namu. Przekazały nam dużo ciekawych informacji o swoich krajach, doświadczeniach oraz o sobie. Postanowiliśmy prze-prowadzić z nimi wywiad. Jakie jest wasze zdanie o na-

szej szkole? Rita: Jestem bardzo zaskoczona wielkością budynku tej szkoły. Podobają mi się również zajęcia, takie jak zumba. Uważam, że jesteście szczęściarzami ze względu na to, że macie możli-wość uczęszczać do tak niesa-mowitej szkoły.

Laura: Zgadzam się z Ritą, wasza szkoła jest bardzo wielka. Rów-nież spodobała mi się wasza aktywność. To wspaniale, że szkoła otwiera się dla wolontariatu. Chciałabym się tu uczyć. Jakie macie zainteresowania? Laura: Interesuję się literaturą fantasy, uwielbiam słuchać roc-ka, oglądać filmy i grać w koszykówkę. Rita: Moje hobby opiera się głównie na sztu-ce. Mam masę zainteresowań, ale najbardziej uwielbiam śpiewać oraz poznawać świat. Za czym tęsknicie podczas pobytu w Polsce? Laura: Tęsknie za moim kochanym autem, które jest dla mnie najważniejsze. Brakuje mi również domowych obiadków mojej mamy.

Rita: Mnie natomiast brakuje moich przyja-ciół oraz wietnamskiego jedzenia. Dlaczego przyjechałyście akurat do Polski? Laura: Organizacja poleciła mi wiele różnych krajów, ale wybrałam Polskę. Chciałam od-wiedzić drugą część Europy.

Rita: W Wietnamie spędzałam wiele czasu na uczestnictwie w wolontariacie. Pewnego dnia organizacja Volunteers For Peace poleciła mi

przyjazd do Polski. Po długim namyśle stwier-dziłam, że może to być niesamowita przygoda. Co się wam najbardziej podoba w Polsce? Laura: Najbardziej zain-teresowała mnie histo-ria Polski, krajobraz naturalny oraz archi-tektura miast.

Rita: Zakochałam się w świeżym powietrzu oraz w fantastycznych warunkach atmosfe-rycznych. Ludzie

w Polsce są bardzo przyjacielscy oraz pogodni, ale niektórzy są przerażający. Czy chciałybyście ponownie odwiedzić nasz kraj? Rita i Laura: Za mało czasu spędziłyśmy w Polsce, by dobrze ją poznać.

Marta Olejniczak i Brian Wojcieszak

Rita z Wietnamu i Laura z Hiszpanii

zdj. J. Dydak

zdj. J. Dydak

10


Jestem wierna wywiad z panią Danutą Mrozik

Jak długo pracuje Pani w naszej szkole , i chyba nie musimy zadawać tego pytania , ale czy lubi Pani swoją pracę? W naszej szkole pracuję bardzo długo, właściwie od początku jej istnienia. To o czymś świadczy, jestem wierna tej placówce, bo bardzo lubię, to co robię. Lubię was, droga mło-dzieży. Cieszę się waszymi sukcesami, martwią mnie wasze problemy. Staram się pomagać, jak umiem najlepiej. Z jakimi dolegliwościami najczęściej zgłaszają się do Pani ucz-niowie? Uczniowie przychodzą do mnie z różnymi dolegliwo-ściami. Często są to bóle głowy, brzucha, gardła. Najczęściej jednak są to kontuzje sportowe. Wśród płci pięknej naszej szkoły krąży pogłoska, że waga w gabinecie medycznym zawyża. I co z tym zrobić? W każdej plotce jest trochę prawdy. Mam w gabinecie dwie wagi, obydwie są sprawne, ale sama się przekonałam, że po długim wolnym waga zawyża. Co zrobić? Może po prostu się nie ważyć. Na czym polega pani praca? Moja praca polega na prowadzeniu profilaktyki i oświaty zdrowotnej. Uczniowie klas pierwszych są poddawani badaniom przesiewowym w gabinecie medycznym, a później badaniom lekarskim w przychodni. Koordynuję akcję związaną ze szczepieniami HPV. Na co dzień prowadzę profilaktykę proz-drowotną, rozmowy indywidualne, udzielam pierwszej pomocy

przedlekarskiej. Współpracuję z rodzicami, wychowawcami i pedagogiem, dyrektorem i z lekarzami, punktem szczepień i z sanepidem. Wiemy, że wielu uczniów przychodzi do Pani nie tylko z powodów medycznych, ale także ze sprawami dnia co-dziennego. Jak Pani myśl, dlaczego tak się dzieje? To prawda, wielu uczniów przychodzi do mnie z różnymi problemami, myślę, że to dobrze świadczy o mnie, że ufają mi. Dlaczego są problemy? Sądzę, że to nasze co-dzienne życie bardzo przyspiesza, brak czasu, zamykanie się w sobie, brak przyjaciół (lub wirtualni). Konflikty wśród ró-wieśników, konflikty z rodzicami (bo oczywiście was nie rozu-mieją i wymagają za wiele, a wy tacy biedni, nie widzicie swoich błędów). Jaki był najtrudniejszy i najbardziej zabawny przypadek w Pani pracy? O przypadkach trudnych staram się nie pamiętać (są to często kontuzje sportowe lub tzw. złośliwe sprawianie bólu). Sytuacji zabawnych jest codziennie sporo, trudno o nich napisać w jednym wywiadzie (może napiszę książkę?).

zdj. D. Rystwej

zdj. D. Rystwej

11


SZACHOWY KRÓL

WYWIAD Z TOMASZEM JANKOWIAKIEM

Jaką stosuje Pani dietę, że ma Pani zawsze dobry humor i świetną figurę? Nigdy nie stosowałam żadnych diet, ale przestrzegam zasad żywienia. Jem mało, ale często tzn. 5 posiłków dziennie, ostatni o 18.00. Jem owoce, warzywa i piję dużo wody. Lubię słodycze, ale jem je sporadycznie. Mam dużo ruchu. I to tyle. Dobry humor mam faktyczne prawie zawsze (coś o tym niektó-rzy wiedzą). Myślę, że dobry humor wiąże się z zadowolenia z życia i pracy. Lubię pracę z wami i to daje mi powody do ra-dości.

Co lubi Pani robić w wolnym czasie?

Lubię przyrodę, a więc kwiaty w domu i w ogrodzie (jest co robić), lubię muzykę, filmy przyrodnicze i komedie, dużo czytam książek i czasopism.

Red.

Kto zainteresował Cię grą w szachy i od kiedy grasz? Grą w szachy zainteresował mnie tato, a zacząłem grać, gdy miałem 6 lat. Kto jest Twoim mento-rem i wzorem szachi-sty? Moim trene-rem i wzorem szachisty jest pan Przemysław Skalik.

Jakie cechy powinien posiadać dobry szachista? Dobry szachista powinien być pracowity, ambitny, cierpliwy, inteligentny, sumienny i co ważne systematyczny. Od kiedy bierzesz udział w zawodach szachowych i jaki jest Twój największy sukces? W zawodach pierwszy raz wziąłem udział, gdy miałem 7 lat. Do tej pory moim największym sukcesem jest zdobycie tytułu Mistrza Dolnego Śląska 2012 w kategorii chłopców do lat 13.

Ile trwała Twoja najkrótsza i najdłuższa partia szachów? Najkrócej grałem kilkanaście sekund i partia ta miała zaledwie parę ruchów, a najdłużej aż cztery i pół godziny, wykonując 99 posunięć. Jak myślisz, czy szachy pomagają w życiu i w nauce?

Myślę, że szachy bardzo pomagają w nauce i w ży-ciu. Rozwijają logiczne myślenie, co może potwierdzić fakt, że większość szachistów, których znam, ma dobre wyniki w nauce i świetnie radzi sobie z matematyką.

Redakcja

zdj. archiwum szkoły

zdj. z archiwum domowego

12


fotoNEWSY fotoNEWSY fotoNEWSY

Zamek w Pieskowej Skale, 21.05.2014 r. Klasy II d, II f oraz III d na wycieczce

Ojców - Zakopane - Wieliczka

zdj. archiwum klasy II d Rodzinny Piknik z Patronem, 24.05.2014 r.

Patryk Bryłka i Piotr Gadomski podczas pokazu tańca

zdj. D. Doskocz

12.05.2014 r. Finał Ligi Naukowej

7-20 maja 2014 r. wykłady astronomiczne Krzysztofa Stępnia i Bartosza Doszczeczko

9 maja 2014 r. Przedstawienie klasy II D dla przedszkolaków

Rodzinny Piknik z Patronem, 24.05.2014 r. występ zespołu SAIN z Grębocic

zdj. R. Królikowski zdj. J. Wrzos

zdj. archiwum szkoły

zdj. E. Kocaj

13


Według statystyk podawanych w mediach przeciętny

młody Polak spędza przed telewizorem codziennie 163 minuty

(dane raportu Europejskiej Unii Nadawców w 2012 r.). W 2013

roku o około 5 minut więcej. Jak jest faktycznie? Chcieliśmy to

zbadać. Zadaliśmy cztery pytania 120 osobom.

1. Ile czasu spędzasz codziennie oglądając TV?

2. Jakie programy telewizyjne wybierasz?

A. informacyjne

B. filmy

C. rozrywkowe

D. geograficzno-przyrodnicze

E. kulinarne

F. teleturnieje

G. seriale

3. Czego oczekujesz od mediów (TV)?

A. rozrywki

B. newsów

C. zabicia czasu

D. prognozy pogody

E. plotek

F. wiadomości sportowych

4. Czy możesz wymienić coś przydatnego, czego ostatnio nau-

czyłeś się z TV?

Pierwsze pytanie wskazało na bardzo dużo rozbieżności.

Niektórzy nie liczą czasu spędzanego przed telewizorem, takich

osób było 6. Kilkoro z was (7 osób) stwierdziło po prostu, że du-

żo, a inni (3) powiedzieli, że mało. Większość wskazała określoną

liczbę godzin. 1h – 33 osoby, 2h – 30, 3h – 13, 4h – 7, 5h – 10, 7h

– 6, 10h – 5.

Zadając drugie pytanie, chcieliśmy dowiedzieć się, jakie programy najchętniej oglądacie. Najczęściej wybieracie filmy i seriale. Na drugim miejscu są programy rozrywkowe, na kolej-nych teleturnieje oraz geograficzno-przyrodnicze. Znacznie mniej osób ogląda programy informacyjne. Ostatnie na liście są progra-my kulinarne.

Trzecie pytanie brzmiało: czego oczekujesz od mediów (TV). Tu interesowało nas, dlaczego siadacie przed telewizorem, czego oczekujecie od telewizji. Większość ankietowanych odpo-

wiedziała, że rozrywki. Na drugim miejscu wskazaliście newsy oraz wiadomości sportowe i prognozę pogody. Znacznie mniej osób odpo-wiedziało, że oglądaja telewizję tyl-ko dla zabicia czasu. Najmniej ankie-towanych odpowiedziało, że intere-sują ich plotki. Ostatnie pytanie brzmiało: Czy możesz wymienić coś przydatnego, czego ostatnio nauczyłeś się z TV. Oto jakie odpowiedzi padały:

nic - 36 osób

7 osób odpowiedziało, że nie ogląda telewizji

6 respondentów stwierdziło, że ogląda telewizję dla zabicia czasu i nie przywiązuje wagi do tego, co ogląda

4 ankietowanych nauczyło się … życia, a 6 zdobyło naj-nowsze informacje z kraju i ze świata oraz sprawdziło pogodę

A teraz pojedyncze wypowiedzi:

jak przeżyć w dżungli; zjadać robaki; jak upiec węża

jak żyły i wyginęły dinozaury

co zrobić, gdy wybuchnie wulkan w Yellowstone

nauczyłam się robić krem brulé i wiem, co to jest pasé

„Trudne sprawy” uświadomiły mi, że nie tylko ja mam problemy

poznałem kulturę tybetańską

ryby to pokarm dla mózgu

ciekawostki historyczne i przyrodnicze

jak zrobić meble vintage

ile lat ma Angelina Jolie

nie należy robić głupich rzeczy (red. ale żeby to wie-dzieć, nie trzeba oglądać telewizji)

wieloryb to największy ssak na świecie

Marek lat 34 z „Trudnych spraw” znalazł prawdziwą miłość

ryjówka dużo je

lepiej zjeść tygodniowego kurczaka, niż tygodniowy ryż, ponieważ w ryżu jest więcej bakterii, a w kurczaku mniej, bo zdychają podczas pieczenia

jak się odżywiać

Jezioro Bajkał wg naukowców stanie się za pewien czas

morzem, a następnie oceanem, co podzieli Azję na pół.

Redakcja

Sonda telewizyjna

14


Niesamowita i wstrząsająca zarazem książka, która została napisana na podstawie zapisów magnetofonowych rozmów z Chri-stiane F. (Christiane Felscherinow), młodą narkomanką pochodzącą z Berlina Zachodnie-go. Książka zawiera również dokumentalne fotografie, w tym zdjęcia wielu znajomych Chrisriane. Wszystkie rozmowy, z których póź-niej powstała książka, trwały około dwóch miesięcy. W dzieciństwie Christiane przepro-wadziła się wraz z rodzicami i młodszą o rok siostrą ze wsi do dużego miasta. Od zawsze w domu były problemy, głównie spowodowa-ne agresją ojca. Później, gdy rodzice się roze-szli, a siostra Christiane została z tatą, dziew-czynka czuła się, jakby nie miała już nikogo oprócz mamy, która była dla niej jak obca osoba. W szkole szybko poznała nowe towa-rzystwo, które bardzo jej imponowało. Przy-prowadzili ją nawet do ewangelickiego klubu „Haus der Mitte”. Przecież wszystko wyglądało dobrze. To był początek całej histo-rii. Najpierw miękkie narkotyki w klubie nocnym, pierwsze uczu-cia do chłopców, pierwszy raz złamane serce. Drugim krokiem jaki dziewczyna zrobiła ku swojemu samozniszczeniu, było przyj-ście ze znajomymi do dyskoteki „Sound”. To właśnie tutaj mło-

dzież przerzucała się z miękkich na twarde narkotyki. Tutaj także Christia-ne poznała Detlefa, który przez długi czas był jej chłopakiem. Gdy uzbierane kieszonkowe lub pożyczony od kogoś towar nie wystarczyły, dziewczyna skończyła na dworcu ZOO. Tam trzeba było czekać na „klientów”, a później im usługiwać w wiadomy sposób. Wie-le prób odwyku nie dało rezultatów. Jak ta historia się kończy? O tym musi-cie się już dowiedzieć sami. Ta książka bardzo mną wstrząsnęła. Zawiera w sobie dosłow-nie wszystko. Problem narkotyków, nastoletniej prostytucji, agresji w do-mu i różnych innych problemów obec-nych kiedyś i dziś wśród młodzieży. Ukazuje sytuację z wielu stron i to daje naprawdę dużo do myślenia oraz prze-

łamuje tematy tabu. Serdecznie polecam ją każdemu. -A-

Dop. Red. Jeszcze w czerwcu pojawi się w bibliotece książka o dalszych losach Christane F. pt. CHRISTIANE F. ŻYCIE MIMO WSZYSTKO. Zaprsazamy do lektury!

My, dzieci z dworca ZOO recenzja książki

15


HISTORIA STAJE SIĘ MROCZNA

krótka recenzja książki

Książka Agathy Christie „I nie było już niko-go” znana też pod tytułem “Dziesięciu Murzynków” została wydana 1939 roku, lecz swoją fabułą wciąga czytelników w każdym wieku do dnia dzisiejszego. Dziesięć osób zostaje zaproszonych do re-zydenci pana Owena, tajemniczego właściciela wy-spy, o którym krążą różne wiadomości. Wszyscy zaproszeni nie wiedząc co ich czeka, przybywają na wyspę. Po pewnym czasie okazuje się, że w domu jest dwójka służących i ósemka gości, nikt nigdy jed-nak nie widział pana Owena, co staje się bardziej tajemnicze. Historia staje się jeszcze bardzie mrocz-na, gdy każdy w swoim pokoju znajduje śmierciono-śną wyliczankę.

Raz dziesięciu żołnierzyków Pyszny obiad zajadało, Nagle jeden się zakrztusił – I dziewięciu pozostało. Tych dziewięciu żołnierzyków Tak wieczorem balowało, Że aż rano jeden zaspał – Ośmiu tylko pozostało. Ośmiu dziarskich żołnierzyków Po Devonie wędrowało, Jeden chciał zostać na zawsze… No i właśnie tak też się stało. Siedmiu żołnierzyków zimą

Drwa do kominka rąbało, Jeden zaciął się siekierą – Sześciu tylko pozostało. Sześciu wkrótce znęcił miodek; Gdy go z ula podbierali, Pszczoła ukłuła jednego I tylko w piątkę zostali. Pięciu sprytnych żołnierzyków W prawie robić chce karierę, Jeden już przymierzał togę… I zostało tylko czterech. Czterech dzielnych żołnierzyków Raz po morzu żeglowało; Wtem wypłynął śledź czerwony, Zjadł jednego, trzech zostało. Trójka miłych żołnierzyków Zoo sobie raz zwiedzała;

Gdy jednego ścisnął niedźwiedź – Dwójka tylko pozostała. Dwóch się w słonku wygrzewało Pod błękitnym czystym niebem, Ale słońce tak przypiekło, Że pozostał tylko jeden. A ten jeden, ten ostatni Tak się przejął dolą srogą, Że aż z żalu się powiesił, I nie było już nikogo. Darek

Lubię Panią Grodecką

Kocham Cię, Bajser, Twoja kochana Natala

Dla Sebasia od cichej wielbicielki

Pozdrowionka dla pani Izabeli Flisiewicz od 3 a. Kocha-

my Panią!

M. moje ciacho - Bawoł.

Pozdrowienia od Najlepszej Natalii z 2 d

Ala G. mą bratnią duszą

Dla Andzi z II F od wielbiciel - KOCHAM CIĘ

Dla misiaczków; Kamili, Magdy, Andzi , Eryka, Benia

i Krecika Julia

Pozdrawiam wszystkich czekających z utęsknieniem na wa-

kacje i lato. To już niedługo!!!


zdj. Internet

16


REBUS REBUS REBUS REBUS REBUS

Słodkie kłamstewka już czarty sezon

Serial Słodkie kłamstewka jest emitowany przez kanał ABC Family i właśnie zakończył się jego czwarty sezon. Niedługo pojawi się sezon piąty. Oto w skrócie treść filmu. W pięknym, małym miasteczku Rosewood w stanie Filadelfia żyje

pięć niesamowitych dziewczyn. Spencer, Emily, Aria, Hanna

i przywódczyni grupy, czyli Alison. Wszystkie mają tajemnice,

o których nikt nie może się dowiedzieć. Pewnej nocy w ostatni

weekend wakacji Alison znika. Mija rok, a drogi dawnych przyja-

ciółek znów się przecinają. Zaczynają dostawać dziwne wiadomo-

ści. Osoba ta zna ich wszystkie sekrety i jest gotowa by zniszczyć

dziewczyny. Ich problemy pogłębiają się jeszcze bardziej, gdy ciało

Alison zostaje znalezione, a tajemniczy dręczyciel powraca ze

zdwojona siłą…

ANETA

zdj. Internet

17


„Pani jeziora” to piąty i ostatni tom sagi o wiedźminie autorstwa Andrzeja Sapkowskiego. Poprzednie części czytałem z zapartym tchem. Jak było tym razem? Nie rozczarowałem się. Już od pierwszej strony wciągnął mnie świat wykreowany przez Sapkowskiego. Powieść jest znana niemal przez wszystkich. Saga doczekała się adaptacji filmowej oraz wydana została na jej podstawie gra o tym samym tytule.

Akacja powieści rozgrywa się w różnych miejscach świata fantastycznego, wymyślonego przez autora. Głównymi bohaterami są: wiedźmin Geralt, czarodziejka Yennefer oraz młoda wiedźminka Ciri – Dziecko Przeznaczenia.

Ciri dostaje się do władanego przez Auberona króle-stwa Aen Elle – Ludu Olch. Wiedźmińska drużyna dociera do księstwa Toussant funkcjonującego na granicy rzeczywistości i baśni, w którym Jaskier wdaje się w romans z księżną Anną Herriettge, a Geralt z czarodziejką Fringilg Vigo. Gdy Ciri przy-padkowo dowiaduje się, czego żąda od niej król Olch, wówczas postanawia zrobić wszystko, by uciec z krainy Aen Elle. Poma-ga jej w tym jednorożec zamieszkujący tę krainę. Dzięki niemu Ciri dociera do Yennefer, która jest uwięziona w zamku Vilge-fortza.

Gerald i jego drużyna przybywają do zamku, pokonują w walce czarodzieja Vilgefortza. Wspaniały opis wielkiej bitwy pod Brenną ukazuje starcie potęgi Północy i Południa. Dalsze losy bohaterów związane są z podróżą do Monteclavo, pogro-mem nieludzi w Rivii oraz przenosinami do innego wymiaru.

„Pani Jeziora” zamyka sagę o Wiedźminie - Geraldzie z Rivii. Już od pierwszej strony wciągną mnie świat opisywany przez Sapkowskiego. Dopracowane opisy, akcje i doskonała fabuła. Nic nie jest przewidywalne ani pewne. Losy niektórych bohaterów chyba na zawsze już pozostaną tajemnicą. Podsu-mowując tę książkę stwierdzam, że jest to pozycja obowiązko-wa dla czytelnika fantasy. „Pani Jeziora” nie zawiedzie fanów poprzednich części sagi. Polecam tę powieść z całym przekona-

niem. Adrian Sikora, II f

Przypominamy, że w naszej bibliotece można wypo-

życzyć wszystkie części sagi o Wiedźminie, zbiory opowiadań

Andrzeja Sapkowskiego, jego trylogię śląską o raz najnowszą

książkę „Sezon Burz”. Zachęcamy do lektury.

Red.

Pani Jeziora recenzja książki

zdj. Internet

18


Trójka studentów z wyższej szkoły filmowej wyrusza do

Norwegii w poszukiwaniu kłusowników polujących na niedźwie-

dzie. Podczas podróży Thomas główny reporter postanawia

znaleźć kłusownika. Hans, domniemany kłusownik jest łowcą

troli. Akcje widzimy z kamery trzymanej przez kamerzystę Kal-

lea. Hans po wielu prośbach daje się przekonać, pokazuje im

trolla. Jest to troll leśny z lasów nieopodal gór Joduncheimen,

ma on trzy głowy. Hans jest specjalistą w zabijaniu troli, wie

wszystko o ich obyczajach. Podczas spotkania z pierwszym tro-

lem Thomas zostaje ugryziony, i zarażony wścieklizną. Trole

leśne zaczęły uciekać z swoich terytorium ponieważ wielki troll

Który miał wściekliznę, pochodzący z gór Joduncheimen Znisz-

czył kable wysokiego napięcia, zaznaczające jego terytorium. W

międzyczasie Hans z grupą „studentów wchodzi do leża troli

leśnych. Podczas wychodzenia z leża Bohaterowie widzą wraca-

jące stado. Kallen Nie mówiąc Hansowi, że jest katolikiem zosta-

je wyczuty przez trole i rozerwany. Kamera zostaje odzyskana.

Następny kamerzysta nie zostaje powiadomiony o losie po-

przedniego kamerzysty. Grupa wyrusza w poszukiwaniu trola

z Joduncheimen. Malica po zobaczeniu tego 100m trola za-

czyna panikować, lecz Hans ją uspokaja. Trol zaczyna gonić

bohaterów. Gonił ich za długo, trola dogoniło słońce powoli

zamieniając go w wielką stertę wapnia. Władze utrzymujące

trole w tajemnicy goni grupę Hansa. Malicy udaje się uciec.

Film jest Bardzo dobrze wykonany przez Norweskie studio

filmowe. Polecam serdecznie ten film.

Piotr Jelonek

Pozdrowionka dla pani Glapińskiej

Pozdrowienia dla pani Skowyry od klasy II b

Dla kochanej Olci K. od słodziutkiego wielbiciela

Dla Matiego z II b ( KOCHAM CIĘ )

Mój słodziaku KC

Kochamy was

Kogoś kocham! - Natala

Dla Piotrka z 2 c, wielbicielka

KC Osa

KC Brian bardzo mi się podobasz. Wielbicielka z 2

KC Ala z I e Tajemniczy

Dla Anetki z II c LOVE :D

Pozdrowienia. Życzenia dla Natalii Bejnarowicz z okazji jej

urodzin i za to, że jest taka piękna!!!

Troll hunter recenzja filmu


19


rys. Aleksandra Michałowska, kl. II d

„ Złodziejka książek”

„Złodziejka książek” to ekranizacja powieści australij-skiego pisarza Markusa Zusaka Film wyreżyserował Brian Percival – Brytyjczyk znany m.in. z pracy przy kultowych serialach telewi-zyjnych takich jak „Północ &Południe” lub „Downton Abbey”. Narratorem w filmie jest śmierć, która jest w nim cały czas obecna, ponieważ akcja dzieje się w czasach II wojny świato-wej. Już od najmłodszych jest ona obecna w życiu głównej boha-terki – Liesel Meminger, poprzez śmierć jej młodszego brata. Na jego pogrzebie dziewczynka ukradła swoją pierwszą książkę, lecz niestety nie umiała wtedy czytać i nie wiedziała, co ona w sobie kryje. W krótkim czasie trafia do rodziny zastępczej w jednym z niemieckich miast. Liesel nawiązuje po pewnym czasie silną więź ze swoimi nowymi rodzicami, a szczególnie z ojcem. To dzię-ki niemu bohaterka nauczyła się czytać. Ta sytuacja oraz obec-ność przyjaciela - Rudiego sprawiają, że może ona chociaż na chwilę uciec od ponurej i szarej rzeczywistości. Wiele rzeczy zmienia się w jej życiu, gdy do domu jej rodziców przybywa Maks. Jest on z pochodzenia żydowskiego. Nowy tato Liesel przysiągł jego ojcu, gdy był przy nim w czasie śmierci, że jeśli bę-dzie trzeba, pomoże jego rodzinie. Tak więc po uciekając przed niebezpieczeństwem Nocy Kryształowej, Maks ukrywa się i zosta-

je pod opieką Lie-sel i jej rodziców. Z czasem, gdy naziści każą palić wszystkie „niewygodne” wówczas książki, mała złodziejka zdobywa kolejny volumin. Po tym wydarzeniu już nic nie jest i nie bę-dzie takie samo

w jej życiu. Mnie osobiście ten film bardzo wzruszył i poka-zał, czym ludzie powinni się w życiu cieszyć i co powinni naprawdę cenić. Jeśli chcecie poznać dalsze losy Liesel, zapraszam do objerzenia tego filmu. Serdecznie go pole-cam. -A-

zdj. Internet

zdj. Dariusz Rystwej

20


Krzyżówka z PATRONEM

Nad nowym numerem „Bulwersa” pracowali: Dariusz Rystwej II C, Krzysztof Stępień III C, Agnieszka Świątek III D, Anna Habraszka III E, Aleksandra Szmigielska II D, Piotr Jelonek II C, Aneta Tylczyńska II C, Katarzyna Koreń II C, Joanna Chrzanowska II C, Współpraca: Weronika Pratkowiecka III E, Adrian Sikora II F, Marta Olejniczak III D, Brian Wojcieszak III C Opracowanie graficzne: Aleksandra Michałowska II C , Dariusz Rystwej II C Skład i korekta: p. Izabela Cieślicka, p. Edyta Kocaj, p. Grażyna Kurdziel

WYDAWNICTWO

SPONSOROWANE

PRZEZ URZĄD GMINY

W POLKOWICACH

Kupon konkursowy - Krzyżówka z Patronem

Rozwiąż krzyżówkę, wytnij kupon, uzupełnij go i wrzuć w bibliotece do specjalnego pudełka do dnia 10 czerwca. Losowanie

wyłoni szczęśliwca, który zdobędzie nagrodę niespodziankę.

Rozwiązanie: ……………………………………………………………………………..

Imię i nazwisko ……………………………………………………………………………………………., klasa …………………………...

1. Stolica Apostolska 2. imię Papieża Jana Pawła II nadane na chrzcie 3. ruch chrześcijański w ramach Kościoła, dążący do jedności,

wspólnych modlitwach, propagowany przez Jana Pawła II 4. w dzieciństwie zdrobnienie imienia Papieża Jana Pawła II 5. nazwa ulicy w Krakowie, znanej ze słynnego okna papie-

skiego 6. podróże apostolskie Jana Pawła II

7. w tytule utworu poetyckiego Jana Pawła II „Tryptyk .......”

8. ulubione góry Papieża 9. miasto rodzinne Papieża, słynne z kremówek 10. nazwisko rodowe Jana Pawła II 11. w tytule sztuki Jana Pawła II „ ….naszego Boga”

1.

2. 3. 4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

w polkowicach maj 2014 cena 1,00 zŁ · s. 9 rita z wietnamu i laura z hiszpanii s. 10 jestem...

Documents