WIELKIE TALENTY, CIEKAWE ZAWODY

11.05. 2020r. (poniedziałek)

I Ćwiczenia „ Gimnastyka z zegarem”

Przywitanie stóp – dzieci siedzą w parach, (rodzic – dziecko) naprzeciwko siebie z nogami

ugiętymi. Podnoszą jedną nogę, dotykając się wewnętrznymi stronami stóp (nogi witają się).

Marsz wielkoludów – dzieci maszerują po obrzeżach koła w rytmie wystukiwanym na

dowolnym przedmiocie, mocno i głośno uderzając stopami o podłogę, udając „wielkoludy”.

Na hasło: Obrót - zmieniają kierunek marszu.

Zegar – dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym (po turecku) i wykonują kolejno:

– skłony głowy w bok (w prawo, w lewo), mówiąc jednocześnie „cyk-cyk” (zegar działa);

– skłony głowy w przód i w tył, którym towarzyszą słowa „bim-bam” (zegar wybija godziny);

– krążenie głową, kilka razy w prawą stronę, następnie w lewą ze słowami „drrrr” (budzik

dzwoni).

Wiatraczki – dzieci stoją w lekkim rozkroku. Wyprostowanymi rękami wykonują kolejno

obroty: do przodu, do tyłu, naprzemiennie.

Ćwiczenie wyciszające – w tle słychać delikatną muzykę, dzieci leżą rozluźnione na

dywanie, oddychają głęboko, wyciszają się.

II Wysłuchanie wierszyka Iwony Pietruchy pt. „Poeta, to brzmi dumnie!”

Poeta, to brzmi dumnie!

W naszej grupie dużo nas,

każdy jakiś talent ma!

Jaś na klocki znajdzie czas,

Zosia na pianinie gra.

Marek szybko klocki składa,

Tomek bajki opowiada.

Julka na koniu galopuje,

A Ewa ładnie farbami maluje.

Czy każdy z nas ma talent? – swobodne wypowiedzi dzieci. Dzieci wypowiadają się na temat

talentów koleżanek i kolegów z grupy, np. Kasia ładnie rysuje; Julka jeździ konno; Romek

buduje ładne budowle z klocków. Należy podkreślić, że każdy ma jakiś talent, który można

wykorzystać w dorosłym życiu – jako pasję, hobby lub pracę.

III Rozmowa na temat : Co to takiego talent? Rodzic pokazuje ilustracje przedstawiające

utalentowanych ludzi np.: grający na instrumencie (rys. 1), baletnica (rys. 2), pani śpiewająca

(rys.3), grający w szachy (rys. 4), malarza malującego obraz (rys. 5) ( Ilustracje na końcu

planów.) Następnie zadaje pytania: Kim są przedstawieni na ilustracjach ludzie? Co ich łączy?

Co mają wspólnego?. Jeśli dzieci mają problem ze sformułowaniem odpowiedzi,

naprowadzamy je. Kiedy dzieci udzielą właściwej odpowiedzi - łączy ich talent, pasja do

wykonywanej czynności, rodzic pyta: Co to jest talent? Czy każdy z nas ma talent? Czy talent

to coś ważnego? Po co ludziom talenty? Czy talent można wykorzystać w pracy? Następuje

burza mózgów i swobodne wypowiedzi dzieci.

Pomocne będą: ilustracje przedstawiające utalentowanych ludzi

IV Zaczarowany worek – zabawa dydaktyczna. Dziecko losuje z worka jakiś przedmiot

i próbuje zgadnąć, o jaki talent chodzi: nuty – muzyk; igła z nitką – krawcowa; pędzel i farby

– malarz.

Potrzebne będą worek z przedmiotami, narysowane na kartce lub same podpisy do odczytania

przez dzieci np.: nuty, pędzel i farby lub paleta malarska, igła z nitką, klocki lego, dinozaur,

książka o zwierzętach, piłka nożna, paletka do ping-ponga, buty baletnicy

V Co robią dzieci? – zabawa edukacyjna z kartą pracy. Dzieci opowiadają, co robią ich

rówieśnicy przedstawieni na obrazkach na karcie pracy, łącząc je z efektami ich wysiłku. Łączą

obrazki, które się rymują. Zadanie dodatkowe zachęca do zaznaczenia obrazków, które kojarzą

się z zawodem lub talentem i do podzielenia się swoimi pomysłami. KP4 s. 20

Mam talent – zabawa kreatywna. Chętne dzieci demonstrują swoje „talenty” – śpiewają

ulubione piosenki, tańczą, wykonują ćwiczenia gimnastyczne, recytują wiersze, organizują

teatrzyk.

12.05. 2020r. (wtorek)

I Ćwiczenia (z dnia 11.05.2020r.)

II Dzieci słuchają wiersza – zagadki M. Niemyckiego „Muzyk”. Prezentacji wiersza może

towarzyszyć muzyka.

Muzyk

Zagrały słodko skrzypce,

„Trili, li! Tra, la, la!”

Fortepian przestał milczeć.

Ach, kto tak pięknie gra?

Dwóch panów instrumenty

przygotowało dziś

i grają jak najęci,

i grają znów na bis.

Kim oni są, kto powie,

że grać jak nikt potrafią,

muzykę mają w głowie

i w każdą nutkę trafią?

Dzieci odpowiadają na pytanie zadane w wierszu. Następnie rodzic zadaje dodatkowe

pytania: Co robi muzyk? Na jakich może grać instrumentach? Co to znaczy, że muzycy

„muzykę mają w głowie i w każdą nutkę trafią”? Czy znacie jakichś sławnych muzyków? Na

jakich grają instrumentach?. Dzieci odpowiadają zgodnie z tekstem lub przedstawiają swoje

doświadczenia.

III Zabawa naśladowcza „Muzyk”. Wybrane dziecko jest „muzykiem” – w środku koła

naśladuje grę na dowolnym instrumencie, pozostali odgadują, jaki to instrument, i również

naśladują grę na nim. „Muzyk” wybiera kolejnego uczestnika. Zabawa trwa do momentu, aż

zabraknie pomysłu do pokazania gry na jakimś instrumencie.

IV Różne zawody – zabawa edukacyjna z kartą pracy. Dzieci opowiadają o zawodach

wykonywanych przez przedstawione na obrazkach osoby, łączą je z efektem ich pracy oraz

wskazują, co nie pasuje do postaci wykonującej dany zawód. KP4 s. 21

V Ćwiczymy buzię – zabawy logopedyczne. W nawiązaniu do tematu dnia można zapytać

dziecko, jak nazywa się osoba, która uczy dzieci poprawnej wymowy (logopeda). Zauważa,

że to również zawód – nauczyciel poprawnej wymowy. Następnie proponuje dzieciom

zabawy usprawniające narząd mowy:

– „Adaś żuje gumę”: dzieci naśladują żucie gumy,

wykonują ruchy żuchwą, w przód, w tył, na boki;

– „Leniuszek”: dzieci naśladują ziewanie, maksymalnie oddalając od siebie dolną i górną

wargę, jak podczas wymawiania głoski „a”;

– „Huśtawka”: dzieci naśladują językiem ruch rozbujanej huśtawki – wysuwają język z buzi i

poruszają nim lekko do góry i na dół;

– „Senne misie”: dzieci leżą przodem z głową ułożoną na bok, ziewają, naśladując senne

misie, następnie oddychają (wdech nosem, wydech ustami), na koniec „misie” przeciągają się

i zasypiają (słychać chrapanie).

Zabawy można powtarzać.

Dla chętnych praca plastyczna „Zawód mojej mamy, zawód mojego taty”. Dzieci rysują

rodziców wykonujących swój zawód. Technika dowolna (kredki, farby, wyklejanka,

wylepianie)

13.05. 2020r (środa)

I Ćwiczenia (z dnia 11.05.2020r.)

II Zabawy z tangramem – układanki według wzoru z wykorzystaniem figur z „Wyprawki”.

Dzieci oglądają gotowe wzory układanek, nazywają je i odwzorowują.

III Rozmowa inspirowana opowiadaniem W. Widłaka „A ja będę…” Rodzic czyta

opowiadanie, dzieci słuchają z uwagą.

A ja będę…

Wiedziałem oczywiście, że dorośli pracują, ale nie miałem pojęcia, że robią tyle ciekawych

rzeczy. Zaczęło się od tego, że dziś do przedszkola przyszedł tata Antosia. Przyszedł wcale nie

po to, żeby odprowadzić Antosia, ani nie po to, żeby go odebrać, tylko po to, żeby opowiedzieć

o swojej pracy. Miał na sobie bardzo ładne ubranie i czapkę. Okazało się, że jest… Nigdy

w życiu nie uda się wam zgadnąć! Pilotem! Lata wielkim samolotem i przewozi ludzi do

dalekich krajów. Lata o wiele wyżej i dalej niż ja wtedy, gdy leciałem na latawcu! Tata Antosia

pokazywał zdjęcia. Na jednych stał przed samolotem, na innych siedział w środku przed

mnóstwem kolorowych światełek i zegarów, a na kolejnych fotografiach był w tych różnych

dalekich miejscach, do których udało mu się dolecieć. Potem wszyscy koniecznie chcieli zrobić

sobie zdjęcie z tatą Antosia, a niektórym udało się nawet przymierzyć jego czapkę. Mnie też,

bo Antoś mi ją włożył, ale niestety była trochę za duża. Kiedy tata Antosia już poszedł,

zacząłem się zastanawiać, czy mógłbym kiedyś zostać pilotem. Latać wyżej niż ptaki

i przewozić ludzi do dalekich krajów... Zapytałem o to Sebka i Jagódkę. – No, nie wiem –

odpowiedział Sebek. – Dorośli pasażerowie mogliby się dziwić, gdyby cię zobaczyli w kabinie

pilota. I chyba nie ma takich małych mundurów, które by na ciebie pasowały... Zmartwiłem się

trochę i choć starałem się niczego po sobie nie pokazywać, Jagódka od razu zauważyła… – Nie

martw się, Nijaczku – powiedziała. – Przecież nie musisz zostać pilotem, żeby latać

samolotami. A poza tym jest jeszcze wiele ciekawych zawodów. Ja na przykład chciałabym

zostać pielęgniarką, jak mama, i pomagać chorym dzieciom. – A ja chciałbym się nauczyć

naprawiać samochody – powiedział Sebek – jak nasz wujek. Wujek mówi, że na razie umiem

nieźle wszystko rozkręcić, więc teraz muszę się tylko nauczyć, jak to wszystko poskręcać... –

Jeszcze niedawno mówiłeś, że chcesz pracować w banku, jak tata! – zdziwiła się Jagódka. –

Rzeczywiście – przypomniał sobie Sebek. – Hmm… Gdybym już poskręcał te samochody,

może mógłbym potem popracować w banku? A ja zacząłem się zastanawiać, kim mógłbym

zostać – pilotem, mechanikiem samochodowym (bo tak się nazywa ten naprawiacz), a może

pielęgniarką? Policjantem, nauczycielem albo kaskaderem? Zaraz, zaraz, a może wy mi coś

podpowiecie? Czy wiecie już, kim chcielibyście zostać?

Wojciech Widłak

Następnie rozmawiają na temat opowiadania. Przykładowe pytania nauczyciela: Kim był tata

Antosia? Co robi pilot? O jakich zawodach marzyli bohaterowie opowiadania? Co robi

pielęgniarka, mechanik samochodowy, nauczyciel, policjant, kaskader?.

IV Co jest komu potrzebne? – zabawa edukacyjna z kartą pracy. Dzieci opowiadają

o zawodach, które wykonują przedstawione na karcie pracy osoby oraz przyporządkowują do

nich odpowiednie rekwizyty. KP4 s. 22

Zgadnij, jaki to zawód – zabawa edukacyjna z kartą pracy. Dzieci rysują zwierzęta po śladzie,

naśladują odgłosy widocznych zwierząt oraz łączą kontury zwierząt ze zdjęciami. Jako

dodatkowe zadanie rodzic proponuje narysowanie na kartce zwierzęcia, które zostało bez pary.

Dzieci określają też, jak się nazywa osoba lecząca chore zwierzęta. Odwołując się do

doświadczeń dzieci, które opowiadają o swoim zetknięciu się z tym zawodem, nauczyciel pyta,

jakimi zwierzętami opiekuje się weterynarz. KP4 s. 23

Bębenek – zabawa doskonaląca orientację przestrzenną. Dzieci maszerują po domu. Na dźwięk

bębenka zatrzymują się i patrzą na rodzica, który wskazuje ręką kierunek marszu. Dzieci

maszerują we wskazaną stronę, na kolejny sygnał (dźwięk bębenka) rodzic pokazuje inny

kierunek. Zabawę powtarzamy tak długo, dopóki dzieci będą nią zainteresowane. Potrzebny

będzie bębenek – można wykorzystać dowolne przedmioty do stukania np. łyżka i pokrywka

14.05. 2020r. (czwartek)

I Ćwiczenia (z dnia 11.05.2020r.)

I Chusteczka – ćwiczenia oddechowe. Dzieci siedzą przy stolikach. Każde trzyma w rękach

chusteczkę higieniczną. Rodzic prosi, by dzieci:

– położyły chusteczkę przed sobą na stoliku, nabrały w policzki powietrza i mocno na nią

dmuchały;

– położyły chusteczkę na dłoni i ją zdmuchnęły;

– wzięły chusteczkę za dwa rogi i podmuchały pod nią, tak aby druga część się unosiła;

– przyłożyły złożoną chusteczkę do nosa, nabrały powietrza ustami, a wydmuchnęły powietrze

nosem w chusteczkę.

Po skończonej zabawie dzieci wyrzucają chusteczki do kosza.

Potrzebne będą chusteczki higieniczne.

III Dzieci słuchają wiersza M. Niemyckiego pt. „Zawody” i odgadują zagadki

Zawody

Tak jak są przeróżne lody,

tak i różne są zawody!

Ten to umie, tamten nie,

każdy robi to, co chce.

Każdy robi, co potrafi,

każdy na swój zawód trafi!

Chociaż teraz jesteś mały,

może skromny i nieśmiały,

kiedyś będziesz podróżnikiem

lub rolnikiem, lub leśnikiem,

albo, gdy ci talent każe,

to zostaniesz i malarzem

czy też nawet oficerem –

sam wybierzesz swą karierę!

Jest zawodów całe mrowie,

ja o kilku ci opowiem.

Zagadki:

Jest taki dziwny sklepik, gdzie

pani w fartuchu białym czeka,

gdy tylko jej receptę dasz,

natychmiast da ci lekarstw.

I jeszcze się uśmiechnie,

choć w nocy dyżuruje.

I jeszcze coś doradzi,

gdy rady potrzebujesz. (aptekarka)

Półki, szafy i regały,

książek pełen dom jest cały!

No, a kto tym wszystkim rządzi,

w labiryncie nie zabłądzi?

Kto, co czytać nam doradzi,

w bibliotece poprowadzi? (bibliotekarka)

Mieszka pod lasem, zna zwierząt masę,

zna wszystkie drzewa, wilga mu śpiewa.

Strzeże porządku w każdym zakątku,

dla saren ziarno podrzuca rano.

Lubi zaskrońce, dba o zające,

tak las szanuje, że w nim pracuje! (leśniczy)

Biega szybko, bez zmęczenia,

pompki robi od niechcenia.

Sto przysiadów i podskoków,

nikt mu nie dotrzyma kroku!

Gdy się czasem gorzej czuje,

także ćwiczy, też trenuje.

W dwa miesiące, bez przesady,

gotów jest do olimpiady!

I nie zdziwi się wcale,

jak zdobędzie tam medale. (sportowiec)

Idziemy do teatru:

dzisiaj na wielkiej scenie

„JAŚ i MAŁGOSIA” będzie,

to znaczy przedstawienie.

Idziemy do teatru:

każdy rozrywki szuka,

dzisiejsze przedstawienie

to krótko mówiąc sztuka.

Idziemy do teatru,

bo przecież w głównej roli

wystąpi gwiazdor słynny:

napatrzysz się do woli.

Idziemy do teatru,

pójdziemy też do kina,

bo tam on gra, on tańczy –

już seans się zaczyna! (aktor)

Wiszą na ścianie barwne płótna,

mógłbym oglądać je do jutra!

Na pierwszym konie,

na drugim dłonie,

na trzecim góry,

na czwartym chmury,

na piątym statki,

na szóstym barki,

na siódmym liście

i oczywiście mogę

tak liczyć, liczyć, liczyć

i wcale dobrze nie policzyć

i sam już nie wiem, ile razy pytam:

„Kto namalował te obrazy?” (malarz)

Po wysłuchaniu wiersza i odgadnięciu zagadek dzieci dzielą na sylaby odgadnięte zawody z

wystukiwaniem, wyklaskiwaniem; wychwytują brzmienie głoski w nagłosie (jaką głoskę

słychać na początku wyrazu) i wygłosie (na końcu wyrazu).

IV Zgadnij, jaki to zawód – zabawa ruchowo- -naśladowcza. Rodzic naśladuje czynności osób

wykonujących zawód, a dziecko odgaduje kto to taki. ( dzieci również pokazują znany dla

siebie zawód, rodzic odgaduje)

V Zawody związane z bezpieczeństwem ludzi – burza mózgów i zabawa edukacyjna z kartą

pracy. Dzieci podają przykłady zawodów, które są związane z bezpieczeństwem ludzi i ich

domów (policjant, strażak, ratownik medyczny, lekarz). Jeśli dzieci nie mają pomysłów, rodzic

naprowadza je krótką charakterystyką danego zawodu, np. Nosi niebieski mundur i pomaga

złapać złodzieja lub rozwiązać problem podczas wypadku drogowego; Gdy bardzo źle się

poczujesz, pędzi karetką na pomoc; Ma gaśnicę, błyszczący hełm, gasi pożary, ale potrafi

również usunąć gniazdo szerszeni. Dzieci przeliczają i zaznaczają kreskami w ramkach liczbę

zakrętów, które pokonuje każdy pojazd dojeżdżający do wypadku. W odpowiedni sposób

zaznaczają pojazd, który przejechał największą i najmniejszą liczbę ulic. KP4 s. 24

Coraz większe, coraz mniejsze – zabawa edukacyjna z kartą pracy. Dzieci rysują koła

ciężarówek od najmniejszego do największego i odwrotnie, a następnie coraz dłuższe węże

strażackie oraz coraz krótsze liny. Następnie wykonują ćwiczenie grafomotoryczne. KP4 s. 25

VI Kim chciałabym/chciałbym zostać? – rozmowa kierowana. Rodzic zachęca dzieci do

wypowiedzi, zadając pytania: Co to jest praca? Co oznacza pracowanie? Kiedy ludzie

zaczynają pracę? Czy każdy człowiek może wykonywać każdą pracę? Co trzeba zrobić, by

zdobyć jakiś zawód?. Następnie pyta, jaki zawód chciałyby wykonywać dzieci, gdy będą

dorosłe. Należy tak pokierować rozmową, aby dzieci uzasadniły swój wybór.

Ja w przyszłości – praca plastyczna techniką kolażu. Dzieci wycinają z kolorowych czasopism

postaci człowieka, naklejają je na kartkę, domalowują farbami elementy związane z wybranym

zawodem lub doklejają z papieru bądź gazety.

Potrzebne będą: kartki, kolorowe czasopisma, klej, nożyczki, farby plakatowe, pędzle, kubki z

wodą

15.05. 2020r. (piątek)

I Ćwiczenia (z dnia 11.05.2020r.)

II Mamo, tato! Zgadnij, kim będę – zabawa w kalambury. Dzieci pokazują ruchem, gestem i

mimiką zawód z rysunku lub napisany. Rodzic odgaduje dany zawód.

II Zabawy z literami – zapoznanie z wielką i małą literą „ć”. Rodzic pyta: Czy znacie jakiegoś

owada, którego nazwa zaczyna się głoską „ć”? (ćma). Rodzic proponuje zabawę w

wyszukiwanie wyrazów, z literą „ć” w gazecie. (zaprezentowanie przez rodzica wyglądu litery

„ć”). (rys. 6)

Na koniec dzieci rysują po śladzie ćmę i liść, otaczają pętlą wszystkie litery „ć” w wyrazach.

Wystukują również rytm, wymawiając nazwy obrazków. Dokonują samooceny pracy. KP4 s.

62

III Dla utrwalenia kształtu litery dzieci lepią literę „ć” z plasteliny na podkładce.

Potrzebne będą: gazety, plastelina, podkładki, , kredki

IV Strażak – zabawa bieżna.

Dzieci otrzymują koła wycięte z papieru – będą kierowcami wozów strażackich. Podczas

trwania muzyki „jadą samochodami”. Na sygnał (np. gwizd, klaśnięcie) naśladują syrenę

alarmową (powtarzając wydłużone głoski „i”, „o”). Na koniec naśladują ruchem gaszenie

pożaru.

V Zabawy kotów – zabawa edukacyjna z kartą pracy. Dzieci kolorują koty tak, aby każdy

wyglądał inaczej. Następnie przeliczają koty z kłębkami wełny i dorysowują brakujące kłębki

(19). Na koniec dokonują samooceny. KP4 s. 70,

VI Zabawa integracyjna z całą rodziną „Pajęcza sieć”. Wszyscy siedzą w kole na dywanie.

Jedna osoba trzyma kłębek wełny i rozpoczyna zabawę, zadając wymyślone przez siebie

pytanie. (podpowiedź: Jaki kolor lubię najbardziej? Jaka jest moja ulubiona bajka? Co

najbardziej lubię robić w wolnej chwili? itp) Osoba, która trafnie odpowie na pytanie,

otrzymuje kłębek wełny od rozpoczynającego, który zatrzymuje sobie jej koniec. Uczestnik z

kłębkiem wełny zadaje kolejne pytanie i po uzyskaniu odpowiedzi trzyma za nić, a kłębek rzuca

osobie, która odpowiedziała. Im więcej pytań, tym gęściej upleciona pajęcza sieć między

uczestnikami zabawy. Po jakimś czasie wszyscy próbują „rozplątać” sieć, podając kłębek do

uczestnika, od którego go otrzymało, zwijając nitkę na kłębek.

Potrzebny będzie kłębek wełny.

Dla chętnych praca plastyczna: „Smakowita literka”- wypełnij kontur litery „ć” dowolnym

materiałem spożywczym – kasza, ryż, siemię, płatki. (rys. 7)

Materiały do zajęć:

11.05.2020r

Rys.1

Rys. 2

Rys. 3

Rys. 4

Rys. 5

Rys. 6

Rys. 7

Wypełnij kontur litery „Ć” dowolnym materiałem spożywczym (kasza, ryż, siemię)