wk hoofdstuk 11
TRANSCRIPT
Om haar wat meer te doen ontspannen, heeft
Lex een speciale verrassing voor haar.
“En je zal het heel gezellig vinden!”,
verzekert hij haar.
Iris’ gezicht begint te stralen wanneer ze ziet
waar ze zijn.
“Dit is het restaurant waar we voor het eerst
samen gaan eten zijn!”,
gilt ze enthousiast uit.
En daar herhalen ze – al het ware een ritueel –
hun spelletje van vorige keer: proeven van
elkaars bord!
“Je had gelijk!”,
zegt Iris, wanneer ze bijna klaar is met eten,
“Het is echt een geweldige verrassing!”
“Wedden dat ik het nog gezelliger kan maken?”,
antwoordt Lex met een raadselachtige blik in
zijn ogen.
En wanneer hij Iris’ nieuwsgierige gezicht
ziet, staat hij op en friemelt zenuwachtig in zijn
broekzak.
“Risje… vanaf het moment dat ik tegen je
opbotste in de electronicazaak was ik
smoorverliefd op je… ik wist het zeker: met deze
vrouw wil ik de rest van mijn leven delen…”
“We zijn intussen zo’n dikke vijf jaar samen, en
ik ben nog steeds helemaal zeker van mijn
eerste gedachte. En daarom zou ik je willen
vragen…”
Iris weet even niet waar ze het heeft. Bevend
haalt ze de ring uit het doosje, en schuift hem
om haar vinger.
Van het bericht dat Marit terug stuurt, lijken dat vonken zo af te springen:
Hij zit bij mij in de klas, en vonden elkaar al een tijdje leuk. En sinds vorige week zijn we een koppel!
En ze gaat even enthousiast verder:
Hij is zo knap, en zo schattig! Ik kan echt niet
wachten om hem aan je voor te stellen!
Iris typt glimlachend terug:
Waarom nodig je hem morgen niet uit? Ik wil wel
eens weten wie die jongen is die mijn kleine
zusje het hoofd op hol brengt!
“Ik wou niet liever,”
antwoordt Iris,
“Ik wou mezelf het plezier om mijn ouders oud
en grijs te zien worden niet ontnemen!”
Dan gaat haar blik naar de jongeman die een
beetje verlegen staat toe te kijken.
“Dus jij bent Staf?”
“Ik ga ervan uit dat je een beetje rustig
omspringt met mijn jongste zusje?”,
gaat ze plagend verder wanneer de jongen knikt.
“Natuurlijk!”,
antwoordt Staf, terwijl hij Marit liefdevol kust,
“Ik zie haar veel te graag om haar iets te
misdoen!”
Even later staan Nathan en Yasmine voor de
taarten. Nathan blijft een beetje stoïcijns naar de
taart staren, maar Yasmine lijkt het toch wel
spannend te vinden.
“Pfoe, nooit gedacht dat ik dit moment zo eng
zou vinden…”,
zucht ze, wanneer ze Nathan al de sprong ziet
wagen.
Maar als ze allebei – oud en grijs (blond dan, in
Nathans geval) – weer op de grond
staan, moeten ze allebei toegeven dat het nog
best meevalt.
En wanneer ze beiden iets normalere kleding
aanhebben, zijn ze nog helemaal klaar om mee
te feesten!