KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia XXX […](2013) XXX draft

KOMUNIKAT KOMISJI

Wytyczne dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji przedsiębiorstw niefinansowych znajdujących się w trudnej sytuacji

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PL PL

KOMUNIKAT KOMISJI

Wytyczne dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji przedsiębiorstw niefinansowych znajdujących się w trudnej sytuacji

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PL 2 PL

SPIS TREŚCI

1. WPROWADZENIE.................................................Error: Reference source not found

2. ZAKRES WYTYCZNYCH.....................................Error: Reference source not found

2.1. Zakres sektorowy.....................................................Error: Reference source not found

2.2. Pojęcie „przedsiębiorstwa znajdującego się w trudnej sytuacji”........Error: Reference source not found

2.3. Pomoc na ratowanie, pomoc na restrukturyzację i tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne....................................................Error: Reference source not found

2.4. Pomoc na pokrycie społecznych kosztów restrukturyzacji Error: Reference source notfound

3. ZGODNOŚĆ Z RYNKIEM WEWNĘTRZNYM....Error: Reference source not found

3.1. Przyczynienie się do osiągnięcia celu leżącego we wspólnym interesie.............Error: Reference source not found

3.1.1. Wykazanie trudności społecznych lub niedoskonałości rynku Error: Reference sourcenot found

3.1.2. Plan restrukturyzacji i przywrócenie długoterminowej rentowności..Error: Reference source not found

3.2. Potrzeba interwencji państwa...................................Error: Reference source not found

3.3. Odpowiedniość.........................................................Error: Reference source not found

3.3.1. Pomoc na ratowanie.................................................Error: Reference source not found

3.3.2. Pomoc na restrukturyzację.......................................Error: Reference source not found

3.3.3. Tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne dla MŚPError: Reference source not found

3.3.4. Wynagrodzenie.........................................................Error: Reference source not found

3.4. Efekt zachęty............................................................Error: Reference source not found

3.5. Proporcjonalność pomocy / pomoc ograniczona do minimum Error: Reference sourcenot found

3.5.1. Pomoc na ratowanie.................................................Error: Reference source not found

3.5.2. Pomoc na restrukturyzację.......................................Error: Reference source not found

3.5.2.1. [Opcja 1 podziału obciążenia]..................................Error: Reference source not found

3.5.2.2. [Opcja 2 podziału obciążenia]..................................Error: Reference source not found

3.5.3. Tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne dla MŚPError: Reference source not found

3.6. Negatywne skutki.....................................................Error: Reference source not found

3.6.1. Zasada „pierwszy i ostatni raz”................................Error: Reference source not found

3.6.2. Środki mające na celu ograniczenie zakłócenia konkurencji. .Error: Reference source not found

3.6.2.1. Charakter i forma środków ograniczających zakłócenie konkurencji Error: Reference source not found

PL 3 PL

Środki strukturalne – zbycie i ograniczenie działalności gospodarczej.Error: Reference source not found

Środki behawioralne...............................................................Error: Reference source not found

Środki otwarcia rynku............................................................Error: Reference source not found

3.6.2.2. Kalibracja środków ograniczających zakłócenie konkurencji.Error: Reference source not found

3.6.3. Odbiorcy pomocy uprzednio przyznanej niezgodnie z prawem.........Error: Reference source not found

3.6.4. Szczególne warunki związane z zezwoleniem na pomoc. Error: Reference source not found

3.7. Przejrzystość.............................................................Error: Reference source not found

4. POMOC NA RESTRUKTURYZACJĘ NA OBSZARACH OBJĘTYCH POMOCĄ..................................................................................Error: Reference source not found

5. POMOC DLA ZNAJDUJĄCYCH SIĘ W TRUDNEJ SYTUACJI PODMIOTÓW ŚWIADCZĄCYCH USŁUGI W OGÓLNYM INTERESIE GOSPODARCZYM..................................................................................Error: Reference source not found

6. SYSTEMY POMOCY DLA MNIEJSZYCH KWOT POMOCY I MNIEJSZYCH BENEFICJENTÓW.................................................Error: Reference source not found

6.1. Warunki ogólne........................................................Error: Reference source not found

6.2. Warunki zatwierdzania systemów pomocy na ratowanie..Error: Reference source not found

6.3. Warunki zatwierdzania systemów pomocy na restrukturyzację.........Error: Reference source not found

6.4. Warunki zatwierdzania systemów tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego dla MŚP..........................................................................Error: Reference source not found

7. PROCEDURY..........................................................Error: Reference source not found

7.1. Przyspieszona procedura pomocy na ratowanie.......Error: Reference source not found

7.2. Przyspieszona procedura tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego dla MŚP..................................................................................Error: Reference source not found

7.3. Procedury związane z planami restrukturyzacji.......Error: Reference source not found

7.3.1. Wdrażanie planu restrukturyzacji.............................Error: Reference source not found

7.3.2. Zmiany w planie restrukturyzacji.............................Error: Reference source not found

7.3.3. Konieczność informowania Komisji o wszelkiej pomocy udzielanej beneficjentowi w okresie restrukturyzacji........................................Error: Reference source not found

8. SPRAWOZDANIA I MONITOROWANIE............Error: Reference source not found

9. WŁAŚCIWE ŚRODKI WSKAZANE W ART. 108 UST. 1 TRAKTATU........Error: Reference source not found

10. DATA ROZPOCZĘCIA STOSOWANIA I OKRES TRWANIA.....Error: Reference source not found

PL 4 PL

ZAŁĄCZNIK 1 — Wzór na obliczenie maksymalnej kwoty pomocy na ratowanie lub tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego na okres 6 miesięcy w celu zakwalifikowania do procedury przyspieszonej..................................................Error: Reference source not found

ZAŁĄCZNIK 2 – Przykładowy wzór planu restrukturyzacji Error: Reference source not found

PL 5 PL

1. WPROWADZENIE

1. W niniejszych wytycznych Komisja określa warunki, na jakich pomoc państwa w celu ratowania i restrukturyzacji przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji można uznać za zgodną z rynkiem wewnętrznym na podstawie art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

2. Komisja przyjęła pierwotne Wytyczne wspólnotowe dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw1 w 1994 r. W 1997 r. Komisja dodała szczególne zasady dla rolnictwa2. Zmieniona wersja wytycznych została przyjęta w 1999 r.3 W 2004 r. Komisja przyjęła nową wersję wytycznych4, których ważność została najpierw przedłużona do dnia 9 października 2012 r.5, a następnie do momentu zastąpienia ich nowymi przepisami6, zgodnie z programem reform określonym w komunikacie Komisji z dnia 8 maja 2012 r. w sprawie unowocześnienia unijnej polityki w dziedzinie pomocy państwa7.

3. W komunikacie tym Komisja ogłosiła trzy cele związane z unowocześnieniem kontroli pomocy państwa:

a) pobudzenie trwałego, inteligentnego i sprzyjającego włączeniu społecznemu wzrostu gospodarczego na konkurencyjnym rynku wewnętrznym;

b) skupienie uwagi Komisji w działaniach kontrolnych prowadzonych ex ante na sprawach mających największy wpływ na rynek wewnętrzny, przy jednoczesnym wzmocnieniu współpracy państw członkowskich w zakresie egzekwowania reguł pomocy państwa;

c) optymalizacja reguł i skrócenie czasu podejmowania decyzji.

4. W komunikacie tym w szczególności zaapelowano o przyjęcie wspólnego podejścia do przeglądu różnych wytycznych i ram, zakładającego umacnianie rynku wewnętrznego, a także o propagowanie większej efektywności w wydatkowaniu środków publicznych poprzez zwiększenie wkładu pomocy państwa w realizację celów leżących we wspólnym interesie i bardziej dogłębną analizę efektu zachęty, ograniczenie pomocy do minimum oraz o unikanie potencjalnego negatywnego wpływu pomocy na konkurencję i wymianę handlową.

5. Komisja dokonała przeglądu niniejszych wytycznych na podstawie własnego doświadczenia w stosowaniu obowiązujących przepisów oraz zgodnie z wyżej wspomnianym wspólnym podejściem. W przeglądzie tym uwzględniono również strategię „Europa 2020” przyjętą przez Komisję oraz to, że negatywne skutki pomocy państwa mogą zakłócać potrzebę zwiększenia produktywności i wzrostu, zachowania przez przedsiębiorstwa równych szans oraz odejścia od protekcjonizmu narodowego.

1 Dz.U. C 368 z 23.12.1994, s. 12.2 Dz.U. C 283 z 19.9.1997, s. 2.3 Dz.U. C 288 z 9.10.1999, s. 2.4 Dz.U. C 244 z 1.10.2004, s. 2.5 Dz.U. C 156 z 9.7.2009, s. 3.6 Dz.U. C 296 z 2.10.2012, s.3.7 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-

Społecznego i Komitetu Regionów w sprawie unowocześnienia unijnej polityki w dziedzinie pomocy państwa, COM(2012) 209 final.

PL 6 PL

6. Pomoc na ratowanie i pomoc na restrukturyzację należą do rodzajów pomocy państwa o najbardziej zakłócającym charakterze. Dobrze wiadomo, że sektory gospodarki odnoszące sukcesy doświadczają wzrostu produktywności nie ze względu na to, że wszystkie przedsiębiorstwa obecne na rynku stają się coraz bardziej wydajne, lecz raczej dlatego, że efektywniejsze i bardziej zaawansowane technologicznie przedsiębiorstwa rozwijają się kosztem tych, które są mniej efektywne lub oferują przestarzałe produkty. Opuszczenie rynku przez mniej efektywne przedsiębiorstwa umożliwia ich efektywniejszym konkurentom rozwój oraz przyczynia się do powrotu na rynek aktywów, które można następnie przeznaczyć na produktywniejsze zastosowania. Zakłócając ten proces, pomoc na ratowanie i restrukturyzację może znacznie spowolnić wzrost gospodarczy w określonych sektorach.

7. Jeśli części upadającego przedsiębiorstwa pozostają zasadniczo rentowne, takie przedsiębiorstwo może być w stanie przeprowadzić restrukturyzację, która doprowadzi do rezygnacji z określonych rodzajów działalności przynoszącej straty strukturalne oraz pozwoli zreorganizować pozostałe rodzaje działalności w sposób dający rozsądne perspektywy długoterminowej rentowności. Taka restrukturyzacja powinna być zazwyczaj możliwa bez pomocy państwa, w drodze układów z wierzycielami albo postępowań upadłościowych lub naprawczych. Nowoczesne prawo upadłościowe powinno pomagać solidnym przedsiębiorstwom w przetrwaniu i przyczyniać się do ochrony zatrudnienia, a także umożliwiać dostawcom zachowanie klientów, a właścicielom utrzymanie wartości rentownych przedsiębiorstw8. Postępowania upadłościowe również mogą przyczynić się do powrotu rentownego przedsiębiorstwa na rynek dzięki działaniom nabywczym stron trzecich, czy to poprzez nabycie przedsiębiorstwa w celu kontynuowania działalności, czy jego poszczególnych aktywów produkcyjnych.

8. Wynika z tego, że przedsiębiorstwa powinny kwalifikować się do uzyskania pomocy państwa tylko wtedy, gdy wykorzystały wszystkie możliwości rynkowe i gdy taka pomoc jest niezbędna do osiągnięcia prawidłowo określonego celu leżącego we wspólnym interesie, którego nie można by osiągnąć bez pomocy. Przedsiębiorstwa powinny móc skorzystać z pomocy na podstawie niniejszych wytycznych tylko jeden raz w ciągu dziesięciu lat (zasada „pierwszy i ostatni raz”).

9. Kolejnym problemem jest ryzyko pokusy nadużycia stwarzane przez pomoc państwa. Przedsiębiorstwa oczekujące, że w razie trudnej sytuacji zostaną uratowane, mogą polegać na nadmiernie ryzykownych i niezrównoważonych strategiach biznesowych. Poza tym perspektywy przyznania pomocy na ratowanie i restrukturyzację danemu przedsiębiorstwu mogą sztucznie ograniczać jego koszt kapitału, dając mu nieuzasadnioną przewagę konkurencyjną na rynku.

10. Pomoc państwa przyznawana w celu ratowania i restrukturyzacji przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji może ponadto osłabiać rynek wewnętrzny poprzez przerzucanie na inne państwa członkowskie niesprawiedliwie wysokich obciążeń dostosowań strukturalnych oraz powiązanych problemów społecznych i gospodarczych. Jest to niepożądane już samo w sobie i może wywołać prześciganie się państw członkowskich w udzielaniu dotacji, co prowadzi do marnowania zasobów. Taka pomoc może również doprowadzić do stworzenia barier wejścia oraz

8 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego: Nowe europejskie podejście do niepowodzeń biznesowych i niewypłacalności, COM(2012) 742 final.

PL 7 PL

do osłabienia zachęt do podejmowania działalności transgranicznej, co jest sprzeczne z celami rynku wewnętrznego.

11. Należy zatem dopilnować, aby na pomoc zezwalano wyłącznie w warunkach łagodzących potencjalne szkodliwe skutki oraz promujących efektywne wydatkowanie środków publicznych. W odniesieniu do pomocy na restrukturyzację wymogi związane z przywróceniem rentowności, własnym wkładem lub podziałem obciążenia oraz środki mające na celu ograniczenie zakłócenia konkurencji dowiodły swojej wartości pod względem łagodzenia potencjalnych szkodliwych skutków takiej pomocy. Są one w dalszym ciągu stosowane w ramach niniejszych wytycznych, z uwzględnieniem zmian niezbędnych w celu dostosowania do ostatnich doświadczeń Komisji. W przypadku pomocy na ratowanie i tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego potencjalne szkodliwe skutki są łagodzone poprzez ograniczanie czasu trwania i formy pomocy.

12. W przypadku gdy pomoc przyjmuje formę wsparcia płynności, ograniczonego zarówno pod względem kwoty, jak i czasu trwania, obawy dotyczące jej potencjalnych szkodliwych skutków są znacznie mniejsze, co pozwala na jej zatwierdzenie na mniej rygorystycznych warunkach. Mimo że taką pomoc można by zasadniczo wykorzystać do wsparcia całego procesu restrukturyzacji, ograniczenie okresu udzielania pomocy na ratowanie do sześciu miesięcy świadczy o tym, że rzadko się to zdarza; zamiast tego po pomocy na ratowanie zazwyczaj udzielana jest pomoc na restrukturyzację.

13. Aby wesprzeć wykorzystanie mniej zakłócających form pomocy, w niniejszych wytycznych wprowadzono nowe pojęcie „tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego”. Podobnie jak pomoc na ratowanie, tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne może przyjąć wyłącznie formę wsparcia płynności, ograniczonego zarówno pod względem kwoty, jak i czasu trwania. Aby umożliwić wsparcie całego procesu restrukturyzacji, maksymalny czas trwania tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego wydłużono jednak do [12] [18] miesięcy. Tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne może być przyznawane wyłącznie MŚP9, które muszą sprostać większym wyzwaniom niż duże przedsiębiorstwa pod względem dostępu do płynności. Zważywszy na cel tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego polegający na wspieraniu całego procesu restrukturyzacji, po takim wsparciu nie może zostać przyznana ani pomoc na ratowanie, ani pomoc na restrukturyzację.

14. Jeżeli pomoc przyznawana podmiotom świadczącym usługi w ogólnym interesie gospodarczym znajdującym się w trudnej sytuacji podlega niniejszym wytycznym, ocenę należy przeprowadzić zgodnie ze standardowymi zasadami zdefiniowanymi w niniejszych wytycznych. Konkretne zastosowanie tych zasad należy w miarę potrzeby odpowiednio dostosować w celu uwzględnienia szczególnego charakteru usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, a zwłaszcza potrzeby zapewnienia ciągłości świadczenia usług zgodnie z art. 106 ust. 2 Traktatu.

15. W planie działania Komisji na rzecz konkurencyjnego i zrównoważonego przemysłu stalowego w Europie10 („plan działań dla przemysłu stalowego”) określono szereg

9 Do celów niniejszych wytycznych terminy „MŚP”, „małe przedsiębiorstwo” i „średnie przedsiębiorstwo” stosuje się w znaczeniu określonym w zaleceniu Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. dotyczącego definicji przedsiębiorstw mikro, małych i średnich (Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36).

10 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów: Plan działania na rzecz konkurencyjnego i zrównoważonego

PL 8 PL

działań ukierunkowanych na promowanie silnego i konkurencyjnego sektora stalowego. W planie działań dla przemysłu stalowego określono również szereg obszarów, w których przedsiębiorstwa działające w sektorze stalowym mogą skorzystać z dostępnego wsparcia państwa zgodnie z przepisami w dziedzinie pomocy państwa. Jednak w obecnych warunkach znaczącej nadprodukcji w skali europejskiej i globalnej11 pomoc państwa na ratowanie i restrukturyzację zagrożonych przedsiębiorstw stalowych nie jest uzasadniona. W związku z tym sektor stalowy powinno się wykluczyć z zakresu niniejszych wytycznych.

16. W obecnie obowiązujących przepisach UE zawartych w decyzji Rady (2010/787/UE) w sprawie pomocy państwa ułatwiającej zamykanie niekonkurencyjnych kopalń węgla określono warunki przyznawania pomocy operacyjnej, społecznej i środowiskowej do 2027 r. niekonkurencyjnym zakładom produkcyjnym działającym w sektorze węglowym12. Obecnie obowiązujące przepisy UE są zgodne z poprzednimi przepisami sektorowymi stosowanymi w latach 2002–201013 i 1993–200214, które umożliwiały i ułatwiały restrukturyzację niekonkurencyjnych przedsiębiorstw działających w sektorze węglowym. W rezultacie oraz zważywszy na ciągłą potrzebę wspierania strukturalnego dostosowania produkcji węgla w UE, obecnie obowiązujące przepisy są surowsze od tych wcześniejszych oraz wymagają trwałego zaprzestania produkcji i sprzedaży węgla wyprodukowanego z udziałem pomocy, a także ostatecznego zamknięcia niekonkurencyjnych jednostek produkcyjnych najpóźniej do dnia 31 grudnia 2018 r. Zgodnie z powyższym kilka państw członkowskich przyjęło już i wdraża plany mające na celu ostateczne zamknięcie zagrożonych kopalni węgla zarządzanych przez przedsiębiorstwa działające w tym sektorze15. W związku z tym sektor węglowy powinno się wykluczyć z zakresu niniejszych wytycznych.

17. Z doświadczenia Komisji związanego z ratowaniem i restrukturyzacją instytucji finansowych podczas obecnego kryzysu finansowego i gospodarczego wynika, że szczegółowe przepisy mające zastosowanie do sektora finansowego mogą być korzystne, biorąc pod uwagę szczególną charakterystykę instytucji finansowych i rynków finansowych. W związku z tym niniejsze wytyczne nie mają zastosowania do przedsiębiorstw objętych przepisami mającymi zastosowanie do sektora finansowego.

2. ZAKRES WYTYCZNYCH

2.1. Zakres sektorowy

18. Niniejsze wytyczne mają zastosowanie do pomocy udzielanej wszystkim przedsiębiorstwom znajdującym się w trudnej sytuacji z wyjątkiem przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze węglowym16 lub w sektorze stalowym17 oraz

przemysłu stalowego w Europie, COM(2013) 407.11 Plan działań dla przemysłu stalowego, s. 3.12 Dz.U. L 336 z 21.12.2010, s. 24.13 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1407/2002 (Dz.U. L 205 z 2.8.2002, s. 1).14 Decyzja Komisji nr 3632/93/EWWiS z dnia 28 grudnia 1993 r. ustanawiająca zasady wspólnotowe

w sprawie pomocy państwa dla przemysłu węglowego (Dz.U. L 329 z 30.12.1993, s. 12).15 Zob. decyzje Komisji w sprawach N 175/2010 – Słowenia, SA 33013 – Polska, N 708/2007 – Niemcy,

SA 33033 – Rumunia i SA 33861 – Węgry.16 Zgodnie z decyzją Rady z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie pomocy państwa ułatwiającej zamykanie

niekonkurencyjnych kopalń węgla (Dz.U. L 336 z 21.12.2010, s. 24).17 Zgodnie z definicją w załączniku IV do komunikatu Komisji: Wytyczne w sprawie pomocy regionalnej

na lata 2014–2020, Dz.U. C 209 z 23.7.2013, s. 1.

PL 9 PL

przedsiębiorstw objętych szczególnymi zasadami odnoszącymi się do instytucji finansowych18, bez uszczerbku dla jakichkolwiek szczególnych zasad odnoszących się do przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji w danym sektorze19. Z wyjątkiem pkt 11120 niniejsze wytyczne stosuje się do sektora rybołówstwa i akwakultury, pod warunkiem zgodności ze szczególnymi zasadami ustanowionymi w Wytycznych do celów analizy pomocy państwa dla rybołówstwa i akwakultury21. Niniejsze wytyczne stosuje się do sektora rolnictwa, z wyjątkiem pkt 111, który nie ma zastosowania do producentów surowców rolnych22.

2.2. Pojęcie „przedsiębiorstwa znajdującego się w trudnej sytuacji”

19. Państwo członkowskie, które na podstawie niniejszych wytycznych zamierza przyznać pomoc przedsiębiorstwu, musi w obiektywny sposób wykazać, że dane przedsiębiorstwo znajduje się w trudnej sytuacji w rozumieniu niniejszej sekcji.

20. Do celów niniejszych wytycznych przedsiębiorstwo uznaje się za znajdujące się w trudnej sytuacji, jeżeli bez interwencji państwa prawie na pewno będzie skazane na zniknięcie z rynku w perspektywie krótko- lub średnioterminowej.

21. Przedsiębiorstwo w szczególności uznaje się za znajdujące się w trudnej sytuacji, jeżeli zachodzi co najmniej jedna z następujących okoliczności:

a) W przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością23, jeżeli ponad połowa jej subskrybowanego kapitału podstawowego24 została utracona wskutek poniesionych strat. Dotyczy to sytuacji, w której odliczenie poniesionych strat z rezerw (i z wszystkich innych elementów ogólnie uznawanych za część funduszy własnych spółki) prowadzi do ujemnego wyniku przekraczającego połowę subskrybowanego kapitału podstawowego.

b) W przypadku spółki, w której przynajmniej niektórzy udziałowcy ponoszą nieograniczoną odpowiedzialność za długi spółki25, jeżeli ponad połowa jej kapitału według sprawozdania finansowego została utracona wskutek poniesionych strat.

c) W przypadku gdy przedsiębiorstwo jest przedmiotem zbiorowego postępowania upadłościowego lub zgodnie z prawem krajowym spełnia kryteria objęcia zbiorowym postępowaniem upadłościowym na wniosek swoich wierzycieli.

18 Komunikat Komisji w sprawie stosowania od dnia 1 sierpnia 2013 r. reguł pomocy państwa w odniesieniu do środków wsparcia na rzecz banków w kontekście kryzysu finansowego („komunikat bankowy”), Dz.U. C 216 z 30.7.2013, s. 1.

19 Szczególne zasady tego rodzaju istnieją w sektorze kolejowych przewozów towarowych (Dz.U. C 184 z 22.7.2008, s. 13).

20 To znaczy przyznanie pomocy w ramach programów przedsiębiorstwom, które nie spełniają warunków określonych w pkt 21, może jednak być zwolnione z obowiązku indywidualnego zgłoszenia.

21 Wytyczne do celów analizy pomocy państwa dla rybołówstwa i akwakultury (Dz.U. C 84 z 3.4.2008).22 Do celów niniejszych wytycznych „producenci surowców rolnych” oznaczają wszystkie podmioty

zaangażowane w produkcję podstawową produktów wymienionych w załączniku I do Traktatu, z wyjątkiem produktów rybołówstwa i akwakultury wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury.

23 Odnosi się to w szczególności do rodzajów spółek wymienionych w art. 1 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy Rady 78/660/EWG z dnia 25 lipca 1978 r. (Dz.U. L 222 z 14.8.1978, s. 11), z późniejszymi zmianami.

24 W stosownych przypadkach „kapitał podstawowy” obejmuje każdą nadwyżkę ze sprzedaży akcji powyżej ich wartości nominalnej.

25 Odnosi się to w szczególności do rodzajów spółek wymienionych w art. 1 ust. 1 akapit drugi dyrektywy Rady 78/660/EWG, z późniejszymi zmianami.

PL 10 PL

d) W przypadku gdy rating przedsiębiorstwa jest równorzędny CCC+ („zdolność do spłaty jest uzależniona od utrzymania korzystnych warunków”) lub niższy w ocenie przynajmniej jednej zarejestrowanej agencji ratingowej26.

e) W przypadku gdy:

1) księgowy stosunek kapitału obcego do kapitału własnego przedsiębiorstwa jest większy niż [7,5] [i]/[lub]

2) wskaźnik pokrycia odsetek zyskiem [EBIT]/[EBITDA] przedsiębiorstwa wynosił poniżej [1,0] przez ostatnie [dwa] lata.

22. Gdy nie zachodzi żadna z okoliczności wymienionych w pkt 21, Komisja może wyjątkowo uznać, że przedsiębiorstwo znajduje się w trudnej sytuacji, jeśli istnieją dowody na to, że bez interwencji państwa przedsiębiorstwo prawie na pewno zniknie z rynku w perspektywie krótko- lub średnioterminowej. Takie dowody powinny wskazywać na to, że przedsiębiorstwo boryka się z trudnościami zbliżonymi do trudności spowodowanych okolicznościami wymienionych w pkt 21. W każdym takim przypadku Komisja uzna, że przedsiębiorstwo znajduje się w trudnej sytuacji, tylko wtedy, gdy zostanie wykazane, że nie jest ono w stanie pozyskać finansowania rynkowego lub kapitału w celu rozwiązania swoich problemów związanych z płynnością bez interwencji państwa, na przykład poprzez pozyskanie odpowiednich środków finansowych od właścicieli/udziałowców, wierzycieli lub innych kredytodawców prywatnych w drodze prywatnej spłaty swoich długów lub sprzedaży przedsiębiorstwa nowemu inwestorowi. Za wykazanie uznaje się na przykład dostarczenie dowodów potwierdzających odrzucenie wniosku o kredyt lub kapitał przez kilka instytucji (np. główny bank przedsiębiorstwa lub potencjalnych inwestorów).

23. Ponieważ samo dalsze istnienie przedsiębiorstwa znajdującego się w trudnej sytuacji jest niepewne, takie przedsiębiorstwo nie może być uznawane za odpowiednie narzędzie służące do promowania innych celów polityki publicznej aż do czasu zapewnienia jego rentowności. Szereg rozporządzeń i komunikatów Komisji dotyczących pomocy państwa i innych dziedzin zakazuje więc przedsiębiorstwom znajdującym się w trudnej sytuacji korzystania z pomocy. Do celów takich rozporządzeń i komunikatów, i o ile nie zawarto w nich innej definicji:

a) „przedsiębiorstwa znajdujące się w trudnej sytuacji” oznaczają przedsiębiorstwa znajdujące się w trudnej sytuacji w rozumieniu pkt 20 do 22 niniejszych wytycznych, z wyjątkiem tego, że pkt Error: Reference source notfound nie stosuje się w przypadku rozporządzeń Komisji ani w odniesieniu do pomocy przyznawanej w ramach programów pomocy, oraz

b) MŚP, które istnieje krócej niż trzy lata, nie będzie uznawane za znajdujące się w trudnej sytuacji w odniesieniu do tego okresu, chyba że spełnia warunki określone w pkt 21.

24. Komisja będzie poświęcać szczególną uwagę potrzebie zapobiegania stosowaniu niniejszych wytycznych w celu ominięcia przepisów ustanowionych w istniejących ramach i wytycznych.

25. Nowo utworzone przedsiębiorstwo nie kwalifikuje się do uzyskania pomocy na podstawie niniejszych wytycznych, nawet jeśli jego początkowa sytuacja finansowa

26 „Zarejestrowana agencja ratingowa” oznacza agencję ratingową zarejestrowaną zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie agencji ratingowych (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 1).

PL 11 PL

jest niepewna. Dotyczy to na przykład sytuacji, gdy nowo utworzone przedsiębiorstwo powstaje w wyniku likwidacji poprzedniego przedsiębiorstwa lub jedynie przejmuje jego aktywa. Przedsiębiorstwo zasadniczo uznaje się za nowo utworzone w okresie pierwszych trzech lat po rozpoczęciu działalności w danej dziedzinie. Dopiero po upływie tego okresu przedsiębiorstwo może kwalifikować się do otrzymania pomocy na podstawie niniejszych wytycznych, pod warunkiem że:

a) kwalifikuje się jako przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji w rozumieniu niniejszych wytycznych oraz

b) nie stanowi części większej grupy kapitałowej27 z wyjątkiem warunków ustanowionych w pkt 26.

26. Przedsiębiorstwo należące lub przejęte przez większą grupę kapitałową w normalnych warunkach nie kwalifikuje się do otrzymania pomocy przyznawanej na podstawie niniejszych wytycznych, z wyjątkiem sytuacji, w której można wykazać, że trudności przedsiębiorstwa mają charakter wewnętrzny i nie są wynikiem arbitralnej alokacji kosztów w ramach grupy oraz że te trudności są zbyt poważne, aby mogły być przezwyciężone przez samą grupę. W przypadku gdy przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji tworzy jednostkę zależną, jednostka ta będzie, wraz z kontrolującym go przedsiębiorstwem znajdującym się w trudnej sytuacji, uważana za grupę i może otrzymać pomoc zgodnie z warunkami ustanowionymi w niniejszym punkcie.

2.3. Pomoc na ratowanie, pomoc na restrukturyzację i tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne

27. Niniejsze wytyczne odnoszą się do trzech rodzajów pomocy: pomocy na ratowanie, pomocy na restrukturyzację i tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego.

28. Pomoc na ratowanie już ze swojej natury ma charakter tymczasowy. Ma ona przede wszystkim umożliwić przetrwanie niewydolnego przedsiębiorstwa przez czas konieczny do opracowania planu restrukturyzacji lub likwidacji. Ogólna zasada zakłada, że pomoc na ratowanie jest czasowym wsparciem dla przedsiębiorstw, których sytuacja finansowa znacznie się pogorszyła, co znajduje odzwierciedlenie w poważnym kryzysie płynnościowym lub niewypłacalności technicznej. Takie tymczasowe wsparcie powinno pozwolić na przeanalizowanie okoliczności, które przyczyniły się do napotkanych trudności, oraz na opracowanie odpowiedniego planu, aby pokonać te trudności.

29. Pomoc na restrukturyzację musi przywrócić długoterminową rentowność beneficjenta na podstawie wykonalnego, spójnego i dalekosiężnego planu restrukturyzacji, zezwalając jednocześnie na odpowiedni podział obciążenia i ograniczając potencjalne zakłócenia konkurencji.

30. Tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne jest pomocą w odzyskaniu płynności, której celem jest wsparcie restrukturyzacji przedsiębiorstwa poprzez stworzenie warunków niezbędnych beneficjentowi w celu zaplanowania i wdrożenia odpowiedniego działania na rzecz przywrócenia jego długoterminowej rentowności. Tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne może być przyznawane wyłącznie MŚP.

27 Aby ustalić, czy przedsiębiorstwo jest niezależne czy jest częścią grupy, uwzględnione będą kryteria ustanowione w załączniku I do zalecenia Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. dotyczącego definicji przedsiębiorstw mikro, małych i średnich (Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36).

PL 12 PL

2.4. Pomoc na pokrycie społecznych kosztów restrukturyzacji

31. Restrukturyzacja zazwyczaj pociąga za sobą zmniejszenie lub zaniechanie działalności, której dotyczy. Oszczędności takie są często niezbędne w celu osiągnięcia racjonalności i efektywności, niezależnie od wymaganego zmniejszenia zdolności produkcyjnych, które może być warunkiem przyznania pomocy. Niezależnie od powodów leżących u ich podstaw, środki te będą zasadniczo prowadziły do redukcji zatrudnienia w przedsiębiorstwie beneficjenta.

32. Prawo pracy państw członkowskich może zawierać ogólne systemy zabezpieczenia społecznego, w ramach których odprawy z tytułu zwolnień i wcześniejsze emerytury są wypłacane bezpośrednio zwalnianym pracownikom. Systemów tych nie uważa się za pomoc państwa objętą zakresem art. 107 ust. 1 Traktatu.

33. Poza bezpośrednimi odprawami z tytułu zwolnień i wcześniejszymi emeryturami przeznaczonymi dla pracowników ogólne systemy ubezpieczeń społecznych często przewidują pokrycie przez rząd kosztów świadczeń, które przedsiębiorstwo przyznaje zwalnianym pracownikom, a które wykraczają poza jego obowiązki ustawowe lub wynikające z umowy. O ile wymienione systemy są zasadniczo dostępne bez ograniczeń sektorowych dla każdego pracownika spełniającego uprzednio określone oraz automatyczne warunki kwalifikowalności, systemów takich nie uznaje się za zawierające pomoc w rozumieniu art. 107 ust. 1 dla przedsiębiorstw w trakcie restrukturyzacji. Z drugiej strony, jeżeli systemy te stosuje się w celu wsparcia restrukturyzacji w poszczególnych sektorach, mogą one zawierać pomoc ze względu na selektywny sposób ich zastosowania28.

34. Obowiązki samego przedsiębiorstwa wynikające z prawa pracy lub układów zbiorowych zawartych ze związkami zawodowymi, zagwarantowania odpraw z tytułu zwolnień lub wcześniejszych emerytur, są częścią zwyczajowych kosztów działalności, które przedsiębiorstwo musi pokryć z własnych środków. W tych warunkach wszelki wkład państwa w wymienione koszty musi być uznany za pomoc. Dzieje się tak niezależnie od faktu, czy płatności dokonywane są bezpośrednio na rzecz przedsiębiorstwa, czy przyznawane pracownikom za pośrednictwem agencji rządowej.

35. Komisja nie sprzeciwia się z założenia takiej pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom znajdującym się w trudnej sytuacji, ponieważ przynosi to korzyści gospodarcze wykraczające poza interes danego przedsiębiorstwa, ułatwiając zmiany strukturalne i łagodząc trudności.

36. Poza pokrywaniem kosztów odpraw z tytułu zwolnień i przejścia na wcześniejszą emeryturę pomoc często udzielana jest w związku z danym systemem restrukturyzacji na szkolenia, doradztwo i praktyczną pomoc w znalezieniu innego zatrudnienia, pomoc w przeprowadzce oraz szkolenie zawodowe i wsparcie dla pracowników chcących rozpocząć nową działalność gospodarczą. Komisja niezmiennie popiera taką pomoc udzielaną przedsiębiorstwom znajdującym się w trudnej sytuacji.

28 W wyroku w sprawie C-241/94 Francja przeciwko Komisji [1996] Rec. s. I-4551 (Kimberly Clark Sopalin) Trybunał Sprawiedliwości potwierdził, że system finansowania przyznawany w sposób uznaniowy przez władze francuskie poprzez Narodowy Fundusz Zatrudnienia mógł faworyzować niektóre przedsiębiorstwa i zostać w związku z tym zakwalifikowany jako pomoc w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu. (Wyrok Trybunału nie kwestionował wniosku Komisji, że pomoc była zgodna z rynkiem wewnętrznym).

PL 13 PL

3. ZGODNOŚĆ Z RYNKIEM WEWNĘTRZNYM

37. Okoliczności, w jakich pomoc państwa można uznać za zgodną z rynkiem wewnętrznym, są określone w art. 107 ust. 2 i 3 Traktatu. Zgodnie z art. 107 ust. 3 lit. c) Komisja ma prawo zezwolić na „pomoc przeznaczoną na ułatwianie rozwoju niektórych działań gospodarczych (…), o ile nie zmienia [ona] warunków wymiany handlowej w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem”. Może mieć to miejsce w szczególności wtedy, gdy pomoc jest potrzebna, aby wyrównać różnice spowodowane przez niedoskonałości rynku lub aby zapewnić spójność gospodarczą i społeczną.

38. Zasadniczo środki pomocy muszą być indywidualnie zgłaszane Komisji. Pod pewnymi warunkami Komisja może zatwierdzić programy pomocy dla mniejszych kwot pomocy: warunki te zostały określone w rozdziale 6.

39. Oceniając, czy zgłaszaną pomoc można uznać za zgodną z rynkiem wewnętrznym, Komisja zweryfikuje, czy spełnione zostało każde z następujących kryteriów:

a) Przyczynienie się do osiągnięcia prawidłowo określonego celu leżącego we wspólnym interesie: środek pomocy państwa musi być ukierunkowany na realizację celu leżącego we wspólnym interesie zgodnie z art. 107 ust. 3 Traktatu (sekcja 3.1).

b) Potrzeba interwencji państwa: środek pomocy państwa musi być ukierunkowany na sytuację, w której pomoc może spowodować istotną poprawę, jaka nie może nastąpić w wyniku działania rynku, na przykład poprzez usunięcie niedoskonałości lub rozwiązanie problemu związanego ze sprawiedliwością lub spójnością (sekcja 3.2).

c) Odpowiedniość środka pomocy: środek pomocy nie zostanie uznany za zgodny, jeśli inne, mniej zakłócające środki umożliwiają osiągnięcie takiego samego celu (sekcja 3.3).

d) Należy wykazać, że bez udziału pomocy przedsiębiorstwo beneficjenta zostałoby poddane restrukturyzacji, sprzedane lub zlikwidowane w sposób uniemożliwiający osiągnięcie celu leżącego we wspólnym interesie (efekt zachęty) (sekcja 3.4).

e) Proporcjonalność pomocy (pomoc ograniczona do minimum): pomoc nie może przekraczać minimalnej kwoty niezbędnej do osiągnięcia celu leżącego we wspólnym interesie (sekcja 3.5).

f) Uniknięcie nadmiernych negatywnych skutków dotyczących konkurencji i wymiany handlowej między państwami członkowskimi: negatywne skutki pomocy muszą być wystarczająco ograniczone, aby ogólne skutki środka były pozytywne (sekcja 3.6).

g) Przejrzystość pomocy: państwa członkowskie, Komisja, podmioty gospodarcze i obywatele muszą mieć łatwy dostęp do wszystkich stosownych aktów i informacji na temat przyznawanej pomocy (sekcja 3.7).

40. Jeżeli co najmniej jedno z wyżej wymienionych kryteriów nie zostanie spełnione, pomoc nie zostanie uznana za zgodną z rynkiem wewnętrznym.

41. Ogólne skutki niektórych kategorii programów mogą również zostać objęte wymogiem oceny ex post, o której mowa w pkt 113-115 niniejszych wytycznych.

PL 14 PL

42. Ponadto jeżeli środek pomocy lub warunki z nim związane (w tym metoda finansowania środka, o ile stanowi ona jego integralną część) wiążą się nierozerwalnie z naruszeniem prawa UE, pomoc nie może zostać uznana za zgodną z rynkiem wewnętrznym29.

43. W niniejszym rozdziale Komisja określiła warunki, na podstawie których będzie oceniała poszczególne kryteria, o których mowa w pkt 39.

3.1. Przyczynienie się do osiągnięcia celu leżącego we wspólnym interesie

44. Biorąc pod uwagę znaczenie opuszczenia rynku dla procesu wzrostu produktywności, samo zapobieżenie opuszczeniu rynku przez przedsiębiorstwo nie stanowi wystarczającego uzasadnienia pomocy. Należy przedstawić jasne dowody na to, że pomoc przyczynia się do osiągnięcia celu leżącego we wspólnym interesie, ponieważ ma zapobiec trudnościom społecznym lub zaradzić niedoskonałościom rynku (sekcja 3.1.1) poprzez przywrócenie długoterminowej rentowności przedsiębiorstwa (sekcja 3.1.2).

3.1.1. Wykazanie trudności społecznych lub niedoskonałości rynku

45. Państwa członkowskie muszą wykazać, że upadek beneficjenta mógłby wiązać się z poważnymi trudnościami społecznymi lub znaczącymi niedoskonałościami rynku, a w szczególności:

a) faktem, że stopa bezrobocia w danym regionie lub w danych regionach jest albo:

1) wyższa niż średnia unijna i stała oraz towarzyszą jej trudności związane z tworzeniem nowych miejsc pracy w danym regionie lub w danych regionach, albo

2) wyższa niż średnia krajowa i stała oraz towarzyszą jej trudności związane z tworzeniem nowych miejsc pracy w danym regionie lub w danych regionach;

b) ryzykiem przerwania świadczenia ważnej usługi, którą trudno jest zastąpić i w przypadku której konkurentom byłoby trudno po prostu zacząć ją świadczyć (na przykład dostarczanie infrastruktury krajowej);

c) potencjalnymi negatywnymi konsekwencjami opuszczenia rynku przez przedsiębiorstwo odgrywające ważną rolę systemową w danym regionie lub sektorze (na przykład jako dostawca ważnych czynników produkcji);

d) ryzykiem przerwania ciągłości świadczenia usług w ogólnym interesie gospodarczym;

e) upadkiem rynków kredytowych lub niewłaściwymi zachętami stosowanymi na tych rynkach, które doprowadziłyby do bankructwa przedsiębiorstwo, które w przeciwnym przypadku byłoby rentowne;

f) w razie gdyby opuszczenie rynku przez dane przedsiębiorstwo doprowadziło do nieodwracalnej utraty ważnej wiedzy technicznej lub umiejętności; lub

g) podobnymi trudnymi sytuacjami należycie uzasadnionymi przez zainteresowane państwo członkowskie.

29 Zob. na przykład sprawa C-156/98 Niemcy przeciwko Komisji, [2000] Rec. s. I-6857, pkt 78, oraz sprawa C-333/07 Régie Networks przeciwko Rhône-Alpes Bourgogne, [2008] Zb.Orz. s. I-10807, pkt 94–116.

PL 15 PL

46. Mało prawdopodobne jest, aby upadek pojedynczego MŚP wiązał się z trudnościami społecznymi lub niedoskonałościami rynku wymaganymi do celów pkt 45. Istnieją jednak większe obawy w odniesieniu do MŚP, których wartość może ulec zniszczeniu, jeżeli MŚP, które mają potencjał, aby przejść restrukturyzację w celu przywrócenia ich długoterminowej rentowności, odmówi się takiej szansy ze względu na problemy związane z płynnością. Jeżeli chodzi o przyznanie pomocy MŚP znajdującym się w trudnej sytuacji, wystarczy więc, aby państwo członkowskie wykazało, że upadek beneficjenta mógłby się wiązać z trudnościami społecznymi lub niedoskonałościami rynku, a w szczególności z:

a) potencjalnymi negatywnymi konsekwencjami opuszczenia rynku przez innowacyjne MŚP lub MŚP o dużym potencjale wzrostu;

b) potencjalnymi negatywnymi konsekwencjami opuszczenia rynku przez przedsiębiorstwa mające szerokie powiązania z innymi lokalnymi lub regionalnymi przedsiębiorstwami, a zwłaszcza z innymi MŚP;

c) upadkiem rynków kredytowych lub niewłaściwymi zachętami stosowanymi na tych rynkach, które doprowadziłyby do bankructwa przedsiębiorstwo, które w przeciwnym przypadku byłoby rentowne; lub

d) podobnymi trudnymi sytuacjami należycie uzasadnionymi przez zainteresowane państwo członkowskie.

3.1.2. Plan restrukturyzacji i przywrócenie długoterminowej rentowności

47. Pomoc na restrukturyzację wchodząca w zakres niniejszych wytycznych nie może być ograniczona do pomocy finansowej, która wyrówna poniesione straty bez usunięcia przyczyn tych strat. W związku z tym w przypadku pomocy na restrukturyzację Komisja wymagać będzie od zainteresowanego państwa członkowskiego przedłożenia wykonalnego, spójnego i dalekosiężnego planu restrukturyzacji, którego celem jest przywrócenie długoterminowej rentowności beneficjenta30. Restrukturyzacja może obejmować jeden lub kilka następujących elementów: reorganizację i racjonalizację działalności beneficjenta dla zwiększenia skuteczności, zazwyczaj zakładające wycofanie się z działalności przynoszącej straty, restrukturyzację istniejącej działalności, która może na nowo stać się konkurencyjna, oraz, ewentualnie, dywersyfikację w kierunku nowych i rentownych rodzajów działalności. Restrukturyzacja zazwyczaj obejmuje również restrukturyzację finansową w formie zastrzyków kapitałowych dokonywanych przez nowych lub istniejących udziałowców oraz redukcję zadłużenia przez istniejących wierzycieli.

48. Przyznanie pomocy musi być zatem uwarunkowane wdrożeniem planu restrukturyzacji, który musi zostać zatwierdzony przez Komisję we wszystkich przypadkach pomocy ad hoc. Na zasadzie odstępstwa, w przypadku pomocy ad hoc udzielanej MŚP, to zainteresowane państwo członkowskie zobowiązane jest ocenić, czy plan restrukturyzacji zapewnia przywrócenie długoterminowej rentowności beneficjenta, zgodnie z pkt 49 do 54, oraz poinformować Komisję o wynikach takiej oceny.

49. Plan restrukturyzacji musi przywrócić długoterminową rentowność beneficjenta w rozsądnych ramach czasowych i na podstawie realistycznych założeń co do przyszłych warunków działania, które powinny wykluczać wszelką dalszą pomoc państwa nieobjętą planem restrukturyzacji. Okres restrukturyzacji powinien być jak

30 W załączniku 2 przedstawiono przykładowy wzór planu restrukturyzacji.

PL 16 PL

najkrótszy i zasadniczo nie powinien przekraczać trzech lat31. Plan restrukturyzacji powinien zostać przedłożony Komisji wraz ze wszystkimi istotnymi szczegółami i musi zawierać w szczególności informacje określone w niniejszej sekcji (3.1.2).

50. W planie restrukturyzacji należy podać przyczyny trudności beneficjenta i jego słabe punkty oraz wyjaśnić, jak proponowane środki restrukturyzacyjne pomogą rozwiązać zasadnicze problemy beneficjenta.

51. W planie restrukturyzacji powinny znaleźć się informacje dotyczące modelu działalności beneficjenta, wykazujące, w jaki sposób plan wspiera jego długoterminową rentowność. Powinny one obejmować w szczególności informacje dotyczące struktury organizacyjnej beneficjenta, finansowania, ładu korporacyjnego oraz wszelkich innych ważnych aspektów. W planie restrukturyzacji należy ocenić, czy trudności beneficjenta można było uniknąć poprzez przedsięwzięcie właściwych środków zarządzania w odpowiednim terminie, oraz, w stosownych przypadkach, należy wskazać odpowiednie zmiany, jakie wprowadzono w systemie zarządzania. Jeżeli trudności beneficjenta są wynikiem uchybień istniejących w modelu działalności lub w systemie ładu korporacyjnego, odpowiednie zmiany będą wymagane.

52. Przewidywane wyniki planowanej restrukturyzacji należy przedstawić w oparciu o scenariusz podstawowy oraz scenariusz pesymistyczny (lub najbardziej pesymistyczny). W tym celu w planie restrukturyzacji należy wziąć pod uwagę, między innymi, aktualny stan i przewidywania dotyczące popytu i podaży na właściwym rynku produktowym oraz główne czynniki kosztów dla danej gałęzi przemysłu, odzwierciedlając założenia scenariusza podstawowego i scenariusza niekorzystnego, a także konkretne silne strony i słabości beneficjenta. Założenia należy porównać z odpowiednimi wskaźnikami dla całego sektora, a w stosownych przypadkach – dostosować do szczególnych warunków danego kraju i sektora. Beneficjent powinien przedstawić analizę wrażliwości określającą parametry wpływające na wyniki działalności beneficjenta oraz główne czynniki ryzyka związanego z dalszym rozwojem. Jeżeli beneficjent jest dużym przedsiębiorstwem, powinien on również przedstawić badanie rynku.

53. Powrót beneficjenta do rentowności powinien wynikać przede wszystkim ze środków wewnętrznych obejmujących w szczególności wycofanie się z działalności, która w perspektywie średnioterminowej nadal przynosiłaby straty strukturalne. Powrót do rentowności nie może być uzależniony od optymistycznych założeń dotyczących takich czynników zewnętrznych jak zmiany cen, zmiany popytu lub podaży na ograniczone zasoby, ani nie może zakładać osiągnięcia przez beneficjenta wyników lepszych od średniej rynkowej sytuacji na rynku i od swoich konkurentów, ani z podejmowaniem lub rozwijaniem nowej działalności, jeżeli beneficjent nie ma w danej dziedzinie doświadczenia ani dorobku (chyba że takie działanie jest należycie uzasadnione i wymagane ze względu na dywersyfikację i rentowność).

54. Przedsiębiorstwo osiąga długoterminową rentowność, jeśli jest w stanie zapewnić odpowiedni szacowany zwrot z kapitału po pokryciu wszystkich swoich kosztów wraz z amortyzacją i opłatami finansowymi. Przedsiębiorstwo poddane restrukturyzacji powinno być w stanie konkurować na rynku na podstawie własnych osiągnięć.

31 W wyjątkowych przypadkach okres ten może zostać wydłużony do maksymalnie pięciu lat, jeśli państwo członkowskie jest w stanie wykazać, że ze względu na szczególny charakter danego rynku, okres wynoszący trzy lata jest za krótki, aby przywrócić rentowność.

PL 17 PL

3.2. Potrzeba interwencji państwa

55. Państwa członkowskie, które zamierzają przyznać pomoc na restrukturyzację, muszą przedstawić porównanie z wiarygodnym alternatywnym scenariuszem nieobejmującym pomocy państwa, wykazując, w jaki sposób właściwy cel lub właściwe cele określone w sekcji 3.1.1 powyżej nie zostałyby osiągnięte lub zostałyby osiągnięte w mniejszym stopniu w przypadku wystąpienia takiego alternatywnego scenariusza. Takie scenariusze mogą obejmować reorganizację długu, sprzedaż aktywów, pozyskanie kapitału prywatnego, sprzedaż na rzecz konkurenta lub rozdrobnienie, przy czym każde z tych działań odbywa się w drodze wszczęcia postępowania upadłościowego lub naprawczego, lub w inny sposób.

3.3. Odpowiedniość

56. Państwa członkowskie powinny dopilnować, aby pomoc była przyznawana w formie powodującej najmniejsze zakłócenia wymiany handlowej i konkurencji. W przypadku przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji można to osiągnąć poprzez zapewnienie tego, że forma pomocy pozwalała na rozwiązanie trudności beneficjenta i że jest odpowiednio wynagradzana. W niniejszej sekcji określone zostały wymogi, które muszą zostać spełnione w celu wykazania, że środek pomocy jest odpowiedni.

3.3.1. Pomoc na ratowanie

57. Aby Komisja mogła zatwierdzić pomoc na ratowanie, pomoc ta musi spełniać następujące warunki:

a) Musi składać się z czasowej pomocy na utrzymanie płynności finansowej w formie gwarancji kredytowych lub pożyczek.

b) Koszt finansowy pożyczki lub w przypadku gwarancji kredytowych – łączny koszt finansowy gwarantowanej pożyczki, w tym stopa procentowa kredytu i stawka za gwarancję, musi być zgodny z pkt 60.

c) Z zastrzeżeniem odmiennych ustaleń w lit. poniżej, każda pożyczka musi zostać zwrócona i każda gwarancja musi się zakończyć w okresie nie dłuższym niż sześć miesięcy po wypłacie beneficjentowi pierwszej raty.

d) Państwa członkowskie muszą zobowiązać się do przedstawienia Komisji w terminie nie dłuższym niż sześć miesięcy po zezwoleniu na środek pomocy na ratowanie lub, w przypadku pomocy, która nie została zgłoszona, w terminie nie dłuższym niż sześć miesięcy po wypłacie beneficjentowi pierwszej raty,

1) dowodu, że pożyczka została całkowicie zwrócona lub gwarancja zakończona; lub

2) planu restrukturyzacji określonego w sekcji 3.1.2; po przedstawieniu planu restrukturyzacji zezwolenie na pomoc na ratowanie zostanie automatycznie przedłużone do czasu, gdy Komisja podejmie ostateczną decyzję w sprawie planu restrukturyzacji, chyba że Komisja zdecyduje, że takie przedłużenie nie jest uzasadnione lub że powinno zostać ograniczone pod względem czasu lub zakresu; od momentu, w którym plan restrukturyzacji, dla którego wnioskowano o pomoc, został ustanowiony i jest wdrażany, każda kolejna pomoc jest uznawana za pomoc na restrukturyzację; lub

PL 18 PL

3) planu likwidacji określającego w uzasadniony sposób działania prowadzące do likwidacji beneficjenta w rozsądnych ramach czasowych bez dalszej pomocy.

e) Środki strukturalne takie jak nabycie lub sprzedaż ważnych przedsiębiorstw lub aktywów nie mogą być wdrażane z udziałem pomocy na ratowanie, chyba że wymagają one natychmiastowego działania.

3.3.2. Pomoc na restrukturyzację

58. Państwa członkowskie mogą wybrać formę pomocy na restrukturyzację. Muszą przy tym jednak zapewnić, że wybrany instrument jest adekwatny do problemu, który ma rozwiązać. W szczególności państwa członkowskie powinny ocenić, czy problemy beneficjentów są związane z płynnością lub wypłacalnością, oraz wybrać instrument umożliwiający zaradzenie stwierdzonym problemom. Na przykład w przypadku problemów związanych z wypłacalnością właściwym rozwiązaniem może być zwiększenie aktywów poprzez dokapitalizowanie, podczas gdy w przypadku problemów związanych przede wszystkim z płynnością wystarczająca może okazać się pomoc w formie pożyczek lub gwarancji kredytowych.

3.3.3. Tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne dla MŚP

59. Aby Komisja mogła zatwierdzić tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne, musi ono spełniać następujące warunki:

a) Wsparcie musi się składać z pomocy w formie gwarancji kredytowych lub pożyczek.

b) Koszt finansowy pożyczki lub w przypadku gwarancji kredytowych – łączny koszt finansowy gwarantowanej pożyczki, w tym stopa procentowa kredytu i stawka za gwarancję, musi być zgodny z pkt 60.

c) Każda pożyczka musi zostać zwrócona i każda gwarancja musi się zakończyć w okresie nie dłuższym niż [12] [18] miesięcy po wypłacie beneficjentowi pierwszej raty.

d) W terminie nie dłuższym niż sześć miesięcy po zezwoleniu na tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne lub, w przypadku pomocy, która nie została zgłoszona, w terminie nie dłuższym niż sześć miesięcy po wypłacie beneficjentowi pierwszej raty beneficjent musi przedstawić państwu członkowskiemu uproszczony plan restrukturyzacji. Plan ten musi zawierać wszystkie elementy określone w pkt 49-54, przy czym musi co najmniej określać działania, jakie beneficjent musi podjąć w celu przywrócenia swojej długoterminowej rentowności bez wsparcia ze strony państwa.

3.3.4. Wynagrodzenie

60. Poziom wynagrodzenia powinien odzwierciedlać podstawową wiarygodność kredytową beneficjenta, z pominięciem tymczasowych skutków odnoszących się zarówno do trudności związanych z płynnością, jak i do wsparcia państwa, oraz powinien zachęcać beneficjenta do możliwie szybkiego zwrotu pomocy. Komisja będzie zatem wymagała określenia wynagrodzenia w następujący sposób:

a) w przypadku pomocy na ratowanie – w wysokości nie mniejszej niż stopa referencyjna określona w komunikacie Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych32 dla słabych przedsiębiorstw

32 Dz.U. C 14 z 19.1.2008, s. 6.

PL 19 PL

oferujących normalne poziomy zabezpieczenia (obecnie jednoroczna stopa IBOR powiększona o 400 punktów bazowych)33;

b) przez pierwszych sześć miesięcy tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego – w wysokości nie mniejszej niż stopa określona w lit. powyżej, pomniejszona o [50] punktów bazowych;

c) przez kolejnych sześć miesięcy tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego – w wysokości nie mniejszej niż stopa określona w lit. powyżej;

d) [W PRZYPADKU GDY MAKSYMALNY OKRES TYMCZASOWEGO WSPARCIA RESTRUKTURYZACYJNEGO WYNOSI 18 MIESIĘCY: przez ostatnich sześć miesięcy tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego – w wysokości nie mniejszej niż stopa określona w lit. powyżej, powiększona o [50] punktów bazowych.]

Jeżeli w odniesieniu do pomocy przyznawanej dużym przedsiębiorstwom istnieją dowody na to, że stopa określona w lit. a) powyżej nie stanowi odpowiedniego poziomu referencyjnego, na przykład jeżeli znacznie różni się od rynkowej wyceny podobnych instrumentów ostatnio wyemitowanych przez beneficjenta, Komisja może odpowiednio dostosować wymagany poziom wynagrodzenia.

3.4. Efekt zachęty

61. Państwa członkowskie, które zamierzają przyznać pomoc na restrukturyzację, muszą wykazać, że bez udziału pomocy przedsiębiorstwo beneficjenta zostałoby poddane restrukturyzacji, sprzedane lub zlikwidowane w sposób uniemożliwiający osiągnięcie celu leżącego we wspólnym interesie. Wykazanie tych okoliczności może być częścią scenariusza alternatywnego przedstawianego zgodnie z pkt 55.

3.5. Proporcjonalność pomocy / pomoc ograniczona do minimum

3.5.1. Pomoc na ratowanie

62. Pomoc na ratowanie musi być ograniczona do kwoty potrzebnej do utrzymania działalności beneficjenta przez sześć miesięcy; przy ustalaniu tej kwoty należy uwzględnić wynik kalkulacji na podstawie wzoru podanego w załączniku 1; wszelka pomoc przewyższająca wynik tej kalkulacji zostanie zatwierdzona, pod warunkiem że jest należycie uzasadniona w planie płynności określającym potrzeby beneficjenta związane z płynnością na nadchodzących sześć miesięcy.

3.5.2. Pomoc na restrukturyzację

63. Kwota i intensywność pomocy na restrukturyzację muszą być ograniczone do ścisłego minimum, które jest konieczne, aby umożliwić podjęcie restrukturyzacji w świetle istniejących zasobów finansowych beneficjenta, jego udziałowców lub grupy kapitałowej. W szczególności należy zapewnić dostateczny poziom podziału obciążenia, jak szczegółowo opisano w niniejszej sekcji (Error: Reference source notfound). W takiej ocenie uwzględnia się każdą uprzednio przyznaną pomoc na ratowanie.

3.5.2.1. [Opcja 1 podziału obciążenia]

64. Znaczący wkład34 w restrukturyzację ma pochodzić ze środków własnych beneficjenta pomocy, jego udziałowców lub wierzycieli lub grupy kapitałowej. Jeżeli

33 Aby uniknąć wątpliwości, uwaga dotycząca wynagrodzenia z tytułu pomocy na ratowanie, odnosząca się do tabeli marży kredytów zawartej w przedmiotowym komunikacie, nie obowiązuje od daty rozpoczęcia stosowania niniejszych wytycznych.

PL 20 PL

trudności beneficjenta związane są z niedoborem kapitału własnego, wkład ten powinien obejmować takie środki jak pozyskiwanie świeżego zastrzyku finansowania kapitałowego od obecnych udziałowców, dokonywanie odpisów obniżających wartość istniejących zobowiązań i tzw. capital notes lub zamianę istniejącego długu na kapitał własny, pozyskiwanie nowego prywatnego kapitału zewnętrznego lub sprzedaż aktywów, które nie są konieczne dla przetrwania beneficjenta (w zakresie, w jakim taka sprzedaż odbywa się powyżej wartości księgowej). Jeżeli trudności beneficjenta odnoszą się do problemów związanych z płynnością, wkład ten powinien mieć formę środków generujących środki pieniężne takich jak pozyskiwanie nowego finansowania dłużnego na warunkach rynkowych lub sprzedaż aktywów, które nie są konieczne dla przetrwania beneficjenta; w ten sposób wygenerowane środki pieniężne powinny być wykorzystane do zmniejszenia wysokości pożyczek lub gwarancji kredytowych, wymaganych od państwa. Wkład ten musi być rzeczywisty, tzn. faktyczny, wykluczający wszystkie przyszłe spodziewane zyski takie jak przepływ środków pieniężnych, i musi być jak najwyższy. Wkład państwa, na przykład jako udziałowca lub wierzyciela, nie pomaga w rozwiązaniu problemów związanych z pokusą nadużycia, ani w wykazaniu, że rynki wierzą w możliwy powrót do rentowności, i nie będzie brany pod uwagę w odniesieniu do wspomnianych celów.

65. Ten wkład w proces restrukturyzacji zazwyczaj będzie uznany za odpowiedni, pod warunkiem że jego kwota będzie co najmniej równa kwocie pomocy oraz że wkład dokonywany przez obecnych udziałowców i wierzycieli będzie uzasadniony w świetle ewentualnych strat, jakie ponieśliby w wyniku niewypłacalności. Do celów niniejszego punktu (65) Komisja uzna, że łączna kwota nominalna środka pomocy stanowi pomoc, chyba że zainteresowane państwo członkowskie przedstawi obiektywne i możliwe do zweryfikowania dowody wskazujące na to, że element pomocy jest niższy. W wyjątkowych okolicznościach i w przypadkach szczególnych trudności, które państwo członkowskie musi wykazać, Komisja może zezwolić na wkład, który jest niższy od kwoty pomocy.

3.5.2.2. [Opcja 2 podziału obciążenia]

66. Znaczący wkład35 w restrukturyzację ma pochodzić ze środków własnych beneficjenta pomocy, jego udziałowców lub wierzycieli lub grupy kapitałowej. Jeżeli trudności beneficjenta związane są z niedoborem kapitału własnego, wkład ten powinien obejmować takie środki jak pozyskiwanie świeżego zastrzyku finansowania kapitałowego od udziałowców, dokonywanie odpisów obniżających wartość istniejących zobowiązań i tzw. capital notes lub zamianę istniejącego długu na kapitał własny, pozyskiwanie nowego prywatnego kapitału zewnętrznego lub sprzedaż aktywów, które nie są konieczne dla przetrwania beneficjenta (w zakresie, w jakim taka sprzedaż odbywa się powyżej wartości księgowej). Jeżeli trudności beneficjenta odnoszą się do problemów związanych z płynnością, wkład ten powinien mieć formę środków generujących środki pieniężne takich jak pozyskiwanie nowego finansowania dłużnego na warunkach rynkowych lub sprzedaż aktywów, które nie są konieczne dla przetrwania beneficjenta; w ten sposób wygenerowane środki pieniężne powinny być wykorzystane do zmniejszenia

34 Wkład ten nie może zawierać w sobie pomocy. Nie dotyczy to na przykład sytuacji, w której pożyczka zawiera dotację na spłatę oprocentowania lub jest subsydiowana przez gwarancje rządowe zawierające elementy pomocy.

35 Wkład ten nie może zawierać w sobie pomocy. Nie dotyczy to na przykład sytuacji, w której pożyczka zawiera dotację na spłatę oprocentowania lub jest subsydiowana przez gwarancje rządowe zawierające elementy pomocy.

PL 21 PL

wysokości pożyczek lub gwarancji kredytowych, wymaganych od państwa. Wkład ten musi być rzeczywisty, tzn. faktyczny, wykluczający wszystkie przyszłe spodziewane zyski takie jak przepływ środków pieniężnych, i musi być jak najwyższy. Wkład państwa, na przykład jako udziałowca lub wierzyciela, nie pomaga w rozwiązaniu problemów związanych z pokusą nadużycia, ani w wykazaniu, że rynki wierzą w możliwy powrót do rentowności, i nie będzie brany pod uwagę w odniesieniu do wspomnianych celów.

67. Ten wkład w proces restrukturyzacji zazwyczaj będzie uznany za odpowiedni, pod warunkiem że jego kwota będzie wynosiła co najmniej 50 % kosztów restrukturyzacji. W wyjątkowych okolicznościach i w przypadkach szczególnych trudności, które państwo członkowskie musi wykazać, Komisja może zezwolić na wkład, który wynosi mniej niż 50 % kosztów restrukturyzacji.

68. W przypadku gdy wsparcie państwa jest udzielane w odniesieniu do kosztów restrukturyzacji, które obejmują pokrycie poniesionych strat, na przykład gdy państwo przekazuje dotacje, daje zastrzyk kapitału lub odpisuje dług w celu przywrócenia pozycji kapitałowej beneficjenta, takie działanie służy ochronie inwestorów przed konsekwencjami ich decyzji o zainwestowaniu w beneficjenta. Może to stwarzać pokusy nadużycia i naruszać dyscyplinę rynkową. W rezultacie pomoc na pokrycie poniesionych strat powinna być przyznawana wyłącznie na warunkach obejmujących odpowiedni podział obciążenia między obecnych inwestorów.

69. Odpowiedni podział obciążenia zwykle będzie oznaczać, że obecni udziałowcy muszą w pełni pokryć poniesione straty. Jeżeli roszczenia udziałowców nie wystarczają na pokrycie wszystkich strat, pozostałe straty muszą zostać pokryte przez właścicieli długów podporządkowanych albo w drodze przekształcenia w kapitał własny albo odpisu aktualizującego wartość głównych instrumentów. W każdym razie należy w granicach wyznaczonych przez prawo maksymalnie ograniczyć wypływy środków pieniężnych od beneficjenta do posiadaczy kapitału własnego lub instrumentów długu podporządkowanego. Wkład pochodzący od udziałowców i wierzycieli w rozumieniu niniejszego punktu może być zaliczany do progu określonego w pkt 67.

70. Jeżeli środki określone w pkt 69 są niewystarczające, aby pokryć poniesione straty, Komisja nie będzie wymagać wkładu od posiadaczy długu uprzywilejowanego. Może ona jednak uznać taki wkład za podstawę redukcji niezbędnego poziomu środków ograniczających zakłócenia konkurencji zgodnie z pkt 94.

71. Komisja może zezwolić na wyjątki od pełnego wdrożenia środków określonych w pkt 69, o ile środki te w innym razie doprowadziłyby do nieproporcjonalnych rezultatów. Takie sytuacje mogłyby obejmować przypadki, w których kwota pomocy jest niewielka w porównaniu z poziomem podziału obciążenia lub w których zainteresowane państwo członkowskie wykaże, że wierzyciele podporządkowani otrzymaliby pod względem ekonomicznym mniej niż w ramach normalnego postępowania upadłościowego, gdyby pomoc państwa nie została przyznana.

3.5.3. Tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne dla MŚP

72. Tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne musi być ograniczone do kwoty potrzebnej do utrzymania działalności beneficjenta przez [12] [18] miesięcy; przy ustalaniu tej kwoty należy uwzględnić wynik obliczeń na podstawie wzoru podanego w załączniku 1; wszelka pomoc [dwukrotnie] [trzykrotnie] przewyższająca wynik tej

PL 22 PL

kalkulacji zostanie zatwierdzona tylko pod warunkiem, że jest należycie uzasadniona w planie płynności określającym potrzeby beneficjenta związane z płynnością na nadchodzących [12] [18] miesięcy.

3.6. Negatywne skutki

3.6.1. Zasada „pierwszy i ostatni raz”

73. Aby ograniczyć pokusę nadużycia, zachęty do nadmiernego podejmowania ryzyka oraz potencjalne zakłócenia konkurencji, pomoc na ratowanie, pomoc na restrukturyzację i tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne powinny być przyznawane tylko w odniesieniu do jednego działania restrukturyzacyjnego. Jest to tzw. zasada „pierwszy i ostatni raz”. Jeżeli przedsiębiorstwo, które już otrzymało pomoc na ratowanie, pomoc na restrukturyzację lub tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne, w dalszym ciągu potrzebuje tego rodzaju pomocy, świadczy to o tym, że problemy przedsiębiorstwa mają powtarzalny charakter albo nie zostały odpowiednio rozwiązane w ramach wcześniej przyznanej pomocy. Wielokrotne interwencje państwa mogą prowadzić do problemów związanych z pokusą nadużycia i powodować zakłócenia konkurencji, co jest sprzeczne ze wspólnym interesem.

74. Jeżeli planowana pomoc na ratowanie, pomoc na restrukturyzację lub tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne zostały zgłoszone Komisji, państwo członkowskie musi określić, czy zainteresowane przedsiębiorstwo otrzymało już w przeszłości pomoc na ratowanie, pomoc na restrukturyzację lub tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne, w tym wszelką tego typu pomoc otrzymaną przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszych wytycznych lub wszelką niezgłoszoną pomoc36. W takim przypadku oraz jeżeli upłynęło mniej niż 10 lat37 od momentu przyznania pomocy na ratowanie lub tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego, lub od końca okresu restrukturyzacji lub od wstrzymania wdrażania planu restrukturyzacji (zawsze licząc od ostatniego wydarzenia), Komisja nie przyzna dalszej pomocy na ratowanie, pomocy na restrukturyzację ani tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego.

75. Wyjątki od tej zasady dopuszczalne są tylko w następujących przypadkach:

a) gdy pomoc na restrukturyzację następuje po przyznaniu pomocy na ratowanie, stanowiąc część jednego działania restrukturyzacyjnego;

b) gdy pomoc na ratowanie lub tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne zostały przyznane zgodnie z niniejszymi wytycznymi oraz nie nastąpiło po nich przyznanie pomocy na restrukturyzację, jeżeli:

1) beneficjent dawał racjonalną długoterminową perspektywę rentowności po przyznaniu pomocy na ratowanie lub tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego, oraz

2) nowa pomoc na ratowanie lub restrukturyzację lub tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne stają się konieczne po co najmniej pięciu latach z

36 W odniesieniu do niezgłoszonej pomocy Komisja weźmie pod uwagę w swojej ocenie możliwość uznania pomocy za zgodną z rynkiem wewnętrznym, jednak w formie innej niż pomoc na ratowanie, pomoc na restrukturyzację lub tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne.

37 Pięć lat w przypadku producentów surowców rolnych.

PL 23 PL

powodu nieprzewidywalnych okoliczności38, za które beneficjent nie jest odpowiedzialny;

c) w wyjątkowych i nieprzewidywalnych okolicznościach, za które beneficjent nie jest odpowiedzialny.

76. Na zastosowanie tej zasady nie będą w żaden sposób mieć wpływu zmiany własności beneficjenta następujące po przyznaniu pomocy lub jakiekolwiek procedury administracyjne lub sądowe, mające na celu uzdrowienie bilansu, zmniejszenie należności lub umorzenie poprzednich długów, jeżeli jest to to samo przedsiębiorstwo kontynuujące swoją działalność.

77. Jeżeli pomoc na ratowanie, pomoc na restrukturyzację lub tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne otrzymała grupa kapitałowa, Komisja zazwyczaj nie przyzna dalszej pomocy na ratowanie, pomocy na restrukturyzację lub tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego dla samej grupy ani żadnego podmiotu wchodzącego w jej skład, chyba że upłynęło 10 lat od momentu przyznania pomocy na ratowanie lub tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego lub od końca okresu restrukturyzacji lub od wstrzymania wdrażania planu restrukturyzacji, zawsze licząc od ostatniego wydarzenia. Jeżeli podmiot należący do grupy kapitałowej otrzymał pomoc na ratowanie, pomoc na restrukturyzację lub tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne, zarówno grupa jako całość, jak i inne należące do niej podmioty nadal kwalifikują się do otrzymywania pomocy na ratowanie, pomocy na restrukturyzację lub tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego (podlegając obowiązkowi przestrzegania innych przepisów niniejszych wytycznych), z wyjątkiem wcześniejszych beneficjentów takiej pomocy. Państwa członkowskie muszą wykazać, że żadna pomoc nie zostanie przekazana od grupy lub innych podmiotów w grupie na rzecz wcześniejszych beneficjentów pomocy.

78. Jeżeli przedsiębiorstwo przejmuje aktywa innego przedsiębiorstwa, a w szczególności przedsiębiorstwa, które podlegało jednej z procedur wymienionych w pkt 76 lub zbiorowej procedurze upadłościowej przeprowadzanej zgodnie z prawem krajowym i które otrzymało już pomoc na ratowanie, pomoc na restrukturyzację lub tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne, nabywca nie podlega zasadzie „pierwszy i ostatni raz”, pod warunkiem że między starym przedsiębiorstwem i nabywcą nie istnieje ciągłość gospodarcza39.

3.6.2. Środki mające na celu ograniczenie zakłócenia konkurencji

79. Aby zapewnić maksymalne ograniczenie skutków ubocznych wpływających na warunki wymiany handlowej, tak aby skutki pozytywne przeważały nad skutkami ubocznymi, należy przedsięwziąć środki mające na celu ograniczenie zakłócenia konkurencji. Komisja oceni właściwą formę i zakres takich środków zgodnie z niniejszą sekcją (3.6.2).

38 Nieprzewidywalne okoliczności mają miejsce wtedy, gdy w żaden sposób nie mogły zostać przewidziane przez zarząd beneficjenta w chwili sporządzania planu restrukturyzacji i nie wynikają z zaniedbań lub błędów popełnionych przez zarząd beneficjenta lub decyzji podjętych przez grupę, do której beneficjent należy.

39 Zob. sprawy połączone C-328/99 i C-399/00 Włochy i SIM 2 Multimedia przeciwko Komisji [2003] Rec. s. I-4035; sprawy połączone T-415/05, T-416/05 i T-423/05 Grecja i inni przeciwko Komisji [2010] Zb.Orz. s. II-4749; sprawa T-123/09 Ryanair przeciwko Komisji, wyrok jeszcze nieopublikowany (utrzymany w postępowaniu odwoławczym wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-287/12 P, wyrok jeszcze nieopublikowany).

PL 24 PL

3.6.2.1. Charakter i forma środków ograniczających zakłócenie konkurencji

80. Środki mające na celu ograniczenie zakłócenia konkurencji zazwyczaj będą miały formę środków strukturalnych (z wyjątkiem przypadków określonych w pkt 87). W stosownych przypadkach, aby zająć się zakłóceniami konkurencji w konkretnych sytuacjach, Komisja może przyjąć środki behawioralne inne niż te określone w pkt 87 lub środki otwarcia rynku w miejsce niektórych lub wszystkich środków strukturalnych, które w innym razie byłyby wymagane.

Środki strukturalne – zbycie i ograniczenie działalności gospodarczej

81. Na podstawie oceny przeprowadzonej zgodnie z kryteriami ustalonymi dla kalibracji środków ograniczających zakłócenie konkurencji (określonej w sekcji 3.6.2.2) od przedsiębiorstw korzystających z pomocy na restrukturyzację można wymagać zbycia aktywów albo ograniczenia zdolności produkcyjnych lub obecności na rynku. Takie środki powinny zostać wdrożone w szczególności na rynku lub rynkach, na których przedsiębiorstwo będzie miało znaczącą pozycję po restrukturyzacji, a zwłaszcza na rynkach, na których występują znaczne nadwyżki produkcyjne. Transakcje zbycia służące ograniczeniu zakłócenia konkurencji powinny zostać przeprowadzone bez zbędnej zwłoki, z uwzględnieniem rodzaju zbywanych aktywów i wszelkich przeszkód utrudniających ich zbycie40, a w każdym razie w okresie realizacji planu restrukturyzacji. Transakcje zbycia, sumy odpisane jako straty i zamknięcie działalności przynoszącej straty, konieczne dla przywrócenia rentowności, zasadniczo – w świetle zasad określonych w sekcji 3.6.2.2 – są niewystarczające, aby ograniczyć zakłócenia konkurencji.

82. Aby tego rodzaju środki wzmocniły konkurencję i przyczyniły się do rozwoju rynku wewnętrznego, powinny one sprzyjać wchodzeniu nowych konkurentów na rynek, ekspansji istniejących mniejszych konkurentów lub działalności transgranicznej. Należy unikać repatriacji kapitału i rozdrobnienia rynku wewnętrznego.

83. Środki ograniczające zakłócenia konkurencji nie powinny prowadzić do pogorszenia się struktury rynku. Dlatego środki strukturalne powinny mieć zazwyczaj formę zbycia przy założeniu kontynuacji działalności rentownych niezależnych przedsiębiorstw, które – zarządzane przez właściwego nabywcę – mogą skutecznie konkurować w perspektywie długoterminowej. W razie braku takiego podmiotu beneficjent może wyodrębnić istniejącą i odpowiednio finansowaną działalność, a następnie dokonać jej zbycia, tworząc w ten sposób nowy i rentowny podmiot, który powinien być zdolny do konkurowania na rynku. Środki strukturalne, które przyjmują formę zbycia samych aktywów i nie obejmują stworzenia rentownego podmiotu zdolnego do konkurowania na rynku, są mniej skuteczne pod względem ochrony konkurencji i w związku z tym będą akceptowane wyłącznie w wyjątkowych sytuacjach, pod warunkiem że zainteresowane państwo członkowskie wykaże, że żadna inna forma środków strukturalnych nie byłaby wykonalna lub że inne środki strukturalne poważnie zagroziłyby rentowności przedsiębiorstwa.

84. Beneficjent powinien ułatwiać transakcje zbycia, na przykład poprzez wyodrębnienie działalności oraz zobowiązanie się do nieprzejmowania klientów zbytego przedsiębiorstwa.

40 Na przykład można sprzedać portfel aktywów lub pojedyncze aktywa i taka operacja powinna zostać przeprowadzona w znacznie krótszym czasie niż sprzedaż przedsiębiorstwa przy założeniu kontynuacji działalności, zwłaszcza jeśli przedsiębiorstwo to należy najpierw wyodrębnić z większej jednostki.

PL 25 PL

85. Jeżeli okaże się, że może być trudno znaleźć nabywcę aktywów, które beneficjent zamierza zbyć, trzeba będzie określić alternatywne transakcje zbycia lub środki, które trzeba będzie przedsięwziąć w odniesieniu do danego rynku lub danych rynków w razie niepowodzenia pierwotnego zbycia.

Środki behawioralne

86. Celem środków behawioralnych jest zapewnienie, aby pomoc była wykorzystywana wyłącznie do finansowania przywrócenia długoterminowej rentowności oraz aby nie była ona nadużywana w celu przedłużenia poważnych i ciągłych zakłóceń struktury rynku bądź ochrony beneficjenta przed zdrową konkurencją.

87. Poniżej określone środki muszą zostać zastosowane we wszystkich przypadkach w celu uniknięcia osłabienia skutków środków strukturalnych. Omawiane środki behawioralne zasadniczo powinny zostać wprowadzone na czas realizacji planu restrukturyzacji:

a) Należy zobowiązać beneficjentów, aby powstrzymali się od nabywania udziałów w spółkach w okresie restrukturyzacji, chyba że jest to niezbędne do zapewnienia długoterminowej rentowności beneficjenta. Ma to zapewnić wykorzystanie pomocy do przywrócenia rentowności, a nie do finansowania inwestycji lub zwiększania obecności beneficjenta na istniejących lub nowych rynkach. Po wcześniejszym zgłoszeniu wszelkie tego rodzaju transakcje kupna mogą zostać zatwierdzone przez Komisję jako część planu restrukturyzacji;

b) Należy zobowiązać beneficjentów, aby powstrzymali się od nazywania pomocy państwa przewagą konkurencyjną podczas sprzedaży ich produktów i usług.

88. W wyjątkowych okolicznościach konieczne może okazać się zobowiązanie beneficjentów do powstrzymania się od angażowania się w działalność komercyjną ukierunkowaną na szybki rozwój ich udziału w rynku w odniesieniu do konkretnych produktów lub rynków geograficznych poprzez zaoferowanie warunków (na przykład w odniesieniu do cen i innych warunków handlowych), którym nie mogą sprostać konkurenci nieotrzymujący pomocy państwa. Takie ograniczenia będą stosowane wyłącznie w sytuacji, w której żadne inne środki strukturalne czy behawioralne nie są w stanie odpowiednio zaradzić stwierdzonym zakłóceniom konkurencji, i pod warunkiem że same nie będą ograniczać konkurencji na danym rynku. Do celów stosowania takiego wymogu Komisja porówna warunki oferowane przez beneficjenta z warunkami oferowanymi przez wiarygodnych konkurentów ze znacznym udziałem w rynku.

Środki otwarcia rynku

89. W swojej ogólnej ocenie Komisja uwzględni ewentualne zobowiązania państwa członkowskiego dotyczące przyjęcia środków, albo przez samo państwo członkowskie, albo przez beneficjenta, które mają na celu wspieranie większej stabilności, otwartości i konkurencyjności rynków, na przykład poprzez sprzyjanie wejściu na rynek i jego opuszczeniu. Mogłyby one obejmować w szczególności środki służące otwarciu określonych rynków powiązanych bezpośrednio lub pośrednio z działalnością beneficjenta na rzecz innych podmiotów UE, zgodnie z prawem UE. Tego rodzaju inicjatywy mogą zastąpić inne środki ograniczające zakłócenia konkurencji, które zazwyczaj byłyby wymagane od beneficjenta.

PL 26 PL

3.6.2.2. Kalibracja środków ograniczających zakłócenie konkurencji

90. Środki mające na celu ograniczenie zakłócenia konkurencji powinny uwzględniać zarówno problemy związane z pokusą nadużycia, jak i możliwe zakłócenia rynków, na których działa beneficjent. Zakres tego rodzaju środków będzie uzależniony od trzech kryteriów: po pierwsze – od kwoty i charakteru pomocy oraz warunków i okoliczności jej przyznania; po drugie – od wielkości41 i względnego znaczenia beneficjenta na rynku oraz charakterystyki danego rynku; i po trzecie – od zakresu, w jakim problemy związane z pokusą nadużycia pozostaną rozwiązane po zastosowaniu środków podziału obciążenia.

91. W odniesieniu do pierwszego kryterium kwota pomocy państwa zostanie oceniona zarówno w wartościach bezwzględnych, jak i w odniesieniu do aktywów beneficjenta i wielkości całego rynku. Pod względem charakteru pomocy Komisja oceni, między innymi, czy wynagrodzenie ex ante za pomoc jest adekwatne.

92. Do celów pkt 91 wynagrodzenie za pomoc na restrukturyzację w formie pożyczek i gwarancji zostanie uznane za adekwatne, pod warunkiem że spełnia ono wymagania dotyczące wynagrodzenia za pomoc na ratowanie określone w pkt 60. Wynagrodzenie za pomoc w formie dokapitalizowania zostanie uznane za adekwatne, pod warunkiem że kapitał zostanie subskrybowany po odpowiednio obniżonej cenie rynkowej (lub szacowanym ekwiwalencie dla spółek nienotowanych na giełdzie)42 bezpośrednio przed ogłoszeniem dokapitalizowania, zgodnie z praktyką rynkową. O ile zainteresowane państwo członkowskie nie wykaże inaczej, Komisja założy, że do pomocy w formie dotacji nie stosuje się żadnego wynagrodzenia, i w przypadku zastosowania dotacji odpowiednio zażąda zwiększenia środków ograniczających zakłócenie konkurencji.

93. W odniesieniu do drugiego kryterium Komisja zbada wielkość i względne znaczenie beneficjenta na rynku lub rynkach, na których działa, zarówno przed restrukturyzacją, jak i po restrukturyzacji, aby ocenić możliwy wpływ pomocy na te rynki w porównaniu z prawdopodobnymi wynikami przy braku pomocy państwa. Środki zostaną dostosowane do charakterystyki rynku43, aby zapewnić ochronę efektywnej konkurencji.

94. W odniesieniu do trzeciego kryterium Komisja oceni, czy stopień podziału obciążenia jest zgodny z wymogami określonymi w sekcji Error: Reference sourcenot found. Jakiekolwiek odstępstwo od tych wymogów zostanie wzięte pod uwagę przy ustalaniu odpowiedniego poziomu środków mających na celu ograniczenie zakłócenia konkurencji.

95. Ponieważ działania restrukturyzacyjne mogą osłabić rynek wewnętrzny, środki ograniczające zakłócenie konkurencji, które mają wspomóc zapewnienie otwartości i konkurencyjności rynków krajowych, zostaną uznane za czynnik pozytywny.

96. Środki ograniczające zakłócenia konkurencji nie powinny stać na przeszkodzie przywróceniu rentowności beneficjenta, co może mieć miejsce, gdy wykonanie środka jest bardzo kosztowne lub w przypadku, gdy w wyjątkowych przypadkach należycie uzasadnionych przez zainteresowane państwo członkowskie,

41 W tym kontekście Komisja może również wziąć pod uwagę to, czy beneficjent jest średnim czy dużym przedsiębiorstwem.

42 W przypadku gdy dokapitalizowanie następuje w drodze emisji praw, cena ta powinna być dostosowana do skutku emisji praw.

43 W szczególności uwzględnione mogą zostać poziomy koncentracji, ograniczenia mocy produkcyjnych, poziomy rentowności oraz bariery wejścia i rozwoju.

PL 27 PL

ograniczałoby to działalność beneficjenta w stopniu utrudniającym przywrócenie jego rentowności; środki takie nie powinny także być wdrażane kosztem konsumentów i konkurencji.

97. W planie restrukturyzacji należy jasno wskazać pomoc na pokrycie społecznych kosztów restrukturyzacji w rodzaju pomocy opisanej w pkt 33-36, ponieważ pomoc w zakresie środków socjalnych wyłącznie na rzecz zwalnianych pracowników nie jest uwzględniona przy określeniu zakresu środków ograniczających zakłócenie konkurencji. Kierując się wspólnym interesem, Komisja zapewni w kontekście planu restrukturyzacji, aby społeczne skutki restrukturyzacji w państwach członkowskich innych niż państwo udzielające pomocy były ograniczone do minimum.

98. Środki mające na celu ograniczenie zakłócenia konkurencji mogą wywierać nieproporcjonalny wpływ na małe przedsiębiorstwa, zwłaszcza pod względem obciążenia związanego z realizacją tego rodzaju środków oraz trudności związanych z określeniem elementów działalności, które można wyodrębnić bez osłabiania rentowności. W związku z tym tego rodzaju środki zazwyczaj nie będą stosowane do małych przedsiębiorstw, o ile nie jest to uregulowane w innych sposób przepisami w sprawie pomocy państwa w danym sektorze. Małe przedsiębiorstwa zazwyczaj nie powinny jednak zwiększać swoich zdolności produkcyjnych w trakcie restrukturyzacji.

3.6.3. Odbiorcy pomocy uprzednio przyznanej niezgodnie z prawem

99. Jeżeli uprzednio danemu przedsiębiorstwu znajdującemu się w trudnej sytuacji przyznano pomoc niezgodną z prawem i w odniesieniu do niej Komisja przyjęła negatywną decyzję wraz ze zleceniem windykacji, a windykacja nie odbyła się zgodnie z art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r.44, ocena każdej pomocy na ratowanie, pomocy na restrukturyzację lub tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego, które mają być przyznane dla tego samego przedsiębiorstwa, uwzględnia, po pierwsze, skumulowane skutki poprzedniej pomocy i nowej pomocy, oraz, po drugie, niezwrócenie poprzedniej pomocy45.

3.6.4. Szczególne warunki związane z zezwoleniem na pomoc

100. Komisja może nałożyć takie warunki i obowiązki, jakie uzna za konieczne, aby zapewnić niezakłócanie konkurencji przez pomoc w stopniu sprzecznym ze wspólnym interesem, w przypadku gdyby zainteresowane państwo członkowskie nie zobowiązało się do przyjęcia takich przepisów. Może ona na przykład wymagać od państwa członkowskiego, aby przyjęło samodzielnie niektóre środki, nałożyło określone obowiązki na beneficjenta albo powstrzymało się od przyznawania innego rodzaju pomocy danemu beneficjentowi w czasie restrukturyzacji.

3.7. Przejrzystość

101. Państwa członkowskie muszą opublikować na centralnej stronie internetowej bądź pojedynczej stronie internetowej pobierającej informacje z kilku innych stron (np. regionalnych stron internetowych) przynajmniej następujące informacje na temat zgłoszonych programów pomocy państwa: pełny tekst zgłoszonego programu pomocy oraz przepisów wykonawczych do tego programu, organ przyznający pomoc, nazwy poszczególnych beneficjentów, formę (w szczególności instrument pomocy) i kwoty pomocy przyznane poszczególnym beneficjentom, region (na

44 Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz.U. L 83 z 27.3.1999, s. 1) z późniejszymi zmianami.

45 Sprawa C-355/95 P, Textilwerke Deggendorf przeciwko Komisji i in. [1997] Rec. s. I-2549.

PL 28 PL

poziomie NUTS II), w którym ma siedzibę beneficjent, oraz główny sektor gospodarki, w którym beneficjent prowadzi działalność, na poziomie grupy NACE. Wymogi te stosuje się również odpowiednio do pomocy ad hoc. Takie informacje należy opublikować po podjęciu decyzji o przyznaniu pomocy i przechowywać przez co najmniej 10 lat, zapewniając ich powszechną i nieograniczoną dostępność46.

4. POMOC NA RESTRUKTURYZACJĘ NA OBSZARACH OBJĘTYCH POMOCĄ

102. Ponieważ spójność gospodarcza i społeczna są priorytetowymi celami dla Unii Europejskiej zgodnie z art. 174 Traktatu, a pozostałe polityki mają przyczyniać się do tego celu zgodnie z art. 17547, Komisja musi uwzględnić potrzeby rozwoju regionalnego w ramach oceny pomocy na restrukturyzację na obszarach objętych pomocą. To, że niewydolne przedsiębiorstwo ma siedzibę na obszarze objętym pomocą, nie może jednak uzasadniać swobodnego podejścia do pomocy na restrukturyzację: w perspektywie średnio- lub długoterminowej nie jest korzystne, aby region sztucznie wspierał swoje przedsiębiorstwa. Ponadto, aby promować rozwój regionalny, w najlepszym interesie regionu leży wykorzystanie jego zasobów w celu jak najszybszego rozwinięcia działalności, które są rentowne i stabilne. Co więcej, zakłócenia konkurencji muszą zostać zminimalizowane nawet w przypadku pomocy udzielanej przedsiębiorstwom na obszarach objętych pomocą. W tym kontekście należy również uwzględnić ewentualne szkodliwe skutki uboczne, które mogłyby wystąpić na danym obszarze lub na innych obszarach objętych pomocą.

103. W związku z tym kryteria wymienione w rozdziale 3 są stosowane również na obszarach objętych pomocą, nawet gdy potrzeby rozwoju regionalnego są brane pod uwagę. Na obszarach objętych pomocą, o ile nie ustalono inaczej w przepisach w sprawie pomocy państwa dla danego sektora, Komisja będzie jednak stosować określone w sekcji 3.6.2 przepisy dotyczące środków ograniczających zakłócenia konkurencji w celu ograniczenia negatywnego systemowego wpływu na dany region. W szczególności może to obejmować mniej surowe wymagania dotyczące zmniejszenia zdolności produkcyjnych lub obecności na rynku. Wprowadzone zostanie rozróżnienie między obszarami kwalifikującymi się do pomocy regionalnej zgodnie z art. 107 ust. 3 lit. a) Traktatu a regionami kwalifikującymi się zgodnie z art. 107 ust. 3 lit. c), aby uwzględnić większy stopień problemów regionalnych w tych pierwszych obszarach. Jeżeli wymagają tego szczególne warunki panujące na obszarach objętych pomocą, na przykład w przypadku gdy beneficjent boryka się ze szczególnymi trudnościami związanymi z pozyskiwaniem nowego finansowania rynkowego ze względu na swoją lokalizację na obszarze objętym pomocą, Komisja może zaakceptować wkład, który jest [niższy niż kwota pomocy do celów pkt 65] [niższy niż 50 % kosztów restrukturyzacji do celów pkt 67].

46 Takie informacje należy regularnie aktualizować (np. co sześć miesięcy) oraz udostępniać je w formatach otwartych.

47 Artykuł 175 Traktatu przewiduje między innymi, że „przy formułowaniu i urzeczywistnianiu polityk i działań Unii oraz przy urzeczywistnianiu rynku wewnętrznego bierze się pod uwagę cele określone w artykule 174 i przyczynia się do ich realizacji”.

PL 29 PL

5. POMOC DLA ZNAJDUJĄCYCH SIĘ W TRUDNEJ SYTUACJI PODMIOTÓW ŚWIADCZĄCYCH USŁUGI W OGÓLNYM INTERESIE GOSPODARCZYM

104. Przy ocenie pomocy państwa dla znajdujących się w trudnej sytuacji podmiotów świadczących usługi w ogólnym interesie gospodarczym Komisja weźmie pod uwagę szczególny charakter takich usług, a zwłaszcza potrzebę zapewnienia ciągłości świadczenia usług zgodnie z art. 106 ust. 2 Traktatu.

105. Podmioty świadczące usługi w ogólnym interesie gospodarczym mogą potrzebować pomocy w celu kontynuowania świadczenia swoich usług na warunkach zgodnych z ich długoterminową rentownością. Do celów pkt 49 przywrócenie długoterminowej rentowności może opierać się zatem w szczególności na założeniu, że każda pomoc państwa, która spełnia wymogi zgodności określone w zasadach ramowych Unii Europejskiej dotyczących pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych48 („ramy dotyczące usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym”), decyzji Komisji w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych49 („decyzja dotycząca usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym”) lub w rozporządzeniu (WE) nr 1370/2007 dotyczącym usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego50 lub rozporządzeniu (WE) nr 1008/200851 i wytycznych w sprawie lotnictwa52 lub rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3577/9253 i wytycznych w sprawie transportu morskiego54, będzie nadal dostępna przez czas trwania każdego powierzenia, które rozpoczęło się przed okresem restrukturyzacji lub w trakcie tego okresu.

106. [W PRZYPADKU WYBORU OPCJI 1 W ODNIESIENIU DO PODZIAŁU OBCIĄŻENIA: Przy ocenianiu pomocy przyznawanej znajdującym się w trudnej sytuacji podmiotom świadczącym usługi w ogólnym interesie gospodarczym Komisja uwzględni wszelką pomoc państwa otrzymaną przez dany podmiot, w tym wszelkie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych. Jednakże biorąc pod uwagę to, że podmioty świadczące usługi w ogólnym interesie gospodarczym mogą pozyskać znaczną część swoich normalnych dochodów z rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, łączna kwota pomocy ustalona w ten sposób może być bardzo duża w porównaniu z wielkością beneficjenta i może zawyżać obciążenie

48 Komunikat Komisji – Zasady ramowe Unii Europejskiej dotyczące pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych (2011), Dz.U. C 8 z 11.1.2012, s. 15.

49 Decyzja Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, Dz.U. L 7 z 11.1.2012, s. 3.

50 Rozporządzenie (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70, Dz.U. L 315 z 3.12.2007, s. 1.

51 Rozporządzenie (WE) nr 1008/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty, Dz.U. L 293 z 31.10.2008, s. 3–20, art. 16-18.

52 Komunikat Komisji – Wytyczne wspólnotowe dotyczące finansowania portów lotniczych i pomocy państwa na rozpoczęcie działalności dla przedsiębiorstw lotniczych oferujących przeloty z regionalnych portów lotniczych, Dz.U. C 312 z 9.12.2005, s. 1–14.

53 Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3577/92 z dnia 7 grudnia 1992 r. dotyczące stosowania zasady swobody świadczenia usług w transporcie morskim w obrębie państw członkowskich, Dz.U. L 364 z 12.12.1992, s. 7–10.

54 Komunikat Komisji C(2004)43 – Wytyczne wspólnotowe w sprawie pomocy państwa na rzecz transportu morskiego, Dz.U. C 13 z 17.1.2004, s. 3–12.

PL 30 PL

państwa w odniesieniu do restrukturyzacji beneficjenta. Przy ustalaniu podziału obciążenia wymaganego zgodnie z sekcją Error: Reference source not found Komisja nie będzie zatem brała pod uwagę jakiejkolwiek rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, która spełnia wymogi zgodności określone w ramach dotyczących usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, decyzji dotyczącej usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, rozporządzeniu (WE) nr 1370/2007 dotyczącym usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego lub rozporządzeniu (WE) nr 1008/2008 i wytycznych w sprawie lotnictwa lub rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3577/92 i wytycznych w sprawie transportu morskiego.]

107. W zakresie, w jakim aktywa są niezbędne dla świadczenia usług w ogólnym interesie gospodarczym, niepraktyczne może być wymaganie zbycia takich aktywów w ramach środków mających na celu ograniczenie zakłócenia konkurencji do celów sekcji 3.6.2. W takich przypadkach Komisja może wymagać przedsięwzięcia alternatywnych środków zapewniających niezakłócanie konkurencji w stopniu sprzecznym ze wspólnym interesem, w szczególności poprzez możliwie szybkie wprowadzenie uczciwej konkurencji w odniesieniu do usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym.

108. Jeśli podmiot świadczący usługi w ogólnym interesie gospodarczym nie jest w stanie spełnić warunków określonych w niniejszych wytycznych, dana pomoc nie może zostać uznana za zgodną. W takich przypadkach Komisja może jednak zezwolić na wypłatę takiej pomocy, aby zapewnić ciągłość usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. Komisja będzie zatwierdzać pomoc tylko w sytuacji, gdy zainteresowane państwo członkowskie w obiektywny sposób wykaże, że kwota i czas trwania tej pomocy są ściśle ograniczona do tego, co jest niezbędne, aby móc powierzyć świadczenie usługi nowemu podmiotowi.

6. SYSTEMY POMOCY DLA MNIEJSZYCH KWOT POMOCY I MNIEJSZYCH BENEFICJENTÓW

6.1. Warunki ogólne

109. Komisja może zatwierdzić systemy udzielania ograniczonej pomocy na ratowanie, pomocy na restrukturyzację lub tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego MŚP lub mniejszym przedsiębiorstwom państwowym55. Z zastrzeżeniem następujących przepisów szczególnych, zgodność tych systemów zostanie oceniona w świetle warunków określonych w rozdziale 3. Wszelka pomoc przyznana w ramach systemu i niespełniająca wszystkich tych warunków powinna być indywidualnie zgłoszona i uprzednio zatwierdzona przez Komisję.

110. W systemach należy określić maksymalną kwotę pomocy, jaka może być przyznana każdemu przedsiębiorstwu jako część działania w ramach pomocy na ratowanie, pomocy na restrukturyzację lub tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego, uwzględniając również zmiany planu. Wszelka pomoc wykraczająca poza wymienioną kwotę musi być indywidualnie zgłaszana Komisji. Maksymalna łączna kwota pomocy przyznanej na pomoc dla przedsiębiorstwa nie może przekraczać 5

55 Do celów niniejszych wytycznych „mniejsze przedsiębiorstwa państwowe” oznaczają przedsiębiorstwa, które zostałyby zakwalifikowane jako małe lub średnie przedsiębiorstwa w rozumieniu zalecenia Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. dotyczącego definicji przedsiębiorstw mikro, małych i średnich (Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36), z tym że 25 % lub więcej kapitału lub praw głosu jest bezpośrednio lub pośrednio kontrolowanych, łącznie bądź indywidualnie, przez jeden lub więcej organów publicznych.

PL 31 PL

mln EUR, łącznie z wszelką pomocą z innych źródeł lub w ramach innych systemów.

111. Jeżeli zasady dotyczące pomocy państwa w określonym sektorze nie stanowią inaczej, przyznawanie pomocy w ramach systemów zatwierdzanych od daty rozpoczęcia stosowania niniejszych wytycznych będzie zwolnione z indywidualnego informowania tylko wtedy, gdy zainteresowane przedsiębiorstwo spełnia co najmniej jedno z kryteriów określonych w pkt 21. Pomoc przyznana przedsiębiorstwom, które nie spełniają żadnego z tych kryteriów, musi zostać indywidualnie zgłoszona Komisji, tak aby mogła ona ocenić, czy przedsiębiorstwa kwalifikują się jako przedsiębiorstwa znajdujące się w trudnej sytuacji.

112. Państwa członkowskie muszą ponadto indywidualnie zgłosić Komisji środki, w przypadku gdy jedno przedsiębiorstwo przejmuje aktywa innego przedsiębiorstwa, które otrzymało już pomoc na ratowanie, pomoc na restrukturyzację lub tymczasowe wsparcie restrukturyzacyjne.

113. Komisja może zobowiązać państwa członkowskie do ograniczenia czasu trwania określonych systemów (zazwyczaj do nie dłużej niż czterech lat) oraz przeprowadzenia oceny tych systemów.

114. Przeprowadzenie oceny będzie wymagane w odniesieniu do systemów, w przypadku których potencjalne zakłócenia są szczególnie duże, to znaczy dla systemów, w przypadku których istnieje ryzyko poważnego ograniczenia konkurencji, jeżeli ich wdrożenie nie zostanie poddane przeglądowi w odpowiednim czasie.

115. Zważywszy na cele oraz dążąc do nienakładania na państwa członkowskie nieproporcjonalnych obciążeń w odniesieniu do mniejszych projektów pomocy, powyższe dotyczy wyłącznie systemów pomocy dysponujących dużymi budżetami lub mających nowatorskie cechy, lub w przypadku gdy przewidywane są istotne zmiany rynkowe, technologiczne lub regulacyjne. Ocena musi zostać przeprowadzona przez eksperta niezależnego od organu przyznającego pomoc państwa, na podstawie wspólnej metodyki56, oraz musi zostać udostępniona publicznie. Ocena musi zostać przedłożona Komisji w odpowiednim czasie, aby umożliwić ocenę potencjalnego rozszerzenia systemu pomocy i w każdym razie po upływie terminu obowiązywania systemu. Dokładny zakres oceny oraz sposób jej przeprowadzenia zostaną zdefiniowane w decyzji zatwierdzającej środek pomocy. Przy każdym następnym środku pomocy o podobnym celu należy uwzględnić wyniki przeprowadzonej oceny.

6.2. Warunki zatwierdzania systemów pomocy na ratowanie

116. Systemy pomocy na ratowanie muszą spełniać warunki określone w rozdziale 3. Warunek określony w pkt 57 zostanie uznany za spełniony, pod warunkiem że pomoc na ratowanie jest przyznawana na okres nie dłuższy niż sześć miesięcy, w którym to czasie należy przeprowadzić analizę sytuacji beneficjenta. Przed upływem tego okresu państwo członkowskie musi zatwierdzić plan restrukturyzacji lub plan likwidacji albo zażądać od beneficjenta zwrotu pożyczki i pomocy odpowiadającej premii z tytułu ryzyka.

6.3. Warunki zatwierdzania systemów pomocy na restrukturyzację

117. Komisja zatwierdzi systemy pomocy na restrukturyzację tylko wtedy, gdy przyznanie pomocy jest uzależnione od spełnienia warunków określonych

56 Taką wspólną metodykę może przedstawić Komisja.

PL 32 PL

w rozdziale 3 i, w szczególności, od pełnego wdrożenia przed odbiorcę planu restrukturyzacji, który spełnia wspomniane warunki i został zatwierdzony przez zainteresowane państwo członkowskie. [W PRZYPADKU WYBORU OPCJI 1 W ODNIESIENIU DO PODZIAŁU OBCIĄŻENIA: Do celów oceny zgodności z wymogami określonymi w pkt 65 wkład w proces restrukturyzacji zostanie uznany za odpowiedni, pod warunkiem że jego kwota będzie co najmniej równa nominalnej kwocie pomocy.]

6.4. Warunki zatwierdzania systemów tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego dla MŚP

118. Systemy tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego muszą spełniać warunki określone w rozdziale 3.

7. PROCEDURY

7.1. Przyspieszona procedura pomocy na ratowanie

119. Komisja dołoży wszelkich starań, aby w ciągu jednego miesiąca została podjęta decyzja w sprawie pomocy na ratowanie, która spełnia wszystkie warunki określone w rozdziale 3 i następujące łączne wymagania:

a) zainteresowane przedsiębiorstwo spełnia co najmniej jedno z kryteriów wymienionych w pkt 21;

b) pomoc na ratowanie jest ograniczona do kwoty wynikającej z wzoru zamieszczonego w załączniku 1 i nie przekracza 10 mln EUR;

c) pomoc nie jest przyznawana w sytuacjach wymienionych w pkt 75 lub .

7.2. Przyspieszona procedura tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego dla MŚP

120. Komisja dołoży wszelkich starań, aby w ciągu jednego miesiąca została podjęta decyzja w sprawie tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego, które spełnia wszystkie warunki określone w rozdziale 3 i następujące łączne wymagania:

a) zainteresowane przedsiębiorstwo spełnia co najmniej jedno z kryteriów wymienionych w pkt 21;

b) czasowa pomoc na utrzymanie płynności finansowej jest ograniczona do [dwukrotności] [trzykrotności] kwoty wynikającej z wzoru zamieszczonego w załączniku 1 i nie przekracza 10 mln EUR;

c) pomoc nie jest przyznawana w sytuacjach wymienionych w pkt 75 lub .

7.3. Procedury związane z planami restrukturyzacji

7.3.1. Wdrażanie planu restrukturyzacji

121. Beneficjent musi w pełni wdrożyć plan restrukturyzacji i musi wypełnić wszystkie inne zobowiązania ustanowione w decyzji Komisji zezwalającej na pomoc. Komisja uzna każde zaniechanie we wdrożeniu planu lub w wypełnieniu pozostałych zobowiązań za złe wykorzystanie pomocy, bez uszczerbku dla art. 23 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 i dla możliwości złożenia skargi do Trybunału Sprawiedliwości zgodnie z art. 108 ust. 2 akapit drugi Traktatu.

PL 33 PL

122. Jeżeli działania restrukturyzacyjne obejmują kilka lat i dotyczą znaczących środków pomocy, Komisja może wymagać, aby wypłata pomocy na restrukturyzację była podzielona na raty, a wypłata każdej raty była zależna od:

a) potwierdzenia, przed każdą wypłatą, że wdrożenie planu restrukturyzacji jest zadowalające na każdym etapie, zgodnie z planowanym harmonogramem; lub

b) zatwierdzenia, przed każdą wypłatą, po sprawdzeniu, że plan jest wdrażany w zadowalający sposób.

7.3.2. Zmiany w planie restrukturyzacji

123. W przypadku gdy pomoc na restrukturyzację została zatwierdzona, dane państwo członkowskie może w okresie restrukturyzacji zwrócić się do Komisji o wyrażenie zgody na zmianę planu restrukturyzacji i kwoty pomocy. Komisja może zezwolić na takie zmiany, jeżeli spełniają one następujące warunki:

a) zweryfikowany plan musi nadal przewidywać przywrócenie rentowności w rozsądnych ramach czasowych;

b) jeżeli kwota pomocy jest zwiększona, należy odpowiednio zwiększyć również zakres podziału obciążenia lub rozszerzyć środki ograniczające zakłócenie konkurencji w stosunku do pierwotnie wprowadzonych środków;

c) jeżeli proponowane środki ograniczające zakłócenie konkurencji są mniejsze niż pierwotnie wprowadzone środki, kwota pomocy musi zostać odpowiednio zmniejszona;

d) nowy harmonogram wdrożenia środków ograniczających zakłócenie konkurencji może zostać opóźniony w odniesieniu do harmonogramu pierwotnie przyjętego tylko z powodów pozostających poza kontrolą beneficjenta lub państwa członkowskiego; w innym przypadku kwota pomocy musi zostać odpowiednio zmniejszona.

124. W razie złagodzenia warunków nałożonych przez Komisję lub zobowiązań przyjętych przez państwo członkowskie, należy odpowiednio zmniejszyć kwotę pomocy lub wprowadzić inne warunki.

125. Jeżeli państwo członkowskie wprowadzi zmiany do zatwierdzonego planu restrukturyzacji bez należytego poinformowania Komisji lub jeżeli beneficjent odstąpi od zatwierdzonego planu restrukturyzacji, Komisja rozpocznie postępowanie zgodnie z art. 108 ust. 2 Traktatu, przewidziane w art. 16 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 (nienależyte wykorzystanie pomocy), bez uszczerbku dla art. 23 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 i dla możliwości złożenia skargi do Trybunału Sprawiedliwości zgodnie z art. 108 ust. 2 akapit drugi Traktatu.

7.3.3. Konieczność informowania Komisji o wszelkiej pomocy udzielanej beneficjentowi w okresie restrukturyzacji

126. Jeżeli pomoc na restrukturyzację otrzymywana przez duże lub średnie przedsiębiorstwo jest analizowana z punktu widzenia niniejszych wytycznych, przyznanie jakiejkolwiek innej pomocy w okresie restrukturyzacji, nawet zgodnie z już zaakceptowanym systemem, może mieć wpływ na dokonywaną przez Komisję ocenę zakresu potrzebnych środków ograniczających zakłócenie konkurencji.

127. Zawiadomienia o pomocy na restrukturyzację dużego lub średniego przedsiębiorstwa muszą wskazywać wszystkie inne rodzaje pomocy, jakie planuje się udzielić beneficjentowi w okresie restrukturyzacji, chyba że jest ona objęta regułą de minimis

PL 34 PL

lub rozporządzeniami w sprawie wyłączeń. Komisja uwzględnia taką pomoc przy ocenie pomocy na restrukturyzację.

128. Każda pomoc rzeczywiście udzielana dużemu lub średniemu przedsiębiorstwu w okresie restrukturyzacji, w tym pomoc udzielana zgodnie z zatwierdzonym systemem, musi zostać indywidualnie zgłoszona Komisji, jeżeli Komisja nie była o niej poinformowana w momencie podejmowania decyzji o pomocy na restrukturyzację.

129. Komisja zapewnia, aby przyznanie pomocy w ramach zatwierdzonego systemu nie pozwalało na obchodzenie wymagań niniejszych wytycznych.

8. SPRAWOZDANIA I MONITOROWANIE

130. Zgodnie z wymogami określonymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 659/1999 oraz w [rozporządzeniu Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE]57 państwa członkowskie mają obowiązek składania Komisji sprawozdań rocznych. Sprawozdania roczne będą publikowane na stronie internetowej Komisji.

131. Przyjmując decyzję na podstawie niniejszych wytycznych, Komisja może nałożyć dodatkowe obowiązki sprawozdawcze dotyczące przyznanej pomocy w celu weryfikacji zgodności z decyzją zatwierdzającą środek pomocy. W określonych przypadkach Komisja może zażądać wyznaczenia pełnomocnika ds. monitorowania, pełnomocnika ds. zbycia lub obu, aby zapewnić spełnienie wszelkich warunków i obowiązków związanych z zatwierdzeniem pomocy.

9. WŁAŚCIWE ŚRODKI WSKAZANE W ART. 108 UST. 1 TRAKTATU

132. Na postawie art. 108 ust. 1 Traktatu Komisja zaproponuje w osobnym piśmie właściwe środki, określone w pkt 133 i 134, jakie państwa członkowskie powinny przyjąć w odniesieniu do swoich obowiązujących systemów pomocy. Komisja uzależni zatwierdzanie przyszłych systemów od zgodności z tymi przepisami.

133. Państwa członkowskie, które przyjmą propozycję Komisji, muszą w ciągu sześciu miesięcy dostosować swoje istniejące systemy pomocy, które mają działać po Date1, aby zapewnić ich zgodność z niniejszymi wytycznymi.

134. Państwa członkowskie muszą poinformować o przyjęciu tych środków w terminie jednego miesiąca od otrzymania wymienionego pisma zawierającego proponowane właściwe środki.

10. DATA ROZPOCZĘCIA STOSOWANIA I OKRES TRWANIA

135. Komisja będzie stosować niniejsze wytyczne ze skutkiem od dnia data1 do data2.

136. Zgłoszenia zarejestrowane przez Komisję przed dniem data1 będą analizowane w świetle kryteriów obowiązujących w chwili dokonywania zgłoszenia.

137. Komisja przeanalizuje zgodność z rynkiem wewnętrznym każdej pomocy na ratowanie lub restrukturyzację udzielonej bez jej zatwierdzenia, a tym samym z naruszeniem art. 108 ust. 3 Traktatu, na podstawie niniejszych wytycznych, jeżeli

57 [Dz.U. L 140 z 30.4.2004, s. 1, z późniejszymi zmianami.].

PL 35 PL

część lub całość pomocy została udzielona po ich opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

138. We wszystkich innych przypadkach Komisja dokona analizy na podstawie wytycznych mających zastosowanie w czasie przyznawania danej pomocy.

139. Bez uszczerbku dla przepisów określonych w pkt 136-138 Komisja będzie stosować przepisy określone w rozdziale 5 od dnia data1 przy analizowaniu pomocy przyznawanej znajdującym się w trudnej sytuacji podmiotom świadczącym usługi w ogólnym interesie gospodarczym, niezależnie od tego, czy pomoc ta została zgłoszona czy przyznana.

PL 36 PL

ZAŁĄCZNIK 1 — Wzór 58 na obliczenie maksymalnej kwoty pomocy na ratowanie lub tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego na okres sześciu miesięcy w celu

zakwalifikowania do procedury przyspieszonej

Wzór oparty jest na wynikach działalności beneficjenta (EBIT, dochód przed odliczeniem

odsetek i podatków) odnotowanych w roku poprzedzającym przyznanie/zgłoszenie pomocy

(oznaczonym jako t). Do tej kwoty dodana jest amortyzacja. Od sumy należy odjąć zmiany

stanu kapitału obrotowego. Zmianę stanu kapitału obrotowego oblicza się jako różnicę

między aktywami obrotowymi a zobowiązaniami krótkoterminowymi59 za ostatni zamknięty

okres obrachunkowy. Podobnie, jeżeli istnieją rezerwy finansowe na poziomie dochodu z

działalności operacyjnej, musi to być wyraźnie zaznaczone i dochód ten nie powinny

uwzględniać takich rezerw.

Celem wzoru jest oszacowanie ujemnych środków pieniężnych z działalności operacyjnej

beneficjenta w roku poprzedzającym złożenie wniosku o pomoc (lub przed przyznaniem

pomocy w przypadku pomocy niezgłoszonej). Połowa wymienionej kwoty powinna zapewnić

beneficjentowi utrzymanie działalności w okresie sześciu miesięcy. Dlatego wynik wzoru

należy podzielić przez 2.

Wzór ma zastosowanie wyłącznie, jeżeli otrzymany wynik jest kwotą ujemną. Jeżeli wzór

daje wynik dodatni, potrzebne będzie złożenie szczegółowego wyjaśnienia wykazującego,

że beneficjent znajduje się w trudnej sytuacji w rozumieniu pkt 21 i Error: Reference source

not found.

58 Do EBIT należy dodać amortyzację w tym samym okresie oraz zmiany stanu kapitału obrotowego w okresie dwóch lat (w roku poprzedzającym zastosowanie i w poprzednim roku), podzielone przez dwa w celu określenia kwoty w okresie sześciu miesięcy.

59 Aktywa obrotowe: środki płynne, należności (rachunki klienta i dłużnika), inne aktywa obrotowe i rozliczenia międzyokresowe czynne, zapasy. Zobowiązania krótkoterminowe: zobowiązania finansowe, zobowiązania z tytułu dostaw i usług (rachunki dostawcy i wierzyciela) i inne zobowiązania krótkoterminowe, przychody przyszłych okresów, inne rozliczenia międzyokresowe bierne, zobowiązania z tytułu podatków.

PL 37 PL

Przykład:

Dochód przed odliczeniem odsetek i podatków

(mln EUR)

(12)

Amortyzacja (mln EUR) 2

Bilans (mln EUR) 31 grudnia, t 31 grudnia, t–1

Aktywa obrotowe

Środki pieniężne lub ich ekwiwalenty 10 5

Należności 30 20

Zapasy 50 45

Rozliczenia międzyokresowe czynne 20 10

Inne aktywa obrotowe 20 20

Aktywa obrotowe ogółem 130 100

Zobowiązania krótkoterminowe

Zobowiązania z tytułu dostaw i usług 20 25

Kwota naliczonych kosztów 15 10

Przychody przyszłych okresów 5 5

Zobowiązania krótkoterminowe ogółem 40 40

Kapitał obrotowy 90 60

Zmiana stanu kapitału obrotowego 30

[–12 + 2 –30] / 2 = –20 milionów EUR.

Jeżeli wynik obliczeń według powyższego wzoru wynosi powyżej 10 mln EUR, procedura

przyspieszona opisana w pkt 119 i 120 nie może być zastosowana. Ponadto jeżeli kwota

pomocy na ratowanie, jak pokazuje ten przykład, przekracza 20 mln EUR lub jeżeli kwota

PL 38 PL

tymczasowego wsparcia restrukturyzacyjnego przekracza [40 mln EUR] [60 mln EUR],

państwo członkowskie musi złożyć wyjaśnienie, w jaki sposób zostały określone przyszłe

potrzeby beneficjenta w zakresie przepływów gotówkowych oraz kwota pomocy na

ratowanie.

PL 39 PL

ZAŁĄCZNIK 2 – Przykładowy wzór planu restrukturyzacji

W niniejszym załączniku określony został przykładowy spis treści planu restrukturyzacji, który ma pomóc państwom członkowskim i Komisji w możliwie efektywnym przygotowywaniu i rewidowaniu planów restrukturyzacji.

Informacje przedstawione poniżej nie wpływają na bardziej szczegółowe wymagania określone w wytycznych dotyczących zawartości planu restrukturyzacji i innych kwestii, które musi wykazać zainteresowane państwo członkowskie.

1. Opis beneficjenta

2. Opis rynku lub rynków, na których działa beneficjent

3. Wykazanie trudności społecznych, którym ma zapobiec pomoc, lub niedoskonałości rynku, w związku z którymi udziela się tej pomocy, porównanie z wiarygodnym alternatywnym scenariuszem nieobejmującym pomocy państwa; należy wykazać, że w przypadku realizacji alternatywnego scenariusza cele te nie zostałyby osiągnięte lub zostałyby osiągnięte w mniejszym zakresie

4. Opis źródeł trudności beneficjenta (w tym ocena, czy uchybienia w modelu działalności beneficjenta lub w systemie ładu korporacyjnego przyczyniły się do wywołania tych trudności oraz ustalenie, w jakim zakresie można było uniknąć tych trudności poprzez przedsięwzięcie właściwych środków zarządzania w odpowiednim terminie) oraz analiza SWOT

5. Opis możliwych planów rozwiązania problemów beneficjenta oraz porównanie tych planów pod kątem wymaganej kwoty pomocy państwa i przewidywanych rezultatów tych planów

6. Opis interwencji państwa, pełny, szczegółowy opis każdego środka pomocy państwa (w tym formy, kwoty i wynagrodzenia z tytułu każdego środka) oraz wykazanie, że wybrane instrumenty pomocy państwa są adekwatne do problemów, których rozwiązaniu mają służyć

7. Opis procesu wdrażania preferowanego planu mającego na celu przywrócenie długoterminowej rentowności beneficjenta w rozsądnych ramach czasowych (zasadniczo nieprzekraczających trzech lat), łącznie z harmonogramem działań i kalkulacją kosztów każdego działania

8. Plan operacyjny określający perspektywy finansowe na kolejnych pięć lat i wykazujący przywrócenie długoterminowej rentowności

9. Wykazanie przywrócenia długoterminowej rentowności na podstawie zarówno podstawowego, jak i pesymistycznego scenariusza, przedstawienie i uzasadnienie zastosowanych założeń na podstawie badania rynku i analiza wrażliwości

10. Proponowane środki podziału obciążenia

11. Proponowane środki mające na celu ograniczenie zakłócenia konkurencji

PL 40 PL