Wrzesień - Październik 2014 Nr 1 (132)

W numerze:

Złote myśli na dobry początek...

„Człowiek ma w życiu albo wymówki, albo wyniki.” Jack Confield

„ Jeśli chcesz być tam, gdzie nigdy nie byłeś, musisz iść drogą, którą nigdy nie szedłeś. Jeśli

chcesz osiągnąć to, czego nigdy nie miałeś, musisz robić to, czego nigdy nie robiłeś.”

Dominick Conquliaro

Dla tych, co nie czytają….

Do dzieła Prousta nie dodają w księgarni pilota, nie można się przełączyć na mecz piłki nożnej albo na kwiz, gdzie do wygrania volvo.

Żyjemy dłużej, ale mniej dokładnie i krótszymi zdaniami. Podróżujemy szybciej, częściej, dalej, choć zamiast wspomnień przywozimy slajdy. Tu z jakimś facetem. Tam chyba mój eks. Tu wszyscy na golasa,

więc gdzieś pewnie na plaży.

Siedem tomów- litości. Nie dałoby się tego streścić, skrócić, albo najlepiej pokazać w obrazkach. Szedł kiedyś serial pod tytułem Lalka, ale bratowa mówi, że kogoś innego na P.

Zresztą, nawiasem mówiąc, kto to taki. Podobno pisał w łóżku całymi latami, Kartka za kartką, z ograniczona prędkością. A my na piątym biegu

i- odpukać- zdrowi.

Wisława Szymborska, Nieczytanie

Święto zmarłych w różnych krajach

Wywiad z dyrektorem ZSP 3

Wojciechem Westą

Projekt wymiany młodzieży

Babcie w autobusach

„Gajdapis”- reaktywacja

Dobre maniery zawsze w cenie

Prawybory samorządowe w szkole

Coś dla miłośników czytania, nieko-

niecznie lektur…

Stereotypy dotyczące subkultury

metalowej

Str. 2

„Gajdapis”- reaktywacja

Pomysł szkolnej gazetki wyszedł od uczniów. A zaczęło się w 1994 roku, w którym

to trzy dziewczyny z Liceum Zawodowego wzięły na siebie ciężar nie tylko reda-

gowania tekstów i składu gazetki, ale także przepisywały ją na maszynie do pisa-

nia, a rysunki wykonywały ręcznie! Owe zapalone redaktorki to : Aleksandra

Drawc, Katarzyna Furman i Karolina Stagon. Pomocą służyli im nauczyciele: pa-

nowie Waldemar Węgrzynowski i Sławomir Żebrowski. Pierwsze numery zaczęły

się ukazywać w liczbie 8-10 egzemplarzy. Gazetka towarzyszyła młodzieży do ro-

ku 2011 i rozwijała się wspaniale pod czujnym okiem opiekunów. Zeszytowy for-

mat A5 świetnie nadawał się do czytania jej pod ławką. Zmieniali się redaktorzy

naczelni i skład redakcji, zmieniali się opiekunowie, a dobre tradycje pozostały.

Dziś chcemy wskrzesić to popularne, uczniowskie forum. Nie zmieniamy nazwy

pisemka ani jego formatu. Pragniemy nawiązywać do tego, co się już sprawdziło

i co się młodzieży podoba. Zapraszamy wszystkich uczniów do współredagowa-

nia „Gajdapisu”. Swoje teksty, także własną twórczość pisarską, prosimy przyno-

sić do redakcji lub składać do skrzynki redakcyjnej, która mieści się na dolnym

holu. Tam też możecie wrzucać cieszące się dużą popularnością pozdrowienia.

Potrzebujemy dobrego fotoreportera z własnym aparatem i „lotnych” reporte-

rów, czujnych i wrażliwych na wszelkie przejawy szkolnego życia.

Potrzebujemy lekkich piór i dobrych tematów. Każdy z Was może zaistnieć i spró-

bować swoich sił jako autor i pomysłodawca tekstów. Zapraszamy!

Redakcja

Uwaga! Chętnych do pracy w gazetce szkolnej „Gajdapis” prosimy o kontakt z

redakcją lub skontaktowanie się z opiekunami- J. Wartak i J. Lietzau

Zapraszamy do publikowania pozdrowień w gazetce! Można je wrzucać do

skrzynki „Gajdapisu”, która mieści się na dolnym holu.

Str. 3

Święto Zmarłych w różnych krajach Na początku listopada 1 i 2 obchodzimy uroczystość Wszystkich Świętych oraz

Dzień Zaduszny. W każdym kraju to święto ma swoją tradycję. Sięga ona począt-

ków chrześcijaństwa. Gdy oddawano cześć męczennikom w III wieku , rozpowszechnił się

zwyczaj przenoszenia relikwii świętych z miasta do miasta. W ten sposób chciano podkreślić,

że święci są własnością całego Kościoła. Odwiedzanie grobów jest zwyczajem znanym niemal

wszystkim ludom i przekazywanym z pokolenia na pokolenie. Chrześcijanie podjęli tę tradycję

i nadali jej własny sens. Drugiego listopada wspominamy wszystkich Zmarłych, jest to Dzień

Zaduszny. Modlimy się o wieczne zbawienie dla zmarłych z naszych rodzin oraz dla tych,

o których już wszyscy zapomnieli. Wierzymy, że modlitwa pomoże im szybciej dostać się do

nieba. Odwiedza się groby i pali

świeczki, odprawia msze za zmar-

łych, czyta się wypominki. Warto

przypomnieć piękną, przedchrześci-

jańską tradycję Dziadów, tj. obrzęd

wywoływania duchów zmarłych

przodków. Uwiecznił ją Adam Mic-

kiewicz w swoim dramacie” Dzia-

dy” część II. Prosty lud wierzył, że

żywi i umarli obcują ze sobą. Poja-

wiające się podczas obrzędu duchy

kierują do żywych swoiste przesła-

nie- ważne prawdy życiowe i mo-

ralne. Ukazywaniu się kolejnych duchów towarzyszą inkantacje Guślarza. Do kaplicy cmentar-

nej przynoszono jedzenie, zapalano kocioł z wódką, wianek. Uroczystości towarzyszyła nie-

zwykła aura tajemniczości, a nawet grozy.

A oto jak obchodzi się Święto Zmarłych w niektórych miejscach na świecie.

Meksyk - Obrzędy ku czci zmarłych trwają tu dłużej niż w innych krajach i zaczynają się

już pod koniec października. W sprzedaży pojawiają się cmentarne gadżety: szkieleciki, trum-

ny, czaszki, maski duchów. Wykonane są z cukru, ciasta, plastiku, drewna lub gumy do żucia

i mają charakterystyczne napisy: „ Już wkrótce”, „Czy mnie pamiętasz?”. Większe centra han-

dlowe przygotowują wystawy akcesoriów cmentarnych. Potem następuje wielkie sprzątanie

w domach i przygotowanie na przyjście zmarłych. Stół zastawia się ofiarami dla nich: naczy-

nia z potrawami, owoce i słodycze ustawione wśród świeczników, figurek aniołków i świętych

oraz zdjęć bliskich, którzy odeszli. Meksykanie wierzą, że najpierw przychodzą dusze dzieci.

Str. 4

Ofiarę taką zanosi się także na groby. Rodzina nie tylko się tam gromadzi, ale też śpiewa ich ulubio-

ne piosenki, przynosi zabawki, ubrania buty, prowadzi się z nimi długie rozmowy. Wieczorem zapa-

la się świece, rozdaje pamiątki po zmarłym dalszej rodzinie, a jedzenie spożywa się na wspólnej

kolacji.

Wielka Brytania - Brytyjczycy wrzucają do ogniska kamienie, warzywa, orzechy, by odgo-

nić złe duchy. Wydrążają rzepę lub dynię, stawiają w niej świece, co ma również odegnać złe moce.

Japonia - 13 sierpnia rozpoczyna się w Japonii święto bon ( o-bon- matsuri) obchodzone ku czci

duchów zmarłych, które przybywają do swych rodzin witane latarniami zapalanymi u progów do-

mów ( tzw. mukaebi- „ ognie powitalne”). Na dziedzińcach świątyń, niekiedy na ulicach miast od-

bywają się rytualne tańce ku czci zmarłych, tzw. bon- odori. Na okres święta bon Japończycy biorą

urlopy, by wyjechać w rodzinne strony i odwiedzić groby swoich przodków.

Szwecja - Zaduszki są w Szwecji ruchomym świętem i przypadają w pierwszą sobotę listopada.

Na każdym cmentarzu znajduje się tzw. zagajnik pamięci, w którym rozsypuje się prochy zmarłych,

którzy nie chcieli tradycyjnego pochówku.

Francja - Nie ma tu tradycji palenia zniczy na grobach. W tym czasie grupy młodzieży tradycyj-

ne podróżują do grobu wielkich gwiazd, np. Jima Morrisona. Czuwają oni nad grobem swojego

i dola cały dzień i pół nocy, śpiewając i grając na gitarach najpopularniejsze jego przeboje.

Filipiny - W dniach poświęconych zmarłym na cmentarzu ustawia się namioty, do których przy-

bywają całe rodziny. Urządza się w nich huczne biesiady na cześć zmarłych.

Holandia - Holendrzy nie mają żadnego święta o charakterze religijnym. Obchodzą oni jedynie

4 maja tzw. święto upamiętnienia zmarłych. Składa się wtedy wieńce i kwiaty na miejscach kaźni

i pomnikach.

Ameryka, Australia, kraje anglosaskie - kraje te obchodzą święto Halloween wy-

wodzące się od celtyckiego obyczaju Allhallow Even. W wigilię 1 listopada palono ogniska

dla dusz zmarłych. W XIX wieku święto przywędrowało wraz z irlandzkimi emigrantami do Ame-

ryki i tam zmieniło nazwę na Halloween. W drugiej połowie XX wieku trafiło znów do Europy.

W Irlandii za czasów pogańskich przebierano się w kolorowe kostiumy i odprowadzano duchy do

bram miasta. Dzisiaj tradycja ta uległa przekształceniu i polega na dawaniu dzieciom chodzącym od

domu do domu słodyczy. Wydrążona dynia ze światełkiem w środku dla irlandzkich chłopców

oznaczała błędne ogniki uważane za dusze zmarłych. W czasie tajemniczych celtyckich obrzędów

uwalniano dusze z ciał czarnych kotów, sów i nietoperzy. W aglomeracjach miejskich Halloween

przyjęło formę tradycyjnego chodzenia od domu do domu dzieci przebranych za wróżki , demony,

chochliki i inne straszydła. Wydają one okrzyk: „ Trick or treat”- sztuczka albo poczęstunek, co jest

sygnałem do obdarowania ich przez sąsiadów orzechami, ciastkami i cukierkami.

Aga

Str. 5

Projekt wymiany młodzieży W ramach programu Erasmus dotyczącego wymiany młodzieży w naszej szkole zagościli

uczniowie z Danii oraz Łotwy. Młodzież zorganizowała pokazy artystyczne, które mieliśmy oka-

zję obejrzeć 25 września. Występy z róż-

nych dziedzin sztuki, takich jak muzyka

czy taniec, bez wątpienia zasłużyły na

gromkie brawa. Cel wymiany, czyli inte-

gracja uczniów z różnych części Europy ,

z pewnością został osiągnięty. Po zakoń-

czeniu występów uczniowie spędzili

czas na wspólnej zabawie. Poza tym była

to okazja do sprawdzenia i poszerzenia

znajomości języka angielskiego. Różnica

pochodzenia nie stanowiła żadnej prze-

szkody w dobrej komunikacji. Podzięko-

wania należą się nie tylko uczestnikom wymiany, ale także nauczycielom, a zwłaszcza pani Jo-

lancie Skrzypkowskiej, która profesjonalnie zajęła się całą wymianą oraz Samorządowi

Uczniowskiemu za zorganizowanie wydarzenia i urozmaicenie uczniom czasu spędzonego

w szkole.

Str. 6

14 października – Dzień Edukacji Narodowej

Dzień Edukacji Narodowej popularnie zwany Dniem Nauczyciela jest polskim świętem pań-

stwowym oświaty i szkolnictwa wyższego. Zostało ustanowione 27 kwietnia 1972 r. Święto

to upamiętnia powstanie Komisji Edukacji Narodo-

wej, która była pierwszym ministerstwem oświaty

publicznej w Polsce. Komisja ta została powołana z

inicjatywy króla polskiego Stanisława Augusta Po-

niatowskiego na mocy uchwały Sejmu Rozbiorowe-

go z dnia 14 października 1773 r. Zgodnie z zapisa-

mi ustawy dzień ten jest dniem wolnym od zajęć

lekcyjnych dla wszystkich pracowników oświaty.

Oczywiście, z tego powodu jest to święto lubiane nie

tylko przez nauczycieli, ale również przez

uczniów :)

Kochani Pedagodzy !

„Jakże nie pisać wierszy, jakże nie płonąć w podzięce, za dar najpiękniejszy,

za serce” . Tymi słowami pragniemy podziękować za wielką cierpliwość, wyrozumiałość

i trud włożony w nasze wychowanie. Najserdeczniejsze życzenia z okazji Dnia Nauczyciela

życzą uczniowie.

Dzień pierwszaka

Tak! W końcu nadeszła ta chwila! Dnia 19 września nasze „ kociaki”

stały się zatem pełnoprawnymi uczniami naszej szkoły. Zanim jednak

do tego doszło, musieli stawić czoła zadaniom, jakie przygotowali dla

nich starsi koledzy z Samorządu Uczniowskiego. Na początku poszuki-

wali kodów QR na trasie w okolicy naszej szkoły. Następnie sprawdzo-

no ich wiedzę intelektualną i sprawnościową. W tej konkurencji naj-

więcej punktów otrzymała klasa 1 T. Kolejne zadania wykonywane na Sali gimnastycznej

polegały na wykazaniu się zdolnościami artystycznymi. Każda klasa musiała przygotować

krótką scenkę, zatańczyć w rytm wylosowanego utworu lub odgadnąć tytuł usłyszanej pio-

senki. Nie zabrakło też konkurencji sportowych oraz testu sprawdzającego wiedzę o szkole.

W tej części najlepsza okazała się klasa 1S.

Str. 7

Wywiad przeprowadzony z mgr inż. Wojciechem Westą dyrektorem Zespołu Szkół Ponadgimna-zjalnych Nr 3.

Wygrał Pan konkurs na nowego dyrektora Naszej szkoły. Co chce Pan zmienić, ulepszyć, zreformować w nowej ZSP3?

Mam nadzieję, że moja kilkunastoletnia praca na stanowi-sku wicedyrektora pod kierunkiem wspaniałych, niezwykle mądrych i kreatywnych poprzedników, Pani dyr. Ewy Nikel i Pana dyr. Witolda Siega, należycie przygotowały mnie do pełnienia tej funkcji. Wracając do koncepcji, z natury je-stem ewolucjonistą, więc rewolucji nie będzie, szkoła funk-cjonuje niezwykle dobrze, więc nie ma powodu jej psuć . Nie spodziewajcie się, że utopimy ją w graffiti, choć może byłoby bardziej kolorowo, że zaczniemy zwracać się do sobie po imieniu, choć byłoby europejsko, nie zamienimy również długości trwania zajęć dydaktycznych z wakacjami, choć pewnie byłoby miło. Ale mam nadzieję, że będzie przyjaźnie, profesjonalnie, konkretnie i twórczo. Koncepcja zawiera wiele nowych działań idących z nurtem czasu - pojawi się więc niebawem wszechobecny e-learning, cyfro-wa biblioteka, elektroniczna karta dostępu do szkoły, nowe kierunki kształcenia, poszerzymy wymiany międzynarodo-we o obszar kulturowy i językowy jak również o nowe kraje partnerskie, poprosimy o patronat nad profilami kształce-nia instytucje zewnętrzne, unowocześnimy pracownie, uruchomimy oczekiwany przez Was radiowęzeł … . Uogól-niając, będzie i nowe i stare i mam nadzieję, że akcepto-walne.

W ostatnich latach szkoła przeszła prawdziwą meta-morfozę. Stara poczciwa Dworcowa odeszła do hi-storii, a faktem stała się wspaniale wyposażona

placówka przy ul. Budowlanych. Co uważa Pan za jej największy sukces?

To, że jesteśmy i to jacy jesteśmy. Uchodzimy za placówkę dobrą, skuteczną i z tzw. „przyjazną atmosferą” zarówno nauki jak i pracy.

Jaka jest Pańska koncepcja szkoły przyszłości lub szkoły marzeń?

Hmm, skąd ta alternatywa w pytaniu? Mam nadzieję, że będziemy mogli postawić znak równości między przyszło-ścią i realizacją marzeń. Szkoła moich marzeń to szkoła od-krywania w uczniu jego ukrytych zdolności – bo jeśli nie teraz to kiedy? To szkoła preferująca mądrą miłość przy jednoczesnym zachowaniu dyscypliny i prawa. Szkoła inte-grująca całą społeczność, ucząca demokracji i tolerancji, inspirująca do twórczego myślenia, zapewniająca auten-tyczne bezpieczeństwo zarówno fizyczne jak i psychiczne. Szkoła przygotowująca skutecznie do egzaminów ze-wnętrznych, pracy zawodowej i życia. Szkoła, do której będzie się nam chciało rano wstać. Szkoła, do której będzie się wracać po latach w ciepłych wspomnieniach powodują-cych mimowolny uśmiech na twarzy. Czego można chcieć więcej?

Na jaką ofertę edukacyjną może liczyć młodzież, któ-ra wybrała lub dopiero wybierze ZSP3?

Aktualnie pracuję nad wnioskami o 2 nowe kierunku kształcenia - kelner (na poziomie technikum) i technik spe-dytor, ale także mundurowa sportowa klasa ogólnokształ-cąca z elementami wiedzy pożarniczej. W dalszej perspek-tywie zamierzam zabiegać o kierunki budowlane na pozio-mie szkoły zasadniczej. O naborze i kierunkach kształcenia decydują nasi potencjalni uczniowie, czyli aktualni gimna-zjaliści, to oni w głównej mierze determinują kierunek, w który ewaluować będzie oferta. Jesteśmy czujni, badamy rynek pracy, popularność kierunków, skalę bezrobocia w zawodach i zainteresowania młodzieży - jak będzie wyglą-dała oferta edukacyjna naszej szkoły jutro – czas pokaże.

Jakie trudności i nowe zadania wiążą się z objęciem funkcji dyrektora?

Póki co, zauważyłem ze zdziwieniem, że listopad tuż, tuż, gdzieś zgubiłem całe tygodnie – niewątpliwie największe kłopoty sprawiają mi tzw. „pożeracze czasu”. Oczywiście przygotowanie szkoły do egzaminu w nowej formule także jest wyzwaniem, niepokoi mnie przy tym absencja na zaję-ciach, a co się z nią wiąże fala kiepskich ocen, a przecież egzamin za chwilę, pierwszy już 8 stycznia 2015 - wrrrr.

Str. 8

Z pewnym zdziwieniem dostrzegam również nieprzewidy-walność dnia pracy, szkoła jako żywy organizm z prawie 800 młodymi, twórczymi generatorami pomysłów, jest źródłem niecodzienności . Ponadto, o ile praca nauczy-ciela jest zauważalna, o tyle pracy dyrektora nie widać, gdzieś tam pewnie siedzi sobie chłop spokojnie w zaciszu swojego gabinetu i gra w „Angry Birds” spijając czwartą kawę. Za jakiś czas też będziecie dyrektorami i gwarantuję Wam, że szybko zweryfikujecie ten sielski obraz amery-kańskiego bossa . Ale moi drodzy, nie jestem tu sam, mam wspaniałych, oddanych wspólnemu celowi współ-pracowników, więc mimo ogromu różnych nowych, nie-kiedy dziwnych zadań, bierzemy byka za rogi i jest dobrze.

Był Pan przez wiele lat wychowawcą oraz nauczy-cielem chemii i informatyki. Teraz zarządza Pan szkołą. Czy nie żal Panu bezpośredniego kontaktu z młodzieżą na lekcjach?

Oczywiście, że żal. Z lekcji z młodymi ludźmi chyba więcej brałem niż dawałem, choć mam jednak nadzieję, że była symbioza .

Jaka jest Pańskim zdaniem młodzież naszej szkoły?

Młodzież jest dobra, oczywiście zdarzają się osoby, które sprawiają kłopoty różnej natury, ale generalnie rzecz uj-mując, nie możemy narzekać. Z pewnością wolelibyśmy, aby niektórzy częściej bywali w szkole, żeby się bardziej przykładali do nauki, żeby nie palili papierosów pod szkołą stając się tym samym jej antyreklamą, żeby nie używali niecenzuralnego słownictwa itd., ale to tylko niektórzy - nie wszyscy. I choćby był tylko jeden uczeń, który chce czegoś więcej niż tylko tego, co w standardzie, to też

warto. Wiem, że szacunku młodych się nie kupuje, trzeba nań sobie zapracować, a tym jest on większy, im bardziej okupiony ciężką pracą i niech tak pozostanie.

A nauczyciele?

Zawsze uważałem, że szkoła „stoi” nauczycielem, nie dy-rektorem. Dyrektor jest organizatorem procesu, ale wła-ściwa interakcja odbywa się na linii nauczyciel-uczeń, więc jeśli tu spotyka się uczeń z mistrzem, to jest najlepiej jak być może, a u nas tak jest. Bez moich Koleżanek i Kole-gów nie byłoby sukcesów, fajnej szkoły, dobrych wyni-ków. Mam szczęście, że są i cieszę się, że Im chce się chcieć. Dziękuję

Czy ma Pan jakieś hobby? Co Pan robi w wolnym czasie ?

Hobby i owszem było, mówię w czasie przeszłym, bo nie mam na nie czasu, ale liczę, że na emeryturze nadrobię zaległości. Zajmowałem się fotografowaniem, programo-waniem i grzebaniem w ziemi, ściślej mówiąc tzw. „ogrodnictwem”. Będąc uczniem szkoły średniej, kupiłem sobie za pierwsze zarobione pieniądze „wypasioną” lu-strzankę - aparat fotograficzny „Zenith” i zostałem nadwornym fotografem gazetki szkolnej „Żyleta” - ech, piękne to były czasy . Na zresetowanie myśli i mózgu polecam zmęczenie fizyczne – np. łażenie po górach – fajna sprawa. O czasie wolnym porozmawiamy innym ra-zem .Dziękuję.

Bardzo dziękuję za możliwość odpowiedzenia na nasze pytania :) Pozdrawiam.

Ola i Beata

Z okazji Dnia Chłopaka Samorząd Uczniowski przeprowadził plebiscyt, którego celem był wybór

najsympatyczniejszego chłopca w naszej szkole. Okazał się nim Szymon Grondalski, uczeń klasy

2 T. Zdobył nie tylko tytuł najsympatyczniejszego, ale zajął także drugie miejsce jako najprzy-

stojniejszy młody mężczyzna w szkole. W krótkim wywiadzie udzielonym reporterowi

"Gajdapisu" Szymon okazał zaskoczenie, ponieważ nie spodziewał się zwycięstwa. Podziękował

za wszystkie głosy. Zdradził nam również tajemnicę swojego wyglądu: fitness co piątek, kursy,

szkolenia, treningi przed lustrem, peeling, manicur, kosmetyczka co tydzień J. A poważnie: po-

czuł się doceniony i usatysfakcjonowany. Szkolne ciacho lubi język niemiecki, sałatkę z kurcza-

kiem i pizzę, kibicuje Barcelonie i , jak wszyscy, chce zdać maturę. Uwaga! Ciacho nadal jest do

zjedzenia, jeszcze nie ma dziewczyny!!!!

Nikola Roszman z III TT

Str. 9

W środę, 12 listopada 2014 r., odbędą się w naszej szkole prawybory. Młodzież będzie

uczestniczyła w wyborze komitetów kandydujących do władz samorządowych. Celem wy-

borów jest poznanie procedury wyborczej oraz sposobu głosowania. Akcję wyborczą

przygotowała klasa 3 I wraz z wychowawczynią, panią T. Seniuk. Wykonano plakaty i

karty do głosowania. Została powołana specjalna komisja do przeprowadzenia prawyborów. Zapraszamy do

głosowania wszystkich uczniów obecnych w tym dniu w szkole, nie tylko pełnoletnich. Poczujcie się pełno-

prawnymi obywatelami, którzy mają wpływ na to, co dzieje się najbliższym regionie- w waszej Małej Oj-

czyźnie.

Opiekunowie Koła Turystycznego „Wanoga” działającego w ZSP NR 3 w Wejherowie p.A.Kunz

i p. A. Bychowska zorganizowały kolejny wyjazd turystyczno-dydaktyczny do Murzasichle koło Zakopane-

go. Bogaty program wycieczki usatysfakcjonował każdego uczestnika. W drodze na Podhale uczniowie

zwiedzili klasztor na Jasnej Górze w Częstochowie. W Zakopanem niezwykłą atrakcją okazał się wjazd ko-

lejką szynową na Gubałówkę i zjazd wyciągiem krzesełkowym z Butorowego Wierchu. Młodzież zwiedziła

również kościółek w Jaszczurówce, cmentarz na Pęksowym Brzyzku, spacerowała po znanym zakopiańskim

deptaku- Krupówkach. Wiele emocji wzbudziła wizyta w

galerii - wystawa prac Władysława Hasiora.

Największym wyzwaniem okazały się wędrówki górski-

mi szlakami pod czujnym okiem przewodnika i zarazem

ratownika TOPR-u – p. Adriana. Wjazd kolejką linową

na Kasprowy Wierch i pokonywanie zaśnieżonych szla-

ków na długo pozostaną w pamięci. Wielu wrażeń dostar-

czyły przepiękne krajobrazy Doliny Roztoki, Wielkiej

Siklawy oraz Doliny Pięciu Stawów. Niezapomniane

chwile przeżyła młodzież w Dolinie Kościeliskiej prze-

mierzając jaskinie Mylną i Smoczą Jamę. Niezwykle cie-

kawa okazała się lekcja w Izbie Regionalnej u Gąsieni-

ców w Murzasichle, każdy miał okazję poznać historię i tradycje Podhala. Przy okazji uczniowie kształcący

się w zawodzie technik hotelarstwa zapoznali się z funkcjonowaniem sektora bazy noclegowej, pracą prze-

wodnika , sektorem atrakcji turystycznych. Ostatnim punktem programu był przystanek na platformie wido-

kowej przy kopalni odkrywkowej węgla brunatnego w Bełchatowie, którą uczniowie podziwiali w drodze

powrotnej z Murzasichle.Tydzień w Tatrach minął bardzo szybko, ale wspomnienia pozostaną z pewnością

na długo. A.Kunz i A.Bychowska

150 lat temu urodził się Stefan Żeromski

14 października w Strawczynie koło Kielc urodził się jeden z największych polskich pisarzy XIX i XX wieku, Stefan Żerom-ski. Strawczyn to niewielka wieś malowniczo położona na za-chód od Kielc. W tamtejszej parafii zachowała się oryginalna metryka urodzenia pisarza. Wychowywał się w Ciekotach, w

Górach Świętokrzyskich.

Pierwsze próby literackie to przekłady z języka rosyjskiego. Kłopoty zdrowot-ne- początek gruźlicy- spowodowały, że ukończył gimnazjum bez uzyskania ma-tury. W 1886 roku rozpoczął studia w Instytucie Weterynarii w Warszawie. Tam zetknął się z ruchem socjalistycz-nym. Z powodów finansowych rzucił studia i pracował jako guwerner w do-mach ziemiańskich, m.in. w Nałęczo-

wie. Jego utwory uka-zywały się początkowo w czasopismach: „ Tygodnik Powszechny”, „Głos”, „Nowa Reforma”.

W 1892 roku przebywał w Zurychu, Wiedniu, Pradze i Krakowie. Ożenił się z Oktawią Radkiewiczową, po czym z żoną i jej córeczką wyjechał do Szwajcarii, gdzie objął posadę zastępcy bibliotekarza w Muzeum Naro-dowym Polskim w Rapperswilu.

Po powrocie do kraju pracował jako pomocnik bibliote-karza w Bibliotece Ordynacji Zamoyskich w Warszawie. W 1897r. ukazały się Syzyfowe prace oraz Ludzie bez-

domni. W 1904 r. wyszła powieść Popioły. Pisarz przeniósł się na rok do Zakopane-go. Od chwili wybuchu rewolucji 1905 działał w organizacjach socjalistycznych i demokratycznych.

Str. 10

Kika

Str. 11

Był inicjatorem założenia Uniwersytetu Ludowego, organizował kursy dokształca-jące dla uczniów szkoły rzemieślniczej, a w jego domu, tzw. Chacie, prowadzono tajną szkołę.

W 1909 r. wyjechał z rodziną do Paryża. Po wybuchu I wojny światowej zgłosił się do Legionów Polskich, jed-nak nigdy nie brał udziału w walkach. W 1918 roku zmarł jedyny syn pisarza, Adam.

W wolnej Polsce Żeromski osie-dlił się w Warszawie, gdzie brał udział w życiu literackim. Jako działacz i pi-sarz był uznanym w Polsce autoryte-tem moralnym. Brał udział w akcji ple-biscytowej w rejonie Powiśla w celu przyłączenia tych terenów do Polski.

Był inicjatorem powstania projektu Akademii Literatury, Straży Piśmiennictwa Polskiego, a w 1925 r. pierwszym prezesem polskiego PEN Clubu. W 1922 r. w War-szawie ukazała się powieść Wiatr od morza, za którą otrzymał państwową nagrodę literacką, a w 1924 r. Przedwiośnie.

Pisarz był również piewcą i miłośnikiem polskiego morza. Nad Bałtyk przyjeż-dżał wielokrotnie. Odbywał wycieczki do Gdyni, Sopotu, Wieżycy, Pucka i Wejhero-

wa. W Gdyni zamieszkał przy ulicy 10 Lutego. Kil-kakrotnie odwiedził Ro-zewie i Hel. Opisywał wiele nadmorskich miej-scowości, m.in. Włady-sławowo, Krokowę, Żar-nowiec.

Str. 12

I Ty możesz zostać felietonistą… Świat wokół cię wkurza? Niepokoi? Śmieszy? Dziwi? Masz coś ciekawego do

powiedzenia o tym, co cię otacza? Potrafisz napisać inteligentny, dowcipny ko-

mentarz? Jesteś bacznym obserwatorem świata i ludzi? Masz lekkie pióro i coś

ciekawego do powiedzenia? Zostań felietonistą. Redakcja „Gajdapisu” chętnie

opublikuje najciekawsze wypowiedzi!

Otwarcie

„ Mamy coś fajnego zaraz za domem, zaraz za płotem”- tak wójt gminy Lu-

zino podsumował otwarcie pewnego obiektu. Jest on na tyle „fajny”, że otwiera

się go już po raz trzeci. O czym mowa? O luzińskiej ścieżce zdrowia. A od paź-

dziernika tego roku oficjalnej, jednej z 25. w kraju, ścieżce biegowej. Co zmieni-

ło się na niej od ubiegłego roku? Nazwa.

Powietrze to samo, trasa identyczna, drzewa również nie wydają się wyglą-

dać jakoś inaczej, a jednak staliśmy się świadkami przeobrażenia.

I to na tyle dużego, że z tej okazji przyjechali na miejsce zdarzenia przedstawi-

ciele Parlamentu, Ministerstwa Rolnictwa i środowiska, gminni Radni oraz cała

rzesza chętnych do biegania po „nowym” terenie. A to wszystko pod pięknym,

nowym hasłem: „Wolność jest w naturze”.

Polska się rozwija, szczególnie lokalnie. Stare obszary zamieniają się w no-

we, choć na pierwszy rzut oka wyglądają tak samo. Ale to pozory!

W budowę luzińskiej ścieżki zainwestowano bowiem 150 tysięcy złotych. Zmiany

zatem są ogromne. Gdy stanie się na ścieżce i odetchnie świeżym powietrzem,

można z łatwością poczuć koszt inwestycji i to, do czego się przyczyniła. Drzewa

nie wyglądają już jak kiedyś - są bardziej zielone, można by nawet powiedzieć-

soczyste. Szumią też jakoś przyjaźniej, bardziej europejsko. Biega się tu również

lepiej, bo już nie tylko dla zdrowia, ale i dla wolności. Daria Boike III G

Str. 13

Babcie w autobusach

Przystanek. Wszyscy czekają. Autobus spóźnia się już pięć minut. Nagle

zza zakrętu wyłania się upragniony pojazd. Podjeżdża. Pasażerowie są gotowi

do biegu. Chwila napięcia i drzwi się otwierają. Zaczyna się…

Ciżba rzuca się w panice na wolne miejsca, lecz wygrywają tylko najspryt-

niejsi i najszybsi. Babcie w środku tłumu z

wielkimi siatami w dłoniach, którymi jedno-

cześnie uderzają wszystkich po kolei, rozpy-

chają się łokciami tak zawzięcie i tak agre-

sywnie, że ludzie stojący im na drodze ucie-

kają na boki, by nie zostać poturbowanym.

To wprost niesamowite, jak widok jednego

wolnego miejsca na końcu autobusu może

dodać sił niepozornej babci, która mknie do

swego celu niczym Robert Kubica.

Jeżeli miejsca wolnego już nie ma, a ty nie ustąpisz swojego, babcia spoj-

rzy na ciebie tak, że masz ochotę natychmiast wysiąść z pędzącego autobusu.

Jeśli jednak po jakimś czasie ustąpisz, dostaniesz darmowy wykład na temat „

dzisiejszej młodzieży”, jej braku kultury i szacunku dla starszych. W przypadku,

gdy dwie koleżanki – babcie- wygrają „łowy”, zaczynają się narzekania na NFZ,

wymienione zostają chyba wszystkie choroby świata, które oczywiście je doty-

kają.

W autobusie panuje prawo dżungli, ale trzeba pamiętać, że nigdy nie wy-

grasz z Babcią.

Stereotypy dotyczące subkultury metalowej

Subkultura metalowa powstała na początku lat 70. XX wieku na terenie Wielkiej

Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Członkowie tej grupy słuchają muzyki havymetalo-

wej i wielu jej gatunków.

Ta subkultura dosyć często jest krytykowana. Powstało też wiele stereotypów na

temat metalowców i zespołów wykonujących muzykę metalową, które są dla nich w

większości krzywdzące. Po pierwsze, zarzuca się, że osoby słuchające havymetalu są

agresywne, niechlujne i nie dbają o swoją higieną osobistą. To nieprawda. Metalowcy

tworzą dosyć zamknięta grupę, nie wchodzą w interakcje z innymi subkulturami.

Twoje polityczne zapatrywania czy kwestie polityczne w grupie metalowej są

Karolina Pyszka III G

Str. 14

Twoją prywatną sprawą. Ważna jest jedynie muzyka, która ich łączy. A co do higieny

osobistej… Nie trzeba być heavymetalowcem, by czuć awersję do mydła.

O metalowcach mówi się też jako o satanistach. No, cóż, istnieje kilku wykonaw-

ców, którzy w swoich piosenkach wspominają o okultyzmie. Ale nie wszyscy. To jak

powiedzieć, że raperzy w swoich utworach tylko przeklinają i śpiewają, jak ukraść te-

lefon kolejnemu „studenciakowi”. Poza tym sama słucham metalu i nie przypominam

sobie, bym w nocy chodziła na cmentarz odprawiać czarne msze i poświęcać w ofierze

bezpańskie koty.

Warto też wspomnieć o krytyce spływającej na grupy muzyczne tworzące muzy-

kę metalową , jak też na samych piosenkarzy. Mówi się , że muzycy śpiewają tylko

śmierci , szatanie i zabiciu kolejnego kotka. Na te zarzuty pozostaje mi tylko przyto-

czyć niektóre przykłady zaprzeczające tej tezie. Brytyjski ze-

spół muzyczny „ Motorhead”, tworzący muzykę z pogranicza

havymetalu i Speer metalu, w swych utworach porusza tema-

tykę wojny, zła na świecie i uzależnień. Nie ma tam mowy

o tym, jak przywołać szatana. Warto też wspomnieć o grupie

„Pisturled”. Zespół wiele piosenek poświęca tematowi uzależ-

nień i przemocy wobec drugiej osoby, zdrady i kłamstwa.

Wokalista tej grupy, David Draiman, najpierw napisał piosen-

kę „ My child”, którą zadedykował swojemu dziecku zmarłemu

z powodu poronienia. Z kolei utwór „ Inside the fire” poświęcił

ukochanej dziewczynie, która popełniła samobójstwo. Apeluje

też do młodych fanów, by pomagali osobom z ciężką depresją

i myślami samobójczymi. Prosi także o telefon na specjalną linię pomocy dla osób „

pragnących śmierci”. Jak sam twierdzi, nie chce, by historia jego i jego zmarłej dziew-

czyny się powtórzyła. Mimo tych argumentów ignoranci i tak stwierdzą, że muzyka

metalowa nie wnosi nic pożytecznego, a muzycy tworzący ten gatunek to osoby

z problemami psychicznymi.

To prawda. Muzyka metalowa jest ciężka. Może nie wpada w ucho jak disco po-

lo, ale niesie ze sobą duże przesłanie. Muzycy metalowi w piosenkach dzielą się swo-

imi przeżyciami i uczuciami. Uwielbiam ten gatunek muzyczny i nie wstydzę się do te-

go przyznać. Muzyka powinna nas łączyć, a nie dzielić. Nikt nie powinien być szykano-

wany ze względu na to, jakiej muzyki słucha. Jak powiedział Karel Capek: „Możemy

szanować człowieka dlatego, że jest od nas odmienny, / i możemy go rozumieć, po-

nieważ jest nam równy.”

Anna Pranczk III G

K A L E N D A R I U MK A L E N D A R I U M

Wrzesień

1.09.1939 – agresja Niemiec hitlerowskich na Polskę, wybuch II wojny światowej

10.09.1974 – zmarł Melchior Wańkowicz, publicysta, pisarz, dziennikarz, reportażysta, twórca własnego typu opo-

wieści reportażowej łączącej autentyzm szczegółu z elementami wspomnieniowymi, np. Na tropach Smętka

13.09.1894 – urodził się Julian Tuwim, polski poeta żydowskiego pochodzenia, satyryk, autor tekstów kabareto-

wych, tekstów znanych piosenek, jeden z najpopularniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego, czołowy

przedstawiciel grupy poetyckiej Skamamder, autor m.in. Kwiatów polskich- 120 rocznica urodzin

16.09.1874 – zmarł Maksymilian Gierymski, malarz, jeden z najwybitniejszych malarzy polskich przełomu

romantyzmu i realizmu, inicjator malarstwa pejzażowego w Polsce- 140 rocznica śmierci

17.09. – dzień Środków Masowego Przekazu

17.09.1939 – agresja ZSRR na Polskę- 75 rocznica

21.09. – Międzynarodowy Dzień Pokoju

21-22.09. – światowa akcja Sprzątania Świata (ang. Clean Up the World)

Październik

1.10. – Międzynarodowy Dzień Osób Starszych

2.10.2009 – zmarł Marek Edelman, polski działacz polityczny i społeczny żydowskiego pochodzenia, lekarz kar-

diolog, jeden z przywódców powstania w getcie warszawskim, kawaler Orderu Orła Białego- 5. rocznica śmierci

4.10.1669 – zmarł Rembrandt, właśc.. Rembrandt Harmensz van Rijn, holenderski malarz, grafik i rysownik,

jeden z najbardziej wszechstronnych i płodnych twórców w dziejach sztuki, autor cyklu Autoportretów, scen mi-

tycznych i biblijnych- 345 rocznica śmierci

5.10.2011 – zmarł Steve Jobs, wizjoner branży IT/APF, współzałożyciel i prezes firmy Apple Inc.

8.10.1569 – zmarł Mikołaj Rej, pseud. Ambroży Korczbok Rożek i in., zaliczany do największych polskich pisarzy

epoki renesansu, zwany ojcem literatury polskiej, autor dzieł o tematyce politycznej i obyczajowej, m.in. Krótkiej

rozprawy między trzema osobami: Panem, Wójtem i Plebanem- 445 rocznica śmierci

10.10. – światowy Dzień Zdrowia Psychicznego

14.10. – dzień Edukacji Narodowej

14.10.1864 – urodził się Stefan Żeromski, pseud. Maurycy Zych, Józef Katerla, pisarz i publicysta, nowelista,

autor powieści Ludzie bezdomni, Przedwiośnie – 150 rocznica urodzin

17.10.1849 – zmarł światowej sławy kompozytor i pianista, Fryderyk Chopin; tradycyjnie w tym dniu rozpoczyna

się od 1927 roku najstarszy na świecie monograficzny konkurs muzyczny - Międzynarodowy Konkurs Pianistycz-

ny im. Fryderyka Chopina

22.10.2009 – Microsoft wydał system operacyjny Windows 7

28.10.1989 – aktorka Joanna Szczepkowska symbolicznie zakończyła erę komunizmu mówiąc w Dzienniku.

Komentarze : „Proszę państwa, czwartego czerwca osiemdziesiątego dziewiątego roku skończył się w Polsce

komunizm”

Str. 15

Str. 16

M łodzi ludzie często zapominają dziś o zachowaniu podsta-wowych zasad dobrego wychowania. Uważają, że w na-szej postnowoczesnej epoce maniery są niepotrzebne. Tymczasem „ Jak cię widzą, tak cię piszą”…Swoim zacho-

waniem dajesz o sobie świadectwo. Wykreuj samego siebie, miej kla-sę i trzymaj fason, a inni zaczną patrzeć na ciebie z podziwem. W tym celu udzielamy krótkiego kursu savoir vivre’u dla nastolatków.

Powitanie, przedstawianie się

Przedstawiając się nowej osobie, należy najpierw wymienić swoje imię, a potem nazwisko. Odwrotna kolejność brzmi urzędowo i sztucznie. Przy podaniu ręki warto spojrzeć w oczy nowo poznanej osobie. Świadczy to o szczerości naszych zamiarów.

Witając się z osobą starszą, nie używamy młodzieżowego slangu typu: elo, siema, lecz: dzień dobry, bardzo mi miło poznać panią, pana.

Starszym osobom przedstawiamy młodsze, mężczyzn kobietom.

Dłoń na powitanie podaje osoba o wyższym statusie: dyrektor, nauczyciel, kobieta mężczyźnie, starsza młodszej.

Do nauczyciela nie należy zwracać się po imieniu poprzedzonym słowem : pani, pan (panie Sławku, pani Tereniu), lecz zawsze po nazwisku.

Pisząc do nauczyciela w Librusie, nie używamy słowa witam, lecz dzień dobry.

Nigdy nie podajemy brudnej lub mokrej ręki.

Strój

Powinien być schludny i dostosowany do wieku. Nie może być wyzywający i niestosowny. Ubieramy się zależnie od okoliczności. Dziewczyny powinny unikać w szkole głębokich dekoltów oraz zbyt krótkich spódniczek.

Odpowiednim ubraniem i dodatkami możemy wyrazić swoją osobowość, poczucie smaku i estetyki.

Galowy strój szkolny to nie czarne, krótkie spodenki, trampki oraz biały podkoszulek, lecz wizytowe spodnie i spódniczka, biała koszula, żakiet, elegancka marynarka, garnitur, odpowiednio dobrane buty.

Zakładanie do garnituru adidasów lub białych skarpetek jest bardzo nieeleganckie i w złym guście.

Strojem podkreślamy okolicznościowe wydarzenia, takie jak święto szkoły, egzaminy, rocznice. Strój pokazuje, że szanujemy siebie i innych.

Telefon

W miejscach publicznych należy korzystać z niego dyskretnie i tylko wtedy, gdy to jest konieczne.

Karakuliambro

Zawsze należy mieć telefon wyciszony, by uniknąć niepotrzebnych emocji.

Używanie telefonu na lekcji jest zabronione: w środkach komunika-cji lub w towarzystwie. Należy unikać długich oraz intymnych roz-mów, a także nie mówić głośno, nie śmiać się na cały głos, nie wy-mieniać nazwisk, adresów i innych prywatnych danych.

W teatrze, w kinie, w sali koncertowej telefon musi być bezwzględ-nie wyłączony.

Panie przodem

Młodzi mężczyźni powinni być rycerscy w stosunku do swoich koleża-nek, a w razie potrzeby służyć pomocą i wsparciem.

Dziewczyny wchodzą pierwsze do kina, do teatru, do sali lekcyjnej, do sklepu. Na ogół się je w drzwiach przepuszcza. W tłumie jednak to chłopak toruje drogę dziewczynie.

Dobrze świadczy o chłopcu podanie dziewczynie płaszcza w teatrze, kinie.

Prezenty

Nie mogą być zbyt kosztowne, ponieważ nie należy zobowiązywać drugiej osoby do rewanżu.

Muszą być przemyślane, nie darowujemy przedmiotów, z którymi nie wiadomo, co zrobić.

Bezwzględnie w złym tonie jest zwierzę w prezencie.

Prezent powinien być w tzw. dobrym guście, nie kupujemy kiczu. Zawsze na miejscu jest dobra książka lub film.

Prezenty rozpakowujemy przy osobach, które je podarowały i dziękujemy za ich otrzymanie. Jeśli prezent nie jest trafiony, staramy się tego nie pokazać , a już na pewno nie wygłaszać pod jego adresem krytycznych uwag.

Kultura słowa

Jak najbardziej należy do dobrych manier młodego człowieka.

Okres buntu i dorastania nie upoważnia młodych ludzi do używania wulgaryzmów tak często, jak przecinków.

Wulgaryzacja języka wystawia młodzieży fatalne świadectwo, zwłaszcza dziewczynom.

Ordynarny język świadczy o prostactwie i prymitywizmie myślenia. Zabroniony w kontaktach dorosłymi - nauczycielami, rodzicami nie może być przedmiotem naśladowania tylko dlatego, że pozwalają na to media, a w miejscach publicznych rzadko ktoś zwraca uwagę młodym.

W języku istnieją też eufemizmy, czyli łagodniejsze nazwy i określenia zamiast wulgaryzmów.

Magiczne słowa

Niby każdy zna je od dziecka, ale ich używanie wcale nie jest takie powszechne.

Proszę, przepraszam, dziękuję, dzień dobry, do widzenia w każdej sytuacji są na miejscu i do-brze świadczą o człowieku.

Oczywiście, w środowisku młodzieży dopuszczalne są: sorry, dzięki, się ma, nara. W kontak-tach z dorosłymi- raczej nie.

Str. 17

Str. 18

Stephen King, Lśnienie

Lśnienie to książka, która potrafi przestraszyć i wywołać dreszczyk

emocji. Książka napisana fenomenalnie. Autor powoli wprowadza za-

równo bohaterów książki, jak i nas, czytelników, w niezwykły klimat

Panoramy. Napięcie jest stopniowane z wielkim wyczuciem, tak, by

kulminacyjny moment akcji nadszedł w odpowiednim momencie. Po-

wieść uważana przez wielu czytelników za horror wszechczasów.

Jack Torrance, były nauczyciel, a obecnie poszukujący weny pisarz,

otrzymuje prace dozorcy w opuszczonym na okres zimowy górskim

hotelu Overlock. Kiedy burze śnieżne odcinają od świata rodzinę

rrance’ów, obdarzony telepatycznymi zdolnościami Danny, pięcioletni

syn Jacka, odkrywa, że hotel jest nawiedzony, a duchy powoli doprowadzają jego ojca do

obłędu. Sytuacja staje się coraz bardziej groźna aż pewnego dnia mężczyzna przestaje nad

sobą panować…

John Green, Gwiazd naszych wina Powieść, która doczekała się również ekranizacji, wywołała sensację wśród nastolatków.

Książka gorąco polecana przez wielu czytelników. Szesnastoletnia Ha-

zel choruje na raka i tylko dzięki cudownej terapii jej życie zostało

przedłużone o kilka lat. Jednak nie chodzi do szkoły, nie ma przyja-

ciół, nie funkcjonuje jak inne dziewczyny w jej wieku, zmuszona do

taszczenia ze sobą butli z tlenem i poddawania się ciężkim kuracjom.

Nagły zwrot w jej życiu następuje, gdy na spotkaniu grupy wsparcia

dla chorej młodzież poznaje niezwykłego chłopaka. Augutus jest nie

tylko wspaniały, ale również, co zaskakuje Hazel, bardzo nią zaintere-

sowany. Tak zaczyna się dla niej podróż, nieoczekiwana i wytęsknio-

na zarazem, w poszukiwaniu odpowiedzi, czym są choroba i zdrowie, co znaczą życie i

śmierć, jaki ślad człowiek może pozostawić po sobie w świecie. Wnikliwa, odważna, pełna

humoru i ostra Gwiazd naszych wina to najambitniejsza i najbardziej wzruszająca powieść

Johna Greena. Autor w błyskotliwy sposób zgłębia w niej tragiczna kwestię życia , śmierci i

miłości. Beata Nadolska

Str. 19

Mam zaszczyt gorąco pozdrowić Szymka z kl. 1L. On jest taki słodki. Od Najwspanial-

szej.

Pozdrawiam Mamę Ogrzycę – Twoje Ogry kl.1L

Pozdrawiam mojego Pączusia. Ogól twarz! Twój Danielek z 1L

Pozdrawiamy Pawła Potapczuka z 1L. Masz takie tajemnicze spojrzenie…Dziewczyny z 1L

Serdeczne pozdrowienia dla hotelarek- Kędziorka z 1L

Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin, Patrycjo. – Monika, Karolina i Filip z 1L

Pozdrawiam moje myszki- Werka z II S.

Pozdrowienia dla Sławka Kanarkiewicza, naszego Misiaczka z kl. 2 K. Kochamy Cię,

rybko nasza. Buziaczki- Sendi i Pati z 2 S

Dla mojej sexi – laski. Gorące pozdrowienia dla Natalii M. z II GT od Kruszynki.

Pozdrowienia dla Anki M. z 3 H ( SM)

Znajdź se kogoś, Szymuś i nie podrywaj innych- Twój przyjaciel

Pozdrowienia dla wszystkich singli. K.C.

Pozdrowienia dla Pani Anny Muttke od ucznia, który najczęściej jest przy tablicy.

Pozdrawiamy naszą kochaną Wychowawczynię, Panią Terenię Seniuk- klasa 3I

Podziękowania dla Klaudyny Kazimierczak z klasy III G za dokarmianie- zawsze Głodni

Informatycy z 3 I

Pozdrawiamy dziewczynę z klasy 4 Ta o imieniu Kornelia- od pewnych gości

Pozdrowienia dla pani Anny Muttke, naszej kochanej nauczycielki matematyki- klasa 3

I P.S. Dziękujemy, że Pani wciąż w nas wierzy.

Życzę szczęścia szkolnej parze: Miriam Płotka i Dominik Tułecki. Miriam, obyś wytrzy-

mała z tym zagorzałym informatykiem.

Pozdrawiamy serdecznie miłe dziewczyny: Agatę Liczniewską z III G, Miriam Płotkę z

III TT, Luizę Labuda z II TT, Kingę Sliwa z II G, Lucynę Cyman z III I, Ewę Goyke z

II G, Annę Socha z III G- Szymon i Dominik z III I. Buziaczki.

Pozdrowienia dla Wery z 1E - Tajemniczy R.

Za ewentualne błędy w gazetce przepraszamy!!! REDAKCJA

Uwaga! Chętnych do pracy w gazetce szkolnej „Gajdapis” prosimy o kontakt

z redakcją lub skontaktowanie się z opiekunami- J. Wartak i J. Lietzau

Opracowanie graficzne i skład: Pan Jacek Lietzau

ADRES REDAKCJI: Zespół Szkół

Ponad gimnazjalnych nr 3,

im. Ks. E. Roszczynialskiego, ul. Budowlanych 2 84-200 WEJHEROWO NAKŁAD: 50 egz.

Pismo redagowane przez uczniów

Zespołu Szkół Ponad gimnazjalnych nr 3 w Wejherowie

Redaktor naczelny: Aleksandra Wróblewska

Redaktor techniczny: Aleksandra Wróblewska Reporterzy:,Beata Nadolska, Marek Ewald, Karolina Zdrojewska

Kinga Wandtke

Opiekun gazetki: Pani Jolanta Wartak

Korekta: Pani Jolanta Wartak

Zapraszamy do publikowania pozdrowień w gazetce! Można je wrzucać do skrzynki

„Gajdapisu”, która mieści się na dolnym holu.