Fijn dat je dit prentenboek wilt lezen, het is met veel liefde en plezier gemaakt. Ik hoop dat je geniet van het verhaal en de tekeningen en vooral dat het je helpt om je te herinneren dat je liefde en licht bent. Zo kan het ook bijdragen aan het herkennen van dat wat je juist niet bent… dat wat je doet vanuit verwarring, ook wel angst genoemd. Als je dat laatste herkent bij jezelf of een ander, dan kun je er misschien zelfs om glimlachen en hoef je het niet zo serieus te nemen. Je kunt er met compassie naar kijken. Zo kun je je vrijer voelen en is er meer vrede in je hart.

Liefs,Angélique

Giraf.indd 5 25-10-10 10:38

Een bloementuin

“Ik wil iets anders,” zuchtte giraf. Zijn lippen krulden ontevreden samen. “Iets kleurigs. Iets moois. Iets bijzonders. Iets voor mezelf. Ik wil iets doen.” “Wat bedoel je?” vroeg krekel vanaf een boomblad. “Nou gewoon, iets. Je weet wel,” zei giraf, een beetje ongeduldig omdat hij het zelf eigenlijk ook niet wist. “Het is hier allemaal zo saai. Zo bruin en geelgrijzig groen.” “Uche, uche,” reageerde krekel die in een zandwolk hapte die olifant zojuist in het voorbijkomen had achtergelaten. “En vooral stoffi g. Ja, dat ook,” zei giraf.

Hij dacht na over wat hij nu eigenlijk wilde. Iets kleurigs, iets moois, iets bijzonders en vooral iets doen, herhaalde giraf zichzelf in gedachten. Ineens wist hij het.

Giraf.indd 6 25-10-10 10:38

Toen hij een keer bij krokodil op de thee was, lag daar een boek met plaatjes van prachtige kleurige bloemen. Dat was het! Hij wilde een bloementuin. Bloemen zouden de boel beslist opfl euren en een bloementuin was echt iets bijzonders op deze stoffi ge plek. Giraf voelde een overweldigend licht gevoel in zijn lijf opborrelen. Hij vertelde zijn idee aan krekel. Krekel was stil. “Wat is er nou? Waarom zeg je niets? Vind je het geen goed idee of zo?” Giraf voelde onmiddellijk een gevoel van teleurstelling opkomen omdat krekel niet direct even enthousiast was als hijzelf. “Nee, nee, dat is het niet,” haastte krekel zich te zeggen, de laatste zandkorrels uit zijn mond spugend.

Giraf.indd 7 25-10-10 10:38

Giraf.indd 8 25-10-10 10:38

“Het is alleen dat het hier niet zo vaak regent en zonder water kunnen planten niet groeien en bloemen niet bloeien.” De teleurstelling van giraf maakte plaats voor onzekerheid, want wat krekel zei, kon wel eens waar zijn. De onzekerheid stroomde door zijn linkerbeen dat spontaan begon te wiebelen. Onzekerheid voelde niet fi jn voor giraf, dus snauwde hij tegen krekel: “Je verpest mijn hele idee! Doe toch niet altijd zo moeilijk.” Op dat moment begon het te regenen. “Zie je nou wel?” jubelde giraf. Hij struikelde

bijna over zijn lange benen toen hij een dansje maakte van plezier en opluchting tegelijk.

Krekel was te verbaasd over deze plotselinge regenbui om maar iets te zeggen. Hij kroop weg onder een boomblad.

“Ja, nu zeg je niets meer hè, kleine vriend!” riep giraf zelfvoldaan, en zijn borst en schouders leken te groeien. Het overweldigende lichte gevoel in zijn lijf was weer helemaal terug.

Giraf.indd 9 25-10-10 10:38

Giraf.indd 10 25-10-10 10:38