wyklad kb2 egzamin
DESCRIPTION
Egzamin KB2TRANSCRIPT
KONSTRUKCJE BETONOWE 2
EGZAMIN TEORIA
Warunki zaliczenia
EgzaminCześć I - zadania 2 zadania z zakresu projektowania podstawowych elementów
konstrukcyjnych – 5 pkt.czas 50 min.
Część II - teoretyczna 5 pytań – 5 pkt.
czas 15 min.
Zaliczenie egzaminu od 5 pkt. po zsumowaniu punktacji z obu części
PŁYTY JEDNOKIERUNKOWO ZBROJONE
.
2x
y
l
l
Sposób podparcia Wymiary Rodzaj obciążenia
Płyta pracująca jednokierunkowoPłyta pracująca dwukierunkowo
STROPY PŁYTOWO-BELKOWE
Szerokość płyty od 1,8 do 3,5 m Stopniowanie grubości płyty co 10 mm. Dla h≥120 mm stopniowanie co 20 mm. Grubość płyty nie może być mniejsza niż wynika to z warunku prawidłowego
otulenia betonem zbrojenia i z warunku odpowiedniej ochrony przeciwpożarowej. Grubość płyty powinna w miejscu maksymalnego zagęszczenia zbrojenia mieścić się w granicach
MPawff
fbdA cd
yd
cds 012,0007,0
40d
leff
50d
leff
- płyty swobodnie podparte
- płyty ciągłe
Zbrojenie płyty jednoprzęsłowejswobodnie podpartej
Zbrojenie płyty jednoprzęsłowejczęściowo zamocowanej na podporze
Zbrojenie płyty jednoprzęsłowej zamocowanej na podporze
Zbrojenie wsporników
Zbrojenie płyty ciągłej wkładkami nieodginanymi o stałej intensywności
Zbrojenie płyty ciągłej wkładkami nieodginanymi o zmiennej intensywności
Zbrojenie płyty ciągłej wkładkami odginanymi w jednej warstwie
Zbrojenie płyty ciągłej wkładkami odginanymi w dwóch warstwach
Zasady rozmieszczana zbrojenia dolnego – płyta swobodnie podparta
Zbrojenie płyty jednopolowej swobodnie podpartej
Odrywanie naroży w płycie swobodnie podpartej
m1 – rozciąga górną powierzchnięm2 – rozciąga dolna powierzchnię
Zasady rozmieszczana zbrojenia – płyta zamocowana na obwodzie
Linie podziału obciążenia do obliczania reakcji podporowych od obciążenia równomiernie rozłożonego
Zbrojenie otworów
Fundamenty bezpośrednie:
• stopy fundamentowe – stosuje się w przypadku oparcia na nich pojedynczych słupów o
rozstawie większym lub równym 6,0 metrów na gruncie o dopuszczalnym obciążeniu1 0,10 MPa;
wykonuje się je z betonu, żelbetu, kamienia lub wyjątkowo z cegły, do wykonania stóp zaleca się
stosowanie betonu min. klasy B20,
• ławy fundamentowe – wykonuje się pod ścianami budynków z materiałów podobnie jak w
przypadku stóp fundamentowych,
• ruszty fundamentowe – stosuje się w przypadku podłoży słabych i niejednorodnych o
dopuszczalnym obciążeniu 0,1-0,15 MPa i dla podłoży mocniejszych, ale o większych
obciążeniach,
• płyty fundamentowe – stosuje się je dla gruntów słabych o dopuszczalnym obciążeniu 0,08-
0,12 MPa i dużych obciążeniach oraz gdy chodzi o wyrównanie osiadań, a także przy
posadowieniu budynku poniżej poziomu wody gruntowej1,
• skrzynie fundamentowe – stosuje się przy dużych obciążeniach większych niż 0,40 MPa (np.
wieżowce),
• fundamenty blokowe – stosuje się jako fundamenty pod maszyny przemysłowe, gdzie
wymagana jest absolutna sztywność.
Fundamenty pośrednie (wybrane rozwiązania):
• fundamenty na palach – są to fundamenty głębokie przekazujące obciążenie na podłoże w
głębsze warstwy za pomocą pobocznicy i ostrza pala. Ten typ posadowienia stosuje się w
przypadkach: słabego podłoża (gdy w podłożu występują gliny miękkoplastyczne, płynne gliny i
torfy); wysokiego poziomu wód gruntowych, a nie ma możliwości odwodnienia lub koszt
wykonania robót jest wysoki; gdy zachodzi potrzeba zabezpieczenia budowli przed osuwaniem;
miejsce pod fundamenty jest ograniczone; występują duże obciążenia; na terenach ze
zjawiskami krasowymi; w budownictwie hydrotechnicznym.
Do wykonania pali stosuje się: drewno, stal, beton i żelbet. Stosowane technologie w
wykonaniu pali z elementów prefabrykowanych to: wbijanie, wiercenie i wciskanie. Stosuje się
również technologie bezpośredniego wykonania pali w gruncie: metodą otworów wierconych w
gruncie i metodą otworów wbijanych w gruncie. Pale wykonuje się o różnych średnicach w
zależności od potrzeb i technologii wykonania. Z reguły na osadzonych w gruncie palach
wykonuje się zasadniczy fundament.
Ławy fundamentowe konstruuje się
jako betonowe lub żelbetowe.
Obciążane są obciążeniem:
- wzdłuż ław poprzez ściany budowli
- skupionym od szeregu słupów
Obwód kontrolny
Zbrojenie na ścinanie przy przebiciu
Zbrojenie na przebicie rozmieszcza się
pomiędzy obciążoną powierzchnią
(słupem) i obwodem leżącym wewnątrz
obwodu kontrolnego, poza którym
zbrojenie na ścinanie nie jest już
wymagane, nie dalej niż kd od tego
obwodu. Rozstaw obwodów złożonych
z ramion strzemion nie powinien
przekraczać 0,75 d.
Rozstaw ramion strzemion wzdłuż obwodu nie powinien
przekraczać 1,5d wewnątrz pierwszego obwodu kontrolnego (2d od
obciążonej powierzchni) oraz nie powinien przekraczać 2d w tych
częściach obwodu, leżących na zewnątrz pierwszego obwodu
kontrolnego.
Zbrojenie na ścinanie przy przebiciu może być
w postaci prętów odgiętych, które przechodzą
przez powierzchnię obciążona lub leża w
odległości nie przekraczającej 0,25d od tej
powierzchni.
Odległość miedzy krawędzią podpory lub
obwodem powierzchni obciążonej i najbliższym
uwzględnianym w obliczeniach zbrojeniem na
ścinanie nie powinno przekraczać 0,5d.
Odległość tę należy odmierzyć na poziomie
zbrojenia rozciąganego.