111

fuklar soka¤›m›za yeni tafl›nd›lar..Bizim apartman›n üçüncü kat›ndaoturuyorlar. Biz beflinci katta

oturuyoruz. Tafl›n›rlarken izledim, Ufukbenim yafl›mda. ‹çimden“Bize bir arkadafl daha geldi” dedim.

Bizim soka¤›n çocuklar› çok iyianlafl›r›z. Hele alt› yedi erkek bir arayageldik miydi, Kaan’›n topunu atar›z ortaya,art›k vuran vurana. Kaan’›n topu en sa¤lamtop. Babas› o topu pahal›ya alm›fl ve Kaan’ayafl gününde hediye etmifl.

Salt erkek erke¤e oynamay›z. Bazenk›z arkadafllar›m›zla da oynar›z.Saklambaç, uzun atlama ve pinpong. Yoo,öyle soka¤›m›zda pinpong masas› yok.

Ama Senem’in iki raket, bir depinpong topu var. Kald›r›m›nen sert yerinde karfl›l›kl›otururuz, raketleri elimizeal›r›z, “Hop, geliyor...” diyeba¤›r›r›z, raketi topayap›flt›r›r›z... Ama nas›lyap›flt›rma, top uçar gider tanerdeki yere. Sonrakahkahalarla güleriz.

Ufuk tafl›nd›klar›n›nikinci günü apartman›n

Yazar Dede ve Torunlar›Muzaffer ‹zgü

UTiflinya

bahçesine indi. Dilek bize sonokudu¤u kitab› anlat›yordu.Anlatt›¤›n› ilgiyle dinliyorduk. Birdenortam›za Ufuk atlay›verdi. Elindeoyuncak bir tabanca vard›. Öyleçeviriyordu ki tabancay›, bir yandanda, “Tiflinya tiflinya” diye ba¤›r›yor,kime niflan alm›flsa, haydi bir“Tiflinya” daha...

aflm›fl kalm›flt›k. Çünkü bizimbirbirimizin oyuncak tabancas›yoktu.Zaten hiçbirimiz oyuncak

tabancay› sevmiyorduk. Hepimiz hiçkonuflmaks›z›n Ufuk’a bak›yorduk.Ufuk Hemen yan›ma yaklaflt›,bana,

“Kofl, tabancan› al da gel dedi.Güldüm...

“Ah Ufuk!.. Seninle dahatan›flmad›k. Ben senin ad›n›tafl›nd›¤›n›z gün annenin sanaseslendi¤inde ö¤renmifltim. Benimad›m Ça¤an...” dedim.

Ufuk ne elini uzatt›, ne de,“Memnun oldum” dedi. Salt, “Kofl

BD ARALIK 2013

fi

Birdenortam›za Ufuk

atlay›verdi.Elinde oyuncak

bir tabancavard›.

kofl evden tabancan› al gel” dedi.O hiç beni dinlemiyordu ki,

durmadan birimize niflan al›yor,“Tiflinyaaa” diye ba¤›r›yordu. Üstelikarada, bize ölüyormufl gibi yapmam›z,yere y›k›lmam›z› söylüyordu.

‹flte ondan sonra gülmeye baflla-d›k. Gonca,

“Nas›l ölece¤iz Ufuk?” diyesorarak kahkahay› bast› ama Ufuköyle bir vurmufl gibi yapt›, k›vr›l›pyere y›¤›ld› ki daha çok gülmeyebafllad›k.

“Ufuk ba¤›rd›:“Hiçbirinizin tabancas› yok mu?”

Omuzlar›m›z› kald›rd›k. “Biz oyuncaktabancadan nefret ederiz.” dedim.

113

Ufuk çok flaflk›n, gözlerini iri iriaçt›, “Neden?” dedi. Yan›t›n› Sadunverdi, “Çünkü o bir silah, insanlar›öldürüyor...”

fuk tabancas›na bak›yordu,“Ama bu oyuncak, insan›öldürmez ki” dedi. Hepimiz

birden kahkahay› bast›k. Cem, “Bizimanne babalar›m›z da oyuncak silah›sevmezler. Hele bizim ö¤retmen, s›ks›k uyar›r, 'Çocuklar, savafllardainsanlar ölür, do¤a çok zarargörür. Onun için silah›hiç sevmeyeceksiniz.Dünyada hep bar›flolsun diye çal›fla-caks›n›z' der.”

Ufuk hemenyan›m›zdanayr›ld›. Bu kezelindeki tabanca-s›yla sokak kedileri-ne, kufllara,“Tiflinya tiflinya” diyeba¤›rmaya bafllad›. Sonra birkediye seslendi, “Hey benekli kedi,sen vuruldun, yürüyemezsin... Haademek yürüyorsun ha. Al sana birkurflun daha, tiflinyaaa... Al bir kurflundaha, tiflinyaaa...”

Hiçbirimiz Ufuk’un yapt›klar›ylailgilenmedik. Arkadafl›m›z›n okudu¤ukitab›n konusunu ilgiyle dinledik.0 günden sonra Ufuk, bize hiç taban-cas›n› do¤rultmad› ama onu da elindenb›rakmad›. “Tiflinya” diye inlemeside kesilmedi. Gezgin sat›c›lara,“Tiflinyaaa” diyor tabancas›n› do¤rul-tuyordu, simitçiye do¤rultuyordu.Arada bir soka¤›m›z›n sevimli bakkal›

Veli Amcay› darahats›z ediyordu.Dükkan›n kap›s›na

yanafl›yor, tabanca-s›n› içeriye do¤ru

tutuyor, sol elini belinekoyuyor, gözlerin k›s›yor,

“Tiflinyaaa” diye ba¤›r›yordu.Veli Amca d›flar›ya ç›k›yor,

Ufuk’a flekerleme sunuyordu, Ufukiki flekeri birden lüp diye a¤z›na at›yor,bu kez Veli Amcaya, orac›kta,“Tiflinya tiflinya...” diye ba¤›r›yordu.

eli Amca çok iyi bir insand›.Kafas›n› iki yana sall›yor,

dükkan›n kap›s›ndan giriyordu.Eh art›k, aradan kaç gün geçti,bilmiyorum. Çocuklar›n hiçbiriUfuk’la konuflmuyor, selamlaflm›-yordu.

Bir gün asansörün kap›s›nda bana,“Niçin benimle selamlaflm›yor,

BD ARALIK 2013

U

Sonrabir kediye

seslendi, “Heybenekli kedi,sen vuruldun,

yürüye-mezsin.”

V

114

konuflmuyorsun?” diye sordu.Ona tabancas›n› gösterdim, “Sen

bize tabanca çekiyorsun, bizi vuruyor-sun...”

“Ama flakac›ktan” dedi.“Biz onun flakas›n› bile sevmiyo-

ruz...” Hemen asansöre bindim,yüzüne bile bakmad›m. Ufuk art›k buapartman›n çocu¤u de¤ildi, sanki busokakta oturmuyordu. Veli Amca bileona bir kezinde, “Art›k bu dükkanaoyuncak tabancanla girersen sanahiçbir fley satmayaca¤›m demifl...

ir gün annesiyle geldi Ufuk...A¤lar gibiydi. Bafl› yerdeydi.Gözlerimize bakm›yordu.

Annesi çok üzgün, “Ufuk’la hiçbirinizkonuflmuyormuflsunuz” dedi.

Hepimiz birden, “Evet” diyeba¤›rd›k. Ve hepimiz parma¤›m›z›uzat›p Ufuk’un elindeki oyuncaktabancay› gösterdik. Annesi Ufuk’abakt›, bize bakt›, sonra:

“Ben de o oyuncakla oynamama-s›n› söylüyorum çocuklar” dedi.Ufuk’un saçlar›n› okflad›. Ufuk a¤la-

maya bafllad›. ‹flte tam o anda elindekitabancay› yere att›.

Konur, “Al onu oradan Ufuk vebizimle gel” dedi. Ufuk oyuncaktabancay› yerden ald›. Apartman›nbahçesinden ç›kt›k.Önümüzdekikald›r›m›n üzerindeydik. Konurnereden buldu? Elinde kocaman birtaflla geldi... Ufuk’a uzatt›, “At flimditabancan› kald›r›ma Ufuk” dedi...Ufuk tabancas›n› kald›r›ma att›.

Hepimiz birden ba¤›rd›k:At flimdi o tafl› oyuncak

tabancan›n üzerine...”Ufuk tafl› havaya kald›rd›, tabanca-

s›n›n üzerine att›. O zaman bir kezdaha ba¤›rd›k:

“Aram›za hoflgeldin Ufuk!..” •muzafferizgu@butundunya.com.tr

BD ARALIK 2013

B

O zaman bir kezdaha ba¤›rd›k:“Aram›za hofl-geldin Ufuk!”