Artakalan 

seni benden çıkardığında  artakalan  

sıfır  öyle doluyum senle. 

anne 

ne sırtıma koyduğun havlular çıktı aklımdan  ne de elime tutuşturduğun yağlı ekmekler.  

camdan "eve gel" bağırışların bile kulaklarımda   

sen komşuya giderdin beni de alıp yanına,  ve o zaman tutardın en çok ellerimi sıkı sıkıya  ben senin ellerindeki teri bile unutmadım.  

 şimdi torunun oldu biliyor musun?  

3 yaşında.  her elini tuttuğumda sen geliyorsun aklıma.  

ama şimdi büyük olan benim elim.  ben senin ellerinin büyük olduğu zamanları özledim.  ben senin benim yanımda olduğun halini özledim. 

 

 

 

 

 

 

 

Sil baştan 

seninle ilgili ne varsa aklımda dünden kalan  uyanınca silip atıyorum bir bir kafamdan.  

hayata sensizmiş gibi başlayıp,  seni yeniden bulmak gibisi yok.  

 kaybettiğini sandığı oyuncağını  

koltuğun altında bulan  5 yaşındaki çocuk heyecanıyla seviyorum seni.  

sil baştan,  her gün. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Huzur 

hayatın gürültüsünden kurtulmak için  camları kapatmak yetmiyor çoğu zaman.  evin içini de huzurla doldurmak gerekiyor.  

sen varken olduğu gibi.   

ben senin gürültünde buldum huzuru. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ezber 

şu hayatta ben  bir tek senden geçemedim.  

o yüzdendir sabah akşam sana çalışmam.  anlayamadığım yerlerini ezber etmem.  

seni tekrar etmem.  ama şimdi fark ediyorum ki  

seni ezberlemek değil  öğrenmek lazımmış.  

şu hayatta ben  bir tek senden kaldım.  

sanırım sende de kalacağım. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gitme 

....  gideceksen git, durma hiç  

ama bana sorarsan  gitme.  .... 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sebepsiz 

sebepsiz gitmezsin sen, bilirim.  vardır bir sebebi bu sessiz sedasız gidişin.  

 benim gündüzlerim karanlık  

gecelerim kapkara olurdu bilirsin.  yaktığım sigaralar bitmez  

dumanım eksik olmazdı başımdan.  evin içinde bir o odada bir bu odada tünerdim  

düşüncelerimin üzerine.  oturdum mu camın önüne  

kalkmazdım uykusuzluktan ağlayana kadar gözlerim.  sen gelirdin sık sık  üstümü örterdin  

üşümezdim ki ben hiç…   

sebepsiz gitmezsin sen, bilirim.  vardır bir sebebi bu sessiz sedasız gidişin.  

benim gündüzlerim karanlık  gecelerim kapkara olurdu bilirsin  

şimdi sen gittin….  karanlık daha ne kadar kararır ki? 

 

 

 

 

 

 

Sadece 

poyraz çıktığını  ağaçların sola eğilmesinden anlıyorum.  

sesini duymadan,  soğukluğunu hissetmeden,  saçlarımı dağıtmadan.  

evimin içinde, camın önünde, elimde bir fincan çayla.   

ne zamandır böyleyim ben,  sadece görerek yaşıyorum dünyayı.  

sadece bakarak anlıyorum olan biteni.  ne bir dokunma var,  

ne bir işitme,  ne bir tatma....ne bir başka bir şey.  

 senin ardından,  

sadece görerek yaşıyorum dünyayı.  senden sonra her ses cızırtı,  

her dokunuş dikenli tel oldu bana.  akşama kadar katran yiyorum ben,  

senden sonra. 

 

 

 

 

 

 

 

Defalarca 

içini boşaltmadan  anlamını kaybetmeden  çok tekrara girmeden  

gına getirmeden  usandırmadan  gücendirmeden  korkutmadan  her gün taptaze  her gün yepyeni  her gün sımsıcak  

ve sade  ve tamam  

ve her şekliyle  seviyorum seni  seni seviyorum  seviyorum  

seni 

 

 

 

 

 

 

 

 

Cehalet 

cehalet,  seni bilmemekmiş meğer.  acırım cahil kalanlara… 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bildiğin 

üzerinden kaç sevgili, kaç aşk geçti  hatırlamıyorum.  

üstelik hayatıma giren ilk kadın da değildin.  bildiğin sıradan, düz saçlı, ince uzun parmaklı bir kızdın.  

ne çok şey bilirdin,  ne çok konuşurdun.  

haftada iki kez yüzünü gösterir,  geri kalanında kaybolurdun.  

sıkıntı basıyor der tiyatroya gitmezdin,  sonunu getiremiyorum der kitap okumazdın,  

filmlerin sonun söyler,  sahilde 15 dakika yürüyemezdin.  

bildiğin sıradan, kahverengi gözlü, kumral bir kızdın.  ama gittiğinden beri hayatıma giren tüm kızlar  

sen olsun istiyorum.  seninle birlikteyken içime yer eden huzuru  

ana kucağında bile bulamıyorum.  sen içime yer etmeden, hayatıma sızmışsın  

şimdi şimdi fark ediyorum.  üstelik hayatıma giren ilk kadın da değildin.  

bildiğin beyaz tenli, kısa boylu, ürkek bir kızdın. 

 

 

 

 

 

 

Zaman 

göreceli dedikleri bu olsa gerek  görmeye görmeye  unuttum seni  zamanla. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nerede 

yağmurda hüzün yok aslında,  ya da sonbaharda.  ne karanlık ürkütücü  ne aydınlık mutluluk.  

ben ki yazın gelmesine sevinemiyorum  nerede seni unutmak. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Aşk 

sen aşkın tarifisin benim için.  onu en güzel anlatan,  

onu en güzel yaşatan sensin.  ellerinde aşkın dokunuşu  

gözlerinden aşkın bakışı var.  sözlerin aşkın konuşması  kokun aşkın kokusu senin.  

sen aşkın tarifisin,  aşk sensin benim için.  olmaya doyamadığım. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kabul 

senin olmamansa beni yalnız bırakan  ben ona da razıyım.  

içinde sen olan her şey kabulüm. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zaaf 

zaaflarım var benim  başını senin çektiğin. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dertleşmek 

sadece dinleyenlerle dertleşince  ne kimse yargılıyor seni,  ne kimse sıkılıyor senden.  

öylece susup dinliyor sadece.  ondandır hiç sevmediğim halde  

balkonuma bi' dünya çiçek koymam. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Beklemek 

beklemekten evvel,  birinin gitmiş olması koyuyor insana.  

sen gitmemiş olsan  kimi beklerim ki ben?  

 yollara bak dur. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kalmak 

kalan ben olunca ardın sıra  terk edilen de ben oldum.  kal diyebilseydim sana  

ne giden olurdu,  ne kalan,  

ne terk edilen,  ne terk eden.  

 şimdi her şey benim suçummuş gibi.  

sanki. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gitmek 

gitmek,  hep zıt yönlere mi?  

aynı yönde gidebilseydik eğer  pişman olduğunda  yanında olabilirdim.  

şimdi nerede olduğunu bilmeden  piman olmuşsun kime ne fayda? 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hediye 

sevgili sana verilmiş hediyedir.  hediye gibi davran.  

kırdığında vazgeçmemesini,  yapıştırmasını bil. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eşim 

hafifliği senin yüzündendir omuzlarımdaki yükün,  ve sensin sebebi her sabah aynadaki bir çift gülen gözün.  

 sen benim hayatımdaki tek pişmanlıksın  neden daha önce bulamadım dediğim.  

 bu kadar yumuşak eller  bu kadar dalgalı saçlar  

böylesine sıcak bir yürek...  herkesin yanındaki mi böyle?  

yoksa sen sadece benim yanımdaki misin?   

hafifliği senin yüzündendir omuzlarındaki yükün  ve sensin sebebi ezilmeyişimin bu kavga içerisinde.  

 sen benim hayatımdaki tek pişmanlıksın  neden daha önce bulamadım dediğim.  

 sen benim bir ömür yaşamayı göze aldığımsın.  

korkmuyorum!  varsın ben varsam bu ömür seninle birlikte olsun.  bu ömrün bir ucundan tutan sen değil misin?  

 sen benim hayatımdaki tek pişmanlıksın. 

 

 

 

 

 

Günaydın 

dünyanın neresine gitmiş,  ve hangi mevsimi yaşıyor olursan ol.  

duvarındaki,  kolundaki,  

vitrinindeki saat hangi dilimin üzerinde olursa olsun.  kafanı kaldırdığında gördüğün güneş,  

karanlıksa ay,  kapalıysa bulut nerde olursa olsun.  

ve sen kimin yanında,  koynunda,  

ellerinde olursan ol.  benim burada vakitler sabahsa,  

sana da günaydın.  ben seni benim yanımda bilerek sevdim hep. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ölüm 

yakışmıyorken hiçbir insana,  en çok sana yakışmadı ölüm.  

 çık gel diyeceğim...  

kapıları bulamazsın sen,   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Özledim 

bilmiyorum...altı ay oldu herhalde.  bir gece vaktiydi, saat 11 civarları.  

gittin.  sen gitmeseydin,  

ben gönderecektim seni.  çok kızmıştım sana.  

 şimdi dön diye  

yollarına uzanasım var.  bilemezsin  

öyle özledim seni. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Yokluyor 

seni hatırlayan birilerini görmedikçe,  seni hatırlatan yerlere gitmedikçe,  senin sevdiğin yemekleri yemedikçe,  senin güldüğün filmleri izlemedikçe,  senin çıktığın balkona çıkmadıkça,  

senin kokunun olduğu odaya girmedikçe,  senin gözlerinin durduğu aynaya bakmadıkça,  senin dokunduğun yerlere dokunmadıkça,  seni kimse sormadıkça hatırlamıyorum seni  

unuttum.  sadece ara ara yokluyor.  

ibadet gibi. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kim 

şimdi bırakıp gitsem her şeyi  kim sorabilir bana niye diye?  kim bakakalır ardımdan?  kim gitme diyebilir bana?  

kim koşar gelir gittiğim yerlere?  kim döndürür beni geri?  

kim derdimi sorar?  kim omzuna yatırır beni?  

kim siler gözyaşlarımı; tamam geçti diye?  kim avutur beni?  

 öylesine yalnızım işte  

şimdi bırakıp gitsem her şeyi  kim bilir benim gittiğimi? 

 

Senden ayrı geçen zamanlarım 

seni düşünmekti,  senden ayrı geçen zamanlarım,  

seninleyken.  sen gittin gideli  

sen oldu tüm zamanım.  geçmek bilmeyen. 

 

 

 

 

 

Senden sonra 

senden sonra  seni hiç düşünmedim!  

diye diye  her gecemi seninle doldurdum.  

 senden sonra  

bana seni soran herkese  bilmiyorum yerini dedim  unttum ki yüzünü bile  

ellerini unuttum ki dedim  bana seni soran herkese  hiç düşünmüyorum onu  

diye diye  her gecemi seninle doldurdum. 

II 

senden sonra  hep geri gittim ben.  

meğer  sen benim ulaşabileceğim  

en uzak aşkmışsın. 

III 

senden sonra  eskiciye verdim  senden kalanları.  mandal aldım  yıllık aşka  ve leğen 

 

 

Diyelim ki? 

diyelim ki,  ben unuttum seni,  

hayatıma hiç girmedin farz ettim.  diyelim ki,  

unuttum gidişini,  gülüşünü,  dudaklarını,  ellerini,  

sözlerini unuttum.  hadi diyelim ki  

tamamen çıkarttım seni hayatımdan,  yok saydım, sildim.  

sen ne kazanacaksın bundan?  senin benim ağlamalarımdan haberin mi var? 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ayrılık korkusu 

ben seni sevmemişim aslında,  senin bu evde olmanı sevmişim. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Olurda bir gün 

olurda bir gün  geri dönmek geçerse aklından,  

gülümseyerek hayallerini kurarsan  beni ilk göreceğin anın.  ellerimi tuttuğunu,  gözlerime baktığını,  

iki çift laf etmenin ne tatlı olduğunu  düşlersen.  

ve dudaklarını yoklarsa parmakların  benim dudaklarımmışçasına  

hiç düşünme kalk gel.  ben senin beni bıraktığın günde yaşıyorum.  

seninle birlikte zaman da gitti. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sızı 

ağrının daha incesi bu içime oturan.  durduğu yerde durmayan,  baştan ayağa dolaşan.  

ağzımdan çıktığında küfür,  elimden çıktığında dayak,  

ayaklarımdan çıktığında kaçmak olan.  ağrının daha zarifi bu içime oturan.  

günden güne yer eden,  uykuda bile burdayım diyen.  gözlerimden çıktığında öfke,  kulaklarımdan çıktığında ateş,  

parmaklarımdan çıktığında sıkmak olan.  ağrının daha ağırı bu içime oturan.  

sen gittikten sonra gelen,  gideceğe benzemeyen. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sözler 

bulutlar yağmur bırakmıyorsa,  varsın hiç olmasınlar daha iyi  

ya da güneş ara sıra çıkaracaksa kafasını  hiç doğmasın.  

gökkuşağı sadece yağmuru bekleyecekse  çıkmak için,  çıkmasın.  

ve sen benden bir söz bekliyorsan  dönmek için,  

dönme.  giderken tükettim ben sana ait tüm sözlerimi. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Anılar 

anılarımdan  seninle olanları çıkardıktan sonra  

daha rahatım.  yüzüm daha çok gülüyor,  

rengim yerine geldi,  bacaklarım artık titremiyor.  daha çok çıkıyorum sokağa,  

kedi bile seviyorum.  komşularıma selam veriyorum,  bakkalla sohbet ediyorum,  balkonumda çay içiyorum.  

 anılarımdan  

seninle olanları çıkardıktan sonra  daha rahatım,  

gözlerim dalıp dalıp gitmiyor.  haftada bir evi arıyorum,  hal hatır soruyorum.  sen çok değiştin,  

böyle iyi diyenler arttı.  artık insanlara cevap veriyorum.  

 anılarımdan  

seninle olanları çıkardıktan sonra  daha rahatım,  

ama bıraktığın boşluk öyle böyle dolacak gibi değil.  günümün hala 20 saati sen.  

üstelik artık anılarımda bile yokken.   

seni nereden söküp atmam lazım ki? 

 

 

El falı 

ben ne anlarım  el falı bakmaktan,  

senin ellerini tutacak  olmamdan başka?  

 o da yeter bana. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Aykırı 

bu kadar  kötülükten sonra  sana yaptığım  gitmiş olman  mantıklı  ama  

kalbimin işleyişine  aykırı. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Geriye ket vurma 

bir saatten sonra zaman, kayıveriyor ellerinin arasından. 

tutamıyorsun. geçse diye beklediğin zamanın  

arkasından koşuyorsun  bir süre sonra. 

gelecek tahminleri yerini geçmişin özlemine bırakıyor. 

hayalindeki sevgili mazinde kalıyor. istediğin şeyler  

yaşanmışlıklar hanesine yazılıyor. ve nefret ettiğin günler 

yüzünde bir gülümseme bırakıyor.  

işte o zamanlarda diyorsun  yaşlanmışım diye. 

ama yaşadıkça bu hayatı daha, bu günlerini anar oluyorsun zihnin geriye ket vuruyor 

sen ileri gidiyorsun.  

bir saatten sonra zaman, kayıveriyor ellerinin arasından. 

tutamıyorsun. koşmak için mecal kalmıyor dizlerinde. 

 

 

 

 

Apar topar 

portakalı soyup başucumuza koyduğumuz zamanlardan beri, seni sevdiğimi, çocuk bile olsan sen de biliyordun. 

şimdi babanın tayini başka vilayete çıkmış gibi, apar topar bu gidişin niye? 

 sen hiç mi dönmezsin? ... 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hep seni seviyorum diye 

başıma ne geldiyse senden sonra, hep sana bağlıyorum 

arsızca.  

hoşuma gidiyor seninle ilgili olması her şeyin. 

ve hoşuma gidiyor  tüm yolların sana çıkması. 

 biliyorum aslında seninle ilgili bir şeyler 

ya da sana çıkan yollar yok. biliyorum aslında seni olduğu yerden alıp olmadığın yerlere koyanın ben olduğumu, ve biliyorum aslında sen bir gün gideceksin. 

olsun ben hep güneşin seni seviyorum diye doğduğuna ben hep yağmurun seni seviyorum diye yağdığına ben hep çocukların seni seviyorum diye güldüğüne 

inanacağım.  

hoşuma gidiyor seninle ilgili olması her şeyin. 

ve hoşuma gidiyor  tüm yolların sana çıkması. 

sen o yolun bir köşesinde olmasan da. 

 

 

 

 

 

Ağzının kokusu 

yağmur damlaları üşütür oldu beni nice zamandır. ve her sokağa çıkışım bir eziyet şöleni. 

eve gelip ağlamalarım arttı caddenin başında yığılıp kalmalarım. 

tık nefes oldum diyorum kendi kendime. kesekağıdı aldım eve, panik atak nöbetlerimde. 

penceremin pervazı simsiyah oldu, kül. tahta kapı süveleri vernik istiyor. 

ve dahi en sonunda sattım televizyonumu, lambalı radyomu. 

sessizlik bu evin demirbaşı oldu ve dahi sensizlik... 

 ***  

gece gece yatağımdan fırlayıp tekrar uykuya daldığımı hatırlamıyorum. 

ama yapıyorum biliyorum. yatağımın bir yanı boş kaldı kalalı 

sabahları kendimi boş tarafta buluyorum. sen olsaydın, tutardın beni 

öper uyandırırdın. senin olmadığını ağzımda ağzının kokusu olmadığından biliyorum. 

 ***  

gece gece yatağımdan fırlayıp sana baktığımı hatırlamıyorum. sana bakmayalı o kadar oldu ki, sana baksam seni hatırlar mıyım? 

onu bile bilmiyorum.  

*** 

 gittiğin yerlerde sana bakanlar var mı? 

kim bakabilir ki sana, gece gece yatağından fırlayıp  

benim baktığım gibi?  

***  

penceremin pervazı simsiyah oldu, kül. ben ona bakıyorum 

geleceğimmişçesine, simsiyah... 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Pılı pırtı 

sonbahar oldu mu sarışın ol gel bana. 

dökülen yapraklar gibi, akşam üstü gökyüzü gibi. 

gözlerinde dünden kalma kurumuş gözyaşları, 

ve ellerinde tütün sarısı. sonbahar oldu mu serin ol gel bana. 

deniz tarafından esen poyraz gibi, ayrılığın ardından kalan ürperti gibi. dilinde eskilerden kalma bitmiş 

sözler, ve içinde kömür közü. 

 ***  

sonbahar oldu mu gel bana. sadece gel. 

neyin var neyin yok kimin umrunda? sen gel 

 

 

 

 

 

 

İyi değilim senden sonra 

bulutların yaptığı şekiller, hep seninle ilgili, sen gittin gideli. 

kah gözün oluyor biri, kah birisi dudakların. 

yağmur düşüyor buralara, ağlıyorsun sanıyorum. 

rüzgar estiğinde senden fısıltılar duyuyorum. 

 ***  

iyi değilim senden sonra. güneş doğuyor ben uyuyorum. 

ay çıkıyor uyanıyorum. sokağa bakıyorum, uzayan gölgeler  

tıpkı senin kaşların  

***  

iyi değilim senden sonra. balkonumdaki sarmaşıklar 

tıpkı senin ellerin...  

***  

gelecek misin? 

 

 

 

Hele bir dön 

gece olunca sokaktan gelen her ayak sesi, yağmur yağarken açılan her şemsiye, 

gökkuşağındaki her renk, plajda koşuşturan her çocuk, gizli saklı öpüşen her çift, ve dahi dökülen her yaprak 

bana hep sen.  

***  

sen gittin gideli  buralarda her şey sen. 

 ***  

dönersen nasıl unutturacaksın bakalım bana deniz kokusunu? 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Öylesine 

öylesine çaresiz ardına bağlanmışım ki  bu hayatın. 

ipi kesip atamayışım,  beni götürdüğü yerleri görmek isteyişimden. 

kan revan içinde, her yanım acı dolu. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kelimeler 

senin için özel kelimelerimdi onlar, daha evvel kimseye söylemediğim, 

senin için sakladığım. şimdi sen hoşçakal demiş gidiyorsun, seni seviyorum desem kime fayda? 

sen benim ruh ikizimsin desem neye fayda?  

***  

gitmemen için kaç kelime saklamıştım oysa, içimin sessiz köşelerine. 

bulup çıkarsam gitmez misin? söylesem yüzüne karşı,  

belki kalır mısın?  

***  

gittiğin yerde içimin bir kıyısı yok ki kelimelerim karaya vursun... 

 

 

 

 

 

 

 

Bile bile 

bilmiyorum. belki büyük bir ayrılık yaşamayışımdandır, 

içip içip unutmak istemeyişim. insan bilmediği şeylerin, 

nasıl geçeceğini de bilmiyor. en kötüsü, 

acı geçtiğinde ardında bıraktığı izin kendinden de büyük olması. 

etten sökülen çivinin yeri alçı tutmuyor. kapanan her acının harcı 

er geç düşüyor.  

****  

sen biliyor muydun, gittiğinde ardında büyük bir oyuk bırakacağını? 

 **** 

 bile bile mi gittin? 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ARKA KAPAK  

Normalde burada yazarın kısa bir biyografisi falan olur ama biz sadece baskı formatına uygun diye ekledik bu kapağı. Dolayısıyla koymaya, yazmaya bir şey bulamadık. Kitabı okuyup, çok beğenmiş kişilerin görüşlerine falan yer verelim dedik ama daha önce bu kitabı okuyan kimse olmadığı için orada da sıçtık 

affedersiniz. E ne oldu? İşte böyle saçma sapan bir arka kapak görüntüsü oluştu. Bari ayıp olmasın diye yazar hakkında bir iki çift laf edelim: 

 

Kendisi yaşlıca, efendi, hoş bir insandır. Yazdığı şiirlerde bir yedi meşaleciler, beş hececiler, garip akımı tadı bulmak mümkün değildir. Aslında şiirlerinde 

herhangi bir tat bulmak mümkün değildir. İş yerinde canı sıkıldıkça düşünmeden yazdığı saçma sapan şiir demeye dilimin bile varmadığı şeylerdir 

bunlar. Ama yine de adam emer vermiş yazmış, ne diyeydim? Yazma mı diyeydim? 

Demedim ve o da yazmış işte. Şimdi siz de bir solukta okuyup bitirin ki kaderinizde yazılı bu görevi de ifa etmiş olun. Kulaktan kulağa yayılmasın bu kitap, okuyan bir ömür sussun. Yıllar sonra internet kazıldığında derinlerde bir 

yerlerde bulunsun belki o zaman biraz kıymeti olur. 

 

Sevgiyle kalın.  

 

Şahap İNTIMİSY