Zabezpieczenie przewodów połączonych równolegle

Julian Wiatr

Redaktor Prowadzący Miesięcznika Elektro.info

W niektórych przypadkach zachodzi konieczność prowadzenia przewodów układanych równolegle

przeznaczonych do zasilania jednego odbiornika lub rozdzielnicy.

Najczęściej z takim przypadkiem można się spotkać gdy wymagany przekrój pojedynczej żyły przewodu

zasilającego jest większy od przekroju przewodu dostępnego w handlu lub gdy promień gięcia jest zbyt duży.

Często ten problem występuje przy projektowaniu i budowie układów zasilania awaryjnego i gwarantowanego

gdzie zastosowano źródła o dużych mocach.

W niektórych przypadkach pomocne mogą być przewody szynowe, ale te z kolei mają ograniczone możliwości

zastosowania ze względu na sztywną konstrukcję.

Do równolegle połączonych przewodów stosuje się ogólne zasady zabezpieczania przewodów

przed skutkami zwarć.

Jeżeli stosuje się zabezpieczenia przeciążeniowe przewodów o obciążeniu skupionym na

końcu to dobiera się je przy założeniu, że wszystkie połączone równolegle przewody są

sprawne i biorą udział w przewodzeniu prądu (rys. 1a).

Z tego powodu obciążalność zwarciową należy określać dla najbardziej niekorzystnej

sytuacji, która wystąpi przy zwarciu symetrycznym na początku dowolnego przewodu

wchodzącego w skład przewodów połączonych równolegle (rys. 1b).

Natomiast sprawdzenie skuteczności samoczynnego wyłączenia dla celów ochrony

przeciwporażeniowej należy wykonać przy założeniu zwarcia jednego z przewodów

połączonych równolegle z uziemionym przewodem ochronnym PE lub ochronno-neutralnym

PEN na końcu.

a) b)

Rys. 1: Zdarzenie stanowiące podstawę doboru obciążalności roboczej i zwarciowej oraz

zabezpieczania przewodów połączonych równolegle:

a) proporcjonalne obciążenia każdego przewodu

b) zwarcie na początku jednego z przewodów

W praktyce mogą wystąpić dwa przypadki zabezpieczania przewodów układanych

równolegle:

a) zabezpieczenie wspólne dobrane do obciążenia skupionego na końcu,

b) zabezpieczenie poszczególnych żył przewodów.

Sposoby umieszczania zabezpieczeń w przewodach układanych równolegle przedstawia

rysunek 2

a) b)

Rys 2: Sposoby umieszczania zabezpieczeń w przewodach połączonych równolegle

a) zabezpieczenie wspólne wszystkich przewodów

b) zabezpieczenie indywidualne poszczególnych przewodów

W przypadku wspólnego zabezpieczenia wszystkich przewodów (rys. 2a) przewody nie mogą

mieć żadnego odgałęzienia ani żadnych łączników umożliwiających przerwanie ciągłości

jednego z przewodów.

W takim przypadku dobierane zabezpieczenie przeciążeniowe dotyczy całej linii, natomiast

wymagania dotyczące obciążalności zwarciowej dotyczą każdego z przewodów osobno.

Wspólne zabezpieczenie nadprądowe można stosować w przypadku przewodów układanych

równolegle w instalacjach o wymaganej dużej niezawodności zasilania z uwagi na to, że po

przerwaniu jednego z nich pozostałe mogą być przeciążone, a zabezpieczenie nadprądowe

może tego nie wykryć.

Jeżeli poszczególne przewody składowe mają być zabezpieczone osobno (rys. 2b) to

wymagania dotyczące długotrwałej obciążalności i przeciążalności oraz odporności

zwarciowej dotyczą każdego przewodu osobno.

Ponadto po zwarciu w jednym z równolegle łączonych przewodów zostanie wyłączony

zasilany obwód.

Oprócz tych wymagań pojawia się problem wybiórczości. W celu wybiórczego wyłączenia

przewodu objętego zwarciem zabezpieczenia w takim przypadku należy instalować na

początku oraz końcu przewodów połączonych równolegle. Zastosowane na początku i końcu

zabezpieczenie zwarciowe musi gwarantować wybiórcze obustronne wyłączenie zasilania w

przewodzie objętym zwarciem.

Do tego celu najbardziej nadają bezpieczniki topikowe. W przypadku zastosowania

wyłączników, na końcu konieczne będą wyłączniki z przekaźnikami kierunkowo-mocowymi,

które działają bezzwłocznie po odwróceniu kierunku przepływu prądu zwarciowego.

W praktyce przy zabezpieczaniu indywidualnym przewodów niskiego napięcia połączonych

równolegle stosuje się wyłącznie bezpieczniki topikowe z uwagi kn ich niski koszt.

Zastosowane bezpieczniki na początku i końcu przewodu każdej łączonej równolegle żyły

przewodu muszą być takie same (dot. wartości znamionowej prądu, klasy i kategorii

bezpiecznika).

Wybiórczość przy zwarciu w takim przypadku można będzie uzyskać dzięki temu, że przez

bezpiecznik który ma wyłączyć zwarcie płynie prąd (n-1) razy większy niż przez bezpiecznik,

który ma zwarcie przetrzymać.

Wynika z tego, że jest to możliwe do spełnienia przy równoległym połączeniu co najmniej

trzech przewodów, czyli n 3 (indywidualne zabezpieczanie dwóch równolegle połączonych

przewodów nie zapewnia spełnienia tej reguły i nie powinno być stosowane; można natomiast

zabezpieczać je wspólnie – rys. 2a).

Zabezpieczenie indywidualne z wykorzystaniem wyłączników z przekaźnikami kierunkowo-

mocowymi może być stosowane również przy połączeniu dwóch przewodów.

W przypadku łączenia równolegle kilku przewodów należy stosować jednakowe przekroje

wszystkich żył.

Łączone równolegle przewody powinny posiadać jednakową długość, gdyż nawet nieznaczne

różnice ich długości spowodują zmniejszenie ich dopuszczalnej obciążalności prądowej w

stosunku do wartości wynikającej z sumy algebraicznej każdego z nich.

Ponieważ w praktyce zdarzają się przypadki, że połączone równolegle przewody o

jednakowym przekroju posiadają różne długości (przebudowa lub modernizacja wewnątrz

zakładowych sieci elektroenergetycznych) pomimo iż praktyka ta jest niezgodna ze sztuką.

W takim przypadku ich dopuszczalną obciążalność prądowa należy wyznaczyć z

następującego wzoru:

)1(2

1'

Z

ZII ZZ (1)

gdzie:

ZI - dopuszczalna obciążalność każdego z przewodów połączonych równolegle o

jednakowym przekroju, w [A]

1Z - impedancja przewodu krótszego, w []

2Z - impedancja przewodu dłuższego, w []

Uwaga

W przypadku przewodów o przekrojach 250mmSCu lub 270mmSAl , można przyjmować

upraszające założenie: 11 RZ oraz 22 RZ .

Przykład 1

Obliczyć długotrwała dopuszczalna obciążalność prądowa przewodów dwóch połączonych

równolegle kabli YKY 16 o długościach mlml 110;100 21 oraz dobrać ich

zabezpieczenie zwarciowe i przeciążeniowe.

113,01655

100111

S

lRZ

125,01655

110222

S

lRZ

Ak

II

AZ

ZII

AI

Zn

ZZ

Z

33,1176,1

47,12945,145,1

47,129)125,0

113,01(68)1(

68

2

'

2

1'

Warunki spełni bezpiecznik WTN00gG100.

Uwaga!

W przypadku takiej samej długość obydwu przewodów długotrwała obciążalność wynosi:

AZ

ZII ZZ 136)

113,0

113,01(68)1(

2

1'

Wymagany przekrój każdego z przewodów ze względu na warunki zwarciowe:

222

1642,31

64000

74

1

1

1mmmm

tI

kS w

W przypadku zastosowania przewodów o różnych przekrojach należy mieć świadomość, że

przy zwiększaniu prądu obciążenia szybciej uzyskuje granicę obciążalności długotrwałej

przewód o większym przekroju.

Obciążalność długotrwała linii złożonej z dwóch połączonych przewodów można wyznaczyć

z zależności, która bezpośrednio wynika z dzielnika prądowego utworzonego przez dwa

przewody ułożone równolegle:

)3(

)2(

21

2

112

ZZZ

ZZ

III

Z

ZII

W przypadku przewodów o przekrojach 250mmSCu lub 270mmSAl , gdzie reaktancja

jest pomijalna, można wartość ZI obliczyć z poniższego wzoru:

)1(1

21

S

SII ZZ (4)

gdzie:

1ZI - dopuszczalna obciążalność długotrwała przewodu o większym przekroju, w [A]

2ZI - dopuszczalna obciążalność długotrwała przewodu o mniejszym przekroju, w [A]

ZI - wypadkowa dopuszczalna obciążalność długotrwała przewodów ułożonych równolegle, w [A]

1S - przekrój przewodu większego, w [mm2]

2S - przekrój przewodu mniejszego, [mm2]

2

1

2

11 XRZ - impedancja przewodu o przekroju 1S , w []

2

2

2

22 XRZ - impedancja przewodu o przekroju 2S , w []

Przykład 2

Dobrać bezpieczniki topikowe do zabezpieczenia dwóch równolegle ułożonych kabli

YAKY 4 x 120. Bezpieczniki będą stanowiły zabezpieczenie od przeciążeń i zwarć.

Kable są ułożone w ziemi i stykają się. Długość linii wynosi 50 m.

Na podstawie normy PN-IEC 60364 - 5 – 523 [72], obciążalność długotrwałą każdego z

nich wynosi (przy uwzględnieniu współczynników poprawkowych uwzględniających

rezystywność gruntu dla warunków krajowych, sposób ich ułożenia oraz obciążenie

czwartej żyły – patrz rozdział 6):

Zatem należy przyjąć bezpieczniki WTN1gG200, dla których całka Joule’a wyłączenia

wynosi sAtI w 22 302000 .

222

12043,71

302000

74

1

1

1mmmm

tI

kS w

Przykład 3

Dobrać bezpieczniki topikowe do zabezpieczenia dwóch równolegle ułożonych kabli

YAKY 4 x 70 oraz YAKY 4 x 35. Bezpieczniki będą stanowiły zabezpieczenie od

przeciążeń i zwarć.

Kable są ułożone w ziemi i stykają się. Długość linii wynosi 100 m.

AI

I

AIII

AII

Zn

ZZZ

ZZ

37,2286,1

25245,1

6,1

45,1

252126126

12675,091,018,1157

21

21

AI

I

AS

SII

AI

Zn

ZZ

Z

08,1286,1

33,14145,1

6,1

45,1

33,141)70

351(22,94)1(

22,9475,091,018,1117

1

21

1

Wyniki obliczeń pozwalają na przyjęcie bezpieczników WTN1gG125, dla których całka

Joule’a wyłączenia wynosi sAtI w 22 104000 .

222

3536,41

104000

74

1

1

1mmmm

tI

kS w

Przy równoległym układaniu więcej niż dwóch przewodów dla zwiększenia

niezawodności zasilania zaleca się zabezpieczanie każdego z równolegle układanych

przewodów indywidualnie, na początku i na końcu bezpiecznikami o takim samym

prądzie znamionowym.

W przypadku indywidualnego zabezpieczania każdej żyły przewodów łączonych

równolegle takimi samymi bezpiecznikami instalowanymi na początku i końcu przewodu,

wybiórczość zostanie zachowana podczas zwarć jeżeli przez bezpiecznik, który ma

wyłączyć zwarcie popłynie prąd większy o p

w

tI

tI2

2

od prądu jaki popłynie przez

bezpiecznik mający przetrzymać zwarcie ( wtI 2 - całka Joule’a wyłączenia; ptI 2 -

przedłukowa całka Joule’a) [1].

W przypadku zwarcia w jednej z równolegle łączonych żył, które zostały zabezpieczone

indywidualnie na początku oraz końcu linii, przebieg zwarcia jest dość złożony w

zależności od miejsca jego wystąpienia.

Poniżej zostaną opisane dwa skrajne przypadki, które najczęściej występują w praktyce:

zwarcie na początku oraz na końcu jednego z przewodów połączonych równolegle.

Zwarcie na początku jednego z przewodów

Schemat układu zasilania przedstawia rysunek 3 , na którym przedstawiona została

kolejność działania bezpieczników oraz rozpływy prądów zwarciowych.

Rys 3: Rozpływ prądów zwarciowych i kolejność działania bezpieczników przy zwarciu

trójfazowym na początku pierwszego kabla (na rysunku dla większej czytelności

przedstawiono tylko prądy w jednej fazie)

W początkowym okresie zwarcia płynie prąd Ik (rys. 3a), który można wyznaczyć z

poniższego wzoru:

Q

nk

Z

UI

3

'

3 (5)

gdzie:

Un – napięcie nominalne, w [V]

QQQ jXRZ – impedancja obwodu zwarciowego poprzedzającego, w []

Po zadziałaniu bezpiecznika F11 zainstalowanego na początku przewodu, zwarcie

zaczyna być zasilane z drugiej strony.

Prąd dopływający do miejsca połączenia przewodów ulegnie zmianie. Zaczyna płynąć

prąd '

3kI (rys. 3b), którego wartość można wyznaczyć z poniższego wzoru:

p

p

Q

nk

Zn

ZZ

UI

13

'

3 (6)

W każdym przewodzie nieobjętych zwarciem popłynie wówczas prąd I1 (rys. 3b), którego

wartość można wyznaczyć z poniższego wzoru:

1

'

3

1

n

II k (7)

Natomiast prąd I2 (rys. 3b) płynący w przewodzie objętym zwarciem jest równy wartości

prądu '

kI , dopływającego do miejsca łączenia przewodów :

'

32 kII (8)

gdzie:

Ppp jXRZ impedancja pojedynczego przewodu, w []

Xp – reaktancja pojedynczego przewodu, w []

Rp – rezystancja pojedynczego przewodu, w []

n – liczba przewodów ułożonych równolegle, w [-]

Jeżeli spełniony będzie warunek zachowana zostanie wybiórczość działania

poszczególnych bezpieczników:

1

2

1

'

3

I

I

I

I k (9)

wówczas uszkodzony przewód zostanie całkowicie wyłączony z zachowaniem

wybiórczości działania pozostałych zabezpieczeń zainstalowanych w rozpatrywanej linii.

W przypadku zwarcia jednofazowego wzory (5); (6), przyjmują odpowiednio następujące

postacie:

1

0

1

8,0

Q

kZ

UI

(10)

p

p

Q

k

Zn

ZZ

UI

1

8,0

1

0'

1 (11)

gdzie:

1QZ - impedancja obwodu poprzedzającego dla zwarć jednofazowych, w []

Przy zwarciach jednofazowych należy zwrócić uwagę, że wyłączenie zasilania nastąpi w

czasie stanowiącym sumę czasów zadziałania bezpieczników F11 oraz F12:

1211 wFwFk ttT (12)

Czasy te należy odczytać z charakterystyki prądowo-czasowej bezpieczników:

)(

)(

'

112

111

kwF

kwF

Ift

Ift

(13)

Warunek samoczynnego wyłączenia zasilania przy zwarciu jednofazowym zostanie

spełniony gdy:

kdopk TT (14)

gdzie:

Tk - czas trwania zwarcia warunkowany czasem zadziałania bezpieczników F11

oraz F12, w [s]

Tkdop – dopuszczalny czas trwania zwarcia określony w normie PN-HD 60364-4-41 [72] – patrz

tabela 13.2.1

Zwarcie na końcu jednego z przewodów

Schemat układu zasilania przedstawia rysunek 4 , na którym przedstawiona została

kolejność działania bezpieczników oraz rozpływy prądów zwarciowych.

Rys 4: Rozpływ prądów zwarciowych i kolejność działania bezpieczników przy zwarciu

trójfazowym na końcu pierwszego kabla (na rysunku dla większej czytelności

przedstawiono tylko prądy w jednej fazie)

Prąd zwarciowy Ik3 (rys. 4a), dopływający do miejsca połączenia przewodów od strony

zasilania można wyznaczyć z następującego wzoru:

n

ZZ

UI

p

Q

nk

3

3 (15)

Od strony zasilania przez każdy z połączonych równolegle przewodów popłynie prąd:

n

II k3

1 (16)

Z drugiej strony w uszkodzonym przewodzie popłynie prąd I2 (rys. 4b) o wartości

określonej wzorem:

kInI )1(2

Prąd ten spowoduje zadziałanie bezpiecznika F12

Po przepaleniu się bezpiecznika F12, zawarcie zaczyna być zasilane prądem '

3kI (rys. 4b)

o wartości, którą można wyznaczyć z poniższego wzoru:

pQ

nk

ZZ

UI

3

'

3 (17)

Prąd ten spowoduje zadziałanie bezpiecznika F11.

Warunkiem zachowania wybiórczości jest spełnienie następującego warunku:

1

2

I

I (18)

W przypadku zwarcia jednofazowego wzory (10); (11); (12), przyjmują odpowiednio

następujące postacie:

1

)(

0

1

1 n

Z

n

ZZ

UI

NPEp

Q

k

(19)

n

II k1

1 (20)

12 )1( InI (21)

1

)(

1

0'

1

3

8,0

n

ZZZ

UI

NPE

pQ

k

(22)

gdzie:

1n - liczba połączonych równolegle przewodów tworzących przewód ochronny PE lub ochronno-

neutralny PEN, w [-]

1QZ - impedancja obwodu poprzedzającego dla zwarć jednofazowych, w []

Przy zwarciach jednofazowych należy zwrócić uwagę, że wyłączenie zasilania nastąpi w

czasie stanowiącym sumę czasów zadziałania bezpieczników F11 oraz F12.

Dla zapewnienia skutecznej ochrony przeciwporażeniowej przez samoczynne wyłączenie

należy zatem spełnić warunek określony wzorem 14.

Dość ciekawy przebieg maja prądy zwarciowe przy zwarciu symetrycznym w połowie

długości przewodów połączonych równolegle.

Schemat układu zasilania przy zwarciu symetrycznym w połowie długości przewodów

połączonych równolegle przedstawia rysunek 5 , na którym przedstawiona została

kolejność działania bezpieczników oraz rozpływy prądów zwarciowych.

Rys. 5: Rozpływ prądów zwarciowych i kolejność działania bezpieczników przy zwarciu

w połowie pierwszego kabla (na rysunku dla większej czytelności przedstawiono tylko

prądy w jednej fazie)

Po zaistnieniu zwarcia do miejsca połączenia przewodów od strony zasilania dopływa

prąd Ik3 (rys. 5a), którego wartość należy wyznaczyć z poniższego wzoru:

)2

//()21

(3

3

ppp

Q

nk

ZZ

n

ZZ

UI

(23)

Prąd ten rozpływa się na prądy I11; I1 oraz I12. Suma prądów I1 tworzy prąd I12.

Poszczególne prądy należy wyznaczyć z poniższych wzorów

n

InI k3

11

)1( (24)

n

II k3

12 (25)

)1(

31

nn

II k (26)

Warunkiem zachowania wybiórczości jest spełnienie następującego warunku:

1

11

I

I (27)

Po przepaleniu się bezpiecznika F11, prąd zwarciowy '

3kI (rys. 5b), dopływający ze źródła

zasilania do miejsca połączenia przewodów należy wyznaczyć z poniższej zależności:

213

'

3

QQ

Q

nk

Z

n

ZZ

UI

(28)

Prąd ten rozpływa się na prąd Ik1 oraz prąd Ik12, których wartości należy obliczyć z

poniższych wzorów:

'

312 kII (29)

1

'

3

1

n

II k (30)

Warunkiem zachowania wybiórczości jest spełnienie następującego warunku:

1

12

k

k

I

I (31)

Przykład 4

Dobrać kable do zasilania obiektu budowlanego, w którym moc zapotrzebowana

Pz = 250 kW; 9,0cos . Zasilanie obiektu jest realizowane bezpośrednio ze stacji

transformatorowej o mocy S = 1000 kVA, oddalonej o 100 m od Rozdzielnicy Głównej

Obiektu . Bezpieczniki nie będą stanowiły zabezpieczenia przeciążeniowego.

Spodziewany prąd obciążenia:

AU

PI

n

zB 42,401

9,04003

250000

cos3

Na podstawie normy PN-IEC 60364-5-523, wstępnie zostanie przyjęty kabel

YAKXS 4 x 120, którego dopuszczalna długotrwała obciążalność prądowa wynosi

AI z 23,23691,018,1220

Wymagana wstępnie liczba kabli:

7,123,226

42,401

z

B

I

In

Czyli należy przyjąć dwa równolegle połączone kable YAKXS 4 x 120, których obciążalność

długotrwała po uwzględnieniu ich sposobu ułożenia (dwa tory odległe od siebie o wymiar

równy średnicy pojedynczego kabla):

AII zz 98,18823,2368,08,0'

Każdą z żył fazowych połączonych równolegle należy zabezpieczyć bezpiecznikiem

WTN2gG160.

Wymagana ostatecznie liczba kabli:

313,298,188

42,401'

xI

In

z

B

W takim przypadku ostatecznie długotrwała obciążalność prądowa wyniesie:

AII zz 36,16523,2367,07,0'

Stopień wyzyskania przewodu w tym przypadku wyniesie:

97,036,165

160'

z

n

I

I

Obliczenia zwarciowe

Na podstawie Tabeli Z.3.1 – Poradnik Projektanta Elektryka – J. Wiatr; M. Orzechowski

– DW „MEDIUM” – 2008 , wydanie III

0106,0

0104,0

0017,0

T

T

T

Z

X

R

Prąd zwarcia symetrycznego na początku linii:

AZ

UI

T

nk 62,21812

0106,03

400

33

Przy taki prądzie bezpiecznik WTN2gG160 zadziała w czasie krótszym od 0,1 s.

Po przepaleniu się bezpiecznika zainstalowanego od strony zasilania w żyle objętej zwarciem

od drugiej strony popłynie prąd '

3kI o wartości:

A

n

XX

n

RR

UI

XX

S

lRR

PT

p

T

nk

pPEN

pPEN

89,11632

)2

008,00104,0()

2

024,00017,0(3

400

)1

()1

(3

008,01,008,0

024,012035

100

2222

'

3

Przy taki prądzie bezpiecznik WTN2gG160 zadziała w czasie krótszym od 0,1 s.

Zatem wymagany minimalny przekrój pojedynczej żyły:

222

12082,51

185000

74

1

1

1mmmm

tI

kS w

7,164000

1850002

45,5816

89,11632

45,58162

89,11632

1

2

2

1

'

3

'

31

p

wk

k

tI

tI

I

I

An

II

Wybiórczość działania zabezpieczeń zainstalowanych w przewodzie objętym zwarciem

zostanie zachowana i w przypadku wyeliminowania jednego z przewodów ciągłość zasilania

zostanie zachowana.

Zawarcie jednofazowe na końcu linii:

AInI

An

II

A

n

X

n

XX

n

R

n

RR

UI

k

PENp

TPENp

T

k

78,517989,2589)13()1(

89,25893

68,7769

68,7769

)3

008,0

3

008,00104,0()

3

024,0

3

024,00017,0(

2308,0

)()(

8,0

12

11

22

2

1

2

1

01

A

n

XXX

n

RRR

UI

PENpT

PENpT

k

76,4629

)3

008,0008,00104,0()

3

024,0024,000117,0(

2308,0

)()(

8,0

22

2

1

2

1

0'

1

Przy obliczonych wartościach spodziewanych prądów zwarciowych każdy z bezpieczników

zadziała w czasie nie przekraczającym 0,1 s, przez co sumaryczny czas zadziałania obydwu

bezpieczników nie przekroczy w tym przypadku 0,2 s.

Literatura:

1. E. Musiał – Zabezpieczanie bezpiecznikami przewodów połączonych

równolegle – Konferencja naukowa „Zabezpieczanie obwodów elektrycznych

bezpieczników topikowych” Poznań 21.06.2005

2. H. Markiewicz – Instalacje elektryczne – WNT 1996

3. J. Wiatr; M. Orzechowski – Poradnik projektanta elektryka – DW Medium

2008

4. A. Boczkowski, J. Wiatr, M. Orzechowski – Ochrona przeciwporażeniowa i

dobór przewodów oraz ich zabezpieczeń w instalacjach elektrycznych niskiego

napięcia – DW Medium 2010

5. PN-HD 60364 – 4 - 41: 2009 Instalacje elektryczne niskiego napięcia.

Część 4 – 41. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona

przeciwporażeniowa.

6. PN-IEC 60364 – 5 – 523: 2001 Instalacje elektryczne w obiektach

budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Obciążalność

prądowa długotrwała przewodów.

7. PN-IEC 60364 – 4 – 473: 1999 Instalacje elektryczne w obiektach

budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Stosowanie środków

zapewniających bezpieczeństwo. Środki ochrony przed prądem

przetężeniowym.