Απάντηση υπάρχει

Έξι «πράσινες» προτάσεις για το φορολογικό

(Συνέντευξη στο tvxs.gr του εκπροσώπου Τύπου των Οικολόγων Πράσινων Τάσου Κρομμύδα)

Θόδωρος Μεγαλοοικονόμου

Συνέντευξη στον Νίκο Σαραντάκη

Λεξικό εναλλακτικού εμπορίου

Η κρίση βαθαίνει, και τα δύο μο-ντέλα που συγκρούστηκαν τον 20ο αιώνα βρίσκονται σε βαθειά κρίση.

_σ. 2

_σ. 2

insideinformation

Μηνιαία οικοΛογική Εφημερίδα | Μάρτιος 2012 | Φύλλο 102 | Τιμή φύλλου 0,01 €

οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη

Οι συνθήκες για την χώρα μας είναι δύσκολες και αναδεικνύ-ονται συνεχώς, με ξεκάθαρο αλλά και επώδυνο τρόπο τεράστια προβλήματα και ελλείμματα που δεν αφορούν μόνο τα οικονομικά.

Η κρίση και η αντιμετώπισή της στην χώρα μας και σε επίπεδο Ε.Ε., δεν μπορεί να συντελεσθεί αν δεν αντιμετωπιστεί κατά προ-

τεραιότητα το έλλειμμα σε πολιτικό κοινωνικό και περιβαλλοντικό επίπεδο.

Σε πολιτικό επίπεδο είδαμε την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος. Χρειαζόμαστε ένα άλλο, δίχως τις παθογένειες της διαφθοράς, της αδιαφά-νειας, της διαπλοκής, των προνομίων, της ατιμωρη-σίας, του δίχως όρια πελατειακού κράτους.

Ο δικομματισμός ή ο δικομματισμός + δεν εί-ναι λύση. Η λογική που επιβλήθηκε με την κυβέρ-νηση Παπαδήμου και προβάλλεται και ως μελλο-ντική λύση πρέπει να απορριφθεί.

_σ. 7 _σ. 8-9

πράσινηπολιτικήαρκεί να τολμήσουμε

της Ιωάννας ΚοντούληΕπικεφαλής της εκλογικής εκστρατείας των Οικολόγων Πράσινων

«κόστος του πολιτικού συστήματος» δεν υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και τη δημοκρατία.

Ενεργειακή Στροφή > Στη μέγιστη δυνα-τή εξοικονόμηση ενέργειας, και την παραγωγή της υπόλοιπης από ανανεώσιμες πηγές με σεβασμό στο περιβάλλον. Γιατί αποτελεί προτεραιότητα η μάχη κατά της τοπικής ρύπανσης και της παγκόσμιας Κλι-ματικής Αλλαγής, γιατί η εξάρτηση από το πετρέλαιο αποτελεί θηλιά για την οικονομία μας, γιατί μια απο-κεντρωμένη οικονομία χρειάζεται και αποκεντρω-μένη παραγωγή ενέργειας, στενά συνδεδεμένη με κάθε τοπική κοινωνία.

Ευρωπαϊκός Προσανατολισμός > Γιατί ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή ή η φο-ρολογία στις κινήσεις των κεφαλαίων, δεν επιδέ-χονται λύσεις σε μια μόνο χώρα. Είμαστε πολίτες της Ευρώπης, αντίθετοι στην πολιτική της Κομι-σιόν και των κυβερνήσεων, όχι φιλοευρωπαίοι ή αντιευρωπαίοι. Μαζί με όλο το Πράσινο κίνημα, θέλουμε περισσότερη Ευρώπη αλλά με κοινωνική δικαιοσύνη και με πλήρη δημοκρατική νομιμοποί-ηση. Ενδεχόμενη έξοδος από το ευρώ σήμερα, θα συμπίεζε ακόμη περισσότερο ό,τι απομένει από την αγοραστική δύναμη της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών

Κοινωνική και Αλληλέγγυα οικο-νομία > Απέναντι στην κρίση, είναι ανάγκη να στηριχθούμε πρώτα στις δικές μας δυνάμεις. Τοπικά

δίκτυα ανταλλαγών χωρίς χρήμα, τράπεζες χρόνου, συνεταιρισμοί παραγωγών- καταναλωτών, παράλ-ληλα τοπικά «νομίσματα», πρωτοβουλίες αστικών λαχανόκηπων και αγροκτημάτων, χαριστικά και ανταλλακτικά παζάρια, αλλά και πλήθος άλλων μορφών και θεσμών, να προωθηθούν ως επείγου-σες πρωτοβουλίες και ως στοιχειώδες δίχτυ ασφα-λείας για την κοινωνία.

Κοινωνική Πολιτική > Η Ελλάδα δεν είχε ποτέ ολοκληρωμένο κοινωνικό κράτος και η κοινωνία ελάχιστα είχε πιέσει γι’ αυτό. Ευνοϊκές ή και προνομιακές ρυθμίσεις - συχνά ασύμβατες με το ευρύτερο δημόσιο συμφέρον - κάλυπταν εν μέ-ρει το κενό αυτό για πολλούς κλάδους, τώρα όμως μπαίνουν στο στόχαστρο. Το στοίχημα είναι να δη-μιουργήσουμε έστω τώρα το κοινωνικό κράτος που μας λείπει, αποφεύγοντας τον πειρασμό για «μικρό κράτος» και «χαμηλούς φόρους». Μεγαλύτερο στοίχημα είναι όμως να οικοδομήσουμε μια κοινω-νία αλληλεγγύης, που να μην περιμένει τα πάντα από την εξουσία.

Μεταναστευτικό > Η αλληλεγγύη και ο αν-θρωπισμός είναι αδιαίρετα. Αν αρχίσουμε να πετάμε ανθρώπους «στη θάλασσα», κανείς δεν ξέρει ποιοι θα έχουν μετά σειρά. Ολοκληρωμένη μεταναστευ-τική πολιτική είναι απαραίτητη, χρειαζόμαστε όμως παρεμβάσεις και σε ευρωπαϊκό επίπεδο: τόσο για ανθρώπινους όρους ζωής στις χώρες προέλευσης των μεταναστών και προσφύγων, όσο και για κατάρ-

γηση της Συνθήκης «Δουβλίνο 2» ώστε κάθε πρό-σφυγας να μπορεί να αποφασίζει ο ίδιος από ποια χώρα της Ε.Ε. θα ζητήσει άσυλο.

Παιδεία/Πολιτισμός > Πολιτισμός είναι πρώτα από όλα οι αξίες που διαποτίζουν την καθη-μερινή μας ζωή. Ριζική αλλαγή αξιών στην κοινω-νία είναι επειγόντως απαραίτητη. Παράλληλα όμως η επένδυση στην παιδεία, τον πολιτισμό, αλλά και στην έρευνα και καινοτομία, είναι απαραίτητο στοι-χείο της Πράσινης Στροφής.

Πράσινη Στροφή στην Οικονομία > Γιατί χρειαζόμαστε ταυτόχρονες απαντήσεις για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική διά-σταση της κρίσης: τόνωση της οικονομίας με εκτετα-μένες επενδύσεις για τις υποδομές που απαιτούνται για να γίνει φιλική προς το περιβάλλον, πράσινες θέσεις εργασίας, συνολικότερος ανασχεδιασμός και αναπροσανατολισμός της οικονομίας, ώστε να πάψει να κόβει το κλαδί όπου κάθεται.

Υγεία > Πολιτική για την υγεία είναι πρώτα από όλα οι παρεμβάσεις σε όλα όσα μας αρρωσταίνουν, από τις επικίνδυνες ουσίες μέχρι το στρες στην καθη-μερινή ζωή. Σημαντική είναι όμως και η αναβάθμιση της περίθαλψης. Ό,τι εξοικονομείται από εξορθολο-γισμό δαπανών στην υγεία (αλλά και την παιδεία), να επανεπενδύεται στους ίδιους τομείς, τώρα που λίγοι πια μπορούν να προσφεύγουν σε ιδιωτική παι-δεία και περίθαλψη.

Δέκα λέξέιςγια ένα πράσινο πρόγραμματου Γιάννη Παρασκευόπουλου, επικεφαλής του ψη-φοδελτίου επικρατείας των Οικολόγων Πράσινων

Αποκέντρωση > Στην οικονομία, τους θε-σμούς και τις αποφάσεις. Κάθε περιφέρεια πρέπει η ίδια να σχεδιάσει, με την ευρύτερη δυνατή συμμετο-χή φορέων και πολιτών, το δικό της σχέδιο για ανα-προσανατολισμό της οικονομίας της και για Πράσινη Στροφή. Γιατί η ανθρώπινη κλίμακα είναι βασικός όρος για την ενεργοποίηση και τη διέξοδο.

Δημοκρατία > Οι δημοκρατικές αξίες απει-λούνται από την επέλαση των «τεχνοκρατών» αλλά και από το λαϊκισμό που καταλήγει σε αναζή-τηση «ισχυρών ηγεσιών». Να ξαναβρούμε το νόημα της δημοκρατίας, εμπλουτίζοντάς την με αμεσο-δημοκρατικούς θεσμούς και τοπική δημοκρατία, ενισχύοντας τη διάκριση των εξουσιών και τα όρια στην αυθαιρεσία της εξουσίας, περικόπτοντας όποιο

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΜΑΡΤΙΟΣ 201202 οικονομίαεπι-χειρών

E> Καλείτε σε διάλογο για το Φορολογικό;Πρόκειται για ένα κρίσιμο θέμα, όσον αφορά το δημοσι-ονομικό ζήτημα της χώρας, το οποίο θα «ανοίξει» ούτως ή άλλως το επόμενο διάστημα. Επομένως, είναι σημαντικό να μην αφήσουμε αυτή την πρω-τοβουλία στην τρόικα και στην κυβέρνηση. Οφείλουμε να αρχίσουμε το δημόσιο διάλογο το συντομότερο δυνατό. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να τοποθετηθούν δημόσια και υπεύθυνα. Θεωρούμε το Φορολογικό «κλειδί» για την αποδέσμευση από τους εκβι-ασμούς οι οποίοι συνοδεύουν τα «πακέτα» στήριξης.

E> Στο πλαίσιο της πρότα-σης η οποία στηρίζεται σε 6 άξονες, δίνετε έμφαση χαρακτηριστικά στη φορο-λόγηση του πλούτου. A> Πράγματι, δηλαδή στη φορολόγηση των περιουσιών, βεβαίως με ένα δίκαιο τρόπο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ελλάδα οι φόροι περιουσίας δεν ξεπερνούν το 1,5% ως ποσοστό του ΑΕΠ, όταν ο αντί-στοιχος μέσος όρος στην ΕΕ ανέρχεται στο 2,5%. Προτεί-νουμε μία συνολική φορολό-γηση περιουσίας με προοδευ-τικούς συντελεστές, ανάλογα με το μέγεθος της περιουσίας, βεβαίως, με την πρόβλεψη αφορολόγητων ποσών για όσα εισοδήματα -της τελευταίας 10ετίας για παράδειγμα- έχουν ήδη δηλωθεί και φορολογηθεί νομίμως. Θα πρέπει να συνυ-πολογιστούν και τα περιουσι-ακά στοιχεία τα οποία έχουν μεταφερθεί στο εξωτερικό, με τη συνοδεία μέτρων κάθαρσης και διαφάνειας, όπως είναι οι δηλώσεις πόθεν έσχες.

E> Γενικώς, χρησιμοποιεί-ται το επιχείρημα ότι είναι δύσκολο να εντοπιστούν και άρα να φορολογηθούν τα μεγάλα κεφάλαια.A> Γι’ αυτό κι εμείς στεκόμα-στε περισσότερο στη φορολό-γηση της περιουσίας και όχι των εισοδημάτων.

E> Όσον αφορά τις ελ-

ληνικές καταθέσεις στην Ελβετία;A> Η φορολόγηση αυτών αποτελεί ένα από τα σημαντι-κότερα μέτρα το οποίο όφειλε να έχει λάβει η κυβέρνηση εδώ και 2 χρόνια. Δυστυχώς, όμως, δεν έχει επιδείξει την απαραίτητη πολιτική βούληση. Μάλιστα, για μεγάλο χρονικό διάστημα μιλούσε μόνο για φορολόγηση των τόκων. Ο,τιδήποτε δεν δικαιολογείται από τις φορολογικές δηλώ-σεις -για παράδειγμα- της τελευταίας 10ετίας, θα πρέπει να φορολογηθεί. Και φυσικά χρειάζεται να επιβληθούν τα αντίστοιχα πρόστιμα για φορο-διαφυγή. Η ελβετική κυβέρνη-ση έχει απευθύνει πρόταση για συνεργασία, στα πρότυπα των συμφωνιών με τη Γερμανία και τη Βρετανία, ωστόσο δεν βλέ-πουμε να έχει ανταποκριθεί η ελληνική πλευρά.

E> Πάνω σε ποια λογική δι-ατυπώνετε την πρόταση της λεγόμενης περιβαλλοντικής φορολόγησης;A> Προτείνουμε την επιβολή περιβαλλοντικών φόρων οι οποίοι θα πρέπει να ξεφύγουν από την εισπρακτική λογική με την οποία χρησιμοποιούνται έως σήμερα στην Ελλάδα. Επιθυμούμε να είναι δημοσιο-νομικά ουδέτεροι, δηλαδή να αφαιρούνται από άλλες φο-ρολογικές κατηγορί-ες, κατά κύριο λόγο από τη φορο-λόγηση στην εργασία. Επιπλέον, αυτοί οι φόροι θα μπο-ρούν να αποτελούν εργαλεία ενθάρρυνσης, ή αντίστοιχα αποθάρρυν-σης, δραστηριοτήτων οι οποίες έχουν επι-πτώσεις στο περι-βάλλον. Στον τομέα

των περιβαλλοντικών φόρων η Ελλάδα είναι πραγματικά ουραγός στην ΕΕ. Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοι-χεία, του 2009, η χώρα μας κατατάσσεται στην 25η θέση βάσει των φόρων στη ρύπανση ως ποσοστού επί του ΑΕΠ και αντίστοιχα 24η στο σύνολο της περιβαλλοντικής φορο-λόγησης. Το 2006 είχε αρχικά ψηφιστεί ο φόρος στερεών καυσίμων, τον οποίο κατήρ-γησε μια εβδομάδα αργότερα τροπολογία για το λιγνίτη. Ένα είδος περιβαλλοντικού φόρου είναι και η δημοπράτηση των δικαιωμάτων εκπομπής διο-ξειδίου του άνθρακα, η οποία καθίσταται υποχρεωτική από την 1η Ιανουαρίου του 2013. Όμως, ως Οικολόγοι Πράσινοι, προκρίνουμε το συνδυασμό με μία απαλλαγή αντίστοιχης φορολόγησης -για παράδειγ-μα- στην εργασία. Σε αυτό το πλαίσιο, προτείνουμε την απαλλαγή των πρώτων 200 ευρώ της μισθοδοσίας από τις ασφαλιστικές εισφορές και για τους εργαζόμενους και για τους εργοδότες.

E> Τα υπόλοιπα σκέλη της πρότασης;A> Χρειάζεται επιπλέον η ανα-διάρθρωση της υφιστάμενης φορολογίας, με την έννοια ότι -για παράδειγμα- η εκκλησία

θα πρέπει να φορο-λογείται με τους ίδιους όρους οι

οποίοι διέπουν τις Μη Κερ-δοσκοπικές Οργανώσεις. Εκείνες με τη σειρά τους, βεβαίως, ως κοινωνικές επιχειρήσεις, δεν πρέπει να φορολο-γούνται όπως οι Ανώνυμες Εταιρείες. Για την τόνωση του συγκεκρι-μένου τομέα της οικονομίας, απαιτείται μία ευνοϊκότερη φορολογική

μεταρρύθμιση.Επίσης, επιθυμούμε τον ανα-σχεδιασμό του ΦΠΑ, δηλαδή τη μείωση σε πιο λογικά επίπεδα, με ένα διαχωρισμό μεταξύ των ειδών πρώτης ανάγκης και των ειδών πολυτελείας, αλλά και με μία διαφοροποίηση για τα προϊό-ντα και τις υπηρεσίες που είναι είτε φιλικά είτε επιβαρυντικά στο περιβάλλον. Εξ’ ού και η πρόταση για μείωση του ΦΠΑ σε προϊόντα ανακύκλωσης, ενεργειακής εξοικονόμη-σης, Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας ή σε επισκευαστικές εργασίες.

Παράλληλα, εισηγούμαστε εκπτώσεις δαπανών και αφορολόγητα. Θεωρούμε ότι χρειάζεται πλήρης έκπτωση για όλες τις βασικές δαπάνες διαβίωσης, όπως και μία επα-νεξέταση των φοροαπαλλα-γών που ισχύουν σήμερα για τα υψηλά εισοδήματα.

Έπειτα, προκρίνουμε τη φο-ρολογία ως εργαλείο για την προστασία και τη δημιουρ-γία νέων θέσεων εργασίας. Δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των θέσεων εργασίας δημιουργούνται από μικρομεσαίες επιχειρήσεις, θα μπορούσε να θεσπιστεί ένα αφορολόγητο ανά θέση εργασίας για τις πρώτες 10 θέσεις εργασίας κάθε μικρής επιχείρησης.

E> Μία άποψη, την οποία ανάμεσα σε άλλους διατυ-πώνει η ΝΔ, προκρίνει την επιβολή ενιαίου χαμηλού φορολογικού συντελεστή για την ώθηση αναπτυξια-κών πρωτοβουλιών.A> Εμείς είμαστε αντίθετοι στη λογική της επίπεδης φορολό-γησης. Τασσόμαστε υπέρ των κλιμακούμενων συντελεστών, διότι θα πρέπει να υπάρχει και μια λογική αναδιανομής στο φορολογικό σύστημα. Νομίζω, άλλωστε, ότι -με βάση και τη διεθνή εμπειρία- δεν ευσταθεί πάντοτε η θεωρία ότι η ενθάρ-ρυνση όσων παράγουν πλούτο εξασφαλίζει οφέλη και για την υπόλοιπη κοινωνία.

έξι «πραςινές» πρΟταςέις για τΟ φΟρΟλΟγικΟΑύξηση της φορολόγησης στον πλούτο μέσω της περιουσίας, περιβαλλοντικά τέλη τα οποία θα απαλλάσσουν από φόρους στην εργασία, και αφορολόγητο για τις πρώτες 10 θέσεις εργασίας σε κάθε μικρή επιχείρηση προ-τείνουν ανάμεσα σε άλλα οι Οικολόγοι Πράσινοι, απευθύνοντας έκκληση να ανοίξει ο διάλογος για το Φορολογι-κό ώστε οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις να «προλάβουν» την τρόικα. (Συνέχεια από το πρωτοσέλιδο)

Η υπέρβαση αυτής της πρακτικής με την ενί-σχυση και την υιοθέτηση αμεσοδημοκρατι-κών διαδικασιών είναι απαραίτητη ώστε οι παλιές αποστεωμένες δομές να παραχω-ρήσουν την θέση τους -δεν είναι καθόλου διατεθειμένες– σε διαδικασίες και εργαλεία

λήψης αποφάσεων συμμετοχικού τύπου. Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ έχουμε από τον Σεπτέμβριο 2011 καταθέσει προτάσεις που αφορούν τους θεσμούς και την λειτουργία του πολιτικού συστήματος, για να ξαναβρούμε το νόημα και την ουσία της δημοκρατίας.

Σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο το διακύβευμα είναι η αλλαγή του αντιπαραγωγικού, καταναλωτικού και

καταστροφικού αναπτυξιακού μοντέλου που συντηρείται επί δεκαετίες καταστρέφοντας φυσικούς και ανθρώπινους πόρους στο όνομα μιας δίχως όρια οικονομικής μεγέθυνσης που μας βυθίζει όλο και περισσότερο στην κρίση και την ύφεση.

Τα φαραωνικά έργα, οι Ολυμπιακοί αγώνες, η εγκατάλειψη παρα-δοσιακών τομέων της αγροτικής παραγωγής είναι ενδεικτικά παρα-δείγματα επιλογών που εύκολα και άκριτα υιοθετήθηκαν στο παρελ-θόν από το πολιτικό σύστημα, και συνετέλεσαν στα σημερινά αδιέξοδα. Σήμερα οι κάθε λογής fast track επενδύσεις που προτάσσονται πειθαρ-χούν στον ίδιο καταστροφικό κανόνα, προσπαθούν να συντηρήσουν το ίδιο μοντέλο.

Η ελπιδοφόρα προοπτική και η απαίτηση επικράτησης ενός άλ-λου μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης στην χώρα μας αλλά και σε όλο τον πλανήτη, το οποίο θα στηρίζεται σε διαφορετικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων αλλά και μεταξύ ανθρώπων και φύσης είναι επίκαιρη και αναγκαία.

Οι Ο.Π. έχουμε ήδη προτάξει τον κοινωνικό – οικολογικό μετα-σχηματισμό της οικονομίας με αποκέντρωση, τοπική διάσταση και ενίσχυση του τομέα της κοινωνικής οικονομίας, διεκδικώντας παράλ-ληλα ένα διαφορετικό κοινωνικό συμβόλαιο ευημερίας που θα βασί-ζεται περισσότερο στα κοινωνικά συλλογικά αγαθά και λιγότερο στην αγοραστική δύναμη.

Οι εκλογές θα είναι δύσκολος και άνισος αγώνας μεταξύ αυτών που ελέγχουν και εμπλέκονται στο πολιτικό κατεστημένο, που διαθέ-τουν μέσα, μοχλούς χειραγώγησης και επηρεασμού της κοινής γνώ-μης, και αυτών που προσπαθούν και επιδιώκουν να μεταμορφώσουν το πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο όχι με ευκαιριακές και συγκυριακές, αλλά με δομικές και διαρθρωτικές αλλαγές.

Συνεπώς οι εκλογές είναι μέρος μιας ευρύτερης κοινωνικής και πο-λιτικής προσπάθειας που δεν μπορεί παρά να συντελεσθεί με την άμεση συμμετοχή και εμπλοκή των πολιτών. Πολίτες ενεργοί και πληροφορη-μένοι που παίρνουν μέρος σε αυτή την διαδικασία υπερβαίνοντας την δύ-σκολη καθημερινότητα, τον διάχυτο φόβο για χειρότερες μέρες πρέπει να εκφραστούν και εκλογικά, η αποχή δεν είναι δημιουργική στάση. Δεν υπάρχουν σωτήρες, η κάθε μια και ο κάθε ένας μπορεί να είναι μέρος της λύσης αν το επιλέξει. Αντίθετα αν παραμείνει στις μέχρι σήμερα γνω-στές πρακτικές θα εξακολουθεί να είναι μέρος του προβλήματος.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θέλουμε και μπορούμε να είμαστε μέ-ρος της λύσης.

(Συνέντευξη στο tvxs.gr του εκπροσώπου Τύπου των Οικολόγων Πράσινων Τάσου Κρομμύδα)

Απάντηση υπάρχει αρκεί να τολμήσουμε

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΜΑΡΤΙΟΣ 2012 03οικονομίαεπι-χειρών

• Booze Cooperativa | Κολοκοτρώνη 57 | 10562 | ΑΘΗΝΑ | • ΒΙΟΒΙΖΖ | Εμμανουήλ Μπενάκη 98 | 10681 | ΑΘΗΝΑ | • ΚANNABISHOP | Χαριλάου Τρικούπη 24 | 10679 | ΑΘΗΝΑ | • Φυσιολατρικός & Αθλητικός Σύλλογος “Παιω-νιος” | Σκούρτου | 30009 | ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ | • Θησαυρός Υγείας | Παπαφλέσσα 26 & Τραλέων | 11146 | ΓΑΛΑΤΣΙ | • Kampos biomarket | Αρτέμιδος 9 & Λαοδίκης | 16674 | ΓΛΥΦΑΔΑ | • Βιβλιοπωλείο Αναγνώστου Δημήτριου | Μεγ.Αλεξάνδρου 4 | 51100 | ΓΡΕΒΕΝΑ | • ΕΥΟΙ ΒΑΚΧΕ | Αγ.Βαρβάρας 89 | 17237 | ΔΑΦΝΗ | • Πρακτορείο διανομής Ελλ.Τύπου “ΕΥΡΩΠΗ” | Ελευθερίου Βενιζέλου 5 | 29100 | ΖΑΚΥΝΘΟΣ | • Βιολογικά Προιόντα “BIOSHOP” | Σταυρός Μπόχαλη | 29100 | ΖΑΚΥΝΘΟΣ | • Φαρμακείο Πρόκου Λώρας | Λ.Πρωτόπαππα 14 | 16343 | ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ | • BIOCAFE | Κυπριακού Αγώνα 15 | 49100 | ΚΕΡΚΥΡΑ | • ΟΙΚΟΖΩΗ | Ιωάννου Θεοτόκη 104 | 49100 | ΚΕΡΚΥΡΑ | • Συνεταιρι-στικό Βιβλιοπωλείο | Ρήγα Φεραίου 10 | 50100 | ΚΟΖΑΝΗ | • ΑΜΑΛΘΕΙΑ | Αδείμαντου 38 | 20100 | ΚΟΡΙΝΘΟΣ | • ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΟΡΙΝΘΟΥ | Σεφέρη 8 | | ΚΟΡΙΝΘΟΣ | • Βιολογικά Προιόντα | Διονύσου 3 | 15124 | ΜΑΡΟΥΣΙ | • Vitrine Εν-δύματα παιδικά και γυναικεία | Δεκελείας 114 | 14341 | Ν. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ| & Π.Τσαλδάρη 42 | 18450 | ΝΙΚΑΙΑ | • Φωτό Έγχρωμον | Αγ.Ι.Πρά-τσικα 109 | 26332 | ΠΑΤΡΑ | • ΟΙΝΟΧΩΡΟΣ | Καποδιστρίου 15 | 18531 | ΠΕΙΡΑΙΑΣ | • EYOI EYAN | Αριστοτέλους 9 | 18535 | ΠΕΙΡΑΙΑΣ | • Βιβλιοπωλείο “ΒΙΒΛΙΟΠΟΝΤΙΚΑΣ” | Ανδρου 10, Ερμούπολη | | ΣΥΡΟΣ | • ΓΑΙΑ | Δημητρακάκη 2 | 73100 | ΧΑΝΙΑ | • Βιολογικά Προϊόντα “Κήπος Αγγέλων” | Χίου 18 | 15231 | ΧΑΛΑΝΔΡΙ | • Φυσιολατρικός όμιλος Μυτιλήνης “Υδάτινος” | Αεροπόρου Γιανναρέλλη 18 | 81100 | ΛΕΣΒΟΣ | • Το Περιβόλι της Οικολογίας | Ανδρέου Μεταξά 13-15 | 10681 | ΕΞΑΡΧΕΙΑ | • ΟΙΚΟΖΗΝ βιολογικά προϊόντα | Στουρνάρη 36 | | ΑΘΗΝΑ | Εμμανουήλ Μπενάκη 26 | 10678 | ΑΘΗΝΑ | • BIO-ARMONIA | Αγ.Ιωάννου 43 | 15342 | ΑΓ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ | • ΝΑΡΑΓΙΕΝΑ | Αιγ.Πελάγους 85 & Ελβετίας | 15342 | ΑΓ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ | • ΒΙΟ ΤΡΟΦΗ ΠΗΛΙΟΥ | 28ης Οκτωβρίου 38 | 38333 | ΒΟΛΟΣ | • IN VIVO Βιολογικά προϊόντα | Πλ.Δη-μαρχείου 4 | 60100 | ΚΑΤΕΡΙΝΗ | • ΒΙΟΤΡΟΠΙΟ | Καπετάν Κόσυρη 7 | 72100 | Αγ.Νικόλαος ΚΡΗΤΗ | • ΠΡΟΠΟΛΙΣ | Παναγούλη 26 | 41222 | ΛΑΡΙΣΑ | • ΤΡΟΦΗ & ΥΓΕΙΑ | Ερμού 251 | 81100 | ΜΥΤΙΛΗΝΗ | • ΠΑΝΤΟΥ | Πλ.Μοδή 4 | 53100 | ΦΛΩΡΙΝΑ | • BIOtrofima - Κερασίδης | Δ.Γληνού 26 | 54249 | ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ | • Ρουσσάκης Ιορδάνης Βιολογικά Προϊόντα “Η Φύση” | Εμ-μανουήλ Παππά 2α | 66100 | ΔΡΑΜΑ | Προύσης 15 | 66100 | ΔΡΑΜΑ | • Πολυχώρος “Θυμωμένο Πορτραίτο” | Καποδιστρίου 20 | 45332 | ΙΩΑΝ-ΝΙΝΑ | • Χαρίλαος Εργαστήριο Ξηρών Καρπών | Βατικιώτου 24 | | ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ | • Γκούσιου Αγγελική Βιολογικά Προϊόντα | 14ης Μαϊου & Παλαιολόγου | 84435 | ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ | • Βιολογικά Προϊόντα Τσαούση Παναγιώτα | Καραϊσκάκη 72 | | ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ | • Βιόσπορος Βιολογικά Προϊόντα | Βορείου Ηπείρου 135 | | ΣΕΠΟΛΙΑ | • ΑΓΝΗ ΓΗ Φερτάκης | Λ.Πεντέλης 104 | | ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ | • Βιοσπορά | Γεωργίου Παπανδρέου 41 | 14452 | ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ | • Βι-ολογικό Χωριό | Αγ.Ιωάννου 28 | 16673 | ΒΟΥΛΑ | • ΛΕΒΑΝΤΑ Βιολογικά, υγιεινή διατροφή | Πλατεία Αγ.Ελεούσας 6 | 17673 | ΚΑΛΛΙΘΕΑ | • BIORYTHM Βιολογικά προϊόντα & γεωργικά εφόδια | Κ.Γιαμπουδάκη 32 | 74100 | ΡΕΘΥΜΝΟ | • Μίνι Μάρκετ Stop & Shop | Χρυσ.Σμύρνης 10 | 19009 | Ν.ΒΟΥΤΣΑΣ | • Ελίανθος Βιολογικό Παντοπωλείο | Αρτάκης 66 | 17124 | Ν.ΣΜΥΡΝΗ | • Ηλιαχτίδα Βιολογικά Προϊόντα | Δημοκρί-του 6 | 32200 | ΘΗΒΑ | • Άρκευθος Βιολογικά Προϊόντα | Βασ. Γεωργίου 7 | 16674 | Γλυφάδα | • Ασφαλιστικό γραφείο Σάκης Αποστολόπου-λος | Παλαιάς Καβάλας 212 | | ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ | • Kαφενείο Μπλε | Λένορμαν και Επιδαύρου 39 | | ΚΟΛΩΝΟΣ | • Αποθήκη καλτσών & εσωρούχων Ε.ΜΠΑΣΑΚΟΥ | ΙΙας Μεραρχίας 19 | | ΤΕΡΨΙΘΕΑ | • Κατάστημα ενδυμάτων Κοσμάς Πανωρίδης | Αραπάκη 100 | | ΚΑΛΛΙΘΕΑ | • ALOE FLOWERS Κατερίνα Αναστασάκη | Φιλελλήνων 33 | | ΠΕΙ-ΡΑΙΑΣ | • NATURA SHOP “Το ερμάρι της Ρένας” | Σπύρου Μουστακλή 23 | 13121 | ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗ ΙΛΙΟΝ | • Γυναικολογικό ιατρείο Μακρένογλου Ανίκητος | Λεωφ. Ιπποκράτους 211 | 18900 | ΣΑΛΑΜΙΝΑ | • Οδοντοτεχνικό Εργαστήριο | Βενιζέλου 92 | 40200 | Ελασσόνα | • Καφενείο Γιώργου Μανθέλα | Διπύλου 6 | ΑΘΗΝΑ.

σημείαδιανομήςΟΙ ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΙΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Στη χώρα αυτή που ζούμε, την κατά γενική ομολογία και από όλες τις απόψεις μοναδική, που μπορεί, σύμφωνα με το ΓΑΠ, να γίνει η ΔΑΝΙΑ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ, ενώ σε όλα σχεδόν διαφωνούμε μεταξύ μας, μόνο σε ένα θέμα έχουμε πλήρη ταύτιση απόψεων: στο ότι, οι εκφραστές των δύο εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική) σε αγαστή συνεργασία με λειτουργούς της τρίτης (δικαστι-κή) και έντεχνη στήριξη από αστέρες της τέταρτης (ΜΜΕ) μας αντιμετωπίζουν σαν καθυστερημένους πνευματικά ή σαν ιθαγε-νείς με γιρλάντες.

Με βάση τα γνωστά μόνο στοιχεία, αν το ΠΑΣΟΚ είχε συντάξει κανονικό ισολογισμό για το 2011 θα εμφάνιζε, σωρευτικό έλλειμμα άνω των 110.000.000€, ετήσιο ταμιακό έλλειμμα 6.000.000€ περίπου, με κρατική χρηματοδότηση 22.000.000€ περίπου. Από τα πιο πάνω γίνεται φανερό πως οι τράπεζες που έδωσαν τα δάνεια δεν πρόκειται να πάρουν πίσω τα χρήματά τους ακόμη και αν το ΠΑΣΟΚ, σε συνεχόμενες μελλοντικές εκλογικές αναμετρήσεις, παίρνει ποσοστά πάνω από... 50%!

Κ αι το πιο εκνευριστικό είναι πως, ενώ ξέρουν όλοι τους καλά ότι δεν παραμυθια-ζόμαστε πλέον, συνεχίσουν απτόητοι το ίδιο βιολί, είτε πρόκειται για διαχρονικές

καταστάσεις (ατιμωρησία, πόθεν έσχες, οικονομικά κομμάτων, εκλογικές δαπάνες κλπ) είτε για επιλεγ-μένα θέματα αποπροσανατολισμού της επικαιρό-τητας. Πρόσφατο ενδεικτικό παράδειγμα το 1 εκατ. ευρώ του βουλευτή, που έφυγε για την Ελβετία τον Μάη, νόμιμα όμως, όπως πληροφορήθηκε από κάποιον ο εισαγγελέας που γνωστοποίησε το θέμα. Τελικά η περίπτωση αφορούσε 1 εκατ. δολάρια, όχι βουλευτή αλλά συζύγου βουλευτίνας, που πήγε στο Λονδίνο τον Μάρτη, πάντα νόμιμα, μόνο που κατά… λάθος, λέει, ξεχάστηκε να δηλωθεί στο «πό-θεν έσχες». Πιάσε το αυγό και κούρευτο δηλαδή, και όλοι (εισαγγελέας, υπουργός δικαιοσύνης, αντι-πρόεδρος της Βουλής, ΜΜΕ) μείνανε ικανοποιημέ-νοι πως έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους και έλα μωρέ, ένα ψιλομπέρδεμα έγινε! Τώρα καλύτερα να μη γράψω τι θα έλεγε ένας Γερμανός, ας πούμε, αν σχολίαζε αυτό το θέμα, γιατί θα με πείτε ανθέλληνα. Τέλος πάντων, αυτό ήταν ένα θέμα επικαιρότητας που ήδη πάει να ξεχαστεί.

Τα οικονομικά όμως των κομμάτων και ο τρό-πος που δημοσιοποιούνται είναι ένα διαχρονικό θέμα εμπαιγμού μας, για το οποίο ο εμπνευστής του άρθρου 18 του ν.3023/2002 σίγουρα θα νοι-ώθει υπερήφανος. Αυτό λοιπόν το άρθρο καθορί-ζει το υποχρεωτικό σχέδιο, με το οποίο οφείλουν ετησίως τα κόμματα να δημοσιεύουν τα οικονομικά τους στοιχεία προς ενημέρωση του κοινού και να τα υποβάλλουν για έλεγχο στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής. Το σχέδιο έχει τον πρωτότυπο τίτλο «ΙΣΟ-ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΣΟΔΩΝ-ΔΑΠΑΝΩΝ», και περιεχόμενο λογαριασμών με την κωδικοποίηση του Γενικού Λογιστικού Σχεδίου (Γ.Λ.Σ.). Σύμφωνα με τον τίτλο, η οικονομική αυτή κατάσταση υποτίθεται πως πε-ριλαμβάνει «ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟ» και πίνακα «ΕΣΟΔΩΝ-ΔΑΠΑΝΩΝ». Ισολογισμός, σύμφωνα με τις αρχές τη Λογιστικής, είναι η οικονομική κατάσταση που απεικονίζει τα υλικά (ακίνητα, έπιπλα, χρηματικά διαθέσιμα κλπ) και άυλα (εγγυήσεις, απαιτήσεις, χρεόγραφα κλπ) περιουσιακά στοιχεία (Ενεργητι-κό) και τις πάσης φύσεως υποχρεώσεις (Παθητικό) μιας οικονομικής μονάδας σε συγκεκριμένη ημερο-μηνία. Στην οικονομική κατάσταση που αντιπαρα-θέτονται έσοδα και έξοδα μιας περιόδου, εξάγονται ως διαφορά τα Αποτελέσματα αυτής της περιόδου. Πρόσφατα πέτυχα σε εφημερίδα τον «ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟ ΕΣΟΔΩΝ-ΔΑΠΑΝΩΝ» του ΠΑΣΟΚ για το έτος 2011, ο οποίος εμφανίζει τα εξής (βλ. πίνακα)

Ο «ισολογισμός» αυτός, ως προς την εμφάνιση, ακολουθεί πιστά το προβλεπόμενο από τον νόμο σχέδιο, με την ανάπτυξη των υποχρεωτικών λογα-ριασμών που περιέχονται σε αυτό. Όμως δεν είναι ούτε Ισολογισμός, αφού δεν απεικονίζονται περιου-σιακά στοιχεία και υποχρεώσεις, ούτε Αποτελέσμα-τα Περιόδου, αφού περιλαμβάνονται και οι κινήσεις

1. ΕΣΟΔΑΚρατική Χρηματοδότηση 16.308.997,83Έσοδα από συνδρομές βουλευτών, μελών κλπ 1.710.963,65Σύνολο εισπραχθέντων εσόδων 18.019.961,48

2. ΔΑΠΑΝΕΣΣύνολο λειτουργικών δαπανών 24.388.459,57Αρνητική διαφορά ΕΣΟΔΩΝ-ΔΑΠΑΝΩΝ (6.368.498,09)

3. ΑΝΑΛΗΨΕΙΣ ΔΑΝΕΙΩΝ (εισπράξεις) 12.510.000,00

4. ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΔΑΝΕΙΩΝ (πληρωμές) 12.036.332,61 473.667,39

Τελική αρνητική διαφορά (5.894.830,70)

των τραπεζικών δανείων.

Αυτό που δημοσιεύεται τελικά υποχρεωτικά από όλα τα κόμματα, είναι απλά ο απολογισμός εισπρά-ξεων και πληρωμών του έτους. Ο σχετικός νόμος όμως ψηφίστηκε για να δημοσιεύουν τα κόμματα τα οικονομικά τους στοιχεία, που βέβαια δεν είναι μόνο οι εισπράξεις και πληρωμές αλλά και τα περιουσιακά στοιχεία και κυρίως οι υποχρεώσεις. Ειδικά η δημο-σίευση των υποχρεώσεων δεν θα ήταν και ό,τι κα-λύτερο για τη φήμη των κομμάτων, και έτσι, με την.. .εφεύρεση του τίτλου «ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΣΟΔΩΝ-ΔΑΠΑ-ΝΩΝ», έμειναν οι βουλευτές μας ικανοποιημένοι ότι εφαρμόζουν το πνεύμα του νόμου και ταυτόχρονα ξεγελάνε την πελατεία τους. Αν τα κόμματα δημο-σίευαν κανονικούς ισολογισμούς, δεν θα χρειαζόταν τώρα να ζητάει ο εισαγγελέας Γ. Πεπόνης από τις τρά-πεζες να του γνωστοποιήσουν τα δάνεια που έχουν δώσει στα κόμματα, κι αυτό ύστερα από δημόσια κα-ταγγελία του καθηγητή Ν. Αλιβιζάτου. Θα ήταν από χρόνια γνωστά τα προβλήματα, με απλή ανάγνωση των οικονομικών καταστάσεων. Το πρόβλημα που τώρα έλαβε δημοσιότητα είναι ο υπερδανεισμός κυ-ρίως των δύο μεγάλων κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τα οποία έχουν πάρει δάνεια από διάφορες τράπεζες, με εγγύηση τις μελλοντικές κρατικές επιχορηγήσεις τους, το ύψος των οποίων εξαρτάται από τα εκλογι-κά τους ποσοστά που, εννοείται, δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένα.

Σύμφωνα με άρθρο της εφημερίδας «Καθημε-ρινή» (11/12/2011), ο Ν. Αλιβιζάτος προσκόμισε στον οικονομικό εισαγγελέα τα στοιχεία όλων των κομμάτων για τα δάνεια που έχουν πάρει και για το ύψος των επιχορηγήσεών τους των ετών 2010 και 2011. Ειδικά για το ΠΑΣΟΚ, που έχουμε τον «ισολο-γισμό» του, τα στοιχεία αυτά ήταν:

Ανεξόφλητα δάνεια τραπεζών στο 2010 περί-που 115.000.000€, ενώ από τον «ισολογισμό» του 2011 προκύπτει ότι αυξήθηκαν κατά 473.667,39€. Κρατική επιχορήγηση έτους 2010 περίπου 19.800.000€ και αυξημένη κατά 10% για το 2011, περίπου 21.800.000€.

Αν λάβουμε υπόψη και την ανακοίνωση των

εργαζομένων στο ΠΑΣΟΚ, ότι ο Φεβρουάριος ήταν ο τέταρτος μήνας που παραμένουν απλήρωτοι, υπολογίζονται υποχρεώσεις για δύο μήνες του 2011, περίπου 800.000 ευρώ. Αυτά τα γνωρίζου-με από δημοσιεύματα. Φυσικά δεν γνωρίζουμε ούτε εμείς ούτε ο οικονομικός εισαγγελέας, τι ποσά οφείλονται στο Δημόσιο από φόρους, στα Ασφαλιστικά Ταμεία για εισφορές-κρατήσεις, και στους προμηθευτές υλικών και υπηρεσιών, τα οποία υποθέτω πως θα είναι πολύ σημαντικά, αφού δεν πληρώνονται πλέον ούτε οι εργαζό-μενοι. Με βάση τα γνωστά μόνο στοιχεία, αν το ΠΑΣΟΚ είχε συντάξει κανονικό ισολογισμό για το 2011 θα εμφάνιζε, σωρευτικό έλλειμμα άνω των 110.000.000€, ετήσιο ταμιακό έλλειμμα 6.000.000€ περίπου, με κρατική χρηματοδότηση 22.000.000€ περίπου. Από τα πιο πάνω γίνεται φανερό πως οι τράπεζες που έδωσαν τα δάνεια δεν πρόκειται να πάρουν πίσω τα χρήματά τους ακόμη και αν το ΠΑΣΟΚ, σε συνεχόμενες μελλο-ντικές εκλογικές αναμετρήσεις, παίρνει ποσοστά πάνω από... 50%! Ανάλογα περίπου ισχύουν και για τη ΝΔ. Όλοι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και τράπεζες) γνωρίζουν από χρόνια την κατά-σταση, το ζητούμενο όμως ήταν να μην το γνωρί-ζουμε εμείς, αφού όλα αυτά και τα άλλα (φόροι, εισφορές κλπ) που ακόμη δεν τα μάθαμε, δεν φαίνονται στον περίφημο «ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟ ΕΣΟΔΩΝ-ΔΑΠΑΝΩΝ». Τώρα βέβαια που το θέμα έφθασε στον εισαγγελέα, μπορούμε να ισχυρισθούμε το από ετών... εφαρμοζόμενο «το μαχαίρι θα φθάσει στο κόκκαλο»! Φαίνεται όμως πως θα προλάβουν το «μαχαίρι» με νομοθετική ρύθμιση (ο Μπένυ δεν παίζεται σε κάτι τέτοια) όπως καταγγέλλει τώρα η Ντόρα που δεν γνώριζε τίποτε τόσα χρό-νια (από τον Αλιβιζάτο τά μαθε), και φυσικά θα τα φορτώσουν όλα στα συνήθη υποζύγια.

Να τους χαιρόμαστε με τους «ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΑΠΛΕΤΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ» που δημοσιεύουν, ώστε να γνωρίζουμε τα πάντα, όπως κομπάζουν, για τα οι-κονομικά των κομμάτων τους!

Σπύρος ΚορωνάκηςΟρκωτός Λογιστής

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΜΑΡΤΙΟΣ 2012

Σ την μεταπολιτευτική ιστορία μας, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ κυρι-άρχησαν στον πολιτικό βίο της χώρας, με την βοήθεια της διαπλοκής και του

πελατειακού συστήματος. Οι περισσότερες προσπά-θειες να δημιουργηθούν άλλοι κομματικοί φορείς είχαν συνήθως βραχύβια αποτελέσματα. Πολλά τα παραδείγματα, κι ένα κοινό χαρακτηριστικό: όλα είχαν προέλθει από διασπάσεις των δύο μεγάλων κομμάτων (με μια αντίστοιχη εικόνα στην αριστε-ρά). Χωρίς πραγματικά εναλλακτική πρόταση, ήταν προσωποκεντρικά κόμματα, όσο και αυτά από τα οποία προέρχονταν -άλλωστε τις περισσότερες φο-ρές η διαφωνία με τον “αρχηγό” ήταν που αποτε-λούσε και τον λόγο αποστασιοποίησης, κι όταν αυτή εξέλειπε, οι άσωτοι υιοί επέστρεφαν, πάντα “για το καλό της πατρίδας και της παράταξης” και λόγω της ανάγκης “να αποκτήσει ο τόπος ισχυρή διακυβέρνη-ση”. Το πόσο ωφέλησαν αυτές οι ισχυρές κυβερνή-σεις την χώρα το γνωρίζουμε όλοι.

Αυτή η διαδικασία είχε την δική της συμβολή στο γενικότερο αδιέξοδο, στο οποίο έχουμε φτάσει σήμερα. Λειτουργώντας αποπροσανατολιστικά και εκτονώνοντας περιοδικά την απογοήτευση απέ-ναντι στο πολιτικό σύστημα, τα περισσότερα μικρά κόμματα αποτέλεσαν ένα πολύτιμο εργαλείο στο να μην αλλάξει απολύτως τίποτα. Χωρίς εναλλακτική πολιτική πρόταση, οι άσφαιρες κορώνες απέναντι στον δικομματισμό, ήταν το εχέγγυο για την μακρο-ημέρευσή του.

Οι περισσότεροι θυμόμαστε άλλωστε τον Αντώ-νη Σαμαρά να μιλάει, επί Πολιτικής Άνοιξης, για την υπέρβαση και το ξερίζωμα του δικομματισμού. Θα τα θυμάται και ο Μάξιμος Χαρακόπουλος, που έκα-νε κι αυτός το πέρασμα του από τα χαρακώματα του

αγώνα κατά του δικομματισμού στην Δημοκρατική Ανανέωση.

Είναι προφανές ότι το ίδιο σενάριο προσπαθούν σήμερα κάποιοι να αναπαράγουν. Κάθε εβδομάδα, ένα νέο πολιτικό κόμμα γεννάται από τα σπλάχνα του παλιού. Απέλπιδες προσπάθειες ενός πολιτικού προσωπικού που έχει εξαντλήσει τον ρόλο του, να διατηρηθεί στο παιχνίδι εξουσίας. Άγγελοι όλοι του “νέου” που μυρίζει σήψη από μακριά.

Αυτή η εικόνα θα μας κάνει λοιπόν σήμερα να συμφωνήσουμε με τον κο M. Χαρακόπουλο ως προς τούτο: τα κόμματα αυτά δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν, όμως δεν έχουν να προσφέρουν τί-ποτα γιατί αποτελούν “σάρκα εκ της σαρκός” του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος.

Αν, όμως, ο κύριος M. Χαρακόπουλος, τρομά-ζει με την ιδέα ότι η επόμενη Βουλή θα είναι ένα Jurassic Park επειδή θα αποτελείται από πολλά κόμματα, θέλουμε να τον καθησυχάσουμε. Η Βου-λή είναι ήδη πάρκο δεινοσαύρων. Ήρθε, όμως, η ώρα να αλλάξει αυτό. Ήρθε η ώρα να βγουν στη σύνταξη τόσο τα παιδιά της χούντας, όσο και τα παιδιά της μεταπολίτευσης, “δεξιά” κι “αριστερά”. Η χώρα χρειάζεται μια εκ βαθέων ανασύνταξη, όχι μόνο για να βγούμε από τα κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά αδιέξοδα των μνημονίων στο μέλλον, αλλά κυρίως, για να ξεκαθαρίσουμε τους λογαριασμούς μας με το παρελθόν.

Ελεάννα Ιωαννίδου, εκπρόσωπος τύπου των Οικολόγων ΠράσινωνΚώστας Κούτσικος, συντονιστής Πολιτικής Κίνησης Λάρισας

04 έργα&σια

Η Βουλή είναι ήδη πάρκο δεινοσαύρωνΑπάντηση στις δηλώσεις του Γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού της Ν.Δ., Μάξιμου Χαρα-κόπουλου, για τα μικρά κόμματα

ΚΡΑΤΙΚΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑΈρχεται και ξανάρχεται στο προσκήνιο το θέμα της χρηματοδότησης των κομμάτων. Από το 2010 ο τότε υπ. Εσωτερικών δήλωνε ότι η κρατική χρηματοδότηση θα πρέπει να μειω-θεί κατά 20-25%, και όλοι περιμέναμε τον περίφημο “νόμο Ραγκούση”. Ο αντικαταστάτης του Καστανίδης, υπερθεμάτιζε όσο η οικονομική κατάσταση της χώρας χειροτέρευε... Δεν “προκάνανε” που έλεγε και ο μακαρίτης Φλωράκης.

Μ ας τελείωσε το ΠΑΣΟΚ σαν κυ-βέρνηση και ο ση-μερινός υπουργός Γιαννίτσης έφερε το θέμα στην Επι-

τροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής όπου για πρώτη φορά κάλεσαν και τους Οικολόγους Πράσι-νους να παρευρεθούν και να κάνουν τις προτάσεις τους. Πήγαμε ο Τ. Κρομμύδας και εγώ, τοποθετηθή-καμε και καταθέσαμε σχετικό υπόμνημα.

Μεταξύ άλλων ζητάμε τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης κατά 50%. Μείωση των αποδοχών των βουλευτών κατά 50%, με ταυτόχρονη κατάρ-γηση της αυτοτελούς φορολόγησής τους, όπως και κατάργηση του αφορολόγητου των εξόδων παρά-στασης και των πρόσθετων απολαβών (αυτοκίνητα, ατέλειες κλπ.). Επίσης κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης, και ασφάλισή τους από τα ασφαλιστικά τους ταμεία, στα οποία θα κατατίθενται οι εισφορές από τη βουλή κατά τη διάρκεια της θητείας τους.

Τονίσαμε δε ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν μη-δενικό χρέος. Είχαν λάβει τον Σεπτέμβρη του 2009 δάνειο 800 χιλ για να αντεπεξέλθουν στα έξοδα δύο εκλογικών αναμετρήσεων εκείνης της χρονιάς. Τον Ιούλη του 2010 το δάνειο εξοφλήθη πλήρως.

Όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λιγό-τερο ή περισσότερο, καλύπτουν τη χρηματοδότηση των κομμάτων με διάφορους τρόπους: σαν ποσο-στό στα έσοδα του Π/Υ – όπως στην Ελλάδα – ή κα-ταβάλλοντας ένα ποσό ανάλογα με τις ψήφους που συγκεντρώνουν τα κόμματα στις εκλογές. Υπάρ-χουν διάφοροι τρόποι υπολογισμού, όπως συνδυ-ασμοί των παραπάνω ή και άλλοι πιο μπερδεμένοι. Η Ελλάδα ήδη έχει υπερβολικά ποσά και αυτό πέρα από την οικονομική κρίση. Το “κούρεμα” του 50% είναι επιβεβλημένο...

Όμως εκτός της εξοικονόμησης χρημάτων, το θέμα του ελέγχου και της διαφάνειας είναι επίσης πολύ σημαντικό. Εμείς, πέρα από τα λόγια που πε-ρισσεύουν στην εποχή μας, από τις αρχές του 2010, προαιρετικά, εφαρμόζουμε διπλογραφική τήρηση των βιβλίων μας, δημοσιεύουμε στην εφημερίδα

μας Πράσινη Πολιτική και στην ιστοσελίδα μας τον Ισολογισμό μας δύο φορές τον χρόνο, τον οικονο-μικό μας απολογισμό (που εξάλλου είναι και κατα-στατική μας υποχρέωση...) με την πλήρη ανάλυση ανά λογαριασμό, μαζί με την έκθεση του ορκωτού λογιστή που μόνο εμείς απασχολούμε, πέρα από τον έλεγχο των ορκωτών ελεγκτών της Βουλής. Δεν ξεχνάμε ότι η κρατική χρηματοδότηση είναι δη-μόσια χρήματα και συνοδεύεται από την ευθύνη να τα διαχειριζόμαστε με απόλυτη διαφάνεια.

Πολύ πρόσφατα ο Γιαννίτσης έκανε τις προτά-σεις του για τη μείωση της χρηματοδότησης κατά 25%. Υπάρχουν σε αυτές και θετικά στοιχεία όπως η θέσπιση πλαφόν και ο υπολογισμός να γίνεται όχι στα προϋπολογισθέντα έσοδα αλλά στα τελικά έσο-δα του κράτους, κάτι που ως τώρα δημιουργούσε τεράστιες υπερβάσεις πολλών δεκάδων εκατομ-μυρίων. Παρόλα αυτά η πρόταση χαρακτηρίζεται ανεπαρκής και προκλητική, που απλά στήνει δίχτυ ασφαλείας για το σύστημα, σε μια εποχή που οι άνεργοι ξεπέρασαν το 1 εκατομμύριο και ο κατώ-τατος μισθός μειώνεται κατά 22-32 %. Προσωπικά πίστευα ότι η χρηματοδότηση και του 2011 και του 2012 θα μειωνόταν 25%, ίσως και 50% όπως ζη-τούσαν πολλοί. Επιπλέον το 2012 θα έχουμε και τις εκλογές, όπου αυτόματα προκύπτει και η εκλογική χρηματοδότηση. Ο Γιαννίτσης λοιπόν διευκρινίζει ότι η πρότασή του θα ισχύσει από την 1/1/13 !! και ότι μόνο αν η κυβερνητική πλειοψηφία θελήσει, θα επισπευσθούν οι διαδικασίες...

Τρελοί είναι; Πριν λίγο, και μετά από κατακραυ-γή, απέσυραν πρόταση σε “άσχετο” νομοσχέδιο, από τους γραμματείς ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, για “κούρεμα” των τόκων των δανείων τους... Ίσως επανέλθουν με άλλη μορφή “περαίωσης”... Γκρινιάζουν, σαν να αγνοούν ή να μην τους ενδιαφέρει η οικονομική πραγματικότητα, και πιέζουν η τελευταία δόση της χρηματοδότησης του 2011 να εκταμιευτεί άμεσα. Οι υπάλληλοι των κομμάτων τους είναι απλήρωτοι και αυτοί βουλιάζουν στα χρέη. Με τέτοια υποδειγματι-κή οικονομική διαχείριση πώς να μην τους αποθε-ώσουμε;

Αντώνης Ξενικός

Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν μηδενικό χρέος. Είχαν λάβει τον Σεπτέμβρη του 2009 δάνειο 800 χιλ για να αντεπεξέλθουν στα έξοδα δύο εκλογικών αναμετρήσεων εκείνης της χρονιάς. Τον Ιούλη του 2010 το δάνειο εξοφλήθη πλήρως.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΜΑΡΤΙΟΣ 2012 05έργα&σια

Οι εκλογές πλησιάζουν, και σε όλο το φάσμα του χρεοκοπημένου πολιτικού συ-στήματος, από τα δεξιά μέχρι και τα αριστερά, διεξάγεται μία σκληρή μάχη διάσωσης και επιβίωσης.

Από την μία οι δύο πόλοι του μεγάλου, του κλασσικού δικομματισμού, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Κονταροκτυπιούνται για το ποιος θα έχει το πρώτο λόγο στο νέο σκηνικό που θα προκύ-ψει από τις εκλογές. Ποιός θα αναλάβει τα ηνία στην καταστροφική για τη χώρα πορεία. Μία πορεία που ξεκίνησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το πρώτο μνημόνιο, και συνέχισαν και οι δύο μαζί με το δεύτερο. Τώρα διαγκωνίζονται ποιος θα έχει το πάνω χέρι στην νέα κυβέρνηση που θα αποτελειώσει ό,τι απέμεινε από το κοινω-νικό κράτος και τα εισοδήματα μισθοσυντήρη-των και συνταξιούχων.

Από την άλλη οι δύο πόλοι του μικρού δι-κομματισμού. ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, όπου ο καυγάς και ο λαϊκισμός καλά κρατούν.

Αντί σε περίοδο βαθιάς κρίσης να βρουν τον ελάχιστο έστω κοινό βηματισμό, ερίζουν για την πρωτοκαθεδρία. Αντί να προτάξουν εναλλακτικές λύσεις, θεοποιούν την πολιτική άρνηση, την πολιτική του «όχι σε όλα».

Πρωτοστατούν στην αντιμνημονιακή ρη-τορεία. Ανταγωνίζονται σκληρά σε ένα πρω-τοφανή λαϊκισμό χωρίς εναλλακτικές προ-τάσεις. ‘Η, όποτε αποφασίσουν να κινηθούν εναλλακτικά, αρθρώνουν ιδεολογήματα που οδηγούν είτε στον αγνωστικισμό είτε στην χώρα του Κιμ Ιλ Σουνγκ.

Η παραδοσιακή αριστερά δεν αντιλαμβά-νεται την κρίση ως πρόβλημα που απειλεί τη προοπτική της χώρας, την συνοχή της κοινω-νίας, αλλά ως χρυσή ευκαιρία να επενδύσει. Να επενδύσει στην ανέχεια, να ποντάρει στη φτώχεια. Να αξιοποιήσει την οργή της κοινω-νίας για να αλλάξει τους πολιτικούς συσχετι-σμούς. Η κρίση για την παραδοσιακή αριστερά είναι πολιτική ευκαιρία να αντλήσει εκλογικό όφελος και ιδεολογική επιρροή. Μέχρι εκεί. Οι προτάσεις και λύσεις για τη βελτίωση της ζωής όλων αυτών που επικαλούνται, μπορούν να περιμένουν για την μετά …θάνατον ζωή.

Ας μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβο-λία. Ούτε ενότητα της αριστεράς θα υπάρξει, ούτε εναλλακτικό σχέδιο στη κρίση. ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ μέσα από διαφορετικούς δρόμους θα …ενώνονται στον λαϊκισμό και την πολιτική άρνηση. Και θα συνεχίσουν να επιβεβαιώνουν ότι αποτελούν μέρος του παρηκμασμένου πολιτικού συστήματος ή για την ακρίβεια το «αντίπαλο δέος» στον μεγάλο, κλασσικό δι-κομματισμό. Τον μικρό δικομματισμό που οι πόλοι του μαλώνουν για την πρωτοκαθεδρία.

Είναι μια πορεία που θα ενταθεί εν όψει εκλογών αλλά σύντομα θα πιστοποιήσει το πολιτικό και ιδεολογικό αδιέξοδό τους.

Όμως δίπλα στο «δίπολο» αυτό της πο-λιτικής άρνησης, υπάρχει και η «αριστερά της πρότασης και του εναλλακτικού λόγου» όπως αυτοδιαφημίζεται. Η ΔΗΜ.ΑΡ. Πρόταση και εναλλακτικός λόγος που είναι το εξής…ένα. Πώς θα κερδίσουν ένα όσον το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό για να διαπραγματευ-τούν με καλύτερους όρους τη συμμετοχή τους στη μελλοντική κυβέρνηση. Τουλάχι-στον αυτοί έχουν …στόχο.

Μάκης Κοψίδης Αν. μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων Πράσινων

Ο ΜέγαλΟς και Ο ΜικρΟς ΔικΟΜΜα-τιςΜΟς

Δ ύο χρόνια μετά το Μνημόνιο, το βαρέλι παραμένει χωρίς πάτο: οι θυσίες πάνε χαμέ-νες, η κρίση επιδεινώνεται, η κοινωνική συνοχή θυσιά-ζεται συστηματικά, η Δανεια-

κή Σύμβαση με τους ανέφικτους δημοσιονομικούς στόχους και τις δρακόντειες κυρώσεις, αποτελεί μάλλον Οδικό Χάρτη για εκδίωξη από το ευρώ.

Παράλληλα εξελίσσεται επίθεση διαρκείας στο περιβάλλον και τα συλλογικά αγαθά: κατεδάφιση περιβαλλοντικής νομοθεσίας, εκποιήσεις με βίαιη αλλαγή χρήσεων στη δημόσια γη, ακρωτηριασμός του σιδηροδρόμου και των αστικών συγκοινωνιών, εκτροπή του Πράσινου Ταμείου, πελατειακές επι-δρομές, όπως με τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, καταστροφικές επενδύσεις που μακροπρόθεσμα καταστρέφουν περισσότερες θέσεις από όσες δη-μιουργούν, όπως οι εξορύξεις και οι all inclusive φαραωνικές τουριστικές μονάδες.

Η έκταση της αποτυχίας και η ένταση της κοι-νωνικής αποδοκιμασίας αφαιρούν από τη σημερινή Βουλή κάθε νομιμοποίηση να αποφασίζει για τις τύ-χες της χώρας. Οι εκλογές λοιπόν έπρεπε να είχαν γίνει ΧΘΕΣ, ήδη πριν από την κύρωση της Δανεια-κής. Πρόβλημα παραμένει πάντως και το έλλειμμα προτάσεων της Αριστεράς και η αδυναμία των κομ-μάτων της να συζητήσουν μεταξύ τους.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι απορρίψαμε από την αρχή το Μνημόνιο ως υπέρμετρο τίμημα, με άδικη

κατανομή βαρών και τουλάχιστον αμφίβολο αποτέ-λεσμα. Κεντρική μας θέση είναι ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ μέσα από μια Πράσινη Στροφή που θα απαντά ταυτόχρονα στην οικονομι-κή, κοινωνική και περιβαλλοντική διάσταση: Εκτε-ταμένες επενδύσεις σε «πράσινες» υποδομές, μαζι-κή δημιουργία αλλά και διάσωση θέσεων εργασίας μέσα από συνολικότερο αναπροσανατολισμό της οικονομίας για συμφιλίωσή της με το περιβάλλον.

Επιμένουμε ότι ΑΛΛΟ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΥΓΙ-ΑΝΣΗ, ΑΛΛΟ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙ-ΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ. Καταθέτουμε εναλλα-κτικές λύσεις με συγκεκριμένες προτάσεις για:

Επαρκή δημόσια έσοδα με αιχμή τη φορολό-γηση του πλούτου, δέσμευση των «γκρίζων περι-ουσιών», τερματισμό των προνομίων του πολιτικού συστήματος και της Εκκλησίας, ανασχεδιασμό της φορολογίας ως εργαλείου ενθάρρυνσης και απο-θάρρυνσης δραστηριοτήτων.

Επαρκείς δημόσιες δαπάνες που θα αξιοποιούν για την κοινωνία και το τελευταίο ευρώ: οικοδόμη-ση πλήρους κοινωνικού κράτους και αποδοτικής δημόσιας διοίκησης, δραστική μείωση δαπανών όπως οι εξοπλισμοί.

Αναπροσανατολισμό της πραγματικής οικο-νομίας με βιώσιμη αναζωογόνηση της υπαίθρου, απεξάρτηση από πετρέλαιο και λιγνίτη, αναβάθμιση των συλλογικών αγαθών ως αντιστάθμισμα στις απώλειες αγοραστικής δύναμης, ανάπτυξη θεσμών

Κοινωνικής Οικονομίας για να στηριχθούμε πρώτα στις δικές μας δυνάμεις. Το «μίνι Μάρσαλ» να μη σπαταληθεί στην αναστήλωση ενός ήδη χρεοκοπη-μένου οικονομικού μοντέλου.

Διαρθρωτικές αλλαγές με κριτήριο το δημόσιο συμφέρον και τη βιωσιμότητα, όχι την οικονομική ορθοδοξία. «Εσωτερική υποτίμηση» δεν μπορεί να προχωρήσει με μισθούς Βουλγαρίας και κόστος ζωής Γερμανίας.

Διεύρυνση της δημοκρατίας, με ενίσχυση της άμεσης συμμετοχής των πολιτών και της αποκέ-ντρωσης, απλή αναλογική, περικοπή δαπανών για το πολιτικό σύστημα, θεσμικές δικλίδες κατά της αυθαιρεσίας της εξουσίας.

Ριζικές αλλαγές και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, για κοινή οικονομική πολιτική με κοινωνική δικαιοσύ-νη και πλήρη δημοκρατική νομιμοποίηση, οικοδό-μηση συμμαχιών που θα ανατρέψουν εκλογικά τον άξονα Σαρκοζί - Μέρκελ.

Βασικό διακύβευμα των εκλογών οφείλει να αποτελέσει η ανάγκη για εναλλακτική διέξοδο, που θα αναιρεί όσα σήμερα κρατούν τη χώρα όμηρο των δανειστών. Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε ήδη ανα-λάβει επιμέρους θεματικές πρωτοβουλίες διαλό-γου και φιλοδοξούμε να είμαστε μέρος της λύσης σε μια τέτοια κατεύθυνση.

(δημοσιεύτηκε στο «Ποντίκι» στις 15-03-12)

Του Γιάννη Παρασκευόπουλου, επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας των Ο. Π.

πραςινη ςτρΟφη Μέ κΟινωνικη και ΟικΟνΟΜικη ΔιαςταςηΗ Ελλάδα βρίσκεται στην καρδιά μιας ευρωπαϊκής και παγκόσμιας κρίσης. Καθοριστική είναι όμως και η εγχώρια διάσταση της κρίσης, με όλα όσα μας κάνουν τον αδύναμο κρίκο της ευρωζώνης.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΜΑΡΤΙΟΣ 201206 πρίσμα

ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Αθήνα: Πλ. Ελευθερίας 14, 105 53, τ. 210 33 06 301, f. 210 38 34 390Θεσ/νίκη: Πλάτωνος 1 & Εγνατία - 54631, τ. 2310 26 97 80, f. 2310 42 11 96www.ecogreens.gr | ecogreen@otenet.gr

“ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ”ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΙδιοκτησία: ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟΣ, Αστική μη κερδοσκοπική εταιρείαΚολοκοτρώνη 31, 105 62, Αθήνα, τ. 210 32 13 442, f. 210 32 41 825

Διαχειριστική Επιτροπή ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟΥΌλγα Κήκου, ΠρόεδροςΤηλέμαχος Σπασίδης, ΕκδότηςΓιάννης Χαραλαμπάκης, ΤαμίαςΓιώργος Πασχαλίδης, ΜέλοςΑντώνης Πετρόπουλος, Γραμματέας

Συντακτική Επιτροπή ΕφημερίδαςΑντώνης Ξενικός (Διευθυντής) Κώστας Γεωργιάδης (Σύμβουλος Έκδοσης - Υπεύθυνος Σύνταξης)Νατάσσα Τσιρώνη (Συντονισμός Ύλης)Κώστας Λουκέρης (από το ΠΣ)Γιώργος Μπλιώνης (από το ΠΣ)Τηλέμαχος Σπασίδης (από ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟ)Γιάννης Χαραλαμπάκης (από ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟ)Τάσος Κρομμύδας (από την ΕΓ)Γιώργος Δημητρίου (από την ΕΓ)Μιχάλης Μιχελής (μέλος)

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: Sereal DesignersΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: UDF ΕΠΕ

Η Αθήνα στο μεταξύ έγινε επικίνδυνη, σε ανθρωπιστική κρίση, γεμάτη σκο-τεινές γωνίες και άδεια κτίρια. Κάποτε

το πρόβλημά μας ήταν το κυκλοφοριακό και το νέφος, σήμερα είναι άλλα που μας απασχολούν, πρωτίστως κοινωνικά αλλά και ζητήματα χώρου, ιδιωτικού και δημόσιου.

Ας δούμε όμως τι θέλουν οι Αθηναίοι του 21ου αιώνα.

Δεν θέλουν να φύγουν όλοι οι μετανάστες, αλλά ούτε και να μείνουν όλα ως έχουν, με τη βία και το μίσος που επικρατεί σε γειτονιές και την εκ-μετάλλευσή τους από μαφία και παραοικονομία. Θέλουν επιτέλους μια σωστή μεταναστευτική πο-λιτική, που είτε να τους βοηθά να ενταχθούν είτε να τους βοηθά να επιστρέψουν.

Γνωρίζουν πως οι εξαρτημένοι χρήστες δεν μπορούν να εξαφανισθούν από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά ούτε πως μπορεί το πρόβλημα να «σκουπίζεται» κάτω από το χαλί: θέλουν μια σω-

στή πολιτική για τα ναρκωτικά, μια πολιτική πρό-ληψης, φροντίδας και μείωσης της βλάβης, όχι ατελέσφορες ηθικοπλασίες.

Θέλουν πολιτικές που να φέρουν υγιή επιχει-ρηματική δραστηριότητα στο κέντρο, μαζί με την αισθητική αναβάθμιση: το κέντρο είναι καίριο για την οικονομική ανάκαμψη όλης της χώρας. Θέλουν τα κτίρια να ζωντανέψουν, να επιστρέψουν οι κά-τοικοι, η κίνηση. Γνωρίζουν πως κάθε πόλη μπορεί μεν να έχει και τα σκοτεινά και δύσκολα σημεία της, αλλά αυτά δεν μπορεί πλέον να είναι διάχυτα παντού.

Θέλουν μια πόλη ζωντανή, αλλά όχι του φτη-νού θορύβου, των μεγαφώνων, της αϋπνίας και της κατάληψης των πεζοδρομίων. Θέλουν αγορές υπαίθριες, ανταλλακτικά και χαριστικά παζάρια, χειροτεχνίες, αγροτικά προϊόντα, εμπόριο όχι λα-θρεμπόριο.

Θέλουν η πόλη να φυλάγεται σωστά και όχι με κατακτητικού τύπου εφορμήσεις σκούπας που

απλώς θάβουν για λίγο το πρόβλημα.

Θέλουν σύγχρονες πολιτικές για άστεγους και ευπαθείς ομάδες, και θέλουν να βλέπουν τους αν-θρώπους με ειδικές ανάγκες όχι να επαιτούν αλλά να κυκλοφορούν άνετα, περήφανα, ανάμεσα στους υπόλοιπους.

Η πόλη έχει αρχίσει επιτέλους να αποκτά συ-νειδητούς Αθηναίους. Μερικοί συγκεντρώθηκαν με κεριά έξω από το Αττικόν, να θρηνήσουν για ένα όμορφο κτίριο. Θα μου πείτε, μα εδώ ο κόσμος χάνεται, τι αξία έχει ένα κτίριο, έστω κι αν θυμίζει πολλά σε πολλούς;

Εκεί όμως είναι το μυστικό της αντίστασης ενάντια σε αυτά που συμβαίνουν: τείνουν να μας απομακρύνουν από τις αληθινές μας ανάγκες, από την ανάγκη μας για ποιότητα ζωής, για επικοινω-νία, ταυτότητα, ιστορία και συλλογικές αναμνήσεις. Δεν θρηνήσαμε απλά ένα κτίριο, αλλά αυτό που μας στερείται όλο και περισσότερο και που δεν είναι μόνο χρήμα, αλλά πολιτισμός, ιδιαιτερότητα,

αξίες. Επιπλέον, αν δεν ενδιαφέρεται κανείς για το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει, συνήθως πολύ λίγο ενδιαφέρεται και για τους ανθρώπους που και αυτοί βρίσκονται στο περιβάλλον του.

Στον σημερινό διάλογο μοιάζει πλέον το μόνο που μετράει να είναι η οικονομία. Ιστορία, πολιτι-σμός, χώρος έχουν συμπιεστεί. Όμως, χωρίς αυτά, θα γίνουμε βαθιά φτωχότεροι. Τα ασπρόμαυρα δι-λήμματα που μας τίθενται μας αποπροσανατόλισαν από τον πλούτο της ζωής και των επιλογών μας.

Η Αθήνα πάντα θα είναι ζωντανή. Στην πολυ-δαίδαλη δραστηριότητα προστέθηκε πολυπολιτι-σμικότητα, φως, χρώμα και επικοινωνία. Χρειάζεται μόνο τις σωστές πολιτικές, ώστε, χωρίς προκατα-λήψεις, όλα αυτά να αναδειχθούν και να αναπνεύ-σουν χωρίς φόβο και χωρίς βία. Η ανάκαμψη της Ελλάδας δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από το κέντρο.

* Ο κ. Φίλιππος Δραγούμης είναι δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων.

Ουφ, επιτέλους, ήρθε η πολυαναμενόμενη παράταση και θα προλάβουμε να το δηλώσουμε το αυθαιρετάκι μας. Η κοινωνία ανάσανε. Οι μηχανικοί επίσης. Ακόμη και εκείνοι που ποτέ δεν αυθαιρέτησαν, τώρα νομιμοποιούν αβέρτα. Η οικονομική κρίση μειώνει τις αντιστάσεις, τα έξοδα σπιτιού, γραφείου, ασφάλιστρα, δάνεια, παιδιά, σχολεία, φόροι, χαράτσια κλπ τρέχουν, ή μάλλον καλπάζουν.

Αυθαιρετώ, αυθαιρετείς, αυθαιρετεί

Θ υμάμαι όταν ο γιος μου ήταν μικρός που, για να μπορώ να δουλεύω απερίσπαστη -καταπώς απαιτούσε ο ιδι-ωτικός τομέας, που μόλις άκουγε ότι έχεις παιδί, σε

ρώταγε «εκτός έδρας μπορείτε να δουλέψετε;»- είχα γυναίκα «εσωτερική». Κάποιες από αυτές τις γυναίκες, που μου επέτρεψαν να μεγαλώσω το παιδί μου δουλεύοντας -Αλβανίδες, Βουλγάρες, Ρουμάνες, Ουκρανές, Ρωσίδες, Πολωνέζες- ήταν καθηγήτριες γαλλικών ή αγγλικών, νοσοκόμες, φυσικοί. Εγώ στην ανάγκη μου και εκείνες στη δική τους, την πολύ μεγαλύτερη, αφού άφηναν πίσω οι-κογένεια και παιδιά και ξενιτεύονταν. Πολλές από αυτές τις μετανάστριες της Ανατολικής Ευρώπης παντρεύονταν ηλικιωμένους ή ακόμη χειρότερα εκδίδονταν. Η ανάγκη, βλέπετε. Η ανέχεια μειώνει τις αντιστάσεις.

Σας φαίνεται εξωφρενική η σύγκριση αυτών των γυναικών με τους έλληνες μηχανικούς; Και όμως εκεί φτάσαμε. Ένας ολόκληρος κλάδος, αυ-τός των μηχανικών, να ζει από τα αυθαίρετα. Αφού κτίσαμε την ελληνική επικράτεια, με μεγαλύτερες ή μικρότερες αυθαιρεσίες, στις οποίες το κράτος έκανε τα στραβά μάτια, τώρα τις νομιμοποιούμε. Οι πολίτες απαιτούν την ολοκλήρωση του κρατικού αλληθωρισμού. Και το κράτος «που έχει ανάγκη», κλείνει, υποτίθεται, τις παλιές πληγές.

Δεν είναι όμως έτσι και το ξέρουν όλοι. Κάποιοι μάλιστα δεν νομιμοποιούνε καν παλιές αυθαιρεσίες, αλλά σημερινές, ακόμη και μελλοντικές! Τώρα το κράτος δεν κάνει απλά τα στραβά μάτια, βγάζει τα μάτια του κανονικά, νομιμοποιώντας την νέα γενιά αυθαιρέτων. Από το «να το δηλώσω για να το σώσω» φτάσαμε στο «να το δηλώσω για να το κτίσω».

Η ανάγκη του κράτους για χρήματα δικαιολο-

Η Αθήνα έχει αλλάξει. Μαζί με την Αθήνα, αλλάξαμε και μεις. Πριν από κάποια χρόνια το όνειρό μας ήταν να λέμε πόσο άσχημη είναι η πόλη, και τρέχαμε να ξεφύγουμε το Σαββατοκύριακο από τη φρίκη της. Την είχαμε απαξιώσει. Μετακομίσαμε στα προ-άστια. Σήμερα καταλάβαμε πως πρέπει να κάνουμε το αντίστροφο: να επιμείνουμε μέχρι να αναδειχθεί ξανά η ζωή που υπάρχει.

γράμμα από την πόλη μουη ανάκαμψη της έλλάδας ξεκινάει από το κέντρο Του Φιλιππου Δραγουμη*

γεί άραγε την συνεχιζόμενη καταστροφή της χώ-ρας; Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να απασχοληθεί ο κλάδος των μηχανικών; Τι κάνουν οι μηχανικοί σε άλλες χώρες, που δεν κτίζουν και δεν νομιμοποι-ούν αυθαίρετα; Κλέφτες γίνονται; Φυσικά όχι.

Το δομημένο περιβάλλον πρέπει να έχει όρια. Δεν μπορεί να αυξάνεται συνεχώς. Η δόμηση πρέ-πει να καλύπτει ανάγκες, στέγασης, εργασίας, αναψυχής, εκπαίδευσης, περίθαλψης κλπ που δεν είναι άπειρες, και που ορίζονται από κανόνες. Το ξέρουμε αυτό όλοι μας, κι αν δεν το ξέραμε, το μά-θαμε τώρα που βλέπουμε τα άδεια, τα απούλητα, τα ξενοίκιαστα διαμερίσματα, γραφεία και καταστή-ματα.

Στις άλλες χώρες, οι μηχανικοί δεν χτίζουν μόνο. Τα κτήρια παλιώνουν. Έτσι γκρεμίζουν και ξαναχτίζουν ή συντηρούν και ανακαινίζουν. Και έχουν δουλειά και ζουν αξιοπρεπώς. Δεν γίνονται κλέφτες, δεν αυθαιρετούν.

Στην Ελλάδα χτίσαμε μια φούσκα, και τώρα που έσκασε, αντί να αλλάξουμε

ρότα, αντί να προβληματιστούμε και να συνετιστούμε, συνεχίζουμε την αυτοκτονική πορεία με τη παρατεινόμενη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, παλιών και νέων.

Οι δικοί μας μηχανικοί γίνονται κλέφτες της βιωσιμότητας της χώρας, της ποιότητας ζωής και περιβάλλοντος. Γιατί όταν η πραγματοποιούμενη δόμηση ξεπερνά κατά πολύ την επιτρεπόμενη, τότε ο αερισμός και ο ηλιασμός χειροτερεύουν, οι ρύποι αυξάνονται και το αστικό περιβάλλον υποβαθμίζεται. Όταν κτίζεται αυθαίρετα όλη η Ελλάδα, βουνά, νη-

σιά, παραλίες, δάση, τότε το τοπίο, η φύση, η χώρα ολόκληρη καταστρέφεται. Τα δίκτυα (οδικά, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ύδρευσης) επεκτείνονται ασύμφορα, βασικές υποδομές όπως η αποχέτευση απουσιάζουν, οι με-τακινήσεις πολλαπλασιάζονται και μαζί τους πολλα-πλασιάζονται οι ρύποι και η κατανάλωση ενέργειας.

Στην Ελλάδα χτίσαμε μια φούσκα, και τώρα που έσκασε, αντί να αλλάξουμε ρότα, αντί να προβλη-ματιστούμε και να συνετιστούμε, συνεχίζουμε την αυτοκτονική πορεία με τη παρατεινόμενη νομιμο-ποίηση των αυθαιρέτων, παλιών και νέων.

Ο τομέας των κατασκευών στην Ελλάδα πρέπει να στραφεί σε άλλα αντικείμενα: συντήρηση των δι-κτύων και των γερασμένων κτηρίων (δημοσίων και ιδιωτικών), ενεργειακή, αισθητική, μορφολογική και λειτουργική τους βελτίωση, αναπλάσεις υπο-βαθμισμένων περιοχών, αναβάθμιση και ανάπλαση των ελεύθερων χώρων.

της Νατάσσας Τσιρώνη,Δρ Αρχιτέκτων-Πολεοδόμος

Στην σημερινή Ελλάδα της κρίσης όμως, οι πολίτες

παρανομούν και κτίζουν αυθαίρετα, οι μηχανικοί σιωπούν και τα νομιμοποιούν για να επιβιώσουν, το φαύλο κράτος βγάζει λεφτά και δεν μιλά. Η κοινωνία αντί να επαναπροσδιορίσει τις αξίες της, εκπορνεύεται.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΜΑΡΤΙΟΣ 2012 07εις υγείαν

Θόδωρος Μεγαλοοικονόμου*:

E> Σε σχέση με τις σημαντικές πρωτοβουλίες που έχετε αναλάβει πρόσφατα για τα δικαιώματα των ψυχικά πασχόντων, παρατηρείτε μία μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση της πολιτείας, ή ακόμα καλύτερα κάποια βελτίωση στο θεσμικό πλαίσιο και στις πραγματικές συνθήκες της ζωής των συγκεκρι-μένων ανθρώπων στις ψυχιατρικές κλινικές της χώρας μας;A> Ως ήταν αναμενόμενο, η λεγόμενη «πολιτεία», όχι μόνο δεν ευαισθητο-ποιείται, εν μέσω της κρίσης και του μνημονίου, για τα προβλήματα των πιο αδύναμων στρωμάτων αυτής της κοι-νωνίας, αλλά, με τις πολιτικές της, και ξέροντας πολύ καλά τα αποτελέσματά τους, επιδεινώνει αυτά τα προβλήματα και σπρώχνει όλο και περισσότερους σ΄ αυτή την κατάσταση. Το θεσμικό πλαίσιο, όχι μόνο δεν έχει αλλάξει στην κατεύθυνση της βελτίωσης των συνθηκών φροντίδας και αναγνώρισης δικαιωμάτων, αλλά γίνεται όλο και πιο ανεπαρκές θεραπευτικά και πιο κα-τασταλτικό. Οι ψυχιατρικές υπηρεσίες παρουσιάζουν μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό. Παράλληλα, το φάρμακο γίνεται όχι μόνο δυσεύρετο, αλλά και ‘φαρμάκι’, δηλαδή, αναξιόπιστο. Όλη η ιστορία με τα ‘γενόσημα’ κάνει ακριβώς αυτό: το φάρμακο πιο αναξιό-πιστο απ΄ ό,τι ήταν μέχρι τώρα και πιο δυσεύρετο.Την ίδια στιγμή, οι ψυχιατρικές δομές σχεδιάζεται ν΄ αποκτήσουν πιο κλειστό και κατασταλτικό χαρακτή-ρα, με την δημιουργία κλειδωμένων τμημάτων, με απομονώσεις κ.λπ. μέσα στις ψυχιατρικές κλινικές των γενικών νοσοκομείων και των ψυχιατρείων (κάτι που ήδη έχει ξεκινήσει), με πλή-ρως ασαφή τα κριτήρια για το ποιοι θα εγκλείονται εκεί.

E> Πριν από κάποια χρόνια είχε ξεκινήσει μία φιλόδοξη προσπά-θεια για την κοινωνική επανένταξη των ατόμων με ψυχιατρική εμπει-ρία, μέσα από θεσμούς κοινωνι-κής οικονομίας, όπως οι ΚΟΙΣΠΕ (Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί). Η εντύπωσή μου είναι ότι και αυτός ο θεσμός είχε «σκοντάψει» στις

γνωστές κακοδαιμονίες του δημο-σίου. Πιστεύετε ότι θα μπορούσε μία νέα μορφή ΚΟΙΣΠΕ να απο-τελέσει σήμερα μία αξιόπιστη και βιώσιμη διέξοδο για τους ανθρώ-πους με ψυχιατρική εμπειρία;A> Το ζήτημα της εργασίας, κανο-νικά αμειβόμενης, είναι εκ των ουκ άνευ για την ανάρρωση του ψυχικά πάσχοντος και την κοινωνική του ένταξη/επανένταξη. Οι ΚΟΙΣΠΕ, με την προϋπόθεση της διόρθωσης κάποιων ρυθμίσεων που αποκλείουν τους ερ-γαζόμενους ‘ασθενείς’ από υπεύθυνες θέσεις στη Διοίκησή τους, ήταν ένας από τους δρόμους για τη εργασιακή ένταξη. Δυστυχώς, δεν υποστηρίχτηκε. Χρειαζόταν μια συγκεκριμένη κουλ-τούρα πάνω σε συμμετοχική/ κινη-ματική βάση γι’ αυτές τις κοινωνικού/συνεταιριστικού τύπου πρωτοβουλίες και, επίσης, επένδυση κονδυλίων για να μπορούν να βγουν αποτελεσματικά σε μια, ήδη εδώ και πολλά χρόνια, δύσκολη και ανταγωνιστική αγορά. Οι διάφοροι βιομήχανοι πήραν πολλές επιδοτήσεις και ‘δανεικά κι΄ αγύριστα’. Γιατί δεν θα δικαιούνταν επιδοτήσεις, και μάλιστα πολύ μεγαλύτερες, οι ΚΟΙΣΠΕ; Οι ΚΟΙΣΠΕ ήταν πάντα ένα άλ-λοθι κοινωνικής πολιτικής, ενώ έχουν σκοντάψει τόσο στις κακοδαιμονίες του δημοσίου, όσο και στις αντίστοιχες κακοδαιμονίες του ιδιωτικού τομέα, εν προκειμένω των (παρακυβερνητικών) ΜΚΟ, στις οποίες παραδίδονται με όλο και πιο ταχείς ρυθμούς. Ανέκαθεν, οι ΚΟΙΣΠΕ (πλην, επαναλαμβάνω, εξαιρέσεων) λειτούργησαν πιο πολύ για την κάλυψη των αναγκών κάποιων στελεχών, της θέσης εργασίας τους και/ή των αποδοχών τους.Η λεγόμενη «κοινωνική οικονομία» γίνεται σήμερα ακόμα περισσότερο όχημα του σφετερισμού κοινοτικών κονδυλίων (προηγούμενα του Γ΄ΚΠΣ, σήμερα του ΕΣΠΑ). Αρκεί να δει κανείς τα τεράστια ποσά που δαπανήθηκαν πρόσφατα για τη συγκρότηση μιας Ομοσπονδίας των ΚΟΙΣΠΕ (250.000 ευρώ), τη στιγμή που θα χρειαζόταν απλώς η υποβολή ενός καταστατικού στο Πρωτοδικείο… Το εγχείρημα των ΚΟΙΣΠΕ εκφυλίστη-κε. Χρειάζεται μια νέα αρχή. Το ζήτημα

είναι ποιοι, πώς και κάτω από ποιους όρους, κοινωνικούς και πολιτικούς, με ποια σύνδεση με την οικονομία και την κοινωνία γενικά, με ποια συμμετοχή και λόγο από τους άμεσα ενδιαφερό-μενους.

E> Ίσως τα μεγαλύτερα θύμα-τα της σημερινής πολύπλευρης κρίσης που ζούμε να είναι οι πιο αδύναμοι συμπολίτες μας, όπως οι ψυχικά πάσχοντες. Χαρακτηρί-ζονται μάλιστα από κάποιους ως «προβληματικοί», χαρακτηρισμός που υποκρύπτει την επικίνδυνη αντίληψη ότι αυτοί έχουν λιγότερα δικαιώματα στην κοινωνική φρο-ντίδα από τους υπόλοιπους, γιατί προσφέρουν και λιγότερα στην κοινωνία. Πιστεύετε ότι υπάρχει ο κίνδυνος να κερδίσει έδαφος μία τέτοια αντίληψη στην δοκιμαζό-μενη ελληνική κοινωνία, και τι θα βλέπατε ως αντίδοτο σε αυτήν την λογική;A> Είναι σαφές ότι τα πρώτα θύματα αυτής της κρίσης είναι οι πιο αδύναμοι αυτής της κοινωνίας, μόνο που, όλο και μεγαλύτερα στρώματα αυτής της κοινωνίας σπρώχνονται με ταχείς ρυθμούς στην κατάσταση των πιο αδύναμων. Για τους ψυχικά πάσχοντες αυτές οι συνθήκες έχουν ακόμα πιο οδυνηρές συνέπειες. Ο στιγματιστικός εξοβελισμός τους, ο κοινωνικός εξο-στρακισμός τους, ξεκινάει από το ίδιο το κράτος, με τα μέτρα του Λοβέρδου να κατακρατούνται οι συντάξεις των φιλοξενούμενων ασθενών σε ξενώνες και οικοτροφεία στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, με το κλείσιμο ορισμένων και κυρίως την απειλή του κλεισίματος των περισσότερων δομών. Όλα αυτά επαναφέρουν τις λογικές και τις πρακτικές της δεκαετίας του ‘30 για μετατροπή και μεταχείριση των ψυχικά ασθενών ως ‘ζωών ανάξιων να ζουν’. Και ξέρουμε τι τους επιφυλάχθηκε τότε στη ναζιστική Γερμανία…Μην ξεχνάμε ότι στο «Σχέδιο Ανα-θεώρησης του ‘Ψυχαργώς’», που εκπόνησαν οι ψυχίατροι σύμβουλοι του Λοβέρδου, γίνεται πρόταση να εισαχθεί (και πάλι από τη Βρετανία) ο όρος ‘Σοβαρά Επικίνδυνη Διαταραχή

Προσωπικότητας’, που θ΄ ανοίγει το δρόμο, άτομα που χαρακτηρίζονται έτσι, να εγκλείονται σε ‘ασφαλή’ ψυχι-ατρεία χωρίς καν να έχουν διαπράξει αδίκημα...

E> Θεωρείτε ότι ο τρόμος της απόλυτης καταστροφής που καλ-λιεργούν τα συνεχή διλήμματα της πολιτικής εξουσίας, μας εμποδίζει να δούμε υπαρκτές, εναλλακτικές λύσεις, τόσο για τον καθένα μας, όσο και για τη χώρα μας;A> Με την καλλιέργεια του τρόμου (λες και δεν τον ζούμε κάθε μέρα) για το φοβερό κακό που θα έλθει, αν δεν υποταχτούμε, προσπαθούν να παραλύ-σουν τον κόσμο, να τον παθητικοποι-ήσουν και να τον ενοχοποιήσουν (ότι δήθεν φταίει και αυτός για την κρίση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και γενικότερα του καπιταλισμού - στη λογική του ‘μαζί τα φάγαμε’). Αλλά και με την καλλιέργεια της ιδέας ότι το μνημόνιο είναι μονόδρομος, ότι ‘δεν υπάρχει άλλη λύση’, επιδιώκεται να χάσουμε την ικανότητα αντίστασης και να βυθιστούμε σε μια κατάσταση αδράνειας. Ενάντια στην συλλογική ενοχοποίηση, στην παθητικότητα, στην αδράνεια και στην εξατομίκευση, μπορούμε συλλογικά ν΄ αναπτύξουμε την ψυχολογία της αντίστασης και να επιδιώξουμε τους εναλλακτικούς δρόμους, όπως είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους, η έξοδος από την ΕΕ και το ευρώ, η εθνικοποίηση των τραπεζών και πολλά άλλα.

E> Φαίνεται να έχουμε μπει τελευταία ως λαός σε μία φάση «εθνικής κατάθλιψης». Μήπως υπάρχει και σήμερα η ίδια υπερβο-λή μακαριότητας που μας κατείχε και προηγουμένως; Εάν θέλαμε να κλείσουμε με μία νότα αισιοδοξίας, θα μπορούσαμε να ελπίζουμε σε μία φάση «εθνικής δημιουργικής μανίας»;A> Το καλύτερο γιατρικό γι΄ αυτή την ‘κατάθλιψη’ είναι να μην είναι και να μην αισθάνεται κανείς μόνος, είναι η συλλογική δράση πάνω σε χειραφετη-τικά προτάγματα, είναι η προσπάθεια για το ξεπέρασμα των ψευδαισθήσεων,

είναι η καταπολέμηση των αυταπατών και όσων τις καλλιεργούν, είναι το να επινοούμε τρόπους μέσω των οποίων αναπτύσσεται η συνείδηση για μια πρά-ξη που πάει πέρα από αυτό το σύστημα – ένα σύστημα που δεν μπορεί να υπάρξει πάρα μόνο μέσα από διαδοχικά μνημόνια, μέσα από την καταστροφή των ’πολλών’ για να διατηρήσουν τα κέρδη τους οι ‘λίγοι’. Αν δίνουμε στη λέξη μανία όχι μια διαγνωστική σημα-σία, αλλά την έννοια ενός δημιουργικού κοινωνικού αναβρασμού, όπου ποικίλες διαφορετικότητες, που πνίγονται και οδηγούνται στην εξόντωση από την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, διαλέγο-νται και επινοούν τρόπους υπέρβασης και κοινωνικής χειραφέτησης, τότε ναι, όχι μόνο ελπίζουμε, αλλά ήδη βλέπουμε σπέρματα και εκδηλώσεις αυτής της ‘δημιουργικής μανίας’. Μην ξεχνάμε ότι κρίση, γενικά, σημαίνει ότι μια κατάσταση ‘δεν πάει άλλο’. Μέσα σε μια κρίση αναδύονται πάντα προοπτικές προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Σε μιαν αρρώστια μπορεί να είναι το κρίσιμο σημείο πέρα από το οποίο υπάρχει η μετάβαση στην επιδείνωση και στον θάνατο, ή στην ίαση. Στην ψυ-χική διαταραχή η κρίση δεν είναι πάντα κάτι αρνητικό. Μπορεί, αν διαβαστεί σωστά, να οδηγήσει σε μια νέα σύνθεση τη ζωή του ατόμου. Άλλωστε, όσα λέμε και διαπιστώνουμε με τα λόγια, με την ανάλυση, ηχούν καταθλιπτικά, ως η περιγραφή ενός αδιεξόδου που γίνεται όλο και πιο μεγάλο. Αλλά είναι αυτό που μας οδηγεί στη συνείδηση του είδους της πράξης που απαιτούν οι συγκεκριμένες συνθήκες. Ενάντια στην απαισιοδοξία τη θεωρίας, και συνδε-δεμένη με αυτήν, είναι, όπως έλεγε ο Franco Basaglia, η αισιοδοξία της πράξης. ‘Η αλλιώς, ‘η κρίση είναι δική τους, η λύση είμαστε όλοι εμείς’.

* Ο Θόδωρος Μεγαλοοικονόμου είναι Ψυχίατρος και έχει εργασθεί, στη διάρκεια περίπου τριάντα χρόνων μέχρι σήμερα, σε τρία ψυχιατρεία, σε πρωτοβουλίες και υπηρεσίες για την Αποϊδρυματοποίηση, την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση και επανένταξη, καθώς και την δημιουργία κοινοτικών υπηρεσιών, εναλλακτικών στο ψυχιατρικό ίδρυμα.

«Το καλύτερο γιατρικό για την «εθνική κατά-θλιψη» είναι να μην είναι και να μην αισθά-νεται κανείς μόνος, είναι η συλλογική δράση πάνω σε χειραφετητικά προτάγματα.»

Συνέντευξη στον Νίκο Σαραντάκη, Κοινωνιολόγο

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΜΑΡΤΙΟΣ 2012 αφιέρωμα08

ΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

για το κίνηματης πατάτας

Με μεγάλη αμηχανία παρακολουθεί η αγορά το κίνημα της πατάτας.

Κάποιοι ανακάλυψαν ότι οι πατάτες εί-ναι Β’ διαλογής, χωρίς να μας εξηγούν τι γί-νονταν τόσοι τόνοι πατάτες Β’ διαλογής στο παρελθόν. Μήπως είναι αυτές που αγοράζα-με ανέκαθεν και μάλιστα πανάκριβα;

Άλλοι ανακάλυψαν ότι μία οικογένεια θα πάρει 20 κιλά και θα πετάξει τα 17, λες και είμαστε ηλίθιοι και δεν μπορούμε να αγοράσουμε μαζί, 5-6 οικογένειες συγγε-νών ή φίλων.

Κάποιοι που παριστάνουν τους οικονο-μολόγους προέβλεψαν ότι το κράτος χάνει ΦΠΑ.

Στερούνται απλής λογικής:1. Ο Έλληνας παραγωγός, που θα πάρει

0,25€ από τον καταναλωτή, αντί για 0,15€ από τον έμπορο, με τα επιπλέον χρήματα θα αγοράσει αγαθά για την οικογένειά του, που έχουν πολλαπλάσιο όφελος για την ανάπτυ-ξη της περιφέρειας και την είσπραξη ΦΠΑ.

2. Ο καταναλωτής, που έχει εισόδημα 900€ (και «δεν βγαίνει»), αν πληρώσει 10€ αντί για 20€ για αγορά πατάτας, τα 10€ που γλύτωσε δεν θα τα κρύψει στο σεντού-κι, αλλά θα αγοράσει άλλα αγαθά. Άρα θα πέσουν πάλι στην πραγματική οικονομία. Αντίθετα εάν αυτά τα 10€ πάνε στην τσέπη του μεγαλέμπορου, σε ένα ποσοστό θα κα-ταλήξουν σε κάποια τράπεζα της Ελβετίας.

Το μόνο σωστό επιχείρημα είναι ότι αυτές οι ενέργειες δεν μπορούν να συνε-χιστούν σε βάθος χρόνου. Ωστόσο, αντί να εξαφανιστούν σαν πυροτέχνημα, μπορούν να ωριμάσουν και να υλοποιούνται από συνεταιριστικές επιχειρήσεις παραγωγών-καταναλωτών, όπως συμβαίνει σε δεκάδες άλλες χώρες.

Και εδώ βρίσκεται η μόνη ρεαλιστική λύση στην κρίση, που είναι αντίθετη με την λογική της τρόικας:

Τα μέτρα του μνημονίου προσπαθούν να δώσουν στο μεγάλο κεφάλαιο όλο και μεγαλύτερα κίνητρα για να επενδύσει στην Ελλάδα. Θα αποτυγχάνουν διαρκώς, αφού τα ευρώ της αισχροκέρδειας σπάνια ξανα-γυρίζουν στην πραγματική οικονομία. Όσοι εκμεταλλεύονται την σαπίλα, δεν είναι τόσο ηλίθιοι για να επενδύσουν πάνω της. Τα κε-φάλαια λοιπόν δεν έφευγαν από την Ελλά-δα γιατί δεν κέρδιζαν αρκετά, αλλά γιατί η Ελλάδα δεν ήταν ασφαλής προορισμός για επενδύσεις. Όσο λοιπόν και να μειώνονται οι μισθοί ή να ακρωτηριάζεται η δημόσια διοίκηση, η Ελλάδα θα θυμίζει περισσότερο τριτοκοσμική μπανανία, και σπάνια οι τρι-τοκοσμικές μπανανίες είναι ελκυστικές για σοβαρές επενδύσεις.

Η μόνη λοιπόν πραγματική μας ελπίδα είναι, με τα ευρώ που γλυτώνουμε από την παρασιτική οικονομία, να αναστήσουμε την πραγματική οικονομία. Η μόνη ελπίδα είναι να πιστέψουμε στους εαυτούς μας, να επεν-δύσουμε στα στρατηγικά πλεονεκτήματα της χώρας μας που είναι πολλά και σημα-ντικά. Σε αυτό το αφιέρωμα παρουσιάζονται συνοπτικά τα εργαλεία που χρησιμοποιού-νται με επιτυχία εδώ και δεκαετίες από την πράσινη οικονομία. Το βασικό κεφάλαιο αυτής της οικονομίας είναι ο ίδιος ο άνθρω-πος, που συμπράττει αλληλέγγυα με τους συμπολίτες του.

Οι αντιμνημονιακές οιμωγές περισσεύ-ουν. Ήρθε η ώρα της πραγματικής δράσης, και το κίνημα της πατάτας είναι μία αρχή.

Γιάννης Τσιρώνης

Ο ι κρατικά ελεγχόμε-νες οικονομίες του υπαρκτού σοσιαλι-σμού, κατέρρευσαν από διαφθορά, αυ-ταρχισμό και κακή ποιότητα ζωής. Η «ελεύθερη» αγορά,

μετέτρεψε όλα τα αγαθά σε εμπορεύματα, με λί-γους κεφαλαιούχους να συσσωρεύουν πλούτο σε βάρος της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυ-σμού. Οικονομικά ασθενέστεροι αποκλείονται από αγαθά αυτονόητα πριν 20 χρόνια, όπως η υγεία, η παιδεία και η ασφάλιση. Στο όνομα του κέρ-δους, απειλούνται αγαθά που δανειστήκαμε από τα παιδιά μας, όπως τα υπόγεια νερά ή ο ενάλιος πλούτος.

Η ζοφερή πραγματικότητα επιβάλει την αυ-τοοργάνωση των πολιτών και την ανάπτυξη νέων οικονομικών μοντέλων. Με αφορμή το κίνημα της πατάτας, θέλουμε να δείξουμε σε αυτό το αφιέ-ρωμα, ότι ανάμεσα στον κρατικό συγκεντρωτισμό και την ιδιωτική κερδοσκοπία υπάρχει άφθονος χώρος. Τα πράσινα κινήματα παγκόσμια, από το στάδιο του ακτιβισμού, ωριμάζουν και γίνονται εναλλακτικές οικονομικές πρακτικές για την πλει-οψηφία των πολιτών. Αξίζει λοιπόν να δούμε αυ-τές τις πρακτικές που αφορούν όλους μας:

ΑΜΕΣΗ ΣΧΕΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ - ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

Το κίνημα της πατάτας είναι μόνο μία απο-σπασματική πρακτική αγοράς προϊόντων από τον παραγωγό. Στην Γαλλία, εδώ και δεκαετίες, σε αρκετές γειτονιές πόλεων, ομάδες πολιτών προαγοράζουν την ετήσια παραγωγή αγροτών. Ο αγρότης μερικές φορές τον μήνα παραδίδει στους πελάτες του τις προσυμφωνημένες ποσότητες. Οι καταναλωτές και τα παιδιά τους επισκέπτονται το αγρόκτημα, βλέπουν πώς καλλιεργείται η γη. Η παρακολούθηση της διαδικασίας εξασφαλίζει καλύτερη ποιότητα ενώ ο χρόνος ανάμεσα στην παραγωγή και την κατανάλωση ελαχιστοποιείται.

Στις ΗΠΑ, μικρές φάρμες πουλάνε καθημερι-νά το γάλα που έχουν παραγγείλει συγκεκριμένοι πελάτες. Έτσι ο παραγωγός γνωρίζει εκ των προ-τέρων πόσο γάλα θα πουλήσει. Το γάλα αυτό είναι πολύ χαμηλής επεξεργασίας και άρα υψηλότατης θρεπτικής αξίας, καταναλώνεται σε ημερήσια βάση, έχει ελάχιστα κόστη συσκευασίας και δια-χείρισης. Η πώληση κρατά ελάχιστα αφού πραγ-ματοποιείται σε ραντεβού. Στην Γαλλία ορισμένοι γαλακτοπαραγωγοί εγκαθιστούν αυτόματους πω-λητές που τους τροφοδοτούν καθημερινά με ένα δοχείο γάλακτος. Οι πελάτες τοποθετούν ένα κα-θαρό γυάλινο μπουκάλι και αφού καταβάλλουν το αντίτιμο, ο αυτόματος πωλητής το γεμίζει με γάλα. Με διαδικτυακό τρόπο ο παραγωγός παρακολου-θεί την επάρκεια του γάλακτος, ώστε να επανα-

τροφοδοτήσει εάν χρειαστεί την συσκευή.

Η παραδοσιακή λαϊκή έχει κόστος για τον πα-ραγωγό: Δεν ξέρει πόσο θα πουλήσει, ενώ η τιμή καθορίζεται από την προσφορά και την ζήτηση. Αφιερώνει ολόκληρη μέρα και εάν υπάρχει υπερ-προσφορά, κινδυνεύει να επιστρέψει με απούλητο προϊόν. Τελικά, ο μόνος που μπορεί να του εξα-σφαλίσει σταθερή τιμή για μεγάλες ποσότητες είναι ο χονδρέμπορος, και έτσι ξεκινά ο κύκλος του εκβιασμού και της αισχροκέρδειας. Ταυτόχρο-να αυξάνεται το κόστος αποθήκευσης προϊόντων, που μένουν ακόμα και μήνες στα ψυγεία. Μεγάλο μέρος τους καταλήγει στα σκουπίδια. Αντίθετα, το διαδίκτυο ανοίγει απεριόριστες δυνατότητες επικοινωνίας παραγωγών και καταναλωτών, και ελαχιστοποίησης του κόστους αποθήκευσης και διάθεσης.http://www.reseau-amap.org

ΑΣΤΙΚΑ ΠΕΡΙΒΟΛΙΑ

Σε όλες τις μεγαλουπόλεις υπάρχουν αδόμη-τες εκτάσεις, που αξίζει να καλλιεργηθούν. Ίσως οι νεόκοποι αστοί νεοέλληνες ξαφνιαστούμε μαθαί-νοντας ότι στον υπόλοιπο ανεπτυγμένο κόσμο τα αστικά περιβόλια έχουν ιστορία δεκαετιών. Είτε ως κοινωνικά κινήματα ενίσχυσης του εισοδήματος των φτωχών, είτε ως χαλαρωτική επαφή με την γεωργία, τα αστικά περιβόλια γνωρίζουν άνθιση σε δεκάδες μεγαλουπόλεις όπως το Λος Άντζελες ή το Βερολίνο.

Πέρα από το οικονομικό, υπάρχουν πρόσθε-τα οφέλη: Τα αστικά περιβόλια παράγουν τρόφι-

μα εξαιρετικής ποιότητας χωρίς φυτοφάρμακα. Βελτιώνουν το μικροκλίμα της περιοχής. Ελα-χιστοποιούν τον όγκο των σκουπιδιών, αφού οι καλλιεργητές κάνουν τα οργανικά απορρίμματα κομπόστ για το περιβόλι τους. Στην Ελλάδα, αυτές οι πρακτικές, μόλις μία γενιά πριν, ήταν καθεστώς: Η γλαστρούλα με τα μυριστικά και ο λαχανόκηπος πλάι στην κουζίνα, ήταν κανόνας και όχι εξαίρε-ση. Εύκολα θα αναβιώσουμε τέτοιες πρακτικές. Οι γιαγιάδες θα μας κάνουν με μεγάλη χαρά …εντα-τικά σεμινάρια.http://www.facebook.com/pages/αστικά-περιβό-λια/134478703275361

ΔΙΚΑΙΟ ΕΜΠΟΡΙΟ

Η άμεση σχέση με τους παραγωγούς δεν είναι πάντα εφικτή. Πολλά αγαθά προέρχονται από πε-ριοχές του τρίτου κόσμου. Άρα δεν είναι δυνατόν να εξαλειφθούν οι μεσάζοντες.

Προϊόντα που δεν τρώγονται, όπως ο καφές ή το βαμβάκι, οδήγησαν τους παραγωγούς στην εξαθλίωση. Χρονιές με υπερπαραγωγή, οι τιμές έπεφταν δραματικά, και παραγωγοί αναγκάστηκαν να πουλήσουν την γη τους σε τοκογλύφους.

Σε αυτή την πραγματικότητα απαντά το κίνη-μα του Fair Trade, που αγοράζει τα προϊόντα των παραγωγών σε μία δίκαιη τιμή, σε σχέση με την τελική τιμή που πλήρωνε ο καταναλωτής. Πα-ράλληλα, παροτρύνει τους παραγωγούς πέρα από τον καφέ, να καλλιεργούν βασικά είδη διατροφής, εξασφαλίζοντας την τροφή τους, όπως και να πα-ράγουν προϊόντα τοπικής χειροτεχνίας.

Η κρίση βαθαίνει, άνθρωποι χάνουν την δουλειά τους. Λεφτά …δεν υπάρχουν! Τα δύο μοντέλα που συγκρούστηκαν τον 20ο αιώνα βρίσκονται σε βαθειά κρίση:

επιμέλεια: Γιάννης Τσιρώνης

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΜΑΡΤΙΟΣ 2012αφιέρωμα 09Σήμερα περισσότεροι από ένα εκατομμύριο

παραγωγοί είναι συνεταιρισμένοι σε οργανισμούς δίκαιου εμπορίου, όπως διαβάζουμε στην ιστοσε-λίδα www.fairtrade.gr και στην συνέντευξη του Ρούντι Νταλβάι στην Ελευθεροτυπία http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=275239

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ-ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΧΡΟΝΟΥ

Με την Ελλάδα μπροστά στη χρεοκοπία, η σύ-γκρουση ανάμεσα στους οπαδούς του ευρώ και τους οπαδούς της δραχμής εντείνεται. Οι πρώτοι επιμένουν ότι η έξοδος από το ευρώ θα εκτινά-ξει το κόστος των εισαγόμενων πρώτων υλών, θα προκαλέσει σοβαρή έλλειψη αγαθών και οικονο-μικό πανικό. Οι οπαδοί της δραχμής τονίζουν ότι, εάν δεν κοπεί νόμισμα που να αυξήσει την ρευστό-τητα και να τονώσει την οικονομία, η χρεοκοπία εί-ναι αναπόφευκτη. Ωστόσο ανάμεσα στις δύο αυτές εκδοχές υπάρχει μία τρίτη: Τα τοπικά Συστήματα Ανταλλακτικού Εμπορίου, που έχουν μακρόχρονη και επιτυχημένη ιστορία σε δεκάδες χώρες. Στις

ΗΠΑ, την εποχή του κραχ κυκλοφορούσαν πολλά είδη δολαρίων. Τα τοπικά νομίσματα δεν εντάσ-σονται στο εθνικό και χρηματιστικό σύστημα, και δεν μπορούν να αποταμιευτούν ή να επενδυθούν. Για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος σε τοπικό μη-χανουργείο πληρώνεται με 700€ και παίρνει επι-πλέον 300 τοπικές δραχμές με τις οποίες αγοράζει προϊόντα από τοπικούς παραγωγούς. Αυτοί με τις δραχμές μπορούν να πληρώσουν το τοπικό μη-χανουργείο. Έτσι δημιουργείται μία επιπρόσθετη ρευστότητα που ενισχύει την τοπική οικονομία. Με αντίστοιχη επιτυχία λειτουργούν τράπεζες χρόνου. Είναι ιδανικές λύσεις για ανέργους, που μπορούν να προσφέρουν χρόνο εργασίας, και να τον ανταλ-λάξουν με αγαθά ή υπηρεσίες που δεν έχουν χρή-ματα να πληρώσουν.

Ενώ συναντάμε τοπικά νομίσματα σε δεκά-δες χώρες όπως η Βρετανία, η Ισπανία ή ακόμα και η Ελβετία, στην Ελλάδα η λύση αυτή σχεδόν αγνοείται. Εξαιρετικά ελπιδοφόρα δουλειά κάνει η εναλλακτική κοινότητα Πελίτι, στην ιστοσελίδα της οποίας μπορούμε να βρούμε ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τα τοπικά νομίσματα: http://www.peliti.gr/pages/diktia_sinalagis.htm

ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΟΤΗΤΑΣ

Την εποχή της νόσου των τρελών αγελάδων αποκαλύφθηκε ένας «παραλογισμός»: Η Βρετα-νία εξάγει μοσχαρίσιο κρέας στην Αργεντινή που …εξάγει μοσχαρίσιο κρέας στην Βρετανία, ενώ και στις δύο χώρες η τοπική παραγωγή υπερκαλύπτει τις τοπικές ανάγκες. Αυτή η δραστηριότητα, αν και προσφέρει θέσεις εργασίας και παράγει χρήμα,

σπαταλά πετρέλαιο χωρίς να συνεισφέρει κανένα αγαθό. Ουσιαστικά στηρίζεται στην επιδότηση των ναυτιλιακών καυσίμων σε σχέση με την υπερφο-ρολόγηση του ντίζελ. Πιθανά η μεταφορά ενός κι-λού κρέατος από την Νέα Ζηλανδία στον Πειραιά με πλοίο, να κοστίζει λιγότερο από την μεταφορά με νταλίκα από το Νευροκόπι.

Είναι σοβαρό λάθος να αξιολογούμε μία δραστηριότητα μόνο με χρηματικά κριτήρια. Η ενίσχυση της τοπικής οικονομίας προσφέρει πολ-λαπλά πλεονεκτήματα: Ο τοπικός παραγωγός θα αγοράσει αγαθά, θα στείλει το παιδί του σχολείο, θα πληρώσει τον τοπικό γιατρό. Αντίθετα τα χρήματα των εισαγόμενων προϊόντων χάνονται, εκτός και εάν αναπληρώνονται από αντίστοιχες εξαγωγές. Αυτό όμως στην Ελλάδα δεν συμβαί-νει. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι το εμπορικό έλλειμμα είναι πολύ πιο επικίνδυνο πρόβλημα από το δημόσιο έλλειμμα.

Ιστορικά έχει αποδειχθεί αδιέξοδη η στήριξη της τοπικής παραγωγής με τεχνητούς τρόπους

όπως δασμούς. Τα τοπικά προϊόντα πρέπει να είναι εφάμιλλα με τα ξένα για να τα προτιμάνε οι κα-ταναλωτές. Από την άλλη, είναι εξαιρετικά άδικο να πριμοδοτούνται τα ξένα προϊόντα με ευνοϊκές ρυθμίσεις υπέρ των διεθνών μεταφορών.

ΗΘΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Ηθική και τράπεζες δεν μοιάζει να έχουν σχέ-ση, ωστόσο η ηθική τράπεζα είναι μία πραγματι-κότητα. Από το Μπαγκλαντές, όπου ο νομπελί-στας τραπεζίτης των φτωχών Μοχάμετ Γιουνούς ίδρυσε την Grammeen, μέχρι την Banca Etika της γειτονικής μας Ιταλίας, η συνταγή είναι απλή: Δεν χρηματοδοτούμε με κριτήριο την περιουσία και τις εγγυήσεις, αλλά βιώσιμες προτάσεις που δεν απειλούν την φύση και την κοινωνία. Δεν τοκί-ζουμε με βάση το χρηματοπιστωτικό περιβάλλον αλλά με βάση την δυνατότητα του οφειλέτη. Στις καλές στιγμές πληρώνει περισσότερα, και στις δύσκολες λιγότερα. Θα έλεγε κανείς ότι μία τέ-τοια τράπεζα έχει μεγάλο ρίσκο. Ο Μοχάμετ Γιου-νούς ισχυρίζεται το αντίθετο: «Οι συμπατριώτες μου ξέρουν ότι η τράπεζα αυτή είναι η μόνη τους ελπίδα. Έτσι, μόνο εάν πραγματικά αδυνατούν να πληρώσουν, γίνονται ασυνεπείς. Στην πράξη, η τράπεζα μου έχει λιγότερες επισφάλειες από τις κλασσικές τράπεζες.

Η Ελλάδα είναι δυστυχώς και εδώ ουραγός. Δε-κάδες πολίτες προσπαθούν να ξεπεράσουν τα γραφειοκρατικά εμπόδια: http://www.facebook.com/pages/Ηθική-Τράπεζα-Banca-Etica/77731447241.

Ενδιαφέρουσα δουλειά για την ίδρυση μίας κοι-

νωνικής τράπεζας και στην Ελλάδα έχει κάνει και η ομάδα Fantomas http://fantomas.gr/?page_id=3284

Σκεπτικιστές επιμένουν, ότι η ηθική τράπεζα δεν παύει να είναι μία τράπεζα. Κανείς δεν έχει αντίρρηση. Όμως όταν αγοράζουμε οποιοδήποτε αγαθό, απαιτούμε να μην είναι επικίνδυνο για την υγεία μας, να έχει εύλογη τιμή, και η επιχείρηση που το παράγει να σέβεται τους νόμους. Έτσι και όταν συναλλασσόμαστε με χρήμα (αναγκαστικά δηλαδή με τράπεζες) θα έπρεπε να έχουμε τις ίδιες απαιτήσεις. Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι τα τραπεζικά κεφάλαια δεν είναι τίποτα περισσό-τερο από χρήματά μας, και έχουμε λόγο στην μη «τοξική» χρήση τους.

ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Ανώτατο στέλεχος την πορτογαλικής ασφα-λιστικής εταιρίας IMPERIO, σχολιάζοντας την απαράδεκτη τακτική ελληνικών ασφαλιστικών,

που ταλαιπωρούν τους πελάτες και τρενάρουν τις αποζημιώσεις, είχε πει: «Ο βασικός υπαίτιος για την κακή αυτή κατάσταση είναι …οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι! Στην Πορτογαλία, ενώ για 10ετίες είχαμε δικτατορία, σήμερα περισσότεροι από το 90% του ενεργού πληθυσμού είναι οργανωμένοι σε καταναλωτικές οργανώσεις. Και στην Πορ-τογαλία κάποιες εταιρίες ακολούθησαν τέτοιες πρακτικές απέναντι στους πελάτες τους.

Μετά από καταγγελίες αδικημένων πελατών, οι καταναλωτικές οργανώσεις ζήτησαν από τους ασφαλισμένους να διακόψουν τα συμβόλαιά τους σε αυτές τις εταιρίες. Σε λιγότερο από 6 μήνες οι εταιρίες αυτές είχαν χάσει το 70% των πελατών τους!!!!

Η Κ.R είναι Ελληνίδα που ζούσε στις ΗΠΑ όταν η τιμή του καφέ ανέβηκε παράλογα. Η Κ.R. σε ένα Σούπερ Μάρκετ έβαλε ένα πακέτο καφέ στο καρότσι της. Δύο νεαρές ακτιβίστριες την πλησίασαν ευγενικά, έβγαλαν τον καφέ από το καρότσι, και της εξήγησαν ότι δεν πρέπει να αγοράσει καφέ μέχρι οι εταιρίες να μειώσουν τις τιμές. Σε λίγες μέρες η τιμή του καφέ είχε επα-νέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα.

Στην Ελλάδα μόνο το 2% είμαστε γραμ-μένοι σε καταναλωτικές οργανώσεις. Το ΚΚΕ θεωρεί το μποϋκοτάζ συντηρητική ενέργεια που αποπροσανατολίζει τους πολίτες από την πραγματική πάλη ενάντια στον καπιταλισμό! Δεν χρειάζεται λοιπόν να αναρωτηθούμε γιατί αγοράζουμε τα ίδια ή και χειρότερα προϊόντα μέχρι και 120% ακριβότερα από την μέση τιμή της Ε.Ε.

ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ

Αξίζει να διαβάσετε την ιστορία της Montragon http://www.mondragon-corporation.com/ENG/Co-operativism/Co-operative-Experience/Historic-Background.aspx

Ο Βασκικός αυτός συνεταιρισμός απασχολεί σήμερα περίπου 84.000 υπαλλήλους σε ολόκλη-ρο τον κόσμο. Η συντριπτική τους πλειονότητα εί-ναι συνέταιροι στην εταιρία και συμμετέχουν στην λήψη των αποφάσεων.

Η Mondragon είναι ίσως η καλύτερη απόδει-ξη, ότι η συνεταιριστική επιχειρηματικότητα για κανένα λόγο δεν έχει αναγκαστικά την μοίρα των κρατικοδίαιτων γεωργικών συνεταιρισμών που έχουν μεγάλη ευθύνη για την παρακμή της αγροτι-κής παραγωγής στην Ελλάδα. Ωστόσο το μέγεθος δεν είναι μέτρο της επιτυχίας. Εκατοντάδες μικροί παραγωγοί στην Ευρώπη, μέσω συνεταιριστικών επιχειρήσεων, τυποποιούν τα προϊόντα τους και αποκτούν πρόσβαση στις διεθνείς αγορές.

ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ

Όσοι ταξιδεύουν στην Σουηδία θα συναντή-σουν τα Σουπερ Μάρκετ KONSUM. Τα KONSUM που ιδρύθηκαν το 1899 κατέχουν το 25% περίπου του Σουηδικού λιανεμπορίου. Ούτε καπάτσοι επι-χειρηματίες, ούτε κάποια πολυεθνική βρίσκονται πίσω από τον όμιλο, που ανήκει σε περισσότερους από 3.000.000 καταναλωτές. Μικρότεροι κατα-ναλωτικοί συνεταιρισμού ελέγχουν μαζί με τον KONSUM το 55% την Σουηδικής αγοράς. Δυστυ-χώς η ελληνική εμπειρία είναι εντελώς αντίθετη: Ένας αντίστοιχος συνεταιρισμός ιδρύθηκε στην Βόρεια Ελλάδα την δεκαετία του 90 και κατέληξε στα δικαστήρια.

Από τον πρώτο νόμο για τους συνεταιρισμούς το 1914, έχει κυλήσει ένας αιώνας. Αξίζει να διαβάσουμε απόσπασμα της εισήγησης του τότε υπουργού Εθνικής Οικονομίας Μιχαλακόπουλου:

Η τιμή των γεωργικών ιδία, αλλά και των βιομηχανικών προϊόντων, υφίσταται δυσανάλο-γον επαύξησιν από του τόπου της παραγωγής μέχρι του τόπου της καταναλώσεως, ενώ συνή-θως ελάχιστον μόνον ποσοστόν της επαυξήσεως ταύτης δικαιολογείται εκ των εξόδων μεταφοράς και άλλων πραγματικών εξόδων. Το πλείστον της υπερτιμήσεως αποκερδαίνεται υπό διαφόρων προσώπων μεσαζόντων μεταξύ του παραγωγού και του καταναλωτού επί προφανεί ζημία αμφο-τέρων. Ούτω ο γεωργός πωλεί τα προϊόντα του εις ταπεινήν τιμήν εις τον έμπορον, όστις μεταπωλεί αυτά χονδρικώς εις την αγοράν, μίαν ή και πλείο-νας διαμέσους, οπόθεν διάφοροι έμποροι και με-ταπράται τα προμηθεύονται και μετοχετεύουσιν εις λιανικήν κατανάλωσιν.

Μπορούμε μοιρολατρικά και σχεδόν ρατσι-στικά να δεχθούμε ότι είμαστε «κωλο-λαός», και όλα τα παραπάνω δεν γίνονται εδώ. Αυτή η επί-κληση της «κεκτημένης» συνήθειας είναι μεγάλο λάθος. Πριν 10 χρόνια στην Ιρλανδία, οι Ιρλανδοί που είναι οι χειρότεροι βρωμιάρηδες έλεγαν ότι δεν θα πετύχει ποτέ η ανακύκλωση. Σήμερα η Ιρ-λανδία είναι από τις πρώτες χώρες της Ευρώπης με περισσότερο από 80% ανακύκλωση.

Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε στάση και πρακτικές. Το χρωστάμε στον

εαυτό μας, τον τόπο μας και τα παιδιά

μας.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΜΑΡΤΙΟΣ 2012 αστικό τοπίο10

Στις 16/2/2012 δόθηκε στη δημοσιότητα για διαβούλευση fast track (11 ημερών!) από το ΥΠΕΚΑ Σχέδιο Νόμου για την “αξι-οποίηση” του πρώην Αεροδρομίου του Ελληνικού μαζί με την έκταση του Αγίου Κοσμά.

Π ροτείνεται η πολεο-δόμηση του χώρου του πρώην Αερο-δρομίου και της παράκτιας ζώνης, με σκανδαλώδεις όρους δόμησης.

Όλες σχεδόν οι Χρήσεις Γης επιτρέπονται και αναι-ρείται η προστασία αιγιαλού και παραλίας από τη δόμηση και την εκμετάλλευση. Τέλος, επιτρέπεται να δημιουργηθούν μέσα στη θάλασσα, με προσχώ-σεις, νέες εκτάσεις χωρίς περιορισμούς.

Φαινομενικά μικροί ΣΔ και κάλυψη εφαρμόζο-νται επί όλης της πολεοδομούμενης έκτασης -και όχι μόνο επί των οικοδομήσιμων χώρων, ως είθι-σται- δηλαδή και επί των κοινόχρηστων (δρόμους, πεζοδρόμια, πλατείες, πάρκα, αιγιαλό), με αποτέ-λεσμα ο πραγματικός ΣΔ να φτάνει έως το 2,2 και η κάλυψη το 70%, δηλαδή να έχουμε την πυκνότητα δόμησης του Κουκακίου.

Δεν υπάρχουν περιορισμοί ύψους, με μόνη δέσμευση τα υψηλά κτήρια να απέχουν 100 μέτρα (πλάτος ενός Οικοδομικού Τετραγώνου) από τα όρια του χώρου (με εξαίρεση τις Λεωφ. Βουλιαγμέ-νης και Ποσειδώνος).

Ακόμη χειρότερα, με πρόφαση την ενίσχυση του Πράσινου Ταμείου για... χρηματοδότηση των δήμων (δέλεαρ για την συναίνεσή τους), επιτρέ-πεται υπέρβαση των ΣΔ κατά 20% σε τμήματα του πάρκου. Το Πράσινο Ταμείο αποτελεί μόνιμο άλ-λοθι για παρανομίες, όπως για τους ημιϋπαίθριους (θυμίζουμε ότι το 95% των εσόδων από αυτούς, πήγε στη μαύρη τρύπα του προϋπολογισμού)!

Προβλέπεται Μητροπολιτικό Πάρκο Πρασί-νου και Αναψυχής «έκτασης τουλάχιστον 2.000 στρεμμάτων». Όμως σε αυτό επιτρέπονται χρήσεις «αναψυχής, αθλητισμού, πολιτισμού, κοινωφελών

λειτουργιών και πρότυπων αστικών υποδομών», δηλαδή... τα πάντα: αναψυκτήρια, αθλητικές εγκα-ταστάσεις, πολιτιστικά κέντρα, κινηματογράφοι, θέατρα, νυχτερινά κέντρα, σχολεία, νοσοκομεία, παιδικοί σταθμοί, μουσεία, αμαξοστάσια, δεξαμε-νές, ελικοδρόμιο, κλπ. Πόσο θα είναι πραγματικά το Πράσινο; Αφαιρέ-στε:

▶ 300 στρ. για «μόνιμα κτήρια» (ύψους έως 10μ).

▶ Υπαίθριες χρήσεις: αυλή σχολείου, χώρους για τρα-π ε ζ ο κ α θ ί σ μ α τ α , χώρους περιπάτου, παιχνιδιού, άθλησης, εκθέσεων, συναυλιών, κινηματογράφους, θέατρα, ελικοδρόμιο.

▶ Το «εσωτερικό οδικό δίκτυο και δίκτυο πεζοδρό-μων και ποδηλατοδρόμων, υπόγειους και υπαί-θριους χώρους στάθμευσης και τεχνικά έργα»!

Τι μένει; Άγνωστο. Δεν υπάρχει καμία δέσμευση για την έκταση των χώρων πρασίνου ή για τον κοι-νόχρηστο χαρακτήρα τους.

Η σημερινή κυβέρνηση προχωρά, χωρίς προ-σχήματα πλέον, στην υλοποίηση των σχεδίων που εξυφαίνονται, εδώ και χρόνια από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με στόχο την δόμηση του χώρου του πρώην αεροδρομίου, αντί της δημιουργίας ενός αληθινού πάρκου. Ενός πάρκου πρασίνου που ήταν υπόσχεση αλλά κυρίως ανάσα ζωής για τους πολί-τες της τσιμεντοτερατούπολης όπου ζούμε.

Βρισκόμαστε επομένως αντιμέτωποι, για πρώ-τη φορά, με την εκποίηση δημόσιου χώρου. Αυτό που ζήσαμε με την Ολυμπιάδα και την χωροθέτη-ση των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, επεκτείνεται τώρα με την πολεοδόμηση «φιλέτων» της δημό-σιας γης, αρχής γενομένης από το Ελληνικό. Ο όρος «φιλέτο» δεν είναι τυχαίος, αφού τα φιλέτα τα τρώμε!

Το νέο νομοσχέδιο υπονομεύει προκλητικά και το υπό διαβούλευση Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας.

Ενώ το Ρυθμιστικό διαπιστώνει τη συσσώρευ-ση μεγάλου όγκου κενού κτιριακού αποθέματος,

με το Σχέδιο Νόμου σχεδιάζεται νέα δόμηση πλέον των 3.000.000

μ2.

Ενώ το Ρυθμιστικό επισημαίνει την έλ-λειψη πρασίνου και ελεύθερων χώρων, με το νέο Ν/Σ δεν εξασφαλίζεται η δη-μιουργία κοινόχρη-

στου πράσινου.

Ενώ το Ρυθμιστικό στηλιτεύει «τη νομοθεσία

που προωθεί επενδύσεις με δι-αδικασίες που παρακάμπτουν τους

μέχρι σήμερα καθιερωμένους ελέγχους και εγκρίσεις», η κυβέρνηση προχωρά την εκποί-ηση του χώρου με καταστρατήγηση όλων των νό-μιμων κανόνων και διαδικασιών σχεδιασμού. Όλες οι μελέτες, οι διαδικασίες ελέγχου, οι χρόνοι ισχύος και οι διαδικασίες και προϋποθέσεις αδειοδότησης βαφτίζονται ειδικές, ενώ οι άδειες κατεδάφισης των υφισταμένων εγκαταστάσεων δίδονται κατά παρέκκλιση από τις ισχύουσες διατάξεις.

Ενώ, τέλος, το Ρυθμιστικό προτείνει τη διαφύ-λαξη του κοινόχρηστου χαρακτήρα του θαλάσσιου μετώπου, το νέο Σχέδιο Νόμου εκποιεί την παρα-λία, τον αιγιαλό αλλά και το θαλάσσιο βυθό του Σαρωνικού.

Ο χώρος του πρώην αεροδρομίου αντιμετωπί-ζεται σαν οικόπεδο και οι υπάρχουσες χρήσεις του εκδιώκονται με συνοπτικές διαδικασίες, γιατί «ρί-χνουν την αξία του». Πού θα πάνε οι εγκαταστάσεις πρόνοιας, οι δημοτικές και δημόσιες υπηρεσίες, το αμαξοστάσιο του ΤΡΑΜ, το FIR Αθηνών; Άγνωστο. Μάλιστα, η μη συμμόρφωσή τους ενεργοποιεί ένα νόμο του 1938 (του Μεταξά)!

Δυστυχώς η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ότι

μπορεί να πείθει τους πολίτες με χάντρες και κα-θρεφτάκια, μιλώντας για ανάπτυξη, για δημιουργία θέσεων εργασίας, για έσοδα. Επικαλείται μάλιστα το δημόσιο συμφέρον.

Καμία μελέτη αγοράς δεν εξηγεί όμως το γιατί οι κατοικίες, τα γραφεία, τα καταστήματα και τα ξε-νοδοχεία αυτής της επένδυσης θα έχουν καλύτερη τύχη από αυτά της υπόλοιπης Αττικής που μένουν αδιάθετα κουφάρια, απούλητα και ξενοίκιαστα.

Καμία οικονομοτεχνική μελέτη δεν τεκμηριώ-νει τα έσοδα που θα προκύψουν για το δημόσιο από την επένδυση αυτή. Αντίθετα, σύμφωνα με εκτιμή-σεις του κου Ι.Πολύζου, προέδρου του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου και Περιβάλλοντος Αθήνας, το δημόσιο προβλέπεται να δαπανήσει 2 δις € για τις κατεδαφίσεις και το κόστος οδικών έργων στον Υμηττό για την εξυπηρέτηση της επένδυσης.

Καμία κυκλοφοριακή μελέτη δεν τεκμηριώνει το πώς το ήδη επιβαρημένο οδικό δίκτυο της ευρύτερης περιοχής θα εξυπηρετήσει τους νέους φόρτους.

Η περαιτέρω επιβάρυνση του περιβάλλοντος της Αττικής είναι όμως βέβαιη.

Εμείς λέμε ότι το πραγματικό δημόσιο συμ-φέρον, δημοσιονομικό και αναπτυξιακό, δεν είναι η οικοδόμηση και η εκποίηση των ελάχιστων δη-μόσιων ελεύθερων χώρων αλλά η διατήρηση του κοινωνικού χαρακτήρα τους.

Ο χώρος του Ελληνικού είναι ο τελευταίος με-γάλος ελεύθερος χώρος – απόθεμα για δημιουργία του αναγκαίου πράσινου στην Αθήνα. Αν κτισθεί, θα χαθεί για πάντα η ελπίδα δημιουργίας ενός πραγ-ματικού Μητροπολιτικού Πάρκου. Και τα Μητροπο-λιτικά Πάρκα έχουν και έσοδα και θέσεις εργασίας, ιδίως όταν διαθέτουν αθλητικές εγκαταστάσεις, εκθεσιακούς και συνεδριακούς χώρους, και αρ-χαιολογικά ευρήματα όπως το πρώην Αεροδρόμιο. Αποτελούν δε κατ’ εξοχήν αξιοθέατα και πόλους έλξης, σε όλες τις πρωτεύουσες του κόσμου.

Αυτή η πρώτη εκποίηση δημόσιας γης πρέπει να εμποδιστεί, για να μην γίνει κανόνας. Η χώρα μας δεν είναι προς πώληση.

Το δημόσιο συμφέρον δεν εξυπηρετείται με εκποιήσεις των ελεύθερων δημόσιων χώρων

Αυτή η πρώτη εκποίηση δημόσιας γης πρέπει να εμποδιστεί, για να μην γίνει κανόνας. Η χώρα μας δεν είναι προς πώληση.

της Νατάσσας Τσιρώνη

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΜΑΡΤΙΟΣ 2012περιβάλλον 11

πολιτική άγριας δύσης στο πεντελικό βουνό

Ε πειδή το όραμα μιας καλλίτερης και ευτυχισμένης κοινωνίας δεν είναι ουτοπία, όσοι συμβάλλαμε με παιδιά, φίλους, γείτονες, γνω-στούς, συγγενείς και συναδέλ-

φους στην αγορά και φύτευση εκατοντάδων δεν-δρυλλίων ελιών διαφόρων ποικιλιών, γνωρίζαμε ότι το έργο μας απειλείται από τις μπουλντόζες, ότι παίζονται τεράστια συμφέροντα στο ‘φιλέτο’ που επεκτείνεται από τον Υμηττό ως τη παραλία του Ελληνικού, ότι κάποιοι επενδυτές στήνουν καρτέ-ρι για να χτίσουν μια άλλη πόλη μέσα στη πόλη, και ότι το μνημόνιο θεωρείται από πολλούς πρό-σχημα για την πώληση αυτής της δημόσιας γης.

Όμως όσοι πήγαμε εκεί και συμμετείχαμε στην εκδήλωση, είχαμε υπόψη αυτό που είπε ο πρώτος αμερικανός οικολόγος, ο Thoreau, πριν περισσό-τερο από εκατό χρόνια: όταν έχουμε ένα όραμα εκεί ψηλά, δεν πρέπει να το αφήνουμε εκεί, και απλώς να το καμαρώνουμε και χαϊδεύουμε από μακριά, αλλά να του βάλουμε τέτοια θεμέλια από κάτω, ούτως ώστε να μπορέσει να στέκεται κάποτε

Ένα ιδιότυπο σπορ έχει αρχίσει πρό-σφατα να επεκτείνεται στα βόρεια προ-άστια της Αθήνας: Μετά από αδράνεια μερικών ετών, οι δήμοι της περιοχής ξαναρχίζουν να επεκτείνουν τα οικοδο-μικά τους φέουδα, αδιαφορώντας για την τεράστια και μόνιμη οικολογική και οικονομική επιβάρυνση που επιφυλάσ-σουν στην κοινωνία και το περιβάλλον. Ενδεχομένως, το εναρκτήριο λάκτισμα για το σπορ αυτό να ήταν η πρόσφατη κατάργηση του πόθεν έσχες για αγορά ή κατασκευή πρώτης κατοικίας.

Αποτέλεσμα πάντως είναι ότι περιο-χές καταπράσινες, γεμάτες πεύκα, ελιές, θάμνους, ρεματιές κ.λ.π. στην Πεντέλη, το Μαρούσι, την Κηφισιά κ.α. εντάσσονται με συνοπτικές διαδικασίες στα σχέδια πό-λης με προορισμό την δημιουργία οικο-δομικών τετραγώνων γεμάτων τσιμέντο. Θύματα πέφτουν γενικά οι πρόποδες της Πεντέλης, όπου εντάσσονται και χώροι που είχαν καεί σε πρόσφατες πυρκαγιές, αλλά και πολύτιμοι θύλακες πρασίνου μέσα στον οικιστικό ιστό όπως το άλσος Καζούλη, δίπλα στο νοσοκομείο ΚΑΤ και πίσω από την ομώνυμη βίλα.

Οι επεκτάσεις σχεδίου αυτές, εκτός από την προφανή οικολογική & κλιμα-τική υποβάθμιση που επιφυλάσσουν για τους γειτονικούς κατοίκους των δή-μων, έχουν και σημαντικές οικονομικές συνέπειες: Τεράστια ποσά των προϋ-πολογισμών των δήμων σπαταλιόνται σε μελέτες και έργα υποδομής για την ένταξη των περιοχών, και κατόπιν ακο-λουθούν ένα σωρό κτιριακές επενδύσεις. Έτσι, δρόμοι, κράσπεδα και πλατείες, νέα σχολεία, αγωγοί όμβριων και υπόνομοι, ΚΑΠΗ, πολιτιστικά & εμπορικά κέντρα, ξεφυτρώνουν σιγά-σιγά στη θέση του δα-σικού πράσινου. Οι παλαιοί κάτοικοι των περιοχών αυτών ζημιώνονται τριπλά:

1. Από την υποβάθμιση του περιβάλ-λοντος τους: την αύξηση της θερμοκρα-σίας, του κυκλοφοριακού, του θορύβου, ακόμα και της σκόνης κατά την εκτέλεση των έργων, κλπ.

2. Από τη μη εκτέλεση απαραίτητων έργων για συντήρηση στην περιοχή τους, επειδή σημαντικά ποσά δεσμεύονται από τα έργα των επεκτάσεων σχεδίων πόλης και άλλα λεφτά δεν υπάρχουν πια…

3. Από την οικονομική απομείωση της αξίας του σπιτιού τους (για τους πα-ραπάνω λόγους), ενόσω μάλιστα οι έχο-ντες τα εντασσόμενα οικόπεδα βλέπουν τις αξίες τους να 5-πλασιάζονται σε μία νύχτα (από αξίες εκτός σχεδίου σε αξίες οικοπέδων εντός σχεδίου).

Σήμερα ειδικά, που κατοικίες και επαγγελματικοί χώροι σε όλη την ευ-ρύτερη περιοχή των Αθηνών εγκατα-λείπονται, σχολεία συγχωνεύονται και καταργούνται, πόροι μειώνονται, πώς δι-καιολογείται να αγοράζουμε καινούργια - παρθένα γη για να κατοικήσουμε;

Δεν μπορούμε να αρκεστούμε στο γιγάντιο απόθεμα αδιάθετων κατοικιών, διαμερισμάτων και γραφείων που υπάρ-χουν στην Αττική;

Το όλο σκηνικό φέρνει έντονα στο νου εποχές της άγριας δύσης στην Αμε-ρική, όπου απελπισμένοι ή κερδοσκόποι άποικοι επέκτειναν την ιδιοκτησία τους δυτικά για καλύτερες μέρες. Η Πεντέλη όμως δεν είναι Οκλαχόμα.

Αλέξανδρος Αργυρόπουλος, Νέα Πεντέλη, 15/3/2012

WE ALL HAVE A DREAMΣτις 4-3-2012 έγινε ένα μεγάλο επιτυχές γεγονός: τρεις χιλιάδες πολίτες, δεκάδες σωματεία, συλλογικότητες, ομάδες, εκπρό-σωποι σχολείων με παιδιά, συγκεντρώθη-καν για μια πράξη αντίστασης σημαντικής εμβέλειας για την Αττική και όχι μόνο, γιατί πράγματι, δεν ήταν απλώς μια περιβαλ-λοντική δραστηριότητα η δενδροφύτευση στο χώρο του πρώην αεροδρομίου, στη πε-ριοχή της πύλης κανόε-καγιάκ, αλλά ήταν κυρίως μια πολιτική πράξη ανυπακοής και αντίστασης των αγανακτισμένων κατοίκων μιας μολυσμένης μέγα-τσιμεντούπολης που θα μπορούσε να είναι αντίθετα μια μα-γική πολιτεία.

πάνω σε γερές βάσεις και να γίνει πραγματικότητα.

Η αναφερόμενη εκδήλωση λοιπόν, δεν ήταν παρά μια από τις πολλές

κινητοποιήσεις-θεμέλια που έγιναν και θα γίνουν, οι οποίες έχουν στόχο τη διατήρηση του αστικού ελεύθερου χώρου του Ελληνικού ως χώρο υψηλού πρασίνου αλλά και αγροτική περιοχή που καλλιεργείται για κοινωφελή σκοπό.

Μαζί με το Δήμο Ελληνικού-Αργυρούπολης, με τον εξαιρετικό Δήμαρχό του και την πάντα δραστήρια στις κινητοποιήσεις σύζυγό του (κινη-ματικοί άνθρωποι που δίνουν το παράδειγμα για το πώς θα έπρεπε να είναι όλοι οι Δήμαρχοι), και μαζί με την Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτι-κό Πάρκο Ελληνικού, υπήρχαν και οι εθελοντές της Πρωτοβουλίας για έναν Αυτοδιαχειριζόμενο Αγρό στο Ελληνικό, οι οποίοι για δεύτερο χρόνο καλλιεργούν δυόμισι στρέμματα που τους παρα-χώρησε ο Δήμος (κοντά στο Πνευματικό Κέντρο του), και προωθούν την καλλιέργεια βιολογικών προϊόντων σε αστικό περιβάλλον, για να φέρουν τους πολίτες πιο κοντά στη γη, για να βοηθήσουν στη διατήρηση και διάδοση σπόρων ντόπιων ποικιλιών, για να επαναπροσδιορίζουν αξίες που χάνονται σε εποχή εμπορευματοποίησης της δια-τροφής μας, και για να οργανώνουν εκπαιδευτικές εκδηλώσεις κινημάτων για την έκφραση της Κοι-νωνικής Οικονομίας για αλληλεγγύη με ομάδες ανέργων, νέων, προσφύγων, συνταξιούχων κλπ. Μην ξεχνάμε ότι οι χώροι αστικής κηπουρικής εί-ναι διαδεδομένοι σε όλο το κόσμο και αυξάνονται και στην Ελλάδα: εκεί γίνονται μαθήματα ανακύ-κλωσης, κομποστοποίησης, ευαισθητοποίησης για τη προστασία της βιοποικιλότητας και, πέρα από απλά φυτώρια πολλαπλασιασμού ζαρζαβατικών, αποτελούν τράπεζες διατήρησης του γενετικού φυτικού πλούτου.

Μαζί με φασολάδα, ελιές και ψωμί που προ-σφέρθηκαν από μέλη της Εναλλακτικής Δράσης, είχαμε και γευσιγνωσία και προβολή προϊόντων του αναφερομένου Αγρού μας: μαρούλια, ρόκα, μαϊντανό και κρεμμυδάκια φρέσκα. Ας ελπίσουμε ότι τα καρποφόρα δενδρύλλια που φυτέψαμε θα μπορέσουν να ευημερούν και να καρποφορούν

στα πλαίσια της προσπάθειας για τη δημιουργία μιας αγροτικής περιοχής, που φαίνεται ότι θα είναι πολύ χρήσιμη σε εποχή κρίσης…

Πέρα από τη παραπάνω σφαιρική εικόνα του event, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας και κάποια flashes εικόνων μικρότερης σημασίας, που όμως έμειναν μέσα μου. Η πρώτη ήταν η εξής: μια μη-τέρα δίδασκε στα παιδάκια της πώς φυτεύεται ένα δένδρο, μεταδίδοντάς τους όλη τη συγκίνησή της, λέγοντας ότι εκείνο ήταν το δένδρο τους, έπρεπε να βάλουν πάνω του το καρτελάκι με τα ονόμα-τά τους και, από εκεί και πέρα, αυτό περίμενε να το φροντίζουν και να το προστατέψουν. Έπειτα τα έβαλε να τραγουδήσουν και να χορέψουν γύρω του και τα μικρά ήταν τόσο ενθουσιασμένα, γεμά-τα ζωή και χαρά, που θα έλεγες ότι η ελιά τους έδινε θετική ενέργεια ενώ τα παιδιά της την αντα-πέδιδαν, σε μια μαγική στιγμή γεφύρωσης του φυ-τικού βασιλείου μ’ εκείνο του ανθρώπου…

Επειδή όμως το καλό και το κακό παντού συ-νυπάρχουν, κοντά σε αυτή την ειδυλλιακή σκηνή, παρατηρούσες μια άλλη, απογοητευτική: κάποια δενδρύλλια που είχαν ήδη φυτευτεί και έφεραν το όνομα του ιδιοκτήτη, δέχτηκαν την επίθεση κά-ποιων ασυνείδητων που έβγαζαν τα καρτελάκια, τα πέταγαν κάτω και έβαζαν άλλα με το όνομά τους: φυσικά δεν έχει σημασία σε ποιόν ανήκει ένα δένδρο, αλλά όχι και να χαλάσεις το έργο των άλλων! Μπορούσαν απλώς να το προσθέτουν: κα-νείς δεν θα είχε αντίρρηση!

Ας μείνουμε όμως με την εικόνα της μαζικής συμμετοχής, των ξένων μεταναστών που είχαν φέρει τα παιδάκια τους και για μια έστω φορά τους έβλεπες με το χαμόγελο στα χείλη, των οι-κογενειών που σκέπαζαν τις ρίζες, του πηγαινέλα των κουβάδων νερού στα βυτιοφόρα φορτηγά του Δήμου για να προλάβουμε να ποτίσουμε όλες τις ελιές, και της συμμετοχής του Ανταλλακτικού Παζαριού Βιβλίων που, ενώ γίνεται κάθε Κυριακή πρωί στη Πλ. Συντάγματος, είχε μεταφερθεί στο Ελληνικό σε ένδειξη συμπαράστασης. Φύτεψαν και οι Οικολόγοι Πράσινοι, και ήταν μια ωραία στιγμή συνάντησης πάνω σε πεδίο μάχης κατά της απειλής του τσιμέντου. Παιδιά, πάντα τέτοια, αλλά θα χρειαστεί όλο και περισσότερη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ!

Ρίτα Χαριτάκη μέλος της Πολιτικής Κίνησης Νοτίων Προαστίων των Οικολόγων Πράσινων, και της Πρωτοβουλίας για ένα Αυτοδιαχειριζόμενο Αγρό στο Ελληνικό

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΜΑΡΤΙΟΣ 201212 επι κοινωνίας

Η ιστορία του βιβλίου διαδρα-ματίζεται

στα τέλη του 18ου αιώνα, και αφορά στην πολιορκία του Παλιόκαστρου από τους Τούρ-κους, ενός μικρού ηπειρώτικου χωριού, που άντεξε πάνω από 300 χρόνια ελεύθερο. Προς τα τέλη του βιβλίου, οι Τούρκοι κάνουν άλλη μια επίθεση, όχι προς το χωριό, αλλά προς ένα τεράστιο επιβλητικό κυπαρίσσι, που δέσποζε στο ορεινό τοπίο της περιοχής και που κατά το μύθο που είχε διαρρεύσει στους Οθωμανούς, όσο θα έστεκε όρ-θιο, το Παλαιόκαστρο θα έμενε ελεύθερο.

«... όταν κατάλαβαν τι γινό-ταν ήταν πια αργά, οι γενίτσαροι είχαν κυκλώσει το δέντρο κι αλάλαζαν από τη χαρά.... Κι είδα που ’φεραν οι Τούρκοι τσεκούρια και πριγιόνια, και του ρίχτηκαν, του άνοιξαν ένα σωρό

λαβωματιές, ύστερα έκαψαν και τριγύρω το χώμα. Πάνω από τα μπεντένια όλοι κοίταγαν, γινόταν θρήνος, οι γυναίκες τράβαγαν τα μαλλιά τους και καταριούνταν τους Τούρκους.. . Ο δήμιος με τα τσιράκια του τού ’κοψε πρώτα όλα τα κλαριά, το ’καναν μετά κομμάτια με τα τσε-κούρια. Και το βράδυ στήσανε χορό, φέρανε και όργανα, τους άκουσα που τραγουδούσαν όλη τη νύχτα. Πάει, ο Θεός μάς εγκα-τέλειψε, δεν υπάρχει ελπίδα.»

Στο τέλος το Παλιόκαστρο πέφτει ηρωικά, η ιστορία μάς είναι γνωστή, οι καιροί αλλάζουν, τα μηνύματα έρχονται και στην Ελλάδα από τη γαλλική και αμερικανική επανάσταση και η Οθωμανική Αυτοκρατορία δείχνει τις τελευταίας τις αναλαμπές λίγο πριν την πτώση «... όπως και το ετοιμοθάνατο γαϊδούρι δίνει τις πιο γερές κλοτσιές λίγο πριν ψοφήσει, έτσι και εκείνοι: τώρα θα είναι που θ ’αρχίσουν να χτυπάνε γερά, αμείλιχτα, θα γίνει

ακόμα πιο μαύρη και ανυπόφορη η σκλαβιά».

Οι σκέψεις αυτές ήρθαν στο μυαλό μου καθώς αυτές τις ημέ-ρες συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την κοπή των πεύκων στα Μέσσα της Λέσβου, ακόμα δεν έχουν βρεθεί οι ένοχοι, και τα κουφάρια των κομμένων δέντρων στέκουν ακόμα και μας θυμίζουν την ανθρώπινη ανοη-σία. Ίσως για κάποιους τα δέντρα αυτά συμβόλιζαν κάτι που θα ήθελαν να καταστρέψουν. Ένα κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς που χάνεται. Τα δέ-ντρα δεν έχουν μόνο οικολογική αξία, αλλά αποτελούν τμήμα της πολιτισμικής μας κληρονομιάς, πολύ σημαντικής για το νησί μας. Όπως κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς αποτελούν οι βελανιδιές που κόβονται τις τελευταίες ημέρες στο νησί μας, αλλά και οι ελιές που οδεύουν προς την Αθήνα ως καυσόξυλα. Ο λεσβιακός ελαιώνας και πριν την κρίση βρισκόταν σε κίνδυνο,

αποτέλεσμα του στρεβλού μο-ντέλου οικονομικής μεγέθυνσης που ακολουθήθηκε τα τελευταία χρόνια. Εμφανής είναι η εγκα-τάλειψή του από τους αγρότες, εξ αιτίας της πολύ χαμηλής τιμής του ελαιολάδου, ενώ τώρα πλέον, λόγω οικονομικής κρίσης, κινδυνεύει και από τις ορέξεις κάποιων που θέλουν να εκμεταλλευτούν τα δέντρα μας για καυσόξυλα. Φίλοι από την Ικαρία μού μετέφεραν ανάλογα περιστατικά στο αρχέγονο δάσος του Ράντη.

Τι άλλο θα δούμε; Ευτυχώς για τη γειτονική Χίο, η μαστίχα έχει πολύ υψηλή τιμή τα τελευ-ταία χρόνια, ειδάλλως μπορεί να βλέπαμε και τους σχίνους να κατέληγαν ως καυσόξυλα.

Εν μέσω κρίσης, βρισκόμα-στε σε ένα μεταβατικό στάδιο. Είναι προφανές ότι η επόμενη ημέρα για την πατρίδα μας θα είναι διαφορετική. Σε πείσμα των «μελλούμενων», ο κάθε πολί-

της, από όποιο μετερίζι μπορεί, πρέπει να πάρει θέση και να μπει μπροστά για να σωθεί το Παλαιό-καστρο. Αλλά και εάν φανεί ότι το χωριό πέφτει και χάνουμε τη μάχη, να σταθούμε όρθιοι για να δώσουμε νέους αγώνες, μαθη-μένοι από τα λάθη του παρελθό-ντος, για την αλλαγή του τρόπου που βλέπουμε τον τόπο μας και το πέρασμά μας από τη ζωή. Γιατί η ζωή δε χρεωκοπεί, και οφείλουμε να βγούμε σοφότεροι από την κρίση, αξιολογώντας τι αξίζει και τι όχι. Πρέπει επιτέλους ο καθένας από εμάς να καταλά-βει ότι είναι υπεύθυνος για τον τόπο που θα παραδώσουμε στα παιδιά μας, καθώς, όπως έγραψε και ο Ιρλανδός συγγραφέας και πολιτικός Edmund Burke, «το μόνο που χρειάζεται για να θρι-αμβεύσει το κακό, είναι να μην κάνουν τίποτα οι υποστηρικτές του καλού».

Αντί υστερόγραφου..., εμείς οι νησιώτες καλό είναι να μην ξεχνάμε και τα Νησιά του

Πάσχα, εκεί όπου οι κάτοικοι του νησιού επέλεξαν να διαχει-ριστούν το φυσικό περιβάλλον με έναν, όπως αποδείχθηκε, καταστροφικό τρόπο: υπερεκ-μεταλλεύτηκαν την ξυλεία των δένδρων και τη γονιμότητα του εδάφους, αυξήθηκε υπερβολικά ο πληθυσμός, και χώρισαν τη γη τους σε περιοχές που εξουσία-ζαν ιεραρχικές ομάδες με αντα-γωνιστικές (έως και πολεμικές) μεταξύ τους σχέσεις. Η αλόγιστη εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος υπέσκαψε την ικανότητα της επιβίωσης, με αποτέλεσμα την καταστροφή του πολιτισμού τους.

* O Μιχάλης Μπάκας είναι περι-βαλλοντολόγος με μεταπτυχια-κές σπουδές στην Περιβαλλο-ντική Πολιτική και Διαχείριση, γραμματέας της Περιφερειακής Οργάνωσης Βορείου Αιγαίου των «Οικολόγων Πράσινων».Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα της Μυτι-λήνης «Εμπρός»

Ό λα αυτά, με την συνδρομή μιας κρατικής μηχανής, στην οποία -κυρίως στα κομβικά γρανάζια της- βα-σιλεύει η διαφθορά. Στην

συνταγή μπαίνει κι ο κοινωνικός αυτοματισμός: όσοι αντιστέκονται, στοχοποιούνται. Οι περίοικοι εμφανίζονται ως ιδιοτελείς (λες και η διεκδίκηση των ελεύθερων χώρων στη γειτονιά δεν αποτελεί καθήκον κάθε συνειδητοποιημένου πολίτη), οι οργανώσεις που συμπαρίστανται αντιμετωπί-ζονται ως ένα ύποπτο σινάφι και οι οικολόγοι γενικώς (όπως και η σχετική νομολογία) ως ανα-σχετικός παράγοντας στην πορεία οικονομικής ανόρθωσης της χώρας. Είναι όμως έτσι;

Μήπως, όμως, όλα αυτά τα χρόνια, αυτή ακριβώς η πρακτική δεν κυριάρχησε στον δημό-σιο και οικονομικό βίο της χώρας;

Σε ένα από τα κρεσέντα δημαγωγίας του, ο Γιώργος Παπανδρέου είχε βροντοφωνάξει: "ή αλ-λάζουμε ή βουλιάζουμε". Η εξαιρετική συνέπεια και συνέχεια που έχει δείξει το πολιτικό σύστημα

απέναντι σε τέτοιες πρακτικές φυσικά δεν διατα-ράχθηκε ούτε επί της κυβέρνησής του, ούτε επί αυτής του κυρίου Παπαδήμου. Στην περίπτωσή μας, αυτή η συνέχεια του πολιτικού προσωπικού αποτυπώνεται στα ονόματα του Στέφανου Μάνου, του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Γιώργου Βουλ-γαράκη. Σήμερα, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου προσθέτει το όνομα του σε αυτό το πάνθεον.

Κάπως έτσι θέλει το πολιτικό σύστημα να πορευθούμε και πάλι. Ευνοώντας κολλητούς, εξωτερικεύοντας τα κόστη των επενδύσεων και χρεώνοντας τον λογαριασμό στην κοινωνία, ροκανίζοντας τα συλλογικά αγαθά "προς όφελος της ανάπτυξης", με εξωφρενικές φωτογραφικές τροπολογίες, με συναλλαγές και απειλές.

Κάπως έτσι συνεχίζουμε να βουλιάζουμε: οι πολίτες σε ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα και η χώρα στην ανυποληψία. Θα αλλάξουμε ποτέ;

Ελεάννα Ιωαννίδου, εκπρόσωπος τύπου των Οικολό-γων Πράσινων

του Μιχάλη Μπάκα*

Πέρασα πριν λίγες ημέρες από το βιβλιοπωλείο του Μιχάλη, παλαιού βιβλιοπώλη της Μυτιλήνης, που από τα φοιτητικά μου χρόνια πάντα μ’ άρεσαν οι συζητήσεις μαζί του, καθώς μεταφέρει τη σοφία των διαβασμάτων του στην καθημερινότητά μας. Φυσικά η συζήτησή μας περιστράφηκε γύρω από την κρίση και τα προβλήματα που βιώνει ο τόπος μας. Μου θύμισε ένα βιβλίο που μου είχε προτείνει 15 χρόνια πριν και είχα πραγματικά εντυπωσιαστεί. Είναι το «Κάστρο της Μνήμης» του Άρη Φακίνου και μετά από τόσα χρόνια με την ευκαιρία της κουβέντας μας, το έπιασα και πάλι στα χέρια μου.

Οι προεκτάσειςτου αλλατίνηΗ συζήτηση που άνοιξε στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης με την τροπολογία για το μνημείο των Αλευρόμυλων Αλλατίνη τείνει να λάβει έναν συμβολικό χαρακτήρα. Σή-μερα, λοιπόν, κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι η αλλαγή που η χώρα όλα αυτά τα χρόνια χρειαζόταν πρέπει να έχει τα εξής χαρακτηριστικά: λεηλασία του περιβάλλο-ντος και στην περίπτωσή μας των ελεύθερων χώρων σε πυκνοδομημένες πόλεις, αδι-αφορία για τον συλλογικό πλούτο, για την κληρονομιά που σηματοδοτούν τα μνημεία του παρελθόντος μας και, βέβαια, ευνοϊκή μεταχείριση επενδυτών που διαπλέκονται με πολιτικούς παράγοντες, οι οποίοι παράγουν κατά παραγγελία άλλοτε προεδρικά διατάγματα κι άλλοτε τροπολογίες.

Όπως και το ετοιμοθάνατο γαϊδούρι…

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΜΑΡΤΙΟΣ 2012 13world wilde

Σ ε όλη την Νότια Γερμανία υπήρχαν και άλλα στρατόπεδα που κατέλαβαν οι συμμαχικές δυνάμεις, κυρίως γαλλικές, και που στη συνέχεια πέρα-σαν στα χέρια του κράτους, τα

οποία μετατράπηκαν σε φοιτητικές εστίες, κοινω-νικές κατοικίες, γηροκομεία και άλλα ιδρύματα.

Η Chérisy έμεινε άδεια μετά το 1979 και την αναχώρηση των γαλλικών δυνάμεων από το γερ-μανικό έδαφος. Το 1981 οι προσπάθειες για νέα χρήση του στρατοπέδου από συμβατικούς εργο-λάβους απέτυχαν λόγω δυσκολιών: υψηλοί τόκοι, σύντομος χρόνος εκμετάλλευσης και έλλειψη χρηματοδότησης. Την κατάσταση έσωσε η Ευαγ-γελική Φοιτητική Κοινότητα με ένα εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο αξιοποίησης της καζέρνας, η οποία απέκτησε ζωή χάρη στις πρωτοβουλίες φοιτητών και ανέργων που οδήγησαν στην επανα-χρησιμοποίηση διαθέσιμων κτιριακών εγκαταστά-σεων και στην σταδιακή ανάπλασή τους.

Το ελλιπές κεφάλαιο αντικαταστάθηκε από ιδεαλισμό και εθελοντισμό. Με μόλις 20% του κόστους δημιουργήθηκαν οι πρώτες 50 αυτοσχέ-διες κατοικίες. Στη συνέχεια επενδύθηκε τόση ερ-γασία ώστε η αξία των σπιτιών σταδιακά ανέβηκε, χτίστηκαν νέες κατοικίες για κοινωνική και πολι-τιστική στέγη, ώσπου «κατακτήθηκε» το σύνολο της έκτασης του στρατοπέδου (27.300 τ.μ. εκ των οποίων 18.700 τ.μ. δομημένη έκταση). Η αυτο-βοήθεια και ο ερασιτεχνισμός έδωσαν τη θέση τους σε κοινωνικές και οικονομικές / επιχειρη-ματικές δεξιότητες. Παράλληλα ιδρύθηκε νομικό πρόσωπο για τη νομική κάλυψη και υποστήριξη των κατοίκων. Η αυτοβοήθεια έγινε επαγγελμα-τική ειδίκευση των μακροχρόνια άνεργων που απέκτησαν δικά τους εργαστήρια και πουλούσαν υπηρεσίες τόσο σε κατοίκους της Chérisy όσο και στην υπόλοιπη πόλη. Από τα αποτελέσματα του πετυχημένου αυτού πειράματος ευνοήθηκαν, εκτός από τα ίδια τα άτομα που εγκαταστάθηκαν εκεί, το κράτος και ο Δήμος, αντιμετωπίζοντας με επιτυχία κοινωνικά προβλήματα και εξοικονομώ-ντας πόρους.

Ο κατασκευαστικός και οικοδομικός τομέας παραμένει ο κεντρικός πυρήνας δραστηριότητας της Chérisy που συνδέεται με πολλές ειδικότητες και δίνει δουλειά σε εργαστήρια που στεγάζονται εκεί, όπως ξυλουργείο, ηλεκτρολογείο, συνεργείο αυτοκινήτων και ποδηλάτων, σε αρχιτέκτονες και πολλούς άλλους επαγγελματίες που δραστηριο-ποιούνται στο χώρο. Πλήθος άλλων ειδικοτήτων ασχολούνται με την τεχνική επίβλεψη των εργα-

σιών συντήρησης, ανακαίνισης και επανασχεδια-σμού των κτιριακών εγκαταστάσεων, ενώ δεν είναι σπάνια τα προβλήματα και η πολυπλοκότητα που παρουσιάζονται κάθε φορά στην προσπάθειά τή-ρησης των κανόνων ασφάλειας και ικανοποίησης των αναγκών των χρηστών.

Η Chérisy περιλαμβάνει 13 κτίρια (εκτός από τα εργαστήρια και συνεργεία) και φιλοξενεί 1.219 κατοίκους, εκ των οποίων 240 περίπου παιδιά και 336 φοιτητές και φοιτήτριες. Οι αλλοτινοί κοιτώνες χωρίστηκαν σε δωμάτια με κοινή κουζίνα και λου-τρό, τα οποία νοικιάζονται στο ήμισυ της τιμής της αγοράς σε οικονομικά αδύναμους φοιτητές, άνερ-γους, μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, σε άτομα με αναπηρία, ηλικιωμένους χαμηλών εισο-δημάτων και αλλοδαπούς που αιτούνται κατοικίας στη διοίκηση. Μέρος των κατοικιών ανήκουν στο νομικό πρόσωπο «Κοινωνική Εργασία» και «Νέα Εργασία», ενώ υπάρχουν και ιδιόκτητες κατοικίες.

Στόχος των εμπνευστών του προγράμματος αυτού ήταν υψηλή ποιότητα ζωής, προστασία του ελεύθερου χώρου και του πράσινου για ζωή και σύσφιξη των σχέσεων γειτονίας, περιβάλλον φιλι-κό στα παιδιά μακριά από όχληση και αλληλεγγύη στους κατοίκους της.

Στον ελεύθερο χώρο του περίβολου μπορεί κάθε κτίριο να διατηρεί μποστάνι, ενώ στις παρυ-φές του στρατοπέδου υπάρχει χώρος για κομπο-στοποίηση την οποία φροντίζουν οι κάτοικοι όλων των κτιρίων εναλλάξ βάση πλάνου. Την ευθύνη για την αποκομιδή των υπόλοιπων ανακυκλώσι-μων απορριμμάτων έχει ο Δήμος.

Στο χώρο του στρατοπέδου πραγματοποιού-νται επίσης μια σειρά από πρότζεκτς και δραστηρι-οποιούνται διαφορετικές ομάδες της πόλης όπως καλλιτέχνες, εκπαιδευτικοί, νηπιαγωγοί μάγειροι, καθαριστές κλπ. Η Chérisy διαθέτει κεντρική διοί-κηση, γραφείο εργασίας, παιδικό και βρεφονηπι-ακό σταθμό, σταθμό προστασίας του παιδιού και νομικής προστασίας νέων, κέντρο συνάντησης, κα-τοικίες ηλικιωμένων, την πρωτοβουλία ανέργων ‘το ηλιόφως’, παντοπωλείο βιολογικών προϊόντων της περιοχής της Κώνσταντς, βιολογικό Catering, εκδόσεις / τυπογραφείο, στούντιο φυσιοθεραπεί-ας, σχολείο ξένων γλωσσών που απευθύνεται σε γηγενείς αλλά και μετανάστες και πρόσφυγες, το γραφείο επιμόρφωσης ‘Νέα Εργασία’, σχεδιαστές, μετακομίσεις, ατελιέ, υδραυλικές εγκαταστάσεις και γκαζιού, μεταχειρισμένα έπιπλα / αντικερί, πι-τσαρία, ντίσκο, σινεμά, γυμναστήριο.

Κάθε καλοκαίρι, διοργανώνεται η γιορτή της

Chérisy με μεγάλη συμμετοχή από όλη την πόλη, ενώ τις πολιτιστικές εκδηλώσεις και τα σεμινάρια που προσφέρονται σε χαμηλές τιμές παρακολου-θούν κάτοικοι και εκτός στρατοπέδου (155.000 άνθρωποι επισκέψεις το χρόνο).

Η Chérisy καλλιέργησε σε όλη την πόλη ένα κλίμα φιλικό στον εθελοντισμό όπως για παρά-δειγμα τη δημιουργία τράπεζας δράσεων. Η τρά-πεζα δράσεων σκοπό έχει την ανταλλαγή πλη-ροφοριών και εξυπηρετήσεων, φέρνει σε επαφή ανθρώπους που διαθέτουν ελεύθερο χρόνο και επιθυμούν να τον επενδύσουν σε εθελοντική κοινωνική προσφορά και να δώσουν τις γνώσεις τους και την εμπειρία τους είτε εκπαιδεύοντας άλλους, είτε σχεδιάζοντας προγράμματα που θα βοηθήσουν το κοινωνικό σύνολο. Στο ίδιο πλαίσιο η Chérisy έδωσε μια πράσινη κατεύθυνση στους κατοίκους της Κώνσταντς, οι οποίοι για πολλά χρόνια εκλέγουν πράσινο δήμαρχο και είναι υπο-δειγματικοί στη διαχείριση των σκουπιδιών και την ανακύκλωση, διαθέτοντας έναν ειδικό χώρο συ-γκέντρωσης και μεταπώλησης μεταχειρισμένων ηλεκτρικών συσκευών και οικιακού εξοπλισμού στη βιομηχανική ζώνη.

Ενδεικτικό είναι επίσης ότι μετά από πολ-λές προσπάθειες η άλλοτε μολυσμένη λίμνη Bodensee είναι σήμερα προστατευόμενος υδροβι-ότοπος και καλύπτει τις ανάγκες ύδρευσης της πό-λης με καλής ποιότητας νερό, ενώ την εξέλιξη της λίμνης παρακολουθεί το Λιμνολογικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου.

Τα τελευταία χρόνια η Chérisy έχει μπει στο στόχαστρο κερδοσκόπων γης, ενώ ενδιαφέρον για περαιτέρω δόμηση κατοικιών στον ελεύθερο χώρο του στρατοπέδου έχει δείξει και ο Δήμος, δεδομέ-νης και της έλλειψης κατοικιών και ελεύθερου οικοδομήσιμου χώρου στην αναπτυσσόμενη και τουριστικά ενδιαφέρουσα πόλη της Κώνσταντς. Σθεναρές αντιδράσεις από τους κατοίκους της καζέρνας απέτρεψαν την ανέγερση πολυόροφου κτιρίου γνωστού ασφαλιστικού ταμείου (ΑΟΚ). Ωστόσο, δεν απέβησαν αρκετές για να εμποδίσουν την κατασκευή παράκαμψης αυτοκινητόδρομου που εξυπηρετούσε ανάγκες περιφερειακού δρό-μου για την πόλη.

Μέχρι σήμερα η Chérisy αποτελεί σύμβολο αντίστασης, αλληλεγγύης και αυτοβοήθειας και παραμένει τόπος συνάντησης πολιτικά ενεργών και κριτικά σκεπτόμενων ανθρώπων.

Έλενα Μπότση

το στρατόπεδο Chérisy της κώνσταντς: Μία πρότυπη αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα

Έτσιτιμούντην μνήμη

Στην περιοχή της Φουκουσίμα, εκεί που πριν από ένα χρόνο η γη ξερνούσε καταστροφές και θάνα-το, που η πυρηνική απειλή μοίραζε ολόγυρα τον πανικό, οι Ιάπωνες, σπρώχνουν το ρολόι του χρόνου προς τα εμπρός. Το 2020, στον ωκεανό, θα λειτουργήσει το μεγα-λύτερο παράκτιο αιολικό πάρκο του κόσμου! Δεκαεφτά φορές μεγαλύ-τερο απ’ εκείνο που καμαρώνουν σήμερα οι Γερμανοί (Alpha Ventus), στη Βόρεια Θάλασσα.

Ο ι 143 ανεμογεννήτριες θα παράγουν 1000 MW (πολύ περισσότερο από τον κατε-στραμμένο πυρηνικό «αντι-

δραστήρα 1»).

Το συνολικό κόστος υπολογίζεται στα 5 δις ευρώ, και ο προϋπολογισμός συμπεριλαμβάνει όλα τα στάδια της παρα-γωγής, αλλά και την πόντιση του καλω-δίου σύνδεσης με την ξηρά. Οι παράκτιες ανεμογεννήτριες θα τοποθετηθούν 20-40 χιλιόμετρα από τις ακτές της Φουκουσίμα, εκεί που το βάθος αγγίζει τα 100-150 μ. και πνέουν δυνατοί άνεμοι, προκαλώντας κυματισμό 10-15 μ.

Θα εγκατασταθούν τρεις τύποι ανεμογεννητριών, για να είναι συμβατοί με τον πυθμένα επειδή δημιουργούνται μετατοπίσεις από τους σεισμούς, ενώ οι πυλώνες και οι μηχανισμοί θα πρέπει να είναι ανθεκτικοί στους τυφώνες και στο τσουνάμι. Εξ αιτίας λοιπόν αυτών των τεχνικών προδιαγραφών, ανεβαίνει δυό φορές το κόστος της παραγωγής και τοπο-θέτησης των ανεμογεννητριών, σε σχέση με αντίστοιχες εγκαταστάσεις στην ξηρά.

Η Ιαπωνία, τόνισε ο πρωθυπουργός της χώρας Γιοσιχίκο Νόντα, μέσω αυτού του έργου, θέλει να προσφέρει συγνώμη για την αγωνία που πέρασε ο λαός της χώρας του από τα δραματικά εκείνα γεγονότα και παράλληλα, να τιμήσει την μνήμη των θυμάτων που χάθηκαν απ’ τις συνέπειες του σεισμού.

Έτσι απλά και ταπεινά… όπως ταιριάζει στην ιαπωνική σεμνότητα.

Μιχάλης Μιχελής

Η Chérisy ιδρύθηκε από την Υπηρεσία Εργασίας του τρίτου γερμανικού βασιλείου (Reichsarbeitsdienst) το 1936 για τις ανάγκες του στρατού. Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου πέρασε στα χέρια της γαλλικής φρουράς. Στις 26.4.1945 η Κώνσταντς παραδόθηκε αμαχητί στο γαλλικό στρατό και μεταπολεμικά ανήκε στη γαλλική συμμαχική ζώνη.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΜΑΡΤΙΟΣ 2012 τόποι άνθρωποι 14

Α υτές οι ομάδες εργασίας προέκυψαν από την

Κίνηση Κατοίκων της 6ης Δημοτικής Κοινότητας του Δήμου Αθηναίων (Κυψέλη, Άγιος Παντελεήμονας), μια πρωτοβουλία κατοίκων που επιχειρεί να δίνει απαντήσεις στις δυσκολίες που συναντούν οι άνθρωποι της περιοχής στην καθημερινότητά τους. Μιας περιοχής που είναι η πιο πυκνοκατοικημένη γειτονιά της Αθήνας, με το μεγαλύτερο ποσοστό μεταναστών και με μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που, στις δημοτικές εκλογές, ψήφισαν ακροδεξιά σχήματα (περίπου 8,5%).

Η ΟΠΙΚ ξεκίνησε την άνοι-ξη του 2011 από εθελοντές που παρακολούθησαν ένα επιμορφωτικό σεμινάριο για την Προφορική Ιστορία. Ήταν κάτοικοι της Κυψέλης αλλά

και μεταπτυχιακοί φοιτητές, οι οποίοι έπρεπε, μετά το τέλος του σεμιναρίου, να πάρουν τρεις συνεντεύξεις, να τις απομαγνητοφωνήσουν, να φτιάξουν περίληψη και όλα όσα πρέπει να γίνουν, σύμφωνα με τις διεθνείς προ-διαγραφές, ώστε να μπορούν να ενταχθούν σε ένα οργανω-μένο αρχείο. Στη μετεξέλιξή της αυτονομήθηκε. Σήμερα λειτουργούν τρεις ομάδες με αντικείμενο την καθημερινό-τητα, τη μετανάστευση και τη δεκαετία του σαράντα στην Κυψέλη. Έχουν παρθεί μέχρι σήμερα περίπου 40 συνεντεύ-ξεις.

«Αισθάνομαι μεγάλη έκ-πληξη, χαρά και ικανοποίηση για όλα όσα έφερε μπροστά μου η απόφαση να πάρω μέρος στην καταγραφή της ιστορίας των ανθρώπων που ζουν δίπλα μου. Δεν είχα ιδέα για το ταξίδι που ξεκινούσα», έγραψε ένα μέλος της ΟΠΙΚ.

Και πραγματικά η συγκέ-ντρωση προφορικών μαρτυ-ριών συνιστά ένα ταξίδι μέσα στις ζωές άλλων ανθρώπων που σου προσφέρει γνώσεις για το παρελθόν, και σε τελική ανάλυση έναν αναστοχασμό για τη ζωή σου και για τη ζωή αυτή καθεαυτή.

Αυτό που συνέδεσε όλους αυτούς τους ανθρώπους είναι η ανάγκη να γνωρίζουν το παρελθόν τους, ανάγκη τόσο παλιά όσο και οι άνθρωποι. Στη δική μου τη γενιά, στην Ελλάδα, τη «βεβαρημένη» με Ιστορία, τα γεγονότα της νεότε-ρης Ιστορίας δεν τα μαθαίναμε στο σχολείο, αλλά γύρω από ένα –συνήθως οικογενεια-κό- τραπέζι. Συχνά αφορούσε προσωπικές ιστορίες που συνδυάζονταν με τα πολιτικά γεγονότα.

Η Προφορική Ιστορία ως κλάδος της Ιστορίας έχει ως στόχο να φέρει στο ιστορικό

προσκήνιο τους «αφανείς», εκείνες τις κοινωνικές κατηγο-ρίες που δεν κρατούν αρχεία και δεν έχουν πρόσβαση στην εξουσία. Εάν η Ιστορία γραφτεί μόνο με βάση τα αρχεία, όπως πρεσβεύουν οι «καθαρόαιμοι» ιστορικοί, δεν θα είναι πλήρης γιατί θα είναι μακροσκοπική. Η Ιστορία πρέπει να γράφεται και από τις πολλές προσωπικές ιστορίες της μεγάλης πλει-οψηφίας των ανθρώπων. Η Προφορική Ιστορία σχετίζεται με την ίδια την πορεία της αν-θρωπότητας και τη διαφορο-ποίησή της μέσα στο χρόνο, η οποία πρέπει να αντανακλάται και στην ιστοριογραφία. Δεν επινοήθηκε για να αποκαλύ-ψει κάποια διεθνή συνωμοσία των ιστορικών ενάντια στους «απλούς» ανθρώπους. Η Προ-φορική Ιστορία αναπτύχθηκε, γιατί η ανθρώπινη κοινωνία έχει γίνει πιο δημοκρατική, αν και υπάρχουν ακόμη πολλά «ελλείμματα δημοκρατίας».

Αξίζει να θυμηθούμε το ποίημα του Μπρεχτ:

«Απορίες ενός εργάτη που διαβάζει»

Ποιος έχτισε τη Θήβα την εφτάπυλη; Στα βιβλία δε βρίσκεις παρά των βασιλιάδων τα ονόματα. Oι βασιλιάδες κουβαλήσαν τ’ αγκωνάρια; Kαι τη χιλιοκαταστρεμμένη Bαβυλώνα – ποιος την ξανάχτισε τόσες φορές; Σε τι χαμόσπιτα της Λίμας της χρυσόλαμπρης ζούσαν οι οικοδόμοι; Tη νύχτα που το Σινικό Tείχος αποτελειώσαν, πού πήγανε οι χτίστες; H μεγάλη Pώμη είναι γεμάτη αψίδες θριάμβου. Ποιος τις έστησε; Πάνω σε ποιους θριαμβεύ-σανε οι Kαίσαρες;

(απόσπασμα-μετάφραση Μάρι-ου Πλωρίτη)

Παρ’ όλο που δεν παρακολούθησα το αρχικό επιμορφωτικό σεμινάριο και δεν τα πολυκαταφέρνω με τα «ηλεκτρονικά», εντάχθηκα στην ομάδα της δεκαετίας του 1940 πρόσφατα, γιατί η ΟΠΙΚ είναι μια ανοιχτή «αγκαλιά» για όσους έχουν διάθεση να δουλέψουν.

Αυτές τις μέρες η ΟΠΙΚ βρίσκεται σε μεγάλη αναστά-τωση. Ετοιμάζεται να παρου-σιάσει τη δουλειά της σε μια Ημερίδα, στις 7 Απριλίου 2012, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθήνας (Ακαδημίας 50). Το γεγονός αυτό συμπίπτει με τη συμπλήρωση του πρώτου χρόνου λειτουργίας της. Η Ημερίδα θα ξεκινήσει στις 11 το πρωί. Θα σας κεράσουμε καφέ, κουλουράκια, το μεσημέρι θα «τσιμπήσουμε» παρέα και θα συνεχίσουμε το απόγευμα.

Ελάτε να γνωριστούμε. Σί-γουρα θα ανοίξουν καινούριοι ορίζοντες μπροστά σας.

της Ηλέκτρας Στροβολίδου

Η συμμετοχή μου στα κινήματα πόλης, πέρα από τους νέους φίλους που απόκτησα και την «ηθική» ικανοποίηση ότι παλεύω για την πόλη μου, έκρυβε πολλές ευχάριστες εκπλήξεις. Μεταξύ άλλων διαπίστωσα ότι μια ομάδα φιλότιμων «καθημερινών» ανθρώπων, με τη συνεργασία «ειδικών», μπορεί να θαυματουργήσει. Έχω ήδη δυο λαμπρά παραδείγματα: Την «Αρχιτεκτονική Ομάδα της Κίνησης Κατοίκων του 6ου διαμερίσματος» και την «Ομάδα Προ-φορικής Ιστορίας της Κυψέλης (ΟΠΙΚ)».

Ομάδα προφορικής ιστορίας κυψέλης:μια ιστορία για την ιστορία

Μ ετά τις αποτυχημένες προσπάθειες μαζι-κής οικοπεδοποίησης και καταπάτησης στις περιοχές Νατούρα: Λιμνοθάλασσα Κορισσίων, Αλυκές Λευκίμμης, Υλαϊκός Λιμένας, και Λιμνοθάλασσα Αντινιώτη,

σειρά είχε τώρα η τελευταία εναπομείνασα παρθένα έκταση του κάποτε καταπράσινου νησιού της Κέρκυρας.

Η Πολιτική Κίνηση Οικολόγων Πράσινων Κέρκυρας εξέφρα-σε πλήρη αντίθεση στην αποικιακού τύπου εκατονταετή σύμβαση που σχεδιάζει η κυβέρνηση, για την εκποίηση του οικοσυστήματος Ερημίτη, έκτασης 500 στρεμμάτων στο Κασσιώπη Κέρκυρας.

Ο Ερημίτης είναι ενιαίο οικοσύστημα το οποίο περιέχει δασική περιοχή σπανίου φυσικού κάλλους με πανέμορφα παραλιακά οι-κοσυστήματα και 3 λίμνες με σπάνια χλωρίδα και πανίδα, μεταξύ των οποίων και η υπό εξαφάνιση Βίδρα Lutra Lutra.

Ο Ερημίτης μαζί με την λιμνοθάλασσα Αντινιώτη, την βραχο-νησίδα Καπαρέλι και τα απέναντι οικοσυστήματα της Αλβανίας, αποτελούν ένα ευρύτερο συνεχιζόμενο σε μεγάλη έκταση οικο-σύστημα, μέσα από το οποίο περνά μια από τις 2 μεγαλύτερες αρτηρίες σπανίων και σημαντικότατων αποδημητικών πτηνών της Ευρώπης. Είναι επίσης καταγεγραμμένο, το ότι σπάνια πουλιά χρη-σιμοποιούν την περιοχή για ωοτοκία.

Αν επιτρεπόταν μια τόσο μεγάλη κατασκευή από τσιμέντο (η αγγελία θεωρεί νόμιμη την πλήρη οικοδόμηση 180 εκ των 500 στρεμμάτων, δηλαδή τους βάζει και συντελεστή δόμησης), αφε-νός θα αποτελούσε σοβαρό φράκτη στο διάβα των αποδημητικών και αφετέρου θα επηρέαζε το μικροκλίμα της περιοχής και κατά συνέπεια τη χλωρίδα και την πανίδα.

ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ Η ΤΑΙΔΕΠ

Η Δημόσια Περιουσία, το δάσος και οι υγροβιότοποι δεν είναι «ακίνητα», όπως η ΤΑΙΔΕΠ παρανόμως τα ονομάζει, και η προσπά-θεια που κάνει για εκποίηση των οικοσυστημάτων, τα οποία αποτε-λούν Εθνικό μας Κεφάλαιο, είναι αντισυνταγματική και παράνομη.

Το fast track επίσης είναι αντισυνταγματικό, γιατί παραβιά-ζει την αρχή της αναλογικότητας. Η προσπάθεια της ΤΑΙΔΕΠ στην Κέρκυρα είναι μια πρώτη πιλοτική περίπτωση που δεν πρέπει να περάσει, για το καλό όλης της Ελλάδας και για την διατήρηση της νομιμότητας, ενάντια στους 2 αυτούς αντισυνταγματικούς νόμους.

Η ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ

Τα προαναφερθέντα, αν και μικρά, οικοσυστήματα προστατεύ-ονται από την Ελληνική και διεθνή νομοθεσία με τις ίδιες συνθή-κες προστασίας που προστατεύονται οι περιοχές Νατούρα. Κάνουν μεγάλο λάθος όσες/όσοι πιστεύουν (και εσφαλμένα διαδίδουν) ότι, «αν δεν έχουν μπει στην Νατούρα, δεν προστατεύονται». Προ-στατεύονται, νομικά, ακριβώς το ίδιο, διότι είναι καταγεγραμμένα ως οικοσυστήματα.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε αντίθετοι σε τέτοιου είδους μη αειφόρο τουριστική «ανάπτυξη» η οποία δεν έχει βιωσιμότητα.

Θα είμαστε στο πλευρό της τοπικής κοινωνίας για την καλύ-τερη διαχείριση της περιοχής όπως την έχουν προτείνει όλοι οι τοπικοί φορείς. Ζητούμε την ανάπτυξη, που θα είναι προς το προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, ενισχύοντας την τοπική οικονο-μία και όχι τους ξένους μεγαλοεπενδυτές.

αντιςΥνταγΜατικηη ταιπέΔ και η πρΟςπαΘέια έκπΟιηςης τΟΥ έρηΜιτη ςτην ΒΟρέια κέρκΥρα

του Δημήτρη Φαναριώτη, μέλους της Πολιτικής Κίνησης Κέρκυρας των Οικολόγων Πράσινων

Είναι το πέμπτο μεγάλο οικοσύ-στημα από τα ελάχιστα που έμει-ναν, στο νησί των Φαιάκων, στο οποίο γίνεται προσπάθεια ολικής οικοπεδοποίησης μεγάλης έκτα-σης. Παρόμοια προσπάθεια, για παράνομες εκποιήσεις δημόσιας γης, έγινε παλαιότερα από την

Κτηματική Εταιρία Δημοσίου και γίνεται και τώρα, από το «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσί-

ας του Δημοσίου» (ΤΑΙΠΕΔ).

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΜΑΡΤΙΟΣ 2012πόλη τέχνη 15

Το έργο του κουβανού ποιητή Νικολάς Γκιγιέν θα δημοσιευθεί για πρώτη φορά στην Ελληνική γλώσ-σα, απευθείας από τα Καστελάνικα (1*), αποκάλυψε σήμερα στην Prensa Latina (2*) ο ένας από τους μεταφρα-στές και υποστηρικτής της πρωτοβου-λίας της δημοσίευσης.

Κάτω από τον τίτλο «Ποιητική Αν-θολογία», το βιβλίο συγκεντρώνει μια επιλογή ποιημάτων που προέρχονται κατά το μεγαλύτερο μέρος τους από το βιβλίο Σόνγκορο Κοσόνγκο και θα είναι αφιερωμένο στον Λουίς Πράδο, τον τελευταίο πρέσβη της Κούβας στην Ελλάδα, ο οποίος έφυγε ξαφνικά από τη ζωή κατά την εκτέλεση της αποστο-λής του τον περασμένο Νοέμβρη.

Η δίγλωσση δημοσίευση επιμελή-θηκε από τους: Χάιμε Σβαρτ, Χιλιανό ποιητή που διαμένει στην Αθήνα και την Ελληνίδα μεταφράστρια Άννα Κα-ράπα, οι οποίοι το 2010 δημοσίευσαν τους «Απλούς Στίχους» του Χοσέ Μαρ-τί στα Ελληνικά και τα Καστελάνικα. Τον πρόλογο επιμελήθηκε η Κουβανή φιλόλογος Άμπαρο Μαρία Βαγιέστερ Λόπεζ.

Αυτός ο στόχος της πολιτισμικής σύμπραξης μεταξύ Ελλάδας και της Κούβας, συμπληρώνεται με την εικόνα ενός πίνακα του πιο διεθνή από τους ζωγράφους του νησιού, του Γουιφρέδο Λαμ στο εξώφυλλο, και ενός χαρακτι-κού στο οπισθόφυλλο της Ελληνίδας καλλιτέχνιδας Αλεξίας Τάγκα.

Επίσης, όπως έγινε και με το βι-βλίο του Μαρτί, οι παρουσιάσεις θα συμπληρώσουν την ποίηση της Καρα-ϊβικής με τη μουσική και το χορό της Μεσογείου, σε μια προσπάθεια να δη-μιουργηθεί μια γέφυρα διαπολιτισμική σαν κι αυτή που με τόση επιτυχία έγινε δεκτή από το κοινό στην προηγούμενη περίπτωση, όπως εξήγησε ο Σβαρτ.

Θα γίνει προσπάθεια να παρουσι-αστεί το βιβλίο επίσημα τον επόμενο μήνα στην Αθήνα και θα σταλεί ένα αντίγραφο στον VIII Διεθνή Διάλογο και Φεστιβάλ Μουσικής και Ποίησης που θα πραγματοποιήσει το Ίδρυμα Νικολάς Γκιγιέν στις αρχές του Απρίλη στην Αβάνα, με αφορμή την 110η επέ-τειο από τη γέννηση του ποιητή.

Ο μεταφραστής τόνισε πως η συ-ζήτηση σχετικά με αυτή την έκδοση πρέπει να προσανατολίζεται γύρω από τα προβλήματα των φυλετικών δια-κρίσεων και του κοινωνικού αποκλει-σμού, θέματα που πραγματεύεται στην ποίηση του ο Κουβανός λογοτέχνης, αυτή τη στιγμή που στην Ελλάδα και στην Ευρώπη λαμβάνουν χώρα πολύ σοβαρά φαινόμενα ρατσισμού και ξε-νοφοβίας.

Θύμισε επίσης ότι ο Γκιγιέν εισήγα-γε το θέμα των νέγρων και των αφρο-κουβανών στην ποίηση, με την επιθυ-μία του να δημιουργήσει ένα «χρώμα Κουβανέζικο», και αναγνώρισε πως η Κουβανική Επανάσταση, για την οποία ο Σβαρτ δήλωσε το θαυμασμό του,

εγκαινίασε μια νέα εποχή για τον ποιη-τικό διάλογο.

Πρόσθεσε πως «σε περιόδους κρί-σης, οι τέχνες και η ποίηση μπορούν να βοηθήσουν τον κόσμο να αντέξει την κατάσταση», όμως μπορούν επίσης να χρησιμεύσουν ώστε ο Ελληνικός λαός και οι νεότερες γενεές να ξέρουν πως υπάρχει και άλλος δρόμος, όπως έγι-νε στη Βενεζουέλα, τη Βολιβία και την Αργεντινή.

1.Υπάρχει μια μετάφραση του Γιάννη Ρίτσου, που έχει όμως γίνει από κείμε-νο ενός ποιητή από την Αϊτή, γραμμένο

στη Γαλλική γλώσσα.2.Τύπος Λατίνος

Είτε λόγω του αεροδρομίου είτε λόγω της βάσης, αποτελούσε ένα χώρο ταμπού. Περνούσαμε από τη Βουλιαγ-μένης και την Ποσειδώνος, και βλέπαμε μια τεράστια έκταση με ψηλά κάγκελα. Όταν έφυγε το αεροδρόμιο και οι Αμερι-κάνοι, θεωρήσαμε ότι αργά ή γρήγορα θα μπορούσαμε να χαρούμε αυτή την άπλα, τη στιγμή που ήδη οι περιοχές γύρω από αυτό τον πνεύμονα είχαν πυ-κνοκατοικηθεί και ζητούσαν διέξοδο.

Οι πολιτικοί μας υποσχέθηκαν ο καθένας τα δικά του και με διάφορες οπτικές (οικοπεδοποίηση, οικοδόμηση, δρόμοι, επενδυτές, εμπορικά κέντρα κ.ά.) που καμία δεν είχε μέσα τον άν-θρωπο που θέλει να «αναπνεύσει» δί-πλα στο σπίτι του.

Σήμερα όλοι οι κάτοικοι του Λεκα-νοπεδίου της Αττικής έχουν ανάγκη από τη διαμόρφωση του πρώην αεροδρομί-ου Ελληνικού σε Μητροπολιτικό Πάρ-κο. Το αίτημά τους να μην εκποιηθεί ο χώρος είναι πέρα για πέρα ζωτικό, και αυτό γιατί ο χώρος είναι το μοναδικό αυτούσιο μεγάλο τμήμα γης το οποίο δίνει ποιότητα ζωής στους όμορους δή-

μους αλλά και σε όλη την Αττική (δύο από τους σταθμούς του μετρό βρίσκο-νται μέσα σε αυτό όπως επίσης και του τραμ αλλά και πολλές στάσεις λεωφο-ρείων στις Λ.Ποσειδώνος και Βουλιαγ-μένης).

Όσοι αντιδρούν στη δημιουργία πάρκου φοβούμενοι πως το κόστος δημιουργίας και συντήρησης του χώ-ρου είναι τεράστιο, θα ήταν σκόπιμο να πληροφορηθούν τις προτάσεις του ΕΜΠ που έχει κάνει σχετική μελέτη και έχει δώσει ολοκληρωμένη έκθεση.

Συμμετέχοντας στην Πρωτοβουλία Αγρός Ελληνικό εδώ και ενάμιση χρό-νο, έχω διαπιστώσει ότι είναι πολλοί εκείνοι που διαθέτουν χρόνο και χρήμα προκειμένου να προασπίσουν τη χρήση του χώρου. Θεωρώ ότι είναι πολλοί πε-ρισσότεροι εκείνοι που θα μπορούσαν, με τη σωστή πληροφόρηση, να συμμε-τέχουν ενεργά σε εργασίες του χώρου (συντήρηση κτιρίων, φροντίδα γης και φυτών, εθελοντική καθημερινή εργα-σία). Ο κόσμος είναι έτοιμος να αναλά-βει δράση. Η οργάνωση χρειάζεται.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι Νοτίων

Προαστίων έχουν, από την αρχή των κινήσεων της προάσπισης του Ελληνι-κού, συμμετάσχει σε όλες τις δράσεις (Πρωτοβουλία για τον Αυτοδιαχειριζό-μενο Αγρό, Πρωτοβουλία για το Μητρο-πολιτικό Πάρκο, Φεστιβάλ Αντίστασης και Δημιουργίας) και πρόσφατα συμμε-τείχαμε στη δεντροφύτευση ελιών στο χώρο του πρώην αεροδρομίου με 70 ελιές. Με κάθε ευκαιρία προβάλλουμε και συμμετέχουμε σε ό,τι έχει σχέση με τη μη εκποίηση του χώρου.

Έχουμε ζητήσει να τεθεί το Μη-τροπολιτικό Πάρκο στα θέματα που θα προβληθούν στην προεκλογική καμπά-νια. Είναι μια μοναδική ευκαιρία να βο-ηθήσουμε ως κόμμα τη διατήρηση και απόδοση του χώρου στους κατοίκους του λεκανοπεδίου Αττικής, και πιστεύω και μια ευκαιρία για το ίδιο το κόμμα να πιάσει μια «καυτή πατάτα» που μπορεί να του «αποφέρει» την είσοδο στη Βου-λή.

Το Ελληνικό ανήκει σε μας. Ας το διαφυλάξουμε.

Καίτη Χόρτη, συντονίστρια Νοτίων προα-στίων Αττικής

Για όσους κατοικούμε στα νότια προάστια, η περιοχή του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού (μαζί με την περιοχή της πρώην αμερικανικής βάσης) αποτελεί ένα χώρο που ήταν πάντα απροσπέλαστος από τους κατοίκους του.

τΟ πρωην αέρΟΔρΟΜιΟ έλληνικΟΥ ανηκέι ςτΟΥς κατΟικΟΥς τΟΥ λέκανΟπέΔιΟΥ αττικης

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΜΑΚΟΥνομαδικόν: ημερολόγιο δρόμου

Ο ποιητής Νικολάς Γκιγιέν μεταφρασμένος για πρώτη φορά στα Ελληνικά απευθείας από τα Καστελάνικα (1*)

Αποσπάσματα από συνέντευξη που έδωσε ο Χάιμε Σβαρτ στο δημοσιο-γράφο Αντόνιο Κουέστα Μαρίν στην Αθήνα, 26 Γενάρη 2012

Η ιστορία κάποιου που άφησε την πόλη, την καριέρα και τους αγαπημέ-νους του, για ν’ αναζητήσει τη ζωή. Η καταγραφή του οδοιπορικού του, από τα μονοπάτια των Ιμαλαΐων ως τις με-σαιωνικές πόλεις του Κατμαντού. Από τις εξωτικές παραλίες του ινδικού νό-του μέχρι τα ορεινά χωριά του Ταμίλ Νάντου. Στα αγροτοχώρια του Τεράι και στους δρόμους της Καλκούτα. Στις ζούγκλες της Καρνάτακα.

Το χρονικό της γνωριμίας ενός “homo urbanus” με την κουλτούρα του δρόμου και των ταξιδευτών,·με την πνευματικότητα της Ανατολής, με

τη νηφάλια παρατήρηση. Η απόπειρα της αποτύπωσης των συναισθημάτων της άχρονης περιπλάνησής του, της πρώτης πορείας δίχως προκαθορισμέ-νο σκοπό. Η καταγραφή της διαδρομής ανάμεσα στο βίωμα του απόλυτου αδι-εξόδου και στην αυτοψία του άπειρου των εναλλακτικών. Το χρονικό μιας συνεχώς παρούσας εσωτερικής διερ-γασίας, μιας περιπέτειας διανοητικών συσχετισμών, που βάζει στο στόχα-στρο τον εγωισμό και τελικά αλλάζει τον κόσμο...

Τον τρόπο που εκείνος τον κοιτά.

Για χρόνια είχα την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά. Αργότερα πίστεψα πως είχα φτάσει σε αδιέξοδο. Έπειτα έφυγα. Και άρχισα να γράφω αυτό που θα ήθελα -αλλά δεν είχα- στα χέρια μου, όταν αντιμετώπιζα το αδιέξοδο. Αυτό είναι το ημερολόγιο του ταξιδιού μου, των ανακαλύψεών μου. Μέχρι την επόμενη αναθεώρηση της ιδέας μου για τα πράγματα, αυτή είναι η απά-ντησή μου στα αδιέξοδα…

Δημήτρης ΜαμάκοςΑθήνα, Φεβρουάριος 2012

Το 50% των καθαρών εσόδων από την πώληση του βιβλίου θα διατίθεται για την υποστήριξη των προγραμμάτων προστα-σίας των τροπικών δασών της οργάνωσης “RAINFOREST CONSERVATION FUND”

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΜΑΡΤΙΟΣ 2012

Ο λ ε ι τ ο υ ρ γ ι κ ό ς φόρος είναι ένα σταθερό τέλος, που πηγαίνει

υπέρ της λειτουργίας μιας υπη-ρεσίας, που μας αφορά άμεσα ή έμμεσα. Αυτό δηλαδή που πλη-ρώνουμε στην ΕΡΤ. Αυτό το συ-γκεκριμένο τέλος γίνεται καθ’ υπέρβασή μας και φυσικά είναι άδικο, γιατί σου επιβάλλει μια ψυχαγωγία και πληροφόρηση, που δεν είσαι υποχρεωμένος να την ακούς.

Ο έξυπνος φόρος είναι εκείνος που πρέπει να τρο-φοδοτεί το κοινωνικό κράτος. Επιστρέφει σ’ εμάς, με την παροχή υπηρεσιών και πλεονε-κτημάτων. Δηλαδή η προσω-πική μας επιλογή προσανατο-λίζεται να δώσει, αλλά και να επωφεληθεί, φτιάχνοντας μέσω της παροχής, την εύρυθμη διαμεσολάβηση του πολίτη με την διοίκηση. Αυτός ο τρόπος φορολογίας δημιουργεί πράσι-να πλεονεκτήματα.

Η τρίτη μορφή φόρου είναι ο ανταποδοτικός. Αυτός έχει έμμεσα πλεονεκτήματα στο πορτοφόλι μας. Είναι αυτή η μορφή φορολογίας, που καθορίζει τις διάφορες μορφές ισοζυγίων στην κοινωνική ζωή. Όπως λ.χ. το οικολογικό αντιστάθμισμα. Δηλαδή παρέ-

χω ένα τέλος (για το σπίτι που κατέχω) κι αντίστοιχα το κρά-τος, εξ αιτίας της αλλοτρίωσης που επιφέρω (σ’ ένα δομημένο περιβάλλον), φροντίζει μέσω της ανταποδοτικής φορολογί-ας, να δημιουργήσει προστασία κι υποδομές στην φύση, για να υπάρξει μια τρόπον τινά ισορ-ροπία, ανάμεσα στον ελεύθερο και τον ανθρωπογενή χώρο.

Κι ερχόμαστε στο προκεί-μενο. Στο περιβόητο χαράτσι.

Σύμφωνα λοιπόν μ’ αυτά που διατυπώθηκαν (παραπά-νω), ένας φόρος, πρέπει να έχει μια από τις τρείς συμπεριφορές (ή και τις τρεις). Δηλαδή ο εν λόγω φόρος είναι πράγματι λειτουργικός; Παρέχω ένα τέλος στο κράτος, για να έχω το δικαίωμα να έχω σπίτι; Αυτό όμως είναι σύννομο με το σύνταγμα, που καθορίζει την ιδιωτική κατοικία ως χώρο ελεύθερης κι αποκλειστικής προσωπικής κυριαρχίας μου;

Διότι, όπως ρητά ορίζε-ται: Η κατοχή ιδιοκτησίας, ως θεμελιώδες δικαίωμα, δεν έχει καμία σχέση, με οποιαδήποτε μορφή εξαγοράς (από το κρά-τος), ενός δικαιώματος, για ν’ απολαμβάνει ο πολίτης την ιδι-οχρησία. Δηλαδή με δυό λόγια, αγοράζω την κατασκευή κι όχι το δικαίωμα να μένω κάπου.

περιουσίας είναι ανταποδοτι-κός φόρος, ποιο ισοζύγιο μου εξασφαλίζει η διοίκηση στην φύση, ισοφαρίζοντας τρόπον τινά το οικόπεδο που οικο-δόμησα; Αν πάλι έχω ξοδέψει χρήματα για να διατηρήσω ένα σπίτι στο χωριό μου, αυτό δεν πρέπει να επαινεθεί; Ο κάτοχος πρέπει να τιμωρηθεί, γιατί φροντίζει με δικά του έξοδα την διατήρηση της πολιτιστικής του κληρονομιάς;

Δηλαδή το χαράτσι δεν είναι ούτε λειτουργικό, ούτε έξυπνο, ούτε ανταποδοτικό. Παράλληλα ρίχνεται άσκοπα το μπαλάκι προς την ΤΑ, που πρέπει να εκμεταλλευτεί (όπως λένε), τη δεδομένη ευκαιρία της έκτακτης φορολόγησης. Δηλαδή τι περισσότερο θα κάνει η ΤΑ στην ιδιοκτησία; Αφού έτσι κι αλλιώς παίρνει χρήματα μέσω των τελών ΤΑ για την περιουσία μου. Αξιολο-γώντας όμως ουσιαστικά την εν λόγω κίνηση, μέσα σ’ όλο το φάσμα της φοροαρπαγής, πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι ένα ακόμη φόρος δεν φτιάχνει δυστυχώς ήθος.

Το χειρότερο πρόβλημα λοιπόν που εμφανίζεται, για μια ακόμη φορά, με την κάθε πο-νηρή και εμβόλιμη πρόσθεση κι άλλων φόρων, είναι η αντα-

νακλαστική αρνητική συμπερι-φορά του πολίτη. Η αύξηση της ανυπακοής προς τους φόρους, η διαιώνιση του προβλήματος, ψυχαναλυτικά επεξηγείται ως αντιστασιακή δράση, σε μια αμοραλιστική επιδρομή. Γιατί τελικά δεν είμαστε ως πολίτες πεπεισμένοι για την φορολογι-κή ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ.

Στην Ελλάδα η φοροδι-αφυγή έχει για βάση της τη δυσλειτουργία στη διαμεσολά-βηση ανάμεσα σ’ εκείνον που τ’ ακουμπάει και σε εκείνον που τα παίρνει. Κι αυτό είναι η καρδιά του προβλήματος. Αυτό πρέπει ν’ αλλάξει.

Πέρα των άλλων διοικητι-κών και πρακτικών φορολογι-κών προτάσεων που προτεί-νουν οι Οικολόγοι Πράσινοι, απώτερος στόχος μας πρέπει να είναι η δημιουργία μιας νέας /ρηξικέλευθης πράσινης αντίληψης του πολίτη.

Άρα με βάση αυτό το σκε-πτικό μου, το χαράτσι επί της περιουσίας, αλλά κι ως διοικη-τική πρόθεση για εξυπηρέτηση του «κοινού καλού», είναι εντελώς λάθος ως φόρος.

Είναι ένα ληστρικό τέλος και δυστυχώς θα μείνει (διαρ-ρυθμισμένο) μόνιμα!

16 περισκόπιο

τα 9μερα / Μάρτιος 2012 του ΚΩστα ΛΟΥκέρη

1Εγκρίθηκε το PSI !!! Χαρείτε, βγείτε στους δρόμους και πα-νηγυρίστε ! Ανοίξτε σαμπάνιες και πιείτε ! Καλέστε το μισητό σας γείτονα, που τα σπάει κάθε βράδυ με τους κολλητούς του, για ένα ποτό ! Η Ελλάς επέπρω-το να ζήσει και θα ζήσει ! Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς... τα χρέη τραβά.

2Μια κοινωνία όπως η δικιά μας, που από την ανεξαρτησία της και μετά προσβλέπει σε έξωθεν παράγοντες για να «σωθεί», ήταν αναμενόμενο να αναζη-τήσει και τώρα μαγικές λύσεις. Στο Ναβαρίνο μας έσωσαν Άγγλοι-Γάλλοι-Πορτογάλοι. Μετά το 1897 έσπευσαν πάλι να σταματήσουν τους Τούρκους πριν κατηφορίσουν κατ’ Αθήνα μεριά. Επί Βενιζέλου (του Ελ. ντε...) ήταν η προσκόλληση στο άρμα των Εγγλέζων που επέτρεψε την πραγμάτωση του εθνικού ονείρου της Ελλάδος

των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Μετά τον εμφύλιο αι ΗΠΑ φρόντισαν to the rescue να χώσουν πακτωλό δολαρίων που πήγαν – ω τι έκπληξις – σε αρώματα και γραβάτες. Το 1974 στην Κύπρο λίγο έλειψε για να γίνει το νησί και πάλι αμιγώς τουρκική επαρχία. Σήμερα δεν φιλοδοξούμε να επεκταθούμε ούτε προς Βορράν ούτε προς Ανατολάς. Τι μας έμεινε; Να επεκταθούμε εις βάθος... Υδρο-γονάνθρακες λοιπόν ! Υδρογον-άνθρακες ο θησαυρός...

3Και ο μπουμπούκος και ο τζου-τζούκος στη ΝΔ. Πανστρατιά! Για να σωθεί η Ελλάς γίνονται όλα, μην ακούσω κανέναν να μιλά για ιδιοτελείς σκέψεις!

4Εντελώς τυχαία την πέφτουν απαξάπαντες οι κυβερνολάγνοι σωτήρες στην αριστερά. Περιέρ-γως μάλιστα όχι στη σταλινική-ατσάλινή της εκδοχή αλλά στην

άτσαλη εκδοχή της, αυτή του ΣΥΡΙΖΑ. Και την κατηγορούν λέει για μια αναντίστοιχη των εκλογικών ποσοστών της δυ-ναμική της σε Πανεπιστήμια και χώρους δουλειάς, για άχρηστες απεργίες, για παρεμπόδιση της κυκλοφορίας, για, για, για.... Ξεχνούν βέβαια να μας πουν ότι αυτή την αριστερά από το 1974 κι εντεύθεν, πότε τη χάιδευαν οι μεν, πότε την αναγόρευαν σε αξιόπιστο σύμμαχο οι δε. Εν ολί-γοις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ φτύνουν εκεί

που έγλειφαν. Έτσι είναι, όταν το άγχος της πολιτικής επιβίωσης γίνεται ρόγχος στο λαιμό, τα βάζεις με όλους κι όλα εκτός από τον εαυτό σου.

5Δεν έχω ακούσει τελευταία για τις κινήσεις του Αλέκου Αλαβάνου κι ανησυχώ. Οι άλλοι πρώην ηγέτες «του χώρου» φρόντισαν η μία να μετοικήσει στη Βρυξέλα, ο άλλος ν’ ανοίξει δικό του μαγαζί, ο τρίτος ν’

απολαμβάνει τα τελευταία προ-νομιάκια που του δίνει ο νόμος των διεφθαρμένων διορίζοντας κανένα βαφτιστήρι. Κι ο Αλέκος; Καμιά ανατροπή... κανένα επα-ναστατικό κάλεσμα....

6Θα ακούσατε όλοι τον «Αθηνών και πάσης Ελλάδος» να διαμαρ-τύρεται για την καθυστέρηση φωτοβολταϊκοποίησης της κατασκαμμένης και κατακαμέ-νης Πεντέλης. Να ένα ακόμα παράδειγμα διαφοράς ανάμεσα σε πράσινες λύσεις και πράσινες μπίζνες. Θα το σηκώσουμε ή θα το κάνουμε ιερήν γαργάραν;

7Στη μεγαλύτερη κρίση των τελευταίων δεκαετιών, όταν η ανεργία χτυπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, όταν τα αδιέξοδα σε ατομικό, οικογενειακό και κοινωνικό επίπεδο πολλαπλα-σιάζονται, ένας Έλληνας πραγ-ματοποίησε το όνειρο της ζωής του, στα πλαίσια μιας πολιτικής

καραμπόλας σε κυβερνητικό επίπεδο.

8Εθεάθη ευθυτενής και καλοζυ-γισμένος πενηνταπεντάρης στα ΒΠ, με στολή ποδηλάτη, ένα μπουκάλι Τζακ στο αριστερό χέρι κι έναν μπάφο να – με το συμπάθειο – στο δεξί, να περιδιαβαίνει τρεκλίζοντας και να επαναλαμβάνει ακατάπαυστα «τ’ άκουσες πατέρα; ανθ’ ημών... Παπουτσής».

9Επειδή προβλέπεται να μας «την πέσουν» όλοι για μετεκλογικές συνεργασίες να μια προϋποθε-σούλα, απλώς και μόνο για να κάτσουμε στο ίδιο μετεκλογικό τραπέζι: Όλες οι απολαβές, όλων των βουλευτών μειώνο-νται κατά 50% αναδρομικά από 1ης Ιανουαρίου 2010. Κι έχω έτοιμη μία ανακοίνωση έκφρα-σης λύπης και συμπόνιας στους χειμαζόμενους πολιτικούς μας από δω ως... το Νευροκόπι.

Δίκαιος ή άδικος φόρος; Τους φόρους, βάση των σύγχρονων αντιλήψεων, τους διακρίνουμε: Σε λειτουρ-γικούς, έξυπνους κι ανταποδοτικούς. Από την περιγρα-φή μας, γίνεται κατανοητός ο σκοπός τους, αλλά όχι η

συμπεριφορά τους.

του Μιχάλη Μιχελή

το χαράτσιςαιξπηρικό ερώτημα: «πρέπει ή δεν πρέπει να το πληρώσω»;

Όταν χτίστηκε το σπίτι, όταν επισκευάζεται, όταν συντηρεί-ται, όταν μεταβιβάζεται, δεν πληρώνεται η διατήρησή του; Τι λοιπόν επιζητά περισσότερο τώρα το κράτος, επιβάλλοντας ένα επί πλέον λειτουργικό φόρο;

Από την άλλη πάλι, είναι έξυπνος φόρος το χαράτσι;

Δηλαδή μήπως δίνω αντικαταβολή για αυτά που μου έγιναν (ή θα γίνουν), από το κράτος, για την αναβάθμιση της περιουσίας μου; Ισχύει πράγματι

αυτή η δικαιολογία; Κι αν εγώ έχω κάνει λειτουργικές διαρ-ρυθμίσεις στο σπίτι μου, αυτό δεν πρέπει να συνυπολογιστεί; Δηλαδή θα συμψηφιστούν οι παρεμβάσεις μου, με το ποσόν που πρέπει να καταβάλω; Αν π.χ. το μονώσω, αν λ.χ. βάλω φωτοβολταϊκά, αυτό δεν ση-μαίνει ότι μειώνω την εξάρτηση της χώρας εν μέρει από το πετρέλαιο κι από τους ρύπους που διαφεύγουν, άρα συνεργά-ζομαι με το κράτος, υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος;

Αν πάλι το τέλος ακίνητης