FIRST INTERNATIONAL FESTIVAL OF AFORISM AND CARICATURE

OP{TINA DEL^EVOPRV ME|UNARODEN FESTIVAL NA AFORIZAM I KARIKATURA

PRV ME|UNARODEN FESTIVAL NA AFORIZAM I KARIKATURAPRV ME|UNARODEN FESTIVAL NA AFORIZAM I KARIKATURA

PRV ME|UNARODEN FESTIVAL NA AFORIZAM I KARIKATURA

PRV ME|UNARODEN FESTIVAL NA AFORIZAM I KARIKATURAPRV ME|UNARODEN FESTIVAL NA AFORIZAM I KARIKATURA

PRV ME|UNARODEN FESTIVAL NA AFORIZAM I KARIKATURA

MUNICIPALITY OF DELCEVOFIRST INTERNATIONAL FESTIVAL OF AFORISM AND CARICATURE

FIRST INTERNATIONAL FESTIVAL OF AFORISM AND CARICATURE

FIRST INTERNATIONAL FESTIVAL OF AFORISM AND CARICATUREFIRST INTERNATIONAL FESTIVAL OF AFORISM AND CARICATURE

FIRST INTERNATIONAL FESTIVAL OF AFORISM AND CARICATURE

FIRST INTERNATIONAL FESTIVAL OF AFORISM AND CARICATURE

FIRST INTERNATIONAL FESTIVAL OF AFORISM AND CARICATURE

FIRST INTERNATIONAL FESTIVAL OF AFORISM AND CARICATURE

FIRST INTERNATIONAL FESTIVAL OF AFORISM AND CARICATUREFIRST INTERNATIONAL FESTIVAL OF AFORISM AND CARICATURE

FIRST INTERNATIONAL FESTIVAL OF AFORISM AND CARICATURE

FIRST INTERNATIONAL FESTIVAL OF AFORISM AND CACICATUREFIRST INTERNATIONAL FESTIVAL OF AFORISM AND CACICATUREFIRST INTERNATIONAL FESTIVAL OF AFORISM AND CARICATURE

PRV ME|UNARODEN FESTIVAL NA AFORIZAM I KARIKATURA

ГРАНД-ПРИ:Блаже Докулески-Македонија

GRAND PRI:Blaze Dokuleski-Macedonia

Тираж: 2000 примероци

Circulation: 2000 copies

Background of the Municipality of Delchevo

The area of Pijanec has very rich historical past and archeological remains from Neolithic period (in the region of Gabrovo, Dramce, Dzvegor, Grad etc) and from Haldstatic period (in Bigla, Dramce and Delchevo region), which shows the existence of a roman road that led to Osogovo, along the right side of Bregalnica River to the village of Trabotivishte and through Maleshevo this region was connected to Thessalonica. Another vital roman network passed through this region: the road led to the roman city of Astibo (Shtip), through Vinica and Bigla, passing the Bregalnica River near the village of Ochipala, and then through the village of Kidelica and Crna Skala this road led to the roman city of Pautalija (Kyustendil). This road was linked to the road of Via Ignatia, connecting Drach and Thessalonica. There are many roman ancient sites where numerous archeological remains have been found, such as regions of Dzvegor, Grad, Iliovo etc. The main settlement has been discovered in the village of Grad, as well existence of chronological continuity of living in several localities registered in this region. The most recent studies of this settlement show the existence of ancient settlement from late classical and medieval period.

There are several explanations regarding the origin of the name Pijanec (drunkard). This region was well known for plums growing, production and drinking of rakija (brandy). Additionally, there is a belief about the use of the plant pijanec, which had hallucinatory characteristics. This plant grown on the wheat fields, and the flour that was produced from this plant made people to fall asleep. The scientific explanations linked the name with the ancient Balkan tribe Peonci and with the existence of medieval city with this name, but this theory hasn't been confirmed yet.

In the Charter of Vasilie Pijanec the Second, Pijanec is mentioned as a place which was joined to Byzantium, and which belonged to the Bishop of Morodvis. Later on, Pijanec came under Bulgarian power, and after very short period, under the power of Serbian medieval state. With the invasion of the Turks at the Balkan, Pijanec became part of Kyusetndil Region.

Most densely populated place in Pijanec (Delchevo) in Byzantium period was place named Vasilevo, after the Byzanum Czar Vasilij. This name was mentioned for the first time in one of the Charters of Czar Dushan, from 1347-1350, as a village in Pijanec, with the curch of St. Nikola and St. Bogorodica at Bregalnica River. In 1904 there was a strong earthquake which ruined Vasilevo and the immigrants from Vasilevo has settled Gorna Maala, on the hill across the flow of Gabrovica River, where new Vasilevo and church of St.Bogorodica (today's city church)were built.

Turks settled so-called Sredno Maalo and in that period Vasilevo was well known for cattle breeding and plums growing. Since it was a central place on the way to Struma, Sultan Mehmed IV paid a visit to Vasilevo in 1671 and he built a mosque to the Turks in Sredno Maalo or Turkish area. The visit of Mehmed IV has induced Macedonian population for faster and more intensive acceptation of Islamic religion, and the number of inhabitants rapidly increased with immigration of Islamic people. In order to show an appreciation to the Sultan for his visit and for the mosque that was built by his order, the inhabitants named this place Vasilevo (place of the sultan).

In the 18th and 19th century Carevo Selo (Czar's Village) was rural settlement settled by Turks, Macedonians and by so called Torbeshi which presented the greatest part of the population. In the middle of the 19th century Macedonians inhabited Carevo Selo, in the region of Gorno Maalo along the valley of Struma River and since they were artisans, they have established the bazaar. Dolno Maalo was inhabited by Vlachs – cattle breeders from West Macedonia, who drove their sheep to pasture in the hillside of Golak Mountain. Great number of Turks, so called Madziri, from North Bulgaria, has settled Dolno Maalo and this part was named Madzir Maalo.

After the liberation of Bulgaria, Macedonian clans from Kyustednil, mostly merchants, artisans and farmers, have immigrated in Carevo Selo. In that period Carevo Selo had 1610 inhabitants and it started to look like small town with its market and bazaar. By the end of 19th century there were 220 Turkish and 80 Macedonian houses in Carevo Selo and the main activity of the population was agriculture. After the Balkan Wars Carevo Selo didn't develop much due to the newly established state border with Bulgaria. According to the new territorial division, Carevo Selo has become county seat and started to develop in main economic center in Pijanec. In the period of two world wars the number of the population has increased with average rate and Carevo Selo began to grow at the right side of Bregalnica River.

After the Second World War, with the newly established social structure in our country, on 01.05.1950 Carevo Selo has changed its name for the fourth time in its history. Since then it is named after the great revolutionary and ideologist Goce Delcev.

The intensive economic growth in the country had an influence on industrial development, which push aside handicrafts and at present Delchevo is modern city with wide asphalted streets and boulevards, sewerage and water supply system and with many greenery and parks.

Историјат на општина Делчево

Пределот на Пијанец има богато историско минато со археолошки остатоци кои потекнуваат од неолитскиот период (во околината на Габрово, Драмче, Ѕвегор, Град и др.), од халдштатскиот период (во Бигла, Драмче и околината на Делчево), што го покажува и постоењето на римски пат кој водел од Осогово, по десниот брег на реката Брегалница до селото Тработивиште, кој го поврзувал овој регион преку Малешевијата со Солун. Уште една значајна римска комуникација поминувала низ овој регион: патот водел од римскиот град Астибо (Штип), преку Виница и Бигла, поминувајќи ја реката Брегалница кај селото Очипала, понатаму преку селото Киселица и Црна Скала водел за римскиот град Пауталија (Ќустендил). Овој пат се поврзувал со патот Виа Игнација, поврзувајќи ги Драч и Солун.

Постојат поголем број на римски градишта каде се најдени бројни архелошки предмети во населбите Ѕвегор, Град, Илиово и др. Најдоминантна населба е откриена во селото Град, каде постои поголем хронолошки континуитет на живеење со регистрирани повеќе локалитети во овој регион. Најновите истражувања во оваа населба говорат за постоење на праисториска населба и утврдување од доцноантичкиот и средновековниот период.

Постојат неколку толкувања за потеклото на името Пијанец. Во овој предел доминирало одгледувањето на сливите и печењето на ракија, како и нејзиното пиење. Понатаму постои народно верување за примената на растението пијанец, кое имало халуцинирачки својства, растело меѓу пченицата, а од неговото брашно се успивале луѓето. Додека научните толкувања го поврзуваат името со старобалканското племе Пеонци, како и за постоењето на средновековен град со ова име, но сепак оваа теорија сеуште не е докажана.

Во повелбата на Василие Втори Пијанец се спомнува како место приклучено кон Византија, а кое припаѓало под епископот во Мородвис. Подоцна Пијанец потпаѓа под Бугарската, а веднаш потоа во Српскосредновековната држава. Со продорот на Турците на Балканот, Пијанец станува дел од Ќустендилскиот санџак.

Најбројното населено место во Пијанец (Делчево) во византиско време го носело името Василево, според Византискиот цар Василиј. Прв пат под ова име се споменува во една од повелбите на Цар Душан, од 1347-1350 година, како село во Пијанец, со црква Св Никола во близината и црква Св Богородица на Бреагалница. Во 1904 година силен земјотрес сосема го раурнал Василево и доселениците од разурнатото Василево се населиле во Горно маало, на ритчето (Чуката) спроти вливот на реката Габровчица, каде го подигнале ново Василево и црквата Св Богородица (денешната градска црква).

Турците се населуваат во такнаречената Средно маало и во тоа време Василево било со развиено сточарство и сливарство. Како централно место на патот кон Струма, во 1671 година Василево го посетил султанот Мехмед IV, кој на Турците им изградил џамија во Средно или Турско маало. Посетата на Мехмед IV го поттикнало македонското население кон позабрзано и помасовно примање на исламот, по што истото почнало брзо да се зголемува со доселување на исламизирано население. Во знак на благодарност на султанот за изградбата на џамијата и посетата, жителите го нарекле Василево (Султание).

Во 18 и 19 век Царево Село било селска населба со Турци, Македонци и Торбеши, при што најбројни биле Торбешите. Во средината на 19 век во Царево Село, во Горно маало се доселуваат Македонци од долината на Струма, кои како занаетчии ја формирале чаршијата. Во Долно маало се населиле Власи - сточари од Западна Македонија, кои ги терале овците на пасење на падините на Голак. Голем број Маџири - Турци од Северна Бугарија се населиле во Долно маало, по кои и денеска овој дел се вика Маџир маало.

По ослободувањето на Бугарија, во Царево Село се доселуваат и македонски родови од Ќустендилско, кои биле трговци, занаетчии и земјоделци. Тогаш Царево Село имало 1610 жители и почнало да личи на гратче со чаршија и пазар. На крајот на 19 век во Царево Село имало 220 турски и 80 македонски куќи, со претежно земјоделско население.

По Балканските војни Царево Село стагнира, поради поставувањето на државната граница кон Бугарија. Со новата територијална поделба, Царево Село станува околиско место, со што почнува да се развива во стопански центар за Пијанец. Меѓу двете светски војни бројот на населението расте со намалено темпо и Царево Село почнува да се развива десно од Брегалница.

По Втората светска војна, со новонастанатите општествени услови во нашата земја, Царево Село на 01.05.1950 година, по четврти пат во својата историја го менува името во Делчево во чест на големиот револуционер и идеолог Гоце Делчев.

Брзиот стопански развој на земјата влијаеше на подемот на индустријата која го потисна занаетчиството и денес Делчево е модерена градска населба со широко асфалтирани улици и булевари, решена канализациона и водоводна мрежа и со паркови и зеленило.