ΦΩΝΗ · 2019. 2. 13. · του κόσμου. Ας σκεφτούμε λίγο πάνω στο...

Κάθε χρόνο ανεβαίνει από τη Γηπρος τον Ουρανό η κραυγή του

Εσταυρωμένου (Κύριε, ίνα τι με εγκα-τέλιπες;), η κραυγή του ανθρώπου πουμε τα χείλη του Ιησού εκφράζει τονβαθύ σπαραγμό του για μια εγκατά-λειψη που άρχισε στην πρωταρχή του

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ

Αριθμός Φύλλου 25 –Τρίμηνη Έκδοση της Ένωσης Αποφοίτων της Εκκλησιαστικής Σχολής ΚορίνθουISSN 1790-9864 Μάρτιος – Απρίλιος – Μάιος 2012

Τ.Θ. 52057 – Μεταμόρφωση Αττικής, Τ.Τ. 14401

«Αγαπάτε αλλήλους»του Μιχάλη Καλλαρά, θεολόγου

κόσμου και συνεχίζεται αιώνια καιαμετάθετα σαν το βασανισμό τουΣισύφου…

Ήρθε ο Κύριος στη Γη κι έζησε όλοτον κύκλο της ανθρώπινης ζωής –γέν-νηση, μεγάλωμα, Σταύρωση, θάνα-το–, για να σηκώσει όλα τα αμαρτή-

ματα, τα σφάλματα, τις υπερβάσεις,τις φιλοδοξίες, τις κακοπραγίες μας,και να μας παραδώσει ξανά στα χέριατου Θεού αγνούς, καθαρούς, ξανα-γεννημένους. Πήρε το Σταυρό κι ανέ-βηκε στο Γολγοθά και βασανίστηκεώσπου να ξεψυχήσει, όπως ένας άν-

Η Σταύρωση του Χριστού (1548). Μετέωρα, Μονή Βαρλαάμ, καθολικό.

25-phoni_teliko2:Layout 1 19/12/2012 2:07 ìì

θρωπος. Και λιποψύχησε όπως έναςάνθρωπος. Έτσι κατέβηκε από τον θεϊ-κό θρόνο Του και μπήκε θριαμβευτήςμες στις καρδιές μας, όπως θα ’μπαι-νε κι ένας άνθρωπος θυσιασμένοςγια χάρη μας. Έγινε δικός μας, κατα-δικός μας.

Αυτός σκόρπισε πάνω στον σακα-τεμένο κόσμο το μύρο της αγάπης καιτην ευωδία της θυσίας. Αυτός είπε τονμεγάλο λόγο που δεν είχε πει ως τότεκανένας: «Αγαπάτε αλλήλους».

Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο, χω-ρίς να ξεχωρίζετε την καταγωγή ή τοχρώμα ή το έθνος. Να τους ονομάζετεόλους αδελφούς. Ο ίδιος κοίταζε ταπάντα με το γλυκό και ήρεμο βλέμμαΤου…

Αυτό το βλέμμα θα έπρεπε να εί-ναι ο οδηγός και ο κανόνας της ζωήςμας. Ας σκεφτούμε για λίγο έναν κό-σμο όπου ο καθένας θα κοίταζε τονάλλο με το θερμό βλέμμα της αδελφι-

κής –στο όνομα του Θεού– αγάπης,αφού είμαστε όλοι παιδιά Του. Πόσοδιαφορετική θα ήταν η ζωή μας!

Κάθε χρόνο ο Ιησούς ανεβαίνει τοΓολγοθά Του για να άρει τις αμαρτίεςτου κόσμου.

Ας σκεφτούμε λίγο πάνω στο ση-μείο αυτό. Οι άνθρωποι είναι τόσο μι-κρόμυαλοι, ώστε να μη νιώθουν ωςαπαραίτητο όρο μιας ανθρώπινης ζωήςτο να ακολουθήσουν τις εντολές τουΚυρίου; Είναι αυτές τόσο δυσνόητες,ώστε να μην τις καταλαβαίνουν; Εί -ναι τόσο δυσκολοεφάρμοστες, ώστενα μην τις ακολουθούν;

Ο καθένας θ’ απαντήσει πως δενείναι. Δεν είναι δυσνόητες, διότι ο Κύ -ριος μίλησε με λόγια απλά, κι απλά εί-ναι όσα δίδαξε. Δε ζήτησε από τουςανθρώπους μεγάλα κατορθώματα,αλλά μόνο ένα πράγμα: ν’ αγαπούν οένας τον άλλο. Όταν όμως κυριαρχή-σει η αγάπη στη ζωή μας, τότε όλα τα

άλλα θα έρθουν μόνα τους. Δε θαυπάρχει, δε θα μπορεί να υπάρχει πιατο κακό στη ζωή μας, και έτσι ούτε δια-φορές, ούτε πόλεμοι, ούτε καταστρο-φές, ούτε η εκδίκηση θα καταποντί-ζουν τη ζωή μας στους βάλτους τηςκακίας και της δυστυχίας.

Δεν είναι βέβαια οι άνθρωποι λι-γόμυαλοι. Αλλά απ’ την ώρα που δο-κίμασαν το μήλο της Γνώσης, θέλουννα μάθουν. Έτσι μόνοι τους –ελεύθε-ροι όπως είναι– έστησαν τον δικό τουςΓολγοθά και τον ανεβαίνουν αργά αρ- γά, ώσπου να έρθει η ώρα της Σταύ -ρω σης.

Και τότε πρέπει να γίνει το θαύμα.Ως τότε το «αγαπάτε αλλήλους» θαείναι ο μακρινός φάρος που θα οδηγείτο καράβι μας έτσι όπως παλεύει με τηφουρτούνα μεσοπέλαγα.

2 Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ της Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθου Απρίλιος 2012

Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ

ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚPΟΣΗΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

ΓΡΑΦΕΙΑ:Τατοΐου 121, Μεταµόρφωση Αττικής, Τ.Κ. 14452

Fax: 210 28 19 550 e mail: [email protected]ΤΑΧ. ΘΥΡ.: 52057, Τ.Κ. 14401

ΙPΙΟΚΤΗΤΗΣ:Ένωση Αποφοίτων Εκκλ. Σχ. Κορίνθου

ΕΚPΟΤΗΣ – PΙΕΥΘΥΝΤΗΣ:Μιχάλης Καλλαράς, τηλ.: 6944 24 30 41

ΣΕΛΙPΟΠΟΙΗΣΗ:Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε.

ΕΚΤΥΠΩΣΗ:Σταµάτιος Κοτσάτος & ΣΙΑ Ο.Ε.

Αριθµός φύλλου 25Μάρτιος – Απρίλιος – Μάιος 2012


Τα Θεία Πάθη του Ιησού Χριστού ενέπνευσαν πολλούςποιητές μας, που εξέφρασαν ζωηρά τη συγκίνησή τους

από τον Σταυρικό Του θάνατο και από τη μεγάλη θυσία Τουγια τη σωτηρία του ανθρώπου και τη ζωηφόρο Ανάστασήτου. Έχουν συνθέσει λοιπόν ωραία και εμπνευσμένα ποιή -ματα ποιητές όπως ο Δ. Σολωμός, ο Κ. Παλαμάς, ο Ά.Σικελιανός, ο Στ. Μαρτζώκης, ο Κ. Βάρ ναλης κ.ά.

Ο Κωστής Παλαμάς ερευνά με τρόπο λυρικό τη μορφήκαι το βάθος της θρησκευτικότητάς μας. Με εικόνες ηθο-γραφικές και γεμάτες ευλάβεια μας φέρνει εμπρός στη θρη-σκευτική αφοσίωση του λαού μας, που ζωηρά εκδηλώνεταιστις εορτές. Μια τέτοια λυρική απεικόνιση της νύχτας τωνΠαθών, της Μεγάλης Παρασκευής, είναι και η παρακάτω:

Η νύχτα των Παθών, αγία Παρασκευή μεγάληΘυμάσαι; Οι κράχτες βροντεροί του δρόμου και χουγιάζαν:«Ώρα, ώρα για την εκκλησιά!» Τα σήμαντρα σωπαίναν,μήπως ταράξουν του Ιησού τον ύπνο ολογυρμένουστων επιτάφιων τα χρυσά τα σάβανα, που οι βιόλεςχλωμές και τα τριαντάφυλλα τα κοκκινοπλουμίζαν.Θυμάσαι; Η νύχτα των Παθών, μα και τ’ Απρίλη η νύχτατης χώρας όλα, νόμιζες, να βουβαθούν γυρεύανθρήσκα και κατανυχτικά, τη σιγαλιά να κάμουνμια προσφορά ευλαβική προς του Κυρίου τα Πάθη […]Διάπλατες πέρα κι οι εκκλησιές ολόφωτες, και φτάναναπ’ τ’ ανοιχτά παράθυρα στα σπίτια μας οι θρήνοισεμνοί κι αντιθρηνούσανε στου χριστιανού τα χείλη:«Ζωή εν τάφω… Έαρ γλυκύ… γλυκύτατόν μου τέκνον…»

(«Γιορτές»)Από το γνωστό απόσπασμα του Ευαγγελίου του Μάρ -

κου, όπου η Μαγδαληνή, η Μαρία, η μητέρα του Ιακώβουκαι του Ιωσή, και η Σαλώμη, που «μακρόθεν θεωρούσαι»έγιναν μάρτυρες όλων των περιστατικών που αναφέρονταιστη Σταύρωση, εμπνέεται και εκφράζει τις πεποιθήσεις καιτα οράματά του. Τις μακαρίζει που είχαν τη θεία εύνοια ναακούσουν από το στόμα του Θεανθρώπου «τα μυστικά ρή-ματα», να καταφιλήσουν τα άχραντα πόδια Του και να τασφουγγίσουν με τα ξέπλεκα μαλλιά τους. Και συνεχίζει:

Απάνου στο Σταυρό καθώς αργόσβηνετην πανάγια θρηνήσατε ομορφιά Του,στα μαύρα η πλάση, η φύση, ο ήλιος ντύνοντανστα μαύρα και οι καρδιές σας εδώ κάτου.Την πέτρα όταν του τάφου Του συντρίβοντας,ξαναφώτισε ο Κύριος τη χτίση,είσαστε εσείς τα πιο ακριβά Του χτίσματαπου στάθηκε να πρωτοχαιρετήσει.Θυγατέρες της Σιών, μοίρες ισάγγελεςτη δόξα του Κυρίου στεφανωμένες,σας αγαπώ, γιατί όσο κι αν αγιάσατε, μένετε πάντα ανθρώπινα πλασμένες...

(«Οι θυγατέρες της Σιών»)

Στις ίδιες ταπεινές γυναίκες της Σιών, που δέχθηκαναπό τον Ιησού τον πρώτο αναστάσιμο χαιρετισμό Του, όταν«λίαν πρωί της μιας Σαββάτων» ήλθαν στο μνήμα για νααλείψουν με μύρο τον νεκρό Χριστό και βρήκαν τον λευ-κοντυμένο άγγελο που τους είπε το χαρμόσυνο άγγελμα:«ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε· ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν»,σε αυτό το θαύμα της Ανάστασης στηρίζονται οι παρακά-τω στίχοι του ποιητή:

Δεν είναι μνήμα ο κόσμος είναι ο τελειωμένος,που χάσκει ολαδειανός και κατρακυλισμένοςκαι στερνοδείχνεται σ’ εσάς, τριπλή λατρεία,σ’ εσάς, Μαγδαληνή, Σαλώμη, εσύ, ω Μαρία! Απ’ τη δική σας την αφάνταστη ευτυχίαδώστε της γης, κάθε ψυχής και κάθε ανθρώπουκάθε λαού, κάθε πατρίδας, κάθε τόπου! Της συμφοράς άμποτε τ’ άσειστο λιθάρινα το κυλάει ενός χιονάτου αγγέλου η χάρη,και τα τρανά νεκρά και τα νεκρά τα ωραίανα παίρνουν μια ζωή για πάντα νέα!

(«Χαιρετισμός Αναστάσιμος») Στο ποίημά του «Λαμπρή» δοξολογεί τη γιορτή του

Ιησού και την αποκαλεί «Μυστικό ρόδο που οι σκληροίγεννούν του μαρτυρίου Σταυροί» και «χαρά των άδολωνκαρδιών και των ολόασπρων κρίνων». Είναι εμπνευσμέ-νοι οι στίχοι από τον κατηχητικό λόγο του Χρυ σοστόμου:«Ει τις ευσεβής και φιλόθεος απολαυέτω της καλής ταύ-της και λαμπράς πανηγύρεως...»

Να μερικοί στίχοι του: Στο στόμα ως έχουν το φιλί του Πάσχα, όλοι, μεγάλοι, μικροί δείξε φιλί αναστάσιμο και στην Ελλάδα πάλι, Λαμπρή,πρόσταξε του όκνου οι δαίμονες να πέσουν και του μίσους νεκροί,στήσε μας της θυσίας βωμούς και της Αγάπης Κροίσους,

Λαμπρή,από λατρείες παλιές και νέες άναψε Υμέναιον ένα, Λαμπρή,για μιαν απίστευτη στο θάμα των Ελλήνων γέννα, μπορεί...

(«Λαμπρή») Εδώ ο ποιητής γίνεται διερμηνευτής των πόθων και

των προσδοκιών του λαού μας που, όπως θα πει σε άλλοτραγούδι του («Γιορτές»), «δέρνεται ξερριζωμένος και σκορ-πίζει το τραγούδι του επί των ποταμών της Βαβυλώνος…»

Οι παρακάτω λαμπριάτικοι στίχοι του αποτελούν ηχη-ρό σάλπισμα προς τους σημερινούς «Δωδεκαθεϊστές» καιεκφράζουν την πίστη του προς τον αναστημένο Χριστό:

Παραμερίστε, Απόλλωνες και Πάνες,με συνεπαίρνει η χριστιανική οπτασίαστη μεσονύχτια τη φωτοχυσίαφερμένη από χαρμόσυνες καμπάνες…

(«Δεκατετράστιχα», αρ. 12)

Απρίλιος 2012 Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ της Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθου 3

ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑτου Κώστα Παπαδημητρίου, Σχολικού Συμβούλου


Αυτό το Σάββατο που κόψαμε γιαάλλη μια φορά την πίτα του Συλ -

λόγου μας, νομίζω πως πετύχαμε τημεγαλύτερη συμμετοχή των τελευ-ταίων ετών! Η εκκλησία του ΑγίουΕλευ θερίου γέμισε από δικούς μαςαν θρώπους, φοιτήσαντες και απο-φοίτους, που είχαν σπεύσει με χαράνα ξαναδούν συμμαθητές, φίλους καιαδελ φούς, με τους οποίους μοιράστη -καν τα παιδικά τους χρόνια στην Εκ -κλη σιαστική Σχολή της Κορίνθου. Αυ -τή τη φορά είχαμε στο αναλόγιο ιε-ροψάλτες συμμαθητές μας που γέμι-σαν την εκκλησία με ύμνους βυ ζα ντι -νούς, εκτελεσμένους με απαράμιλλητέχνη. Μετείχαν στο χορό οι κ.κ. Αθα -νά σιος Βουρλής, Διονύσιος Ηλιό που - λος, Γιώργης Γιαν νακό που λος, Φώ -της Παπαγεωργίου, Δημήτρης Μη -νακά κης, Ιωάννης Σούλης και Ιωάν -νης Λι βι τσάνος. Γέμισαν τ’ αυτιά μαςαπό ήχους εξαίσιους, με ύφος γνώριμο,και οι ψυχές μας ταξίδεψαν σ’ εκείνατα χρόνια όπου όλοι σχεδόν μετείχαμεστους χορούς στην Αγία Φωτεινή καιυμνούσαμε τον Κύριο υπό την κα θο-δήγηση του μουσικού μας, Δη μη τρίουΠα ναγιωτόπουλου-Κούρου.

Χοροστάτησε στη λειτουργία οΘεοφιλέστατος Επίσκοπος Μαρα θώ -νος κ. Μελίτων (μας είχε υποσχεθείνα χοροστατήσει ο Σε βα σμιώτατοςΜητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείαςκ. Γεώργιος, αλλά δεν κατάφερε ναέλθει λόγω γρίπης).

Συμμετείχαν και οι καθηγητές τηςΘεολογικής Σχολής του Πα νε πι στη -μίου Αθηνών κ.κ. Ευάγγελος Θεο δώ - ρου και Ηλίας Οικονόμου, καθώς καιο καθηγητής της Σχολής κ. Βάνταρηςμε τη σύζυγό του.

Κατά τα καθιερωμένα, μετά τη ΘείαΛειτουργία τελέστηκε το μνημόσυνοτων αποθανόντων αδελφών μας καικατόπιν ακολούθησε η κοπή της πίταςτης Ένωσης και η Γενική Συ νέλευ ση γιατην έγκριση του ισο λο γι σμού. Μί λη -

σαν ο πρόεδρος κ. Αθα νά σιος Ψυ χο -γιός, ο Θεοφιλέστατος Επί σκο πος κ.Μελίτων, οι προαναφερθέ ντες κα θη-γητές της Θεολογικής Σχο λής, ο κ.Αθανάσιος Βουρλής, καθηγη τής μου - σικής στο Πανεπιστήμιο Αθη νών, καιάλλοι. Όλοι εκφράστηκαν με συγκί-νηση για το έργο της Ένωσης, για τηναγά πη που μας διακρίνει όλους και τηνανάγκη να την κρατήσουμε ζω ντανή.

ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ Δ.Σ.Στη διάρκεια της Γ.Σ. κατά την κοπήτης πίτας της Ένωσης ακούστηκαν,χωρίς να κατατεθούν εγγράφως, διά-φορες προτάσεις από τα μέλη μας.Από τις προτάσεις τους ξεχωρίζουνα) Η ανάγκη να επανεκδοθεί το Λεύ -κωμα της Σχολής και να διανεμηθείσε όσους δεν το έχουν β) Να συμπλη-ρωθεί το Λεύκωμα και με τις δραστη-ριότητες της Ένωσης (συναντήσεις,εκδρομές κτλ.) μέχρι σήμερα, ώστενα υπάρχει μια ολοκληρωμένη εικό-να της ως τώρα πορείας μας. Κάποιοιπρότειναν να προστεθούν και τα σχε-τικά με το Εκκλησιαστικό Λύκειο Κο -

ρίνθου στο Λουτράκι γ) Να γίνονταιπερισσότερες επισκέψεις σε μου σεία,ιερές μονές, αξιοθέατα και περισσό-τερες εκδρομές δ) Να ιδρυθεί χο ρω -δία της Ένωσης και να παρουσιάζεταισε διάφορες μουσικές εκδηλώσειςστην Αττική και σε άλλα μέρη, κ.ά.

Στις 10/1/2012 λάβαμε επίσης καιμια επιστολή από το μέλος του Δ.Σ.,κ. Γιώργη Γιαννακόπουλο, που –με-ταξύ άλλων– γράφει:

Αγαπητοί ομογάλακτοι αδελφοί, Πρόεδρε και μέλη του Δ.Σ. της

Ένωσης,Κατ’ αρχάς εύχομαι εκ βάθους καρ-

δίας χρόνια πολλά και ευλογημένο,υγιές και καρποφόρο το νέο έτος πουμόλις ανέτειλε. Με την επιστολή μουαυτή θέλω να κάνω γνωστές στην αγά-πη σας μερικές σκέψεις και ταυτόχρο-να να καταθέσω κάποιες προτάσειςσχε τικές με την ύπαρξη, τη δράση καιτην προσφορά της Ενώσεώς μας.

Από την πρώτη στιγμή που μπήκαστο Δ.Σ. είχα προτείνει το κόψιμο τηςπίτας να γίνεται εκ περιτροπής σε ναούςόπου υπηρετούν ιερείς και πρωτοψάλ-

ΤΤΑΑ ΝΝΕΕΑΑ µµαασσ

ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ… ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ

Ο Θεοφιλέστατος ευλογεί την πίτα της Ένωσης.



τες συμμαθητές, δείχνοντάς τους έτσιτην εκτίμηση και την αδελφοσύνη πουπρέπει να μας συνδέει. Τώρα δε σαςκρύβω ότι έτσι όπως γίνεται το κόψιμοτης πίτας αισθάνομαι σαν αλλοδαπόςάστεγος που με περιμαζεύει κάποιοςναός και μου προσφέρει φιλοξενία…

Επίσης, είχα προτείνει να αποστα-λεί μία επιστολή-παράκληση στον Σε -βασμιώτατο Μητροπολίτη Κοριν θίαςκ. Διονύσιο ζητώντας του να παρέμ βειώστε κατά την ημέρα της πανηγύρεωςτης Αγίας Φωτεινής στην Κό ριν θο τοαναλόγιο να ανήκει στους αποφοίτους.Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι σχε-δόν όλοι μας περάσαμε από το αναλό-γιο αυτό, άλλος περισσότερο, άλ λος λι-γότερο, και επομένως είναι άδικο ναπηγαίνουμε και να αισθανόμαστε ξέ-νοι και διωγμένοι.

Κάθε χρόνο να ανατίθεται για τηνεπόμενη χρονιά η διεύθυνση του χο-ρού και σε άλλον ικανό συμμαθητή…

Με την ευκαιρία της επιστολής μουθα ήθελε να καταθέσω και κάποιεςάλ λες προτάσεις ως προς το πώς θαμπορού σε να δραστηριοποιηθεί η Ένω -σή μας.

1ον. Να γίνει προσπάθεια ώστε νασυγκεντρωθούν τα βιογραφικά τωναπο φοίτων (ει δυνατόν όλων) και νααποτελέσουν ένα σημαντικό αρχείο,διότι και η μετά την αποφοίτηση απότη Σχολή πορεία μας έχει ενδιαφέρον.

2ον. Να συγκεντρωθεί και να αρ-χειοθετηθεί ηχητικό υλικό από τη δρα-στηριότητα των μελών (αφορά αρ χιε-ρείς, ιερείς, πρωτοψάλτες, λαμπαδα-ρίους κτλ.). Δηλαδή ένα CD ή μια κα-σέτα με ύμνους που θα εκτελεί κάθεαπόφοιτος.

3ον. Πολλοί συμμαθητές έχουν δρα-στηριοποιηθεί στο χώρο της συγγρα-φής βιβλίων διαφόρων θεμάτων. Κρί -νω λοιπόν σκόπιμο να αποσταλεί επι-στολή-παράκληση να μας στείλουν απόένα αντίτυπο ώστε να δημιουργήσει ηΈνωσή μας μια βιβλιοθήκη, της οποίας

η σημασία θα είναι ιδιαίτερη και μεγά-λη, αφού το περιεχόμενό της θα προέρ-χεται από ομογάλακτους αδελφούς.

4ον. Νομίζω ότι είναι και εφικτόκαι χρήσιμο να δημιουργηθεί μια χο- ρωδία βυζαντινής μουσικής και δη μο-τικού τραγουδιού με μέλη συμμαθητές(όλοι μας ξέρουμε μουσική), η οποίαθα δίνει τη δυνατότητα στην Ένωσηνα οργανώνει μέσα στο χρόνο, είτε πε-ριστασιακά είτε προγραμματισμένα,διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις με

στόχο την καλύτερη επικοινωνία καιεπαφή των μελών της. Η διεύθυνση τηςχορωδίας να ανατίθεται για ένα χρό-νο εκ περιτροπής σε συμμαθητές πουέχουν την ικανότητα και τη δυνατό-τητα, οι οποίοι θα αναλάβουν και τηνευθύνη για τις προτάσεις, την επιλογήτων μουσικών μελών και για τις απα-ραίτητες πρόβες της χορωδίας.

5ον. Μέσα στη χρονιά θα μπορού-σαν να είχαν προγραμματιστεί κάποιεςημερήσιες μορφωτικές εκδρομές, είτε

Όλοι όρθιοι παρακολουθούν ευλαβικά την τελετή.



σε μουσεία είτε σε μονές, συνδυάζο -ντας ταυτόχρονα και την ψυχαγωγία.Επίσης θα μπορούσε να γίνεται και μιαεκδρομή το χρόνο στο εξωτερικό…

Το Δ.Σ. εξέτασε σε δύο πολύωρεςσυνεδριάσεις όλες τις προτάσεις καιπροσπάθησε να πάρει αποφάσεις σταπερισσότερα θέματα.

Στο ζήτημα της επανέκδοσης τουΛευκώματος θα ληφθεί μέριμνα να

εκδοθεί, παρά το γεγονός ότι η ζήτη-ση ως τώρα ήταν μικρή. Παρά τις εκ-κλήσεις μας, υπήρξαν πολλοί που δεδήλωσαν ότι το θέλουν.

Επίσης, οι κ.κ. Μιχάλης Μαρινόςκαι Μιχάλης Καλλαράς, βοηθούμε-νοι και από κάποιον τρίτο, θα ερευ-νήσουν το αρχειακό υλικό της Σχο -λής που βρί σκεται αποθηκευμένοστα Γενικά Αρ χεία του Κράτους, κα-

θώς και του Εκ κλη σιαστικού Λυ -κείου, όπου βρίσκεται. Αφού συγκε -ντρωθεί το υλικό, τότε θα αποφασι-στεί σε νέα συνεδρίαση πώς θα χρη-σιμοποιηθεί.

Το Δ.Σ. θα αναλάβει να οργανώ-σει προσκυνηματική εκδρομή την26η Μαΐου στην Ιερά Μονή τουΟσίου Πα ταπίου, μεσημεριανή συνε-στίαση στη λίμνη της Βουλιαγμένης,περίπατο και καφέ στην παραλία τουΛουτρακίου.

Αποφασίστηκε, επίσης, να ιδρυ-θεί Δημοτική και Βυζαντινή Χορωδίατης Ένωσης με μέριμνα και ευθύνηκαταξιωμένων ιεροψαλτών και μου- σικο λόγων –μελών μας–, η οποία θαπαρουσιάζεται κατά καιρούς σε μου-σικές εκδηλώσεις στην Αττική καισε μέ ρη της Ελλάδας και του εξωτε-ρικού.

Θα παρακαλέσουμε με επιστολήμας τον Σεβασμιώτατο ΜητροπολίτηΚορίνθου κ. Διονύσιο να παρέμβει γιανα ψάλουν απόφοιτοι της Σχο λής μαςτη μέρα της πανηγύρεως της ΑγίαςΦωτεινής στην Κόρινθο, και αυ τό ναγίνεται κάθε χρόνο με εναλλαγή στηδιεύθυνση του χορού από διαφορετι-κό ιεροψάλτη.

Το Δ.Σ. δεν έχει αντίρρηση να συ -γκεντρωθεί σε CD ηχητικό υλικό απόκαλλίφωνους και ταλαντούχους μου-σικούς, επισκόπους, ιερείς, ιεροψάλ-τες κτλ. Μάλιστα είναι πολύ πιθανό,εφόσον συγκεντρωθεί ικανό υλικό,να εκδοθεί κάποιο CD με τα καλύτε-ρα αποσπάσματα και να διανεμηθείσε όλους μας.

Ως προς το θέμα της συγκέντρω-σης των βιογραφικών των αποφοίτων,επιφυλάσσεται να αποφασίσει, όπωςεπίσης και στη δημιουργία βι βλιο θή -κης της Ένωσης, θεωρώντας ότι χρειά -ζεται να μελετηθούν πρώτα σωστά ταδύο θέματα.

Στο τέλος της συνεδρίασης ανταλ -λάχθηκαν ευχές για το Άγιο Πάσχακαι υποσχέσεις να ασχοληθούμε πε-ρισσότερο με τα εκκρεμούντα προ-βλήματα την επόμενη φορά.

Ο Δ. Ηλιόπουλος, ο Σ. Μαυροδήμος και ο Α. Αγγελακόπουλος παρακολουθούν την κοπή της πίτας ψάλλοντας με την απαιτούμενη ευλάβεια.

Ακούγοντας τις ομιλίες των συμμαθητών μας



ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΛΟΥΤΡΑΚΙΤο Σάββατο 26 Μαΐου η Ένωσή μαςοργανώνει εκδρομή στην Ιερά Μονήτου Οσίου Παταπίου στο όρος Γε ρά -νεια του Λουτρακίου. Μετά το προ-σκύνημα του οσίου και τη δέηση πουθα επακολουθήσει, θα επισκεφθούμετη λίμνη της Βουλιαγμένης και τοΗραίο για κοινή συνεστίαση σε έναονειρώδες τοπίο. Τα απόγευμα καφέςκαι περίπατος στο Λουτράκι και τοβράδυ αναχώρηση για Αθήνα. Λε πτο -μέρειες για την εκδρομή θα σας δώ-σουμε αμέσως μετά το Πάσχα. Σπεύ -σατε να δηλώσετε συμμετοχή στονγενικό γραμματέα της Ένωσης, κ. Μι -χάλη Μαρινό (τηλ. 6944581583).

ΔΥΟ ΘΑΝΑΤΟΙ Η Ένωσή μας έχασε αυτό τον καιρόδύο από τα εκλεκτότερα μέλη της: τονΑνδρέα Σκαρμαλιωράκη, τέως Αρ -χηγό της Αστυνομίας Πόλεων, απότους αρχαιότερους μαθητές της Σχο -λής μας, και τον Αναστάσιο Σούλη,της τάξης του 1954, έμπορο και ιδρυτήτης ξενοδοχειακής μονάδας ZA NTESUN στη Ζάκυνθο. Και οι δύο μετεί-χαν ανελλιπώς στις εκδηλώσεις τηςΈνωσής μας και συνέβαλαν στην ενό-τητα και την αδελφοποίηση όλων. Στημνήμη του πρώτου η Ένωση κατέθε-σε ένα ποσό σε ίδρυμα περίθαλψηςπαιδιών και στου δεύτερου στεφάνι.Ευ χόμαστε ο Πανάγαθος Θεός να ανα -παύσει την ψυχή τους εκεί που οι δί-καιοι αναπαύονται στη Βασιλεία τωνΟυρανών, ανταμείβοντας την πανά-ξια πορεία τους, μια πορεία αγάπηςκαι προσφοράς προς τον άνθρωπο.

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΜΑΣ ΠΟΥ

ΕΧΟΥΝ ΣΥΓΓΡΑΨΕΙ ΒΙΒΛΙΑ ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΝ, ΕΦΟΣΟΝ

ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ, ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΤΟΥΣ

ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΣΥΜΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΕΤΣΙ

ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΓΙΑ ΙΔΡΥΣΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ

ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΜΑΣ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

Η νέα μας συνάντηση

θα γίνει στις 13 Μαΐου,

στην εορτή της Αγίας Φωτεινής

της Σαμαρείτιδος στην Κόρινθο.

Ο Γ. Γιαννακόπουλος στο αναλόγιο. Δίπλα του ο Ι. Σούλης.

Ι Ε ΥΚΡ ΙΝ Ι ΣΗΤα κείµενα που δηµοσιεύουµε

στην εφηµερίδα µας δεν υφίστανται έλεγχο

και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους.

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ

Η ΕΝΩΣΗ ΜΑΣ

ΜΟΝΑ∆ΙΚΟ ΠΟΡΟ

ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ

ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ.

ΤΟ ΘΥΜΙΖΟΥΜΕ

ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ

ΘΕΡΜΩΣ ΝΑ

ΜΑΣ ΣΤΕΙΛΕΤΕ

ΤΗ ΣΥΝ∆ΡΟΜΗ ΣΑΣ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.


Οι καμπάνες της χριστιανοσύνης σημαίνουν πρωίκαι βράδυ τις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδο μά -

δας και της Ανάστασης του Χριστού. Ο κόσμος συρ-ρέει στις εκκλησιές για να νιώσει μέσα στον Οίκο τουΘεού πιο κοντά στα Θεία Μυστήρια, να συμμετάσχειστο θεϊκό Πάθος και να αισθανθεί πλησίον του το Σω -τήρα του κόσμου να πορεύεται στις πεδιάδες τηςΓαλιλαίας, να ακολουθεί στωικά το δρόμο του μαρτυ-ρίου μέχρι τη Σταύρωση και στο τέλος ν’ ανασταίνεται,ολοκληρώνοντας έτσι μια μεγαλειώδη πορεία σύμ-φωνη με το σχέδιο του Θεού για την απαλλαγή του αν -θρώπου από την αμαρτία.

Με την Ανάστασή του ο Χριστός βεβαιώνει για ακό-μα μια φορά τη θεότητά Του και εγγυάται την αθανα-σία του ανθρώπου. Η ζωή μας, πέρα από την κοσμικήτης διάσταση, λαμπρύνεται απ’ το φως του Ανα στη μέ -νου και το μυστήριο του θανάτου φωτίζεται από τοανέσπερο φως της βασιλείας Του. Η Ανάσταση του Χρι -στού φώτισε τα σύμπαντα. Φώτισε, όπως λέγει και ένατροπάριο, τον ουρανό, τη γη και τα καταχθόνια. Έλαμ -ψε εκείνο το φως, που δεν είναι άλλο παρά ο ίδιος οΧριστός, φανερωμένος πλέον ως Θεός αληθινός καιΣωτήρ του κόσμου.

Ο σεισμός που άνοιξε τους τάφους και ξεπήδησανοι ψυχές απ’ τα μνήματα, έσεισε τις καρδιές που απο-τίναξαν την αμαρτία από πάνω τους. Με την Ανά στα -ση ο Χριστός τελειώνει την επίγεια αποστολή Του γιατη σωτηρία του κόσμου και του ανθρώπου, και επα-νέρχεται στην «Αρ χί φωτο Δόξα του Πατρός».

Μας αφήνει όμως την αιώνια υπόσχεσή Του: «Ιδού

εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντε-λείας του αιώνος» (Μτ. 28, 20). Μέχρι τη συντέλειατου κόσμου, λοιπόν, δεν έχουμε τίποτα να φοβόμαστε,αφού ο Χριστός θα κατευθύνει την πορεία μας.

Μιχάλης Καλλαράς

«Μεθ’ υµών ειµί…»

γγννωωµµεεσσ

Η Ανάσταση (Βυζαντινό Μουσείο)

Αυτές τις μέρες όσοι ξεφυλλίζουν τα καθημερινάέντυπα και παρακολουθούν στα τηλεοπτικά ή

ραδιοφωνικά κανάλια τα γεγονότα που διαδραματί-ζονται σ’ ολόκληρο τον κόσμο, βρίσκονται αντιμέτω-ποι με πραγματικές εικόνες ανθρώπινης κόλασης.Βλέπουν συνανθρώπους τους που γίνονται αντικεί-μενο εκμετάλλευσης από άλλους, που σκοτώνονταιδιεκδικώντας ελευθερία, που λιμοκτονούν μη έχονταςστον ήλιο μοίρα. Κι ανθρώπους που έχασαν τη δου-λειά τους γιατί απολύθηκαν, ανθρώπους που ζητια-νεύουν, ανθρώπους που κοιμούνται εγκαταλελειμμέ-νοι στους δρόμους των πόλεων και παίρνουν την τρο-φή τους στις εκκλησίες, χάρη στη μεγαλόψυχη φιλαν-

θρωπία κάποιων ιερέων που κάνουν έργο την υπό-σχεση Εκείνου ότι θα βρίσκεται «μεθ’ ημών» πάσαςτας ημέρας και θα ρίχνει το έλεος της αγάπης Του ευ-λογώντας και αγιάζοντας όλους μας με τη Χάρη Του.Βλέπουν τους νέους μας που αναζητούν μάταια εργα-σία και που, στο τέλος, αναγκάζονται να εκπατρισθούν,αποδυναμώνοντας τη χώρα από το εκλεκτότερο δυ-ναμικό της. Απ’ την άλλη, η δημοκρατία διακυβεύεταιστη χώρα μας, το Σύνταγμά μας υποβαθμίζεται, ηεθνική κυριαρχία περιφρονείται εκχωρούμενη σε άλ-λους. Η ελληνική Βουλή, το Παλλάδιο της Δη μο κρα -τίας, απαξιώνεται καθημερινά στα μάτια του λαού.

«Ένα από τα μεγαλύτερα και πιο επικίνδυνα πολι-

Υπάρχουν ελπίδες ανάστασης του έθνους;


τικά και οικονομικά πειράματα που έχουν γίνει ποτέ σεοποια δήποτε ευρωπαϊκή χώρα λαμβάνει χώρα στηνΕλλάδα με αβέβαια αποτελέσματα», δήλωσε πρόσφα-τα ένας διακεκριμένος Γάλλος πολιτικός. Οι επιπτώ-σεις αυτού του πειράματος ήδη είναι ολέθριες. Εγκα -θι δρύε ται μια ευρωπαϊκή Νέα Τάξη ανεξάρτητα από τησυγκατάθεση του λαού, που επιβάλλει θυσίες ανυπέρ -βλητες, στερήσεις, φτώχεια και εξαθλίωση. Επι λέ γεταιμια τεράστια εσωτερική υποτίμηση, που συρρικνώνειεπικίνδυνα την οικονομία και οξύνει την κατάσταση,με στόχο την αμφίβολη αποκατάσταση της ανταγωνι-στικότητας της χώρας.

Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα απαισιοδοξίας, με κλονι-σμέ νο ανεπανόρθωτα το ηθικό του λαού, με καταρρα-κωμένη και αρνητική την ψυχολογία του, με ελλιπήπολιτική καθοδήγηση, με πολιτικούς που ενδιαφέ-ρονται μόνο για το προσωπικό τους πολιτικό όφελοςκαι όχι για το συμφέρον της πατρίδας, είναι δύσκολονα αλλάξει η σημερινή τραγική πραγματικότητα.

Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Κι άλλες φορές οελ ληνισμός βρέθηκε μπροστά σε δύσκολες καταστά-σεις και τις αντιμετώπισε με επιτυχία, με εργατικότητακαι αυταπάρνηση. Και αυτή τη φορά μπορεί να σωθεί.Χρειά ζο νται όμως κάποιες προϋποθέσεις, μερικές απότις οποίες είναι οι ακόλουθες:

α) Η σωστή πολιτική καθοδήγηση. Αν η ηγεσία κα-τορ θώσει να αναστρέψει την αρνητική ψυχολογία των

πολιτών, να τους δώσει όραμα, να τους εμπνεύσει πνεύ- μα συνερ γασίας και ενότητας, και να τους κάνει να πι-στέψουν όλοι στη σωτηρία, αυτή θα έλθει και μάλιστασυντομότερα απ’ όσο την περιμένουμε.

β) Η εφαρμογή σωστών πολιτικών προς την κατεύ -θυνση της εργασίας, της παραγωγής και της δημιουρ-γίας, που θα οδηγήσει στην πραγματοποίηση των στό-χων που μας έχουν επιβληθεί.

γ) Η επικράτηση της ιδέας της δικαιοσύνης και τηςαμοιβαίας εμπιστοσύνης στη σχέση πολίτη και κρά-τους. Αν το κράτος δεν εξαπατά και δεν εκμεταλλεύε-ται τον πολίτη, τότε θα δουλέψει καλύτερα ο κρατικόςμηχανισμός και θα εκλείψουν διάφορες αυθαιρεσίεςπου έχουμε δοκιμάσει τα τελευταία, κυρίως, χρόνιακαι που μας έχουν οδηγήσει σε αυτό το αδιέξοδο.

δ) Ο περιορισμός των αλόγιστων δαπανών (κρατι-κών και ιδιωτικών), καθώς και η προβολή και η προτί-μηση των ελληνικών προϊόντων, θα προσφέρουν στοκράτος τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει με μεγαλύτε-ρη ευχέρεια τις υποχρεώσεις του.

ε) Αν αποφασίσουμε ως λαός και ως κοινωνία ναεργαστούμε σοβαρά για να επιταχύνουμε την ανά-πτυξη, τότε αυτή θα έλθει πολύ πιο σύντομα απ’ όσοτην περιμένουμε και η χώρα θα βρει το δρόμο της, ξε-φεύγοντας από τις συμπληγάδες που την απειλούνσήμερα.

Μιχάλης Καλλαράς

Η «καλλικέλαδος» χορωδία μας υπό το βλέμμα του Θεοφιλεστάτου κ. Μελίτωνος,στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας στο ναό του Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΕπειδή πολλά

μέλη της Ένωσης έστειλαν συνεργασίες

πολυσέλιδες, πουείναι πολύ δύσκολο

να δημοσιευτούν στον περιορισμένο χώρο

της εφημερίδας μας, σας παρακαλούμε

να τηρείτε τον περιορισμό των 400 λέξεων που

έχει οριστεί από την αρχή.



ΤΑ ∆ΗΜΟΤΙΚΑ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥ∆ΙΑτου Γιώργη Χρ. Γιαννακόπουλου (μαθητή στη Σχολή κατά τα έτη 1964-1970)

«Και τα τραγούδια λόγια είναι –το λεν οι παθιασμένοι–,πάνε να διώξουν τον καημό, που την καρδιά βαραίνει».

ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ∆ΗΜΟΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥ∆ΙΟΥ


Οάνθρωπος από την εμφάνισή του πάνω στη Γη άρχισενα τραγουδάει, να εκφράζεται με το τραγούδι και το

χορό. Βέβαια ο τρόπος έκφρασης ήταν ανάλογος και μετις συνθήκες ζωής που επικρατούσαν κάθε εποχή.

Για παράδειγμα τα μουσικά όργανα που χρησιμοποιού-σαν την πρωτόγονη εποχή ήταν τα χτυπήματα των χεριώνστα πόδια, στο στήθος και στους μηρούς. Επίσης κρεμού -σαν διάφορα κουδούνια στους αστραγάλους για να συ-νοδεύουν ρυθμικά το χορό τους. Τα τραγούδια πολλές φο-ρές δεν ήταν τίποτε άλλο από άναρθρες κραυγές. Περ νώ -ντας όμως ο χρόνος και καθώς άλλαζαν οι συνθήκες ζωήςτους, οι άνθρωποι άρχισαν να οργανώνονται σε πολλούςτομείς και φυσικά και στον τρόπο διασκέδασης. Αυτό ση-μαίνει ότι ο άνθρω πος διαρκώς αναζητούσε τρόπο έκφρα-σης των συναισθη μάτων του. Έτσι αναζήτησε και κατα-σκεύασε μουσικά όργανα, ώστε με αυτά να συνοδεύει τατραγούδια του και τους χορούς του.

Ο άνθρωπος, αγράμματος μεν, πολύ συναισθηματικόςδε, έφτιαξε τραγούδια που καλύπτουν όλες τις ψυ χικέςδιακυμάνσεις του. Δε χρειάστηκε να έχει ιδιαίτερη μόρ-φωση και παιδεία. Του τα υπαγόρευε όλα η ψυχή του. Έτσιαυτό που έβγαινε από μέσα του ήταν το καταστάλαγμα τωνσυναισθημάτων του. Φυσικό λοιπόν ήταν τα τραγούδια ναείναι ανάλογα με το τι ήθελε να εκφράσει. Ο ίδιος ήταν καιποιητής και μελοποιός.

Δεν έχουμε στα δημοτικά μας τραγούδια επώνυμουςδημιουργούς. Αυτός που δονείτο από κάποιο ισχυρό συ-ναίσθημα τραγουδούσε, αυτοσχεδίαζε, περιγράφοντας τασυμβάντα. Να αναφέρω το ηπειρώτικο τραγούδι «Μα ριό -λα», ένα από τα καταπληκτικότερα ηπει ρώτικα μοιρολό-για. Βγήκε από ένα αληθινό περιστατικό που συνέβη στηΒελτσίστα των Ιωαννίνων. Ο νιόπαντρος σύζυγος έφυγεγια την ξενιτιά. Πέρασαν χρόνια χωρίς να έχει επικοινω-νία με την οικογένειά του. Οι καιροί ήταν δύσκολοι, οι τρό-ποι επικοινωνίας σχεδόν ανύπαρκτοι. Όταν αποφάσισενα γυρίσει στο χωριό του και έφτασε εκεί, τον πληροφό-ρησαν ότι η γυναίκα του η Μαρία είχε πεθάνει. Ζήτησεκαι του έδειξαν το μνήμα κι έμεινε όλη τη νύχτα εκεί, μοι-ρολογώντας τη με τα παρακάτω λόγια:

Σήκω, Μαριόλα μ’, απ’ τη γη κι από το μαύρο χώμα,Μαριώ, Μαριόλα μου,

κι από το μαύρο χώμα, ψυχή, καρδούλα μου.

Με τι χεράκια η μαύρη να σ’κωθώ, χεράκια ν’ ακουμπήσω,

Μαριώ, Μαριόλα μου,χεράκια ν’ ακουμπήσω, ψυχή, καρδούλα μου.

Κάμε τα νύχια σου τσαπιά, τις απαλάμες φτυάρια,Μαριώ, Μαριόλα μου,τις απαλάμες φτυάρια, ψυχή, καρδούλα μου.

Ρίξε το χώμα από μεριά, τις πέτρες ’πό την άλλη,Μαριώ, Μαριόλα μου,τις πέτρες ’πό την άλλη, ψυχή, καρδούλα μου.

Κι έβγα, Μαριόλα μ’, να σε ιδώ,Μαριώ, Μαριόλα μου,κι άπλωσε το χεράκι σου και πιάσε το δικό μου.

Το μνήμα μ’ εχορτάριασε κι έλα να βοτανίσεις,Μαριώ, Μαριόλα μου,κι έλα να βοτανίσεις, ψυχή, καρδούλα μου.

Να χύσεις μαύρα δάκρυα, ίσως και μ’ αναστήσεις,Μαριώ, Μαριόλα μου,ίσως και μ’ αναστήσεις, ψυχή, καρδούλα μου.

Κάτω λοιπόν από τέτοια συναισθήματα έντονα γρά-φτηκαν όλα τα δημοτικά μας τραγούδια. Όταν κάποιοςάλλος συνέβαινε να ζει τις ίδιες καταστάσεις με τον πρώ-το δημιουργό, έπαιρνε το τραγούδι του και το προσάρ-μοζε στη δική του περίπτωση, και έτσι είχαμε μια παγίω-ση και εξάπλωση του κάθε τραγουδιού.

Τα τραγούδια τα χωρίζουμε σε κατηγορίες βάσει τηςθεματολογίας τους. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι έχουμε τιςπαρακάτω κατηγορίες τραγουδιών που έφτασαν μέχρι τιςμέρες μας: Νανουρίσματα ή ταχταρίσματα, μοιρολόγια,πα ρα λογές, του γάμου, της αγάπης ή ερωτικά, εργατικά, τηςξενιτιάς, της φυλακής, τα ληστρικά, τα κοινωνικά, τα κλέ-φτικα, τα ιστορικά, τα ριζίτικα, τα ποιμενικά, τα ακριτικά.

Αυτές είναι περίπου οι κατηγορίες στις οποίες μπο-ρούμε να χωρίσουμε τα δημοτικά μας τραγούδια.


Φυσικά η παραγωγή, η δημιουρ-γία, αν θέλετε, των δη μοτικών μας τρα -γουδιών είχε πάντοτε σχέση με κοινω -νικές, πολιτικές και άλλες καταστά-σεις που επικρατούσαν κάθε επο χή.Για παράδειγμα, στα τετρακόσια χρό-νια της Τουρκοκρατίας το δημοτικόμας τραγούδι έπαιξε έναν πολύ σημα -ντικό και πολυσχιδή ρόλο. Εξυ μνού -σε τους ήρωες, εμψύχωνε τους σκλα-βωμένους Έλληνες, τους καλλιεργού -σε τη δίψα για ελευθερία και παράλ-ληλα έπαι ζε και ρόλο δημοσιογραφι-κού οργάνου. Για παράδειγμα, όταν τραγουδούσαν: «ΟΘοδωράκης κάθεται στης Ζά κυθος το κάστρο, παίρνειτο κιάλι και τηράει και το Μο ριά αγναντεύει», αυτόμα-τα έδιναν το μήνυμα ότι ο Κο λοκοτρώνης είχε εγκατα-λείψει πια την Πε λο πόν νησο και είχε περάσει στη Ζά κυν -θο για να αποφύγει το κυνηγητό από τον κατακτητή.

Μέσα από το δημοτικό τραγούδι ο ελληνικός λαόςπαρουσίασε την πολύμορφη κληρονομιά των μύθων, τωνθρύλων και των διηγήσεων των προγόνων του.

Με το δημοτικό τραγούδι ο ελ λη νικός λαός περιέσω-σε και θεμελίωσε τις ιστορικές μνήμες για ένα πλήθος γε-γονότων από τα μεσαιωνικά και νεοελληνικά χρόνια πουκατά καιρούς προκάλεσαν έντονες συ γκινήσεις.

Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι αν δεν είχεγραφτεί η ιστορία του έθνους μας, τα δημοτικά μας τρα-γούδια θα ήταν σε θέση να την υποκαταστήσουν.

Ο ιστορικός πολλές φορές μπορεί να αποκρύψει ή ναπαρουσιάσει με κάποια υπερβολή τα γεγονότα για λό-γους σκοπιμότητας. Ο λαϊκός δημιουργός όμως, αυτός οανώνυμος, μέσα από το τραγούδι του δίνει τα δρώμενααπλά, αληθινά, χωρίς περιττολογίες ή μισόλογα.

Το βασικό συστατικό για τη δημιουργία των δημοτι-κών μας τραγουδιών είναι η ψυχική επικοινωνία μεταξύτων ανθρώπων. Χωρίς αυτήν ο άνθρωπος δε διαφέρει απότα ζώα που ζουν σε διπλανά παχνιά, τρώνε και δεν έχουνμεταξύ τους καμιά επικοινωνία. Θεωρώ ότι το πολύτιμοαυτό αγαθό, η ψυχική επαφή των ανθρώπων, έχει στις μέ-ρες μας εκλείψει παντελώς. Βεβαίως ο άνθρωπος με τηναστικοποίηση της κοινωνίας μας, με τις μετακινήσεις τωνπληθυσμών, με τις έντονες βιοτικές του ανάγκες, έχει απο-κόψει κάθε ψυχική επικοινωνία με τους άλλους ανθρώ-

πους. Εχουμε γίνει εγωκεντρικοί, υπολογίζουμε τα πάνταμε κε ντρικό άξονα το ΕΓΩ μας. Ασφαλώς η πορεία αυτήέχει ξεκινήσει πριν από πολλά χρόνια και θεωρώ ότι εκείγύρω στα 1950 επήλθε και το τέλος του δημοτικού μαςτραγουδιού, εννοώντας βεβαίως τη δημιουργία. Δε γίνεταιλόγος ασφαλώς για τα σημερινά νεοδημοτικά, τα οποίαφέρουν τη σφραγίδα κάποιου επώνυμου δημιουργού καικάθε άλλο παρά δημοτικά τραγούδια είναι. Λείπει από αυ-τά το βασικό συστατικό που δεν είναι άλλο από το συ-ναίσθημα. Ένα άλλο αρνητικό στοιχείο από τα υποτιθέ-μενα σημερινά δημοτικά τραγούδια είναι η λεξιπενία καιο εκχυδαϊσμός της γλώσσας μας. Τρίτο αρνητικό στοιχείοείναι η συνεχής επανάληψη λέξεων, ακόμα και φράσεων,μέσα στο ίδιο το τραγούδι, φανερώνοντας έτσι τη νόθαπροέλευση των τραγουδιών.

Αφού λοιπόν δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε δη-μοτικά τραγούδια που να καλύπτουν τις ψυχικές ανάγκεςμας, για τους λόγους που προανέφερα, θεωρώ απαραίτη-τες τη διατήρηση, τη μελέτη και την αξιοποίηση του υλι-κού που έχει περισωθεί με τόσες θυσίες από ανθρώπουςοι οποίοι διαπίστωσαν την ανάγκη της καταγραφής τωνδημοτικών τραγουδιών. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να ταδια σώσουμε και να τα διαδώσουμε στις επερχόμενες γε-νιές και να είστε σίγουροι ότι κάποια στιγμή θα εκτιμηθούνδεό ντως. Πολλοί νέοι έχουν επιστρέψει στις ρίζες μας, χο-ρεύουν και τραγουδούν την παράδοσή μας, και αυτό πι-στεύω ότι είναι στοιχείο που μας κάνει να είμαστε βέβαιοιότι η Ελλάδα μας, η Πατρίδα μας, θα ζει και θα δίνειήρωες, θα δίνει μάρτυρες, θα δίνει ευεργέτες, θα δίνειπροπάντων ανθρώπους με υψηλά ιδανικά.


Ο Γιώργης Γιαννακόπουλος καταγράφει μοιρολόγια από τη Βασίλω Αστερή-Κυριακοπούλου (90 ετών) στο σπίτι της,

στο Περιστέρι της Ηλείας, στις 30-10-2005.



Συνεπληρώθη δεκαπενταετία από την ημέρα της, εκτων γήινων και φθαρτών προς τα επουράνια και αιώ -

νια, εκδημίας του ιερομονάχου πατρός Ανθίμου, ο οποίοςκατά την μαρτυρίαν των Πατέρων της Αγιώνυμης Πο λι -τείας καταστόλισε το αγγελικόν σχήμα με την οσιότητατου βίου του, με την κατά Θεόν πολιτείαν, την υψοποιόνταπείνωσιν, τα χαρίσματα με τα οποία η αγάπη και η χάριςτου Φιλανθρώπου Θεού τον δωρεοδότησε. Και όσο ο χρό-νος κυλάει, πολλαπλασίως έρχεται η αγία μορφή του, «ωςφως επί την λυχνίαν», μέσα από την συνείδησιν του πλη-ρώματος της Εκκλησίας, του ιερού μοναχικού τάγματοςτων συνασκητών Πατέρων, του κλήρου και του λαού, τουπλήθους των πιστών που είχαν την άνωθεν ευλογίαν τηςγνω ριμίας με τον πνευματικό γέροντα Άνθιμο, που «…όπωςόλοι οι γνήσιοι άνθρωποι του Θεού, ήταν όλος αγάπη, όλοςστοργή, όλος θέρμη για τον καθένα που έφτα νε μέχρι τοαπομεμακρυσμένο ενδιαίτημά του», όπως γράφει ο μακα -ριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Αυ τό τον γέροντατων χρόνων μας, τον συμπολίτη μας από τους Καλ λιά νους,τον Στυμφάλιο, τον Κορίνθιο, έχουμε χρέος πάντοτε, ιδιαι -τέρως σε μέρες πολλαπλής αγωνίας και κρίσης όπως οι ση-μερινές, να ανακαλούμε στη σκέψη και την ψυχή μας, όχιγιατί οι άγιοι άνθρωποι του Θεού έχουν ανάγκη ή επιζητούντον έπαινο των ανθρώπων, αλλά γιατί μέσα από τη ζωήτους, τα πνευματικά τους αθλήματα και παλαίσματα, παίρ-νουμε δυνάμεις, αντλούμε διδάγματα για τη δική μας τηζωή, καλούμαστε να γίνουμε «μιμητές Αγίων» κατά τονλόγον και την προτροπήν του θείου Αποστόλου Παύλου.

Η γήινη παρουσία του ξεκίνησε στις 5 Νοεμβρίου 1913,ευλογημένος καρπός των γονέων του Χα ρα λά μπους καιΒασιλικής Ζαφειροπούλου, στους Καλλιάνους της Στυμ -φαλίας, όπου ο μικρός Κωνσταντίνος έλαβε το θείον βά-πτισμα στον ιερό ναό του πολιούχου και προστάτη ΑγίουΧαραλάμπους του χωριού του, που καταξιώθηκε αργότε-ρα να συνομολογείται ως ο πατήρ Άνθιμος ο Πνευ μα τι -κός, ο επί 63 χρόνια οικιστής του Άθωνος, ο χαρισματι-κός και ουράνιος άνθρωπος, ο σοφός δι δά σκα λος, ο σπου-δαστής της ερήμου, που όπως γράφει ένα από τα πολλάφιλόχριστα πνευματικοπαίδια του, ο Σε βα σμιώ τατος Μη -τροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος, «ήταν για όλους μας ημεγάλη οσιακή μορφή που έδινε δύναμη και ελπίδα […]και το πρόσωπό του έλαμπε όπως οι εικόνες των Αγίων».

Πορεία οδύνης έμοιαζε η ζωή του, αφού στα πρώτα τουπαιδικά χρόνια, σε ηλικία μόλις επτά ετών, ο μικρός Κων -σταντίνος μαζί με τον μικρότερο αδελφό του Αναστάσιοέμειναν ορφανά από την ευσεβεστάτην καθ’ ομολογία τωνσυγχωριανών μητέρα Βασιλική. Πορεία οδύνης στα μάτια

των ανθρώπων, που με τη χάρη του Θεού μετατράπηκε σεπορεία καταξίωσης και θεϊκής αναβάσεως. «Ορφανόν καιχήραν αναλήψεται», λέγει ο ιερός ψαλμωδός. Ο προστά-της του Άγιος Χαράλαμπος, όπου κατέφευγε για να απο-θέσει τον πόνο της ορφάνιας και τα δάκρυα της προσευ-χής, του έδειξε το δρόμο, και τον πήρε από το χέρι η παν-σθενής χάρις του Φιλανθρώπου Θεού και τον οδήγησε,ύστερα από τη Νεμέα και το Σχολαρχείο Κορίνθου, στοπεριβόλι της Παναγίας, εκεί που φτερούγιζε η ψυχή του,στον τόπο της ασκήσεως και της γαλήνης, της ησυχίαςκαι της αδιάλειπτης προσευχής. Ευλογημένη επιλογή τουνέου που αξιώ θηκε στα πρώτα μοναχικά του βήματα ναέχει διδασκάλους της κατά Θεόν ζωής τον φημισμένοπνευματικό της Ιεράς Σκήτης της Αγίας Άννης, τον ιε ρο-μόναχο Γαβριήλ Λιαμπή από τη Μάδυτο της Μι κρα σίας,και τον αυτάδελφό του γέροντα Μιχαήλ τον αόμματο,προς τους οποίους συμπεριεφέρθη με «άκρα υποταγή»και υιική αφοσίωση μέχρι της κοιμήσεώς τους, γιατί όπωςέλεγε ο μακαριστός γέροντάς μας, ήταν για εκείνον και οιδύο φύλακες αρχιστράτηγοι άγγελοί του.

Η αγιότροπος πνευματική του πορεία συναπαντάταιανήμερα της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου, στις 21Νοεμβρίου του 1930, όταν «εκάρη» μοναχός από τον γέ-ροντά του και έλαβε το όνομα Άνθιμος. Τρία χρόνια με-τά, λαμβάνει τον πρώτον βαθμόν ιεροσύνης, του διακό-νου, στο «Κυριακό» της Σκήτης της Αγίας Άννης, απόδιαπρεπή της ορθοδοξίας ιεράρχη που μόναζε τότε στοΆγιον Όρος, τον Μακαριστό Μητροπολίτη Μι λη του πό -λεως Ιερόθεο, και στις 24 Αυγούστου του 1936 χειροτο-νείται πρε σβύ τερος. Το οφίκιο του Αρχιμανδρίτου καιΠνευματικού έλαβε από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Θεσ -σαλονίκης Παντελεήμονα Α΄ (Παπαγεωργίου), που γιαχρόνια ήταν παράδελφός του στη γειτονική καλύβη, τωνΚαρ τσω ναίων, στην Αγία Άννα.

Πολλά και θαυμαστά έχουν να διηγούνται οι συνα-θλητές στους πνευματικούς αγώνες Αγιορείτες Πατέρες,καθώς και το πλήθος των πιστών, για τον πατέρα Άνθιμο,

Ο γέρων Άνθιμος ο Πνευματικός, με

τους αφοσιωμένους υποτακτικούς του,

γέροντα Χερουβείμ καιμοναχό Θεόφιλο.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΣΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ

Ο ΟΣΙΑΚΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΝΘΙΜΟΣ ΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΗΣ Ο ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ

(Καλλιάνοι, 5 Νοε. 1913 – Άγιον Όρος, 28 Ιουν. 1996)του Φώτη Γ. Παπαγεωργίου


τον άνθρωπο της αγάπης και της άκρας ταπείνωσης, τονπολύπειρο γνώ στη της αγιορείτικης παράδοσης, τον απο-πνέοντα το ήθος της αμόλυντης ορθοδοξίας, τον εμπειρι-κό θεο λόγο, για τον οποίον ο συντοπίτης μας απ’ την Κυλ -λήνη (Μπού ζι), γειτονικό χωριό του γέροντα, καθηγητήςπα τρολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Στυλιανός Πα -παδόπουλος, γράφει: «Στην Αγία Άννα λευκάνθηκε καικύρ τωσε στους ασκητικούς αγώνες ο γερο-Άνθιμος οΠνευματικός… Συ ζητούσαμε για θεολογικά ζητήματακυρίως και δε χρειά ζεται να σημειώσω ότι εγώ κυρίως ρω-τούσα και έθετα το θέμα, ενώ ο Άνθιμος απαντούσε…»

Για τους μεγάλους γέροντες της εποχής μας, αυτά τα«άσβεστα καντηλέρια του Θεού», μεταξύ των οποίων οτων αγγέλων συνόμιλος και των οσίων ομότροπος, ο φί-λος και καθοδηγητής της νεότητος, ο γερο-Άνθιμος οΣτυμφάλιος, ο φίλος ο αδελφικός, ο φιλοαγιορείτης καιτακτικός συμπροσκυνητής στο περιβόλι της Παναγίαςμας, ο Βύρων Πολύδωρας, σε έναν από τους εκεί ολονύ-κτιους, όπως εκεί συνηθίζεται, διαλόγους μας με τουςΠατέρες της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας, είπε μεταξύάλλων: «…άνθρωποι των ημερών μας, Κόντογλου, Παΐ -σιος, Πορφύριος, Νικόλαος Πλανάς, Ιωσήφ Σπηλαιώτης,

Σωφρόνιος, ο γερο-Άνθιμος και τόσοι, μα τόσο πολλοίάλλοι, φλόγες ακοίμητες και φώτα τούς έταξε ο Θεός, ηΠαναγία μας, η Θεία Χάρις… Είναι οι, μετά τον ΆγιοΑντώνιο και την αναρίθμητη στρατιά οσίων, οι Με τα πό -στολοι, οι Άγιοι του καιρού μας… Κάτω από την απλό-τητα της εξωτερικής τους εμφάνισης, μέσα στο ταπεινόρασάκι του γέροντα Άνθιμου και των ομοίων του, κρύ-βονται μεγάλα και ηθικά αναστήματα, διδάσκαλοι καιοδηγοί ψυχών σε δρόμους σωτηρίας. Μύστες του Νυμ -φίου και δοχεία της Χάριτος…»

Εκοιμήθη εν Κυρίω σε ηλικία 83 ετών στις 28 Ιουνίου1996 και το σεπτόν σκήνωμά του «εσπάρη» στο περιβόλιτης Παναγίας.

Ποίμανε το λογικό ποίμνιο του Κυρίου και οδήγησεψυχές και ψυχές κοντά στον σταυρωμένο και αναστημέ-νο Σωτήρα μας.

«Έδωσε», κατά την ωραιοτάτην έκφρασιν των Πα τέ -ρων της Ιεράς Σκήτης του Κουτλουμουσίου, «πνεύμα πουείχε αποκτήσει με αίμα. Γι’ αυτό ευλογήθηκε…»

Και από το ουράνιο θυσιαστήριο ο ταπεινός Λει τουρ -γός του Υψίστου, ο Άγιος Γέροντάς μας, στέλνει τις δικέςτου ευλογίες και δέεται υπέρ πάσης ψυχής ορθοδόξου.


ηη σσττηηλληη ττωωνν ααπποοφφοοιιττωωνν

«Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ» (Προς Φιλιππησίους Δ , 13)

Σε αυτή τη σελίδα κάθε μέλος της Ένωσης μπορεί να στέλνει τις συνεργασίες του για δημοσίευση. Εφόσον είναι εφικτό,μπορείτε να στείλετε τα κείμενά σας σε δισκέτα υπολογιστή, ή σε CD, ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση [email protected]Εννοείται βέβαια ότι λόγω στενότητας του χώρου οι επιστολές σας θα πρέπει να έχουν περιορισμένη έκταση (έως 400λέξεις). Με μεγάλη μας χαρά θα δεχόμαστε υποδείξεις και προτάσεις σας για τη βελτίωση της ύλης και την καλύτερηεξυπηρέτηση των σκοπών της Ένωσής μας.

Ζητούμε συγγνώμη που, λόγω πληθώρας ύλης, δεν μπορέσαμε να δημοσιεύσουμε όλες τις συνεργασίες που στάλθηκαν.Αυτές θα δημοσιευθούν σε επόμενα φύλλα.

Μπορείτε να στέλνετε τις επιστολές σας στο fax 2102819550 ή στην ΤΑΧΥΔΡ. ΘΥΡΙΔΑ 52057, T.K. 14401.

Ιεροσπουδαστής από κεραυνόΑφιέρωμα στη μνήμη του πατέρα μουΣτις 2 Απριλίου 1955 τον πατέρα μου χτύπησε κεραυ-

νός ενώ παραστεκόταν στο κοπάδι του, το οποίο και σε λί-γους μήνες χάθηκε (μαύριζε και μέρα παρά μέρα ψοφού-σαν ένα έως τρία πρόβατα, καταστροφή), αλλά κι εκεί νοςυπέστη τις συνέπειες του στατικού ηλεκτρισμού που τονσυνόδευσαν ως τον πρόωρο θάνατό του.

Τέσσερα χρόνια νωρίτερα με είχε πάει για εγγραφή στοδημοτικό σχολείο χάριν του οποίου για επτά χρόνια οδοι-πορούσα τέσσερα χιλιόμετρα –ξυπνούσα χαράματα καιεπέστρεφα σχεδόν βράδυ– σε συνθήκες που για τα σημε-ρινά δεδομένα μόνο σαν παραμύθι ακούγονται. Χω μα τό -δρομος, λασπωμένα μονοπάτια, αδέσποτα, κρύο, βροχή,

πλημμύρες, καύσωνας… από τα έξι μου ως τα δεκατρίαβίωσα συνθήκες ζωής που δεν περιγράφονται. Σε αυτά ναπροσθέσω ότι για κολατσιό στο διάλειμμα είχα μία φέταψωμί τηγανισμένο και κάποτε με ζάχαρη, ενώ το βράδυ επέ -στρεφα σε ένα κρύο σπίτι έξι επί έξι μέτρα, ενιαίος χώροςγια μαγείρεμα, ύπνο, ξεκούραση, διάβασμα (με λυχνάρι-λαδοφωτιά), όλα εκεί, χωρίς νερό (η μάνα το κουβαλούσεαπό πεντακόσια μέτρα περίπου), χωρίς θέρμανση (ό,τι έκα -νε η φωτιά από ξύλα για την πυροστιά όπου και γινόταν τομαγείρεμα – σε μία μόνο κατσαρόλα) και για τουαλέτα…το ύπαιθρο. Δάπεδο από χώμα και σκεπή κεραμίδια.

Τον Ιούνιο του 1956 τελείωσα το δημοτικό. «Τι θα κά-νεις, Γιώργη, με τον Στάθη;» ρωτάει ο δάσκαλος τον πα-τέρα μου. «Τίποτα, μετά τον κεραυνό που μου έκαψε τα



πρόβατα και με άφησε σακάτη, τι μπορώ να κάνω; Το γυ-μνάσιο στην πόλη έχει έξοδα. Δεν μπορώ». «Ας παραμεί-νει ένα χρόνο ως παρατηρητής», είπε ο δάσκαλος, «καιβλέπουμε». Την επό μενη χρονιά, το 1957, η λύση δόθηκεμε υπόδειξη του τότε και μετέπειτα (στη Σχολή) συμμαθη -τή και συγχωριανού Σπύρου Παραμυθιώτη που ήδη φοι-τούσε ως ιε ροσπουδαστής και μας επισκεπτόταν στο σχο-λείο. Ο πατέρας μου πούλησε για τα έξοδα ένα από τα τρίαχωραφάκια που είχε και πήγαμε στην Κόρινθο για τις ει-σα γωγικές. Όταν αναρτήθηκαν οι καταστάσεις με τα απο-τελέσματα των εξετάσεων διαβάζαμε με τον πατέρα μουτη λίστα των επιτυχόντων από κάτω προς τα πάνω – αλλάκαθώς και οι δύο ήμασταν μικρόσωμοι, σταματήσαμε λί-γο πριν από την αρχή του πίνακα. Στο μεταξύ άρχισαν ναμε πλημμυρίζουν αισθήματα απελπισίας και βλέποντάς μεο πατέρας μου έτοιμο να καταρρεύσω, με αγκάλιασε όλοςστοργή και τρυφερότητα, και με πονεμένη φωνή μού είπε:«Μη στενοχωριέσαι, παιδί μου. Καλά να είσαι, κι όσο γιατο χωράφι μην το σκέφτεσαι». Κι εκεί πάνω στην απελπι-σία μας ένας ψηλός κύριος, προφανώς συγγενής άλλουυποψηφίου, με ρώτησε: «Πώς σε λένε;» «Βί νος Ευστάθιοςλέγομαι». «Συγχαρητήρια, ήρθες δεύτερος», μου είπε, καινιώσαμε σαν σε Ανάσταση.

Για τα χρόνια φοίτησης στη Σχολή οι αναμνήσεις πολ-λές. Εγώ τελειώνοντας τώρα, μαζί με την ανοχή και τη συγ-γνώμη που ζητώ γι’ αυτή την ιδιαίτερη προσέγγιση τουθέματος, θέλω να εκφράσω επίσης τις από βάθους καρ-δίας απέραντες ευχαριστίες μου προς τη δεύτερη μητέρα-τροφό Σχολή για ό,τι απλόχερα μας πρόσφερε αλλά κυρίωςγιατί μας δίδαξε και τρόπους συμπεριφοράς, ώστε να ξε-χωρίζουμε στην κοινωνία, όπου ο καθένας κλήθηκε ναυπηρετήσει την επίγεια θητεία του.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.Στάθης Βίνος, συνταξιούχος,

Κόνιτσα

Αγαπητοί φίλοι,Πριν από λίγες μέρες ένα θλιβερό καθήκον με έφερε

στο κοιμητήριο του Αγίου Δημητρίου (Μπραχάμι), για νασυνοδεύσω, μαζί με πολλούς άλλους συμμαθητές της τά-ξης του, στην τελευταία του κατοικία τον αγαπημένο μαςφίλο και συμμαθητή Τάσο Σούλη, έναν άνθρωπο που μαςέφερνε όλους κοντά πολύ πριν από την ίδρυση της Ένω -σης. Σε όλη τη διάρκεια της τελετής τα μάτια μου δενέπα ψαν να δακρύζουν και το μυαλό μου να γυρνά στα πε-ρασμένα.

Μικρά παιδιά στη Σχολή, πριν από 58 χρόνια, τότεπου η τύχη μάς πήρε από τις οικογένειές μας και μας έφε-ρε στην Κόρινθο. Εκεί όπου μαζί βιώσαμε την περιπέτειατης ομαδικότητας με μεγάλη προσπάθεια για επτά ολό-κληρα χρό νια. Μέναμε μαζί, παίζαμε μαζί, μαλώναμε με-ταξύ μας. Στο διάστημα αυτό πετύχαμε να αγαπάμε τονΘεό και τον πλησίον μας και να βοηθάμε ο ένας τον άλλοόσο μπορούμε.

Κι όταν τελειώσαμε τη Σχολή, δε χαθήκαμε. Βλε πό -μασταν συχνά ή αλληλογραφούσαμε. Όταν σμίγαμε στηνΑθήνα, κάναμε σαν μικρά παιδιά.

Οι συγκεντρώσεις μας στο εξοχικό σπίτι του Τάσουστην Ανάβυσσο έγραψαν ιστορία! Εκεί μαζευόμασταν απόδιάφορα μέρη οι συμμαθητές της τάξης, αλλά και άλλωντάξεων, και περνούσαμε μια ολόκληρη ημέρα ευφροσύνηςκαι χαράς. Και οι γυναίκες μας συνδέθηκαν μεταξύ τουςμε μιαν αγάπη που δεν έσβησε ποτέ και οργάνωναν τις διά-φορες συναντήσεις και εκδρομές μας.

Θυμάμαι επίσης μια πολυήμερη εκδρομή στην Πάτμοτις ημέρες του Πάσχα. Είχαμε αποφασίσει έξι από μας ναπεράσουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση στοιερό νησί μαζί με τις οικογένειές μας. Ήταν κάτι σαν τάμαπου είχαμε κάνει. Τότε ο Τάσος, για να διευκολύνει τηνκαθημερινή μετακίνησή μας, κατέβηκε στο νησί με ένα μι-κρό λεωφορειάκι (ήμασταν, βλέπεις, πάνω από είκοσιάτο μα!). Με αυτό κάναμε τις εκδρομές, με αυτό πηγαίνα-με στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας στο ιερόσπήλαιο της Αποκαλύψεως και στη Μονή του Αγίου Ιωάν -νου. Τις περισσότερες φορές χρειαζόταν να κάνει δυο φο-ρές τη διαδρομή γιατί δε χωρούσαμε όλοι! Δε δυσανα-σχέτησε ποτέ γι’ αυτό. Αντίθετα, το χαιρόταν που μας εξυ-πηρετούσε μ’ αυτό τον τρόπο!

Και όταν ο Τάσος ίδρυσε μια ξενοδοχειακή μονάδαστην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Ζάκυνθο, πάρα πολλοί φι-λοξενηθήκαμε εκεί από το φίλο μας και τη σύζυγό του.

Πάρα πολλά πέρασαν στο μυαλό μου εκείνες τις δύ-σκολες στιγμές. Λίγο πριν από το τέλος της τελετής ακού-στηκε συγκινημένη η φωνή του συμμαθητή μας ΜιχάληΚαλ λαρά που μίλησε ως εκπρόσωπός της Ένωσής μας γιατη ζωή και τις δραστηριότητες του απελθόντος αδελφού.Ο Τάσος έζησε απαλλαγμένος από πάθη και μικρότητες,είχε μυαλό καθαρό και φωτισμένη διάνοια, ψυχή αγνή,εντι μότητα, ήθος, ακεραιότητα, αφοσίωση στις ηθικέςαρχές και αξίες, αδελφική αγάπη. Διάλεξε να πετύχει στηζωή όντας πρώτα καλός άνθρωπος και ενάρετος πολίτης,και κέρδισε την εκτίμηση και την αγάπη όλων. Το παράδειγ-μά του θα μένει για πάντα φωτεινό και άξιο για μίμηση.

Θα ήθελα, τελειώνοντας, να εκφράσω για άλλη μια φο-ρά τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.Άγγ. Αγγελακόπουλος

Ο αγαπητός μας πρωτοπρεσβύτερος π. ΠαναγιώτηςΧαλκιάς, από τη Βέροια, μας έστειλε διάφορες φωτογρα-φίες από τη ζωή μας στη Σχολή σε φωτοτυπίες. Σε όλεςαναγράφονται αναλυτικά ο τόπος και η ημερομηνία λή-ψης. Τον ευχαριστούμε και, αν χρειαστεί, θα δημοσιεύ-σουμε όσες μπορούμε.



Αποσπάσματα από την εφημερίδα ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΗ ΗΜΕ-ΡΑ της 7ης Μαΐου 2010, που αναφέρονται στην ιστορία

του ιερού ναού της Αγίας Φωτεινής της Σχολής μας. Αφορ -μή ήταν η εμπνευσμένη ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μη -τρο πολίτου Κορίνθου κ. Διονυσίου στην εορτή της ΑγίαςΦω τεινής.

Η Αγία Φωτεινή ήταν δωρεά των αδελφών Ευσταθίουστη μνήμη της αδελφής τους Φωτεινούλας. Σχεδιάστηκεαπό τον Κορίνθιο αρχιτέκτονα μηχανικό Ν. Κοτσερώνηκαι οικοδομήθηκε το έτος 1933. Η οικοδομή ήταν λιθό-κτιστη με αντισεισμική θωράκιση και αποτελεί ναό-μνη-μείο που συνδέει τον 21o αιώνα με το παρελθόν. Αρ γό τε -ρα καλύφθηκε με «αρτιφισιέλ» και ο ναός έχασε την αρ-χι κή του μορφή.

Εκτός από αυτή την ενέργεια, κατόπιν, επί Επταετίας,έγινε επί θητείας κ. Παντελεήμονος μια προσθήκη προ-κειμένου να στεγαστούν τα γραφεία της Μη τρο πό λεως. Ηκατασκευή αυτή απέβη εις βάρος του ζωτικού χώ ρου τηςεκκλησίας που λιγόστεψε πάρα πολύ.

Στον ανατολικό αύλειο χώρο, κοντά στην παραπάνωπροσθήκη, έχουν κτισθεί έξι αψίδες, πάνω στις οποίες έχειπροταθεί να τοποθετηθεί από μία επιγραφή σε μαρμάρι-νη πλάκα με διάφορες αφιερώσεις υπέρ προσώπων πουσυνδέονται με την ιστορία της. Μια πρώτη πρόταση είναιη εξής:

Η πρώτη αψίδα να είναι αφιερωμένη υπέρ των αδελ-φών Ευσταθίου, κτητόρων του ναού.

Η δεύτερη υπέρ του Αρχιεπισκόπου και κτήτορος τηςπόλεως Δαμασκηνού, στον οποίο η Κόρινθος οφείλει τησημερινή ύπαρξή της μετά το σεισμό του 1928, υπέρ τουΜιχαήλ, Αρχιεπισκόπου Βορείου και Νοτίου Αμερικής,ο οποίος επί Κατοχής έσωσε τους Κορίνθιους από πείνακαι όχι μόνο, και υπέρ του Σεραφείμ, ΑρχιεπισκόπουΑθηνών.

Η τρίτη να είναι αφιερωμένη στους Μητροπολίτες πουαποφοίτησαν από την Εκκλησιαστική Σχολή της Κο ρίν θου.

Η τέταρτη, υπέρ των καθηγητών των Πανεπιστημίωνκαι των Θεολογικών Σχολών της χώρας μας.

Η πέμπτη αψίδα, υπέρ των θεολόγων καθηγητών, οιοποίοι έφτασαν στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας.

Η έκτη, υπέρ των ιερέων που αποφοίτησαν από τηνΕκ κλη σιαστική Σχο λή και το Ιεροδιδασκαλείο.

Στην Κόρινθο γίνεται μια κίνηση με επικεφαλής τον κ.Χαρ. Πρεδάρη (Φωτογραφικό Αρχείο Κορίνθου) για τηνυλοποίηση των παραπάνω προτάσεων.

ΟΙ ΕΞΙ ΑΨΙ∆ΕΣ ΣΤΟ ΝΑΟΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ

Στην παραπάνω φωτογραφία, με ημερομηνία 1η Ιουλίου 1952,που μας έστειλε ο Χριστόφορος Σπυρόπουλος, καλείσθε να

αναγνωρίσετε τα πρόσωπα που πλαισιώνουν τον τότεΜητροπολίτη Κορινθίας κυρό Προκόπιο.

Οι έξι αψίδες της Αγίας Φωτεινής


Αυτή την ερώτηση-επίπληξη απηύ -θυνε ο Κύριος στον Πέτρο, όταν

αυτός κινδύνευσε να πνιγεί στην Τι -βεριάδα περπατώντας πάνω στη θά-λασσα. Είχε λάβει την έγκριση του Χρι -στού να πάει κοντά του, αλλά η θα- λασσοταραχή που προκλήθηκε απότον άνεμο έγινε η αιτία να φοβηθεί οΠέτρος, με αποτέλεσμα να αρχίσει ναβυθίζεται. Στην απέλπιδα κραυγή του:«Κύ ριε, σώσον με» (στίχ. 30) αμέσως οΙη σούς άπλωσε το χέρι του και τονέσω σε (στίχ. 34). Μήπως, όμως, ο τί -τλος του άρθρου μας απευθύνεται καιστον κα θένα μας; Μοιάζουμε άραγεκάποιες στιγμές με τον Πέτρο; Είναιη πίστη μας ολοκληρωμένη, σταθερή,ή μήπως κάποτε έχει στοιχεία ολιγο-πιστίας; Απο δεχόμαστε χωρίς δισταγ-μό ή υπο βόσκοντα ερωτηματικά τοπεριεχόμενο του Συμβόλου της Πί -στεώς μας; Επι σημαίνουμε ενδεικτι-κά τις παρακάτω προτάσεις Του, τωνοποίων το περιεχόμενο απευθύνεταισε μια άνευ όρων και ορίων πίστη: α)«…κατελθόντα εκ των ουρανών καισαρκωθέ ντα εκ Πνεύ ματος Αγίου καιΜαρίας της Παρ θέ νου και ενανθρω-πήσαντα» (Άρθρο 3) β) «Και πάλιν ερ- χόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας καινεκρούς…» (Άρ θρο 7) γ) «Προ σδο κώανάστασιν νεκρών» (Άρθρο 11) καιδ) «Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος»(Άρθρο 12).

Μερικοί έχουν την ψευδαίσθησηότι επιτελούν τα θρησκευτικά τουςκα θήκοντα με τη συμμετοχή τους στηθεία λατρεία και στα μυστήρια. Η ου-σία όμως της θρησκευτικότητας είναιη εναρμόνιση πίστεως και ζωής. Ότανη εθελούσια αυτοπαράδοσή μας στουςλόγους του Χριστού γίνεται διαρκέςβίωμα, τότε η πίστη μας αρχίζει να με -ταφράζεται στη γλώσσα της πραγμα-τικότητας. Ο πιστός αποδέχεται ανα -

ντίρρητα τις αποκαλυπτικές διαβε-βαιώσεις του Χριστού: α) «Εγώ ει μίτο φως του κόσμου» (Ιω. 8, 12) β)«Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή» (Ιω.11, 25) γ) «Εγώ ειμί η οδός και η αλή-θεια και η ζωή» (Ιω. 14, 6) δ) «Εγώ καιο πατήρ εν εσμέν» (Ιω. 10, 30).

Η γνήσια και ζωντανή πίστη είναιένα άθλημα, ένα κατόρθωμα με στοι-χεία ηρωικής αυταπάρνησης. Τέ τοιαπαραδείγματα αναφέρονται στην Και -νή Διαθήκη (π.χ. Ιάειρος, Χα να ναία,εκατόνταρχος, ο εκ γενετής τυφλόςκ.ά.). Η Εκκλησία προβάλλει ως πα-ραδείγματα προς μίμηση το πλήθοςτων αγίων και των μαρτύρων, τωννεομαρτύρων, των οσίων. Αλλά και οΑπόστολος Πέτρος, παρά την προ-σωρινή τριπλή άρνηση του Χριστού(Μτ. 26, 34, 74-75), αναδείχθηκε κο-ρυφαίος απόστολος. Εμιμήθη το δά-σκαλό του φθάνοντας και μέχρι τονμαρτυρικό θάνατο. Εφάρμοσε πλή-ρως και έμπρα κτα τη δική του προ-

τροπή προς όλους τους πιστούς: «Χρι -στός έπαθεν υπέρ υμών, υμίν υπολι -μπάνων υπογραμμόν ίνα επακολουθή -σητε τοις ίχνεσιν αυτού» (Α Πέ. 2, 21).

Αλλά και ο Απόστολος Θωμάς,παρά την αρχική δυσπιστία του, τελι-κά έδειξε πραγματική πίστη αναφω-νώντας χαρακτηριστικά μετά την ψη-λάφιση του αναστάντος Χριστού: « ΟΚύριός μου και ο Θεός μου» (Ιω. 20,28). Το μήνυμα εστάλη προς όλουςμας και καλούμεθα να αλλάξουμε τοντίτλο του άρθρου μας. Όχι ολιγοπι-στία, ούτε δυσπιστία, αλλά «πίστιςδι’ αγάπης ενεργουμένη» (Γαλ. 5, 6).Οι δοκιμασίες της ζωής ας χαλυβδώ-νουν την πί στη μας και αν υπάρξουνστιγμές αδυ ναμίας, ας ζητήσουμε τηνάνωθεν βοή θεια: «πρόσθες ημίν πί-στιν» (Λκ. 17, 5). Οι χριστιανοί του21ου αιώνα οφείλουμε να δείξουμεότι έχουμε τέτοια πίστη και να το απο-δείξουμε έμπρακτα.

Την ώρα που ψάλλεται το μνημόσυνο των εκλιπόντων αδελφών μας

εεππιικκααιιρραα θθεεµµαατταα

ΟΛΙΓΟΠΙΣΤΕ! ΕΙΣ ΤΙ Ε∆ΙΣΤΑΣΑΣ;(Κατά Ματθαίον, 14, 31)

του Δημητρίου Δρίτσα, δρος θεολογίας


ΦΩΝΗ · 2019. 2. 13. · του κόσμου. Ας σκεφτούμε λίγο πάνω στο...

Documents