ΦΕΣ τ. 4

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ

...του ΚΕΡΔΟΥΣ, του ΠΟΛΕΜΟΥ, του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

τεύχος 4 ● νοέμβρης 2008 ● τιμή ενίσχυσης 1 €

Οικονομική κρίση

Ο Μαρξ πάντα

επίκαιρος(σελ. 8-9)

Αφιέρωμα35 χρόνια από

την εξέγερση τουΠολυτεχνείου

(σελ. 14-15-16)

Αριστερή ΕνότηταΑγώνας ενάντιαστις επιθέσεις

της κυβέρνησης(σελ.4-5-6)

“Δεν θα πληρώσουμε εμείς τη δική σας κρίση!”

ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ, ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΕΣ,ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

2 Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα είμαστε ομάδες σε ΑΕΙ και ΤΕΙ που αγωνιζόμαστε ενάντια στο σύστημα του κέρδους, του πολέμου και του ρατσισμού, μέσα και έξω από τις σχολές μας.Παλεύουμε για πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους και όλες. Για ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο και σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης χωρίς εξετάσεις και βαθ-μολογία. Διεκδικούμε γενναία αύξηση της χρηματοδότησης για καλύτερες υποδομές, αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις των καθηγητών και των εργαζόμενων στα πανεπιστήμια. Θέλου-με ένα πανεπιστήμιο που οι φοιτητές θα μπορούν να συζητούν και να παλεύουν ελεύθερα, γι’ αυτό υπερασπιζόμαστε το άσυλο και διεκδικούμε τη διεύρυνση του.Τα πιο αποτελεσματικά μέσα για να παλεύουμε και να πετυ-χαίνουμε νίκες είναι οι συνελεύσεις, οι καταλήψεις, οι απεργί-ες, οι διαδηλώσεις. Σε αυτούς τους αγώνες έχουμε συμμάχους τους πανεπιστημιακούς αλλά και όλους τους εργαζόμενους.Η δράση μας δεν περιορίζεται μόνο στις σχολές. Παλεύου-με ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, την ανεργία, τη λιτότητα, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και στηρίζουμε τις κινητοποιή-σεις των εργαζομένων επιδιώκοντας τον κοινό αγώνα μαζί τους γιατί έχουμε κοινά συμφέροντα να υπερασπιστούμε απέναντι σε κοινούς εχθρούς. Ταυτόχρονα παλεύουμε για το τσάκισμα του ρατσισμού και του σεξισμού μέσα στις σχολές, και κάθε διαχωρισμού που μας επι-βάλλουν οι «από πάνω». Παλεύουμε ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, τον εθνικισμό, την καταστροφή του περιβάλλο-ντος, που απειλούν τους λαούς όλου του κόσμου.Βασικό μας όπλο η ενότητα της Αριστεράς στη δράση, γι’ αυτό συμμετέχουμε στην Αριστερή Ενότητα μαζί με άλλα φοι-τητικά σχήματα, γι’ αυτό στηρίζουμε το εγχείρημα ΣΥΡΙΖΑ μέσα στις σχολές. Αλλά χρειαζόμαστε και μια Αριστερά που να εμπνέ-εται από τις εξεγέρσεις του παρελθόντος και να παλεύει για την ανατροπή αυτού του συστήματος.Όραμά μας ένας διαφορετικός κόσμος όπου την εξουσία θα την έχουν οι εργαζόμενοι και όπου όλοι μαζί θα αποφασί-ζουμε για τις ανάγκες μας. Ένας πραγματικά σοσιαλιστικός κό-σμος, μακριά από καταπιεστικά καθεστώτα ή δήθεν σοσιαλιστι-κές κυβερνήσεις.Για να τα πετύχουμε όλα αυτά χρειαζόμαστε συλλογικότητα και ριζοσπαστική πολιτική, γι’ αυτό σας καλούμε να δυναμώσε-τε τους Φοιτητες-τριες Ενάντια στο Σύστημα σε κάθε σχολή. Να παλέψουμε μαζί για να αλλάξουμε τον κόσμο.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:● Δημόσια και πραγματικά δωρεάν παιδεία για όλους● Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης● 5% του ΑΕΠ για την παιδεία● Καμιά εφαρμογή - Κατάργηση του νέου Νόμου-πλαίσιο● Δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες - Κάτω τα χέρια από το άσυλο● Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα● Καμιά συμμετοχή των φασιστών στους φοιτητικούς συλλόγους● Ίσα δικαιώματα για τους μετανάστες - Δικαίωμα ελληνικής ιθαγένειας για τα παιδιά των μεταναστών που το επιθυμούν● Κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης - Αντίσταση στο μιλιταρισμό● Καμιά συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις - Όχι δαπά-νες για πολεμικούς εξοπλισμούς

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ

...του ΚΕΡΔΟΥΣ, του ΠΟΛΕΜΟΥ, του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

Τ ο δημόσιο πανεπιστήμιο από την αρχή της ακαδημαϊκής χρονιάς βρίσκεται μπροστά σε μια νέα επίθεση. Πρώτα ήρθε η αναγνώριση των ΚΕΣ, μετά με αφορμή την καταδίκη από το Ευρωπαϊκό δικαστή-ριο (σελ. 5) ξεκίνησε ολόκληρη εκστρατεία υπέρ των ιδιωτικών κολ-

λεγίων. Την ίδια στιγμή γίνεται προσπάθεια εφαρμογής του Νόμου-πλαίσιο, με την περικοπή των δωρεάν συγγραμμάτων να εφαρμόζεται σε πάρα πολ-λές σχολές. Ο Στυλιανίδης απειλεί μάλιστα ότι όσα πανεπιστήμια δεν εφαρ-μόσουν διαδικασίες αξιολόγησης δεν θα πάρουν χρηματοδότηση. Ο φετινός προϋπολογισμός είναι χαρακτηριστικός των προθέσεων τους, αφού προβλέ-πονται 0,01% του ΑΕΠ λιγότερες δαπάνες για την παιδέια (μόνο 2,73% του ΑΕΠ) την ίδια στιγμή που χαρίζουν 28 δισ. στους τραπεζίτες.Όμως οι επιθέσεις της κυβέρνησης δεν μένουν αναπάντητες. Σε διάφορες σχολές και πόλεις υπάρχει αναβρασμός, ενώ οργανώνονται αντιστάσεις για την άμεση αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων των φοιτητών. Η μεγάλη πανεκπαιδευτική προσυγκέντρωση στην πανεργατική απεργία της 21 Οκτώβρη έδειξε την υπαρκτή διάθεση για αντιπαράθεση με την κυβέρ-νηση, με πρωτοπόρο -για άλλη μια φορά- το μαθητικό κίνημα με τις καταλή-ψεις των προηγούμενων βδομάδων.

ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙ

Ώρα για

ΠΑΡΤΥ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ-ΤΡΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Π ολύ κέφι, χο-ρός και δια-σκέδαση ήταν τα χαρακτη-

ριστικά των πάρτυ που πραγματοποιήσαμε οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα σε συνερ-γασία με τις ομάδες των Μαθητών-τριών Ενάντια στο Σύστημα τον προη-γούμενο μήνα σε Κοζάνη, Θεσσαλονίκη και Αθήνα!Φοιτητές και μαθητές από πολλά σχολεία και σχολές βρεθήκαμε, γνωριστή-καμε και με την ευκαιρία της χαλάρωσης φτιάξαμε πανώ, συζητήσαμε για τις δράσεις των ομάδων μας, ανταλλάξαμε απόψεις και εμπειρίες.Πολλοί από αυτούς που ήρθαν πρώτη φορά σε εκδήλωση μας, αποφάσισαν να γίνουν μέλη των ομάδων μας για να μπορέσουμε να παλέψουμε όλοι μαζί -όπως μας είπαν αρκετοί- «ενάντια στο σύστημα»!

Ηρώ Τσέτσου

3νοέμβρης 2008

Γνωριμία με το έντυπο των Φοιτητών-τριών Ενάντια στο Σύστημα

Το Νο 4 τεύχος των Φοιτητών-τριων Ενάντια στο Σύστημα είναι εδώ. Στο τεύχος Νο 3 διαπιστώσαμε ότι στα αμφιθέατρα των σχολών οι φοιτητές ζητούν ενημέρωση, ψάχνουν λόγους για να συμμετέχουν σε συνελεύσεις και διαδηλώσεις, αναρωτιούνται για το πώς μπορούν να έχουν αποτέλεσμα οι αγώνες μας. Το μεγάλο αφιέρωμα για τον φοιτητικό ξεσηκωμό 2006-2007 διαβάστηκε από εκατοντάδες φοιτητές, κολλήθηκε σε πολλά ταμπλό και τοίχους, έγινε αφορμή για πολλές συζητήσεις.Το καινούριο μας έντυπο φιλοδοξούμε να φτάσει σε ακόμα περισσότερους φοιτητές, να συζητη-θεί ακόμα περισσότερο. Πιο ανανεωμένο, με περισσότερους να συμμετέχουν στην υλοποίηση. Αν το έντυπο που κρατάτε «σας λέει κάτι», θέλετε να το διακινήσετε ή απλά να μας πείτε τη γνώμη σας,

Περιμένουμε παρατηρήσεις, άρθρα, φωτό, ή απλά ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων στο e-mail [email protected]. Θα μας βρείτε στις παρακάτω πόλεις:

Αθήνα 6945498732 - 210 3306286 Θεσσαλονίκη 6976034706 Πάτρα 6945077461Ηράκλειο 6975206490

Ρέθυμνο 6932008743 Κοζάνη 6975522509Γιάννενα 6945704488Λιβαδειά 6948364232Βόλος 6979459034

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ

πανεκπαιδευτικό μέτωπο!Απεργία της ΠΟΣΔΕΠΟι 48ωρες απεργίες της ΠΟΣΔΕΠ μέσα στο Νοέμβριο είναι μια μεγάλη ευκαιρία το φοιτητικό κίνημα να ξαναπιάσει το νήμα των αγώνων και να ξαναβγεί στους δρόμους. Ταυτόχρονα είναι ο αγώνας γύρω από τον οποίο μπορούν να ενωθούν και τα υπόλοιπα κομμάτια της εκπαίδευσης. Φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικοί.Οι φοιτητικοί σύλλογοι θα πρέπει να συντονιστούν με συλλαλητήρια και καταλήψεις στις ίδιες ημερομηνίες με προοπτική κλιμάκωσης. Η Αριστε-ρά σε κάθε σχολή να δώσει τη μάχη της ενημέρωσης για τη συμμετοχή της πλειοψηφίας των φοιτητών στις διαδικασίες των κινήματος. Σε μια φάση που η κυβέρνηση επιτίθεται σε όλα τα κομμάτια της κοινωνίας (ιδιωτικοποιήσεις, φοροεπιδρομή, ελαστικές σχέσεις εργασίας) χρει-αζόμαστε έναν αγώνα που θα συνδεθεί με την οργή που σιγοβράζει στους εργαζόμενους και την κοινωνία. Που θα μπορέσει να ανατρέψει. Το παράδειγμα της Ιταλίας δείχνει πως η πλατιά κινητοποίηση και αποφασιστικότητα μπορούν να φέρνουν νίκες.

Μαζί με τους εργαζόμενουςΗ σύνδεση με τους αγώνες των εργαζομένων αποκτά ιδιαίτερο βάρος την ώρα που βρισκόμαστε στην αρχή της μεγαλύτερης κρίσης του κα-πιταλισμού από το ’29, την ώρα που οι ιδέες του Μαρξ, 160 χρόνια μετά την έκδοση του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου», αποδεικνύονται πιο επίκαιρες από ποτέ (βλ. σελ. 8-9). Μπροστά μας έχουμε το εκβιαστικό δίλημμα «ποιος θα πληρώσει την κρίση, εμείς ή αυτοί;». Η κυβέρνηση απαντά «οι εργαζόμενοι και οι νεολαία». Εμείς λοιπόν «οι πολλοί» στις 10 Δεκέμβρη μέρα που η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ έχουν κηρύξει Γενική Απεργία πρέπει να δώσουμε τη δική μας απάντηση. Να «ξεχειλώσουμε» την απεργία με εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές σε όλη την Ελ-λάδα. Η συμμετοχή των φοιτητικών συλλόγων στην απεργία με κοινή συγκέντρωση και πορεία -μακρυά από λογικές «ξεχωριστών και αυτό-νομων κινημάτων»- είναι απαραίτητη για να νικήσουμε όλοι. Αυτό για-τί όπως έδειξε πολλές φορές η ιστορία οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που έχουν τη δύναμη όταν απεργούν να παραλύουν τα πάντα, να χάνουν κέρδη τα αφεντικά και να τρομοκρατούνται οι κυβερνήσεις.35 χρόνια λοιπόν μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου (σελ. 14-15-16) τα διδάγματα του Νοέμβρη παραμένουν πολύτιμα για τους αγώ-νες που έχουμε μπροστά μας. Πέρα από τις συμβιβαστικές ηγεσίες των συνδικάτων, πέρα από τις ηττοπαθείς φωνές μέσα στο κίνημα, να την κάνουμε αρχή της ανατροπής της κυβέρνησης της Ν.Δ. και της πολιτικής της.

Δημήτρης Μπάρκας, Υ.Δ., Πάντειος


Σ τη σημερινή συγκυρία, όπου κατέρρευσαν οι μύθοι της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας και της δήθεν αυτορυθμιζόμενης

«ελεύθερης αγοράς», η κυβέρνηση συνεχίζει τις ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων χώρων, χαρίζει δισεκατομμύρια ευρώ στις ιδιωτικές τράπεζες για να ... μην κλείσουν, αυξάνει τις δαπάνες για τα εξοπλιστικά προγράμματα και μειώνει τις κοινωνικές δαπάνες με κραυγαλέο παράδειγμα τη μείωση δαπανών για την παιδεία (στο 2,74% του ΑΕΠ παρά τις ρητορείες για 5%!). […]

Η κατάσταση στα ΑΕΙΕιδικά στον χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης, συνεχίζει την μείωση των δαπανών προς τα Πανεπιστήμια ενώ, παραβιάζοντας ακόμη και το Σύνταγμα, νομιμοποιεί (με τον νόμο για τα κολέγια) τις ιδιωτικές επιχειρήσεις που δρουν στον χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης κερδοσκοπώντας εις βάρος των ελληνικών οικογενειών!

Κατασκευάζει τεχνητά εμπόδια στην είσοδο αποφοίτων Λυκείου στα ΑΕΙ (με τη βάση του 10) και τους ωθεί να αγοράσουν υποπροϊόντα εκπαίδευσης και αμφίβολης ποιότητας “προσοντόχαρτα” από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις τις οποίες μάλιστα διαφημίζει. Θυμίζουμε ότι ο αναδυόμενος επιχειρηματικός κλάδος παροχής υπηρεσιών εκπαίδευσης και κατάρτισης έχει παγκόσμιο τζίρο 30 δις δολάρια εκ των οποίων το 1 καταβάλλεται από τα ελληνικά νοικοκυριά ... Και μάλιστα το κέρδος των επιχειρήσεων αυτών ανέρχεται στο 90%! Εκμεταλλεύεται την ανάγκη των νέων στη μόρφωση, και το δικαίωμα στην εργασία, και αντί να επιλύσει τη χρόνια ανεργία των νέων πτυχιούχων, θεωρεί υπεύθυνα τα ... Πανεπιστήμια.Έγινε πλέον σαφές σε όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας ότι η κυβέρνηση, τα τελευταία χρόνια, με πονηριές και ωμούς εκβιασμούς προσπαθεί να επιβάλει νομοθετήματα που μόνη της ψήφισε στη Βουλή, τα περισσότερα το καλοκαίρι, παρά και την αντίθεση της πανεπιστημιακής κοινότητας. Δεν ξεχνάμε ότι ο «νόμος Γιαννάκου» ψηφίστηκε στη Βουλή ενώ οι δυνάμεις καταστολής με φονικά χημικά έπνιγαν στο Σύνταγμα το κίνημα παιδείας που αντιστεκόταν, προέβησαν σε δεκάδες συλλήψεις αθώων και σε άλλους τόσους τραυματισμούς διαδηλωτών! […]Επιδιώκει τον ευτελισμό των σπουδών στα δημόσια Πανεπιστήμια, την επιβολή των νόμων της αγοράς (“διασφάλιση ποιότητας”, πιστωτικές μονάδες κ.λπ.) και αντιδημοκρατικών αυταρχικών ρυθμίσεων (συγγράμματα, “πρότυπος εσωτερικός κανονισμός”, παρέμβαση στο ακαδημαϊκό έργο, επιβολή γνωστικών αντικειμένων κ.λπ.). Τα φληναφήματα περί «αξιολόγησης» και «διασφάλισης ποιότητας» κανέναν δεν πείθουν πλέον, γιατί και οι πιο καλοπροαίρετοι αντιλαμβάνονται ότι το σχετικό νομοθέτημα καμία σχέση με την ποιότητα δεν έχει. Το σύστημά τους είναι αγοραίο και συνδέεται με τη χρηματοδότηση, παρόλα τα ψέματα από την κυβέρνηση και τους υπουργούς της,

πριν και μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου. Θέλαν μόνο να συκοφαντήσουν τους αγωνιζόμενους πανεπιστημιακούς στα μάτια της κοινωνίας!

Για τα ΚΕΣ – Παραρτήματα ξένων Πανεπιστημίων («ΚΟΛΕΓΙΑ»)Η κυβέρνηση επιμένει στην υποβάθμιση των ελληνικών πτυχίων και διπλωμάτων για να τα ισοτιμήσει μέσω των επαγγελματικών δικαιωμάτων με κατώτερα διπλώματα και με την 3-χρονη φοίτηση σε ΚΕΣ ή παραρτήματα ξένων Πανεπιστημίων (οδηγία Ε.Ε. 36/2005). Αρνείται συστηματικά να αναγνωρίσει τα ξένα master ισότιμα με τα 4ετή και 5ετή Ελληνικά πτυχία και διπλώματα αντίστοιχα, ενώ ψήφισε το καλοκαίρι τον νόμο για τα «κολέγια».[…]

Έρευνα-ΜεταπτυχιακάΓια να πετύχει τη βίαιη επιβολή του συστήματος Μπολόνια, ψήφισε μέσ' το καλοκαίρι τον νόμο για τα μεταπτυχιακά, με τον οποίο συνεχίζει τους εκβιασμούς και απαιτεί από τα Πανεπιστήμια ν' αλλάξουν και να κατακερματίσουν το πρόγραμμα σπουδών τους, να επιβάλουν δίδακτρα (που απαγορεύονται από το Σύνταγμα), να υποχρεώσει τους ερευνητές Υποψήφιους Διδάκτορες να πάρουν πρώτα δίπλωμα «δευτέρου κύκλου» (Μπολόνια), διώχνοντας τους σημερινούς Υποψήφιους Διδάκτορες και απαγορεύοντας την είσοδο νέων! […]

Κεντρική εκδήλωση διοργάνωσε η Αριστερή Ενότητα Θεσσαλονίκης στις 5 Νοέμβρη με θέμα την αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών με αφορμή την καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για μη αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων τους. Εισήγηση έκαναν οι Χαραλαμπάκης Νίκος, καθηγητής από το ΑΠΘ, Γιάννης Μαΐστρος, αντιπρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ και Μορέλας Βασίλης, καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Κοινή συνισταμένη των τοποθετήσεων ήταν η ανάγκη και η διάθεση για συντονισμό όλων των κλάδων της εκπαίδευσης. Επίσης, συζήτηση έγινε γύρω από το ότι αυτή τη στιγμή πατάμε πάνω στις νίκες που έχουμε καταφέρει σαν κίνημα το 2006 και 2007, νίκες που είχαν σαν αποτέλεσμα να μην έχει αναθεωρηθεί το άρθρο 16 και να καθυστερεί μέχρι τώρα η εφαρμογή του νέου νόμου πλαίσιο.Παρακάτω δημοσιεύουμε αποσπάσματα από την εισήγηση του Γιάννη Μαΐστρου στη συζήτηση.

Επιμέλεια: Εύα Παπατζανή, Αρχιτεκτονική Θεσσαλονίκης

Όχι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση


Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το 3ο πανελλαδικό 2ήμερο της Αριστερής Ενότητας στις 7 και 8 Νοέμβρη στο ΕΜΠ στην Αθήνα. Πάνω από 300 φοιτητές και φοιτήτριες συγκεντρωθήκαμε για να συζητήσουμε για τις πολιτικές εξελίξεις στην παιδεία με φόντο την συνολικότερη οικονομική κρίση αλλά και τη συμβολή της ΑΡΕΝ στο φοιτητικό κίνημα. Ξεχωριστή συζήτηση έγινε και για τα ζητήματα των ΤΕΙ, ενώ κλείσαμε με ένα πολύ μαζικό πάρτυ!

Η ζωντάνια και τα συνθήματα, «Αγώνας – Ρήξη – Ανατροπή», «Σεισμός πανεκπαιδευτικός» κ.λπ., χρωμάτισαν το έντονα αντικυβερνητικό κλίμα του 2ημέρου. Η συντριπτική πλειοψηφία των ομιλητών αναφέρθηκε στην ανάγκη της σαφούς αντικυβερνητικής κατεύθυνσης για το φοιτητικό

κίνημα. «…το φοιτητικό κίνημα να συναντήσει την κοινωνική αγανάκτηση για την οικονομική κρίση, τη φοροεπιδρομή, το νέο προϋπολογισμό φτώχειας, την ακρίβεια, την δραματική χειροτέρευση των όρων ζωής της μεγάλης πλειοψηφίας του εργαζόμενου κόσμου. Χρειαζόμαστε ένα πολιτικοποιημένο και αντικυβερνητικό φοιτητικό κίνημα που παλεύει για την ανατροπή της πολιτικής που υλοποιούν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, την ανατροπή

του νεοφιλελευθερισμού. Όσο νωρίτερα φύγει αυτή η κυβέρνηση τόσο καλύτερα για το λαό και τη νεολαία….» αναφέρει σχετικά η πολιτική απόφαση του 2ημέρου. Γι αυτό χρειαζόμαστε συζήτηση και δράση μαζί με την ΠΟΣΔΕΠ πάνω στα ζητήματα αιχμής (ΚΕΣ, συγγράμματα, προϋπολογισμός) αλλά και στα ζητήματα που μπορούν να συσπειρώσουν τον κόσμο ενάντια στην πολιτική της Ν.Δ. (φοιτητική μέριμνα, σίτιση, στέγαση κ.λπ.). Να συγκροτηθεί ξανά το μέτωπο στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Να πείσουμε τον καθένα για την άμεση ανάγκη για αγώνα. Για τη σημασία και τη δύναμη της συνέλευσης, της

διαδήλωσης, της κατάληψης, της συλλογικής δράσης.Επίσης πολύ μεγάλη έμφαση δόθηκε και στη σημασία της μεγάλης νίκης του άρθρου 16 και της ανατροπής που έφερε στα κυβερνητικά σχέδια. Σαν κεντρικό συμπέρασμα κρατήσαμε το ότι, το κλίμα πού δημιουργήθηκε μέσα στο πανεπιστήμιο από τις μεγάλες νίκες του πανεκπαιδευτικού κινήματος μπροστά στην αντιδραστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση είναι ακόμα νωπό. Η κυβέρνηση τώρα κάνει ουσιαστικά βήματα υλοποίησης του -απονομιμοποιημένου στη συνείδηση τις κοινωνίας- νόμου-πλαίσιο. Σημαντική ήταν επίσης η αναφορά και στις δράσεις στην κάθε σχολή αλλά και στις σημαντικές πρωτοβουλίες που πήραμε. Από την ΦΛΣ Αθήνας και το μπλοκάρισμα της περικοπής συγγραμμάτων πέρσι σε Αγγλικό και Θεατρικό, τα σπασίματα συγκλήτων (π.χ. Κομοτηνή), συνόδων προέδρων ΤΕΙ (Λάρισα) και συνδιοικήσεων (σε όλη την Ελλάδα) για να μην εφαρμοστεί καμιά πτυχή του νόμου, μέχρι τις δράσεις και πρωτοβουλίες για γενικότερα φοιτητικά (και όχι μόνο) ζητήματα όπως τις κινητοποιήσεις φοιτητικών συλλόγων στην Πάτρα για τις συγκοινωνίες και για αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες.

(Συνέχεια στη σελ. 6)

Μαζικός αγώνας ενάντια στις επιθέσεις της κυβέρνησης!

Να σταματήσει η κοροϊδία!● Ζητάμε να αυξηθεί η χρηματοδότηση των ΑΕΙ (5% του ΑΕΠ γενικά για την παιδεία) ώστε να ανταποκριθούν στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας για μόρφωση, να αποτραπεί η φοιτητική μετανάστευση και να μην είναι αναγκασμένες οι οικογένειες να αγοράζουν υποπροϊόντα εκπαίδευσης ή πιστοποιητικά από ιδιωτικές επιχειρήσεις.

● Ζητάμε να κλείσουν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις (ΚΕΣ/Κολέγια) και να μην υιοθετηθεί η οδηγία της Ε.Ε. 36/2005, που ισοπεδώνει τα πτυχία και υποτιμά τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των ελληνικών Πανεπιστημίων.

● Καλούμε και συντονιζόμαστε με τις Ομοσπονδίες εκπαίδευσης τις επιστημονικές ενώσεις και επιμελητήρια αλλά κυρίως με τους φοιτητές.

Ως εδώ! Φτάνει πια! Δεν πάει άλλο!Δεν υποκύπτουμε στους εκβιασμούς της κυβέρνησης και υπερασπιζόμαστε τον δημόσιο κοινωνικό χώρο που προσπαθεί να λεηλατήσει και να ξεπουλήσει η νεοφιλελεύθερη πολιτική. Υπερασπιζόμαστε το δημόσιο δωρεάν δημοκρατικό Πανεπιστήμιο.Απαιτούμε να αποσυρθούν όλοι οι νόμοι της αναδιάρθρωσης. Αγωνιζόμαστε, μαζί με τους φοιτητές, για την ανατροπή τους.

Διεκδικούμε:► διπλασιασμό των δαπανών για την παιδεία ► τριπλασιασμό των δαπανών για την έρευνα► αξιοπρεπείς αποδοχές και συντάξεις στους πανεπιστημιακούς (ενσωμάτωση των επιδομάτων – καθαρές αποδοχές στον Λέκτορα 2.000 ευρώ)

Διήμερο Αριστερήσ ενοτήτΑσ


Μεγάλα προβλήματα έχουν παρουσιαστεί για τον φοιτητόκοσμο της Πάτρας αλλά και γενικότερα στους πολίτες της με την κατάσταση του τοπικού αστικού ΚΤΕΛ. Αποκορύφωμα ήταν η αύξηση του εισιτηρίου κατά 17,6%(1 euro). Αυτό το γεγονός ήρθε να προστεθεί στην καθημερινή ταλαιπωρία του κόσμου λόγω των άθλιων υπηρεσιών του ανεξέλεγκτου ιδιώτη, παλιά λεωφορεία, αραιά δρομολόγια, συνθήκες ασφυκτικές και ανθυγιεινές.

Η σκανδαλώδης ανοχή του κράτους για την ιδιωτική εταιρεία που κατέχει το τοπικό ΚΤΕΛ ξεκινά από τις κυβερνήσεις Μητσοτάκη αλλά και τις σημερινές του Καραμανλή όπου έχουν προχωρήσει σε παραγραφή χρεών αλλά και σε συνεχόμενες επιδοτήσεις προς τον ιδιώτη, παρόλα αυτά οι τιμές των εισιτηρίων παραμένουν εξαιρετικά υψηλές, η κατάσταση των λεωφορείων παραμένει στα ίδια χαμηλά επίπεδα με μεγάλο μ.ο. ηλικίας των λεωφορείων και συνεχείς μειώσεις του αριθμού των δρομολογίων. Επιπρόσθετα σαν

να μην έφταναν αυτά το 2007 η εταιρεία έκοψε την μαθητική επιδότηση. Οι ευθύνες των αρχών της πολιτείας είναι πολύ συγκεκριμένες. Η νομαρχία καθορίζει την τιμή του εισιτηρίου κάνοντας πλάτες για να συνεχίσει η εταιρία να αυξάνει ασύστολα τα κέρδη της. Ακόμα δεν λέει τίποτε για την πολιτική της εταιρίας να μην αφήνει τον κόσμο (!!!!) επικυρώνει τα εισιτήρια στο ειδικό μηχάνημα με αποτέλεσμα να αποκρύπτοντας τα πραγματικά έσοδα καθώς και η κίνηση των επιβατών ώστε να κλέβει συστηματικά και εμάς και κράτος. Η πολιτεία την ίδια στιγμή που χαρίζει 28 δισ. στους τραπεζίτες και σπαταλάει υπέρογκα ποσά σε εξοπλισμούς, αφήνει αστικές συγκοινωνίες όπως το ΚΤΕΛ Πάτρας να το εκμεταλλεύονται ιδιώτες καταληστεύοντας τους πολίτες αλλά και προσφέροντας κάκιστες υπηρεσίες δυσκολεύοντας τις μετακινήσεις προς τη σχολή ή προς την δουλειά.

Δημόσιες Δωρεάν ΣυγκοινωνίεςΤο ζήτημα του ΚΤΕΛ αλλά γενικά της κατάστασης των συγκοινωνιών δεν είναι μεμονωμένο. Συνδέεται άμεσα με το επίπεδο φοιτητικής μέριμνας που όλο και υποβαθμίζεται με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των φοιτητών των δημόσιων πανεπιστημίων να δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, αλλά και συνδέεται με την γενικότερη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης που παραδίδει τον δημόσιο πλούτο και τις δημόσιες υπηρεσίες στους ιδιώτες μειώνοντας ταυτόχρονα δραστικά τις κοινωνικές δαπάνες.Η αντίδραση του κόσμου ήταν άμεση.Oι φοιτητικοί σύλλογοι από τις πρώτες κιόλας συνελεύσεις έφεραν το ζήτημα στα αμφιθέατρα με τον κόσμο να στηρίζει τα ψηφίσματα για την καταδίκη του ιδιώτη και της πολιτικής κάλυψης της νομαρχίας – κυβέρνησης. Η Αριστερή Ενότητα οργάνωσε πορεία καλώντας τον κόσμο στις 10 Οκτώβρη, η οποία κατέληγε στα γραφεία των ΚΤΕΛ. Την επόμενη βδομάδα επαναλήφθηκε πιο μαζική κινητοποίηση των συλλόγων τόσο για τα θέματα στην παιδεία όσο και για τις συνθήκες μετακίνησης. Το ζήτημα των λεωφορείων θα παραμείνει ζήτημα σοβαρό για την φοιτητική κοινωνία. Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα με την δύναμη της Αριστερής Ενότητας θα οργανώσουν μέρες δωρεάν μετακίνησης ως ένδειξη διαμαρτυρίας όπου κανείς (φοιτητής, εργαζόμενος, μαθητής) να μην πληρώνει ούτε ένα ευρώ. Η Αριστερή Ενότητα στα πλαίσια του διημέρου της, αποφάσισε πανελλαδική καμπάνια για τη δωρεάν μετακίνηση των φοιτητών, με πανελλαδική μέρα δράσης στις 5 Δεκέμβρη.Η πάλη για δημόσιες και δωρεάν συγκοινωνίες δεν είναι μόνο αγώνας για την βελτίωση των συνθηκών ζωής μας ,αλλά και ένα ακόμα λιθαράκι στη πάλη για δημόσια και δωρεάν παιδεία.

Γιώργος Κοκκινάρης,Μηχανολόγοι-Μηχανικοί Πάτρας

Αστικό κτΕΛ ΠΑτρΑσ... ΔΕν ΠΑΕι ΑΛΛό

Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα

Το μεγαλύτερο βέβαια βάρος στη συζήτηση, έπεσε στο ζήτημα του πανεκπαιδευτικού μετώπου και του κοινού αγώνα με τους εργαζομένους. Στη συνδρομή της ΑΡΕΝ στην ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος πάνω σε τρεις βασικούς άξονες. Την αναγνώριση των ΚΕΣ, την εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο με πιο πρόσφατο ζήτημα τη λίστα συγγραμμάτων και την υποχρηματοδότηση ως κύριες επιλογές της Ν.Δ. Για τα ΚΕΣ μάλιστα θα εκδοθεί και νέα αφίσα και υλικό της ΑΡΕΝ. Με παρέμβαση των Φοιτητών-τριών Ενάντια στο Σύστημα τέθηκε το ζήτημα του κοινού αγώνα με τους εργαζόμενους και ειδικότερα με τα συνδικάτα.

• Ξεκινάμε από τον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου. Να μετατραπεί σε τριήμερο πανεκπαιδευτικού αγώνα. Να δώσουμε σαφές μήνυμα στην κυβέρνηση ότι είμαστε αποφασισμένοι για νέο γύρο αγώνων, ενάντια στην αναγνώριση των ιδιωτικών κολεγίων. • Η 19η και 20η Νοέμβρη, (ημέρες 48ωρης απεργίας της ΠΟΣΔΕΠ), να αποτελέσουν ημέρες δράσης για το φοιτητικό κίνημα, με πλατιές εκστρατείες ενημέρωσης της κοινωνίας σε σχέση με τα ΚΕΣ και τα αιτήματα του.

• Η 25η και 26η Νοέμβρη, (επίσης ημέρες 48ωρης απεργίας της ΠΟΣΔΕΠ), να αξιοποιηθούν στην κατεύθυνση της κλιμάκωσης και του συντονισμού με τους καθηγητές και τους εργαζόμενους, με διήμερες καταλήψεις, και πανεκπαιδευτική πορεία στις 26/11.

• Συμμετοχή των φοιτητικών συλλόγων στην επόμενη Γενική Απεργία που θα καλεστεί από ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. (καλέστηκε για 10 Δεκέμβρη)

• Ανάληψη δράσεων για το συντονισμό του πανεκπαιδευτικού μετώπου, μαζί με τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες (ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΠΟΣΔΕΠ)Τέλος, λόγος έγινε και για την ανάγκη πυροδότησης ενός νέου ξεσπάσματος με κινητοποιήσεις διαρκείας με συνελεύσεις, καταλήψεις, απεργίες και διαδηλώσεις.

Αλέξανδρος Τσεκούρας, ΦΛΣ Αθήνας

Προτάσεις άμεσης δράσης στους συλλόγους


Το μέτωπο του ρατσισμού είναι μονίμως ανοιχτό. Το τελευταίο διάστημα όμως οι επιθέσεις απέναντι στους μετανάστες γίνονται ακόμα πιο έντονες, μετατρέποντας την ήδη δύσκολη ζωή των μεταναστών σε εφιάλτη. Μέσα στους τελευταίους μήνες είδαμε σε όλο του το μεγαλείο το ρατσιστικό πρόσωπο του κράτους. Έτσι έχουμε το ρατσιστικό «Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Μετανάστευσης» που η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει πλήρως αλλά και την αστυνομική βία απέναντι στους μετανάστες με αποκορύφωμα τη δολοφονία του πακιστανού μετανάστη. Τις ίδιες μέρες, το αντιρατσιστικό κίνημα έχει κινητοποιηθεί και στα Χανιά μετά από την ρατσιστική απόφαση του Δημάρχου να συλληφθούν οι μετανάστες απεργοί πείνας. Όσο για το πρόσφατο περιστατικό, με τον αστυνομικό που λήστεψε το μισθό ενός Μπαγκλαντέζου εργάτη, αποδεικνύεται περίτρανα ότι οι «πραγματικοί εγκληματίες» είναι η Ελληνική Αστυνομία και όχι οι μετανάστες όπως μας λένε. Απέναντι σε όλα αυτά υπήρξε ήδη απάντηση από το αντιρατσιστικό κίνημα. Η μάχη ενάντια στο ρατσισμό όμως δεν τελειώνει ποτέ. Χρειάζονται καθημερινοί και κοινοί αγώνες στις σχολές, στα σχολεία, στις γειτονιές, στα συνδικάτα.Παρακάτω ακολουθεί ανακοίνωση της ΚΙΝΗΣΗΣ «Απελάστε το ρατσισμό». Για περισσότερη ενημέρωση επισκεφτείτε την ιστοσελίδα: www.ksm.gr

Όλοι-ες στις διαδηλώσεις ενάντια στο «Σύμφωνο Μετανάστευσης» που γίνονται στα πλαίσια της πανευρωπαϊκής εβδομάδας αντιρατσιστικής δράσης 10-18 Δεκέμβρη που αποφασίστηκε στο 5ο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ. Η 18 Δεκέμβρη είναι παγκόσμια μέρα μετανάστη.

ΑΘΗΝΑ: 18/12 στις 6μ.μ έξω από τα γραφεία της Ε.Ε ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 13/12 στις 3μ.μ στο άγαλμα ΒενιζέλουΚαλούν: Δεκάδες αντιρατσιστικές και μεταναστευτικές οργανώσεις, ανάμεσα τους και η ΚΙΝΗΣΗ «ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ».

Ο ι συνθήκες στις ελληνικές φυλακές είναι απαράδεκτες ενώ το όλο σύστημα σωφρονισμού αντιμετωπίζει ως τιμωρός τους πολίτες που για διάφορους λόγους οδηγούνται στις φυλακές.

Απέναντι σε αυτήν την συνεχιζόμενη κατάσταση οι κρατούμενοι αποφάσισαν να αντιδράσουν και έτσι από τις 3 Νοεμβρίου άρχισαν απεργία πείνας και αποχή από το συσσίτιο ως διαμαρτυρία για τις απαράδεκτες συνθήκες που υπάρχουν στις φυλακές. Τα αιτήματα τους είναι απλά. Ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, αποσυμφόρηση των φυλακών, βελτίωση των συνθηκών υγιεινής, εφαρμογή του μέτρου των εναλλακτικών ποινών, εξανθρωπισμός των συνθηκών στα κέντρα μεταγωγών, βελτίωση των όρων του επισκεπτηρίου, μείωση του ορίου έκτισης της ποινής για την απόλυση υπό όρους, κατάργηση των πειθαρχικών ποινών αλλά και να σταματήσουν οι πολιτικές διώξεις σε κρατουμένους. Η απάντηση της κυβέρνησης και του υπουργού Δικαιοσύνης σε αυτές τις κινητοποιήσεις ήταν

διπλή. Από τη μία ένταση του κλίματος τρομοκρατίας μέσα από έκτακτες μεταγωγές , απειλές, άσκηση ψυχολογικής βίας και εκδικητικά πειθαρχικά μέτρα και από την άλλη υποσχέσεις για κάποιες μικροαλλαγές που δεν απαντούν ουσιαστικά στα αιτήματα των κρατουμένων. Ήδη φάνηκαν τα πρώτα σημάδια συμπαράστασης του κόσμου αλλά και κομματιού της αριστεράς με την διοργάνωση συναυλίας την 10/11 αλλά και πορείες διαμαρτυρίας και ενημέρωσης του κόσμου κυρίως από την πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων. Το κίνημα των κρατουμένων πάντως θα μπορεί να έχει ακόμη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα αν συνδεθεί με τους ευρύτερους αγώνες των καταπιεσμένων πολιτών ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό. Η κατάκτηση δικαιωμάτων για τους κρατουμένους αλλά και η γενικότερη ανατροπή του υπάρχοντος σωφρονιστικού συστήματος θα πρέπει να αποτελεί στόχο για την αριστερά για την ανατροπή του συστήματος.

Κ.Π.

ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Σ την επόμενη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. 15-16 Οκτωβρίου του 2008, ο Ν.Σαρκοζί προωθεί προς υπογραφή το ρατσιστικό «Ευρωπαϊκό Σύμφώνο Μετανάστευσης». Η Ελληνική Κυβέρνηση υποστηρίζει πλήρως τα δρακόντεια

αντιμεταναστευτικά μέτρα με επίσημες δηλώσεις των Κ.Καραμανλή και Π.Παυλόπουλου. Το «Σύμφωνο» προβλέπει στρατιωτικοποίηση των Ευρωπαϊκών συνόρων, δημιουργία Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής, νέες ομάδες ταχείας επέμβασης και περιφερειακά συντονιστικά κέντρα (π.χ. στον Πειραιά για θαλάσσιες περιπολίες στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο). Μαζικές απελάσεις και «επαναπροωθήσεις» των «χωρίς χαρτιά», και κατασκευή νέων στρατοπέδων συγκέντρωσης στην Ελλάδα και αλλού. Φυλάκιση των μεταναστών μέχρι και 18 μήνες και άρνηση επανεισόδου στην Ε.Ε. για 5 χρόνια μετά την απέλαση. Βάζουν τέλος στις μαζικές νομιμοποιήσεις μεταναστών και καθιερώνουν από το 2012 ηλεκτρονικές άδειες παραμονής και βίζες με αποτυπώματα των 10 δακτύλων από την ηλικία των 6 ετών. Πρόκειται για ένα ρατσιστικό τερατούργημα που ποινικοποιεί τη μετανάστευση, «αναβαθμίζει» την Ευρώπη-Φρούριο σε σύγχρονο Κολαστήριο και την Ελλάδα σε χώρα-φυλακή του Ευρωπαϊκού Νότου. Το «Σύμφωνο Μετανάστευσης» δεν πρέπει να περάσει! Κανένα νομοθέτημα δεν θα πείσει τους μετανάστες της φτώχειας και του

πολέμου που δημιουργεί και στηρίζει η Δύση και η Ε.Ε. να κάτσουν στο σπίτι! Όσο ψηλότερα τείχη υψώνονται, τόσο θα τρίβουν τα χέρια τους οι δουλέμποροι και θα ανεβαίνει η ταρίφα του ταξιδιού. Όσο θα δημιουργούνται νέα στρατόπεδα και θα απορρίπτονται αιτήσεις ασύλου, τόσο περισσότεροι θα καταφεύγουν σε κυκλώματα και θα ενισχύεται η διαφθορά στις Υπηρεσίες Αλλοδαπών. Όσο οι νόμοι θα αρνούνται τη νόμιμη εργασία και ασφάλιση των μεταναστών τόσο θα πολλαπλασιάζονται οι «Μανωλάδες», και τα φασονάδικα-κάτεργα, προς όφελος των λαθρο-εργοδοτών.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ «ΣΥΜΦΩΝΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ»


η επικαιροτητα του μαρξ

Και οι χαρακτηρισμοί αυτοί δεν προέρχονται πλέον μόνο από την Αριστερά, αλλά και από τα επίσημα χείλη στελεχών της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης και από διάφορους τηλεαστέρες δη-μοσιογράφους. Είναι να αναρωτιέται λοιπόν κανείς: δεν ξέρανε όλοι αυτοί τις ληστρικές πρακτικές που οι τράπεζες εφαρμόζουν εδώ και χρόνια για να βγάζουνε κέρδη; Δεν ξέρανε τι ρίσκα παίρνανε όταν παίζανε σε αεριτζίδικα προϊόντα υψηλού ρίσκου τα χρήματα από

τα ασφαλιστικά μας ταμεία; Δεν γνώριζαν τι γίνεται όταν μας βομβάρδιζαν με απόψεις και αναλύσεις για το πόσο πετυχημένος είναι ο νεοφιλελεύθερος τουρ-μποκαπιταλισμός και πόσο καλά αυτορυθμίζονται οι αγορές; Ξαφνικά όλοι δείχνουν να πέφτουν από τα σύννεφα και παραδίδουν -στα λόγια τουλάχιστον- τους μέχρι πρότινος θεούς της αγοράς στις φλόγες. Γιατί ξαφνικά τέ-τοια μεταστροφή;Ο λόγος είναι πολύ απλός: Προσπαθούν να παρουσιά-σουν την οικονομική κρίση σαν αποτέλεσμα των κακών ψυχολογικών χαρακτηριστι-κών κάποιων ανθρώπων για να κρύψουν ότι οι οικονομι-κές κρίσεις είναι αναπόφευ-κτες, είναι σύμφυτες με τον ίδιο τον καπιταλισμό, πηγά-ζουν από τον ανταγωνισμό και το διαρκές κυνήγι του κέρδους! Η ουσία του καπι-ταλισμού βρίσκεται στο να κυνηγά διαρκώς όλο και με-γαλύτερα κέρδη, όλο και κα-λύτερες αποδόσεις. Και αυτό δεν γίνεται επειδή οι καπιταλιστές είναι άπληστοι, αλλά επειδή βρίσκονται συνεχώς σε ανταγωνισμό μεταξύ τους. Αν κάποιος μείνει πίσω στο κυνηγητό και δεν παράγει αρκετά μαζικά και φθηνά σε σχέση με τις ανάγκες της αγοράς, κινδυνεύει να του κλεί-σουν το μαγαζί οι αντίπαλοι του. Και για αυτό το λόγο προσπαθούν να βρουν τρόπους για να βγάζουν κέρ-δη και να κερδίζουν και νέα κομμάτια της αγοράς. Ο βασικός είναι να εκμεταλλεύονται τους εργάτες τους, πληρώνοντας τους λιγότερο σε σχέση με αυτό που παράγουν, βάζοντας τους να δουλεύουν σε άθλι-

ες συνθήκες, χωρίς υπερωρίες, ανασφάλιστοι κ.λπ. Ένας άλλος είναι να κάνουν επενδύσεις σε νέο εξο-πλισμό για να αντικαθιστούν τα εργατικά χέρια και να παράγουν όλο πιο μαζικά και φθηνά. Και αν οι αποδόσεις δεν είναι αρκετές θα βρουν άλλες λύσεις

όπως πόλεμοι για φθηνές πρώ-τες ύλες και νέες αγορές (π.χ. Ιράκ για το πετρέλαιο) ή θα κα-ταφύγουν σε πιο «αναίμακτες» και κομψές λύσεις όπως τα ενυ-πόθηκα δάνεια υψηλού ρίσκου που μας έφεραν και στο σημείο που είμαστε σήμερα. Από τα παραπάνω βγαίνει ένα βασικό συμπέρασμα: το πρόβλημα βρίσκεται στην καρδιά του συστήματος, στο κέρδος! Το πρόβλημα βρίσκε-ται στο ότι η παραγωγή των αγαθών δεν γίνεται με βάση ένα κεντρικό σχέδιο για να καλυφθούν οι ανάγκες των ανθρώπων, αλλά άναρχα και με αποκλειστικό σκοπό ο ένας καπιταλιστής να φάει περισ-σότερα κομμάτια της πίτας από τον άλλο. Αυτός είναι ο

λόγος που κρατάνε τους εργαζόμενους με ελά-χιστα χρήματα και καταχρεωμένους σε δάνεια, αυτός είναι ο λόγος που παράγονται συνολικά πολύ περισσότερα αγαθά από όσα μπορούν να αγοραστούν, αυτός είναι ο λόγος που οι κρίσεις -μικρότερες ή μεγαλύτερες- συμβαίνουν όλο και πιο συχνά. Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει να αγωνιστού-με άμεσα για να ανατρέψουμε αυτό το σύστημα, να αγωνιστούμε για μια κοινωνία που θα έχει ως κέντρο τις ανάγκες των ανθρώπων.

Θάνος Λυκουργιάς

Μ έσα σε αυτές τις συνθήκες ο Μαρξ ξαναγίνεται επίκαιρος. Δεκάδες δη-μοσιεύματα, ακόμα και αστικών εφημερίδων, σε όλο τον κόσμο, αναφέ-ρονται στην κριτική του Μαρξ στον καπιταλισμό. Η Αριστερά σε όλο τον κόσμο βρίσκεται μπροστά στο καθήκον από τη

μία να εξηγήσει το χαρακτήρα αυτής της οικονομικής κρίσης, από την άλλη όμως να προσπαθήσει να δώσει διέξοδο ανατροπής αυτού του συστήματος. Οι καπιταλι-στές και οι κυβερνήσεις τους για μια ακόμα φορά στην ιστορία, θα προσπαθήσουν να φορτώσουν την κρίση τους στις πλάτες των εργαζομένων και της νεολαίας, ακόμα και με πολέμους αν χρειαστεί. Πρέπει να τους σταματήσουμε. Να διεκδικήσουμε να πληρώσουν αυτοί για την κρίση που δημιούργησαν. Για να το πετύχουμε, χρειάζεται να ξαναγυρίσουμε στο Μαρξ για να πάρουμε τα «όπλα» που χρειαζόμαστε. Γιατί όπως έλεγε ο ίδιος ο Μαρξ, «οι φιλόσοφοι εξηγούσαν τον κόσμο, το ζήτημα είναι πώς θα τον αλλάξουμε».

Μια ευκαιρία να τα συζητήσουμε όλα αυτά θα είναι η εκδή-λωση που οργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα τη Δευτέρα 24 Νοέμ-βρη στις 7 μ.μ. στο θέατρο «ΓΚΛΟΡΙΑ» με θέμα: «Παγκόσμια κρί-ση: Επιστροφή στο Μαρξ, επιστροφή στο μέλλον» και ομιλητές τους Κ. Βεργόπουλο, Ευτ. Μπιτσάκη, Γ. Δρα-γασάκη και πολιτικές παρεμβάσεις από στε-λέχη των οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ.

Για την κρίση «φταίει» ο καπιταλισμόςΤις τελευταίες μέρες, καθώς η κρίση βαθαίνει, το όνο-μα του τραπεζίτη τείνει να γίνει συνώνυμο του απόλυτου κακού. Ανοίγοντας μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό ή ακούγοντας μια συζήτηση είναι σίγουρο ότι θα ακούσου-με βαρείς χαρακτηρισμούς όπως τσακάλια, παράσιτα, άπληστοι, τοκογλύφοι κ.λπ.

Επιστροφή στο Μαρξ, επιστροφή στο μέλλον


η επικαιροτητα του μαρξ

ες συνθήκες, χωρίς υπερωρίες, ανασφάλιστοι κ.λπ. Ένας άλλος είναι να κάνουν επενδύσεις σε νέο εξο-πλισμό για να αντικαθιστούν τα εργατικά χέρια και να παράγουν όλο πιο μαζικά και φθηνά. Και αν οι αποδόσεις δεν είναι αρκετές θα βρουν άλλες λύσεις

όπως πόλεμοι για φθηνές πρώ-τες ύλες και νέες αγορές (π.χ. Ιράκ για το πετρέλαιο) ή θα κα-ταφύγουν σε πιο «αναίμακτες» και κομψές λύσεις όπως τα ενυ-πόθηκα δάνεια υψηλού ρίσκου που μας έφεραν και στο σημείο που είμαστε σήμερα. Από τα παραπάνω βγαίνει ένα βασικό συμπέρασμα: το πρόβλημα βρίσκεται στην καρδιά του συστήματος, στο κέρδος! Το πρόβλημα βρίσκε-ται στο ότι η παραγωγή των αγαθών δεν γίνεται με βάση ένα κεντρικό σχέδιο για να καλυφθούν οι ανάγκες των ανθρώπων, αλλά άναρχα και με αποκλειστικό σκοπό ο ένας καπιταλιστής να φάει περισ-σότερα κομμάτια της πίτας από τον άλλο. Αυτός είναι ο

λόγος που κρατάνε τους εργαζόμενους με ελά-χιστα χρήματα και καταχρεωμένους σε δάνεια, αυτός είναι ο λόγος που παράγονται συνολικά πολύ περισσότερα αγαθά από όσα μπορούν να αγοραστούν, αυτός είναι ο λόγος που οι κρίσεις -μικρότερες ή μεγαλύτερες- συμβαίνουν όλο και πιο συχνά. Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει να αγωνιστού-με άμεσα για να ανατρέψουμε αυτό το σύστημα, να αγωνιστούμε για μια κοινωνία που θα έχει ως κέντρο τις ανάγκες των ανθρώπων.

Θάνος Λυκουργιάς

Φέτος κλείνουν 160 χρόνια από τότε που ο Καρλ Μαρξ και ο Φρή-ντριχ Ένγκελς, δύο μεγάλοι Γερμανοί φιλόσοφοι και επαναστά-τες έγραψαν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο.

Σ κοπός τους ήταν να παρουσιάσουν με απλό τρόπο τη λειτουργία του καπιταλι-σμού και να εμπνεύσουν όλους τους εργαζόμενους να παλέψουν για «να εξα-λειφθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο». Και πραγματικά πέτυχαν αυτό που ήθελαν , γιατί το Κομμουνιστικό Μανιφέστο είναι ίσως το πιο απλό,

το πιο διαδεδομένο ,το πιο κλασικό αλλά και το πιο επίκαιρο βιβλίο που γράφτηκε ποτέ γι αυτό το σκοπό. 160 χρόνια μετά συνεχίζει να εμπνέει, να δίνει απαντήσεις και να διαβάζεται από χιλιάδες αγωνιστές σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι το τελευταίο διάστημα με αφορμή την οικονομική κρίση και το αδιέξοδο του καπιταλιστικού συστή-ματος, οι άνθρωποι «ξαναδιαβάζουν» Μαρξ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Γερμανία οι πωλήσεις βιβλίων του Μαρξ αυξήθηκαν κατά 300%. Τι κάνει το κομμουνιστικό μανιφέστο; Καταρχήν εξηγεί ότι η ρίζα του σεξισμού, του εθνικισμού, του ρατσισμού και κάθε είδους εκμετάλλευσης βρίσκεται στην «ταξική κοινωνία». Διαβάζοντας το μαθαίνουμε πως «όλη η ιστορία ήταν ιστορία ταξικών αγώ-νων ανάμεσα σε τάξεις που υφίστανται εκμετάλλευση και τάξεις που ασκούν εκμετάλ-λευση»Ταυτόχρονα περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο την εκμετάλλευση που βιώνουν οι εργαζόμενοι καθημερινά, όταν γίνονται ένα «απλό εξάρτημα της μηχανής». Με λίγα λόγια μελετώντας αυτό το μικρό αλλά τόσο σημαντικό βιβλιαράκι καταλαβαίνουμε καλύτερα τον κόσμο. Όμως φυσικά όπως έγραφε ο ίδιος ο Μαρξ το ζήτημα δεν είναι απλά να ερμηνεύσουμε τον κόσμο, το ζήτημα είναι πως θα τον αλλάξουμε. Γι αυτό και οι Μαρξ και Ένγκελς, προχωρούν πέρα από τη δια-

πίστωση. Προτείνουν ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, γιατί «πριν από όλα η αστική τάξη παράγει τους ίδιους της τους νεκροθάφτες» τους εργαζόμενους που παράγουν όλο τον πλούτο. Αν οι εργαζόμενοι ενωθούν σε εθνικό και παγκόσμιο επίπε-δο, μπορούν να ξεφορτωθούν τους καταπιεστές τους και να αλλάξουν τον κόσμο. Να φτιάξουν μια κοινωνία «όπου η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων». Φυσικά αυτή η κοινωνία δεν είναι άλλη από το σοσι-αλισμό. « Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε» μας φωνάζουν οι Μαρξ και Ένγκελς, γιατί «δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα άλλο, εκτός από τις αλυσίδες μας. Έχουμε όμως να κερδίσουμε έναν κόσμο ολόκληρο.»

Κ. Σ.

Μια ευκαιρία να τα συζητήσουμε όλα αυτά θα είναι η εκδή-λωση που οργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα τη Δευτέρα 24 Νοέμ-βρη στις 7 μ.μ. στο θέατρο «ΓΚΛΟΡΙΑ» με θέμα: «Παγκόσμια κρί-ση: Επιστροφή στο Μαρξ, επιστροφή στο μέλλον» και ομιλητές τους Κ. Βεργόπουλο, Ευτ. Μπιτσάκη, Γ. Δρα-γασάκη και πολιτικές παρεμβάσεις από στε-λέχη των οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ.

Για την κρίση «φταίει» ο καπιταλισμός 160 χρόνια Κομμουνιστικό μανιφέστο

Τ ο Κομμουνιστικό Μανιφέστο ανεβαίνει για πρώτη φορά στα παγκό-σμια χρονικά σε σκηνή θεάτρου. Το έργο είναι βασισμένο σε μια γαλλική και πιο ποιητική μετάφραση της Λόρας Μαρξ(κόρης του Μαρξ). Στο έργο θα συναντήσουμε στοιχεία καμπαρέ και τσίρκου,

ακροβάτες, κλόουν, εμπνευσμένα από το θέατρο του μεσοπολέμου. Είναι η εποχή του Μέγερχολντ και του Βαχτάνγκοφ στη Ρωσία, του Μπρεχτ και του Πισκάτορ στη Γερμανία. Τα λόγια των ηθοποιών δεν έχουν αλλοιωθεί καθόλου. Πρόκειται για το αυθεντικό κείμενο των Μαρξ και Ένγκελς, που θα συνοδεύεται μάλιστα και από ζωντανή μουσική.Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα δεν θα μπορούσαμε να λείπου-με από μια τέτοια παράσταση. Το Σάββατο 29 Νοέμβρη στις 9:00μμ θα είμαστε εκεί. Αμέσως μετά την παράσταση θα ακολουθήσει συζήτηση στο χώρο του θεάτρου με την σκηνοθέτη του έργου Ελένη Πατρικίου για την επικαιρότητα του Κομμουνιστικού μανιφέστου 160 χρόνια μετά την πρώτη δημοσίευση του.Θέατρο της Άνοιξης, Μεταξουργείο, Γερμανικού 20 (κοντά στο μετρό στάση Μεταξουργείο) Τιμή εισιτηρίου:12 ευρώΓια κρατήσεις ή περισσότερες πληροφορίες τηλ επικοινωνίας:6932352572

Το Μανιφέστο στο θέατρο


Παρακολουθώντας την ταινία ξέρουμε από την πρώτη κιόλας σκηνή ότι δεν πρόκειται να δούμε την κλασική χολιγουντιανή ταινία με τους καθηγητές-υπερήρωες που καταφέρνουν να με-ταλλάξουν τους «κακούς» μαθητές σε «καλούς».

Μ προστά στα μάτια μας εκτυλίσσεται η πραγματική ζωή σε μια πραγματική τάξη. Πρόκειται για ένα πολυπολιτισμικό σχολείο σε μια εργατική συνοικία. Η ταινία γυρίστηκε στο Γυμνάσιο

Φρανσουάζ Ντολτό στο 20ό διαμέρισμα του Παρισιού από δυο καθηγη-τές. Τον Λορέντ Καντέντ και τον Φρανσουά Μπεγκαντό που τον βλέπου-με στο ρόλο του καθηγητή. Οι ηθοποιοί είναι πραγματικοί καθηγητές και μαθητές που στην πραγματικότητα υποδύονται τους εαυτούς τους. Οι σκηνές βασίστηκαν σε αυτοσχεδιασμούς και σύμφωνα με τους σκη-νοθέτες πρόκειται για ένα συλλογικό έργο, για μια ταινία- πείραμα.Οι περισσότερες σκηνές της ταινίας διαδραματίζονται μέσα στην τάξη, που συμβολίζει ολόκληρο το σχολείο, ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύ-στημα. Ένα σκληρό εκπαιδευτικό σύστημα που καλλιεργεί ανισότητες, που επιβάλλει την πειθαρχία, την υπακοή και την άχρηστη γνώση. Στην ταινία παρακολουθούμε τα παιδιά να στέκονται προσοχή κάθε φορά που ο διευθυντής μπαίνει στην τάξη, να αναρωτιούνται γιατί πρέπει να μάθουν κανόνες γραμματικής που χρησιμοποιούν μόνο οι σνομπ στην ομιλία τους, να παραπονιούνται γιατί οι καθηγητές χρη-σιμοποιούν μόνο ονόματα «ασπρουλιάρηδων» όταν διδάσκουν και να σκάνε στα γέλια με την αυστηρότητα των καθηγητών όταν συζητούν για τους βαθμούς του τριμήνου. Ακούμε τους μαθητές να μιλάνε με περισσότερο ενθουσιασμό για το ποδόσφαιρο ή για τους υπολογιστές παρά για τα σχολικά μαθήματα. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας δεν χαρίζουν το σεβασμό τους σε κανένα , είναι σκληροί ακόμα και με τον «καλό καθηγητή» και απαιτούν το σεβασμό του.Η πλειοψηφία των μαθητών είναι μετανάστες. Από την Αφρική μέχρι την Κίνα. Αντιμετωπίζουν με δυσπιστία τη γνώση, δεν καταλαβαίνουν δύσκολες λέξεις και δεν έχουν καιρό για διάβασμα, γιατί έξω από το σχολείο τους περιμένει μια ζωή ακόμα πιο δύσκολη. Η ταινία δεν πα-ρουσιάζει καθαρά τους λόγους που οι μαθητές δεν αγαπούν το σχο-λείο, γιατί περιορίζεται στη σχολική τάξη , όμως τους υπονοεί. Είναι η δύσκολη ζωή των μεταναστών γονιών τους που κινδυνεύουν με απέλα-ση όπως έγινε με τη μητέρα του Γουέι Χουάνγ που απελάθηκε γιατί βρι-

σκόταν παράνομα στη Γαλλία. Είναι η φτώχεια, η ανεργία, ο ρατσισμός. Έτσι βλέπουμε τους γονείς-εργάτες που ελπίζουν ότι τα παιδιά τους θα ζήσουν καλύτερα χρόνια από αυτούς, όπως ο πατέρας του Νασίμ, ή όπως η μητέρα του Σουλεϊμάν που δεν ξέρει καν να μιλάει γαλλικά και παρακαλεί «περήφανα» τους καθηγητές να δώσουν άλλη μια ευκαιρία στο γιο της. Δίπλα στους μετανάστες μαθητές συνυπάρχουν οι λευκοί μαθητές που είναι φίλοι τους και «σύμμαχοι» απέναντι στους καθηγη-τές. Χαρακτηριστική φυσιογνωμία ο γκοθάς Άρτυρ Φογκελ που υπερα-σπίζεται το δικαίωμα του να ντύνεται διαφορετικά. Στην άλλη πλευρά οι χαμηλόμισθοι καθηγητές, που ζητούν να μην αυξηθεί η τιμή του καφέ, προσπαθούν να βρουν λύσεις. Άλλοι κατα-νοούν τους μαθητές και άλλοι βιάζονται να τους καταδικάσουν, όλοι όμως αποφασίζουν να βοηθήσουν τη μητέρα του Γουάνγκ. Ο Φραν-σουά Μπεγκανό μοιάζει ο πιο προοδευτικός από όλους. Συνομιλεί με τους μαθητές του, τους ακούει, τους δικαιολογεί. Προσπαθεί να ξε-περάσει τις δυσκολίες, πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Όμως δεν αρκούν οι καλές προθέσεις ενός καθηγητή, αν δεν αλλάξει συνολικά το σύστημα που δημιουργεί τα προβλήματα που βιώνουν και οι μαθητές και οι καθηγητές, αν δεν πάψει να υπάρχει η σχέση εξουσίας καθηγητή απέναντι στους μαθητές. Έτσι παρά τη θέληση του Φρανσουά ,ο Σουλεϊμάν αποβάλλεται για πάντα από το σχολείο γιατί αυτό επιβάλλει το σχολικό δίκαιο και μια μαθήτρια πλησιάζει τον Φρανσουά δηλώνοντας του πως δεν έμαθε τίποτα απολύτως κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Ο καθηγητής προτιμά να μην απαντή-σει γιατί όπως έγραφε και το τατουάζ του Σουλεϊμάν «Αν η σιωπή είναι πιο σημαντική από τα λόγια σου, καλύτερα να σιωπάς». Η τελευταία σκηνή της ταινίας είναι ίσως και η πιο αισιόδοξη. Η τάξη μένει άδεια. Καθηγητές και μαθητές «περνάνε καλύτερα», παίζοντας μαζί ποδό-σφαιρο στο μικρό προαύλιο του γκρίζου σχολείου.

Κατερίνα Σεργίδου, ΦΛΣ Αθήνας

«Δεν μπορεί σήμερα να ξαναυ-πάρξει φασισμός», είναι η άπο-ψη ενός μαθητή σε ένα Λύκειο κάπου στη Γερμανία. Ο καθη-

γητής -με αγωνιστικό παρελθόν- στο εργαστήρι πολιτικής επιστήμης εφευρίσκει ένα πείραμα για να δείξει ότι δεν είναι ένας ξεπερασμένος κίνδυνος. Μετατρέπει τους μαθητές της τάξης του σε μια μικρή κοι-νωνία -Το Κύμα- που σταδιακά αποκτά δικούς της κώδικες, ιδιαίτερη ενδυμασία, συγκεκριμένη ιεραρχία, έμβλημα ακόμη και χαιρετισμό. Σύντομα η κατάσταση θα ξεφύγει από κάθε έλεγχο και το πείραμα παίρνει απρόβλεπτες διαστάσεις.Η ταινία περιγράφει ένα πραγματι-κό πείραμα που έγινε στην Αμερική το 1967, με έμφαση στα επιμέρους στοιχεία του φασισμού και το πώς κα-ταφέρνει να κερδίζει τις συνειδήσεις απελπισμένων ανθρώπων, πατώντας πάνω στις καθημερινές τους ανάγκες και αδυναμίες. Είναι μια καλή αφορμή για συζήτηση για το τι είναι ο φασισμός και πώς αντιμετωπίζεται.

ΑνΑμεσΑ στουσ τοίχουσ

Μία από τις καλύτερες πολιτικές ταινίες της χρονιάς η γερμανική «Το σύμπλεγμα Μπάαντερ Μάινχοφ του σκηνοθέτη Uli Edel. Αναφέρεται στην ίδρυση, δράση, διάλυση της γνωστής ένοπλης οργάνω-σης της γερμανικής άκρας αριστεράς RAF (Φράξια Κόκκινος Στρατός). Στην ταινία περιγράφονται γλαφυρά το πο-λιτικό κλίμα της εποχής (1968-1971), η ριζοσπαστικοποίηση των νέων ενόψει του πολέμου στο Βιετνάμ, το ξέσπασμα των αγώνων του γερμανικού φοιτητικού κινήματος. Τέλος μέσω της στενής πα-ρακολούθησης της δράσης των μελών και των θεωρητικών αναζητήσεών τους

μέχρι την κατάληξη στην επιλογή της ένοπλης πάλης, φαίνεται το αδιέξοδο των οργανώσεων αυτών.

ΠΡοτΑσείσ ΓίΑ τΑίνίεσ...

Βραβευμένο στις Κάννες με το Χρυσό Φοίνικα

το ΚυμΑτου Ντένις Γκάνσελ

συμΠΛεΓμΑ μΠΑΑντεΡ-μΑίνχοΦ


Παγκόσμια αντίσταση

Στο Μεξικό από το Σεπτέμβρη συνεχίζονται αμείωτες οι κινητοποιήσεις των δασκάλων στην πολιτεία Μορέλος ενάντια σε νομοσχέδια ιδιωτικοποίησης της παιδείας. Οι κινητο-ποιήσεις έχουν την στήριξη όλης της τοπικής κοινωνίας και παίρνουν χαρακτήρα εξέγερ-

σης με αποκλεισμούς δρόμων και «διαρκείς καταλήψεις» πλα-τειών. «Αποστολές» διαδηλωτών από κάθε πολιτεία του Μεξικού εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στον αγώνα των απεργών. Η κυβέρνηση κατέβασε το στρα-τό στους δρόμους για να κατα-στείλει την απεργία αλλά και για να τρομοκρατήσει την τοπική κοινωνία (όπως είχε γίνει πριν 2 χρόνια στην Oaxaxa). Παρόλα αυτά όμως η συμμετοχή στην απεργία (57 ημέρες) ολοένα

και αυξάνεται, ενώ το Εθνικό Συντονιστικό Εργαζομένων στην Εκπαίδευση κατέλαβε τον χώρο γύρω από το υπουργείο Παιδείας (2 βδομάδες) στην Πόλη του Μεξικού.

ΜΕΞΙΚΟ►Μεγάλες διαδηλώσεις γίνονται τον τελευταίο καιρό στην «ήσυχη» Ισλανδία μετά την επίσημη πτώχευση του κράτους, θύμα της μεγάλης οι-κονομικής κρίσης. Οι διαδηλώσεις που γίνονται κάθε βδομάδα με πάνω από 2.000 διαδηλω-τές (αντιστοιχούν σε 75.000 στην Αθήνα) έχουν πάρει πλέον άμεσα αντικυβερνητικό και αντι-νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα απαιτώντας την παραίτηση του πρωθυπουργού και προκήρυξη εκλογών. Εντυπωσιακό είναι ότι παρουσιάζεται τεράστια αύξηση της δύναμης της Αριστεράς, ενώ το κυβερνών δεξιό κόμμα, μόλις ένα χρόνο μετά την επανεκλογή του βρίσκεται τρίτο στις δημοσκοπήσεις! Στην τελευταία διαδήλωση οι διαδηλωτές έφτασαν τους 4.000 και κατέβασαν την ισλανδική σημαία από το κοινοβούλιο για να αναρτήσουν αυτήν ενός φτηνού σούπερμαρκετ!

► Νίκη για το λαϊκό κίνημα και την Αριστερά του Εκουαδόρ αποτελεί η υπερψήφιση του Συντάγματος του αριστερού προέδρου Κορέα από το 65% και πλέον του λαού της χώρας. Παρόλη την προπαγάνδα που χρησιμοποίησε η άρχουσα τάξη και η εκκλησία, ο λαός υπερψή-φισε μαζικά το Σύνταγμα που προβλέπει από-συρση της αμερικάνικης βάσης, μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος καθώς και μεγα-λύτερο έλεγχο της οικονομίας από το κράτος.

► Πρόεδρος των ΗΠΑ ανακηρύχθηκε ο Μπαράκ Ομπάμα με διαφορά τουλάχιστον 6% από τον ρεπουμπλικάνο Μακέιν. Είναι μια ιστορική στιγμή καθώς για πρώτη φορά στην ιστορία της η Αμερι-κή (στην οποία οι μαύροι ήταν για αιώνες δούλοι και μέχρι τη δεκαετία του ’60 δεν είχαν κανένα δικαίωμα) εκλέγει μαύρο πρόεδρο. Η συμμετοχή στις εκλογές ξεπέρασε κάθε προηγούμενο εδώ και δεκαετίες, φτάνοντας το 66%. Κινητοποιή-θηκαν για πρώτη φορά κοινωνικές ομάδες που βρίσκονταν στο περιθώριο της πολιτικής όπως οι μειονότητες και ιδιαίτερα οι Αφροαμερικάνοι, οι γυναίκες, η νεολαία και τα συνδικάτα. Ο κόσμος είχε σιχαθεί τον Μπους και την πολιτική των Ρε-πουμπλικάνων και ήθελε μια «αλλαγή» (το προε-κλογικό σύνθημα του Ομπάμα). Το αντιπολεμικό κίνημα, το οικολογικό κίνημα, τα εκατομμύρια θύματα της οικονομικής κρίσης στήριξαν τον Ομπάμα. Σε όλο τον κόσμο πολλοί πιστεύουν ότι η πολιτική των ΗΠΑ θα αλλάξει. Όμως ο Ομπάμα έχει εκφράσει φιλοπόλεμες θέσεις για το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Ιράν και το Παλαιστινιακό. Όσον αφορά την οικονομική κρίση, όλα δείχνουν ότι θα ακολουθήσει μία πολιτική που προτεραιότητα θα έχει να σωθούν τα κέρδη της αμερικανικής άρχουσας τάξης από την κρίση, παρά να στηρι-χθούν τα λαϊκά στρώματα. Όλοι όσοι στήριξαν τον Ομπάμα ελπίζοντας ει-λικρινά στην «αλλαγή» θα χρειαστεί πλέον να αγωνιστούν και να την επιβάλλουν. Γιατί από τον Λευκό Οίκο δεν προβλέπεται να έρθει...

Επιμέλεια: Κώστας Παπανικολάου

Μεγάλες διαδηλώσεις άρχισαν στην Ιρλανδία λόγω της πρότασης της κυβέρνησης Δεξι-άς-Πρασίνων για επιβολή επιπλέον δι-δάκτρων στα δημόσια πανεπιστήμια. Η πορεία ξεκίνησε από το Παρνέλ με 10.000 φοιτητές και εκπαιδευτικούς ενώ στο Τρίνιτυ ενώθηκαν με άλλους 3.000. Λίγο πριν την ιρλανδική Βουλή η πανεκπαιδευτική πορεία ενώθηκε με μεγάλη πορεία συνταξιούχων που διαδήλωναν για την κατάσταση της δημόσιας Υγείας. Η κυβέρνηση Συνα-σπισμού της Ιρλανδίας απάντησε με έντονη καταστολή από την έφιππη αστυνομία.

ΙΡΛΑΝΔΙΑ

► Από τις 17-21 Σεπτέμβρη έγινε στο Μάλμε της Σουηδίας το 5ο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ με κορυφαίο γεγονός την κεντρική διαδήλωση όπου συμμετείχαν πάνω από 15000 άνθρωποι από όλη την Ευρώπη διαδηλώνοντας ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και στον ρατσισμό. Απο-φασίστηκαν δράσεις για το μπλοκάρισμα της συνόδου για τα 60 χρόνια του ΝΑΤΟ στο Στρα-σβούργο, πανευρωπαϊκή καμπάνια ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ε.Ε., κινητοποιή-σεις για την κλιματική αλλαγή κατά τη διάρκεια της συνόδου του ΟΗΕ, πανευρωπαϊκή βδομάδα αντιρατσιστικής δράσης και κινητοποιήσεις ενά-ντια στη σύνοδο των G8 στη Σαρδηνία. Επίσης, έγιναν συναντήσεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς και των κινημάτων για να αντιμετωπιστεί η ιδι-ωτικοποίηση της εκπαίδευσης, η περιβαλλο-ντική υποβάθμιση, η γυναικεία καταπίεση, ο πό-λεμος και ενδεχόμενες νέες συρράξεις. Επόμενο ραντεβού το 2010 στην Ινσταμπούλ.

Σύντομα διεθνή


ΙΤΑΛΙΑ: ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Η «μεταρρύθμιση» Τζελμίνι και ο νόμος 133 αποτε-λούν μια σαρωτική επίθε-ση στη δημόσια παιδεία. Μειώνει τα κονδύλια κατά 10 δισ. ευρώ και περικό-πτει 140.000 θέσεις διδα-σκόντων και εργαζομένων στην εκπαίδευση. Μετα-τρέπει τα πανεπιστήμια σε

ιδρύματα ιδιωτικού δικαίου. Επιδιώκει την σκληρή πειθάρχιση των μαθητών με την αξιολόγηση της «συμπεριφοράς» των μαθητών ως κριτήριο για προβιβασμό στην επόμενη τάξη και την επαναφορά της ποδιάς. Στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση μειώνονται δραστικά τα προγράμματα στήριξης των μαθητών, στον φτωχό Νότο ολόκληρα σχολεία αναμένεται να κλείσουν. Χα-ρακτηριστικά, στα δημοτικά καθιερώνεται πλέον ο ένας δάσκα-λος ανά τάξη και καταργούνται τα ολοήμερα σχολεία.

Το “κύμα” νίκησε και συνεχίζει...

Ο Μπερλουσκόνι νόμιζε ότι θα περάσει την ιδιωτικοποίηση της παιδείας με περίπατο. Όμως η έκταση της επίθεσης προκάλεσε το μεγάλο κίνημα αντίστασης στη Δεξιά. Η πρώτη απάντηση ήρθε από τους μαθητές με μια μέρα δράσης που κατέβασε 300.000 μαθητές σε όλες τις πλατείες της χώρας. Μια βδομάδα μετά, σε απεργία στο χώρο της εκπαίδευσης (η οποία μάλιστα στηρίχθηκε μόνο από συνδικάτα βάσης και έγινε χωρίς την κάλυψη των μεγάλων ομοσπονδιών) 2 εκατομμύρια δάσκαλοι και καθηγητές δεν πήγαν στις δουλειές τους και η διαδήλωση στη Ρώμη που έγινε υπό συνεχή βροχή συγκέντρωσε 500.000 απεργούς! Ήταν μόνο η αρχή του ανεξέλεγκτου κινήματος αντίστασης που αγκάλιασε μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικούς και γονείς. Μετά από χρόνια τα ιταλικά αμφι-θέατρα αδυνατούν να χωρέσουν τους φοιτητές που μαζεύονται στις συ-νελεύσεις και αποφασίζουν καταλήψεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις ενώ το κύμα καταλήψεων έχει εξαπλωθεί και στα σχολεία. Στις καταλήψεις συμμετέχουν συχνά οι καθηγητές, οι γονείς και οι εργαζόμενοι στα ιδρύ-ματα. Κάθε πόλη με πανεπιστήμιο και σχολεία βλέπει κάθε τόσο τους δρόμους της να γεμίζουν από χιλιάδες διαδηλωτές σε συλλαλητήρια που συχνά γίνονται χωρίς την άδεια της αστυνομίας. Καθηγητές πανεπιστη-μίου οργανώνουν μαθήματα στο δρόμο τα οποία παρακολουθούν εκα-τοντάδες άνθρωποι. Γονείς και μαθητές πραγματοποιούν κοινές συζητή-σεις σε πλατείες για το μέλλον της παιδείας. Στις μεγάλες πόλεις γίνονται συχνά συνελεύσεις σχολείων και σχολών που πλημμυρίζουν τις πλατείες. Η επόμενη μεγάλη μέρα του κινήματος ήταν η γενική απεργία που κάλε-σαν αυτήν τη φορά όλες οι ομοσπονδίες στην παιδεία στις 30 Οκτώβρη. Αν και η «μεταρρύθμιση» είχε ψηφιστεί στη Γερουσία, η συμμετοχή έφτα-σε στο ποσοστό ρεκόρ 90% και στις διαδηλώσεις συμμετείχαν πάνω από 1,5 εκατομμύριο απεργοί και νεολαίοι. Ήταν η κορυφαία (μέχρι την επό-μενη…) στιγμή του κινήματος, ένας πραγματικός σεισμός σε όλη την Ιτα-λία όπου εκφράστηκε η οργή των νέων αλλά και δεκάδων χιλιάδων νέων ανασφάλιστων κυρίως, εργατών ενάντια στην κυβέρνηση.

Ο Μπερλουσκόνι, εγκατέλειψε τις ειρωνείες («είναι κρίμα να κοροϊδεύει τόσα παιδιά η Αριστερά») και ανακοίνωσε στις αρχές Νοέμβρη ότι «παγώ-νει» τη μεταρρύθμιση! Τα ακροδεξιά κόμματα (αφού είδαν τις διάφορες ιταλικές φασιστο-ομάδες να πετιούνται έξω από τις διαδηλώσεις και τους φοιτητές να φωνάζουν αντιρατσιστικά-αντιφασιστικά συνθήματα σε κάθε πορεία τους) ζήτησαν να μην οξυνθεί άλλο η σύγκρουση με τους φοιτητές. Ο ξεσηκωμός έφερε μια πρώτη νίκη απέναντι στον «οδοστρωτήρα» Μπερλουσκόνι, ανέτρεψε το σκηνικό στην Ιταλία και -το σημαντικό-τερο- οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται. Ούτε η υποχώρηση της κυβέρ-νησης, ούτε οι απειλές για ένοπλη αστυνομία στα πανεπιστήμια και μαζικές συλλήψεις αγωνιστών (δεν λείπουν και οι κυβερνητικοί που λένε «να μην τους στείλουμε στις φυλακές γιατί θα βγουν, να τους στεί-λουμε στα νοσοκομεία»!) δεν έχει σταματήσει τους φοιτητές και τους μαθητές που (δια)δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν μέχρι την πλήρη κατάργηση της «μεταρρύθμισης Τζελμίνι». Το κίνημα παραμένει στους δρόμους. Η 7 Νοέμβρη, πανεθνική μέρα δράσης των φοιτητών περιλάμβανε διαδηλώσεις, καταλήψεις σταθμών και κλεισίμα-τα δρόμων σε πάνω από 20 πόλεις της Ιταλίας, με τις διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων σε Ρώμη και Νάπολι να ξεχωρίζουν. Το επόμενο μεγάλο ραντεβού είναι η νέα γενική απεργία των συνδικάτων της εκπαίδευσης στις 14 Νοέμ-βρη, στην οποία καλούν και τα κατειλημμένα πανεπιστήμια και αναμένεται να σηκώσει και πάλι την Ιταλία στο πόδι. Η μάχη συνεχίζεται...

Πάνος Πέτρου

Ένα συγκλονιστικό πανεκπαιδευτικό κίνημα συγκλο-νίζει την Ιταλία τις τελευταίες βδομάδες ενάντια σε μια αντιμεταρρύθμιση της κυβέρνησης που επιχειρεί να ισοπεδώσει τη δημόσια παιδεία. Στη χώρα όπου λίγους μήνες πριν είδαμε την εκλογική συντριβή της Αριστεράς, την επιστροφή του Μπερλουσκόνι και την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων που συμμετέχουν πλέον με πόστα στην κυβέρνηση, ένας νεολαιίστικος ξεσηκωμός που «εξαπλώνεται σαν ιός σε όλη την ιτα-λική κοινωνία» έφερε τα πάνω κάτω!


ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙ!

Από τις σχολές σε κατάληψη του Πανεπιστήμιου La Sapienza της Ρώμης, από τα κινητοποιούμενα Πανεπιστήμια:

Προς τις κινητοποιούμενες σχολές, τους φοιτητές και τις φοιτήτριες των προπτυχιακών σπουδών και των σπουδών για Διδακτορικό και τους επι-σφαλείς ερευνητές.

“Δεν θα πληρώσουμε εμείς για τη δική σας κρίση,” μ’ αυτό το σύνθη-μα ξεκινήσαμε πριν λίγες βδομάδες τις διαμαρτυρίες μας στο Πανεπι-στήμιο La Sapienza της Ρώμης. Ένα σύνθημα απλό, αλλά ταυτόχρονα άμεσο: η παγκόσμια κρίση είναι η κρίση του ίδιου του καπιταλισμού, της οικονομικής και κτηματομεσιτικής κερδοσκοπίας, ενός συστήμα-τος δίχως κανόνες ή δικαιοσύνη, των αδίστακτων επιχειρήσεων και των μάνατζερ τους. Η κρίση αυτή δεν μπορεί να πέσει πάνω στις πλά-τες της εκπαίδευσης, από το σχολείο ως το πανεπιστήμιο, της υγείας ή γενικώς των φορολογούμενων. Το σλόγκαν έγινε παντού ξακουστό, διαδιδόμενο γρήγορα από στόμα σε στόμα, από πόλη σε πόλη. Από τους φοιτητές ως τους επισφαλείς εργαζόμενους, από τον κόσμο της εργασίας ως τον κόσμο της έρευνας, κανένας δεν θέλει να πληρώσει για την κρίση, κανένας δεν θέλει να εθνικοποιηθούν οι ζημιές, όταν για χρόνια ο πλούτος κατανέμονταν μεταξύ λίγων, πολύ λίγων. (...)Κι είναι ακριβώς η μετάδοση αυτού του ζητήματος που γινόταν τις βδομά-δες αυτές, καθώς κι ο αντίστοιχος πολλαπλασιασμός των κινητοποιήσεων στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στις πόλεις, το γεγονός που δήθεν προκά-λεσε τον φόβο. Ως γνωστόν όμως, το φοβισμένο σκυλί γαβγίζει. Παρόμοια, η αντίδραση του Πρόεδρου Μπερλουσκόνι δεν ήθελε να περιμένει: “η αστυ-νομία θα πατάξει τις καταλήψεις των πανεπιστήμιων και των σχολείων,” “θα απαλλαγούμε, έτσι, από τη βία στη χώρα μας.” Μόνο που ταυτόχρονα, χθες, δήλωνε ο Μπερλουσκόνι ότι θέλει να αυξήσει την οικονομική βοήθεια προς τις τράπεζες κι ότι θέλει το κράτος κι ο δημόσιος προϋπολογισμός να

αποτελέσουν τις ύστατες εγγυήσεις των τραπεζιτικών δανεισμών: με λίγα λόγια, αφενός περικοπές στην εκπαίδευση, λιγότεροι πόροι προς τους φοι-τητές, περικοπές στην υγεία, κι αφετέρου δημόσιο χρήμα προς τις τράπε-ζες και τον ιδιωτικό τομέα. Αναρωτιόμαστε τότε πού βλέπει κανείς τη βία: είναι η κατάληψη μια βίαια πράξη ή μήπως ασκεί βία η ίδια η κυβέρνηση που επιβάλλει το νόμο 133 και το διάταγμα (της) Gelmini κι αρνείται την οποιαδήποτε κοινοβουλευτική συζήτηση; Είναι βίαιοι όσοι διαφωνούν ή αυτός που θέλει να τους καταπνίξει με την αστυνομική δύναμη; Είναι βίαιοι αυτοί που κινητοποιούνται για να υπερασπισθούν το δημόσιο πανεπιστή-μιο και σχολείο ή αυτός που θέλει να τα πουλήσει όλα για να ευνοηθούν τα οικονομικά συμφέροντα των λίγων; Μας λένε ότι το μόνο που ξέρουμε είναι να λέμε όχι, ότι δεν έχουμε καμία πρόταση. Τίποτε δεν είναι πιο λάθος (...) διαφωνούμε για να μπο-ρέσουμε να συνεχίσουμε να σπουδάζουμε ή να κάνουμε έρευνα. Πολ-λά πράγματα στο πανεπιστήμιο και στο σχολείο πρέπει να αλλάξουν, αλλά ένα είναι βέβαιο, οι αλλαγές δεν θα περάσουν μέσω περικοπών της δημόσιας χρηματοδότησης. Να αλλάξουμε το πανεπιστήμιο σημαί-νει να αυξηθούν οι πόροι, να στηριχθεί η έρευνα, να πιστοποιηθούν οι εκπαιδευτικές διαδικασίες, να εξασφαλισθεί η κινητικότητα (από τις σπουδές ως την έρευνα, από την έρευνα ως τη μονιμοποίηση σε θέ-σεις διδακτικού προσωπικού). Αντίθετα, οι περικοπές έχουν μόνο ένα σκοπό: να μετασχηματίσουν τα πανεπιστήμια σε ιδιωτικά ιδρύματα, να θεσπίσουν το τέλος του δημόσιου πανεπιστήμιου. (...)Αλλά σήμερα, από τις κινητοποιήσεις του Πανεπιστήμιου La Sapienza της Ρώμης κι από όλες τις σχολές σε κατάληψη, δηλώνουμε ότι δεν φοβούμα-στε κι ούτε βέβαια σκοπεύουμε να κάνουμε πίσω. Αντίθετα, η πρόθεσή μας είναι να κάνουμε την κυβέρνηση να υποχωρήσει: δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε αν δεν αποσυρθούν ο νόμος 133 και το διάταγμα Gelmini! Κι αυτή τη φορά θέλουμε να προχωρήσουμε ως το τέλος, δεν θέλουμε να χάσουμε, δεν θέλουμε να υποκύψουμε μπροστά σ’ αυτή την αλαζονική συμπεριφορά της κυβέρνησης. Για το λόγο αυτό, καλούμε όλες τις σχολές της χώρας που βρίσκονται σε κατάληψη να κάνουν το ίδιο πράγμα: αν η κυβέρνηση θέλει να καταστείλει τις καταλήψεις, ε τότε κι άλλα χίλια σχο-λεία και σχολές ας καταληφθούν!Όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες δείχνουν μια δυνατή, εξαιρετική και πλούσια κινητοποίηση. Ένα νέο κύμα, ένα έκρυθμο κύμα που δεν σκοπεύει να σταματήσει, αλλά αντίθετα επιθυμεί να νικήσει. Πρέπει να μεγεθύνου-με αυτό το κύμα, να διευρύνουμε την επιθυμία για αγώνες. Μας θέλουν ηλίθιους και παθητικούς, αλλά όμως είμαστε έξυπνοι και βρισκόμαστε σε δράση και κίνηση. Το δικό μας κύμα θα πάει μακριά!

“Δεν θα πληρώσουμε εμείς για τη δική σας κρίση!”


35 χρόνια από την

Αλλά οι βιομήχανοι και οι δυνάμεις ασφαλείας ήταν και τα μόνα στηρίγματα της χούντας, το καθεστώς των στρατιωτικών ποτέ δεν απέκτησε μαζική υποστήριξη. Το 1972-73 ξέσπασαν μικρές απεργίες που ήταν οι πρώτες εκφράσεις της λαϊκής οργής ενάντια στη δικτατορία. Στη νεολαία, η χούντα αντιμε-τώπιζε μεγαλύτερα προβλήματα. Κάθε προσπάθεια να δημι-ουργηθούν φασιστικά σώματα νεολαίας καθώς και οι εθνικι-στικές φιέστες και οι ιδέες του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» σκόνταφταν στην απέχθεια των νέων. Από το 1970, η οικονομική κρίση που είχε ξεσπάσει και η αυξανό-μενη λαϊκή οργή δημιουργούσαν ένα κλίμα που μύριζε μπαρούτι. Οι καπιταλιστές, για να αποφύγουν τα χειρότερα, επέλεξαν τη λύση της «φιλελευθεροποίησης» της δικτατορίας, και τις συνομι-λίες μεταξύ χούντας και πολιτικών κομμάτων, για να οργανωθεί μια «ομαλή μετάβαση» σε μια στρατοκρατούμενη «δημοκρατία», χωρίς περιπέτειες για τους ίδιους. Όμως η δράση του κινήματος θα τινάξει τα σχέδιά τους στον αέρα.Στις σχολές, η «φιλελευθεροποίηση» μεταφράζεται σε φοι-τητικές εκλογές. Η διαδικασία που στήνεται είναι χαρακτηρι-στική της «δημοκρατίας» στην οποία ήθελαν να οδηγήσουν οι καπιταλιστές. Τρομοκρατία και νοθεία προκειμένου να εκλεγούν άνθρωποι της χούντας. Είναι η πρώτη αφορμή για να ξεσπάσει το φοιτητικό αντιδικτατορικό κίνημα. Δημοκράτες φοιτητές αποσύ-ρονται από τη διαδικασία καταγγέλοντάς την, σε πολλές σχολές οι φοιτητές πετάνε έξω ασφαλίτες και δεξιούς τραμπούκους. Το επόμενο διάστημα τα πανεπιστήμια καταλαμβάνονται από ένα «πυρετό» συζητήσεων και συνελεύσεων. Ορόσημο αποτελούν οι δύο καταλήψεις της Νομικής (21 Φλεβάρη και 20 Μάρτη). Οι φοιτητές καταλαμβάνουν το κτίριο στη Σόλωνος, εμφανίζονται αντιδικτατορικά πανό και συνθήματα από την ιστορική ταράτσα. Χιλιάδες κόσμου συγκεντρώνεται γύρω από το πολιορκημένο κτί-ριο να συμπαρασταθεί στους φοιτητές. Παρά τη βίαιη καταστολή και των δύο καταλήψεων, ήταν η πρώτη φορά που έσπαγε το κλίμα τρομοκρατίας και εκδηλωνόταν το μίσος του κόσμου για το καθεστώς, ήταν η αρχή της ανοιχτής αντίστασης.

Παρά τις αντιδράσεις του καθεστώτος, που στέλνει στο στρατό αναγκαστικά τους πιο «καταξιωμένους» συνδικαλιστές, η έκρηξη είναι αναπόφευκτη και θα έρθει λίγους μήνες μετά… Στις 14 Νοέμβρη, φοιτητές σε συνέλευση της Νομικής μαθαί-νουν ότι η αστυνομία κυκλώνει τη συνέλευση του Πολυτεχνείου. Αποφασίζουν να διακόψουν τη συνέλευσή τους, κατευθύνονται στο κτίριο της Πατησίων με πορεία, πολλοί από αυτούς σπάνε τον αστυνομικό κλοιό και μπαίνουν στο κτίριο. Οι υπόλοιποι αρχίζουν «κλεφτοπόλεμο» με την αστυνομία στα γύρω στενά. Η κατάληψη είναι γεγονός και μέχρι το βράδυ 20.000 κόσμου έχει συγκεντρωθεί έξω από το Πολυτεχνείο. Τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ γεμίζουν επαναστατικά συνθήματα, τα αυτοκίνητα και οι πεζοί δέχονται χιλιάδες χειρόγραφες προκηρύξεις, αντιχουντι-κά συνθήματα συνεπαίρνουν τους διαδηλωτές: «Κάτω η χούντα», «Θάνατος στο φασισμό», «Λαέ πεινάς γιατί δε τους κρεμάς», «Συ-μπαράσταση λαέ, επανάσταση λαέ»…Την Πέμπτη 15 Νοέμβρη την παλιά, ορισμένη, Συντονιστική Επι-τροπή αντικαθιστά νέα, εκλεγμένη αυτή τη φορά,με πλειοψηφία της επαναστατικής Αριστεράς. Οργανώνεται ο ραδιοφωνικός σταθμός, μηχανισμός για την μαζική εκτύπωση προκηρύξεων, εστιατόριο, νοσοκομείο και οχυρώνεται το κτίριο.Την Παρασκευή η κατάληψη παίρνει διαστάσεις ανοιχτής εξέ-γερσης. Τα γιαπιά και τα εργοστάσια ερημώνουν, οι δρόμοι της Αθήνας πλημμυρίζουν από 300.000 φοιτητές και εργάτες που διαδηλώνουν ενάντια στη χούντα. Το καθεστώς πανικόβλητο απο-φασίζει να παίξει το χαρτί της καταστολής. Ο στρατός κατεβαίνει στους δρόμους, νύχτα προς ξημερώματα της 17 Νοέμβρη τα τανκς εισβάλλουν στο Πολυτεχνείο. Όλη η Αθήνα μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Οι οδομαχίες θα κρατήσουν μέχρι το βράδυ του Σαββάτου με δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Παρά την κατα-στολή, η χούντα έχει δεχθεί θανατηφόρο πλήγμα και λίγους μήνες μετά καταρρέει…

Τα γεγονότα

Η κοινωνική προέλευση των φοιτητών έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να μπουν μπροστά στη σύγκρουση με τη χούντα. Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’60, οι ανάγκες των καπιταλιστών για εξειδικευμένο και μορφωμένο εργατικό δυναμικό είχαν μαζικοποιήσει τις σχολές. Πλέον, οι φοιτητές προέρχονταν κυρίως από τα μεσαία και κατώτερα στρώματα της κοι-νωνίας, και μετέφεραν στο πανεπιστήμιο την αγανάκτηση αυτού του κόσμου. Ο αριθμός των φοιτητών πολλαπλασιάστηκε

μετατρέποντας τις σχολές σε χώρους μαζικών συλλογικών διαδικασιών. Παράλληλα, στα πανεπιστήμια, χώροι παραδοσιακά ιδεολογικοί, οι αναζητήσεις και η πολιτική συζήτηση έβρισκαν πολύ πιο πρόσφορο έδαφος και μπορούσαν να αναπτυχθούν πιο ελεύθερα απ’ ότι στους χώρους δουλειάς όπου η απαγόρευση του συνδικαλισμού και η σκληρή πειθαρχία που επιβλήθηκε ασφυκτικά από την Ασφάλεια ήταν πολύ πιο αμείλικτη. Οι φοιτητές είχαν τον ελεύθερο χρόνο και παράλληλα δε ρίσκαραν το μεροκάματό τους για να βγουν σε ανοιχτή πολιτική δράση. Σε αυτό το «γόνιμο» έδαφος, μπόρεσαν να αναπτυχθούν τα μηνύματα του παγκόσμιου Μάη του ’68. Και αυτό ήταν ένα γεγονός που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη αριστερών ιδεών στη νεολαία. Το παγκόσμιο νεολαιίστικο κίνημα συμπαράστασης στους Βιετκόγκ, η εξέ-γερση φοιτητών-εργατών στη Γαλλία, ο ηρωικός θάνατος του Τσε Γκεβάρα, το ανεξέλεγκτο φοιτητικό κίνημα στη γειτονική Ιταλία, βρίσκονταν στο επίκεντρο των συζητήσεων στις σχολές και έφερναν τον διεθνή άνεμο εξέγερσης και στην Ελλάδα. Οι φωτογραφίες του Τσε στα φοιτητικά δωμάτια, οι αυθόρμητες διαδηλώσεις μετά από προβολές ταινιών, όπως το «φράουλες και αίμα» ή το «γούντστοκ» είναι χαρακτηριστικές.. Παράλληλα, νέοι αγωνιστές έστρεφαν το ενδιαφέρον τους στα βιβλία του Μαρξ, του Λένιν, του Τρότσκι, ανακάλυπταν τις επαναστατικές ιδέες.

Μετά το πραξικόπημα του 1967, με την τρομοκρατία και την καταστολή η χούντα είχε κυριολεκτικά βάλει τη χώρα «στο γύψο». Χωρίς καμιά συνδικαλιστική και πολιτική ελευθερία, και με πολλούς αγωνιστές της στα μπουντρούμια της Ασφάλειας, το επίπεδο ζωής της εργατικής τάξης χειροτέρευε διαρκώς. Στις πλάτες των εργαζομένων, οι καπιταλιστές έκαναν πάρτι κερδών.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ


Η εξέγερση του Πολυτεχνείου προβάλλεται ως μία φοιτητική- νεανι-κή επανάσταση, στην οποία οι φοιτητές συγκρούστηκαν με τη δικτατορία και κατόρθωσαν να ανατρέψουν το πολιτικό σκηνικό μόνοι τους. Σίγουρα το φοιτητικό κίνημα αποτέλεσε τον καταλύτη γι αυτόν τον αγώνα, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την τεράστια συμβολή της εργατικής τάξης. Είναι χαρακτηριστικό το πόρισμα της Συγκλήτου για τα γεγονό-τα, όπου αναφέρει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των συγκεντρωμένων ήταν «πρόσωπα διαφόρων κατηγοριών, ξένα προς το Πολυτεχνείο». Το Πολυτεχνείο έφτασε στις διαστάσεις της εξέγερσης μέσα από την ενερ-γοποίηση και τη δράση της εργατικής τάξης. Αυτή ήταν η δύναμη που μαζι-κοποίησε τον αγώνα, που στήριξε τις πρωτοφανείς σε έκταση και ηρωισμό συγκρούσεις (πάνω από τους μισούς νεκρούς και τραυματίες ήταν εργά-τες), που άλλαξε την πορεία των εξελίξεων. Η δράση της εργατικής τάξης ξεκινά από την πρώτη νύχτα της κατάληψης, όπου εκατοντάδες εργάτες βρέθηκαν στο Πολυτεχνείο. Εκεί οργανώνουν την Εργατική Συνέλευση, η οποία σαν βασικό της καθήκον έβαλε την απεύθυνση στα εργοστάσια και στα γιαπιά. Η ανταπόκριση των εργατών ήταν άμεση και η παρουσία τους χώρο του Πολυτεχνείου έγινε αισθητή την Πέμπτη 16 Νοεμβρίου και κορυφώθηκε την Παρασκευή 17. Η Αθήνα είχε νεκρώσει! Στην εργατική συνέλευση στις 16 Νοέμβρη διακηρύχτηκε πως ο αγώνας αγκαλιάζει όλο το λαό και είναι ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία, στα ξένα και ντόπια μονοπώλια που τη γέννησαν και τη στηρίζουν. Το απόγευμα της Παρασκευ-ής, 17 Νοεμβρίου, πραγματοποιείται η τελευταία εργατική συνέλευση με τεράστια συμμετοχή στην οποία η εργατική επιτροπή κινητοποίησης προτείνει: α. τη δημιουργία εργατικών επιτροπών πάλης στο γιαπί, στο εργοστάσιο, στη συνοικία για να μεταφέρουν παντού το μήνυμα του αγώ-να, κατεβάζοντας όλο το λαό στους δρόμους και β. οι εργατικές επιτροπές πάλης να προπαγανδίσουν και να οργανώσουν το κατέβασμα των εργαζο-

μένων σε γενική απεργία διαρκείας με οικονομικά και πολιτικά αιτήματα: 1) αύξηση 50% μισθών και συντάξεων,2) να αντικατασταθεί η διορισμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ από καινούρια εκλεγμένη από τους εργάτες διοίκηση, 3) διώξιμο της χούντας, 4) άμεση διάλυση των αμερικάνικων βάσεων στην Ελλάδα και 5) να σταματήσει το άρπαγμα της γης από τα ξένα και ντόπια μονοπώλια. Το σύνθημα της γενικής απεργίας είχε τεράστια απήχηση και κατέβασε στους δρόμους χιλιάδες εργάτες. Έκανε ξεκάθαρο ότι μόνο οι δυναμικοί, αποφασιστικοί αγώνες μπορούσαν να απαντήσουν στο ερώτη-μα: «Πώς μπορεί να πέσει η χούντα;». Αυτή η δύναμη που έχουν οι εργάτες παραλύοντας όλη την οι-κονομία, να ανατρέπουν καθεστώτα και πολιτικές, πρέπει να γίνει παράδειγμα και στους σημερινούς αγώνες που έχουμε μπροστά μας.

Η δράση των εργατών

Ο χαρακτήρας εξέγερσης που πήρε το Πολυτεχνείο, η μαζική συμμετοχή των εργατών σε αυτήν, οι ανατροπές που πέτυχε στη Με-ταπολίτευση δεν ήταν αυτονόητα. Χρειάστηκε να δοθούν πολιτικές μά-χες μέσα στην κατάληψη και το κίνημα συνολικότερα. Σήμερα, από-ψεις μέσα στην Αριστερά είτε υποβαθμίζουν τη σημασία της ύπαρξης και της σύγκρουσης διαφορετικών πολιτικών απόψεων μέσα στο κίνη-μα παρουσιάζοντας μια εξέγερση που «ξεπέρασε» τις διαφωνίες, είτε διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και τις τότε θέσεις τους, διεκδικώντας την εξέγερση ως αποκλειστικά «δική τους». Όμως οι εξελίξεις καθορίστηκαν σε μεγάλο βαθμό από την πάλη που έδωσαν οι αγωνιστές της επαναστατικής Αριστεράς ενάντια στις απόψεις των δύο μεγάλων κομμάτων της Αριστεράς, του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτε-ρικού (πολιτικός χώρος από όπου προήλθε και ο Συνασπισμός). Το ΚΚΕ εσ. καλούσε σε κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» με όλα τα κόμματα, από τα αριστερά μέχρι τα δεξιά (που συνομιλούσαν με τη χούντα) ενώ και το ΚΚΕ δήλωνε τότε πως «κόμμα πατριωτικό, είναι πρόθυμο να συνεργαστεί με όλα τα αντιδικτατορικά κόμματα με βάση ένα μίνιμουμ πρόγραμμα». Αυτή τους η άποψη, ότι η αλλαγή δεν θα έρθει από τα κάτω, καθόρισε τη

δράση και τις επιλογές τους μέσα στην εξέγερση. Η εισβολή των φοιτητών στο περικυκλωμένο ΕΜΠ την Πέμπτη 14 Νοέμ-βρη αντιμετωπίστηκε αρνητικά από την Αντι-ΕΦΕΕ (ΚΚΕ) και τον Ρήγα (ΚΚΕ εσ.). Για να γίνει η κατάληψη γεγονός χρειάστηκε επαναστάτες φοιτητές να αντιπαρατεθούν στις πιέσεις για αποχώρηση που έβαζαν οι δύο παρατάξεις, οι οποίες μάλιστα εγκατέλειψαν προς στιγμή το κτίριο. (το φύλλο 8 της εφημερίδας «Πανσπουδαστική» της Αντι-ΕΦΕΕ έφτασε στο σημείο τότε να χαρακτηρίσει τους 500 αγωνιστές που ξεκίνησαν την κατάληψη «πράκτορες της CIA»). Αναγκάστηκαν να επιστρέψουν το ίδιο βράδυ όταν στο Πολυτεχνείο είχαν ήδη συγκεντρωθεί 20.000 άτομα. Ακόμα και τότε, προσπαθούν να περιορίσουν την κατάληψη σε φοιτη-τικά αιτήματα, σβήνοντας από τους τοίχους τα «λαθεμένα» συνθήματα, όπως «κάτω το κεφάλαιο», «γενική απεργία»! Ήθελαν με κάθε τρό-πο να αποτραπεί η πολιτικοποίηση του αγώνα. Αντίθετα, οι μικρές τότε ομάδες της επαναστατικής Αριστεράς προσπάθησαν να μετατρέψουν την οργή του κόσμου σε σύγκρουση με τη δικτατορία. Την Παρασκευή επανέρχονται οι προτάσεις «απαγκίστρωσης» από το Πολυτεχνείο και «νικηφόρας υποχώρησης». Στις γενικές συνελεύσεις η πρόταση κατα-ψηφίζεται και την παλιά ορισμένη Συντονιστική Επιτροπή αντικαθι-στά νέα, εκλεγμένη αυτή τη φορά, στην οποία την πλειοψηφία κερδίζει η επαναστατική Αριστερά που οργανώνει την κλιμάκωση του αγώνα.Ακόμα και η Εργατική Συνέλευση αντιμετωπίζει την εχθρότητα της Αντι-ΕΦΕΕ και του Ρήγα που δεν αναγνωρίζουν τους εκλεγμένους εκπροσώ-πους των εργαζομένων και εμποδίζουν την τύπωση των καλεσμάτων και των διακηρύξεών της. Το βάρος της οργάνωσης και της στήριξης της Εργατικής Συνέλευσης, του «απλώματος» του αγώνα σε εργατικούς χώρους, σήκωσαν οι αγωνιστές της επαναστατικής Αριστεράς. Στηρίζο-ντας τις εργατικές-φοιτητικές επιτροπές που σηκώνουν στο πόδι εργο-στάσια και γιαπιά, ρίχνοντας τα συνθήματα «Γενική Απεργία», «Κάτω η Χούντα-Κάτω το Κεφάλαιο», «Επανάσταση Λαέ» διευκολύνουν το φοιτη-τικό κίνημα να εξελιχθεί σε πανεργατικό ξεσηκωμό.

Ο ρόλος της επαναστατικής Αριστεράς

εξέγερση του Πολυτεχνείου


35 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Δικαιωθηκε ο νοεμβρησ;

αΦιερωμα

3 5 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου και βλέποντας τις σημερινές εξελίξεις με τις επιθέσεις της κυβέρνησης στην παιδεία, στην εργασία, στα δικαιώματά μας αλλά και υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης πολλοί αναρωτιούνται: δικαιώθηκε το σύνθη-μα των αγωνιστών για ψωμί, παιδεία, ελευθερία; Πόσο η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι επίκαιρη και αναγκαία σήμερα; Πώς μπορεί να δικαιώθηκε όταν υπάρχει η Ελλάδα της ανασφάλιστης γενιάς των 400-500€, της ανεργίας, των ιδιωτικοποιή-σεων, των μαζικών απολύσεων, φαινόμενα τα οποία κυριαρχούν στις μέρες μας; Το Πολυτεχνείο αποτελεί σημείο αναφοράς των αγώνων για την ανατροπή των αντιλήψεων και των πολιτικών που στρέφονται ενάντια στα δικαιώματά μας.Στον τομέα της παιδείας ο λαός αγωνίστηκε για δημόσια δωρεάν παιδεία, ελεύθερη έκφραση. Αντί αυτού, σήμερα δημόσια παιδεία δεν υπάρχει αφού απο-

τελεί πλεόν εμπορικό προϊόν. Το αυτονόητο γίνεται ζητούμενο και ο νόμος-πλαίσιο απαξιώνει την δημόσια και δωρεάν παιδεία. Φοιτητές, μαθητές, καθηγητές απαι-τούν αύξηση των κονδυλίων και αντιδρούν στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας. Με την κατάργηση του ασύλου που προβλέπει ο νόμος-πλαίσιο, με την τοποθέτηση καμερών, με την απονέκρωση συλλογικών διαδικασιών, με την άσκηση βίας στους διαδηλωτές, η έννοια της δημοκρατίας χάνει την ουσία της και δεν δικαιώνονται οι αγώνες της γενιάς του Πολυτεχνείου. Στον αγώνα μας για το ασφαλιστικό, κατά των ιδιωτικοποιήσεων, κατά του νόμου-πλαίσιο, πρέπει κρατήσουμε την μαχητικότητα, την αποφασιστικότητα, και την εμπι-στοσύνη στην δύναμη του κόσμου να πετυχαίνει νίκες με τους αγώνες του.

Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα και οι Μαθητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα θεωρούμε ότι τα συμπεράσματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου πρέπει να συζητηθούν από κάθε νέο αγωνιστή, να γίνουν «οδηγός» για τη δράση του νεολαιίστικου κινήματος σήμερα σε σχολεία και σχολές, και γι’ αυτό οργανώνουμε εκδηλώσεις σε αρκετές πόλεις. Επίσης θέλουμε στις διαδηλώ-σεις του Πολυτεχνείου να κατέβουν φέτος χιλιάδες νέοι και εργαζόμενοι στο δρόμο, να απαιτήσουμε όλοι μαζί να μην πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα της δικιάς τους κρίσης. Με τις απεργίες, τις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις παλεύουμε για καλύτερες συνθήκες

ζωής σήμερα, αλλά και για να αλλάξουμε τον κόσμο. Τον Νοέμβρη του ‘73, η επι-κράτηση της επαναστατικής πολιτικής μέσα στο κίνημα ήταν καθοριστική στο να μετατραπεί η συσσωρευμένη οργή των «από κάτω» σε γενικευμένη εξέγερση. Σή-μερα, η ισχυροποίηση αυτής της πολιτικής μέσα στο κίνημα παραμένει καθοριστι-κή για να μπορέσουμε να πετύχουμε νίκες, αλλά και για να βαδίσουμε μέχρι το τέρμα τον δρόμο που άνοιξε ο Νοέμβρης, αυτόν της πάλης για την ανατροπή του συστήματος, της πάλης για μια άλλη κοινωνία.

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων:

ΑΘΗΝΑ: Κυριακή 16/11, 5 μ.μ., ΠολυτεχνείοΟμιλητές: Ν. Βαλαβάνη, Αντ. Νταβανέλλος, Δ. Κωσταράκος

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: Δευτέρα 17/11, 3 μ.μ., πλ. Κλαυθμώνος

ΘΕΣΣ/ΝΙΚΗ: Σάββατο 15/11, 6 μ.μ., ΠολυτεχνείοΔιαδήλωση: Δευτέρα 17/11, 4 μ.μ., Πολυτεχνείο

ΚΟΖΑΝΗ: Σάββατο 15/11, 6.30 μ.μ., Εργατικό ΚέντροΔιαδήλωση: Δευτέρα 17/11, 12 μ., κεντρική πλατεία

ΗΡΑΚΛΕΙΟ: Σάββατο 15/11, 7 μ.μ., Πολιτ. Κέντρο, ΑνάληψηΔιαδήλωση: Δευτέρα 17/11, 6 μ.μ., Λιοντάρια

ΠΑΤΡΑ: Παρασκευή 14/11, 7 μ.μ., Αθ. Διάκου 29ΑΔιαδήλωση: Δευτέρα 17/11, 6 μ.μ., Παράρτημα

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΦΛΣ Αθήνας: Λένια Αμοιρίδου, Κατερίνα Ντελίκου, Ελένη Πελέκη

ΦΕΣ τ. 4

Documents