ΧΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

ΙΣΠΑΝΙΑ

ΙΤΑΛΙΑ

ΓΑΛΛΙΑ

Γαλλικόμπαλέτο:

Το μπαλέτο (ή μπαλλέτο, αλλά και κλασικός χορός) είναι είδος χορού, με καταγωγή απότην Ιταλία του 15ου αιώνα, το οποίο αργότερα εξελίχθηκε στη σκηνική του μορφή, κυρίωςστη Γαλλία και τη Ρωσία.Η ονομασία του προέρχεται από την ιταλική λέξη ballare (ballet), που σημαίνει «χορεύω»Το μπαλέτο κατηγοριοποιείται σε διάφορες σχολές τεχνικής, ή αλλιώς εκπαιδευτικέςμεθόδους, οι οποίες αντιπροσωπεύουν την ιστορική εξέλιξη του μπαλέτου. Υπάρχουν οχτώστιλ εκπαίδευσης στο κλασσικό μπαλέτο: το Ιταλικό (μέθοδος Cecchetti), το Ρώσικο(μέθοδος Vaganova), το Γαλλικό, το Αγγλικό (Royal Academy of Dance και Royal Schoolof Ballet), το Δανέζικο (μέθοδος Bournonville), το Κουβανέζικο (μέθοδος τηςAliciaAlonso), και το Αμερικάνικο (μέθοδος Balanchine). Στην Ελλάδα, διδάσκονταιευρέως η Γαλλική μέθοδος, η σχολή Vaganova (Ρωσία), και η μέθοδος Royal Academy ofDance (Αγγλία), ενώ οι υπόλοιπες μέθοδοι δεν χρησιμοποιούνται .Οι τεχνικές πουεντοπίζονται στο κλασσικό μπαλέτο δημιούργησαν τις βάσεις για πολλά άλλα είδη χορούόπως είναι το hip-hop, η jazz, το μοντέρνο και το σύγχρονο μπαλέτο.

Το Γαλλικό μπαλέτο, ή αλλιώς « η Γαλλική σχολή » (École Française), χαρακτηρίζεται απόέμφαση στην ακρίβεια, στην κομψότητα, και στη εγκράτεια.

Μεγάλη επίδραση άσκησε ο Rudolf Nureyev, διακεκριμένος χορευτής και χορογράφος, οοποίος χορογράφησε πολλά ακαδημαϊκά μπαλέτα και ανέδειξε πολλούς ταλαντούχουςβασικούς χορευτές («Étoiles»). Από εκείνη την εποχή, η Γαλλική σχολή μετετράπη σεσχολή Nureyev, υιοθετώντας την ιδιοσυγκρασία του χορογράφου.

Ιταλικό μπαλέτο:

Το μπαλέτο κατηγοριοποιείται σε διάφορες σχολές τεχνικής ή αλλιώς εκπαιδευτικές μεθόδους, οι οποίες αντιπροσωπεύουν την ιστορική εξέλιξη του μπαλέτου. Ο όρος «Ιταλικό

μπαλέτο» χρησιμοποιείται για την περιγραφή των αισθητικών ιδιοτήτων του κλασσικού μπαλέτου στην Ιταλία. Η Ιταλία έχει μεγάλη ιστορία με το μπαλέτο και θεωρείται ευρέως ότι ο προάγγελος της σημερινής μορφής του μπαλέτου γεννήθηκε στην Ιταλία κατά την περίοδο της αναγέννησης, πριν ακόμα γίνει δημοφιλές στην Γαλλία. Η ονομασία του προέρχεται από την ιταλική λέξη ballare (ballet), που σημαίνει «χορεύω». Το μπαλέτο είναι είδος χορού από

την Ιταλία του 15ου αιώνα, το οποίοαργότερα εξελίχθηκε στη σκηνική του μορφή, κυρίως στη Γαλλία και τη Ρωσία. Θεωρείται μία από τις πλέον υψηλόβαθμες τέχνες, που απαιτεί πολυετή

εξάσκηση ώστε να φτάσει κανείς σε επαγγελματικό επίπεδο. Η πιο γνωστή και δημοφιλής απόχρωση του μπαλέτου είναι αυτή που αναπτύχθηκε την εποχή του Ρομαντισμού, κατά την οποία το βάρος πίπτει στην κορυφαία του χορού, που ως πρωταγωνιστικός ρόλος αποκλείει

την ανάδειξη σχεδόν όλων των άλλων. Καλείται να εκτελέσει δύσκολες τεχνικές, που περιλαμβάνουν κατακόρυφη κίνηση στηριζόμενη στα δάκτυλα του ποδιού, πιρουέτες

ακροβατικές κινήσεις δεξιοτεχνίας, ενώ έχει καθιερωθεί η ένδυσή της με τη λεγόμενη γαλλική τουτού . Η εξέλιξη του μπαλέτου περιλαμβάνει τα είδη του εξπρεσιονιστικού και νεοκλασικού

μπαλέτου, αλλά και στοιχεία του σύγχρονου χορού. Το Ιταλικό μπαλέτο περιλαμβάνει δύο μεθόδους εκπαίδευσης, την μέθοδο Cecchetti από τον Enrico Cecchetti και την μέθοδο του

«La Scala Theatre Ballet School»

Ταραντέλα:

Η «Ταραντέλα Πίτσικα» είναι ο πιο χαρακτηριστικός τελετουργικός χορός της κάτω Ιταλίας. Είναι ένας χορός τελετουργικός και χορός της έκστασης. Ο παραδοσιακός χορός της κάτω Ιταλίας, η ταραντέλα, συνδέεται μα την αρχαία ελληνική αποικία του Τάραντα που βρίσκεται πολύ κοντά στο Πρίντεζι και στο Λέτσε και στον πυρήνα των ελληνόφωνων χωριών του Σαλέντο. Συνδέεται λοιπόν με ένα φαινόμενο που ονομαζόταν ταραντισμός. Ο ταραντισμός ήταν μια μορφή

κρίσης μανίας που θεωρούσαν ότι οφειλόταν στο τσίμπημα μιας αράχνης για αυτό και ονομάζεται και ταραντέλα πίτσικα από το πιτσικάρε -τσιμπάω. Η Λικόσα ταραντούλα θεωρούσαν ότι τσιμπούσε κάποιον χωρικό μέσα στα χωράφια. Και για

να θεραπευτεί κάποιος που τον είχε τσιμπήσει γινόταν ένας μουσικός εξορκισμός.

Ειδικοί οργανοπαίχτες πήγαιναν στο σπίτι του άρρωστου και άρχιζαν να παίζουν 12 διαφορετικά μοτίβα. Στην αντίστοιχη μελωδία που θεωρούσαν ότι αντιστοιχεί στο μέγεθος και στο χρώμα της αράχνης που τον τσίμπησε ο

άρρωστος άρχιζε να χτυπιέται και ξεκινούσε έναν ξέφρενο μιμητικό χορό που μιμούνταν τις κινήσεις της αράχνης. Αυτό μπορούσε να κρατήσει και 3 ολόκληρες μέρες χωρίς διακοπή . Αυτός έπεφτε στο πάτωμα κουρασμένος και

εξουθενωμένος αλλά θεραπευμένος. Το φαινόμενο του ταραντισμού παρουσίασε πολύ μεγάλη έξαρση στο χορό της κάτω Ιταλίας και κυρίως με επίκεντρο τα ελληνόφωνα χώρια. Αρκετές κινήσεις θυμίζουν εικόνες από αρχαία αγγεία σε χορό και οι γυναίκες κυρίως είναι αυτές που παίρνουν το ταμπορέλλο το ντέφι, το οποίο στην αρχαία Ελλάδα το έπαιζαν οι

βακχίδες οι ακόλουθες του Διόνυσου. Στα ελληνόφωνα χώρια συμπτώματα του ταραντισμού αναφέρονται μέχρι και την δεκαετία του 60 και οι κοινωνικές συνθήκες στα επόμενα χρόνια έπαψαν να ευνοούν τέτοιου είδους δρώμενα . Στις 29

Ιουνίου κάθε χρόνο στη γιορτή του αγίου Παύλου, θα ακούσουμε στο τραγούδι να αναφέρεται «ο άγιος Παύλος...».Συγκεντρώνονται οι γεροντότεροι Ταραντάτοι όλοι αυτοί που χόρεψαν παλαιά και είχαν αυτή τη μορφή

κρίσης και κάνουν ένα λαϊκό προσκύνημα στην περιοχή της ελληνόφωνης περιοχής.

Οι χορευτές και χορεύτριες παίζουν παρά πολύ με τα χρώματα κάθε πανί διαφορετικού χρώματος που κρατάνε αναφέρεται σε αράχνη διαφορετικού χρώματος. Όλα αυτά δεν είναι απλοί χοροί αλλά μια τελετουργία που μας πηγαίνει πίσω στην αρχαία Ελλάδα και έχει διατηρηθεί με θαυμαστό τρόπο σε αυτόν τον απομονωμένο πυρήνα των χωριών γύρω

από τον Τάραντα..

Όμως τι υποδηλώνει το τσίμπημα της αράχνης; Η χερσόνησος του Σαλέντο είναι η γη του επαναλαμβανόμενου τσιμπήματος σύμφωνα με τον Ιταλό εθνογράφο Ernesto de Martino. O χαρακτηρισμός παραπέμει στο ξαναδάγκωμα

στην επιστροφή του κακού παρελθόντος. Δεν είναι τυχαίο που συμβαίνει στη Νότια Ιταλία μια γη με τόσα προβλήματα αδύναμη να προσφέρει ασφάλεια και προστασία στον πληθυσμό της.

Paso Doble

Είναι ο μοναδικός από τους latin χορούς που προέρχεται από τη νέγρικη κουλτούρα, ενώ οι ρίζες του βρίσκονται στην Ισπανία. Στα ισπανικά σημαίνει «διπλό βήμα» και έχει έντονες επιρροές από

το Flamenco, ειδικά σε σημείο που τα δάχτυλα παίρνουν τη θέση των καστανιέτας. Το paso doble αν και παραπέμπει σε ισπανικό χορό, στην πραγματικότητα άνθισε στη Γαλλία το 1930, γι’αυτό και

πολλά βήματα έχουν γαλλική ονομασία.

Πρόκειται για ένα χορό που φανερώνει κτητικότητα, έντονη αυτοπεποίθηση και συμβολίζει μια σχέση εξουσίας και υποταγής. Οι κινήσεις είναι αποφασιστικές και εκπέμπουν δυναμισμό και

πάθος. Με την απροκάλυπτα αλαζονική και θορυβώδη περηφάνια του, ο χορευτής εκφράζει την ανωτερότητά του, όπως και ο ταυρομάχος. Πειστικά μεταφέρει αυτή την κατανυκτική,

ακαταμάχητη έλξη στο κοινό. Η γυναίκα, από την άλλη, δημιουργεί με αυτοπεποίθηση μια απόσταση από αυτόν, χωρίς να παραδίνεται στη δύναμη του αφέντη. Ακόμη, μπορεί να δείχνει

απόλυτα εξαρτημένη από τον άντρα, υπάρχουν όμως και φιγούρες όπου έχει τον απόλυτο κυρίαρχο ρόλο, σαν το f lamenco. Αποτελεί ουσιαστικά την αναπαράσταση της κάπας. Το κόκκινο ύφασμα που χρησιμοποιεί ο ταυρομάχος για να κρατάει υπό τον έλεγχό του τον ταύρο και ως κάπα είναι

ευκίνητη, εύστροφη και κομψή. Άλλες πάλι φορές μπορεί να υποδύεται και τον ταύρο.

Χαρακτηρίζεται από ξεκάθαρα βάδην βήματα και υποθετικά οι ρίζες του τοποθετούνται στο γαλλικό στρατιωτικό βάδισμα με το όνομα “Paso Redoble”. Είναι βάδισμα σε χρόνο 2/4, όπου κάθε δεύτερο

βήμα είναι τονισμένο και από αυτό προέρχεται και το όνομά του που σημαίνει διπλό βήμα, διπλό πέρασμα.

Flamenco

Το Φλαμένκο (ισπ. Flamenco) είναι ένας ισπανικός όρος που αφορά ένα είδος μουσικής και χορού, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά κατά τον 19ο αιώνα.

Το φλαμένκο ενσωματώνει μια σύνθετη μουσική και πολιτισμική παράδοση. Προήλθε αρχικά από την περιφέρεια της Ανδαλουσίας, όπου αναπτύχθηκε σαν ξεχωριστή

υποκουλτούρα με κέντρα τη Σεβίλλη, το Κάδιξ και τη Μάλαγα, στη συνέχεια όμως εξελίχτηκε σε χαρακτηριστικό κομμάτι του πολιτισμού ολόκληρης της Ισπανίας,

ενσωματώνοντας και μετασχηματίζοντας λαϊκά μουσικά στοιχεία σε διαφοροποιημένες μουσικές φόρμες και από άλλες περιφέρειες, όπως η Μούρθια κι η Εξτρεμαδούρα.

Είναι γενικότερα παραδεκτό ότι το φλαμένκο δημιουργήθηκε από τη μοναδική συνύπαρξη και μείξη της αραβικής, ανδαλουσιανής, σεφαρδιτικής και τσιγγάνικης κουλτούρας στην

περιοχή της Ανδαλουσίας πριν και μετά τη Ρεκονκίστα (Ανακατάληψη), την ιστορική δηλαδή περίοδο κατά την οποία οι Χριστιανοί βασιλιάδες ανακατέκτησαν την Ισπανία από

τους Μουσουλμάνους. Χαρακτηριστικό μουσικό όργανο είναι η κιθάρα φλαμένκο.

Το 2010 η UNESCO συμπεριέλαβε το φλαμένκο στον Κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας ύστερα από σχετική αίτηση της Ισπανίας

ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΣΟΥΗΔΙΑ

ΙΡΛΑΝΔΙΑ ΑΓΓΛΙΑ

ΛΑΝΤΛΕΡ Το λάντλερ είναι ένας παραδοσιακός χορός σε χρόνο 3/4 Χορεύεται από ζευγάρια που χοροπηδάνε.

ΣΟΥΠΛΑΤΕΡ Το σούπλατερ είναι ένας παραδοσιακός Βαυαριανός χορός, και αποτελεί εξέλιξη του λάντλερ.

ΒΑΛΣ Το Βαλς είναι ένας παραδοσιακός χορός της Γερμανίας που χορεύεται σε κλειστή θέση.

ΤΣΒΙΦΑΧΕΡ Είναι Γερμανικός χορός με γρήγορο ρυθμό και μεταβαλλόμενα ρυθμικά τέμπο.

ΠΟΛΚΑ Η πόλκα είναι ένας εύθυμος, ζωντανός χορός με καταγωγή από την κεντρική Ευρώπη, από την Τσεχία, που διαδόθηκε ιδιαίτερα κατά τον 19ο αιώνα, μετά το 1830. Είναι συνηθισμένος στη Σουηδία, Λιθουανία, Τσεχία, Πολωνία, Γερμανία, Ουγγαρία, Αυστρία, Ρωσία, Σλοβενία και Σλοβακία. Από τις γνωστότερες πόλκες είναι οι συνθέσεις του Γιόχαν Στράους (πατέρα και γιου). Οι πόλκες έχουν ρυθμό 2/4

ΡΑΪΓΚΕΝ Υπάρχουν δύο διαφορετικές κατηγορίες χορού που ονομάζεται κυκλικός χορός. Οι χοροί που ανήκουν στην πρώτη από τις κατηγορίες αυτές συχνά θεωρούνται εθνικοί, λαϊκοί ή πατριωτικοί χοροί. Οι χοροί στην δεύτερη κατηγορία είναι πιο στενά συνδεδεμένοι με την κοινωνία του χορού.

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΡΟΜΠΟΝΙ ΝΤΕΦΙ ΑΚΚΟΡΝΤΕΟΝ ΠΙΑΝΟ ΚΙΘΑΡΑ ΤΟΥΜΠΑ

ΛΑΝΤΛΕΡ

ΡΑIΓΚΕΝ

Ο χορός του Βατράχου είναι παραδοσιακός χορός από την Σουηδία που χορεύεται την παραμονή του Μεσοκαλόκαιρου, και τα Χριστούγεννα και το Πάσχα.

Λαμπερή, ζωηρή, αλλά με μέτρια ρυθμική αγωγή, η μαζούρκα έχει τριμερή ρυθμό, που τονίζεται στον δεύτερο και στον τρίτο χρόνο, εκτελείται κατά ζεύγη (συνήθως 4-8) και προσφέρεται για μια μεγάλη ποικιλία από φιγούρες. Με την πάροδο του χρόνου διαδόθηκε σχεδόν παντού, τον 17o αι. έκανε την εμφάνισή της στη Ρωσία και στην Ουγγαρία, τον 18o αι. στη Γερμανία και τον 19o αι. στη Γαλλία και στην Αγγλία.Η μ. έγινε δημοφιλής ιδιαίτερα κατά τη ρομαντική περίοδο, ενώ πολλές και περίφημες σελίδες τήςέχουν αφιερώσει –μεταξύ άλλων– ο Σοπέν, ο Ντελίμπ, ο Γκλίνκα, ο Τσαϊκόφσκι και ο Σιμανόφσκι.

χορός May Dance (χώρα προέλευσης του χορού): Σουηδία

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΟΡΓΑΝΑ Nyckelharpa

Μεταφράζεται ως κλειδί- άρπα, και είναι παραδοσιακό μουσικό όργανο της Σουηδίας. Είναι έγχορδο και θυμίζει πολύ το βιολί.

Το τζιγκ (αγγλ.: Jig) είναι ένας παραδοσιακός ρυθμικός χορός της Ιρλανδίας. Χορεύεται με την παραδοσιακή ιρλανδική μουσική, κυρίως σε ζευγάρια. Υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής κατά τον δέκατο πέμπτο και δέκατο έκτο αιώνα και στην Βρετανία. Ο ρυθμός του είναι 6/8 όταν χορεύεται από ζευγάρια, ενώ όταν χορεύεται από ένα άτομο είναι 6/8 ή 12/8. Στο τζιγκχαρακτηριστικά είναι τα μεγάλα άλματα που περιλαμβάνει. Ο αντίστοιχος γαλλικός ζιγκ προέρχεται από αυτόν. Ο όρος έχει αποδοθεί στα ελληνικά και ως ζιγκ ή ζίγκα.

Stepdancing. Είναι ο πιό διαδεδομένος των ιρλανδικών μορφών χορού, αν και υπάρχουν πολλοί άλλοι (συμπεριλαμβανομένου του στυλ Connemara , μερικά διεσπαρμένα υπόλοιπα άλλων περιφερειακών μορφών, και άλλες μορφές νότιου στυλ που χορεύουν όχι υπό την αιγίδα Coimisiϊn LE Rincν Gaelacha). Σύγχρονα συνδέεται με τις ιρλανδικές πολιτιστικές αναγεννήσεις του δέκατου ενάτου αιώνα σε μια μακροχρόνια γραμμή. Οι σύγχρονοι stepdancers είναι αθλητές καθώς επίσης και χορευτές, οι πρωτοπόροι εκπαιδεύουν για τον ανταγωνισμό κατά τρόπο παρόμοιο με τους χορευτές μπαλέτου, σκέιτερ πάγου, και γυμναστές.

Butterfly

Dolce (dream waltz)

ElmaidaValse Lente

Cuckoo Veleta

Boston Two-Step

CarmencitaWaltz

ΧΩΡΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ: ΑΓΓΛΙΑ(ΛΟΝΔΙΝΟ)

Alma

Edelweiss Glide Waltz

Hesitation Waltz

Peacock Strut

Berceuse ΧΟΡΟΙ ΤΗΣ ΥΠΟΛΟΙΠΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ

Mazurka, Mazurka στα αγγλικά μεταγραφή, είναι ένας λαϊκός χορός της Πολωνίας, των οποίων οι κινήσεις είναι συρόμενες, περιστρεφόμενες σε ζευγάρια, οι γυναίκες γύρω από τον άνθρωπο, όπως ελαφρύ τρέξιμο, κλπ.

Στην Πολωνία χορό στην κεντρική Mazuo Fu χορό Scotia λαϊκό "Mazu Er" (mazhu'er) η πιο αντιπροσωπευτική, τώρα εμφανίζονται σε μεγάλα μπαλέτα "Mazurka" Ο χορός προέρχεται από Πολωνία Mazu Er, έχει εξελιχθεί σε ένα ξεχωριστό ρυθμό, χορό chic ηρωική, ευγενή και κομψή μορφή παραστάσεις, και έχει εξαπλωθεί λαϊκή "Mazu Er" Με μια μεγάλη διαφορά.

Mazurka" είναι το όνομα του

πολωνικού χορού, δημοφιλές

τον 18ο αιώνα στην Ευρώπη

Πολωνικά λαϊκό χορό,

υπάρχουν νότια Κρακοβία

επαρχία Clark Via Dance

(kelakeweiyake)

Mazurka προέρχεται από την Κεντρική Πολωνία Mazuo Fu Scotia, του οποίου το όνομα είναι

επίσης πιθανό να έρθει από τα ονόματα. Μετά τον 18ο αιώνα, μαζούρκα σάρωσε σε όλη την

Ευρώπη, να γίνει ένα εθνικό δικαστήριο και οι ανώτερες τάξεις της κοινωνίας στην κοινή χορό

ένας χορός. Λέων Τολστόι στην Άννα Καρένινα, Τουργκένιεφ, τόσο τον Πατέρα και τον Υιό σε

οικόπεδο μαζούρκα.

Mazurka είναι ένας χορός μεταξύ ανδρών και γυναικών, που κυριαρχείται από τους άνδρες

χορευτές, αποφάσισε είδος dance, τη σοβαρότητα και την ταχύτητα, ενώ το θηλυκό χορευτές

γύρω χώρους ζωηρό χορευτές αρσενικό. Σημαντικές Mazurka χορό με συρόμενες, καραμπίνα

φτέρνα, διπλή περιστροφή πόδι και τραγανή άνδρες χορευτές, οι χορεύτριες παρακάμψει το

κύριο χορό πιο περίπλοκη.

Μπαλέτο του Τσαϊκόφσκι Λίμνη των Κύκνων στην Ωραία Κοιμωμένη του και είναι διατεταγμένα

σε ένα μεγάλο τμήμα του μαζούρκα, έτσι Mazurka χορός παίρνει μάθουν σήμερα είναι, επίσης,

ένα μπαλέτο χορό.

"Mazurka" Chopin ένα άλλο μοναδικό δημιουργικό τομέα. Καθ

'όλη τη λογοτεχνία μουσική με πιάνο αναφέρω το "Mazurka", η

πρώτη σκέψη είναι Chopin. Άλλοι συνθέτες έχουν επίσης

"Mazurka." Αλλά μόνο Σοπέν έγραψε πολλά, λάμπει λαμπρότητα

συγκεκριμένο "Mazurka." Στα έργα του Chopin, "Mazurka" είναι

επίσης πολύ ιδιαίτερη. Ένα από αυτά τα έργα, τα περισσότερα

από την Πολωνία γήινο άρωμα. Επιπλέον, είναι με λιγότερο

δραματικές, τραγικές περιοχές του σύνθεση δημιουργική.

Mazurka είναι Bolanmazu Via τοπικό λαϊκό χορό. Η μουσική του,

είναι τρεις-beat, ρυθμός χαρακτηριστική

Το συρτάκι είναι ένας δημοφιλής ελληνικός χορός. Παρά τη διαδεδομένη πεποίθηση, δεν είναι αυθεντικός παραδοσιακός ελληνικός χορός. Στην πραγματικότητα, δημιουργήθηκε το 1964 για την κινηματογραφική ταινία Ζορμπάς ο Έλληνας (Zorba the Greek) από αργές και γρήγορες κινήσεις του χασάπικου.Η μουσική για το συρτάκι γράφτηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη. Κύριο χαρακτηριστικό του χορού αυτού και της μουσικής του είναι η επιτάχυνση στο ρυθμό. Το όνομα συρτάκι προέρχεται από την λέξη συρτός, ένα κοινό όνομα για μια ομάδα παραδοσιακών ελληνικών χορών στους οποίους οι χορευτές «σέρνουν» τα πόδια τους σε αντιδιαστολή με τους πηδηχτούς χορούς. Το όνομα συρτάκι ενσωματώνει και τον συρτό (στο πιό αργό μέρος του) και στοιχεία πηδηχτού (στο γρηγορότερο μέρος του).Το συρτάκι χορεύεται με σχηματισμό γραμμών ή κύκλων από τους χορευτές, οι οποίοι κρατιούνται με τα χέρια από τους ώμους των διπλανών τους. Ο σχηματισμός γραμμών είναι πιο συνηθισμένος. Το μέτρο είναι 4/4, αυξάνεται σταδιακά και φτάνει στα 2/4 στο γρηγορότερο μέρος. Συνεπώς, ο χορός αρχίζει με πιό αργές, ομαλότερες κινήσεις οι οποίες βαθμιαία γίνονται γρηγορότερες, ζωηρές, συμπεριλαμβάνοντας συχνά και μικρά πηδήματα.

Πρόκειται για ένα χορό εννιάσημο (9/8) με πολλές παραλλαγές, που χόρευαν αρχικά οι Ζεϊμπέκηδες, απ' όπου και πήρε και το όνομά του. Οι Ζεϊμπέκηδες ήταν Έλληνες από την Θράκη που μετανάστευσαν στην Προύσα και τ΄ Αϊδίνι. Αποτελούσαν επίλεκτη κοινωνική τάξη από την οποία οι Τούρκοι «Δερεβέηδες» στρατολογούσαν μια ένοπλη δύναμη που αποτελούσε την τοπική χωροφυλακή (βασιβουζούκοι). Οι Τούρκοι τους αποκαλούσαν γκιαούρηδες (άπιστους). Είναι αλήθεια ότι οι Ζεμπέκηδες σιγά σιγά εξισλαμίστηκαν. Όμως δεν ξέχασαν ποτέ την καταγωγή τους και τις παραδόσεις του τόπου τους και διατήρησαν την τοπική Θρακική λαϊκή τους ενδυμασία μέχρι το 1883, οπότε ο σουλτάνος Μαχμούτ ο Β τους διέταξε ή να παραδώσουν τα όπλα ή να εναρμονιστούν με την ενιαία στολή της χωροφυλακής. Οι περίπου 40.000 Ζεϊμπέκηδες επαναστάτησαν και στην άνιση αναμέτρηση με τον τακτικά στρατό αποδεκατίστηκαν. Όμως από τα έθιμα της μακρινής πατρίδας τους επέζησε και εξακολουθεί να επιζεί θριαμβευτικά ως τις μέρες μας ο Ζεϊμπέκικος χορός. Διατηρούσαν δικές τους συνήθειες και φορούσαν μια εθνική ενδυμασία που τόνιζε τη θεματολογία του χορού τους.Ο άγριος χορός τους μοιάζει με εκείνους των Ποντίων. Ένας ιδιότυπος ζεϊμπέκικος καταγράφεται ότι το 1856 χορευόταν από τους Ζεϊμπέκηδες ή μάηδες της Μακρυνίτσας Βόλου. Το χαρακτηριστικό του ζεϊμπέκικου είναι ότι είναι μονήρης χορός και δεν έχει βήματα, αλλά μόνο φιγούρες. Κάθε χορευτής κάνει τις προσωπικές του φιγούρες και χορεύει ένα συγκεκριμένο τραγούδι, συνήθως μόνο μία φορά. Αλίμονο σε όποιον διακόψει το χορευτή.

Ο χασάπικος έχει πολίτικη καταγωγή και ανάγεται στον βυζαντινό χορό των μακελάρηδων, ο οποίος συνηθιζόταν σε συνοικία της Κωνσταντινούπολης. Δεν είναι τυχαίο που υπάρχει και σιφναίικος χασάπικος, προφανώς γιατί στη Σίφνο μετοίκησαν πολλοί Κώνσταντινουπολίτες. Τον χόρευαν κυρίως χασάπηδες στις γιορτές των συντεχνιών τους (esnaf). Οι περισσότεροι ήταν αρβανίτες, που κυκλοφορούσαν επιδεικνύοντας προκλητικά τα όπλα τους και τους έτρεμαν ως και οι γενίτσαροι. Επί τουρκοκρατίας χασάπικο βέβαια χόρευαν κι αυτοί καθώς και οι αρναούτηδες γι' αυτό τον χασάπικο τον έλεγαν και αρναούτικο. Οι χασάπικοι χορεύονται με τα χέρια πιασμένα από τους ώμους και με πόδια που κάνουν τέσσερα βήματα επί γης και ένα πέμπτο στον αέρα. Στην Κούλουρη, με βάση μια μαρτυρία, χόρευαν τον χασάπικο ομαδικά, σε παράταξη. Ο χασάπικος είναι ένας χορός σε 2/4 που χορεύεται από δυο-τρία άτομα, άντρες και γυναίκες, με βήματα και φιγούρες που απαιτούν συγχρονισμό, πειθαρχία και ακρίβεια, αντίθετα με τον αυτοσχεδιαστικό και ελευθεριάζοντα ζεϊμπέκικο. Ένας βλάχικος χασάπικος, με φανερές σλαβικές επιδράσεις, χορεύεται στο Συρράκο της Ηπείρου.

Ακολουθεί βίντεο

https://www.youtube.com/watch?v=jzR9aoNo7Bs&feature=player_embedded

O μπάλος είναι νησιώτικος αντικρυστός χορός. Πρόκειται για ένα χορό παντομίμας που εκφράζει την ερωτική έλξη, γι' αυτό και είναι ένας χορός χωρίς απότομες κινήσεις, ενώ υπάρχει αρκετή ελευθερία όσο αφορά τόσο στις κινήσεις όσο και στις φιγούρες. Είναι δημοτικός χορός που δέχτηκε δυτικές επιδράσεις στα χρόνια της φραγκοκρατίας. Οι κινήσεις του χορού είναι κομψές και οι δύο χορευτές κρατούν μαντήλια. Ο καβαλιέρος κάνει διάφορες φιγούρες προσπαθώντας να εντυπωσιάσει τη ντάμα του, ενώ εκείνη τον αποφεύγει κάνοντας νάζια.

Ρουμανικά παραδοσιακά πλαίσια χορού

Χωριό χορούΜια πλούσια ποικιλία παραδοσιακών χορών εξακολουθούν να υπάρχουν στη Ρουμανία λόγω της συνέχισης του φεουδαρχικού συστήματος μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα και στη συνέχεια την απομόνωση που επιβάλλει η Τσαουσέσκου, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη διατήρηση του στυλ αγροτικής ζωής. Η Ρουμανία είναι μια μοναδική ευρωπαϊκή χώρα ως φολκλόρ του εξακολουθεί να υπάρχει στο φυσικό του περιβάλλον, αλλά αυτό είναι τώρα γρήγορα εξαφανίζεται με την εξάπλωση του δυτικού πολιτισμού και της σύγχρονης τεχνολογίας σύνολα

Οργανωμένες παραστάσεις από ομάδες του χωριού λαϊκός χορός στη Ρουμανία μπορούν να αναχθούν στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα και νωρίτερα. Λαογραφικό σύνολα που βασίζονται σε πόλεις χρονολογούνται από την περίοδο αμέσως μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρώτα επαγγελματικά σύνολα ιδρύθηκαν γύρω στο 1949, με ερασιτεχνικά σύνολα στις βασικές περιφερειακές πόλεις γύρω από το 1950.

Η Βουλγαρία είναι μια σχετικά μικρή χώρα, αλλά στο σύγχρονο όριά της μπορεί να βρεθεί μια μεγάλη ποικιλία στυλ παραδοσιακών χορών. Αυτό είναι ίσως ο κύριος λόγος της Βουλγαρίας χορούς αποδειχθεί τόσο δημοφιλές μεταξύ των διεθνών χορευτές παραδοσιακών χορών.

Οι χοροί που μαθαίνουμε κυμαίνονται από την απλή χορό χωριό με ένα βασικό μοτίβο που επαναλαμβάνεται μέχρις ότου όλες οι "ξένοι" είναι "άρρωστοι στο θάνατο" (αν και οι κάτοικοι του εν λόγω χωριό φαίνεται να είναι σε θέση να συνεχίσει όλη τη νύχτα!) Αλλά και πιο πολύπλοκες οι χορογραφίες, οι οποίες είτε «δανείστηκε» από μία από τις επαγγελματικές χορευτικές ομάδες ή αλλιώς βάλει μαζί έξω από τη Βουλγαρία. Οι περισσότεροι από τους χορούς που θα απολαύσετε σε αυτή τη χώρα να πέσει στο μεταξύ αυτών των δύο άκρων. Συνήθως είναι ελαφρώς πιο πολύπλοκες ρυθμίσεις των παραδοσιακών χορών του χωριού, ενδεχομένως συνδυάζοντας διάφορα στοιχεία από τα γειτονικά χωριά ή αλλιώς συμπεριλαμβανομένων αρκετών από τις πιο ενδιαφέρουσες παραλλαγές που εκτελούνται από το χωριό «εξωστρεφείς». Εμείς συνήθως χορέψουν ένα σταθερό αριθμό των παραλλαγών σε συμφωνημένη σειρά που έχουν "βάλει μαζί" είτε με εθνική δάσκαλος παραδοσιακών χορών, όπως BelchoStanev, ο οποίος δίδαξε στο SIFD Θερινό Σχολείο 1987, ή μια ξένη βουλγαρικό χορό ειδικός όπως Eddy Tijssen ή JaapLeegwater. Συχνά οι άνθρωποι που επισκέπτονται τη Βουλγαρία είναι έκπληξη το γεγονός ότι οι πολίτες δεν φαίνεται να έχουν ακούσει για τους χορούς που μας αρέσει και μας κοιτάζουν εν λευκώ αν τους δείξουμε μια σειρά από βήματα που είναι πολύ γνωστό σε εμάς. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η γνώση τους για τους δικούς τους χορούς περιορίζεται σε απλή pravos και αυτοσχέδια racenica. Ίσως όταν η γνώση μας έχει αυξηθεί περαιτέρω και εμείς θα είναι σε θέση να αισθάνονται χαλαροί και αρκετή αυτοπεποίθηση ώστε να αυτοσχεδιάσουν ελεύθερα στο στυλ!