Κάπου εδώ ξεκινάει ένα ακόμα Υπόγειο με Θέα. Τα πράγματα εδώ πέρα είναι φαι-νομενικά ίδια. Μαθήματα, σημειώσεις, ανακοινώσεις... Και δεν αρνούμαστε ότι η προσπάθεια των ΠΑΣΠ-ΔΑΠ να διατηρηθεί όλη αυτή η ρουτίνα είναι μεγάλη. Άλ-λωστε η ανάδειξη ζητημάτων ελάχιστης σημασίας ως των πλέον σημαντικών είναι χαρακτηριστικό της δράσης-αδράνειας τους.

Όμως τους τρεις τελευταίους μήνες ολόκληρη η κοινωνία βρίσκεται σε μια διαδι-κασία αμφισβήτησης, αντίδρασης, συλλογικών διεκδικήσεων. Και αυτό είναι κάτι που ούτε μπορούν να αποκρύψουν ούτε θέλουμε να προσπεράσουμε. Η κρατική δολοφονία του 15χρονου, τα γεγονότα που την ακολούθησαν, η δολοφονική επίθε-ση κατά της Κωνσταντίνας Κούνεβα και η εργοδοτική τρομοκρατία, η οικονομική κρίση που αποτελεί και τη βάση όλων των προβλημάτων που συσσωρεύονται συνε-χώς στις κοινωνίες, η συνεχής προσπάθεια τρομοκράτησης και στοχοποίησης των Εξαρχείων με χαρακτηριστικό τη δολοφονική επίθεση στο Στέκι μεταναστών με χει-ροβομβίδα είναι κάποια από τα “μεμονωμένα” περιστατικά που συνέβησαν.

Το κλίμα αυτό δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει τη Θέα μας... Έτσι λοιπόν το Υπόγειο με Θέα 6 προσεγγίζει όλα αυτά για τα οποία η ρουτίνα, που δημιούργησαν και προσπαθούν να διατηρήσουν, συνεχώς σπάει. Σπάει μέσα από τη συνειδητο-ποίηση ότι η καθημερινότητά μας δεν μπορεί να είναι στείρες γνώσεις, καταπίεση, υπακοή και ανάθεση των προβλημάτων μας είτε στα καθεστωτικά κόμματα είτε συ-γκεκριμένα εδώ στην ΑΣΟΕΕ στις ΠΑΣΠ-ΔΑΠ. Σπάει μάλιστα από την επιλογή μας να βρισκόμαστε μέσα στις εξελίξεις και τα κοινωνικά κινήματα διεκδικώντας συλλογι-κά, παίρνοντας τις ζωές μας στα χέρια μας...Γιατί όπως τόσες φορές έχουμε πει αλλά και όπως έχει αποδειχθεί « Δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα » !!

Αλλά ας γυρίσουμε σελίδα.!! Καλή ανάγνωση...

Το Υπόγειο με Θέα δεν είναι τσάμπα. Τσάμπα είναι η μία πίτσα στις τρεις. Τσά-μπα είναι το CD στην πλαστική μεμβράνη των lifestyle περιοδικών. Για μια βόλτα στον ήλιο δεν πληρώνεις τίποτα. Κι όμως, δεν είναι τσάμπα. Είναι χωρίς αντίτιμο.

Την ευθύνη για την έκδοσή της έχει η Α.Ρ.ΕΝ.Α. Σχόλια, διαφωνίες, γνώμες παρατηρήσεις, βρίσιμο, συνδρομές στο στέκι μας, στο Υπόγειο της σχολής ή στο e-mail μας: ypogeiomethea@yahoo.com. Τα έξοδα καλύπτονται με αυτοχρηματο-δότηση και γι αυτό ζητάμε την κατανόησή σας… Εάν θέλετε να μας ενισχύσετε δε θα έχουμε κανένα πρόβλημα…

Υ.Γ. Για όσους παίρνουν το περιοδικό για πρώτη φορά στα χέρια τους αξίζει να αναφέρουμε πως αποτελεί ένα χώρο ελεύθερης έκφρασης και σύνθεσης ιδεών και απόψεων μέσα σε ένα πανεπιστήμιο που προωθεί την μονόπλευρη γνώση και ενη-μέρωση.

editorial

Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ Ο ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗΝ ΕΞΑΡΧΕΙΟΥΠΟΛΗ 15

Ο ‘“ΚΑΥΣΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ” ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ - ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ 18

ΟΤΑΝ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΒΑΖΟΥΝ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ 20

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ: 21-23ΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ… - το ‘’αρνιέμαι αρνιέμαι … βγήκε το νερό” - το SELF-HATING ΕΒΡΑΙΟΙ )

ΕΝΑΣ ΠΝΕΥΜΟΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ 24

ΚΑΛΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ…ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΚΑΡΩ ΤΗΝ ΜΕΡΣΕΝΤΑ…; 25

ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΣΠΑΝΟΥ ΤΑ ΓΕΝΙΑ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ… 25

ΠΟΤΕ ΘΑ Π.Α.Ο. ΓΗΠΕΔΟ; 26

ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΕΞΤΡΕΜ 27

ΦΩΝΕΣ ΠΟΥ ΣΙΓΗΣΑΝ 28

ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ- ΕΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΜΕ ΦΛΟΓΕΡΗ ΚΑΡΔΙΑ 29

CINEMA 30

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ 4

Η ΣΤΕΓΑΣΗ ( ;) KAI H ΣΙΤΙΣΗ… ΤΗΣ ΑΣΟΕΕ 5

ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΕΤΗ 6

Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 8

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: 11-14ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ-ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ - το ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ - το ΒΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ - το ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ... ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ

Μετά το ανέβασμα της πρώτης επιτυ-χίας «Διάλογος για την παιδεία: Η συντο-φιά για την αναθεώρηση του άρθρου 16 – Νόμος Πλαίσιο» σε σκηνοθεσία της υπουργού Μαριέττας Γιαννάκου και το επιτυχημένο σίκουελ «Διάλογος για την παιδεία ΙΙ: αναγνώριση των ΚΕΣ» με το σκηνοθέτη b-movies υπουργό Ευριπί-δη Στυλιανίδη, την τριλογία έρχεται να κλείσει το τρίτο μέρος της επικής εκπαι-δευτικής αναδιάρθρωσης «Διάλογος για την παιδεία ΙΙΙ: αλλαγή του συστήματος εισαγωγής σε ΑΕΙ – ΤΕΙ » σε σκηνοθεσία του ανερχόμενου αστέρα της πολιτικής και υπουργού Άρη Σπηλιωτόπουλου.

Οι βασικές ενότητες της νέας αυτής κωμικοτραγικής απόπειρας της κυβέρ-νησης για μια νέα εκπαιδευτική ανα-διάρθρωση μπορούν να συνοψισθούν στα ακόλουθα.

Η έννοια της «μηδενικής βά-σης» σε ελεύθερη μετάφραση από τον υπουργό παιδείαςΗ τελευταία αυτή λοιπόν απόπει-

έχουν την τύχη του Τατούλη).

ΠΑΣΟΚ: Συμφωνεί ουσιαστικά με όλες τις πρωτοβουλίες της Ν.Δ. για θέ-ματα παιδείας (αναθεώρηση άρθρου 16) αλλά διαφωνεί που και που όχι για αυτούς αλλά για την φουκαριάρα την αντιπολίτευση της οποίας τυπικά μόνο ηγείται. Ουσιαστικά τους εκφράζει απόλυτα η φράση «θέλει η … να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει!»

ΚΚΕ: Όλα τα πολιτικά διλήμματα για το ΚΚΕ μπορούν να λυθούν με το σύνθη-μα «Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ψη-φίσανε το Μάαστριχ πληρώνει ο λαός» άντε που και που καμιά ξεχωριστή πο-ρεία (prive για τους true επαναστάτες του ΚΚΕ μόνο) με αρχή την Ομόνοια και τέλος της πορείας την Κουμουνδούρου εκεί που βρίσκεται ο πραγματικός τα-ξικός εχθρός τους... Άλλωστε κίνημα χωρίς το ΚΚΕ μπροστά, δεν είναι πραγ-ματικά επαναστατικό κίνημα.

ΛΑΟΣ: Οι πραγματικά βαθιά «δημο-κρατικές» και πάνω από όλα πρωτοπο-ριακές προτάσεις του ΛΑΟΣ συνεχίζο-νται. Μετά την πρόταση για αστυνομικά τμήματα μέσα στις σχολές, ήρθε και η πρόταση για στρατόπεδα δίπλα από τις σχολές για να «διευκολύνονται» οι φοι-τητές στην εκπλήρωση των στρατιωτι-κών τους καθηκόντων. Η επόμενη προ-γραμματισμένη πρόταση του με πολλές δημοκρατικές ευαισθησίες προέδρου

ρα εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσής, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη, ξεκίνησε με την υπόσχεση του υπουργού παιδείας για έναν εκ νέου διάλογο από μηδενική βάση (σε μια τελευταία απέλπιδα προ-σπάθεια της κυβέρνησης να επιδείξει μεταρρυθμιστικό έργο πριν τις επερ-χόμενες εκλογές). Βέβαια εφόσον ο υπουργός δεν δεσμεύτηκε να αποσύρει ή έστω να παγώσει την εφαρμογή του Νόμου Πλαισίου για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ κα-θώς και τις υπόλοιπες μεταρρυθμιστι-κές προσπάθειες της κυβέρνησης της ΝΔ για την παιδεία, προφανώς επιθυμεί οι συμμετέχοντες στον διάλογο να υπο-στούν μια παροδική απώλεια μνήμης προκειμένου να ξεχάσουν όλα τα γεγο-

νότα της τελευταίας 5ετίας (εκπαιδευτι-κά κινήματα, αυταρχική πολιτική ΝΔ σε θέματα παιδείας, μείωση της χρηματο-δότησης στην παιδεία).

Το «casting» του διαλόγουΟ υπουργός έχοντας την αποκλειστι-

κή ευθύνη για το casting του διαλόγου δημιουργεί και αυτός με την σειρά του μια επιτροπή «ειδικών», η οποία προσο-μοιάζει στην περίφημη «επιτροπή σο-φών» που δημιουργήθηκε επί εποχής Γιαννάκου. Η επιτροπή αυτή είναι απο-κλειστικά αρμόδια για την δημιουργία των βασικών αξόνων του διαλόγου, κα-ταδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο την αντίληψη του υπουργού παιδείας για το δημοκρατικό και συμμετοχικό διάλογο αφού ο ίδιος αναθέτει σε μια κλειστή «κάστα αυθεντιών» την επίλυση των προβλημάτων της παιδείας.

Επικεφαλής αυτή της επιτροπής τοποθετήθηκε ο ακαδημαϊκός Μπα-μπινιώτης, ο οποίος στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του έχει προγραμμα-

τίσει και την έκδοση λεξικού με θέμα ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΦΡΑΣΗΣ «ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΠΟ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΒΑΣΗ». Ο διάλογος μάλιστα έχει ξεκινήσει πριν την επίσημη ανάληψη των καθηκόντων από τη νέα επιτροπή μέσα από τα δελ-τία ειδήσεων των καναλιών, στα οποία ο πρόεδρος της επιτροπής Μπαμπινιώτης και ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ Βερέμης προ-βαίνουν σε μια κόσμια αντιπαράθεση η οποία περιλαμβάνει ευγενείς χαρακτη-ρισμούς όπως «ηλίθιος» και «άσχετος», δίνοντας μια πρόγευση του επιπέδου του διαλόγου που θα ακολουθήσει.

Να τονιστεί πως πρωταγωνιστικό ρόλο και στο νέο διάλογο έχουν τα ΜΑΤ τα οποία θα ενσαρκώνουν το ρόλο του

«αδέκαστου» διαιτητή στη διαμάχη μεταξύ κυβέρνησης και εκπαιδευτικού κινήματος (για την ιστορία να τονιστεί ότι το επίπεδο διαιτησίας θα κυμαίνεται στα πλαίσια ενός αγώνα Ολυμπιακού (κυβέρνηση) – Θρασύβουλου (κίνημα)) μόνο που αντί για σφυρίχτρα θα χρησι-μοποιεί δακρυγόνα (τα καινούρια από το Ισραήλ) και κλομπ.

Από το διάλογο αποκλείσθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες ορισμένες ενο-χλητικές παρουσίες, όπως αυτές της ΟΛΜΕ και ΠΟΣΔΕΠ, οι οποίες προέ-βαλαν ορισμένες «γραφικές» για τον υπουργό αντιρρήσεις όπως το γεγονός ότι η ΟΛΜΕ έχει κάνει συγκεκριμένες προτάσεις οι οποίες απαιτεί να συζη-τηθούν σε διμερές επίπεδο, δηλαδή να υπάρχει ουσιαστική διαπραγμάτευση ανάμεσα σε υπουργείο Παιδείας και ΟΛΜΕ καθώς και η προσέγγιση τους για το γεγονός ότι η αντιμετώπιση του εκπαιδευτικού συστήματος είναι συνο-λική και δεν περιορίζεται, όπως κάνει το υπουργείο Παιδείας, μόνο στο θέμα

του εξεταστικού. Τέλος, οι ομοσπονδί-ες αυτές υποστηρίζουν ότι ο διάλογος δε γίνεται από μηδενική βάση, αλλά ου-σιαστικά επιχειρείται από το υπουργείο και την κυβέρνηση η προσθήκη ορι-σμένων σημείων στον ήδη υπάρχοντα Νόμο Πλαίσιο, προκειμένου αυτός να τελειοποιηθεί (lol).

Ο ρόλος των κομμάτωνΝ.Δ.: Φαίνεται ότι έχουν εμπεδώσει

το τι σημαίνει διάλογος, ουσιαστικά πρόκειται για το τρίπτυχο: ο πρωθυ-πουργός διατάζει – ο υπουργός νομο-θετεί– οι 151 (πλην του άτακτου Τατού-λη) ψηφίζουν αμίλητοι σηκώνοντας τα χεράκια τους (προκειμένου να μην

του ΛΑΟΣ είναι η δημιουργία ειδικά δι-αμορφωμένων χώρων μέσα στις σχολές για βασανισμό φοιτητών με ύποπτη πολιτική δράση (όποιοι δεν ψηφίζουν ΛΑΟΣ) και η επαναφορά των πιστοποιη-τικών κοινωνικών φρονημάτων.

ΣΥΡΙΖΑ: Ο ΣΥΡΙΖΑ αρνούμενος να συμμετέχει σε προσχηματικό διάλογο (έχει συνηθίσει άλλωστε) επιλέγει στον ελεύθερο χρόνο του να χαϊδέψει τα αυ-τιά των «κουκουλοφόρων», σύμφωνα με την κυβέρνηση, φοιτητών. Με δη-λώσεις του ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέ-ξης Τσίπρας, είναι στο πλευρό όλων των εξεγερμένων φοιτητών, που ανήκουν στη γενιά των 700 ευρώ και κοιμού-νται ακόμα στο παιδικό τους δωμάτιο (άλλωστε είναι γνωστό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως άλλος ρομπέν των φτωχών τάσσεται στο πλευρό κάθε απόκληρου αυτής της κοινωνίας).

Τα ΚΕΣ και το άσυλο στο νέο διάλογοΌσον αφορά το πανεπιστημιακό άσυ-

λο, το οποίο αποτελεί για την κυβέρνηση μια ανειλημμένη υποχρέωση, επιχειρεί-ται η τελική επίθεση (με τη συναίνεση ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΚΚΕ) προκειμένου να απογυμνωθεί από κάθε ουσιώδες περι-εχόμενο. Ουσιαστικά οι πρυτανικές αρ-χές καλούνται να ορίσουν τους χώρους ασύλου στις περιοχές που εκτελείται

εκπαιδευτικό έργο, αναιρώντας την έν-νοια του πανεπιστημιακού ασύλου ως χώρο ελεύθερης διακίνησης ιδεών (με λίγα λόγια τα ΜΑΤ θα μπορούν άνετα να κάνουν τον περίπατό τους στον διάδρο-μο έξω από τις αίθουσες).

Όσον αφορά τα ΚΕΣ, η κυβέρνηση «προσκολλημένη» όπως πάντα στο γράμμα του νόμου επιχειρεί μια αντισυ-νταγματική αναγνώρισή τους, προσπα-θώντας να ανταποκριθεί με το δέοντα τρόπο στα καθήκοντά της ως αποικιο-κρατούμενη χώρα χωρίς εθνική πολιτι-κή απέναντι στις επιταγές της Ε.Ε.

Απέναντι στην προδιαγραφόμενη επί-θεση της κυβέρνησης της ΝΔ, τον πρω-ταγωνιστικό ρόλο καλείται να αναλάβει για άλλη μια φορά το εκπαιδευτικό κί-νημα το οποίο και στο παρελθόν έχει δείξει ότι με τους μαζικούς και δυνα-μικούς αγώνες του μπορεί να επιφέρει πλήγματα στην κυβερνητική πολιτική και να καταφέρει σημαντικές νίκες (άρ-θρο 16). Για άλλη μια φορά οι φοιτητές καλούνται με τους αγώνες τους να απο-δείξουν ότι :

ΑΦΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΜ-ΦΙΣΒΗΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΗΣ

ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ ΑΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ

ΚΩΣΤΑΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ, ΑΓΓΕΛΑ

οι άρχοντες του διαλόγου

Ο υπουργός έχοντας την αποκλει-στική ευθύνη για το casting του

διαλόγου δημιουργεί και αυτός με την σειρά του μια επιτροπή «ειδικών», η οποία προσομοιάζει στην περίφημη

«επιτροπή σοφών» που δημιουργήθη-κε επί εποχής Γιαννάκου

Άν και ανήκουμε σε ένα από τα πο-λυπληθέστερα πανεπιστήμια που στε-γάζονται στην Αττική εδώ και 90 χρόνια που υπάρχει η ΑΣΟΕΕ κανείς από τους τόσο πολυδιαφημισμένους πρυτάνεις μας δεν έχει πάρει την πρωτοβουλία να δράσει αποφασιστικά και να ξεκινήσει τις διαδικασίες απόκτησης δικής μας φοιτητικής εστίας.

Χρόνια τώρα η ΑΣΟΕΕ περιορίζεται στην εκμίσθωση δωματίων σε ξενοδο-χεία της Ομόνοιας δυναμικότητας 40 ως 70 κλινών για τη στέγαση των φοι-τητών της σχολής. Η ισχύς της μίσθω-σης των δωματίων έχει διάρκεια τριών ετών, ενώ το κριτήριο αξιολόγησης για την επιλογή είναι η προσφορά με την χαμηλότερη τιμή. Αναρωτιόμαστε πως γίνεται σε μια κοινωνία όπου το ρητό «ό,τι δίνεις παίρνεις» μπορεί να κάνει την ποιότητα της παροχής υπηρεσιών των δωματίων να είναι ανάλογη της χαμηλής τιμής της προσφοράς τους. Τα υπό μίσθωση δωμάτια απαιτείται να διαθέτουν ηχομόνωση, κλιματιστικό, λουτρό και κουζίνα πλήρως εξοπλισμέ-να, σύνδεση με το διαδίκτυο και βασικά έπιπλα. Στις προσφορές δεν αναφέρεται η παροχή σεντονιών, πετσετών ή άλλων αναγκαίων για τη διαμονή υλικών.

Κάθε χρόνο το Οικονομικό Πανεπι-στήμιο δίνει 300.000 € για αυτή την τόσο αμφιβόλου ποιότητας στέγαση σε 70 φοιτητές το πολύ. Το πανεπιστήμιο γκρινιάζει για τα χρήματα που δίνονται

και για τη χάλια ποιότητα των ξενοδο-χείων, αλλά από την άλλη δεν πιέζει για την ανέγερση μιας εστίας. Το σίγουρο είναι ότι η λύση δεν είναι να μεταφερ-θεί η ΑΣΟΕΕ στους Θρακομακεδόνες (όπως κάποτε είχε ακουστεί..) για να μπορέσουμε να απαιτήσουμε επιτέ-λους τη δική μας εστία. Η παραμονή της ΑΣΟΕΕ στο κέντρο είναι αναγκαία τόσο για ιστορικούς όσο και για πρακτι-κούς λόγους για τους φοιτητές.

Ωστόσο, η απαλλοτρίωση των γύρω από την ΑΣΟΕΕ κτιρίων σε συνδυασμό με ανακαίνιση τους θα μπορούσε να αποτελέσει μια εφικτή λύση. Αλλά ακό-μα και αν μια τέτοια λύση συναντήσει δυσκολίες θα μπορούσε να αξιοποιηθεί προς όφελος της ΑΣΟΕΕ το συγκρότη-μα των προσφυγικών κατοικιών της Λε-ωφόρου Αλεξάνδρας, που χρόνια τώρα είναι εγκαταλελειμμένο. Ο αριθμός των διαθέσιμων κλινών θα πρέπει να είναι τέ-τοιος ώστε να καλύπτει σίγουρα όλους τους φοιτητές από την επαρχία και αν είναι δυνατόν το σύνολο των ενεργών φοιτητών ώστε να διασφαλίζεται ο δω-ρεάν χαρακτήρας της παραμονής όλων των φοιτητών για όσο χρονικό διάστη-μα διαρκούν οι σπουδές τους χωρίς κα-νένα περιορισμό.

Δεν έχουμε να μείνουμε κάπου, τουλάχιστον τρώμε κάπου; Αμέ... ΑΦΟΙ ΜΠΟΥΝΤΡΗ Α.Ε.Περνώντας τόσες πολλές ώρες στην

ΑΣΟΕΕ, λόγω του σπαστού προγράμμα-τος μαθημάτων που έχουμε, υπάρχει η ανάγκη να σιτιστούμε. Πηγαίνουμε, λοιπόν στο εστιατόριο της σχολής πι-στεύοντας ότι θα μπορέσουμε να φάμε δωρεάν καλά μαγειρεμένο φαγητό. Δυ-στυχώς όμως επειδή το τζάμπα πέθανε, το δωρεάν φαγητό διατίθεται καθημε-ρινά μόνο σε 2200 φοιτητές από τους 8000 ενεργούς που υπάρχουν μιας και η υπηρεσία της σίτισης είναι στα χέρια ιδιώτη. Στην προσφορά του ιδιώτη υπο-τίθεται ότι οι φοιτητές θα «γεύονται» 8-10 πρώτα πιάτα, 28-30 κύρια πιάτα και 18 γαρνιτούρες την ημέρα. Και όλη αυτή η «υπερπροσφορά» είναι σαφώς στα χαρ-τιά και μόνο. Αξίζει βέβαια να διαχωρί-σουμε τη σίτιση των φοιτητών από τη σίτιση των διοικητικών και καθηγητών μας καθώς η ποιότητα των φαγητών που προσφέρονται στις 2 κατηγορίες μελών του ΟΠΑ διαφέρει.

Η δωρεάν, λοιπόν σίτιση που προ-σφέρεται σε όσους τη δικαιούνται αφο-ρά την παροχή φαγητού μία φορά την ημέρα. Τι γίνεται όμως αν μένεις 12 ώρες στη σχολή; Τρως μια φορά μονάχα; Σί-γουρα μπορεί να γίνει αν έχεις μπει σε πρόγραμμα δίαιτας...Διαφορετικά βάλε το χέρι στην τσέπη! Η δωρεάν παροχή και των τριών βασικών γευμάτων της ημέρας είναι αναγκαία. Τι να τα κάνει όμως ένας φοιτητής τα 3 δωρεάν γεύ-ματα αν είναι μαγειρεμένα όπως μέχρι τώρα; Δεν υπάρχει περίπτωση να μην

Το μετέωρο βήμα του πρωτοετήΠΡΑΞΗ 1η: ΕγγραφήΑνεβαίνοντας από το σταθμό της Βικτώριας, το πρώτο πράγμα που τράβηξε

την προσοχή μου ήταν ένα μικρό πλήθος από πρόθυμους μελλοντικούς συμφοι-τητές μου έτοιμους να με μυήσουν στα μυστικά της σχολής και να πραγματοποι-ήσουν κάθε μου επιθυμία. Μέχρι και ξύλο έπαιξαν για το λόγο αυτό... Για χάρη μου έκλεισαν τη σχολή μια μέρα, προκειμένου να μην μπω απότομα στα βαθιά. Όλα έγιναν όπως τα είχα ονειρευτεί: Ήμουν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος!! Όλοι ζητούσαν το κινητό μου, όλοι ήθελαν να βγουν μαζί μου, ήθελαν να γίνουν φίλοι μου!

ΠΡΑΞΗ 2η: Μπαίνοντας για μάθημα9 π.μ. Το αμφιθέατρο κατάμεστο. Δυσκολεύτηκα λίγο να βρω θέση αλλά δεν

πειράζει, αύριο θα πω στους «φίλους» μου να μου κάνουν ρεζερβέ. Μετά από μίνι παρέλαση παρατάξεων , γεμάτη ευχές και συγχαρητήρια, ξεκινάει το μάθημα...Αλλά δεν μπορώ να παρακολουθήσω πολύ καλά μιας και τελικά κάθομαι στα σκα-λιά πίσω πίσω!

ΠΡΑΞΗ 3η: ΔιάλλειμαΠριν κάτσω για καφέ, περνάω από τη γραμματεία να πάρω το πρόγραμμα αλλά

εισπράττω την απάντηση «Δεν ξέρω! Ρώτα τα παιδιά στα τραπεζάκια» Πάω λοι-πόν στα υποδειχθέντα τραπεζάκια, όπου βρίσκω τα ‘’φιλαράκια’’ μου. Μου δίνουν το πρόγραμμα, τη λίστα συγγραμμάτων και τις ώρες γραφείων (Τελικά αυτά τα παιδιά είναι πολύ εξυπηρετικά! Όσο για τη γραμματεία, ποιος τη χρειάζεται με τέτοιους αντικαταστάτες υπαλλήλους πρότυπα ). Ενημερώνομαι ακόμα ότι θα πρέπει να κάνω το γύρο της Αθήνας για τα βιβλία μου καθώς δεν πρόκειται να τα πάρω από το πανεπιστήμιο. Δεν πειράζει όμως, γιατί δεν θα είναι διαθέσιμα πριν τα Χριστούγεννα... Τελικά κάθομαι για καφέ, άλλωστε μέχρι τις 9 μ.μ. έχω χρόνο. Και μετά έχει μπουζούκια με τα ‘’φιλαράκια’’! Αύριο δεν γίνονται μαθήματα λόγω Γενικής Συνέλευσης . Βέβαια τα παιδιά μου λένε πως δεν είναι ανάγκη να έρθω πριν τις 5.30 μ.μ.

ΠΡΑΞΗ 4η: Γενική ΣυνέλευσηΜε την τσίμπλα στο μάτι και ένα κεφάλι καζάνι από το ξενύχτι αποφασίζω να

πάω απ’ το πρωί στη σχολή! Θέλω να πετύχω τη Γ. Σ. από την αρχή. Κάποιοι «γρα-φικοί αριστεροί» μου είπαν ότι είναι η κορυφαία συλλογική διαδικασία (ή κάτι τέτοιο ) της σχολής μας και παρά τον καπνό και τη φασαρία είμαι γεμάτος εν-θουσιασμό. Προσπαθώ να ακούσω όλες τις τοποθετήσεις αλλά η ατμόσφαιρα θυμίζει γήπεδο. Ξαφνικά επικρατεί ησυχία! Μιλάνε οι δυο μεγάλοι. Μέσες άκρες άκουσα τα εξής :

- Η Ν. Δ. Στηρίζει το δημόσιο πανεπιστήμιο, γι’ αυτό και φτιάχνει ιδιωτικό.

- Η λύση είναι μία: ΠΑΣΠ

- Όλοι στη διαδήλωση του ΠΑΜΕ και στην «ανοιχτή» επιτροπή αγώνα.

- Και κάποιους που μιλούσαν για συλλογικούς αγώνες και διεκδικήσεις αλλά δεν ακούγονταν καλά.

Επιστρέφοντας από την Αράχωβα και μετά από τα γεγονότα του Δεκέμβρη, κα-τεβαίνω στη σχολή. Πρέπει κάπως να αντιδράσουμε, αλλά μαθαίνω ότι οι ‘’φίλοι’’ μου κάθονται σπίτι τους! Μετά από μπόλικο ξύλο και άφθονα δακρυγόνα, συγκα-λείται η πρώτη Γ. Σ. μετά τα γεγονότα του Δεκέμβρη.

Τι ακούν τ’ αυτάκια μου;

- Η ΔΑΠ δίπλα στην κυβέρνηση. Δεν θα χάσουμε την εξεταστική μας για ενα με-μονωμένο περιστατικό.

- Η ΠΑΣΠ δίπλα στον φοιτητή. Δεν θα χάσουμε την εξεταστική για ένα τραγικό συμβάν.

- Η ΠΚΣ δίπλα στην λαίκη οικογένια. Δεν θα χάσουμε την εξεταστή για τους πρά-κτορες και τους προβοκάτορες.

Μίλησαν κάποιοι για το Δεκέμβρη και προσπάθησαν να μας θυμίσουν 81 «με-μονωμένα περιστατικά» κρατικής βίας, μίλησαν για την άγρια καταστολή που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και πρότειναν κλιμάκωση κινητο-ποιήσεων. Highlight η δήλωση κάποιου ΦΑΝΚΙ, πως αν είναι να κλείνουμε τη σχολή για καθε παιδί που δολοφονείται, τότε με τόσα νεκρά παιδιά στην Αφρική δεν θα έπρεπε να κάνουμε ποτέ μάθημα.

Η εξεταστική πέρασε! Τώρα οι ‘’φίλοι’’ μου προσπαθούν να ξαναγίνουν ‘’κολλη-τοί’’ μου. Μάλλον έρχονται εκλογές...

Ένας πρωτοετής…

έχει περάσει ο καθένας μας έστω και μία φορά από το εστιατόριο για να δια-πιστώσει ότι με ένα πολύ μικρό πιατάκι καταφέρνει και χορταίνει μια χαρά. Το μυστικό της σίτισής μας βασίζεται σε ένα βασικό συστατικό μαγειρικής: Τη σόδα! Και δε σταματάει εδώ. Το λάδι και τα περισσότερα από τα υλικά είναι αμ-φιβόλου προέλευσης και ποιότητας.

Η σίτιση λοιπόν πέραν του ότι πρέ-πει να είναι δωρεάν και καθολική χωρίς κανέναν περιορισμό για τους φοιτητές, πρέπει να είναι υγιεινή και ποιοτική με σωστά και υγιεινά μαγειρεμένα φαγη-τά για τους φοιτητές χρησιμοποιώντας φρέσκα υλικά. Το πανεπιστήμιο θα μπο-ρούσε να προσλάβει μάγειρες για τη σί-τιση και όχι να πληρώνει ιδιωτικές εται-ρείες. Ο εξοπλισμός του εστιατορίου και οι συσκευές τις κουζίνας πρέπει να αντικαθιστούνται τακτικά αλλά και να πραγματοποιείται εβδομαδιαίως έλεγ-χος για την τήρηση της υγιεινής.

Το δημόσιο πανεπιστήμιο δέχεται συνεχώς τα πυρά καθώς επιδιώκεται να αλλάξει ο δωρεάν χαρακτήρας του. Η σίτιση και η στέγαση της ΑΣΟΕΕ έχουν ανατεθεί σε ιδιώτες, τη στιγμή που θα μπορούσαν να είναι δημόσια. Ας μην τους επιτρέψουμε να εισχωρήσει το ιδι-ωτικό κεφάλαιο ακόμα βαθύτερα στο πανεπιστήμιο και ας ανατρέψουμε την υπάρχουσα κατάσταση. Ας διεκδική-σουμε όλα όσα μας ανήκουν και δικαι-ούμαστε! ΕΥΤΥΧΙΑ

η στέγαση (;) και η σίτιση... της ΑΣΟΕΕΟικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών: Ενεργοί φοιτητές: 8000

Φοιτητική Εστία: ΚΑΜΙΑ...

Το Πανεπιστήμιο ως θεσμός δε συνδέθηκε ποτέ ολοκληρωτικά με τα συμφέροντα μιας κυρίαρχης κοινωνι-κής τάξης. Η γέννησή του, τα απελευ-θερωτικά χαρακτηριστικά που -κατά καιρούς- εξέφρασε, αλλά και το πεδίο δραστηριοποίησής του (ανθρώπινη γνώση), αποτελούν πειστήρια της ανα-τρεπτικής και ριζοσπαστικής σκέψης που αναπτύχθηκε στα πλαίσια της πα-νεπιστημιακής κοινότητας. Σκοπός αυ-τού του κειμένου είναι μία εισαγωγική ματιά στον ιστορικό ρόλο και την εξέλι-ξη του πανεπιστημίου.

Αν πρέπει να εντοπίσουμε κάπου την απαρχή της συστηματικής εκπαίδευ-σης θα επιλέγαμε την ακαδημία του Πλάτωνα (385 π.Χ), ως αποτέλεσμα της πρώτης –ιστορικά- κοινωνίας, που ήρθε σε ρήξη με την ετερονομία[1]. Ο όρος «ακαδημία», χρησιμοποιήθηκε επίσης για την αναφορά σε εκπαιδευ-τικά ιδρύματα στην Κίνα, την Ινδία και την Περσία, που λειτούργησαν μέχρι το διάστημα του 9ου ή 10ου αι. μ.Χ. προ-οικονομώντας την εμφάνιση των πανε-πιστημίων.

Το «πανεπιστήμιο» κατά τους προμε-σαιωνικούς χρόνους διακρίνεται σε δύο τύπους ιδρυμάτων ανώτερης εκπαίδευ-σης: το ίδρυμα με ακαδημαϊκές βαθμί-δες (Al Karaouine – Ισλαμικά ιδρύμα-τα) και την κοινότητα διδασκάλων και μαθητών [universitas magistrorum et scholarium ](Κωνσταντινούπολη, Salerno – ελεγχόμενα κυρίως από την Εκκλησία). Ωστόσο το μεσαιωνικό πανεπιστήμιο παίρνει τα βασικά χαρα-κτηριστικά του -συνδυάζοντας τους παραπάνω τύπους- μετά την ίδρυση του πανεπιστημίου της Bologna (1088) και των πανεπιστημίων της κεντρικής Ευρώπης και της Αγγλίας στους επόμε-νους δύο αιώνες.

Η συντεχνιακή δόμηση του μεσαιω-νικού κοινωνικού ιστού κάνει εμφανή την ανάγκη της καθολικής μόρφωσης, την ικανοποίηση της οποίας επωμίζεται

η universitas. Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι το πανεπιστήμιο δεν ήταν αυτονομημένο από τη μεσαιωνική κοινωνία. Αντίθετα, νοούνταν κυρίως σαν μια συλλογικότητα η οποία επηρε-αζόταν από αυτή και την ανατροφοδο-τούσε. Μέσα από αυτή την πολύπλοκη κοινωνική σχέση-συνθήκη αναδύθηκε ξανά το πρόταγμα της κοινωνικής και της ατομικής αυτονομίας. Έτσι η –εκ νέου- ανακάλυψη του ρωμαϊκού δικαί-ου, του Αριστοτέλη, της αρχαιοελλη-νικής κληρονομιάς, διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη διεκδίκηση της ελευθερίας των πόλεων και στην εμφά-νιση του κινημάτων του αναγεννησια-κού ουμανισμού, της μεταρρύθμισης και τελικά του διαφωτισμού.

Αξίζει να επισημανθεί η διαρκής πάλη μεταξύ του ελευθεριακού πνεύματος και του σκοταδισμού, η οποία πρωτα-γωνίστησε μέχρι τον 18ο αιώνα. Σε όλο αυτό το διάστημα η πανεπιστημιακή κοινότητα και οι λαϊκές συνειδήσεις, τις οποίες εκπροσωπούσε, βρισκόταν σε διαρκή σύγκρουση με την φεουδαρχική εξουσία. Πιο συγκεκριμένα η ανάδειξη του homo universalis, του αυτεξούσι-ου, της κριτικής σκέψης για την αποκα-τάσταση της ύλης και του φιλοσοφικού στοχασμού, στέκονταν απέναντι στην παπική, εκκλησιαστική ή αυτοκρατορι-κή εξουσία. Από τις οδομαχίες του Πα-ρισιού του 1229 για την (χωροταξική και διανοητική) αυτονομία του πανεπιστη-μίου, μέχρι τα βασανιστήρια της Ιεράς Εξέτασης (η φλόγα της οποίας έκαιγε -κυριολεκτικά- σ’ όλη τη διάρκεια του μεσαίωνα), ο αγώνας της νόησης για τον ορθολογισμό ήταν κάτι παραπάνω από δύσκολος.

Το κίνημα του διαφωτισμού έδωσε τέλος στις μεσαιωνικές κοινωνικές δο-μές, έχοντας ως απότοκο την άνοδο στην εξουσία της αστικής τάξης και τη βιομηχανική επανάσταση. Στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αι. τα πανεπιστήμια της Γαλλίας και της

Γερμανίας παρουσιάζουν δύο βασικά ακαδημαϊκά πρότυπα έρευνας, με το γερμανικό (Humboldtian model) και πιο φιλελεύθερο[2] να είναι επικρατέ-στερο. Πρόκειται για την περίοδο που τα επιστημονικά πεδία διευρύνονται και το πανεπιστήμιο προσαρμόζεται στο πλαίσιο του καπιταλισμού, προαγγέλ-λοντας το τέλος της universitas όπως την ξέρουμε. Η κυρίαρχη πλέον αστική τάξη επιθυμεί να αυξήσει την εξουσία της, γεγονός που συμπεραίνεται και από τη δυναμική του κοινωνικού αντα-γωνιστικού κινήματος στη διάρκεια του 19ου αιώνα. Μπορεί η βιομηχανική επανάσταση να αποτελεί τη συνέχεια του εργασιακού μεσαίωνα, ωστόσο στα τέλη του αιώνα οι αυξημένες ανάγκες της παραγωγής, «επιβάλλουν» την εκ-παίδευση και την ειδίκευση των εργα-ζομένων.

Κάπως έτσι, στις αρχές του προη-γούμενου αιώνα το πανεπιστήμιο μα-ζικοποιείται και το αντικείμενο σπου-δών ειδικεύεται. Η πανεπιστημιακή κοινότητα προσαρμόζει το πρόγραμμα σπουδών στις απαιτήσεις της βιομη-χανικής παραγωγής και ο χρόνος φοί-τησης συρρικνώνεται. Ο διαχωρισμός κοινωνίας-πανεπιστημίου δεν οφείλε-ται πλέον στον ταξικό χαρακτήρα του πανεπιστημίου, αφού τα οικονομικά ανίσχυρα στρώματα καλύπτονται από τα νεοϊδρυθέντα κρατικά πανεπιστήμια. Η αλλοτρίωση της σύγχρονης (και της σημερινής) πανεπιστημιακής κοινότη-τας επέρχεται από τον συνεχή επιμερι-σμό της γνώσης, που υποδηλώνει μια ακόμη αντίφαση του καπιταλιστικού «ορθολογισμού»: ενώ τα πανεπιστήμια του μεσαίωνα γεννήθηκαν ως αντίδρα-ση στις επαγγελματικές συντεχνίες, τα σημερινά πανεπιστήμια λειτουργούν ως εστίες επαγγελματικής κατάρτισης και επίδειξης δεξιοτήτων.[3]

Έτσι φτάνοντας στο 1988, 900 χρόνια μετά την ίδρυσή του, στο πανεπιστή-μιο της Bologna υπογράφεται η Magna

Ο ιστορικός ρόλος και η εξέλιξη του πανεπιστημίου

Από τον homo universalis στον homo economicus

Carta Universitatum και ξεκινά η ομώ-νυμη διαδικασία για τη νεοφιλελεύθερη μεταρρύθμιση της ανώτατης εκπαίδευ-σης, η οποία δείχνει στην κατεύθυνση της μετατροπής των πανεπιστημίων σε επιχειρήσεις εφήμερης εξειδίκευσης υψηλού κέρδους. Όλα αυτά αποτελούν το επίσημο τέλος της universitas. Η (υπερ)εξειδίκευση[4], η μονομέρεια[5] και η ενταντικοποίηση[6] των σπουδών, η δια βίου κατάρτιση για τη βελτίωση της παραγωγικότητας[7], αποτελούν τη θλιβερή πραγματικότητα στους πανεπι-στημιακούς χώρους. Ακόμα χειρότερα φαίνονται τα πράγματα όταν οι αριθ-μοί παίρνουν το λόγο. Σύμφωνα με τον επενδυτικό κολοσσό Merrill Lynch ο παγκόσμιος τζίρος για την ανώτερη εκ-παίδευση υπερβαίνει τα 2,3 τρις € (προ του 2005), ενώ προβλέπεται το ποσό αυτό να αυξηθεί δραματικά από την πα-γκόσμια ιδιωτικοποίηση της ανώτερης εκπαίδευσης.

Κάπου εδώ, ολοκληρώνοντας, ας απομακρυνθούμε από το μικρόκοσμο του πανεπιστημίου και ας συλλογι-στούμε τις επιλογές και τις συνέπειες των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσε-ων, που επήλθαν ταυτόχρονα με τις μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση. Ερ-γασία, υγεία, ασφάλιση, περιβάλλον, τεχνολογία, έρευνα και άλλοι τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας τεί-νουν να αναδιαρθρωθούν πλήρως. Οι κατακτήσεις των κοινωνικών αγώνων διακυβεύονται καθημερινά. Η μετάβα-ση από την ανθρωποκεντρική θεώρηση της κοινωνίας του homo universalis, στην εμπορευματοκεντρική του homo economicus γίνεται πραγματικότητα.

-Βασίλης (antiauth@gmail.com, για επικοινωνία)

[1] Ετερονομία: η υποταγή σε ξένους νόμους, η έλλειψη αυτονομίας. Μέχρι πριν την Αρχαία Αθήνα οι νόμοι θεσπίζο-

νταν υπό το πρόσταγ-μα της θρησκευτικής ή βασιλικής βούλη-σης. Το πρόταγμα της αυτονομίας εμφανίζε-ται την εποχή της Δη-μοκρατίας και αφορά στην ισοκατανομή των πολιτικών και οι-κονομικών εξουσι-ών. Οι πολίτες με τη δημιουργία νόμων αποφασίζουν για την ατομική και συλλογι-κή τους ύπαρξη. Φυ-σικά ούτε η εμφάνι-ση της αυτονομίας στην αρχαιότητα, ούτε η ανάγκη επα-νεμφάνισής της σε έναν φεουδαρχικό

μεσαίωνα δεν αποτελούν πρότυπα ολο-κληρωμένης αυτονομίας.

[2] Το Γερμανικό πρότυπο (Humboldtian model) ορίστηκε από τον Wilhelm von Humboldt και βασί-στηκε σε φιλελεύθερες ιδέες προτείνο-ντας ακαδημαϊκή ελευθερία, σεμινάρια και εργαστήρια στα πανεπιστήμια. Το πρώτο πανεπιστήμιο του Ελληνικού κράτους γεννήθηκε επί της γερμανικής βασιλείας σύμφωνα με το γερμανικό πρότυπο, αλλά δεν είχε καμία σχέση με την αμφισβήτηση, αφού στηριζόταν στην ελληνοχριστιανική παράδοση και όχι στην κληρονομιά του διαφωτισμού.

[3] Ό,τι ουσιώδες παράγεται σε επι-στημονικό ερευνητικό επίπεδο και σε επίπεδο παιδείας είναι πλέον εξωπανε-πιστημιακό αποτέλεσμα. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι εξαιρέσεις βρίσκονται για να επαληθεύουν τον κανόνα.

[4] Ενδεικτικά αναφέρουμε τα μα-θήματα που διδάσκονταν μεταξύ των μελών των πρώτων πανεπιστημιακών κοινοτήτων: γραμματεία, ρητορική, διαλεκτική, λογική, αριθμητική, γεω-μετρία, μουσική, αστρονομία, φυσική και φιλοσοφία. Σήμερα η βασική δευ-τεροβάθμια εκπαίδευση στερείται της παρουσίασης ή έστω σκιαγράφησης της ύπαρξης αυτής της επιστημονικής ευρύτητας.

[5] Η μονομέρεια των απόψεων που αντηχούν στα ακαδημαϊκά ιδρύματα είναι σχεδόν ολοκληρωτική. Αν παρα-τηρήσουμε στην ΑΣΟΕΕ -πέραν των τμημάτων χωρίς νόημα (τουλάχιστον επιστημονικό) ύπαρξης- το οικονομικό τμήμα έχει την μαρξιστική οικονομική ως “ελεύθερο επιλογής”, ενώ το τμήμα πληροφορικής δεν κάνει λόγο(ή συχνά και χρήση) για την κοινότητα ελεύθερου λογισμικού και τα προϊόντα της. Τέτοια παραδείγματα μπορούν να βρεθούν σ’ όλα τα τμήματα και τις σχολές.

[6] Η διαδικασία της Μπολόνια προ-ωθεί την ενσωμάτωση του συστήματος “3-2-3”, που σημαίνει 3 χρόνια Bachelor, 2 Master και 3 Doctoral. Κοιτάζοντας την μεσαιωνική ιστορία της universitas θα παρατηρήσουμε ότι χρειαζόταν 6χρόνια για το προπτυχιακό επίπεδο και μέχρι 12 για το διδακτορικό/ερευνητικό. Αντιρ-ρήσεις στην παρούσα εντατικοποίηση υπάρχουν και από μέλη ιστορικών πα-νεπιστημίων (περισσότερα, μπορούν να ειπωθούν και από την τελευταία συνά-ντηση του Coimbra group).

[7] Κάπου εδώ ανακαλώ το γράμ-μα της πρωτοχρονιάς του πρύτανη κ.Πραστάκου σχετικά με τις λύσεις στους “καιρούς χαλάρωσης της κοινω-νικής συνοχής”: αύξηση της παραγωγι-κότητας και ενίσχυση των μικρομεσαί-ων αφεντικών.

ΒΑΣΙΛΗΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ - ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ

το χρονικό της εξέγερσης βία και καταστολή

τίποτα δεν άλλαξε… τίποτα δεν είναι όπως παλιά…

Σάββατο 06/12: 21:00 η δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπου-λου από τον ειδικό φρουρό Επαμεινών-δα Κορκωνέα και το συνάδελφό του Β. Σαριλιώτη στη διασταύρωση των οδών Τζαβέλα και Μεσολογγίου. Κόσμος άρχισε αμέσως να μαζεύεται στο Στέκι Μεταναστών και σύντομα καλούνται πορείες για την επόμενη το μεσημέρι και τη Δευτέρα το απόγευμα. Έχει ήδη μαζευτεί πολύς κόσμος στα Εξάρχεια που προσπαθεί να ενωθεί σε μια κοινή πορεία άλλα οι δυνάμεις των ΜΑΤ προ-σπαθούν να το αποτρέψουν. Τα πρώτα δακρυγόνα από τα ΜΑΤ δεν αργούν να πέσουν αλλά ούτε και οι γλάστρες των μπαλκονιών στα κράνη τους. Ο κόσμος χωρίζεται, Εξάρχεια, Νομική και Πολυ-τεχνείο όπου ακολουθούν συγκρούσεις μέχρι τα ξημερώματα. Αυθόρμητες πο-ρείες γίνονται και σε πολλές άλλες πό-λεις της Ελλάδας. Εκείνη η νύχτα ήταν πραγματικά μεγάλη…

Κυριακή 07/12: 13:00 Χιλιάδες κό-σμου συγκεντρώθηκαν. Εντυπωσιακό, αν σκεφτεί κανείς το μικρό χρονικό διά-

στημα που μεσολάβησε από το γεγονός μέχρι το επόμενο μεσημέρι. Άνθρωποι όλων των ηλικιών ήταν εκεί… Η οργή τους ξεχείλιζε…Το ένα μέρος της πο-ρείας ήταν δυναμικό, μαζικό και ειρηνι-κό…Το άλλο ακολούθησε διαφορετική πρακτική -σπασίματα , μολότοφ, πέ-τρες…Τα ΜΑΤ δεν έχασαν την ευκαιρία, γέμισαν την Αλεξάνδρας με δακρυγό-να… Προχωρήσαμε όσο μπορούσαμε, αλλά η αστυνομία είχε δημιουργήσει μια ισχυρή «κόκκινη» ζώνη που δεν μας επέτρεπε να φτάσουμε μέχρι τη ΓΑΔΑ. Ανάμεσα σ’ όλα αυτά ο φωτογραφικός φακός συλλαμβάνει αστυνομικό των ΜΑΤ με παρατεταμένο το όπλο του προς τους διαδηλωτές. Κεντρικές σχο-λές της Αθήνας παραμένουν κλειστές (ΑΣΟΕΕ, Νομική, Πολυτεχνείο), ενώ οι συγκρούσεις συνεχίζονται ως αργά το βράδυ.

Δευτέρα 08/12: Το πρωί ήταν η σει-

ρά των μαθητών. Αυτοί είχαν και τον πρώτο λόγο άλλωστε. Βγήκαν μαζικά στους δρόμους και «πολιόρκησαν» την Αθήνα από την ΓΑΔΑ μέχρι την βουλή και την ΓΑΔ Πειραιά και σε πολλά ΑΤ ανά τόπους. Το απόγευμα τα προπύλαια πλημμύρισαν. Ο αριθμός των διαδηλω-τών πρωτοφανής. Σύντομα ξεσπούν άγριες συγκρούσεις και γίνεται εκτετα-μένη χρήση χημικών, ενώ δε λείπουν και οι πλαστικές σφαίρες. Η οργή και το μίσος του κόσμου ήταν συσσωρευμένα και οι συγκρούσεις επεκτάθηκαν σε όλο το κέντρο της Αθήνας. Την ίδια ώρα κα-λούσε και το ΚΚΕ σε πορεία, αλλά γρή-γορα εξαφανίστηκε μέσα στα στενά.

Τρίτη 9/12: Οι κινητοποιήσεις μαθη-τών, φοιτητών κι εκπαιδευτικών κλιμα-κώθηκαν και η πρωινή συγκέντρωση στη Βουλή δέχθηκε άγρια καταστολή από τις δυνάμεις της αστυνομίας. Το ίδιο μεσημέρι μέσα σε κλίμα συγκίνη-σης και οργής τελείται η κηδεία του 15χρονου στο νεκροταφείο Π. Φαλήρου. Η στάση της αστυνομίας ήταν προκλη-τική αφού διμοιρίες των ΜΑΤ βρίσκο-

νταν στα γύρω στενά με αποτέλεσμα να προκληθούν συγκρούσεις κι ο κόσμος που βρισκόταν στην κηδεία να πνιγεί στα χημικά. Οι συγκρούσεις μεταφέρ-θηκαν στην Ελ. Βενιζέλου όπου άντρες της ομάδας Ζήτα σε ρόλο πιστολέρο πυροβολούν πάνω από 15 φορές στον αέρα μέσα σε κατοικημένη περιοχή.

Τετάρτη 10/12: H ΓΣΕΕ καλούσε σε γενική απεργία. Όμως, υπέκυψε στις πι-έσεις της κυβέρνησης να μην πραγμα-τοποιηθεί πορεία και περιορίστηκε σε συγκέντρωση έξω από τη βουλή. Η πο-ρεία όμως έγινε από ένα μέρος της ΓΣΕΕ και η συμμετοχή του κόσμου ήταν το ίδιο μαζική με τις προηγούμενες. Ακο-λούθησε συντονιστικό γενικών συνε-λεύσεων στο νέο κέντρο αγώνα, τη Νο-μική. Ταυτόχρονα, ο ειδικός φρουρός Ε. Κορκωνέας εμφανίζεται αμετανόητος, προσπαθώντας να παρουσιάσει τον Αλ. Γρηγορόπουλο ως ταραχοποιό στοιχείο,

προκαλώντας τη γενική κατακραυγή.

Πέμπτη 11/12: Οι μαθητές συνεχί-ζουν τις κινητοποιήσεις και τις καταλή-ψεις τους. Στις φυλακές Κορυδαλλού οι μαθητές επιτέθηκαν με νεράντζια και πορτοκάλια, όπου είναι προφυλακιστέ-οι οι δύο ειδικοί φρουροί. Στη Λάρισα συλλαμβάνονται 19 άτομα πολύ μετά την πορεία από αστυνομικούς με πολι-τικά, εκ των οποίων οι 11 είναι ανήλικοι και παραπέμπονται σε δίκη από ειδικό δικαστήριο, βάσει τρομονόμου

Παρασκευή 12/12: Μεγάλο πανεκ-παιδευτικό συλλαλητήριο με εκατοντά-δες σχολές και σχολεία υπό κατάληψη σε όλη την Ελλάδα. Μετά την πορεία πραγ-ματοποιήθηκε συντονιστικό γενικών συ-νελεύσεων και καταλήψεων στη Νομική.

Σάββατο 13/12: Πραγματοποιείται πανεκπαιδευτική συγκέντρωση στο Σύ-νταγμα αρκετά ειρηνική και με πολύ κό-σμο, η οποία κράτησε μέχρι το βράδυ. Παρόλα αυτά οι διμοιρίες των ΜΑΤ ήταν παραταγμένες μπροστά στους διαδηλω-τές με όλο τον εξοπλισμό τους. Όλη τη

στο άλλο η φράση: «Πανευρωπαϊκή Ημέρα Αλληλεγγύης- Πέμπτη 18 Δεκεμ-βρίου- Όλοι στους δρόμους». Η συμβο-λική διαμαρτυρία κράτησε δυο ώρες. Οι εκπρόσωποι της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ με δηλώσεις τους έκαναν φανερή την ανησυχία τους για την εικόνα που προ-βάλλουμε προς τα έξω!!! Εκείνη την ώρα έγινε κατάληψη του κτιρίου της ΓΣΕΕ, ενός τηλεοπτικού σταθμού στα Χανιά και του Δημαρχείου Ιωαννίνων.

Πέμπτη 18/12: Τα ξημερώματα μα-θητής δέχεται σφαίρα έξω από το 1ο λύκειο Περιστερίου. Ο πυροβολισμός αυτή τη φορά πέτυχε το μικρό μαθητή στο χέρι. Το μεσημέρι γίνεται πορεία με περίπου 20000 άτομα από τα Προπύ-λαια στη Βουλή όπου η αστυνομία με σαφείς εντολές ρίχνει τόνους χημικών, ασφυξιογόνων και πολλές χειροβομβί-δες κρότου λάμψης ώστε να διαλυθεί. Δεν έλειπαν βέβαια οι ξυλοδαρμοί και οι συλλήψεις. Η πορεία κατέληξε στη νο-μική όπου πραγματοποιήθηκε συντο-νιστικό, ενώ γύρω από το κτίριο συνεχί-ζονται οι συγκρούσεις με τα ΜΑΤ. Μετά

το τέλος του, μέρος αυτού του κόσμου κατευθύνεται στο Περιστέρι όπου γίνε-ται πορεία.

Παρασκευή 19/12: Δέκα μέρες από την κρατική δολοφονία οργανώνεται μεγάλη συναυλία στα Προπύλαια ενά-ντια στην κρατική καταστολή και ως αλληλεγγύη στους συλληφθέντες, από τις 15.00 μέχρι αργά το βράδυ. Η συμ-μετοχή πολλών γνωστών καλλιτεχνών αλλά και ερασιτεχνικών συγκροτημά-των ήταν μεγάλη.

Πορείες, συγκεντρώσεις διαμαρτυ-ρίας και πολύμορφες δράσεις πραγ-ματοποιούνταν καθημερινά σε πολλές πόλεις της Ελλάδας.

Πάνω από 800 σχολεία και 150 σχο-λές τελούσαν υπό κατάληψη δείχνο-ντας την εναντίωση τους στη δολοφο-νία του νεαρού μαθητή αλλά και στην πολιτική που σκοτώνει καθημερινά τα όνειρα μας.

το χρονικό της

εξέγερσηςμέρα πραγματοποιήθηκαν πορείες σε πολλές περιοχές της Αθήνας.

Τρίτη 16/12: Πραγματοποιείται κα-τάληψη ενός λεπτού του δελτίου ειδή-σεων της ΝΕΤ από περίπου 50 άτομα τα οποία σήκωσαν πανό “Σταματήστε να βλέπετε, βγείτε έξω”. Το πρόγραμ-μα διακόπηκε αμέσως και αργότερα ο πρόεδρος της ΕΡΤ Χρ. Παναγόπουλος δήλωσε:«Πρόκειται για επεισόδιο που ξεπερνά οποιοδήποτε όριο και ανοχή της δημοκρατίας!! ». Η κυβέρνηση μί-λησε για κατάλυση της δημοκρατίας, το δε ΠΑΣΟΚ δήλωσε ότι η κυβέρνηση είναι εντελώς ανίκανη να προστατεύ-σει το κράτος, λες και οι μαθητές ήταν απειλή γι’ αυτό.

Τετάρτη 17/12: Εκείνο το πρωί 50 φοιτητές και φοιτήτριες μπήκαν στο χώρο της Ακρόπολης και ανάρτησαν δύο πανό. Στο ένα αναγραφόταν η λέξη «Αντίσταση» σε τέσσερις γλώσσες και

βία και καταστολήΣτη διάρκεια του εξεγερσιακού Δεκέμβρη

Κατά την διάρκεια της κοινωνικής έκρηξης του Δεκέμβρη που ακολούθησε την δολοφονία του 15χρονου Α.Γρηγορόπουλου, γίναμε μάρτυρες ενός οργίου καταστο-λής σε οποιαδήποτε προσπάθεια ειρηνικής κινητοποίησης-διαμαρτυρίας. Φάνηκε ξεκάθαρα ποιος είναι ο ρόλος του μηχανισμού καταστολής και συγκεκριμένα των ΜΑΤ/ΥΜΕΤ: η τρομοκράτηση, η χειραγώγηση και η πειθάρχηση οποιουδήποτε κι-νήματος εργαζομένων ή νεολαίας ή άλλων ηπιότερων μορφών διαμαρτυρίας. Η βού-ληση των κυβερνώντων –είτε «πράσινοι», είτε «μπλε»- είναι να δημιουργήσουν μια κοινωνία απολύτως πειθαρχημένη με πολίτες που θα υπακούν και θα φοβούνται το (ολοκληρωτικό;) καθεστώς, ενώ η εκπροσώπηση και υπακοή στο λαϊκό θέλημα πάει περίπατο.

Η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη μόνο μεμονωμένη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Από το 1980 και μετά τη δολοφονία του Κουμή και της Κανελλοπούλου αριθμείται ένα χρονικό 81 δολοφονιών από την ΕΛ.ΑΣ, είτε πρόκειται για μαθητές (Καλτεζάς, Γρηγορόπουλος), για αγωνιζόμενους εργαζόμενους (Τεμπονέρας), για μετανάστες, είτε για σκοπίμως λιγότερο γνωστές περιπτώσεις. Έτσι ως υπαίτιος της δολοφονίας δεν πρέπει να θεωρηθεί μόνο ο αστυνομικός που πυροβόλησε το παιδί, αλλά οι πολι-τικές εκείνες που οπλίζουν και καλλιεργούν τη νοοτροπία του «σερίφη» στους αστυ-νομικούς της ΕΛ.ΑΣ. σε συνδυασμό με την έλλειψη παιδείας, που επίσης αποτελεί -ως ένα σημείο- πολιτική επιλογή.

Κατά τη διάρκεια του Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκαν 273 συλλήψεις, 67 προφυλα-κίσεις και πολλές περισσότερες προσαγωγές. Συγκεκριμένα στη Λάρισα 19 από τους συλληφθέντες θα δικαστούν με κατηγορίες που βασίζονται στον τρομονόμο (εκ των οποίων οι 14 είναι ανήλικοι), ενώ 4 κρίθηκαν προφυλακιστέοι. Ο τρομονόμος -μεταξύ άλλων- ορίζει πως οποιοσδήποτε είναι ντυμένος με τρόπο που να καλύπτει το πρό-σωπο ή τα χαρακτηριστικά του μπορεί να συλληφθεί για πιθανή διατάραξη κοινής ειρήνης ή σύσταση τρομοκρατικής/εγκληματικής οργάνωσης (!). Βέβαια, ποια περι-στατικά με συλλήψεις να πρωτοαναφέρουμε; Τις μέρες του Δεκέμβρη η ΕΛ.ΑΣ. είχε επιδοθεί σε ένα αγώνα δρόμου συλλήψεων και απαγγελίας ψεύτικων κατηγοριών. Συγκεκριμένα, μόνο την ημέρα της συμπλήρωσης ενός μήνα από τη δολοφονία του Αλέξη, στην ειρηνική διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε, συνελήφθησαν και χτυπή-θηκαν 61 άτομα στα οποία περιλαμβάνονταν δικηγόροι, δημοσιογράφοι και γενικώς όσοι μπορούσαν να καταγράψουν και να αποδείξουν εκδηλώσεις αστυνομικής βίας και κατάχρησης εξουσίας. Να αναφέρουμε επίσης την απαγγελία ψεύτικων κατηγο-ριών, όπως και την τοποθέτηση πετρών στις τσέπες και στις τσάντες των συλληφθέ-ντων. Το γεγονός πως κάποιοι συλληφθέντες κρατούνται προφυλακισμένοι χωρίς να έχουν απαγγελθεί συγκεκριμένες κατηγορίες (ή μόνο με μαρτυρίες αστυνομικών) και χωρίς να έχει οριστεί δικάσιμος, είναι απλά εξοργιστικό.

Για το θέμα της καταστολής, που αναφέραμε ο κόσμος αντιδρώντας κατέβηκε σε διαμαρτυρία προβάλλοντας κάποια αιτήματα, ορισμένα από αυτά είναι:

1ον: Το αίτημα του αφοπλισμού της αστυνομίας. Το αίτημα αυτό αναφέρεται στο ότι δε μπορεί ο εκάστοτε αστυνομικός να περιπολεί στις γειτονιές οπλισμένος σαν αστακός με όπλα που μπορούν να προκαλέσουν άμεσο θάνατο, ακόμα κι χωρίς άμεση πρόθεση. (Το να κυκλοφορείς στη γειτονιά σου και να αντικρίζεις κάποιον που είναι ντυμένος σα λεγεωνάριος παραπέμπει σε καιρούς κατοχικούς). Φυσικά δεν εν-νοούμε ότι οι αστυνομικοί θα πρέπει να κυκλοφορούν τελείως απροστάτευτοι, αλλά να έχουν εξοπλισμό για την αυτοάμυνά τους και σε ειδικές περιπτώσεις (χουλιγκανι-σμός, ένοπλο έγκλημα) να εξοπλίζονται με μη θανατηφόρα όπλα.

2ον: Το αίτημα της κατάργησης των ΜΑΤ και των ειδικών δυνάμεων κατα-στολής. Όπως προαναφέραμε αυτές οι μονάδες είναι δημιουργημένες για ένα συ-γκεκριμένο σκοπό: την πάταξη οποιασδήποτε οργανωμένης μορφής αντίδρασης. Κοινωνία που θα πατάσσεται οποιαδήποτε διαφορετική φωνή δεν τη θέλουμε. Γι’ αυτό ζητάμε τη διάλυση αυτών των σωμάτων και την απορρόφηση του προσωπικού στις ελλειπείς δυνάμεις της υπόλοιπης αστυνομίας ή άλλων σωμάτων ασφαλείας (Πυροσβεστική, ΕΜΑΚ).

Τέλος, αν και δεν διατυπώθηκε ρητά, φάνηκε η κατακραυγή για την τωρινή κατά-σταση της αστυνομίας και η ανάγκη για κάποιες άμεσες βελτιωτικές κινήσεις. Πάνω σε μία τέτοια βάση η εκπαίδευση των αστυνομικών πρέπει να λάβει ανθρωποκεντρι-κό χαρακτήρα έτσι ώστε να εξυπηρετεί περισσότερο τις ανάγκες του καθημερινού πολίτη αν και δεν έχουμε αυταπάτες για τον καταπιεστικό και κατασταλτικό της ρόλο στο υπάρχον σύστημα. Όσον αφορά την ασφάλεια δημοσίων προσώπων -ειδικότερα δημοσιογράφων και επιχειρηματιών- δεν είναι υποχρεωμένοι να την πληρώνουν οι φορολογούμενοι πολίτες.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη αποτελεί μοναδικό φαινόμενο από την μεταπολί-τευση και ύστερα, καθώς σημάδεψε όσο καμία άλλη κοινωνική διεργασία τον ελλη-νικό κοινωνικό σχηματισμό. Μία αναίτια δολοφονία ενός 15χρονου μαθητή ήταν η θρυαλλίδα που φούντωσε την λαϊκή δυσαρέσκεια και οδήγησε μεγάλες κοινω-νικές ομάδες στην εξέγερση. Η κοινωνική ομάδα που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, αντιπροσωπεύτηκε κυρίως από τη μα-θητιώσα, σπουδάζουσα και εργαζόμενη νεολαία με τη συμβολή των επισφαλώς εργαζόμενων και των ανέργων. Όπως σε κάθε μεγάλο κοινωνικό φαινόμενο κατά την διάρκεια της ιστορίας οι κοινωνικές ομάδες (μικρές ή μη) που ξεπετάγονται σε έντονες κοινωνικές διεργασίες είναι προ-φανώς ετερόκλητες. Με αυτή την έννοια είδαμε κοινωνικά περιθωριοποιημένες και αποκλεισμένες ομάδες όπως μετανά-στες, τσιγγάνοι, χούλιγκαν, αλλά και πιο μεμονωμένα εγκληματικά στοιχεία όπως πλιατσικολόγοι και κατά συρροή κλέφτες κ.α. να βγαίνουν στο δρόμο μαζί με όλους τους παραπάνω με κίνητρα τα οποία πή-γαζαν από διαφορετικά συμφέροντα και ανάγκες που τις περισσότερες φορές δεν ήταν πολιτικά.

Όσοι μπορούσαν να ερμηνεύσουν τα φαινόμενα των καιρών θα καταλάβαιναν ότι η κοινωνική εξέγερση δε θα αργούσε να έρθει και ειδικότερα από την νεολαία, τους επισφαλώς εργαζόμενους, τους ανέργους, οι οποίοι έχουν αναπτύξει ριζο-σπαστικότερα αντανακλαστικά σε σχέση

με την υπόλοιπη κοινωνία. Τα πραγματικά αίτια του μεγάλου αυτού ξεσπάσματος πολλά: η αβεβαιότητα της νέας γενιάς για το μέλλον, η αυξανόμενη ανεργία, η επισφάλεια στην εργασία, η ζωή μέσα σε πόλεις-κλουβιά και όλα αυτά σε συνδυα-σμό με την οικονομική κρίση που κάνει τα πράγματα ακόμη πιο αβέβαια και δύσκο-λα για τους νέους και τους εργαζομένους. Εκείνες τις μέρες το μόνο που ακούγαμε από τις σαστισμένες δυνάμεις του συ-στήματος και τους εκφραστές του ήταν η καταδίκη της βίας από όπου και αν αυτή προέρχεται. Κάνοντάς το αυτό απέκρυψαν και υποβάθμισαν τη σημαντικότητα του γεγονότος καθώς απέκοψαν τις κινητο-ποιήσεις από την κοινωνική, πολιτική και ιδεολογική τους διάσταση.

Η αγανάκτηση του κόσμου εκείνες τις εβδομάδες στράφηκε κατά μεγάλο βαθ-μό εναντίον των αστυνομικών δυνάμεων οι οποίες αποτέλεσαν κόκκινο πανί για αυτούς που συμμετείχαν στα γεγονότα. Η

μία πολιτική πρόταση ήταν αυτή που ειπώ-θηκε χωρίς κόπο και σκέψη (ή σκοπίμως έτσι). Συνοψίζεται στο ότι οι κινητοποιή-σεις εξαντλούνταν μόνο στην άσκοπη βία και ότι όλα αυτά δε μπορούσαν να οδη-γήσουν κάπου. Η πολιτική αντιπρόταση και η ακόμα πιο δύσκολη υλοποίησή της, ήταν αυτή που κατανοούσε τα βαθύτερα αίτια του κινήματος, τη δυναμική του και προσπαθούσε να του δώσει προωθητι-κό και πιο πολιτικοποιημένο χαρακτήρα πέρα από τα αυθόρμητα συνθήματα κατά των δυνάμεων καταστολής. Ήταν αυτή η πολιτική που εκφράστηκε από ένα μεγά-λο μέρος των συνιστωσών της εξέγερσης και που προσπάθησε να βάλει αιτήματα τα οποία θα μπορούσαν να αποκαλύψουν πίσω από τον αστυνομικό των ΜΑΤ τον κα-ταπιεστικό μηχανισμό του κράτους. Επί-σης μεγάλο μέρος της βίας εκείνων των ημερών εκφράστηκε με βανδαλισμούς σε βιτρίνες αλλά και ολόκληρα καταστήματα. Η μία πολιτική ανάλυση ήταν πάλι αυτή που με περίσσια αγανάκτηση υποστήριξε ότι καταστρέφονται περιουσίες μεροκα-ματιάρηδων που ίσως μετά να μην μπο-ρούσαν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Η άλλη πολιτική ανάλυση ήταν αυτή που κατάλαβε ότι πίσω από τέτοιες πράξεις βίας βρίσκεται η οργή του κόσμου ενά-ντια στις «γυαλιστερές» βιτρίνες, ενάντια στην κοινωνία του θεάματος, στην εμπο-ρευματοποίηση της καθημερινής ζωής. Η πολιτική αυτή προσπάθησε δώσει στον κόσμο αυτό της εξέγερσης να καταλάβει ότι ο εχθρός του δεν είναι οι βιτρίνες και τα μαγαζιά αλλά ένα ολόκληρο σύστημα

που τους καταπιέζει και δημιουργεί αυτά τα οικονομικά και ιδεολογικά αδιέξοδα.

Στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό η αντί-θεση αυτή εκφράστηκε περίπου με τον ίδιο τρόπο με τη διαφορά ότι τα κόμμα-τα ήταν πέντε και οι πολιτικές δύο. Έχει όμως αξία να εξετάσουμε σύντομα το κάθε κόμμα ξεχωριστά λόγω της διαφο-ρετικής ιδεολογικής του τοποθέτησης. Αρχικά, η κυβέρνηση της ΝΔ βρέθηκε προ εκπλήξεως και τις πρώτες μέρες ήταν αδύναμη να αντιδράσει λόγω και της με-γάλης απονομιμοποίησης των αστυνομι-κών δυνάμεων. Ύστερα από το διάστημα αυτό άρχισε να κινητοποιεί ένα ολόκλη-ρο παρακρατικό μηχανισμό (ασφαλίτες, φασίστες, οννεδίτες, «αγανακτισμένους πολίτες») και χρησιμοποιώντας έντονη πολιτική προπαγάνδα προσπάθησε να αποσυνθέσει το δυναμικό ξέσπασμα. Το ΠΑΣΟΚ κινούμενο ακριβώς στην ίδια λογι-κή, φανερώνοντας σε τελευταία ανάλυση ότι έχει χάσει την επαφή του με τις διεκ-

δικήσεις και τις αγωνίες της νεολαίας και των εργαζομένων, αρκέστηκε μόνο στο να κάνει επιχειρησιακού τύπου υποδείξεις για την σωστή λειτουργία της αστυνομί-ας. Η νεολαία του, τα συνδικάτα των οποί-ων έχει τον έλεγχο και ο κομματικός του πυρήνας απείχαν από τις κινητοποιήσεις καθώς προσπάθησε να παίξει το ρόλο της ψύχραιμης και υπεύθυνης δύναμης. Το ΚΚΕ κατασυκοφάντησε την εξέγερση του Δεκέμβρη και από την πρώτη στιγμή την προσέθεσε σε ένα σκηνικό συνομωσιολο-γίας μιλώντας για πράκτορες, εγκληματι-κά στοιχεία και ξένους δακτύλους. Παρέ-μεινε υποταγμένο σε μια κοντόφθαλμη πολιτική στρατηγική οχύρωσής του και προσκολλημένο στον οικονομισμό και τον εκλογικισμό του. Δεν κατάφερε και δεν καταφέρνει να ερμηνεύσει τα σύνθετα κοινωνικά φαινόμενα, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο τελούνται οι διεργασίες της ταξικής πάλης. Το ΛΑΟΣ έκανε ακριβώς αυτό που όλοι περίμεναν, πιστό στην ακροδεξιά πτέρυγα που το συγκροτεί πο-λέμησε με κάθε τρόπο το κίνημα που ανα-πτύχθηκε στοχοποιώντας σε φασιστικούς και όχι μόνο κύκλους την ριζοσπαστική Αριστερά. Στην άλλη πολιτική πρόταση και ανάλυση (όπως αυτή αναλύεται εν συ-ντομία πιο πάνω) βρέθηκαν οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς όπως αυτές εκφράζονται εντός και εκτός του κοινο-βουλίου. Οι δυνάμεις αυτές δέχθηκαν την μεγάλη πίεση του αστικού συστήματος όμως η υλική και ιδεολογική τους συμπα-ράσταση ήταν τεράστια παρά τις όποιες δυσκολίες. ΣΟΦΙΑ-ΑΡΑΜ-ΝΙΚΟΣ

Τίποτα δεν άλλαξε… Τίποτα δεν είναι όπως παλιά…

Ο Αστερίξ και ο Οβελίξ στην εξαρχειούποληΕΛΛΑΔΑ 2009

γράφουν ότι λαμβάνουν το συνολικό ποσό του δώρου ενώ στην πραγματικό-τητα λάμβαναν το μισό.

Στο τέλος Γενάρη, μια έρευνα για το καθεστώς εργασίας στο χώρο του επαγγελματικού καθαρισμού από το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΣΕ με όσα αποκαλύπτει, φέρνει στο νου συνθήκες Μεσαίωνα επιβεβαιώνοντας σχεδόν στο σύνολο των παραβιάσεων που είναι γνωστές. Κάνει λόγο για «λευκές συμ-βάσεις» ιδίως σε αλλοδαπούς που δεν γνωρίζουν ελληνικά αλλά και για «κλω-νοποίηση» εργαζομένων (ο εργολάβος δηλώνει πχ. 50 εργαζόμενους για ένα έργο : απασχολεί μόνο τους 30, ενώ οι υπόλοιποι 20 στέλνονται αλλού – ει-σπράττει όμως το συνολικό ποσό της εργολαβίας ... αν πέσει «σύρμα» για αιφ-νιδιαστικό έλεγχο οι 20 επιστρέφουν και όλα καλά), σοβαρές παραβιάσεις στον τομέα της υγείας και της ασφά-λειας, νοθείες στα χημικά καθαρισμού, εργαζόμενοι που εκτελούν χρέη πέρα των καθηκόντων τους αλλά ακόμα και σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Απορίας άξιο το γεγονός ότι η παρούσα έκθεση καθυστέρησε να δει το φως της δημο-σιότητας για ένα μηνά για «τεχνικούς» - όπως αναφέρουν- λόγους. Αξίζει να αναφερθούμε και στη «υπερπροσπά-θεια» της Ε.Α. για εξιχνίαση του εγκλή-ματος – με εγκληματική τουλάχιστον καθυστέρηση αλλά και προσπάθεια υποβιβασμού της σημασίας του γεγο-νότος. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να συλλάβουν έναν αθώο 48χρονο με-τανάστη ως «ύποπτο», ο οποίος στη συνέχεια αθωώθηκε πανηγυρικά (ήταν απλά γνωστός της Κωνσταντίνας επειδή απευθύνθηκε σ’ αυτή για βοήθεια – ως γραμματέα της ΠΕΚΟΠ- όταν απολύ-θηκε από εργολαβική εταιρία καθαρι-σμού).

Στα τέλη Φεβρουαρίου, η ΠΕΚΟΠ αλλά και η Ένωση Εργαζομένων στον ΗΣΑΠ κατάφεραν να αναστείλουν τις αποφάσεις της διοίκησης και του εργα-σιακού κατεστημένου και να πετύχουν την υιοθέτηση των δίκαιων αιτημάτων τους. Η Α.Ε. ΗΣΑΠ υποχρεώνεται να ερευνήσει τις (ήδη αποδεδειγμένες από την Επιθεώρηση Εργασίας) καταγγελίες κατά της ΟΙΚΟΜΕΤ ώστε να προβεί σε

κύρωση της σύμβασης με αυτή. Επίσης θα εισηγηθεί πρόσληψη μόνιμου προ-σωπικού για τον καθαρισμό, απευθείας μισθοδοσία από τον ΗΣΑΠ αλλά και σύ-νταξη των όρων του νέου διαγωνισμού με τη συνεργασία την ΠΕΚΟΠ και της Ένωσης Εργαζομένων του ΗΣΑΠ.

Μέσα από αυτή την ιστορία αλλά και την τελική δικαίωση της συνδικα-λιστικής δράσης της Κωνσταντίνας, καταλαβαίνουμε ότι παρ’ όλες τις προ-σπάθειες – μέσω αντεργατικών νόμων – των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που ανοίγουν το δρόμο για εργασιακές αυ-θαιρεσίες, παρ’ όλες τις προσπάθειες εργοδοτών και επιχειρήσεων με τρομο-κράτηση των επισφαλώς εργαζομένων για καταπάτηση των δικαιωμάτων τους επομένως και περισσότερο κέρδος, ο αγώνας είναι κάθε άλλο παρά μάταιος. Το κράτος είναι συνένοχο και οι εργα-τοπατέρες ανεπαρκείς στο σκηνικό του εργασιακού Μεσαίωνα που αντικατο-πτρίζεται σε πρόσωπα ανυπεράσπιστων πολιτών, όπως η Κωνσταντίνα Κούνεβα. Καταλαβαίνουμε ότι παρά τις προσπά-θειες συγκάλυψης από τα ΜΜΕ παρό-μοιων αγώνων, αγωνιζόμενων προσώ-πων και κινημάτων που τα ακολουθούν, η οργανωμένη συνδικαλιστική δράση και ο συλλογικός αγώνας σπάνε κάθε φραγμό και οδηγούν αργά η γρήγορα στη δικαίωση.

Μετά από μια τέτοια νίκη δεν πρέπει να εφησυχάζουμε, μπορεί να κερδήθη-κε μια μάχη, τα μέτωπα όμως της ερ-γοδοσίας με τους εργαζόμενους είναι πολλά (τόσο όσον αφορά την επισφαλή εργασία, τα ασφαλιστικά δικαιώματα κ.α.) και ακόμα ανοιχτά και μόνο η συλ-λογική αντίδρασή μας θα μπορέσει να τα κλείσει προς όφελός μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ποιότητα και η σοβα-ρότητα μιας δημοκρατικής πολιτείας κρίνεται από το πώς προστατεύει τον ανώνυμο και τον αδύναμο πολίτη της – και να προσπαθούμε με κάθε αγώνα μας να την εκδημοκρατίσουμε ακόμα περισσότερο.

Λογαριασμός ενίσχυσης: 5012 019021 277 Τράπεζα Πειραιώς, DECHEVA ELENA KUNEVA KOSTADINKA NIKOLOVA

Γ.Κ.

Κωνσταντίνα Κούνεβα: Πολλοί ίσως έχετε ακούσει αυτό το όνομα, πολ-λοί περισσότεροι όμως όχι. Λίγο πριν τις ημέρες των γιορτών, μια επίθεση με βι-τριόλι εναντίον μιας 44χρονης καθαρί-στριας του ΗΣΑΠ περνά απαρατήρητη καθώς τα ΜΜΕ κρίνουν ότι δεν συνάδει με το «γιορταστικό» κλίμα που θέλουν να προβάλλουν. Η Κωνσταντίνα όμως δεν ήταν μια απλή καθαρίστρια και η επίθεση με βιτριόλι εναντίον της θυμί-ζει περισσότερο απόπειρα δολοφονίας γιατί έχει στόχο τη γραμματέα του Πα-ναττικού Σωματείου Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού.

Μεσάνυχτα 22ας προς 23ης Δεκεμ-βρίου «άγνωστοι» της επιτέθηκαν την ώρα που επέστρεφε σπίτι της στα Άνω Πετράλωνα μετά το τέλος της βάρδιάς της. Μεταφέρεται στον Ευαγγελισμό έχοντας χάσει το ένα της μάτι, σε κω-ματώδη κατάσταση. Η πρόεδρος και η αντιπρόεδρος του σωματείου της καταγγέλλουν ότι η επίθεση προήλθε από κύκλους της εργοδοσίας, η οποία τρομοκρατούσε διαρκώς όλες τις ερ-γαζόμενες και ιδιαίτερα την Κούνεβα λόγω συνδικαλιστικής δράσης αλλά και καταγωγής.

Η εργολαβική εταιρία ΟΙΚΟΜΕΤ, στην οποία δούλευε, είχε δυο μεγά-λους κρατικούς πελάτες: τον ΗΣΑΠ και την Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ). Οι καταγγελίες του σωματείου της προς την ΟΙΚΟΜΕΤ αλλά και όμοι-ες εταιρίες για βαριά εκμετάλλευση και καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων (τόσο στην Επιθεώρηση Εργασίας – στο Υπουργείο Εργασίας όσο στη ΓΣΣΕ και το Εργατικό Κέντρο) έπεφταν στο κενό γιατί κανείς δεν μπήκε στον κόπο να τις ελέγξει.

Στην Αττική 15.000 άνθρωποι εργά-ζονται σε εταιρίες καθαρισμού, στην πλειονότητά τους μετανάστες. Οι σύγ-χρονοι αυτοί «σκλάβοι» της μαύρης, ανασφάλιστης εργασίας βιώνουν την παραβίαση των ανθρωπίνων και εργα-σιακών τους δικαιωμάτων. Το 30% είναι ανασφάλιστοι, δεν πληρώνονται για τις ώρες που εργάζονται, δεν πληρώνονται υπερωρίες, δε λαμβάνουν βαρέα και ανθυγιεινά, δε θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης. Δέχονται ψυχολογική βία,

υπογράφουν οικιοθελείς αναχωρήσεις( ταυτόχρονα με την πρόσληψή τους) και λευκά χαρτιά με αποδοχές που δεν λαμ-βάνουν ποτέ.

Αργότερα και καθώς η κατάσταση της υγείας της παρουσίαζε σταθερή αλλά αργή βελτίωση, περισσότερα δε-δομένα ήρθαν στο φως της δημοσιό-τητας. Αφενός, με μια συνέντευξη της ίδιας στη Κ. Ε. αναφέρεται σε απειλές κατά της ζωής της και προσπάθειες απέλασής της αλλά και στη δυσκολία επαφής με συναδέλφισσές της καθώς υπήρχε τρομοκράτηση για όσους της μιλούσαν με όπλο την απόλυση. Επίσης κάνει λόγο για «τρομοκρατικές πρακτι-κές» από τους εργοδότες της, ενώ μιλά-ει για 30ωρο/ βδομάδα άνευ αποδοχών αλλά και «στενή παρακολούθηση» των εκλογών του σωματείου της από τους εργοδότες. Αφετέρου, όσον αφορά την ΟΙΚΟΜΕΤ, «ΤΑ ΝΕΑ» σε άρθρο τους αναφέρονται σε πρακτικές αύξησης των κερδών μέσω καταπάτησης εργα-σιακών δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η εταιρία «εξοικονομούσε» 330.000€ αλ-λάζοντας την ασφαλιστική κάλυψη των εργαζομένων υπό την απειλή απόλυσης. Για να το κάνει αυτό υποχρέωσε τους υπαλλήλους σε υπογραφή συμφωνίας για υποχρεωτικό διάλλειμα μισής ώρας (που στην πραγματικότητα εφαρμοζό-ταν ως 3 εικονικά 10λεπτα διαλλείματα) ώστε οι πραγματικές ώρες εργασίας να μειωθούν σε 5μιση αφαιρώντας τους το δικαίωμα για βαρέα και ανθυγιεινά, τηρώντας όμως τον όρο της σύμβασης με τον ΗΣΑΠ για υποχρεωτικό 6ωρο. Επίσης ερωτηματικά προκαλούνται από την αύξηση των εξόδων για τον καθαρι-σμό του ΟΣΕ (υπεύθυνη για αυτόν είναι και η ΟΙΚΟΜΕΤ) αλλά και διάφορα άλλα «τεχνάσματα» για μείωση των εξόδων. Απέναντι σε αυτές τις πρακτικές βρέθη-κε η Κωνσταντίνα τόσο το Νοέμβρη του 2006 – ζητώντας την ανάκληση όλων των «πρόσθετων συμφωνητικών» - όσο και το Νοέμβρη του 2008 στο Υπουρ-γείο Εργασίας για τον ίδιο λόγο. Εντύ-πωση προκαλεί ότι λίγες μέρες πριν την επίθεση εναντίον της εναντιώθηκε στην ΟΙΚΟΜΕΤ άλλη μια φορά για το δώρο των Χριστουγέννων, καθώς η εταιρία υποχρέωνε τους εργαζομένους να υπο-

Ο «καυστικός διάλογος» εργοδοσίας-εργαζομένων

Στο τέλος Γενάρη, μια έρευνα για το καθεστώς εργασίας στο χώρο του επαγγελματικού καθαρι-

σμού από το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ με όσα αποκαλύπτει, φέρνει στο νου συνθήκες Μεσαίωνα επιβεβαιώνοντας σχεδόν στο σύνολο των παραβι-

άσεων που είναι γνωστές. Κάνει λόγο για «λευκές συμβάσεις» ιδίως σε αλλο-δαπούς που δεν γνωρίζουν ελληνικά αλλά και για

«κλωνοποίηση» εργαζομένων

Το βράδυ της 24ης Φεβρουαρίου μία ακόμη επίθεση του παρακράτους έκανε την εμφάνιση της και πάλι στο χώρο των Εξαρχείων. Αυτή τη φορά στόχος ήταν το στέκι μεταναστών στην οδό Τσαμαδού όπου γινόταν εκδήλωση του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης. Η επίθεση δεν είχε απλά ως στόχο την τρομοκράτηση των όσων παρευρίσκονταν στο χώρο μιας και έγινε χρήση χειροβομβίδας η οποία πετάχτηκε στο παράθυρο του στε-κιού και ευτυχώς δεν μπήκε μέσα λόγω του διπλού τζαμιού. Η πρόθεση τους ήταν ξεκάθαρα δολοφονική τόσο για τα μελή του συνδέσμου όσου και για όσους παρευρίσκονταν στην εκδήλωση, καθώς αν η χειροβομβίδα περνούσε μέσα στο χώρο το σίγουρο είναι πως θα είχαμε πολλά θύματα. Η επίθεση αυτή είχε ως στόχο και την τρομοκράτηση ευρύτερων κομματιών της αριστεράς που δραστηρι-οποιούνται και συνεισφέρουν στο χώρου του στεκιού των μεταναστών αλλά και της κοινωνίας στο σύνολό της και προ-φανώς έχουν εντελώς διαφορετική άπο-ψη για την κοινωνία απο τον χώρο των παρακρατικών ακροδεξιών.

Μετά απο μια παρατεταμένη περίοδο κοινωνικής έντασης απο το Δεκέμβριο με τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου και της δολοφονική επίθεση στη συνδι-καλίστρια Κ.Κούνεβα το παρακράτος σε αγαστή συνεργασία με την αστυνομία, η οποία προσπαθεί να ξεχαστούν τέτοιες επιθέσεις, οι επιθέσεις σε αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας συνεχίζονται.

Η ένταση των επιθέσεων του παρα-κράτους-που θυμίζει άλλες εποχές-σε μετανάστες είναι μεγάλη με την αστυ-νομία να είναι απλός θεατής. Χαρακτη-ριστική είναι η περίπτωση του σοβαρού τραυματισμού απο νταλίκα ενός άτυχου μετανάστη στην Πάτρα την Καθαρά Δευ-τέρα στην προσπάθειά του να επιβιβα-στεί κρυφά σε διερχόμενο φορτηγό για να πραγματοποιήσει επιτέλους το όνειρό του προς τη ΄΄γη της επαγγελίας΄΄. Ο οδηγός της νταλίκας που τον τραυμάτισε όταν τον είδε να προσπαθεί να μπει στην νταλίκα επιτάχυνε και ελίχθηκε στοχεύο-ντας στο σημείο που ήταν ο πρόσφυγας με αποτέλεσμα αυτός να σφηνωθεί με-ταξύ των δυο φορτηγών. Η αστυνομία ωστόσο εκτιμά ότι διερχόμενο φορτηγό παρέσυρε τον “αλλοδαπό” επειδή δεν αντιλήφθηκε τις προθέσεις του, ώστε να πατήσει φρένο εγκαίρως. Ο άτυχος με-τανάστης “φέρεται ότι βρέθηκε μπροστά από το όχημα προκειμένου ο οδηγός να

κόψει ταχύτητα και να βρουν ευκαιρία οι ομοεθνείς του να τρυπώσουν στο εσωτε-ρικό του”, είναι η άποψη της αστυνομίας, όπως αποτυπώθηκε στις σελίδες της το-πικής εφημερίδας “ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ”. Απέναντι στο αγανακτισμένο πλήθος των μεταναστών για τη δολοφονική επίθε-ση εναντίον του συμπατριώτη τους και ομάδων αλληλέγγυων στον αγώνα τους, συστήθηκε ένα αντιδραστικό μπλοκ με αστυνομία, τοπικούς παράγοντες, “αγα-νακτισμένους πολίτες” και πλήθος φα-σιστοειδών, που εξαπέλυαν προσωπικές απειλές. “Να φύγεις από εδώ! Απαγορεύ-εται να περπατάς” καθώς και “Έχε χάρη που είμαι σε υπηρεσία και δεν μπορώ να σου μιλήσω όπως πρέπει” ήταν οι... υπη-ρεσιακές απειλές από ασφαλίτη σε μέλος της Κίνησης. Ταυτόχρονα, κρανοφόροι – λοστοφόροι προετοίμαζαν “πολεμοφό-δια” σπάζοντας πέτρες, ακριβώς δίπλα στους άνδρες της ΥΜΕΤ. Ας θυμίσουμε οτι τον Ιανουάριο είχε προηγηθεί φωτιά μεγάλης έκτασης στον καταυλισμό τους έπειτα απο επίθεση με γκαζάκια στο χώρο τα οποία και βρέθηκαν.

Πέραν όμως της συνεχής τρομοκρά-τησης των μεταναστών στην Πάτρα στην Αθήνα υπάρχει το σύγχρονο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη. Δίπλα απο το κο-σμοπολίτικο Γκάζι, την ώρα που πλήθος trendy Αθηναίων πίνουν το ποτάκι τους, στο τμήμα Αλλοδαπών έχουν ληδη φτά-σει 2000-3000 μετανάστες περιμένο-ντας να κάνουν αίτηση για πολιτικό άσυ-

Όταν κράτος και παρακράτος βάζουν στο στόχαστρό τους μετανάστες....

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Παλαιστίνη Ένας πόλεμος χωρίς τέλος

Self-hating Εβραίοι

«Αρνιέμαι! Αρνιέμαι! Αρνιέμαι να είσαι εσύ και να μην είμαι εγώ

που τη δική μου μοίρα διαφεντεύεις με τη δική μου γη και το νερό»

Ι. Καμπανέλλης

λο. Διανυκτερεύουν εκέι για το βράδυ καθώς κάθε χάραμα Σαββάτου η αστυ-νομία θα μοιράσει 300 μαγικά χαρτάκια. Η παρουσία των αστυνομικών στο χώρο είναι κάτι παραπάνω απο έντονη. Στις 3 Γενάρη ένας ακόμα νεαρός μετανάστης έπεσε νεκρός κατά τη διάρκεια αστυνο-μικής “απώθησης”. Στο σημείο που έγινε η δολοφονία, στο ρέμα επι της Σαλαμινί-ας, είχε προηγηθεί ακόμα μία δολοφονία πριν απο 3 μήνες περίπου και ένας ακόμα σοβαρός τραυματισμός που οδήγησε τον άτυχο μετανάστη στην εντατική. Σε όλες τις περιπτώσεις η ασυνομία επειδικτικά έκανε την ανήξερη λέγοντας οτι όλοι οι θάνατοι και οι τραυματισμοί οφείλονταν αποκλειστικά και μόνο στην απροσεξία των μεταναστών.

Σίγουρα οι επιθέσεις κράτους και πα-ρακράτους δεν αποτυπώνονται μόνο σε αυτά τα περιστατικά που αναφέρθησαν παραπάνω. Η καθημερινότητα για πολ-

λούς μετανάστες αλλά και αγωνιστές είναι πολύ πιο σκληρή. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια πρωτοφανή προσπάθεια ποινικοποίησης των κοινωνικών αγώνων και διεκδικήσεων όλων των εξεργεμένων κομματιών της κοινωνιας, η οποία φτάνει μέχρι και απόπειρες φυσικής εξόντωσης.

Σημείωση: Το παρακράτος ξαναχτύπη-σε τη στιγμή που δικάστηκε και ένα ηγε-τικό στέλεχος της Χρυσής Αυγής ο γνω-στός Περίανδρος(το κανονικό του όνομα είναι Α.Ανδρουτσόπουλος) γεννημένος στη Βενεζουέλα... Τις μέρες που πέρασαν εκδικάστηκε η έφεση που είχε καταθέσει με σκοπό τη μείωση της ποινής του έπει-τα απο επίθεση που είχαν δεχτεί το 1998 οι Κουσουρής, Φωτιάδης και Καραμπα-τσόλης επειδή πρωτοστατούσαν στις μα-ζικές κινητοποιήσεις εναντίον της κατάρ-γησης της επετηρίδας. Να σημειώσουμε οτι είχε καταδικαστεί αρχικά σε 21 χρόνια κάθειρξη για απόπειρα ανθρωποκτονίας ενώ καταδικάστηκε όταν ο ίδιος παραδό-θηκε στην αστυνομία μετά απο 8 χρόνια. Δυστυχώς αν και ελπίζαμε οι δικαστές να είναι λίγο πιο τυπικοί με τα καθήκοντά τους, μείναμε μόνο με την επίδα μιας και μειώθηκε η ποινή του απο τα 21 χρόνια σε 12. Σημειωτέον οτι εκτίει την ποινή του σε αγροτικές φυλακές όπου κάθε μέρα φυ-λάκισης μετρά για δύο και ως εκ τούτου ο Περίανδρος θα είναι σύντομα και πάλι κοντά μας να για να μπορέσει να ξανακά-νει το βρώμικο έργος της Χρυσής Αυγής και του όποιου πρακρατικού φορέα.

ΕΥΤΥΧΙΑ

Η τραγική ιστορία του παλαιστινια-κού λαού δεν άρχισε χθες. Απλά, τα όσα διαδραματίστηκαν το Δεκέμβρη του 2008, αποτελούν άλλη μια ματωμένη ψηφίδα στο κατακόκκινο μωσαϊκό της παλαιστινιακής τραγωδίας, δίπλα σε αυ-τές της Σαμπρα και Σατίλα, της σφαγής στην Κανά και πόσων άλλων ακόμα... Ας πιάσουμε όμως το νήμα από την αρχή.

Από την ίδρυση του ισραηλινού κρά-τους ο παλαιστινιακός λαός υφίσταται μια από τις πιο βάρβαρες επιθέσεις στη ιστορία. Συνεχείς πόλεμοι, εκτοπι-σμοί και σφαγές. Φτώχεια, ανέχεια και διακρίσεις. Στοχευμένες δολοφονίες του στυλ «όποιον πάρει ο χάρος», ένα τείχος-όνειδος για την ανθρωπότητα και μια καλοκουρδισμένη στρατιωτι-κή μηχανή. Υπερδυνάμεις που «ανα-γνωρίζουν το δικαίωμα στην άμυνα», ισραηλινοί νεοφασίστες με μνήμη χρυσόψαρου, φανατικοί ισλαμιστές που επαγγέλλονται τον αφανισμό κάθε Εβραίου και μια διεθνής κοινότητα που «δεν είδε-δεν άκουσε». Δύο ιντιφάντα, απελπισμένοι άνθρωποι που ανατινάζο-νται, σπέρνοντας τον τρόμο σε άλλους, λιγότερο απελπισμένους αλλά εξίσου ανθρώπους και αναρίθμητες εκατόμβες νεκρών. Παιδιά απέναντι σε στρατιώ-τες, πέτρες ενάντια σε τανκς, το πάθος και η θέληση για την ελευθερία κόντρα στο μιλιταρισμό, τον αυταρχισμό και την καταπίεση. Δαβίδ εναντίον Γολιάθ. Μόνο που αυτή τη φορά ο Δαβίδ είναι Παλαιστίνιος...

Το φετινό Δεκέμβρη τα ισραηλινά στρατεύματα επιτέθηκαν εναντίον της λωρίδας της Γάζας, της οποίας την δια-κυβέρνηση έχει η Χαμάς μια πολιτική – στρατιωτική οργάνωση.

Η Χαμάς δημιουργήθηκε κατά τη δι-άρκεια της πρώτης ιντιφάντα (δηλαδή της καθολικής ένοπλης Παλαιστινιακής αντίστασης ) και απέκτησε σημαντική δύναμη ανάμεσα στους Παλαιστίνι-ους. Κατά τη λήξη της ιντιφάντα όταν η έτερη πολιτικοστρατιωτική δύναμη των Παλαιστινίων, η Φατάχ, ως εκπρό-σωπος των Παλαιστινίων τότε στις δια-πραγματεύσεις με το Ισραήλ, κατέληξε σε συμφωνία και συγκεκριμένα στην αναγνώριση του Ισραηλινού κράτους με αντάλλαγμα την αυτονομία της Γάζας και της Δυτικής Όχθης και την ίδρυση της Παλαιστινιακής Εθνικής Αρ-χής. Η Χαμάς κατήγγειλε τη συμφωνία χαρακτηρίζοντάς την ως προδοσία του αγώνα και σε συνδυασμό, με την απο-τελεσματικότητα και τη διαφθορά της παλαιστινιακής αρχής που έπληξε το κύρος της Φατάχ, απέκτησε σημαντι-κή δύναμη, η οποία αποτυπώθηκε στις εκλογές του 2006, τις πρώτες όπου έπαιρνε μέρος η Χαμάς και στις οποίες κέρδισε τη πλειοψηφία (74 από τις 132 έδρες). Παράλληλα οι ισραηλινοί ξεκι-νούν οικοδόμηση τείχους που διαχωρί-ζει τα εδάφη που διαμένουν οι Παλαι-στίνιοι εντείνοντας τον αποκλεισμό και φέρνοντάς τους σε δεινή θέση. Έτσι η Χαμάς αρνείται να ανανεώσει την εκε-

χειρία με το Ισραήλ στις 19 Δεκεμβρίου του 2008 και στις 27 του ιδίου μήνα το Ισραήλ, που δεν αναγνωρίζει τη Χαμάς ως νόμιμη πολιτική δύναμη και τη χα-ρακτηρίζει τρομοκρατική οργάνωση, ξεκίνησε την επιχείρηση «χυτό μολύβι» που δεν ήταν τίποτα άλλο εκτός από έναν ανελέητο βομβαρδισμό των πα-λαιστινιακών εδαφών στην λωρίδα της γάζας.

Οι ισραηλινοί από αέρος και εδάφους βομβάρδισαν αδιακρίτως σχολεία, νο-σοκομεία, ολοκλήρους οικισμούς και πόλεις ξεκληρίζοντας ολόκληρες οι-κογένειες και προκαλώντας το θάνατο χιλιάδων αμάχων (ανάμεσα τους πάρα πολλά παιδιά και γυναίκες). Σε αυτή τη γενοκτονία, το Ισραήλ βρήκε συμμά-χους τόσο τις Η.Π.Α όσο και την ευρω-παϊκή ένωση που μιλούσαν για άμυνα των ισραηλινών απέναντι στους τρομο-κράτες της Χαμάς «κλείνοντας τα μά-τια» μπροστά στην πρωτόγνωρη φρικα-λεότητα των ισραηλινών στρατιωτικών επιχειρήσεων.

Ο παλαιστινιακός λαός με τη στήριξη και τη συμπαράσταση των λαών όλης της γης είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσει το δίκαιο αγώνα του για ελευθερία και ανεξαρτησία ενάντια στα οικονομικά συμφέροντα των υπερδυνάμεων και στην πολιτική αφανισμού του παλαιστι-νιακού λαού που ακολουθεί το Ισραήλ.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ !!!ΟΡΕΣΤΗΣ-ΓΙΩΡΓΟΣ

Ένας πόλεμος χωρίς τέλος

Και μετά σου λένε πως όλοι οι Ισρα-ηλινοί είναι κακοί. Αν πετάξουμε όμως τις παρωπίδες θα μπορέσουμε να δού-με μεγάλες ελπίδες. Ο διάσημος Ισρα-ηλινός σαξοφωνίστας της τζάζ, Γκίλαντ Άτζμον, εντάσσει τον εαυτό του στους «self-hating» Εβραίους, αυτούς, δηλα-δή, που είναι περήφανοι που μισούν τους εαυτούς τους και την ταυτότητά τους. Στην ίδια κατηγορία, θα συμπερι-λαμβάναμε και τον Ισραηλινό Άρι Φόλ-μαν, δημιουργό της φετινής εξαιρετι-κής ταινίας: «βαλς με τον Μπασίρ».

«Γεννήθηκα σε ένα μέρος που το λένε Ισραήλ. Είναι δύσκολα εκεί. Και θέλω να πιστεύω ότι σύντομα θα το λένε πάλι Παλαιστίνη.», δηλώνει σε συνέντευξη ο Γκιλάντ και παραδέχεται ότι του πήρε πολλά χρόνια μέχρι να ξυπνήσει και να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει. Να συ-νειδητοποιήσει ότι οι Εβραίοι έχουν φτι-άξει ένα εθνικό κράτος στην πλάτη του Παλαιστινιακού λαού. Για την ακρίβεια στα 17 του χρόνια, το 1982, πολέμησε στον πόλεμο του Λιβάνου και έβρισκε το να πεθάνεις πολύ sexy.

Η οικογένειά του είναι πολύ δεξιά και μαζί με όλο το έθνος και τη θρησκεία τους είχαν καταφέρει να τον κάνουν και αυτόν να ζει με τους Παλαιστίνιους αλλά να μη γνωρίζει τίποτα για αυτούς. «Υπάρχει κάτι σ’ αυτή τη θρησκεία», λέει ο Γκιλάντ για τον Ιουδαϊσμό, «που την κάνει εθνική και όχι παγκόσμια. Δε βα-σίζεται στο να αγαπάς το διπλανό σου,

βασίζεται στο ότι εμείς είμαστε οι εκλε-κτοί.» Ο Γκιλάντ πιστεύει ότι η μουσική είναι αυτή που τον έκανε να καταλά-βει το έγκλημα που διαπράττει ο λαός του. Συγκεκριμένα, όπως λέει ο ίδιος: «η ελευθερία της τζάζ ήταν αυτή που με ξύπνησε μια μέρα». Συγκρίνοντας τη ναζιστική Γερμανία με την πατρίδα του, ο Γκιλάντ, τονίζει πως στη Γερ-μανία τότε ήταν δικτατορία. Ο Φύρερ έλεγε στους Γερμανούς «εσείς είστε ο εκλεκτός λαός κι εγώ αναλαμβάνω να σας καθαρίσω από τους Εβραίους, τους τσιγγάνους και τους ομοφυλόφιλους.». Πήρε, δηλαδή την ευθύνη.

Στο Ισραήλ όμως έχουμε δημοκρατία, άρα ο κάθε πολίτης είναι υπεύθυνος για

τις πολιτικές που ακολουθούνται. Εδώ και χρόνια ο Γκιλάντ Άτζμον αυτοεξορί-στηκε στο Λονδίνο, γιατί δεν μπορούσε να βλέπει την ψεύτικη ειρήνη τους, για-τί δεν ήθελε να μεγαλώσουν τα παιδιά του με τα ψέματα που μεγάλωσε ο ίδι-ος. Δηλώνει την αμέριστη υποστήριξή του στην παλαιστινιακή πλευρά και έχει επανειλημμένα προκαλέσει με τις αντι-σιωνιστικές απόψεις του.

Στην ίδια πλευρά Ισραηλινών στέκε-ται και ο Άρι Φόλμαν, ο δημιουργός της ταινίας «βάλς με τον Μπασίρ». Πρόκει-ται για ένα συγκλονιστικό, αποκαλυ-πτικό, αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ κινουμένων σχεδίων γύρω από τη σφα-γή αθώων γυναικόπαιδων και αντρών στους προσφυγικούς παλαιστινιακούς καταυλισμούς του Λιβάνου, στη διάρ-κεια του πολέμου του Ισραήλ ενάντια στον Λίβανο.

Το μοτίβο αυτής της σπαρακτικής ιστορίας είναι ότι «Δεν υπάρχει πιο συ-νταρακτικό πράγμα από την ηθική της αλήθειας». Η ταινία παίρνει τον τίτλο της από μια ποιητική, σουρεαλιστική σκηνή, κάπου στην αρχή, όταν ένας Ισ-ραηλινός στρατιώτης, στη διάρκεια μιας αψιμαχίας, αρχίζει ξαφνικά να χορεύει σ’ ένα σταυροδρόμι της Βηρυτού κάτω από τις τεράστιες αφίσες του τότε προέ-δρου του Λιβάνου Μπασίρ Τζεμαγιέλ.

Το στόρι το επινόησε ο Φόλμαν, σκα-λίζοντας τα εφιαλτικά γεγονότα που προκάλεσε η πρώτη εισβολή του Ισραήλ

στον Λίβανο στις αρχές της δεκαετίας ΄80. Ένας σκηνοθέτης με το όνομα Αρί (ο ίδιος ο κινηματογραφιστής), επειδή εμφανίζει μεγάλα χάσματα μνήμης, αναζητεί την αλήθεια και σαν ιδιωτικός ντεντέκτιβ χτυπάει τις πόρτες φίλων και συμμαχητών, για να τους «ανακρίνει» με το ερώτημα «τι έγινε τότε; Ήμουν κι εγώ εκεί;». Έτσι ξεμπερδεύεται το μείγ-μα των γεγονότων και των ενοχών. Τα χάσματα της μνήμης του Αρί αναπλη-ρώνονται από φρικτές εικόνες, εκατο-ντάδων νεκρών, από τη μυρουδιά κα-μένης σάρκας και από τον εκκωφαντικό θόρυβο ρουκετών.

Η αλήθεια τρομακτική. Ναι, σκοτώ-σαμε άμαχο πληθυσμό. Και το ερώτη-

μα αναπάντητο και άρα ακόμα πιο αβά-σταχτο: « Πώς μπόρεσα να κάνω τέτοια πράγματα εγώ;». Ο Αρί Φόλμαν μέσα από αυτό το αριστουργηματικό έργο αι-σθάνεται το συλλογικό υποκείμενο του Ισραήλ και παίρνει πάνω του όλες τις «αμαρτίες» της πατρίδας του, «αυτομα-στιγώνεται» χωρίς να ζητά καμία επιεί-κεια. Δεν επικαλείται καν- όπως οι Ναζί- τις άνωθεν εντολές και την υπακοή στους αξιωματικούς ή την κυβέρνηση της χώρας. Ο φόνος- λέει ο Αρί Φόλ-μαν- είναι φόνος. Ο πόλεμος ιμπεριαλι-στικός. Τα θύματα προέρχονται από τον άμαχο πληθυσμό. Τα χέρια του είναι βουτηγμένα στο αίμα και μας τα δείχνει με την ίδια τιμιότητα και ειλικρίνεια που μας μιλάει και ο Γκιλάντ Άτζμον.

Ο Φόλμαν και ο Άτζμον είναι δύο Ισραηλινοί της ίδιας γενιάς που πολέ-μησαν στο Λίβανο και τώρα νιώθουν ένοχοι. Το να νιώθεις ενοχή, όμως, από μόνο του δεν έχει νόημα. Το να μετα-τρέπεις την ενοχή σε ευθύνη και δράση είναι που μετράει. Ανάμεσα σε αυτούς τους δύο υπάρχουν και άλλοι Ισραηλι-νοί με την ίδια αυτοαντίληψη. Ισραηλι-νοί που δίνουν ελπίδα και με τη δράση τους θα συντείνουν, τουλάχιστον, στο να μειωθεί το ποσοστό των πρόσφατων δημοσκοπήσεων, στις οποίες το 94% των ισραηλινών εμφανίζεται απόλυτα σύμφωνο με την πολιτική της κυβέρνη-σής του...

ΝΑΝΤΙΑ

Self-hating Εβραίοι“Η οικογένειά του είναι πολύ δεξιά και μαζί με όλο το έθνος και τη θρησκεία τους

είχαν καταφέρει να τον κάνουν και αυτόν να ζει με τους Παλαιστίνιους αλλά να μη γνωρίζει τίποτα για αυτούς”

Η Δημοτική Αγορά Κυψέλης είναι ένα δείγμα δημόσιου κτηρίου, που κατα-σκευάστηκε την περίοδο του Μεσοπο-λέμου το 1935 και παράλληλα, είναι φο-ρέας της ιστορίας ενός τύπου εμπορίου, που η γενικευμένη σύγχρονη εμπορευ-ματοποίηση απαξιώνει και εξαφανίζει. Η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης είναι ένα μοναδικό τοπόσημο στην περιοχή, που οι κάτοικοι αναγνωρίζουν αλλά και χρησιμοποιούν, για να προσδιορίσουν και να ορίσουν την γειτονιά ως έννοια και ταυτόχρονα τη θέση των ίδιων στο χώρο της τοπικής κοινότητας. Το κτήριο της Αγοράς Κυψέλης, αποτελεί μνημείο όχι μόνο για την αρχιτεκτονική του μορ-φή αλλά και ως δείγμα ενός μακροχρό-νιου προγραμματισμού του τότε Δήμου Αθηναίων, προγραμματισμού που κάτω από τις ιστορικές συνθήκες του Μεσο-πολέμου ήταν εκτεταμένος. Η Κυψέλη από παλιά ήταν τόπος που μαζεύονταν

κάθε είδους καλλιτέχνες, και στην πε-ριοχή λειτουργούσαν ταβέρνες, κέντρα αναψυχής και θέατρα. Τη στόλιζαν μο-νοκατοικίες με κήπους και εσωτερικές αυλές.

Και ναι! Ο Δήμαρχός μας, γνωστός για τις εμπνευσμένες(!) πολιτιστικές του επιλογές, ξαναχτυπά με μια ακόμα πρωτοφανή ενέργεια! Έτσι, το 2006, η Διεύθυνση Μελετών - Τμήμα Παρα-δοσιακών Κτιρίων και Μνημείων, του Δήμου Αθηναίων, βασισμένη σε μια αόριστη «επιθυμία» της Δημοτικής Αρ-χής (και όχι σε απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου), ανέθεσε απευθείας σε κάποια συμπράττοντα με- λετητικά γραφεία, χωρίς δημόσια προκήρυξη, όπως επι-

βάλλεται από τον νόμο, «την εξέταση της δυνατότητας αξιοποίησης του κτι-ρίου της Δημοτικής Αγοράς, για την δη-μιουργία Δημοτικού Θεάτρου!

Πέραν του ότι πρόκειται για μια τυ-πική περίπτωση κατασπατάλησης δη-μοσίου χρήματος σε άσκοπες μελέτες, χωρίς νομιμότητα στη διαδικασία ανά-θεσης, δεν είναι αυτό που χρειάζεται η συνοικία. Λες και τα 10 θέατρα που ήδη υπάρχουν στην περιοχή της Κυψέλης είναι λίγα… Μετά είχε μια πιο έξυπνη ιδέα.. Ο δήμος ήθελε να κατεδαφίσει την αγορά και να «αξιοποιήσει» το χώρο στη θέση της ορθώνοντας ένα νέο πο-λυώροφο κτίριο (εμπορικό κέντρο, γραφεία και γκαράζ) εμβαδού 1180m2! Άλα ντάλα της Παρασκευής το γάλα..Hello!!! Πολιτιστικό κέντρο χρειάζεται η περιοχή κύριε Κακλαμάνη μου όχι κέντρα ψυχαγωγίας, θορυβώδη, υψη-λού κόστους και αμφιβόλου ποιότητας

υπηρεσιών. Η συνοικία της Κυψέλης εί-ναι από τις πιο πυκνοκατοικημένες στον κόσμο, με πολλά προβλήματα και ανά-γκες, ιδιαίτερα πολιτιστικές.

Ευτυχώς υπήρξαν πολίτες που εντό-πισαν την ανάγκη για πολιτιστικό στέκι, ξεσηκώθηκαν και συγκρότησαν ένα με-γάλο κύμα αντίστασης που είπε όχι στα (τότε) σχέδια του Δήμου Αθηναίων να κατεδαφίσει την δημοτική αγορά της Κυψέλης. Στην αρχή, η δημοτική κί-νηση της «Ανοιχτής Πόλης» (από τις 15 έως τις 26 Δεκεμβρίου) και τις τελευταί-ες ημέρες η Κοινότητα Ανοικοδόμησης (έως τις 6 Ιανουαρίου), επιχειρούν να

Δημοτική Αγορά Κυψέλης:ένας πνεύμονας πολιτισμού

στο κέντρο της Αθήνας

διανοίξουν μια ρωγμή στο κουρασμένο σώμα της Φωκίωνος Νέγρη καταλαμβά-νοντας ειρηνικά ένα φορτισμένο κοινω-νικά κτίριο της Κυψέλης. Το Δεκέμβριο του 2006, με τοπική πρωτοβουλία και με τη στήριξη της Ανοιχτής Πόλης, η Δημοτική Αγορά ξανάνοιξε, καθαρίστη-κε και φωτίστηκε για να φιλοξενήσει για ένα δεκαήμερο (15-24/12) ποικίλες πολιτιστικές και κοινωνικές εκδηλώ-σεις που προσέλκυσαν το ενδιαφέρον και τη μαζική συμμετοχή της γειτονιάς. Διοργανώθηκαν μια σειρά από δρώμενα (εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής, φω-τογραφίας, μουσικές βραδιές, ομιλίες, προβολή σλάιντ, θεατρικές παραστά-σεις, έκθεση βιβλίου, μίνι χριστουγεννι-άτικο μπαζάρ, κ.ά.).

Σε όλα αυτά, προτεραιότητα δόθη-κε στη συμμετοχή κατοίκων, φορέων, μεταναστευτικών κοινοτήτων, θερα-πευτικών κοινοτήτων απεξαρτημένων ατόμων της περιοχής. Έτσι, μπήκε ένα τέλος στις φιλοδοξίες του Δήμου και σήμερα η αγορά χαρακτηρίζεται ως μια κυψέλη πολιτισμού υψηλής ποιότητας.

Οι σημερινές χρήσεις της Αγοράς της Κυψέλης προκύπτουν από τις ανάγκες των κατοίκων της συνοικίας, πρέπει, όμως, σε κάθε περίπτωση να είναι συμ-βατές με τον χαρακτήρα του κτιρίου, το γράμμα και το πνεύμα της απόφασης χαρακτηρισμού του ως μνημείου σύμ-φωνα με το ΦΕΚ 527/8/24-3-2004 του Υπουργείου Πολιτισμού.

Επιδίωξη των κατοίκων είναι να υπάρ-χει μια ευρύτερη συμμετοχή, έτσι ώστε να περάσουν ένα άλλο, εναλλακτικό πρότυπο πολιτισμού και διασκέδασης. Σήμερα διοργανώνονται μια σειρά από εκδηλώσεις και δρώμενα με ιδιαίτερη καλαισθησία. Όλες οι πρωτοβουλίες λαμβάνονται με γνώμονα τη συλλογι-κότητα, την αλληλεγγύη, τη δημιουρ-γικότητα και τη φαντασία. Μπορείτε να ενημερωθείτε για το πρόγραμμα της εβδομάδας και άλλες δραστηριότητες στην ιστοσελίδα:

http://indy.gr/community/agora-tis-kypselis

ΜΑΡΙΑ

Καλά όλα αυτά…Αλλά που θα παρκάρω την Μερσέντα…

πάρκινγκ. Η αντοχή της κατασκευής. Το κατά πόσο δηλαδή είναι εφικτό να φυ-τευτεί πράσινο (και όχι γκαζόν) στο υπέρ-γειο τμήμα. O καθηγητής Ανθοκομίας και Αρχιτεκτονικής Τοπίου του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννης Χρονό-πουλος δηλώνει ότι από πλευράς τεχνικής και γεωπονικής είναι εφικτό, υπογραμμί-ζοντας πως πρέπει να είναι ιδιαίτερα ενι-σχυμένη η τελευταία πλάκα. Προφανώς, αυτό είναι εφικτό επιβαρύνοντας το συ-νολικό κόστος του έργου κάνοντας αυτήν την πιθανότητα απαγορευτική…

Νίκος Αργυρίου

Τουλάχιστον έχουμε χιούμορ… Γιατί πως αλλιώς να αντιμετωπίσεις μια τέτοια κατάσταση που λαμβάνει χώρα στο 6ο διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων, μια περιοχή από τις πλέον πυκνοκατοικημέ-νες και πυκνοδομημένες της Ευρώπης; Ο Κοσμαγάπητος Δήμαρχος μας έκοψε 42 δένδρα -μεταξύ των οποίων 12 αιωνόβια πεύκα- στο Πάρκο Κύπρου και Πατησίων και μας στέρησε έτσι έναν από τους ελάχι-στους πνεύμονες πρασίνου στην περιοχή. Για να αντιμετωπίσει δε τις δίκαιες αντι-δράσεις των κατοίκων, χρησιμοποίησε τις δυνάμεις καταστολής, καθώς επίσης και την βία του παρακράτους, με στόχο να εξυπηρετήσει τα εργολαβικά συμφέρο-ντα. Βέβαια, οι «κύριοι» παίζουν και με την νοημοσύνη μας. Ο Κοσμαγάπητος ισχυ-ρίζεται ότι δήθεν πάνω από το γκαράζ θα φυτευτεί ένα δάσος αποτελούμενο από

157 δέντρα, 124 θάμνους και 189 μικρούς θάμνους και φυτά. Αλλά επειδή όλα αυτά είναι εύκολα να τα δηλώνεις με στόμφο αλλά και να τα τοποθετείς πάνω σε καμιά μακέτα, αλλά ας δούμε τι έγινε σε προη-γούμενες περιπτώσεις:

- Στα περισσότερα από 4 στρέμματα της Πλατείας στου Γουδί, στην περιοχή του νοσοκομείου Παίδων, υπήρχαν 80 μεγά-λα δέντρα- πεύκα, λεύκες, πλατάνια κ.ά. Τελικά, η σημερινή εικόνα της πλατείας περιλαμβάνει μικρές εκτάσεις χαμηλού πράσινου.

- Στην περίπτωση της Πλατείας Κάνιγ-γος είχαν δοθεί εγγυήσεις πως όσα δέντρα αφαιρέθηκαν κατά τη διάρκεια των έργων θα φυτεύονταν και πάλι στην ίδια θέση με την ολοκλήρωση του πάρκινγκ. Ωστόσο το πράσινο έχει περιοριστεί σημαντικά σε σύγκριση με το παρελθόν.

- Σε απέραντο χώρο τσιμέντου μετα-τράπηκε και η κάποτε κατάφυτη Πλατεία Κοτζιά. Μετά την κατασκευή του γκαράζ, ελάχιστο μόνο τμήμα της έχει μικρούς θά-μνους και δεντράκια.

- Στην πλατεία Αιγύπτου (η τετράγωνη περιοχή στην τομή Πατησίων & Αλεξάν-δρας) και στην Πλατεία Κοραή απλά υπήρ-ξε ολοκληρωτική τσιμεντοποίηση.

Σύμπτωση; Δύσκολο… Στο ρεπορτάζ των Νέων στις 29/1 σημειώνεται μια ακό-μη παράμετρος για τη τοποθέτηση πρα-σίνου στο υπέργειο τμήμα ενός υπόγειου

ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΣΠΑΝΟΥ ΤΑ ΓΕΝΙΑ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ…Check this out που λεν και στο χωριό μου

(Θα έχει και κίνηση η Βουλιαγμένης…)4. Ανατοποθέτηση της ΑΣΟΕΕ στην θέση

της (μη χαλάσει και το τσι).5. Δημιουργία χώρου campus στο Πεδίον

του Άρεως.6. Τοποθέτηση 3.000.000 δενδρυλλίων

(κάνναβης;) στην ταράτσα της ΑΣΟΕΕ ώστε να γίνει roof (κάνναβη πρέπει να εννοεί ο Κοσμαγάπητος) garden.

7. Παράδοση θέσεων παρκινγκ στην ΔΑ-Πάρα και στην ΠΑΣΠάρα (οι κομμουνι-σταράδες στην απέξω πάλι).

Ως Α.Ρ.ΕΝ.Α. καταγγέλλουμε :

1. την προσπάθεια του Κοσμαγάπητου για εξευρωπαϊσμό της ΑΣΟΕΕ. Μια χαρά Ούγκανοι είμαστε.

2. την απροκάλυπτη συμφωνία Κοσμαγά-πητου – ΔΑΠάρας για δημιουργία roof garden και campus. Campus κάντε το σπίτι σας…

3. την απροκάλυπτη συμφωνία Κοσμαγά-πητου – ΔΑΠάρας – ΠΑΣΠάρας για την «μοιρασιά» των χώρων στάθμευσης. Εμείς που θα βάζουμε τις σοσιαλιστικές Cayenne μας;

4. την εντατικοποίηση των σπουδών των φοιτητών της ΑΣΟΕΕ. Μα καλά, θα τρα-βήξουν και την ΑΣΟΕΕ με σχοινιά; Δεν σας φτάνει το παλούκι που τρώνε στις εξετάσεις;

5. την προσπάθεια αποχαύνωσης του φοι-τητικού κόσμου. Μα 3.000.000 δεν-

δρύλλια; Θα γίνει καμιά στραβή και θα έχουμε ετοιμάσει την επανάσταση και θα βλέπεις το φοιτηταριάτο της ΑΣΟΕΕ να λέει : “Δεν βαριέσαι; Και αύριο μέρα είναι…”Η Α.Ρ.ΕΝ.Α. δηλώνει :

Βλαχοκαουμπόιδες του Δήμου, της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ κάντε ότι θέλετε στα σπίτια σας και όχι στην ΑΣΟΕΕ. Κάντε roof garden και campus εκεί, προσλάβετε και κανα γραμμωμένο κηπουρό-Νικοπολίδη, για πάσης φύσεως (και παραφύσεως) προβλήματα…. Η ΑΣΟΕΕ θα μείνε στη θέση της είτε το θέλετε είτε όχι.

Βρε ούστ!

Μακέτα έργου (Σημίτειος λόγος…). Ο 3ος όροφος υπογείως είναι ο χώρος παρκινγκ για την ΠΑΣΠάρα, ο 2ος για την ΔΑΠάρα και ο 1ος για το καθηγητικό κατε-στημένο. Α.Ρ.ΕΝ.Α. πουθενά…Προκλητι-κοί τύποι. ΛΑΚΗΣ

“Τ’ άλογο τ’ άλογο Ομέρ Πριόνηδες την Αθήνα μας πως τσιμεντώνειέλα να κόψουμε και απόψε δέντρα

για να ‘χει ο Τζίγγερ δική του σέντρα.Τ’ άλογο τ’ άλογο Ομέρ Πριόνη

φέρ’ το τσεκούρι μου και το πριόνικαι πάμε γρήγορα να κόψω ξύλαγιατί έχει σύγκρυο κι ανατριχίλα.

Τ’ άλογο τ’ άλογο Ομέρ Πριόνηαυτός ο Babis με ξεσηκώνει

και το παρκάκι αυτό στα Πατήσιαμισώ το πράσινο, μιλώ στα ίσια. ”

Λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τις από-λυτα διασταυρωμένες πληροφορίες που έχουμε ως Α.Ρ.ΕΝ.Α., αφού είμαστε τρο-μερά δολοπλόκοι, διπρόσωποι και πάνω από όλα ρεφορμιστές, είμαστε στην δυ-σάρεστη θέση να σας πληροφορήσουμε τα κάτωθι:

Ο Κοσμαγάπητος Δήμαρχός μας σκο-πεύει να δημιουργήσει άλλο ένα «έργο πνοής» (τρομάρα του) για την υπέροχη Αθήνα μας (ή αλλιώς Petit Paris…) βάζο-ντας και αυτός το λιθαράκι του στον κω-λοπισμό (και ουχί καλλωπισμό) της πρω-τεύουσας. Πρόκειται για βελτιωμένο έργο διπλής ανάπλασης. Το έργο ονομάζεται « Facing Future» ή σε ελεύθερη μετάφραση «η ΑΣΟΕΕ σε νέα εποχή» και αποτελείται από τα εξής βήματα:

1. Τοποθέτηση της ΑΣΟΕΕ σε ροδάκια και μεταφορά της στο Πεδίον του Άρεως. Κατά την μεταφορά της, την κυκλοφο-ρία στην οδό Μαυρομματαίων θα δια-κόψει η τροχαία Αθηνών και αυτοπρο-σώπως ο Κοσμαγάπητος. Επίσης, την ΑΣΟΕΕ θα την τραβάνε με σχοινιά όλοι φοιτητές της ΑΣΟΕΕ (ακόμα και οι Αιώ-νιοι Φοιτητές).

2. Σκάψιμο και κατασκευή τριώροφου υπόγειου παρκινγκ.

3. Μέχρι να επανέλθει η ΑΣΟΕΕ στην φυσι-κή της θέση και όντας πάνω σε ροδάκια απαγορεύονται τα πάρτυ. Υπάρχει φό-βος από τα πολλά ΝΤΑΠΑ-ΝΤΟΥΠΑ να τσουλήσει και να βρεθεί στην παραλία. Και άντε μετά να τη φέρνεις κέντρο…

Τετάρτη μεσημέρι λεωφόρος Αλε-ξάνδρας. Κολλημένος στην κίνηση, αναθεματίζω την ώρα και την στιγμή που αποφάσισα να πάρω ταξί. Μετά από πολύ ώρα και πολύ προσπάθεια φτάσα-με έξω από το γήπεδο της Λεωφόρου. Το χαμόγελο στο πρόσωπό μου κατα-μαρτηρούσε ευθαρσώς τα φιλο-πανα-θηναικά αισθήματα μου. Με αφορμή αυτό ο oδηγός αποφάσισε να ανοίξει κουβέντα μαζί μου σχετικά με το νέο γήπεδο του Παναθηναικου. Κατά την διάρκεια αυτής της απολαυστικότατης ομολογουμένως κουβέντας, ο οδηγός με έβαλε στην διαδικασία να προβλη-ματιστώ και να ψάξω τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά που ακούγονται για το γήπεδο στον Ελαιώνα. Τι κρύβεται πίσω από αυτήν την ιστορία που περιλαμβά-νει από εμπορικά κέντρα μέχρι και κορ-μοράνους.

Το πρώτο του ερώτημα ήταν αφοπλι-στικό και υπήρχε και στο δικό μου το μυαλό. Έχει γίνει ποτέ παρόμοια φασα-ρία για κάποιο άλλο γήπεδο; Γιατί δεν έγινε το ίδιο με το Καραϊσκάκη;

Μετά από λίγο ψάξιμο βρήκα ότι την περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων κάτοικοι του Πειραιά είχαν προσφύγει στο ΣτΕ την περίοδο της ανακατασκευ-ής του γηπέδου. Τότε όμως το γήπεδο αυτό είχε ενταχθεί στα ολυμπιακά έργα και συνεπώς η προσφυγή απορρίφθη-κε. Το τραγικό της υπόθεσης είναι πως οι εργολάβοι που είχαν αναλάβει το γή-πεδο κατέφυγαν σε μηνύσεις εις βάρος των κατοίκων που είχαν εναντιωθεί.

Ναι αλλά τι το ιδιαίτερο υπάρχει με αυτό το εμπορικό; Τόσα εμπορικά έχουν χτιστεί στην Αθήνα.

Τα εμπορικά κέντρα δεν είναι ο επιθυ-μητός τρόπος ανάπτυξης. Είναι γεγονός πως τα εμπορικά κέντρα μειώνουν κατά 60% τον τζίρο των κοντινών καταστημά-των. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χάνο-νται περισσότερες θέσεις εργασίας από το κλείσιμο των κοντινών επιχειρήσεων σε σχέση με αυτές που δημιουργού-νται. Ακόμα, το χτίσιμο του εμπορικού θα επιφέρει μεγάλη οικολογική επιβά-ρυνση στην περιοχή μιας και οι ρύποι της περιοχής θα αυξηθούν κατά 40%. Αυτό ισχύει για όλα τα εμπορικά κέντρα. Η ιδιαιτερότητα όμως της συγκεκριμέ-νης περίπτωσης είναι πως ένας ιδιώτης αγόρασε ένα οικόπεδο, που ήταν χαρα-κτηρισμένο από το 1995 ως χώρος πρα-σίνου και πέτυχε το ΥΠΕΧΩΔΕ να του δώσει διπλό συντελεστή για να χτίσει. Η προσφυγή των κατοίκων λοιπόν στρέ-φεται ενάντια σε αυτήν την ενέργεια. Μία προσφυγή η οποία αντιπαλεύει τον τσαμπουκά ενός μεγαλο-εργολάβου και ενός ειλικρινά απερίγραπτου δημάρχου, ο οποίος δίνει συνεχώς δείγματα γρα-φής (Βοτανικός, Τεχνόπολη στο Γκάζι, παρκάκι Κύπρου και Πατησίων ).

Καθώς αρχίζω και διαβάζω διάφορες διατάξεις και αποφάσεις σχετικά με το εμπορικό κέντρο αναρωτιέμαι: ”Μα καλά τι με ενδιαφέρει το εμπορικό; Εγώ γήπεδο δεν θέλω;”

Εδώ κρύβεται όλη η μαγεία της συ-γκεκριμένης υπόθεσης. Ας θυμηθούμε

λίγο την απεγνωσμένη προσπάθεια του να συνδέσει το εμπορικό κέντρο με την κατασκευή του γηπέδου. Τα γεγονότα όμως τον διαψεύδουν. Όπως λέει και η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ, η ανα-στολή για το εμπορικό «ουδόλως εμπο-δίζει την πρόοδο της διαδικασίας για την έκδοση των αναγκαίων διοικητικών πράξεων που ο νόμος προβλέπει για τη δημιουργία του γηπέδου.

Εκείνη την στιγμή όμως μου δημι-ουργείται η εξής περίεργη ερώτηση: ’’Αφού όλα αυτά είναι λογικά και δίκαια γιατί μόνο 131 έχουν προσφύγει ενάντια στο εμπορικό; Κανονικά ένα τέτοιο εγ-χείρημα δεν έπρεπε να έχει την στήρι-ξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των αθηναίων;’’

Η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση δίνεται από μία δημοσκόπηση που έγι-νε στον δήμο Αθηναίων. Σύμφωνα με αυτήν, το 75% των Αθηναίων επιθυμεί ο Δήμος να δίνει προτεραιότητα σε θέμα-τα πρασίνου. Το σημαντικότερο όμως στοιχείο είναι ότι μόνο το 36% συμφω-νεί με την κατασκευή εμπορικού δίπλα από το γήπεδο του Παναθηναικού. Συνεπώς η πλειοψηφία των Αθηναίων στηρίζει την προσφυγή ενάντια στο εμπορικό και όχι στο γήπεδο. Το τελευ-ταίο στοιχείο προφανώς πρέπει να προ-βληματίζει τον κ. Δήμαρχο ο οποίος με δηλώσεις του καλούσε τους Αθηναίους να γίνουν ποτάμι και να πνίξουν αυτούς που αντιστέκονται. Ο αριθμός των 131 ανθρώπων έχει συμβολικό χαρακτήρα και αφορά το σύνολο των κινημάτων πόλης που εναντιώνονται σε κάθε αυ-θαίρετη προσπάθεια υποβάθμισης της ζωής μας στην πόλη. Σε καμία περίπτω-ση δεν αποτελούν ένα περιπλανόμενο θίασο όπως ο δήμαρχος επικαλείται.

Που καταλήγουμε;

Καταλήγουμε στο ότι ο Παναθηναι-κός πρέπει να χτίσει το γήπεδο στον Ελαιώνα αλλά με ένα τρόπο ο οποίος θα εξασφαλίζει την απαιτούμενη ανα-λογία πρασίνου( φυσικού και όχι μόνο παναθηναικού) και δεν θα λειτουργήσει καταδικαστικά για την τοπική κοινωνία και την τοπική οικονομία. Αυτό που χρειάζεται η Αθήνα δεν είναι ένα ακόμα εμπορικό κέντρο. Είναι καλύτερη ποιό-τητα ζωης.

Τέλος αντί για επίλογο θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα. Αφού όλα τα πα-ραπάνω ισχύουν και είναι νομικά κατο-χειρωμένα, για ποιο λόγο δεν αρχίζουν άμεσα τα εργα για το γήπεδό μας; Μή-πως επειδή κάποιοι ενδιαφέρονται πε-ρισσότερο για να τζογάρουν παρά για το γήπεδο; Μήπως οι ίδιοι προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τον κόσμο του Π.Α.Ο σαν μοχλό για την επίτευξη των δικών τους επιχειρηματικών σχεδίων;

ΗΛΙΑΣ- ΣΤΕΛΙΟΣ

Από την εποχή που οι εργάτες των σιδηροδρόμων του Μάντσεστερ δημι-ουργούσαν την Νιούτον Χηθ, την «μη-τέρα» της Manchester United και που οι αναρχικοί της Πάτρας ίδρυσαν την Παναχαϊκή το 1890 έχουν περάσει πολλά χρόνια. Παρόλα αυτά οι πολιτικές πεποι-θήσεις και οι ιδεολογίες συνεχίζουν να παίζουν καθοριστικό ρόλο στον αθλητι-σμό και ειδικά στο ποδόσφαιρο, καθο-ρίζοντας την ταξική προέλευσή του και καθιστώντας τα γήπεδα πολλές φορές χώρους έκφρασης αλλά και κοινωνικής δράσης.

ΙΤΑΛΙΑ:Τα γήπεδα της Ιταλίας σφύζουν

από ιδεολογία, με τους ακροδεξιούς οπαδούς της Lazio να αποτελούν μία θλιβερή εξαίρεση στον χώρο του πολι-τικοποιημένου ποδοσφαίρου της γει-

τονικής χώρας. Πιο χαρακτηριστικό πα-ράδειγμα είναι η ομάδα του Livorno, η κόκκινη ομάδα. Με τα σφυροδρέπανα στις σημαίες, και το Bandiera Rossa ως το βασικό τους σύνθημα η Livorno εί-ναι σίγουρα μία από τις πιο «αριστερές» ομάδες της Ευρώπης, που παίζει σημα-ντικό ρόλο στην Ιταλική κοινωνία.

«Πιστεύουμε σε έναν καλύτερο κόσμο που θα τον εμπλουτίζουν οι διαφορε-τικές πολιτιστικές εκφράσεις και έθιμα όλων των λαών» τάδε Έφη ο αρχηγός της «Διεθνούς» ή αλλιώς Inter Ζανέτι, ευχα-ριστώντας έναν από τους πιο γνωστούς οπαδούς της ομάδας που δεν είναι άλ-λος από τον sub-commandante Marcos των Ζαππατίστας. Σύμφωνα με απόφαση του αρχηγού τα πρόστιμα με τα οποία τι-μωρούνται οι παίκτες της ομάδας θα προορίζονται για το χωριό Τσιναχαντάν που καταστράφηκε από την εισβολή του εθνικού στρατού του Μεξικό.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ:Στην πόλη του Αμβούργου δραστη-

ριοποιείται η ομάδα Sankt Pauli. Μία από τις πιό αγαπημένες ομάδες στον κόσμο μιας και έχει περισσότερους από 11 εκατομμύρια φίλους. Η πλέον χαρα-κτηριστική φιγούρα στην ιστορία της ομάδας της είναι ο τερματοφύλακας της Φόλκερ Ίπιγκ που ζούσε σε οίκημα υπό κατάληψη και ο οποίος είχε παρατήσει το ποδόσφαιρο για 6 μήνες προκειμέ-νου να προσφέρει εθελοντική εργασία στην μαρτυρική Νικαράγουα. Η Sankt Pauli κατάφερε να συσπειρώσει αναρχι-κούς, αριστερούς αριστεριστές καθώς και αντιφασίστες και αποτελεί τον πρω-

τεργάτη κάθε πολιτικής διαδήλωσης και κοινωνικής δράσης στην περιοχή του Αμβούργου. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως η Sankt Pauli ξεκίνησε την καμπάνια «Viva con aqua de Sankt Pauli» - μια καμπάνια από την οποία συλλέγο-νται χρήματα για την υδροδότηση σχο-λείων της Κούβας με πόσιμο νερό.

ΙΣΠΑΝΙΑ:Κατά την επανάσταση της Ισπανίας

την περίοδο του 1936 η Barcelona περι-οδεύει στις Η.Π.Α το Μεξικό και άλλες χώρες προκειμένου να συγκεντρώσει χρήματα για των αγώνα των επαναστα-τών και ειδικά των Διεθνών. Η Barcelona είναι κάτι περισσότερο από μία ποδο-σφαιρική ομάδα. Είναι η ποδοσφαιρική και όχι μόνο συνείδηση των Καταλα-νών. Δεν είναι λίγες οι φορές που αυτή η ομάδα θρύλος έχει αποτελέσει μέσω έκφρασης του αγώνα των Καταλανών για ανεξαρτησία από την Ισπανία.

ΚΥΠΡΟΣ:Η ποδοσφαιρική ιστορία της Κύπρου

είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον εμ-φύλιο πόλεμο στην Ελλάδα. Όταν τα ενιαία ποδοσφαιρικά σωματεία της Με-γαλονήσου αποφάσισαν να εκδώσουν καταγγελία ενάντια στο αντάρτικο που έκανε τότε ο Ε.Α.Μ-Ε.Λ.Α.Σ χαρακτηρί-ζοντας το ως συμμοριτοπόλεμο, η αρι-στερή πτέρυγα του ΑΠΟΕΛ, που ελέγ-χεται κυρίως από δεξιούς, αντέδρασε και αποχώρησε ιδρύοντας τις δικές του ομάδες με πιο σημαντικές την Ομό-νοια( ομάδα ταυτισμένη με το ΑΚΕΛ ), την Νέα Σαλαμίνα, την Αλκή καθώς και μία σειρά άλλων σωματείων.

ΕΛΛΑΔΑ:Και η Ελλάδα έχει δώσει αντίστοιχα

δείγματα γραφής. Πέρα από το παρά-δειγμα της Παναχαϊκής με τον σύνδεσμο «Navajo» έχουμε τον Αστέρα Εξαρχείων. Σε αυτήν την ομάδα οι παίκτες δεν πλη-ρώνονται. Με την ίδια λογική οι οπαδοί δεν πληρώνουν εισιτήριο. Είναι η ομάδα των Εξαρχείων και αυτό τα λέει όλα. Ο Αστέρας αποτελεί μέσο έκφρασης όλης της κουλτούρας της περιοχής.

Μια μεγάλη μερίδα των οπαδών της Α.Ε.Κ και ειδικά των οργανωμένων οπα-δών της Original έχουν δημιουργήσει ισχυρούς δεσμούς με τους οπαδούς της Livorno και της Sankt Pauli. Σκο-πός αυτής της μερίδας των οπαδών της Α.Ε.Κ είναι να συνεχίσουν τις κοινωνι-κές “παρεμβάσεις” τους, τον antifa κι αντιρατσιστικό χαρακτήρα τους μέσα, αλλά κυρίως έξω από τα γήπεδα.

Άλλες ομάδες με παρόμοια ιδεολογία είναι ο Εργοτέλης του οποίου το διοικη-τικό συμβούλιο είχε φυλακιστεί την πε-ρίοδο της Χούντας για την δράση του. Το ίδιο είχε συμβεί και με τον Αστέρα Τρίπολης και την Προοδευτική. Τέλος ο Πανσερραϊκός αποτελεί ένα παράδειγ-μα για τις ομάδες του βορρά μιας και οι οργανωμένοι φίλαθλοι έχουν δημιουρ-γήσει τον σύνδεσμο Che Guevara Club.

Κλείνοντας αντί επιλόγου ας έχου-με στο μυαλό μας τα λόγια του Che Guevara: “Το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά ένα παιχνίδι, αλλά ένα ακόμη όπλο για την Επανάσταση” .

ΑΡΑΜ- ΣΤΕΛΙΟΣ

Πότε Θα Π.Α.Ο. Γήπεδο; αριστερό εξτρέμ

Φωνές που σίγησανΣε αυτό το τεύχος του υπογείου με θέα δεν θα μπορούσαμε να μην συμπεριλάβου-

με μια αναφορά στο πολιτικό τραγούδι. Κι αυτό, γιατί ο Γενάρης που πέρασε, πήρε μαζί του δύο μεγάλους τραγουδιστές της αριστεράς και του αγώνα, τη Μαρία Δημητριάδη και τον Πάνο Τζαβέλλα. Οι δύο αυτοί καλλι-τέχνες όχι μόνο παρέμειναν από την αρχή μέχρι το τέλος τραγουδιστές στρατευμένοι στην πλευρά της αριστεράς, αλλά σημάδεψαν με τις φωνές τους τους σημαντικότε-ρους αγώνες και τα σπουδαιότερα κινήματα ανατροπής και διεκδικήσεων του λαού, των εργαζομένων και της νεο-λαίας που γνώρισε η μεταπολεμική Ελλάδα.

Υ.Γ. Το ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι αν υπάρχει σύγχρονο πολιτικό τραγούδι. Ας μην ξεχνάμε ότι η τέχνη «σα φακός μεγεθύνει», δημιουργείται και εξελίσσεται πα-ράλληλα με την κοινωνία. Σε περιόδους κοινωνικών ανατα-

ραχών και όξυνσης της ταξικής πάλης όπως αυτή που ζούμε σήμερα, οι τέχνες αναγεννιούνται, νέα ρεύματα και εκφραστές τους ξεπηδούν. Αυτό που μένει να κάνουμε είναι να περιμένουμε....

Ο Πάνος Τζαβέλλας γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1925. Ήδη κατά τη διάρκεια του β’ παγκοσμί-ου πολέμου, όντας ακόμη μαθητής γυμνασίου εντάσσεται στην ΕΠΟΝ και αργότερα βγαίνει με τον ΕΛΑΣ και τον ΕΔΕΣ στο βουνό, όπου και ακρωτηριάζεται. Κατά τη διάρκεια της μετεμ-φυλιακής περιόδου δικάζεται τρεις φορές σε θάνατο.

Το 1959 μεταβαίνει για ιατρικούς λόγους στη Σοβιετική ένωση όπου και σπουδάζει μουσική πλάι σε σπουδαίους μουσικούς όπως ο Σοστα-κόβιτς και επιστρέφει το 1965. Το 1968 φυλακί-ζεται από τη χούντα και αποφυλακίζεται το 1971 οπότε και ξεκινάει ως τραγουδιστής σε μπουάτ της Πλάκας. Με τα τραγούδια του και τη φωνή του κατακλύζονται οι μπουάτ από νέους- νέες και όχι μόνο. Ο «έντιμος άνθρωπος κυρ Παντε-λής» και ο «νικημένος» είναι κάποια από τα ανε-ξίτηλα στο χρόνο τραγούδια του.

Γλυκοχαράζει στα βουνά

μοσχοβολούν τα γιασεμιά

τραγούδι αρχίζουν τα πουλιά

γελά η θάλασσα πλατιά

κι εμείς οικόπεδα και Ι.Χ

ψυγεία έπιπλα TV

κουτόχορτο με πληρωμή

και δίπλα φεύγει η ζωή

Ξυπνήστε

Ξυπνήστε νέες, ξυπνήστε νιοί

βγέστε απ’ του τάφου τη σιωπή

δείτε του κόσμου τη ντροπή

γίνετε χίλιοι κεραυνοί

κάψτε μας ή σώστε μας

γλιτώστε μας, ή θάψτε μας

(Απόσπασμα από το «νικημένο»

του Πάνου Τζαβέλλα)

Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον

καινούριο κάτι τάχα να μας φέρει

τι κρύβει μες στα δόντια του το ξέρω

καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι

Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν

και χάνονται βαθιά στα περασμένα

οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν

μα όχι και το μίσος του για μένα

Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον

δε θα πεθάνει μόνος τσάκισέ τον....!

(Απόσπασμα από το τραγούδι «ο φα-

σισμός δεν έρχεται από το μέλλον» σε

στίχους του Φώντα Λάδη και μουσική

του Θάνου Μικρούτσικου τραγουδημέ-

νο από τη Μαρία Δημητριάδη)

Η Μαρία Δημητριάδη, γεννημένη το 1951 στον Ταύρο, συνδέθηκε κατά την διάρκεια της επταετίας με το επαναστατικό τραγούδι, ερμηνεύοντας τραγού-δια του Γιάννη Μαρκόπουλου όπως το «Ο ήλιος ο πρώτος» σε ποίηση Οδυσ-σέα Ελύτη.

Αργότερα ερμήνευσε πολιτικά τραγούδια γραμμένα από τους Μίκη Θεο-δωράκη και Θάνο Μικρούτσικο. Η ίδια υπήρξε ενεργή πολιτικά καθώς συμ-μετείχε παλιότερα στο ΕΚΚΕ, ενώ είχε εκλεγεί τη δεκαετία του ’70 δημοτική σύμβουλος στον Ταύρο.

Η ερμηνεία της δεν περιορίστηκε μόνο στο πολιτικό τραγούδι καθώς μας άφησε πληθώρα ερωτικών και άλλων τραγουδιών γραμμένα από το Μάνο Χατζηδάκι και άλλους σύγχρονους συνθέτες. Αξίζει να αναφέρουμε ότι με τη στεντόρεια και μεγάλη σε εύρος φωνή της έδωσε πνοή σε ποιήματα σπου-δαίων ποιητών όπως του Γιάννη Ρίτσου , του Β. Μαγιακόφσκι και του Ναζίμ Χικμέτ. Πέθανε στις 7 του περασμένου Γενάρη από σπάνια πνευμονική νόσο.

Παραθέτω τελευταία μια δήλωσή της από συνέντευξη που είχε δώσει στο παρελθόν : «Οι συνεργασίες μου είχαν πάντα και κάποιον άλλον λόγο εκτός από τον καλλιτεχνικό. Υπήρχε ταύτιση, έστω σε κάποιο βαθμό ιδεολογική, αισθητική. Και χωρίς να υπερηφανεύομαι, δηλώνω ότι δεν έχω κάνει ποτέ ούτε μια υποχώρηση στη δουλειά μου. Κι αυτό το πληρώνω.

Υπήρχαν φορές που δεν είχα ούτε τσιγάρο. Αλλά υποχώρηση δε έκανα.»

Ο Ναζίμ Χικμέτ γεννήθηκε το 1901 στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας του ήταν διπλωμάτης και η μητέρα του ζωγρά-φος. Ολοκλήρωσε στην Κωνσταντινού-πολη τη βασική εκπαίδευση και ύστε-ρα γράφτηκε στη Ναυτική σχολή της Χάλκης. Όταν αποφοίτησε μπήκε στο πολεμικό ναυτικό το οποίο και εγκατέ-λειψε γιατί αρρώστησε από πλευρίτη. Έτσι, διορίζεται καθηγητής στο γυ-μνάσιο Βolu στην Ανατολία όπου και παραμένει για ένα χρόνο. Η ανήσυχη ψυχή του όμως βρίσκει ενδιαφέρον στη ρώσικη επανάσταση και ο ίδιος μετα-βαίνει στη Μόσχα για να σπουδάσει οι-κονομικά και κοινωνικές επιστήμες και έρχεται σε επαφή με τον Μαγιακόφσκι. Με την επιστροφή του στην Τουρκία, βρίσκεται αντιμέτωπος με το Κεμαλι-κό κίνημα το οποίο ήταν κατά του Κ.Κ. Τουρκίας στο οποίο συμμετείχε ο ίδιος. Έτσι ξαναφεύγει κρυφά για τη Ρωσία, αλλά μην αντέχοντας πολύ μακριά από

την Τουρκία, επιστρέφει σε αυτήν. Για αρκετά χρόνια η ζωή του σημαδεύεται από φυλακίσεις και καταδίκες για τα επαναστατικά του φρονήματα. Το 1928, εργάζεται σε εφημερίδες και περιοδικά. Αυτή είναι και η πιο δημιουργική του περίοδος όπου γράφει και εκδίδει συ-νεχώς ποιήματα (1928-1932). Το 1934 του στήνουν προβοκάτσια επειδή δήθεν έκανε προπαγάνδα στους σπουδαστές της στρατιωτικής ακαδημίας. Δικάζεται κεκλεισμένων των θυρών και χωρίς συ-νήγορο σε 35 χρόνια φυλάκιση. Τελικά μετά από αγώνες του ίδιου και άλλων διανοούμενων και απεργία πείνας απο-φυλακίζεται στα 13 χρόνια.

Έτσι ο Χικμέτ αυτοεξορίζεται στη Ρω-σία, η οποία όμως δεν είναι όπως την περίμενε. Τότε ήταν που η τουρκική κυβέρνηση του αφαίρεσε την τουρκική υπηκοότητα. Από τη Ρωσία ταξιδεύει σε όλες τις τότε «σοσιαλιστικές» χώρες. Γίνεται πλέον γνωστός σε ολόκληρο τον

κόσμο. Γράφει για τη ζωή, την ελευ-θερία, ενάντια στον πόλεμο και τα πυ-ρηνικά όπλα. Όμως παρ’ ότι ζει σε ένα περιβάλλον γεμάτο φρούδες ελπίδες και ψέματα όπως ήταν η Ρωσία, ο ίδιος ποτέ δεν ξεπέφτει στο επίπεδο της προ-παγάνδας. Το 1960 ο Ναζίμ Χικμέτ πα-ντρεύεται την Vera Tulyakova. Το 1963 σε ηλικία 62 ετών πεθαίνει και θάβεται στη Μόσχα.

Τα ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί κυρίως από τον Τούρκο συνθέτη Ζουλ-φού Λιβανελί ενώ αρκετά έχουν μελο-ποιηθεί και από τον Μάνο Λο΄ζο και τον Θάνο Μικρούτσικο.

«Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν την αρμενίσαμε ακόμη

Το πιο όμορφο παιδί δεν μεγάλωσε ακόμη»

(Απόσπασμα από το ποίημα «Η πιο όμορφη θάλασσα», μουσική Μ. Λο-ϊζος)

«Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τα άστρα

εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω

Για μένα, το λοιπόν το πιο εκπληκτικό,

πιο επιβλητικό πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο

Είναι ένας άνθρωπος που τον μποδί-ζουν να βαδίζει

Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσο-δέσανε.»

(Απόσπασμα από το ποίημα «Μικρόκο-σμος», μουσική Θ.Μικρούτσικος)

«Τι όμορφο που είναι να ζεις

σαν παιδί να απορείς και να ζεις

Κι όμως είναι να απορείς πως αυτό το ωραίο τραγούδι

πως αυτή η ζωή η γεμάτη χαρά

έχει γίνει σκληρή

έχει γίνει φτηνή

και τόσο πικραμένη που είναι πονεμέ-νη.»

(Απόσπασμα από το ποίημα «Ύμνος στη ζωή», μουσική Θ. Πολυκανδριώ-

της)

«Ένας μεγάλος ποιητής έγραψε για όλον τον κόσμο.

Ένας μεγάλος άνθρωπος ανήκει στην ανθρώπινη πλειοψηφία.

Ένας μεγάλος πατριώτης βασανισμέ-νος από την πατρίδα του.

Ο Ναζίμ Χικμέτ δεν είχε όμοιό του στην ποίηση του αιώνα του.

Ήταν για μένα η ενσάρκωση του ηρωι-σμού και της τρυφεράδας.»

Πάμπλο Νερούδα

ΣΤΕΜΙΝΑ

Ναζίμ Χικμέτ:ένας ποιητής με φλογερή καρδιά

κέρδισε το βραβείο Edgar Allen Poe και αναγνωρίστηκε σαν ένα από τα δέκα καλύτερα φιλμς της χρονιάς. Το 1969 ο Γαβράς σκηνοθέτησε την πολυσυζητη-μένη ταινία “Ζ”, που ήταν σταθμός στην καριέρα του. Η ταινία ήταν ένα πολιτι-κό και αντιφασιστικό φίλμ στο οποίο ο Γαβράς χρησιμοποίησε τεχνικές θρίλερ για να αποδώσει ένα σκοτεινό πολιτι-κό σκηνικό απευθύνοντας συγχρόνως ένα δριμύ κατηγορώ στο δικτατορικό καθεστώς της Ελλάδας. Τα επόμενα χρόνια συνδύασε την έντονη πολιτική του στράτευση με την αδιαμφισβήτη-τη κινηματογραφική κατάρτισή του για να φτιάξει μια σειρά ταινιών που απο-τελούσαν διαμαρτυρίες και καταπέλτη για τα όπου γης καταπιεστικά καθεστώ-τα αλλά και με έντονη αμφισβήτηση και κριτική του αμερικανικού παράγο-ντα. Έτσι ακολούθησαν οι ταινίες “Κα-τάσταση Πολιορκίας” (με αναφορά την Ουραγουάη, το 1973), Missing - Ο Αγνο-ούμενος (1982) κέρδισε Oscar Διασκευ-ασμένου Σεναρίου (η διασκευή από τον ίδιο τον Γαβρά) και αποτέλεσε μια πρώτη προσπάθεια του Γαβρά να συ-νεργαστεί με Αμερικανούς ηθοποιούς. Σε κάποια φάση η παραγωγή θέλησε να αντικαταστήσει τον Jack Lemmon, με αποτέλεσμα ο Γαβράς να απειλήσει με αποχώρηση.

Την ίδια χρονιά έγινε διευθυντής του Cinematheque Francais. Το 1983 με την ταινία του “Χάνα Κ” (1983) εξόργισε πολ-

Το 1998 ο Ντάρεν Αρονόφσκι έκανε όλη τη Νέα Υόρκη να αναρωτιέται τι ήταν αυτό το κόκκινο ακαταλαβίστικο σύμβολο «π» με το οποίο μια παρέα φίλων από το Μπρούκλιν μάρκαρε όλα τα νεοϋορκέζικα πεζοδρόμια.

Πραγματοποίησε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την ανεξάρτητη και πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του «π». Μια ταινία στην οποία χρησιμοποιεί έντονα το εξεζητημένο φιλμάρισμα που συνε-χώς εξελίσσει στις επόμενες ταινίες του. Με μια κάμερα υπερκινητική και ένα μοντάζ …ξυράφι -η τεχνική του «hip-hop montage» όπου αλλεπάλληλα καρέ διακόπτονται και εναλλάσσονται απότο-μα, γίνεται το σήμα-κατατεθέν του. Ο Aronofsky δίνει ένα γερό δείγμα της τεχνικής του σε συνδυ-ασμό με την ξεχωριστή σκηνοθετική του οπτική. Άριστη εικαστικά, ειδικά για το μικρό budget της, γυρισμένη σε «καλλιτεχνικό» ασπρόμαυρο και ιδιαίτερα ατμοσφαιρική με μια θεματολογία αρκετά ενδιαφέρουσα, χωρίς να κουράζει με περιττές επιστημονικές αναφορές. Κέρδισε πολλά διεθνή βραβεία, μεταξύ των οποίων το Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Σάντανς το 1998.

Ο Μαξ, ιδιοφυία στα μαθηματικά, ζει απομονωμένος στο μικρό διαμέρισμά του στη Νέα Υόρκη. Με τον αυτοσχέδιας κατασκευής υπολογιστή του, παλεύει να βρει το μαθηματικό πρότυπο πάνω στο οποίο βασίζεται η χρηματιστηριακή αγορά. Η έρευνά του δεν έχει σκοπό το κέρδος αλλά την ανακάλυψη μιας βαθύτερης αλήθειας και νομοτέλειας. Ο Μαξ πιστεύει ότι η γλώσσα της φύσης είναι τα μαθηματικά, ότι όλα μπορούν να εκφραστούν και να εξηγηθούν με αριθμούς και πάνω από όλα είναι έτοιμος να φτάσει μέχρι την “τρέλα” προκειμένου να λύσει το αίνιγμα

Η “κατασκευή” της ταινίας αποτελεί ένα πραγματικό άθλο...το βασικό πλατό της ταινίας, στήθηκε σε μια παρατημένη αποθήκη σε μια κακόφημη συνοικία της Νέας Υόρκης. Τα γυρίσματα στον υπόγειο έγιναν λαθραία τις ώρες μη λειτουργίας του, καθώς η άδεια απαιτούσε 18000 δολάρια που δεν υπήρχαν. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία είναι φτιαγμένη με διαφορετικούς τύπους φιλμ αφού τα πενιχρά οικονομικά οδήγησαν στην αναζήτηση παλιού στοκ ακόμη και ληγμένου, το αποτέλεσμα όμως είναι αλησμόνητο. Οι ηθοποιοί και τεχνικοί πληρώθηκαν το βασικό μισθό, συμφωνώντας να πάρουν έξτρα αμοιβή αν η ταινία αποκτούσε διανομή στο λεγόμενο εμπορικό κύκλωμα.

Εκπληκτική μουσική - ιδανική υπόκρουση σε αυτή την γοητευτική χορογραφία της ανθρώπινης παράκρουσης. Στο soundtrack του Pi έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ορισμένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου, όπως οι Massive Attack, οι Orbital (“P.E.T.R.O.L”), οι Aphex twin και ο David Holmes.(“No Man`s Land”).

Υ. Γ. Η ταινία στοίχισε μόλις 60.000$, τα περισσότερα από τα οποία συγκεντρώθηκαν από συνεισφορά 100$ από φίλους και συγ-γενείς του σκηνοθέτη. Όταν η Artisan Entertainment αγόρασε την ταινία, τους επιστράφηκαν 150$.

λούς με την φιλο-παλαιστινιακή του στάση. Στην συνέχεια δημιούργησε και άλλες ταινίες, όπως τον “Προδομένο” (1988) και το “Music Box” (1990), πολι-τικά στρατευμένες και αυτές αν και με λιγότερο πάθος σε σύγκριση με τις προ-γενέστερες.

Κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ται-νίας 1969 (Ζ), Όσκαρ Σεναρίου 1982 (Ο αγνοούμενος), Χρυσό Φοίνικα φεστιβάλ Καννών 1982 (Ο αγνοούμενος), Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών 1975 (Ειδικό δικαστήριο), Χρυ-σή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου 1990 (Μουσικό κουτί).

ΜΙΧΑΛΑΓΓΕΛΟΣ

Ο Κώστας Γαβράς, σκηνοθέτης και παραγωγός, γεννήθηκε στα Λουτρά Ηραίας στις 12 Φεβρουαρίου 1933. O πα-τέρας του, του οποίου η στράτευση και οι αγώνες, έμελλαν να τον εμπνεύσουν στη μετέπειτα καριέρα του. Συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση κατά τη διάρκεια της ιταλογερμανικής κατοχής. και για το λόγο αυτό στο τέλος του δευ-τέρου παγκοσμίου πολέμου, δεν έγινε δεκτός στις ΗΠΑ όπου και θέλησε να σπουδάσει κινηματογράφο, γιατί θεω-ρήθηκε κομμουνιστής.

Στην πολιτικά ταραγμένη περίοδο που ακολούθησε την απελευθέρωση, ο πατέρας και η οικογένειά του διώχτη-καν από την παράταξη που επικράτησε. Ο νεαρός Γαβράς, αφού τελείωσε το Γυ-μνάσιο στην Αθήνα, επεδίωξε να φύγει στις ΗΠΑ αλλά δεν έγινε δεκτός. Έτσι έφυγε για τη Γαλλία, και γράφτηκε φοι-τητής στο Πανεπιστήμιο της Σορβόν-νης στο Παρίσι. σπούδασε Συγκριτική Φιλολογία στη Σορβόνη

Λίγο αργότερα όμως διέκοψε τις σπουδές του για να στραφεί στον κινηματογράφο και να παρακολου-θήσει το Institut de Ηautes Etudes Cinematographiques. Συνεργάστηκε σαν βοηθός σκηνοθέτης με τους Ρενέ Κλαίρ, Ιβ Αλεγκρέ, Ρενέ Κλεμάν, Χενρί Βερνέϊγ, Μαρσέλ Οπιλς και άλλους.

Το 1965 έκανε την πρώτη του ταινία, “The Sleeping Car Murder”, της οποίας έγραψε επίσης και το σενάριο. Η ταινία

Κώστας Γαβράς

óçìáäåýïõí ôá ïíåéñÜ ìáò...

èá ôá ðåôý÷ïõìåðñéí ôá ðåôý÷ïõí...

Á.Ñ.ÅÍ.Á.

Π Ε Ρ Ι Ο Δ Ι Κ Η Ε Κ Δ ΟΣ Η Τ Η Σ Α Ρ Ε Ν Α - Τ Ε Υ ΧΟΣ 6Μ Α Ρ Τ Ι ΟΣ 2 0 0 9