εργασiαυγεία

ΤΕΥΧΟΣ 185 12 ΜΑΪΟΥ 2015 ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ (ΕΝΤΥΠΗ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ) ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ (Ε.Ε.Ι.Ε.Π.)

ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟY ΕΛΛΗΝΙΚΟY ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟY ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε.) ΧΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧ

ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΑΠΗΥΘΥΝΕ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ κ. Α. ΝΕΦΕΛΟΥΔΗΣ ΧΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧ Χ

Εκδήλωση με θέμα: Υγεία και Ασφάλεια στη

Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, οργανώθηκε

από το Ελληνικό Ινστιτούτο Υγιεινής και

Ασφάλειας της Εργασίας (ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε.),

στις Αίθουσες Κατάρτισης του Ινστιτούτου

την Τρίτη 12.05.2015. Ανοίγοντας την

εκδήλωση ο Πρόεδρος και Γενικός Δι-

ευθυντής του ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε. Καθηγητής κ.

Θ.Κ. Κωνσταντινίδης, αναφέρθηκε στο ρόλο

του ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε. Ακολούθως απηύθυνε

χαιρετισμό ο Γενικός Γραμματέας του

Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφά-

λισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ.

Ανδρέας Νεφελούδης. (Ο Ειδικός Γραμ-

ματέας του Σ.ΕΠ.Ε. κ. Απόστολος Καψάλης,

δεν μπόρεσε να έρθει). Ακολούθως μίλησε

ο εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας Λειτουρ-

γών Μέσης Εκπαίδευσης (Ο.Λ.Μ.Ε.) κ. Π.

Χαραμής (Κ.Ε.ΜΕ.ΤΕ.) και ο Πρόεδρος

Κτιριακών Υποδομών Α.Ε. (Κτ.Υπ.) πρώ-

ην Ο.Σ.Κ. κ. Ηρακλής Δρούλιας. Το πρώτο

μέρος της εκδήλωσης περιλάμβανε τις

ακόλουθες ομιλίες: «Τεχνική επαγγελματική

εκπαίδευση στην Ελλάδα» από τον κ.

Γιάννη Λιγνό, Διευθυντή Επαγγελματικής

Εκπαίδευσης του Υπουργείου Πολιτισμού,

Παιδείας και Θρησκευμάτων, «Θέματα

ασφάλειας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευ-

ση - Ο ρόλος του ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε.» από την κ.

Θεώνη Κουκουλάκη, Τοπογράφο Μηχα-

νικό - Eργονόμο, Ph.D., Υπεύθυνη του

Κέντρου Ασφάλειας της Εργασίας στο

ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε., «Πολιτική του Υπουργείου Ερ-

γασίας σε θέματα Υ.Α.Ε. στη Δευτεροβάθ-

Μια εκπαίδευση» από τον κ. Αντώνη

Χριστοδούλου, Προϊστάμενο της Διεύ-

θυνσης Ασφάλειας και Υγείας στην Ερ-

γασία του Υπουργείου Εργασίας, Κοι-

νωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής

Αλληλεγγύης και τον Δρ. Ιωάννη Κων-

σταντακόπουλο, Υπουργείο Εργασίας,

Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής

Αλληλεγγύης και τέλος «Ασφάλεια και υγεία

στην εργασία - Ενα θέμα εκτός ύλης» από

τον κ. Ιάκωβο Ρήγο, Επιθεωρητή Ασφά-

λειας και Υγείας στην Εργασία. Στο δεύτερο

μέρος της ημερίδας παρουσιάσθηκαν τα

θέματα: «Πλευρές της υγείας και της ασφά-

λειας στο σχολείο της Δευτεροβάθμιας

Εκπαίδευσης, από την οπτική των εκ-

παιδευτικών» από τον κ. Παύλο Χαραμή,

Πρόεδρο του Κέντρου Εκπαιδευτικών

Μελετών και Τεκμηρίωσης (Κ.Ε.ΜΕ.Τ.Ε.),

Εκπρόσωπο της Ο.Λ.Μ.Ε., «Γενική θεώ-

ρηση και προβληματισμός για τα θέματα

Υ.Α.Ε. στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση»

από τον κ. Σπύρο Δρίβα, Ειδικό Ιατρό Ερ-

γασίας, Υπεύθυνο του Κέντρου Υγείας - Υγι-

εινής της Εργασίας στο ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε.,

«Επαγγελματικό Λύκειο: ένα πολυπαρα-

γοντικό περιβάλλον» από τον κ. Κων-

σταντίνο Τσεμπελίκο, Μηχανολόγο, 1ο Ερ-

γαστηριακό Κέντρο Πειραιά και η εκδήλωση

έκλεισε με την ομιλία με θέμα: «Χρησιμο-

ποιώ τις χημικές ουσίες με ασφάλεια» από

τον κ. Πάνο Σκαρλάτο, Γενικό Διευθυντή του

Συνδέσμου Ελληνικών Χημικών Βιομη-

χανιών (Σ.Ε.Χ.Β.).

ΑΤΥΧΗΜΑ ΜΕ 6 ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ (ΕΛ.ΠΕ.) ΧΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΩΩΩΩΩΩ ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ Χ

Με τη σκέψη όλων στους τραυματίες του τραγικού ατυχήματος, στα Διυλιστήρια Ασπροπύργου, τόσο η διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ. όσο και οι εργαζόμενοι, αλλά και η πολιτική ηγεσία ξεκαθάρισαν, για άλλη μια φορά, ότι η ασφάλεια είναι ο πρώτιστος στόχος στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Συγκεκριμένα, όπως ανακοίνωσαν, επίσημα, τα ΕΛ.ΠΕ., στις 08:20 στις 08.05.2015 υπήρξε περιστατικό ανάφλεξης σε μονάδα των εγκαταστάσεων του Διυλιστηρίου Ασπροπύργου, κατά τη διάρκεια προγραμματισμένων εργασιών συντήρησης από έμπειρη ελληνική εργολαβική εταιρεία. Από την ανάφλεξη τραυματίσθηκαν, συνολικά,

6 άτομα (τα 5 βαριά, όπως προέκυψε στη συνέχεια), τα οποία διακομίσθηκαν σε Νοσοκομεία της περιοχής. Το περιστατικό, σύμφωνα με την ανακοίνωση, αντιμετωπίσθηκε άμεσα από τις υπηρεσίες πυρόσβεσης του διυλιστηρίου, ενώ ελήφθησαν όλα τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας, όπως προβλέπεται από τις σχετικές διαδικασίες. Μιλώντας σε τηλεοπτικό κανάλι, ο κ. Αγγελος Στράνης, Διευθυντής Επικοινωνίας του ομίλου των ΕΛ.ΠΕ., διευκρίνισε ότι το περιστατικό θεωρείται λήξαν από πλευράς των ενεργειών που έπρεπε να γίνουν. «Το περιστατικό αντιμετωπίσθηκε άμεσα από τις δικές μας

δυνάμεις» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Στράνης, για να προσθέσει: «Η σκέψη όλων είναι, πάνω απ’ όλα, στους ανθρώπους που τραυματίσθηκαν». Πρόσθεσε, πάντως, πως το χρονοδιάγραμμα για τη συντήρηση των μονάδων είναι επαρκέστατο και τα μέτρα ασφαλείας είναι προτεραιότητα της επιχεί-ρησης. Η πυρκαγιά τέθηκε, όντως, υπό έλεγχο, ενώ η Πυροσβεστική, παρότι έσπευσε με αρκετά οχήματα στο χώρο, δεν επενέβη, αφού την κατάσβεση ανέλαβε το τμήμα πυρασφάλειας των διυλιστηρίων. Στην πορεία της ημέρας, ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Ανανεώσιμων

Πόρων και Ενέργειας κ. Παναγιώτης Λα-φαζάνης, συνοδευόμενος από τον Γενικό Γραμματέα Ενέργειας και Ορυκτών Πρώτων Υλών κ. Απόστολο Αλεξόπουλο, μετέβη στο χώρο των διυλιστηρίων, όπου είχε συνάντηση με τον Πρόεδρο των Ελληνικών Πετρελαίων κ. Ευστάθιο Τσοτσορό και τον Διευθύνοντα Σύμβουλο κ. Γρηγόρη Στεργιούλη, από τους οποίους ενημερώθηκε αναλυτικά. Σύμφωνα με πληροφορίες επίσκεψη πραγματοποίηθηκε και από τον Ειδικό Γραμματέα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (Σ.ΕΠ.Ε.) κ. Απόστολο Καψάλη στις εγκαταστάσεις των Διυλιστηρίων στον Ασπρόπυργο.

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗ ΣΤΟ ΒΕΛΓΙΟ ΧΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΩΩΩΩΩΩ ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ Χ

Τραγωδία χωρίς τέλος για τον ποδο-σφαιρικό κόσμο στο Βέλγιο, καθώς λίγες ημέρες μετά την απώλεια του Γκρεγκορί Μέρτενς ακόμη ένας νεαρός ποδοσφαιριστής «έφυγε» από τη ζωή με τρόπο πανομοιότυπο. Ο 23χρονος

Τιμ Νίκοτ, παίκτης της Γουίλρικ Μπέερσοτ (Δ΄ κατηγορία), κατέρρευσε κατά τη διάρκεια αναμέτρησης σε τουρνουά που συμμετείχε ο σύλλογός του. Στον άτυχο ποδοσφαιριστή παρα-σχέθηκαν επί τόπου οι πρώτες βοή-

θειες και ύστερα μεταφέρθηκε σε Νο-σοκομείο, όπου και τελικά κατέληξε από ανακοπή καρδιάς. Στις 30 Απρι-λίου 2015 είχε αποβιώσει και ο 21χρονος Μέρτενς της Λόκερεν, επί-σης μετά από καρδιακή προσβολή

στον αγώνα των αναπληρωματικών με τη Γκενκ. Ο Μέρτενς είχε υποστεί το επεισόδιο τη Δευτέρα 27 Απριλίου και νοσηλεύθηκε σε τεχνητό κώμα στο Νο-σοκομείο Ziekenhuis Oost Limburg της Γάνδης, αλλά δεν τα κατάφερε.

ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΧΑΛΚΙΔΕΩΝ ΧΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΩΩΩΩΩΩ ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ Χ

Ο Δήμος Χαλκιδέων έλαβε τιμητική διάκριση

από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό EU-OSHA στο

πλαίσιο της εκστρατείας “12α Ευρωπαϊκά

Βραβεία Καλής Πρακτικής 2014-2015” στον

τομέα της επαγγελματικής ασφάλειας και

υγείας, καθώς διακρίθηκε ανάμεσα σε 250

περίπου συμμετέχοντες και 55 διακριθέντες,

για την πρόταση που υποβλήθηκε από κοινού

με το ΚΕ.Π.Ε.Κ. Κεντρικής Ελλάδας με τίτλο:

“Αξιολόγηση και διαχείριση επικινδυνότητας

των παραγόντων πρόκλησης εργασιακού

άγχους στον τομέα αποκομιδής απορριμμά-

των του Δήμου Χαλκιδέων”. Η βράβευση

πραγματοποιήθηκε στις 27.04.2015 σε ειδική

εκδήλωση στη Ρίγα Λετονίας, στο πλαίσιο της

Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. Τα Βραβεία Καλής

Πρακτικής αποτελούν εκστρατεία για τους

ασφαλείς και υγιείς χώρους εργασίας και

διοργανώνονται από τον E.U. - O.S.H.A. και το

δίκτυο των εθνικών εστιακών πόλων του, σε

συνεργασία με τα κράτη μέλη και την εκάστοτε

προεδρία της Ε.Ε. Σκοπός των βραβείων είναι

να αναδειχθούν παραδείγματα επιχειρήσεων ή

οργανισμών που διαχειρίζονται με τρόπο

υποδειγματικό το άγχος και τους ψυχοκοινωνι-

κούς κινδύνους στο χώρο εργασίας.

Οι κριτές αναζήτησαν τα καλύτερα παρα-

δείγματα επιχειρήσεων και οργανισμών που με

επιτυχία καταφέρνουν να εκτιμήσουν, να

εξαλείψουν ή να μειώσουν τους ψυχοκοινωνι-

κούς κινδύνους και το άγχος στην εργασία, ε-

πιδεικνύοντας ισχυρή δέσμευση και συμμε-

τοχική προσέγγιση απέναντι στην αντιμετώ-

πισή τους. Τα βραβεία έδωσαν η κ. Christa

Sedlatschek, Διευθύντρια του Ευρωπαϊκού

Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Υγεία

στην Εργασία, ο κ. Jordi Curell Gotor, Διευ-

θυντής για την απασχόληση και την κοινωνική

νομοθεσία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο

Υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας της Λετονίας

κ. Uldis Augulis. Το πρωτόκολλο διαδικασιών

αξιολόγησης εργασιακού άγχους για το Δήμο

Χαλκιδέων σχεδιάσθηκε από τον Επιθεωρη-

τή Εργασίας κ. Δημήτρη Τούκα (ΚΕ.Π.Ε.Κ.

Κεντρικής Ελλάδας) και εφαρμόσθηκε από την

ομάδα καθοδήγησης που την αποτελούσαν ο

Τεχνικός Ασφάλειας του Δήμου Χαλκιδέων κ.

Νίκος Μεταξάς, ο Ειδικός Ιατρός Εργασίας κ.

Αθανάσιος Σιμιτζής και τα μέλη της Επιτροπής

Υγείας και Ασφάλειας κ.κ. Μπασούκος Αλέκος,

Μπουλουγούρας Βασίλειος, Αθανασόπουλος

Αθανάσιος και κ. Τσώκου Φρόσω.

ΧΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧ ΧΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ DEAL NEWS ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΡΕΩΝ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΩΝ ΧΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧ ΔΙΑΜΑΡΤΥ ΡΙΑ Ε.Ι.Ν. Α.Π. ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΟΙΒΕΣ ΚΚΚΚΚΚ ΚΚΚΚ ΚΚΚΚ ΚΚΚ ΚΚΚΚ ΚΚΚ ΚΚΚΚ ΚΚΚ ΚΚΚΚ ΚΚΚΚ ΚΚΚ ΚΚ

Σύμφωνα με πληροφορίες της εβδο-μαδιαίας οικονομικής εφημερίδας

Deal News (09.08.2013) οκτώ με-γάλες ανατροπές προοιωνίζεται η νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση που αναμένεται να ανακοινωθεί το φθινόπωρο. Οπως αναφέρεται στο άρθρο της Deal News γίνεται ήδη από το Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρό-νοιας επεξεργασία για την εφαρ-μογή ενός μοντέλου κατά το σουηδικό πρότυπο σε συνεργα-σία με τα τεχνικά κλιμάκια της

Τρόικας. Ειδικά για το θέμα του καθεστώτος ασφάλισης των Βαρέων και των Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων (Β.Α.Ε.) αναφέρει το δημοσίευμα της εφημερίδας: «Κατάργηση όλων των ευνοϊκών περιπτώσεων συνταξιοδότησης, όπως είναι τα βαρέα και τα ανθυγιεινά. Οι Τροϊκανοί έχουν θέσει πολλές φορές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το θέμα της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για τη συγκεκρι-μένη κατηγορία ασφαλισμένων».

Tην τελευταία του πνοή πάνω στο

καράβι όπου εργαζόταν, άφησε ο Ελληνας πλοίαρχος που ήταν ηλικίας 51 ετών και ήταν ναυτολογημένος στο φορτηγό πλοίο Argyroula σημαίας

Marshall Islands. Το πλοίο βρισκόταν στο λιμάνι της Οδησσού όταν συνέβη το περιστατικό, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση που

εκδόθηκε στην Αθήνα από το Γραφείο Τύπου του Λιμενικού Σώματος.

Ο πλοίαρχος του φορτηγού πλοίου αισθάνθηκε αδιαθεσία και έχασε τις αισθήσεις του. Του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες, αλλά όταν έφτασε

γιατρός στο πλοίο διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Η σωρός του ναυτικού μεταφέρθηκε στην αρμόδια ιατροδικαστική Υπηρεσία της

Οδησσού για νεκροψία και νεκροτομή. Προανάκριση πρόκειται να διενεργηθεί από το Κεντρικό Λιμεναρχείο Πειραιά. Τα προβλήματα που έχουν προκύψει με

τις πληρωμές των και εφημεριών, το χρονοεπίδομα του καθώς τα προσλήψεις συζητήθηκαν κατά τη συνάντηση

αντιπροσωπείας καθώς τα Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΙΝΑΠ και Επιτροπών νοσοκομείων της Αθήνας με τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Υγείας και

Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Νικόλαο Πολύζο, στο πλαίσιο της στάσης των της Κυβέρνησης από τη μέχρι τώρα δέσμευσή της, για επάνοδο στο

καθεστώς που υπήρχε μέχρι το Νοέμβριο του 2011. Καθιερώνεται μια πολύπλοκη γραφειοκρατική διαδικασία που θα σημάνει, καθώς τα πιθανότατα, μεγάλες

ενέργειες που θα λύσουν.

ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΑΠΟ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε.

ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΗ Δ.Ε.Η. ΤΟ 2014 ΧΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧ ΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨ

Συνολικά 12 δικογραφίες σχηματίσθηκαν μέσα στο 2014 σχετικές με εργατικά

ατυχήματα στη Δημόσια Επιχείριση Ηλεκτρισμού Α.Ε. (Δ.Ε.Η. Α.Ε.) Κοζάνης,

σύμφωνα με στοιχεία της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Κοζάνης. Πρόκειται για

δικογραφίες που σχηματίστηκαν μετά από ισάριθμες αναφορές από την

Επιθεώρηση Μεταλλείων Βορείου Ελλάδος (Ε.Μ.Β.Ε.) και βρίσκονται όλες στο

στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης. Τα στοιχεία διαβιβάσθηκαν στη Βουλή από

τον Υπουργό Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Νίκο

Παρασκευόπουλο, μετά από ερώτηση που είχαν καταθέσει οι βουλευτές του

Κ.Κ.Ε. κ. Αθανάσιος Βαρδαλής και κ. Ελένη Γερασιμίδου, για τις τραγικές

συνέπειες για τους εργαζόμενους στους χώρους της Δ.Ε.Η. Α.Ε. από την

εντατικοποίηση και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τη μείωση του προσωπικού,

την έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας. Οπως είχαν επισημάνει οι βουλευτές

του Κ.Κ.Ε., από τον Μάρτιο του 2014 έως και σήμερα, οι νεκροί εργαζόμενοι

φθάνουν τους 7 (επτά) και στη μεγάλη λίστα των εργατικών ατυχημάτων στους

χώρους της Δ.Ε.Η. Α.Ε. ήρθε να προστεθεί πρόσφατα και νέο εργατικό ατύχημα

στο Ορυχείο Καρδίας στο Λιγνιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας στην Π.Ε.

Κοζάνης όταν εργαζόμενος υπέστη σοβαρό τραυματισμό στα πόδια μετά από

σύγκρουση του μηχανήματος που οδηγούσε με φορτηγό εργολάβου της Δ.Ε.Η.

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

εργασiα ΚΑΙ υγεία

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΥΓΕΙΑΣ - ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧ

Η αποτύπωση της υπάρχουσας κατάστασης στην Υγεία και

Ασφάλεια της Εργασίας στην Ελλάδα της κρίσης αυτήν τη στιμγή

είναι απαραίτητο να φωτογραφηθεί, ώστε να σχεδιασθούν και να

διατυπωθούν προτάσεις για τη βελτίωσή της. Επανειλημμένα έχει επισημανθεί η άποψη ότι νομοθεσία υπάρχει, αλλά υστερεί το

θέμα της εφαρμογής. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι το υπάρχον

νομοθετικό πλαίσιο έχει κενά (που δεν εντοπίζονται μόνο σε

επίπεδο εφαρμογής): το ζήτημα των Μητρώων Ιατρών Εργασίας

και Τεχνικών Ασφαλείας που εδώ και χρόνια δεν έχει προχωρήσει, δείχνει έλλειψη πολιτικής βούλησης. Από την κατάσταση αυτήν

εξυπηρετήθηκαν συγκεκριμένα συμφέροντα, ώστε προκύπτει

αβίαστα το συμπέρασμα ότι οι προηγούμενες Κυβερνήσεις

υπηρέτησαν συγκεκριμένους στόχους για τη διατήρηση μιάς

διαρκούς μεταβατικότητας. Για την Ιατρική της Εργασίας υφίσταται μια πλήρης ειδικότητα, πιστοποιημένη με σαφείς διαδικασίες από

το αρμάδιο Υπουργείο Υγείας, όπως και όλες οι άλλες ιατρικές

ειδικότητες. Ωστόσο, η ακύρωση της ειδικότητας Ιατρικής

Εργασίας και Περιβάλλοντος προκύπτει από τη νομοθεσία που

εφαρμόζεται εδώ και δύο δεκαετίες από την Πολιτεία, ευνοώντας την άσκηση καθηκόντων από συναδέλφους ιατρούς χωρίς την

ειδίκευση, με μέθοδο τουριστικού χαρακτήρα, την ίδια στιγμή που

δεν δόθηκε η ευχέρεια της κατάρτισης ακόμα και όσων έχουν

δηλώσει το αυθεντικό ενδιαφέρον τους για την απόκτηση του

τίτλου της ειδικότητας Ιατρικής Εργασίας και Περιβάλλοντος. Για τους Τεχνικούς Ασφαλείας το πλαίσιο είναι πολύ περισσότερο

ασαφές. Η μόνη λύση είναι η πιστοποίηση της επιστημονικής

εξειδίκευσης, με διαδικασίες στις οποίες μπορεί να συμβάλλει

ουσιωδώς το Ελληνικό Ινστιτούτο Υγιεινής και Ασφάλειας της

Εργασίας (ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε) με την τεχνογνωσία που έχει αναπτύξει

κατά την εικοσιπενταετία της λειτουργίας του.

Θ.Κ. Κωνσταντινίδης

XXXXX XXX XXXX XXXX XXX XXXX XXX XXXX XXXX XXX XΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔΔ ΔΔ ΔXX XXX XXXX XXXX XXX XXXX XXX XXXX XXXX XXX XXXX XXX XXXX XXXX XXX XXXX XXX XXXX XXXX XXX XXXX XXX XXXX XXX XXXX X

ΣΧΟΛΕΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΜΕΛΩΝ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ XXXXX XXX XXXX XXXX XXX XXXX XXX XXXX XXXX XXX XXΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔX XXX XXXX XXXX XXX XXXX XXX XXXX XXXX XXX XXXX XXX XXXX XXXX XXX XXXX XXX XXXX XXXX XXX XXXX XXX XXXX XXX XXXX XX

Επιμόρφωση; Πλύση εγκεφάλου! Η δυσπιστία που προκαλούν οι πολιτικές οργανώσεις έχει επιπτώσεις και στην επιδίωξή τους να επιμορφώσουν τα μέλη τους. Πώς εκλαμβάνουν πλέον τα κόμματα την επιμορφωτική τους λειτουργία από την Εργατική Πάλη μέχρι το Εθνικό Μέτωπο; Από τη γέννησή του, τον 19ο αιώνα, το εργατικό κίνημα διέθετε πάντα ένα σύστημα επιμόρφωσης. Σχολές ρητορικής, λαϊκά πανεπιστήμια και διαλέξεις, θερινά προγράμματα είναι μερικές από τις μορφές που είχε αυτή.

Ερευνα του κ. Allan Popelard * Επιμέλεια από τον κ. Γιάννη Χρυσοβέργη

Le Monde diplomatique, 01.03.2015 Στις 11 Απριλίου του 2014 ένα συμπαγές πλήθος συνωστιζόταν μπροστά στο μέγαρο της Μουτουαλιτέ. Στην πρόσοψη κυμάτιζε μια κίτρινη σημαία με κόκκινα γράμματα – "Κύκλος Λέων Τρότσκι". Τα μέλη της Εργατικής Πάλης (L.O.) πουλάνε τη Lutte de classe,1 ενώ κάποιοι άλλοι κόβουν εισιτήρια για την εκδήλωση. Όταν αντηχούν οι ρωσικοί επαναστατικοί ύμνοι, όλοι αντιλαμβάνονται ότι ήρθε η ώρα να ακούσουν την απογευματινή διάλεξη, αφιερωμένη στην Ευρώπη. Στην αίθουσα υπάρχουν περίπου πεντακόσιοι άνθρωποι. Δυο μέλη της οργάνωσης, ο Πιερ Ρουαγιάν και ο Ζαν - Κλωντ Γκαρώ, εξηγούν: "Στην L.O. η επιμόρφωση είναι πρωταρχικής σημασίας. Είναι αρχή της οργάνωσης. Ο ρόλος του κόμματός μας είναι να διαδίδει την κουλτούρα του εργατικού κινήματος και να αγωνίζεται ενάντια στις νοθευμένες ιδέες". "Στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 οι τροτσκιστές της L.O., της L.C.R. (Ligue communiste révolutionnaire)2 και της O.C.I. (Organisation communiste internationaliste)3

διέθεταν συστήματα επιμόρφωσης των μελών που έμοιαζαν πολύ" εξηγεί ο Ζαν - Ζακ Μαρί, ιστορικός ειδικευμένος στην ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης και μέλος του Ανεξάρτητου Εργατικού Κόμματος (Parti ouvrier indépendant, P.O.I.). "Το υποψήφιο μέλος έπρεπε να επιμορφωθεί πρώτα. Στην L.C.R. υπήρχαν οι "κόκκινοι κύκλοι", στην O.C.I. οι "ομάδες επαναστατικών σπουδών". Επρόκειτο για επιμορφωτικές συναντήσεις, η συχνότητα και η διάρκεια των οποίων, μεταξύ έξι μηνών και ενός χρόνου, κυμαίνονταν ανάλογα με τη διαθεσιμότητα των επιμορφωτών. Συνήθως ολοκληρώνονταν με ένα θερινό πρόγραμμα μιας εβδομάδας, στη διάρκεια του οποίου εντάσσονταν τα επιλεγμένα άτομα στην οργάνωση. Στα θερινά προγράμματα συνυπήρχαν γενικότερες θεματολογίες – οι παραγωγικές δυνάμεις έχουν σταματήσει να αναπτύσσονται; – και άμεσα ζητήματα στρατηγικής της πολιτικής δράσης". Χωρίς καμιά αμφιβολία, η πολυδιάσπαση των τροτσκιστικών οργανώσεων και ο ιδεολογικός τους αγώνας ενάντια στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα (Κ.Κ.Γ. - P.C.F.) εξηγούν τη σημασία που είχαν οι σχολές αυτές. Στοιχεία από τις δεκαετίες εκείνες του 1960 και του 1970 διατηρούν το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (Ν.Ρ.Α.) και η O.C.I. Τα περιοδικά, οι μπροσούρες, οι εφημερίδες είναι πολλές και το Ν.Ρ.Α., όπως και το Ρ.Ο.Ι., διατηρούν ένα μόνιμο πολιτικό βιβλιοπωλείο (όπως άλλωστε και η Αναρχική Ομοσπονδία, που διαθέτει και ραδιοφωνικό σταθμό). Για την L.O., μολονότι δεν διαθέτει βιβλιοπωλείο, η κουλτούρα του γραπτού παραμένει καθοριστική. Στο μέγαρο της Μουτουαλιτέ, η λογοτεχνία κατέχει περίοπτη θέση μεταξύ των βιβλίων προς πώληση, τα οποία χαρακτηρίζονται από το πλήθος των θεματολογιών. "Τα μυθιστορήματα έχουν μεγάλη σημασία για την εκπαίδευση των μελών" εξηγούν ο Ρουαγιάν και ο Γκαρώ. "Ο Τζον Στάινμπεκ, ο Έριχ Μαρία Ρεμάρκ, ο Τζακ Λόντον ή ο Παναΐτ Ιστράτι επιτρέπουν να γίνει κατανοητή η εκμετάλλευση των μισθωτών εξίσου καλά με τα μαρξιστικά έργα". Όμως στην L.O., όπως και στα άλλα κόμματα της Αριστεράς, η μείωση του αριθμού των μελών και η γήρανσή τους έχει προκαλέσει την υποβάθμιση της επιμόρφωσης – μια τάση που εγγράφεται, με την ευρεία έννοια, στην ιστορία των αποτυχιών του εργατικού κινήματος. Από τη γέννησή του, τον 19ο αιώνα, το εργατικό κίνημα διέθετε πάντα ένα σύστημα επιμόρφωσης. Σχολές ρητορικής, λαϊκά πανεπιστήμια και διαλέξεις, θερινά προγράμματα είναι μερικές από τις μορφές που είχε αυτή. Έχοντας σκοπό να χτίσει μια ταξική συνείδηση, η επιμόρφωση ήταν μέρος εκείνης της "επιστήμης του κακού", όπως την αποκαλούσε ο αναρχικός Φερνάν Πελουτιέ, χωρίς την οποία καμιά λαϊκή κυριαρχία δεν έδειχνε πιθανή. Στη Γαλλία το Κ.Κ.Γ. ήταν αυτό που της έδωσε μια πιο ολοκληρωμένη μορφή. Με πηγή έμπνευσης το Γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, "το Κ.Κ.Γ. έθεσε σε λειτουργία, από τη δεκαετία του 1920, την περίοδο που μετατρεπόταν σε κόμμα ανάλογο των μπολσεβίκων, ένα ιεραρχικό και συγκεντρωτικό εκπαιδευτικό σύστημα" εξηγεί η κοινωνιολόγος Ναταλί Ετουίν. Το σύστημα αυτό, που περιλάμβανε πρωτοβάθ-μιες σχολές σε τοπικό επίπεδο, περιφερειακές σχολές σε επίπεδο νομού και κεντρικές σχολές σε εθνικό επίπεδο, προσέφερε επίσης, σε κάποια περιφερειακά και εθνικά στελέχη, μια παραμονή ενός έτους στη Διεθνή Λενινιστική Σχολή (E.L.I.) της Μόσχας. "Αντίθετα με ό,τι συνέβαινε στα υπόλοιπα κόμματα, η επιλογή των στελεχών του Κ.Κ.Γ. ήταν καθρέφτης της κοινωνίας" συνεχίζει η Ετουίν. Από τον Μωρίς Τορέζ μέχρι τον Ζωρζ Μαρσαί, η "κοινωνιολογική δημοκρατία"4 του Κ.Κ.Γ. συνέβαλε στην ανάδειξη, μεταξύ του 1930 και του 1990, στελεχών από την εργατική τάξη. "Οι ηγέτες είχαν συναίσθηση ότι, αν άφηναν τα πράγματα ν’ ακολουθήσουν τον δρόμο τους, θα επιβαλλόταν μια 'άγραφη' ταξική επιλογή ανάδειξης των στελεχών του κόμματος. Έπρεπε λοιπόν να προσφέρουν στους εργάτες ένα υποκατάστατο κεφάλαιο εκπαίδευσης και να τους αναδείξουν με κάθε κόστος στην κομματική ιεραρχία εξασφαλίζοντας έτσι την κοινωνική τους αναβάθμιση". Η λειτουργία του συστήματος επιμόρφωσης του Κ.Κ.Γ. δημιούργησε εντούτοις κάποιες δυσκολίες. Η παραγωγή των δογματικών αρχών συγκρούστηκε με την αυτονομία των διανοούμενων. Η παιδαγωγική σκέψη, την οποία κάποια από αυτά τα μέλη είχαν, ωστόσο, θεωρητικοποιήσει, όπως ο παιδαγωγός Σελεστέν Φρενέ, δεν είχε δικαίωμα έκφρασης. Κύκλοι διαλέξεων, επαναλήψεις, αξιολογήσεις, βαθμολογίες έδιναν τον ρυθμό στη σχολική ζωή του κόμματος. Όμως τα μέλη αυτά συμβιβάζονταν, καθ’ όσον "η υποταγή στην κομματική αυθεντία (άξιζε) περισσότερο από την κυριαρχία των αφεντικών".5 Από το σύστημα αυτό λίγα στοιχεία επιβιώνουν. Για τις περιφερειακές οργανώσεις που το επιθυμούν, προτείνονται εκπαιδευτικά Σαββατοκύριακα, τα οποία περιλαμβάνουν κυρίως μαθήματα φιλοσοφίας και μαρξιστικής οικονομίας. Σε ό,τι αφορά δε τη σχολή στελεχών, αυτή ανασυστάθηκε μετά τη διακοπή της λειτουργίας της κατά την περίοδο που γραμματέας του κόμματος ήταν ο Ρομπέρ Υ, από το 2001 ώς το 2003. Πολύ λίγα πράγματα όμως θυμίζουν το παρελθόν. "Η τελευταία σχολή στελεχών, διάρκειας τεσσάρων μηνών, συστάθηκε το 1994. Τρία χρόνια μετά, η διάρκεια των εκπαιδευτικών κύκλων είχε περιοριστεί σε πέντε μέρες μόνο. Τέλος, η κεντρική σχολή του Νταβρέλ έκλεισε το 2002" εξηγεί η Ετουίν. Οι λόγοι των περικοπών είναι πρώτα από όλα πρακτικοί. "Η κατάρρευση των εκλογικών ποσοστών και η απώλεια μελών δημιουργούν μείζονος σημασίας προβλήματα χρηματοδότησης και στελέχωσης". Μολονότι το Κ.Κ.Γ. παραμένει το κοινωνικά πιο διαφοροποιημένο κόμμα, η προοδευτική εξαφάνιση της σχολής του ενισχύει τους μηχανισμούς περιορισμού της εκπροσώπησης. "Οι εργάτες εξαφανίζονται από τα ηγετικά όργανα του κόμματος" επισημαίνει η Ετουίν. Κι όμως, η εξαφανισμένη σχολή του κομμουνιστικού κόμματος είναι πρότυπο για άλλες πολιτικές οργανώσεις. Το Κόμμα της Αριστεράς (Κ.Ε. - P.G.) διαθέτει πλέον μια κεντρική σχολή κομματικών μελών. Στη διάρκεια δυο τετραήμερων περιόδων, τα μέλη του κόμματος από όλη τη Γαλλία παρακολουθούν 35 διαλέξεις, διάρκειας μιάμισης ώρας η κάθε μια. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει θεωρητικά μαθήματα (μαρξιστική οικονομία, ιστορία των επαναστάσεων, ιστορία της Άκρας Δεξιάς), προγραμματική θεματολογία (η 6η Δημοκρατία, οικολογικός σχεδιασμός) και πρακτικά θέματα (διοργάνωση μια εκδήλωσης, "πολιτική δράση σε πλαίσιο δικαίου και ασφάλειας"). Το σύστημα επιμόρφωσης συμπληρώνεται από μια συλλογή εγχειριδίων των εκδόσεων Μπρουνό Λεπρένς και την υποστήριξη ενός συγκροτήματος μέσων ενημέρωσης, την εφημερίδα "A gauche" ("Προς τα αριστερά"), την τηλεόραση της Αριστεράς, το ραδιόφωνο της Αριστεράς, που συμπληρώνουν την επιμορφωτική δραστηριότητα, καθώς και το μπλογκ του Ζαν - Λυκ Μελανσόν, που επικαιροποιεί το διδακτικό και πολιτικό πρόγραμμα του λαϊκού πανεπιστημίου. Με δεδομένο ότι τα μέλη του είναι νεαρής ηλικίας και συχνά χωρίς προηγούμενη κομματική εμπειρία, το Κόμμα της Αριστεράς δεν έχει άλλη επιλογή από το να τα εκπαιδεύσει. Συμβαίνει όμως μερικές οργανώσεις του να έχουν τραγικές ελλείψεις σε τεχνογνωσία. "Στο Μορμπιάν, σε ό,τι αφορά τα πρακτικά ζητήματα, εξαρτώμαστε απόλυτα από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Όπως όταν πρέπει να καταθέσουμε ψηφοδέλτια στη νομαρχία. Ευτυχώς έχουμε καλές σχέσεις με τα μέλη του", διαπιστώνει ο νομαρχιακός γραμματέας του κόμματος. Ο Μπενουά Σνεκενμπουρζέ, εθνικός γραμματέας του κόμματος, συνοψίζει ως εξής την κατάσταση στα μέλη της οργάνωσης του 18ου διαμερίσματος του Παρισιού: "Πρέπει να είμαστε ένα ετοιμοπόλεμο κόμμα κι όχι μονάχα ένα άθροισμα ατόμων που συνδέονται συναισθηματικά. Πρέπει να είμαστε ακτιβιστές ικανοί να διαδώσουμε την κουλτούρα του εργατικού κινήματος. Δεν αρκεί να έχεις μια καλή ιδέα για να διαδοθεί αυτή". ΣΑΡΑΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΥΟ ΑΙΩΝΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ Με εξαίρεση τις ισχυρές εργατικές του οργανώσεις των διαμερισμάτων του Σεν και του Νορ, το σύστημα επιμόρφωσης του Γαλλικού Τμήματος της Εργατικής Διεθνούς (SFIO) και του Σοσιαλιστικού Κόμματος (Σ.Κ. - P.S.) στη συνέχεια, δεν ήταν ποτέ εξίσου άρτια δομημένο με αυτό του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. "Μολονότι ο εκπαιδευτικός σοσιαλισμός ήταν πάντα παρών με τα φυλλάδιά του, τα θερινά του μαθήματα, τα λαϊκά του πανεπιστήμια", διαπιστώνει ο ιστορικός Αλαίν Μπεργκουνιού, μέλος της ηγεσίας του Σ.Κ. "Δεν αισθανθήκαμε την ανάγκη να δημιουργήσουμε μια 'αντι-κοινωνία', με την κομματική της σχολή, τους εκπαιδευτές και τα προλεταριακά εγχειρίδια". Πεπεισμένοι ότι ο σοσιαλισμός επρόκειτο να είναι η κορωνίδα της δημοκρατίας, οι Γάλλοι σοσιαλιστές πίστεψαν ότι το δημόσιο σχολείο ήταν επαρκές για τη δημιουργία πεφωτισμένων πολιτών. Η σημαντική άνοδος του μορφωτικού επιπέδου των Γάλλων τη

δεκαετία του 1980 προκάλεσε την προοδευτική εγκατάλειψη της επιμόρφωσης των μελών του κόμματος. Σε μια οργάνωση ολοένα πιο ομογενοποιημένη κοινωνικά, οι πτυχιούχοι παραγκώνισαν σιγά-σιγά την εμπειρία ακτιβισμού: τα πτυχία της Σχολής Πολιτικών Επιστημών (Sciences Po), της Εθνικής Σχολής Διοίκησης (Ecole Nationale d' Administration, Ε.Ν.Α.), της Ανώτατης Παιδαγωγικής Σχολής (Ecole Normale Supérieure, E.N.S.) ή των Ανώτατων Εμπορικών Σπουδών (Hautes Etudes commerciales) λειτουργούν ως κλειδιά για την κομματική αναρρίχηση.6 "Το Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν είναι πλέον ένας χώρος στον οποίο αποκτά κανείς πρόσβαση σε ένα πολιτιστικό κεφάλαιο" εξηγεί ο κοινωνιολόγος Ρεμί Λεφέμπρ, μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος. "Αυτό το επιτυγχάνει κανείς με τα διπλώματα ή την προσωπική επιμόρφωση. Το κόμμα ως συλλογικός διανοούμενος δεν υπάρχει πλέον. Ακόμα και στις τάσεις της αριστεράς του Σ.Κ., όπου πάντοτε υπήρχε μια υποκουλτούρα και η επιθυμία για μια ζωντανή εσωτερική κοινωνική ζωή, παρατηρείται ένας διανοητικός αποπροσανατολισμός". Κι όμως μετά το συνέδριο του Επινέ, το 1971, το κόμμα έθετε μια προτεραιότητα: "Πιστεύαμε ότι η S.F.I.O. πέθανε επειδή δεν είχε δώσει αρκετή σημασία στην επιμόρφωση των μελών" έγραφε εκείνη την εποχή ο Πιερ Ζοξ.7 Επιφορτισμένος από την εθνική γραμματεία του κόμματος με την επιμόρφωση, τριπλασίασε τους πόρους που του είχαν εγκριθεί,8 γεγονός που του επέτρεψε κυρίως να σταθεροποιήσει τις δομές στελέχωσης σε περιφερειακό επίπεδο και να εκδώσει τη "Nouvelle Revue socialiste" ("Νέα Σοσιαλιστική Επιθεώρηση"). Στην πραγματικότητα, όμως, το σημαντικότερο μέρος της δουλειάς το εξασφάλιζαν οι "τάσεις". Αυτές πλαισίωναν τα σεμινάρια επιμόρφωσης, αυτές οργάνωναν τα θερινά πανεπιστήμια, αυτές εξέδιδαν τα φυλλάδια και τα περιοδικά. Τα "Τετράδια του C.E.R.E.S."9 και τα "Repères" (Σημεία προσανατολισμού) για τον Ζαν - Πιερ Σεβενμάν, τα Τετράδια του E.R.I.S.10 και "Synthèse flash" ("Σύντομες Συνθέσεις") για τα στελέχη τα προσκείμενα στον Ζαν Ποπρέν ή ακόμα το "Faire" ("Δρώντας") για τους υποστηρικτές του Μισέλ Ροκάρ. Οι ιδεολογικές και στρατηγικές αντιπαραθέσεις, που εκείνη την εποχή ήταν πολύ έντονες, μετέτρεψαν τις τάσεις σε πνευματικό χωνευτήρι του κόμματος. Από το συνέδριο της Ρεν του Σ.Κ., το 1990, οι μεταξύ των τάσεων συμμαχίες χωρίς αρχή και τέλος σήμαναν το τέλος αυτής της περιόδου. Παρασυρμένοι από τον χορό του ηδονισμού των δεκαετιών του 1980 και του 1990, οι σοσιαλιστές έγιναν ένα με τους νεοφιλελεύθερους. Οι νόμοι της κοινωνικής κυριαρχίας έπαψαν να είναι αντικείμενο πνευματικής αναζήτησης. "Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στη 'Revue socialiste' που διευθύνω" εξομολογείται ο Μπεργκουνιού. "Η δυστυχία περιγράφεται αφηρημένα. Δεν οφείλεται στο ότι την αγνοούμε". Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το τελευταίο συνεχές πανεπιστήμιο των περιφερειακών στελεχών του ΣΚ. Στη διάρκεια του τρίτου και τελευταίου Σαββατοκύριακου επιμόρφωσης που οργανώθηκε τον περασμένο Απρίλιο, το κόμμα ανέθεσε στον οικονομολόγο Ζιλ Ραβώ να παρουσιάσει στα μέλη της τάξης Στεφάν Εσσέλ11 τα οποία είχαν συγκεντρωθεί στην αίθουσα του εθνικού γραφείου, τις μεγάλες σχολές οικονομικής σκέψης. Μέσα σε σαράντα πέντε λεπτά παρουσίασε τη νεοκλασική σχολή, τον κεϋνσιανισμό, τον μαρξισμό και τον οικοσοσιαλισμό του Καρλ Πολανύ, ένα απίστευτο εγχείρημα που παραπέμπει σε ασκήσεις στυλ. Από το τέλος του σοβιετικού μοντέλου και το τέλος των μεγάλων αφηγήσεων συλλογικής χειραφέτησης, το Σ.Κ., που προσαρμόστηκε ιδεολογικά στα σημεία των καιρών, δεν εκπροσωπεί πλέον μια αυτόνομη θεωρία ικανή να διαφωτίσει τη λαϊκή δράση. Η επιμόρφωση έπαψε να θεωρείται μια από τις – συγκεκριμένες – διαδικασίες της κοινωνικής αλλαγής. Ξεπλυμένη στην αντιολοκληρωτική ιδεολογία και την "κουλτούρα του ναρκισσισμού"12 η εικόνα του εργάτη ακτιβιστή απαξιώθηκε από τα μεσαία στρώματα των διανοούμενων. Η κομματική ένταξη αντιμετωπίζεται ως στρατολόγηση και η επιμόρφωση ως πλύση εγκεφάλου. Από τη θεώρηση αυτή απορρέει μια "δημαγωγία της οργάνωσης όπου κάθε μέλος προβιβάζεται σε θεωρητικό".13 Και μια ιδιαίτερη ευαισθησία στην κοινή γνώμη και στις δημοσκοπήσεις, όπως αποδεικνύει η μύηση των σοσιαλιστών στις προκριματικές εκλογές.14 Από τη στιγμή που οι προκριματικές βάζουν τα μέλη σε ίση μοίρα με τους υποστηρικτές, για ποιον λόγο να επιμορφώσει κανείς τα μέλη; Κανένα κόμμα δεν συμβολίζει καλύτερα από τους Πράσινους το πνεύμα αντίστασης στην ομογενοποιημένη σκέψη. "Υπάρχει στους Πράσινους μια μορφή ελευθερίας που οδηγεί σε μια ανοργανωσιά, ενδεικτική της οποίας είναι μια ανανέωση των μελών της τάξης του 30% έως 50% ετησίως", παρατηρεί η κοινωνιολόγος και ακτιβίστρια οικολόγος στο Κλαμάρ, Βανέσα Ζερόμ15. Από το 2004, γίνεται προσπάθεια να μπει φρένο σε αυτή την κατάσταση, με επιμόρφωση σε περιφερειακό επίπεδο. "Δεν μπορεί όμως κανείς να πει ότι αυτό το σύστημα πραγματικά λειτουργεί", τονίζει η Ζερόμ. Παρ’ όλο που οι Πράσινοι διαδίδουν τις ιδέες τους με τη βοήθεια ανεξάρτητων εκδοτικών οίκων, όπως οι Les Petits Matins και Le Passager clandestin και μέσω περιοδικών όπως το "Ecorev" και το "Multitudes", το βιβλιοπωλείο τους, το Ecodiff, έκλεισε το 2010. "Σε κάθε περίπτωση, τα μέλη του κόμματος διαβάζουν πολύ λίγο. Ελάχιστοι είναι αυτοί που γνωρίζουν τον Ζακ Ελούλ ή τον Αντρέ Γκορζ. Αρκεί μια σύγκριση των ιδρυτικών κειμένων των Πράσινων με αυτά του E.E.L.V. (Ευρώπη, Οικολογία, Πράσινοι, Ε.Ο.Ι.Π.) για να καταλάβει κανείς ότι το κόμμα χάνει την ικανότητα παραγωγής σκέψης" καταλήγει. Για τους οικολόγους, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι απόφοιτοι πανεπιστημίων, μια κομματική σχολή είναι στην καλύτερη περίπτωση άχρηστη, στη χειρότερη περίπτωση επικίνδυνη. Πίσω από αυτή την επιλογή διαφαίνεται η απέχθεια των Πράσινων για τη λεγόμενη εργατική κουλτούρα. "Πουθενά δεν είδα τόσους αντικομμουνιστές όσο στους Πράσινους. Το Κ.Κ.Γ. είναι ένα πραγματικό παράδειγμα προς αποφυγή. Όχι μονάχα για τη λατρεία της παραγωγής που διακατέχει την ιδεολογία του, αλλά και για τη μορφή διαχείρισης των μελών του" συνεχίζει η Ζερόμ. Και εξηγεί ότι "στους Πράσινους ποτέ κανείς δεν παίρνει τα μέλη από το χέρι, γιατί η αυτονομία και η υπευθυνότητα είναι βασικές αρχές μας". Με βαθιά ριζωμένη την πίστη στην ελευθερία συνείδησης και με την επιθυμία η κομματική οργάνωση να είναι περιορισμένου βάρους για να μην τη θέτει σε κίνδυνο, το Ε.Ο.Ι.Π. διακατέχεται, όπως και το Κίνημα Δημοκρατών (MoDem) από δυσπιστία προς τις υπερβολικά ιεραρχικές δομές.16 Καθισμένος αναπαυτικά στην πολυθρόνα του γραφείου του, ο εκπρόσωπος των "Νέων Δημοκρατών", Αντουάν Καρέτ, προσπερνάει με ένα χαμόγελο τις ερωτήσεις μας που του φαίνονται εξωπραγματικές. Εκπαίδευση στην ιστορία του Κέντρου; "Όχι, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, υπάρχει αναφορά όμως στο εγχειρίδιο της υποδοχής των νέων μελών". Μια εφημερίδα; "Μα αυτό θα απαιτούσε προσωπικό". Μια περιφρούρηση από κομματικά μέλη; "Τί να την κάνουμε; Δε διαδηλώνουμε ποτέ!" Μια κομματική σχολή του MoDem; "Ξέρετε, εμείς είμαστε πραγματιστές, δεν είμαστε ιδεολόγοι. Γι' αυτό μπορούμε και συζητάμε εξίσου καλά με την Αριστερά και με τη Δεξιά". Αντίθετα από τους καθολικούς της Αριστεράς, οι κεντρώοι ακτιβιστές δεν είναι φορείς κάποιας παράδοσης επιμόρφωσης. "Έγιναν πολλές προσπάθειες κεντρικά οργανωμένης επιμόρφωσης. Ο Φρανσουά Μπαϋρού ήθελε να θεσπίσει διαλέξεις κάθε δύο ή τρεις εβδομάδες, με συγκεκριμένη θεματολογία. Αλλά είναι κάτι εξαιρετικά δύσκαμπτο...". Σε ένα κόμμα που επιθυμεί κυρίως τη διατήρηση της τάξης πραγμάτων και όχι την ανατροπή της, η επιμόρφωση των κομματικών μελών έχει λίγα να προσφέρει. "Ο καλύτερος τρόπος για την επιμόρφωση είναι να είναι κανείς κοντά σε κάποιον εκλεγμένο εκπρόσωπο" συνοψίζει ο Καρέτ. "Το καλύτερο είναι να εκλεγείς. Τότε έχεις πρόσβαση στο ινστιτούτο επιμόρφωσής μας, το I.F.D.I. (Ινστιτούτο Επιμόρφωσης Δημοκρατών και Ανεξάρτητων)". Μαζί με το Ινστιτούτο Επιμόρφωσης Εκλεγμένων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Πολιτικών Στελεχών (Iforel για το Εθνικό Μέτωπο), τον Εθνικό Σύνδεσμο για την Τοπική Δημοκρατία (A.N.D.I. της Ένωσης για ένα Λαϊκό Κίνημα, U.M.P.), την Concordet Formation (P.S.), το Cédis (E.E.L.V.) και το Κέντρο Τεκμηρίωσης μελέτης και επιμόρφωσης των εκλεγμένων (Cidefe, Κ.Κ.Γ.), το I.F.D.I είναι ένας από τους πολλούς οργανισμούς που έχουν πιστοποιηθεί από το Υπουργείο Εσωτερικών και από το Εθνικό Συμβούλιο για την Επιμόρφωση των Εκλεγμένων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ενώ τίποτα παρόμοιο δεν ισχύει για τα μέλη των κομμάτων (αν και υπάρχουν αντίστοιχες δομές για τα μέλη των συνδικάτων, για παράδειγμα) η επιμόρφωση των εκλεγμένων έχει γίνει, με τη βοήθεια του νομοθετικού πλαισίου για την αποκέντρωση, ένα ατομικό δικαίωμα που προστατεύεται από τον νόμο. Ενδεικτικό της επαγγελματοποίησης της πολιτικής είναι η αντικατάσταση του όρου "εκπαίδευση" από τον όρο "επιμόρφωση" στο λεξιλόγιο των κομμάτων. Ο δεύτερος σημαίνει την απόκτηση μιας επαγγελματικής ικανότητας, ενώ ο πρώτος περιέγραφε μια σφαιρική διαδικασία εγκόλπωσης του πολιτισμού. Ταυτόχρονα, η ολοένα συχνότερη ανάθεση υπηρεσιών σε τρίτους ενισχύει τη σπατάλη της τεχνογνωσίας των κομματικών στελεχών: η παραγωγή πολιτικής θεωρίας ανατίθεται στα διάφορα κλαμπ και δεξαμενές σκέψης, σε εταιρείες η διαχείριση των τεχνικών καθηκόντων (οργάνωση πολιτικών συγκεντρώσεων, παραγωγή και ανάλυση δημοσκοπήσεων, αφισοκολλήσεις...). Τέλος, η προεδροποίηση και η τιμαριοποίηση των θεσμικών οργάνων στη διάρκεια της 5ης Δημοκρατίας παγιοποίησαν τον καταμερισμό ρόλων, απονομιμοποιώντας τη συλλογική παραγωγή ιδεών και την ανάγκη να μεταφερθούν σε όλα τα κομματικά μέλη μέσω της επιμόρφωσης. "Ξαβιέ! Ξαβιέ! Ξαβιέ!". Στον ιππόδρομο του Μαρκ - αν - Μπαρέλ, μια κοινότητα που έχει ενταχθεί στον μητροπολιτικό Δήμο της Λιλ, τα μέλη των Νέων Λαϊκών δεν κρατιούνται από την ανυπομονησία τους. Φορώντας αδιάβροχο και με την ομπρέλα στο χέρι, ο Ξαβιέ Μπερτράν πλησιάζει με μεγάλα βήματα. Σημαντική στιγμή της επιμόρφωσης στην Ένωση για το Λαϊκό Κίνημα (U.M.P.) στην ανοιξιάτικη περίοδο του 2014, καθώς προσφέρει μια σειρά θεματικών εργαστηρίων σχετικών με την Ευρώπη, στα οποία παρεμβάλλονται ολομέλειες και μια πολιτική συγκέντρωση. Το κλίμα δεν έχει τίποτα το εκπαιδευτικό. Μεταξύ του κοινού ελάχιστοι είναι αυτοί που παίρνουν σημειώσεις. Στο βήμα οι εκλεγμένοι δείχνουν να τους ενδιαφέρει περισσότερο η επιλογή εντυπωσιακών λέξεων, παρά η εκπαίδευση και η δόμηση ιδεών.

Στα κόμματα της Δεξιάς, αν και τις τελευταίες δεκαετίες γνώρισαν μια τάση θεσμοθέτησης, οι λειτουργίες στελέχωσης, κινητοποίησης και κοινωνικοποίησης ήταν, ιστορικά, λιγότερο ισχυρές από αυτές της Αριστεράς. Διαθέτοντας ισχυρή υποστήριξη στην κοινωνία (σχολείο, Τύπος, κλειστοί κύκλοι...) "η Δεξιά δεν ανακάλυψε το κόμμα γιατί δεν το είχε ανάγκη" συνοψίζει ο ιστορικός Ρενέ Ρεμόν. Ωστόσο, οι επαναλαμβανόμενες αναφορές του Νικολά Σαρκοζύ, του Φρανσουά Φιγιόν και του Πατρίκ Μπουισόν στη θεωρία της πολιτιστικής ηγεμονίας του μαρξιστή Αντόνιο Γκράμσι αποδεικνύει την περιθωριακή θέση της επιμόρφωσης στην U.M.P. Μια ομάδα νέων, όλοι με φούτερ με μπλε κουκούλα στην πλάτη, μας δηλώνουν: "Εμείς είμαστε φιλελεύθεροι. Υπερασπιζόμαστε το γεγονός ότι οι άνθρωποι μπορούν να σκέφτονται ό,τι θέλουν. Τα μέλη των κομμάτων της Αριστεράς έχουν έναν στερεότυπο λόγο" επισημαίνει κάποιος. "Μοιάζουν με ρομπότ, νομίζει κανείς ότι δεν σκέφτονται μόνοι τους" συμπληρώνει ένας άλλος. "Η Δεξιά είναι λιγότερο δογματική. Κι εμείς έχουμε ιδέες, αλλά πρέπει τα μέλη να τις ανακαλύψουν από μόνα τους. Αυτό πρέπει να γίνει με φυσικό τρόπο, όχι μέσα από το κόμμα" καταλήγει ο τελευταίος. Ερασιτεχνισμός; Πληκτρολογώντας με το ένα χέρι στο κινητό του και με το μάτι καρφωμένο στην τηλεόραση, ο Στεφάν Τικί, εθνικός υπεύθυνος του κόμματος για τους νέους, εξηγεί: "Κάνουμε πολλά πράγματα για την επιμόρφωση στην U.M.P. Όμως, είναι αλήθεια πως η προτεραιότητά μας είναι να κερδίσουμε τις εκλογές και ότι η δύναμή μας, στην UMP, είναι ότι ο καθένας μπορεί να διατηρήσει τις πολιτισμικές αποσκευές του. Αν οι άνθρωποι θέλουν να επιμορφωθούν, μπορούν να το κάνουν. Αρκεί να κοιτάξουν στο Google ή στα τηλεοπτικά κανάλια συνεχούς ενημέρωσης". ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΤΙΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΕΙΣ Όλα συμβαίνουν σαν να έχουν καταστεί παρωχημένες οι δομές επιμόρφωσης των κομματικών μελών από τις νέες τεχνικές της πληροφορίας και της επικοινωνίας. Οι οποίες, μολονότι είναι αλήθεια πως άλλαξαν την περίμετρο (media training, χρήση των κοινωνικών δικτύων), συνέβαλαν επίσης στην κυριαρχία της μορφής σε βάρος της εμβάθυνσης. "Τόσο στο Σ.Κ. όσο και στην U.M.P., παρατηρείται μια αύξηση των δαπανών για την επικοινωνία", παρατηρεί ο κοινωνιολόγος Φιλίπ Ριουτόρ. "Η εμμονή των δημοσκοπήσεων και ο αγώνας δρόμου της δημοτικότητας έχουν παραγάγει ένα ιδιαίτερο είδος πολιτικού λόγου που δίνει αξία στη συναίνεση. Από τις αναφορές του Σαρκοζύ στον Ζαν Ζωρές και στη 'σωστή τάξη' της Σεγκολέν Ρουαγιάλ, η δημοσιοποίηση συνέβαλε στην κατάρριψη των ιδεολογικών διαφοροποιήσεων". Οπαδός της τριγωνοποίησης (της τέχνης της αναζήτησης στον πολιτικό αντίπαλο επιχειρημάτων που μπορεί να του στερήσουν εκλογείς), η Ακροδεξιά επωφελείται των νέων μέσων ενημέρωσης για να διαδώσει, στρογγυλεύοντάς τες, τις θέσεις της "ενάντια στον Διαφωτισμό". Αρχιτέκτονας της επιμόρφωσης στο Εθνικό Μέτωπο, στα τέλη της δεκαετίας του '80, ο Μπρουνό Μεγκρέ θυμάται: "Όταν ανέλαβα το F.N., μόλις που έβγαινε από τη σαβούρα της Άκρας Δεξιάς. Ανάλογα με τον τόπο όπου βρισκόσασταν, το Ε.Μ. ήταν διαφορετικό. Υπήρχαν εκεί παραδοσιακοί καθολικοί, μικροί επιχειρηματίες και οπαδοί της γαλλικής Αλγερίας. Η δουλειά μου ήταν να ομογενοποιήσω το δόγμα, τον πολιτικό λόγο, το πρόγραμμα". Στη διάρκεια σαρανταοκτάωρων σεμιναρίων σε κλειστό κύκλωμα, τα στελέχη δέχονταν επιμόρφωση τόσο σε βάθος όσο και ως προς τη μορφή. "Δίναμε ιδιαίτερη έμφαση στα στοιχεία της γλώσσας που χρησιμοποιούσαμε. Έπρεπε, πάση θυσία, να αποφύγουμε να χρησιμοποιήσουμε τις λέξεις του αντιπάλου – να λέμε 'προτίμηση' αντί για 'αποκλεισμός', 'κοινωνικοεπαγγελματικές κατηγορίες' αντί για 'κοινωνικές τάξεις' και να εισάγουμε το δικό μας λεξιλόγιο στον πολιτικό διάλογο – την έννοια της 'ταυτότητας', για παράδειγμα". Ένα εσωτερικό έγγραφο του Ε.Μ., εδώ και περισσότερα από είκοσι χρόνια, εξηγούσε λεπτομερώς αυτή τη στρατηγική.17 Περιέγραφε στάσεις και διαθέσεις του σώματος -"Ήταν καλύτερα να φαίνεται κάποιος σταθερός, ήρεμος, μετρημένος, παρά ταραγμένος, εξαγριωμένος, επιθετικός"- και απαγόρευε κάποιους ενδυματολογικούς κώδικες, όπως "το κούρεμα με την ψιλή, σκίνχεντ" ή "το στυλ μπερές και στρατιωτικό ντύσιμο". "Με δυο λόγια, έπρεπε να αποδαιμονοποιήσουμε το κόμμα" καταλήγει ο Μεγκρέ. Η αποχώρησή του από το Ε.Μ., το 1998, στέρησε για κάποιο διάστημα από το κόμμα πόρους και κομματικά στελέχη, όμως η στρατηγική που αυτός πρότεινε απέδωσε καρπούς. Αν και υπάρχει επιμόρφωση στις περιφερειακές οργανώσεις, η μεταφορά μιας κοινής ιδεολογίας στα περίπου εβδομήντα χιλιάδες μέλη του κόμματος, κατά δήλωση του Εμ, δε φαίνεται να αποτελεί προτεραιότητά του. Ο Λουίς Αλιό, εθνικός γραμματέας του κόμματος, από το γραφείο του, ξεκαθαρίζει: "Μόλις αποκτήσαμε τα μέσα, δημιουργήσαμε το Campus Bleu Marine. Πρόκειται για ένα πόρταλ στη διάθεση των στελεχών, όπου μπορεί κανείς να βρει σημειώσεις για τεχνικά θέματα, σημειώματα ανάγνωσης των μεγάλων κλασικών , του Αριστοτέλη, του Μακιαβέλι ή στοιχείων πολιτικής ιστορίας. Εγώ, για παράδειγμα, έχω επιφορτιστεί με τη δημιουργία σημειώσεων για την ιστορία του Εθνικού Μετώπου". Υπό κατασκευή αυτό το πόρταλ, "ικανό να εντοπίσει (χάρη στις συνδέσεις) τα ενεργά μέλη του κόμματος", αναμένεται να ολοκληρωθεί σύντομα με τη δημιουργία του κλαμπ προβληματισμού Idée-Nation κι ενός εκδοτικού οίκου. Βεβαίως, το Ε.Μ. δεν είναι εργατικό κόμμα. Η ανάκτηση του σχολικού χρόνου δεν βασίζεται στον αριθμό των αποστολών που του έχουν ανατεθεί. Ίσα - ίσα που αρχίζει να προσφέρει στα κομματικά μέλη δυνατότητες σταδιοδρομίας. "Είμαστε ένα νέο κόμμα, που προσφέρει σε όσους θέλουν τη δυνατότητα να μπορέσουν να ασκήσουν πολιτική, όπως ο Φαμπιέν Ένγκελμαν, δήμαρχος του Εγιάνζ, για παράδειγμα",18 παρατηρεί ο Αλιό. Μπορεί να φανταστεί κανείς ότι το Ε.Μ. παραχώρησε τη θεωρητική εκπαίδευση των μελών σε ομάδες του σώματος της Άκρας Δεξιάς. Από το Civitas μέχρι τη Νεολαία της Ταυτότητας,19 οι αντεπαναστατικές οργανώσεις, που συντηρούν μια στάση ανταγωνισμού και συμπληρωματικότητας με το Ε.Μ., του αναγνωρίζουν μια σημαντική θέση. Εκτός κι αν οι καιροί γίνουν τόσο χαλεποί, ώστε η Άκρα Δεξιά να εγκαταλείψει το σύνολο της επιμόρφωσης των μελών της στα βραδινά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. * Ο κ. Allan Popelard είναι γεωγράφος. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 1. Σ.τ.Μ. Ταξικός αγώνας. 2. Σ.τ.Μ. Κομμουνιστική Επαναστατική Ένωση. 3. Σ.τ.Μ. Κομμουνιστική Διεθνιστική Οργάνωση. 4. Βλ. Bernard Pudal, "Un monde défait. Les communistes français de 1956 à nos jours", Editions du Croquant, Μπελκόμπ εν Μπωζ, 2009. 5. Nathalie Ethuin, "De l'idéologisation de l'engagement communiste. Fragments d'un enquête sur les écoles du PCF (1970-1990)", Politix, No 63, Παρίσι, 2011. 6. Βλ. Remi Lefebre, "Faire de la politique ou vivre de la politique", "Le Monde diplomatique", Οκτώβριος 2009. 7. Τον οποίο αναφέρει ο Frédéric Cepède στο "Les socialistes sur les bancs; des écoles aux universités d'été", "Cahiers d'Histoire". No 79, Παρίσι 2000. 8. Μεταξύ 1973 και 1979. Βλ. Pierre Simon, "Le parti politique peut-il être une école de formation? L'exemple du parti socialiste", François Dubasque (υπό τη διεύθυνσή του), "Les écoles de formation quels enjeux? (XVII-XXI siècles)", L'Harmattan, Παρίσι, 2013. 9. Σ.τ.Μ. C.E.R.E.S.: Κέντρο Σοσιαλιστικών Μελετών, Ερευνών και Εκπαίδευσης. Αριστερή τάση της γαλλικής σοσιαλδημοκρατίας (S.F.I.O.), ιδρύθηκε το 1966 και προσχώρησε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα στο συνέδριο του Επινέ. Το 1992, αποχώρησε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα με αφορμή τη θετική στάση του τελευταίου έναντι της Συνθήκης του Μάαστριχτ και μετονομάστηκε σε Κίνημα Πολιτών (M.D.C.). 10. Σ.τ.Μ. E.R.I.S.: Σοσιαλιστικές Μελέτες, Έρευνες και Πληροφορίες, ομάδα που εντάχθηκε στη S.F.I.O. το 1969, προερχόμενη από το Ενωτικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSU) υπό την ηγεσία του Ζαν Ποπρέν. Ανήκει κι αυτή η ομάδα στην αριστερή τάση του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. 11. Σ.τ.Μ. Stéphane Hessel: Γεννημένος Γερμανός στο Βερολίνο το 1917, εγκαταστάθηκε στη Γαλλία σε ηλικία 8 ετών και πήρε τη γαλλική ιθαγένεια το 1937. Συμμετείχε στη γαλλική αντίσταση από το 1941, συνελήφθη και μεταφέρθηκε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, από όπου επέζησε. Διπλωμάτης από το 1945 και στέλεχος της γαλλικής σοσιαλδημοκρατίας. Πέθανε τον Φεβρουάριο του 2013. 12. Τίτλος ενός έργου του Αμερικανού ιστορικού Christopher Laseh, που εκδόθηκε το 1979. 13. Bernard Pudal, όπως το παραθέτει η Nathalie Ethuin, στη διάλεξή της "Les évolutions du militantisme", θερινό πανεπιστήμιο του Κ.Κ.Γ., 2010. 14. Βλ. Alexander Zevin, "Terra Nova, "boite à idées" qui se prend pour un think tank", "Le Monde diplomatique", Φεβρουάριος 2010. 15. Vanessa Jérome, "Militants de l'autrement. Sociologie politique et des carrières militantes chez les Verts et E.E.L.V.". Διδακτορική διατριβή στο Paris I-Panthéon, Sorbonne, Παρίσι, 2014. 16. Βλ. Julien Fretel, "Quand les catholiques vont au parti: De la constitution d'une illusion paradoxale et du passage à l'acte chez les «militants» de l'U.D.F". "Actes de la recherche en science sociale", Νο 155, Παρίσι, 2004. 17. Frédérique Matonti, "Le Front National forme ses cadres", "Genéses". Νο 10, Παρίσι, 1993. 18. Σ.τ.Μ. Ο 36χρονος Ένγκελμαν, εργάτης στο επάγγελμα, υπήρξε μέλος της Lutte ouvrière, αλλά το 2010 προσχώρησε στο Εθνικό Μέτωπο, γεγονός που τον οδήγησε εκτός του συνδικάτου CGT. Το 2014 εκλέχθηκε με το Ε.Μ. Δήμαρχος του Εγιάνζ. Είναι επίσης σύμβουλος της Μαρίν Λεπέν σε θέματα κοινωνικού διαλόγου. 19. Samuel Bouron, "Un militantisme à deux faces: Stratégie de communication et politique de formation des Jeunesses identitaires", "Agone", Νο 54, Μασσαλία, 2014.

εργασiαυγεία 5 2

ΧΧ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 2009

ΧΧ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

ΧΧ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΦΟΡΕΑ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ XXXXX XXX XXXX XXXX XXX XXXX XXX XXXX XXXX XXX XXΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔΔ ΔΔ ΔΔ ΔΔX XXX XXXX XXXX XXX XXXX XXX XXXX XXXX XXX XXXX XXX XXXX XXXX XXX XXXX XXX XXXX XXXX XXX XXXX XXX XXXX XXX XXXX XX

ΧΧ Με τίτλο Για την Αριστερά του 21ου

αιώνα, είχε δημοσιοποιηθεί το 2009 η

συμβολή του Συνασπισμού (ΣΥΝ), όταν

συμμετείχε και η ΔΗ.ΜΑΡ., στο Πρό-

γραμμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Την Επιτροπή Προγράμματος αποτε-

λούσαν τότε οι κ.κ. Γιάννης Δραγασά-

κης, Γιάννης Μπαλάφας, Αριστείδης

Μπαλτάς, Σίσσυ Βελισσαρίου, Χάρης

Γολέμης, Λίτσα Δουδούμη, Αλέκος

Κλύβης, Χάρης Κωνσταντάτος, Παναγι-

ώτης Λαφαζάνης, Ασημίνα Ξηροτύρη

και Παναγιώτης Τριγάζης.

Στο εισαγωγικό σημείωμα υπήρχε η

διευκρίνιση: Η Επιτροπή Προγράμμα-

τος αξιοποίησε τις συμβολές πολλών

συντρόφων και μη. Ιδιαίτερα κατά την

τελική φάση της συγγραφής και της επι-

μέλειας των κειμένων, είχε τη βοήθεια

των κ.κ. Βούτση Νίκου, Ζαμπέλη Κα-

τερίνας, Ιωαννίδη Γιώργου, Μανώλη

Σταυρούλας, Μπαλαμπανίδη Γιάννη,

Ντόβολου Μάκη, Πανταλού Ειρήνης,

Πάντου Παναγιώτη και Πούλου Ου-

ρανίας.

Στο τρίτο μέρος του Προγράμματος, που

περιλάμβανε Παραρτήματα και Ειδικά

Θέματα, υπήρχε ειδική αναφορά στις

Ασφαλείς Συνθήκες Εργασίας, το πλή-

ρες κείμενο της οποίας είχε ως εξής:

Τα τελευταία χρόνια τα εργατικά ατυ-

χήματα (αρκετά θανατηφόρα) έφεραν

στην επικαιρότητα με τραγικό τρόπο το

ζήτημα της εφαρμογής της νομοθεσίας

για την υγεία και ασφάλεια στους

χώρους εργασίας.

Συγχρόνως οι προσπάθειες του διευ-

θυντηρίου της Ε.Ε. και κυρίαρχων κύ-

κλων για ανατροπή της ισχύουσας νο-

μοθεσίας και επανεξέταση της οδηγίας

93/104/EC για την διαχείριση του χρό-

νου εργασίας, που είχε θεσπιστεί στη

λογική μείωσης της ανεργίας, εκτός του

ότι θα δημιουργήσουν δυσμενέστερο

εργασιακό περιβάλλον θα ανατρέψουν

τα μέχρι σήμερα δεδομένα στο επίπεδο

της νομοθεσίας για την υγεία και την

ασφάλεια στην εργασία.

Οι εν λόγω ρυθμίσεις, θα καταργήσουν

το περιεχόμενο των δύο προηγούμενων

οδηγιών, που ενσωματώθηκαν στο ε-

θνικό δίκαιο της χώρας μας με το Π.Δ.

88/99 και το Π.Δ. 76/2005.

Εφαρμόζοντας αυτά τα μέτρα, αγνο-

ούνται επιδεικτικά τα επιστημονικά δε-

δομένα του Παγκόσμιου Οργανισμού

Υγείας (Π.Ο.Υ.) και του Διεθνούς Γρα-

φείου Εργασίας (Δ.Γ.Ε.), με βάση τα

οποία η μέτρηση των βλαπτικών παρα-

γόντων στην υγεία των εργαζομένων και

η έκθεση τους σε οριακές τιμές έγινε με

βάση το 8ωρο ή τις 40 ώρες απασχό-

λησης εβδομαδιαίως.

Αυτή η πρόθεση, άν υλοποιηθεί, θα

εξαλείψει την αντίφαση που υπήρχε

μέχρι σήμερα μεταξύ της νομοθεσίας

για την υγεία και την ασφάλεια στην

εργασία και της νομοθεσίας για το

εργασιακό καθεστώς. Ετσι θα έχουμε

προσαρμογή της νομοθεσίας για την

υγεία και ασφάλεια στην εργασία στα

πλαίσια των αποφάσεων της Λισσα-

βώνας και των αποφάσεων για την

ευασφάλεια.

Ηδη στη χώρα μας από το 2003, με τον

Ν. 3144, έχει ανατραπεί το 8ωρο και

έχουν μπει οι βάσεις για τον αποχαρα-

κτηρισμό των βαρέων και ανθυγιεινών

επαγγελμάτων, πριν καν το κράτος δη-

μιουργήσει στοιχειώδεις υποδομές για

τη υγεία, υγιεινή και ασφάλεια των

εργαζομένων.

Η χώρα μας, 25 χρόνια μετά τη ψήφιση

του Ν.1568/85, βρίσκεται με ένα πλού-

σιο νομοθετικό πλαίσιο για τη διασφά-

λιση της υγείας και της ασφάλειας των

εργαζομένων χωρίς επί της ουσίας αυτό

να έχει υλοποιηθεί από την πολιτεία.

Η εφαρμογή και η υλοποίηση αυτού του

νομοθετικού πλαισίου καθυστερεί σε ό-

λους τους τομείς απασχόλησης.

Μάλιστα στο δημόσιο τομέα, που θα

έπρεπε να είναι και ο κατεξοχήν αρμό-

διος φορέας για την καλή πρακτική εφαρ-

μογής της κείμενης νομοθεσίας η υστέ-

ρηση είναι τραγική.

Η ύπαρξη δομών για την υγεία και

ασφάλεια στην εργασία, η ουσιαστική

στελέχωση και λειτουργία τους διασφα-

λίζει τον εργαζόμενο/η από βλαπτικές

συνέπειες της επικίνδυνης εργασίας κα-

τά το δυνατόν, προλαμβάνει το εργατικό

ατύχημα και την επαγγελματική ασθέ-

νεια.

Δυστυχώς επί σειρά ετών οι κυβερνή-

σεις έδωσαν προτεραιότητα στην δημι-

ουργία και ανάπτυξη Εξωτερικών Υπηρε-

σιών Προστασίας Πρόληψης (ΕΞ.Υ.Π.Π.)

και όχι στη δημιουργία δομών Εσωτε-

ρικών Υπηρεσιών Προστασίας Πρόλη-

ψης (ΕΣ.Υ.Π.Π.), όπως από τη νομοθε-

σία επιβάλλεται.

Δεν προχώρησε η δημιουργία θέσεων

Δ.Ε.Π. Ιατρικής της Εργασίας στις Ια-

τρικές Σχολές της χώρας και με ύπαρξη

κατάλληλου περιεχομένου σπουδών για

τους μελλοντικούς γιατρούς εργασίας,

ούτε η λειτουργία τμημάτων Ιατρικής της

Εργασίας σε μεγάλα δημόσια νοσοκο-

μεία.

Σήμερα είναι ελάχιστοι οι εξειδικευμένοι

γιατροί εργασίας σε σχέση με τις

ανάγκες για την κάλυψη του συνόλου

των εργαζομένων.

Οπως και η απουσία από το Σώμα

Επιθεωρητών Εργασίας ( Σ.ΕΠ.Ε.) και

τα Κέντρα Πρόληψης Επαγγελματικού

Κινδύνου (Κ Ε.Π.Ε.Κ.) εξειδικευμένων

Γιατρών Εργασίας και Τεχνικών Ασφα-

λείας.

Πρόσφατα, μάλιστα, ψηφίσθηκε κατά

πλειοψηφία σε νομοσχέδιο του Υπουρ-

γείου Απασχόλησης ρύθμιση που

επεκτείνει για ακόμα δύο χρόνια τις

μεταβατικές διατάξεις για όσους για-

τρούς κάθε ειδικότητας ή άνευ ειδι-

κότητας, ασκούν χρέη γιατρού εργασί-

ας.

Το Υπουργείο Υγείας, η υπεύθυνη αρχή

γα τους χώρους υγείας - πρόνοιας, και

όχι μόνο, παρά τη ψήφιση σχετικών

νόμων, κωφεύει προκλητικά στη στε-

λέχωση του Τμήματος Ιατρικής της

Εργασίας στη Διεύθυνση Δημόσιας

Υγείας του Υπουργείου, στη δημιουργία

Τμημάτων Υγιεινής και Ασφάλειας ανά

υγειονομική περιφέρεια, στην κατοχύ-

ρωση της ειδικότητας Ιατρικής της Ερ-

γασίας κ.ά.

Από το Ν. 1397/83, ακόμα, για τη

δημιουργία Ε.Σ.Υ., στο άρθρο 15 για

τους σκοπούς λειτουργίας των κέντρων

υγείας υπήρχε αναφορά στην ιατρική

της εργασίας και την προστασία του πε-

ριβάλλοντος. Στο Ν. 3329/05 (άρθρο 4,

παράγραφος 1, εδάφιο Γ, γ) προβλέ-

πεται η σύσταση τμημάτων Υ.Α.Ε. ανά

Δ.Υ.ΠΕ., όπως επίσης και στο άρθρο

21 του Ν. 3370/05, όπου αναφέρεται

ότι κα-ταργούνται στους οργανισμούς

των νοσοκομείων οι Τομείς Κοινωνικής

Ια-τρικής και δημιουργούνται Τομείς Δη-

μόσιας Υγείας, όπου εκτός των άλλων

έχουν και την ευθύνη για την υγεία,

υγιεινή και ασφάλεια της εργασίας, όχι

μόνο των εργαζομένων των νοσοκομεί-

ων, αλλά και των εργαζομένων των επι-

χειρήσεων της γύρω περιοχής.

Ολα τα παραπάνω είναι άρρηκτα συν-

δεδεμένα με το γράμμα και το πνεύμα

της σύστασης της Ευρωπαϊκής Επιτρο-

πής της 19.09.2003 σε συνάρτηση με

την προηγούμενη Σύσταση 90/326/ΕΟΚ

της Επιτροπής (22.05.1990) για την

συνέργεια του δημόσιου συστήματος υ-

γείας για την αποφυγή εργατικών ατυ-

χημάτων και τη πρόκληση επαγγελματι-

κών ασθενειών.

Η συγκεκριμένη Σύσταση είχε χρονικό

πεδίο εφαρμογής την 31.12.2006 και η

χώρα μας μέχρι 30.6.2007 έπρεπε να

υποβάλει έκθεση στην αρμόδια Ευ-

ρωπαϊκή Επιτροπή αλλά με δεδομένο

ότι δεν τηρείται ούτε για το Ι.Κ.Α. το

πρωτόκολλο καταγραφής εργατικού α-

τυχήματος και επαγγελματικής ασθένει-

ας, όπως η χώρα μας είχε δεσμευθεί

στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας εδώ και

χρόνια, είναι φανερό γιατί δηλώνονται

τόσο λίγες επαγγελματικές ασθένειες.

Οι καταγεγραμμένες επαγγελματικές α-

σθένειες στη χώρα μας ανέρχονται για

το 2003 σε 39 περιπτώσεις, για το 2004

σε 32, για το 2005 σε 30 και για το 2006

σε 31 (ετήσια στατιστικά στοιχεία του

Ι.Κ.Α.). Για το έτος 2004 στην Ευρω-

παϊκή Ενωση των 15 κρατών - μελών

διαγνώσθηκαν 46.280 επαγγελματικές

ασθένειες (στοιχεία EUROSTAT 2004).

Εξάλλου, οι επαγγελματικές ασθένειες

αφορούν μόνο τους ασφαλισμένους του

Ι.Κ.Α. και όχι των σύνολο των ερ-

γαζομένων, ανεξαρτήτως εργασιακής

σχέσης (εξαρτημένης ή ελευθερο-

επαγγελματία, αγρότη, εργάτη γης

κ.λ.π.), παρότι η συγκεκριμένη σύσταση

δεν εξαιρεί καμία ομάδα απασχο-

λουμένων. Γι’ αυτό πρέπει η πολιτεία να

επεκτείνει την εφαρμογή του καταλόγου

επαγγελματικών ασθενειών όχι μόνο για

τους εργαζόμενους/ες του Δημοσίου,

Ν.Π.Δ.Δ. και των Ο.Τ.Α., αλλά για το

σύνολο των εργαζομένων στη χώρα

ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης ή εί-

δους απασχόλησης.

Πολύ περισσότερο που η σύσταση

αναφέρει ότι ο κατάλογος παρέχει γνώ-

ση για τις προκαλούμενες επαγγελμα-

τικές ασθένειες και έτσι υπάρχει η δυ-

νατότητα με τη συνέργεια του δημοσίου

συστήματος υγείας να προλαμβάνονται

αυτές.

Το ζήτημα δεν είναι μόνο από τί

επαγγελματικές ασθένειες θα πάσχουν

οι εργαζόμενοι/ες ανάλογα με το είδος

εργασίας τους, αλλά και η ύπαρξη των

αναλόγων πολιτειακών δομών υγείας,

υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία,

ούτως ώστε να μην προκαλούνται

αυτές. Αλλά και σε περίπτωση που

αυτές προκύπτουν να υπάρχει η ανά-

λογη κοινωνική, ηθική, ποσοτική και

ποιοτική επανένταξη και αποκατάσταση

του εργαζόμενου.

Το θέμα των επαγγελματικών ασθε-

νειών είναι συναφές με το εργατικό

ατύχημα, αλληλένδετο με τα επικίνδυνα

Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα

(Β.Α.Ε.) και την ύπαρξη δομών για την

υγεία και ασφάλεια στην εργασία.

Η εκτεταμένη εφαρμογή ελαστικών

μορφών απασχόλησης και πολυαπα-

σχόλησης, η ύπαρξη και λειτουργία

εκτεταμένου δικτύου υπεργολάβων σε

ιδιωτικό και δημόσιο τομέα με εργα-

ζόμενους επισφαλούς εργασιακής σχέ-

σης, κύρια μετανάστες/ριες, θα έχει

ως αποτέλεσμα την αυξημένη εμφάνιση

επαγγελματικών ασθενειών, με σοβαρές

συνέπειες για τους ίδιους, αλλά και για

τη δημόσια υγεία, τα οικονομικά των

ασφαλιστικών φορέων (στη περίπτωση

που τυχαίνει να είναι ασφαλισμένοι).

Ταυτόχρονα θα παρατηρηθεί και η αύ-

ξηση των εργατικών ατυχημάτων.

Η ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελ-

ματικού κινδύνου που ισχύει, στο

αμελητέο ποσοστό του 1%, ουσιαστικά

δεν εφαρμόσθηκε ανάλογα με την

επικινδυνότητα της επιχείρησης και την

πρακτική της για την υγεία, την υγιεινή

και ασφάλεια των εργαζομένων.

Είναι απαραίτητη η σύσταση «Φορέα

Επαγγελματικού Κινδύνου», ο οποίος

θα αναπτύσσει μια πολιτική για την

εκτίμησή του. Να επαναλειτουργήσει

και να τροποποιηθούν η σύσταση, η

σύνθεση και οι αρμοδιότητες της Επι-

τροπής Προλήψεως Εργατικών Ατυχη-

μάτων Ν.Δ. 4104 (20.09.1960 - ΦΕΚ

147, τ. Α).

Να γίνει επαναφορά της κυμαινόμενης

εισφοράς του επαγγελματικού κινδύνου

1%, που έγινε σταθερή (νόμος 2084/92

άρθρο 45 σημείο 4), όπως ορίζεται από

το Ν.Δ. 4104 (20.09.1960 - ΦΕΚ 147, τ.

Α) και Β.Δ. 473 (26.07.1961 - ΦΕΚ 119,

τ. Α), που θα προσδιορίζεται, να ανα-

προσαρμόζεται, θα αυξάνει και θα μει-

ώνεται με βάση, όχι μόνο την κατηγορία

επιχειρήσεων ή εργασιών, την επικιν-

δυνότητα του παραγωγικού κλάδου

παραγωγής, τα δηλωθέντα ατυχήματα

και επαγγελματικές ασθένειες, αλλά και

από τα προκύπτοντα στοιχεία, τον

ιατρικό και περιβαλλοντολογικό έλεγχο.

Το συνολικό οικονομικό κόστος των

συνεπειών του επαγγελματικού κινδύ-

νου με την μορφή των εργατικών ατυ-

χημάτων, των επαγγελματικών ασθε-

νειών και της πρόωρης φθοράς της

υγείας των εργαζομένων εκτιμάται ότι

ξεπερνά το 2% του Α.Ε.Π., σύμφωνα με

σχετικές μελέτες.

Η διαδικασία που ακολουθούν, εσκεμ-

μένως, τα Ασφαλιστικά Ταμεία να κα-

ταγράφουν τις επαγγελματικές ασθένει-

ες ως «κοινή νόσο» με την ανοχή του

κράτους αποβλέπει στην σταδιακή

εξάλειψη της εισφοράς του επαγγελμα-

τικού κινδύνου, διότι η επαγγελματική

ασθένεια, βάσει της κείμενης νομοθε-

σίας, εμπίπτει στην ίδια κατηγορία του

εργατικού ατυχήματος.

Οι επιπτώσεις στα οικονομικά των Τα-

μείων από την μη εφαρμογή των μέτρων

Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας εί-

ναι τεράστιες, επειδή οι δαπάνες από τα

όποια εργατικά ατυχήματα και τις ε-

παγγελματικές ασθένειες (νοσήλια, φάρ-

μακα, επανένταξη και αναπηρικές συντά-

ξεις) βαρύνουν τα ασφαλιστικά ταμεία

με αρκετά δισ. τον χρόνο.

Μάλιστα, οι εισφορές του Φορέα

Ασφάλισης Επαγγελματικού Κινδύνου

θα έπρεπε να τροφοδοτούν το Εθνικό

Κέντρο Αναφοράς για την Υγεία και

Ασφάλεια στην Εργασία, ώστε με την

κατάλληλη στελέχωση να έχει τη δυνα-

τότητα να επεξεργάζεται τα στοιχεία με-

τρήσεων των ΕΣ.Υ.Π.Π. και ΕΞ.Υ.Π.Π.,

να εξαγάγει τα ανάλογα συμπεράσματα

και να προτείνει μέτρα για την προ-

άσπιση και βελτίωση της υγείας των

εργαζομένων.

Οι διατάξεις του Π.Δ. 17/96 είναι σαφείς

ως προς την υποχρέωση του εργοδότη

(ιδιώτη και δημοσίου) για συγκρότηση

Εσωτερικών Υπηρεσιών Προστασίας και

Πρόληψης (ΕΣ.Υ.Π.Π.), κατάλληλα στελε-

χωμένων.

Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστε-

ράς (ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) προτείνει:

Τη δημιουργία Φορέα Ασφάλισης Ε-

παγγελματικού Κινδύνου,

Τη συγκρότηση Εσωτερικών Υπηρεσι-

ών Προστασίας Πρόληψης (ΕΣ.Υ.Π.Π.)

σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, όπου

από τη κείμενη νομοθεσία επιβάλλε-

ται,

Τη δημιουργία Εθνικού Κέντρου Ανα-

φοράς για τα ζητήματα Υγείας και

Ασφάλειας της Εργασίας,

Τη δημιουργία θέσεων Δ.Ε.Π. Ιατρι-

κής της Εργασίας στις Ιατρικές Σχο-

λές με κατάλληλο περιεχόμενο σπου-

δών για τους μελλοντικούς γιατρούς

εργασίας,

Τη στελέχωση των νοσοκομείων του

Ε.Σ.Υ. με Τμήματα Ιατρικής της Εργα-

σίας,

Την αύξηση του αριθμού των ειδικευ-

ομένων γιατρών εργασίας,

Τη δημιουργία μεταπτυχιακού διεπι-

στημονικού προγράμματος για από-

φοίτους Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. για την εξει-

δίκευσή τους ως Τεχνικών Ασφαλείας,

Την εφαρμογή του πρωτοκόλλου για

τη καταγραφή των εργατικών ατυχη-

μάτων και των επαγγελματικών ασθε-

νειών,

Την επέκταση του θεσμού εφαρμογής

της κείμενης νομοθεσίας για την Υγεία

και Ασφάλεια στην εργασία για όλους

τους φορείς και τα ασφαλιστικά τα-

μεία για όλους τους εργαζόμενους

ανεξάρτητα της οποιαδήποτε εργασια-

κής σχέσης,

Τη λήψη πρόσθετων μέτρων για τους

εργαζόμενους/ες σε επικίνδυνους και

ανθυγιεινούς χώρους, συγχρόνως με

τη λειτουργία δομών για την προ-

στασία της υγείας τους και τη δια-

σφάλιση της σωματικής τους ακεραι-

ότητας και της ψυχικής και σωματικής

τους ευεξίας,

Την αναβάθμιση και διαμόρφωση της

ισχύουσας νομοθεσίας για τα Βαρέα

και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (Β.Α.Ε.),

Τη στελέχωση του Σ.ΕΠ.Ε. και των

ΚΕ.Π.Ε.Κ. με εξειδικευμένους για-

τρούς εργασίας και τεχνικούς ασφα-

λείας με παράλληλη ενίσχυσή τους

ανά περιφέρεια, ανάλογα με την επι-

κινδυνότητα των παραγωγικών δρα-

στηριοτήτων,

Τη λειτουργία διαπιστευμένων εργα-

στηρίων για μετρήσεις βλαπτικών πα-

ραγόντων (διοξίνες, ίνες αμιάντου κ.λ.π.)

και

Τη σύσταση Τμημάτων Υγείας - Ασφα-

λείας της Εργασίας ανά Υγειονομική

Περιφέρεια, όπως προβλέπεται στο

Ν. 3329/05 και Ν. 3370/05.

εργασiαυγεία 5 3

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ! ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΨΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

ΧΧΧΧ

Η σύγκρουση ανάμεσα στην εργασία και στο περι-βάλλον είναι κατασκεύασμα του νεοφιλελευθερισμού. Αυτό που χρειάζεται είναι μια ευρεία συμμαχία που να μπορεί να μεταμορφώσει ριζικά την παραγωγή. Σήμερα, ακούγεται τόσο οικείο, σχεδόν φυσικό: οι αμοιβαία αποκλειόμενες απαιτήσεις και οι φαινομενικά αντίθετες ατζέντες τις εργασίας και του περιβαλλοντικού κινήματος. Αλλά στην πραγματικότητα, αυτή η τεχνητή διαίρεση δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια κρίσιμη νεοφιλελεύθερη στρατηγική για να διαιρέσει δύο από τα πιο ισχυρά κοινωνικά κινήματα της βιομηχανικής εποχής, των οποίων η συμμαχία μπορεί να είναι ένας επικίνδυνος σύνδεσμος με τη δυνατότητα να θέσει υπό αμφισβήτηση την ίδια την ουσία του καπιταλιστικού «μαγκανοπήγαδου της παραγωγής». Επομένως, είναι σημαντικό το ότι εργασία και περιβαλλοντικοί οργανισμοί/ δημόσιας υγείας αποκτούν μια ιστορική προοπτική και συνειδητοποιούν την επαναστατική δυναμική ενός κοινού πολιτικού προγράμματος. Ένα μέρος, όπου αυτό το γεγονός έγινε πιο ξεκάθαρα τα τελευταία χρόνια, είναι η ιταλική πόλη Ταράντο, Απουλια, όπου προέκυψε αριθμός οργανώσεων των πολιτών και «επιτροπές» ως απάντηση σε ένα από τις πιο σοβαρές επαγγελματικές, περιβαλλοντικές και δημόσιας υγείας κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας. Αυτοί οι οργανισμοί και επιτροπές έχουν ήδη αρχίσει να κινητοποιούν διάφορους τρόπους και μορφές δράσεις – από τον κυβερνό-ακτιβισμό και κινηματογραφικές ταινίες μέχρι διαδηλώσεις και εκστρατείες – για να καταπολεμήσουν τον επαγγελματικό εκβιασμό ενός τοπικού εργοδότη. Την τελευταία Πρωτομαγιά, κατάφεραν να κινητοποιήσουν περισσότερους από 100,000 ανθρώπους σε μια αυτο-οργανωμένη, πολυπληθή συναυλία που πραγματοποιήθηκε σε ανοικτό ανταγωνισμό με μια οργανώνεται παραδοσιακά στη Ρώμη, από συνδικάτα, συνομοσπονδίες και τη R.A.I., την ιταλική κρατική τηλεόραση. Ως ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα εργαστάσια χάλυβα στην Κύπρου, που μετρά περίπου 20,00 υπαλλήλους για το 2012 και που ανήκει στον πρώην κρατικό όμιλο I.L.V.A., ο οποίος τώρα ελέγχεται από την οικογένεια Riva, το εργοστάσιο Ταράντο προσέλκυσε τη δημόσια προσοχή το 2011. Σύμφωνα με δικαστική απόφαση, η εταιρεία ήταν ένοχη για εξωφρενικές παραβιάσεις περιβαλλοντικών κανονισμών και το δικαστήριο διέταξε την άμεση παύση των εργασιών του, μέχρι την πλήρη αποκατάσταση και περιβαλλοντική εξυγίανση των περιοχών που καταστράφηκαν. Η απάντηση της εταιρείας ήτην αλαζονική επαναδιατύπωση της ασυμβατότητας των περιβαλλοντικών κανονισμών με τους οικονομικούς σχεδιασμούς της, θεσπίζοντας εκ νέου την στρατηγική του επαγγελματικού εκβιασμού που παραδοσιακά λειτούργησε ως τρόπος για να μπλοκαριστούν νομικά οποιεσδήποτε ενέργειες ενάντια στα συμφέροντα των επιχειρήσεων. Η διοίκηση προχώρησε τόσο πολύ, ώστε οργάνωσε ενεργά διαδηλώσεις εργαζομένων ενάντια στη δικαστική απόφαση, κερδίζοντας υποστήριξη και άφθονη κάλυψη από τα Μ.Μ.Ε., ώστε να πειστεί η κοινή γνώμη ότι υπήρχε όντως πραγματική αντίθεση κατά των εισαγγελικών αρχών και των τοπικών περιβαλλοντικών οργανώσεων στη πόλη Ταράντο – που η εταιρεία είναι κατά πολύ ο μεγαλύτερος εργοδότης. Το Ταράντο είναι μια από τις χαρακτηριστικές εκφράσεις την ανυπόφορης αντίφασης που επιβάλλεται στους ανθρώπους, αυτό που ο Allan Schnaiberg ονόμασε «το μαγκανοπήγαδο της παραγωγής» (και της κατανάλωσης και των αποβλήτων): η αντίφαση ανάμεσα στην παραγωγή και στην αναπαραγωγή. Αυτό μπορεί να το φαντασθεί κανείς κάτι σαν τη Λερναία Ύδρα – ένα τέρας με πολλά κεφάλια: επαγγελματικές ασθένειες, εργατικά ατυχήματα, περιβαλλοντική μόλυνση και οικοκτονία, καταστροφές της δημόσιας υγείας, η εκμηδένιση των δυνατοτήτων και προοπτικών για εναλλακτικές/ αυτόνομες μορφές της τοπικής οικονομίας και ούτω καθεξής. Για τα τελευταία 50 χρόνια, αυτό το τέρας προκάλεσε απίστευτη συγκέντρωση καρκίνου[1], δυσπλασίες και άλλες διαταραχές στην περιοχή του κόλπου του Ταράντο, κάτι το οποίο καθιστά ακόμα πιο αφόρητο με την αδυναμία των υποδομών δημόσιας υγείας και την έλλειψη επαρκούς περίθαλψης. Όπως στην ταινία επιστημονικής φαντασίας Alien, το τέρας που μοιάζει στη Λερναία Ύδρα εισχώρησε πλέον στο δημόσιο χώρο και στα σώματα των ανθρώπων και είναι υπό την κατάληψή του. Με σημαντικούς τρόπους η πρωτομαγιάτικη συναυλία στο Ταράντο ήταν επομένως μια έκφραση δυσαρέσκειας με αυτό που οι διοργανωτές (και πολλοί από τους κατοίκους της πόλης) θεωρούν ως την πολιτικών των συνδικάτων σε θέματα οικολογίας: 1) φαίνονται αρκετά εφησυχασμένα με τον εταιρικό επαγγελματικό εκβιασμό 2) δεν είναι ευαίσθητα στις απειλές της δημόσιας υγείας που έρχονται με την περιβαλλοντική μόλυνση 3) συχνά αντιτίθενται σθεναρά σε περιβαλλοντικές κινητοποιήσεις σε τοπικό επίπεδο. Παρόλα αυτά, η αλήθεια είναι ότι είναι απλώς αδύνατο να διαχωριστεί ή αποξενωθεί η ζωή από την εργασία – όπως έχουν εδώ και καιρό επιχειρήσει η βιομηχανική οικονομία και κοινωνία. Ένας άλλος τύπος οικονομίας πρέπει να δημιουργηθεί, ένας τύπος [οικονομίας] που κάνει τη δουλειά της ανθρώπινης δραστηριότητας η οποία διατηρεί τη ζωή και όλα τα μέλη της κοινότητας μοιράζονται σε διάφορες μορφές στο χώρο (την πόλη, τη θάλασσα, την ενδοχώρα και το τοπικό οικοσύστημα), και ακόμα και μεταξύ των ειδών, σε σχέση με την καθημερινή εργασία που γίνεται από μη-ανθρώπινη φύση για να διατηρήσει τη ζωή στο τοπικό

περιβάλλον. Ένας άλλος τύπος οικονομίας είναι αναμφισβήτητα, αναγκαίος επειγόντως. Όλη η οργή, η απογοήτευση, ο πόνος και η σύγκρουση που οι κοινότητες της εργατικής τάξης των βιομηχανικών περιοχών έχουν ενσωματωθεί και μεταφέρονται στη ζωή τους πρέπει τώρα να οδηγήσουν σε ένα νέο ορίζοντα αγώνα, ένα νέο και καλύτερο άρμα από αυτά που κατασκεύασε η αγορά και το νεοφιλελεύθερο κράτος, και τα συνδικάτα και τα κόμματα που σχετίζονται με αυτά. Ένα όραμα που μπορεί, τέλος, να απελευθερώσει τους ντόπιους από τις αφόρητες αντιφάσεις του «μαγκανοπήγαδου της παραγωγής», από τον εσωτερικό εξωγήινο [Alien – όπως η αναφορά στην ταινία πιο πάνω]. Το σύνθημα Taranto libera! (Απελευθερώστε το Ταράντο!) είπε ακριβώς αυτό, το οποίο φώναξε ξανά και ξανά κατά τη διάρκεια της συναυλίας. Αλλά, για να είναι εφικτός ένας άλλος κόσμος, χρειάζεται πρώτα να οραματιστεί, όχι μόνο από άτομα [μονάδες] και ομάδες ακτιβιστών, αλλά και σε πολιτικό επίπεδο. Οραματιζόμενοι/ νες ένα νέο κόσμο καθίσταται αναγκαίο για να μην είναι ένας κλειστός αγώνας και να αναπαράγει τις αντιφάσεις του παλιού κόσμου, αλλά να είναι ελπιδοφόρος και εποικοδομητικός. με τη συνειδητοποίηση όσων έχουν ήδη γίνει από άλλους ανθρώπους, στο παρελθόν και στο παρόν, μέσα από τους αγώνες και τα κινήματα, είτε των κοινοτήτων μας είτε αλλού, άμεσα θα αποκτήσουμε καθαρότερη αντίληψη της προοπτικής όχι μόνο ενός αλλά πολλών άλλων κόσμων. Βλέποντας αυτές τις προοπτικές της πραγματικότητάς τους, με τα οράματα και τις προκλήσεις τους, με τις νίκες και τις αντιφάσεις τους, θα μας βοηθήσει να οραματιστούμε τις δικές μας προοπτικές εδώ και τώρα και να οργανώσουμε καλύτερα τους αγώνες μας. Αυτή είναι η συμβολή που αυτό το άρθρο στοχεύει να δώσει σε όλους όσοι αγωνίζονται για απελευθέρωση από το ζουρλομανδύα του επαγγελματικού εκβιασμού. Στο επόμενο μέρος, θα «ξεθάψω» μερικές ιστορίες, με την ελπίδα ότι θα γίνουν άξονες του πολέμου, όπως η συλλογικότητα των συγγραφέων Wu Ming (ψευδώνυμο μιας ομάδας ιταλών συγγραφέων που δημιουργήθηκε το 2000) το έθεσε: τα μέσα απελευθέρωσης που λειτουργούν μέσα από το πολιτικό φαντασιακό.

της κ. Stefania Barca * Roar Magazine

Οι Συνασπισμοί εργαζομένων/ περιβαλλοντιστών που λειτουργούν σε κοινές πλατφόρμες εργασίας και πολιτικού αγώνα δεν είναι ασυνήθιστοι στην παγκόσμια μεταπολεμική ιστορία. Όταν οι οδηγοί φορτηγών και οικο-ακτιβιστές διαδήλωσαν μαζί στους δρόμους του Σιάτλ [2] κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων ενάντια στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (Π.Ο.Ε.) το 1999 με το σύνθημα «Teamsters and turtles», δεν ήταν κάτι καινούργιο, αλλά απλώς υπήρξε η αναβίωση μιας πολιτικής στρατηγικής που είχε ήδη εγχειρηθεί κατά τη Φορντική περίοδο, που οδήγησε σε μια σημαντική νομοθετική μεταρρύθμιση στον τομέα της εργασία και της δημόσιας υγείας, όπως και της περιβαλλοντικής προστασίας. Ήταν η πρακτική συνεργασία μεταξύ, εργατικών, περιβαλλοντικών, φοιτητικών και φεμινιστικών κινημάτων που επέτρεψε τη ψήφιση των Πράξεων Καθαρός Αέρας και Καθαρό Νερό (1972) στις Η.Π.Α. και που υποστηρίχθηκε σθεναρά από την πιο δυνατή ομοσπονδία συντεχνιών της εποχής, τους Εργαζόμενους σε Χημικά Πετρελαίου και Ατομικής Ενέργειας (Oil Chemical and Atomic Workers - O.C.A.W.). Στην Ιταλία, ο θεσμός του Συστήματος Δημόσιας Υγείας (Sistema Sanitario Nazionale), το 1978 ήταν αποτέλεσμα μιας δεκαετίας εντατικών αγώνων και δύο γενικών απεργιών, που προωθήθηκε από το γνωστό «περιβαλλοντικό σύλλογο» μέσα στη συνομοσπονδία των συνδικάτων: ένας συνασπισμός από γιατρούς εργασίας, κοινωνιολόγους και συνδικαλιστές που είχαν προηγουμένως επιφέρει επαναστατικές αλλαγές στους κανονισμούς του εργασιακού περιβάλλοντος, προωθώντας την αρχή του άμεσου ελέγχου των εργαζομένων (Άρθρα 4 και 9 του Καταστατικού Εργασίας που εγκρίθηκε το 1970). Άλλα σχετικά παραδείγματα τέτοιων στρατηγικών συμμαχιών μπορούν να εξαχθούν από διάφορους χώρους και τομείς της οικονομίας, όπως ο επιτυχημένος αγώνας κατά της χρήσης φυτοφαρμάκων που πραγματοποιήθηκε κατά τη δεκαετία του 1960 από το συνδικάτο Ενωμένων Αγροτών, κινητοποιώντας τους Λατίνους εργάτες στους πορτοκαλεώνες και τους αμπελώνες της Καλιφόρνια για να αποκτήσουν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και διαβίωσης και για την αναγνώριση των εργασιακών δικαιωμάτων. Ένας αγώνας που εστίασε στις σοβαρές απειλές στην υγεία λόγω των αγρο-χημικών όχι μόνο στους αγρότες και τις οικογένειές τους, αλλά και στο αμερικανικό καταναλωτικό κοινό και το περιβάλλον γενικότερα. Όμως, το πιο χαρακτηριστικό, ίσως, παράδειγμα του περιβαλλοντισμού των εργαζομένων μπορεί να αναζητηθεί βαθιά στο δάσος του Αμαζονίου στη Βραζιλία, εκεί, όπου στα μέσα της δεκαετίας του 1980, μια ένωση συλλεκτών καουτσούκ – οι seringueiros – οργανώθηκαν επιτυχώς για να υπερασπιστούν το δάσος από την επίθεση ισχυρών εταιρειών ξυλείας και κτηνοτρόφων, ενώ ταυτόχρονα υπερασπίζοντας το δικαίωμά τους να ζουν και να εργάζονται στο δάσος, δημιουργώντας συνεταιρισμούς για τη διαχείριση δραστηριοτήτων βιώσιμης εξόρυξης, όπως το καουτσούκ και η συλλογή ξηρών καρπών ή η αλιεία. Παρά τη βίαιη αντίθεση των ισχυρών τοπικών συμφερόντων που οδήγησαν σε αριθμό δολοφονιών των συνδικαλιστών και περιβαλλοντιστών, ο αγώνας

των συλλεκτών καουτσούκ πέτυχε στο να δημιουργηθεί ένας αριθμός «εξορυκτικών αποθεμάτων», όπου οι ακτήμονες ντόπιου αναγνωρίστηκαν νομικά και στηρίχθηκαν από το κράτος ως νόμιμοι «ιδιοκτήτες» και προστάτες του δάσους. Το τί μας λένε οι πιο πάνω ιστορίες είναι ότι είναι όντως δυνατό να οικοδομηθούν κοινωνικοί αγώνες που είναι ταυτόχρονα και περιβαλλοντικοί αγώνες, παρόλο ότι προκύπτουν από την εμπειρία και το όραμα της εργατικής τάξης για το τί είναι οικολογία. Ωστόσο, η ανανεωμένη συμμαχία μεταξύ εργατικών και περιβαλλοντικών κινημάτων πρέπει να ανοικοδομηθεί σε πιο στέρεες βάσεις, από ότι στο παρελθόν. Η ιδεολογία της οικονομικής ανάπτυξης ως πανάκεια για όλα τα κοινωνικά προβλήματα και ο μόνος τρόπος για να δημιουργηθεί κοινωνική πρόνοια, πρέπει αμφισβητηθεί και τελικά εγκαταλειφθεί από το εργασιακό κίνημα, επειδή οι επιταγές της ανάπτυξης είναι ισχυρές δικαιολογίες για την πιο ξεδιάντροπη περιφρόνηση της ευημερίας των ανθρώπων και της μη-ανθρώπινης φύσης. Το ίδιο ισχύει για την ψευδαίσθηση της οικονομίας (π.χ. καπιταλισμός) μέσα από οικο-αποδοτικές τεχνολογίες και μηχανισμούς αγοράς, μια ψευδαίσθηση που αγκαλιάστηκε σε μεγάλο βαθμό, τόσο από το εργατικό όσο και από το περιβαλλοντικό κίνημα, με την υποστήριξη κυβερνήσεων και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Η διαδικασία αποβιομηχανοποίησης των «ανεπτυγμένων» χωρών τα τελευταία 20χρόνια δείχνει πόσο το «πρασίνισμα» της οικονομίας έχει οδηγήσει στην απλή μεταφορά των βιομηχανικών κινδύνων και τα ποσοστά θανάτων σε λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, ενεργώντας μέσα από την άγρια λογική του καθεστώτος των «διπλών προτύπων», από το οποίο οι πολυεθνικές μπορούν να στρέψουν στο εξωτερικό εκείνες τις παραγωγές/ τεχνολογίες οι οποίες απαγορεύτηκαν στις χώρες τους ή ρυθμίζονται αυστηρά στις χώρες προέλευσής τους. Ο ίδιος μηχανισμός μετατρέπει τις κοινότητες της εργατικής τάξεις στον πρώτο κόσμο, όλο και περισσότερο ευάλωτες στον επαγγελματικό εκβιασμό, απειλώντας με την μετακίνηση των βιομηχανικών δραστηριοτήτων αλλού. Επιπλέον, πολλές από τις σημερινές λεγόμενες «πράσινες» τεχνολογίες, έχουν στην πραγματικότητα πολύ αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, στις συνθήκες εργασίας και στη δημόσια υγεία, ειδικά όταν εφαρμόζονται σε μεγάλη κλίμακα – ένα γεγονός το οποίο έχει αποδειχθεί με αγώνες βάσης [της βάσης της κοινωνίας] και έρευνα σε ένα αριθμό τέτοιων προγραμμάτων «πράσινης οικονομίας» την τελευταία δεκαετία. Αιολικά πάρκα, για παράδειγμα, στα οποία αντιτάχθηκαν σθεναρά τοπικές κοινότητες στην Ελλάδα και στην Ισπανία εξαιτίας των επιπτώσεων σε αγροτικές περιοχές, μεταβάλλοντας τα τοπικά κλίματα και το τοπίο, όπως και τα πρότυπα χρήσης γης. Ακόμα μεγαλύτερες επιπτώσεις στο έδαφος, το τοπικό κλίμα και τα οικοσυστήματα συνδέονται με μεγάλα σχέδια παραγωγής ηλιακής ενέργειας – ακόμα ένα αντικείμενο αμφισβήτησης και αιτίας σοβαρών επαγγελματικών κινδύνων. Αλλά το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα προέρχεται από την επιχείρηση βιοκαυσίμων στη Βραζιλία (και αλλού στη Λατινική Αμερική), όπου εκτεταμένες φυτείες μονοκαλλιέργειες ζαχαροκάλαμου αντικατέστησαν εκατομμύρια εκτάρια δάσους, και συχνά περνούν από τις εργασιακές συνθήκες ημι-σκλάβων εργαζομένων σε συνθήκες φρικτού μόχθου και κινδύνων υγείας. Προφανώς, το θέμα δεν είναι η κυνική απόρριψη οποιασδήποτε μορφής παραγωγής εναλλακτικής ενέργειας ως εξίσου απειλητική στο περιβάλλον και στη Δημόσια Υγεία. Αναμφίβολα οι ανανεώσιμες και μη-ορυκτές πηγές ενέργειας πρέπει να αναπτυχθούν ως ο μόνος τρόπος για έξοδο από την παρούσα κλιματική κρίση. Αλλά το θέμα της διάστασης και κλίμακας είναι θεμελιώδους σημασίας: η εναλλακτική ενέργεια μπορεί και πρέπει να αναπτυχθεί σε μικρή κλίμακα, στοχεύοντας σε αυτόνομες και αποκεντρωμένες μορφές για τα νοικοκυριά και τις τοπικές κοινωνίες. Οι τεχνολογίες ανανεώσιμης ενέργειας μπορούν να είναι βιώσιμες μόνο άν εφαρμοσθούν σε τέτοιο αποκεντρωτικό και τοπικά ελεγχόμενο επίπεδο, ακόμα και δεν είναι η κλίμακα που αποδίδει τεράστια κέρδη (και πολιτικής εξουσίας). Αλλά αυτό θα μπορούσε να υπονοεί μια μεταμόρφωση όχι μόνο του τρόπου και της δομής της αστικής ζωής, αλλά και της ίδιας της κοινωνικής οργάνωσης της εργασίας. Σπάζοντας τις πολλαπλές κρίσεις που πλήττουν τον κόσμο σήμερα – τόσο στον τομέα της οικονομίας και εργασίας, όσο και στον τομέα της οικολογίας και της δημόσιας υγείας – απαιτείται όχι μικρότερη προσπάθεια από την πλήρη απόρριψη «του μαγκανοπήγαδου της παραγωγής» περιλαμβανομένων των πολιτικών, οικονομικών και της ιδεολογίας της απεριόριστης ανάπτυξης. Αυτό απαιτεί μια οικολογική επανάσταση όπως της θεωρητικού Carolyn Merchant: μια πλήρης στροφή στην κοινωνική οργάνωση της παραγωγής, αναπαραγωγής και συνείδησης. Ένας άλλος τρόπος εργασίας και διαβίωσης, παραγωγής και διανομής του πλούτου που έχει τις ρίζες στην μη-αποξενωμένη εργασία, το σεβασμό στη ζωή και τα κοινά, πρέπει να είναι η πολιτική πλατφόρμα στην οποία να οικοδομηθεί αυτή η νέα συμμαχία. Εργάτες και περιβαλλοντιστές του κόσμου, ενωθείτε! * Η κ. Stefania Barca είναι Καθηγήτρια στο Κέντρο Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Coimbra. Το άρθρο προέρχεται από το online εβδομαδιαίο Κυπριακό Περιοδικό Εναλλακτικής Πληροφόρησης Δέφτερη Ανάγνωση (Ιστότοπος: http://2ha-cy.blogspot.gr/).

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε. ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ Ε.Ε.Ι.Ε.Π. ΧΧxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧΧ ΧΧΧ Χ

Παρατίθεται ο χαιρετισμός του Γενικού Γραμματέα της Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε. κ. Γιώργου

Κουράση, στην ημερίδα της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρικής της Εργασίας και

Περιβάλλοντος (Ε.Ε.Ι.Ε.Π.) με θέμα: Υγεία και Ασφάλεια της Εργασίας στη

χώρα μας, που πραγματοποιήθηκε στις Αίθουσες Κατάρτισης του Ελληνικού

Ινστιτούτου Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας (ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε.) στην Αθήνα,

την Τρίτη 28 Απριλίου 2015 με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας

Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία.

Το πλήρες κείμενο του χαιρετισμού του κ. Γιώργου Κουράση έχει ως

ακολούθως:

«Κυρίες και κύριοι, κατ’ αρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο κ.

Βασίλη Δρακόπουλο και το Δ.Σ. της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρικής της Εργασίας

και Περιβάλλοντος για την πρόσκληση τους, να βρίσκομαι ανάμεσά σας

εκπροσωπώντας την Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε. για ένα τόσο σοβαρό θέμα που αφορά στις

ασφαλείς και υγιείς συνθήκες εργασίας στους χώρους που αυτή ασκείται, τόσο

από τους εργαζόμενους όσο και από τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και

αυτοαπασχολούμενους.

Αποτελεί άλλωστε ένα καίριο ζήτημα διότι αφορά τον πυρήνα όχι μόνο των

εργασιακών αλλά και των κοινωνικών σχέσεων. Μεταφέροντας επίσης και τις

ειλικρινείς ευχές του Προέδρου, κ. Γιώργου Καββαθά, για μια γόνιμη και

δημιουργική ημερίδα.

Η βαθιά οικονομική κρίση που βρίσκεται η χώρα μας έχει αφήσει βαθιά

σημάδια στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων και της επιχειρηματικής

δραστηριότητας.

Η ανεργία συνεχίζει να καταγράφει ποσοστά ρεκόρ, ενώ περίπου 250.000

επιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο την τελευταία χρόνια. Το διαθέσιμο εισόδημα

των νοικοκυριών έχει μειωθεί τουλάχιστον 30%. Τα όρια ηλικίας στο

ασφαλιστικό σύστημα αυξάνονται υπέρμετρα και η ασφάλιση υγείας συνεχώς

υποβαθμίζεται.

Πέρα όμως από την οικονομική διάσταση που έχει αφήσει η πολιτική της

εσωτερικής υποτίμησης στους μισθούς, τα ημερομίσθια, τις επιβαρύνσεις των

αυτοαπασχολούμενων και των μικρών επιχειρηματιών, πρέπει να λάβουμε

υπόψη και το βαρύ φορτίο εργατικών ατυχημάτων και της υποβαθμισμένης

ποιότητας εργασίας. Συνθήκες οι οποίες σήμερα διαμορφώνονται δυστυχώς

όχι μόνο από άγνοια αλλά και από την πίεση που υφίστανται επιχειρήσεις και

εργαζόμενοι προκειμένου να ανταπεξέλθουν και να επιβιώσουν μέσα στην

κρίση.

Στο πλαίσιο αυτό, η Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε. έχει διαπιστώσει, ότι πέραν των μέτρων που

πρέπει εκ των πραγμάτων να λαμβάνονται, ώστε οι χώροι εργασίας να είναι

ασφαλείς, ο σημαντικότερος παράγοντας για την πραγμάτωση του στόχου,

είναι κυρίως η ενημέρωση και ενδυνάμωση της ευθύνης του ανθρώπινου

δυναμικού (εργοδοτών και εργαζομένων), ώστε κάθε κανόνας ασφάλειας που

απαιτείται κατά την εργασία, να τηρείται συνειδητά, χωρίς αποκλίσεις και να

μην θεωρείται πάρεργο αλλά αναπόσπαστο τμήμα της ίδιας της εργασίας. Το

Σ.ΕΠ.Ε., το Ι.Κ.Α., ο Ο.Α.Ε.Δ. πρέπει να ενισχυθούν ώστε να ασκούν

παράλληλα εποπτικό έλεγχο και προληπτικές πολιτικές. Περιμένουμε από την

πολιτεία την ουσιαστική ενδυνάμωση των νευραλγικών αυτών φορέων.

Η Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε. εκτός από τη θεωρητική τεκμηρίωση, υλοποιεί εκπαιδευτικά

προγράμματα κατάρτισης και διά βίου μάθησης που έχουν ως ομάδα - στόχο

εργαζόμενους και επαγγελματίες με σκοπό την ενημέρωσή τους στα θέματα

υγιεινής και ασφάλειας. Το ανθρώπινο κεφάλαιο, αποτελεί για όλους μας

αδιαπραγμάτευτη αρχή.

Ιδιαίτερα για τις μικρές επιχειρήσεις οι εργαζόμενοι αποτελούν κρίσιμο μέρος

της εύρυθμης λειτουργίας μιας επιχείρησης. Άλλωστε, σύμφωνα με στοιχεία

της Ε.Ε., οι μικρές επιχείρησες αντιστέκονται περισσότερο στις απολύσεις

εργαζομένων σε σχέση με τις μεγάλες.

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο η Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε. με πλήθος σεμιναρίων και εγκυκλίων

προς τα μέλη της, τονίζει την σημασία των εννοιών της Ασφάλειας και της

Υγείας στους χώρους εργασίας, για την δημιουργία ενός φιλικού εργασιακού

περιβάλλοντος τόσο για τους εργαζομένους όσο και για τις επιχειρήσεις.

Σε κάθε περίπτωση ως Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε. υποστηρίζουμε, ότι η εφαρμογή

οποιουδήποτε μέτρου προς την κατεύθυνση της βελτίωσης των συνθηκών

εργασίας, δεν συνεκτιμάται με οποιασδήποτε μορφής οικονομικά κριτήρια, και

η αρχή της προσαρμογής της εργασίας στον άνθρωπο και όχι το αντίστροφο,

είναι κανόνας που θα πρέπει να ισχύει χωρίς εκπτώσεις. Ευχαριστώ για την

προσοχή και την φιλοξενία σας».

ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ (Ε.Ε.Ι.Ε.Π.) jjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjj ΗΞxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxΗ http://www.iatrikiergasias.gr/index.php?mod=article&cat=newspaper http://utopia.duth.gr/~tconstan/ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Τα κείμενα και τα άρθρα που δημοσιεύονται δεν εκφράζουν αναγκαστικά τις απόψεις του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρικής της Εργασίας και Περιβάλλοντος χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Εκδότης (Υπεύθυνος σύμφωνα με το Νόμο): Θ.Κ. Κωνσταντινίδης <tconstan@med.duth.gr> Ειδικός Ιατρός Εργασίας, Καθηγητής Τμήμ. Ιατρικής Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Ιατρός Εργασίας

Διεύθυνση: Λιοσίων 143 και Θειρσίου 6, 6ος όροφος, Πλατεία Αττικής, Αθήνα 10445 Εργαστήριο Υγιεινής και Προστασίας Περιβάλλοντος, Συγκρότημα Προκλινικών Εργαστηρίων Ιατρικής Δ.Π.Θ., κτίριο 2, 1ος όροφος, Πανεπιστημιούπολη, Δραγάνα, Αλεξανδρούπολη 68100 χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

εργασiαυγεία