॥ श्री गणेशाय नमः जयजय अज अजजता ......*अध य...
TRANSCRIPT
*अध्याय दुसरा प्रारंभ*
॥ श्री गणशेाय नमः ॥
जयजय अज अजजता सर्वेश्वरा । हचेदं्रभागातटजर्वहारा ।
पणूणब्रह्मा रुजममणीर्वरा । दीनबंधो पाजह माम ्॥१॥
तझु्या र्वजशल्यार्वाचंनू । अर्वघचे दरे्वा आह ेशीण ।
कुडीमाजीं नसल्या प्राण । कोण जर्वचारी मढयातें ॥२॥
सरोर्वराची जदव्य शोभा । तोयामळुें पद्मनाभा ।
रसभरीत आतंला गाभा । टरफलातें महत्त्र्व आणी ॥३॥
तझुी कृपा त्याच परी । शरणागंतातें समर्ण करी ।
पाप ताप दनै्य र्वारी । हेंच आह ेमागणें ॥४॥
मागले अध्यायीं झालें कर्न । समर्ण गलेे जनघनू ।
तणेें बंकटलाला लागनू । हुरहूर र्वाटंू लागली ॥५॥
गोड न लाग ेअन्नपाणी । समर्ाांचा ध्यास मनीं ।
न हाले दृष्टीपासोनी । गजाननाच ेरूप तें ॥६॥
जजकडे पहार्वें जतकडे भास । होर्वो लागला त्याचंा खास ।
याचें नारं्व श्रोत ेध्यास । उग्या नसती पोरचषे्टा ॥७॥
चकुलेल्या धनेचूी । र्वत्स शजुि करी साची ।
तैसी बंकटलालाची । जथर्जत झाली जर्वबधु हो ! ॥८॥
हें जहतगजु सागंार्वया । जागा नव्हती कोठें तया ।
र्वजडलापंासीं बोलार्वया । छाती त्याची होईना ॥९॥
ऐशा रीजत जचत्ती भलें । जर्वचाराचें काहूर झालें ।
शगेारं्व अर्वघें धुडंाजळलें । परी न पत्ता लागला ॥१०॥
घरीं येता ंर्वडील पसुती । भर्वानी राम सन्मती ।
बाळा तझुी आज र्वतृ्ती । का रे झाली चचंळ ॥११॥
जचत्तीं उत्साह जदसनेा । र्वदनीं जदसे म्लानपणा ।
ऐशा असह्य यातना । होती कशाच्या सागं मज ? ॥१२॥
तू ंपोर् या तरणा वार्वान । नाहीं कशाची तलुा र्वाण ।
ऐसें साच असोन । जचतंातरू जदसतोसी ॥१३॥
जकंर्वा शरीरीं काहंी व्याधी । होतसे ती सागं आधीं ।
चोरून पतु्र ठेर्वी न कधीं । गोष्ट कोणती जपत्याला ॥१४॥
काहंी तरी सागंनू । केलें जपत्याचें समाधान ।
पनु्हा शोधाकारण । जफरू लागला शगेारं्वीं ॥१५॥
बंकटलालाच ेशजेारीं । एक होत ेसदाचारीं ।
घरीं होती जमेदारी । परी अजभमान नस ेत्याचा ॥१६॥
त ेदशेमखु रामाजीपतं । र्वयानें र्विृ अत्यंत ।
बंकटलालानें इत्यंभतू । हकीकत त्यानंा जनर्वेजदली ॥१७॥
त ेबोलले बंकटलालाला । तझुा र्वतृ्तान्त मी ऐजकला ।
तू ंजो परुुष कजर्सी मला । तो योगी असार्वा कोणीतरी ॥१८॥
योग्यार्वाचंनुी ऐशा जिया । जमळती न कोठें पाहार्वया ।
परू्वणसकृुता र्वाचंोजनया । होणें न दशणन अशाचंें ॥१९॥
तू ंघतेलें दशणन । जन्म तझुा धन्य धन्य ।
भटेता त ेतजुलागनू । ने मलाही दशणना ॥२०॥
ऐशा जथर्तीत जदर्वस चार । गलेे जनघनू साचार ।
बंकटलालासी तीळभर । जर्वसर न पडे तयाचा ॥२१॥
गोजर्वंदबरु्वा टाकळीकर । होत ेएक कीतणनकार ।
वायाचं्या कीतणनीं शारंगधर । प्रसन्नजचत्त होतसे ॥२२॥
लौजकक याचंा र्वर् हाडातं । होता मोठया प्रमाणांत ।
त ेआले जफरत जफरत । कीतणन कराया शगेारं्वी ॥२३॥
शकंराच्या मंजदरीं । झाली कीतणनाची तयारी ।
धारं्वो लागल्या नरनारी । कीतणन ऐकायाकारणें ॥२४॥
बंकटलालही तरे्ें आला । कीतणन श्रर्वणासाठी भला ।
मध्ये जशपंी भटेला । जपताबंर नाम वायाचें ॥२५॥
हा जशपंी जपताबंर । भोळा भाजर्वक होता फार ।
त्यासी समर्ाांचा समाचार । बंकटलालें कर्न केला ॥२६॥
दोघ ेकीतणना चालले । तों अर्वजचत समर्ण पाजहले ।
मागल्या बाजसू बसलेले । फरसार्वरी तधेर्वा ं॥२७॥
मग कशाचें कीतणन । गलेे उभयता ंधारं्वनू ।
जेर्वीं द्रव्य घटातें-पाहून । कृपण जाय हपापोनी ॥२८॥
र्वा चातकाते थर्वाजतघन । र्वा मोरासी मेघदशणन ।
जकंर्वा तो रोजहणीरमण । चकोर पाहाता आनंदें ॥२९॥
तसैें उभयतासंी झालें । दरू उभ ेराजहल े।
जर्वनयानें बोल ूलागले । काहंी आणू ंका खार्वया ? ॥३०॥
महाराज बोलले त्यार्वरी । तलुा गरज असेल जरी ।
आण झणुकाभाकरी । माळणीच्या सदनातंनू ॥३१॥
बंकटलाले सत्र्वरीं । चनू अधी भाकरी ।
आणोन ठेजर्वली हातार्वरी । तया योगेश्वराच्या ॥३२॥
चनू भाकरी खात खात । र्वदले जपताबंरासी समर्ण ।
जा जार्वोनी ओढयाप्रत । तुबंा भरोनी आण पाणी ॥३३॥
जपताबंर बोले गरुुराया । ओढयास पाणी अल्प सदया ।
पाण्यात तुंबा बडुार्वया । मळुीं नाहीं अर्वसर ॥३४॥
इतकुें असनु तें पाणी । खराब केलें गरुानंी ।
तेर्वीं जाणार् या येणार् यानंीं । नाहीं जपण्याच्या योग्य तें ॥३५॥
मजी ंअसल्या दसुरीकडून । पाणी आजणतो तुबंा भरून ।
तैं बोलले गजानन । दसुरें पाणी आम्हा ंनको ॥३६॥
नाल्याचचे आण पाणी । आतं तुबंा बडुर्वोनी ।
उगीच ओजंळी-ओजंळीनी । तुबं्यात पाणी भरंू नको ॥३७॥
तुबंा घऊेन जपताबंर । तात्काळ गलेा नाल्यार्वर ।
तुबंा भरेल ऐसे नीर । कोठें न त्यानें पाजहलें ॥३८॥
तळर्वे पदाच ेजभजतील । इतकुें च तरे्ें होते जल ।
करून हाताचंी ओजंळ । तुबं्यात पाणी भरणें नसे ॥३९॥
ऐसी झाली आड जर्वहीर । जचतंार्वला जपताबंर ।
जहय्या करुन अखरे । तुबंें थपशण केला जला ॥४०॥
तो ऐसें झाले अघटीत । तुबंा ठेर्वार्वा जेर् जेर् ।
तो बडेु तेर् तरे् । खळगा पडून ओढयाला ॥४१॥
नाल्याचें घाण जीर्वन । तुबं्यातं थफजटकासमान ।
आलें तैंसें पाहोन । जशपंी जचत्तीं चजकत झाला ॥४२॥
तो म्हण ेही ऐशी जथर्जत । कीं आज झाली जनजिती ।
ती योगशे्वराची साच शजि । संशय येर्ें धरणें नको ॥४३॥
तुबंा आणनू ठेजर्वला । योगेश्वराच ेसाजन्नध्याला ।
त्याचा समर्ें थर्वीकार केला । झणुकाभाकर सेजर्वल्यार्वर ॥४४॥
बंकटलालासी सपुारी । मागत ेझाले साक्षात्कारी ।
अरे माळीणीच्या भाकरीर्वरी । माझी सेर्वा करतोस का ं? ॥४५॥
काढ सपुारी जखशातनू । फोडोन दईे मजकारण ।
तें ऐकता ंसमाधान । बंकटलालास झालें बहु ॥४६॥
सपुारीच्या बरोबरी । दोन पसैे हातार्वरी ।
ठेजर्वता ंझाला व्याघ्ांबरी । ददुडंी ताबं्याच े॥४७॥
खडकु ददुडंी व्याघ्ाबंरी । ही मसुलमानी नाणी सारी ।
चालत होती व्यर्वहारीं । तया र्वर् हाड प्रातंातं ॥४८॥
पशैाप्रती पाहून । महाराज बोलले हासंोन ।
काय व्यापारी समजनू । मजला तू ंहें अजपणसी ? ॥४९॥
हें नाणें तमुचें व्यर्वहारी । मला न त्याची जरुरी ।
भार्वभजि नाण्यार्वरी । संतषु्ट मी रहातसे ॥५०॥
तें तझु्याजर्वळ होतें । म्हणनू भटेलो पनु्हा ंतू ंतें ।
याचा जर्वचार जचत्तातें । करी म्हणजे कळेल ॥५१॥
जा आता ंकीतणन । दोघ ेजाऊन करा श्रर्वण ।
मी जलंबापाशीं बैसोन । कर्ा त्याची ऐकतो ॥५२॥
दोघ ेकीतणनाप्रती आले । महाराज जलंबापाशीं बैसले ।
गोजर्वंदबरु्वाचें सरुू झालें । आरंभीचें जनरूपण ॥५३॥
जनरूपणासी भागर्वताचा । घतेला होता एक साचा ।
श्लोक एकादश थकंधाचा । हसंगीतामधील ॥५४॥
बरु्वानंी परू्वाणधाण जर्वशद केलें । त्याचा उत्तराधण समर्ण र्वदले ।
तें ऐकोन घोटाळले । गोजर्वंदबरु्वा मनातं ॥५५॥
हा उत्तराधण र्वदणारा । परुुष अजधकारी जदसतो खरा ।
जा त्या घऊेन मजंदरा । या हो कीतणनश्रर्वणास ॥५६॥
बंकटलाल जपताबंर । आजणक मंडळी जनघाली इतर ।
समर्ाणसी साचार । कीतणनासी आणार्वया ॥५७॥
केली जर्वनंती अर्वघ्यानीं । श्रोत ेअती जर्वनयानीं ।
परी बसल्या जागपेासोनी । मळुीं न महाराज हलले हो ॥५८॥
गोजर्वंदबरु्वा अखरे । येर्वोन जोडीत ेझाले कर ।
कृपा करार्वी एक र्वार । चला जशर्वाच्या मंजदरीं ॥५९॥
तमु्ही साक्षात ् शकंर । बरें न बसणें बाहरे ।
धन्यार्वाचंनू मंजदर । शनू्य साच समर्ाण ॥६०॥
परू्वणजन्मीचें पणु्य भलें । माझें आज उदलेें ।
म्हणनू ह ेदृष्टी पडले । साक्षात ्चरण जशर्वाच े॥६१॥
कीतणनाची फलप्राप्ती । झाली आज मजप्रती ।
र्वेळ न करा गरुुमतूी । चला मंजदरीं माझ्यासर्वें ॥६२॥
ऐसें गोजर्वंदबरु्वा बोलता ं। समर्ण र्वदले तत्त्र्वता ं।
ठेर्वी एकर्वामयता । भाषणीं गोजर्वंदा लर्वमात्र ॥६३॥
तू ंइतमयांत प्रजतपाजदलें । अर्वघें ईश्वरें व्याजपलें ।
आतं बाहरे काहंीं न उरलें । मग हा ऐसा हट्ट का ं? ॥६४॥
जें जें जयानें सागंार्वें । तें तें त्यानें आचरार्वें ।
शब्दच्छलासीं न करार्वें । साधकानें केव्हाहंी ॥६५॥
भागर्वताचा श्लोक सागंसी । आजण त्याच्या जर्वरुि र्वागसी ।
कर्ेकर् याची रीत ऐसी । बरर्वी नव्ह ेगोजर्वंदा ॥६६॥
पोटभर् या कर्केरी । तू ंन व्हार्वें भमूीर्वरी ।
जा कीतणन समाप्त करी । मी येर्नू ऐकतों ॥६७॥
बरु्वा कीतणनीं परत आले । गजोन अर्वघ्या ंबोलले ।
तमुच्या शगेारं्वी अमोल आलें । रत् न ह ेत्या साभंाळा ॥६८॥
हें न शगेारं्व राजहलें । पढंरपरू खचीत झालें ।
चालत ेबोलत ेयेर् आले । साक्षात ् ह ेपांडुरंग ॥६९॥
याचंी तरतदू ठेर्वार्वी । सेर्वा याचंी करार्वी ।
याचंी आज्ञा मानार्वी । र्वेदर्वामयापरी हो ॥७०॥
तरीच तमुचें कल्याण । होईल जनःसंशय करुन ।
अनायासें हें जनधान । जोडले त्या दर्वडंू नका ॥७१॥
कीतणन अर्वघें सागं झालें । लोक आपलु्या घरा ंगलेे ।
बंकटलाल घरी आले । जचत्तीं हषण माईना ॥७२॥
आपलु्या सन्माननीय जपत्यासी । हकीकत कजर्ली प्रेमेंसी ।
बाबा आपलु्या घरासी । गजानन आणा हो ! ॥७३॥
पतु्रानें जें कर्न केलें । ते भर्वानीरामें ऐजकलें ।
आजण प्रमेें ऐसें र्वदले । तूचं ये त्या घऊेन ॥७४॥
जपत्याची जमळाली संमती । बंकटलाल हषें अती ।
म्हण ेकधीं भटेेल गरुुमतूी । मजला सदनीं आणार्वया ॥७५॥
पढुें माजणक चौकातं । चौर्े जदर्वशीं सद ्गरुुनार् ।
भटेले बंकटलाला प्रत । अथतमानाचें समयाला ॥७६॥
जदनपजत अथता गलेा । इकडे बोध सयूण उदलेा ।
माजणक चौक प्राचीला । बंकटलालाच्या भाग्यानें ॥७७॥
गरुाखी घऊेन धनेसू । येऊं लागले ग्रामास ।
समर्ाांच्या आसपास । गाई जमूं लागल्या ॥७८॥
त्या र्वाटले नंदसतु । आला येर्ें साक्षात ।
र्वकृ्षार्वरी कररतात । पक्षी जकलजकलाट आनंद े॥७९॥
जदर्वाबत्तीची तयारी । दकुानदार कररती खरी ।
अशा र्वेळीं आला घरीं । घऊेन बंकट महाराजा ॥८०॥
जपत्यानें मजूतण पाहता ंक्षणीं । अती आनंद झाला मनीं ।
नमन साष्टागं केलें चरणीं । पाटार्वरी बैसजर्वलें ॥८१॥
आजण जर्वनजर्वलें जोडोन हात । काहंी भोजन करा येर् ।
तमु्ही साक्षात ्पार्वणतीकातं । प्रदोष र्वेळीं आला या ॥८२॥
जशर्व आराधन प्रदोषकालीं । घडेल तो भाग्यशाली ।
ऐसी आह ेऐजकली । थकंदपरुाणीं गोष्ट म्यां ॥८३॥
ऐसें म्हणोजन आजणलें । जबल्र्वपत्र तात्काळ भले ।
समर्ाांच्या ठेजर्वलें । परमभिीनें मथतकीं ॥८४॥
करा येर्ें भोजन । ऐसें गलेों बोलनू ।
परी थर्वयंपाकाकारण । अर्वधी आह ेकाहंीसा ॥८५॥
थर्वयंपाक होईपयांत । ह ेन र्ाबंले जरी येर् ।
तरी प्रदोषकालीं पार्वणतीकातं । गलेा उपासी घरातंनूी ॥८६॥
त्यास करंू कैसी तोड । ऐसें सकंट पडलें जड ।
जनसमदुाय प्रचडं । जमला मौज पाहार्वया ॥८७॥
जर्वचार केला अखरेीं । दपुारच्या परु् या आहते घरीं ।
त्याच ठेर्वोन तबकांतरी । पढुें ठेर्वूं समर्ाांच्या ॥८८॥
ते अर्वघचे जाणती । कपट नाहीं माझ्या जचत्तीं ।
भार्वें भटेतो उमापती । ऐसा आह ेजसिान्त ॥८९॥
मी जशळें आर्वजूणन । यासं घालीत नाहीं अन्न ।
जशर्वाय पममया रसोईकारण । जशळें म्हणणें उजचत नसे ॥९०॥
जचजंतल्याप्रमाणें तयारी । तात्काळ त्यानें केली खरी ।
आणनू ठेजर्वलें समोरी । तबक एक समर्ाांच्या ॥९१॥
परु् या बदाम खारका । केळीं मोसंबी मळेु दखेा ।
भालाप्रती लाजर्वला बमुका । कंठी घाजतला पषु्पहार ॥९२॥
गरुुमजूतण प्रसन्न जचत्तें । अर्वघें झाले सेजर्वत े।
जें जें पडेल पात्रातें । तें तें खाती भराभर ॥९३॥
उदरीं समुारें तीन शरे । अन्न साठजर्वलें साचार ।
तेर्ेंच राजहलें रात्रभर । श्रीगजानन महाराज ॥९४॥
बंकटलालें दसुरें जदर्वशी । मंगल थनान समर्ाांसी ।
घातलें असे अजतहषी । तो न र्ाट र्वणणर्वे ॥९५॥
घागरी समुारे शभंर । उष्णोदकाच्या साचार ।
पाणी घालती नारीनर । मन मानेल ऐशा रीतीं ॥९६॥
कुणी जशकेकाई लाजर्वती । कुणी साबण घऊेनी हातीं ।
समर्ाांतें घासीती । पदकमळ आर्वडीनें ॥९७॥
कोणी दर्वना कोणी हीना । कोणी चमेली तेल जाणा ।
कोणी बेजलयाच्या मदणना । करंु लागले जनजहथतें ॥९८॥
अगंराग नानापरी । त्याचं ेर्वणणन कोण करी ।
बंकटलालाजचया घरीं । उण ेनव्हतें कशाचें तें ॥९९॥
थनानजर्वधी संपला । जपताबंर तो नेसजर्वला ।
अजत सन्मानें बैसजर्वला । योजगराज गादीर्वरी ॥१००॥
भाली गधं केशरी । गळयातं हार नानापरी ।
कोणी तळुशीमंजरी । र्वाहू ंलागले जशरार्वर ॥१॥
नैर्वेद्य नानापरीच े। झाले समर्ाणपणण साच े।
भाग्य त्या बंकटलालाचें । खजचत आलें उदयाला ॥२॥
तें बंकटलालाचें घर । झालें द्वारका साचार ।
तया जदनीं सोमर्वार । र्वार जशर्वाचा होता हो ॥३॥
अर्वघ्या मंडळींनी आपलुे । मनोरर् त ेपणूण केले ।
एक मात्र त्यातंनू उरले । इच्छाराम शटेजी ॥४॥
हा चलुत बंध ुबंकटाचा । होता भाजर्वक मनाचा ।
भि असे शकंराचा । त्यासी ऐसें र्वाटले ॥५॥
आज आह ेसोमर्वार । मसी उपास साचार ।
घरा ंप्रत्यक्ष शकंर । चालत ेबोलत ेआलेच कीं ॥६॥
त्याचंी पजूा अथतमानीं । यर्ासागं करोनी ।
करंू पारणा ऐसी मनीं । इच्छा त्यानें धरली असे ॥७॥
तों झाला अथतमान । मार्वळलासे नारायण ।
इच्छारामें केलें थनान । प्रदोष र्वेळा लक्षनुी ॥८॥
पजूासाजहत्य घऊेन । साध ुजे का ंगजानन ।
त्याचंें केलें पजून । परम प्रमेें करोनी ॥९॥
आजण जर्वनंती केली र्वरी । झालें आह ेदपुारीं ।
आपलुें तें भोजन जरी । परी आता ंकाहंीं खार्वें ॥११०॥
आपण जेर्वल्यार्वाचंनू । मी नाहीं घणेार अन्न ।
आह ेमजला उपोषण । सोमर्वारचें गरुुराया ! ॥११॥
अर्वघ्या भिाचंा हते परुला । माझा मात्र राजहला ।
तो पाजहजे परुजर्वला । तमु्ही कृपा करून ॥१२॥
जन कुतहूल दृष्टींनी । पाहू ंलागले तया थर्ानी ।
इच्छाराम तो घरे्वोनी । नैर्वदे्य आला परातींत ॥१३॥
आबेंमोहर तादंळाचा । दोन मदुी भात साचा ।
नानाजर्वध पमर्वान्नाचंा । र्ाट केला तयानें ॥१४॥
जजलबी राघर्वदास मोतीचरू । करंवाया अनारसे घीर्वर ।
शाखाचं ेनाना प्रकार । र्वणणन करार्वे कोठर्वरी ? ॥१५॥
अगजणत चटण्या कोजशजंबरी । र्वाडगा दह्याचा शजेारीं ।
तपुाची ती र्वाटी खरी । ओदनाच्या सव्य भागा ॥१६॥
चार मनषु्याचं ेअन्न । ऐसा नैर्वदे्य पररपणूण ।
समर्ाांपढुें आणनू । ठेर्वला इच्छारामानें ॥१७॥
पाहोन त्या नैर्वेद्यासी । महाराज बोलल ेआपणासी ।
खातो खातो अहजनणशीं । ऐसें बोलसी गणप्या ॥१८॥
खा हें आता ंअर्वघें अन्न । अघोर् या न करी अर्वमान ।
पाहों आलें अर्वघ ेजन । तझु्या अघोर र्वतृ्तीला ॥१९॥
महाराज भोजना बैसले । अन्न अर्वघें पार केलें ।
पात्रीं न काहीं ठेंजर्वलें । मीठ जलंब ूतहेी पाहा ॥१२०॥
आग्रहाचा प्रकार । काय होतो अखरे ।
हें दार्वण्या साचार । कौतकु केलें गरुुर्वरें ॥२१॥
खणाणनू उलटी झाली । खाल्ल्या अन्नाची ती भली ।
ऐसीच गोष्ट होती केली । श्रीरामदासें एकदा ं॥२२॥
जखरीची झाली र्वासना । रामदासाचीया मना ।
जतची खोड मोडण्या जाणा । आकंठ खीर प्याले की ॥२३॥
उलटी होता ंपरत । ती भक्षू ंलागले सद ्गरुुनार् ।
श्रीरामदासथर्वामी समर्ण । र्वासनेसी जजंकार्वया ॥२४॥
तैसें लोकाग्रहाला । घालार्वयासी शीघ् आळा ।
हा उलटीचा प्रकार केला । अगंीं बळ असजूनया ॥२५॥
सत ्परुुषाचें आचरण । पढुील जपढीला साधन ।
होतें कराया संरक्षण । जनसगाणच्या धमाणचें ॥२६॥
तेंच समर्ें येर्ें केलें । लोकालंागीं सचुजर्वलें ।
आग्रह करणें न चागंलें । तो जर्वपरीत फळ दईे ॥२७॥
असो उलटी झाल्यार्वरी । जागा केली साफ सारी ।
नेर्वोन बैसजर्वले पजहल्या परी । थनान घालोन महाराजा ॥२८॥
नरनारी दशणनें घतेी । महाराजाचंी आनंदर्वतृ्ती ।
तों भजन करण्याप्रती । जदडंया आल्या दोन तरे्ें ॥२९॥
आर्वाज वायाचं ेसथुर्वर । खडे पहाडी मनोहर ।
जर्वठ्ठलाचा नामगजर । करंू लागलें आर्वडीनें ॥१३०॥
इकडे महाराज आसनीं । होत ेत ेर्वदले र्वदनीं ।
भजनाजचया जमषानंीं । “गण गण गणांत बोत”े ॥३१॥
हेंच सर्वणदा त्याचंें भजन । कररती जटचमया र्वाजर्वनू ।
ऐसा झाला आनंद जाण । रात्रभरीं त ेठाया ं॥३२॥
‘गण गण’ हें त्याचंें भजन । हमेशा चाले म्हणनू ।
लोकानंीं जदलें अजभधान । गजानन हें तयाला ॥३३॥
जो थर्वयंमेर्व ब्रह्म झाला । नारं्वरूप कोठून त्याला ? ।
नामारूपाचंा गलबला । प्रकृतीच्या आश्रयास ॥३४॥
अजथत-भाजत-जप्रया ठायी । योगेश्वर जनमग्न राही ।
त्या आनंदा न र्वणणर्वे काहंीं । त्याची उपमा त्यालाच असे ॥३५॥
आषाढीसी पढंरपरू । र्वा जसंहथर्ीं गोदातीर ।
र्वा कंुभमेळयासंीं साचार । गदी होत ेहररद्वारीं ॥३६॥
त्यापरर शगेारं्वांत । बंकटलालाच्या घरांत।
लाबंलाबंनू असंख्यात । जन येती दशणना ॥३७॥
थर्वामी समर्ण गजानन । हचे जर्वठ्ठल नारायण ।
जनिय जर्वटेस ठेर्वनू । पाय उभ ेराजहलें ॥३८॥
त्याचंें र्वचन गोदातीर । आनंद हा हररद्वार ।
गजबजलें शगेारं्व नगर । सदन राऊळ बंकटाचें ॥३९॥
जो ब्रह्मपदा पोंचला । जात कोठून उरली त्याला ? ।
सयूाणजचया प्रकाशाला । अर्वघेंच आह ेसारखें ॥१४०॥
जनत्य यात्रा नर्वी येई । समाराधना होती पाही ।
त्यातंें र्वाजणता ंशषेही । र्कून जाईल जनःसंशय ॥४१॥
तेर्ें माझा पाड कोण । मी कीटकासमान ।
अर्वघें र्वद ेगजानन । जनजमत्त करुन माझ्या मखुा ॥४२॥
समर्ाांची जदनचयाण । सागंतों र्ोडी या ठाया ं।
अगाध त्याचंें चररत्र गाया । मज पामरा मती नसे ॥४३॥
कधीं करार्वें मंगलथनान । कधीं हाळात जाऊन ।
कधीं कधीं प्राशन । करार्वें गढूळ जलाचें ॥४४॥
त्याचं्या जदनचयेचा । जनयम नव्हता एक साचा ।
प्रकार र्वायचू्या गतीचा । न ये ठरजर्वता ंकोणासी ॥४५॥
जचलमीर्वरी प्रेम भारी । ती लाग ेर्वरच्यार्वरी ।
नव्हती आसजि जतच्यार्वरी । तें केर्वळ कौतकु ॥४६॥
असो आता ंपढुीलाध्याया । भार्व ठेर्वा ऐकार्वया ।
आली पर्वणणी साधार्वया । र्वेळ करंु नका हो ! ॥४७॥
हें श्रीगजाननचररत्र । आदशण होर्वो भाजर्वकापं्रत ।
हेंच जर्वनर्वी जोडोन हात । दासगण ूईशातें ॥१४८॥
शभु ंभर्वत ु॥ श्रीहररहरापणणमथत ु॥
॥ इजत श्री गजानन जर्वजय ग्रंर्थय जद्वतीयोऽध्यायः ॥
@@@@@
api.ning.com · Web viewघर ल क मग र स गठन ग डग व हर य ण ट र न ग ( हम इ श न क य ह और salt क य ह ! आज द
[XLS] High... · Web viewश र मत क स म शर म श स.ह ईस क ल परवल य सड क भ प ल श र र ज न द र स ह ... क र य