ვაჟა ფშაველა-სიცოცხლის პოეტი

პრეზენტაციის ავტორი: თამარ ქათამიძე

ვაჟა-ფშაველა-სიცოცხლის პოეტი

,,მადლი მფენია მარჯვენაზედაიმ შემოქმედის, მაღალის ღვთისა’’

ჩემი პრეზენტაციის მიზანია, გაზიაროთ ვაჟას პოეზიას, დაგაფიქროთ მარადიულ

პრობლემაზე-სიკვდილ-სიცოცხლეზე

ბუნების შვილი და მგოსანი

,,უსულო საგნებს სული ჩავბერე,

ავასაუბრე ლოდები კლდისა,

და, როგორც მეფე, გავათამამე,

მწირი ბალახი, მაღალის ღვთისა’’.

ვაჟა-ფშაველა,

,,ნუგეში მგოსნისა“

ია-ვაჟას საყვარელი ყვავილი

• პოეტისათვის ია უბრალოდ მცენარე კი არა, სულიერი არსებაა. • ია ფიქრობს, მეტყველებს, • განიცდის, უხარია...

ადამიანივით იაც მიწიდან ჩნდება და მერე ისევ მიწას მიეფარება.

ვაჟა და კეკე

ვაჟასა და კეკეს ოთხი შვილი ჰყავდათ.

ოჯახი ღარიბულად, მაგრამ ბედნიერად ცხოვრობდა.

კეკე ვაჟას შინ არყოფნისას გარდაიცვალა.

,,იას უთხარით ტურფასა...“-პოეტმა ლექსით დაიტირა

თავისი სიყვარული.

ვაჟა-სიცოცხლის პოეტი

სიცოცხლე მშვენიერია, სიკვდილი-გარდაუვალი

სიკვდილი ეხმარება ადამიანს, შეიგრძნოს სიცოცხლის მშვენიერება.

,,ღმერთმა გიშველოს სიკვდილო, სიცოცხლე შვენობს შენითა.“

გმადლობთ ყურადღებისათვის.

,,მჯერა, ამ დიად ბუნების კართან

მე თვით სიკვდილსაც გარდავქმნი ლექსად!“

(ლ. ასათიანი, ,,ვაჟა-ფშაველას ნაამბობი“)