nicaragua 2014 : het verslag...nicaragua 2014 : het verslag de groep bestond uit een 22 enthousiaste...
Post on 21-Mar-2021
6 Views
Preview:
TRANSCRIPT
Nicaragua 2014 : het verslag
De groep bestond uit een 22 enthousiaste deelnemers ,met als opmerkelijkste de tandem waarbij de
2de rijder, Dirk, een blinde man van 65 jaar was.
Mountainbike gewijs was het behoorlijk pittig ook al waren de afstanden niet te groot. Steile
hellingen, rotsige afdalingen, riviertjes doorkruisen... vele lekke banden
Het landschap doet afwisselend denken aan De Franse
Cevennes, aan de Provence met een rij vulkanen erin of
aan een tropisch eiland. Dat allemaal dan wel in een
vééél armere versie. Het westen wordt meer oerwoud,
maar daarvan hebben we slechts enkele bergflanken aan
de rand aangedaan, daar wordt kleinschalig koffie
geteeld.
Mensen wonen overwegend in
bouwseltjes die wij eerder als berghok of
tuinhok zouden zien, meestal met een erf
van stoffige maar bladvrij geveegde
grond errond.
Koken doet men met sprokkelhout dat
men gaat zoeken in het maquis, en dat
men aanvoert met een paardenkar, een
fiets of gewoon op de rug.
Zelfs in de steden zie je nauwelijks
een gebouw van meer dan 1
verdieping, waardoor je eerder de
indruk hebt in een dorpje te zijn.
Reden is het aardbevings- en
orkaangevaar. Managua
bijvoorbeeld is helemaal verwoest
geweest door beide.
Van politiek is er op straat niet al te veel te merken, afgezien
van bushokjes met reclame voor Ortega erop. Na de revolutie,
men was het 30jarig jubileum daarvan net aan het
voorbereiden, zijn de Sandinisten nog ca 5 jaar aan de macht
geweest. Er is toen een landherverdeling gebeurd, maar die
heeft de totale productie van vb. Koffie fel doen dalen, geen
onverdeeld succes dus. Je ziet dat de landbouw op het
platteland overwegend zeer kleinschalig, manueel, en inefficiënt
is.
Het onderwijs is toen wel spectaculair verbeterd. Daarna zijn de
Sandenisten weggestemd en is er 16jaar een rechtse regering
geweest. Toen zou het onderwijs en de gezondheidszorg terug
fel achteruit gegaan zijn. Nu hebben de Sandenisten intussen
weer sinds en 5-tal jaar de meerderheid, zij zijn op dit moment
veruit het populairst bij de grote meerderheid van armen, en
zullen dus naar alle waarschijnlijkheid ook de volgende
verkiezingen winnen. Zoals ik het hoor bezondigen zowel links
als rechts zich aan corruptie als ze aan de macht zijn.
Een Vlaamse vrouw de we ontmoetten, en die
daar enkele maanden vrijwilligerswerk in de
gehandicaptenzorg deed, vertelde ons dat de
werkloosheid 60% bedraagt. Daar zijn wel de
vele mensen inbegrepen die overleven van
losse klusjes of een beetje landbouw.
Als ik daar nog bij vertel dat Nicaragua, na
Haïti, het armste land van Latijns Amerika is,
dan is de context waarin Broederlijk Delen
daar werkt zo'n beetje geschetst.
Broederlijk Delen specialiseert zich in
plattelands- ontwikkeling, en probeert daardoor
o.a. stadsvlucht naar de sloppenwijken te
voorkomen. De projecten die we bezochten,
kaderen daarin. De methode van Broederlijk
Delen bestaat erin bestaande lokale organisaties
te sponsort als die een concreet project over
lagere termijn kunnen voorleggen. Broederlijk
Delen helpt de plannen uitwerken, met de
bemiddeling tussen soms kibbelende
deelgroepen en volgt op of de centen goed
besteed worden.
De soorten organisaties die men sponsort staan los van overheden en zijn doorgaans bottom-up.
vaak opgezet en geleid door vrouwen, in Nicaragua toch.
Het 1ste project dat we bezochten hielp Broederlijk Delen vrouwen moestuintjes inrichten, om meer variatie in de eenzijdige rijst/bonenvoeding te brengen, maar ook om en centje bij te verdienen met de verkoop van de overschotten. Grond is er genoeg, water is wel een probleem. Daarom sponsort Broederlijk Delen ook waterputten. Men helpt mensen aan de eerste zaden, leert hen zelf zaden kweken, en probeert hen biologisch te leren werken, zo hoeft men geen pesticiden te kopen en het is gezonder.
De tweede tuin was heel rijk beplant, met o.a.
dikke trossen bakbananen. De vrouw des
huizes vertelde ons enthousiast dat ze zich in
het aards paradijs waande sinds de aanleg van
haar tuin 2 jaar geleden. In totaal zijn er zo'n
350 tuintjes in dat project. Dit jaar loopt het
project en de sponsoring af en moet men de
zaak lokaal onafhankelijk verder uitbouwen
Op een derde erf dat we bezochten was er met sponsoring uit een ander project van Broederlijk
Delen , een houtoven gebouwd die veel zuiniger is dan de lokale gebruikelijke manier van stoken. Zo
moeten mensen minder hout aanzeulen, maar het voorkomt vooral ontbossing en erosie.
'S avonds in het hotel kwam een pittig Indiaans dametje van zo'n 70 jaar ons nog een derde project
toelichten. Hier sponsort BD een koepelvereniging van vrouwen FEM die zich 3 hoofddoelen hebben
gesteld:
Opkomen voor vrouwenrechten vb. Rond partnergeweld ( meer dan nodig zo te horen), en
vorming in het algemeen.
Grondverwerving op naam van de vrouw (verbetert hun machtspositie in het gezin).
Telen van economische gewassen op die grond, vooral koffie. Hun koffie wordt tot in de VS
en tot in Europa verkocht. Ook hierin geeft men de voorkeur aan biologisch.
Op dit moment worden hun
koffiestruiken (een soort die lekkere
koffie oplevert, waarvoor men een
goede prijs krijgt) geteisterd door een
ziekte. Een ramp voor deze mensen.
Er is nu discussie binnen FEM of men
deze soort moet vervangen door een
resistente soort, waar men echter
een lagere prijs voor krijgt.
Er was ook in onze groep van
deelnemers nogal wat discussie of
biologisch nu wel zo verstandig in de
situatie van deze mensen.
Tijdens de project bezoeken werden we altijd heel hartelijk ontvangen door de plaatselijke bevolking
met een heerlijke maaltijd, een dansje uitgevoerd door de kinderen.
Ons transportmiddel, een oude Amerikaanse
schoolbus : het ideale moment voor een persoonlijke
babbel
Het contact met de bevolking was vriendelijk en
warm, maar met ons woordje Spaans of
vertaalboekje was de communicatie niet eenvoudig.
De Cerro Negro, een vulkaan die we beklommen en met een board of de echte waaghalsen met de
fiets afdaalden.
Er is nog zoveel te vertellen en nog zovele foto’s, die ik jullie ga besparen, maar om het samen te
vatten : de sfeer in de groep was super, het land heel mooi, de mountainbike omstandigheden waren
een uitdaging, dit was ‘a once in a lifetime ervaring,’ die ik hoop te herhalen. Het werk dat Broederlijk
Delen doet is schitterend en zelf al zijn de projecten kleinschalig, ze hebben een grote impact op het
leven van de betrokken mensen.
top related