ATENY I SPARTA

Najbardziej znanym greckim polis są Ateny. Na początku Ateńczycy stosowali się do surowego prawa stworzonego przez Ateńczyka Drakona. Prawo to było surowe i twarde, że do dziś mówimy o drakońskich karach. Ludność ateńska pływająca po świecie nie pozwoliła długo tak się traktować. Ateńczyk Solon rozpoczął zmieniać system. W 6 wieku p.n.e. zaczęła powstawać demokracja. O tym, co będzie się działo w Atenach zaczął decydować lud, czyli obywatele miasta. Gromadzili się na rynku Agorze i zabierali głos. Po dyskusji odbywało się głosowanie przez podniesienie ręki, przejście osób na jedną stronę lub ostrakonami – skorupkami do głosowania. Obywatele wybierali radę doświadczonych mężczyzn, którzy wcielali w życie decyzję ludu. Nie każdy kto mieszkał w Atenach, należał do obywateli mających prawo głosu. O losach polis decydowali tylko mężczyźni urodzeni w danym mieście, płacący podatki i nie będący niewolnikami. Ateńczycy wybierali urzędników dowódców wojsk, sędziów. Jednym ze znanych polityków, mówców i dowódców był Perykles.

ATENY- PAŃSTWO WOLNYCHOBYWATELI

Perykles Solon

SPARTA- PAŃSTWO ŻOŁNIERZY

Sparta to jedyne królestwo, leżące w Lakonii w południowej Grecji. W Sparcie było dużo niewolników, których trzeba było trzymać w ryzach, dlatego też Spartanie musieli być silni i waleczni. Jeśli Spartanom urodziło się dziecko słabe lub kalekie porzucano je w górach. Jeśli było silne musiało stać się jeszcze silniejsze, ćwiczyć od rana do wieczora, znosić ból, głód, chłód. Od 7 roku życia każdy chłopiec przechodził pod opiekę państwa i zostawał w obozie wojskowym do ukończenia 30 lat. Chłopcy musieli walczyć ze sobą o jedzenie, bito ich aby umieli znosić ból. W obozie wojskowym chłopcy ćwiczyli biegi, posługiwanie się bronią, umiejętność różnych walk. Surowe wychowanie dziś nazywamy spartańskim. Dzięki dyscyplinie Spartanie stworzyli nieustraszoną, świetnie wyszkoloną armię. .

SPARTANIE

WOJNY GREKÓW Z PERSAMINiewielki górski lud Persowie uwolniony z pod władzy Babilończyków zaczyna podbijać świat. Cyrus władca Persów zagarniał kolejne królestwa. W 492 r. p.n.e. król Dariusz pragnął zdobyć Grecję. Uzbroił wielką flotę, która miała zdobyć Grecję. W wyniku sztormu jednak flota zatonęła. Dariusz wysłał drugą flotę, po drodze zdobywając kolejne wyspy. W 490 r. p.n.e. Persowie wylądowali blisko Aten pod Maratonem. Ateńczycy z wodzem Miltiadesem stanęli do walki pod Maratonem. Bitwę wygrali, a Persowie odpłynęli. Jednak Persowie nie odpłynęli, tylko skierowali się w stronę Aten. Na szczęście droga morska była dłuższa od drogi lądowej z Maratonu. Militades wyprawił posłańca, który miał pobiec tak szybko jak potrafi, aby ostrzec Ateńczyków. Był to słynny bieg maratoński. Posłaniec wypełnił zadanie i padł martwy z wyczerpania. Persowie zaskoczeni przygotowaniem Ateńczyków, odpłynęli nie atakując. .

Następny władca Persów Kserkses wysłał w 480 r. p.n.e. armię na Grecję. Wojska Spartańskie powstrzymywały Persów w przesmyku Termopilskim. Persowie żądali złożenia broni, a Spartanie pod wodzą Leonidasa bronili się dzielnie. Pewien zdradziecki Grek pokazał Persom ścieżkę przez góry, dzięki czemu okrążyli wojsko spartańskie. 300 bohaterskich Spartan poległo w walceza kraj. .

W 480 r. p.n.e. Ateński wódz Temistokles wzmocnił flotę i rozkazał mieszkańcom Aten przenieść się na wysepkę Salaminę. Persowie zastali Ateny opuszczone, z wściekłości spalili miasto. Kserkses okrążył Salaminę i zaatakował. Grecy mieli małe zwrotne okręty – trierami – dzięki czemu pokonali statki Kserksesa. W 479 r. p.n.e. Perskie wojska lądowe zostały pobite przez wojska Greckie pod Platejami. Od tamtej pory Persowie nie zagrażali już Grecji. .