LINGVA LATĪNA PER SE ILLVSTRĀTA

CAPITVLVM ALTERVM ET TRICESIMVM

CLASSIS ROMĀNA

Etsi nautae omnibus viribus remigant, tamen illa navis, ventō secundō adiuvante, magis magisque appropinquat.

Tanta enim erat vis et audacia eōrum, ut vim Romanōrum contemnentes etiam portus Italiae oppugnārent.

TEMA SUFIJO -ERI- DESINENCIAS

Participio perfecto Presente de subjuntivo de esse

1. -tus, -a, -um2. -tus, -a, -um3. -tus, -a, -um

simsissit

1. -ti, -ae, -a2. -ti, -ae, -a3. -ti, -ae, -a

simussitissint

El participio concierta con el sujeto

Marcus nescit num laudātus sim!

Nescio quid ab eō dictum sit, nam in ludō dormīvi!

El perfecto de subjuntivo se usa en las interrogativas indirectas referidas a acciones acabadas cuando el verbo principal está en presente, en perfecto o futuro.

Haud scio an ego ita dixerim.

Miror unde pecuniam sumpseris ut alios redimeres, cum te ipse redimere non possis.

Scisne quantum pirātae a Iuliō Caesare captō postulaverint?

Iamne oblītus est quid modo dixeris?

Narrābo vobis breviter quōmodo amīcum e servitūte redemerim atque ipse ob eam gratiam servus factus sim.

Verbo principal: PRESENTE

Verbo principal: PERFECTO

Verbo principal: FUTURO

Valdē dubito num amici pecuniōsi pecuniā suā me redimere velint.

Ne desperaveris!

Ne eum abieceris! Utinam ille anulus vitam tuam servet.

Ne timueritis, amīci!

La expresión del temor a que algo ocurra implica el deseo de que esto no ocurra.

Verbos de temor + NE NE = UT

Utinam aliquando liber patriam videam!

Utinam ne pirātae me ut servum fugitivum occīdant!

= noli, nolīte + infinitivo

El prefijo ali- sirve para convertir palabras interrogativas en indefinidas.

quantum? aliquantum

aliquotquot? quando? aliquando

quis? quid? aliquis aliquid

Después de SI, NUM y NE se usa quis sin el prefijo ali- con valor indefinido

Nihil cuiquam narrāvi de eā rē, ne quis me gloriosum existimāret.

Si quis villam intrāre vult, ianuam pulsat et extrā ianuam exspectat.

Cf. cap. 22Num quis hīc est?

Num quid tecum fers?

Ex eō tempore rarō fit ut navis praedōnum in marī Internō appareat.

proposición completiva de sujeto

Es un verbo defectivo que no tiene tema de presente (= odisse). Sin embargo, se traduce en presente.

Nec verō quidquam dificilius esse vidētur quam beneficiōrum meminisse.

memini oblītus sum

Nec enim sine maximō dolōre eius temporis reminiscor.

Duos versos reminiscor.Donec eris felix, multos numerābis amīcos.

Tempora si fuerint nubila, solus eris!

OVIDIVS

Donec eris felix, multos numerābis amīcos.Tempora si fuerint nubila, solus eris!

OVIDIVS

Ii soli qui magnam pecuniam solvere potuerant servitūte liberabantur.

Quid opus est armīs?

Seu pecuniā seu aliā rē mihi opus erit.

Amici, quos in rebus secundīs multos habēre vidēmur, temporibus adversīs nobis desunt.

Mihi verō multi sunt tales amīci, qui semper mihi adērunt in rebus adversīs.

"Non a te" inquit, "sed a Deō auxilium peto.”

Item gubernātor multīs verbīs Medō dissuadere conātur ne gladium edūcat neu praedonibus vī et armīs resistat.

Simul verō supplicium iīs minātus est!

Ergo Gnaeus Pompeius, dux egregius, classī praepositus est.

Mare proximum Romae est et Sicilia insula Italiae proxima.

Ubi primum redemptus est, ipse naves armāvit et captos praedōnes in crucem tolli iussit.

Si necesse erit, decem milia sestertium praedonibus offerre possum.

Viginti talenta postulavērunt, id est prope quingenta milia sestertium.

Adhuc supersunt aliquot praedōnes maritimi, qui tantā audaciā sunt ut ne armīs quidem Romanōrum deterreantur.

(Alii praedōnes adhuc non supersunt)